Survival Online ผจญโลกซอมบี้ ตอนที่ 24

[saradio]

   ท่ามกลางป่าดงและขุนเขา เฟย์ยังไปต่อไปไม่หยุด เธอเดินทางชนิดค่ำไหนนอนนั้น และผ่านมาทั้งป่าทึบและขุนเขาสูงชัน ความสามารถของเธอในตอนนี้ ไม่มีอะไรให้หวั่นวิตกอีกแล้ว ว่าจะมีอะไรมาขวางขวางทางเดินของเธอข้างหน้า เพราะเธอคิดว่า เธอสามารถก้าวข้ามผ่านพ้นมันไปได้ เธอกลายเป็นเดินป่าที่ชำนาญ เป็นนักปีนเขาที่ชำชอง แถมยังเป็นนักยิงธนูมือฉมัง และเป็นนักผจญภัยที่มีจิตใจสงบนิ่ง
   พัฒนาการของเฟย์ ที่รุดหน้าอย่างรวดเร็วเป็นสิ่งที่เธอเองก็คาดคิดไม่ถึง เธอคิดเสมอว่าตัวเธออ่อนแอ และทำอะไรไม่ได้ ทั้งชีวิตคงต้องนั่งอยู่บนรถเข็นไปตลอดชีวิต แต่จริงๆเธอไม่รู้หรอกว่าเธอมีพรสวรรค์หลายอย่างอยู่ในตัว และมีขีดความสามารถสูงกว่าที่เธอคิดไว้มาก เพียงแต่เธอไม่มีจิตใจที่เข็มแข็งพอจะสู้กับความกลัวเท่านั้น
   แต่ตอนนี้ เกมส์กำลังบีบให้เธอใช้ขีดความสามารถสูงสุดในตัวเธอที่มีออกมา จนเธอสามารถก้าวข้ามความกลัวในจิตใจตัวเองได้
   แล้วในที่สุดเฟย์ ก็พ้นออกจากป่า ขึ้นมาหยุดยืนอยู่ตรงเนินเขา มองลงไปเห็นทุ่งราบโล่ง และถนนสายหนึ่ง ที่ทอดยาวออกไปสุดลูกหูลูกตา นั้นเท่ากับว่าการเดินทางในป่าของเธอสิ้นสุดลงแล้ว และถนนจะเป็นหนทางให้เธอ ไปตามหาแดนได้ง่ายขึ้น
   เฟย์มองไปที่เส้นถนนที่เห็นลิบๆอยู่นั้น อย่างโล่งใจ ก่อนจะยกนาฬิกาขึ้นมาดู เธอออนไลน์มาต่อเนื่องยาวนาน จนนาฬิกาเตือนแล้วเตือนอีก แต่เธอก็ไม่สน จนตอนนี้เธอคิดว่า สมควรที่จะต้องออกไปพักบางแล้ว
   เมื่อเธอล็อกเอ้าท์ออก และตื่นขึ้นมาในแคปซูลที่บ้านของเธอ ตอนนี้ในห้องของเธอ ไม่มีใครอยู่ โดยปกติจะมีคนใช้สองคนเฝ้าประจำตัว คอยอำนวยความสะดวกให้กับเธอ แต่ตอนนี้ทั้งสองคนนั้นไม่ได้อยู่ในห้อง ทำให้เธอลุกออกจากแคปซูลไม่ได้ ปุ่มที่กรดกริ่งเรียกคนใช้ก็อยู่ใกล้เกินกว่าที่เธอจะเอื้อมถึง
   เฟย์รู้สึกโมโหขัดใจตัวเอง ที่ตัวเธอในเกมส์สามารถทำอะไรได้ทุกอย่าง แต่เมื่อกลับสู่โลกแห่งความจริง เธอกลับช่วยเหลืออะไรตัวเองไม่ได้แม้แต่จะลุกออกจากแคปซูล
   "มีใครอยู่มั๊ย.. มีใครอยู่มั๊ย..ฉันถามว่ามีใครอยู่มั๊ย"
   เฟย์ตะโกนไปหลายคำ แต่ก็ไม่มีคนขึ้นมา เธอจึงตัดใจและพยายามจะช่วยตัวเองลุกออกจากแคปซูล
   "โรบอท มาหาฉัน"
   เธอสั่งวิลแชร์โรบอท ให้มาหาเธอ วิลแชโรบอทจึงวิ่งมาจอดเทียบข้างแคปซูล เฟย์จับมันยึดไว้และพยายามเคลื่อนตัวเองให้ไปนั่งบนวิลแชร์ แต่เธอพลาดจนร่วงหล่นลงไปกองกับพื้น
   "บ้าจริง ทำไมฉันจะต้องพิการด้วย"
   เฟย์น้ำตาไหลทุบตีพื้นอย่างโมโห จากนั้นเธอก็ขยับนั่งหลังอิงเครื่องล็อกอินอย่างคิด อนาจใจในตัวเอง ตอนนั้นเธอคิดถึงคำพูดของหมอที่รักษาเธอว่า ถ้าเธอหายแล้วเธอจะกลับมาเดินได้ แต่เธอหายมาตั้งนานแล้ว ทำไมเธอถึงเดินไม่ได้สักที เป็นสิ่งที่เธอไม่เข้าใจ
   "ไม่สิ ถ้าฉันหายแล้ว ฉันต้องเดินได้สิ ฉันอยากจะวิ่ง อยากจะเดินเหมือนคนอื่นเขา ทำไมฉันต้องมานั่งอยู่แบบนี้"
   เฟย์ ร้องตะโกนอย่างโมโห คับแค้นใจ แล้วเธอก็มองไปที่ วิลแชโรบอท นึกถึงในเกมส์ เธอวิ่งเธอปืนไต่เขาได้ เลยทำให้เธอฮึดอยากจะลองทำมัน เธอเอื้อมสองมือไปเกาะ วิลแชโรบอท และพยายามดันตัวลุกขึ้นไปนั่งด้วยขาที่ไม่มีแรงของเธอ
   "เฟย์ เธอต้องทำได้ เธอหายแล้ว อย่ากลัว เธอต้องทำได้"
   เฟย์บอกตัวเอง และพยายามบังคับขาให้ขยับ มันขยับเพียงเล็กน้อยและไม่มีแรงหยัดยืนดันส่งร่างเธอ จนเธอล้มลงไปอีก
   ตอนนั้นคนใช้ และแม่บ้านได้ยินเสียงที่เธอตะโกน รีบวิ่งขึ้นมาดู สองสาวใช้เห็นคุณล้มกองอยู่กับพื้น ถึงกับหน้าถอดสี รีบเข้าไปจะพยุงขึ้น แต่แม่บ้าน ที่ชื่อป้าพิศ ห้ามไว้พูดว่า
   "ไม่ต้องช่วย"
   ทำให้สองสาวใช้ต่างพากันชะงัก งง มองหน้ากัน แล้วป้าพิศก็บอกกับเฟย์ว่า
   "คุณหนู ลุกขึ้นสิค่ะ คุณต้องทำให้ได้ คุณหนูหายมานานแล้วนะ ถ้าคุณหนูอยากเดินได้ คุณหนูต้องพยายามมากกว่านี้"
   เฟย์จึงรวบรวมกำลังขึ้นใหม่ เกาะวิลแชโรบอท แล้วพยายามดันตัวให้ยืนขึ้นให้ได้
   "พยายามเข้าคุณหนู คุณหนูต้องทำได้อยู่แล้ว"
   ป้าพิศบอกให้กำลังใจโดยไม่เข้าไปใกล้ สองสาวก็ส่งเสียงเอาใจเชียร์ด้วย
   ฉันต้องทำได้ ฉันต้องทำให้ได้ เฟย์บอกตัวเอง พยายามบังคับขาให้ขยับตามที่คิด แล้วในที่สุดขาของเธอก็เริ่มขยับออก แม้จะยังไม่มีแรงจะทรงตัว แต่นั้นก็เป็นนิมิตหมายที่ดี เสียงเชียร์ยิ่งดังขึ้น จนคนใช้ข้างล่างได้ยินเสียงแล้วขึ้นมาดู แล้วก็ช่วยเชียร์ด้วยจนเต็มห้อง
   แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็บังเกิด เมื่อเฟย์ใช้ขาดันตัวขึ้นไปนั่งบนวิลแชได้ ทั้งหมดดีใจกันน้ำตาไหล เพราะนั้นเป็นนิมิตหมาย ว่าเธอจะกลับมาเดินได้แล้ว
   เฟย์ต้องร้องไห้อย่างดีใจ เพราะเธอเริ่มรู้สึกที่จะบังคับขาของเธอได้ แล้วเธอก็จะกลับมาเดินได้อีกครั้ง
   ----------------------------------------------
   "ย๊ากกกกกก"
   แดนตะโกนร้อง และพุ่งตัวเข้าหาโซ กอดรัดเอวเธอไว้ โซประสานสองมือทุบหลังมัน จนมันร้องอุ๊บ และมือคลายออกจากการรัดเอว เป็นจังหวะให้โซ กระทุ้งด้วยเข้าเข้าท้องไปอีกดอกหนึ่ง แดนจุกจนเซถอยออกไป โซเสียงดังบอกว่า
   "นายคิดวิธีบุกได้แค่นี้เองเหรอ เอาซี่ คว่ำฉันให้ได้ งัดวิชาที่นายมีเอามาใช้ให้หมด"
   แดน กัดฟัน เอาใหม่ คราวนี้ เข้าไปทั้งต่อยทั้งเตะ แต่ก็จั่วลม แถมโดนหมัดเสยสวนมาจนปากแตก
   "อ้อยยยยย มันต้องเล่นเจ็บๆ กันขนาดนี้เลยเหรอ โซ"
   แดนร้องบอก เอามือกุมปากตัวเอง แต่โซกลับพูดว่า
   "ถ้าไม่เจ็บ นายจะเก่งเหรอ จำไว้ นี่ไม่ได้ซ้อมเล่นๆ แต่เอาจริง โลกนี้ถึงจะเป็นโลกปลอม แต่เวลาสู้ สู้กันจริงๆ และเจ็บจริงๆ"
   แดนร้อง ฮึม แล้วเข้าไปใหม่ คราวนี้เข้าไปแบบมีชั้นเชิงไม่บูมบ่ามอีก
   "ดี แบบนั้น อ่านทางให้ออก ว่าศัตรูจะออกอาวุธอะไร"
   โซบอกก่อนจะเตะขวา แดนดึงตัวหลบ แล้วก้าวเข้าไปใหม่
   "ดีมาก .."
   โซ ชม ก่อนแย๊บ กันไม่ให้แดนเข้ามาประชิดตัว แดนโยกหลบแย็บได้สองสามหมัดแต่ก็โดนถากหัวไปหนึ่งหมัด
   "ฉันบอกให้ดูให้ดีไง หลบให้ได้เอาใหม่"
   โซ บอกอีก แล้วแย๊บต่อยใหม่ แดนดีขึ้นกว่าเดิมสามารถหลบจนพ้น โซเห็นแล้วต้องนึกในใจว่า แดนนั้นเรื่องจู่โจมไม่เท่าไหร่ แต่เรื่องหลบหลีกนี่เรียนรู้ได้เร็วมาก ตอนนั้นแดนมีสีหน้าตะลึง มองผ่านไปข้างหลังโซ พูดว่า
   "โซ นั่นอะไร อ่ะ"
   โซ ไหวตัวรีบหันไปมอง พริบตานั้น แดนพุ่งเข้าชาร์จ จนโซล้ม และตัวมันก็ทับโซอยู่ข้างบน
   "ฮี่ๆ เธอตายแน่คราวนี้"
   แดนหัวเราะบอก ขณะจับกดแขนโซกดขึงกับพื้น โซถึงรู้ว่าหลงกล ตะโกนด่าว่า
   "อีตาบ้าเอ้ย มุกควายๆ อย่างนี้ก็เอามาเล่น"
   "มุกควายๆ อย่างนี้แหละ คนคิดไม่ถึงดี"
   แดนบอกด้วยสีหน้ายิ้มกริ่ม ที่จับกดโซได้ พร้อมทำหน้าตาหื่นลามก ก้มลงไประดมจูบทั้งแก้มซ้ายแก้มขวา จนโซจั๊กจี้ หัวเราะด่าว่า
   "ไอ้บ้า รู้จักเวล่ำเวลามั่ง มันใช้ที่มั๊ยเนี่ย รีบลุกออกไปเลย"
   "ไม่มีทาง ฮ่า ฮ่า จนกว่าเธอจะบอกว่ายอม จุ๊บๆ นี่ จุ๊บ นี่ เป็นไง"
   "หน๊อยย"
   โซ ร้องอย่างโมโห ดิ้นตัวแอ่นขึ้น จนแดนผงะจะหลุดจากการนั่งคร่อม แล้วโซก็พลิกตัวอย่าง นักสู้บาซิลเลี่ยน ยิวยิดสู พลิกปล้ำแดนไปมา จนจับแดนล็อกแขนบิดหัวไหล่ได้
   "โอ้ยยยยยย ยอมแล้ววว ย่อมแล้วววว หัวไหล่จะหลุดแล้วว"
   แดนร้องบอกด้วยความเจ็บ ตีพื้นจนฝุ่นตลบ แต่โซยังไม่ปล่อย พูดขู่ว่า
   "ที่หลัง นายจะเล่นไม่รู้เวล่ำเวลาอย่างนี้อีกมั๊ย"
   "ไม่แล้วจ้า ไม่แล้วววว"
   โซ จึงปล่อย พร้อมความไม่สบอารมณ์ ที่มันไม่สนใจซ้อมอย่างจริงจัง แดนดูออกเลยเข้าไปง้อว่า
   "แหม ก็แค่เล่นนิดหน่อยเอง"
   โซ งอนโมโหไม่คุยด้วย ทำเป็นเชิดหน้ามองไปทางอื่น แดนเลยต้องเข้าไปออดอ้อน ออเซาะ เกาะแกะกอดพูดขอโทษ จนโซใจอ่อน พูดว่า
   "นายบอกเองไม่ใช่เหรอ ว่าไอดี นายตายไม่ได้ ที่ฉันเคี่ยวเข็นนายก็เพื่อให้ นายเก่งขึ้นเอาตัวรอดได้ แต่นายกลับยังทำเป็นเล่นไปหมด"
   แดนโดนว่าจนหน้าหดเหลือสองนิ้ว ก้มหน้ารับสำนึกผิด โซเห็นแล้วก็อดสงสารไม่ได้ พูดเสียงอ่อนลงว่า
   "เอาเถอะ ฉันไม่โกรธนายก็ได้ แต่ต่อไปนายต้องตั้งใจมากกว่านี้ ฉันไม่ชอบที่จะมีผัว ที่ต้องให้ฉันมาจ้ำจี้จำไชอยู่ตลอดหรอกนะ"
   "หา..."
   แดนยิ้มร้อง อ้าปาก โซถึงรู้ตัวว่าหลุดปากออกไป แต่ก็ไม่ได้แก้ตัวอะไร ตีหน้ายัก ตวาดกลบเกลื่อนว่า
   "ยังไม่รีบมาซ้อมใหม่อีก"
   แดนยิ้มหน้าระรื่น เข้าไปซ้อมใหม่ทันทีและตั้งใจมากขึ้น โซเห็นมันตั้งอกตั้งใจอย่างมาก จนต้องแอบลอบอมยิ้ม ไม่คิดว่าไอ้ที่หลุดปากไป จะทำให้มันตั้งใจขึ้นมา ดูท่ามันอยากจะเป็นผัวที่ดีขึ้นมาบ้างแล้ว เธอนึกแล้วถึงกับแอบหัวเราะในใจ
   แต่แล้วทั้งคู่ก็ต้องหยุดซ้อม เมื่อได้ยินเสียงปืนดังขึ้นใกล้ๆ ทั้งคู่จึงตื่นตัว ไปหยิบอาวุธของตัวเองขึ้นมา แล้วเข้าไปในบ้าน สะพายเป้ติดหลังไว้ เพื่อฉุกเฉิน จะต้องไปจากที่นี่ มันจะได้ไม่ไปกันตัวเปล่า
   "เสียงมันมาจากทางไหน"
   แดนถาม ขณะ ตรวจปืนกลให้พร้อมใช้งาน
   "ไม่แน่ใจ มันสะท้อนไปมา"
   โซบอก พร้อมตรวจเช็คของให้พร้อมติดตัวออกไป เมื่อเสร็จแล้วทั้งคู่ก็ไปดึงปิดม่านประตูหน้าต่างลงให้หมด แล้วซุ่มรออยู่ในบ้าน
   เสียงปืนดังขึ้นมาอีกหนึ่งนัด และดูเหมือนดังจากที่ใกล้ๆ กว่านัดแรก แดนพยายามเงี่ยหูฟัง จนได้ยินเสียง ลุยป่าข้าวโพดกันดังสวบสาบเข้ามา
   โซเองก็ได้ยิน และชี้ให้ดูว่าดังมาจากทางไหน ทั้งคู่ไปแง้มผ้าม่านดู เห็นป่าข้าวโพดเคลื่อนไหว เหมือนมีกลุ่มคนกำลังวิ่งลุยอยู่ในนั้น จนในที่สุดก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งโผล่ออกมา ด้วยท่าทางแตกตื่น เธอมีหน้าตาน่ารักสไตล์เกาหลี หุ่นสวยขาว ใส่รองเท้าบู๊ท กางเกงขาสั้น และใส่เสื้อยืดเอวลอยสวมทับด้วยเสื้อกั๊ก และในมือเธอยังถือปืนสั้นอีกด้วย
   เธอเมื่อพ้นป่าข้าวโพดออกมา ก็ถูกกลุ่มคนผู้ชายสามคน ที่ตามหลังมาพุ่งเข้าตะครุบตัวไว้ได้ แล้วยึดเอาปืนเธอไป พร้อมกับจับเธอกดพื้นไว้แบบนั้น
   "ปล่อยฉันนะ ปล่อย"
   เธอร้องบอกอย่างตื่นกลัว ผู้ชายสามคนนั้นกลับหัวเราะ ยี่ยวน คนหนึ่งพูดว่า
   "นึกว่าจะหนีพ้นเหรอ เสียแรงเปล่าน่า ยอมเสียแต่ทีแรกก็หมดเรื่องแล้ว ทำเป็นห่วงตัวไปได้"
   แต่อีกคน มองมาที่บ้าน แล้วยิ้มพูดว่า
   "เฮ้ย นังนี่อาจจะไม่ได้หนีหวะ แต่มาหาที่ให้พวกเรารุมเย็ดได้อย่างสบายๆ"
    "เออ จริงด้วย มองมาจากข้างนอก ไม่รู้เลยที่นี่มีบ้าน ไป พาเข้าไปในบ้านดีกว่า"
   คนสุดท้ายพูดเสริม พร้อมกับเดินนำไปก่อน อีกสองช่วยกันจับผู้หญิงคนนั้นไว้ ไม่ดิ้นหนี แต่ผู้หญิงคนนั้นพยายามดิ้น ร้องให้คนช่วย จนถูกพวกมันตุ้ยท้องจนจุกร้องไม่ออก
   "แหกปากอยู่ได้ เดี๋ยวพวกผีดิบก็แหกันมาหรอก"
   คนที่ต่อยท้องเธอ ตวาดด่า ด้วยความกังวล แต่อีกคนหนึ่ง หน้านิ้ว พูดปรามว่า
   "มึงอย่ารุนแรงนักสิว่ะ เดี๋ยวก็ช้ำหมดหรอก ดูแล้วยังไงแถวนี้ไม่มีหรอกผีดิบหนะ ถ้ามี มันมาตั้งแต่เสียงปืนที่อีนี่ยิงนัดแรกแล้ว ไปเหอะ ก็เงี่ยนอยากจะเย็ดอีนี่แล้ว"
   "เฮ้ย..ประตูล็อกว่ะ"
   คนแรกที่ไปถึง ตะโกนบอก อีกสองคนที่หิ้วปีกผู้หญิงลากตามมา หนึ่งในสองคนนี้จึงตะโกนกลับไปว่า
   "มึงก็พังมันเข้าไปสิวะ แค่นี้คิดไม่ออก"
   แต่อีกคนกลับแย้งว่า
   "อย่าเพิ่ง เผื่อมีคนอยู่ ดูให้ดีก่อน"
   มันบอกพร้อมฝากผู้หญิงไว้กับคนที่บอกให้พังประตู แล้วตามไปสมทบกับคนที่ไปถึงประตูก่อนคนแรก ทั้งสองคนช่วยกันส่องดูทางหน้าต่าง แต่หน้าต่างทุกบานถูกม่านปิดบังหมด
   "เอาไงดี"
   "พังเข้าไปเลยดีกว่า ตามสูตรเดิม เจอผู้ชายฆ่าทิ้ง เจอผู้หญิงจับทำเมีย"
   "โอเค"
   ไอ้คนที่พูด โอเค ง้างเท้าถีบประตูเต็มแรงจนประตู สะบัดเปิดออก พร้อมกับเสียงปืนที่ยิงสวนออกมาจากกระบอกปืนเอ็มสิบหกของโซ ยิงเข้าแสกหน้ามันจนหงายท้อง
   "ฉิบหายแล้ว"
   ไอ้คนที่ไปด้วยกัน ตกใจ จนถอยหลัง คิดจะวิ่งกลับไปตั้งหลักหาคนที่จับผู้หญิงอยู่ แต่ยังไม่ทันขยับวิ่ง ก็ถูกยิงเข้ากลางหลังจากปืนกลของแดนที่เล็งจากทางหน้าต่าง จนล้มลงไปนอน
   คนที่จับผู้หญิงอยู่ ได้เห็นกับตา ถึงกับหน้าถอดสี ทำอะไรไม่ถูก รีบปล่อยผู้หญิง แล้วเอาปืนกลของตัวเองยิงสาดใส่เข้าตัวบ้านไม่ยั้งสกัดไว้ก่อน จากนั้นก็วิ่งหนีเข้าป่าข้าวโพดไป
   หลังจากที่ไอ้คนนั้นหนีไปแล้ว แดนกับโซ จึงออกมาดูผู้หญิง ที่นอนจุกมือกุมท้องอยู่ แล้วก็พากันพยุงเข้าไปในบ้าน ผู้หญิงคนนั้นรีบพูดว่า
   "ขอบคุณนะที่ช่วย ขอบคุณมากเลย"
   โซ มองสำรวจหญิงสาวคนนี้ และเห็นตราสัญลักษณ์บางอย่างติดอยู่ที่ต้นแขน เลยถามว่า
   "เธอเป็นคนของนิคม บุชเชอร์เหรอ"
   หญิงสาวคนนั้น ยิ้มรับ พูดว่า
   "ใช่ ฉัน ชื่อ เรน ทำงานให้กับนิคมของบุชเชอร์"
   "แล้วเธอมาทำอะไรแถวนี้"
   "ฉันมาสำรวจหาทรัพยากร แต่ก็โชคร้าย มาเจอกับพวกมันเข้า มันฆ่าคนของฉันตายหมด ตอนนี้คงเหลือแค่ฉันคนเดียว"
   "แล้วพวกมันเป็นใครเธอรู้มั๊ย"
   โซ ถามต่อ
   "ไม่รู้เหมือนกัน แต่ได้ยินพวกมันเรียกกันเองว่า สาวกของโซดา"
   โซ ฟัง ต้องประหลาดใจจนคิ้วขมวด ในขณะที่แดนก็มีสีหน้าไม่ต่างกัน
--------------------------------------------------------------------------------------------------

[err]

กลุ่มสาวกโซดาท่าจะหื่นมากเจอผู้หญิงเป็นไม่ได้  โซต้องจัดการด่วน

[tantawanjames]

มาเพิ่มอีก 1 สาวแล้วจะเสร็จแดนรึป่าวนะ

[sparrow_ap]

จับเข้าฮาเร็มเลยแดน 
เดี๋ยวโดนโซดาจัดการแน่ๆ 
ตอนต่อไปคงมันส์หยดแน่ๆ ถล่มกันเละ555+

[gritkin]

คิดผิดเเล้วที่จะเเย่งโซจากพระเอกเรา 555 เอาคืนให้หนักเลยเเดน สนุกมากครับ ขอบคุณมากครับ

[pisanuman3]

สุดยอดมาก ขอบคุณครับ

[cd13579]

เดะนะจะเงี่ยนก็เงี่ยนไป ทำไมต้องเอาชาวบ้านมาอ้างด้วยฟะ (หรือนี้จะเป็นหนทางแห่งอำนาจของไอ้แดน)

[pinmonkey]

เฟย์กำลังเดินได้ในโลกจริงเป็นข่าวที่น่าชื่นชมยินดีด้วยจริง ๆ เลยครับ ความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จอยู่ที่นั่นจริงๆ พระเอกของเราเก่งช้ากว่านางเอกอีกนะครับ แต่แดนก็พยายามเหมือนกัน กลุ่มสาวกโซดานี่เป็นกลุ่มที่ตั้งใจจะล่าสาวโซของเราหรือเปล่าละนี่ แล้วพี่แดนของเราจะป้องกันดาราในดวงใจได้ยังไงนะ น่าติดตามจริงๆ ครับ ขอบคุณมากครับ

[eaksuree]

อีก 2 ตอนน้องใหม่โดนจับทำเมียแหงๆ

[Skyioi]

ขอบคุณ​ครับ​
นิยายดีน่าติดตาม 
เขียนบรรยายดี ครับ​

[tnttnt]

ช่วงนี้ออกตอนใหม่ไวดี ชอบมากครับ   

[may_290607908]

 ::HoHo::แดนจะได้เย็ดอีกไหมนะ

[pgh22]

สงสัยจะเสร็จแดนอีกคนขอบคุณครับ

[songsak]

ขอบคุณครับ สงสัยงานจะเข้าโซซะแล้วมีกลุ่มตั้งตัวเป็นสาวกด้วย งานนี้ได้มีบู้กันสนุกแน่ๆ

[biggiggog]

ชอบที่มีประเด็นใหม่ๆมาเรื่อยๆ
เรื่องจะได้ยาวๆ จะได้สนุกนานๆ

ขอบคุณมากๆครับ