ผ่านไป 5 ปี ทั้งสองเหมือนอยู่กันละโลก ทั้งที่อยู่ในบริษัทเดียวกัน

ถ่านไฟเก่า

แบบนี้มันต้องมีอะไรดีๆรออยู่แน่งานนี้

หลากหลายลีลา

นักแสดงเดิมหลายเวอร์ชั่น

ยังกะคนละเรื่องเลยนะครับ ต้องติดตามต่อไป

บ. ใหญ่มากกก
ห้าปีก็ว่า
ไม่เคยเดินสวนกันเลย

 

ถ่านไฟเก่าไหมเนี่ย 

รอติดตามครับ

โลกมันกลม

ชอบมากเลย

ขอบคุณครับ

ตอนนั้นแยกย้ายกันไปหรอเนี่ย

"Admin ที่รัก Version 1.0"
สวัสดีค่ะ  ท่านผู้อ่านที่น่ารัก
ก็ผ่านไปแล้ว หนึ่งเวอร์ชั่นของซี่รี่ชุดนี้  แต่ยังไม่หมดค่ะ
เวอร์ชั่น สองมาแล้ว ขอแจ้งให้ท่านผู้อ่านทราบก่อนว่า
ตอนที่แล้ว ลงรวดเดียวหมด  ด้วยเหตุว่า จิ๋วกลัวจะไม่จุใจ
เพราะหายหัวไปนานมากเลย แหะ ๆ
แต่คราวนี้ จะแบ่งลงเป็นตอน ๆ (เหมือนเดิม) แล้วนะคะ
(แต่คนตัดแบ่งเป็งตาพัดลม..... )
ซึ่งจะเปิดให้ท่านโหวดอีกครั้งเมื่อ  ท่านอ่านไปจนจบตอน

ทราบดีค่ะว่าผู้อ่านบางท่านก็ตอบไม่เก่ง ดังนั้นเลยลองเปิดให้โหวด
อย่างน้อย ก็อยากได้กำลังใจ   ไปเขียนเวอร์ชั่นอื่นต่อ อีก  อิอิ
หวังว่าท่านผู้อ่าน จะยอมจิ๋ว  สักทีสองที        ก็ยังดีนะคะ
 
ปล.....ความโหดพัดลมเริ่มอีกแล้ว ซ่อนซะ.....  เห้อ....จะมีคนเข้าใจเราไหมนะ

"Admin ที่รัก Version 1.0"

===================================================

เปิดม่านซีรี่ย์  "Admin ที่รัก Version 2.1"

===================================================

9.00 น.  เช้าวันอาทิตย์ที่แสนจะอากาศดี
แต่มันคงดีกว่านี้ ถ้าไม่ต้องหมกตัวอยู่ในออฟฟิตกับคอมพิวเตอร์....
admin หนุ่ม  ครุ่นคิดในใจ...
'ทำกรรมอะไรไว้น๊าาาาาาาา ต้องมา เฝ้าเซอร์เวอร์ในวันหยุดอากาศดี ๆ อย่างนี้....
เฮ้อ...... มองไปทางไหน ก็มีแต่ความเงียบเหงา...
เปิดเพลงเบา ๆ เป็นเพื่อน...
ชีวิตมันจะมีแค่นี้จริงเหรอ....'
เขานั่งมองเหม่อ ๆ
ปล่อยความคิดลอยไปกับรูปเก่า ๆ ที่อยู่ในกรอบข้างมอนิเตอร์

===================================================

เสียงโทรศัพทดังขึ้นมา  ดึงเขากลับมาสู้โลกเห็นความจริงจากเรื่องที่เขาครุ่นคิดอยู่
"ไอทีครับ"

"ที่ไหนครับ"

"ไลน์ผลิต3 ค่ะ"

"อ๋อ ไอ้เครื่องโคตรเก่านั่นเอง ตรงนั้นเขาจะยุบแผนกแล้วนี่ครับ"

"ค่ะ ฉันเพิ่งทำงานได้สองเดือน เขาให้มาช่วยงาน เคลียร์ข้อมูล"

"เหรอครับ เดี๋ยวผมไปดูให้ครับ ว่าจะทำอะไรได้บ้าง
จำไม่ได้แล้วว่าเครื่องนั้นเป็นไง  รู้แต่ว่าเก่าแก่"

"ค่ะ จะรอ นะคะ"

......................
 

"อ้าว ..วิว"

"วุฒิ...... คุณเองเหรอ"

วุฒิยิ้มหน้าบาน

"ไม่ได้เจอกันนานแค่ไหนแล้วนี่"

"แค่ห้าปีครึ่งเอง" วิวก็ตอบด้วยรอยยิ้มหวาน

"เห้ย ห้าปีแล้วเหรอ  ไมตอบได้ไวจัง"

"ก้อ...นะ...  คนมันคิดเลขไวน่ะ"

"วิวยังดูดี เหมือนเดิมเลย....
ตั้งแต่... เราก็ไม่ได้เจอกันเลยนะ"

"ไม่แปลกหรอกต่างคนก็ต้องมีชีวิตของตัวเองนี่คะ"

"ขอบคุณวุฒิมากนะที่ช่วย"

"เอ่อ......"

"ฮืม มีอะไรเหรอ"

"ไปหาอะไรกินกันไหมครับเย็นนี้"

"เอาสิ"

"แต่วันนี้ผมต้องออกห้าโมงเย็นแน่ะ"

"ไม่น่ามีปัญหานะ วิวไม่มีธุระอะไรที่ไหนจ้า"

"งั้นผม...กลับไปที่ห้องไอทีก่อนนะ"

"เดี๋ยววิวเซฟไฟล์กลับไปแก้ที่ห้องวิว"

"วิว..ทำแผนกไหน"

"วิวอยู่ฝ่ายบัญชี.... เขาให้มาเช็คยอดวัตถุดิบที่เหลือ
แล้วทำรายงานสรุปข้อมูลของไลน์ผลิตนี้จ๊ะ มีทั้งสรุปยอด
สรุปสภาพวัตถุดิบ เลยต้องใช้ทั้ง excel กับ powerpoint"

"อยู่ชั้น15 สินะ  ผมอยู่ไอที ชั้น20 ทางผ่าน ลิฟต์...พอดี ไปด้วยกันไหม"

"จ๊ะ.."

.... ทั้งคู่ ยืนรอลิฟต์อยู่ข้าง ๆ กัน แต่ก็รู้สึก
ตกประหม่า..เขินจนไม่รู้จะพูดอะไร

ประตูลิฟต์เปิด ทั้งคู่เดินเข้าไป ด้วยกัน...

"เอ่อ"
"เอ่อ"

ทั้งคู่หันมาพูดขึ้นพร้อมกัน

"วิวพูดก่อนก็ได้"

"วิว....คิดถึงวุฒินะ....แต่มันยุ่ง ๆ วุ่นวาย ..เลยไม่ได้โทรหา
หรือคุยกันอีกเลย"

"ธรรมดา ของคนกำลังเริ่มต้นชีวิตใหม่  คือ ผมหมายถึงในตอนนั้น...
ผม..ดีใจนะที่ได้พบวิววันนี้"

"เรายัง...เป็นเพื่อนกันอยู่ใช่ไหม"

"คะ ครับ"

ติ๊ง....  ลิฟต์เปิด

"วิวไปก่อนนะ  แล้วตอนเย็นเจอกันที่หน้าตึกนะ"

"ครับผม"

===================================================
วิวกลับมาที่แผนก  นั่งทำงานต่อ
แต่ก็ไม่เป็นอันทำสักเท่าไหร่... เธอได้แต่คิดวนเวียน....
...คิดถึงวุฒิ ....คนที่เธอแอบคิดถึงมาตลอดห้าปี
ไม่คิดว่าจะได้เจอกันอีกแล้ว..แต่..ทำงานบริษัทเดียวกัน...เนี่ยนะ

ในใจคิดวนกลับไปกลับมา  ..... เขายังโสดไหม...แต่ก็นานแล้วนะ ไม่น่าจะโสด
เขาไม่ได้ชอบเรานี่...อาจแค่รู้สึกดี .....เห้อ  อยากคุยกับเขาเร็ว ๆ จัง....


[/quote