เกมรักภารโรงเฒ่า ตอนที่ 40 : ไอ้บิ๊กกลับมาแล้ว

[DidoS]

มาลุ้นกันดีกว่าจะลุงพลจะได้กินหมอพลอยหรือโดนไอ้บิ๊กที่เพิ่งกลับมากระตืบรอบสอง

[test19789]

รอลุ้นตอนต่อไปเลยครับ

[Phat2553]

ขอบคุณครับ สนุกจริงๆ

[บัณฑิต สุวรรณศรี]

 

[pol88]

 

[ck09032522]

เอางัยดีลุง

[kaku1234]

จะโดนตีนไหมลุง

[Kiyomaro69]

ตามต่อครับ

[Thanongsak]

 

พูดคุยก่อนอ่าน : ติดตามกันต่อกับเกมรักภารโรงเฒ่า ช่วงนี้มาไวครับ พอดีมีเวลาอยู่ ฮ่า....เลยอยากสานงานต่อให้เสร็จ ตอนนี้เน้นฉากเนื้อเรื่องนะครับ ไม่มีฉากเสียว สาวกฉากอัศจรรย์ของเกมรักฯ อาจผิดหวังไปบ้าง แต่ไม่ต้องห่วงครับ ในตอนต่อ ๆ ไปจะมีแน่นอน สไตล์ผมมันเป็นสไตล์แบบนี้ครับ เวลาเสียวเราเสียว เวลาเราเน้นเรื่องราว เราก็เน้นเรื่องราวจริง ๆ ฮ่า.....

ตอนนี้พิเศษนิดนึง เพราะเป็นการเปิดตัวนางเอกเกมรักภารโรงเฒ่าภาค 2 อย่างน้องหมวย เดือนดารา นักศึกษาพยาบาลปีหนึ่ง รุ่นเดียวกับนาถลดาครับ เธอคนนี้มาจากจังหวัดนนทบุรี จะมีบทบาทในภาคต่อไป (ก่อนหน้านั้นใครที่ลุ้นตัวละครใหม่อย่างน้องอีฟหรือน้องหมวยก็ดีให้สมหวังกับลุงพลในภาคนี้ ขอบอกเลยว่า เสียใจด้วยครับ ยังไม่ถึงเวลาของพวกเธอ)



ตอนนี้ผมไม่ซ่อนนะ เพราะไม่มีฉากเสียว ตอนหน้าบันเทิงแน่นอนครับ บิ๊กกลับมาแล้ว มาลุ้นว่าลุงพลจะโดนกระทืบหรือเปล่า เช่นเดียวกับสตอรี่ไลน์ของน้องเฟิร์น ที่เธอต้องเลือกระหว่างลุงพลกับเจมส์ ส่วนน้องนาถ อย่าน้อยใจไป ตอนหน้าเธอมีบทพอสมควรครับ มีฉากเสียวระหว่างเธอกับลุงพลให้ลุ้นเหมือนกัน

..............................................................................................

พอตั้งสติได้ หมอพลอยรีบแต่งตัวและเดินจากห้องพยาบาลออกไป สิ่งแรกที่เธออยากจะทำคือการอาบน้ำชำระร่างกายและชำระล้างคราบโลกีย์ที่ลุงพลมอบให้เธอ

"เลวที่สุด!! นี่ไม่ใช่คนแล้ว!! แต่เป็นผีนรก!!!" หมอสาวบ่นพึมพำในใจขณะเดินกลับไปขึ้นรถ ตอนนี้เป็นเวลาเกือบเที่ยงคืนแล้ว ภายในวิทยาลัยพยาบาลตอนนี้มีแต่ความเงียบสงบ เพราะทุกคนต่างหลับใหลกันไปหมด

หลังจากที่เปิดประตูเข้ามาในรถ หมอพลอยคนสวยเปิดไลน์ขึ้นมา มันเป็นข้อความจากพี่กร ที่บอกข่าวดีว่าตำรวจตามจับกุมตัวโจรได้ครบแล้ว และจะขอนัดเธอไปที่โรงพักเพื่อชี้ตัวคนร้าย



"ขอบคุณสำหรับทุกอย่างค่ะพี่กร" หมอพลอยพิมตอบไลน์กลับไป "ขอโทษที่ไม่ได้รับสายนะคะพี่ พอดีมีปัญหา....ส่วนตัวบางอย่างค่ะ"

หมอพลอยวางสมาร์ทโฟนบนเบาะด้านข้าง ก่อนขับรถออกจากวิทยาลัยพยาบาล พวกยามหน้าทางเข้าต่างแปลกใจไม่น้อยที่หมอพลอยพรรณคนสวยพึ่งออกจากวิทยาลัยพยาบาล  ระหว่างขับรถกลับคอนโด หมอพลอยร้องไห้ออกมาหนักมาก เพราะไม่คิดไม่ฝันว่าเธอจะมาเจอเรื่องระยำตำบอนแบบนี้กับตัวเอง

"เราไม่น่าไปยุ่งกับเรื่องของภารโรงคนนี้เลย....แกมันโง่เอง พลอยพรรณ!!" หมอสาวคนสวยนึกตำหนิในความโง่เขลาเบาปัญญาของตัวเอง ที่ไปเผลอยุ่งวุ่นวายกับเรื่องของลุงพลคนเจ้าเล่ห์ จนทำให้เธอต้องถูกหยามเกียรติที่ตัวเองเฝ้ารักษามาทั้งชีวิต

.................................................................

หลังจากกลับมาถึงคอนโดหรูใจกลางเมือง คุณหมอสาวเปลื้องผ้าแล้วรีบเดินเข้าห้องน้ำเพื่อชำระร่างกาย เธอพยายามขัดผิวทุกส่วนเพื่อกำจัดสิ่งสกปรกที่ลุงพลฝากเอาไว้ โดยเฉพาะตรงเนินสาว ที่เธอได้กลิ่นคาวตุ ๆ หมอพลอยคิดว่าลุงพลต้องทำอะไรบางอย่างกับน้องสาวของเธออย่างแน่นอน ยังไม่รวมถึงความรู้สึกแปลก ๆ ตรงบริเวณรูก้น ที่เหมือนมีใครพยายามสอดใส่อะไรบางอย่างเข้าไป แต่ไม่สำเร็จ

ยังไงเสีย เธอยังใจชื่นอยู่ลึก ๆ ยังไม่มีอะไรแปลกปลอมเข้าไปในช่องคลอดของเธอ จะมีก็เพียงแต่ร่องรอยเปียกชื้น ซึ่งเธอเชื่อว่าเกิดจากการเล้าโลมด้วยปากของลุงพลเสียมากกว่า

"เลว....คนเลว....ฮือ" หมอพลอยร้องไห้หนักมาก เธอแทบไม่มีเรี่ยวแรง ตอนนี้เธอไม่แน่ใจเสียด้วยซ้ำว่าความสาวที่เธอรักษามาตลอดชีวิตยังอยู่หรือไม่ ครั้นจะไปให้หมอตรวจภายในเธอก็อายเหลือเกิน เรียกว่าตอนนี้เธอสับสนจนจับต้นชนปลายไม่ถูกเลยทีเดียว

หญิงสาวในสภาพเปลือยเปล่า ปล่อยให้น้ำอุ่นจากฝักบัวไหลไปตามเรือนกายที่งดงามและเต็มไปด้วยร่องรอยช้ำจากภารโรงเฒ่าของเธอ ตรงเนินอกเต็มไปด้วยรองแดงที่เกิดจากการถูกดูดเลียอย่างหนัก ตรงประตูหลังมีร่องรอยการถูกสอดใส่ด้วยวัตถุบางอย่าง และอวัยวะเพศของเธอ ก่อนหน้านั้นชุ่มแฉะไปด้วยของเหลวกลิ่นตุ ๆ ที่เธอไม่มั่นใจนักว่ามันเป็นสารคัดหลั่งหรืออะไรกันแน่

หมอพลอยอาจเก่งเรื่องวิชาการแพทย์ แต่เรื่องเพศศึกษานั้นเธอยังไม่เก่งนัก เพราะเธอไม่ค่อยสนใจเรื่องนี้ จะเรียกได้ว่าเธอยังอ่อนหัดเรื่องบนเตียงก็ว่าได้ หมอพลอยไม่เคยช่วยตัวเองเลยสักครั้ง เพราะสมัยเด็ก ๆ คุณแม่และคุณยายมักสอนให้เธอสำรวมกิริยาท่าทาง และไม่อนุญาตให้นั่งไขว้ห้าง ซึ่งหมอพลอยก็ปฏิบัติตามแต่โดยดี

"แล้วเราจะทำยังไงดี?" ร่างสูงครุ่นคิดถึงเรื่องของวันพรุ่งนี้ เธอควรจะทำยังไงต่อไปนะ ลุงพลแบล็คเมล์เธอ เธอเองก็ไม่แน่ใจเสียด้วยว่าลุงพลจะทำตามที่มันพูดหรือเปล่า หากเธอยินยอมมัน นั่นหมายความว่าลูกสาวนักการเมืองใหญ่ผู้ทรงอิทธิพลของภาคตะวันออกกำลังกลายเป็นนางบำเรอให้ภารโรงเฒ่า รู้ไปถึงไหนอายไปถึงนั้น ชื่อเสียงของเธอและครอบครัวของเธอต้องพังพินาศแน่ ๆ

โดยเฉพาะตอนนี้ที่คุณพ่อของเธอกำลังพบกับมรสุมชีวิตครั้งใหญ่ แม้วิทยาจะบอกกับลูกสาวว่าไม่ต้องเป็นกังวล แต่ทุกคนที่เกี่ยวข้องกับวิทยา ไม่ว่าจะเป็นสมาชิกครอบครัว เพื่อนและลูกน้องต่างรู้ดีว่าวิทยานั้นเลี้ยงคนไม่เชื่อง มีพวกลูกน้องนอกคอกที่อาศัยความเมตตาของวิทยาไปใช้ในทางที่ไม่ถูกไม่ควร

"จะให้คุณพ่อกับคุณแม่รู้เรื่องนี้ไม่ได้...." หมอพลอยปิดก๊อกน้ำ และคว้าผ้าขนหนูสีขาวขึ้นมาพันรอบตัวแล้วเดินออกจากห้องไป ตอนนี้สิ่งแล้วที่เธอคิดออกก็คือต้องหาวิธีแก้เกมลุงพลจอมเจ้าเล่ห์คนนั้น

ร่างสูงเปิดประตูห้องน้ำออกมา เธอเหลือบมองนาฬิกาแขวนบนเพดาน ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงคืนครึ่ง เธอหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาเพื่อเช็คข่าวสารจากฝั่งพี่กร ซึ่งพี่กรได้ตอบไลน์และถามเธอด้วยความเป็นห่วง

"ไม่มีปัญหาอะไรแน่นะครับพลอย?" กรวิทย์ไลน์เข้ามา "ถ้ามีอะไรที่พี่พอช่วยได้ บอกพี่นะครับ"

"เอ่อ...พี่กรคะ" พลอยพรรณเผลอกดพิมพ์ไลน์

"มีอะไรครับ?" กรวิทย์พิมพ์ไลน์ตอบกลับมา พร้อมกับแนบตัวการ์ตูนที่กำลังทำหน้าสงสัยทิ้งท้ายด้วย

พอนึกถึงคำพูดของลุงพลที่ขู่เธอว่าหากเรื่องนี้รู้ถึงหูของคนอื่น ภาพฉาว ๆ ของเธอจะถูกโพสต์ในโลกโซเชียล หมอพลอยรู้ว่าหากแจ้งความดำเนินคดีกับลุงพล ไอ้เฒ่าหัวงูคนนี้ต้องโดนหลายคดีแน่ ๆ อย่างน้อยก็เรื่อง พรบ.คอมพิวเตอร์ เรื่องนึง

"ไม่มีอะไรค่ะพี่กร" พลอยพรรณจำใจตอบไลน์กลับไปแบบนั้น "ไว้พรุ่งนี้พลอยจะโทรไปลาครึ่งวันเพื่อไปโรงพักกับพี่นะคะ แล้วเจอกันค่ะ"

หมอพลอยวางสมาร์ทโฟนลงบนเตียงตอน ร่างสูงในชุดเสื้อยืดแขนสั้น กางเกงขาสั้นสีชมพู ทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงนอน เธอนั่งครุ่นคิดหาทางออกให้กับปัญหานี้ เธอควรจะทำยังไงดีนะ

หรือเธอจะต้องยอมตกเป็นเมียของลุงพลจริง ๆ ไม่นะ!!! ถ้าจะต้องเป็นแบบนั้น เธอขอตายดีกว่า!!!

............................................................................................

ตัดมาที่ช่วงเช้าวันศุกร์ ชุมพลจอมเจ้าเล่ห์กลับไปนอนที่ห้องพักภารโรง เพื่อไม่ให้ใครผิดสังเกต และตัดสินใจขับรถออกมาตอนช่วง 7 โมงเช้า เพื่อกลับไปอาบน้ำและแต่งตัวเพื่อกลับเข้ามาทำงาน

"กูทำเกินไปหรือเปล่าวะ....." ชุมพลครุ่นคิดในใจ พอมองย้อนกลับไปมันเองก็รู้สึกว่าตัวเองทำเกินกว่าเหตุไปเสียหน่อย หมอพลอยไม่เหมือนเด็กสาวคนอื่น ๆ ที่ยังอ่อนต่อโลก เปรียบเสมือนหญ้าอ่อนที่เคี้ยวง่าย แต่กับหมอพลอยมันต่างกัน เธอจบจากเมืองนอกเมืองนา มีดีกรีเลิศหรู ชาติตระกูลก็ดี บางทีมันก็เสียว ๆ ว่าหมอพลอยอาจคิดล้างแค้นมันด้วยวิธีการที่โหดกว่า ด้วยการจ้างวานมือปืนมายิงปิดปากมันเสีย

"ตายก็ตาย กูไม่แคร์อะไรแล้ว!!" ลุงพลบิดมอเตอร์ไซค์หลังจากไฟจราจรตรงสีแยกเป็นสีเขียว ยังไงก็ตาม เดี๋ยววันนี้มันจะลองแวบเข้าไปที่ห้องพยาบาลเพื่อเช็คเรตติ้งกับคุณหมอพลอยเสียหน่อย มันคิดว่าข้อเสนอของมัน แผนการของมันรัดกุมพอ ที่จะมัดตัวให้หมอพลอยคนสวยยอมจำนนตกเป็นเมียมัน

เมื่อวานเป็นอะไรที่ใกล้เคียงที่สุดในชีวิต แต่น่าเสียดายที่ยาปลุกเซ็กส์หมด หลายวันที่ผ่านมามันกินยาตัวนี้ราวกับวิตามินซี อย่างที่ไอ้เจ๋งมันบอกนั่นแหละ ช่วงนี้ของขาดตลาด ประสิทธิภาพทางเพศของลุงพลระยะหลังขึ้นอยู่กับยาตัวนี้เสียด้วย

ลุงพลในชุดเครื่องแบบนักภารโรง ทำหน้าที่ของตัวเองไป นั่นคือการทำความสะอาดสนามหญ้า ให้อาหารหมาแมวจรจัด มันหยอกล้อกับพวกมันอย่างอารมณ์ดี พลางคิดว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับมัน

"นี่ถ้าข้าไม่อยู่ พวกเอ็งอย่าดื้อนะ" ลุงพลยิ้มให้กับหมาและแมวจรจัดเหล่านั้น ไม่รู้เหมือนกันว่าภาพลักษณ์ลุงพลผู้ใจบุญคนนี้จะถูกทำลายเมื่อไร หากหมอพลอยบอกความจริงกับตำรวจ หากเธอใจกล้าและไม่แคร์เรื่องภาพลับ ๆ ของเธอเหล่านั้น มันก็มีแต่จะต้องติดคุกหัวโตตอนแก่

หลังจากเสร็จภารกิจ ลุงพลแวะไปซื้อน้ำเต้าหู้และปาท่องโก๋ไปทานที่ห้องพยาบาล ระหว่างทางกลับไปที่ห้องพักภารโรง มันเหลือบไปเห็นน้องนาถกำลังเดินมาหาอะไรที่ทานที่โรงอาหาร

"ไงจ๊ะน้องนาถ" ลุงพลยิ้มหวานให้กับนาถลดา เมียคนที่ 4 ของมัน ผิดหวังจากหมอพลอย มารอลุ้นรักจากสาวนาถดีกว่า



"เอ่อ...." นาถลดามีท่าทีแปลก ๆ เธอรู้สึกสับสนตัวเอง จะบอกว่าอายก็ใช่ "หนูจะมาหาอะไรทาน แล้วลุงละคะ?"

"ลุงก็มาดักรอนาถไงจ๊ะ" ลุงพลหยอดคำหวานใส่นาถลดา เด็กสาวเผลอยิ้มที่มุมปาก แต่เธอก็ตั้งสติได้ไวและรีบเดินออกจากจุดนั้น ก่อนที่จะถูกลุงพลไล่ต้อนเธอไปมากกว่านี้

"เล่นตัวจังเลยนะอีหนู" ลุงพลยิ้มกริ่ม ยังไงเสียลูกกวางน้อยเบอร์ 4 คนนี้ก็พยศมันไม่ได้นานหรอก เพราะวันก่อนมันสอนบทรักชั้นครูให้กับนาถลดาชนิดที่เรียกได้ว่าชาตินี้ก็ลืมไม่ลงแน่นอน

ทันใดนั้น พอหันกลับไป ลุงพลก็เสียหลักเพราะมีนักเรียนพยาบาลเดินมาชนมันโดยบังเอิญ ลุงพลแค่เสียหลักเล็กน้อย แต่ฝ่ายเด็กสาวคนนั้นล้มลงไปกองกับพื้น รวมไปถึงหนังสือและกระดาษเปเปอร์ที่ใช้สำหรับรายงาน

"โอ้ยยย!!!" เด็กสาวคนนั้นร้องเสียงหลง "เจ็บ!!!!"

"ตายแล้ว!!! ลุงขอโทษจ๊ะหนู!!" ด้วยความเป็นสุภาพบุรุษ ลุงพลเลยรีบก้มไปช่วยเก็บกระดาษเอกสารและหนังสือเรียนของนักเรียนพยาบาลคนนั้น แต่พอมันหันกลับไปเท่านั้น ลุงพลถึงกับตะลึงกับภาพตรงหน้า

"หนู....ไม่เป็นอะไรนะ" ลุงพลมองเด็กสาวตรงหน้าตาค้าง ดูจากเครื่องแบบมันแน่ใจว่าเด็กคนนี้ยังเรียนอยู่ชั้นปีหนึ่ง 'เดือนดารา' คือชื่อของเด็กสาวคนนี้

"หนูไม่เป็นไรค่ะลุง...." เด็กสาวที่ชื่อเดือนดารารีบหยิบหนังสือเรียนที่ตกอยู่รอบตัวขึ้นมา "หนูสะเพร่าเอง"

ลุงพลเฝ้าดูกิริยาท่าทางของเด็กสาวตาค้าง เด็กสาวรีบจัดแจงแต่งตัวและหยิบหนังสือและเอกสารจากมือลุงพล "หนูขอคืนนะคะ"



"จ๊ะ ๆ" ลุงพลพยักหน้ายิ้มหวาน แต่ไม่วายแอบแตะอั๋งมือของเด็กสาว ทางฝั่งเดือนดาราไม่ได้เอะใจ เพราะกำลังรีบไปทำธุระส่วนตัว

"บ้าจริง เข่าหนูถลอก!!" เดือนดาราอุทานออกมา "เริ่มต้นมาก็หายนะแล้วชั้น!!!" สาวน้อยบ่นอุบอิบ จนลุงพลเผลอยิ้มออกมา

"ลุงขอโทษนะ...." ภารโรงเฒ่าเอ่ยปากขอโทษเด็กสาว "หนูชื่ออะไรนะ?"

"หมวยค่ะ..." เดือนดาราตอบไปแบบส่ง ๆ ไม่ได้คิดอะไรมากมาย

"ลุงว่าหนูไปห้องพยาบาลก่อนดีไหม? เดี๋ยวแผลติดเชื้อจะแย่เอา" ลุงพลเสนอความคิด แต่ดูเหมือนว่าฝ่ายเด็กสาวที่ชื่อเดือนดาราจะไม่สนใจนัก เธอรีบเดินหน้ามุ่ยจากตรงนั้นไปยังอาคารสำนักงานเพื่อติดต่อธุระบางอย่าง

ลุงพลมองเด็กสาวปีหนึ่งคนนี้จนตาค้าง ทุก ๆ ปี จะมีเด็กสาวจากทั่วประเทศมาเรียนที่วิทยาลัยพยาบาลแห่งนี้ ซึ่งแต่ละคนก็จัดได้ว่าสวยและน่ารักระดับนางฟ้า เอาเป็นว่าหากใครสักคนเข้ามาที่วิทยาลัยพยาบาลแห่งนี้ การันตีได้เลยว่าคุณแทบจะไม่เจอคนขี้เหร่กันเลยทีเดียว

"มองตาไม่กระพริบเลยนะคะ...." เสียงห้วน ๆ ดังขึ้นตรงหน้า พอลุงพลหันกลับไป มันถึงกับสะดุ้ง เพราะนั่นคือเจ๊ทอม เมียเด็กคนที่สองของมันประจำวิทยาลัยพยาบาลนี่เอง "สวัสดีค่ะลุงพล"  โดนัทพนมมือไหว้แบบห้วน ๆ เพราะเห็นเหตุการณ์ทุกอย่างแล้ว

"เอ่อ...สวัสดีจ๊ะ" ลุงพลพนมมือรับ จะมาไม้ไหนอีกเนี่ย แม่สาวห้าวณิชาคนสวย

"พอหนูเผลอหน่อย ลุงก็ทำเจ้าชู้ใส่เด็กสาวคนอื่น ๆ เลยนะคะ" ณิชาหรี่ตามองภารโรงเฒ่าอย่างเอาเรื่อง "นี่ลุงคงไม่ได้ทำเจ้าชู้ประตูดินใจสาวคนไหนอีกใช่ไหม?"

"เปล่า...จ๊ะ" ภารโรงเฒ่าตอบด้วยน้ำเสียงติดขัด

"กับเฟิร์นก็แล้ว กับหนูก็แล้ว ไหนจะนาถอีก" โดนัทมองภารโรงเฒ่าตาขวาง "อย่าให้หนูรู้ว่าลุงคิดไม่ซื่อกับน้องหมวย ไม่งั้นหนูจะพาตำรวจมาจับลุง แต่ก่อนหน้านั้น หนูจะเฉือนไอ้นั่นของลุงให้ห่านหลังโรงอาหารมันกิน เจ้าชู้ดีนัก เชอะ!!"



ณิชาสาวห้าวสะบัดบ็อบใส่ภารโรงเฒ่า ตอนแรกเธออุตส่าห์จะมาถามสารทุกข์สุบดิบ แต่พอเห็นภาพเหตุการณ์ที่ลุงพลแอบเนียนแต๊ะอั๋งน้องหมวย เลยทำให้เธอเม้งแตกอีกต่างหาก

ลุงพลถอนหายใจยาว มันรู้สึกรักที่นี่มาก อยากเฝ้าดูความเป็นไปของเหล่าบรรดาเมีย ๆ ของมันทุกคน ตอนแรกมันคิดแค่ว่ามีแค่เฟิร์นทุกอย่างก็ลงตัว แต่สุดท้ายทุกอย่างมันกลับวุ่นวายกว่าเดิม มันเริ่มจากตอนไหนนะ ตอนที่มันล่อลวงโดนัทแล้วขืนใจ นั่นก็ใช้ ตอนที่มันใช้เงินก้อนโตเปย์น้องพิมมี่ นี่ก็ใช่ แถมยังสร้างปัญหาใหญ่ตามมาด้วย กับน้องนาถนี่ก็ใช้ แต่สถานการณ์บังคับ แต่กับคุณหมอพลอย มองมุมไหน มันก็เลวจริง ๆ



ลุงพลเดินกลับไปที่ห้องพยาบาล พลางนึกถึงคำทำนายของหมอดูตาบอด ที่เคยทำนายชีวิตมันไว้สมัยยังหนุ่ม

"ไอ้ห่า!!! มึงนี่มันเจ้าชู้มาก ขุนแผนเรียกพี่เลย!!!" หมอดูอุทานเสียงดัง จนชาวบ้านที่มาดูดวงหันไปมองชุมพลสมัยยังหนุ่มยังแน่น "ชาติก่อนมึงเป็นเทวดา เป็นเทวดาที่ดีมาก ๆ แต่เพราะมึงไปทำผิดกฎสวรรค์ มึงเลยต้องมาเกิดบนโลกมนุษย์ แล้วบรรดาผู้หญิงที่มึงได้ บางคนคือคนรักเก่าของมึงบนสวรรค์ มีกรรมผูกติดกันมาตั้งแต่กาลนั้น"

"เอ่อ...ผมไม่เข้าใจครับพ่อหมอ" ชุมพลในสมัยยังหนุ่มเอ่ยปากถาม "ที่บอกว่าบางคน นี่มันมีกี่คนครับ?"

"อุวะ!!! ถามโง่ ๆ" หมอดูตาบอดสบถ "ก็เยอะอยู่ บางคนก็เกี่ยวข้องกับมึงจากชาติปางก่อน เป็นเจ้ากรรมนายเวรกันมา บางคนก็ไม่เกี่ยว แต่ถ้ามึงเจอ มึงจะรู้สึกถูกชะตาเอง ตอนแก่ มึงจะมีโชคลาภครั้งใหญ่"

"แบบไหนครับ? โชคลาภที่ว่า" หนุ่มพลเอ่ยปากถามต่อไป ทางฝั่งหมอดูตาบอดบ้วนหมากที่เคี้ยวอยู่ลงบนกระโถน ก่อนหันหน้ามาตอบมัน "ความลับสวรรค์ กูคงตอบไม่ได้ แต่ที่กูรู้ มันเป็นวาสนาของมึง ไอ้พล และก็เป็นวิบากกรรมของมึงด้วย"

ไม่รู้เหมือนกันว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อไป แต่ชุมพลยังอยากใช้ชีวิตที่วิทยาลัยพยาบาลแห่งนี้ไปให้นานที่สุด เพื่อเฝ้าดูความเป็นไปของเหล่าบรรดาเมียรักของมัน

....................................................................................................

ตัดมาที่ช่วงสาย วันนี้หมอพลอยขอลาครึ่งวัน เพื่อมาติดต่อเจ้าหน้าที่ตำรวจ หลังพี่กรแจ้งว่าตำรวจทำการจับกุมตัวคนร้ายได้สำเร็จและสามารถยึดของกลางกลับมาได้สำเร็จ ยังโชคดีอยู่บ้างที่เอกสารสำคัญทางราชการ บัตรประชาชน ใบขับขี่ บัตรเอทีเอ็มและบัตรเครดิตยังอยู่ครบ หมอพลอยเข้าไปขี้ตัวผู้ต้องหาตามที่เจ้าหน้าที่ตำรวจเรียกโดยมีพี่กรคอยช่วยเหลืออยู่ข้าง ๆ

หมอพลอยและพี่กรใช้เวลาทั้งหมดราว ๆ สองชั่วโมง ก่อนเตรียมตัวเดินทางกลับ วันนี้กรวิทย์ติดรถของหมอพลอยมาเพื่อประหยัดค่าน้ำมันของพี่กร

หมอพลอยดูสงบกว่าที่เคย พี่กรเฝ้าสังเกตท่าทางของคนรักมานาน วันนี้ดูหมอพลอยไม่เหมือนเดิม ด้วยความเป็นห่วง กรวิทย์เลยเอ่ยปากถามคนรักด้วยความเป็นห่วงขณะที่เจ้าตัวกำลังขับรถกลับไปทำงาน

"ดูพลอยเพลีย ๆ นะครับวันนี้" ชายหนุ่มถามด้วยความเป็นห่วง "ไม่สบายหรือมีเรื่องอะไรทุกข์ใจอยู่หรือเปล่า?"

หมอพลอยนิ่งเงียบไป เพราะตอนนี้เธอกำลังคิดว่าตัวเองควรทำยังไงกับนักการจอมหื่นที่วิทยาลัยพยาบาลดี จนพี่กรต้องเรียกชื่อเธออีกครั้ง

"พลอย!?" พี่กรเรียก "เป็นอะไรหรือเปล่าครับ? ขับรถไหวไหม? ถ้าไม่ไหวเดี๋ยวพี่ขับให้เอาไหม?"

"เปล่าค่ะพี่...." หมอพลอยตอบ แต่ในหัวยังคิดถึงเรื่องของนักการเฒ่าจอมเจ้าเล่ห์ "พลอยแค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อย"

กรวิทย์นิ่งเงียบ ชายหนุ่มรู้สึกได้ว่าคนรักของเขามีอะไรผิดปกติ มันคงเป็นความทุกข์บางอย่างที่เธอไม่สามารถพูดออกมา หลังจากที่หมอพลอยขับรถมาส่งกรวิทย์หน้าร้านขายยาแล้ว ไม่รอข้า พี่กรเลยไลน์เข้าเครื่องโดนัท ญาติคนน้องเพื่อขอร้องบางอย่าง

"ฝากโดนัทช่วยดูหมอพลอยแทนพี่หน่อย พี่รู้สึกว่าเธอใจลอย เหมือนมีเรื่องไม่สบายใจอะไรบางอย่าง พี่รู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีเลย"

"ได้ค่ะพี่กร" โดนัทตอบไลน์ ก่อนส่งสติ๊กเกอร์ตัวการ์ตูนน่ารัก ๆ ที่กำลังทำท่าตะเบ๊ะแบบทหารทิ้งท้าย

"พลอยต้องมีอะไรปิดบังพี่อยู่แน่ ๆ" กรวิทย์เหลือบมองปากทางเข้าวิทยาลัยพยาบาลด้วยความเป็นห่วงว่าอาจเกิดเรื่องร้ายแรงขึ้นกับหมอพลอยคนรักอยู่ก็เป็นได้

....................................................................................................

ตัดมาที่ฝั่งพิมมี่ ตอนนี้เธอหมดคาบเรียนในช่วงบ่ายแล้ว ระหว่างทางที่ร่างอวบกำลังจะเดินทางกลับหอพักนั้น ทันใดนั้นเองเจ้าสองและเจ้าเหน่งก็ปรากฏตัวขึ้นมาขวางทางเธอตรงหน้าทางออกมหาวิทยาลัย



"พิมมี่...วันนี้พวกเรามีแขกคนสำคัญที่อยากจะคุยกับน้องหน่อย" ไอ้สองตอบ "หันไปข้างหลังซิครับ"

"อะไรนะ?" พิมมี่ขมวดคิ้ว นี่อย่าบอกนะว่า แขกคนสำคัญคนนั้นคือ......

"ไง....พิมมี่" บิ๊กในชุดลำลองเสื้อยืดกางเกงยีนส์ รองเท้าผ้าใบ ปรากฏตัวตรงหน้าพร้อมกับช่อดอกกุหลาบสีแดง "นี่บิ๊กไง จะใครละ คิดถึงพิมมี่นะ" หนุ่มเลือดร้อนยิ้มหวานให้กับคนรักเก่า

"บิ๊ก!!!!" พิมมี่อุทานเสียงดัง "บิ๊กมาที่นี่ได้ยังไงเนี่ย!!!??"

[lunar]

 ::YehYeh::สนุกมีหลากหลายอารมให้ติเตาม

พูดคุยก่อนอ่าน : ติดตามกันต่อกับเกมรักภารโรงเฒ่า ช่วงนี้มาไวครับ พอดีมีเวลาอยู่ ฮ่า....เลยอยากสานงานต่อให้เสร็จ ตอนนี้เน้นฉากเนื้อเรื่องนะครับ ไม่มีฉากเสียว สาวกฉากอัศจรรย์ของเกมรักฯ อาจผิดหวังไปบ้าง แต่ไม่ต้องห่วงครับ ในตอนต่อ ๆ ไปจะมีแน่นอน สไตล์ผมมันเป็นสไตล์แบบนี้ครับ เวลาเสียวเราเสียว เวลาเราเน้นเรื่องราว เราก็เน้นเรื่องราวจริง ๆ ฮ่า.....

ตอนนี้พิเศษนิดนึง เพราะเป็นการเปิดตัวนางเอกเกมรักภารโรงเฒ่าภาค 2 อย่างน้องหมวย เดือนดารา นักศึกษาพยาบาลปีหนึ่ง รุ่นเดียวกับนาถลดาครับ เธอคนนี้มาจากจังหวัดนนทบุรี จะมีบทบาทในภาคต่อไป (ก่อนหน้านั้นใครที่ลุ้นตัวละครใหม่อย่างน้องอีฟหรือน้องหมวยก็ดีให้สมหวังกับลุงพลในภาคนี้ ขอบอกเลยว่า เสียใจด้วยครับ ยังไม่ถึงเวลาของพวกเธอ)



ตอนนี้ผมไม่ซ่อนนะ เพราะไม่มีฉากเสียว ตอนหน้าบันเทิงแน่นอนครับ บิ๊กกลับมาแล้ว มาลุ้นว่าลุงพลจะโดนกระทืบหรือเปล่า เช่นเดียวกับสตอรี่ไลน์ของน้องเฟิร์น ที่เธอต้องเลือกระหว่างลุงพลกับเจมส์ ส่วนน้องนาถ อย่าน้อยใจไป ตอนหน้าเธอมีบทพอสมควรครับ มีฉากเสียวระหว่างเธอกับลุงพลให้ลุ้นเหมือนกัน

..............................................................................................

พอตั้งสติได้ หมอพลอยรีบแต่งตัวและเดินจากห้องพยาบาลออกไป สิ่งแรกที่เธออยากจะทำคือการอาบน้ำชำระร่างกายและชำระล้างคราบโลกีย์ที่ลุงพลมอบให้เธอ

"เลวที่สุด!! นี่ไม่ใช่คนแล้ว!! แต่เป็นผีนรก!!!" หมอสาวบ่นพึมพำในใจขณะเดินกลับไปขึ้นรถ ตอนนี้เป็นเวลาเกือบเที่ยงคืนแล้ว ภายในวิทยาลัยพยาบาลตอนนี้มีแต่ความเงียบสงบ เพราะทุกคนต่างหลับใหลกันไปหมด

หลังจากที่เปิดประตูเข้ามาในรถ หมอพลอยคนสวยเปิดไลน์ขึ้นมา มันเป็นข้อความจากพี่กร ที่บอกข่าวดีว่าตำรวจตามจับกุมตัวโจรได้ครบแล้ว และจะขอนัดเธอไปที่โรงพักเพื่อชี้ตัวคนร้าย



"ขอบคุณสำหรับทุกอย่างค่ะพี่กร" หมอพลอยพิมตอบไลน์กลับไป "ขอโทษที่ไม่ได้รับสายนะคะพี่ พอดีมีปัญหา....ส่วนตัวบางอย่างค่ะ"

หมอพลอยวางสมาร์ทโฟนบนเบาะด้านข้าง ก่อนขับรถออกจากวิทยาลัยพยาบาล พวกยามหน้าทางเข้าต่างแปลกใจไม่น้อยที่หมอพลอยพรรณคนสวยพึ่งออกจากวิทยาลัยพยาบาล  ระหว่างขับรถกลับคอนโด หมอพลอยร้องไห้ออกมาหนักมาก เพราะไม่คิดไม่ฝันว่าเธอจะมาเจอเรื่องระยำตำบอนแบบนี้กับตัวเอง

"เราไม่น่าไปยุ่งกับเรื่องของภารโรงคนนี้เลย....แกมันโง่เอง พลอยพรรณ!!" หมอสาวคนสวยนึกตำหนิในความโง่เขลาเบาปัญญาของตัวเอง ที่ไปเผลอยุ่งวุ่นวายกับเรื่องของลุงพลคนเจ้าเล่ห์ จนทำให้เธอต้องถูกหยามเกียรติที่ตัวเองเฝ้ารักษามาทั้งชีวิต

.................................................................

หลังจากกลับมาถึงคอนโดหรูใจกลางเมือง คุณหมอสาวเปลื้องผ้าแล้วรีบเดินเข้าห้องน้ำเพื่อชำระร่างกาย เธอพยายามขัดผิวทุกส่วนเพื่อกำจัดสิ่งสกปรกที่ลุงพลฝากเอาไว้ โดยเฉพาะตรงเนินสาว ที่เธอได้กลิ่นคาวตุ ๆ หมอพลอยคิดว่าลุงพลต้องทำอะไรบางอย่างกับน้องสาวของเธออย่างแน่นอน ยังไม่รวมถึงความรู้สึกแปลก ๆ ตรงบริเวณรูก้น ที่เหมือนมีใครพยายามสอดใส่อะไรบางอย่างเข้าไป แต่ไม่สำเร็จ

ยังไงเสีย เธอยังใจชื่นอยู่ลึก ๆ ยังไม่มีอะไรแปลกปลอมเข้าไปในช่องคลอดของเธอ จะมีก็เพียงแต่ร่องรอยเปียกชื้น ซึ่งเธอเชื่อว่าเกิดจากการเล้าโลมด้วยปากของลุงพลเสียมากกว่า

"เลว....คนเลว....ฮือ" หมอพลอยร้องไห้หนักมาก เธอแทบไม่มีเรี่ยวแรง ตอนนี้เธอไม่แน่ใจเสียด้วยซ้ำว่าความสาวที่เธอรักษามาตลอดชีวิตยังอยู่หรือไม่ ครั้นจะไปให้หมอตรวจภายในเธอก็อายเหลือเกิน เรียกว่าตอนนี้เธอสับสนจนจับต้นชนปลายไม่ถูกเลยทีเดียว

หญิงสาวในสภาพเปลือยเปล่า ปล่อยให้น้ำอุ่นจากฝักบัวไหลไปตามเรือนกายที่งดงามและเต็มไปด้วยร่องรอยช้ำจากภารโรงเฒ่าของเธอ ตรงเนินอกเต็มไปด้วยรองแดงที่เกิดจากการถูกดูดเลียอย่างหนัก ตรงประตูหลังมีร่องรอยการถูกสอดใส่ด้วยวัตถุบางอย่าง และอวัยวะเพศของเธอ ก่อนหน้านั้นชุ่มแฉะไปด้วยของเหลวกลิ่นตุ ๆ ที่เธอไม่มั่นใจนักว่ามันเป็นสารคัดหลั่งหรืออะไรกันแน่

หมอพลอยอาจเก่งเรื่องวิชาการแพทย์ แต่เรื่องเพศศึกษานั้นเธอยังไม่เก่งนัก เพราะเธอไม่ค่อยสนใจเรื่องนี้ จะเรียกได้ว่าเธอยังอ่อนหัดเรื่องบนเตียงก็ว่าได้ หมอพลอยไม่เคยช่วยตัวเองเลยสักครั้ง เพราะสมัยเด็ก ๆ คุณแม่และคุณยายมักสอนให้เธอสำรวมกิริยาท่าทาง และไม่อนุญาตให้นั่งไขว้ห้าง ซึ่งหมอพลอยก็ปฏิบัติตามแต่โดยดี

"แล้วเราจะทำยังไงดี?" ร่างสูงครุ่นคิดถึงเรื่องของวันพรุ่งนี้ เธอควรจะทำยังไงต่อไปนะ ลุงพลแบล็คเมล์เธอ เธอเองก็ไม่แน่ใจเสียด้วยว่าลุงพลจะทำตามที่มันพูดหรือเปล่า หากเธอยินยอมมัน นั่นหมายความว่าลูกสาวนักการเมืองใหญ่ผู้ทรงอิทธิพลของภาคตะวันออกกำลังกลายเป็นนางบำเรอให้ภารโรงเฒ่า รู้ไปถึงไหนอายไปถึงนั้น ชื่อเสียงของเธอและครอบครัวของเธอต้องพังพินาศแน่ ๆ

โดยเฉพาะตอนนี้ที่คุณพ่อของเธอกำลังพบกับมรสุมชีวิตครั้งใหญ่ แม้วิทยาจะบอกกับลูกสาวว่าไม่ต้องเป็นกังวล แต่ทุกคนที่เกี่ยวข้องกับวิทยา ไม่ว่าจะเป็นสมาชิกครอบครัว เพื่อนและลูกน้องต่างรู้ดีว่าวิทยานั้นเลี้ยงคนไม่เชื่อง มีพวกลูกน้องนอกคอกที่อาศัยความเมตตาของวิทยาไปใช้ในทางที่ไม่ถูกไม่ควร

"จะให้คุณพ่อกับคุณแม่รู้เรื่องนี้ไม่ได้...." หมอพลอยปิดก๊อกน้ำ และคว้าผ้าขนหนูสีขาวขึ้นมาพันรอบตัวแล้วเดินออกจากห้องไป ตอนนี้สิ่งแล้วที่เธอคิดออกก็คือต้องหาวิธีแก้เกมลุงพลจอมเจ้าเล่ห์คนนั้น

ร่างสูงเปิดประตูห้องน้ำออกมา เธอเหลือบมองนาฬิกาแขวนบนเพดาน ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงคืนครึ่ง เธอหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาเพื่อเช็คข่าวสารจากฝั่งพี่กร ซึ่งพี่กรได้ตอบไลน์และถามเธอด้วยความเป็นห่วง

"ไม่มีปัญหาอะไรแน่นะครับพลอย?" กรวิทย์ไลน์เข้ามา "ถ้ามีอะไรที่พี่พอช่วยได้ บอกพี่นะครับ"

"เอ่อ...พี่กรคะ" พลอยพรรณเผลอกดพิมพ์ไลน์

"มีอะไรครับ?" กรวิทย์พิมพ์ไลน์ตอบกลับมา พร้อมกับแนบตัวการ์ตูนที่กำลังทำหน้าสงสัยทิ้งท้ายด้วย

พอนึกถึงคำพูดของลุงพลที่ขู่เธอว่าหากเรื่องนี้รู้ถึงหูของคนอื่น ภาพฉาว ๆ ของเธอจะถูกโพสต์ในโลกโซเชียล หมอพลอยรู้ว่าหากแจ้งความดำเนินคดีกับลุงพล ไอ้เฒ่าหัวงูคนนี้ต้องโดนหลายคดีแน่ ๆ อย่างน้อยก็เรื่อง พรบ.คอมพิวเตอร์ เรื่องนึง

"ไม่มีอะไรค่ะพี่กร" พลอยพรรณจำใจตอบไลน์กลับไปแบบนั้น "ไว้พรุ่งนี้พลอยจะโทรไปลาครึ่งวันเพื่อไปโรงพักกับพี่นะคะ แล้วเจอกันค่ะ"

หมอพลอยวางสมาร์ทโฟนลงบนเตียงตอน ร่างสูงในชุดเสื้อยืดแขนสั้น กางเกงขาสั้นสีชมพู ทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงนอน เธอนั่งครุ่นคิดหาทางออกให้กับปัญหานี้ เธอควรจะทำยังไงดีนะ

หรือเธอจะต้องยอมตกเป็นเมียของลุงพลจริง ๆ ไม่นะ!!! ถ้าจะต้องเป็นแบบนั้น เธอขอตายดีกว่า!!!

............................................................................................

ตัดมาที่ช่วงเช้าวันศุกร์ ชุมพลจอมเจ้าเล่ห์กลับไปนอนที่ห้องพักภารโรง เพื่อไม่ให้ใครผิดสังเกต และตัดสินใจขับรถออกมาตอนช่วง 7 โมงเช้า เพื่อกลับไปอาบน้ำและแต่งตัวเพื่อกลับเข้ามาทำงาน

"กูทำเกินไปหรือเปล่าวะ....." ชุมพลครุ่นคิดในใจ พอมองย้อนกลับไปมันเองก็รู้สึกว่าตัวเองทำเกินกว่าเหตุไปเสียหน่อย หมอพลอยไม่เหมือนเด็กสาวคนอื่น ๆ ที่ยังอ่อนต่อโลก เปรียบเสมือนหญ้าอ่อนที่เคี้ยวง่าย แต่กับหมอพลอยมันต่างกัน เธอจบจากเมืองนอกเมืองนา มีดีกรีเลิศหรู ชาติตระกูลก็ดี บางทีมันก็เสียว ๆ ว่าหมอพลอยอาจคิดล้างแค้นมันด้วยวิธีการที่โหดกว่า ด้วยการจ้างวานมือปืนมายิงปิดปากมันเสีย

"ตายก็ตาย กูไม่แคร์อะไรแล้ว!!" ลุงพลบิดมอเตอร์ไซค์หลังจากไฟจราจรตรงสีแยกเป็นสีเขียว ยังไงก็ตาม เดี๋ยววันนี้มันจะลองแวบเข้าไปที่ห้องพยาบาลเพื่อเช็คเรตติ้งกับคุณหมอพลอยเสียหน่อย มันคิดว่าข้อเสนอของมัน แผนการของมันรัดกุมพอ ที่จะมัดตัวให้หมอพลอยคนสวยยอมจำนนตกเป็นเมียมัน

เมื่อวานเป็นอะไรที่ใกล้เคียงที่สุดในชีวิต แต่น่าเสียดายที่ยาปลุกเซ็กส์หมด หลายวันที่ผ่านมามันกินยาตัวนี้ราวกับวิตามินซี อย่างที่ไอ้เจ๋งมันบอกนั่นแหละ ช่วงนี้ของขาดตลาด ประสิทธิภาพทางเพศของลุงพลระยะหลังขึ้นอยู่กับยาตัวนี้เสียด้วย

ลุงพลในชุดเครื่องแบบนักภารโรง ทำหน้าที่ของตัวเองไป นั่นคือการทำความสะอาดสนามหญ้า ให้อาหารหมาแมวจรจัด มันหยอกล้อกับพวกมันอย่างอารมณ์ดี พลางคิดว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับมัน

"นี่ถ้าข้าไม่อยู่ พวกเอ็งอย่าดื้อนะ" ลุงพลยิ้มให้กับหมาและแมวจรจัดเหล่านั้น ไม่รู้เหมือนกันว่าภาพลักษณ์ลุงพลผู้ใจบุญคนนี้จะถูกทำลายเมื่อไร หากหมอพลอยบอกความจริงกับตำรวจ หากเธอใจกล้าและไม่แคร์เรื่องภาพลับ ๆ ของเธอเหล่านั้น มันก็มีแต่จะต้องติดคุกหัวโตตอนแก่

หลังจากเสร็จภารกิจ ลุงพลแวะไปซื้อน้ำเต้าหู้และปาท่องโก๋ไปทานที่ห้องพยาบาล ระหว่างทางกลับไปที่ห้องพักภารโรง มันเหลือบไปเห็นน้องนาถกำลังเดินมาหาอะไรที่ทานที่โรงอาหาร

"ไงจ๊ะน้องนาถ" ลุงพลยิ้มหวานให้กับนาถลดา เมียคนที่ 4 ของมัน ผิดหวังจากหมอพลอย มารอลุ้นรักจากสาวนาถดีกว่า



"เอ่อ...." นาถลดามีท่าทีแปลก ๆ เธอรู้สึกสับสนตัวเอง จะบอกว่าอายก็ใช่ "หนูจะมาหาอะไรทาน แล้วลุงละคะ?"

"ลุงก็มาดักรอนาถไงจ๊ะ" ลุงพลหยอดคำหวานใส่นาถลดา เด็กสาวเผลอยิ้มที่มุมปาก แต่เธอก็ตั้งสติได้ไวและรีบเดินออกจากจุดนั้น ก่อนที่จะถูกลุงพลไล่ต้อนเธอไปมากกว่านี้

"เล่นตัวจังเลยนะอีหนู" ลุงพลยิ้มกริ่ม ยังไงเสียลูกกวางน้อยเบอร์ 4 คนนี้ก็พยศมันไม่ได้นานหรอก เพราะวันก่อนมันสอนบทรักชั้นครูให้กับนาถลดาชนิดที่เรียกได้ว่าชาตินี้ก็ลืมไม่ลงแน่นอน

ทันใดนั้น พอหันกลับไป ลุงพลก็เสียหลักเพราะมีนักเรียนพยาบาลเดินมาชนมันโดยบังเอิญ ลุงพลแค่เสียหลักเล็กน้อย แต่ฝ่ายเด็กสาวคนนั้นล้มลงไปกองกับพื้น รวมไปถึงหนังสือและกระดาษเปเปอร์ที่ใช้สำหรับรายงาน

"โอ้ยยย!!!" เด็กสาวคนนั้นร้องเสียงหลง "เจ็บ!!!!"

"ตายแล้ว!!! ลุงขอโทษจ๊ะหนู!!" ด้วยความเป็นสุภาพบุรุษ ลุงพลเลยรีบก้มไปช่วยเก็บกระดาษเอกสารและหนังสือเรียนของนักเรียนพยาบาลคนนั้น แต่พอมันหันกลับไปเท่านั้น ลุงพลถึงกับตะลึงกับภาพตรงหน้า

"หนู....ไม่เป็นอะไรนะ" ลุงพลมองเด็กสาวตรงหน้าตาค้าง ดูจากเครื่องแบบมันแน่ใจว่าเด็กคนนี้ยังเรียนอยู่ชั้นปีหนึ่ง 'เดือนดารา' คือชื่อของเด็กสาวคนนี้

"หนูไม่เป็นไรค่ะลุง...." เด็กสาวที่ชื่อเดือนดารารีบหยิบหนังสือเรียนที่ตกอยู่รอบตัวขึ้นมา "หนูสะเพร่าเอง"

ลุงพลเฝ้าดูกิริยาท่าทางของเด็กสาวตาค้าง เด็กสาวรีบจัดแจงแต่งตัวและหยิบหนังสือและเอกสารจากมือลุงพล "หนูขอคืนนะคะ"



"จ๊ะ ๆ" ลุงพลพยักหน้ายิ้มหวาน แต่ไม่วายแอบแตะอั๋งมือของเด็กสาว ทางฝั่งเดือนดาราไม่ได้เอะใจ เพราะกำลังรีบไปทำธุระส่วนตัว

"บ้าจริง เข่าหนูถลอก!!" เดือนดาราอุทานออกมา "เริ่มต้นมาก็หายนะแล้วชั้น!!!" สาวน้อยบ่นอุบอิบ จนลุงพลเผลอยิ้มออกมา

"ลุงขอโทษนะ...." ภารโรงเฒ่าเอ่ยปากขอโทษเด็กสาว "หนูชื่ออะไรนะ?"

"หมวยค่ะ..." เดือนดาราตอบไปแบบส่ง ๆ ไม่ได้คิดอะไรมากมาย

"ลุงว่าหนูไปห้องพยาบาลก่อนดีไหม? เดี๋ยวแผลติดเชื้อจะแย่เอา" ลุงพลเสนอความคิด แต่ดูเหมือนว่าฝ่ายเด็กสาวที่ชื่อเดือนดาราจะไม่สนใจนัก เธอรีบเดินหน้ามุ่ยจากตรงนั้นไปยังอาคารสำนักงานเพื่อติดต่อธุระบางอย่าง

ลุงพลมองเด็กสาวปีหนึ่งคนนี้จนตาค้าง ทุก ๆ ปี จะมีเด็กสาวจากทั่วประเทศมาเรียนที่วิทยาลัยพยาบาลแห่งนี้ ซึ่งแต่ละคนก็จัดได้ว่าสวยและน่ารักระดับนางฟ้า เอาเป็นว่าหากใครสักคนเข้ามาที่วิทยาลัยพยาบาลแห่งนี้ การันตีได้เลยว่าคุณแทบจะไม่เจอคนขี้เหร่กันเลยทีเดียว

"มองตาไม่กระพริบเลยนะคะ...." เสียงห้วน ๆ ดังขึ้นตรงหน้า พอลุงพลหันกลับไป มันถึงกับสะดุ้ง เพราะนั่นคือเจ๊ทอม เมียเด็กคนที่สองของมันประจำวิทยาลัยพยาบาลนี่เอง "สวัสดีค่ะลุงพล"  โดนัทพนมมือไหว้แบบห้วน ๆ เพราะเห็นเหตุการณ์ทุกอย่างแล้ว

"เอ่อ...สวัสดีจ๊ะ" ลุงพลพนมมือรับ จะมาไม้ไหนอีกเนี่ย แม่สาวห้าวณิชาคนสวย

"พอหนูเผลอหน่อย ลุงก็ทำเจ้าชู้ใส่เด็กสาวคนอื่น ๆ เลยนะคะ" ณิชาหรี่ตามองภารโรงเฒ่าอย่างเอาเรื่อง "นี่ลุงคงไม่ได้ทำเจ้าชู้ประตูดินใจสาวคนไหนอีกใช่ไหม?"

"เปล่า...จ๊ะ" ภารโรงเฒ่าตอบด้วยน้ำเสียงติดขัด

"กับเฟิร์นก็แล้ว กับหนูก็แล้ว ไหนจะนาถอีก" โดนัทมองภารโรงเฒ่าตาขวาง "อย่าให้หนูรู้ว่าลุงคิดไม่ซื่อกับน้องหมวย ไม่งั้นหนูจะพาตำรวจมาจับลุง แต่ก่อนหน้านั้น หนูจะเฉือนไอ้นั่นของลุงให้ห่านหลังโรงอาหารมันกิน เจ้าชู้ดีนัก เชอะ!!"



ณิชาสาวห้าวสะบัดบ็อบใส่ภารโรงเฒ่า ตอนแรกเธออุตส่าห์จะมาถามสารทุกข์สุบดิบ แต่พอเห็นภาพเหตุการณ์ที่ลุงพลแอบเนียนแต๊ะอั๋งน้องหมวย เลยทำให้เธอเม้งแตกอีกต่างหาก

ลุงพลถอนหายใจยาว มันรู้สึกรักที่นี่มาก อยากเฝ้าดูความเป็นไปของเหล่าบรรดาเมีย ๆ ของมันทุกคน ตอนแรกมันคิดแค่ว่ามีแค่เฟิร์นทุกอย่างก็ลงตัว แต่สุดท้ายทุกอย่างมันกลับวุ่นวายกว่าเดิม มันเริ่มจากตอนไหนนะ ตอนที่มันล่อลวงโดนัทแล้วขืนใจ นั่นก็ใช้ ตอนที่มันใช้เงินก้อนโตเปย์น้องพิมมี่ นี่ก็ใช่ แถมยังสร้างปัญหาใหญ่ตามมาด้วย กับน้องนาถนี่ก็ใช้ แต่สถานการณ์บังคับ แต่กับคุณหมอพลอย มองมุมไหน มันก็เลวจริง ๆ



ลุงพลเดินกลับไปที่ห้องพยาบาล พลางนึกถึงคำทำนายของหมอดูตาบอด ที่เคยทำนายชีวิตมันไว้สมัยยังหนุ่ม

"ไอ้ห่า!!! มึงนี่มันเจ้าชู้มาก ขุนแผนเรียกพี่เลย!!!" หมอดูอุทานเสียงดัง จนชาวบ้านที่มาดูดวงหันไปมองชุมพลสมัยยังหนุ่มยังแน่น "ชาติก่อนมึงเป็นเทวดา เป็นเทวดาที่ดีมาก ๆ แต่เพราะมึงไปทำผิดกฎสวรรค์ มึงเลยต้องมาเกิดบนโลกมนุษย์ แล้วบรรดาผู้หญิงที่มึงได้ บางคนคือคนรักเก่าของมึงบนสวรรค์ มีกรรมผูกติดกันมาตั้งแต่กาลนั้น"

"เอ่อ...ผมไม่เข้าใจครับพ่อหมอ" ชุมพลในสมัยยังหนุ่มเอ่ยปากถาม "ที่บอกว่าบางคน นี่มันมีกี่คนครับ?"

"อุวะ!!! ถามโง่ ๆ" หมอดูตาบอดสบถ "ก็เยอะอยู่ บางคนก็เกี่ยวข้องกับมึงจากชาติปางก่อน เป็นเจ้ากรรมนายเวรกันมา บางคนก็ไม่เกี่ยว แต่ถ้ามึงเจอ มึงจะรู้สึกถูกชะตาเอง ตอนแก่ มึงจะมีโชคลาภครั้งใหญ่"

"แบบไหนครับ? โชคลาภที่ว่า" หนุ่มพลเอ่ยปากถามต่อไป ทางฝั่งหมอดูตาบอดบ้วนหมากที่เคี้ยวอยู่ลงบนกระโถน ก่อนหันหน้ามาตอบมัน "ความลับสวรรค์ กูคงตอบไม่ได้ แต่ที่กูรู้ มันเป็นวาสนาของมึง ไอ้พล และก็เป็นวิบากกรรมของมึงด้วย"

ไม่รู้เหมือนกันว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อไป แต่ชุมพลยังอยากใช้ชีวิตที่วิทยาลัยพยาบาลแห่งนี้ไปให้นานที่สุด เพื่อเฝ้าดูความเป็นไปของเหล่าบรรดาเมียรักของมัน

....................................................................................................

ตัดมาที่ช่วงสาย วันนี้หมอพลอยขอลาครึ่งวัน เพื่อมาติดต่อเจ้าหน้าที่ตำรวจ หลังพี่กรแจ้งว่าตำรวจทำการจับกุมตัวคนร้ายได้สำเร็จและสามารถยึดของกลางกลับมาได้สำเร็จ ยังโชคดีอยู่บ้างที่เอกสารสำคัญทางราชการ บัตรประชาชน ใบขับขี่ บัตรเอทีเอ็มและบัตรเครดิตยังอยู่ครบ หมอพลอยเข้าไปขี้ตัวผู้ต้องหาตามที่เจ้าหน้าที่ตำรวจเรียกโดยมีพี่กรคอยช่วยเหลืออยู่ข้าง ๆ

หมอพลอยและพี่กรใช้เวลาทั้งหมดราว ๆ สองชั่วโมง ก่อนเตรียมตัวเดินทางกลับ วันนี้กรวิทย์ติดรถของหมอพลอยมาเพื่อประหยัดค่าน้ำมันของพี่กร

หมอพลอยดูสงบกว่าที่เคย พี่กรเฝ้าสังเกตท่าทางของคนรักมานาน วันนี้ดูหมอพลอยไม่เหมือนเดิม ด้วยความเป็นห่วง กรวิทย์เลยเอ่ยปากถามคนรักด้วยความเป็นห่วงขณะที่เจ้าตัวกำลังขับรถกลับไปทำงาน

"ดูพลอยเพลีย ๆ นะครับวันนี้" ชายหนุ่มถามด้วยความเป็นห่วง "ไม่สบายหรือมีเรื่องอะไรทุกข์ใจอยู่หรือเปล่า?"

หมอพลอยนิ่งเงียบไป เพราะตอนนี้เธอกำลังคิดว่าตัวเองควรทำยังไงกับนักการจอมหื่นที่วิทยาลัยพยาบาลดี จนพี่กรต้องเรียกชื่อเธออีกครั้ง

"พลอย!?" พี่กรเรียก "เป็นอะไรหรือเปล่าครับ? ขับรถไหวไหม? ถ้าไม่ไหวเดี๋ยวพี่ขับให้เอาไหม?"

"เปล่าค่ะพี่...." หมอพลอยตอบ แต่ในหัวยังคิดถึงเรื่องของนักการเฒ่าจอมเจ้าเล่ห์ "พลอยแค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อย"

กรวิทย์นิ่งเงียบ ชายหนุ่มรู้สึกได้ว่าคนรักของเขามีอะไรผิดปกติ มันคงเป็นความทุกข์บางอย่างที่เธอไม่สามารถพูดออกมา หลังจากที่หมอพลอยขับรถมาส่งกรวิทย์หน้าร้านขายยาแล้ว ไม่รอข้า พี่กรเลยไลน์เข้าเครื่องโดนัท ญาติคนน้องเพื่อขอร้องบางอย่าง

"ฝากโดนัทช่วยดูหมอพลอยแทนพี่หน่อย พี่รู้สึกว่าเธอใจลอย เหมือนมีเรื่องไม่สบายใจอะไรบางอย่าง พี่รู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีเลย"

"ได้ค่ะพี่กร" โดนัทตอบไลน์ ก่อนส่งสติ๊กเกอร์ตัวการ์ตูนน่ารัก ๆ ที่กำลังทำท่าตะเบ๊ะแบบทหารทิ้งท้าย

"พลอยต้องมีอะไรปิดบังพี่อยู่แน่ ๆ" กรวิทย์เหลือบมองปากทางเข้าวิทยาลัยพยาบาลด้วยความเป็นห่วงว่าอาจเกิดเรื่องร้ายแรงขึ้นกับหมอพลอยคนรักอยู่ก็เป็นได้

....................................................................................................

ตัดมาที่ฝั่งพิมมี่ ตอนนี้เธอหมดคาบเรียนในช่วงบ่ายแล้ว ระหว่างทางที่ร่างอวบกำลังจะเดินทางกลับหอพักนั้น ทันใดนั้นเองเจ้าสองและเจ้าเหน่งก็ปรากฏตัวขึ้นมาขวางทางเธอตรงหน้าทางออกมหาวิทยาลัย



"พิมมี่...วันนี้พวกเรามีแขกคนสำคัญที่อยากจะคุยกับน้องหน่อย" ไอ้สองตอบ "หันไปข้างหลังซิครับ"

"อะไรนะ?" พิมมี่ขมวดคิ้ว นี่อย่าบอกนะว่า แขกคนสำคัญคนนั้นคือ......

"ไง....พิมมี่" บิ๊กในชุดลำลองเสื้อยืดกางเกงยีนส์ รองเท้าผ้าใบ ปรากฏตัวตรงหน้าพร้อมกับช่อดอกกุหลาบสีแดง "นี่บิ๊กไง จะใครละ คิดถึงพิมมี่นะ" หนุ่มเลือดร้อนยิ้มหวานให้กับคนรักเก่า

"บิ๊ก!!!!" พิมมี่อุทานเสียงดัง "บิ๊กมาที่นี่ได้ยังไงเนี่ย!!!??"

[tal112511]

นึกว่าโดนแล้ว

[mysecret]

ลุงพลแย่แน่ๆ จะรอดมั้ยนะ

[dick1050]

นี่ถ้าบิ๊กรู้เรื่องไอ้เฒ่าพลละก็ ไอ้เฒ่าลามกหยอดน้ำข้าวต้มแน่ๆ

[suktua]

ลุงมาช่วยทันไหมนะ หรือไปอยู่กับ หนึ่ง สอง สี่

[TGN120738]