เรื่องต่อไปนี้เป็นเรื่องแต่ง  บุคคลภายในเรื่องเป็นบุคคลในจินตนาการไม่ได้มีเค้าโครงจากเรื่องจริงแต่อย่างใด



บทที่6

      "มายด์เป็นยังไงบ้าง  อยู่บ้านรึเปล่า"

      "ค่ะพี่  มายด์รู้สึกดีขึ้นมามากแล้วค่ะ  ถ้าไม่ได้พี่มายด์คงแย่กว่านี้  ขอบคุณนะคะ"

      "เอาน่ะๆ  เราคนกันเองอยู่แล้ว  ถ้ามายด์ยังรู้สึกไม่สบายใจจะหยุดไปก่อนก็ได้นะ  วันจันทร์ไม่ต้องมาเรียนก็ได้  หรือว่าถ้ามีอะไรก็โทรหาพี่นะ  พี่เป็นห่วง"

      "ค่ะพี่"มายด์อมยิ้มน้อยๆ  รู้สึกดีเป็นอย่างมากที่นอกจากเพื่อนสนิททั้ง4 ของเธอแล้วยังมีพี่ชายผู้แสนดีคนนี้คอยเป็นห่วงอยู่ "ถ้ามีอะไรมายด์จะนึกถึงพี่คนแรกเลยค่ะ"

      ...ผมวางสายจากสาวน้อยในดวงใจด้วยความรู้สึกโล่งอกที่น้องมายด์ไม่คิดมากกับเรื่องเมื่อวานแล้ว  ถึงแม้ว่าในใจผมเองจะร้อนรุ่มสักเท่าไหร่ก็ตาม...คอยดุเถอะ  มันหน้าไหนที่ทำกับมายด์กูจะตามให้เจอแล้วลากคอมันมาจัดการให้หมดเลย...ผมคำรามในใจ

      ...ก่อนเอ็งจะทำอย่างนั้น  สะสมอักษรให้ได้มากกว่านี้ก่อนเถอะ  ไม่งั้นแม้แต่ข้าก็คงช่วยอะไรไม่ได้หรอกนะ...

      แกงเกอร์ในหัวผมพูดเตือน  รู้สึกว่าช่วงนี้มันจะสะสมพลังได้มากพอจะอยู่คุยกวนตีนกับผมได้มากขึ้นเลยยิ่งทำให้ผมสบายใจหน่อยเพราะถ้าไปเจออันตรายอะไรอีกโดยที่ไม่มีมันผมคงแย่แน่ๆ "เออๆเก็บก็เก็บ"ผมบอกมันด้วยความรำคาญและต้องนึกขอโทษพยาบาลขิมในใจที่ต้องมาเป็นเป้าหมายรายต่อไปของผมอย่างเลี่ยงไม่ได้เพราะผมต้องการพลังมากกว่านี้ในการที่จะปกป้องคนที่ผมรักให้ปลอดภัย


...............................................................................


      รถยนต์สีดำสนิทดุจท้องฟ้ายามค่ำคืนมาจอดนิ่งอยู่หน้าบ้านหลังเล็กๆดูอบอุ่นภายในหมู่บ้านโครงการหลายล้าน  พยาบาลขิมยืนรออยู่หน้าบ้านก่อนแล้ว  พอรถจอดก็เปิดประตูเข้ามานั่งทันที


 


      "...วันนี้คุณขิมสวยมากเลยครับ"ผมชมกับการแต่งตัวของเธอในชุดเดรสกระโปรงสั้นสีชมพูสวยและมีเสื้อกันหนาวสีดำบางๆสวมทับอีกทีเพื่อความเรียบร้อย  แต่อะไรไม่ร้ายเท่ากับว่าวันนี้เธอไม่ได้สวมแว่นมา  ความสวยภายใต้กรอบแว่นนี่แหละที่ทำเอาผมถึงกับอึ้งไปเลยทีเดียว

      "ขอบคุณค่ะ"พยาบาลขิมเอ่ยเขินๆ  กระชับเสื้อกันหนาวมาปิดชุดให้มากขึ้น

      "ว่าแต่ไม่มีใครอยู่บ้านเหรอครับ  ดูเงียบเชียบเลย"

      "...ค่ะ  พอดีคุณพ่อขิมซื้อเอาไว้นานแล้ว  แล้วขิมได้ทำงานแถวนี้เลยขอพ่อมาอยู่บ้านนี้น่ะค่ะ"พยาบาลขิมตอบตรงๆทั้งที่สีหน้าแววตายังดูไม่ค่อยไว้ใจผมเท่าไหร่นัก

      "เอาเป็นว่าวันนี้พักเรื่องเครียดๆกันก่อนดีกว่า  ผมเลี้ยงหนังเลี้ยงข้าวคุณขิมเองครับ  เต็มที่เลย  ถือว่ามาพักผ่อนกับผมหนึ่งวันโดยได้ผลพลอยได้เป็นความสงบสุขของคุณขิมเป็นที่ไม่ต้องมีคนมาคอยตามตื๊ออีก  ดีมั้ยครับ"

      "ค่ะ"พยาบาลขิมยิมหวานดูน่ารักสดใสชวนมองเข้าไปอีก "เรียกขิมเถอะค่ะ  มีคุณนำหน้าแล้วมันรู้สึกเขินๆ"

      "โอเคครับคุณขิม"ผมแกล้งเรียกเพื่อให้เธอยิ้มออกมาอีกครั้ง...ถ้าผมได้เคยเจอน้องมายด์เข้าก่อนรอยยิ้มเปี่ยมเสน่ห์นี้คงทำผมเคลิ้มไปไกลจนกู่ไม่กลับแน่ๆ  ถึงอย่างนั้นมันก็ยังน่ามองอยู่ดีสำหรับผม "เอ้อ  ถ้าขิมจะมองกระจกหลังจะเห็นรถคันนึงตามเราอยู่  ผมว่า...นั่นน่าจะเป็นคนที่ตามตื๊อขิมอยู่นะครับ"

      "เอ่อ...คือขิมว่ามันใจร้ายกับเขามากเลยนะคะที่ทำแบบนี้  คือคุณต่อเขาก็ไม่ได้ทำอะไรไม่ดีกับขิมเลย..."

      "แล้วขิมจะให้เขาตามตื๊ออยู่อย่างนี้เหรอครับ  ผมว่ายังไงก็ไม่สมควรนะครับที่ทำแบบนี้กับผู้หญิงตัวคนเดียวอย่างขิม  ยังไงก็ต้องตัดให้ขาดครับจะได้หมดห่วงไม่ต้องมีคนคอยตามกวนใจขิมอีก  ผมช่วยขิมเอง  ตกลงมั้ยครับ"

      "...ค่ะ"พยาบาลขิมพยักหน้ารับทำให้ผมมีโอกาสบอกแผนของผมให้พยาบาลขิมได้รู้  ที่สำคัญผมกำชับพยาบาลขิมเอาไว้ด้วยว่าห้ามหันมองไอ้คุณต่อนี่เด็ดขาดไม่อย่างนั้นเดี๋ยวจะโดนจับได้ว่าเราสองคนแสดงละครตบตากันให้ดู  และละครฉากแรกของผมก็คือไปกินข้าวกันในร้านอาหารหรูๆสังแห่ง...

      "เอ่อ...ขิมต้องกอดแขนคุณเก่งอย่างนี้ตลอดเลยเหรอคะ"พยาบาลขิมเอ่ยเขินๆกับบทที่ผมวางเอาไว้เพราะผมดันไปบอกว่าให้กอดแขนผมแน่นๆตอนเดินไปไหนมาไหนด้วยกันจะได้ดูเหมือนแฟนกันแบบสมจริงสมจัง  ส่วนผมน่ะเหรอ  ฟินสิครับมีสาวน่ารักมากอดแขนอย่างนี้

      "ครับ  ไม่งั้นมันก็ไม่เหมือนแฟนกันสิครับ  ทำตัวตามสบายเถอะนะขิมเดี๋ยวผมเลี้ยงข้าวเอง"ผมพาเดินเข้าร้านอาหารปิ้งย่างร้านหนึ่ง  หางตาก็คอยเหล่มองตลอดว่าไอ้คุณต่อมันตามมารึเปล่า  แน่นอนว่ายังตามผมมาอยู่ห่างๆอย่างกับสตอล์คเกอร์ยังไงอย่างนั้น...หึ! ในเมื่ออยากจะตามมาดูเองสงสัยคงอยากเจอภาพบาดตาบาดใจแหงๆ... คิดได้อย่างนั้นผมก็โอบเอวเพรียวบางของพยาบาลขิมเข้ามาแนบชิดมากขึ้นอีก  แม่สาวสี่ตาเงยหน้ามองผมทันทีแต่ไม่มีอาการขัดขืน  คงเพราะกลัวความจะแตกนั่นแหละเลยทำให้ผมเหมือนได้ถือไพ่เหนือกว่าเธอ

      "มาสองคนครับ  ช่วยหาโต๊ะในๆให้หน่อยนะครับ"ผมพูดกับพนักงานต้อนรับหนุ่ม  เขารีบนำผมไปยังมุมในร้านตาคำขอ  พอถึงโต๊ะผมถึงคลายกอดออกจากเอวคอดเพรียว  พยาบาลขิมรีบถอยออกไปนั่งฝั่งตรงข้ามผมด้วยใบหน้าแดงก่ำทันที "เอ่อ...ขอโทษนะครับคือผมเห็นเขามองเราอยู่ผมเลยจะทำอะไรบาดตาเขาหน่อยจะได้เลิกตามแล้วตัดใจจากขิมไวๆสักที  รับรองเลยครับว่าถ้าเขาเลิกตามปุ๊บผมจะพาขิมกลับบ้านปั๊บเลย"

      "ค-ค่ะ"พยาบาลขิมก้มหน้างุดทำตัวไม่ถูกยิ่งดูน่ารักเข้าไปใหญ่

      "สั่งได้เลยครับ  ผมบอกแล้วว่าวันนี้เลี้ยง  พักให้เต็มที่เลยไม่ต้องเกรงใจผมนะ"ผมยิ้มให้หวังให้เธอหายประหม่าแต่กลับมีเสียงโทรศัพท์มาขัดจังหวะคุยของเราสองคนซะก่อน "เอ่อ...ขิมสั่งได้เลยนะขอผมรับสายนี้แป๊บ"ผมรีบบอกเธอเมื่อเห็นว่าใครที่โทรเข้ามา

      "สวัสดีครับพี่กอล์ฟ  ไม่โทรหาผมเลยนึกว่าลืมผมไปแล้วซะอีก"

      "กอล์ฟ?"เสียงปลายสายดูจะงงกับชื่อที่ผมเรียกจนผมนึกว่ารับสายผิดคนซะแล้ว "อ้อ!!  ขอโทษด้วยนะ  ช่วงนี้พี่เป็นอะไรไม่รู้มันชอบจำชื่อตัวเองไม่ได้  เป็นมาวันสองวันแล้วน่ะ  ว่าแต่...คิดถึงแฟนคนนี้บ้างรึเปล่าเนี่ย"

      "คิดถึงสิครับ"ผมกระซิบ  ในหัวชักกังวลแล้วว่าพี่กอล์ฟจะโดนดีจากกฏ7วันที่ไอ้แกงเกอร์บอกผมเข้าซะแล้วเพราะนี่เราก็ไม่ได้มีอะไรกันมาได้สักพักแล้วเหมือนกัน

      "พูดดังๆหน่อยสิพี่ไม่ค่อยได้ยิน"พี่กอล์ฟแกล้งกวนผมซะงั้น

      "คิดถึงสิครับ" ผมพูดดังขึ้นอีกหน่อยจนพยาบาลขิมได้ยิน  สาวแว่นถึงกับจ้องผมเหมือนอึ้งๆแล้วอมยิ้มนิดๆ "ว่าแต่โทรหาผมได้นี่แปลว่าพี่ฐาไม่อยู่ด้วยเหรอครับเนี่ย  ผมไม่เอาแบบว่าโทรยั่วใผ้พี่ฐาจับได้นะ  ผมยังไม่อยากโดนพี่ฐามาเชือดตอนหลับ"

      "ไม่ต้องห่วงหรอก  ตอนนี้ฐาไปจัดฉากถ่ายแบบอยู่พี่เลยหลบมาโทรคุยในห้องน้ำ  งานยุ่งมากเลยถ่ายแบบดาราทุกวันจนมือไม่ว่าง  ถ้าได้เรามาช่วยงานอีกคนก็คงดี...เอ้อ!  วันจันทร์พี่หาเรื่องหลบฐาไปเจอเราได้  วันนั้นว่างมั้ยพี่อยากเจอ"

      "ได้สิครับ  พี่มาได้ตลอดเลย  ถึงแล้วก็โทรหาผมได้เลยนะเดี๋ยวผมไปหา"

      "จ้า  แล้วเจอกันนะที่รัก  แค่นี้ก่อนนะเหมือนมีคนมา"

      แล้วสายก็ตัดไปดื้อๆ  ผมวางโทรศัพท์ลงเริ่มคิดหนัก ...งานเริ่มงอกแล้วสิกู  7วันต้องเย็ดทีอย่างนี้ถ้าเก็บตัวอักษรไปเยอะๆมิต้องคอยสนองความรักให้สาวๆตลอดจนแห้งตายเลยเหรอเนี่ย...

      ...จะยากอะไร  ทำให้ท้องให้หมดก็จบแล้วไงไอ้โง่  อย่าลืมสิว่ากฎทุกข้อที่บอกไปจะไม่เป็นผลกับคนท้อง  หมายความว่าถ้าขโมยอักษรมาได้เสร็จก็ทำให้ท้องไปซะกฏ7วันมันจะได้ไม่มีผล  นี่ต้องให้ข้าคอยสอนทุกอย่างเลยรึไงวะ  กฎนี่มันกฎเหมือนกฎหมายบ้านเมืองนั่นแหละหัดหาช่องโหว่เอาเองบ้างสิวะ...

      แกงเกอร์จัดผมเป็นชุดเล่นเอาผมหูตาสว่างขึ้นเยอะแต่ใจจริงอยากให้มันหุบปากเงียบแบบเมื่อก่อนมากกว่าเพราะดูเหมือนยิ่งมันปรับตัวกับพลังอักษรอันน้อยนิดของผมได้ก็เริ่มพูดมากและนับวันก็ยิ่งปากหมาขึ้นเรื่อยๆ

      "...ใครอ่ะ  แฟนเก่งเหรอ  ผู้หญิงที่ขิมเจอตอนเจอกับเก่งครั้งแรกรึเปล่า"ดูเหมือนพยาบาลขิมจะสนใจความสัมพันธ์ของผมกับผู้หญิงปลายสายเมื่อกี้ขึ้นมาทันที  ท่าทางเหนียมอายไม่รู้หายไปไหนหมด

      "อ่อ  พี่ที่ชมรมถ่ายรูปน่ะครับ  พอดีพี่จะมาทำธุระที่ ม.เลยโทรมาบอกผมก่อน"

      "แต่ท่าทางคุยกันสนิทกันจังเลยนะเนี่ย  ขิมนึกว่าแฟนซะอีก"

      "555 แฟนเฟินอะไรกัน  ก็ขิมไงแฟนผม"ผมตัดบทสนทนาไม่ให้ซักต่อและดูเหมือนพยาบาลขิมจะได้สติพอดีว่าตอนนี้มีคนตามเราสองคนอยู่ "ว่าแต่ขิมเนี่ยเป็นคนเปิ่นๆเหมือนที่หมอไนท์บอกเลยนะครับ"ผมกระซิบเบาลงเพื่อไม่ให้คนอื่นได้ยิน  พอพยาบาลขิมฟังก็แก้มแดงขึ้นมาทันที

      "พี่หมอไนท์เผาขิมเหรอเนี่ย"

      "เอาเถอะครับอย่าโกรธหมอไนท์เลย  ขิมเป็นตัวของตัวเองกับผมแบบนี้แหละดีแล้วผมชอบ"ผมเหล่ตาส่งสัญญาณไปทางอีกโต๊ะหนึ่งข้างหลังเราเพื่อสื่อความหมายเป็นนัยๆว่ายิ่งเธอเป็นธรรมชาติกับผมมากเท่าไหร่ละครตบตาครั้งนี้ก็จะยิ่งเนียนขึ้นเท่านั้น  และที่ผมรู้ว่าไอ้คุณต่อมันนั่งตรงไหนนี่ก็เพราะเมามันสะท้อนบนกระจกใสด้านหลังพยาบาลขิมพอดีนั่นแหละ  คิดแล้วก็ตลกดี  คิดจะแอบตามแต่สกิลแอบนี่แทบจะเป็นศูนย์เลยจริงๆไอ้ผู้ชายคนนี้

      อาหารจานเนื้อถูกยกมาวางให้เราสองคนได้เริ่มลงมือย่างกัน  ดูเหมือนพยาบาลขิมจะชอบมื้อนี้เอามากๆเพราะเล่นจ้องเนื้อที่ย่างอยู่บนเตาตาเป็นมันเลยทีเดียวผมเลยแกล้งคีบเนื้อที่เธอเล็งเอาไว้ไปกินหน้าตาเฉย

      "เอ้า!! แย่งขิมเฉยเลยขิมจองชิ้นนั้นไว้แล้วนะคะ"พยาบาลขิมทำหน้านิ่วอย่างกับหมูน้อยหิวข้าวยิ่งทำให้ผมยิ้มออกมามากขึ้นอีกกับความน่ารักของเธอและผมก็คีบเนื้อชิ้นที่สองขึ้นมาอีกหน้าตาเฉย "ชิ้นนั้นขิมก็เล็งไว้นะคะ"เธอรีบโวยทันที

      "ก็ถ้าอยากกินก็ต้องให้ผมป้อนสิครับแฟน  เอ้าอ้ามมมม"ผมแทบจะยกรางวัลออสก้าให้ตัวเอง  นี่มันตีบทแฟนแตกกระจายชัดๆ  พยาบาลขิมซะอีกที่ถึงกับหน้าแดงเมื่อเจอมุกนี้แต่สุดท้ายก็ต้องยอมอ้าปากให้ผมป้อนอย่างว่าง่าย  แน่นอนว่าอีกหลายๆชิ้นต่อมาเธอก็ต้องอ้าปากให้ผมป้อนอีกจนหลังๆเธอแทบจะอ้าปากรอและทำตาใสซื่อทุกครั้งที่ผมคีบเนื้อขึ้นมา...ผมชักเริ่มเข้าใจแล้วสิว่าไอ้คุณต่อมันชอบอะไรในตัวสาวน้อยขี้อายอย่างพยาบาลขิม  นี่ถ้าผมไม่ได้เห็นมุมนี้ของพยาบาลขิมก็คงรู้สึกแค่ว่าเป็นคนน่ารักเฉยๆเหมือนกันนั่นแหละ



      หลังจากเพิ่มน้ำหนักให้ตัวเองและลดน้ำหนักของกระเป๋าตังลงแล้วผมก็พาพยาบาลขิมคนสวยไปซื้อตั๋วหนังต่อ  ถือว่าผมหลวมตัวไปมากที่บอกว่าจะเลี้ยงเพราะพอพยาบาลขิมเริ่มสนิทกับผมก็เริ่มมีลูกอ้อนทันที

      "ขอขิมดูLoving Octoberนะๆๆ  ขิมอยากดูเรื่องนี้มากเลย  เก่งตามใจขิมใช่มั้ยเพราะเราเป็นแฟนกันนี่นา"เธอเอาข้ออ้างว่าแฟนมาเล่นผมซะแล้ว  ทั้งที่ผมอยากดูเรื่อง Spy X-ray มากแท้ๆสุดท้ายเลยต้องยอมดูจนได้  พอถึงตรงนี้ผมก็อดสะใจลึกๆไม่ได้ที่ไอ้คุณต่อก็ต้องซื้อตั๋วเรื่องนี้เพื่อตามเราเข้าไปดูหนังรักเลี่ยนๆนี่แบบที่ผู้ชายอย่างเราๆไม่ได้อยากจะดูเลยสักนิด

      ตอนนี้พยาบาลขิมควงแขนผมแบบไม่มีท่าทีขัดเขินแล้ว  คงเพราะเห็นผมนิ่งไม่ได้แสดงท่าทีจีบหรือลวนลามอะไรล่ะมั้งความระมัดระวังตัวเลยแทบจะไม่มีอีกแล้วซึ่งมันทำให้แขนผมได้สัมผัสกับการเบียดชิดของหน้าอกนุ่มๆภายใต้ชุดเดรสสีชมพู  กลิ่นหอมๆจากไรผมโชยอ่อนมาให้คนตัวสูงกว่าอย่างผมได้กลิ่น  มันชวนให้ผมอยากก้มไปสูดกลิ่นหอมนี้ใกล้ๆจริงๆ

      "ขิมไม่เขินผมแล้วเหรอ  กอดซะแน่นเชียว"ผมถามขณะที่เราเดินมานั่งยังที่นั่งที่เราจองเอาไว้

      "ก็ดูเก่งออกจะช่วยขิมทุกอย่างอย่างนี้ขิมจะมาระแวงทำไมล่ะ  ขิมไม่อยากให้เก่งรู้สึกไม่ดีน่ะ"ขิมทำหน้าตาใสซื่อเล่นเอาผมปวดใจนิดๆที่จะต้องหลอกฟันสาวคนนี้  อันที่จริงก็ไม่อยากทำหรอกทั้งน่ารักทั้งใสซื่อขนาดนี้ผมอยากปกป้องไม่ให้เจอคนที่ไม่ดีมากกว่าจะมาทำร้ายซะเองอีก

      ...ไม่  ถ้ายังอยากช่วยคนรักของเอ็งอยู่ล่ะก็เราต้องพึ่งกันนะ  ยังไงเอ็งก็ต้องจัดการผู้หญิงคนนี้ให้ได้...

      เสียงแกงเกอร์ในหัวผมเตือนสติทำให้ผมต้องตัดใจ...เฮ้อ  อักษร ข.ไข่หายากซะด้วย  นี่ขนาดหาคนที่จะมาแทนขิมทั้งอาทิตย์แล้วผมยังหาไม่ได้เลย  สงสัยคงต้องทำจริงๆซะแล้วล่ะ...

      "ขอบคุณมากนะขิมที่ไว้ใจผม  แล้วนี่รู้ใช่มั้ยว่าผมไม่ได้ชื่อเก่ง"

      "อือ  ก็พี่หมอไนท์บอกว่าความจำเสื่อมนี่  แต่จะไม่เรียกแทนอะไรสักอย่างเลยขิมก็ไม่รู้จะเรียกอะไร  เลยเรียกเก่งตามพี่หมอไนท์น่ะ"

      "อ่อ  ถึงว่าสิว่าทำไมเรียกว่าเก่ง..."หางตาผมเหลือบไปเห็นใครบางคนเดินเข้ามาในโรงหนังโดยนั่งถัดจากเราไปแถวนึง  ตอนนี้หนังยังไม่ฉายไฟเลยเปิดสว่างให้ผมได้เห็นหน้าชัดๆ  ก็ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกครับ  มันก็คนคุ้นเคยอย่างไอ้คุณต่อนั่นแหละ "...เลิกคุยเรื่องนี้ดีกว่า กขค มานั่งแล้ว"ผมเข้าไปกระซิบใกล้ๆหูพยาบาลขิม  เล่นเอาเธอขยับหนีนิดๆด้วยความตกใจก่อนจะแอบชำเลืองมองไปทางไอ้คุณต่อนั่น

      "มาแล้วเหรอ"


 



      "ขอผมกอดหน่อยนะ"ผมกระซิบแล้วโอบไหล่พยาบาลขิมให้เข้ามาซบ  เธอชำเลืองมองผมเขินๆแต่คงเพราะเห็นผมทำหน้านิ่งเลยไม่ได้บ่นอะไรได้แต่ซบหน้าลงกับไหล่ผมจนหนังเริ่งฉาย

      "ขิมอึดอัดมั้ย  ผมจะได้ปล่อย"ผมถามเมื่อหนังฉายไปได้สักพัก  พยาบาลขิมพยักหน้านิดๆทำให้ผมคลายกอดออกแล้วเธอก็กลับไปนั่งตัวตรงอีกครั้ง  ดูเธอจะตัวเกร็งทีเดียว  คงเพราะตื่นเต้นล่ะมั้งที่เพิ่งเคยถูกผู้ชายกอด

      ผมกลับมาเข้าแผนตัวเองอีกครั้ง  คราวนี้ผมหวังจะใช้พลังทำให้พยาบาลขิมยอมเหมือนอย่างคนอื่นๆแต่พอมองชื่อบนหัวเธอแล้วอดลำบากใจไม่ได้...ขิม วิรัฐฐา หงส์สำฤทธิ์...ชื่อนี้มันมีแต่อักษรที่เขาไม่ค่อยเอามาใช้ผสมคำกันทั้งนั้น  จะผสมคำทีก็ยาก  ได้มาก็ไม่เป็นคำที่ใช้ได้สักตัว  ผมใช้เวลาที่ดูหนังไปกับการเรียงอักษรไหม่เกือบครึ่งเรื่อง  จับผสม ก.ไก่ ก็แล้วแต่ก็ยังไม่ใช่คำที่ต้องการจนไปเจอคำหนึ่งคำที่พอใช้ได้  เรียกว่าเหมาะเลยจะดีกว่าแต่ผมไม่อยากใช้กับคนน่ารักๆอย่างขิมมากเท่าไหร่นัก

      คำที่ผมเรียงได้คือ  เอา ท.ทหาร จากคำว่าฤทธิ์  มาตามด้วยสระ อา จากชื่อต้น  และเอา ส.เสือจากนามสกุลมาต่อเข้าไป  นั่งคือคำว่า 'ทาส'  ซึ่งถ้าผมใช้คำนี้ล่ะก็ขิมต้องเชื่อฟังผมทุกอย่างแน่แต่กับสาวผู้เรียบร้อยน่ารัก  ขี้อายแถมไม่ทันคนอย่างนี้ผมไม่อยากทำร้ายให้เธอบุบสลายเลยจริงๆ

...เลือกเอาระหว่างคนที่เอ็งรักกับผู้หญิงคนนี้  เอ็งจะเลือกช่วยใคร...

      แกงเกอร์ในหัวผมคำรามต่ำเหมือนไม่พอใจนักที่ผมยังยึกยังไม่ยอมทำอะไรสักที...เอาก็เอาวะ  ขอโทษนะขิม...ผมถอนหายใจ  รวบรวมความกล้าทั้งหมดสะกิดขิมเบาๆ

      พยาบาลขิมหันมามองผมหน่อยๆเหมือนไม่อยากละสายตาจากฉากที่พระเอกกำลังจะจูบนางเอกนักแต่พอเห็นผมเหมือนมีอะไรจะพูดเลยเอียงหูเข้ามาหาโดยตาทั้งคู่ไม่ได้ละสายตาจากจอผ้าผืนยักษ์  แล้วผมก็โน้มตัวเข้าไปกระซิบสิ่งที่จะเปลี่ยนเธอไปตลอดกาลให้ฟัง "...ขิม  จากนี้ไปขิมต้องเชื่อฟังคำสั่งผมทุกอย่าง  ขิมต้องเป็น 'ทาส'รัก ของผมนะ"

      พยาบาลขิมถึงกับหันขวับมองผมอย่างไม่เชื่อสายตา  ดูจะอึ้งไม่น้อยที่ถูกผมพูดจาด้วยคำที่เสมือนกับลวนลามและหยาบคายกับเธอออกมา  แต่ถ้อยคำที่ผมเปล่งออกไปก็ไม่สามารถย้อนกลับได้อีกแล้ว  คำว่า 'ทาส'บนหัวเธอหลอมละลายตัวเองและซึมซับลงไปในร่างจนเธอสั่นสะท้านเป็นที่เรียบร้อย

      "ทำไมเก่งพูดแบบนี้กับขิมล่ะ"

      "...มันเป็นบทน่ะ"ผมแถเพราะดูเธอจะโกรธผมเอามากๆ "ขอโทษนะขิม  ผมขอโทษ"

      "ขิมจะถือว่าเมื่อกี้ขิมหูฝาดนะ"พยาบาลขิมพูดเสียงสั่น  น้ำตาเริ่มหน่วงคลอและไหลลงมาทั้งสองข้างแก้ม

      "..."ผมตัดสินใจอยู่นานก่อนที่จะยอมทำเรื่องที่ผมคิดว่าชั่วที่สุดกับเธอ "จูบกันเถอะ  ให้เหมือนที่พระเอกจูบนางเอกเมื่อกี้เลย"ผมสั่ง  พยาบาลขิมหันมองผมด้วยสีหน้าไม่พอใจมากกว่าเก่า  ปากกำลังจะเอ่ยอะไรออกมาสักอย่างที่ผมเดาได้ไม่ยากว่าคงเป็นคำด่าแน่ๆแต่ผมไม่สนใจ  ดึงเธอเข้ามาประกบจูบกันกลางโรงหนัง

      วินาทีที่ริมฝีปากผมสัมผัสกับริมฝีปากเธอมันราวกับทุกอย่างหยุดนิ่ง  ความอ่อนนุ่มและกลิ่นหอมหวานจากภายในปากทำให้ผมโอบไหล่เธอเข้ามาจูบแน่นขึ้นอีก  ลิ้นผมสอดส่ายเข้าไปลิ้มรสเนื้อย่างภายในปากเธออย่างอ่อนโยนและเหมือนลิ้นที่ขยาดกลัวของเธอก็ค่อยๆเริ่มขยับเข้ามาพันเกี่ยวกับลิ้นผมทีละนิดกระทั่งไม่มีความตื่นกลัวหรือขยาดกับการจูบอีก

      เราสองคนจูบกันนานเท่าไหร่ก็ไม่รู้แต่กว่าจะรู้ตัวอีกทีก็เป็นเป้าสายตาของคนทั้งโรงทำให้ผมค่อยๆถอนจูบจากขิมออกแล้วจูงเธอลุกออกไปโดยไม่มีวี่แววของไอ้คุณต่อนั่นอีก...ตอนนี้มันคงรู้แล้วว่าไม่ควรเข้ามายุ่งระหว่างความสัมพันธ์ของผมกับขิมและมันคงจะอกหักน่าดูที่เห็นฉากบาดตาบาดใจแบบนี้

      เราสองคนเดินลงมาเรื่อยๆเพื่อไปยังลานจอดรถ  ตลอดทางพยาบาลขิมเงียบมากไม่พูดไม่จาอะไรเลยราวกับกำลังช็อคจากเรื่องที่เกิดขึ้นในโรงหนัง "ขิม" ผมเรียกเพื่อดึงเธอให้หลุดจากภวังค์

      "ค-คะ?"พยาบาลสาวหน้าหมวยสะดุ้งตกใจหันมองผมหวาดๆ

      "ขอโทษนะที่ทำแบบนั้น  ถ้าขิมจะโกรธผมก็เข้าใจ  แต่อย่างน้อยหลังจากนี้ขิมก็จะได้ไม่ต้องเจอคนตามตอแยแล้วแหละ"

      "...ข-ขิมไม่โกรธหรอก  ขิมเข้าใจ...แค่ขิมตกใจน่ะ  ทุกอย่างมันเร็วไปหมด"

      "นั่นสิแถมสุดท้ายก็ทำขิมดูหนังไม่จบ  เพื่อเป็นการไถ่โทษให้ผมได้เลี้ยงข้าวนะ"ผมชวนต่อเมื่อเรามาถึงรถยนคันหรู  หวังว่าจะพาพยาบาลขิมไปเลี้ยงไถ่โทษสักหน่อย

      "ขิมอิ่มแล้ว  เนื้อย่างที่กินเข้าไปยังไม่ย่อยเลย  กลับกันดีกว่า"

      "แต่ผมอยากอยู่กับขิมต่ออีกหน่อยนี่  อยู่ด้วยกันอีกหน่อยสิ"ผมจับมือขิมไว้  พยาบาลคนสวยเงยหน้ามองผมเหมือนลูกนกตัวน้อยกำลังกลัวราชสีห์หนุ่มแต่สิ่งออกมาจากปากกลับเป็นสิ่งตรงกันข้าม

      "ให้ขิมอยู่ขิมก็จะอยู่"

      "ถ้างั้น..."

...จัดการเลยสิ...

      "...เรามา..."

...รอช้าอะไรอยู่วะ  อักษรตัวที่เอ็งต้องการอยู่ตรงหน้าแล้วนะ!!!...

      "..."

...จัดการสิโว้ย!!!...

      "งั้นเรามาจูบกันอีกสักรอบเถอะ"ผมทนฟังเสียงกรีดร้องในหัวต่อไม่ไหวต้องยอมทำตามใจมันด้วยการดันร่างเพรียวบางแนบแผ่นหลังไปกับข้างตัวรถ  ขยับหน้าโน้มเข้าไปใกล้โดยที่มีพยาบาลขิมยืนหลับตาปี๋ตัวสั่งอยู่ในวงแขน "จากนี้ผมจะปกป้องขิมเองแลกกับความสาวที่ขิมจะต้องให้ผม"

      ริมฝีปากนุ่มถูกประกบแนบแน่นอีกครั้ง  เมื่อเราสัมผัสกันอาการสั่นของพยาบาลขิมก็ค่อยๆหายไป  เธอค่อยๆตอบสนองจูบผมและเริ่มใช้ลิ้นตอบสนองลิ้นของผมได้มากขึ้น  ผมลูบไล้เรือนร่างพยาบาลขิมไปเรื่อยระหว่างที่เราจูบกัน  จากพวงแก้มลงมาตามซอกคอขาว  ทรวงอกซ่อนรูปขนาดใหญ่เต็มมือ  หน้าท้องแบนราบจนถึง...

      ขิมคว้ามือผมเอาไว้ก่อนที่มันจะไปถึงส่วนสำคัญของผู้หญิงทุกคน  ริมฝีปากนุ่มขยับออกจากปากผมพร้อมกับสายตาอ้อนวอน "เก่ง..."

      "...ให้เก่งทำนะ"ผมพูดเชิงออกคำสั่งและเหมือนทาสสาวของผมจะขัดขืนคำพูดอะไรแบบนี้ไม่ได้  เธอปล่อยมือที่เกาะกุมแขนผมไว้ทันทีแม้สายตาจะยังมีแววอ้อนวอนผมอยู่ก็ตาม "อย่าเสียดายซิงสิขิม ทำตามที่สั่ง  เก่งรับรองว่าขิมจะมีความสุขที่สุดในชีวิตแน่"ถึงจะสงสารแต่ผมรู้ว่าแกงเกอร์ของผมมันกรีดร้องด้วยความต้องการจนผมควบคุมมันต่อไปไม่ไหว  มือของผมจึงเลื่อนต่อลงต่ำ  เลิกกระโปรงเดรสสีชมพูขึ้นมาถึงต้นขาอ่อนแล้วแหวกขอบกางเกงในผ้าลื่นอันเป็นปราการด่านสุดท้ายให้พ้นทาง

      "อ-อือ..."เธอตัวกระตุกสั่นทิ้งน้ำหนักลงพิงข้างอย่างคนหมดเรี่ยวแรง  ผมขยับตามเข้าไปจูบเธออย่างนุ่มนวล  สอดลิ้นตวัดรับกับลิ้นเรียวเล็กหวานฉ่ำอย่างช่ำชองในขณะที่นิ้วมือก็ยังคงขยับหมุนวนให้พยาบาลคนสวยได้เคลิบเคลิ้มถึงกับหลับตาครางแผ่วแบบไม่รู้เหนือรู้ใต้  เธอขยับขามาชิดกันเบียดบดกับมือผมช้าๆทีละน้อย  เสียงลมหายใจถี่รัวขึ้นทุกครั้งที่นิ้วผมขยับ  และนั่นก็เพราะกลีบสาวของเธอเริ่มจะฉ่ำเยิ้มมากขึ้นเรื่อยๆจากน้ำรักที่เอ่อล้นออกมาทางปากแคม  แต่ก่อนที่เธอจะถึงฝั่งฝันไปซะก่อนผมก็ชักนิ้วออกมาโอบเอวเธอแทน

      "ถอดกางเกงให้ผมทีขิม  ถอดข้างล่างออกให้หมดเลยนะที่รักแล้วเอาของผมไปจ่อกับของคุณ  ...ผมจะให้มันเข้าไปแทนนิ้ว"ผมกระซิบสั่ง  ขิมลืมตาขึ้นช้าๆพวงแก้มขาวอมชมพูพลันแดงก่ำด้วยความเขินอาย  ถึงอย่างนั้นเธอก็เลื่อนมือนุ่มๆลงไปปลดเข็มขัดและค่อยๆรูดซิปกางเกงผมลงช้าๆ  เธอชงักมือลงเล็กน้อยเมื่อสัมผัสกับกางเกงในที่มีเอ็นเนื้อท่อนใหญ่กำลังพองตัวอยู่ในนั้นและค่อยๆจับขอบกางเกงในดึงมันลงอย่างหวาดๆ

      ขิมเอื้อมมืออันสั่นเทามาแตะท่อนเนื้อแข็งทีละนิ้วอย่างช้าๆ  ผมมองความหวาดกลัวกึ่งสนใจของเธอด้วยความตลกปนสงสารไม่น้อย  ดูเธอจะไม่อยากให้มันเข้าไปในตัวเธอเท่าไหร่นักแต่ก็ห้ามร่างกายให้ทำตามสั่งไม่ได้ เธอกุมแท่งเนื้ออันใหญ่เอาไว้ในมือและค่อยๆดึงมันเข้ามาหาเนินเนื้อกลางหว่างขาตัวเองช้าๆในขณะที่ผมคอยเลิกกระโปรงขึ้นให้อยู่

      "ขิมกลัว"เธอพูดเสียงสั่นๆน้ำตาคลอเบ้าทำเอาผมรู้สึกแย่มากๆที่คิดจะทำอะไรต่ำๆกับเธอแบบนี้

...สงสารนักก็ไม่ต้องเอา  ข้าทำเองก็ได้...

      แกงเกอร์ในตัวผมคงขัดใจน่าดู  มันคำรามด้วยความโมโหก่อนที่ผมจะรู้สึกได้ว่ามือของผมข้างหนึ่งจับกุมกับมือของขิมให้กำรอบท่อนเอ็นไว้แน่น  มือข้างนั้นมันจับพาเอาเอ็นเนื้อผมให้ปลายแท่งแหวกปากแคมลื่นเข้าไปจนส่วนหัวเงี่ยงจมหายอยู่ในกลีบแคมพร้อมกับรูดกระถอกตรงส่วนกลางลำถี่รัวให้หนังหุ้มปลายเปิดออกทั้งที่ผมไม่ได้ตั้งใจจะทำมันเลยสักนิด

      "เฮ่ย!!"

...เฉยๆไปเถอะน่ะ  ปลอบอีนี่ไปซะนอกนั้นข้าจัดการเอง  ไม่ต้องเสียสุดหรอกแค่แตกข้างในก็พอ...

      ไอ้แกงเกอร์แสนวิปริตแนะนำผมก่อนที่มือผมจะกุมมือขิมแน่นเพื่อรูดชักถี่และหนักขึ้นอย่างห้ามไม่อยู่  ผมกัดฟันกรอดเอามือที่จับชายกระโปรงขิมไว้มาโอบรอบคอดึงขิมเข้ามาจูบ  พยาบาลสาวร่างเล็กตัวสั่นอย่างกับลูกนกเปียกฝนแต่ริมฝีปากนุ่มกลับขบเม้มดูดดึงกับริมฝีปากผมอย่างออกรส  เธอใช้มืออีกข้างมาจับเอวผมไว้หลวมๆราวกับลังเลกับความต้องการของตัวเองและความถูกต้องแต่สุดท้ายเธอก็แค่จับมันเอาไว้เท่านั้น

      "อา...ขิม  อย่ากลัวนะ  ผมจะขอรับผิดชอบขิมเอง  ซี๊ดดดดดด"

ปรี๊ดดดดด  ปิ๊ด  ปิ๊ด  ปิ๊ด

      มือผมกระถอกลงหนักๆให้ปากกระบอกอันโตยิงกาวเหนียวข้นผ่านปากแคมนุ่มนี่หุ้มมันอยู่เข้าไปอย่างมากมายก่อนจะไหลย้อนออกมาชโลมเอ็นเนื้ออีกครั้ง  แน่นอนว่าผมไม่ได้ทำเยื่อพรหมจรรย์เธอขาดด้วยซ้ำเพราะสอดใส่แค่ตื้นๆแต่มันกลับทำให้ผมรู้สึกเสียวราวกับได้เย็ดเธอเลยจริงๆ  และที่เหมือนได้เย็ดเธอก็ไม่ใช่เพราะถูกปากแคมคาบเอาไว้แต่เพราะพยาบาลขิมกำลังหลับตาปี๋ส่งเสียงครางให้แผ่วเบาที่สุดพร้อมกับร่างที่กระตุกเสร็จสมถึงสวรรค์ไปพร้อมกันกับผมนี่แหละ

      "ฮ่า....อา......อา..."เธอทิ้งน้ำหนักลงกับตัวรถอย่างหมดเรี่ยวหมดแรงปล่อยให้ผมหยิบผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดเมือกสีขุ่นข้นตรงต้นขาเธอลึกเข้าไปถึงกลีบสาว  เธอดูไม่ยี่หระกับสิ่งที่ผมทำกับร่างกายเธอเลยด้วยซ้ำแต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังหุบขาลงทันทีเมื่อผมจัดการให้เสร็จ "..."

      "ขิม  ผมไปส่งที่บ้านนะ"ผมพูดกับเธอหลังจากใส่กางเกงเสร็จและเปิดประตูรถให้  พยาบาลขิมพยักหน้าเขินๆให้ผมก่อนจะก้าวเข้าไปนั่งในรถตามคำเชิญ

      ถึงแม้ระหว่างทางเธอจะไม่พูดกับผมสักคำแต่ผมรู้สึกได้ว่าเธอไม่ได้โกรธผมแต่ที่แสดงออกมาก็แค่ความอายเพราะไม่เคยถูกใครทำแบบนี้มาก่อนทำให้ผมรู้สึกโล่งใจอยู่หน่อยที่ไม่ได้ทำร้ายจิตใจเธอให้บอบช้ำ  ถึงอย่างนั้นผมก็ขอโทษและอธิบายให้เธอฟังว่าผมไม่ได้ทำให้เธอถึงกับเสียพรหมจรรย์  ทุกอย่างที่ทำเพราะห้ามใจกับความน่ารักของเธอไม่ไหวและจะไม่ให้เกิดขึ้นอีก

      ผมรู้ว่าพูดไปอย่างนี้ก็ไม่ได้ช่วยให้ผมดูดีขึ้นในสายตาเธอหรอกแต่อย่างน้อยพยาบาลขิมก็เริ่มยิ้มได้นิดๆเมื่อผมยิงมุกใส่เธอเป็นระยะๆตลอดทางกลับบ้าน  สุดท้ายผมก็พาเธอกลับถึงบ้านอย่างปลอดภัยจนได้

      "ขอโทษนะสำหรับเรื่องวันนี้  ขิมคงรู้สึกแย่"

      "..."พยาบาลขิมยืนมองผมนิ่งเงียบสักครู่ก่อนจะกลับเข้าบ้านไปโดยทิ้งความรู้สึกผิดเล็กๆให้ผม


 


      "หึงเหรอ"

      "ใครหึง  พูดอะไรมั่วๆ  แค่อย่าไปมั่วสาวไม่เลือกหน้าจนพาโรคมาติดด้วยก็โอเคแล้ว"

      "ถือว่าเป็นคุณครูที่ใจกว้างน่าดูเลยนะเนี่ย  ท่าทางนักเรียนคงรักแหงๆ"ผมกอดเอวครูสาวดึงเข้ามาจูบหน้าผากเบาๆ  พี่แต้วอมยิ้มน้อยๆเงยหน้ามองตาผมกลับ

      "นักเรียนจะรักมั้ยแต้วไม่สนหรอก  สนแค่ว่าคนนี้จะรักรึเปล่าเท่านั้นแหละ...อีกไม่กี่วันแฟนแต้วจะกลับมาแล้วคงอดให้ผัวทำลูกให้แน่  คืนนี้จัดหนักให้แต้วได้มั้ยคะ  สดๆไม่ต้องสวมถุงไม่ต้องดูดน้ำมาฉีดเข้าไปทีหลังเหมือนทุกที"พี่แต้วพูดอย่างมีหวัง  มือข้างหนึ่งลูบไล้และจับกำเอ็นเนื้อกิ่งอ่อนกึ่งแข็งในกางเกงอย่างมีความหมาย

      "..." ผมจ้องครูสาวอย่างหวาดๆกลัวว่าพี่แต้วจะปลุกอารมณ์ให้ผมเล่นเธอสดๆตอนนี้ซะแล้ว  เพราะถ้าเป็นอย่างนั้นผมก็เตรียมตัวกลับไปหาขิมใหม่เพื่อดูดตัวอักษรอีกได้เลย"อเล็กซานดร้าไปไหนเนี่ย"

      "ชิ! ทำมาเปลี่ยนเรื่อง  อเล็กซ์เขาไปทำธุระเรื่องบริษัทนิดหน่อยน่ะ  เห็นว่าจะไปหาเพื่อนที่ข้าวสารค้างที่นั่นสักคืนด้วย  รู้สึกว่าเพื่อนจะชื่อไบร์สอะไรนี่แหละ...บอกแทนอเล็กซ์ให้ละ  ทำเปลี่ยนเรื่องไปเถอะคอยดูจะไปให้คนอื่นทำสดแทน"

      "ขอเวลาหน่อยนะรับรองผัวจะแตกในเอาให้เมียลืมไม่ลงเลย"

      "เฮอะ! อย่าช้านักล่ะไม่งั้นอย่าหาว่าไม่เตือน  ทำอารมณ์เสียจนได้ไปกินข้าวคนเดียวเลย...อืมมม"พี่แต้วยังไม่ทันได้พูดจบก็ถูกผมกู้สถานการณ์ด้วยริมฝีปากหนาและลิ้นสาก  ครูสาวแสนสวยทำขืนอยู่ไม่นานก็เยหน้าอ้าปากรับลิ้นผมเข้าไปพร้อมกับห่อริมฝีปากจูบตอบอย่างดูดดื่ม "...อืมมม  อย่าให้เมียรอนานนักนะ  แค่นี้ก็คิดถึงควยผัวตอนจะแตกเข้ามาข้างในจนใจจะขาดแล้ว"



      ผมหลับไปด้วยความเพลียหลังจากทั้งเหนื่อยทั้งตื่นเต้นกับการช่วยขิมมาทั้งวันแต่ก็ต้องรู้สึกตัวตื่นจนได้เมื่อร่างกายเหมือนถูกกระทบกระแทกอย่างต่อเนื่องรวมทั้งความรู้สึกเสียวสะท้านไปทั้งลำเอ็นราวกับกำลังถูกดูดถี่ๆ

      "อา...อะไรวะเนี่ย...อั๊ก!!  ต-แต้วอย่า  มันเสียวนะ  ม-มันจะออกแล้ว  อย่า..."ผมยังพูดคำว่าอย่าออกมาไม่จบด้วยซ้ำเมื่อครูสาวเล่นกระหน่ำสะโพกลงมาอย่างหนักก่อนจะบดบั้นท้ายให้ปลายหัวถอกในมดลูกเสียดสีกับผนังมดลูกให้ได้เสียวสะท้านจนทนไม่ไหวต้องกัดฟันกรอดปล่อยเมือกคาวข้นให้ไหลทะลักเข้าไปในตัวเธอ


 


      "อ๊าย!!! เมียถึงแล้ว  ซี๊ดดดดด"พี่แต้วเชิดหน้าร้องลั่นห้องแบบไม่เกรงใจคนข้างบ้านเลยสักนิด  ยังดีที่ห้องแถวที่ผมอยู่นี้ข้างนึงไม่มีคนเช่าส่วนอีกข้างก็เป็นบ้านพี่แต้วเองเลยหายห่วงไปได้หน่อยเรื่องใครจะได้ยินแต่ที่น่าห่วงกว่าคือตอนนี้ผมดันแตกในเธอไปซะแล้วนี่สิ

      พี่แต้วดื่มด่ำกับสัมผัสของน้ำรักสดๆอุ่นๆอยู่พักใหญ่ๆถึงจะลืมตาขึ้นยิ้มหวานให้ผมก่อนจะโน้มตัวลงมาจูบผมอย่างนุ่มนวล

...อ่าว  ทำไมกูไม่เป็นไรวะเนี่ย  นึกว่าจะรู้สึกอะไรสักอย่างเพราะเสียตัวอักษรไปซะแล้ว  เอ๊ะ? หรือว่านี่กูเสียไปแล้วล่ะเนี่ย...ผมนึกในใจด้วยความสับสบแต่ร่างกายก็ยังไม่วายตอบสนองจูบของแม่ครูสาวนักรักคนนี้อยู่

...ก็ถ้าไม่มีปฏิกิริยาอะไรก็แปลว่าแม่นี่ท้องแล้วน่ะสิ  อย่างนี้จะอีกกี่รอบก็ไม่เสียตัวอักษรแล้วล่ะ...แกงเกอร์ของผมพูดอธิบายขึ้นมาในหัวทำให้ผมพอจะเข้าใจสถานการณ์ได้ในที่สุด  อย่างนี้ก็แสดงว่าตอนนี้พี่แต้วก็เป็นเซฟโซนอีกคนของผมแล้วน่ะสิ  อย่างนี้ก็แปลว่านอกจากจะไม่ต้องกลัวรีดเดอร์แล้วผมยังจะจัดหนักกับแม่ครูสาวแสนหื่นคนนี้เท่าไหร่ก็ได้ที่ไหนก็ได้เลยน่ะสิเนี่ย  แค่คิดควยผมก็ลุกแล้ว  อย่างนี้ต้องใช้ให้คุ้มอย่าให้เสียของจะดีกว่า


 



      "ร้องใหญ่เลยนะ  เมียอยากได้สดๆก็ไม่ให้ทำแต่เก็บน้ำมาฉีดเข้าร่องเมียอีก  จะเอายังไงกันแน่เนี่ย"พี่แต้วเริ่มหงุดหงิด "ไหนพูดมาซิว่าตกลงอยากให้เมียท้องรึเปล่า  ถ้าไม่จะได้ไม่มายุ่งอีก  ทำซะเสียอารมณ์เลย"

      "ทำไมจะไม่อยากล่ะเมียจ๋า  ทนอยากมามากล่ะสิถึงมาลักหลับผัวอย่างนี้คืนนี้  งั้นคืนนี้ผัวจะจัดหนักเมียเป็นรางวัลความอดทนก็แล้วกัน"ผมแสยะยิ้ม  ตบก้นงอนๆของครูสาวด้วยความหมั่นเขี้ยว 

      "หึ  คอยดูนะจะเล่นให้มันลุกมาชี้หน้าแต้วอีกไม่ไหวเลย"
 

/>ทำโมบ้านกินเวลาชีวิตไปเยอะมากครับนี่ขนาดให้เวลาทำเป็นเดือนยังต้องทำหามรุ่งหามค่ำทุกวันไม่ได้พักและแทบไม่ได้ปั่นนินยายเลยครับ  นี่ก็รีดเอาความสามารถทั้งหมดมาเขียนชั่วไม่กี่วันแล้วก็สุดความสามารถจริงๆครับ  เสียดายอยากจะปั่นเรื่องตั้งหลายเรื่องแต่ทำไม่ไหวจริงๆและตอนต่อไปไม่รู้จะได้ลงอีกเมื่อไหร่  โปรเจ็คที่วางไว้ด้วยสงสัยคงต้องเลื่อนลงไปก่อนสักพักแล้วล่ะครับ
และโมบ้านที่ผมทำก็เอารูปมาลงกันให้ชมกันนิดๆด้วยครับ  ส่วนภาพสองสาวที่ติดมานี่ก็อยู่ในเรื่องสั้นจบในตอนของผมด้วยแอบไบ้เล่นๆแค่นี้พอไม่บอกว่าเป็นใครดีกว่า5555 คุยกันแค่นี้พอแล้วกันครับบายยยย

--------------------------------------------------------------------------------------------
เข้าสู่ห้องสารบัญหนังสือ

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

 ::Glad::ก็ว่าอยู่หายไปนานเกิน
นึกว่าจะดองยาวๆ
แต่ถึยังไงเอางานหลวงให้เสร็จก่อนนะ นิยายก้ปั่นมั้งวันละนิสวันละหน่อยก้ยังดี    รออ่านอยุ่นะ

จุดจบของพี่กอล์ฟมีได้แค่ป่องสินะครับ 

น้องขิงก็เสร็จ เก็บ ข.ไข่ ไหร่แล้ว รอลุ้นรายต่อไปครับ ขอบคุณครับ

ปล. ตอนคุณครูขึ้นขย่มนี่ลุ้นมากเลยครับ ไม่นึกว่าจะรอดเพราะเหตุนี้ 

[tummaba]

รอนนานนนมากๆคับไงตอนต่อไปออกมาเร็วๆกว่านี้ให้หายคิดถึงด้วยจะดีมากๆคับผู้แต่ง

[Chanawin Tosingchai]

กลับมาแล้ว  ::Glad::หายไปนานเลยนะครับ ที่แท้ติดงานนี่เอง นึกว่ายาวซะแล้ว

มีแกงเกอร์เป็นตัวช่วยคอยบอกก็ดีนะ  ได้ครูแต้วมาอยู่ในเซฟโซนอีกหนึ่ง ต่อไปคงได้มาเพิ่มอีกนะครับ รอติดตามอยู่ครับ ขอบคุณ

ได้ ข เสียที เล็มอยู่นาน

ท่าทางต้องกลับไปอ่านเนื้อเรื่องเก่าซักหน่อย เพราะลืม แต่ยังคงสนุกเหมือนเดิมครับ

กลับมาแลว เรื่องโปรด นึกว่าจะไม่มาซะแล้ว

รู้เลยเรียนคณะอะไร 55555 + ต่อโมเดลกันแทบล้มประดาตายแบบนี้ แล้วทำไมต้องมายุ่งหัวปั้นเหมือนกันอีกแล้วฟะ ยุ่งแบบไม่มีปัญญาเขียนเรื่องเนี่ย

ห้องสารบัญโดนICT แดกไปแล้วเหรอกดเข้าไม่ได้เลย
มาละๆ นึกว่าจะโดนแดร๊กจริง แก้ไขเรียบร้อยขอบคุณครับ

ชอบมากๆครับ เมื่อวันก่อนนึกถึงอยู่ว่ามีตอนต่อตอนไหน ^^

น้องขืงนี่สุดยอดจริงๆ เลยครับ

ช่างเป็นอะไรที่น่ารัก แบบนี้ ฟิน เลย

พระเอกเราเป็นคนดีอย่างที่นึกไม่ถึงเลยครับ จำใจ๊จำใจ แต่คราวหลังคุณขิมคงมาขอให้บรรเลงเองแน่ๆ ขอบคุณครับ

มาแล้ว หุหุ ได้ข.ไข่ละ ขอบคุณมากนะครับ