กระบี่ีนี้กิมย้งคลั่งใจตาย

ตงฟานคิดจะทำอะไรยิ่นอึ๋งอึ๋ง

เล้งฮู่ได้กับอาจารย์แม่ไหม ต้องจัดทุกนางเลย ได้อรรถรส

ท่านตงฟางรสนิยมเปลี่ยน จะกินธิดาเทพซะแล้วละมั้งดูท่า

ขอบคุณครับ

 

กระบี่เย้ยยุทธจักรภาคแปลงใต้แผงหนังสือ by wattana2015

กระบี่เย้ยยุทธจักรภาคแปลงใต้แผงหนังสือ ตอนที่ 6 เพลงกระบี่ปราบมาร

ความเดิม

อื้อชางไฮ่ว่าเขาไม่ติดใจถือสาเพราะเล่งฮู้ชงก็ได้คำนับแล้ว เป็นอันว่าทั้งหัวซานกับชิงเฉินก็กลับมาเป็นมิตรที่ดีต่อกันเช่นเดิม


   ตัดกลับมาที่ผาไม้ดำ เฮี้ยงหมึ่งเจ้าพ่อสวรรค์ฑูตขวาของพรรคทีต้องการพบตงฟางปุป้าย  แต่หยางเหลียนถิงพ่อบ้านคนสนิทของตงฟางปุป้ายขัดขวางจึงฝ่าเข้าไปและได้ทำร้ายหยางเหลียนถิงจนร้องไห้เข้าไปฟ้องตงฟางปุป้ายที่ด้านใน

"ประมุขเฮี้ยงหมึ่งที เขารังแกข้าฮ่ะ ประมุขทำไมท่านนิ่งเฉยล่ะฮ้า ท่านไม่รักข้าแล้วหรือ"
"เจ้านี่น้า เจ้าไปยุ่งกับใครไม่ยุ่ง ดันไปแหย่เจ้าพ่อสวรรค์คนนี้เข้าเจ้านี่ไม่รู้เจียมตัวเสียเลย ไปรนหาที่เองสมน้ำหน้า"
"ประมุข...ฮึ่ม" หยางเหลียนถิงคนสอพลอไม่พอใจที่ตงฟางปุป้ายไม่เข้าข้าง แถมว่ากลับเอาเสียอีก
"แหม...น้องเหลียนตั้งแต่เป็นคนสนิทท่านประมุขนี่นับวันชักเอาใหญ่แล้ว หึ.." เฮี้ยงหมึ่งทีต่อว่าแถมประชดไปถึงตงฟางปุป้ายด้วย
"พี่เฮี้ยงชมเกินไปแล้ว ข้าเหลียนถิงหรือมีวาสนาเป็นถึงพี่น้องกับท่านได้ สู้เรียกชื่อข้าธรรมดาดีกว่า" หยางเหลียนถิงโมโหยังไม่หายแดกดันกลับ
"พี่เฮี้ยง อย่าถ่อมตัวไปเลย อืม..หลายปีนี้ท่านคงเก็บกดจนอัดอั้นเต็มกลืนซินะ ยิ่งกับข้าด้วยแล้วที่ท่านเมือนขี้หน้าและไม่ชอบข้า ท่านไม่เคยนับถือข้าเลย ข้าก็รู้อยู่ ถ้าไม่เพราะเห็นแก่ความสัมพันธ์ที่ดีแต่เก่าก่อนข้าจึงอดทนไม่เอาเรื่อง"
"เรื่องในอดีตใยต้องพูดถึง"
"เลิกพูดไม่ได้หรอก พี่เฮี้ยง ข้าตงฟางปุป้ายหาใช่คนแล้งน้ำใจ ที่จะลืมคุณคนเก่าที่มี ข้ารู้จักท่านเมื่ออายุสิบเอ็ด ตอนนั้นบ้านข้ายากจนนักแต่ก็ได้ท่านเกื้อหนุนหลายปี พ่อแม่ข้าเสียไร้ที่ฝังก็เป็นท่านที่เป็นธุระจัดการให้"
"บอกแล้วไม่ต้องพูดถึงมันอีกต่อไป"
"ข้าก็รู้ว่า นับแต่วันที่ประมุขยิ่นประสบภัย ท่านก็หวังตำแหน่งประมุขพรรคแทนแต่อย่าเข้าใจผิดเสียล่ะที่จริงข้าไม่ได้คิดเป็นศัตรูกับท่านแก่งแย่งชิงดีหรอก  ถ้าจะโทษก็ต้องโทษที่ท่านอ่อนด้อยฝีมือพ่ายแพ้ให้กับเค๊กเอี้ยง จนกลายเป็นเรื่องตลกในพรรค แม้ต่อมาฝีมือท่านก้าวหน้าสร้างผลงานให้กับพรรคมากมายแต่มันผิดเวลาท่านพลาดโอกาสแล้วจะมาโทษข้ามันก็ไม่ถูกนะ"
"คนอย่างข้ามันด้อยฝีมือเอง จะโทษใครได้" เฮี้ยงหมึ่งทีประชด
"ยังไงท่านก็ไม่เคยนับถือข้าอยู่แล้วนี่"
"เจ้าเป็นหญิงก็ไม่ใช่ ชายก็ไม่เชิง เป็นประมุขพรรคมีแต่ทำให้ผาไม้ดำขายขี้หน้า"
"พี่เฮี้ยง ท่านอย่าหาว่าไม่เห็นแก่มิตรภาพที่เคยมีนะ ข้าสู้อดทนกับท่านมานาน ท่านยังไม่รู้ดีชั่วลามปามข้าไม่เลิกลา เพื่อเห็นแก่พรรคของเรา ข้าคงต้องกำราบท่านให้รู้สำนึกเสียหน่อยแล้ว นี่เพราะท่านรนหาที่เองนะ อย่ามาโทษข้าเสียล่ะ"

    ทั้งตงฟางปุป้ายและเฮี้ยงหมึ่งทีต่างเตรียมตัวเข้าต่อสู้ห่ำหั่นกัน ยิ่นอิ๋งอิ๋งเข้ามาพบพอดี ตงฟางจึงสั่งให้นางจัดการกับเฮี้ยงหมึ่งทีและจับตัวไว้ได้...

   งักปุ๊กคุ้งดูบรรดาลูกศิษย์ของเขาฝึกกระบี่ก็ไม่ค่อยพอใจกับการฝึกนัก  เขาสั่งให้ฝึกหนักไม่ยอมให้หยุดพัก ฮูหยินงักเห็นใจที่บรรดาลูกศิษย์ตั้งใจฝึกหนักกันตั้งแต่เช้าจึงสั่งให้หยุดพักเสียก่อน บรรดาลูกศิษย์จึงได้แยกย้ายกันไปพักผ่อน

"พี่ใหญ่ก็หายหน้าไปเลย เมื่อไหร่จะกลับมาข้าเบื่อจนจะแย่อยู่แล้วเนี่ย" งักเล็กซังบ่นด้วยความเบื่อ
"ไหน ใครที่ไหนบ่นหาพี่ใหญ่กันนะ" เล่งฮู้ชงส่งเสียงเข้ามาทักทาย
ศิษย์พี่ใหญ่...กลับมาแล้วเหรอ" นางรีบทักตอบอย่างดีใจ และเดินเข้าไปหาเขา
"ใช่ ศิษย์พี่ใหญ่กลับมาหาลิงน้อยอย่างเจ้าแล้ว ดีใจไหม"
"ข้าเบื่อจะแย่แล้วเนี่ย"

   ทั้งสองได้เจอกันก็หยอกล้อกันตามประสา...วัวเคยขา... ทางด้านงักฮูหยินก็บอกกับงักปุ๊กคุ้งว่าอย่าได้เข้มงวดกับบรรดาลูกศิษย์ให้มากจนเกินไป งักปุ๊กคุ้งได้แต่พยักหน้ารับฟังแต่ไม่พูดอะไร งักเล็กซังเข้าพร้อมกับเล่งฮู้ชง

"ศิษย์กลับมาแล้วครับ" เล่งฮู้ชงรายงานตัวกับอาจารย์
"กลับมาแล้วหรือ" งักฮูหยินถามยิ้มๆ
"เป็นไง ท่านอื้อว่าไงบ้าง หาเรื่องพวกเจ้าหรือเปล่า" งักปุ๊กคุ้งผู้อาจารย์ซักถาม
"อ้อ..คือยังงี้ครับ..เขา.." ลู่ต้าโหย่วกำลังจะตอบ
"นี่ๆๆ ท่านอื้อให้เกียรติเราดีครับ พออ่านจดหมายก็ไม่เอาเรื่องเราอีก แหะ.." เล่งฮู้ชงชิงตอบเมื่อเห็นต้าโหย่วอ้ำอึ้งอธิบายความ
"ให้เกียรติเรอะ โดนเขาผลักจนเสียหน้าคะมำ ยังว่าเค้าไม่เอาคืนอีก"
"ต้าโหย่ว หยุดเถอะ"
"ผลักจนหน้าคะมำเรอะ มันยังไงกันพี่ต้าโหย่ว" งักเล็กซังสงสัย
"แล้วมันเป็นยังไงกันแน่ เล่ามานะ" ฮูหยินงักให้เล่าเรื่องทั้งหมด

"ตอนแรกอื้อชางไฮ่ไม่ยอมให้พบ พวกเราต้องรออยู่ในห้องรับรองนานมาก พอได้ยินเสียงเอะอะข้างนอกจึงได้ออกไปดูก็เห็นอื้อชางไฮ่และลูกศิษย์กำลังฝึกวิชาอยู่ เขาจึงจับตัวและลองทดสอบวรยุทธจนทำให้ข้าหัวคะมำไป"

  งักปุ๊กคุ้งพยักหน้าเข้าใจแล้วว่าทำไมอื้อชางไฮ่ถึงได้ทำอย่างนั้น แล้วย้อนภามเล่งฮู้ชง

"การแอบดูผู้อื่นฝึกวิชาถือเป็นข้อห้าม หรือเจ้าไม่เข้าใจมารยาทนี่หรือ"
"ไม่ใช่นะครับอาจารย์ เราไม่ตั้งใจแอบดู แต่เพลงกระบี่ของพวกเขาแปลกมาก ข้ากับพี่ใหญ่เลยเผลอจ้องนานไปหน่อยน่ะครับ"
"เพลงกระบี่จะแปลกอะไรกันนักกันหนา" ฮูหยินงักอยากรู้

 

เล่งฮู้ชง - งักเล็กซัง

 

ตงฟางปุป้าย

   ยิ่นอิ๋งอิ๋งได้รับบาดเจ็บที่มือถูกไฟลวก ตงฟางปุป้ายรีบให้คนไปหาหมอมาดูอาการของนาง พอหมอมาดูอาการของนางเรียบร้อยแล้ว ตงฟางปุป้ายก็ให้นำยาร้อยบุปผามารักษาให้นางและว่าอีกไม่เกินสองวันก็หาย

"ท่านอาตงฟาง ท่านดีกับข้าจัง"
"หึ...ความดีที่พ่อเจ้าทำไว้ ข้าจำได้เสมอ เจ้าเป็นลูกเขา ข้าจะไม่รักได้หรือ หึ...ต่อให้เจ้าอยากได้พระจันทร์บนฟ้าข้าก็จะหาทางเอามาให้เชยชม...เอาล่ะ เจ้าพักผ่อนไปนะ"

ขอบคุณครับ

ชอบมากครับผมว่ารู้สึกแต่ละตอนมันสั้นไปเลย

ลุ้นตงฟางจะมีอะไรเปล่า

  ไม่เป็นไร ไม่หยามเกียรติ แอบดูการฝึกเพลงกระบี่

อ่านสนุกดี

เนื้อเรื่องน่าติดตาม หายากมาก ขอบคุณครับ

ตื่นเต้นทุกตอนเลยคับ เขียนเรื่อยไปนะคับ