ตอนนั้นถึงจะมีปืนแล้วแดนก็ไม่ยอท้อที่จะฝึกยิงธนู เขาฝึกอยู่นานและหลายรอบ ฝีมือแม้พัฒนาขึ้นแต่ก็ไม่มาก ยิงเข้าเป้า ได้แค่ 50/50 แดนเลยต้องคิดว่า มันอาจจะยากเกินไปสำหรับเขาจริงๆ เพราะแค่ระยะห่าง 15-16 เมตร ยังยิงได้แค่นี้ ถ้าระยะเกินยี่สิบเมตรก็ไม่ต้องพูดถึง พลันรู้สึกท้อขึ้นมา
   คิดว่าคงจะจริงอย่างที่สาวผิวดำชื่อ โซ บอก เขาไม่เหมาะที่จะใช้มัน
   "แล้วกูทำขึ้นมาทำไมวะ"
   แดนบ่นแล้วเดินไปเก็บลูกธนูอย่างสังกะตาย ระหว่างที่แดนเก็บลูกธนูนั้น แดนได้ยินเสียงผีดิบตัวหนึ่ง เดินส่งเสียงแฮ่ๆ มาแต่ไกลบนปลายถนนหมู่บ้าน กำลังมุ่งหน้ามาทางนี้ ระยะห่างในตอนนี้ประมาณ 50 เมตรได้ แดนคิดกะจะลองฝึกยิงธนูระยะไกลกับมันสักหน่อย ก็เลยขึ้นลำธนูเล็งไปที่มัน ขณะกำลังเล็งได้ทีนั้น ภาพเบื้อหน้าก็บังเกิดกองทัพผีดิบหลายสิบตัวและอาจจะถึงร้อย แดนเบิกตาอ้าปากค้างรีบลดธนูลง
   "เหี้ยอะไรวะ มาจากไหนกันวะเยอะแยะ"
   ฝูงผีดิบพวกนี้ คือพวกผีดิบอพยพ มันจะเกาะกลุ่มจากตัวหนึ่งเป็นสองตัว และสามตัวขึ้นเรื่อยๆ จากนั้นก็จะพากันเดินตามกันไป เพื่อหาเหยื่อหรืออาหาร และฝูงนี้รวมกันได้เกือบร้อยตัว และพากันเดินทางผ่านมาทางนี้
   แดนรีบเข้าไปหลบในบ้าน แต่ผีดิบตัวที่แดนเล็งมันเห็นเขาแล้ว มันตรงมาที่บ้านหลังนั้น และพาตัวอื่นๆตามมาด้วย
   แดนเมื่อปิดประตูล็อกเสร็จ พลันฉุกคิดได้ ว่าเมื่อวานสามตัวประตูยังแทบเอาไม่อยู่ แล้วนี้มาเป็นโขยง มันจะเหลือเหรอ  พลันตะเปิดประตูวิ่งหนีออกไป แต่ไม่ทันแล้วผีดิบมาถึงหน้าบ้าน ต้องปิดประตูกลับเข้ามาใหม่ แล้วรีบเอาตู้เสื้อผ้าไม้มาขวางกันประตูไว้
   ผีดิบก็พากันมาออที่หน้าบ้าน เสียงปึงปังๆ ดังไม่ขาดหู ตามาด้วยเสียงกระจกแตก จากที่ผีดิบพยายามเข้ามาทางหน้าต่างด้านหน้าดีที่มันติดเหล็กดัด
   แดนใจสั่นระทึก ดูแล้วไม่น่าเอาอยู่ ถึงเอาอยู่พวกมันเข้ามาไม่ได้ แต่ถูกล้อมไว้แบบนี้ก็ตายอยู่ดี วินาทีนั้นตัดสินใจก่อนจะสาย หยิบเอาของที่จำเป็นและอาวุธ ไปทางด้านหลังใช้ขวานงัดเหล็กดัดหน้าต่างปีนหนีออกไป
   ผีดิบยังโอบมาไม่ถึงด้านหลังบ้าน ทำให้เดินหนีจากตรงนั้นมาได้ ถ้าเขาช้าอีกนิดเดียว ต้องถูกล้อมจนติดอยู่ในนั้น แดนวิ่งออกจากหมู่บ้านมีผีดิบบางตัวที่เห็นเขา และแยกตัวตามเขามา แต่อีกหลายสิบตัวยังพยายามจะเข้าบ้านอยู่
   ขณะที่แดนกำลังวิ่งหนีนั้น ยังคิดไม่ออกว่าจะไปทางไหน เพราะมันกระทันหัน  แต่แล้วก็ฉุกคิดได้ว่าควรจะหนีไปทางที่มันมา เพราะมันคงพากันมาทีนี้หมดแล้ว เข้าจึงวิ้งอ้อมทัพผีดิบ ย้อนไปทางที่มันมา
   ถือว่าแดนคิดถูก เพราะทางนี้ปลอดโปล่งกว่ามาก และเขาก็พ้นอันตรายออกมาได้ สักพักหนึ่งเขามาพักเหนื่อยอยู่ใต้ต้นไม้ มองไปทิศทางหมู่บ้านอย่างเสียดาย ทั้งบ้านที่ปลอดภัยและเครื่องมือเตาหลอมที่เขาทำขึ้นต้องทิ้งไว้ทีนั้น และคงกลับไปไม่ได้อีก
    เขาเลยต้องกลับมาเร่ร่อนเหมือนหมดตัวอีกครั้ง แต่ครั้งนี้จะดีหน่อยตรงทีมี ปืน ธนู ขวาน และมีดพับเอนกประสงค์ติดตัวมา มันทำให้แดนอุ่นใจและไม่ย่อท้อ เพราะเขาคิดว่าเขาสามารถเอาตัวรอดได้
   เมื่อแดนพักจนหายเหนื่อย ก็ลุกขึ้นเดินต่อ ตอนนี้เขาเดินอย่างไม่มีเป้าหมายและหาของกินในป่าไปเรื่อย
   แล้วทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงร้องผู้หญิงขอความช่วยเหลือดังขึ้นมา ทำให้ต้องตามเสียงไปดู จนไปถึงต้นตอของเสียง เห็นผู้หญิงคนหนึ่งติดอยู่บนต้นไม้ โดยข้างล่างมีซอมบี้ที่หลงฝูงล้อมต้นไม้ที่เธออยู่ พวกมันแต่ละตัวพยายามไขว่คว้าดึงจับตัวเธอแต่ไม่ถึง แต่นั้นก็สร้างความหวาดเสียวกับเธอจนหวีดร้อง เพราะมันห่างกันแค่ปลายมือ เธอเมื่อเห็นแดน สีหน้าดีใจอย่างกับเห็นพระมาโปรด รีบร้องขอให้ช่วย
   ไม่เพียงเธอเท่านั้นที่เห็นแดน ผีดิบพวกนั้นก็เห็นแดนเหมือนกัน มัน 3ตัวจึงเปลี่ยนเป้ามาหาแดน 3ตัวตอนกลางวันแดนไม่กลัวเท่าไหร่ เขาถือขวานในมือพร้อม ขยับตัววนล่อให้มันเข้ามาทีละตัว แล้วจัดการฆ่ามันจนหมดด้วยขวาน จากนั้นเขาก็ไปค้นศพผีดิบ นึกว่าจะได้อาหารหรือน้ำแต่ก็ไม่เจออะไร
     ผู้หญิงคนนั้นตอนนี้รีบลงมาจากต้นไม้ด้วยความดีใจ แล้ววิ่งมาขอบคุณแดน
   "ขอบคุณนะ ฉันเกือบตายแล้ว ฉันชื่อ เฟย์ นายชื่ออะไรเหรอ"
   ผู้หญิงผอมบอบบาง แต่นมไม่เล็ก แถมหน้าตาน่ารัก ยิ้มอย่างอ่อนหวานแนะนำตัวเอง ไอ้รอยยิ้มที่ซื่อและไร้เดียงสาแบบตีสนิทแบบนี้ แดนเข็ดจนตาย แล้วมันจะจบด้วยการหมดตูด แดนจึงไม่บอกชื่อ แต่พูดว่า
   "เธอมีน้ำกับอาหารแบ่งให้ฉันมั๊ย"
   แดนไม่คิดปล้น แต่ต้องการอาหารและน้ำแลกกับการช่วยเหลือ เฟย์หน้าเจือลงเมื่อถูกขอ เลยพูดอย่างอ้อมแอ้มว่า
   "ฉันมีแค่กระป๋องเดียวเอง.."
   แดนพ่นลมออกจมูกดังหึ  แล้วแสยะยิ้มอย่างไม่เชื่อ พูดว่า
   "ฉันช่วยเธอนะ เธอจะไม่มีอะไรตอบแทนบ้างเลยเหรอ"
   เฟย์หน้าสลด จึงปลดเป้ตัวเองออก แล้วกางให้ดู
   "ฉันมีแค่นี้จริงๆ ..เออ..ถ้ายังไง เรามาแบ่งกันกินคนละครึ่งก็ได้"
   เธอเปลี่ยนเป็นยิ้มบอกเชิญชวนอย่างใสซื่อ แดนต้องเหล่ตามองไปในเป้ที่เธอกางให้ดู เธอไม่ได้โกหกจริงๆ และดูเหมือนเธอพึงเล่นด้วย เหราะอาหารกระป๋องและน้ำขวดยี่ห้อแบบนั้น แดนจำได้ มันจะติดเป้มาตอนเริ่มต้น
   "เธอเพิ่งเล่นเหรอ" แดนถาม
   "ใช่ ฉันเพิ่งเข้าเกมส์มาเมื่อกี่นี่เอง พอโพล่มา ก็มาเจอไอ้พวกนี้ ก็เลยหนีขึ้นต้นไม้"
    แดนพยักหน้าเป็นเชิงรับรู้ แล้วบอก
   "งั้น ก็ไม่เป็นไร เธอเก็บไว้กินเองเถอะ"
   แล้วแดนก็เดินต่อไปตามทางของตัวเอง แต่ เฟย์กลับเรียกเขา พูดว่า
   "เดี๋ยว ฉันไปด้วยคนได้มั๊ย คือฉันยังเล่นไม่เป็นเลย นายสอนฉันได้หรือเปล่า"
   เธอสาวเท้าเดินไวๆ ตามแดนจนถึง
   "นี่ฉันไปด้วยนะ"
   แดนปลายตาดูเธอเล็กน้อยขณะเธอเดินขึ้นมาเทียบข้าง ลักษณะของเธอก็เหมือนคนเพิ่งเล่นจริงๆ แถมเสื้อผ้าก็ยังใหม่ เหมือนตอนที่เขาเข้าเกมส์แรกๆ  ก็เลยไม่ได้ว่าอะไรให้เธอรวมทางไปด้วย แต่ก็ไม่ไวใจเธอเต็มที่ เพราะเธออาจจะฉวยโอกาสขโมยของๆเขาไปเลยก็ได้ พวกเล่นใหม่ บางทีก็ตัวดีเลยแหละ
   "เราจะไปไหน เหรอ"
   เธอถาม อย่างอยากรู้
   "ไม่ได้ไปไหนหรอก แค่หาอาหาร"
   "เหรอ หายังไงละ"
   ไอ้คำว่าหายังไงมันทำให้แดนตอบยาก เพราะคำว่าหาอาหารเธอน่าจะเข้าใจได้เองอยู่แล้ว เลยพูดว่า
   "ก็หา แบบที่คนเขาหานั่นแหละ"
   "เหรอ อาหารมันจะอยู่แถวไหนเหรอ"
   วู้ยยยยยย แดนร้องขึ้นในใจ ส่ายหัวอย่างบอกอารมณ์ตัวเองไม่ถูก พูดเสียงเหมือนรำคาญว่า
   "มันจะอยู่แถวไหน มันก็อยู่ในป่านี้แหละ เห็นอะไรกินได้ก็เอามากิน เหมือนคนหาของในป่ากินหนะ"
   "เอ้า..ก็ไม่รู้นี่น่า นึกว่าไปตีตัวอะไรได้ แล้วมันครอป..."
   แล้วเธอก็หน้าเง้างอพูดมุบมิบในลำคอว่า
    "บอกดีๆก็ได้ ไม่เห็นต้องทำเสียงแบบนั้นใส่เลย"
   เฟย์หน้างอ ที่ถูกแดนรำคาญใส่ เลยงอนไม่พูดอะไรอีก แดนถึงรู้ว่าเธอคงนึกว่าเหมือนเกมส์ธรรมดาที่เธอเคยเล่น ก็รู้สึกผิดเหมือนกันที่ไปรำคาญใส่เธอ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร เขาคงจะยังเครียดและหงุดหงิดอยู่ หลังจากถูกซอมบี้ยกขโยงมาไล่เขาออกจากบ้าน  แถมตอนนี้ก็ยังหิวด้วย
   แล้วจู่ๆเธอก็หายหน้างอ ยิ้มแล้วชี้ไปทีโคนต้นไม้ พูดว่า
   "ไอ้นั้น กินได้มั๊ย"
   แดนหันไปมองตามนิ้วของเธอ แล้วบอกว่า
   "ไม่ได้ นั้นมันเห็ดมีพิษ"
   "อ๋อ..เออ แล้วไอ้นั้นหละ"
   "นั้นมันต้นหมามุ่ย จะกินมั๊ยหละ จะได้คันกันไปถึงกระเพาะเลย"
   "เอ้า ต้นหมามุ่ยหรอกเหรอ ฮิฮิ เพิ่งเคยเห็นนะเนี่ย เห็นผลมันเหมือนถั่ว เลยนึกว่าถั่วป่า"
   ถั่ว.ป่า.. แดนนึกทวนคำนี้ในใจ อย่างจะขำก็ขำไม่ออก ภาพวัยรุ่นผู้ดีมีเงินในร้านกาแฟ ผุดเข้ามาในหัวแบบทันทีทันใด พวกนี้เติบโตอยู่แต่ในเมืองย่อมไม่รู้เรื่องต้นไม้ใบหญ้า ส่วนอาหารพวกพืชที่พวกเขากินกัน กว่าจะถึงพวกเขาก็ถูกแปลรูปหมดแล้ว ดังนั้นเด็กรุ่นใหม่น้อยคนจะรู้จัก ว่าต้นของผลไม้หรือผักที่ตัวเองกินอยู่ทุกวันหน้าตามันเป็นยังไง
   ตอนนั้นแดนรู้สึกเห็นใจเธออยู่เหมือนกัน เพราะดูเธอนอกจากไม่รู้เรื่องเกมส์แล้ว เรื่องความรู้รอบตัวก็ต่ำเตี้ยเรี่ยดิน นี่ถ้าปล่อยเธอทิ้งไว้ ถ้าไม่อดตายก็กลายเป็นนางโจรแบบยัยเนยแน่ๆ ตอนนั้นเลยบอกว่า
   "เอาหละ เธอไม่รู้จักก็ไม่ต้องชี้บอกหรอก เดี๋ยวฉันหาให้กินเอง"
   "ก็เค้า แค่อยากช่วยหนะ"
   เธอบอกด้วยเสียงแฝงความน้อยใจ แดนเลยต้องพูดว่า
   "งั้นช่วยเดินตามมาเงียบๆก็แล้วกันนะ ฉันไม่มีสมาธิมองหาของกินเลย"
   คราวนี้เฟย์หน้างอเลยแต่ก็ทำตาม
   เดินไปอีกสักพัก แดนได้ยินเสียง ย่ำแหวกหญ้า แดนเลยบอกให้เฟย์หยุด และทำมือจู่ปาก เป็นสัญญาณอย่าทำเสียงดัง แดนฟังอยู่ครู่หนึ่ง รู้ว่าเป็นเสียงสัตว์ไม่ใช่เสียงซอมบี้ เพราะเสียงการย่ำเท้า เหมือนเป็นสัตว์เท้ากลีบ แดนจึงบอกให้เฟย์หมอบลง แล้วเอาธนูขึ้นมาขึ้นลำ
   เพียงครู่เดียวก็เห็นกวางตัวหนึ่งโพล่มาให้เห็น ในระยะห่างเกือบ 20 เมตร แดนง้างธนูขึ้นยิง ลูกธนูวิ่งฝาอากาศพุ่งเข้าใส่มันตรงช่วงท้อง มันสะดุ้งกระตุกตัวจะวิ่งหนี แต่วิ่งไปได้ไม่ไกลก็ล้มลง เฟย์ร้องอย่างยินดีว่า
   "โดนแล้ว นายเก่งจังเลย"
   แดนยิงธนูดอกนี้ดูแล้วเหมือนแม่น แต่ความจริงเมื่อกี้นี้เขาเล็งที่หัวแต่ไปโดนตัว ก็เลยเกาหัวยิ้มรับแบบเขิน ก่อนจะเดินตรงไปที่กวางโชคร้ายนอนหายใจพะงาบๆอยู่ แดนไปถึงก็เอาขวานสับหัวมันให้มันตายสนิท ภาพที่เห็นทำเอาเฟย์ ร้องยี้ หรี่ตาไม่กล้ามอง บอกว่า
   "โหดร้ายจัง"
   "มันก็ต้องโหดอย่างนี้แหละ ไม่โหดจะได้กินมันเหรอ หรือเธอจะไม่กิน"
   แดนบอกพร้อมเอามีดพับเอนกประสงค์มาแล่หนังมัน เก็บไว้ใช้จากนั้นก็เลือกตัดเนื้อมันเป็นส่วนๆออกมา ระหว่างที่แดนจัดการกับกวาง เฟย์มองดูไม่วางตา สีหน้าเหมือนดูหนังผี ทั้งน่ากลัวทั้งขยะแขยง แต่ก็อยากดู อยากรู้ เมื่อได้เนื้อได้หนังมาแล้ว แดนก็ไปหาใบไม้ใบใหญ่ๆ มาห่อเนื้อที่ได้มา แล้วบอกให้เฟย์หันหลัง แล้วจัดการเอาเนื้อเอาหนังทั้งหมด ยัดลงไปในเป้เฟย์
   "เราต้องรีบหาที่ก่อไฟ เพื่อทำให้เนื้อพวกนี้สุก และไม่ให้มันส่งกลิ่นคาวล่อพวกซอมบี้มา"
   แดนรีบพาเฟย์ออกจากบริเวณนี้ เพราะกลิ่นเลือดและกลิ่นคาวจะล่อซอมบี้มาหาซากกวางตัวนี้ แล้วแดนก็พาเฟย์ไปหาที่โล่งกว้าง ที่หนึ่งแล้วก่อไฟขึ้นมา จากนั้นก็เอาเนื้อที่ได้มาทั้งหมดโยนเข้าไปในกองไฟ
   เฟย์เห็นต้องถามอย่างสงสัย
   "อ่าว นายไม่ย่างมันเหรอ ทำแบบนี้ มันก็ไหม้หมดสิ แล้วเราจะกินยังไง"
   "ก็ให้มันไหม้นั่นแหละ เนื้อที่ไหม้รอบนอกมันจะกลบกลิ่นเนื้อที่สุกข้างใน ทำให้ซอมบี้ไม่ได้กลิ่น แถมมันยังช่วยถนอมอาหารด้วย"
   แดนบอกโดยไม่ได้มองเฟย์ แต่กวาดสายตาไปรอบๆ เพื่อดูว่ามีซอมบี้ตัวไหนได้กลิ่นคาวเนื้อของเขาแล้วตามมาหรือป่าว ที่แดนเลือกที่โล่งเพราะสาเหตุนี้ จะได้เห็นได้โดยรอบในระยะไกล ถ้าอยู่ในที่รกทึบมันมีมุมอับสายตาเยอะ บางทีมันเข้ามาใกล้ก็อาจจะมองไม่เห็นมัน กว่าจะรู้ตัวมันอาจจะถึงตัวแล้วก็ได้
   เฟย์ฟังก็พยักหน้าเข้าใจ เธอเหมือนพร้อมจะเรียนรู้ทุกอย่าง เหมือนคนอยากผจญภัย ตอนนั้นเธอมองแดนเหมือนเป็นอาจารย์เลยทีเดียว
   เมื่อเนื้อได้ทีแล้ว แดนก็เอาออกจากกองไฟทิ้งให้มันเย็น เนื้อแต่ละก้อนตอนนี้เหมือนก้อนถ่านที่ดูยังไงก็ไม่เหมือนเนื้อ จากนั้นแดนก็เอาเก็บเข้าเป้ของเฟย์ แล้วส่งให้เฟย์สะพายหลัง
   "อ่าว..เราไม่พักกินกันทีนี่เหรอ"
   "ไม่เราต้องย้ายที กลิ่นเนื้อที่โดนไฟทีแรก ก็ทำให้ทีนี้อยู่ในอันตรายเหมือนกัน เราต้องย้ายที่ ไปทางเหนือลม และไกลจากบริเวณนี้"
   แดนบอกแล้วเดินนำหน้าไป เมื่อทั้งคู่ได้ที่พักที่ดีแล้ว แดนจึงหยุดเอาเนื้อออกมากินกับเฟย์ เฟย์รู้สึกสนุกตื่นเต้นอยู่ตลอด แม้เนื้อที่ไม่ผ่านการปรุงจะไม่ถูกปากเธอ แต่เธอก็กินมันอย่างอร่อย แล้วยิ้มพูดกับแดนว่า
   "น่าจะมีน้ำจิ้มหน่อย จะอร่อยมากเลยนะ"
   "อืม ถ้าเธอหาได้บอกฉันด้วยก็แล้วกัน"
   แดนยิ้มพูดอย่างติดตลก แต่เฟย์เหมือนโดนแซว แนวว่าในป่าแบบนี้จะไปหาน้ำจิ้มจากไหน ต้องกัดริมฝีปากกึ่งยิ้มกึ่งบึ่งมองเขา แดนเห็นต้องหัวเราะพูดว่า
   "ก็จริงมั๊ยหละ ก็ถ้าเธอเจอก็บอกฉัน ฉันก็อยากจะจิ้มเหมือนกัน"
   เฟย์ยกขาทำท่าเตะแดน แต่แดนชักขาหลบ ทั้งคู่หัวเราะ แล้วไม่ได้พูดอะไร แล้วจู่ๆ เฟย์ก็พูดว่า
   "เออ นายสอนฉันยิงธนูหน่อยสิ ฉันอยากยิงธนูได้เหมือนนายจัง"
   ตอนนั้นแดนรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้ไม่มีพิษมีภัยอะไร และเธอก็ดูใสๆ ซื่อๆด้วย ทำให้รู้สึกไว้ใจได้ และจากความน่ารักของเธอและการใกล้ชิดสนิทกัน ทำให้แดนรู้สึกดีกับเธอขึ้นมา อาการตกหลุมรักคนได้เร็วของเขากำเริบอีกแล้ว เลยบอกจะสอนให้วันรุ่งขึ้น เฟย์ดีใจอย่างกับเด็กๆ ได้ของเล่น แววตาดูซื่อและบริสุทธ์ แดนต้องมองดูเธออย่างเงียบงัน แววตาที่มองเหมือนหลงเสน่ห์เธอขึ้นมา
   คำคืนนั้นผ่านไปอย่างไม่มีอะไร ทั้งคู่นั่งอิงหลังพิงกันหลับอยู่บนห้างไม้ที่แดนทำ สำหรับใช้นอนบนต้นไม้ พอพระอาทิตย์ขึ้นก็พากันลงมาโดยไต่เชือกที่ทำจากเถาวัลย์แทนบันไดลิง วันนี้แดนไปหาที่สอนเฟย์ยิงธนูตามที่สัญญาไว้ เขาอธิบายเฟย์ ว่าต้องยิงยังไง โดยทำให้ดูก่อน โดยเลือกเป้าห่างแค่ 10 เมตร เพราะเป็นระยะที่เขาพอจะแม่นอยู่ หน้าจะได้ไม่แหก
   เมื่อถึงคราวเฟย์ลอง ลูกแรกเธอพลาด แต่การปล่อยธนูและจับคันนั้นได้ เหลือแค่การเล็งที่ผิดผลาด แดนเลยบอกว่า ต้องเล็งยังไงมองที่จุดไหน เธอสูดหายใจลองอีกที ทีนี้เข้าเป้า แต่ไม่ตรงกลาง เธอยิ้มดีใจแล้วรีบลองใหม่
   ปึก... ปึก...ปึก
   ทั้งสามลูกเข้าเป้าหมด และใกล้ตรงกลางด้วยจนลูกธนูทั้งสามลูกแทบจะเบียดกัน เฟย์ต้องกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ แต่แดนกลับมองเฟย์ด้วยสายตาอย่างไม่อยากเชื่อ เธอเหมือนมีพรสวรรค์ มือเธอนิ่ง ตาเธอเล็งและกำหนดจุดได้แม่นเหมือนเหยี่ยว
   เฟย์เมื่อมีพัฒนาการยิ่งคึกคัก ลองเก็บลูกธนูมายิงใหม่ทั้ง 10 ดอก และมันก็เข้าเป้าทั้ง 10 ดอก เธอลอง 3 เที่ยว มันก็ยังเข้าเป้าหมดทุกดอก เรียกได้ว่า ระยะ 10เมตรเธอไม่พลาด ตอนหลังต้องขยับเป้าออกเป็น 15 และ 20 ในที่สุด ใน 2 ระยะหลังเธอมีพลาดบางแต่น้อย และเธอก็พยายามจนมันเข้าเป้าหมดทุกลูก
   "เย้... เป็นยังไงฉันทำได้แล้ว"
   เธอร้องอย่างดีใจ หลังจากระยะ 20 เมตรเธอทำเข้าเป้าหมด แม้มันจะไม่โดนตรงกลางทุกลูก แต่ก็อยู่ในวงกลมที่มีขนาดเท่าหัวคน เท่ากับว่าเธอยิงโดนหัวแน่ๆ ในระยะ 20 เมตร แดนพูดอะไรไม่ออก ได้แต่พยักหน้าแสดงความยินดีกับเธอ แล้วเธอก็ยังลองอีก 2 -3 อย่างกำลังสนุกกับการยิงธนู ตอนนั้นมีซอมบี้โพล่มาหลังเป้าตัวหนึ่ง เธอเห็น แทนที่จะเล็งเป้า เธอหันไปเล็งซอมบี้ตัวนั้น
   มันอยู่ห่างจากเป้าออกไป อีกหลายเมตร ทำให้เกินระยะแรงส่งของธนูที่จะวิ่งในแนวราบ เพราะเมื่อสุดกำลังแรงส่งแล้วมันจะย้อยตก เมื่อเธอยิงธนูออกไป ปรากฏว่ามันไม่โดนหัวแต่ไปโดนตัว เพราะธนูย้อยตกจากจุดเล็ง เธอ จิ๊ ปากขัดใจอย่างไม่คิดว่าเธอจะเล็งพลาด
   ซอมบี้เมื่อโดนธนูยิงก็หันมาทางเฟย์เดินอาดๆมาหาเธอ แดนตอนแรกไม่รู้ว่าเธอยิงซอมบี้เพราะไม่เห็น แต่เมื่อเห็นก็เตรียมขวานขึ้นเพื่อเตรียมพร้อม แต่ยังปล่อยให้เฟย์ยิง โดยบอกว่า
   "มันไกลเกินระยะธนู ถ้าเธอจะยิงให้โดนหัวเธอต้องเล็งเผื่อองศาตกด้วย"
   คราวนี้เฟย์ยิงอีกรอบ เธอให้องศาสูงไป ลูกธนูหลุดเป้าคร่อมหัวซอมบี้ไป แล้วเธอก็รีบหยิบลูกที่ 3 คราวนี้เธอเล็งอย่างมาดแม่น ปล่อยอย่างมั่นใจ เหมือนรู้องศาตก ลูกธนูดอกนี้ ปักเข้าหัวซอมบี้พอดิบพอดี ในระยะเกือบ 30 เมตร เธอกระโดดชูกำปั้นร้อง เย้ อย่างสะใจ ในขณะที่แดนต้องอึ้งทึ่งในพรสวรรค์ของเธอ
   เขาเดินไปเก็บลูกธนูแทนเธอ เพราะกลัวว่าแถวนั้นอาจจะมีซอมบี้อีก และเขาก็ไม่ลืมค้นศพซอมบี้ด้วย แต่ก็ไม่ได้อะไรเหมือนเดิม เมื่อแดนกลับมาหาเฟย์ เฟย์พูดว่า
   "ตอนนี้ฝีมือฉันใช้ได้ยัง"
   แดนไม่อยากจะบอกว่า เหนือขั้นกว่ากูอีก เลยยิ้มพยักหน้า เฟย์ดีใจไปเกาะแขนเขา แล้วพูดอย่างยินดี
   "ขอบคุณค่ะอาจารย์"
   แดนได้แต่หัวเราะ เหอะๆ ในลำคอตัวเอง แล้วเฟย์ก็ถามต่อว่า
   "เออ ไอ้ขึ้น เลเวลอัพนี่มันอะไรเหรอ"
   "อะไร เธอขึ้น เลเวลอัพเหรอ"
   "ใช่มันขึ้นมาที่นาฬิกา ตอนที่ธนูปักหัวซอมบี้ตัวนั้น"
   "อ๋อ .มันก็คงจะทำให้เธอเก่งขึ้นละมั่ง"
   แดนตอบอย่างไม่อยากอธิบาย เพราะเขาก็อธิบายไม่ถูก
   "แต่ไม่เห็นมีให้อัพค่าอะไรเลยนะ"
   "มันไม่มีหรอก มันเป็นอย่างนี้แหละเกมส์เนี้ยะ"
   แดนบอกเหมือนว่าอย่าไปสนใจมัน เธอจึงไม่ได้ถามอีก
   **การเลเวลอัพนั้นคนที่ได้เลเวลจะรู้คนเดียว ต่อให้คนอื่นเห็นนาฬิกาตอนเลเวลอัพ ก็จะเป็นเพียงหน้าจอธรรมดา ไม่มีอะไรผิดปกติ **
   วันนั้นทั้งวันเฟย์ บ้าฝึกธนูตลอดทั้งวัน จนจะค่ำต้องกลับไปนอนที่ห้างไม้นั้นเหมือนเดิม แดนเมื่อเห็นเฟย์แม่นธนูขนาดนี้ เลยยกธนูให้เฟย์ไปเลย จะได้อาศัยความแม่นของเธอให้เป็นประโยชน์



   คืนนั้นอากาศอบอ้าวเหมือนฝนทำท่าจะตก และแล้วมันก็ตกลงมา ทั้งคู่อยู่บนห้างไม้บนต้นไม้ แม้มีใบไม้พอบังฝนได้แต่ก็ยังเปียกชุ่มโชกอยู่ดี เฟย์รผมเผ้าเสื้อผ้าเปียกปอน และสยิวกายด้วยความหนาว เธอจึงกอดอกเอามือถูต้นแขนให้ไออุ่นตัวเอง หน้าตาและกิริยาของเธอเหมือนคุณหนูบอบบางที่ต้องมาระหกระเหินเร่ร่อนในป่า แต่สีหน้าเธอกลับไม่แสดงอาการยอท้อ ยังมีสีหน้าระรื่นเหมือนเดิม เหมือนเธอชอบและอยากใช้ชีวิตผจญภัยแบบนี้
   แดนมองเธอห่อตัวด้วยความหนาว อย่างนึกสงสาร จึงถอดเสื้อแจ็คเก็ตของตัวเองออก แล้วเอาไปคลุมหัวเธอให้ เธอมองด้วยสายตาขอบคุณ แต่แดนกลับมองเธอด้วยนัยน์ตาที่ซ่อนความคิดแปลกใจในตัวเธอ
   เพราะตลอดที่อยู่ด้วยกัน แดนรู้สึกว่า เฟย์มีนิสัยที่เหมือนเด็ก เหมือนคนอ่อนต่อโลก แถมซื่อไร้เดียงสาอีกด้วย ถ้าเกมส์นี้ไม่ระบุว่าผู้เล่นต้องอายุเกินยี่สิบปีขึ้นไป เขาคงนึกว่าเฟย์ คือเด็กอายุ 13-14 มาเล่นแน่ๆ เพราะดูความคิดของเธอบางอย่าง มันดูอ่อนต่อโลกเกินไป ไม่ต่างจากเด็กสาวแรกรุ่นพวกนี้เลย
   "นี่ มองฉันทำไมเหรอ"
   เฟย์ถามเมื่อเห็นแดนจ้องมองเธอ ตอนนั้นแดนถึงได้รู้สึกตัวหน้าเลิกลัก รีบตอบว่า ป่าว เสียงสูง เฟย์ก็ยิ้มพยักหน้า เหมือนกับเชื่อว่าแดนไม่มีอะไรจริงๆ เห็นมั๊ยถ้าเป็นคนอื่นก็คงต้องสงสัยแล้วว่าแดนคิดอะไรอยู่ แต่เธอไม่ แดนบอกยังไงเธอก็เชื่ออย่างนั้น
   "ถามจริงๆ เหอะ ตัวจริงเธออายุเท่าไหร่"
   แดนอดไม่ได้จนต้องถาม
   "ยี่สิบ"
   เธอชูสองนิ้วบอกอย่างน่ารัก แต่แดนไม่ค่อยเชื่อ พูดว่า
   "จริงอ่ะ"
   "จริงๆ ฉันเพิ่งจัดงานวันเกิด เมื่ออาทิตย์ที่แล้วเอง แล้วก็ซื้อเครื่องเล่มเกมส์นี้มาเป็นของขวัญให้ตัวเอง"
   เธอบอกเล่าด้วยแววตาที่ดูมีความสุข เมื่อนึกถึงวันเกิดของเธอที่ผ่านมา แดนฟังแล้วต้องฉุกคิดว่า ลองเธอมีเงินซื้อเครื่องเล่นส่วนตัว บ้านเธอคงรวยไม่ใช่เล่น และคนรวยก็มีหลายประเภทด้วย เธอคงเป็นประเภทที่ถูกเลี้ยงดูมาอย่างดีแน่ๆ
   ตอนนั้นเลยค่อยคลายใจหายสงสัยหน่อย แต่เฟย์กลับถามเขาว่า
   "แล้วนายหละ นายอายุเท่าไหร่"
   "เออ.ฉันเหรอ ยี่สิบสอง"
   "ฮิฮิ แก่กว่าฉัน 2ปี แล้วนายเล่นมานานหรือยัง"
   "ก็ ถ้านับเวลาในแมททริกก็น่าจะได้ 10กว่าวันแล้วมั่ง"
   "อ่าว งั้นนายก็เพิ่งเล่นเองสิ ทำไมดูนายรู้เรื่องเยอะจัง"
   "ฉันโชคดีหน่อย ที่มีคนแนะนำวิธีเล่น แถมยังมีพ่อที่ชอบดูสารคดีเอาตัวรอดเป็นชีวิตจิตใจด้วย ฉันก็เลยได้ซึมซับมา"
   แดนเมื่อพูดถึงพ่อ ต้องแอบนึกขอบคุณพ่อตัวเองอยู่เหมือนกัน ที่เปิดสารคดีผจญภัยสุดขั้วของแบกิลให้เขาดูตั้งแต่เด็กยันโต มันเลยได้เอามาใช้ประโยชน์ในตอนนี้ แต่เฟย์กลับมีสีหน้าเศร้าเล็กน้อย เมื่อนึกถึงพ่อ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นยิ้ม พูดว่า
   "เหรอ งั้นนายสอนฉันต่อนะ ฉันอยากเก่ง เราจะได้เล่นด้วยกันตลอดเลยไง"
   เธอพูดอ้อนยิ้มหน้าเซ้าซี้เหมือนเด็กอยากให้ตอบตกลง ด้วยแววตาที่ซื่อและหน้าตาที่น่ารักของเธอ ทำใจแดนอ่อนปวกเปียกเลยพยักหน้ารับ เฟย์ดีใจจนยิ้มไม่หุบ แต่แดนก็นึกขึ้นได้พูดต่อว่า
   "แต่ฉันจะเล่นตลอดไปไม่ได้หรอก เพราะเมื่อครบเวลาแล้วฉันก็ต้องเลิก"
   "ทำไมหละ"
   เธอถามอย่างสงสัย สีหน้าเปลี่ยนเป็นกังวลขึ้นมา แดนกลับเล่าเรื่องเกี่ยวกับไอดีของเขาให้เฟย์ฟัง ทั้งที่ ชิตชัยบอกห้ามบอกใครเด็ดขาด อาจเป็นเพราะเฟย์เป็นสาวซื่อที่ไม่มีลับลมคมในอะไร แดนก็เลยไม่อยากโกหกเธอ ว่าทำไมต้องเลิกถ้าครบเวลากำหนด
   เฟย์ เมื่อฟังทั้งหมดแล้วก็เข้าใจ ยิ้มขึ้นพูดว่า
   "เธอจะได้ 10 ล้านเหรอ ดีเลย ฉันจะช่วยเธอเองนะ เธอเก่งจะตาย ต้องอยู่รอดได้แน่ๆ"
   เธอพูดด้วยความมาดมั่นอยากจะช่วยจริงๆ จนแดนต้องหันไปมองเธอ ด้วยความฉงนจนคิ้วขมวดคิดในใจว่า เธอเอาตัวให้รอดเองให้ได้ก่อนดีกว่ามั๊ย แต่ก็ไม่ได้พูดออกมา เพราะกลัวเธอจะเสียความมั่นใจ
   ค่ำคืนนั้น ทั้งคู่ยังคุยกันอีกหลายเรื่อง เฟย์ถามเขาไม่หยุด เหมือนอย่างกับอยากรู้ อยากเข้าใจในทุกๆเรื่อง ที่เธอกำลังเผชิญ จนฝนหยุดตก และเริ่มง่วงหลับกันไป
   รุ่งเช้า แดนกำหนดเส้นทางใหม่ เพื่อจะเดินหาเส้นทางถนน หวังจะเจอความเจริญเพื่อจะเจอบ้านคนให้พอพักอาศัยได้ เพราะตอนนี้เขามีอาหารและน้ำอยู่ได้เป็นอาทิตย์ ที่ต้องการตอนนี้คือที่พักที่ปลอดภัยพอใช้เป็นฐานพักอาศัย
   แดนจำทิศที่ตัวเองอยู่ และทิศทางที่ถนนตัดผ่านได้ เขาเดินลัดเลาะป่าอยู่ไม่นานก็เจอถนน และเดินไปตามถนนนั้น แล้วในที่สุดเขาก็เจอกับปั้มน้ำมันที่เห็นป้ายอยู่ไกลๆ
   แดนเลยพาเฟย์ตรงไปยังปั้มน้ำมันนั้น มันเป็นปั้มน้ำมันที่ถูกทิ้งร้างหลังจากมนุษย์แปลเปลี่ยนเป็นซอมบี้ เขาหยุดสำรวจดูในระยะห่างพอควร เห็นซอมบี้ ถึงห้าหกตัวอยู่เดินวนเวียนอยู่ในปั้มนั้น แดนชี้ให้เฟย์ดู แล้วบอกให้เฟย์ใช้ธนูจัดการ ไปทีละตัว
   ระยะห่างจากที่พวกเขาซุ่มดูอยู่ หากประมาณ 20 เมตร เป็นระยะถนัดของเฟย์ เธอจึงขยับไปข้างหน้าและยิงอย่างไม่พลาด ทันทีที่ปล่อยลูกธนู ลูกธนูก็เจาะทะลุหัวตัวที่เธอเล็งจนล้มทั้งยืน ส่วนตัวที่เหลือ ก็พยายามมองหาแหล่งที่มาของลูกธนูดอกนี้ แต่พวกมันยังมองไม่เห็น และเริ่มเดินสับส่ายไปมาอย่างสับสน
   เฟย์จึงจัดการส่งลูกธนูดอกที่สอง เข้าหัวตัวที่เป็นเป้านิ่งมากที่สุด จนมันล้มไปอีกตัว การใช้ธนูจัดการซอมบี้แม้จะเป็นเรื่องยาก แต่ถ้าใช้ได้ ก็จะดีอย่างเพราะมันเงียบทำให้ไม่เกิดเสียง เหมาะแก่การซุ่มยิง เพราะกว่าซอมบี้จะรู้สึกตัวหรือเห็นคนยิง เฟย์ก็จัดการตัวที่ 4 ลงไปนอนวัดพื้นแล้ว ตัวสุดท้ายตอนนี้ก็เห็นเฟย์แล้ว แต่ด้วยระยะห่างที่พอควรและมันเดินช้า เฟย์จึงมีเวลาอย่างเหลือเฟือที่จะง้างธนูดอกใหม่และจัดการมัน   
   ทั้ง 5 ตัวถูกเฟย์จัดการเรียบ ตอนนี้เธอดูเป็นนักธนูมือโปรที่ทั้งแม่นทั้งนิ่งและมีสมาธิอย่างมาก เฟย์ยืนมองผลงานตัวเองด้วยความภาคภูมิจนยิ้มไม่หุบ มารู้สึกตัวตอนที่แดนสะกิดบอกให้ตามเขาไป เฟย์จึงได้สติ แล้วขยับตัวเดินตาม
   เมื่อไปถึงปั้มทั้งคู่จึงเริ่มสำรวจ แล้วเห็นว่า ศพไม่ได้มีแค่ 5 ตัวที่เฟย์จัดการเท่านั้น ยังมีศพซอมบี้กองอยู่ที่นั้น 3 ตัวอยู่ก่อนแล้ว โดยทั้ง 3 ตัวที่นอนอยู่ก่อนมีรอยถูกยิงที่หัว แสดงว่าก่อนหน้านี้มีคนมาที่นี่ แดนจึงเตรียมพร้อมเอาปืนที่ได้จากสาวนิโกรออกมาถือเพิ่มการระวังตัว แล้วให้เฟย์ไปอยู่ข้างหลัง เตรียมธนูให้พร้อม จากนั้นค่อยๆเดินย่องสำรวจไปรอบปั้ม
   โดยรอบนั้นยังไม่เจอใคร แดนจึงชวนเฟย์ไปที่หน้าประตูห้องกระจกที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นร้านสะดวกซื้อเล็กๆภายในปั้ม แต่ตอนนี้มันรกร้างและข้าวของกระจัดกระจาย แดนขยับลองพลักประตูกระจก ประตูนั้นก็ล็อก ทำให้คิดได้ว่าคนที่มาก่อนอาจจะหนีซอมบี้มาติดอยู่ข้างใน แดนจึงใช้ด้ามปืนทุบกระจก แล้วปลดล็อกออก และเข้าไปอย่างระมัดระวัง โดยให้เฟย์ยืนคุมเชิงอยู่หน้าประตู
   "เฮ้ มีใครอยู่หรือเปล่า"
   แดนส่งเสียงเรียก ปรากฏว่าเงียบไม่มีเสียงตอบ ทำให้เขาต้องเดินลึกเข้าไปอีก เพื่อจะสำรวจให้เห็นถ่วนทั่ว ฉันพลันนั้นฝ้าเพดานก็พังลงมา คนคนหนึ่งตกลงมาพร้อมฝ้าเพดานตรงหัวแดน ทั้งคนทั้งฝ้าเพดานกระแทกใส่แดนจนล้มลง แล้วคนๆนั้นก็พุ่งเข้ามาจะเอามีดแทงแดน เพื่อแย่งปืน
   แดนไหวทันได้พอดี จับข้อมือที่ของชายคนนั้นที่ถือมีด กันไว้ได้เลยไม่ถูกแทง แต่ก็ถูกกระแทกล้มกลิ่งกอดฝัดไปด้วยกัน สิ่งที่เกิดขึ้นไวเพียงกะพริบตา เฟย์เห็นอย่างไม่ทันตั้งสติ ร้องกรี๊ด ออกมาก เสียงของเฟย์ทำให้ชายคนนั้นตระหนก ที่ไม่คิดว่าจะมีคนอีกคนอยู่ข้างนอก มันออแรงสุดชีวิตที่จะฆ่าแดนแล้วแย่งปืนมาให้ได้
   ตอนนั้นแดนอยู่ในภาวะเสียเปรียบ ถูกมันกอดกลิ่งจนตัวเองนอนหงายแล้วถูกมันขึ้นคร่อมนั่งทับข้างบนมือหนึ่งของมันจับกดมือข้างที่ถือปืนของแดนเอาไว้ และอีกมือหนึ่งกดมีดจะแทงที่คอหอยแดน แต่ติดที่แดนยังจับข้อมือมันออกแรงยื้อไม่ให้มันแทงมีดลงปลิดชีวิตตัวเอง
   "เฟย์ ยิงมัน"
   แดนร้องบอก ในขณะที่เฟย์ยังตื่นตระลึงทำอะไรไม่ถูก เพราะเธอเคยแต่ฆ่าซอมบี้ไม่เคยฆ่าคน เลยสับสนลังเลจนไม่กล้าปล่อยลูกธนู  แต่แล้วก็ต้องสะดุ้งเมื่อเสียงหนักๆ ของแดนร้องเรียกชื่อเธอ เร่งให้เธอลงมือ เพราะตอนนี้ปลายมีดกดลงถึงคอหอยเขาแล้ว ทำให้เฟย์ยิงธนูออกไปอย่างสมองสั่งการคิดอะไรไม่ทันทั้งนั้น
   ฉึก.
   ลูกธนูปักเข้าหัวของชายคนนั้นอย่างแม่นเหมาะ มันล้มฟุบทับลงบนร่างแดน แดนหายใจอย่างโล่งอก นึกว่าต้องตายเสียแล้ว หากเฟย์ยิงช้ากว่านี้อีกนิดเดียว มันฆ่าเขาได้แน่ แดนรีบดันร่างมันออกจากตัว แล้วลุกนั่ง พลันมองเห็นเฟย์ทิ้งตัวนั่งพับเพียบตัวสั่นงันงก ลูกนัยน์ตาเธอไหวสั่นอย่างน่ากลัว
   "ฉันฆ่าคน ฮือๆ ฉันเพิ่งฆ่าคน"
   แล้วเธอก็ปล่อยโฮร้องไห้ออกมา แดนมองดูเธอด้วยสีหน้าฉงน จากนั้นค่อยยิ้มขึ้นอย่างเข้าใจ เพราะเขาก็เคยเป็นแบบเธอมาก่อนตอนเล่นใหม่ๆ เพราะความเหมือนจริงมันทำให้เราอิน จนลืมไปว่าเราอยู่ในเกมส์
   "เฟย์ เธอทำถูกแล้ว ถ้าเธอไม่ฆ่ามัน มันก็จะฆ่าเราสองคน"
   แดนบอกด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แอบยิ้มเล็กน้อย และคิดวิเคราะห์ดูว่า ตัวตนของเธอมีความรู้สึกนึกคิดอย่างไร
   "ไม่..ไม่ ฉัน.ฉันฆ่าคนไปได้ยังไง.ฉันไม่ได้ตั้งใจ มันหลุดมือไปเอง ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ "
   เฟย์ร้องบอก ก่อนจะซบหน้าลงกับเข่าตัวเองที่กอดงอเข้ามา    แล้วร้องไห้ แดนต้องถอนหายใจ อย่างเหนื่อยอ่อน สงสัยยัยนี้ตัวจริงคงโลกสวยเอามากๆ เลยพูดให้เธอได้สติว่า
   "เฟย์ ฟังนะ นี่มันเป็นเกมส์ เธอไม่ได้ฆ่าคน เธอแค่ฆ่าร่างอวตารของคนเล่นคนหนึ่งเท่านั้น ไอ้หมอนี้พอมันตายแล้ว เดี๋ยวมันก็ไปเล่นใหม่ มันไม่ได้ตายไปจริงๆ เราอยู่ในเกมส์นะ เราอยู่ในแมททริก"
   เฟย์ ถึงกับหยุดสะอึกและได้สติคิด จากนั้นเงยหน้าขึ้นมากรอกตานึก ก่อนพูดยิ้มป่นหัวเราะทั้งน้ำตาว่า
   "จริงด้วย เราอยู่ในเกมส์นี่นา เราไม่ได้ฆ่าคนจริงๆ"
   เธอพูดอย่างนึกออกและโล่งใจ สีหน้าดูมีสีเลือดขึ้น และสามารถหัวเราะและยิ้มออกมาได้อย่างนึกขำตัวเอง แดนมองเธอแล้วต้องส่ายหัวอย่างเอ็นดู ก่อนจะหันไปจัดการสำรวจศพของผู้ชายคนนั้น ดูจากสภาพมันแล้ว คิดว่าก่อนหน้านี้มันหนีผีดิบฝูงหนึ่งมาติดในห้องนี้ แล้วไปไหนไม่ได้ เลยขึ้นไปหลบบนฝ้าเพดานเพื่อหลบสายตาผีดิบที่อออยู่หน้าประตูกระจก เพื่อให้ผีดิบเลิกสนใจและสลายตัวไป ผีดิบแม้เลิกสนใจมัน แต่กลับยังไม่ได้ไปไหน ยังเดินวนเวียนอยู่แถวนี้เลย มันเลยต้องอยู่บนฝ้าไม่กล้าลงมา จนเห็นเขาเข้ามาเลยคิดจะแย่งปืน
   แดนเลยค้นตัวมันคิดว่ามันต้องมีอะไรติดตัวอยู่บ้าง ก็เจอขนมคบเคี้ยว 2ถุง น้ำครึ่งขวดพลาสติก และปืน11มม ที่ไม่มีลูก 1 กระบอก คิดว่าลูกกระสุนมันคงใช้ยิงไปหมดแล้ว แดนก็เลยเอามาทั้งเป้ เพราะตัวเขาเองตอนนี้ก็ไม่มีเป้ แล้วไม่ลืมเอามีดจากมือมันมาด้วย
   มีดเล่มนี้เป็นมีดสั้นคอมแบ็ทของทหาร รูปร่างกระชับมือเหมาะกับการจ่วงแทงอย่างยิ่ง แล้วมันยังมีเข็มขัดสายสะพายมีดที่ข้างเอว แดนจึงถอดออกมาทั้งหมด แล้วเอามีดเก็บเข้ากับปลอกเข็มขัด จากนั้นปลดแบ่งลูกกระสุนจากปืนตัวเอง ออกมาสี่นัด ใส่ให้กับปืนที่ไม่มีลูกที่ได้มา แล้วส่งให้เฟย์เอาไปใช้
   "ปืนและมีดนี้ เธออาจต้องใช้มันยามจวนตัว เก็บไว้สิ"
   แดนบอกพร้อมเอาเป้ขึ้นสวมสะพายหลัง เฟย์ก็รับมาสวมคาดกับเอวตัวเอง จากนั้นแดนก็ชวนเฟย์ไปค้นศพซอมบี้ข้างนอกแต่ก็ไม่ได้อะไรเพิ่มมา ทั้งสองคนจึงยึดปั้มน้ำมันเป็นที่พักชั่วคราว และสำรวจเสาะหาของในห้องกระจกเพื่อมีหลงเหลืออะไรพอเอามาใช้ประโยชน์ได้
   ตอนนั้นเฟย์ ไปสำรวจแผงหนังสือที่กระจัดกระจายอยู่ เห็นหนังสือเล่มหนึ่งแปลกเตะตาตกอยู่ที่พื้นตรงเท้าตัวเอง เลยหยิบขึ้นมาดู ปรากฏว่ามันเป็นหนังสือโป๊ เธอถึงกับหน้าแดงฉาด แต่ก็มีความสนใจใคร่รู้ เลยแอบเหลือบไปมองดูแดน ที่ง่วนอยู่กับการหาของใต้เคาท์เตอร์ เมื่อเห็นเขาไม่ได้สนใจ เธอจึงเปิดหน้าถัดไปดู
   มันเป็นภาพการร่วมเพศกันอย่างโจ่งครึ่ม เป็นภาพผู้หญิงกำลังทำออรัลเซ็กให้กับผู้ชายจนน้ำแตกใส่เต็มหน้า ภาพสีเรียงยังกับฟิล์มหนัง เฟย์ดูแล้วใจต้องเต้นตึกตัก มือไม้เย็นเฉียบ แต่ก็ยังพลิกเปิดดูหน้าต่อไป จากนั้นเธอก็เห็นภาพผู้ชายทำการออรัลเซ็กส์ให้กับผู้หญิงบ้าง ของผู้หญิงถูกเลียจนเยิ้มมันแผล็บ และมีน้ำเมือกใสๆไหลออกมา เธอดูจนรู้สึกเสียวท้องน้อย หน้าแดงไปถึงหู ที่เป็นแบบนี้เพราะเธอไม่เคยเห็นมาก่อนในชีวิต ตอนนั้นหนังสือเล่มนั้นมันฉุดความสนใจเธอ จนเธอต้องเปิดไล่ดูไปเรื่อยๆ และมองตาไม่กระพริบ และมันทำให้เธอรู้สึกเสียว จนน้ำหีเยิ้มเริ่มเปียกที่กางเกงในจนต้องยืนบิด
   "เฟย์"
   "อุ้ย!"
   เฟย์สะดุ้งตกใจ เมื่อแดนส่งเสียงเรียก เธอรีบทิ้งหนังสือแล้วเอาตีนเขี่ยให้มันพ้นตัวออกไป แล้วทำเป็นหยิบดูหนังสือเล่มอื่นที่อยู่บนชั้น
   "ทำอะไรอยู่หนะ"
   "ป่าว" เฟย์ตอบเสียงสูงอย่างคุมเสียงตัวเองไม่ได้ ท่าทีลุกลี้ลุกลน แล้วไปคว้าเอาแผ่นผับกระดาษแผ่นหนึ่งมา ก่อนพูดว่า
   "กำลังดูอันนี้อยู่ มีอะไรเหรอ"
   เฟย์รีบกลบเกลื่อน ชูแผ่นผับให้แดนดูขณะที่แดนกำลังเดินเข้ามา
   "อ้อ ฉันเจอไอ้นี่ เธอก็เก็บเอาไว้อ่านสิเพื่อมีประโยชน์"
   แดนบอกหัวเราะยิ้มๆ แล้วส่งหนังสือเล่มหนึ่งให้ แวบแรกเธอคิดว่าเป็นหนังสือโป๊ เพราะยังติดตากับหนังสือเล่มนั้นอยู่ แต่มันเป็นหนังสือกีฬายิงธนู แดนไปเจอมันที่ใต้เคาท์เตอร์ แดนเลยคิดว่าอาจจะมีประโยชน์กับเธอบ้าง เฟย์หยิบขึ้นมาพลิกดู โดยส่งกระดาษแผ่นพับให้แดนถือแทน พอเธอพลิกดูไป 2-3 หน้า ก็เก็บเข้าเป้ เพราะยังไม่อยู่ในอารมณ์จะอ่านมัน ใจหนึ่งก็อยากจะไปเก็บหนังสือโป๊เล่มนั้นมาด้วยแต่ก็อายเกินกว่าจะทำ
   ตอนนั้นแดนมองแผ่นผับที่เฟย์ส่งให้ เห็นมันเป็นแผ่นพับแผนที่ ที่มีขายตามปั้ม ต้องลิงโลดยินดี รีบคลีมันออก ถามเฟย์ว่า
   "เธอไปเจอมันมาเหรอ ดีมากเลยเฟย์ ถึงมันไม่เหมือนแผนที่ จีพีเอส แต่ก็พอใช้ได้"
   เฟย์ อมยิ้มอย่างเขินๆ พยักหน้ารับหงึกๆ คิดไม่ถึงว่าไอ้ที่หยิบมามั่วๆ เพื่อกลบเกลื่อนการแอบดูหนังสือโป๊ของเธอ มันจะมีประโยชน์สำหรับเขา      
   "อ๋อ ที่เราอยู่ตอนนี้ น่าจะอยู่ในเขตเมืองเซ้าท์เคนทาวน์ นี่ปั้มน้ำมันที่เราอยู่ อยู่ตรงนี้ ถ้าเราตามถนนไปเรื่อยๆเราจะเจอเมือง ..เออ แล้วตกลงเราไม่ได้อยู่ในประเทศไทยหรือวะเนี่ย"
   แดนชี้ตำแหน่งบนแผนที่ให้เฟย์ดู แต่ประโยคหลังเหมือนเขาบ่นกับตัวเอง แล้วต้องคิดว่า เกมส์นี้ คงไม่ทำประเทศหรือทวีปตามโลกจริงๆแน่ๆ คนสร้างคงสร้างพื้นทีประเทศหรือทวีปขึ้นมาใหม่เพื่อให้สอดคล้องกับเกมส์ และลักษณะบ้านเรือนและข้าวของเครื่องใช้ในเกมส์นี่ ก็เหมือนอยู่ในช่วงยุคปี 2000-2015 เพราะดูจากสภาพปั้นนี้ก็พอจะเดาออก
   แผนที่แผ่นพับนี้แสดงอาณาเขตแค่เมืองเซ้าท์เคนทาวน์เท่านั้น ไม่ละเอียดและกว้างเท่าแผนที่ เท็บเล็ต gps ที่เขาเจอในตอนแรก แผนที่เท็บเล็ตจะแสดงทั้งหมดในเกมส์ แต่แค่นี้ก็ดีพอสำหรับแดนในตอนนี้แล้ว แดนวิเคราะห์สักพัก ก็พับเก็บเข้ากระเป๋าเสื้อ
   ตอนนั้นเป็นเวลาเย็นแล้ว แดนต้องเตรียมจัดพื้นที่พักให้ปลอดภัยก่อนพระอาทิตย์จะตกดิน โดยการจะหลบขึ้นไปนอนบนหลังคา เพราะหลังคาปั้มน้ำมันเป็นพื้นปูนทำเหมือนด้านฟ้า และมีทางขึ้นเป็นบันใดเหล็กอยู่ด้านหลัง มันเหมาะที่สุดที่จะขึ้นไปหลบข้างบน เพราะจะได้เห็นบริเวณรอบๆด้วย
   หลังจากกินเนื้อกันเป็นอาหารเย็น ไปจัดการธุระส่วนตัวกันเรียบร้อย เฟย์ก็เหมือนตกอยู่ในผะวังครุ่นคิด เธอดูเหม่อบ่อยเหมือนกำลังคิดอะไรในใจ และหน้าก็แดงบ่อยๆ จนแดนคิดว่าเธออาจจะไม่สบายก็ได้
   ไม่นานฟ้าก็มืด ดาวก็ขึ้นเต็มท้องฟ้า พระจันทร์คืนนั้นทอแสงนวล แม้มืดแล้วก็ยังดูสว่างจนมองเห็นหน้ากัน แล้วจู่เฟย์ก็ขยับตัวเข้ามาใกล้ๆ ที่แดนนอนหนุนเป้อยู่ เหมือนมีอะไรสักอย่างจะพูด แต่ก็ไม่กล้าเอื้อนเอยออกมา
   "มีอะไรเหรอ"
   แดนถามเมื่อเห็นเธอท่าทางมีพิรุธน่าสงสัย
   "เออ คือ คือ ฉันอย่างให้นายสอนอะไรฉัน อีกอย่างหนึ่งได้มั๊ย"
   เฟย์บอกออกมาอย่างรวบรวมความกล้า
   "อะไรเหรอ"
   แดนเลิกคิ้วถามอย่างสงสัย
   "ก็...ก็  สอน เออ คือ สอนเรื่องเซ็กส์ให้ฉันหน่อย"
   เธอบอกตะกุกตะกัก อ้อมแอ้มไม่เต็มเสียง ก้มหน้าหนีอายสุดชีวิต
   แดนฟังต้องสะดุ้งจนลุกนั่ง มองเธอที่ตอนนี้อายจนมุดหน้าหนีไม่กล้าสบตาเขา แดนไม่เข้าใจว่าอะไรดลใจให้เฟย์พูดออกมาแบบนี้  ตอนนั้นถึงกับพูดอะไรไม่ออกเลยทีเดียว ใจหนึ่งก็คิดว่าลาภลอย แต่อีกใจหนึ่งกลับคิดลังเล ว่าเฟย์คิดอะไรแอบแฝงหรือเปล่า
   เฟย์เห็นแดนไม่ตอบอะไรเอาแต่จ้อง ยิ่งอายกว่าเดิม รีบพูดว่า
   "นายอย่าจ้องแบบนั้นสิ ก็.. ก็ มันเป็นเกมส์ไม่ใช่เหรอ มันไม่ได้เกิดขึ้นในโลกจริงๆสักหน่อย ฉะ.ฉัน แค่อยากลองทำในสิ่งที่ฉันไม่เคยเท่านั้นเอง"
   เฟย์พูดออกมาอย่างที่คิด เหตุการณ์ที่ผ่านมาวันนี้ ทั้งการฆ่าคน และดูหนังสือโป๊ เธอไม่เคยแม้แต่จะคิดทำมันบนโลกจริงๆ แต่เมื่อเธออยู่ที่นี่เธอก็ได้ทำมันไปแล้วและเธอห็ผ่านมันมา มันทำให้เธอกล้าอยากลองทำอะไร ที่เธออยากรู้และอยากสัมผัสมานาน นั่นก็คือเรื่อง เซ็กส์
   "ถะ ถ้าเธอไม่ชอบฉัน ก็  ก็  ก็ไม่เป็นไรนะ"
   เธอรีบบอกอย่างตะกุกตะกัก พร้อมจะลุกหนี เมื่อเห็นแดนยังเงียบไม่พูดอะไร ทำให้เธอรู้สึกอับอายตัวเอง ที่ต้องมาบอกขอผู้ชายให้ทำแบบนี้ และคิดว่าแดนคงไม่ชอบเธอ
   แต่แดนไหนเลยปล่อยโอกาสให้หลุดลอย ที่เฉยเพราะยังตั้งตัวไม่ทันเท่านั้นเอง แดนรีบคว้าข้อมือเธอไว้ ก่อนที่เธอจะเดินหนีไป รีบพูดว่า
   "ชอบสิ ทำไมจะไม่จะไม่ชอบหละ เธอน่ารักดีออก"
   แดนบอกพร้อมดึงเธอให้นั่งลงข้างๆเขาช้าๆ เธอดูตื่นเต้นจนตัวสั่น แล้วนั่งลงอยู่ในอ้อมกอดของแดนเหมือนลูกแมวตัวน้อย แดนเต็มไปด้วยความสงสัยว่าตัวตนจริงๆ ของเฟย์นั้น เป็นผู้หญิงแบบไหนกันแน่  แต่ความสงสัยนั้นก็ไม่มากไปกว่าความต้องการในขณะนั้น เพราะแค่คิดว่าเขาจะได้อิงแอบแนบกายกับเฟย์ แดนก็ควยลุกแล้ว
   แดนเลยไปกระซิบที่ข้างหูเฟย์ถามเบาๆ
   "เธอไม่เคยจริงๆ เหรอ"
   เฟย์ก้มพยักหน้าหงึกๆในอ้อมกอดของเข้า ทำให้แดนหัวใจพองโตที่จะได้เป็นผู้ชายคนแรกของเฟย์ แดนจึงค่อยๆ หอมไซด์ที่หลังซอกคออย่างนุ่มนวลปราณีต จนเฟย์สยิวตัวด้วยความเสียวตื่นเต้นที่จะมีเซ็กส์ครั้งแรก แดนค่อยๆไซร้ไปข้างแก้มจนถึงติงหูและจูบเม้มอย่างละเมียดละไม ทุกการซุกไซร้ของเขาทำเอาเฟย์สยิวเคลิ้มจนแหงนหน้า พ่นลมหายใจอย่างอ่อนแรง
   "แดน.. อืมส์" เธอเรียกชื่อแล้วหลับตาคราง อย่างทำอะไรไม่ถูก มือกำข้อมือแดนไว้แน่น
   ตอนนั้นแดนรู้สึกว่าตัวเองทำได้ดีเหลือเกิน ไซร์หอมเธอได้อย่างลื่นไหลและไม่สะดุด มันผิดกับตอนที่มีอะไรกับเนยในตอนแรก ตอนนั้น แม้เขาทำได้ดี แต่ก็ไม่ไหลลื่นได้ขนาดนี้ หรือมันมีผลเกี่ยวกับการเลเวลอัพ
   แดนเผลอคิดขึ้นมาวูบหนึ่ง แต่จากนั้นแดนก็ไม่มีเวลาคิดถึงมันแล้ว เมื่อมีสาวน้อยน่ารักอยู่ในอ้อมกอดรอการสอนสั่งเรื่องเซ็กส์จากเขา แดนไซร้คลอเคลียหน้าไปกับหน้าของเฟย์ ก่อนจะได้มุมชวนประกบปากแลกลิ้น ลิ้นของเขาไปหยอกล้อลิ้นเฟย์ จนเธอเอื้อมมือกอดคอของเขาไว้แน่น
   "อืมส์ จ๊วบ อืมส์ อาห์ อืมส์ จ๊วบๆ"
   แดนดูดปากจูบเธออย่างกระหายใคร่อยาก หน้าตาที่น่ารักและริมฝีปากที่เป็นกระจับมันชวนให้ลิ้มรสอย่างอยากจะหักห้ามใจ
   เฟย์เองก็เพิ่งเคยได้ลิ้มรสก้อนเนื้อละมุนนุ่มลื่นของลิ้น มันเป็นความรู้สึกสยิวซาบซ่าน จนไม่อาจบรรยายเป็นคำพูดได้ แม้เธอจะไม่เคยจูบ และจูบไม่เป็น แต่ไม่นานธรรมชาติจะสอนเธอให้เรียนรู้ และควรตอบสนองยังไง แล้วในที่สุดเฟย์ก็ตวัดลิ้นสู้เกาะเกี่ยวกัน และเคลิ้มจนหลับตา
   สักพักแดนก็ถอนปากออกมา ยิ้มมองหน้าเธอ ถามอย่างอ่อนหวาน ว่ารู้สึกดีมั๊ย เฟย์ยิ้มกัดริมฝีปากด้วยด้วยความอาย ตอบโดยการพยักหน้า ตอนนั้นเธอขนลุกไปหมด แดนจึงเลือนหน้าลงไปจูบซอกคอไล่ลงเนินหน้าอกที่ไม่เล็กเหมือนตัวของเธอ สองมือของแดนก็เริ่มซุกซนไม่เป็นที่เป็นทาง ทั้งล้วงควักจับบี้สำรวจเรือนร่างของเธอ จนร่างน้อยเอวบางของเฟย์บิดเร้าไปมาตามแรงมือของแดน เพราะความเสียวซ่านสยิว จนขนลุกไปหมด
   "อ้ออออยยยยย อืมมมมส์ "
   เฟย์ร้อง เมื่อมือของแดนบี้หนักๆเขาเป้ากางเกง บดหีของเธอ ส่วนอีกมือหนึ่งของแดนก็ล้วงเข้าไปใต้เสื้อจับบีบนมที่ใหญ่พอมือ และคลึงเคล้าหัวนมเพิ่มความกระเสียวสัน เฟย์เสียวจนตัวเกร็ง รู้สึกเหนอะหนะหว่างขาจนเปียกชุ่มแล้วภาพรวมเพศในหนังสือโป๊พุดขึ้นมาในหัวเธอเต็มไปหมด
   จนเธอต้องเลื่อนมือไปที่เป้ากางเกงของแดนอย่างอัตโนมัติ พยายามจะถอดกระดุมกางเกงของแดนอย่างต้องการ แดนจึงตอบสนองให้เธอ โดยการถอดกางเกงออกให้เอง ทั้งกางเกงยีนส์และกางเกงในของเขาถูกถลกเลือนไปก่องที่ใต้เข่า ควยของเขาตั้งโด่เด้งไปมา จนเฟย์มองตาไม่กระพริบ
   แล้วแดนก็โน้มร่างเธอให้เอนลงมา โดยให้หน้าของเธออยู่ตรงหว่างขาของเขา โดยไม่ต้องพูดอะไรเฟย์ก็เหมือนรับรู้ได้ว่า แดนต้องการให้เธอทำอะไร เธอจับประคองควยของแดนพินิจพิจารณาอย่างกับไม่เคยเห็น แล้วเธอก็ถอกรูดใช้ปากทำให้เหมือนที่เห็นในหนังสือโป๊ เฟย์พยายามอมให้เหมือนในหนังสือ แต่เธอก็ยังทำได้ไม่ดี และไม่ค่อยเป็น แดนจึงยิ้ม แล้วสอนว่า
   "ช้าๆ ค่อยๆเลีย ไม่ต้องรีบ อย่างนั้น ห่อปากกว้าง อืมส์ดูดแรงๆ อ้าส์ ซีดดดส์ ดีจังเลย มองหน้าฉันด้วย ดูสิ เธอทำให้ฉันมีความสุขขนาดไหน"
   แดนสอนไปอย่างช้าๆให้เฟย์ทำตาม ไม่นานเธอก็เริ่มพอรู้ ทั้งดูดเลียควยพร้อมเหลือบสายตามองแดนตามที่บอกตลอด พอแดนทำหน้าเคลิ้มสุขจนแหงนหน้าซีดส์ปาก เธอก็รู้ได้ว่าเธอทำถูก และยิ่งทำให้เธอมีกำลังใจและภูมิใจมากขึ้น เธอจึงทำมันอย่างไม่หยุด และไม่กลัวเมื่อยปากทั้งที่ต้องอ้าอมเลียของยาวใหญ่จบคับปากเธอ
   แดนเองก็เริ่มทนไม่ไหว พูดว่า
   "เธออยากลองกินน้ำควยมั๊ย"
   "อยาก"
   เฟย์บอกทั้งที่ยังเลียดูดควยไม่หยุด แดนจึงจับศีรษะเธอ แล้วจับโยกโม้กควยของเขาเร็วๆ เพื่อเร่งให้เขาเสร็จ
   "ดี..ซีดดดส์ อย่างนั้น ห่อปากกว้างๆไว้ ซีดดดส์ อ้าห์...เสียวควยดีจริงๆ น้ำควยจะแตกแล้ววว ซีดส์"
   บ๊วบๆๆๆๆๆๆๆๆ น้ำลายของเฟย์ถูกควยกระทุงแตกย้อยจนไหลเยิ้มหยดออกมา สีหน้าเธอเหมือนทรมาร และหอบหายใจอย่างติดขัดเพราะสำลัก แต่เธอก็ยังอดทน เพราะเมื่อเธอเห็นแดนกำลังสุขสม มันเลยทำให้เธอรู้สึกดีไปด้วย
   "อืมส์.ๆ.ๆๆๆ"
   เฟร์ร้องในลำคอ ตาเหลือบมองแดน จนในที่สุดรู้สึกถึงน้ำเหนียวฉีดพุ่งใส่คอ จนเธอสำลักต้องถอนปากออกมา และน้ำควยของแดนที่เหลือก็พุ่งฉีดใส่หน้าเธอตามมาด้วย จนหน้าของเฟย์อาบเปอะเปื้อนน้ำควยแดน
   "เฟย์กินมันสิ"
   แดนบอก พร้อมจับควยถูน้ำควยที่หน้าเฟย์ไล่มาเข้าปาก เฟย์ก็กินกลืนมันตามที่บอก เมื่อเธอกินมันเสร็จเธอก็หัวเราะยิ้มเบาๆให้แดน และรอยยิ้มนี้เหมือนยิ้มให้ตัวเองด้วย มันเหมือนกับเธอเพิ่งได้ทำในสิ่งที่ไม่คิดว่าชีวิตนี้จะได้ทำ และเธอทำมันได้ดี ทำให้แดนมีความสุข เธอรู้สึกภาคภูมิและสุขใจอย่างยิ่ง นาฬิกาของเธอจึงส่งเสียงเลเวลอัพขึ้นมา
   ตอนนั้นแดนก็ค่อยๆปลดเสื้อผ้าเธอออก จนเธอไม่เหลืออะไรติดตัว แล้วดันเธอนอนหงายลงไป  จากนั้นก็กอดจูบลูบไล้คลอเคลียกับเฟย์ ไล้ลิ้นลงมาโลมเลียสองเต้านมจนเฟย์สะท้านแอ่นอก และยิ่งสยิวผวาหนัก เมื่อลิ้นของเขาไล่ชอนไช้จากนมลงหน้าท้องตรงสะดือ
   "อ้อออออออยยยยยย "
   เธอร้องครางเสียว บิดตัวอย่างกับกล้ามเนื้อท้องจะเป็นตะคิว แต่จากนั้นเธอก็ต้องเสียวหว่างขาเมื่อแดนลงไปวนลิ้นที่เนินหีของเธอ เธอจำได้จากหนังสือโป๊ ภาพทีหญิงสาวถ่างขาให้ชายโลมเลียของสงวนยังติดตรึงในหัวเธอ เธอฉีกขาแยกออกอัตโนมัติ ให้แดนใช้ลิ้นจัดการกับเธอได้อย่างเต็มที่
   "อ้อออยยยยย อู๊ยยยยยยย แดนนนน อ้อยยยยยย ทำไมมันเสียวอย่างนี้ ซีดดส์"
   เฟย์ร้องหลับตาครางเคลิ้มเสียวมันส์หี สองมือจับจิกผมแดน ที่ตอนนี้หัวของเขาซุกอยู่หว่างขาและลงลิ้นละเลงหีเธออย่างอร่อย ไม่นานเฟย์ตัวกระตุกผวา น้ำหีเล็ดแตกออกมา สีหน้าเธอ ตาเยิ้มเคลิ้มเหมือนคนเมา ถอนหายใจยาวอย่างอ่อนแรง
   แดนรู้ว่าเธอเสร็จแล้ว และมันถึงเวลาที่ต้องสอนวิธีสอดใส่ให้เธอเสียที แดนจึงก้มหน้าไปหอมแก้มเธอแล้วกระซิบข้างหูว่า
   "มันเจ็บหน่อยนะ แต่ฉันจะทำให้เบาที่สุด"
   เฟย์พยักหน้าอย่างเตรียมใจ เอาสองมือกอดรอบคอแดน ผงกหัวขึ้นดูสิ่งที่แดนกำลังจะทำกับเธอ แดนเอาตัวสอดเข้าไปหว่างขา ให้เธอถ่างขาให้กว้าง แล้วจับควยดุ้นยาวใหญ่กดหัวควยมุดเข้าหีเธออย่างช้าๆ
   เฟย์เห็นอย่างเต็มตา และเจ็บจนต้องหรี่ตาร้อง ซีดดส์ ควยของแดนค่อยๆจมลงไป มันทั้งคับและรัดแน่นจนแดนเจ็บหัวควยหน่อยๆ เฟย์เองก็อดทนถึงที่สุด จนควยแดนจมมิดไปสุดลำ เธอผวากอดแดนอย่างแนบแน่น แดนต้องถามว่าไหวมั๊ย เฟย์ฝืนยิ้มรับพยักหน้าว่าไหว
   แดนรู้ว่าเธอเจ็บแต่ก็อดทน จึงทำเบาๆ โดยการโยกช้าๆ และคลอเคลียกอดจูบกับเธอ สักพักน้ำหีเฟย์เริ่มเยอะ ความเจ็บน้อยลงแต่ความเสียวกลับเพิ่มพูน นาฬิกาของแดนส่งเสียงเตือนเลเวลอัพขึ้นมา พร้อมๆกันกับของเฟย์ หีของเฟย์เริ่มลื่นไหลขึ้นจนควยแดนขยับเข้าออกได้ แต่มันก็ยังตอดรูดรัดจนแดนเสียวจนกัดฟันซีดส์ปาก
   "เฟย์ อืมส์ เธอวิเศษจริงๆ ซีดดดส์ "
     แดนกระซิบบอกข้างหู โยกเย็ดเนิบๆ เฟย์รูสึกดีใจที่แดนชม จนเธอลืมความเจ็บไปหมดสิ้น เลยแอ่นหีรับควยแดนอย่างต้องการ
   "อ้อยยยยย ซีดดส์ ฉันก็ชอบ ฉันรักเธอ แดนนน ซีดดส์ เธอทำให้ฉันมีความสุขจัง ซีดดส์"
   เธอบอกตอบข้างหูแดนด้วยเสียงเหมือนกระซิบ คำพูดของเธอยิ่งกระตุ้นแดนให้อยากเพิ่มความสุขให้เธอขึ้นอีก โดยเย็ดเนิบๆ เริ่มเป็นยกสะโพกกระเด้า
   ตับ.. ตับ... ตับ
   "อ้อยยยยย อ้อยยยยยยย"
   เฟย์ร้องอย่างทั้งเจ็บทั้งเสียวปนกัน แดนยิ่งทำยิ่งได้ใจและยิ่งกระเด้ควยแร็วขึ้น
   ตับๆๆ ตับๆๆๆๆๆๆๆๆ
   "อ้อยยยยยย ซีดดดดส์ ไม่ไหววว ใจจะขาดแล้ววว"
   เฟย์ร้องบอกและมีอาการเหมือนจวนจะเสร็จ หีของเธอติดรูดรัดแน่น จนแดนต้องอ้าห่อปาก พ่นลมระบายความเสียวกำหนัดหัวควยเพราะจวนจะเสร็จเหมือนกัน แล้วในที่สุดเฟย์ก็เสร็จ ผวาตัวกอดแดนไว้แน่น แล้วแดนก็เสร็จตาม รีบกอดรัดเธอตอบ พ่นควยใส่หีเธออย่างหมดก๊อก เฟย์ตอนนั้นแม้เสร็จแล้ว ยังสยิวค้าง เลยทั้งกอดทั้งรัดทั้งซุกไซร็กับซอกคอแดน นาฬิกาของเฟย์เลเวลอัพขึ้นอีกครั้ง ฟร้อมกับเฟย์ที่นิ่งหอบอย่างไม่อยากขยับเขยื้อนตัวไปไหน
   สองคนนอนกอดกันกลมอยู่นาน ล้วนต่างไม่อยากทำอะไรในตอนนี้ นอกจากนอนอยู่อย่างนี้ด้วยกัน
   "เธอมีความสุขมั๊ย"
   เฟย์ถามอย่างยิ้มอายๆ
   "สุดๆเลยหละ แล้วเธอหละเจ็บหรือป่าว ฉันเห็นเลือดไหลออกมาด้วย"
   เฟย์กับบอกยิ้มๆว่า
   "เจ็บ แต่ก็...มีความสุข"
   คำพูดของเฟย์ ทำให้แดนต้องดึงเธอมากอดจูบอีก ตอนนั้นเองเสียงคางจากลำคอซอมบี้ ลอยมากระโสตประสาท ทำให้แดนต้องหยุดชะงักเงี่ยหูฟัง เฟย์เหมือนรู้ทิศทางของเสียง เธอจึงลุกชะโงกหน้าไปดู ก็เห็น ซอมบี้ตัวหนึ่งกำลังเดินตัดถนนตรงมาที่ปั้มน้ำมัน แดนตอนนั้นก็ชะโงกหน้ามาดูด้วย
   พอเห็นต้องพูดแซวเฟย์ว่า
   "มันต้องได้ยินเสียงร้องแห่งความสุขของเธอแน่ๆ เลย เลยตามเสียงมา"
   เฟย์ยิ้มอายมองค้อนแดน ก่อนจะย้อนว่า
   "นายก็ร้อง"
   แดนหัวเราะ แล้วบอกให้เฟย์ใช้ธนูจัดการมัน เฟย์จึงไปหยิบธนู แล้วยืนง้างเล็งยิง เฟย์ตอนนี้ไม่ได้สวมเสื้อผ้าแม้แต่ชิ้นเดียว ร่างงามเปลือยเปล่าของเธอในท่าง้างคันศรภายใต้แสงจันทร์ มันช่างงดงามจนแดนมองค้าง
   แล้วลูกธนูก็ออกจากแหล่งพุ่งไปปักหัวผีดิบ ที่หลงเดินตามเสียงสวรรค์ นำพาให้มันมาลงนรก ลงไปนอนกองอยู่กับพื้น
   แล้วทั้งสองก็ลงมานอนคลอเคลียหยอกเย้าต่อกระสิก อย่างคู่รักข้าวใหม่ปลามัน ค่ำคืนแห่งความสุขนั้นผ่านไปอย่างรวดเร็ว นาฬิกาของแดนนั้นเตือนว่าเขาเล่นมาครบ 10 ชั่วโมงแล้วสมควรออกไปพัก ทั้งคู่จึงนัดแนะเวลาจะเข้าล็อกอินใหม่ เพื่อจะได้เข้าเกมส์มาพร้อมกัน ทั้งคู่ใช้สายตามองกันอย่างอาลัยอาวรณ์ก่อนจะจากกัน แดนให้เฟย์ล็อกเอาก่อน แล้วเขาก็ล็อกเอ้าท์ตามที่หลัง
   ทั้งคู่จึงออกจากเกมส์บนหลังคาด้านฟ้าของปั้มน้ำมัน
   เฟย์หลังจากล็อกเอ้าท์ ก็ลืมตาขึ้นมาในแคปซูลล็อกอิน ที่คฤหาสน์หลังใหญ่ใจกลางกรุงเทพ หน้าตารูปร่างจริงของเฟย์ กับ เฟย์ในโลกแมททริก เหมือนกันไม่ผิดเพี้ยน จะต่างกันก็ต่างกันที่เฟย์ในโลกจริงนั้นเธอเดินไม่ได้
   เฟย์ ทายาทมหาเศรษฐีอันดับต้นๆของเมืองไทย ผู้ประสบชะตากรรม อุบัติเหตุเครื่องบินตกพร้อมครอบครัว  ขณะนั่งเครื่องบินส่วนตัวชมหมู่เกาะ มัลดีฟ พ่อกับแม่ของเธอเสียชีวิตในทันที โดยเหลือเธอคนเดียวที่รอดชีวิต แต่กระนั้นก็ทำให้เธอต้องขาพิการทั้งสองข้าง ในวัยเพียง 12 ปี ปัจจุบันเธออายุ 20ปีบริบูรณ์เป็นผู้สืบทอด ทรัพย์สมบัติมหาศาล ชนิดที่ไม่ต้องทำอะไรก็มีกินมีใช้ไปตลอดชาติ
   หลังจากเธอเปิดฝาแคปซูล ลุกขึ้นนั่ง สาวใช้ประจำตัวของเธอสองคนก็มาประคองเธอลงจากแคปซูลพาพยุงเธอไปนั่งรถโรบอทวิลแชร์ แล้วผู้หญิงวัยกลางคนคนหนึ่งก็เดินเข้ามาหาเธอด้วยรอยยิ้มที่เอ็นดู
   "เป็นยังไงบ้างค่ะ คุณหนู สนุกมั๊ยค่ะ"
   เธอถามด้วยความรักและเป็นห่วง อย่างกับเฟย์เป็นลูกสาวของเธอ
   "สนุกค่ะ สนุกมากเลย"
   เธอตอบด้วยรอยยิ้ม ที่เปี่ยมไปด้วยความสุข และเป็นรอยยิ้มของหญิงสาวที่มีรักครั้งแรก
   **
   ในอีกมุมหนึ่งของกรุงเทพ ณ โรงยิมฝึกศิลปะป้องกันตัวรูปแบบผสม แบบ mma หญิงสาวหน้าตาสวยน่ารักคนหนึ่งกำลังฝึก อยู่กับครูฝึกสอนเป็นการส่วนตัวในห้องฝึก vip
   สาวสวยคนนั้น คือโซดา ดาราสาวสุดฮ๊อต และครูฝึกคือ แชมป์โลก mma หญิงของไทย ที่มีศักดิ์เป็นลูกพี่ลูกน้องกัน
   ทั้งคู่พลัดกันรุกพลัดกันรับ อย่างคู่คี่สูสี ทั้งเตะทั้งต่อยอย่างมวยไทย และจับล็อกแก้ทางกันแบบบราซิลเลี่ยนยิวยิดสู ทั้งคู่ฝีมือใกล้เคียงกันจนดูไม่ออกว่าใครได้เปรียบใคร แล้วในที่สุดก็หมดยกก็ยังไม่รู้ว่าใครแพ้ใครชนะ
   "โซดา นี่ถ้าเธอมาเอาดีด้าน mma แทนที่จะเป็นดารา ฉันว่าเข็มขัดฉันคงต้องปลิวแน่ๆ"
   พี่สาวของโซดา บอกพร้อมถอดเครื่องป้องกันที่หัวออก
   "ไม่หรอก ถ้าพี่เอาจริงฉันก็สู้ไม่ได้ ใครจะไปล้มแชมป์โลก 3 สมัยอย่างพี่ได้กัน"
   โซดาพูดอย่างถ่อมตัว เอาใจพี่สาว ก่อนจะถอดเครื่องป้องกันของตัวเองออก แล้วเตรียมจะไปชำระร่างกาย
   "อาบน้ำด้วยกันมั๊ย"
   โซดาชวนพี่สาว แต่พี่สาวเธอปฏิเสธ บอกว่า
   "ไม่ละ เดี๋ยวฉันจะฝึกต่อ"
   โซดาจึงไปคนเดียว ที่ห้องอาบน้ำ โซดาเปลือยผ้าจนหมด รูปร่างของเธอดูสวยแซ่บ ที่ทั้งเว้าทั้งนูน อย่างกับถูกเสกสรรปั่นแต่งออกมา
   ตอนนั้นเธอหลับตาปล่อยจิตใจล่องลอยไปกับสายน้ำที่ผ่านร่าง ความคิดของเธอคิดย้อนไปถึงเหตุการณ์ที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของแต่ละ วัน แล้วเธอก็สะดุดกับความคิดหนึ่งจนต้องยิ้มส่ายหัว หัวเราะน้อยๆกับตัวเอง ก่อนจะพึมพำ พูดยิ้มกับตัวเองว่า
   "นายแดนนั่น คิดไปก็เป็นคนตลกดีจัง...ตกลงมันเป็นคนบ้ากามหรือเป็นคนยังไงกันแน่นะ ฮิฮิ ไม่ชอบเสป็กคนดำ แต่ก็ช่วยจนแทบเอาชีวิตไม่รอด นายนี่มันบ้าดีจัง"
   เธอคิดแล้วต้องส่ายหัว แล้วก็อาบน้ำต่อไปอย่างอารมณ์ดี
   ดาราสาวโซดา สาวสุดฮ็อตคนนี้ ที่น้อยคนจะรู้ว่าเธอชอบศิลปะการต่อสู้เป็นชีวิตจิตใจ ซึ่งผิดกับรูปร่างหน้าตาของเธอ ที่ใครเห็นก็ต้องคิดว่า เธอเป็น ดาราสาวที่ชอบชีวิตไฮโซ
   **
   ณ ล็อกอินโดม แดนออกมาจากทางเข้าล็อกอินโดมด้วยสีหน้าที่ยิ้มกริ่มและเบิกบาน โลกทั้งโลกของเขาตอนนี้เหมือนกลายเป็นสีชมพู เขานึกถึงเฟย์ทีไร มันทำให้หัวใจเขาพองโตทุกที และคิดคำนึงอยู่แต่ว่า อีกกี่ชั่วโมงจะถึงเวลานัด
   ตอนนั้นเขาเดินดูนาฬิกาข้อมือจนไม่ได้มองทาง จนเดินไปชนกับผู้หญิงคนหนึ่ง มันไม่แรง แต่ก็ทำให้ผู้หญิงคนนั้นอารมณ์เสีย แดนรีบขอโทษ โดยไม่ได้มองหน้า แต่พอเห็นก็จำได้ว่าเธอคือผู้หญิงที่เชิดใส่เขาที่ร้านกาแฟ
   "เดินดูทางหน่อยสิ
   ผู้หญิงคนนั้น ว่าแดนอย่าหงุดหงิด โดยไม่ได้มองหน้าเหมือนกัน เพราะมัวแต่กดโทรศัพท์แชทคุยอยู่ เลยไม่รู้ว่าเมื่อครู่ใครไม่มองทางกันแน่ หรือต่างคนต่างไม่ได้มอง เธอว่าแดนเสร็จก็เดินไปต่อตามทางของเธอ
   ตอนนั้นผู้หญิงคนนั้นกำลังแชทคุยอยู่กลับ ไทเกอร์ กลุ่มผู้ค้าไอเทม ใน Survival online
   ไทเกอร์ : ตกลงเธอจะขาย แผนที่ Gps หรือเปล่า
         / นาย กดราคาเกินไป ฉันรู้มาว่ามันขายได้มากกว่านี้/ />   ไทเกอร์ : 555 ถ้าเธออยากได้ราคามากกว่านี้ เธอต้องไปติดต่อกับผู้ซื้อเอาเอง ซึ่งเธอต้องยอมรับความเสี่ยง แต่สำหรับไทเกอร์ ชื่อเสียงของฉันเชื่อได้เสมอ.. เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน ฉันเพิ่งให้อีก 5 หมื่น เป็น 2 แสนห้า ว่าไง
         / 2 แสนห้า พร้อมปืนกล 1 กระบอก กระสุน 200 นัด ถ้าได้ตามนี้ฉันเอา/ />   ไทเกอร์ : มันไม่มากไปหน่อยเหรอ ที่เสนอมา
         / จะรับความเสี่ยงเอง จะลองตั้งประมูลในเวบดู"
   ไทเกอร์ : ok เธอนี่มันเขี้ยวจริงๆ ตกลงตามที่เธอเสนอ แล้วเจอกันในเกมส์ 2 แสนห้าจะโอนให้เมื่อฉันได้ของ ปืนและกระสุนก็รับไปตอนนั้น...เธอใช้ชื่ออะไร
         / />   เธอพิมพ์ชื่อของเธอลงไป แล้วยิ้มถอนหายใจอย่างโล่งอก เมื่อการดิวสำเร็จ เธอมองเหม่อไปข้างหน้า เหมือนนึกถึงใครคนหนึ่ง ก่อนจะพูดว่า
   "ขอโทษนะนายแดน ฉันร้อนเงินนิดหน่อย เลยต้องเอาของนายมาขาย ไว้มีแล้วฉันจะคืนให้"
   แล้วเธอก็เดินเข้าห้องล็อกอิน
   -----------------------------------------------------------------------

สนุกมากๆครับ ขอบคุณที่นำมาแบ่งปันครับ

ขอบคุณครับ บอกได้คำเดียวสุดยอดครับ เรื่องนี้ อ่านแล้วเพลินสนุกมากครับ

ยิ่งอ่าน ยิ่งลุ้น ขอบคุณครับ

อย่างนั้นต้องจัดน้องเนยในโลกจริงๆ

สุดยอดครับ รอดูจะเก่งขึ้นได้แค่ไหนครับ ขอบคุณครับ

นิยายอิโรติกชั้นเยี่ยม มันต้องแบบนี้

ใสๆวัยรุ่นชอบ 55555 ดีงามจริงธนูมีเจ้าของที่ดีใช้ละ อีแดนเอ็งไปเป็นแบล็คสมิธเถอะ

สนุกมากเลยครับ เข้าขั้นตำนาน 
สนุกไปด้วยเงี่ยนไปด้วย

แต่งได้น่่าติดตามมากครับ

สนุกมากๆเลยครับ

ขอบคุณมากๆครับ

สุดยอดครับ สนุกจริงๆ

[earlybird]

เยี่ยมเลย จุใจจริง FC เลยละ

มีสาวมาตกหลุมรักนายแดนอีกคนซะแล้ว สู้ต่อไปนายแดน ขอบคุณคับ

พระเอกเราสุดยอดเลยครับจะรอดจนจบเกมส์ไหมครับ