เนย                                           เรน

ระหว่างที่รถวิ่งไปนั้น แดนได้แต่นั่งนิ่งและเงียบจนดูขรึม เขาไม่รู้จะวางสีหน้ายังไง หรือพูดอะไรออกมา เมื่อมาเจอเนยอีกครั้ง ความหลังและเรื่องราวในอดีตที่ถูกเนยหลอก มันผุดขึ้นมาอยู่ในหัวเขาเต็มไปหมด แม้ครั้งนี้เนยจะช่วยเขาไว้ แต่ก็ยังดูเหมือนว่าจะลบล้างความเจ็บปวดใจที่เขาเคยได้จากเธอในอดีตไม่ได้
   สักพักเนยก็พูดมาก่อนว่า
   "ฉันไม่คิดเลยว่าจะมาเจอเธอที่นี่"
   เธอพูดด้วยรอยยิ้มและรู้สึกดีใจที่เจอแดน แต่แดนกลับหน้าขมึงตึง พูดสวนกลับด้วยน้ำเสียงที่แฝงความแค้นและเย็นชา ประชดว่า
   "คงคิดว่าฉันตายแล้วนะสิ"
   "ไม่ เธอจะตายได้ยังไง"
   เนยบอก และยิ้มอย่างไม่ถือสาในอารมร์ที่ดูไม่เป็นมิตรของเขา แดนจึงบอกว่า
   "ลองเธอถูกจับมัดทิ้งไว้ในบ้าน ที่โลกทั้งโลกเต็มไปด้วยผีดิบแถมประตูก็ไม่ได้ล็อกดูสิ เธอคิดว่าฉันจะตายได้แบบไหนบ้าง" 
   แดนพูดด้วยความโมโห เพราะยิ่งคิดยิ่งแค้น แต่เนยก็ย้อนว่า
   "ฉันก็ทิ้งมีดให้นายเล่มหนึ่งนะ หรือว่านายไม่ได้หลุดจากเชือก เพราะมีดเล่มนั้น"
   แดนถึงกับอึ้งไปชั่วขณะ เพราะตอนแรกเขาคิดว่าเนยทำตกไว้ แต่จริงๆ เธอกลับเจตนาทิ้งเอาไว้ แต่นั้นก็ไม่ได้ทำให้ความแค้นในใจเขาลดลง จึงพูดว่า
   "อ๋อ มีดเล่มนั้นเธอทิ้งไว้ให้ฉันเองหรอกเหรอ ขอบคุณมากที่อุตสามีน้ำใจ แต่มันก็ไม่ช่วยให้ฉันรู้สึกดีกับเธอขึ้นมาหรอกนะ เมื่อเทียบในสิ่งที่เธอทำกับฉัน"
   แดนกัดฟันพูดเสียงประชด และสะกดกั้นอารมณ์อย่างถึงที่สุด แล้วหันหน้าหลบเนยเหมือนไม่ต้องการมองหน้าหรือพูดอะไรด้วยอีก
   เนยรู้ว่าตัวเธอผิดกับสิ่งที่เคยทำกับแดนเอาไว้ จึงยอมอ่อนข้อให้ เลยยิ้มอย่างง้อขอคืนดี สะกิดที่แขนแดน พูดว่า
   "เอาละ ฉันขอโทษ แต่ตอนนั้นฉันจำเป็นที่ต้องทำแบบนั้นจริงๆ หรือว่านายเสียดายแผนที่ ก็ได้ ฉันจะหามาคืนใช้ให้นาย พอใจมั๊ย"
   แดนกลับฉุนไม่เลิก ขึ้นเสียงอย่างอดไม่ได้ว่า
   "คิดว่าที่ฉันโมโห เป็นเพราะไอ้แผนที่บ้านั้นหรือไง มันอาจจะสำคัญสำหรับเธอ แต่มันไม่สำคัญสำหรับฉันเลย สิ่งสำคัญที่สุด คือความรู้สึกที่เสียไปต่างหาก"
   "แล้วจะให้ทำยังไง"
   เนยถามอย่างเริ่มมีอารมณ์ขุ่นและเริ่มจนปัญญาง้อ เพราะดูแล้วแดนไม่ยอมหายโกรธง่ายๆ เลยถามตรงๆ
   แดนนิ่งเงียบไปพักหนึ่ง ก่อนพูดว่า
   "ก็ไม่ต้องทำยังไงหรอก ฉันเคยช่วยเธอ แล้วตอนนี้เธอก็ช่วยฉัน ถือว่าเราหายกัน เธอก็ปล่อยพวกเราไปก็แล้วกัน แล้วก็ไม่ต้องมายุ่งเกี่ยวกันอีก"
   เนยมองแดนอย่างใช้ความคิด ยังไม่ตัดสินใจในเรื่องที่แดนเสนอ จากนั้นก็เหลือบสายตาเลยไปที่ เรน คิดพิเคราะห์ดู ก็เผยยิ้มเยาะมุมปากขึ้น ก่อนพูดว่า
    "ผู้หญิงคนนี้ คงเป็นแฟนนายละสินะ"
   เนยถามลองเชิง แบบมีคำตอบในใจอยู่แล้ว เธอคิดว่าผู้หญิงคนนี้คงเป็นแฟนแดนแน่ๆ แดนถึงได้ตัดเยื่อใยเธอขนาดนี้
   แต่เรนกลับรีบตอบว่า
   "ไม่ใช่ ฉันไม่ใช่แฟนเขา เราแค่บังเอิญมารู้จักกัน เพราะเขาช่วยฉันไว้"
   เนยพอฟังต้องหันไปมองแดน แล้วแสยะยิ่มเยาะ ก่อนพูดว่า
   "นายนี่ชอบช่วยเหลือคนจริงๆ นะ โดยเฉพาะผู้หญิง"
   แดนจึงเย้ยสวนว่า
   "อ๋อ แน่นอน แล้วแต่ละคนที่ฉันช่วยไว้ ก็ไม่มีใครเลวเหมือนเธอด้วย"
   คำพูดของแดน ยิ่งพูดยิ่งแรง จนเนยอารมณ์ขึ้นสีหน้าแววตาเปลี่ยนมองแดนด้วยอารมณ์โกรธ และตัดสินใจไม่ปล่อยแดน พูดช้าๆว่า
   "ก็ได้ เมื่อฉันเลวขนาดนั้น ข้อเสนอของนาย ฉันก็ไม่จำเป็นต้องฟัง เพราะฉะนั้น ฉันจะไม่ปล่อยนายกับผู้หญิงของนายเด็ดขาด และทางเดียวที่จะทำให้ฉันใจอ่อนได้ คือนายต้องคุกเข่าอ้อนวอนฉัน"
   เรนตอนนั้นแทบอยากกุมขมับ คิดว่าอีตาบ้านี่มันพูดอะไรเหมือนไม่ได้ใช้หัวคิด แถมชอบเถียงคำไม่ตกฝาก สงสัยคงอยากโดนแฟนเก่าเอาไปทิ้งให้เป็นอาหารผีดิบ ไอ้มันโดนคนเดียวก็พอว่า แต่ดันพาเธอซวยไปด้วย เลยพยายามสะกิดส่งซิกให้มันพูดขอโทษอ้อนวอนเพื่อเนยจะได้ใจอ่อน แต่แดนเป็นคนปากกับใจตรงกัน การจะให้ไปอ้อนวอนข้อร้องแลกกับอิสรภาพกับคนที่ทรยศหักหลังที่ทำให้เขาอกหักปางตาย มันเป็นอะไรที่ทำใจได้ยากอยู่ แดนจึงทำเป็นไม่ได้สนใจต่อการสะกิดเตือนของเรน
   เนยตอนนั้นก็ไม่ได้พูดอะไรอีก เธอนั่งเงียบและหายใจแรงเหมือนพยายามสะกดอารมณ์โกรธ ในรถจึงเงียบงัน ต่างคนต่างไม่พูดอะไร ยิ่งทำให้เรนร้อนใจ ที่ไม่รู้ว่าชะตากรรมข้างหน้าจะเป็นยังไง
   ตอนนั้นเป็นเวลาใกล้ค่ำ แล้วรถก็วิ่งบนถนนลูกรังตรงเข้าไปในป่าลึก สักพักก็เจอเขตทำเหมืองแร่ ทีมีอาณาบริวเณกว้าง และมีรั่วเหล็กตาข่ายปิดกัน แต่ก่อนมันเคยเป็นเหมืองร้าง แต่ตอนนี้ คนของโซดามายึดที่นี่ตั้งเป็นอาณาจักรของตัวเอง รั่วเหล็กถูกเสริมด้วยไม้ให้แข็งแรงขึ้นเป็นกำแพงใช้ป้องกันผีดิบและคนที่คิดจะรุกราน และมีการสร้างหอสังเกตุการณ์อยู่โดยรอบ และที่สำคัญที่นี่มีไฟฟ้าใช้ เพราะเห็นแสงไฟจากไฟฟ้าสว่างออกมาให้เห็น
   เมื่อประตูถูกเปิดออก และขบวนรถแล่นเข้าไปจอด ภายในยังเห็นตู้คอนเทรนเนอร์ที่นำมาดัดแปลงเป็นบ้านที่พักอาศัยอยู่หลายตู้ ในที่บริเวณนั้น ยังมีอาคาร 3 ชั้นหลังใหญ่อยู่หลังหนึ่ง คาดว่าเป็นที่ตั้งสำนักงานของเหมืองแห่งนี้ แต่ตอนนี้ถูกใช้เป็นฐานของโซดา
   คนของโซดา เมื่อลงจากรถ ก็สงสัญญาณให้พวกของเนยลงจากรถตัวเอง เนยก่อนจะลงไป พูดบอกกับแดนว่า
   "ถึงนายจะโกรธฉันยังไงก็ตาม แต่อย่าลืมว่าฉันเป็นคนช่วยนายเอาไว้ และตอนนี้นายก็อยู่ในการควบคุมของฉัน ถ้านายขัดขืนหรือไม่ยอมทำตามคำสั่งฉันและทำให้ฉันเสียงานละก็ ฉันจะฆ่าทิ้งทั้งสองคนเลย เอาละตามฉันลงมา"
   ตอนแรกแดนไม่ขยับลงจากรถ เพราะไม่อยากทำตามคำสั่งเนย แต่เรนพยายามดันแดนให้ลงไปโดยพูดกระซิบบอกด้วยท่าทางไม่พอใจว่า
   "ฉันไม่รู้ว่านายมีเรื่องอะไรกับแฟนเก่าของนายนะ แต่ขอร้องละว่า อย่าทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่เลยได้มั๊ย... ลงไปเร็วๆเถอะ หรืออยากให้ฉันตายไปกับนายด้วย"
   แดนเลยจนปัญญา ถอนหายใจ ขยับตัวลงจากรถ ตามเนยลงไปอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
   แล้วคนทั้งหมดก็เดินเข้าไปในอาคารหลังใหญ่ที่เห็นอยู่ตรงหน้า โดยปกติแล้ว การมาเยือนในถิ่นฐานผู้อื่น เพื่อการเจรจา สิ่งที่ต้องทำคือการ ไม่นำอาวุธติดตัวเข้าไปในการพบปะบุคคลที่จะทำการเจรจาด้วย กฏระเบียบนี้เป็นที่รู้กัน คณะของเนยจึงฝากอาวุธที่ติดตัวมาไว้ที่คนของโซดาอย่างไม่มีปัญหาอะไร
   จากนั้นคนของโซดาก็พาพวกของเนยไปพบกับจาคอป ผู้ซึ่งทำหน้าที่ดูแลปกครองที่นี่ เนยแปลกใจนิดหน่อย จึงถามว่า
   "ฉันคิดว่าคนปกครองที่นี่คือโซดาเสียอีก"
   จาคอปหัวเราะ หึหึ ก่อนพูดว่า
   "จริงๆ เธอก็คิดไม่ผิดหรอก ท่านโซดาคือผู้ปกครองและศูนย์รวมใจของคนที่นี่ และฉันคือผู้ที่ทำหน้าที่แทนเธอเท่านั้น"
   แดนตอนแรกไม่อยากเข้ามา แต่เมื่อเข้ามาแล้ว ได้ยินชื่อโซดา ก็อดไม่ได้ที่จะถามสอดขึ้นมาว่า
   "ท่านโซดา ที่พูดถึงคือ โซดา คนเดียวกันกับ โซดา ที่เป็นดาราในโลกจริงใช่มั๊ย"
   จาคอป หันไปมองแดน ใช้สายตาพิจารณาดู ก่อนจะยิ้มพูดว่า
   "จริงแท้แน่นอนทุกอย่าง"
   คำตอบของจาคอป ทำเอาแดนตื่นเต้นดีใจ จนลืมไปว่าตัวเองตกอยู่ในสถานะอะไร แดนเริ่มอย่างรู้อยากเห็นว่า โซดาในโลกแมททริกนั้นจะหน้าตาเป็นยังไง และจะสวยน่ารักแค่ไหน และอดไม่ได้ที่จะหันไปคุยกับคนของเนยที่ยืนประกบข้างตัวเขา
   "นี่ นายรู้มั๊ย ฉันเคยคุยโทรศัพท์กับโซดาด้วย เธอยังเซ็นลายเซ็นบนหลังโทรศัพท์ฉันเลย เสียงเธอน่ารักมากเลยขอบอก"
   แดนอดบอกไม่ได้และพูดอย่างกระหยิ่มยิ้มอย่างภาคภูมิ ในขณะที่คนของเนยที่แดนพูดด้วยมีสีหน้าไม่ค่อยเชื่อคำพูดของเขาเท่าไหร่ พร้อมกันนั้นเรนและเนยหันไปมองแดนด้วยสายตา กึ่งเยาะกึ่งมันไส้อย่างพร้อมเพรียง
   เรนนั้นคิดว่า อีตานี่พูดอะไรไม่เคยใช้หัวคิดเลยจริงๆ เดี๋ยวแฟนเก่านายก็เอาตายหรอก ส่วนเนยนั้นคิดว่า นี่เล่นปลื้มผู้หญิงคนอื่นต่อหน้าฉันเลยอย่างนั้นหรือ
   ทั้งสองสาวต่างคนต่างชักสีหน้าใส่แดน และเผลอหันมาสบตากันอย่างไม่ตั้งใจ เรนเห็นสีหน้าเนย ต้องร้องอุทานในใจว่า นั้นไง สงสัยจะเป็นเรื่อง แต่เนยเมื่อเรนชักสีหน้าใส่แดนกลับคิดอีกอย่างว่า ไหนบอกว่าไม่มีอะไรกัน หากไม่มีอะไรกันทำไมเธอต้องแสดงสีหน้าเหมือนหึงด้วย คงโกหกเพื่อเอาตัวรดดกันสินะ ชิ
    เนยจึงส่งสายตาแข็งกร้าวใสเรน จนเรนไม่กล้าสบตาด้วย เบี่ยงสายตาหลบไปทางอื่น
   ในตอนนั้น จาคอปไม่ได้สังเกตคนอื่น นอกจากแดน เพราะสนใจในคำพูดของเขาเกี่ยวกับโซดา จาคอปจึงเดินเข้ามาใกล้ๆแดน ตบบ่าอย่างเป็นกันเอง พูดถามว่า
   "นายรู้จักสนิทกับท่านโซดาเหรอ ถึงเคยได้คุยโทรศัพท์กัน"
   จาคอปพยายามเนียนถามเพราะอยากรู้รายละเอียด เพราะถ้าเจอคนรู้จักหรือสนิทกับโซดาในโลกจริง ย่อมเป็นปัญหาสำหรับเขาแน่ๆ เพราะจะทำให้มีคนรู้ว่า โซดาที่นี่เป็นตัวปลอม
   แดนบอกตามความเป็นจริงมีอาการเขินหน่อยๆ พูดว่า
   "คือจริงๆก็ไม่ถึงกับสนิทหรอกครับ แค่เป็นแฟนคลับ ไปขอลายเซ็น แล้วบังเอิญโทรศัพท์ที่เอาไปให้เธอเซ็น มันติดมือเธอไปตอนชุลมุน ก็เลยโทรไปขอคืน"
   คำตอบของแดนทำให้จาคอปโล่งใจ และหัวเราะออกมาได้ พร้อมกันนั้นคนของเนยที่แดนคุยด้วยตอนแรกก็หลุดหัวเราะออกมาเหมือนกัน พูดเยาะว่า
   "โธ่ เอ้ย กูก็นึกว่ารู้จักกับโซดา ที่แท้ก็แค่ไปขอลายเซ็น"
   คำพูดนี้พอหลุดออกมา ทำให้เกิดเสียงหัวเราะครืนทั้งห้อง แม้แต่เนยก็ยังยิ้มเยาะหยัน จากนั้นก็หัวเราะเบาๆพร้อมกับส่ายหน้า เพราะตอนแรกเธอก็คิดว่าแดนรู้จักโซดาจริงๆ และรู้สึกหวั่นใจ ถ้าคู่แข่งความรักของเธอจะเป็นดาราสาวโซดา แต่เมื่อความจริงเป็นแบบนี้แล้ว เธอกับรู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก และรู้สึกอารมณ์ดี
   หลังจากหมดเสียงหัวเราะ จาคอปก็เลิกสนใจแดน เพราะดูแล้วไอ้หมอนี่ท่าทางซื่อบื้อ ไม่น่ามีพิษมีภัยอะไร จึงหันไปคุยกับเนย เชิญไปเจรจาทำหารตกลงการค้ากัน
   ทั้งคู่พากันไปคุยกันอีกห้องหนึ่ง เพราะการตกลงการค้ารายละเอียดราคาสิ้นค้ามักเป็นเรื่องลับ ยิ่งคนรู้น้อยยิ่งดี
   ผ่านไปประมาณ ชั่วโมงกว่า ทั้งคู่ค่อยออกมา และจับมือกันแสดงให้เห็นว่า การเจรจาการค้าผ่านไปได้ด้วยดี
   จาคอปเอ่ยปากชมเนยว่า
   "เธอนี่ สมกับที่เป็นมือขวาของไทเกอร์จริงๆ ฉันไม่อาจได้เปรียบในการเจรจานี้เลย"
   เนยยิ้มและพูดว่า
   "คุณจาคอป อย่าคิดอย่างนั้นสิ ควรคิดเสียว่าการค้าที่เป็นธรรม ไม่มีใครเอารัดเอาเปรียบใคร จะทำให้เราค้าขายกันได้อย่างยั่งยืน และคอยช่วยเหลือเกื้อกูลกัน มันจะดีกว่านะค่ะ"
   จาคอปหัวเราะ ในความช่างพูดช่างเจรจาของเนย ดูเธอเป็นผู้หญิงที่ฉลาด และมีศิลปะในการพูดโน้มน้าวจิตใจคน จาคอปเองก็เป็นคนหนึ่งที่เป็นพูดนักจิตวิทยาที่เก่ง แต่เขาก็ยังไม่สามารถเจรจาให้ได้เปรียบเธอในการเจรจาครั้งนี้ ต้องยอมทำตามข้อเสนอของเนยเสียเป็นส่วนใหญ่ เพราะเหตุผลประกอบที่เนยยกมาเจรจานั้น ทำให้จาคอปปฏิเสธได้ยาก
   เมื่อการเจรจาเสร็จสิ้น จากคอปก็เชิญให้ทุกคนไปพักที่ห้องรับรองที่ให้คนไปเปตรียมไว้ ส่วนเนยนั้นก็ส่งคนทั้งหมดของเธอออกไปกลับไปหาไทเกอร์ เพื่อเตรียมตัวกับการนำสิ้นค้าล็อทใหญ่ส่งมาให้ที่นี้ตามข้อตกลง
   แดนพอรู้ว่าเนยทำงานให้กับไทเกอร์ รู้สึกประหวั่นใจจนพลั่นพลึงขึ้นมา เพราะถ้าเจอกับไทเกอร์แดนตายแน่ๆ ดังนั้นคิดหาทางหนีไปจากที่นี้ตลอดเวลา แม้จะนึกเสียดายที่อาจไม่เจอโซดาในโลกของเกมส์ก็ตาม
   แต่การจะหนีไปจากที่นี่ไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะเนยไม่ปล่อยให้แดนคาดสายตาไปเลยแม้แต่น้อย แดนเลยลองใช้วิธีล็อกเอาท์หนี แต่ก็ไม่เป็นผล เพราะเนยใช้นาฬิกาของเธอ ใช้คำสั้งตั้งค่าความเป็นศัตรูกับทั้งสองคนเอาไว้ ด้วยคำสั่งนี้ จะทำให้แดนและเรน ไม่สามารถทำการล็อกเอาท์เพื่อหนีออกจากเกมส์ไปได้ หากยังอยู่ในรัศมีหนึ่งตารางกิโลกเมตร ที่เนยอยู่
   (หมายเหตุ การตั้งค่าการเป็นศัตรู จะทำให้ผู้ที่ถูกตั้งค่าไว้ ไม่สามารถล็อกเอ้าท์ได้ เพื่อกันการล็อกเอ้าท์หนี ถึงแม้จะหนีและหลบซ่อน จนหาไม่เจอ แต่ถ้ายังอยู่ในรัศมี ก็ล็อกเอ้าท์ออกจากเกมส์ไม่ได้เหมือนกัน ซึ่งจะล็อกเอ้าท์ออกได้นั้นก็ต่อเมื่อหนีให้พ้นระยะก่อนเท่านั้น)
   แดนจึงคิดวิธีใหม่ โดยคิดจะหาโอกาสเหมาะๆ เล่นงานเนยและหลบหนีออกจากที่นี่ เพราะตอนนี้ลูกน้องของเนยไม่อยู่แล้ว แถมเธอไม่มีอาวุธเสียด้วย ยิ่งเนยเป็นผู้หญิงที่ตัวเล็กดูสะโอดสะองค์ ไม่น่าจะสู้แรงเขาได้ ทีนี้แหละวิชาศิลปะป้องกันตัวที่เรียนมาจากโซ อาจจะได้นำมาใช้เสียที
   แดนคิดอย่างกระหยิ่มยิ้มย่อง วางแผนไว้ในใจ เดินตามหลังเนยไปยังห้องพักที่จาคอปจัดไว้ให้ พวกเขาถูกจัดให้พักอยู่ห้องเดียวกันเพื่อสะดวกกับการจับตามองและควบคุมไม่ให้พวกเขาเพ่นพ่านไปไหนตามอำเภอใจ เพราะถึงพวกของเนยจะมาติดต่อการค้าและได้รับการต้อนรับอย่างดี แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะได้รับความไว้วางใจให้ไปไหนมาไหนได้อย่างอิสระในดินแดนแห่งนี้
   เนยรู้ข้อนี้ดี แต่ก็ไม่มีปัญหาอะไรและดูเธอจะพอใจเสียด้วย เมื่อคนนำทางพาไปถึงห้องพักและเชิญคนทั้งสามเข้าไป
   ห้องรับรองที่นี่ถือว่าดีทีเดียว ถึงแม้มันจะมีเฟอร์นิเจอร์น้อยชิ้น เพื่อสะดวกต่อการตรวจค้นด้วยสายตา แต่ก็สะอาดสะอ้าน และเรียบร้อยสวยงาม แถมมีห้องน้ำในตัวอีกต่างหาก
   คนนำทางเมื่อหมดหน้าที่ก็ปิดประตู ให้ทั้งสามคนได้พักผ่อนตามอัธยาศัย แดนรอโอกาศนี้มานาน เมื่อคนของโซดาไปแล้ว และเนยหันหลังให้ แดนเลยคิดจะจู่โจมเล่นงานเนยจากด้านหลัง
   'เอาละว่ะ'
   แดนคิดตัดสินใจ และพุ่งตัวเข้าหาเนยอย่างรวดเร็วในทันที คิดจะจับเนยล็อกด้วยการต่อสู้แบบยิวยิดสูที่ได้เรียนมาจากโซ ไม่คาดว่าเนยไหวตัวทัน เธอล้มตัวกลิ้งหลบ พร้อมกับล้วงปืนที่ซ่อนอยู่ออกมา ปืนกระบอกนี้ของเนยเป็นปืนขนาดจิ๋วที่สายลับนิยมชอบซ่อนพกพาไว้กับตัว และเธอก็ซ่อนไว้ที่ร่องนม ตอนโดนตรวจค้นอาวุธ ยังไงพวกนั้นก็ยังให้เกียรติเธอ ที่ไม่ละลาบละล้วงค้นละเอียดจนถึงขนาดจับเธอแก้ผ้า ทำให้เธอนำปืนกระบอกนี้หลุดรอดเข้ามาได้ และเมื่อผ่านเข้ามาแล้วเธอก็จัดการย้ายที่ซ่อน มาซ่อนเก็บไว้ที่เสื้อแจ็คเก็ต เพื่อสะดวกในการหยิบใช้ และตอนนี้ดูเหมือนถึงเวลาที่ต้องใช้มัน
   แดนถึงกับต้องชะงักหยุดอยู่กับที่ เมื่อเนยถือปืนเล็งมาที่เขา
   "ชะอุ้ย ธ...เธอมีปืนได้ยังไง"
   แดนร้องอุทานอย่างตกใจหน้าเสีย เมื่อเจอปืนจ่อตรงหน้า เนยจึงบอกอย่างคนมีน้ำโหปนหงุดหงิด ว่า
   "นายคิดว่าฉันโง่พอที่จะให้โดนริบอาวุธไปหมดหรือไง อย่างน้อยฉันก็ต้องซ่อนไว้ป้องกันตัวบ้าง  แล้วเมื่อกี้นายคิดจะทำอะไร จะเล่นงานฉันใช่มั๊ย"
   แดนคิดไม่ออกว่าเธอซ่อนปืนไว้ที่ไหน และเธอก็นำมันออกมาใช้ได้เร็วมากจนมองไม่ทัน ตอนนั้นเลยไม่มีอะไรจะแก้ตัวเลยหันลบสายตาไปทางอื่น เนยจึงพูดต่อว่า
   "หึ..ที่หน้าทีหลังคิดจะเล่นงานใครข้างหลังละก็ ก็หัดดูซะบ้างว่ารอบข้างมันมีกระจกสะท้อนให้เห็นอยู่มั๊ย... โง่จริงๆ"
   แดนโดนเนยด่าจนพูดอะไรไม่ออก แม่แต่เรนที่ยืนลุ้นอยู่ก็ต้องถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน คิดไม่ออกว่าจะพึงพาคนแบบนี้ ให้หนีรอดไปได้ยังไง
   แล้วจากนั้นเนยก็ลุกขึ้น แต่ยังใช้ปืนจี้ขู่แดนเอาไว้อยู่ พร้อมพูดว่า
   "นายนี่คงแค้นฉันมากเลยนะ ถึงไม่คิดจะอยู่ร่วมกันกับฉันดีๆ ฉันอุสาห์ทำดีกับพวกนายแล้วนะ ยังจะคิดลอบกัดเล่นงานฉันอีกเหรอ"
   แดนจึงพูดสวนว่า
   "ผู้หญิงอย่างเธอใครอยากจะอยู่ด้วย ถึงฉันจะโง่ยังไง ก็เจ็บแล้วจำ ไม่มีวันที่ฉันจะให้เธอหลอกใช้ฉันอีกหรอก"
   แดนบอกแบบนั้น เพราะคิดว่าเนยจะหลอกใช้ให้เขาทำเครื่องทำกระสุนให้ เพราะแดนรู้แล้วว่าเนยทำงานให้กับไทเกอร์
   เนยไม่ได้รู้เรื่องทำกระสุนอะไรนั้นเลย เลยพูดว่า
   "ใครจะไปหลอกใช้นาย นายนี่อคติกับฉันไม่เลิก สงสัยคืนนี้คงปล่อยพวกนายอยู่อย่างอิสระไม่ได้ซะแล้ว"
   เธอบอกพร้อมปลดเชือกที่ห้อยออกจากเป้หลังออกมา แล้วโยนลงไปที่พื้น จากนั้นก็บังคับให้เรน ไปมัดแดนเอาไว้ ขณะที่เรนไปมัดแดน เธออดไม่ได้ที่จะพูดกระซิบกับเขาว่า
   "นายจะดื้ออะไรกับเธอหนักหนา เดี๋ยวก็พาฉันซวยไปด้วยหรอก อะไรยอมได้ก็ยอมๆไปเหอะ"
   แดนนิ่งไม่มีอารมณ์จะตอบ เลยเงียบไม่มีอะไรจะพูด เนยได้ยินถึงกับยิ้ม พูดว่า
   "เห็นมั๊ย แฟนใหม่นายยังรู้เลยว่าควรทำตัวกับฉันยังไง ทำไมนายไม่ฟังที่เธอพูดบ้างหละ"
   เนยยังเข้าใจผิดคิดว่า เรนเป็นแฟนกับแดน เนยต่อให้ฉลาดยังไงแต่ก็เป็นผู้หญิง และผู้หญิงลองได้ปักใจเชื่ออะไรไปแล้วมักจะเชื่อสนิทใจ โดยเฉพาะเรื่องความรัก เรนเองก็ขี้เกลียดจะอธิบายแล้ว เพราะรั้นจะอธิบายก็ยิ่งเหมือนสุ่มไฟเข้ากองเพลิง เพราะเนยคิดว่าเป็นการโกหกเพื่อเอาชีวิตรอด ยิ่งทำให้เนยมีอารมณ์หงุดหงิดมากขึ้น เรนจึงคิดว่าหากเนยเลือกจะเชื่อแบบนั้นก็แก้ไขอะไรไม่ได้ ได้แต่ปล่อยให้เธอเข้าใจไปแบบนั้นก่อน ตอนนี้ที่สำคัญคือการแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าเอาตัวให้รอด
   หลังจากเรนมัดแดนเสร็จ เนยก็ให้เรนใช้ผ้าอุดปากแดนเอาไว้ เพราะแดนนั้นถึอว่าเป็นผู้ชายที่ปากจัดคนหนึ่ง เวลาพูดเหน็บด่าเนยแต่ละทีนี่ เนยถึงกับเจ็บไปถึงทรวง ดังนั้นเนยไม่อยากอารมณ์เสียกับคำเหน็บแนมของแดนจึงจัดการให้มันเงียบซะ เมื่อเรนจัดการเสร็จ เนยก็เข้าไปตรวจดูว่ามัดแน่นดีหรือไม่ หรือคิดแอบตุดติกแกล้งมัดหลวมๆให้หลุดได้ แต่เมื่อเห็นว่าแน่นดีแล้ว ก็เบาใจ จากนั้นเนยก็จัดการบังคับมัดเรนต่ออีกที
   "อ่าว ทำไมต้องมัดฉันด้วยหละ ฉันไม่คิดสู้เธอหรือทำร้ายเธอหรอกจริงๆนะ"
   เรนร้องบอกข้อร้อง แต่เนยยิ้มแบบไม่ฟังเสียง เพราะไม่ไว้ใจ เมื่อเรนพยายามพูดข้อร้องมากๆเข้า เนยก็รำคาญจัดการเอาผ้าอุดปากเธออีกคน
   พอเนยจัดการคนทั้งสองเสร็จ เนยก็อารมณ์ดีขึ้นมา เพราะตอนนี้ทั้งแดนและเรนเหมือนลูกไก่ในกำมือ ที่เธอจะจัดการยังไงก็ได้ เนยจึงลากพาทั้งสองขึ้นไปนอนคู่กันบนเตียง แล้วตัวเองก็ล้มตัวนอนทับคนทั้งสองกลิ่งไปมาบนร่างพวกเขาอย่างสนุกเบิกบานและหัวเราะชอบใจ
   "ฮิฮิ เป็นยังไง คืนนี้พวกเรานอนด้วยกันแบบนี้แหละ อยากดื้อกับฉันดีนัก"
   แดนนึกโมโหตัวเองที่ตกเป็นเบี้ยล่างเนยได้ขนาดนี้ จึงพยายามพลิกตัวดิ้นให้เนยตกลงมาจากตัวเขา
   เนยกลับไม่ได้โกรธ แต่พลิกตัวขึ้นคล่อมขี้บนหลังเขา พูดยิ้มดุอย่างมันเขี้ยวว่า
   "นายนี่ยังจะดื้อกับฉันอีกเหรอ หืม นี่แนะ นี่แนะ เอาสิ ตีให้ตายเลย ดิ้นอีกสิ ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ"
   เนยหัวเราะสนุกชอบใจและตีไปตามตัวเขา แถมยังจิกหัวแดนกระแทกที่นอนเล่น มันไม่เจ็บมากนักหรอก แต่แดนรู้สึกว่าถูกเธอหยาบแบบนี้ มันน่าอายและน่าโมโหมากกว่า ยิ่งอยู่ต่อหน้าเรน ที่นอนมองดูตาปริบๆอยู่ข้างๆด้วย ยิ่งรู้สึกสมเพศตัวเองที่สิ้นท่าตกเป็นเบี้ยล่างต่อผู้หญิงคนหนึ่งได้มากขนาดนี้  โดยที่เขาตอบโต้อะไรไม่ได้ แดนจึงหยุดดิ้นและนิ่งเงียบไป
   เนยพอเห็นแบบนั้นก็ชะโง้กหน้าไปมองหน้าเขา แดนก็พลิกคอหลบหน้าหนี
   "นายโกรธหรอ"
   เนยถามอย่างหยอกเย้า แดนกลับนึกด่าในใจว่า โกรธสิอิห่า มึงลองมาเป็นกูมั่งมั๊ยหละ ใจจริงนึกอยากจะด่าออกไป แต่จนใจที่ถูกอุดปากอยู่พูดไม่ได้ จึงได้แต่แสดงออกทางอาการ โดยการไม่อยากมองหน้าเธอ แต่เนยก็จับคอเขาพลิกให้หันมามองเธอ แดนพยามฝืนแต่แรงกล้ามเนื้อคอหรือจะสู้กล้ามเนื้อแขน ถูกเนยจับหน้าบีบหน้าจนบี้แบบบังคับให้พลิกมาจนได้
   สีหน้าของแดนตอนนั้น บวกกับหน้าที่ถูกมือเนยบีบบี้จับหันมาจนแก้มบูดเบี้ยว มันดูตลกขบขันจนเนยหัวเราะ
   "นายนี่ยิ่งดูยิ่งน่ารักนะ"
   เนยบอกจ้องมองหน้าแดนที่ถูกเธอบีบบังคับจับหันมา แล้วยิ้มหัวเราะชอบใจ แต่แดนไม่ขำด้วย ได้แต่ส่งเสียงหึในลำคอ
   แล้วเนยก็จ้องหน้าแดนนิ่ง พร้อมกับมีรอยยิ้มค้างบนสีหน้าให้เห็น รอยยิ้มของเธอ บ่งบอกได้ชัดว่าตอนนี้เธอเริ่มหลงรักแดนมากขึ้นกว่าเดิม แล้วเธอก็เปลี่ยนเป็นเสียงอ่อนหวานพูดว่า
   "ทำไม นายโกรธเหรอ แหม เล่นแค่นี้ทำเป็นโกรธไปได้ ก็ใครใช้ให้นายชอบดื้อกับฉันหละ นี่จะบอกอะไรให้นะ ว่านายเป็นคนพิเศษสำหรับฉันจริงๆนะ ในชีวิตฉันไม่เคยสนใจผู้ชายคนไหนจริงจังมาก่อน แต่หลังจากเจอนายไม่รู้เป็นยังไง ฉันกลับคิดถึงนายทุกวัน หรือนี่เขาเรียกว่าความรักกันนะ นายรู้มั๊ยว่าฉันรักนายแล้ว"
   เนยสารภาพความในใจของเธออย่างไม่อายใคร และเปลี่ยนเป็นใช้มือลูบเล่นผมของแดนเบาๆ แดนตะลึงมองเนยอย่างแน่นิ่ง ใจหนึ่งรู้สึกหวั่นไหวไปกับคำพูดของเธอ แต่อีกใจหนึ่งไม่คิดจะเชื่อตามที่เนยพูด เพราะคิดว่าที่เนยทำแบบนี้ น่าจะหลอกใช้เขาทำเครื่องผลิตกระสุนให้กับไทเกอร์ก็เป็นได้ จึงพยายามบังคับจิตใจไม่เคลิบเคลิ้มไปกับคำพูดของเนย เลยสะบัดหน้าหนีอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เนยไม่บังคับจับหน้าเขาหันมา แต่พลิกตัวเขาให้นอนหงาย พร้อมกับที่เธอลงไปนอนกอดเขาข้างๆ แล้วพูดว่า
   "นี่รู้มัย ฉันยังจำคืนแห่งความสุขของเราในห้องน้ำบ้านหลังนั้นได้อยู่เลยนะ เธอหละจำได้หรือเปล่า"
   เนยพูดโดยไม่ได้มองหน้าแดน เอาหน้าแนบซบอยู่บนอกเขา แล้วเอานิ้วมือวนเล่นตรงท้องของแดน แววตาของเธอเป็นประกาย คล้ายกับกำลังนึกถึงความสุขในค่ำคืนวันนั้น แล้วเธอก็ยังเล่าต่อไปอีกเป็นฉากๆ โดยไม่อายเรนที่นอนฟังตาปริบๆ อยู่ข้างๆ เรนถึงกับต้องขยับตัวเขินแทน เมื่อต้องมาฟังผู้หญิงคนหนึ่งพูดพร่ำพลอดรักกับผู้ชายด้วยเรื่องใต้สะดืออย่างไม่อายปาก และคิดไปว่า ไอ้ผู้ชายคนนี้มันมีอะไรดี ผู้หญิงถึงได้หลงใหลมันจัง เพราะดูแล้วมันก็ธรรมดา จะว่าเก่งก็ไม่เก่ง แถมดูจะไม่เอาไหนเลยด้วยซ้ำ

ว้าววว หายไปนานเลยนะครับ ดีใจครับที่ได้อ่านต่อ 

เวลคัมแบค ครับ หายไปนานมาก ชื่นชอบนะเรื่องนี้พล๊อตเรื่องดีมาก
เดินเรื่องได้ดีด้วย แดนเด็กร้านซ่อม เนย และนักร้องคนสวยผู้เก่งบู๊ 
แต่งต่อเลยครับเรื่องนี้ไปได้สวย ทางใส 

เกือบถูกฆ่าโหดแล้วไหมละ นายแดนไปที่ไหนมีแต่เรื่องไม่หยุด โดยเฉพาะเมื่อเจอสาวๆ มักจะมีแต่เรื่อง  เอาใจช่วยให้รอดไปให้ได้นะ รอวันที่จะได้กลับมาเจอโซดา และเฟย์
ขอบคุณมากครับ

เจ็บแล้วจำมันก็ดี เเต่ก็เล่นไปตามเกมก่อนจะดีกว่านะเเดน อย่าเอาอารมณ์เป็นที่ตั้งไม่งั้นไปไม่รอดหรอก สนุกมากครับ ยินดีต้อนรับกลับมาครับ นึกว่าจะดองหายไปเลย 555

แดนใจเย็นๆ ตามน้ำไปก่อนแล้วค่อยหนี
แวะมาอีกนะครับ รออ่านอยู่

ดีใจมากที่ได้เห็นเรื่องนี้อีกคร้ง  ขอบคุณมากกกกกกก

เม้นก่อนอ่าน
ขอขอบคุณมากครับที่เอาตอนใหม่มาให้อ่าน ห่างหายไปนานความสนุกคงมากเหมือนเดิม

เป็นหนึ่งวันที่เซอร์ไพรส์มากครับติดตามเรื่องนี้อยู่แล้วก็หายไปขอบคุณที่กลับมาครับผม

รอนานมาก อ่านแล้วยังลุ้นตามสนุกตามเหมือนเดิมครับ ขอบคุณมากครับ

[กำพล]

รอคอยมานานมากๆดีเจโซดา

ไชโย ไชโย ได้อ่านแล้วปล่อยให้ค้างคาต้องนาน แดนได้เมียเก่าแถมเมียใหม่พร้อมๆกันแน่

ขอบคุณครับ สนุกต่อเนื่องเหมือนเดิม ผมว่าลึกๆ แล้วแดนยังคงมีใจให้เนยอยู่ ถึงต่อล้อต่อเถียงมากขนาดนี้ ในโลกแห่งความเป็นจริงคนที่ตกเป็นเบี้ยล่างขนาดนั้น ไม่มีทางทำแบบแดนได้แน่ๆ ต่อให้โง่หรือซื่อขนาดไหนก็ต้องอ่านสถานการณ์ออก และที่สำคัญแดนน่าจะถูกเกมสอนอะไรมาเยอะมากแล้วหละ รอดูต่อว่าจะเกิดอะไรต่อไป ^_^

ขอบคุณครับ หายไปนาน แดนน่าจะโดนศึกหนัก

กลับมาแล้สเย้ๆคิดถึงจังรออมานานแล้วยินดีต้อนรับกลับครับ สนุกเหมือนเดิทแดนจะหนีจากเนยยังไงนะล่ะถ้าเจอไทเกอร์แดนจะริดมั้ยเนยจะช่วยแดนมั้ยยลุ้นน