หมอเสร็จลุงพลจนได้

พูดคุยก่อนอ่าน : โอเค...ในที่สุดก็มาถึงตอนนี้จนได้ 5555

เห็นบ่นกันหลายคนแล้ว เมื่อไรจะถึงตอนของหมอพลอยสักที ถึงแล้วนะครับ สมใจกันแล้วทั้งคนแต่งและคนอ่าน ในที่สุดลุงพลก็ปราบบอสใหญ่ได้สำเร็จแล้ว ดีใจไหมล่ะ 5555+ แต่ดูเหมือนว่าลุงพลยังปราบคุณหมอสาวได้ไม่เบ็ดเสร็จและเด็ดขาดที ก็ต้องติดตามกันต่อไปครับ ว่าลุงพลของเราจะทำยังไงถึงจะชนะใจหมอพลอยได้

เรื่องนี้ก็มาถึงช่วงท้าย ๆ แล้ว ก็ใกล้จะจบแล้วล่ะครับ ตอนนี่้้เหลือแค่ยัยอุ๊คนเดียวเท่านั้น บอกเลยว่าขนาดหมอพลอยยังไม่รอด สาวอุ๊เหรอจะรอด เหนือสิ่งอื่นใด ตอนนี้มีดราม่าเล็ก ๆ เกิดขึ้น เมื่อใบเฟิร์นรู้ความจริงแล้วว่า โดนัทกับนาถมีอะไรกับลุงพล และยังรู้ว่านาถเอาเรื่องนี้ไปฟ้องหมอพลอยด้วย บันเทิงแน่นอน

ตอนนี้แบ่งเป็น 2 Part นะครับ ตอนหน้ายังมีฉากเสียวเหมือนเดิม อุตส่าห์ได้จัดหมอพลอยคนสวยแบบไม่มีเงื่อนไขใด ๆ มาขัดขวาง ต้องจัดหนักกันเสียหน่อย ตอนนี้ขอซ่อนครับ เพราะเป็นตอนเปิดตัวเมียหมายเลข 5 ของลุงพลแก (อิจฉาแกจริง ๆ ให้ดิ้นตาย) ขอให้สนุกกับการอ่านครับ

....................................................................................

พลอยพรรณนั่งครุ่นคิดถึงหนทางที่จะเอาตัวรอดจากสถานการณ์เช่นนี้ ดูเหมือนว่าลุงพลจะเอาจริงขึ้นมาแล้ว เธอเองก็มีหลักฐานในมือที่สามารถเอาผิดลุงพลได้เช่นกัน หรือว่าเธอจะเปิดแลกหมัดกับตาภารโรงจอมหื่นคนนี้ไปเลยดีไหม?



ไม่ได้!! พ่อของเธอกำลังแย่ เมื่อไม่กี่วันก่อนแม่ของเธอโทรมาปรับทุกข์กับเธอ บอกว่าวิทยา คุณพ่อของพลอยพรรณนั้นเครียดหนักจนถูกหามส่งโรงพยาบาล  นี่ถ้าเกิดพ่อและแม่เห็นภาพอุจาดของลูกสาว มีหวังชื่อเสียงวงศ์ตระกูลป่นปี้แน่นอน แต่จะให้ไปที่รัชดา 17 ก็เห็นทีจะกระไรอยู่ ดังนั้น พลอยพรรณจึงตัดสินใจส่งข้อความไปหาลุงพลเพื่อยื่นข้อเสนอบางอย่างแทน

"เลิกงานหมอจะไปหาลุงพลที่ห้องพักภารโรง ถ้าลุงไม่ยอม เราคงได้เห็นดีกัน"

"ได้...ผมจะรอครับ" ลุงพลตอบกลับมา

พลอยพรรณรอคอยเวลาเลิกงานอย่างกระวนกระวาย เข็มนาฬิกาช่างเดินช้าเหลือเกิน และในที่สุด การรอคอยของเธอก็สิ้นสุดลง เมื่อถึงเวลาเลิกงาน หมอพลอยเดินทางไปที่ห้องพักภารโรงทันทีเพื่อขอเจรจากับตาภารโรงเฒ่าจอมเจ้าเล่ห์

...........................................................

หมอพลอยเดินทางมาที่ห้องพักภารโรง ที่ตอนนี้เป็นเวลา 17.30 น. ซึ่งเจ้าหน้าที่ภารโรงทุกคนกลับบ้านกันไปหมดแล้ว ในระแวกนี้ไม่ค่อยมีใครเดินผ่านนักในช่วงเวลาดังกล่าว ทำให้หมอพลอยรู้สึกไม่สบายใจอยู่บ้าง แต่เธอคิดว่าที่นี่น่าจะปลอดภัยและมีโอกาสที่เธอจะพลิกเกมกลับมาถือไพ่เหนือภารโรงเฒ่าจอมหื่น

ร่างสูงเปิดประตูเข้าไปในห้อง ก็พบกับลุงพละกำลังนั่งละเลียดกาแฟอย่างสบายอารมณ์ พลอยพรรณไม่สามารถคาดเดาได้ว่าตอนนี้ลุงพลนั้นกำลังคิดหรือรู้สึกอะไรอยู่กันแน่?

"ปิดประตูด้วยครับหมอ" ลุงพลเอ่ยปาก พลอยพรรณทำตามแต่โดยดี "แล้วก็มานั่งคุยกันตรง ๆ แบบตรงไปตรงมากันเถอะ"

พลอยพรรณทำตามที่ลุงพลบอก เธอเดินเข้ามาภายในห้อง แม้ตกอยู่ในสถานะเป็นรอง แต่ทุกย่างก้าวของเธอนั้นช่างสงางามราวกับนกยูง ลุงพลมองหมอพลอยด้วยสีหน้าที่นิ่งเฉยจนน่ากลัว

"เชิญนั่งก่อนซิครับ" ลุงพลชี้ไปที่เก้าอี้ตรงหน้า

"ไม่..." คุณหมอสาวปฏิเสธ "หมอมีธุระต้องไปต่อ จะรีบพูดรีบไป"

"ยืนค้ำหัวผู้ใหญ่แบบนี้ไม่ดีนะครับคุณหมอ ยังไงผมก็อาวุโสกว่าคุณหมอนะ" ลุงพลเหลือบมองพลอยพรรณ

"กับสิ่งที่ลุงพลทำ หมอคงไม่สามารถเคารพลุงพลได้อีก" หมอพลอยตอบ "ตกลงจะเอายังไงคะ?"

"ผมต้องถามคุณหมอต่างหาก ว่าจะเอายังไงกับผม?" ลุงพลสวนกลับ "ก่อนหน้านั้น ผมอุตส่าห์ยื่นข้อเสนอให้เราเลิกแล้วต่อกัน แต่คุณหมอไม่ยอมจบเองนะครับ แล้วที่นี้จะมาถามว่าผมจะเอายังไงกับคุณหมออีก มันไม่ตลกไปหน่อยเหรอครับ?"

"ฟังให้ดีนะคะ" หมอพลอยหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมา เธอเปิดโปรแกรมบันทึกเสียงที่ลุงพลแบล็คเมล์เธอเอาไว้ พอได้ยินเช่นนั้นทำเอาลุงพลเกือบสำลักกาแฟด้วยความตกใจ

"นี่คุณหมอแบล็คเมล์ผมเหรอ?" ลุงพลเช็ดคราบกาแฟด้วยฝ่ามือ มันเหลือบมองหมอพลอยด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจอย่างหนัก "ร้ายกาจมากนะครับ"



"ก็เหมือนที่ลุงทำกับหมอนั่นแหละคะ" พลอยพรรณตอบ "นี่ยังน้อยไป ลองคิดดูนะคะว่าถ้าหากหมอเอาคลิปเสียงนี้ไปส่งให้ตำรวจ ลุงจะเป็นยังไง?"

"หมอพูดแบบนี้ แสดงว่าหมออยากเป็นดาราจำเป็นใช่ไหมครับ?" ลุงพลกัดฟันแน่น คราวนี้มันลุกขึ้นเผชิญหน้ากับคุณหมอสาวอย่างไม่กลัวเกรงฐานะอีกฝ่าย "ผมให้โอกาสหมอแล้ว เป็นฝ่ายหมอต่างหาก ที่ไม่ยอมหยุด เรื่องนี้ถ้าจะโทษ ต้องโทษหมอนะครับ ไม่ใช่ผม"

"เหรอคะ..." พลอยพรรณแสยะยิ้มอย่างผู้กำชัย "หมอจะไม่หยุด จนกว่าจะเอาตัวคนชั่ว ๆ อย่างลุงเข้าคุก ชดใช้ความผิดที่ทำกับหมอ กับโดนัท กับพิมมี่ ผู้หญิงทุกคน รวมไปถึงเจ้าบิ๊กด้วย"

ทำไมหมอทำแบบนี้ครับ?" ลุงพลพยายามเกลี้ยกล่อมหมอพลอยที่ดูเหมือนว่าเธอพร้อมที่จะเปิดแลกกับมันโดยไม่สนใจเรื่องภาพหลุด "คิดดี ๆ นะครับหมอพลอย ถ้าภาพหลุดไป แล้วชื่อเสียงของวงศ์ตระกูลของหมอจะทำยังไง?"

"ก็ไม่ยาก หมอก็แค่ปฏิเสธไป" หมอพลอยกัดฟันตอบ "ยุคนี้มีภาพหลุดคนดังเยอะแยะไป ก็ยังเห็นพวกเขาอยู่กันได้ หมอจะคิดเสียว่าทำบุญทำทานให้หมามันแล้วกัน"

"มันจะมากไปแล้วนะ!!!" พอได้ยินคำดูถูกเหยียดหยามจากคุณหมอสาวผู้สูงส่ง ลุงพลถึงกับตบะแตก โผเข้าหาคุณหมอสาวเพื่อจับทำเมีย เหมือนที่เคยทำกับใบเฟิร์นเมื่อคราวก่อน "ในเมื่อคุยกันดี ๆ ไม่รู้เรื่อง สงสัยลุงต้องรุนแรงกับหมอแล้วซินะ อยากรู้นักว่าหมอผู้สูงศักดิ์เป็นเมียหมาแก่ ๆ อย่างไอ้พลคนนี้มันจะเป็นยังไง!!"

"จะทำอะไรนะ!!" หมอพลอยพยายามปัดป้องลุงพลสุดชีวิต ร่างสูงร้องเสียงดัง ลุงพลเห็นท่าไม่ดีเลยหยิบเอาผ้าขนหนูสีเหลืองที่ชุบยาสลบเอาไว้เพื่อเตรียมโปะคุณหมอสาว ด้วยสัญชาตญาณของหมอพลอย เธอรู้ว่านั่นคืออะไร จึงใช้แขนข้างรั้งมือของลุงพลเอาไว้

"แรงเยอะจังเลยนะครับคุณหมอ!!!" ลุงพลพยายามโปะยาสลบคุณหมอสาวที่ดิ้นรนสุดชีวิต

"ช่วยด้วยค๊า!!!" หมอพลอยพยายามร้องขอความช่วยเหลือ แต่ดูเหมือนว่าฟ้าเบื้องบนจะเป็นใจให้คนหื่นอย่างลุงพล ด้วยการเทกระหน่ำฝนชุดใหญ่จนกลบเสียงของหมอสาวจนสนิท

หญิงสาวพยายามปัดป้องแรงของภารโรงเฒ่าสุดกำลัง จนทั้งคู่เสียหลัก หมอพลอยล้มลงไปนอนกับพื้นโดยที่ลุงพลล้มลงไปทับตัว จนทำให้หมอพลอยจุกจนแทบหายใจไม่ออก

"ก็ได้...." ไม่ใช้ยาสลบก็ได้" ลุงพลเริ่มปลดกระดุมเสื้อนักการสีน้ำตาลออก "วันก่อนกูควยหด วันนี้กูจัดเต็มมาแล้ว ต่อให้ต้องตายคาอกหมอกูก็ยอม จะได้ให้โลกรู้ไปเลยว่า นางฟ้าผู้สูงศักดิ์อย่างหมอพลอยพรรณมีผัวเป็นภารโรงแก่ ๆ อย่างไอ้ชุมพล"

"จะทำอะไรหมอ!!!ปล่อยนะ!!!" ร่างสูงพยายามขัดขืนสุดกำลัง แต่คราวนี้ลุงพลสวมบทโหดด้วยการตุ้ยที่ไปที่หน้าท้องของหมอพลอยซ้ำ จนเธอหมดเรี้ยวแรงขัดขืนภารโรงเฒ่า ลุงพลเหลือบมองซ้ายขวา เมื่อเห็นทางสะดวก ก็เลยลากหมอพลอยเข้าห้องเก็บของด้านหลัง ห้องเชือดในตำนานที่มันใช้เล่นเสียวกับนักศึกษาพยาบาลมานักต่อนัก

"พะ....พี่กร....ช่วยพลอยด้วย" หมอพลอยร้องหากรวิทย์ด้วยน้ำเสียงแหบพร่า เธอยังมีพอสติสัปชัญญะอยู่บ้าง แต่ไม่อาจขัดขืนแรงของนักการเฒ่าจอมหื่นได้อีกต่อไป

ภาพที่หมอพลอยเห็น คือภาพที่ลุงพละกำลังปิดประตูห้องเก็บของ ก่อนหันมามองร่างของพลอยพรรณที่นอนอยู่บนเตียง หญิงสาวพยายามรวบรวมกำลังเฮือกสุดท้ายเพื่อลุกขึ้นหรือร้องขอความช่วยเหลือ แต่หมัดของลุงพลที่กระทบท้องน้อยของเธอนั้นแรงจนทำให้เธอหมดเรียวแรงต่อต้านใด ๆ อีกต่อไป

"ในบรรดาผู้หญิงที่ผมได้มาทั้งชีวิต ขอให้รู้ไว้ ว่าคุณหมอคือคนที่สูงศักดิ์ที่สุดที่คนอย่างไอ้พลกำลังจะได้ลิ้มลอง" มนุษย์ลุงจอมหื่นถอดเสื้อ จนเผยให้เห็นช่วงบนที่เปลือยเปล่า มันโน้มตัวลงซุกไซซอกคอของคุณหมอสาว กลิ่นกายของพลอยพรรณนั้นหอมหวานและเย้ายวนจากกลิ่นน้ำหอมชั้นดีจากต่างประเทศ ผิวพรรณของหมอพลอยนั้นขาวปานหยวกกล้วย และไร้ซึ่งฝ้าราคีใด ๆ ให้หมองม่น

"ลุงพล....อย่า....อย่าทำหมอ" พลอยพรรณพยายามขัดขืน แต่ลุงพลมาไกลถึงขั้นนี้คงปล่อยคุณหมอสาวไปไม่ได้ มือของมันบีบคลึงหน้าอกของหญิงสาว "อย่า...โอ้ยยยย..."

"นี่อย่าบอกนะว่าโตจนเป็นสาวแล้วไม่เคยผ่านมือชายมาก่อน" ลุงพลขมวดคิ้วด้วยความประหลาดใจ "ก็ดี...งั้นเดี๋ยวลุงพลจะสอนคุณหมอเองนะจ๊ะ ว่ารสชาติของความเสียวมันเป็นยังไง"

"หลั่งข้างนอกซิลุง!!" พลอยพรรณพยายามคัดค้าน แต่ไร้ผล เพราะลุงพลหลั่งน้ำอสุจิเข้าไปแล้ว "นี่ถ้าหมอท้อง...หมอจะทำยังไง..."



"ก็ไม่ต้องทำไง เป็นเมียลุงไง ลุงจะรับผิดชอบเมียเอง" ลุงพลรวบรวมเรี่ยวแรงเฮือกสุดท้าย จัดแจงเปลี่ยนเป็นท่าพื้นฐาน ก่อนทิ้งตัวลงนอนทับร่างของพลอยพรรณด้านล่าง และทำการกระเด้าเพื่อรีดน้ำเชื่อทุกหยาดหยดออกมาให้หมด

"ลุงมันทุเรศที่สุด..." พลอยพรรณหันมองไปทางอื่น ในขณะที่ลุงพลโน้มตัวลงหอมแก้มเมียคนใหม่ของมันอย่างทะนุทะนอม

พลอยพรรณร่ำไห้ออกมาด้วยความเสียใจ แม้เธอจะปฏิเสธไม่ได้ว่ารสรักครั้งแรกในชีวิตที่ลุงพลมอบให้เธอนั้นช่างแสนวิเศษ แต่ด้วยความเป็นหญิงที่ต้องเสียความสาวให้กับชายที่ตนไม่ได้รัก นั่นถือได้ว่าเป็นเรื่องที่น่าเสียใจอย่างที่สุด

"ปล่อยหมอ..." พลอยพรรณพยายามดิ้นรนอีกครั้ง "ลุกขึ้นได้แล้ว หมอจะกลับ!!"

"จะรีบไปไหนละจ๊ะเมียจ๋า" ชุมพลที่นอนทับร่างของพลอยพรรณปฏิเสธ "ขอลุงชื่นใจกับเมียใหม่ของลุงคนนี้ให้หนำใจก่อนซิจ๊ะ"

.................................................................................................

ตัดมาที่อีกฝั่งของวิทยาลัยพยาบาล วันนี้นาถลดามีสอบภาคปฏิบัติช่วงเย็นโดยมีรุ่นพี่ปีสองคอยเป็นพี่เลี้ยง วันนี้โดนัทมีท่าทีเมินเฉยเธออย่างชัดเจน จนใบเฟิร์นอดแปลกใจไม่ได้ เลยต้องเข้าไปถามนาถว่าทะเลาะอะไรกับโดนัทหรือเปล่า

นาถลดาตอบว่าไม่มีอะไร เธอคงไม่โง่เขลาพอที่จะบอกความจริงใบเฟิร์นไปเหมือนที่เคยบอกคุณหมอพลอยพรรณไปอีกแน่ พอสอบเสร็จ นาถแอบสะกดรอยตามโดนัทที่เดินหน้ามุ่ยเข้าไปในห้องน้ำเพื่อขอปรับความเข้าใจ



"นาถ..." โดนัทที่กำลังล้างมือเหลือบเห็นนาถลดาที่ปรากฏตัวอยู่ตรงประตู "มีอะไร"

"อย่าทำตัวเย็นชากับนาถได้ไหมคะพี่โดนัท!??" นาถลดาตัดพ้อ "นาถรู้ว่านาถผิด แต่นาถทนไม่ได้จริง ๆ ที่เห็นพี่ต้องถูกลุงพลหลอกลวง"

"พี่ไม่อยากพูดเรื่องนี้อีก" โดนัทตัดบท ก่อนเอื้อมไปหยิบแผ่นกระดาษทิชชู่ตรงฝาพนังมาเช็ดมือ

"แต่หนูต้องพูด!!" นาถลดาเริ่มจริงจังมากขึ้น "เมื่อวันเสาร์ ตอนที่เรา...มีอะไรกัน" สาวน้อยจากปักษ์ใต้เริ่มระบายความอัดอั้นในใจออกมา "พี่โดนัทเอาแต่เพ้อถึงลุงพล หนูคิดไว้แล้วว่าพี่น่ะรักลุงพล ไม่ใช่พี่เฟิร์น หรือหนู"

"แล้วยังไง..." โดนัทยืนกอดอก มองหน้ารุ่นน้องอย่างท้าทาย "นาถก็เลยเอาเรื่องนี้ไปบอกกับหมอพลอย"

"แล้วจะให้นาถทำยังไงละคะ?" นาถลดาตอบ "แต่หนูไม่อยากให้พี่ไปรักคนแบบนั้น ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่น ผู้ชายธรรมดาแบบคนอื่น ๆ แบบพี่เจมส์ แฟนพี่เฟิร์น หนูจะไม่ว่าเลย ทำไมต้องเป็นลุงพลด้วยคะ!!"

"พี่ไม่คุยกับนาถแล้ว..." ณิชาตัดบท ก่อนพยายามเดินสวนนาถลดาออกไป แต่สุดท้ายแล้วโดนัทและนาถต้องหยุดชะงักเมื่อพบกับบุคคลที่ไม่คาดคิดขึ้น



"หนูยอมมีอะไรกับลุงพล เพราะพี่ หนูทำทุกอย่างเพื่อพี่ขนาดนี้ ทำไมพี่โดนัทถึงไม่เคยสนใจหนูเลยคะ!!" นาถลดาระบายความในใจออกมา ขณะกำลังโอบกอดพี่รหัส "ว่ามาซิคะพี่โดนัท"

"แบบนี้นี่เองเหรอ...." ใบเฟิร์นปรากฏตัวจากหน้าประตู ร่างบางกอดอกมองเพื่อนรักและน้องรหัสด้วยสายตาที่เหมือนคนแปลกหน้า "ตอนที่ชั้นไม่อยู่...มันเกิดเรื่องแบบนี้เองเหรอ?"

"เฟิร์น..." โดนัทถึงกับหน้าถอดสี เมื่อเห็นใบเฟิร์นปรากฏตัวตรงหน้า เช่นเดียวกับนาถลดา

"พี่เฟิร์น!!!" นาถลดาตกใจ จนต้องปล่อยมือจากร่างของณิชา



"นาถ...เห็นติ๋ม ๆ แบบนี้ ร้ายเหมือนกันนะเราน่ะ" เนตรชนกมองรุ่นน้องด้วยแววตาที่แสนเย็นชา "เราสามคนต้องคุยกันแล้วละ"

ลุงพลน

พูดคุยก่อนอ่าน : โอเค...ในที่สุดก็มาถึงตอนนี้จนได้ 5555

เห็นบ่นกันหลายคนแล้ว เมื่อไรจะถึงตอนของหมอพลอยสักที ถึงแล้วนะครับ สมใจกันแล้วทั้งคนแต่งและคนอ่าน ในที่สุดลุงพลก็ปราบบอสใหญ่ได้สำเร็จแล้ว ดีใจไหมล่ะ 5555+ แต่ดูเหมือนว่าลุงพลยังปราบคุณหมอสาวได้ไม่เบ็ดเสร็จและเด็ดขาดที ก็ต้องติดตามกันต่อไปครับ ว่าลุงพลของเราจะทำยังไงถึงจะชนะใจหมอพลอยได้

เรื่องนี้ก็มาถึงช่วงท้าย ๆ แล้ว ก็ใกล้จะจบแล้วล่ะครับ ตอนนี่้้เหลือแค่ยัยอุ๊คนเดียวเท่านั้น บอกเลยว่าขนาดหมอพลอยยังไม่รอด สาวอุ๊เหรอจะรอด เหนือสิ่งอื่นใด ตอนนี้มีดราม่าเล็ก ๆ เกิดขึ้น เมื่อใบเฟิร์นรู้ความจริงแล้วว่า โดนัทกับนาถมีอะไรกับลุงพล และยังรู้ว่านาถเอาเรื่องนี้ไปฟ้องหมอพลอยด้วย บันเทิงแน่นอน

ตอนนี้แบ่งเป็น 2 Part นะครับ ตอนหน้ายังมีฉากเสียวเหมือนเดิม อุตส่าห์ได้จัดหมอพลอยคนสวยแบบไม่มีเงื่อนไขใด ๆ มาขัดขวาง ต้องจัดหนักกันเสียหน่อย ตอนนี้ขอซ่อนครับ เพราะเป็นตอนเปิดตัวเมียหมายเลข 5 ของลุงพลแก (อิจฉาแกจริง ๆ ให้ดิ้นตาย) ขอให้สนุกกับการอ่านครับ

....................................................................................

พลอยพรรณนั่งครุ่นคิดถึงหนทางที่จะเอาตัวรอดจากสถานการณ์เช่นนี้ ดูเหมือนว่าลุงพลจะเอาจริงขึ้นมาแล้ว เธอเองก็มีหลักฐานในมือที่สามารถเอาผิดลุงพลได้เช่นกัน หรือว่าเธอจะเปิดแลกหมัดกับตาภารโรงจอมหื่นคนนี้ไปเลยดีไหม?



ไม่ได้!! พ่อของเธอกำลังแย่ เมื่อไม่กี่วันก่อนแม่ของเธอโทรมาปรับทุกข์กับเธอ บอกว่าวิทยา คุณพ่อของพลอยพรรณนั้นเครียดหนักจนถูกหามส่งโรงพยาบาล  นี่ถ้าเกิดพ่อและแม่เห็นภาพอุจาดของลูกสาว มีหวังชื่อเสียงวงศ์ตระกูลป่นปี้แน่นอน แต่จะให้ไปที่รัชดา 17 ก็เห็นทีจะกระไรอยู่ ดังนั้น พลอยพรรณจึงตัดสินใจส่งข้อความไปหาลุงพลเพื่อยื่นข้อเสนอบางอย่างแทน

"เลิกงานหมอจะไปหาลุงพลที่ห้องพักภารโรง ถ้าลุงไม่ยอม เราคงได้เห็นดีกัน"

"ได้...ผมจะรอครับ" ลุงพลตอบกลับมา

พลอยพรรณรอคอยเวลาเลิกงานอย่างกระวนกระวาย เข็มนาฬิกาช่างเดินช้าเหลือเกิน และในที่สุด การรอคอยของเธอก็สิ้นสุดลง เมื่อถึงเวลาเลิกงาน หมอพลอยเดินทางไปที่ห้องพักภารโรงทันทีเพื่อขอเจรจากับตาภารโรงเฒ่าจอมเจ้าเล่ห์

...........................................................

หมอพลอยเดินทางมาที่ห้องพักภารโรง ที่ตอนนี้เป็นเวลา 17.30 น. ซึ่งเจ้าหน้าที่ภารโรงทุกคนกลับบ้านกันไปหมดแล้ว ในระแวกนี้ไม่ค่อยมีใครเดินผ่านนักในช่วงเวลาดังกล่าว ทำให้หมอพลอยรู้สึกไม่สบายใจอยู่บ้าง แต่เธอคิดว่าที่นี่น่าจะปลอดภัยและมีโอกาสที่เธอจะพลิกเกมกลับมาถือไพ่เหนือภารโรงเฒ่าจอมหื่น

ร่างสูงเปิดประตูเข้าไปในห้อง ก็พบกับลุงพละกำลังนั่งละเลียดกาแฟอย่างสบายอารมณ์ พลอยพรรณไม่สามารถคาดเดาได้ว่าตอนนี้ลุงพลนั้นกำลังคิดหรือรู้สึกอะไรอยู่กันแน่?

"ปิดประตูด้วยครับหมอ" ลุงพลเอ่ยปาก พลอยพรรณทำตามแต่โดยดี "แล้วก็มานั่งคุยกันตรง ๆ แบบตรงไปตรงมากันเถอะ"

พลอยพรรณทำตามที่ลุงพลบอก เธอเดินเข้ามาภายในห้อง แม้ตกอยู่ในสถานะเป็นรอง แต่ทุกย่างก้าวของเธอนั้นช่างสงางามราวกับนกยูง ลุงพลมองหมอพลอยด้วยสีหน้าที่นิ่งเฉยจนน่ากลัว

"เชิญนั่งก่อนซิครับ" ลุงพลชี้ไปที่เก้าอี้ตรงหน้า

"ไม่..." คุณหมอสาวปฏิเสธ "หมอมีธุระต้องไปต่อ จะรีบพูดรีบไป"

"ยืนค้ำหัวผู้ใหญ่แบบนี้ไม่ดีนะครับคุณหมอ ยังไงผมก็อาวุโสกว่าคุณหมอนะ" ลุงพลเหลือบมองพลอยพรรณ

"กับสิ่งที่ลุงพลทำ หมอคงไม่สามารถเคารพลุงพลได้อีก" หมอพลอยตอบ "ตกลงจะเอายังไงคะ?"

"ผมต้องถามคุณหมอต่างหาก ว่าจะเอายังไงกับผม?" ลุงพลสวนกลับ "ก่อนหน้านั้น ผมอุตส่าห์ยื่นข้อเสนอให้เราเลิกแล้วต่อกัน แต่คุณหมอไม่ยอมจบเองนะครับ แล้วที่นี้จะมาถามว่าผมจะเอายังไงกับคุณหมออีก มันไม่ตลกไปหน่อยเหรอครับ?"

"ฟังให้ดีนะคะ" หมอพลอยหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมา เธอเปิดโปรแกรมบันทึกเสียงที่ลุงพลแบล็คเมล์เธอเอาไว้ พอได้ยินเช่นนั้นทำเอาลุงพลเกือบสำลักกาแฟด้วยความตกใจ

"นี่คุณหมอแบล็คเมล์ผมเหรอ?" ลุงพลเช็ดคราบกาแฟด้วยฝ่ามือ มันเหลือบมองหมอพลอยด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจอย่างหนัก "ร้ายกาจมากนะครับ"



"ก็เหมือนที่ลุงทำกับหมอนั่นแหละคะ" พลอยพรรณตอบ "นี่ยังน้อยไป ลองคิดดูนะคะว่าถ้าหากหมอเอาคลิปเสียงนี้ไปส่งให้ตำรวจ ลุงจะเป็นยังไง?"

"หมอพูดแบบนี้ แสดงว่าหมออยากเป็นดาราจำเป็นใช่ไหมครับ?" ลุงพลกัดฟันแน่น คราวนี้มันลุกขึ้นเผชิญหน้ากับคุณหมอสาวอย่างไม่กลัวเกรงฐานะอีกฝ่าย "ผมให้โอกาสหมอแล้ว เป็นฝ่ายหมอต่างหาก ที่ไม่ยอมหยุด เรื่องนี้ถ้าจะโทษ ต้องโทษหมอนะครับ ไม่ใช่ผม"

"เหรอคะ..." พลอยพรรณแสยะยิ้มอย่างผู้กำชัย "หมอจะไม่หยุด จนกว่าจะเอาตัวคนชั่ว ๆ อย่างลุงเข้าคุก ชดใช้ความผิดที่ทำกับหมอ กับโดนัท กับพิมมี่ ผู้หญิงทุกคน รวมไปถึงเจ้าบิ๊กด้วย"

ทำไมหมอทำแบบนี้ครับ?" ลุงพลพยายามเกลี้ยกล่อมหมอพลอยที่ดูเหมือนว่าเธอพร้อมที่จะเปิดแลกกับมันโดยไม่สนใจเรื่องภาพหลุด "คิดดี ๆ นะครับหมอพลอย ถ้าภาพหลุดไป แล้วชื่อเสียงของวงศ์ตระกูลของหมอจะทำยังไง?"

"ก็ไม่ยาก หมอก็แค่ปฏิเสธไป" หมอพลอยกัดฟันตอบ "ยุคนี้มีภาพหลุดคนดังเยอะแยะไป ก็ยังเห็นพวกเขาอยู่กันได้ หมอจะคิดเสียว่าทำบุญทำทานให้หมามันแล้วกัน"

"มันจะมากไปแล้วนะ!!!" พอได้ยินคำดูถูกเหยียดหยามจากคุณหมอสาวผู้สูงส่ง ลุงพลถึงกับตบะแตก โผเข้าหาคุณหมอสาวเพื่อจับทำเมีย เหมือนที่เคยทำกับใบเฟิร์นเมื่อคราวก่อน "ในเมื่อคุยกันดี ๆ ไม่รู้เรื่อง สงสัยลุงต้องรุนแรงกับหมอแล้วซินะ อยากรู้นักว่าหมอผู้สูงศักดิ์เป็นเมียหมาแก่ ๆ อย่างไอ้พลคนนี้มันจะเป็นยังไง!!"

"จะทำอะไรนะ!!" หมอพลอยพยายามปัดป้องลุงพลสุดชีวิต ร่างสูงร้องเสียงดัง ลุงพลเห็นท่าไม่ดีเลยหยิบเอาผ้าขนหนูสีเหลืองที่ชุบยาสลบเอาไว้เพื่อเตรียมโปะคุณหมอสาว ด้วยสัญชาตญาณของหมอพลอย เธอรู้ว่านั่นคืออะไร จึงใช้แขนข้างรั้งมือของลุงพลเอาไว้

"แรงเยอะจังเลยนะครับคุณหมอ!!!" ลุงพลพยายามโปะยาสลบคุณหมอสาวที่ดิ้นรนสุดชีวิต

"ช่วยด้วยค๊า!!!" หมอพลอยพยายามร้องขอความช่วยเหลือ แต่ดูเหมือนว่าฟ้าเบื้องบนจะเป็นใจให้คนหื่นอย่างลุงพล ด้วยการเทกระหน่ำฝนชุดใหญ่จนกลบเสียงของหมอสาวจนสนิท

หญิงสาวพยายามปัดป้องแรงของภารโรงเฒ่าสุดกำลัง จนทั้งคู่เสียหลัก หมอพลอยล้มลงไปนอนกับพื้นโดยที่ลุงพลล้มลงไปทับตัว จนทำให้หมอพลอยจุกจนแทบหายใจไม่ออก

"ก็ได้...." ไม่ใช้ยาสลบก็ได้" ลุงพลเริ่มปลดกระดุมเสื้อนักการสีน้ำตาลออก "วันก่อนกูควยหด วันนี้กูจัดเต็มมาแล้ว ต่อให้ต้องตายคาอกหมอกูก็ยอม จะได้ให้โลกรู้ไปเลยว่า นางฟ้าผู้สูงศักดิ์อย่างหมอพลอยพรรณมีผัวเป็นภารโรงแก่ ๆ อย่างไอ้ชุมพล"

"จะทำอะไรหมอ!!!ปล่อยนะ!!!" ร่างสูงพยายามขัดขืนสุดกำลัง แต่คราวนี้ลุงพลสวมบทโหดด้วยการตุ้ยที่ไปที่หน้าท้องของหมอพลอยซ้ำ จนเธอหมดเรี้ยวแรงขัดขืนภารโรงเฒ่า ลุงพลเหลือบมองซ้ายขวา เมื่อเห็นทางสะดวก ก็เลยลากหมอพลอยเข้าห้องเก็บของด้านหลัง ห้องเชือดในตำนานที่มันใช้เล่นเสียวกับนักศึกษาพยาบาลมานักต่อนัก

"พะ....พี่กร....ช่วยพลอยด้วย" หมอพลอยร้องหากรวิทย์ด้วยน้ำเสียงแหบพร่า เธอยังมีพอสติสัปชัญญะอยู่บ้าง แต่ไม่อาจขัดขืนแรงของนักการเฒ่าจอมหื่นได้อีกต่อไป

ภาพที่หมอพลอยเห็น คือภาพที่ลุงพละกำลังปิดประตูห้องเก็บของ ก่อนหันมามองร่างของพลอยพรรณที่นอนอยู่บนเตียง หญิงสาวพยายามรวบรวมกำลังเฮือกสุดท้ายเพื่อลุกขึ้นหรือร้องขอความช่วยเหลือ แต่หมัดของลุงพลที่กระทบท้องน้อยของเธอนั้นแรงจนทำให้เธอหมดเรียวแรงต่อต้านใด ๆ อีกต่อไป

"ในบรรดาผู้หญิงที่ผมได้มาทั้งชีวิต ขอให้รู้ไว้ ว่าคุณหมอคือคนที่สูงศักดิ์ที่สุดที่คนอย่างไอ้พลกำลังจะได้ลิ้มลอง" มนุษย์ลุงจอมหื่นถอดเสื้อ จนเผยให้เห็นช่วงบนที่เปลือยเปล่า มันโน้มตัวลงซุกไซซอกคอของคุณหมอสาว กลิ่นกายของพลอยพรรณนั้นหอมหวานและเย้ายวนจากกลิ่นน้ำหอมชั้นดีจากต่างประเทศ ผิวพรรณของหมอพลอยนั้นขาวปานหยวกกล้วย และไร้ซึ่งฝ้าราคีใด ๆ ให้หมองม่น

"ลุงพล....อย่า....อย่าทำหมอ" พลอยพรรณพยายามขัดขืน แต่ลุงพลมาไกลถึงขั้นนี้คงปล่อยคุณหมอสาวไปไม่ได้ มือของมันบีบคลึงหน้าอกของหญิงสาว "อย่า...โอ้ยยยย..."

"นี่อย่าบอกนะว่าโตจนเป็นสาวแล้วไม่เคยผ่านมือชายมาก่อน" ลุงพลขมวดคิ้วด้วยความประหลาดใจ "ก็ดี...งั้นเดี๋ยวลุงพลจะสอนคุณหมอเองนะจ๊ะ ว่ารสชาติของความเสียวมันเป็นยังไง"

"หลั่งข้างนอกซิลุง!!" พลอยพรรณพยายามคัดค้าน แต่ไร้ผล เพราะลุงพลหลั่งน้ำอสุจิเข้าไปแล้ว "นี่ถ้าหมอท้อง...หมอจะทำยังไง..."



"ก็ไม่ต้องทำไง เป็นเมียลุงไง ลุงจะรับผิดชอบเมียเอง" ลุงพลรวบรวมเรี่ยวแรงเฮือกสุดท้าย จัดแจงเปลี่ยนเป็นท่าพื้นฐาน ก่อนทิ้งตัวลงนอนทับร่างของพลอยพรรณด้านล่าง และทำการกระเด้าเพื่อรีดน้ำเชื่อทุกหยาดหยดออกมาให้หมด

"ลุงมันทุเรศที่สุด..." พลอยพรรณหันมองไปทางอื่น ในขณะที่ลุงพลโน้มตัวลงหอมแก้มเมียคนใหม่ของมันอย่างทะนุทะนอม

พลอยพรรณร่ำไห้ออกมาด้วยความเสียใจ แม้เธอจะปฏิเสธไม่ได้ว่ารสรักครั้งแรกในชีวิตที่ลุงพลมอบให้เธอนั้นช่างแสนวิเศษ แต่ด้วยความเป็นหญิงที่ต้องเสียความสาวให้กับชายที่ตนไม่ได้รัก นั่นถือได้ว่าเป็นเรื่องที่น่าเสียใจอย่างที่สุด

"ปล่อยหมอ..." พลอยพรรณพยายามดิ้นรนอีกครั้ง "ลุกขึ้นได้แล้ว หมอจะกลับ!!"

"จะรีบไปไหนละจ๊ะเมียจ๋า" ชุมพลที่นอนทับร่างของพลอยพรรณปฏิเสธ "ขอลุงชื่นใจกับเมียใหม่ของลุงคนนี้ให้หนำใจก่อนซิจ๊ะ"

.................................................................................................

ตัดมาที่อีกฝั่งของวิทยาลัยพยาบาล วันนี้นาถลดามีสอบภาคปฏิบัติช่วงเย็นโดยมีรุ่นพี่ปีสองคอยเป็นพี่เลี้ยง วันนี้โดนัทมีท่าทีเมินเฉยเธออย่างชัดเจน จนใบเฟิร์นอดแปลกใจไม่ได้ เลยต้องเข้าไปถามนาถว่าทะเลาะอะไรกับโดนัทหรือเปล่า

นาถลดาตอบว่าไม่มีอะไร เธอคงไม่โง่เขลาพอที่จะบอกความจริงใบเฟิร์นไปเหมือนที่เคยบอกคุณหมอพลอยพรรณไปอีกแน่ พอสอบเสร็จ นาถแอบสะกดรอยตามโดนัทที่เดินหน้ามุ่ยเข้าไปในห้องน้ำเพื่อขอปรับความเข้าใจ



"นาถ..." โดนัทที่กำลังล้างมือเหลือบเห็นนาถลดาที่ปรากฏตัวอยู่ตรงประตู "มีอะไร"

"อย่าทำตัวเย็นชากับนาถได้ไหมคะพี่โดนัท!??" นาถลดาตัดพ้อ "นาถรู้ว่านาถผิด แต่นาถทนไม่ได้จริง ๆ ที่เห็นพี่ต้องถูกลุงพลหลอกลวง"

"พี่ไม่อยากพูดเรื่องนี้อีก" โดนัทตัดบท ก่อนเอื้อมไปหยิบแผ่นกระดาษทิชชู่ตรงฝาพนังมาเช็ดมือ

"แต่หนูต้องพูด!!" นาถลดาเริ่มจริงจังมากขึ้น "เมื่อวันเสาร์ ตอนที่เรา...มีอะไรกัน" สาวน้อยจากปักษ์ใต้เริ่มระบายความอัดอั้นในใจออกมา "พี่โดนัทเอาแต่เพ้อถึงลุงพล หนูคิดไว้แล้วว่าพี่น่ะรักลุงพล ไม่ใช่พี่เฟิร์น หรือหนู"

"แล้วยังไง..." โดนัทยืนกอดอก มองหน้ารุ่นน้องอย่างท้าทาย "นาถก็เลยเอาเรื่องนี้ไปบอกกับหมอพลอย"

"แล้วจะให้นาถทำยังไงละคะ?" นาถลดาตอบ "แต่หนูไม่อยากให้พี่ไปรักคนแบบนั้น ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่น ผู้ชายธรรมดาแบบคนอื่น ๆ แบบพี่เจมส์ แฟนพี่เฟิร์น หนูจะไม่ว่าเลย ทำไมต้องเป็นลุงพลด้วยคะ!!"

"พี่ไม่คุยกับนาถแล้ว..." ณิชาตัดบท ก่อนพยายามเดินสวนนาถลดาออกไป แต่สุดท้ายแล้วโดนัทและนาถต้องหยุดชะงักเมื่อพบกับบุคคลที่ไม่คาดคิดขึ้น



"หนูยอมมีอะไรกับลุงพล เพราะพี่ หนูทำทุกอย่างเพื่อพี่ขนาดนี้ ทำไมพี่โดนัทถึงไม่เคยสนใจหนูเลยคะ!!" นาถลดาระบายความในใจออกมา ขณะกำลังโอบกอดพี่รหัส "ว่ามาซิคะพี่โดนัท"

"แบบนี้นี่เองเหรอ...." ใบเฟิร์นปรากฏตัวจากหน้าประตู ร่างบางกอดอกมองเพื่อนรักและน้องรหัสด้วยสายตาที่เหมือนคนแปลกหน้า "ตอนที่ชั้นไม่อยู่...มันเกิดเรื่องแบบนี้เองเหรอ?"

"เฟิร์น..." โดนัทถึงกับหน้าถอดสี เมื่อเห็นใบเฟิร์นปรากฏตัวตรงหน้า เช่นเดียวกับนาถลดา

"พี่เฟิร์น!!!" นาถลดาตกใจ จนต้องปล่อยมือจากร่างของณิชา



"นาถ...เห็นติ๋ม ๆ แบบนี้ ร้ายเหมือนกันนะเราน่ะ" เนตรชนกมองรุ่นน้องด้วยแววตาที่แสนเย็นชา "เราสามคนต้องคุยกันแล้วละ"

ะลุงพลไก้หมอพลอยจนได้

เสร็จลุงพลจนได้

Thank🤣😂

ตามอ่านมา สุดยอดมาก หมอพลอยหยิ่งดีนักเป็นไงล่ะ

บอสใหญ่ จะดีตามชื่อบอสไหม

หมอจะโดนยัง

พลอยจะรอดไหมนะ

อิจฉาลุงพล 

เอาจริงๆในบรรดาทั้งหมด ผมชอบหมอพลอยสุดแล้วครับ ไม่นึกเลยว่าจะมีโอกาสได้อ่านผลงานดีๆแบบนี้ครับ ฟินไปหลายวันเลย 5555

ลุงเข้าโหมดดาร์ก
ลุงก็ไม่แย่ไปซะทุกเรื่องนะ อย่างเรื่องพิมลุงมันก็ไม่ผิดนะ วินวินกันทั้งคู่ทั้งพิมทั้งลุง

ได้จัดหมอ

หมอเสร็จจนได้

ลุงพลจัดเต็มใส่หมอพลอยเลยเอาให้ลืมโลกไปเลย