"เป็นอะไรจ๊ะน้องอร..." ผมได่ยินเสียงพี่ชิต ร้องถามเมียของแก เมื่อแลเห็นว่าเธอเดินตามมาทรุดตัวลงนั่งข้างๆด้วยสีหน้า
ที่ซีดขาว แต่คุณอรกลับส่ายหัวปฏิเสธ แล้วบอกอุ๊บอิ๊บเบาๆ ว่าเธอไม่ได้เป็นอะไร พี่ชิตก็ไม่ติดใจสงสัย หันไปคุยกับ
หลานๆและพ่อตาผมต่อ

ส่วนผมกับคุณดาก็เอาแต่นั่งเงียบๆ คุยกันบ้างพอประปราย แต่ส่วนใหญ่เน้นหนักที่การดื่ม โดยเฉพาะคุณดา ที่วันนี้กลับ
ดื่มหนักจนหน้าแดงก่ำ เสียงพูดและเสียงหัวเราะเริ่มดังขึ้น จนทุกคนแปลกใจว่าทำไมน้องดา หรือพี่ดาของญาติๆถึงได้
เปลี่ยนแปลงไปขนาดนี้

"ผมว่าวันนี้พี่ดาคงมีความสุขมากเลยใช่มั๊ยครับ..." จู่ๆไอ้เปียกก็ถามขึ้นมาด้วยความเมา

"ใช่เลยจ๊ะเปียก...ขอบใจพวกเธอทุกๆคนเลยนะ...ที่ช่วยกันแก้แค้นให้พี่..แต่น่าเสียดายที่...น่าจะจัดการมันจนตายไป
พร้อมกับลูกของมัน..."

ทุกคนที่ได้ยินคุณดาเผลอตัวพูดออกมาด้วยความเมา ถึงกับชะงัก มีเพียงผม พ่อตา และคุณวิเท่านั้นที่ต่างทำหน้า
เหว๋อๆ เข้าหากัน แต่ก็ห้ามปรามไม่ทันเสียแล้ว เนื่องจากคุณดาพูดเสียงดังฟังชัดเสียขนาดนั้น

"ลูกคนไหนครับพี่..."

"อย่าไปสนใจเลยเปี๊ยก..คุณดาแกเมาแล้วน่ะเลยพูดจาเลอะเทอะ...." ผมรีบพูดแทรกขึ้นเมือ่ดูเหมือนไอ้เปียกและญาติๆ
คนอื่นจะตั้งใจฟังอย่างติดใจสงสัยในคำพูดของคุณดา

"เอิ้ว...ดาไม่ได้เมาสักหน่อยคุณ...วันนี้ดามีทั้งความสุขและความเศร้า...สุขที่เห็นความเป็นไปของทัดเทพ คนเลวอย่าง
เค้าสมควรแล้วที่จะได้รับผลกรรม แต่ดาก็เศร้าเสียใจ ทำไมนะคนที่ดารักทุกคน ถึงต่างทรยศกับความรัก
ของดา..."

จะว่าคุณดาพูดออกมาเพราะความเมาไม่ได้สติ มันก็ไม่น่าจะใช่ เพราะทุกถ้อยคำล้วนกลั่นออกมาจากใจของเธอ เพราะ
มันชัดถ้อยชัดคำ

"เอาน่าคุณดา..ไปพักผ่อนดีกว่านะครับ..." ผมพยายามตัดบท รีบชิงลุกขึ้นฉุดมือเธอขึ้นยืน แต่คุณดากับสบัดมือออก

"คุณก็เหมือนกัน...ดาอุตส่าห์รัก เพราะเห็นเป็นคนซื่อ..แต่ที่สุดคุณก็ยังทรยศรัก..." คุณดาตวัดเสียงสูงบอก พร้อมจิ้มนิ้ว
มายันหน้าอกผมแรงๆ

"แม่ดา..พูดจาเหลวไหลน่ะ..พ่อไม่เคยเห็นแม่ดาทำตัวเหลวไหลแบบนี้มาก่อนเลยนะ..เมาก็ไปนอนพักเถอะ.."

คราวนี้พ่อตาผมเป็นฝ่ายออกโรงเตือนลูกสาวตัวเองขึ้นมาด้วยเสียงเข้มๆ ก่อนจะหันหน้าไปพยักเผยิบกับสาลีและมะลิ
ให้พาคุณดาออกไปจากงาน สองสาวรับใช้จึงขยับเข้ามาเกาะกุมยึดแขนทั้งสองของคุณดาตามคำสั่งของประมุขบ้าน
ทันที

"คุณดาขา..กลับไปพักผ่อนกับสาลีนะคะ...."

"ไม่ไป..ดาไม่ได้เมานะคะคุณพ่อ...คุณพ่อคงไม่รู้อะไรว่าลูกเขยคนซื่อที่คุณพ่อรักนักหนาคนนี้..เค้าทำอะไรกับดากับ
ลูกเจนบ้าง..." คราวนี้คุณดาเอะอะเสียงดังขึ้น พร้อมสบัดแขนออกมาจากยึดกุมของสาลีและมะลิ

"ทองดีมันทำอะไรล่ะ  แม่ดา...ถึงคิดว่าพ่อไม่รู้.." พ่อตาผมย้อนถามเสียงแหบๆเรียบๆ

"เค้ามีอะไรกับลูกเจน..เค้าปลุกปล้ำลูกเจน คุณพ่อรู้บ้างมั๊ยคะ..."

"แม่ดารู้ได้อย่างไรล่ะ..ว่าทองดีมันปลุกปล้ำไอ้เจน..." พ่อตาผมถามออกมาอย่างใจเย็น แต่ผมถึงกับตกตะลึงที่ได้ยิน
ดั่งนั้น เพราะคาดไม่ถึงว่าคุณดาเธอรู้เรื่องนี้แล้ว ตั้งแต่เมื่อใดกัน

"วันหนึ่งดาเห็นเค้าออกมาจากห้องลูกเจน...เค้าคงเข้าไปทำไม่ดีกับลูกของดา..ใช่มั๊ยล่ะ...."

"แม่ดา..ไร้สาระใหญ่แล้วนะ..ถ้าไอ้ทองดีมันปลุกปล้ำไอ้เจนจริง ทำไมไอ้เจนถึงไม่เอะอะโวยวายล่ะ..นอกเสียจากทั้ง
สองคนมันชอบกัน มันรักกัน...เรื่องนี้พ่อรู้หมดแล้ว..พ่อผิดเองที่เป็นคนวางแผนให้เกิดเรื่องแบบนี้ที่อยุธยา..ไม่เชื่อแม่ดา
ลองถามไอ้พวกนี้มันดูสิ..."

สิ้นเสียงพูดของพ่อตาผม เหล่าบรรดาญาติๆทั้งหมดต่างก็นั่งอึ้งเงียบ มีเพียงสายตาที่กรอกมองกันไปมา จนกระทั่ง
พี่ชิตเอ่ยปากขึ้นมาเป็นคนแรก

"จริงจ๊ะน้องดา...พวกพี่กับไอ้พวกนี้..ทำเพื่อช่วยหลานเจนจริงๆนะ..ก็คุณลุงบอกว่าหลานเจนกับน้องอรเป็นทอมเป็น
เบี้ยนกัน อยากให้พวกเราช่วยทำให้เธอเป็นสาวแท้ๆเสียที ก็เลยวางแผนกันขึ้น โดยคุณทองดีไม่รู้มาก่อน...แล้วเรื่องมัน
ก็เลยตามเลยไปจนกระทั่งบัดนี้..โดยที่หลานเจนเป็นคนบอกให้พวกเราปิดบังเรื่องนี้ไว้ก่อน..เธอไม่ต้องการเปิดเผย
เพราะกลัวน้องดาเสียใจ..."

"จริงของไอ้ชิตมัน..แม่ดาเป็นคนบอกพ่อเองไม่ใช่รึ ว่าทำอย่างไรก็ได้ ขอให้ลูกสาวตนเองเป็นสาวเสียที ไม่อยากให้
วิปริตผิดเพศ...พ่อจึงวางแผนนี้ขึ้นมา แล้วก็ไม่คิดเลยว่าเด็กทั้งสองคนมันจะรักกัน นึกว่ามันจะเหมือนเด็กสมัยใหม่ๆ
ทั่วๆไป ที่ไม่ยึดติดเรื่องความบริสุทธิ์กัน แม้จะเสียเนื้อเสียตัวไปครั้งสองครั้ง...."

"แม่ดาคะ..อรขอโทษ..ความจริงอรกับเจนไม่ได้เป็นคู่เลสเบี้ยนสักหน่อย..แต่ที่ต้องแสดงแบบนี้ออกมาต่อหน้าคนอื่นๆ
เพราะเจนเค้าแอบชอบพี่ทองดี มาตั้งแต่แรกพบแล้ว และก็เสียใจที่คนรักกลายมาเป็นพ่อเลี้ยงของตนเอง แม่ดาไม่
แปลกใจสงสัยหรือคะว่าทำไมเจนเค้าถึงกลั่นแกล้งพี่ทองดีขนาดนั้น..."

เสียงอ่อยๆ ของคุณอร ทำให้คุณดานึกคิดนิ่งเงียบไปชั่วครู่ เพราะดูเหมือนทุกๆคนในที่นี้ต่างรู้กันหมดแล้วว่าผมกับ
คุณเจนมีอะไรกัน

"แล้วคุณล่ะ..คิดยังไงกับลูกเจน..."

คุณดาเงียบเพื่อใช้เวลาครุ่นคิดไปสักพัก จนเข้าใจว่าสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างผมกับคุณเจน หาใช่เป็นเพราะผมใช้กำลัง
หักหาญ แต่มันพลาดไปเพราะการวางแผนของพ่อตนเอง แต่ครั้นมาย้อนถามผมตรงๆว่าผมคิดอย่างไรกับคุณเจน มัน
กระทันหันจนผมพูดไม่ออก แม้คุณอรจะแอบยื่นมือมาสะกิดขา เพื่อบอกให้ผมพูดออกไปตามตรงกับใจก็ตาม

"เห้อ...ผมยอมรับว่าครั้งแรกผมไม่เคยคิดอะไรกับคุณเจนเลยครับ ผมรักคุณดาคนเดียวจริงๆ แต่ทว่าหลังจากที่ผมกับ
คุณเจน..เอ้อ...ป่วยการที่ผมจะพูดแล้วครับ เพราะคุณเจนเธอแต่งงานไปแล้ว..."

ผมถอนหายใจออกมาแรงๆด้วยความอึดอัด แล้วสารภาพความจริง สารภาพความรู้สึกว่าตนเองหลงรักคุณเจนไปแล้ว
หลังจากที่มีอะไรกับเธอ และได้ล่วงรู้นิสัยที่แท้จริงของคุณเจนว่า หาใช่คนร้ายกาจเอาแต่ใจตนเอง แบบที่แสดงออกมา
ที่จริงแล้วเธอทั้งอ่อนหวานน่ารัก และเป็นหญิงสาวที่มีจิตใจดีงาม

"เอ็งก็พูดออกมาตรงๆเลยสิวะ..ว่าเอ็งคิดยังไงกับหลานพ่อ.."

ทว่าพ่อตาผมก็ยังไม่ยอมหยุดซักถาม หวังให้ผมพูดออกมาตามตรง มันยิ่งสร้างความลำบากใจให้ผมที่จะสารภาพว่าผม
รักคุณเจนต่อหน้าแม่ของเธอ ซึ่งก็เป็นคนรักคนหนึ่งของผม และบัดนี้เธอกลับมามีสภาพร่างกายและจิตใจที่น่าสงสาร
จนผมไม่แน่ใจเลยว่า ถ้าผมพูดตรงๆออกไป คุณดาเธอจะทนรับฟังได้หรือเปล่า

"พูดตรงๆออกมาเถอะค่ะคุณ...ดารับฟังได้..."

"เอ้อ...ครับ..ผมยอมรับว่าผมรักคุณเจนด้วยเช่นกัน..."

ผมถอนหายใจระบายความอึดอัดออกมาแรงๆ ก่อนสูดลมหายใจเข้าปอด และสารภาพออกไปตามตรง โดยไม่หวาดหวั่น
ว่าเมื่อคุณดาได้ยินแล้วเธอจะมีปฏิกิริยาเช่นใด แต่ไม่ว่าจะเป็นอย่างไรก็ตาม ผมก็พร้อมจะรับผิดชอบคำพูดของผม แม้จะ
ถูกคุณดาบอกเลิก หรือไล่ออกจากบ้านก็ตาม

แต่แล้วเมื่อผมสารภาพออกไปว่ารักคุณเจน เสียงโห่ฮาตบมือหัวเราะชอบใจของเหล่าบรรดาญาติ ๆ ต่างก็พร้อมกันส่ง
เสียงเชียร์เอ็ดอึง จนทำให้ผมงุนงง จนต้องหันหน้าไปมองจ้องตาคุณดาเขม็งว่าเธอจะมีปฏิกิริยาเช่นใด แต่วงหน้าสวย
งามมีสเน่ห์ของสาวใหญ่ ยังคงแดงก่ำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอร์นั้น หาได้เปลี่ยนแปลง ไม่รู้ว่าจะยินดี หรือเศร้าเสียใจ

"ผมขอโทษครับคุณดา..." ผมกระซิบบอกเธอเบาๆ ไม่กล้ามองจ้องสบตา เสมือนว่าคนทำผิดเป็นผู้ต้องหาไม่กล้าสบตา
กับเจ้าทุกข์ ยังไงยังงั้น

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณ..ดาดีใจที่ได้ยินคุณพูดความจริงออกมา...เมื่อก่อนคุณและลูกเจนไม่กล้าพูด ดาก็คิดว่าคุณและ
เธอ มีความสัมพันธ์กันแค่เล่นๆเท่านั้น ดาถึงไม่กล้าแสดงอะไรออกมา...ซ้ำร้ายเธอยังอ้อนวอนขอไปเรียนต่อ ดาเลยยิ่ง
เข้าใจผิดคิดว่า เธอแอบชอบตาเอ็ม ก็เลยสนับสนุน..แต่ถ้ารู้ว่าลูกต้องการไปต่างประเทศ เพราะอยากจะตัดใจจากคุณ
ไม่ต้องการทำให้ดาเสียใจ..ดายิ่งสงสารแก...และคงจะห้ามแกแล้ว แต่ว่า.."

"แต่อะไรครับคุณดา.." ผมรีบซักถามด้วยความร้อนใจ แต่ในใจลึกๆก็ยังยินดีที่คุณดา เธอเข้าใจความรักระหว่างผมกับ
ลูกสาวของเธอ

"แต่ลูกเจนแต่งงานกับตาเอ็มแล้วสิคะ..คุณจะทำอย่างไร..."

[post]"ไม่เป็นไรหรอกครับคุณดา...ถ้าคุณเจนมีความสุขกับคุณเอ็ม ผมก็ยินดีด้วยกับเธอ ถือเสียว่าผมกับคุณเจนไม่
มีวาสนาต่อกัน ถึงอย่างไรชีวิตผมก็ยังมีคุณดาเป็นเมียที่รัก อีกคนอยุ่แล้วนี่ครับ....."

ผมพูดออกไปด้วยความรู้สึกที่แท้จริง ตั้งใจไว้แล้วว่า จะหยุดความรักไว้ที่คุณดาเพียงคนเดียว ด้วยความรู้สึกที่รักและ
สงสารเธอจากใจจริง โดยไม่ได้คิดเลยว่ามะลิที่ยืนอยู่ไม่ห่างจากวงเหล้า เธอจะหน้าเสียแค่ไหนเมื่อได้ยิน

"คุณลืมไปแล้วหรือคะ..ว่าคุณไม่ได้มีเพียงดาคนเดียว..คุณยังมีมะลิอีกคนหนึ่ง..ตอนนี้สุขภาพของดาคุณก็ทราบดีว่า
เป็นอย่างไร ดาคงให้ความสุขกับคุณได้ไม่เหมือนเก่า..ดาอนุญาตค่ะ..ถ้าคุณจะมีมะลิไว้ข้างตัวด้วย..."

คุณดาพูดเสียงเรียบๆ ไม่หลงเหลือความเมาและความหึงหวงต่างจากเมื่อครู่ใหญ่ที่แสดงออกมาตอนที่เห็นผมคุยกับ
คุณอรเลยแม้แต่น้อย จนผมถึงกับอ้าปากหวอ ทั้งแปลกใจและสงสัยว่าทำไมเหตุการณ์มันจึงกลับตาลปัตรพลิกจาก
หน้ามือเป็นหลังมือเยี่ยงนี้ แต่ก็เหลือบตามองไปยังมะลิ ที่สักครุ่ยังยืนหน้าซีดขาว แต่บัดนี้ใบหน้าของเธอกลับแดงก่ำ
ด้วยความอาย

"มะกี้ผมยังเห็นคุณดา..พูดกับคุณอร.." ผมยังไม่ทันถามได้จบประโยค คุณดาก็ชิงพูดขึ้นมาเสียก่อน

"ใช่ค่ะ..ดาหึง..และหวงคุณ..นอกจากมะลิแล้วคุณห้ามไปยุ่งเกี่ยวกับสาวอื่นอีก..รู้ไว้ซะด้วย..."

แม้คุณดาพูดเสียงเข้มๆ แต่ริมฝีปากเธอยังมีรอยยิ้ม แล้วจิกตาค้อนใส่เหมือนสาวๆ จนทำให้ญาติๆที่ต่างนั่งฟังนั่งลุ้นกัน
เงียบๆ หัวเราะฮาครึนขึ้นพร้อมกัน เป็นอันว่าเมฆหมอกที่ปกคลุมชีวิตผมมานานนับเดือน ถูกแรงลมแห่งความรักของคุณดา
และทุกๆคน ช่วยพระพือพัดจนมันผ่านไปจากชีวิต

หลังจากนั้นต่างก็นั่งดื่มนั่งสนทนากันอย่างสนุกสนาน เหมือนไม่เคยมีเรื่องร้ายใดๆเกิดขึ้นภายในครอบครัวนี้ แต่ทว่าแม้
จะดูว่าผมสนุกสนานร่าเริง แต่ในใจผมลึกๆกลับเศร้าหมองเมื่อ รู้ความจริงว่า คุณเจนแต่งงานกับนายเอ็มไปแล้วนั้น มัน
เป็นความจริง ที่แต่ละคนก็คาดไม่ถึง[/post]

คุณดามองโลกอย่างคนเจนโลกีย์นะ

ความรัไม่มีสิ้นสุด ขอบคุครับ

น่าจะเรียกว่าเป็นงานเลี้ยงเปิดใจก็ว่าได้นะเนี้ย

อยากได้เมียแบบคุณดาจังมันจะมีอยุ่จริงๆมั้ยครับคุณนีโอ

นี่แหละความจริงที่นายต้อมยอมรับนายทองดี

ความจริงเปิดเผยทุกอย่างต้องดีขึ้น

จะมีเรื่องอะไรเกิดจึ้นอีกมั้ยเนี่ย