"อะไรนะ นายได้แผนที่มา แต่ถูกขโมยไปอย่างนั้นเหรอ"
   ชิตชัย โวยวายอย่างเสียดาย เมื่อฟังแดนเล่า แดนเล่าทุกอย่างยกเว้นเรื่องไปมีอะไรกับเธอเท่านั้น โดยแต่งเรื่องใหม่ว่า แค่รวมทางกัน แล้วถูกลอกคราบตอนเผลอหลับ
   "โธ่ธธธ ฉันเตือนนายแล้ว ว่าเกมส์นี้ไว้ใจใครไม่ได้ แล้วคนที่เคยปล้นนาย นายยังจะไปไว้ใจเธออีกเหรอ นายอ่านบันทึกแล้ว นายรู้ใช่มั๊ยว่า แผนที่ มันคือ แรไอเทม มันหายากและมันจะช่วยให้ฉันตามหานายได้ง่ายขึ้น"
   แดนทำไมจะไม่รู้ แต่เขาก็นึกไม่ถึงว่า เนยจะทำกับเขาได้ ช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกันเธอตีเนียน เหมือนกับหลงรักเขาจริงๆ แถมตอนที่มีอะไรกัน เธอก็ดูเหมือนมีความสุขสุดๆ แล้วใครจะไปนึกว่าทั้งหมดมันเป็นแค่การหลอกลวง
   แดนพูดอะไรไม่ออก ตอนนั้นเขานั่งเอนหลังอย่างซังกะตายไร้เรียวแรง แหงนหน้ามองเพดานอ้าปากค้าง ฟังพี่ชิตชัยบ่นเสียดายแผนที่ แต่เขากับไม่ได้เสียดายแผนที่เหมือนพี่ชิตชัย เขากลับอยู่ในอาการคนอกหักและเฮิร์ท จริงๆตอนนั้น ถ้าเนยอยากได้แผนที่จริงๆ ขอเพียงบอกเขาแค่คำเดียว เขาจะให้เธออย่างไม่ลังเลเลย
   แดนหนุ่มวัย 22ปี เคยอกหักมาแล้วนับไม่ถ้วน แต่ครั้งนี้ ถือว่าเจ็บที่สุด
   "วันนี้ผมว่า ผมกลับก่อนดีกว่า"
   แดนขยับตัวบอกอย่างอ่อนระโหยโรยแรง พี่ชิตชัยถึงกับร้อง อ่าว พูดว่า
   "นายไม่กลับเข้าไปเล่นต่อแล้วเหรอ"
   "คือ..วันนี้ผมมีธุระ ต้องไปทำก่อนครับ"
   แดนโกหก เพราะอารมณ์ตอนนี้ ยังทำใจให้กลับเข้าไปเล่นต่อได้ยาก พี่ชิตชัยก็ไม่ได้ว่าอะไร แดนจึงกลับบ้านอย่างคนหม่นหมอง และโลกมืดมน
   **
   เช้าของอีกวัน แดนก็ไม่ได้กลับเข้าไปล็อกอิน ยังคงนอนอยู่บ้าน พ่อแม่ถามก็บอกว่าปวดหัวไม่สบาย แต่จริงๆ เขารู้สึกท้อมากกว่า เขานอนอยู่บ้านอ่านการ์ตูน ดูทีวี เบื่อก็ลงไปช่วยพ่อซ่อมของ ที่พ่อของเขาไปรับจากลูกค้าเอามาซ่อมที่บ้าน
   แต่ทุกทีที่เขาลงไป พ่อกับแม่เขาก็พูดทำนองเดียวกันว่า ถ้าหายแล้วกลับไปเล่นเกมส์ดีกว่ามั๊ย มันไม่แปลกหรอกที่พ่อแม่เขาอยากให้ลูกไปเล่นเกมส์มากกว่าช่วยทำงานที่บ้าน เพราะถ้าเล่นแล้วได้ 10 ล้าน ใครก็อยากให้ไปเล่น แต่ถ้าแล้วไม่ได้อะไรเลย แถมยังเสียเงิน ใครก็ไม่อยากให้ไป
   แดนได้แต่ตัดพ้อในใจว่า 'พ่อกับแม่ไม่รู้หรอกว่าผมไปเจออะไรมา มันต้องใช้เวลาเยียวยากันบางสิ'
   เขาเลยไม่ตอบ ก้มหน้าก้มตาทำหูทวนลม ตอนนั้นพ่อของเขาแม้ทำงานซ่อมของอยู่ก็ยังเปิด สารคดีของแบกิล ทิ้งไว้อยู่เหมือนเดิม ทั้งที่ดูมาเป็น 1000 รอบได้แล้วตั้งแต่พ่อเขายังเป็นวัยรุ่น จนมีลูกโตเท่าควาย ก็ยังดูแบกิลอยู่เป็นประจำ แล้วจู่ๆ พ่อเขาก็พูดว่า
   "นี่ถ้ามันเล่นแทนกันได้ ฉันคงไปเล่นแทนแกแล้วนะ ฉันอยากจะลองไปใช้ชีวิตผจญภัยอย่างนั้นสักครั้งจริงๆ"
   พ่อของเขาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงหลงใหลแฝงความอิจฉาลูกนิดๆ ขณะที่ละสายตาจากงานซ่อมเหลือบไปดูแบกิล
   'เออ แล้วถ้าพ่อโดนผู้หญิงที่พ่อไปหลงรักลอกคราบ แล้วพ่อจะซึ้ง'
   แดนเถียงขึ้นในใจ พร้อมกับอารมณ์เสีย เดินไปปิดเครื่องเล่นของพ่อ เปลี่ยนเป็นโหมดทีวี
   "ทำอะไรของแกวะ ฉันดูอยู่"
   "ดูอย่างอื่นมั่งเหอะพ่อ ดูมาเป็นพันรอบแล้วไม่เบื่อหรือไง หัดดูข่าวดูรายการมั่ง"
   แดนบอก และกลับไปทำงานซ่อมของตัวเอง อย่างไม่สนใจ
   "ไอ้ลูกคนนี้นิ มึงเป็นลูกบังเกิดเกล้าหรือไงว่ะ"
   พ่อของเขาบ่นอย่างไม่สบอารมณ์ แต่ก็ไม่กล้าไปเปลี่ยนกลับไปดูแบกิล เพราะกลัวเดี๋ยวจะเถียงกัน เพราะดูท่าทางเจ้าลูกชายจะมีเรื่องอะไรในใจ กำลังหงุดหงิดอะไรสักอย่าง เลยปล่อยให้มันเป็นทีวีช่องข่าวอยู่แบบนั้น
   ตอนนั้นก็มีข่าวของดาราคนหนึ่ง ที่ชื่อเล่นว่าโซดา ออกมา



เธอเป็นขวัญใจของแดนทำให้แดนต้องหันไปดู ในภาพข่าวทีวี นักข่าวกำลังรุมสัมภาษณ์ โซดา ถามว่า
   "จริงหรือเปล่าค่ะ ที่มีข่าวว่า น้องโซดา ก็เล่นเกมส์ Survival online"
   โซดายิ้ม แล้วพยักหน้า พูดว่า
   "จริงค่ะ"
   "แล้วพอเปิดเผยได้มั๊ยครับ ว่าตัวที่เล่นลักษณะหน้าตายังไง แล้วใช้ชื่อในเกมส์ว่าอะไร แล้วตอนนี้อยู่ตรงจุดไหน บอกได้มั๊ยครับ"
   นักข่าวผู้ชายคนหนึ่งถามเป็นชุดด้วยความอยากรู้ เหมือนกับว่าถ้ารู้แล้วจะรีบไปหาเธอในทันใด โซดาได้แต่ยิ้มไม่ตอบในทันที แล้วพูดสั่นๆว่า
   "มันเป็นความลับค่ะ ขอตัวก่อนนะค่ะ"
   แล้วเธอก็ออกจากวงสัมภาษณ์ ข่าวของโซดาเล่นเกมส์ Survival ดูจะเป็นที่พูดถึงอย่างมาก ซึ่งความจริง ดาราหลายคนก็เล่น แต่ก็จะปิดเงียบกันหมด แม้จะมีข่าวลือว่าหลุดมาว่า ดาราคนไหนชื่ออะไรเล่น แต่ถ้าไม่มีหลักฐานยืนยันข้อเท็จจริงได้ ดาราพวกนั้นก็จะปฏิเสธว่าไม่จริง เพราะการต้องแบกสถานะดารา หรือคนมีชื่อเสียงเขาไปเล่นในนั้น ถ้ามีคนรู้ว่าเป็นตัวไหน เวลาไปทำชั่วอะไร ทำเลวอะไร แล้วถูกนำมาแฉนำมาประจานในโลกจริง ถึงแม้มันจะไม่ผิดอะไรในเกมส์ แต่ในโลกจริงมันอาจส่งผลต่อภาพพจน์ดาราก็ได้ แต่ก็จะมีดาราบ้างคนที่กล้าเปิดเผยยอมรับว่าเล่นอยู่ แต่ก็จะไม่บอกรายละเอียดเหมือนกัน ว่าเล่นตัวไหน หน้าตายังไง
   ตอนนี้ถึงคิว โซดาที่ถูกจับตา เนื่องจากมีคนเห็นคนของบริษัท แมททริโอ ขนเครื่องอุปกรณ์ล็อกอินส่วนตัวมาติดตั้งให้ที่บ้านเธอ แล้วถูกมือดีถ่ายรูปลงในเน็ท ตอนที่คนของบริษัทกำลังขนของเข้าบ้านเธอ
   โดยรูปนั้นมีคำอธิบายใต้ภาพว่า
   "ท้ายสิ เครื่องล็อกอินส่วนตัวนี่ มาส่งที่บ้านของใคร บอกใบ้ว่าเป็นดาราสาวสวยสุดฮ๊อต"
   แค่นั้นชาวเน็ทก็ขุดคุ้ยกัน จนรู้ว่าเป็นบ้านของโซดา เลยเป็นประเด็นทอล์ค ออฟ เดอะ ทาวน์ในโซเชียล ของกลุ่มคนที่เล่นเกมส์ survival ในประเทศไทย
   บางคนโพสว่า ฉันอยากมีเวลาที่ดีกับเธอในเกมส์
   บ้างก็ว่า ฉันจะปกป้องเธอเอง โซดา ว่าแต่เธอคือใครในเกมส์ ใครรู้ช่วยบอกที
   บางคนก็โพสออกแนวหื่นว่า ฮิฮิ ฉันจะตามหาเธอ แล้วข่มขืนเธอซะ
   บางคนก็ออกมาปกป้องว่า จะข่มขืนโซดา ข้ามศพกูไปก่อน
   ---- อย่าทะเลาะกัน พวกเราช่วยกันรุมโทรมเธอกันดีกว่า
   ------ เห็นด้วยกับคอมเม้นข้างบนนี้
      และยังมีคนตอบต่อกระทู้นี้กันไปอีกนับพันคน และมีอีกหลายกระทู้ที่พูดถึง
   แดนหลังจากฟังข่าวแล้วเขาไปค้นอ่านกระทู้ในเน็ตแล้ว อยากจะเข้าไปปกป้องโซดาในนั้นเหมือนกัน เพราะคอมเม้นส่วนใหญ่ คิดลามกจกเปรตกับเธอทั้งนั้น แต่คิดแล้วตัวเองยังเอาไม่รอดจะมีปัญญาไปปกป้องใครได้
   เลยได้แต่ถอนใจ หันไปทำงานของตัวเองต่อ ตอนนั้นแดนกำลังซ่อมแผงวงจร ของเครื่องเล่นวีดีโอชนิดตลับเทป ที่เคยฮิตก่อนช่วงปี 2000 ตอนนี้มันเป็นของโบราญเก่าเก็บ ที่คนนำมาซ่อมให้ใช้งานได้เพื่อเป็นของสะสมเก็บไว้โชว์
   ขณะที่แดนกำลังบักกรีเชื่อมแผงวงจร เห็นตะกั่วละลายด้วยความร้อน พลันนึกถามพ่อว่า
   "พ่อ เราจะหลอมเหล็กได้ยังไง ถ้าไม่มีเตาหลอม"
   "เอ้า..แกก็สร้างเตาหลอมขึ้นมาสิวะ"
   "สร้างยังไง มันสร้างง่ายอย่างนั้นเลยเหรอ ผมถามนี้ ผมหมายถึง ผมจะหลอมเหล็ก โดยที่ไม่มีเครื่องมือเทคโนโลยีอะไรเลยนะ"
   พอหันไปมองลูกชายอย่างเอือมระอา พูดอย่างช้าๆว่า
   "ไอ้แดน มนุษย์หนะรู้จักใช้เหล็กตั้งแต่ ดึกดำบรรพแล้ว แต่ก่อนเขาก็ไม่มีเครื่องมือเทคโนโลยีอะไรหรอก เขาก็สร้างมันขึ้นมาจากธรรมชาตินั่นแหละ เตาหลอมก็ทำจากดินเหนียว เชื้อไฟก็ใช้ฟืนนี่แหละ ส่วนตัวเร่งไฟให้แรงพอจะหลอมเหล็กได้ ก็ใช้ลมเปาเข้าเตา แค่นั้นมันยากอะไรว่ะ"
   แดนฟังอย่างไม่ค่อยเชื่อว่ามันจะง่ายขนาดนั้น เลยพูดว่า
   "พ่อเคยทำเหรอ"
.   "ไม่เคยหรอก"
   ."เอ้า..พูดเหมือนเคย"
   "แหม.ถึงไม่เคยทำ แต่ก็เคยเห็นเขาทำเว้ย"
   แล้วพ่อแดนก็เล่าถึงตอนเด็กๆ ที่เห็นชาวบ้านช่วยกันหลอมเหล็ก หลอมทองแดง เพื่อเอาไปหล่อพระสร้างวัตถุมงคลให้กับทางวัด ทั้งเหล็ก เงิน ทองแดง ถูกหลอมจากเตาหลอมที่ชาวบ้านทำขึ้นเอง
   แล้วพ่อของแดนก็เล่าวิธีที่เห็นชาวบ้านทำให้ฟังอย่างละเอียด ว่าเขาทำยังไง ใช้อะไรบ้าง ส่วนใหญ่ก็เป็นวัสดุที่หาได้จากธรรมชาติทั้งนั้น เช่นดินเหนียว หนังสัตว์ แล้วก็ไม้
   แดนฟังแล้ว ก็พอจะเข้าใจ และคิดว่าเขาน่าจะทำมันขึ้นมาได้ แดนก็เลยดูจะมีความหวังขึ้น เขาลุกขึ้นแล้วพูดว่า
   "พ่อ ผมจะออกไปเล่นเกมส์ พ่อช่วยซ่อมวีดีโอต่อที"
   แล้วแดนก็รีบวิ่งขึ้นไปบนบ้าน ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วออกจากบ้านไป ทิ้งให้พ่อเขา งง ว่า อะไรของมันว่ะ นึกจะไปก็ไป
   แดนไปถึง ล็อกอินโดม เป็นเวลาเย็น พอไปถึงก็ตรงไปหาพี่ชิตชัยก่อน ชิตชัยเมื่อเห็นเขาก็ทักว่า
   "อ่าว มาแล้วเหรอ นึกว่าวันนี้จะไม่มาซะแล้ว เห็นว่าไม่สบาย"
   แดนไม่ได้สนใจคำถามนั้น กลับถามว่า
   "พี่ชิต พี่รู้มั๊ย ว่าดาราที่ชื่อโซดา เล่นเป็นคนหน้าตายังไงในเกมส์"
   ชิตชัยกำลังยกกาแฟดื่มถึงกับสำลักหก ต้องหันไปหยิบเอาทิชชูมาเช็ด แล้วตอบว่า
   "ไม่รู้ นายถามทำไม"
   แดนไม่ได้ตอบว่า ถามทำไม แต่พูดว่า
   "อ่าว ทำไมไม่รู้ละ พี่เป็นผู้จัดสร้างไอดีไม่ใช่เหรอ ก็ต้องมีข้อมูลสิว่าคนไหนใช้ไอดีอะไร เล่นเป็นตัวไหน"
   "ไอ้เรื่องใช้ไอดีอะไรหนะรู้ แต่ส่วนจะเล่นเป็นตัวไหน หน้าตายังไง ไม่มีทางรู้ได้ เพราะส่วนนั้นมันมันถูกตั้งให้เป็นความลับของลูกค้า แล้วถูกจัดเก็บในระบบของเมนเฟรมในส่วนที่ยากที่สุดที่จะเข้าถึง และถึงฉันสามารถรู้ได้ ฉันก็บอกนายไม่ได้ เพราะมันผิดกฎหมาย และผิดกฎของบริษัท เอาละ...ทีนี้นายจะบอกฉันได้หรือยัง ว่าถามทำไม อย่าบอกนะ ว่าคิดจะตามหาโซดา เหมือนไอ้พวกหน้าหมอบ้าดาราพวกนั้น"
   แดนไม่ได้ตอบ แต่ดูจากสีหน้ามันก็อ่านได้ไม่อยาก ชิตชัยเลยถอนหายใจพูดว่า
   "อย่าได้คิดเลยเชียว มันจะนำนายไปสู่ความเสี่ยง นายคิดว่ามีคนกี่คนที่ตามหาโซดาในเวลานี้ ไอ้พวกนี้ฆ่ากันตายไปกี่คนแล้ว ทางทีดี นายหาที่ที่ปลอดภัย อยู่ให้รอด แล้วรอคอยจนกว่าฉันจะหานายเจอดีกว่า"
   แดนรู้สึกผิดหวังไม่น้อย ที่ไม่รู้ว่าโซดาเล่นเป็นตัวไหน ตามที่หวังเอาไว้ เพราะตอนแรกเขาคิดว่าพี่ชิตชัยน่าจะรู้และบอกเขาได้ แต่เมื่อฟังพี่ชิตอธิบายแล้วก็ต้องหมดหวังโดยสิ้นเชิง ตอนนั้นไม่รู้จะพูดอะไรก็เลยพยักหน้ารับ แล้วนึกอีกเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้เลยถามว่า
   "เออ...พี่ชิต ไอ้เลเวลอัพนี่มีผลยังไง ไม่เห็นพี่เขียนบอกไว้ในบันทึกเลย"
   ชิตชัยบอกว่า
   "ไอ้เรื่องเลเวลอัพเนี่ย ที่ไม่เขียน เพราะฉันยังไม่เข้าใจมันเลย ครั้งแรกฉันคิดว่ามันเหมือนกับเกมส์ทั่วไป ที่มีระบบเลเวล คือเก็บค่าประสบการณ์ พอถึงจุดก็เลเวลอัพ ฉันก็เลยออกไปลุยซอมบี้ตลอดทั้งเดือนเลย หวังให้ตัวเองเลเวลสูงๆ จะได้เก่งๆ แต่ฆ่าซอมบี้ไปเป็นร้อย แต่มันอัพให้ฉันแค่ 2 ครั้งเอง และไอ้การอัพทั้ง 2 ครั้งนั้น มันติดๆกันด้วย ฉันเลยคิดว่ามันไม่น่าจะเป็นระบบเลเวลตามปกติที่เคยคิดกันแล้ว แถมเวลาอัพ อัพอะไร อัพด้านไหน ก็ไม่บอก ขึ้นมาบอกว่าอัพของมันเฉยๆแบบนั้น แถมไม่มีค่าอะไรให้ใส่อีกต่างหาก ฉันเลยให้คำจำกัดความมันว่า โป๊ะเช๊ะ"
   "โป๊ะเช๊ะ เหรอ"
   แดนทวนคำอย่างไม่เข้าใจ
   "ใช่ โป๊ะเช๊ะ มันเหมือนกับที่นายทำอะไรที่มันแบบ คือลงตัว เข้าแกร็บ แล้วก็ โป๊ะเช๊ะ เลเวลอัพ อะไรอย่างเนี่ย แต่อย่าถามว่าต้องทำยังไง ถึงโป๊ะเช๊ะ มันตอบไม่ได้ มันอยู่ที่เงือนไข สิ่งแวดล้อม การกระทำและความคิด และอะไรอีกหลายๆอย่าง ที่มันจะมาบรรจบลงตัวกันอย่างโป๊ะเช๊ะ แล้วมันไปเพิ่มทักษะพัฒนาให้กับนาย เกิดเป็น เลเวลอัพ"
   แดนฟังแล้วก็ยัง งงๆ บอกว่า
   "ผมไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่"
   ชิตชัยเลยตัดบทพูดว่า
   "เอาละไม่เข้าใจก็ไม่เป็นไรหรอก นายก็อย่าไปผะวงอะไรกับมันมากนัก การได้เลเวลอัพมันก็ดี เพราะมันจะทำให้เราเก่งขึ้นไม่ด้านใดก็ด้านหนึ่งในสิ่งที่ได้ประสบการณ์มา แต่การที่จะมุ่งให้เลเวลอัพเพื่อจะเก่งขึ้นมากๆละก็ บอกเลยว่าอย่าทำ เพราะอาจจะนำให้นายไปอยู่ในจุดเสี่ยง และอาจตายได้ง่ายๆ แต่ถ้านายอยากเก่งขึ้นละก็ แนะนำให้ใช้วิธีฝึกฝนร่างกายก็ได้ ร่างกายก็จะแข็งแกร่งขึ้นเหมือนกัน "
   ชิตชัยสอนอธิบายยาวเยียด จนแดนได้แต่ฟังแล้วผงกหัว แล้วชิตชัยก็พูดถามขึ้นต่อว่า
   "นายถามเรื่องเลเวลนี่ แสดงว่า นายอัพแล้วละสิ"
   "ครับ"
   " อืม..ก็ถือว่าไวนะ นายเพิ่งเล่นเอง นับเวลาที่นายอยู่ในนั้น ก็แค่ 2 วันกว่าๆเอง ได้มาหนึ่งอัพแล้ว"
   "เออ ..จริงๆ แล้ว ที่ผมรู้สึกว่า ไม่ 2 ก็ 3 นะ ที่มันอัพ"
   แดนบอกอย่างพยายามนึก แต่จริงๆแล้วแดนได้ 4 เพราะมีครั้งหนึ่งเขามองไม่เห็นและไม่รู้สึก เพราะมัวแต่จ้องมองอย่างอื่นอยู่ แต่แค่นั้นก็ทำให้ชิตชัยถึงกับเบิ่งตามองแดนอย่างไม่เชื่อ ก่อนยิ้มอย่างแปลกใจพูดขึ้นว่า
   "2 ถึง 3 เลยเหรอ โหะๆ ไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ นายไปทำอะไรมา"
   "เออ...ก็ จำไม่ได้แล้ว ก็ทั่วๆไป นึกไม่ออกเหมือนกัน"
   แดนพูดกลบเกลื่อน เพราะรู้สึกไม่อยากบอกว่า มันอัพขึ้นตอนมีเซ็กส์กับเนยและอัพถี่ด้วย เพราะคิดว่ามันเป็นเรื่องที่ไม่น่าเอามาพูดสักเท่าไหร่ เมื่อนึกถึงในคืนนั้น ก็อดกระหยิ่มยิ้มขึ้นมาไม่ได้ เพราะสงสัยว่าคืนนั้นเขาจะทำได้อย่าง โป๊ะเช๊ะ เลยอัพติดๆกัน แต่แล้วอีกความคิดหนึ่งก็แวบขึ้นมาทำให้รอยยิ้มเหือดหาย เพราะขนาดเขาทำได้ โป๊ะเช๊ะ อย่างนี้ เนยยังทิ้งเขาไปแถมทำกับเขาได้อย่างเจ็บแสบ ดูท่าใจมนุษย์นี่ยากแท้หยั่งถึงอย่างที่เขาว่าจริงๆ โดยเฉพาะผู้หญิง ตอนนั้นเพื่อไม่ให้ถูกถามต่อไป แดนเลยพูดตัดบทว่า
   "เดี๋ยวผมจะเข้าไปเล่นแล้ว พอผมออกมาจะมาหาอีกทีนะครับ"
   ชิตชัยจึงพยักหน้า พูดให้กำลังใจว่า
   "พยายามเข้าหละ ฉันรอไอดีนายอยู่"
   แดนจึงออกจากห้องพี่ชิตชัย ขึ้นลิฟท์ไปสู่ห้องล็อกอิน และล็อกอินเข้าเกมส์ แล้วแดนก็ไปโพล่ที่เก่าตอนที่เขาออกจากเกมส์ไปครั้งที่แล้ว โดยยังอยู่ห่างจากหมู่บ้านไม่ไกล แดนจึงเดินย้อนกลับไปที่หมู่บ้าน เพราะตอนนี้เขามีเป้าหมายใหม่ที่เพิ่งคิดได้วันนี้ นั้นก็คือ จะลองหลอมเหล็กทำอาวุธขึ้นใช้เอง อาวุธที่เขาอยากจะทำขึ้นมาคือ หัวธนูที่เป็นเหล็ก ดังนั้นเขาต้องทำเตาหลอม และหลอมทำหัวธนูขึ้นมาให้ได้
   ที่บ้านหลังนั้น เป็นที่พักที่แข็งแรงและปลอดภัย และมีน้ำ เขาจะใช้มันเป็นฐานพักชั่วคราวเพื่อจะสร้างเตาหลอมขึ้นมา ระหว่างทางที่เดินย้อนกลับไป แดนไม่ลืมที่จะหาผลหมากรากไม้ที่กินได้ตามป่าเก็บติดมือไปด้วย เพราะลำพังฝรั่งขี้นกในกระเป๋ากางเกงเขา 7-8 ลูกไม่พอกินแน่ๆ แต่มันแปลกอยู่อย่างที่ฝรั่งพวกนี้ไม่เน่า ทั้งที่เวลาในเกมส์ผ่านไปแล้วหลายวันหลังจากแดนล็อกเอาท์ออกไปแล้วเพิ่งกลับเข้ามาในตอนนี้ ที่เป็นเช่นนี้เพราะ ฝรั่งมันอยู่ในกระเป๋ากางเกงเขา เมื่อเขาออกไป ร่างอวตารก็หายไป สิ่งที่ติดอยู่กับร่างอวตาร ก็จะหยุดการเสื่อมสลายตามไปด้วย หากฝรั่งพวกนี้ถูกเก็บไว้ในเกมส์แทนที่จะเก็บไว้กับตัวละครตอนล็อกเอ้าท์ออก มันก็จะเน่าเสียไปตามกาลเวลาที่มันควรจะเป็น ดังนั้นแดนจึงยังสามารถกินฝรั่งพวกนี้ได้อยู่
   ตอนนั้นเขากับเจอไร่มันของชาวบ้านที่ถูกทิ้งร้างมานานจนขึ้นเป็นป่าหญ้ารก แต่มันก็มีต้นมันที่โตขึ้นเองตามธรรมชาติ จากเชื้อหัวมันที่หลงเหลืออยู่ หากไม่รู้จักต้นมัน คนก็อาจจะเดินผ่านไปโดยไม่รู้ แต่แดนรู้จักดี เขาดีใจรีบเข้าไปขุดหาหัวมันเหล่านั้น และได้มันมาหลายหัว เพียงพอจะปะทังชีวิตได้หลายวัน หากกินแบบพอประทังหิว และเมื่อถึงบ้านพักหลังนั้นแล้ว เขาก็เริ่มแผนที่จะสร้างเตาหลอม โดยการออกสำรวจทั่วหมู่บ้าน หาของที่ดูแล้วน่าจะเอามาใช้ได้ ตามบ้านเรือนที่ปรักหักพังต่างๆ ในตอนนั้นเขาคิดว่า อย่างน้อยๆ เขาน่าจะเจอ จอบ หรือ พลั่ว หรือไม่ก็เสียม หรืออะไรสักอย่างที่เป็นอุปกรณ์เกี่ยวกับการเกษตร ไม่บ้านหลังใดก็หลังหนึ่ง เพราะเมื่อมีไร่มัน อุปกรณ์เหล่านี้ก็น่าจะมีอยู่
   และมันก็จริงอย่างทีแดนคิด เขาเจอของเหล่านี้เต็มไปหมด ทั้งจอบทั้งเสียมและพลั่ว และยังเจอค้อนอีกด้วย ชีวิตของแดนได้เริ่มต้นใหม่อีกครั้ง และเริ่มแผนตามที่เขาคิด
   เขาเอาจอบไปขุดหาดินเหนียวที่ริมลำธาร ที่ห่างจากหมู่บ้านไม่ไหล มันเป็นลำธารสายเดียวกับ ลำธารที่แดนเคยพบมันอยู่ในป่า ตอนนั้นเขาเจอผีดิบ อยู่ตัวหนึ่งป้วนเปี้ยนอยู่แถวนั้น คราวนี้แดนไม่หลบหรือหลีหนีมัน เขาตรงไปฆ่ามันด้วยจอบ โดยการล่อให้มันมาหาแล้วถีบให้มันล้ม แล้วฟันซ้ำด้วยจอบ ที่แดนต้องฆ่าซอมบี้ระแหวกนี้ทุกตัวที่พบ ก็เพราะมันจะทำให้ที่พักของเขาปลอดภัยยิ่งขึ้น แดนไปค้นตัวมันหลังจากฆ่าเสร็จ แต่ก็ไม่พบอะไร แม้จะผิดหวังนิดหน่อย แต่ก็ไม่ใส่ใจอะไรมากยังคงตั้งหน้าตั้งตาทำตามแผนของเขา อย่างมุมานะ และสามารถเอาดินเหนียวไปก่อเตาในบ้านได้จนเป็นรูปร่าง
   จากนั้นแดนก็ก่อไฟด้วยวิธีโบราญคือใช้ไม้ถูกัน และก่อขึ้นในเตาดินเหนียว ให้มันเผาเตาจนร้อนและกลายเป็นเตาดินเผาที่ทนความร้อนได้อย่างดี จากนั้นเขาก็ค่อยๆ ก่อรูปร่างเตาของเขาตามที่ได้ฟังจากพ่อเขาบอกว่ามันต้องมีส่วนไหนยังไง โดยเฉพาะ ที่ปั้มลมเข้าเตาเพื่อเร่งไฟให้ได้ความร้อนสูงจนถึงจุดละลายเหล็กได้ ตอนนั้นแดนไม่มีหนังสัตว์มาทำที่ปั้มลม แต่เขาใช้ผ้าใบพลาสติกที่เจอมาทำแทน แดนลองผิดลองถูกอยู่หลายครั้ง จนในที่สุดเตาก็เป็นรูปเป็นร่าง และให้ความร้อนได้สูงหลังจากปั้มลมเข้าไป อย่างที่ต้องการ   
   แดนรู้สึกภูมิใจอย่างมาก เขาใช้เวลาอยู่สามวันกว่าจะทำมันได้สำเร็จ ช่วงเวลา 3 วันนั้นที่เขาทำเตานั้น เขาฆ่าซอมบี้ที่เจอระหว่างหาวัสดุกับที่ผ่านหมู่บ้านนี้มาแล้วไปหลายตัว จนไม่นึกกลัวซอมบี้อีกแล้ว แต่ก็ไม่เคยประมาท ไปเผชิญหน้ามันตอนกลางคืน หรือถ้ามันอยู่รวมกันเยอะๆ
   "เอาหละที่นี่ก็น่าจะหลอมเหล็กได้แล้ว มันต้องลองดู"
   แดนบอกตัวเองด้วยความขมักเขม่น เขาลืมความเหนื่อยล้าไปทั้งหมด หลังจากที่เตาเสร็จสิ้นสมบูรณ์ และอยากจะลองใช้มัน ตอนนั้นแดนเอาเศษเหล็กที่รวบรวมมาได้ ไม่ว่าเป็นตะปู หัวน๊อต หรืออะไรก็ตามที่เป็นเหล็กที่หาได้ในหมู่บ้านนี้ใส่ลงไปในเบ้าหลอม แล้วจัดการเร่งไฟหลอมมัน มันใช้เวลาอยู่สักพัก เหล็กพวกนั้นก็เริ่มแดงโล่ แล้วก็เริ่มอ่อนตัว แล้วมันก็ละลายในที่สุด
   แล้วแดนก็จัดการเอาเหล็กร้อนนั้นมาเทลงแม่พิมพ์ที่ทำเป็นรูปหัวธนู ที่เตรียมไว้ สำหรับ 10 ดอก ไม่นานเหล็กก็จับตัวแข็ง จนเป็นลูกหัวธนูตามที่แดนต้องการ แต่มันก็ยังเป็นหัวลูกธนูเหล็กดิบๆ ที่ยังไม่มีความคม เขารูปสัดส่วนเท่าไหร่ ต้องเอาไปฝนและแต่งอีก แต่นั้นก็ไม่ใช่ปัญหาอีกต่อไปแล้ว เขาทำหัวธนูเหล็กได้ และเขาก็วางแผนจะสร้างธนูอันที่มีแรงส่ง ลูกธนูหัวเหล็กนี้ทะลุหัวซอมบี้ให้ได้
   ตอนนั้นเสียงนาฬิกาดังติ๊ดขึ้นมา โชว์เลเวลอัพ ทำให้แดนต้องหันไปมองดู แล้วยิ้มอย่างดีใจ คิดขึ้นว่า
   "คราวนี้มันขึ้นตอนเราทำเตาหลอมเสร็จ และสร้างหัวธนู คงโป๊ะเช๊ะ แน่ๆ"
   แดนยิ่งมีกำลังใจคึกคักอักโข จัดการฝนหัวลูกธนูต่อในคราวเดียว จนเวลาผ่านไปเขาได้หัวธนูที่ใช้การได้มา 10 หัวพอให้เขาทำลูกธนูได้ 10 ดอก ตอนนั้นนาฬิกาของเขาดังขึ้นอีก มันไม่ได้เลเวลอัพ แต่กำลังเตือนว่า เขาออนไลน์ต่อเนืองมาแล้วเป็นเวลา 10 ชั่วโมงออนไลน์ แล้วให้เลือกว่าจะอยู่ต่อหรือออก หากไม่เลือกก็จะถูกตัดออกอัตโนมัติ ซึ่งเป็นการเซฟคนจริงๆบนโลก ไม่ให้ออนไลน์ต่อเนืองยาวนานเกินไปเพราะอาจจะเป็นอันตรายต่อสุขภาพ แม้ในแคปซูลจะมีระบบพยุงชีพอยู่ ที่ไม่ทำให้ร่างกายขาดสารอาหารและน้ำหากออนไลน์ต่อเนืองยาวนาน แต่ยังไงมันก็ไม่ดีไปกว่า การได้ออกจากเกมส์ไปกินไปขี้ไปเยี่ยวหรือไปยืดเส้นยืดสายด้วยตัวเองหรอก
   ตอนนั้นแดนถึงรู้ตัวว่าอยู่มานานเกินไป เพราะมั่วแต่หมกมุ่นเพลิดเพลินอยู่กับการสร้างเตา จนลืมวันลืมคืน แต่ตอนนั้นยังไม่พร้อมจะออกเพราะยังไม่ได้เก็บซ่อนของก่อนจะล็อกเอ้า เพราะถ้าตัวเขาไม่อยู่ทีนี่ตอนล็อกเอ้าท์ก็ไม่รู้ใครผ่านมาจะมาเอาของเขาไปหรือไม่แดนเลยรีบเก็บซ่อนของทั้งหมด แล้วเอาผ้าคลุมเตียงไปคลุมเตาหลอมปิดบังไว้ จากนั้นก็เก็บหัวลูกธนูติดตัวใส่กระเป๋ากางเกง เพราะหัวลูกธนูตอนนี้สำคัญที่สุดสำหรับแดนในตอนนี้
   จากนั้นเขาจึงล็อกเอาท์ออก   

ขอบคุณครับ สร้างของได้เองแบบนี้แจ่มไปเลย

น่าติดตามมากคาบ ขอบคุณคาบ   

ของไม่มีก็สร้างขึ้นเอง นี้สิคนจริง ขอบคุญสำหรับเรื่องดีๆนะครับ

ขอบคุณมากๆครับ

นี่สิ ผลงานคุณภาพ เรื่องที่รอคอย เยี่ยมมากครับ

thank you

เป็นเรื่องที่น่าติดตามมากครับ

อธิบายเกมส์ซะอยากเล่นบ้างจังเลย เรื่องสนุกขึ้นเรื่อย ๆ ขอบคุณครับ

นายเริ่มอยากเล่นแล้วสินะสู้ต่อไปนายแดน ขอบคุณคับ

สุดยอดเก่งมากสร้างของได้เองด้วย

ขอบคุณครับ กลับมาด้วยแรงใจที่เต็มเปี่ยมในการอยู่รอด รอติดตาม นายแดนต่อไปครับว่าจะเป็นอย่างไร

ขอบคุณครับ

มีระบบตัดออกจากเกมเพื่อสุขภาพด้วย

สุดยอด.... แดนเลเวลอัพ