ผมว่านายอาร์ตแน่นอน แกล้งทำเป็นโจรบ้ากามเลยต้องรุนแรงจนกานต์จำไม่ได้เลย ว่าแต่นายอาร์ตจะจัดการจอมแส่แบบไหน ยังไงนะ ลุ้น ๆ ขอบคุณที่แบ่งปันครับ

ลึกๆ แล้วกานต์ชอบแบบดิบๆ แน่นอน

ตอนอ่านแนะนำเนื้อเรื่องที่ว่าเป็นแนวสีเทาๆหน่อยก็ตื่นเต้นชอบใจละ พอยิ่งอ่านยิ่งติดเลยครับทั่น ใจจริงลุ้นอยากให้เป็นเทาเข้มๆอีกหน่อยซะด้วยนะนี่ 

[pinmonkey]

เสียวได้อารมณ์มากครับ แต่ก็อดสงสารสองสาวนิด ๆ อยู่ไม่น้อยครับ ขอบคุณมากครับ

เดาว่าอาร์ตชัวร์ อรอนงค์ถ้ามาหลงอาร์ตแล้ว ทีนี้ล่ะบอลจะไม่เหลือใครเป็นพวกแล้วจริงๆ

ผมว่า งานเขียนของคุณ Assasin008 หลังๆเริ่มดีขึ้นกว่าแรกๆนะครับ แรกๆจะเป็นแนวอีโรติกแบบฮีโร่ (Heroic Romance) แต่หลังๆผมเห็นว่ามีการแตกพล็อตออกมามากเหมือนกัน

แต่ประเด็นที่น่าสนใจมากคือ งานเขียนช่วงแรกๆของคุณแอสซาซินมีจุดเด่น(Trait)อย่างหนึ่งที่ทำให้ในสายตานักประเมินวรรณกรรมจะค่อนข้างผิดหวัง (แต่จุดเด่นนี้จางลงไปมากในงานหลังๆ แต่ถ้าอ่านละเอียดก็จะยังเห็นอยู่) นั่นคือการเน้น Dominance ของตัวพระเอกครับ

ตัวเอกในแทบทุกเรื่องของคุณแอสซาซินจะครอบครองทุกสิ่งทุกอย่าง เป็น Top chain ของห่วงโซ่ทางสังคมครับ แค่ตรงนี้มันก็ทำให้เป็นนิยาย Heroic แล้ว แต่สิ่งที่เพิ่มมาอีก คือการที่มีฉากการหยามเหยียดศักดิ์ศรีเพศชายหรือสร้างให้เพศชายที่มีสถานภาพ collateral (เท่าเทียมกัน) ยอมศิโรราบต่อความแกร่งของตัวเอกบ่อยๆ การเน้น Dominance แบบนี้เห็นได้ชัดผ่านฉากเสียวที่โชว์สาธารณะ หรือแม้แต่ฉาก 3P ที่มีผู้ชายสองคน ที่เราให้ตัวพระเด่นที่สุดคนเดียว มันเลยจะทำให้การเกลี่ยบทไม่สมดุลครับ นิยายแรกๆหลายเรื่องของคุณ Assasin จะเห็นได้ชัดมาก อย่างตัวละครบอยกับบอล ก็รับบทเป็น underling ให้ตัวละครเอกของเรื่องคอยแสดงการ dominate พวกเขาในทุกๆเรื่อง ทั้งตอนขึ้นเตียงหรือแม้แต่คาแรกเตอร์ปกติครับ

การเน้น dominance ถ้ามองในแง่เรื่องเสียวปลดปล่อยอารมณ์ ไม่ใช่เรื่องเสียหายครับ แต่ถ้าเราต้องการเขียนวรรณกรรมหรือนิยายที่ถูกตามหลักประพันธ์. Dominance คือหนึ่งในข้อเสียที่อันตรายที่สุด เพราะจะทำให้คนอ่านซึมซับ dominance taste และยังทำให้เกิด bias ต่อตัวละคร ทำให้ตัวละครอื่นง่อยไปหมด นอกจากนี้ ความสมบูรณ์ของเหตุผลที่สร้างอยู่บนพล็อตเรื่องก็จะดูขาดๆเกินๆไม่บาลานซ์ครับ เพราะตัวเอกมีความสามารถจะเปลี่ยนแปลงทุกสิ่งอย่างจากการที่ตัวเอกเป็น Top chain ของห่วงโซ่

แต่นิยายเล่มหลังๆจุดด้อยนี้ดูเหมือนจะหายไปนิดหน่อยครับ ที่ชัดเจนมากคือเรื่อง Choice ที่เป็นแนวการเขียนที่น่าสนใจดี คือการเปิด route ให้คนอ่านเลือก แต่เรื่องธีมฮาเร็มนี่ผมก็เฉยๆนะครับ เพราะเห็นจากทุกเรื่องมาแล้วน่ะ (หัวเราะ)

เรื่องลูกไม้ใกล้ไฟ ถือว่าดีนะครับ ดึงตัวละครจากหลายๆเรื่องมาแจมได้ดี แต่อย่างที่ผมบอก พอคุณแอสซาซินเขียนบทเอกให้เป็น Supreme คาแรกเตอร์ไปแล้ว พอเอามาเทียบกับคนอื่นนี่คือเขายืนบนเวทีได้คนเดียว ดังนั้นมันก็จะเกลี่ยบทไม่ดีครับ และอ่านๆไปก็จะเห็น imbalance ที่ทำให้ตัวเนื้อเรื่องแทบไม่ต่างจากเรื่องเสียวฮาเร็มเรื่องอื่น (เพราะมีเอกเป็นตัวยืนเด่น แม้เราจะพยายามผลักตัวละครเด่นประจำเรื่องนั้นๆ แต่เขาสู้ dominance ไม่ได้ มันก็จะดูง่อยๆและไม่น่าจดจำครับ)

ยกตัวอย่างง่ายๆ เช่น ถ้าเราดูแต่เฉพาะแก่นคาแรกเตอร์กับความสามารถในการทำเรื่องอย่างว่า เรื่อง หมอผีสีเหียบ, XO, รักยม, พลังจิตพิศวาส, จิตราคะ ทั้งหมดนี้แทบไม่แตกต่างกันเลยครับ แค่เพิ่มตัวละคร เปลี่ยนพล็อตนิดๆหน่อยๆเอง

แก้วกานดานี่ผมตามอยู่ น่าสนใจเรื่องทิศทางเรื่องนะครับ ถ้าพระเอกจะไม่ใช่คนดีบ้าง มันก็จะสร้างความแปลกใหม่ให้กับโทนงานเขียนของคุณแอสซาซินได้ดีทีเดียว แต่อย่างไรเรื่องแก้วกานดานี่ก็ยังมี dominance เห็นอยู่ชัดเจนเหมือนกันนะครับ

เดาว่าอรอนงค์ต้องโดน พี่ยาม จัดการแน่ๆ หลังจากจัดฉากหลอกน้องกานต์

กานคงสะใจกับบทรักนี้แน่นอน

เสียงที่คุ้นเคยเป็นนายอาร์ตแน่ๆครับ

อ่านแล้ว เค้กแข็งปวยเลยครับ ผมชอบดิบ ๆ เถื่อน ๆ นะ แต่แฟนเก่าบอก ไม่ชอบ มันเหมือนสัตว์ 

สิงห์ ใหญ่ขนาดไหน ก้อรับได้หมด อยู่ดี / ขอบคุณครับ สนุก

มีความดิบเถื่อนสะใจ ลุ้นกันไปทีละบรรทัดเลยทีเดียว

เฝ้ารอตอนต่อไปหวังว่าจะได้อ่านฉากรุนแรงแบบนี้อีกฮ่าๆ

ขอบคุณครับ

เขียนได้หื่น น่าติดตามมากครับ

แซ่บหลาย ขอให้เป็นพี่อาร์ตนะ

ตอนหลังๆมาไรต์จัดเต็ม
สุดยอดไปเลยครับ