ตอน 6 ตามรอยวรรณคดี สุดสาคร6 (ตอนหลวงตามาแล้ว)
           สุดสาครนั่งตรงก้นปล่องภูเขา มองไปเห็นประกายรุ้งเกิดชึ้นบนฟ้า ก็สุดดีใจ รู้ว่าท่านฤาษีหลวงตาเดินทางมาถึงแล้ว
           ฝ่ายฤาษีนั่งบำเพ็ญภาวนาอยู่ได้ยินเสียงม้านิลมังกรร้องมาแต่ไกล จึงนั่งทางในดูก็รู้ว่าสุดสาครหลานรักประสบภัยแล้ว จึงเข้าไปลูบหัวม้านิลมังกรบอกว่าตนกำลังไปช่วยสุดสาครแล้ว
           จึงร่ายคาถาเนรมิตรุ้งเจ็ดสีขึ้นมา ตัวท่านจึงขึ้นไปนั่งบนรุ้ง สั่งให้ม้านิลมังกรควบทะยานกลับไปหาสุดสาคร ส่วนตัวฤาษีขี่บังคับรุ้งไปหาสุดสาครอย่างรวดเร็ว ม้านิลมังกรเห็นสายรุ้งพุ่งหายไปในท้องฟ้าอย่างรวดเร็ว มันจึงวิ่งตามไปอย่างไม่รู้เหน็ดเหนื่อยดังคำกลอนที่ว่าไว้ ฤาษีขี่รุ้งพุ่งมาช่วย
           เมื่อมาถึงฤาษีจึงลอยตัวลงไปพาสุดสาครขึ้นมาจากก้นปล่องภูเขาได้สำเร็จ สุดสาครเมื่อขึ้นมาได้สุดแสนดีใจ ร้องไห้กอดฤาษีแน่นตามประสาเด็กที่เห็นผู้ใหญ่ พลางเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับตนทุกประการโดยไม่ได้ปิดบังอำพรางแม้แต่เรื่องเดียว
           "ไอ้ระยำชีเปลือยมาหลอกลวงหลานข้าได้เพียงนี้ มันน่าจับกระทืบให้ควยหักตายคาตีนข้าเสียนี้กระไร"
            ฤาษีพูดขึ้นเพราะความรักและโมโหโดยลืมไปว่าตนเป็นผู้ทรงศีลมิอาจจะทำเช่นนั้นได้
            "มีอย่างที่ไหน เสี้ยมสอนไปได้ให้เด็กรู้จักชักว่าวกระเด้าหิน ไม่ควยถลอกตายห่าก็ดีเท่าไรแล้ว อย่าไปทำอย่างนั้นอีกนะหลาน ไหนขอตาดูของเจ้าหน่อยซิ"
            สุดสาครตอนนั้นก็แก้ผ้าไม่มีอะไรติดตัวอยู่แล้ว จึงยืนขึ้นให้ท่านฤาษีดูใกล้ๆ
           "นี้ล่อซะถลอกยับเยินแบบนี้ แล้วตอนเจ้ากระเด้ารูหินไม่เจ็บบ้างหรือไร"
            ฤาษีพูดพลางยกมือขึ้นกลับมีกรรไกรเล็กๆ มาจากไหนไม่รู้เกิดขึ้นในมือ สุดสาครรู้สึกอายแต่ตอบไปว่า
            "มันก็เจ็บเหมือนกันแหละหลวงตา แต่มันเสียวสนุกดีเลยลืมเจ็บไป อุ้ยส์.."
            สุดสาครพูดขึ้น แต่ที่ร้องเพราะฤาษีลงมือใช้กรรไกรตัดขลิบแต่งหนังหุ้มปลายเสียให้มันดูดี  และเปิดรั้งหัวถอกออกเพื่อตรวจดูว่ามีเศษดินเศษหินใดตกค้างอยู่ข้างในหรือไม่ จะได้จัดการทำความสะอาดได้สดวกต่อไป และเป่าคาถาให้สุดสาครที่มีบาดแผลทั้งบนร่างกายให้กลับคืนเป็นปกติราวปาฎิหารย์
           "สุดสาครเอย เวลาใครเขาถามอะไร เจ้าไม่จำเป็นต้องไปตอบในสิ่งที่เจ้ารู้ทุกเรื่องก็ได้ นี้ก็ดันไปสอนอาคมของตัวให้เจ้าชีเปลือยคนร้ายเสียหมด มันได้เอาไปใช้ในทางชั่วร้ายลามกเป็นแน่"
            สุดสาครรู้สำนึกผิดยกมือไหว้วันทาขอบพระคุณ ท่านหลวงตาจึงพูดต่อ
            "การพูดอะไรต้องรู้จักคิดแยกแยะว่าอะไรควรหรือไม่ควร เช่นเรื่องเจ้ารู้จัก           ชักว่าวกระเด้าก้อนหินก็ไม่ต้องไปพูดเล่าให้ใครฟังเขาจะว่าเจ้าเป็นคนวิปริตได้ หากใครถามว่าทำไมของเจ้าเป็นแบบนี้ก็ตอบไปว่าเป็นเพราะหลวงตาขลิบให้แล้วกัน"
           จากนั้นท่านฤาษีจึงทำการสอนสุดสาครต่อไปว่า
           แล้วสอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์   มันแสนสุดลึกล้ำเหลือกำหนด 
          ถึงเถาวัลย์พันเกี่ยวที่เลี้ยวลด   ก็ไม่คดเหมือนหนึ่งในน้ำใจคน 
          มนุษย์นี้ที่รักอยู่สองสถาน   บิดามารดารักมักเป็นผล 
          ที่พึ่งหนึ่งพึ่งได้แต่กายตน   เกิดเป็นคนคิดเห็นจึงเจรจา 
          แม้นใครรักรักมั่งชังชังตอบ   ให้รอบคอบคิดอ่านนะหลานนา 
          รู้สิ่งไรไม่สู้รู้วิชา   รู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี
    จะเห็นได้ว่าท่านสุนทรภู่ให้ความสำคัญของการนำวิชาความรู้ไปใช้มากกว่าตัวความรู้ เปรียบสมัยนี้คงบอกว่าแม้เรียนจบใดมาก็ไม่สำคัญเท่ากับสามารถนำความรู้ที่มีไปหาเลี้ยงชีพตัวเองให้รอดได้หรือไม่ มิเช่นนั้นที่เรียนรู้อะไรมาก็เสียเปล่า
    ท่านฤาษีเองก็รู้ผิดเช่นกันที่ท่านปล่อยสุดสาครออกเดินทางตัวคนเดียวตั้งแต่อายุยังน้อยด้วยคิดว่าสุดสาครต่างจากเด็กทั่วไปแม้มีความคิดอ่านเกินตัวแต่จิตใจก็ยังเป็นเด็กไร้เดียงสาอ่อนต่อโลกมากนัก ขนาดให้วิชาอาคม ของวิเศษ ทั้งม้า ทั้งไม้เท้ากายสิทธิ์ ยังเสียทีคนร้ายหลอกเอาไปจนหมดตัวเช่นนี้แถมเกือบจะเอาชึวิตไม่รอด   ฤาษีเห็นสุดสาครไม่มีเสื้อผ้าใส่จึงถอดเอาผ้าสไบหนังเสือของตนออกมาตัดเย็บเป็นชุดให้สุดสาครสวมใส่ใหม่
   (จึงอยากเสริมว่า สำหรับผู้ที่อาจทำผิดพลาดสิ่งใดไป ผู้ที่ท่านจะขอคำปรึกษาช่วยเหลือได้ดีที่สุดคือพ่อแม่และญาติผู้ใหญ่ที่เคารพ เขาเหล่านั้นอาจบ่นด่าก็เพราะหงุดหงิดที่ไม่รู้ว่าจะช่วยยังไงมากกว่า แต่หากมีหนทางก็พร้อมจะช่วยจนหมดตัว เช่นฤาษีหลวงตา ซึ่งหากท่านสามารถแก้ผ้าได้เพื่อให้สุดสาครได้มีเสื้อผ้าใส่ท่านก็คงทำ)
    ระหว่างใส่เสื้อผ้าให้สุดสาคร ฤาษีจึงบอกกับสุดสาครต่อไปว่า กระเจี้ยวของเจ้าเวลานี้ก็มีขนาดใหญ่กว่าเด็กทั่วไปยู่แล้วไม่จำเป็นต้องไปทำอะไรให้ใหญ่กว่านี้ตามคำบอกของชีเปลือย จริงๆ เวลานี้หากนับตามอายุแท้จริงสุดสาครยังไม่ควรรู้เรื่องพวกนี้ แต่กลับมารู้มากเกินเด็กที่จะไปทำอะไรเรื่องพวกนี้ได้ สุดสาครจึงถามว่าแล้วต้องมีอายุเท่าไรกัน หลวงตาจึงว่าอย่างน้อยต้องสิบกว่าขวบขึ้นไปถึงจะมีได้ทั้งผู้หญิงและผู้ชาย และการจะไปทำอะไรกับผู้หญิงที่ไม่ยินยอมพร้อมใจแม้จะไปเสกคาถาให้นะจังงังก็ทำไม่ได้เป็นการข่มขืน
   (ในวรรณคดี การที่เด็กมีอายุ 10 กว่าปีแล้วรู้จักเรื่องเซ็กส์กลับไม่ใช่เรื่องแปลก เพราะดูจากวรรณคดีหลายเรื่อง เช่น พระอภัยมณี ก็ได้กับผีเสื้อสมุทรตอนอายุ 14 ปี ก่อนหน้านั้นก็ยังเป่าปี่สอนพราหมณ์ทั้ง 3 คือ วิเชียร โมรา สานนท์ ว่า
   ในเพลงปี่ว่าสามเจ้าพราหมณ์เอย    ยังไม่เคยชมชิดพิศมัย
   ถึงร้อยรสบุปผาสุมาลัย  จะชื่นใจเหมือนสตรีไม่มีเลย
   พระอภัยมณีพูดอย่างนี้ราวกับตนชำนาญในเรื่องสตรีเสียนี่กระไร คงได้ผ่านการขึ้นครูมาก่อนอายุ 14 เป็นแน่
   แม้แต่อิเหนาอายุประมาณ 13 – 14  ออกจากเมืองไปงานศพของผู้มีศักดิ์เป็นลุง ก็ไปได้เมียทีเดียว 3 คนรวด อะไรจะเก่งขนาดนี้ แค่ 13 – 14 ปีเอง)
   ท่านฤาษีเห็นสุดสาครเอาแต่ถามด้วยความอยากรู้เรื่องเหล่านี้ก็เกิดเฉลียวใจขึ้นมาว่าตัวเองได้ทำการตรวจดูดวงชะตาของสุดสาครมาก่อนว่าจะมีดวงเรื่องสตรีมาเกี่ยวข้องก็ต้องตอนอายุได้ 10 กว่าปีขึ้น แต่เนื่องจากสุดสาครเป็นเด็กมหัศจรรย์ไม่เหมือนใครจึงอาจทำให้การนับอายุของสุดสาครคลาดเคลื่อนไป ไม่อาจใช้การผูกดวงตามวิธีทั่วไปได้ จึงใช้วิธีพิเศษบวกลบคูณหารพื้นดวงชะตาของสุดสาครอย่างละเอียดอีกครั้ง
   จึงพบว่าสุดสาครคงไม่ได้พบกับพระอภัยมณีในเร็ววันนี้ตามที่คิดจึงปล่อยสุดสาครออกมาต้องอายุ 10กว่าปีขึ้นไปแล้ว แต่นับจากนี้สุดสาครจะหมดเคราะห์แล้วแถมจะได้ธิดาคนสวยเจ้าเมืองการะเวกมาเป็นคู่ในภายภาคหน้า แต่สิ่งที่ผิดไปคือสุดสาครจะเริ่มมีลาภด้านสตรีเข้ามาเรื่อยๆ ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป
   ฤาษีตรวจดูดวงสุดสาครซ้ำแล้วซ้ำอีกอยู่นาน คิดหาทางแก้ไขยังไงก็ไม่ได้ด้วยดวงชะตาของสุดสาครมาพิสดารแบบนี้ จะโทษว่าเพราะชีเปลือยเป็นต้นเหตุก็ไม่ได้ ด้วยดวงทำให้มาเจอเช่นนี้
   สุดสาครเห็นหลวงตาเงียบไปนานก็เริ่มรู้สึกอึดอัดด้วยไม่รู้ว่าต่อไปจะเป็นตายร้ายดีเช่นไร
   "ดวงชะตาของเจ้าออกพิกลอลหม่าน แต่ก็ไม่มีเรื่องร้ายใด จะมีสตรีเข้ามามากมาย แต่จำไว้นะห้ามเจ้าทำอะไรกับเด็กในวัยเดียวกับเจ้าตอนนี้ อย่างน้อยต้องสิบสองสิบสามปีขึ้นไปแล้ว แม้เจ้ายังไม่ถึงวัยอันควร เมื่อชะตาเป็นแบบนี้คงหลีกเลี่ยงไม่ได้ หลวงตาจะสอนวิชาเจ้าเพิ่ม"
   สุดสาครดีใจที่จะได้เรียนวิชาเพิ่มเติม จึงเข้าไปกราบหลวงตา
   ฤาษีได้สอนมนตรากับสุดสาครเพิ่มอีก 2 อย่าง อันแรกคือมนตราเรียกไม้เท้าวิเศษคืนมา อย่างที่สองเป็นมนตราจำแลงกาย ซึ่งแต่เดิมเป็นมนตราวิเศษของผีเสื้อสมุทรที่ถ่ายทอดให้สินสมุทรไว้ แต่สินสมุทรได้นำมาแสดงให้ฤาษีดู ฤาษีเห็นเป็นมนตราที่น่าสนใจ ท่านจึงนำมาสร้างมนต์จำแลงกายขึ้นมาใหม่ มนต์จำแลงกายฉบับที่ถูกฤาษีสร้างใหม่มีความแตกต่างจากของสินสมุทรอยู่บ้าง อาจจะดีกว่า ส่วนจะเป็นเช่นไร ผู้อ่านจะได้พบในตอนต่อไป
   เมื่อฤาษีได้ช่วยเหลือและสอนสุดสาครจบสิ้นกระบวนความแล้ว จึงให้สุดสาครทดสอบมนตราให้ดูหนึ่งรอบเมื่อเห็นสุดสาครที่มีความเฉลียวฉลาดสอนแค่ครั้งเดียวก็สามารถทำได้ถูกต้อง จึงให้สุดสาครพักผ่อนหาอาหารบำรุงร่างกายให้แข็งแรงเพื่อไปจัดการเจ้าชีเปลือยชิงไม้เท้ากลับคืนมาในเมืองการะเวก ฤาษีจึงขี่รุ้งกลับเกาะแก้วพิสดารไป
ระหว่างนี้สุดสาครจึงนั่งกินอาหารเพราะสลบไปสามวันยังไม่ได้กินอะไรเลย และรอม้านิลมังกรเดินทางกลับมา
           ถึงเวลาแล้วที่สุดสาครจะออกโรง มนต์แบบใหม่ของฤาษีที่สุดสาครได้มาจะเจ๋งเป้งแค่ไหน
          เจ้าชีเปลือยมีหวังตายแน่ โปรดชมตอนต่อไป

          (ตอนนี้ เสนอเป็นสั้นๆ อาจไม่อยู่หลายวัน แต่งได้ไม่ทันใจผู้อ่าน)

ได้เวลาเอาคืนแล้ว...

ขอบคุณครับ ต้องเอาคืนชีเปลือยแบบให้ลืมไม่ลงเลยนะน้องสุดสาคร ดันมาหลอกกันได้

ในที่สุดหลวงตาก็มาช่วยได้ทันเวลา
อยากรู้ว่าหลังจากได้เรียนรู้คาถาอาคมเพิ่มเติมแล้วจะไปจัดการกับชีเปลือยยังไง
รออ่านต่อครับ
ขอบคุณมากๆที่นำเรื่องสนุกๆอย่างนี้มาแบ่งปันกัน

มีสอดแทรกความรู้ คติข้อคิด อยู่เป็นระยะๆไม่ได้มีแต่หื่นอย่างเดียว ชอบมากครับ

ขอบคุณค๊าบ ว่าแต่ดวงของสุดสาครนี่น่าจะเป็นดวงฮาเร็มนะนี่ อิอิ

ได้คาถาเพิ่ม มันส์แน่

สุดสาคร ได้คาถามาใหม่ ทีนี่ ชีเปลือยแย่แน่ๆ เลย
สุดสาคร ได้เวลาจะ เอาคืน กะ ชีเปลือย แน่ๆ

จะมีคำสาปไหม เกิดเจอคำสาปแบบว่า มะเขือเผาเข้าไป 

เจ้าชีเปลือยเสร็จสุดสาครแน่คราวนี้

กำลังสนุกเลยครับ รออ่านตอนหน้า อยากรู้ว่าจะชำระแค้นกับชีเปลือยยังไง

ขอบคุณครับ อย่าหายไปนานนะครับแฟนคลับรอเฝ้าติดตามอย่างใจจดใจจ่ออยู่ครับ

ขอบคุณครับ มีเกร็ดความรู้ด้านวรรณคดีมาด้วย

พระเจ้าตารู้จักขลิบจู๋ด้วย ทันสมัยมาก เด้าหินยังไม่เจ็บ ขลิบสดเรื่อวเล็กสำหรับหนุ่มน้อยครับ ลุยเลยครับ ุสุดสาคร

สนุกดีครับรอติดตามตอนต่อๆไป