เกมรักภารโรงเฒ่า ตอนที่ 32 : รักออกแบบไม่ได้ Pt1

[TGN120738]

 

[Ekkawut]

หมอน่าจะโดนจัดหนักนะ

[realblack]

อ่าวน้องจะโดนก่อนลุงมาจัดหรอ 55

[p-montri]

หมอพลอยจะรอดไหม

[Grippen 04]

ชอบครับ

[ไอซ์]

หมอพลอยม่ายยย

[klongjang]

ขอบคุณครับ

[[email protected]]

ตีฉิ่งต่ฉาบ

[เซี่ยงเส้าหลง]

  

[Harakiri]

สนุกดีครับ

[QwhiteQ]

แล้วใครจะมาช่วยเน้อ

[Poppy_Mesuk]

อ้าวคุณหมอกำลังมี่เรื่อง แล้วใครจะมาช่วยนะ ลุงพลก็ไม่ว่าง ? 

[imisskeng]

พูดคุยก่อนอ่าน : หายไปนานครับ บอกแล้วว่าผมยุ่งจริงไรจริง แต่ก็ยังกลับมาได้ และย้ำว่าไม่ต้องห่วงว่าผมจะเขียนเรื่องนี้ไม่จบ เพราะตั้งใจแล้วว่าจะให้จบให้ได้ภายใน 50 ตอน (หรืออาจจะเกินไปหน่อย แต่ต้องจบครับ 5555) ถ้าเรื่องนี้ไม่จบจะไม่ต่อเรื่องใหม่เด็ดขาด ตอนนี้มี 2 พาร์ทนะครับ ตอนนี้อาจจะสั้นนิดนึง เพราะยังมีอีกตอนหน้า ตอนนี้มีฉากเสียวสองแบบสองสไตล์ ฉากเลิฟซีนหญิงรักหญิงแบบ 2 รุม 1 และลุงพลกะน้องพิมมี่ ผมขอซ่อนฉากเสียวของลุงพลกับน้องพิมมี่นะครับ ขอเช็คเรตติ้งหน่อย หายไปนาน อยากรู้มีใครยังติดตามอ่านไหม 55555

.....................................................................


นาถรดาถึงกับหน้าถอดสี เมื่อรู้ว่าเฟิร์นและโดนัทกำลังวางแผนชั่วร้ายกับเธอ โทษฐานที่เธอล่วงรู้ความลับของสองสาวคู่เลสเบี้ยน สาวน้อยจากหาดใหญ่พยายามดิ้นรนขัดขืนโดนัทที่กำลังโอบกอดร่างของเธออยู่ในขณะนี้




"ปล่อยหนูนะคะพี่โดนัท!?" นาถรดาพยายามขัดขืน "หนูขอโทษ หนูไม่เห็นเหตุการณ์อะไรทั้งนั้น หนูแค่จะมาถามการบ้านพวกพี่เฉย ๆ เท่านั้นเอง"

โดนัทปิดปากของน้องรหัสคนสวย ในขณะที่เฟิร์นเอื้อมมือบีบหน้าอกของเด็กสาวเป็นการทักทาย สาวน้อยจากเชียงใหม่ยิ้มที่มุมปากอย่างมีเลศนัยน์

"ตัวแค่นี้นมใหญ่ไม่เบาเลยนะจ๊ะนาถ" เฟิร์นหรี่ตามองอย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนเอื้อมมือลงต่ำสัมผัสกับเนินสามเหลี่ยมของนาถรดา เด็กสาวจากหาดใหญ่หลับตาปี๋ด้วยความกลัว แต่ในใจลึก ๆ ของเธอกลับตื่นเต้นเมื่อกำลังรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น อันที่จริงแล้วนาถเองก็ชื่นชอบพี่โดนัทและเฟิร์นมานาน ทั้งคู่ทั้งสวย เก่ง และเป็นดาวของคณะพยาบาลอีกด้วย

เมื่อมือที่เรียวงามของเนตรชนกสัมผัสกับเนินสามเหลี่ยมที่มีเพียงกางเกงขาสั้นเสมอหูกั้นกลาง มันยิ่งทำให้สติของนาถรดาเตลิดไปไกล จนทำให้ร่างกายของเธอร้อนวูบวาบไปหมด โดยเฉพาะตรงเนินสาว ทางฝั่งโดนัทก็ช่วยเหลือเพื่อนรักด้วยการหอมแก้มน้องรหัสคนสวยสลับซ้ายขวาฟอดใหญ่ ก่อนขบติ่งหูของเด็กสาวด้วยความมั่นเขี้ยว

"ถ้าพี่รู้ว่านาถน่าฟัดขนาดนี้ พี่คงปล้ำนาถตั้งแต่วันแรก ๆ แล้ว" โดนัทเผยความในใจออกมา ขณะกำลังเปลี่ยนเป้าหมายเป็นการซุกไซ้ซอกคอขาวเนียนของนาถรดาที่มีกลิ่นกายสาวปนกลิ่นแป้งอ่อน ๆ



"พี่โดนัท...ไม่นะคะ...อ๊ายยยย" นาถหลับตาพริ้ม หัวใจเต้นแรงและหายใจถี่ เรี่ยวแรงของสาวน้อยมาดลูกคุณหนูถูกสองสาวคู่เลสเบี้ยนดูดกลืนไปหมดสิ้น  เนตรชนกส่งสัญญาณให้ณิชาเพื่อนรักค่อย ๆ พาร่างที่อ่อนปวกเปียกลงนอนบนพื้น

มันก็น่าแปลกไม่น้อย ที่นาถกลับยินยอมให้สองสาวรุ่นพี่กระทำตามอำเภอใจได้อย่างง่ายดาย บางทีเพราะเธออาจอยากลิ้มลองรสชาติของความเสียวดูบ้าง เพราะก่อนหน้านั้นเธอเคยเกือบถูกแฟนทอมสมัยเรียนม.ปลาย เปิดซิง แต่เธอไม่ยอม เธอเคยคิดว่าไหน ๆ มาถึงขั้นนี้แล้ว ถ้าเป็นพี่โดนัทและพี่เฟิร์นคงไม่เสียหาย เพราะเป็นผู้หญิงด้วยกัน เธอเลยยินยอมอย่างง่ายดาย เพราะอยากมีประสบการณ์ทางเพศเหมือนเพื่อนสาวคนอื่น ๆ บ้าง

สองสาวเพื่อนรักปลดเปลื้องผ้าขนหนูสีขาวออกจนเหลือเพียงร่างกายเปลือยเปล่า นาถถลึงตาใส่เมื่อเห็นหน้าอกหน้าใจของรุ่นพี่ทั้งสอง ต้องยอมรับว่าโดนัทมีหุ่นที่สวยและงดงามกว่า หน้าของของพี่รหัสสาวคนนี้กำลังพอดีมือ ทางฝั่งของเฟิร์นเองก็ใช่ย่อย ผิวของเธอขาวเนียนแบบฉบับสาวเหนือ มันยิ่งทำให้ไฟปรารถนาในตัวน้องนาถทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ

โดนัทฉวยโอกาสนี้ประกบปากแลกลิ้นกับน้องรหัสสาว นาถหลับตาพริ้มเคลิบเคลิ้มไปกับรสจูบที่อ่อนโยนของโดนัท ใครเลยจะรู้ว่าผิวเผินสาวห้าวที่เหมือนทอมบอยคนนี้จะอ่อนโยนได้ถึงขนาดนี้ ส่วนเฟิร์นก็ค่อย ๆ ถลกชายเสื้อจนเผยให้เห็นหน้าท้องขาวเนียนของเด็กสาวจากภาคใต้ เฟิร์นยิ้มก่อนประทับรอยจูบตรงรอยบุ๋มของเด็กสาว

เสียงอู้อี้ดังจากปากของนาถรดา มือของเด็กสาวเริ่มอยู่ไม่สุข สาวน้อยจากหาดใหญ่ลูบไล้แผ่นหลังที่เปลือยเปล่าของพี่รหัสด้วยความรัก โดนัทเองก็ตอบสนองต่อความอ่อนหวานของนาถด้วยการเอื้อมมือถลกชายเสื้อของน้องรหัสคนสวยออกจนเผยให้เห็นหน้าอกขนาด 32 นิ้ว ขนาดพอ ๆ กับของเฟิร์นเพื่อนรักและคู่ฉิ่ง ที่ซ่อนตัวอยู่ใต้บราเซียสีชมพู ส่วนด้านล่างเมื่อเห็นเพื่อนรักปลดเปลื้องเสื้อยืดของน้องนาถออก เฟิร์นเลยแกะกระดุมกางเกงขาสั้นก่อนถลกมันออกจากเรียวขางามของนาถรดา จนเผยให้เห็นกางเกงในลายลูกไม้สีชมพูของสาวน้อยจากหาดใหญ่คนนี้

ไม่รอช้า โดนัททำการโจมตีตรงทรวงอกของนาถรดา จมูกของสาวห้าวจากเมืองหลวงซุกซนไปตามเนินอกของสาวน้อยวัย 18 ปี ทางฝั่งเฟิร์นเองก็สูดดมกลิ่นกายสาวตรงเนินสามเหลี่ยมด้วยความหื่นกระหายที่ยังคงคุกกรุ่นอยู่ บางครั้งเฟิร์นก็นึกสนุกเปลี่ยนตำแหน่งโจมตีเป็นช่วงโคนขาหนีบและขาอ่อน ทำเอานาถรดาร้องครางไม่เป็นภาษาเลยทีเดียว

"อ๊ายยย...อ๊ะ...." นาถรดาครางกระเส่าด้วยความเสียวซ่าน นัยน์ตาของเธอเหม่อลอยด้วยความสยิวที่รุ่นพี่ทั้งสองมอบให้ พอรู้สึกตัวอีกที ยกทรงและกางเกงในของเธอก็ถูกสองสาวปลดเปลื้องไปเรียบร้อยแล้ว เหลือเพียงแค่ร่างกายเปลือยเปล่าเท่านั้น
โดนัทและเฟิร์นหัวเราะคิกคักเมื่อเห็นนาถรดานอนบิดกายไปมาบนเตียงด้วยความเขินอาย มือน้อย ๆ ของเธอพยายามปิดบังหน้าอกหน้าใจและน้องสาวของเธอจากสายตาที่ซุกซนของสองสาวรุ่นพี่ แต่ท้ายที่สุดแล้วโดนัทและเฟิร์นก็ช่วยกันแกะมือของนาถออก

ปลายถันของนาถเป็นสีเนื้ออมชมพูที่แข็งชูชันท้าทายสองสาวคู่ฉิ่ง ตรงเนินสามเหลี่ยมของน้องนาถก็มีขนบางเบาปกลุมอยู่ เฟิร์นนึกสนุกเลยแกล้งหยิบขนเพชรของนาถรดาเล่น มันเนียนนุ่มสลวยราวกับได้รับครีมบำรุงชั้นดีเลยทีเดียว

"อย่าแกล้งหนูซิคะพี่เฟิร์น" นาถหันหน้าไปทางอื่น ใบหน้าของเธอแดงระเรือด้วยความอาย ทางฝั่งโดนัทเองแทบกลั้นหัวเราะไว้ไม่อยู่ เธอเลยตัดสินใจโน้มตัวลงหอมแก้มเด็กสาว ก่อนลิ้มรสชิมนมรสน้องนาถจากปลายถันของเจ้าตัว



"เบา ๆ หน่อยค่ะพี่โดนัท...หนูจั๊กกะจี้นะ" นาถถึงกับหลุดหัวเราะเมื่อโดนัทกำลังดูดเลียปลายถันของเธอ "อย่าซิคะพี่โดนัท อร๊ายยยย!!"

โดนัทแกล้งเย้าแหย่น้องรหัสสาวคนสวยเล่นด้วยการดูดเลียปลายถันของนาถรดาด้วยริมฝีปาก พอได้ยินเสียงหัวเราะคิกคัก มันเลยยิ่งกระตุกต่อมอารมณ์กำหนัดของเฟิร์นที่กำลังซุกซนกับพื้นที่สงวนด้านล่างเข้า

"ขอชั้นกินนมด้วยคนซิเจ๊" เฟิร์นส่งสัญญาณให้เพื่อนรัก ทั้งคู่เลยตกลงแบ่งเต้านมน้อย ๆ ของน้องนาถคนละข้าง สองสาวดูดเลียปลายถันของนาถรดาอย่างเอร็ดอร่อย จนสาวน้อยมาดลูกคุณหนูครางกระเส่าในลำคอหนักขึ้นเรื่อย ๆ เพราะถูกโจมตีจากรุ่นพี่ร่านสวาทตรงหน้าอกหน้าใจพร้อมกัน

"อ๊อยยยย....อื้ออออ" นาถรดาหลับตาพริ้ม มือของเด็กสาวกำผ้าปูที่นอนแน่น สองสาวเหลือบตามองด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ ทันใดนั้นเนตรชนกเอื้อมมือขวาที่ว่างลูบไล้ไปตามหน้าท้องที่แบนราบของเด็กสาว นิ้วชี้ของเธอวนเวียนที่รูบุ๋มกลางหน้าท้องงาม ก่อนเลื่อนลงต่ำจนสัมผัสกับป่าดงดิบสีดำขลับ นิ้วมือของหนูเฟิร์นยังคงลงต่ำเรื่อย ๆ จนในที่สุดปลายนิ้วมือก็สัมผัสกับปุ่มสยิวตรงหว่างขาของน้องนาถ เธอกดคลึงมันอย่างแผวเบา นัยน์ตาที่ซุกซนของเธอสังเกตอาการของรุ่นน้องคนสวยที่บังอาจเข้ามารู้ความลับสุดสยิวของเธอและโดนัทเข้าอย่างจัง

"อ๊ายยย.....พี่เฟิร์นทำอะไรคะ" นาถครางกระเส่าไม่เป็นภาษา เมื่อเฟิร์นคลึงเม็ดสยิวสีชมพูของน้องนาถที่ตอนนี้เปียกชุ่มไปด้วยน้ำนักที่หลั่งออกมาจากถ้ำสาว โดนัทหันกลับไป เธอแตะที่ไหล่ของเพื่อนสาวด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ ก่อนที่จะผละออกจากทรวงอกคู่งามของน้องรหัส คราวนี้เป็นฝ่ายโดนัทที่ทำการโจมตีถ้ำสาวของน้องนาถด้วยริมฝีปากอุ่น ๆ เธอดูดเลียเม็ดละมุดของน้องนาถด้วยความหื่นกระหาย จนน้องนาถตัวบิดเกร็งด้วยความเสียวซ่าน

"พี่.....พะ....โดนัทอย่างแกล้งนาถซิคะ...อู้ยยยยย" นาถรดาหลับตาปี้ "อย่าดูดแรง ๆ แบบนั้นซิคะ....โอ้ยยยย อู้ยยยยยย"

เพราะความตื่นเต้นหรือยังไงไม่ทราบ นาถรดาเลยถึงจุดสุดยอดเป็นครั้งแรกในชีวิต ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่าสาวน้อยอายุ 18 ปีคนนี้ไม่เคยมีประสบการณ์ทางเพศมาก่อน ไม่เคยแม้กระทั่งช่วยตัวเอง เสียงครางหลังเสร็จสมของน้องนาถฟังแล้วช่างเย้ายวนใจเสียเหลือเกิน

โดยเฉพาะเฟิร์นและโดนัท ที่เหมือนกำลังอุ่นเครื่องเท่านั้น ในขณะที่นาถรดาเสร็จกิจไปแล้ว ดูเหมือนว่าคืนนี้สองสาวอย่างโดนัทและเฟิร์นจะสอนเกมรักพลังหญิงให้น้องนาถได้จดจำไปจวบจนวันสุดท้ายของชีวิตเลยทีเดียว
..........................................................................

ตัดมาที่ทางฝั่งของภารโรงเฒ่าชุมพลและน้องพิมมี่ คู่กิ๊กต่างวัยกำลังเพลิดเพลินไปกับเกมรักสุดเร้าร้อนที่สุดครั้งหนึ่งในชีวิตของทั้งคู่ โดยฝ่ายภารโรงเฒ่ากำลังจัดแจงกระเด้าน้องพิมมี่ทางประตูหลังด้วยท่าตะแคง มือซ้ายที่หยาบกร้านของมันยกขาซ้ายของน้องพิมมี่ขึ้นมาเกี่ยวหลังของมัน ส่วนแขนขวาล้วงลงไปใต้วงแขนขวาของน้องพิมมี่เพื่อขยำหน้าอกหน้าใจของน้องพิมมี่อย่างสนุกมือ

"ชอบไหมจ๊ะเมียจ๋า...." ภารโรงเฒ่าหยอดเสียงหวานขณะกำลังกระเด้ารูก้นของน้องพิมมี่อย่างใจเย็น มันไม่ได้ต้องการกระเด้าให้น้ำแตก แต่ต้องการให้น้องพิมมี่ซึบซับรสรักที่ซาบซ่านให้นานที่สุด

"ชอบ....ค่ะ" น้องพิมมี่หลับตาพริ้ม แก้มของเธอแดงระเรือ เพราะทนความน่ารักไม่ไหว ภารโรงเฒ่าเลยโน้มศีรษะไปแลกลิ้นกับเมียเด็กรุ่นราวคราวหลานจนน้ำลายเปียกแฉะไปหมด มือซ้ายที่ประคองเรียวขางามของน้องพิมมี่เปลี่ยนเป้าหมายเป็นถ้ำสาวเปียกแฉะและรอคอยรสรักจากภารโรงเฒ่า ไม่รอช้า ชุมพลเลยใช้มือซ้ายบดติ้งสยิวของน้องพิมมี่จนน้ำแฉะยิ่งขึ้น น้องพิมมี่ครางเสียงหวานจนน้ำลายยืด



..........................................................................................................

ตัดมาทางฝั่งของหมอพลอยในช่วงเวลาเดียวกันนั้น เธอมีนัดทานข้าวกับพี่กร เภสัชหนุ่มร้านขายยาฝั่งตรงกันข้ามวิทยาลัยพยาบาล ก่อนหน้านั้นพี่กรได้พยายามนัดพบกับหมอพลอยมานานหลายรอบ ด้วยความช่วยเหลือจากโดนัท อาจเรียกได้ว่านานเป็นเดือน ๆ เลยทีเดียว จนในที่สุดหมอพลอยก็ใจอ่อน ยอมให้โอกาสมาเจอกับพี่กรสักครั้ง ซึ่งก่อนหน้านั้นเมื่อเกือบหนึ่งปีที่ผ่านมาในช่วงวันวาเลนไทน์ พี่กรเคยนัดเจอกับหมอพลอยที่ร้านอาหารสุดหรูแห่งหนึ่งพร้อมช่อดอกกุหลาบสีแดงและบทกลอนหวาน ๆ เพื่อหวังมัดใจหมอพลอย แต่สุดท้ายฝ่ายหญิงปฏิเสธอย่างไร้เยื่อไยจนทำเอาพี่กรเสียเซลฟ์ไปพักใหญ่เลยทีเดียว

วันนี้พี่กรนัดพบหมอพลอยที่ร้านอาหารสุดหรูใจกลางเมืองที่ห้างพาลากอน วัดนี้กรวิทย์ตั้งใจจะทำคะแนนเพื่อเอาชนะใจหมอพลอยหรือที่รู้จักกันในฉายาเจ้าหญิงน้ำแข็งให้ได้เสียที

"น้องพลอยวันนี้ทานน้อยจังครับ" กรวิทย์ที่ยังเอร็ดอร่อยกับสเต็กสันในเอ่ยปากหลังจากที่เห็นน้องพลอยวางช้อนและส้อมข้างจาน

"พลอยไม่ค่อยอยากทานอะไรมากตอนกลางคืนเท่าไรค่ะพี่กร" พลอยยิ้มตามมารยาท "เดี๋ยวมื้อนี้พลอยช่วยจ่ายนะคะ"

"ไม่เป็นไรครับ" พี่กรปฏิเสธ "พลอยอุตส่าห์ออกมาเจอพี่ พี่อยากตอบแทนพลอย เดี๋ยวพี่จ่ายให้เอง"

"พี่กรคะ..." พลอยพรรณมองหน้าพี่กรตาไม่กระพริบ "จำที่พลอยพูดได้ไหม? พลอยไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นนะคะพี่ ที่จะให้ผู้ชายคนไหนมาสปอยล์ มาเอาใจสารพัด ถ้าคิดจะนับถือกันเป็นพี่เป็นน้อง พี่กรอย่าทำแบบนี้ดีกว่าค่ะ"

"เอ่อ....." พอเห็นท่าทางฝ่ายหญิงไม่ค่อยพอใจ กรวิทย์เลยรีบวางส้อมกับมีดสเต็กลง ก่อนหยิบผ้าทิชชู่เช็ดปากและดื่มน้ำตาม "ฟังพี่นะพลอย พี่ไม่ได้คิดแบบนั้น พี่แค่ดีใจที่พลอยออกมาเจอพี่ พี่รู้ว่าพลอยยุ่ง ๆ แต่ยังอุตส่าห์มาหาพี่ได้ พี่ดีใจจริง ๆ ก็เลยอยากตอบแทนพลอยบ้าง"

"ค่ะ...งั้นพลอยจะตอบแบบนี้นะคะว่าไม่เป็นไร" พลอยเอ่ยปากด้วยสีหน้าที่เรียบเฉยจนแทบคาดเดาความรู้สึกไม่ได้ เพราะเหตุนี้แหละที่ทำให้ใครต่อใครเรียกเธอว่าเจ้าหญิงน้ำแข็ง "พี่ไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้นะคะ พลอยเองก็มีเงิน พลอยไม่อยากให้ใครมาว่าพลอยได้ตรงจุดนี้ เพราะฉะนั้นเราช่วยกันแชร์ดีกว่าค่ะ"

"พลอย...ได้โปรด" ชายหนุ่มผิวขาวหน้าตาดี ใส่แว่น ผมสั้นรองทรงเอื้อมแขนไปกุมมือของฝ่ายหญิงเพื่ออ้อนวอนบางอย่าง "อย่าตัดรอนแบบนี้ซิครับ พลอยก็รู้ว่าพี่รู้สีกยังไงกับพลอย พลอยจะใจดำกับพี่แบบนี้อีกนานเท่าไร พี่รักและซื่อสัตย์กับพลอยมานานนับสิบปี แต่ทำไมพลอยถึงไม่เคยเห็นใจพี่เลย"

"ปล่อยนะคะ...."  พลอยเอ่ยปากด้วยน้ำเสียงที่แฝงด้วยความโกรธ "พลอยคิดว่าเราคุยกันรู้เรื่องแล้วนะคะ ไม่ว่ายังไง พี่กรก็ยังเป็นพี่ที่แสนดีของพลอยเสมอ อย่าทำให้เราต้องโกรธต้องเกลียดกันจนมองหน้าไม่ติดนะครับ"

"งั้นเหรอ...." หนุ่มกรพยักหน้า ฝืนยิ้มด้วยน้ำตาที่แทบล้นออกมา ตลอดเวลากว่า 10 ปี ที่กรทุ่มเททุกอย่างเพื่อพลอย ทั้งสอนการบ้าน ช่วยเหลือเรื่องจิปาถะทุกอย่าง แต่ฝ่ายหญิงกลับไม่เคยเหลียวแล จนใครต่อใครต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าบ้า แต่ทำไงได้ กรมักพูดกับใครต่อใครเสมอว่าเขารักผู้หญิงคนนี้ อยากแต่งงานกับผู้หญิงคนนี้ ถ้าไม่ใช่น้องพลอย เขาจะไม่มีทางหันมองผู้หญิงคนไหนอีก

"ปล่อยมือพลอยค่ะ เดี๋ยวใครมาเห็นจะไม่ดี" พลอยชักมือออกมา นัยน์ตาของหญิงสาวแฝงด้วยความเย็นชาและโกรธเกรี้ยว เธอรู้สึกกับพี่กรในฐานะพี่ชายเท่านั้น เธอให้เขาได้เท่านี้จริง ๆ ไม่ใช่เพราะเขาไม่ดี แต่เขาไม่ใช่คนที่เธอต้องการ

"พลอย...ฟังพี่นะ" กรวิทย์พยายามรวบรวมสติ "การที่ผู้ชายคนหนึ่ง เฝ้ารัก เฝ้าภักดีกับผู้หญิงสักคน ไม่ใช่ว่าเขาบ้าหรือเสียสติ แต่นั่นเป็นเพราะเขารักผู้หญิงคนนั้นจริง ๆ พี่บอกได้เลยนะว่า 10 ปีที่ผ่านมา พี่ไม่เคยมองผู้หญิงคนไหนนอกจากพลอย พี่รักพลอยตั้งแต่แรกพบ ตั้งแต่เรียนจบม.ปลาย ตั้งแต่ที่พลอยพึ่งเข้ามาเรียนที่วิทยาลัยพยาบาล พี่พยายามทำทุกอย่างเพื่อพลอย แต่พลอยกับตัดรอนพี่แบบนี้ พี่ไม่อยากได้ยินเหตุผลการปฏิเสธของพลอยที่บอกเพียงแค่ว่า เพราะพี่ไม่ใช่ พี่อยากรู้เหตุผลมากกว่านั้น ทำไมครับพลอย? ทำไมถึงไม่รับรักพี่  พี่แย่ตรงไหน? หรือว่าพลอยมีผู้ชายคนอื่นในหัวใจแล้ว"

พอเห็นพี่กรหนุ่มขี้อายแต่ใจดีคนนั้นพรั่งพรูทุกสิ่งทุกอย่างออกมาจากปาก จากก้นบึ้งของหัวใจ มันทำเอาหมอพลอยถึงกับสะอึกเพราะไม่คิดว่าจะมีผู้ชายคนไหนในโลกรักเธอได้เท่านี้ พลอยพรรณเป็นสาวสมัยใหม่ ที่ยังมีแนวคิดเรื่องการรักนวลสงวนตัว อีกทั้งเธอยังเชื่อว่าผู้หญิงที่ดีไม่จำเป็นต้องพึ่งพาผู้ชายเสมอไป เพราะเธอเห็นบทเรียนจากญาติ ๆ และเพื่อนสาวที่ล้มเหลวในชีวิตคู่ จนทำให้เธอปิดกั้นตัวเอง ปิดกั้นผู้ชายทุกคนที่เข้ามาในชีวิตเธอ สำหรับพี่บอยแล้วบอกได้เลยว่าเธอไม่ยีหระ เพราะเธอเกลียดผู้ชายอวดรวย แต่สำหรับพี่กรนั้นมันต่างกัน พี่กรเป็นคนดี ดีพร้อมทุกอย่าง แต่ปัญหาคือเธอไม่ได้คิดกับพี่กรไปมากกว่านั้น



"ตอบมาซิครับพลอย...." พี่กรยังคงพยายามคาดคั้นคำตอบ ทำเอาหมอพลอยถึงกับนิ่งเงียบเพราะไปไม่ถูก ใจหนึ่งเธอก็นึกสงสาร แต่อีกใจเธอกลับย้ำเตือนตัวเองว่าต้องเด็ดขาด เพราะเธอฝืนรักพี่กรไม่ได้จริง ๆ

"พลอยมีคนอื่นแล้วค่ะ....." พลอยจำใจตอบ แน่นอนว่ามันเป็นคำตอบที่ทิ่มแทงใจพี่กร แต่เธอต้องทำ เพราะเธอคิดว่ามันจะทำให้พี่กรตัดใจจากเธออย่างเด็ดขาดเสียที "พลอยรักพี่กรไม่ได้ เพราะพลอยมีคนที่พลอยรักอยู่แล้ว"

"งั้นเหรอ....." กรพยักหน้า "ใครกันคือผู้ชายที่โชคดีคนนั้น ใช่คนที่ชื่อบอยหรือเปล่า ลูกคนรวยนั่น ที่ขับแลมโบ"

"ไม่ใช่ค่ะ..." พลอยปฏิเสธเสียงแข็ง "พี่กรไม่จำเป็นต้องรู้ไปมากกว่านี้ ยังไงพลอยก็ไม่มีทางรักพี่ได้ เอาเป็นว่าคิดเงินแล้วกลับเถอะค่ะ พลอยมีงานต้องทำต่อที่บ้าน"

"ได้ซิ...ได้....ไม่มีปัญหา" กรวิทย์พยักหน้า ตอนนี้พลอยรู้สึกได้ถึงความโกรธจากฝ่ายชาย บางทีเธอคงพลาดที่ตอบไปเช่นนั้น แต่ทำไงได้ล่ะ คนไม่ใช่ก็คือไม่ใช่

..........................................................................................

หลังจากจ่ายเงิน กรและพลอยก็แยกย้ายกันไปทางใครทางมัน พลอยเดินไปที่โรงจอดรถเพื่อขับรถกลับบ้าน ระหว่างทาง ทนายความที่เป็นเพื่อนของพลอยก็โทรมาหา

"พลอย เมื่อตอนบ่ายชั้นไปคุยกับน้องชายแกแล้วนะ ชั้นคิดว่าพอมีทางช่วยน้องแกอยู่ ชั้นรู้จักกับผู้ใหญ่ใจดีในวงการตำรวจอยู่ อาจช่วยน้องแกได้ แต่อาจต้องใช้เวลาสักพัก แต่คิดว่าไม่เกินสองอาทิตย์คงประกันตัวน้องแกออกมาได้" ทนายความสาวเพื่อนรักของพลอยเอ่ยปากด้วยน้ำเสียงสดใส

"จริงเหรอวะแก" พลอยมีท่าทีผ่อนคลายมากขึ้นเมื่อได้ยินข่าวดี "ยังไงก็ช่วยเจ้าบิ๊กหน่อยนะแก ส่วนเรื่องค่าน้ำชาอะไรเดี๋ยวทางชั้นจัดการให้"

"เห้ย ๆ ไม่เป็นไรเว้ย เราเป็นเพื่อนกัน" ทนายความสาวตอบ "ยังไงก็ตามที่แกเห็นสมควรแล้วกันเว้ยเพื่อน แค่นี้ก่อนนะ ชั้นมีธุระต้องไปสะสางต่อ"

"โอเค ๆ แล้วเจอกัน" หมอพลอยกดวางสาย ก่อนเปิดประเป๋าหลุยส์ใส่สมาร์ทโฟนและหยิบกุญแจรถขึ้นมาเพื่อปลดล็อค  แต่ไม่ทันไร เธอรู้สึกถึงความผิดปกติ ตรงโรงจอดรถมันเงียบสงบและไร้ผู้คน ขณะที่เธอหันกลับไปจะเปิดประตูรถนั้น เธอก็เห็นผู้ชายวัยฉกรรจ์หน้าตาเถื่อนสองคนปรากฏตัวอยู่ตรงหน้า

"จะรีบไปไหนเหรอจ๊ะคนสวย มาคุยกับพวกพี่ก่อนไหม?" เดนคนที่เหมือนขี้คุกและขี้ยาเอ่ยปากทักทายหมอพลอยอย่างมีเลศนัย

"พวกแกเป็นใครน่ะ!" หมอพลอยถึงกับผงะ "หลีกไปให้พ้นนะ ช่วยด้วยค่ะ!! ใครก็ได้ช่วยด้วย!!"

จะรอดมะ

[Amami]

เมื่อไหร่หมอพลอยจะเสร็จลุงพล

[Firstkub]

โดนเเน่หมอพลอย