เนื้อหานี้ไม่มีเสียวแต่มีสยิวครับ(ชกับช) รับรองชวกอ้วนแน่ครับ ใครอ่านควรระวังหน่อยน่ะครับ 

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 94  "อย่าหวั่นไหว!?...นี่ผู้ชายนะ(โว้ย)!!!!"
"มาช้าจริง!!!"
"รออีกแป็บนึงจ้า~~"
"แต่นี่มันเกือบชั่วโมงแล้วนะ"
"แหม~~...ทีรอฝนแต่งตัวไม่เห็นจะบ่นแบบนี้เลย"
"ก็เธอเป็นผู้หญิงฉันเข้าใจแต่นี่มัน..."
"หืม?"
"ทำไมฉันจะต้องเป็นฝ่ายมารอผู้ชายด้วย?...เดทบ้าเดทบออะไรกัน?"
"เพราะบอลไปท้าน้านีย์เองนิ"
"โธ่เอ้ย!!...เรื่องเล็กแค่นี้"
"เอาน่า--...สนุกออก"
"สนุกตรงไหน?...ให้ฉันมารอผู้ชายแต่งหญิงใครรู้เข้าจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?"
"อ๋า!!...จะไปไหนน่ะ?"
"ฉันจะกลับแล้ว...ไร้สาระ!!!"
"ฮื่อ~~...ขืนกลับไปตอนนี้สิได้โดนน้านีย์อัดยับแหงๆ...โอ้!...เจ๊โทรมาละ"
"เชอะ!!...ก็แค่แพ้พนันหรอกน่า"
"มาถึงแล้วเหรอ?...อื้อ!!...บอลรออยู่ตรงทางเข้าทิศเหนือค่ะ"
(ถ้าเป็นสาวๆจะไม่ว่าไม่บ่นสักนิดแต่ครั้งนี้มัน...ฮึ่ย~~...แค่คิดก็ขนลุกเกรียวแล้วโว้ย!!!)
"เค้าไปก่อนนะตัวเอง"
"อ้าว!?...อยู่ด้วยกันซี่~~"
"เดทที่ไหนเขามีคนอื่นอยู่เป็นก้างขวางคอจ๊ะ?"
"บ้าสิ!...เดทที่เธอว่านี่มันผู้ชายกับผู้ชาย...ฉันทำใจไม่ได้!!!"
"เหอะน่ะ!...วันนี้ตัวเองก็มองพี่เอ้เป็นผู้หญิงล่ะกันเนอะ"
"ให้ฉันไปตายซะจะดีกว่า"
"มาแล้ว!!...เค้าไปล่ะ"
"เฮ่ยเดี๋ยว!!...ยัยผี--...ยัยผี!!!"
...วิ่งตัวปลิวไปโน่น...กรรม~~...ไม่น่าปากพล่อยเล้ย!!...ทุกอย่างมันเริ่มต้นจากเมื่อเย็นวานที่อานีย์มาพักที่บ้านของผมและในเวลาอาหารเย็นนั่นเอง...
("หลานบอลคิดว่าเอ้"
"ครับ?"
"แต่งเป็นสตรีแล้วมิงดงามดังในโทรทัศน์"
"เปล่าครับ...ในทีวีนั่นคือการประกวดมิสทิฟฟานี่"
"ทิฟ?"
"ผู้ชายที่แปลงเพศแล้วน่ะค่ะ"
"จากนั้นก็เอามาประกวดกัน"
"นั่นคือผู้ชายหรือ?"
"ใช่จ้ะ"
"เมื่อกี้ผมพูดว่าถ้าให้ผมหรือพี่เอ้แต่งตัวเป็นแบบในทีวีคงจะดูไม่จืดเลย"
"........................................................"
"!?"
(อานีย์จ้องหน้าเราทำไมนี่?)
"หลานบอลจะหมายถึงว่าลูกเอ้สู้ผู้ชายเหล่านั้นมิได้อย่างนั้นหรือ?"
"ไม่ใช่สักหน่อยครับ"
"มิใช่อะไรกัน?"
"ผมแค่พูดเรื่องจริงครับเพราะอย่างผมกับพี่เอ้ที่เป็นผู้ชายกล้ามเป็นมัด...ขืนไปแต่งชุดผู้หญิงยัดฟองน้ำเป็นนมต้องถูกหัวเราะเยาะแหงๆ"
"ถูกหัวเราะเยาะอะไร!!"
"อึ๋ย!?"
"ท่าจะไม่ดีแล้วสิเจ๊"
"ชอบแกว่งเท้าหาเสี้ยนจริงๆ...อีตาบ้านี่"
"ย่อมได้...เช่นนั้นก็มาพิสูจน์ให้รู้กัน"
(พิสูจน์?)
"ลูกเอ้"
"ขอรับ"
"พรุ่งนี้ลูกจงแต่งกายเป็นสตรี"
"ทะ...ท่านแม่!!!"
"!!"
"!?"
...ผมแทบจะสำลักข้าวออกมากลางวงทันทีที่ได้ยินอานีย์สั่งลูกชายตัวเอง...เฮ้ยๆๆ...เมื่อกี้ไม่ได้หูฝาดไปใช่มั้ยว่าน้องสาวฝาแฝดของอานิภาสั่งให้พี่เอ้แต่งตัวเป็น "ผู้หญิง" ...แล้วพอมองหน้าพี่แคทกับฝนซึ่งต่างก็อึ้งไปตามๆกัน...
(แสดงว่าเราไม่หูฝาด)
"หมายความว่าอย่างไรขอรับ?...ให้กระผมแต่งกายเป็นผู้หญิง"
"ข้องใจอะไร?"
"เอ่อ--"
"อาครับ...ทำไมถึงให้พี่เอ้?..."
"เพราะหลานบอลดูแคลนเอ้อย่างไรล่ะ"
"โอ้โห!!...นั่นผมแค่พูดเล่นๆ"
"เรื่องอย่างนี้เอามาล้อเล่นกันได้รึ?"
(ไม่เข้าใจ!!...ทำไมอานีย์ถึงได้มีสีหน้าจริงจังนัก?)
"พอดีเลย...ถือเป็นการฝึกไปในตัวด้วย"
"ฝึกหรือคะ?"
"หมายความว่าไงจ๊ะน้า?"
"การปลอมตนก็เป็นวิธีที่จะช่วยในการแทรกซึมหรือหลบหนีซึ่งมิควรมองข้ามไป...ลูกเอ้ก็เข้าใจใช่ไหม?"
"ขอรับ"
...พี่เอ้เนี่ยนะจะแต่งหญิง?...น่าขำชะมัดยาดเลยวุ้ย!!!...ต่อให้เขาหน้าเหมือนพี่แคทแต่ยังไงก็เป็นผู้ชาย...หึๆ...คงดูไม่จืดแน่นอน...อานีย์คิดอะไรของเขาถึงสั่งให้ลูกชายทำแบบในทีวี...
(เดี๋ยวซิ!!...คงไม่ใช่ว่าพี่เอ้ต้องแต่งหน้าทาปากด้วยนะนั่น?)
"วะ!!!...ฮะๆๆๆๆ"
"?"
"หลานบอล...มีอะไรน่าขัน?"
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ"
"บอล!!"
"ตัวเองล่ะก็~~"
"เอิ๊บ!!!...อือ.--..ไม่...ไม่มีอะไรครับ"
"พรุ่งนี้แปดโมงเช้า...หลานบอลพาลูกเอ้ไปเที่ยวข้างนอกด้วย...จะไปที่ใดก็ได้"
"หะ...หา?"
"อุ๊ย!"
"ไปเที่ยวนี่คือ...เดทหรือคะ?"
"ใช่"
"อาครับ...ผมไม่ตลกนะครับ"
"อาก็มิได้ตลกเช่นกัน...ลูกเอ้...เรื่องชุดแม่จะจัดการให้เอง"
"ขอรับ"
"ให้...ให้ผมพาผู้ชาย...พี่เอ้ไปออกเดท...ไม่เอาหรอกครับ!!!"
"นี่เป็นคำสั่ง!!...เพื่อจะพิสูจน์อย่างไรล่ะว่าหลานบอลมิได้คิดเป็นอื่น...มิกล้ารับคำท้าของอาหรือ?"
"คำท้า?"
"พนันกันว่าลูกเอ้จะทำให้หลานบอลพึงพอใจได้หรือเปล่าด้วยการให้ออกไปเดะ...เอ่อ--"
"เดทค่ะน้า"
"นั่นล่ะ...ออกไปด้วยกันหนึ่งวันแลพลบค่ำค่อยกลับมา"
(ไปๆมาๆกลายเป็นการพนันกันได้ยังไงหว่า?)
"แล้วผู้ใดจะตัดสินหรือขอรับท่านแม่?"
"มิต้องกังวล...แม่จะหาผู้ที่เหมาะสมต่อการนี้ไว้เอง"
(ขนาดนั้นเชียวเรอะ?)
"ลูกเอ้จะมีเสน่ห์หรือไม่มาพิสูจน์กัน"
"ผมไม่ได้บอกเลยสักคำนะครับว่าพี่เอ้ไม่มีเสน่ห์"
"น่าสนุกจังเลย!!...งั้นเรื่องชุดให้เป็นหน้าที่ของฝนเองค่า~~"
"ยัยผี!?"
"บรี้~~"
(นึกไงไปเห็นดีเห็นงามกับเขา?)
"คอยดูนะ--...เค้าจะเลือกเสื้อผ้าให้พี่เอ้ใส่จนตัวเองต้องอ้าตาค้างเชียวละเอ้อ!!"
"มิต้องขนาดนั้นหรอกขอรับน้องนางหยาดฝน"
"เธอนี่ชอบก่อเรื่องยุ่ง...ส่วนพี่จะช่วยเรื่องเครื่องสำอางให้เอ้เองจ้ะ"
"พี่แคท!!"
(นี่ก็พลอยเห็นดีไปด้วยอีกคนงั้นเรอะ?)
"เพราะน้องบอลเลยนะขอรับ"
"ทำไมมาโทษผมล่ะ?...ใช่ๆๆ...ถ้าผมชนะแล้วอาจะว่ายังไงครับ?"
"หมายถึง?"
"ก็พี่เอ้ทำให้ผมพอใจไม่ได้ไงครับ"
"...จะบอกภายหลัง"
"อ้าว?")
"ให้ตายสิ!...คลุมเครือจริงๆ...เราแพ้ก็ไม่บอกว่าต้องทำอะไรกับเกิดเราชนะก็ไม่พูดว่าจะให้อะไรด้วยอีก...เฮ้อ~~"
...นี่ก็จะรอดูว่าพี่เอ้แต่งตัวชุดอะไรมาพบผม?...ถ้าแต่งหน้าหนาทาปากแดงแจ๊ดนุ่งกระโปรงโชว์ขนหน้าแข้งแบบพวกกะเทยควายจะรีบกลับบ้านทันทีเชียว...อ้อ!...ถ่ายรูปไว้ให้เพื่อนๆดูด้วยท่าจะดี...
"คิดได้ไงให้ผู้ชายมีกล้ามอกกล้ามแขนแต่งหญิง?...ทุเรศจะตายชัก!!...เฮอะ!...อย่างหมอนั่นน่ะเรอะจะทำให้เราหวั่นไหวได้?...อยากดูเหมือนกันว่าถ้าแต่งหญิงแล้วจะน่าแหวะขนาดไหน?"
"ขออภัยที่ให้รอนานเจ้าค่ะ"
"........................................................"
"........................................................"
(ว้าว~~...ผู้...ผู้หญิงคนนี้เป็นใครเนี่ย?...สวย...สวยสุดยอดไปเลย!!!!)
"........................................................"
"มีอะไรหรือเจ้าคะ?"
(ทะ...ทักเรางั้นเหรอ?...เอ้ย!!...จริงหรือเปล่า?...ผู้หญิงสวยหยาดฟ้ามาดินขนาดนี้เป็นฝ่ายเข้ามาทักเราก่อน!!!!)
"น้องนางหยาดฝนนี่นะเลือกชุดนี้มาให้พี่...คะยั้นคะยอว่าให้ใส่ให้ได้"
"เอ๊ะ?...ฝน"
"เจ้าค่ะ"
"มะ...หมายความว่าคุณ?"
"ท่านพี่สุรีย์พรรณก็แต่งหน้าให้อย่างสุดฝีมือเลย...ฮิๆ...ทำให้เสียเวลาไปเยอะกว่าที่คิด"
"คือ..".
"เจ้าคะ"
"พี่...เอ้เหรอ?"
"อะไรเจ้าคะ?...จำพี่มิได้ซะแล้วหรือ?"
(เสียง...เสียงเปลี่ยนนี่นา)
"เป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ?...พี่พอจะสู้กับมิสทิฟฟานี่ได้หรือเปล่า?"
"โอ้โฮ!!!...สวย...สวยสุดๆเลยครับ!!!!...ผมคิดไม่ถึงจริงๆว่าพี่เอ้จะสวยขนาดนี้"
"หวา~~...ได้ยินเช่นนี้พี่ดีใจจังเลยเจ้าค่ะ"
"แฮะๆๆ...อื๋อ?...โอ๊~~...ไม่ใช่!!...ไม่ใช่แบบนี้!!!...นี่เราพูดอะไรออกไปวะ?"
(ไปชมว่าสวยทำไมเล่า!?...ไอ้หมอนี่มันเป็นผู้ชายนะโว้ย!!!!...อุ!!...อะไรกันนี่?...พอแต่งหน้าทาปากแล้วยิ้มเล็กยิ้มน้อยกับแสดงกิริยาจริตจะก้านเหมือนผู้หญิงฉิบหา-...สวมเสื้อกล้ามไว้ข้างในแล้วมีเสื้อคลุมอีกชั้น...นะ...หน้าอกนั่นต้องยัดฟองน้ำชัวร์...อู๊ย~~...ใส่กระโปรงสั้นเหนือเข่า...ขาขาวสวยเหลือเกิน--...ว๊าก!!!...ทำไมมันดูเหมือนขาของผู้หญิงแบบนั้นแถมขนหน้าแข้งอะไรก็ไม่มีสักเส้นเดียว...โอ๊ยแม่เจ้า!!!!
...

"ว้ายตาเถรตกใต้ถุน!!!"
"!?"
"เรื่องมันส์ๆแบบนี้ทำไมถึงเพิ่งมาบอกพี่เล่า?...เออไปแน่ๆ...พี่จะไปดูด้วย!!"
"มีอะไรหรือเจ้าคะ?"
"ยัยม่อนแต่งตัวเร็วเข้า!!"
"เอ๋?"
"เรารีบไปดูน้องเอ้เดทกับไอ้เคี่ยมกัน"
"เดท!!...ท่านพี่สุริยาวรรณกับ...เอกคเชนทร์น่ะหรือเจ้าคะ?"
"ช่าย~~"
"เหตุใดจึงได้เกิดเรื่องพิลึกเช่นนี้ได้?"
"ฮึๆๆๆ...เพราะงั้นถึงยอมพลาดไม่ได้ด้วยประการทั้งปวงไงล่ะจ๊ะ...อีกอย่างได้เห็นน้องเอ้แต่งหญิงเป็นอาหารตา...งานนี้ได้กำไรเนื้อๆ...โว้~~...ไม่ได้เห็นมานานแค่ไหนแล้วเนี่ย?"
"...................................................."
...

"ท่องไว้...เจ้านั่นเป็นผู้ชาย...ผู้ชายๆๆๆ"
"..............................................."
"ชานมหวานน้อยครับ"
"ขอบคุณเจ้าค่ะ...รู้ได้อย่างไรนะว่าพี่ชอบดื่มชานมใส่น้ำตาลเล็กน้อย?"
"อ๋อ!...พี่แคทบอกไว้น่ะ...ครับ"
(อ๊าก!!!...เมื่อกี้เราเผลอปล่อยไหลตามใจพี่เอ้...แค่เขาขอให้ซื้อเครื่องดื่มแก้กระหายก็รีบแจ้นไปซื้อมาให้ทันทีแล้วยังเป็นไปตามที่พี่แคทพูดไว้อีกต่างหาก)
"แล้วน้องบอลมิอยากดื่มอะไรหรือเจ้าคะ?"
"ไม่!!"
"พูดมิสุภาพเลยเจ้าค่ะ"
"พี่นั่นแหละหยุดพูดแบบผู้หญิงซะทีครับ...ผมรู้สึกปั่นป่วนในท้อง"
(จะว่าตรงๆคืออยากอ้วกก็ยังไว้หน้ากัน)
"พี่จะปฏิบัติตามคำสั่งของท่านแม่ที่วันนี้ต้องกระทำตนเป็นสตรี"
"ทุกอย่าง?"
"ใช่จ้ะ"
"โอ้!!"
"?"
"อย่าบอกนะครับว่าแม้กระทั่ง...ชุดชั้นใน...พี่ก็เอาของผู้หญิงมาใส่?"
"พี่มิขอตอบนะเจ้าคะเพราะเป็นเรื่องส่วนตัว"
"ผู้ชายด้วยกันไม่เห็นต้องปิดบัง"
"แต่ขณะนี้พี่เป็นผู้หญิงเจ้าค่ะ"
(ยี้!!...โรคจิตนี่หว่า)
...เฮอะ!...ยอมรับว่าผิดความคาดหมายเพราะพี่เอ้ตอนแต่งหญิงก็ไม่เลวทีเดียวแต่ความจริงที่ว่าเขาเป็น "ชาย" จะไม่มีวันเปลี่ยนแปลงไปจากหัวสมองของผม!!!...
(เนื่องจากพี่เอ้ผมขาวจึงใส่วิกผมสีดำเพื่อไม่ให้เป็นเป้าสายตา...อืม...จะบอกว่าเป็นพี่แคทเวอร์ชั่นผมสั้นก็พอกล้อมแหล้มได้)
"วันนี้เราต้องเดทกันจนค่ำ...น้องบอลจะพาพี่ไปที่ไหนบ้างเจ้าคะ?"
"เดทอะไร?...พี่อย่าใช้คำนี้!!"
"ดุจัง~~"
(ถ้ามากับผู้หญิงก็ว่าไปอย่างเฟ้ย!!)
"จะใจดีกับพี่สักวันมิได้หรือเจ้าคะ?"
"ผมใจดีกับสาวๆครับ"
"ฮิ!...ก็นี่ไงเจ้าคะ"
"พี่ไม่ใช่...ปัทโธ่!!!"
"นั่น...ทะเลาะกันหรือไง?"
"ผู้หญิงสวยว่ะ...สุดยอดเลย"
"แต่ผู้ชายปากจัดเนอะ...ได้ยินแต่เมื่อกี้ล่ะ"
"ถือว่าหน้าตาดีสิท่า?"
(อึย~~)
"พี่เอ้...ผมจะพาไปดูหนัง...โอเคใช่มั้ย?"
"จะที่ไหนก็ได้เจ้าค่ะ"
"เอ้ย...แล้วพี่..."
"?"
"จะควงแขนผมทำไม?"
(ผู้ชายสองคนควงแขนกัน...ขนลุกฉิบ!!)
"ให้ผู้อื่นเห็นว่าเราเป็นคู่กันสิเจ้าคะ"
"พะ...พูดบ้าอะไรเนี่ย?"
"พี่ขอเตือนนะว่าเวลานี้มีผู้สังเกตเราทั้งสองอยู่"
"ฝนกับพี่แคท?"
"มิใช่ดอกแต่เป็นผู้ที่ท่านแม่ส่งมา...น้องบอลอยากจะแพ้พนันตั้งแต่เริ่มหรือเจ้าคะ?"
"..................................................."
"พี่ถูกกำชับว่าให้ปฏิบัติตนเป็นสตรีซึ่งมิใช่เพียงสวมใส่เครื่องแต่งกายเท่านั้นแต่การพูดจากิริยาท่าทางก็ต้องสมกันด้วย"
"แล้วต้องทำยังไง?...บอกไว้ก่อนครับว่าผมจะไม่มีวันพึงพอใจในตัวพี่แน่!!"
"มิพึงพอใจก็มิต้องพึงพอใจ..."
"................................................"
"แต่วันนี้น้องบอลสมควรจะประพฤติตนเป็นสุภาพบุรุษแลให้เกียรติพี่ในฐานะสุภาพสตรี...เข้าใจหรือเปล่าเจ้าคะ?"
(ฮึ่ย!!!)
"..............................................."
"เข้า...เข้าใจแล้วน่า--...หยุดเกาะแขนผมได้แล้ว"
"แหม~~...มิเห็นต้องเขิน"
"ไม่ใช่!"
...เปลี่ยนไปอย่างไม่น่าเชื่อว่านี่คือพี่เอ้ที่ผมรู้จัก...มาดชายหนุ่มอันองอาจสุขุมเงียบขรึมหายไปไหนหมดสิ้นโดยที่ผมเห็นอยู่ตรงหน้านี่คือ "หญิงสาว" วัยรุ่นที่เต็มเปี่ยมด้วยความมีชีวิตชีวาและไม่ดูเหมือนเป็นการเสแสร้งแกล้งทำสักนิด!?...
(หรือว่าเคยทำแบบนี้มาก่อน?...หวา~~)
"เอ--...จะดูเรื่องอะไรดีน๊า?"
"นี่ไงครับ"
"มิเอา!!...พาผู้หญิงมาดูหนังสงคราม...คิดอะไรกันแน่เจ้าคะ?"
"เฮ่!...ก็พี่ไม่ใช่"
"หืม?"
(โธ่!!...เหมือนเขาถือไพ่เหนือกว่าเรายังไงไม่รู้)
"เอาล่ะๆๆ...พี่จะดูเรื่องอะไร?"
"นี่"
"วัยสาวว้าวุ่นแรกพบรัก...พะ...พี่เอ้!?"
"พี่ตัดสินใจแล้วเจ้าค่ะ"
(แล้วเราก็ต้องเป็นคนไปซื้อตั๋วหนัง...ให้ตายสิ--...อื๋อ?)
"ดูท่า...รองเท้าจะหลวมไปนิด...เดินเร็วมิได้เลย"
...จังหวะที่พี่เอ้ย่อตัวจัดรองเท้าให้เข้าที่ตาผมได้เหลือบไปเห็นบางอย่างที่ซ่อนอยู่ภายในกระโปรงสั้น...แม้จะเพียงชั่วพริบตาแต่ก็รู้ว่าวันนี้พี่เอ้ใส่กางเกงชั้นในสีชมพูอ่อน...เฮ่ยๆๆๆๆๆๆๆ...กางเกงในผู้ชายมันมีสีชมพูด้วยเหรอผมไม่เคยพบไม่เคยเห็น!?...
(รึจะเป็นกางเกงในผู้หญิง?...ไอ้บ้านี่มันแอบจิตได้ถึงขนาดนี้จริงๆเรอะ!?)
"เราเข้าไปนั่งในโรงเลยดีไหม?"
"อยู่ข้างนอกก่อนดีกว่าครับ...ผมไม่ชอบเข้าไปที่มืดนานๆ"
"พิลึกคนจัง?"
(นายนั่นแหละที่พิลึก!!!)
"..................................................."
(ถ้ารีบเข้าไปนั่งก็จะมองไม่ชัดน่ะสิว่าแท้จริงแล้วเขานุ่งกางเกงในของผู้ชายหรือของผู้หญิง)
"..................................................."
(อืม...พอจะมองเห็นขอบ)
".................................................."
(แต่คิดไปคิดมาก็น่าอดสูวุ้ยที่ต้องมาเหลือบตาคอยแอบดูผู้ชายในคราบผู้หญิงแบบนี้!!)
".................................................."
"พี่ไปห้องน้ำก่อนนะเจ้าคะ"
"อือ--"
".................................................."
"!!!!"
(ในที่สุดก็เห็น...เห็นขอบกางเกงในจนได้ซึ่งเหมือนกับของผู้หญิงเลยแถมตัวนิดเดียวเองด้วย...แบบนี้มันชักจะเกินไปแล้ว!!!!)
...

"น้องอ้อใช่ไหมจ๊ะ?"
"ก็นึกอยู่เจ้าค่ะว่าท่านพี่ศรเพทายกับน้องนางศรมุกดาจะต้องมา"
"..................................................."
"ฝนบอกเองจ้า~~"
"ต่อไปจะทำอะไร?"
"ท่านพี่สุรีย์พรรณ...ความสนุกเพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้นเจ้าค่ะ...น้องจะทำให้เจ้าหนุ่มคนนั้นงงเป็นไก่ตาแตกเชียว"
"แต่แค่นี้พี่ว่าบอลก็สับสนจะแย่"
"นี่พี่อ้อ...ผลแพ้ชนะต่างกันยังไงคะ?"
"ท่านแม่เองก็ยังมิได้เอ่ยว่ากระไรจ้ะ"
"ฮืม~~...ชนะทำอะไรและแพ้ต้องทำยังไงหนอ?...ฝนอยากรู้จริง"
"คุณน้าก็ไม่บอกอะไรกับกรรมการอย่างเราซะด้วย"
"เพียงให้ตัดสินว่าผู้ใดจะแพ้เท่านั้นเจ้าค่ะ"
"ไปก่อนนะเจ้าคะ"
"พวกเราก็ไปด้วยสิ"
"เจ๊"
"?"
"ตัดสินว่าผู้ใดจะแพ้...หมายความว่าอะไรคะ?"
"พี่เข้าใจว่าคนแพ้ต้องทำอะไรสักอย่างให้คนชนะมั้ง?"
"เหรอ?"
"น้องม่อน"
"เจ้าคะ?"
"การเดทในวันนี้ถ้าเป็นไปได้พี่ก็ไม่อยากให้มันยืดเยื้อ"
"เจ้าค่ะ...เวลาผ่านไปก็จะยิ่งเป็นอันตราย...สมควรที่จะจบลงโดยเร็วที่สุด"
"สำหรับไอ้จระเข้น้ำเค็มนั่น...มันจะต้องเป็นความลับต่อไป...หืม?"
"ท่านพี่?"
"เหตุผลนี้...คงจะใช้ได้"
"?"
...

"ไปล็อบบี้กรรมการเรียบร้อยแล้วหรือครับ?"
"พี่หาใช่คนเอารัดเอาเปรียบเช่นนั้นไม่...การตัดสินต้องเป็นไปอย่างยุติธรรม"
"แต่ดูไปดูมากรรมการช่างคุ้นหน้าคุ้นตา"
(นึกว่าใครที่ไหน...อื๋อ?)
"พี่น้องของเราช่างมีเสน่ห์ชวนน่าหลงใหลเหลือเกินนะเจ้าคะ"
...นับจากที่นั่งของผมกับพี่เอ้ขึ้นไปอีกสี่ชั้นตรงนั้นมีสี่หญิงสาวนั่งเรียงกันและกลายเป็นเป้าสายตาของคนในโรงหนังไปโดยปริยาย...พี่เซคกำลังคุยโทรศัพท์,พี่ม่อนกับพี่แคทนั่งหน้านิ่งทั้งคู่และฝนหยิบข้าวโพดคั่วมากินอย่างอร่อย...
(ใครน้อช่างให้สองสาวจอมขรึมพูดน้อยอย่างพี่แคทกับพี่ม่อนมานั่งข้างกัน!?)
"พี่เอ้จะไปนั่งกับพวกเธอก็ได้นะครับ"
"หากพี่ไปก็จะเพิ่มเป็นห้าสาวสวย"
"มั่นใจเรอะ?"
"น้องบอลมิเชื่อ?"
"......................................................."
"......................................................."
(ก็อาจจะจริงของเขา)
"แต่ถ้าน้องบอลไปนั่งก็จะถูกเขม่นอย่างแน่แท้"
"หา?"
"ผู้ชายในโรงหนังแห่งนี้จะพากันตั้งคำถามว่าน้องบอลเป็นใครถึงบังอาจไปนั่งเคียงข้างสี่สาวงามที่เป็นจุดสนใจของทุกคน...หนังฉายแล้วเจ้าค่ะ"
"......................................................"
"......................................................"
(ดูท่าพี่เอ้จะชอบแฮะ...ดูไปก็ยิ้มไป)
...แต่ก่อนหน้านี้ไม่เคยสังเกตเลยว่าลูกพี่ลูกน้องหนุ่มวัย 22 ปีใส่น้ำหอมแถมเป็นของผู้หญิงอีกด้วย...แค่มา "เดท" กับผู้ชายด้วยกันอย่างผมถึงกับลงทุนขนาดนี้เพียงเพื่อให้ชนะพนันนี่นะ?...
"โธ่~~...พระเอกนี่ล่ะ!!...จะบอกรักนางเอกก็มิกล้าทั้งที่ในใจอยากให้มาอยู่เคียงข้างมากขนาดไหน"
"......................................................"
"ผู้ชายเช่นนี้จะว่าน่ารักก็ใช่แต่จะว่ามิน่ารักก็ถูก"
"มั้ง"
"แล้วน้องบอลเป็นเช่นนี้หรือเปล่า?"
"เรื่องอะไรมาถามผม?"
"พี่อยากรู้"
"งั้นพี่เอ้เป็นผู้ชายแบบไหน?"
"มิเอา..พี่ถามน้องบอลก่อน"
"เลิกดัดเสียงซะทีได้มั้ย?"
"มิชอบเหรอ?"
"ครับ"
"แต่พี่ชอบ...อ๊ะ!!...อย่าเปลี่ยนเรื่องสิเจ้าคะ"
"ผมไม่บอก"
"ฮื่อ~~...บอกหน่อยก็มิได้"
(ทำหน้ากะเง้ากะงอดด้วย...ไม่!...ไม่น่ารักเลยสักนิดเดียว!!!...ไม่สับสนๆ...ต่อให้น่ารักยังไงก็เป็นผู้ชาย)
...เมื่อหนังจบผมกับพี่เอ้ก็แวะเข้าห้องน้ำโดยตั้งใจว่าจะไปกินข้าวกลางวันก่อนไปหาที่เที่ยวใหม่ส่วนสี่ลูกพี่ลูกน้องหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้...
"พี่เข้ามาสิครับ"
"จะเข้าไปได้อย่างไร?...นั่นห้องน้ำชาย"
"เอ๊า~~...รึพี่จะเข้าห้องผู้หญิง?"
"ถูก"
"ว้าก!!...จะโรคจิตก็ให้มีขอบเขตมั่ง...อยากเข้าคุกเหรอไง?"
"ใครโรคจิตเจ้าคะ?"
(แย่ล่ะ!!...หน้าบึ้ง)
"เอ้าๆ...เดี๋ยวผมจะเป็นต้นทางให้...พอไม่มีใครแล้วพี่รีบเข้านะ"
"พี่จะมิเข้าห้องน้ำชาย"
(เจ้า...เจ้าแอบจิตนี่!!!...สุดท้ายก็เข้าห้องน้ำผู้หญิงจริงๆ)
"น้องบอล...ที่นี่มีวัยรุ่นเยอะจัง"
"อ๋อ~~...พวกนี้จะมามั่วสุมคุยกัน...บางทีก็โดดเรียนมา"
"แย่จริง"
"หรือไม่ก็มานั่งหาสาวจีบไปวันๆ"
"...................................................."
"ไปครับ"
"อืม"
(เป็นไปได้ก็ไม่อยากเดินเข้าทางนี้...มานั่งทำอะไรกันเยอะแยะ...บ้านช่องมีไม่กลับหรือไงว๊า?)
"วี้ดวิ้ว~~"
"น่ารักจังเลย"
(นั่นไง...เริ่มออกลวดลายเป่าปากแซวกันแล้วแต่ "ผู้หญิง" นี่ไม่ใช่ของจริงนะพวกเอ็ง)
"ไปกินข้าวกับพี่มั้ยจ๊ะน้องสาว?"
(น้องสาวบ้านแกสิ...22 แล้วโว้ย!!)
"รำคาญตัวผู้ว่ะ"
(อ้าว!?...เรื่องอะไรมาแว้งกัดเรา?)
"อุ๊ย!!...ใส่สีชมพู...น่ารักจัง"
"!!!!!"
(ชม...ชมพูเรอะ?...งั้นที่เราเห็นตอนอยู่หน้าโรงหนังก็ไม่ตาฝาดไปน่ะสิ!!!)
"จะเกินไปแล้ว"
"น้องสาวน่าจะมาเดินคู่กับพี่ดีกว่า"
"แฟนพี่ขอนะ"
"พูดอะไร...คนนี้เป็น..."
"อึ๊ก!...อึ๊ก!!"
"?"
"!?"
(เมื่อกี้พี่เอ้ทำอะไรไม่รู้แต่วัยรุ่นหนึ่งในนั้นจู่ๆก็ล้มลงไปนอนดิ้นทุรนทุรายที่พื้นและสักพักก็อาเจียนออกมา)
"ทะ...ทำอะไรวะ?"
"นี่คือโทษของการรู้ในสิ่งที่มิสมควรจะรู้...เห็นในสิ่งที่มิควรจะเห็น"
...จากนั้นพี่เอ้ก็หยิบดาบสั้นจากในเสื้อคลุมและเมื่อชักออกจากฝักปรากฏว่าไม่ใช่ดาบจริงแต่เป็นดาบไม้...
"ฉันกำลังรื่นรมย์แต่พวกเจ้ากลับทำลายความรู้สึกนี้เสียได้"
"อย่านะพี่เอ้!!!"
"หนูเอง!!"
"ฝน!"
(เท้ามาก่อนอวัยวะส่วนอื่น!?...ลูกพี่ลูกน้องวัย 18 พุ่งกระโดดสองขาถีบเข้าหน้าวัยโจ๋ล้มกลิ้งไม่เป็นท่า)
"ไม่ต้องถึงมือเอ้หรอก...พี่จะจัดการให้"
"พี่แคท"
(นี่ก็เอาด้วยเรอะ?...มาถึงไม่พูดมากคุณเธอสาวหมัดชกใส่ทันที)
"อีพวกนี้!!!"
"จะหาเรื่องพี่คนนี้ของฉัน...ไม่รักชีวิตตัวเองแล้วใช่มั้ย?"
"พูดอะไรวะ?"
"ก็จะพูดว่าถ้าเขาโกรธขึ้นมา...นายจะตายน่ะเซ่!!!"
(พูดจบฝนก็โชว์เพลงเตะซ้ายขวาตามด้วยเตะตัดขาล้มแล้วกระทืบซ้ำส่วนพี่แคทจับคู่ต่อสู้สองคนมาโขกหัวใส่กันหลายครั้งและเหวี่ยงล้มไปนอนร้องโอดโอยคนละทิศคนละทาง...ทำไมครั้งนี้พวกเธอถึงชิงลงมือก่อน?)
"หึ!"
(พี่เอ้ยิ้มแล้วก็เก็บดาบเข้าฝักตามเดิม...อื๋อ?)
"ถะ...ถอยไป!!"
"!?"
...มีผู้ชายอีกคนจะทำร้ายพี่เอ้จากทางด้านหลังผมจึงรีบจะเข้าไปบังให้แต่ญาติหนุ่มผู้พี่เอี้ยวตัวแล้วพุ่ง "ฝ่ามือ" กระแทกไปที่บริเวณอกของฝ่ายตรงข้ามกระเด็น...
"...รนหาที่"
"พี่เอ้เป็นอะไรไปหรือเปล่า?"
"มิเป็นไร"
"ไหนครับ...ให้ผมดูหน่อย!!"
".................................................."
"เมื่อกี้มันจะเอาไม้มาตีพี่"
".................................................."
"ดีที่ไม่เป็นอะไรนะครับ"
"ขอบคุณมากเจ้าค่ะ"
"โอ๊ะ!?...ไม่ใช่!!"
(ลืมตัว)
"เรารีบไปจากที่นี่ก่อนที่ใครจะมาเจอ"
"ใช่...รีบไปสรุปผลกัน"
"ผล?"
"ถูกต้อง...บอล...แกน่ะแพ้แล้ว"
"!!!"
"!?"
...

"ทำไมจึงด่วนตัดสินแล้วล่ะเจ้าคะ?"
"ใช่...ผมแพ้ได้ยังไง?"
"ที่แกลูบผมเอ้และสีหน้าก็ดูเป็นห่วงเป็นใยไง"
"เมื่อกี้น่ะหรือครับ?"
"เออ!!...แกแพ้เพราะเหตุผลนี้แหละฉะนั้นไม่จำเป็นต้องไปเดทกันอีก"
"เพราะผลออกมาเป็นที่สิ้นสุด"
"มันจะง่ายไปหน่อยมั้ยครับ?...กะอีแค่ลูบผม...กับ..."
(พยายามเอาตัวบัง)
"กระทำไปเพื่ออะไรหากเจ้าหาได้คิดเป็นอื่นไม่?...อธิบายมาซิ"
"เอ่อ..."
(แวบหนึ่งเราเกิดความรู้สึก...สงสาร...ใช่...น่าจะพอพูดได้แต่...แต่ที่พี่เอ้เกือบจะถูกทำร้ายและจะให้ผมไม่รู้สึกเห็นใจ...ทำเป็นทองไม่รู้ร้อน...มันได้หรือ?)
"แล้วก็ที่นายเอาตัวบังเอ้เล่าจะอธิบายว่ายังไง?"
"นั่นเพราะจะมีคนทำร้าย"
"ท่านพี่สุริยาวรรณมิเสียท่ากับการลอบทำร้ายตื้นๆพรรค์นั้นดอก"
"อ๋อ!!!...ผมเสือกไปเอง"
"แก...ห่วงเอ้ใช่มั้ย?"
"คืออย่างน้อยเราก็...เป็นลูกพี่ลูกน้องกัน"
"ไม่ใช่...ชั่วขณะหนึ่งแกเห็นเอ้เป็นผู้หญิงจริงๆต่างหาก...หลอกตาฉันไม่ได้หรอกนะ"
"ท่านน้าอรศินีย์สั่งมาว่าหากผลเกิดขึ้นก็ให้การเดทครั้งนี้ยุติ"
"อ้าว!?...ไม่ใช่รอให้ถึงเย็นหรอกเหรอ?"
"มิจำเป็นเจ้าค่ะ...ท่านพี่สุรีย์พรรณ"
"เออใช่!!...ผมไม่ได้พึงพอใจกับการเดท"
"แกพูดอะไรออกมา?"
"ยังมิรู้สึกตนอีกหรือ?"
"?"
"ตัวเอง...ถ้าตัวเองไม่พอใจพี่เอ้แล้วชวนไปดูหนังทำไมอ่ะ?"
"มิหนำซ้ำยังนั่งดูด้วยกันจนหนังฉายจบ"
"นั่น...เพราะอาสั่ง"
"แต่เจ้ามิจำเป็นต้องกระทำตามหากว่ามิพึงพอใจเสียแล้ว"
"หลงกลคุณน้าเต็มๆ...ถ้าแกยืนกรานจะกลับซะอย่างใครห้ามได้เรอะ?"
"ชิ!"
"จริงมะ?"
"ก็ได้...ผมยอมรับว่าแพ้เพราะก็ไม่อยากไปเดทบ้าๆกับผู้ชายด้วยกันอีกแล้ว!!!"
(ดีเหมือนกัน!!...จะได้จบเร็วๆ)
"นี่ตัวเอง...น้าบอกยังว่าถ้าแพ้ต้องทำอะไร?"
"ยัง"
(จะอะไรก็ช่างมัน)
...มันจะกลมกลืนมากเกินไปแล้วมั้งที่พี่เอ้นั่งคุยกับพี่น้องทั้งสี่คนด้วยอากัปกิริยาอย่าง "ผู้หญิง" โดยไม่มีความเคอะเขินใดๆเลยทั้งสิ้น...รู้ตัวหรือเปล่าว่าตัวเองเป็นเพศอะไร?...
"พี่ชอบหนังวันนี้นะ...อยากไปดูอีกจัง"
"จะไปกับใครล่ะ?"
"นั่นสิเจ้าคะ...จะมีผู้ใดใจดีพาไปไหมหนอ?"
(ปรายตามองเราแวบหนึ่ง!?)
"พี่มีเพื่อนหมอหล่อๆอยู่...จะแนะนำให้น้องเอ้รู้จักดีมั้ยจ๊ะ?"
"อ๊ะ!!...วิเศษไปเลยเจ้าค่ะ"
(ไอ้บ้านั่นช่างน่าขนลุกขนพองที่สุด!!!)
"แต่ครั้งหน้าท่านพี่สุริยาวรรณสมควรแต่งกายให้มิดชิดกว่านี้เจ้าค่ะเพราะวันนี้ตกเป็นเป้าสายตาของใครบางคนมากไป"
(พี่ม่อนสังเกตเห็นด้วยวุ้ย!!)
"ฮึๆ...คนอะไรก็ไม่รู้เนอะ?...คอยแต่จะแอบมองกางเกงใน"
(บะ...บ้าน่ะ!!...เราไม่ได้แสดงท่าทางชัดเจนขนาดนั้นสักหน่อย)
"ช่างเขาเถิดเจ้าค่ะ...น้องมิถือสาดอก"
"เอ่อ--...คงไม่ถึงขั้นนั้นหรอกค่ะพี่เซค"
"จริงด้วยอ่ะ!...ฝนว่ามันแรงไปหน่อย"
"......................................................"
"หลานบอล"
"คุณอา"
"เธอแพ้แล้ว"
"...ครับ"
(เพราะเราเผลอไปลูบผมพี่เอ้กับเอาตัวบังประหนึ่งว่าเราห่วงใยแต่...แต่นั่นมันแค่ลืมตัวไปชั่วขณะเท่านั้น...โหย~~...กรรมการก็ช่างตาไวซะจริ๊ง!!!)
"ผมต้องทำอะไรครับคุณอาสั่งมาได้เลย"
"สำหรับผู้แพ้..."
"......................................................."
"อาขอสั่งให้หลานบอล...ไปหอมแก้มลูกเอ้"
"ฮ้า!?"
...ผมถึงกับหน้าชาด้วยความตื่นตะลึงเมื่อได้ยินคำสั่งของคุณอา...ให้ผมไปหอมแก้ม "ลูกชาย" ของเธอเนี่ยน่ะเหรอ?...ให้...ให้ตายก็ไม่เอาด้วยหรอก!!!!...
"ไปตอนนี้เลย"
"ทั้งที่...พี่เอ้กำลังคุยกับพวกพี่แคทอยู่"
"ใช่จ้ะ...อายังมิได้บอกลูกเอ้ด้วยว่าชนะหรือแพ้แล้วหลานบอลต้องทำอย่างไร"
"มะ...ไม่เอาครับ"
"รังเกียจลูกของอาหรือ?"
"ไม่ใช่ๆ...แต่พี่เอ้เป็นผู้ชาย...จะให้ผมไปหอมแก้ม...ไม่เอาเด็ดขาด!!!"
"จะบิดพลิ้วหรือ?"
"อ่า..."
"แลหากว่าหลานบอลชนะ...อยากรู้ไหมว่าต้องทำอย่างไร?"
"........................................................."
"อาจะให้หลานบอลเป็นฝ่ายจูบลูกเอ้"
"!!!!!!!!!"
(ผู้ชายสองคนจูบกันกลางวันแสกๆฟ้าได้ผ่าเปรี้ยงพอดี!!!!)
"เลือกเอา...หลานบอลจะหอมแก้ม...หรือว่า..."
(อานีย์ไม่พูดแต่เอาปลายนิ้วแตะที่ริมฝีปากตัวเองแต่นั่นก็เพียงพอที่ทำให้เราขนลุก)
"อึ๋ย!!"
"...ย่อมได้...เช่นนั้นอาจะบอกลูกเอ้ให้มาจูบกับหลานบอลแทน"
"อย่าครับๆๆๆ...อาอย่าทำแบบนั้น!!"
"........................................................."
"ผม...ผมยอมทำ...ยอมทำก็ได้"
"ดีมาก...ไปเดี๋ยวนี้เลย"
"แต่"
"อะไร?"
"ถ้าผมเดินดุ่มๆบุกเข้าไปตอนนี้พี่เอ้ไม่ชักดาบเสียบเอาเหรอ?"
"มิต้องเป็นห่วง...ลูกเอ้"
"เจ้าคะ?"
(ขานรับได้คล่องปรื๋อเชียว!!!)
"หลานบอลมีบางอย่างจะพูดกับลูก...แค่สองคน"
"ทราบแล้ว...ขอตัวสักครู่นะเจ้าคะ"
"มิต้อง...นั่งตรงนั้น"
"!?"
"หลานบอลจะไปกระซิบให้ฟังเอง...ไปสิจ๊ะ"
"โธ่~~...อานีย์"
"เลือกตามใจชอบว่าจะเอาข้างซ้ายหรือข้างขวา"
"ผม...ไม่ทำไม่ได้เหรอครับ?"
"มิทำก็ได้"
"เยี่ยม"
"แต่อาจะให้หลานบอลจูบลูกเอ้ที่ปาก"
(ว๊าก!!!...หนักเข้าไปใหญ่)
"ว่าอย่างไร?"
"ครับๆๆ...ผมจะทำเดี๋ยวนี้แหละ"
(ปัทโธ่ว้อย!!!)
...เอาวะ!!...กลั้นใจหอมแก้มซะให้หมดเรื่องหมดราวและต่อไปนี้ผมจะไม่ปากพล่อยไปท้าทายอานีย์คนนี้เด็ดขาด...พี่เซคกับพี่ม่อนกำลังจะลุกจากเก้าอี้เหมือนเตรียมตัวกลับบ้านส่วนพี่แคทกับฝนต่างมองด้วยความสนใจว่าผมจะทำอะไรต่อ...
"มีสิ่งใดจะบอกพี่หรือเจ้าคะ?...สุภาพบุรุษสุดหล่อใจดี"
(อย่ามาทำตาหวานใส่เราเจ้าผู้ชายโรคจิต!!!!...ตกลงนาย...นายเป็นแบบนั้นใช่มั้ย?)
"เอ่อ..."
"หืม?"
"เอียง...เอียงหูมา...สิ...สิครับ"
"เป็นความลับขนาดนั้นหรือ?"
"เถอะน่า--"
"แหม~~...ก็ได้...มิเห็นจะต้องเสียงดัง"
".................................................."
"ว่าอย่างไรเจ้าคะ?"
(หนอย!!...นั่งท้าวคางเอียงคอเปิดแก้มให้ราวกับจะรู้ตัว!!!...อือ--...กะ...กลิ่นหอมจัง)
"คือ"
"เจ้าคะ"
"คือว่า..."
"เอ้า!!...ตัวเองมีอะไรก็ว่ามาซี่~~...มัวแต่อึกอักอยู่นั่น"
"บอลไม่ต้องกลัวถูกแอบฟังหรอกน่ะ"
(ไม่ใช่อย่างนั้นครับพี่แคท)
"ท่าทางจะเป็นเรื่องไม่ดีแน่...อย่างเช่นขอดูกางเกงในหน่อย"
"เป็นไปได้..."
"อุ๊ย!!...จริงเหรอเจ้าคะ?"
"ใช่ที่ไหนเล่าพี่เอ้ก็เชื่อไปได้ส่วนพี่เซคกับพี่ม่อนก็เงียบเลย!?"
"ฮะๆๆๆ"
"........................................................."
"ท่านพี่ศรเพทายล้อเล่นดอก"
(ฮึ่ม!!!...รวมหัวมองเราเป็นตัวตลก)
"พี่เอ้"
"ว่าอย่างไรเจ้าคะ?"
"ละ...หลับตาดีกว่าครับ"
"ทำไมเจ้าคะ?"
"เอาน่า!!...หลับตาที"
"ได้ๆ"
"ฮะ...ฮึ่ย!!!!"
(จุ๊บ!?)
"!!!!!"
"หวา!!"
"อะไรนี่?"
"เฮ่ย!?"
"!?"
"จนกว่าอาจะสั่งห้ามถอนริมฝีปากออก"
(โหดร้าย!!!)
"................................................"
"................................................"
(พอหรือยัง?)
"เอาล่ะ"
"เรียบร้อย...เรียบร้อยแล้วนะครับคุณอา!!...ผมทำแล้ว!!!"
"ดีมากจ้ะ"
...อายแทบจะแทรกแผ่นดินหนีที่เกิดมาเป็นชายทั้งแท่งกลับต้องมาทำแบบนี้กับคนเพศเดียวกัน...ผมรีบเดินหนีเข้าบ้านขณะที่สาวๆต่างชิงถามคุณอานีย์กันใหญ่...
"น้า!!...อะไรเนี่ย?"
"หนูฝน...ผู้แพ้จะให้รางวัลกับผู้ชนะไงจ๊ะ"
"ด้วยการ...หอมแก้มน่ะหรือคะ?"
"ใช่แล้ว...หลานแคทฟังมิผิดดอก"
"คุณน้าไม่เห็นบอกหนูก่อนเลยค่ะ!!!"
"ท่านพี่--...ใจเย็นๆเจ้าค่ะ"
"ฮื่อ~~...ท่านแม่นี่ล่ะก็น่าจะบอกเสียแต่ทีแรก...ลูกตกใจหมดเจ้าค่ะ"
"รู้สึกอย่างไรบ้างจ๊ะ?"
"...จะ...จะให้พูดออกมาอย่างไรได้เจ้าคะ?"
(ไอ้...ไอ้ผู้ชายแอบจิต!!...ทำหน้าปลาบปลื้มดีใจอะไรกัน?)
"น้องบอล"
"อะ...อะไรอีกเล่า?"
"ขอบคุณมากเจ้าค่ะวันนี้พี่สนุกมาก"
"........................................................."
"แลหวังว่าจะมีครั้งหน้าแลนานกว่านี้นะเจ้าคะ"
(พูดจบก็เอานิ้วแตะที่แก้มตัวเองและที่ว่านานนี่?...ไม่มีวัน!!...เราไม่มีวันทำกับเจ้าหมอนี่อีกเป็นครั้งที่สองแน่...สาบาน!!!!)
...

...คืนนั้น...ผมนอนไม่หลับเพราะเอาแต่คิดเรื่องราวทั้งหมดที่เริ่มต้นจากไปดูหนังและลงท้ายด้วยการหอมแก้มพี่เอ้ตามคำสั่งของคุณอาอรศินีย์...
(เอ--...ว่าไปก็เสียงคนคุยกันแว่วๆและยังเป็นของผู้หญิงด้วย)
"พี่แคทกับฝนมั้ง?...ลงไปดูสักหน่อย"
".................................................."
".................................................."
(ไม่เห็นมีใคร?...ช่างเหอะ...เอาไว้ตอนเช้าค่อยถาม)
"อะไรจ๊ะ?"
"ฝน...เมื่อคืนฉันได้ยินเสียง"
"เสียงอะไร?"
"ผู้หญิงคุยกัน"
"ไม่เห็นได้ยินเลย"
"อาไร้!!...ปกติเธอหูไวจะตาย"
"ไม่ได้ยินจริงๆ...ฝนนอนแต่หัวค่ำ"
"แต่ฉันมั่นใจว่าบ้านหลังนี้ต้องยังมีใครอยู่อีกคน!!!"
"เออะ!!...ตัวเองคิดมากไปแล้ว...จะมีคนอื่นอีกที่ไหนนอกจากเรา?"
"ไม่รู้สึกไปเองแน่ๆ!!...เมื่อคืนน่ะฉันได้ยินเหมือนเสียงผู้หญิงคุยกันและก็หัวเราะด้วย"
"พี่แคทมั้ง?"
"ไม่ใช่เสียงเธอหรอก"
"ก็...น้านีย์ไง"
"คุณอา?"
"บางทีน้าอาจจะคุยโทรศัพท์กับใครก็ได้"
"งั้นหรือ?"
"อื้อ!"
"...นั่นสินะ"
"พี่เอ้!!...ทานข้าวค่ะ"
"ขอรับ"
...พี่เอ้กลับมาแต่งกายเป็น "ชาย" รวมทั้งหน้าตาที่เคร่งขรึมเรียบเฉยโดยราวกับว่าเหตุการณ์เมื่อวานนั้นเป็นเพียงความฝันที่วันนี้พอตื่นขึ้นมาทุกอย่างก็กลับเป็นปกติ...
"น้องบอลขอรับ"
"?"
"จงลืมไปซะให้หมด"
"แน่นอน!!...ถึงพี่ไม่พูดผมตั้งใจก็แบบนั้น"
"ขอรับ"
...
ตัวอย่างในตอนหน้า...ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 95 "การพบกันในที่ๆคาดไม่ถึง!?"

"อ๋อม!!!...ฉันมีเรื่องจะขอร้อง"
"ฟังจากเสียงแล้วดูท่าจะเป็นเรื่องที่สำคัญสำหรับนายมากเลยสินะ...เอ้าว่ายังไง?"
"ช่วยพิสูจน์ให้ฉันทีเถอะ...ว่า...ว่าฉัน...ไม่ได้เบี่ยงเบน!!!!"
..................................................
"เธอถามว่าพวกฉันมาทำอะไรกันที่นี่?...ฮึ!...ก็รู้อยู่แก่ใจแล้วยังจะมีหน้ามาถาม...นัดเซ็นพินัยกรรมล่ะมั้ง?"
"อ๋อมระวังคำพูดบ้าง!!...อย่างน้อยก็..."
"ไม่ใช่ญาติโกโหติกาฉันทำไมจะต้องระวังคำพูดวะ?...งั้นฉันถามมั่งซิว่าหล่อนมาทำอะไรที่นี่กับชายคนนี้?"
..................................................
"พี่รู้ได้ยังไงว่าผมกับอ๋อมไป?...ฮึ่ย!!...จะรู้มากเกินไปแล้ว"
"หึๆ...กับคนที่รู้สึกชอบกระผมนั้นรู้ทุกอย่างล่ะขอรับ"
"!!!!!"
...

หายไปนานนะนี่ อ้าว ไงใช้ ยูสใหม่ละนั้น คุณ Matable 2016 ยูสเก่าเป็นไรนิ



การตอบ รีพลายอย่าง พอเหมาะพอควรถ้าเจ้าของกระทู้แจ้งมา จะพิจารณา เป็นรายกรณี

ถ้าตอบ เช่น zzzzddd xxxx2222 อิอิ,ลุ้นๆ,555, ดีดี,ดี, ต่อ,ติดตาม,ty,thx,thx kub(Thx ขี้หมาThanx พิมพ์ไม่ถูก
ห้ามใช้ทุกกระดานที่ ฉันดูแล),ใจจร้า,ใจครับ,แจ่ม,เยี่ยม,สนุกดี,สุดยอด,อ่านต่อ,Good (เฉยๆ) emo เปล่าๆ
อาจเตือนเห็นอีก ถ้าเตือนไปแล้ว ผิดซ้ำซากก็จะแบนเหมือนกัน รีพลายตอบซั่วๆ ตอบแล้ว mod ไม่เข้าใจ จะโดนแบน
รีพลายมักง่ายต่างๆ จะแบนครั้งแรก 6 เดือน คราต่อไป แบนยาวขึ้น แล้วจะหายเมื่อไม่ปรับปรุง

พวก ก๊อปตอบ รัวๆรวดเดียวเป็น 10 กระทู้ โพสต์ละ 1 นาทีนะ เจอจะ แบน ถ้ามักง่ายเช่นนี้ ถือว่าไม่ให้เกียรติ์
คนแบ่งปัน/ คนลงงาน..พวกเปิดรัวๆ ประโยคเดียวเป็น 10 มันควรหรือ? ตอบซ้ำมาหลายครัง ในกระทู้เดียวกัน
อาจโดนพักใช้ได้เหมือนกัน และห้ามใช้ ข้อความจากระบบในการตอบรีพลายเด็ดขาด! มันมักง่ายประเภทเดียว
กับก๊อปตอบ จะแบน ครึ่งปี ครั้งต่อแบนเพิ่มขึ้นอีก และ หายจากบอร์ด          

            ผลงานที่ สมาชิกอุตสาห์นำมาลง ไม่ว่าจะเขียนเอง หรือขอมาลงล้วนได้มาด้วยการสละเวลา
            ถ้าจะตอบมามักง่ายก็ อย่าใช้ห้องนี้ เสพผลงานเลยไปหาเสพที่ใดแล้ว รีพลายตอบ นั้นได้ ก็ไป
            อย่าทะลึ่งมา เปรี้ยว มา เกรียน ลอง  สด ,เก๋า อย่าเลย จะเสียน้ำใจเสียความรู้สึกเปล่าๆ
            เพราะถึงคุณมี 100 ยูส 1000 ชื่อ ถ้ารีพลายผิดกฏ-กติกากระดานนี้ ฉัน ก็จะแบนหมด

...................................................................

ถ้าถูกแปะเตือนที่ โพสต์หรือกระทู้คุณ และส่งไปที่ pm คุณ จงรีบปรับปรุงรีพลายซะ ขอบคุง,ขอบหี,ขอบควย
ขอบหมา,ขอบแมว,ขอบคุน เตือนนะอย่าลองของ ใครโดนเตือนไปให้ปรับปรุงการรีพลายเจอ อาจโดนแนทันที
6 เดือนเหมือนโทษ ป้วนเกรียนอื่นๆ....

คำขอบคุณยังเขียนไม่ถูกความหมายมันจะถูกไหม? ที่ต้องมาเข้มงวดเรื่องนี้ เพราะชักเยอะพวกมักง่าย เยอะ
ไรต์ คนลงงาน ก็ติมาด้วย..เครนะ ขอกันดีๆ แว่น ยกตัวอย่างคำ ขอบคุณเขียนไม่ถูกชัดไหม?

ใคร ขอบคุณ รีพลายเขียนไม่ถูกอาจโดนแบนเลนทันที ขอบคุณ เฉยๆก็ดูเอียนจริงๆ แต่ก็เป็นคำสากลในการตอบแทนน้ำใจ
ฉะนั้น ขอเถอะเขียนให้ถูก เมื่อต้องปรับเปลี่ยนก็ต้องคล้อยตามกัน กฏไม่ได้ใช้กับใคร? เพียงคนเดียว และไม่ยากเกินไป
  คิดว่าสร้างมาตรฐาน ถ้าใครคิดว่ายากก็ไม่ต้องเข้ามาใช้ กระดานนี้ เพราะ ฉันแบนแน่.. 

อ๋อ thx ขี้หมา นี้หรือ เขียนไม่ครบเป็นคำ thank อย่าให้เห็นนะ แบน ย้ำซะขนาดนี้พิมพ์มาอีกถือว่าลอง บางคนโวยวาย
ขำ thx ขี้หมา แค่นี้ก็แบน ถุย! ก็ตรรกะเอ็งมันมักง่ายไง เงื่อนไขง่ายๆถึงออกมาแถ มันยากนักก็ไม่ต้องเข้ามาใช้ เวปนี้ไม่ง้อ
บอร์ดอยู่มาได้ไม่ต้องพึ่งคนมักง่ายใช้ตรรกะปลิง จ้องจะสูบทั้งที่ใช้ฟรี เสือกเยอะ ไรต์เขียนมาหาข้อมูลมากว่าจะจบแต่ละตอน
ไอ้ซากปลิง เข้ามา Thx  เหอะๆ เอาใช้ไปหาที่เสพที่อื่นเถอะ เวปนี้แบน

กฎที่วางนี่ไม่ได้เขียนเอา ฮา เนอะ แบนจริงใครอยู่นานแล้วคงรู้จัก แว่น ดี..คิดว่า ฉัน
แบนจริงหรือเตือนเอาสนุกเล่นๆ..อย่าๆลอง เดี๋ยวจะเสียความรู้สึกด้วยรีพลายคุณเอง
เขียน ขอบคุณ ให้ถูก ทำตามเงื่อนไข ยากอะไร หรือ จะโชว์เกรียน..เตือน,ขอร้อง,
ขอความร่วมมือ แล้วเมื่อไม่รักษาสิทธิ์-ประโยชน์คุณเอง ก็แบนไปใช้เวปอื่น. .

สรุปว่าอ้อกับเอ้เป็นคนละคนกันใช่มั้ย?...คนที่มาเดทกับบอลคืออ้อ ซึ่งเป็นผู้หญิง บอลแพ้ตั้งแต่อยู่ในมุ้งเลย

ไม่ใช่ครับ คนที่เดทคือ เอ้ ผู้ชายครับ

 จากที่อ่านตอนสาและกุนตอนต้นๆมา ทำให้สงสัยว่า บอลมาถึงตรงนี้ได้อย่างไร อิอิ จะได้เป็นชายเหนือชายรึเปล่านะ สนุกดี ขอบคุณครับ

ขอบคุณครับท่าน

เหมือนตอนที่จั่วหัวไว้แต่ต้นเลยนะครับ

อ่านไปยังขนลุกอยู่เลย

แต่ก้อพอจะเดาได้ว่าคนที่ถูกหอมแก้มคงเป็นพี่เอ้แน่นอน

ผมชอบงานเขียนเรื่องนี้มากเลยนะครับ
พระเอกดูไม่ทันคนเลย555ชอบเพราะมันหักมุมหลายแนวดีเป็นกำลังใจให้ครับ
รอต่อไป*-*

รอนานมากเลยแต่ละตอน จนแทบลืม ผลงานคุณภาพกว่าจะออกสู่สายตาผู้ชมเนาะ

ขอบพระคุณครับ สมกะเป็นเรื่องในตำนานจริงๆ (รอนานมากกกกกก)

ขอบคุณครับ เดาว่าจริงๆแล้วเอ้ต้องเป็นหญิงที่ทำตัวเป็นผู้ชายจนบอลคิดว่าเอ้เป็นผู้ชายจริงๆแน่เลย