แหกค่ายได้เพราะหอยล้วนๆ

ชอบชื่อคณะนี้มาก คณะหื่นบ้านนา ใครมาอยู่ก็สมานฉันท์กันทุกคน เพราะเกี่ยวดองกันทางอวัยวะกันหมด ฮ่าๆๆ

ตาคำข้ามค่ายซะแล้ว นายรพินตามกลับด่วน

ร่วมตัวก็โซ้ยเลย

พบเรื่องนี้โดยบังเอิญ คงต้องเข้ามาตามอ่านต่อแล้วครับ
ขอบคุณ

ระพิน ไ

เสือจันในร่างพญาลิงลมหลังบริกรรมคาถามาเกือบ 2 วัน สภาพร่างกายเกือบสมบูรณ์เต็มที่  หวังจะออกไปแก้แค้นเหล่าหื่นบ้านนาให้สมแค้นแต่ต้องมีติดอยู่ในห้องตัวเองเพราะยันต์ที่เฒ่าอ้นให้สาวอุไรแอบมาติดรอบเรือน  กว่าจะแหกมนต์คาถาแก้ทางของเฒ่าอ้นได้ก็เกือบครึ่งคืนไปแล้ว "กูจะหักคอดูดเลือดพวกมึงให้หมด " พญาลิงลมสบถโกรธจัด กระทืบลูกน้องหน้าห้องตายไป สองคน เหล่าสมุนตัวสั่นงันงกกันไปทั่ว "ออกไปตามพวกมันมาให้ข้า ไม่งั้นไม่ต้องมาให้ข้าเห็นหน้า  ไป .."
                คณะหื่นบ้านนาหลังได้ตัวสาวพิมยังได้เสือสาวอุไรแถมมาอีกคน  ภายในโถงถ้ำเต็มไปด้วยรอยยิ้มและความยินดี  "ลำบากมากมั้ยพิม" สาวต่ายเป็นห่วงเพื่อนสาว "สบายมากจ๊ะคนอย่างพิมซะอย่าง อิอิ "  "อย่างเพิ่งดีใจกันไป รีบเตรียมตัวกันเร็วเราต้องรีบหนี ตอนนี้มนต์ข้าคงเอาไอ้จันไม่อยู่แล้ว "เฒ่าอ้นเร่ง พร้อมแจกกระสูนอาคมให้เหล่าชายๆ "ยังใช้ได้ผลอยู่มั้ย ลุง ? "ไอ้ชัยถามอย่างสงสัย  "ถึงจะทำอะไรมันมากไม่ได้แต่พอจะหยุดมันได้ชั่วคราว"  "ไปชั้นนำทางเอง ป่าแถบนี้ตอนกลางคืนมันเหมือนกันไปหมด เดินผิดทางนิดเดียวหลงกันทั้งคืนแน่ "เสือสาวอุไรเดินนำขบวน   
               คณะหื่นบ้านนาใช้เวลาค่อนคืนกว่าจะหลุดมาจากใจกลางป่าชับบอนได้ เหลืออีกไม่กี่ก้าวก็จะพ้นเขตป่าชับบอน  "พวกมึงนึกว่าจะหนีกูพ้นเหรอว่ะ ฮาๆๆๆ กูมารอพวกมึงนานแล้ว"เสียงห้าวแหบคำรามลั่น พญาลิงลมใช้แผนตลบหลังมารอดักคณะหื่นบ้านนาแนวเขตป่าชับบอน นั่นเอง "ซวยแล้วพวกเรา กูนึกแล้วว่าทำไมออกมาง่ายซะเหลือเกิน " เฒ่าคำเสียงสั่นจ้องตัวประหลาดขนปุยอย่างหวาดหวั่น  "เอาไงดีลุง"ไอ้พลหอบหายใจมีเสี่ยพงษ์หิ้วปีกประคองอยู่ "อีพิม อีอุไร มึงสองตัวไปกับกู ส่วนพวกมึงเอาเลือดมาให้ข้ากินคนละอึกถ้าไม่ตายมึงก็กลับออกจากชับบอนได้ " พญาลิงชี้นิ้วสั่ง  สองสาวพิม อุไรหน้าถอดสีหลบหลังไอ้ยักษ์คงตัวสั่น  "มากินตีนกูก่อน ไอ้ลิงกัง  "ไอ้ยักษ์คงปากดีแต่ขาสั่นพับๆ "งั้นพวกมึงตายให้หมด"พญาลิงลมตาแดงเป็นลูกไฟ กระโจนเข้าหาคณะหื่นบ้านนา  เฒ่าอ้นกดไกปืนเป็นคนแรกเสียงสนั่นป่า กระสุนอาคมเจาะเข้าหัวมหึมาเต็มๆ มันสมองกระจัดกระจาย หัวหายไปเกือบครึ่งร่างพญาลิงลมชงักงัน  "สุดยอดไปเลยลุง ขอข้ามั้ง" ไอ้ชัยดีใจสาดปืนในมือเข้าใส่ร่างปุกปุยกระสุนหมดรังเพลิง เลือดเนื้อทะลักล้มลงไปกองกับพื้น  สมุนโจรเห็นหัวหน้าตัวเองร่างแทบแหลกเหลวก็มือไม้สั่น แข้งขาอ่อนไปหมด ด้วยรู้จักเฒ่าอ้นเสือเก่าดีว่าเป็นใครมาก่อน บางคนยังเคยเป็นลูกน้องเก่าเสืออ้น บางคนก็เป็นเพื่อนร่วมปล้นมาก่อน  นิสัย ฝีมือในอดีตย่อมรู้ดี พากันวางปืนยืนสลดจำนนแต่โดยดี   
                     ฉับพลันทันด่วนท้องฟ้าก็มืดมิดพายุก่อตัวขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ลมหมุนมหึมาก็ก่อตัวที่ร่างไร้วิญญาณของพญาลิงลมกระชากทุกสิ่งอย่างขึ้นฟ้าปลายพายุอย่างดุดัน ต้นไม้ขนาด 3 คนโอบหลุดลอยถอนรากถอนโคน "พวกเราระวัง ไอ้ลิงกังมันยังไม่ตาย" เฒ่าอ้นร้องตะโกนแข่งกับเสียงพายุ สองมือยึดโอบต้นไม้แน่น   อย่างฉับพลันพายุก็สงบเงียบเหมือนไม่เคยเกิดอะไรมาก่อนทิ้งแต่ซากต้นไม้กิ่งไม้หักระเนระนาดไปทั่วป่า  "ฮาๆๆๆๆพวกมึงนึกว่าจะฆ่ากูได้เหรอ ไอ้พวกมดปลวก " เสียงก้องกังวานดังไปทั่วผืนป่า พญาลิงลมที่ทุกคนเห็นว่าศรีษะหายไปเกือบครึ่ง ร่างถูกคมกระสุนฉีกร่างแทบเหลกเหลว แต่ตอนนี้ไม่มีรอยเล็บขวน  เหล่าหื่นบ้านนาเหงือแตก ตัวสั่น เฒ่าอ้นแทบล้มทั้งยืนก้มหน้ารอความตายที่กำลังย่างใกล้เข้ามา
                           "กูจะหักคอพวกมึงให้หมด ฮาๆๆๆ"พญาลิงลมก้าวอาดๆคว้าคอเฒ่าอ้นยกร่างลอยจากพื้น ไอ้ชัยกระฉากมีดดาบเข้าไปแทง ฟันร่างปุกปุยแต่เหมือนเอามีดปอกผลไม้ไปฟันยางรถสิบล้อยังไงอย่างงั้น พญาลิงลมตบร่างไอ้ชัยปลิวไปนั่งจุกลุกไม่ขึ้นกับพื้น  เสี่ยพงษ์คู่อาฆาตเก่าสมัยถูกปล้นล้างครัวแทบหมดเนื้อหมดตัวตาแดงฉานลืมตายคว้าได้ไม้ข้างตัวก็เข้ามากระหน่ำฟัน  แต่เหมือนเอาไม่จิ่มฟันไปงัดไม้ซุง ไอ้ลิงหื่นแทบไม่รู้สึกรู้สา  ไอ้ยักษ์คงกระโจนเข้ามาหวังช่วยเฒ่าอ้นก็ถูกเท้าพญาลิงลมสวนกลิ้งเป็นครกไปกองอยู่ข้างกอเล็บเหยียว "ฮาๆๆๆมดปลวกอย่างพวกมึงจะทำอะไรกูได้ ฮาๆๆๆๆ ตายซะเถอะไอ้อ้น" ก่อนพญาลิงลมจะเค้นลำคอเฒ่าอ้นซึ่งตอนนี้หลับตาปลงรอความตาย  จู่ๆก็มีมือข้างหนึ่งเข้ามาตบบ้องหูพญาลิงหื่นดังสนั่น  พญาลิงลมถึงกับทรุดไปกองกับพื้นหญ้าชักดิ้นชักงอครางหงิงๆหมดฤทธิ์หมดเดชเอาดื้อๆ
                                        ร่างชายแก่ลึกลับอายุเกือบๆ 60  ร่างผอมดำลมพัดแทบปลิวยืนเท้าเหยียบอกพญาลิงลมไว้ ไอ้ลิงหื่นยกมือไหว้ผงกๆ ขี้แตกเยี่ยวแตก "กูหามึงมานานแล้วไอ้ลิงริยำ หลบไปหลบมาให้กูต้องเสียเวลามานาน " เฒ่าลึกลับดึงเชือกร่ายมนต์มัดพญาลิงแน่นนอนพงาบๆกับพื้น  เฒ่าอ้นรอดตายเข้ามาหาผู้ช่วยชีวิตมัน พอเห็นหน้าผูเช่วยชีวิตมันถึงกับกระโดดร้องอย่างดีใจ "พี่คำ ๆพี่บุญคำ จำฉันได้มั้ย "  เฒ่าลึกลับจ้องมองอย่างใช้ความคิด "เออๆๆไอ้อ้นกูจำแทบไม่ได้ไปไงมาไงละว่ะ " เฒ่าอ้นเชิญแขกลึกลับนั่งอย่างดีใจ เหล่าหื่นบ้านนาสงสัย งงงวยต่อเหตุการณ์ที่รวดเร็ว แปลกประหลาด โดยเฉพาะเฒ่าลึกลับที่เฒ่าอ้นให้ความเคารพนบน้อบอย่างไม่เคยเห็นมาก่อน ยิ่งเห็นเฒ่าลึกลับปราบพญาลิงหื่นเพียงแค่ตบป้องหูง่ายๆ เหมือนผู้ใหญ่ตบเด็กยิ่งให้พิสดารแทบไม่เชื่อสายตา  เฒ่าอ้นบอกเล่าเรื่องราวของตนให้เฒ่าลึกลับฟังอย่างคราวๆ  "แล้วลุงจะไปไหนจ๊ะ ฉันไม่เจอลุงนานได้ข่าวได้ลูกนังตาลุอายุเพิ่ง 15 ใช่มั้ยจ๊ะ"เฒ่าอ้นถามอย่างเอาใจ "ข่าวมึงนี่เร็วจริงๆ ฮาๆๆ ข้าออกมาสั่งเสบียงนายใหญ่รพินจะเข้าป่าดำ เออมึงสนใจมั้ยค่าจ้างงามๆ นามึง" เฒ่าอ้นได้ยินป่าดำก็ทำคอหด "ไม่ละจ๊ะแค่ป่าชับบอนฉันก็แทบเอาชีวิตมาทิ้งซะแล้ว " เสี่ยพงษ์ได้ยินชื่อรพินก็กระจ่างแจ้งเข้ามาไหว้เฒ่าลึกลับ "กราบจ๊ะลุง ลุงบุญคำแห่งหนองน้ำแห้งใช่มั้ยจ๊ะ นายใหญ่รพินสบายดีมั้ยจ๊ะ " เฒ่าบุญคำทำท่าคิด "อ้อๆๆเสี่ยพงษ์ใช่มั้ย พี่ผัวคุณแสงโสมนี่เอง นายรพินสบายดี  นี่ยังฝากกล้วยไม้งามๆมาให้คุณนายสุกอใหญ่ คงถึงปางพักอีกวันสองวัน"  "ฝากขอบคุณพรานใหญ่ด้วยนา เสียดายนังแสงโสมมันไม่รักดี "เสี่ยพงษ์สั่นหัว


                   

เสือจันในร่างพญาลิงลมหลังบริกรรมคาถามาเกือบ 2 วัน สภาพร่างกายเกือบสมบูรณ์เต็มที่  หวังจะออกไปแก้แค้นเหล่าหื่นบ้านนาให้สมแค้นแต่ต้องมีติดอยู่ในห้องตัวเองเพราะยันต์ที่เฒ่าอ้นให้สาวอุไรแอบมาติดรอบเรือน  กว่าจะแหกมนต์คาถาแก้ทางของเฒ่าอ้นได้ก็เกือบครึ่งคืนไปแล้ว "กูจะหักคอดูดเลือดพวกมึงให้หมด " พญาลิงลมสบถโกรธจัด กระทืบลูกน้องหน้าห้องตายไป สองคน เหล่าสมุนตัวสั่นงันงกกันไปทั่ว "ออกไปตามพวกมันมาให้ข้า ไม่งั้นไม่ต้องมาให้ข้าเห็นหน้า  ไป .."
                คณะหื่นบ้านนาหลังได้ตัวสาวพิมยังได้เสือสาวอุไรแถมมาอีกคน  ภายในโถงถ้ำเต็มไปด้วยรอยยิ้มและความยินดี  "ลำบากมากมั้ยพิม" สาวต่ายเป็นห่วงเพื่อนสาว "สบายมากจ๊ะคนอย่างพิมซะอย่าง อิอิ "  "อย่างเพิ่งดีใจกันไป รีบเตรียมตัวกันเร็วเราต้องรีบหนี ตอนนี้มนต์ข้าคงเอาไอ้จันไม่อยู่แล้ว "เฒ่าอ้นเร่ง พร้อมแจกกระสูนอาคมให้เหล่าชายๆ "ยังใช้ได้ผลอยู่มั้ย ลุง ? "ไอ้ชัยถามอย่างสงสัย  "ถึงจะทำอะไรมันมากไม่ได้แต่พอจะหยุดมันได้ชั่วคราว"  "ไปชั้นนำทางเอง ป่าแถบนี้ตอนกลางคืนมันเหมือนกันไปหมด เดินผิดทางนิดเดียวหลงกันทั้งคืนแน่ "เสือสาวอุไรเดินนำขบวน   
               คณะหื่นบ้านนาใช้เวลาค่อนคืนกว่าจะหลุดมาจากใจกลางป่าชับบอนได้ เหลืออีกไม่กี่ก้าวก็จะพ้นเขตป่าชับบอน  "พวกมึงนึกว่าจะหนีกูพ้นเหรอว่ะ ฮาๆๆๆ กูมารอพวกมึงนานแล้ว"เสียงห้าวแหบคำรามลั่น พญาลิงลมใช้แผนตลบหลังมารอดักคณะหื่นบ้านนาแนวเขตป่าชับบอน นั่นเอง "ซวยแล้วพวกเรา กูนึกแล้วว่าทำไมออกมาง่ายซะเหลือเกิน " เฒ่าคำเสียงสั่นจ้องตัวประหลาดขนปุยอย่างหวาดหวั่น  "เอาไงดีลุง"ไอ้พลหอบหายใจมีเสี่ยพงษ์หิ้วปีกประคองอยู่ "อีพิม อีอุไร มึงสองตัวไปกับกู ส่วนพวกมึงเอาเลือดมาให้ข้ากินคนละอึกถ้าไม่ตายมึงก็กลับออกจากชับบอนได้ " พญาลิงชี้นิ้วสั่ง  สองสาวพิม อุไรหน้าถอดสีหลบหลังไอ้ยักษ์คงตัวสั่น  "มากินตีนกูก่อน ไอ้ลิงกัง  "ไอ้ยักษ์คงปากดีแต่ขาสั่นพับๆ "งั้นพวกมึงตายให้หมด"พญาลิงลมตาแดงเป็นลูกไฟ กระโจนเข้าหาคณะหื่นบ้านนา  เฒ่าอ้นกดไกปืนเป็นคนแรกเสียงสนั่นป่า กระสุนอาคมเจาะเข้าหัวมหึมาเต็มๆ มันสมองกระจัดกระจาย หัวหายไปเกือบครึ่งร่างพญาลิงลมชงักงัน  "สุดยอดไปเลยลุง ขอข้ามั้ง" ไอ้ชัยดีใจสาดปืนในมือเข้าใส่ร่างปุกปุยกระสุนหมดรังเพลิง เลือดเนื้อทะลักล้มลงไปกองกับพื้น  สมุนโจรเห็นหัวหน้าตัวเองร่างแทบแหลกเหลวก็มือไม้สั่น แข้งขาอ่อนไปหมด ด้วยรู้จักเฒ่าอ้นเสือเก่าดีว่าเป็นใครมาก่อน บางคนยังเคยเป็นลูกน้องเก่าเสืออ้น บางคนก็เป็นเพื่อนร่วมปล้นมาก่อน  นิสัย ฝีมือในอดีตย่อมรู้ดี พากันวางปืนยืนสลดจำนนแต่โดยดี   
                     ฉับพลันทันด่วนท้องฟ้าก็มืดมิดพายุก่อตัวขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ลมหมุนมหึมาก็ก่อตัวที่ร่างไร้วิญญาณของพญาลิงลมกระชากทุกสิ่งอย่างขึ้นฟ้าปลายพายุอย่างดุดัน ต้นไม้ขนาด 3 คนโอบหลุดลอยถอนรากถอนโคน "พวกเราระวัง ไอ้ลิงกังมันยังไม่ตาย" เฒ่าอ้นร้องตะโกนแข่งกับเสียงพายุ สองมือยึดโอบต้นไม้แน่น   อย่างฉับพลันพายุก็สงบเงียบเหมือนไม่เคยเกิดอะไรมาก่อนทิ้งแต่ซากต้นไม้กิ่งไม้หักระเนระนาดไปทั่วป่า  "ฮาๆๆๆๆพวกมึงนึกว่าจะฆ่ากูได้เหรอ ไอ้พวกมดปลวก " เสียงก้องกังวานดังไปทั่วผืนป่า พญาลิงลมที่ทุกคนเห็นว่าศรีษะหายไปเกือบครึ่ง ร่างถูกคมกระสุนฉีกร่างแทบเหลกเหลว แต่ตอนนี้ไม่มีรอยเล็บขวน  เหล่าหื่นบ้านนาเหงือแตก ตัวสั่น เฒ่าอ้นแทบล้มทั้งยืนก้มหน้ารอความตายที่กำลังย่างใกล้เข้ามา
                           "กูจะหักคอพวกมึงให้หมด ฮาๆๆๆ"พญาลิงลมก้าวอาดๆคว้าคอเฒ่าอ้นยกร่างลอยจากพื้น ไอ้ชัยกระฉากมีดดาบเข้าไปแทง ฟันร่างปุกปุยแต่เหมือนเอามีดปอกผลไม้ไปฟันยางรถสิบล้อยังไงอย่างงั้น พญาลิงลมตบร่างไอ้ชัยปลิวไปนั่งจุกลุกไม่ขึ้นกับพื้น  เสี่ยพงษ์คู่อาฆาตเก่าสมัยถูกปล้นล้างครัวแทบหมดเนื้อหมดตัวตาแดงฉานลืมตายคว้าได้ไม้ข้างตัวก็เข้ามากระหน่ำฟัน  แต่เหมือนเอาไม่จิ่มฟันไปงัดไม้ซุง ไอ้ลิงหื่นแทบไม่รู้สึกรู้สา  ไอ้ยักษ์คงกระโจนเข้ามาหวังช่วยเฒ่าอ้นก็ถูกเท้าพญาลิงลมสวนกลิ้งเป็นครกไปกองอยู่ข้างกอเล็บเหยียว "ฮาๆๆๆมดปลวกอย่างพวกมึงจะทำอะไรกูได้ ฮาๆๆๆๆ ตายซะเถอะไอ้อ้น" ก่อนพญาลิงลมจะเค้นลำคอเฒ่าอ้นซึ่งตอนนี้หลับตาปลงรอความตาย  จู่ๆก็มีมือข้างหนึ่งเข้ามาตบบ้องหูพญาลิงหื่นดังสนั่น  พญาลิงลมถึงกับทรุดไปกองกับพื้นหญ้าชักดิ้นชักงอครางหงิงๆหมดฤทธิ์หมดเดชเอาดื้อๆ
                                        ร่างชายแก่ลึกลับอายุเกือบๆ 60  ร่างผอมดำลมพัดแทบปลิวยืนเท้าเหยียบอกพญาลิงลมไว้ ไอ้ลิงหื่นยกมือไหว้ผงกๆ ขี้แตกเยี่ยวแตก "กูหามึงมานานแล้วไอ้ลิงริยำ หลบไปหลบมาให้กูต้องเสียเวลามานาน " เฒ่าลึกลับดึงเชือกร่ายมนต์มัดพญาลิงแน่นนอนพงาบๆกับพื้น  เฒ่าอ้นรอดตายเข้ามาหาผู้ช่วยชีวิตมัน พอเห็นหน้าผูเช่วยชีวิตมันถึงกับกระโดดร้องอย่างดีใจ "พี่คำ ๆพี่บุญคำ จำฉันได้มั้ย "  เฒ่าลึกลับจ้องมองอย่างใช้ความคิด "เออๆๆไอ้อ้นกูจำแทบไม่ได้ไปไงมาไงละว่ะ " เฒ่าอ้นเชิญแขกลึกลับนั่งอย่างดีใจ เหล่าหื่นบ้านนาสงสัย งงงวยต่อเหตุการณ์ที่รวดเร็ว แปลกประหลาด โดยเฉพาะเฒ่าลึกลับที่เฒ่าอ้นให้ความเคารพนบน้อบอย่างไม่เคยเห็นมาก่อน ยิ่งเห็นเฒ่าลึกลับปราบพญาลิงหื่นเพียงแค่ตบป้องหูง่ายๆ เหมือนผู้ใหญ่ตบเด็กยิ่งให้พิสดารแทบไม่เชื่อสายตา  เฒ่าอ้นบอกเล่าเรื่องราวของตนให้เฒ่าลึกลับฟังอย่างคราวๆ  "แล้วลุงจะไปไหนจ๊ะ ฉันไม่เจอลุงนานได้ข่าวได้ลูกนังตาลุอายุเพิ่ง 15 ใช่มั้ยจ๊ะ"เฒ่าอ้นถามอย่างเอาใจ "ข่าวมึงนี่เร็วจริงๆ ฮาๆๆ ข้าออกมาสั่งเสบียงนายใหญ่รพินจะเข้าป่าดำ เออมึงสนใจมั้ยค่าจ้างงามๆ นามึง" เฒ่าอ้นได้ยินป่าดำก็ทำคอหด "ไม่ละจ๊ะแค่ป่าชับบอนฉันก็แทบเอาชีวิตมาทิ้งซะแล้ว " เสี่ยพงษ์ได้ยินชื่อรพินก็กระจ่างแจ้งเข้ามาไหว้เฒ่าลึกลับ "กราบจ๊ะลุง ลุงบุญคำแห่งหนองน้ำแห้งใช่มั้ยจ๊ะ นายใหญ่รพินสบายดีมั้ยจ๊ะ " เฒ่าบุญคำทำท่าคิด "อ้อๆๆเสี่ยพงษ์ใช่มั้ย พี่ผัวคุณแสงโสมนี่เอง นายรพินสบายดี  นี่ยังฝากกล้วยไม้งามๆมาให้คุณนายสุกอใหญ่ คงถึงปางพักอีกวันสองวัน"  "ฝากขอบคุณพรานใหญ่ด้วยนา เสียดายนังแสงโสมมันไม่รักดี "เสี่ยพงษ์สั่นหัว


                   

เสือจันในร่างพญาลิงลมหลังบริกรรมคาถามาเกือบ 2 วัน สภาพร่างกายเกือบสมบูรณ์เต็มที่  หวังจะออกไปแก้แค้นเหล่าหื่นบ้านนาให้สมแค้นแต่ต้องมีติดอยู่ในห้องตัวเองเพราะยันต์ที่เฒ่าอ้นให้สาวอุไรแอบมาติดรอบเรือน  กว่าจะแหกมนต์คาถาแก้ทางของเฒ่าอ้นได้ก็เกือบครึ่งคืนไปแล้ว "กูจะหักคอดูดเลือดพวกมึงให้หมด " พญาลิงลมสบถโกรธจัด กระทืบลูกน้องหน้าห้องตายไป สองคน เหล่าสมุนตัวสั่นงันงกกันไปทั่ว "ออกไปตามพวกมันมาให้ข้า ไม่งั้นไม่ต้องมาให้ข้าเห็นหน้า  ไป .."
                คณะหื่นบ้านนาหลังได้ตัวสาวพิมยังได้เสือสาวอุไรแถมมาอีกคน  ภายในโถงถ้ำเต็มไปด้วยรอยยิ้มและความยินดี  "ลำบากมากมั้ยพิม" สาวต่ายเป็นห่วงเพื่อนสาว "สบายมากจ๊ะคนอย่างพิมซะอย่าง อิอิ "  "อย่างเพิ่งดีใจกันไป รีบเตรียมตัวกันเร็วเราต้องรีบหนี ตอนนี้มนต์ข้าคงเอาไอ้จันไม่อยู่แล้ว "เฒ่าอ้นเร่ง พร้อมแจกกระสูนอาคมให้เหล่าชายๆ "ยังใช้ได้ผลอยู่มั้ย ลุง ? "ไอ้ชัยถามอย่างสงสัย  "ถึงจะทำอะไรมันมากไม่ได้แต่พอจะหยุดมันได้ชั่วคราว"  "ไปชั้นนำทางเอง ป่าแถบนี้ตอนกลางคืนมันเหมือนกันไปหมด เดินผิดทางนิดเดียวหลงกันทั้งคืนแน่ "เสือสาวอุไรเดินนำขบวน   
               คณะหื่นบ้านนาใช้เวลาค่อนคืนกว่าจะหลุดมาจากใจกลางป่าชับบอนได้ เหลืออีกไม่กี่ก้าวก็จะพ้นเขตป่าชับบอน  "พวกมึงนึกว่าจะหนีกูพ้นเหรอว่ะ ฮาๆๆๆ กูมารอพวกมึงนานแล้ว"เสียงห้าวแหบคำรามลั่น พญาลิงลมใช้แผนตลบหลังมารอดักคณะหื่นบ้านนาแนวเขตป่าชับบอน นั่นเอง "ซวยแล้วพวกเรา กูนึกแล้วว่าทำไมออกมาง่ายซะเหลือเกิน " เฒ่าคำเสียงสั่นจ้องตัวประหลาดขนปุยอย่างหวาดหวั่น  "เอาไงดีลุง"ไอ้พลหอบหายใจมีเสี่ยพงษ์หิ้วปีกประคองอยู่ "อีพิม อีอุไร มึงสองตัวไปกับกู ส่วนพวกมึงเอาเลือดมาให้ข้ากินคนละอึกถ้าไม่ตายมึงก็กลับออกจากชับบอนได้ " พญาลิงชี้นิ้วสั่ง  สองสาวพิม อุไรหน้าถอดสีหลบหลังไอ้ยักษ์คงตัวสั่น  "มากินตีนกูก่อน ไอ้ลิงกัง  "ไอ้ยักษ์คงปากดีแต่ขาสั่นพับๆ "งั้นพวกมึงตายให้หมด"พญาลิงลมตาแดงเป็นลูกไฟ กระโจนเข้าหาคณะหื่นบ้านนา  เฒ่าอ้นกดไกปืนเป็นคนแรกเสียงสนั่นป่า กระสุนอาคมเจาะเข้าหัวมหึมาเต็มๆ มันสมองกระจัดกระจาย หัวหายไปเกือบครึ่งร่างพญาลิงลมชงักงัน  "สุดยอดไปเลยลุง ขอข้ามั้ง" ไอ้ชัยดีใจสาดปืนในมือเข้าใส่ร่างปุกปุยกระสุนหมดรังเพลิง เลือดเนื้อทะลักล้มลงไปกองกับพื้น  สมุนโจรเห็นหัวหน้าตัวเองร่างแทบแหลกเหลวก็มือไม้สั่น แข้งขาอ่อนไปหมด ด้วยรู้จักเฒ่าอ้นเสือเก่าดีว่าเป็นใครมาก่อน บางคนยังเคยเป็นลูกน้องเก่าเสืออ้น บางคนก็เป็นเพื่อนร่วมปล้นมาก่อน  นิสัย ฝีมือในอดีตย่อมรู้ดี พากันวางปืนยืนสลดจำนนแต่โดยดี   
                     ฉับพลันทันด่วนท้องฟ้าก็มืดมิดพายุก่อตัวขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ลมหมุนมหึมาก็ก่อตัวที่ร่างไร้วิญญาณของพญาลิงลมกระชากทุกสิ่งอย่างขึ้นฟ้าปลายพายุอย่างดุดัน ต้นไม้ขนาด 3 คนโอบหลุดลอยถอนรากถอนโคน "พวกเราระวัง ไอ้ลิงกังมันยังไม่ตาย" เฒ่าอ้นร้องตะโกนแข่งกับเสียงพายุ สองมือยึดโอบต้นไม้แน่น   อย่างฉับพลันพายุก็สงบเงียบเหมือนไม่เคยเกิดอะไรมาก่อนทิ้งแต่ซากต้นไม้กิ่งไม้หักระเนระนาดไปทั่วป่า  "ฮาๆๆๆๆพวกมึงนึกว่าจะฆ่ากูได้เหรอ ไอ้พวกมดปลวก " เสียงก้องกังวานดังไปทั่วผืนป่า พญาลิงลมที่ทุกคนเห็นว่าศรีษะหายไปเกือบครึ่ง ร่างถูกคมกระสุนฉีกร่างแทบเหลกเหลว แต่ตอนนี้ไม่มีรอยเล็บขวน  เหล่าหื่นบ้านนาเหงือแตก ตัวสั่น เฒ่าอ้นแทบล้มทั้งยืนก้มหน้ารอความตายที่กำลังย่างใกล้เข้ามา
                           "กูจะหักคอพวกมึงให้หมด ฮาๆๆๆ"พญาลิงลมก้าวอาดๆคว้าคอเฒ่าอ้นยกร่างลอยจากพื้น ไอ้ชัยกระฉากมีดดาบเข้าไปแทง ฟันร่างปุกปุยแต่เหมือนเอามีดปอกผลไม้ไปฟันยางรถสิบล้อยังไงอย่างงั้น พญาลิงลมตบร่างไอ้ชัยปลิวไปนั่งจุกลุกไม่ขึ้นกับพื้น  เสี่ยพงษ์คู่อาฆาตเก่าสมัยถูกปล้นล้างครัวแทบหมดเนื้อหมดตัวตาแดงฉานลืมตายคว้าได้ไม้ข้างตัวก็เข้ามากระหน่ำฟัน  แต่เหมือนเอาไม่จิ่มฟันไปงัดไม้ซุง ไอ้ลิงหื่นแทบไม่รู้สึกรู้สา  ไอ้ยักษ์คงกระโจนเข้ามาหวังช่วยเฒ่าอ้นก็ถูกเท้าพญาลิงลมสวนกลิ้งเป็นครกไปกองอยู่ข้างกอเล็บเหยียว "ฮาๆๆๆมดปลวกอย่างพวกมึงจะทำอะไรกูได้ ฮาๆๆๆๆ ตายซะเถอะไอ้อ้น" ก่อนพญาลิงลมจะเค้นลำคอเฒ่าอ้นซึ่งตอนนี้หลับตาปลงรอความตาย  จู่ๆก็มีมือข้างหนึ่งเข้ามาตบบ้องหูพญาลิงหื่นดังสนั่น  พญาลิงลมถึงกับทรุดไปกองกับพื้นหญ้าชักดิ้นชักงอครางหงิงๆหมดฤทธิ์หมดเดชเอาดื้อๆ
                                        ร่างชายแก่ลึกลับอายุเกือบๆ 60  ร่างผอมดำลมพัดแทบปลิวยืนเท้าเหยียบอกพญาลิงลมไว้ ไอ้ลิงหื่นยกมือไหว้ผงกๆ ขี้แตกเยี่ยวแตก "กูหามึงมานานแล้วไอ้ลิงริยำ หลบไปหลบมาให้กูต้องเสียเวลามานาน " เฒ่าลึกลับดึงเชือกร่ายมนต์มัดพญาลิงแน่นนอนพงาบๆกับพื้น  เฒ่าอ้นรอดตายเข้ามาหาผู้ช่วยชีวิตมัน พอเห็นหน้าผูเช่วยชีวิตมันถึงกับกระโดดร้องอย่างดีใจ "พี่คำ ๆพี่บุญคำ จำฉันได้มั้ย "  เฒ่าลึกลับจ้องมองอย่างใช้ความคิด "เออๆๆไอ้อ้นกูจำแทบไม่ได้ไปไงมาไงละว่ะ " เฒ่าอ้นเชิญแขกลึกลับนั่งอย่างดีใจ เหล่าหื่นบ้านนาสงสัย งงงวยต่อเหตุการณ์ที่รวดเร็ว แปลกประหลาด โดยเฉพาะเฒ่าลึกลับที่เฒ่าอ้นให้ความเคารพนบน้อบอย่างไม่เคยเห็นมาก่อน ยิ่งเห็นเฒ่าลึกลับปราบพญาลิงหื่นเพียงแค่ตบป้องหูง่ายๆ เหมือนผู้ใหญ่ตบเด็กยิ่งให้พิสดารแทบไม่เชื่อสายตา  เฒ่าอ้นบอกเล่าเรื่องราวของตนให้เฒ่าลึกลับฟังอย่างคราวๆ  "แล้วลุงจะไปไหนจ๊ะ ฉันไม่เจอลุงนานได้ข่าวได้ลูกนังตาลุอายุเพิ่ง 15 ใช่มั้ยจ๊ะ"เฒ่าอ้นถามอย่างเอาใจ "ข่าวมึงนี่เร็วจริงๆ ฮาๆๆ ข้าออกมาสั่งเสบียงนายใหญ่รพินจะเข้าป่าดำ เออมึงสนใจมั้ยค่าจ้างงามๆ นามึง" เฒ่าอ้นได้ยินป่าดำก็ทำคอหด "ไม่ละจ๊ะแค่ป่าชับบอนฉันก็แทบเอาชีวิตมาทิ้งซะแล้ว " เสี่ยพงษ์ได้ยินชื่อรพินก็กระจ่างแจ้งเข้ามาไหว้เฒ่าลึกลับ "กราบจ๊ะลุง ลุงบุญคำแห่งหนองน้ำแห้งใช่มั้ยจ๊ะ นายใหญ่รพินสบายดีมั้ยจ๊ะ " เฒ่าบุญคำทำท่าคิด "อ้อๆๆเสี่ยพงษ์ใช่มั้ย พี่ผัวคุณแสงโสมนี่เอง นายรพินสบายดี  นี่ยังฝากกล้วยไม้งามๆมาให้คุณนายสุกอใหญ่ คงถึงปางพักอีกวันสองวัน"  "ฝากขอบคุณพรานใหญ่ด้วยนา เสียดายนังแสงโสมมันไม่รักดี "เสี่ยพงษ์สั่นหัว


                   

เสือจันในร่างพญาลิงลมหลังบริกรรมคาถามาเกือบ 2 วัน สภาพร่างกายเกือบสมบูรณ์เต็มที่  หวังจะออกไปแก้แค้นเหล่าหื่นบ้านนาให้สมแค้นแต่ต้องมีติดอยู่ในห้องตัวเองเพราะยันต์ที่เฒ่าอ้นให้สาวอุไรแอบมาติดรอบเรือน  กว่าจะแหกมนต์คาถาแก้ทางของเฒ่าอ้นได้ก็เกือบครึ่งคืนไปแล้ว "กูจะหักคอดูดเลือดพวกมึงให้หมด " พญาลิงลมสบถโกรธจัด กระทืบลูกน้องหน้าห้องตายไป สองคน เหล่าสมุนตัวสั่นงันงกกันไปทั่ว "ออกไปตามพวกมันมาให้ข้า ไม่งั้นไม่ต้องมาให้ข้าเห็นหน้า  ไป .."
                คณะหื่นบ้านนาหลังได้ตัวสาวพิมยังได้เสือสาวอุไรแถมมาอีกคน  ภายในโถงถ้ำเต็มไปด้วยรอยยิ้มและความยินดี  "ลำบากมากมั้ยพิม" สาวต่ายเป็นห่วงเพื่อนสาว "สบายมากจ๊ะคนอย่างพิมซะอย่าง อิอิ "  "อย่างเพิ่งดีใจกันไป รีบเตรียมตัวกันเร็วเราต้องรีบหนี ตอนนี้มนต์ข้าคงเอาไอ้จันไม่อยู่แล้ว "เฒ่าอ้นเร่ง พร้อมแจกกระสูนอาคมให้เหล่าชายๆ "ยังใช้ได้ผลอยู่มั้ย ลุง ? "ไอ้ชัยถามอย่างสงสัย  "ถึงจะทำอะไรมันมากไม่ได้แต่พอจะหยุดมันได้ชั่วคราว"  "ไปชั้นนำทางเอง ป่าแถบนี้ตอนกลางคืนมันเหมือนกันไปหมด เดินผิดทางนิดเดียวหลงกันทั้งคืนแน่ "เสือสาวอุไรเดินนำขบวน   
               คณะหื่นบ้านนาใช้เวลาค่อนคืนกว่าจะหลุดมาจากใจกลางป่าชับบอนได้ เหลืออีกไม่กี่ก้าวก็จะพ้นเขตป่าชับบอน  "พวกมึงนึกว่าจะหนีกูพ้นเหรอว่ะ ฮาๆๆๆ กูมารอพวกมึงนานแล้ว"เสียงห้าวแหบคำรามลั่น พญาลิงลมใช้แผนตลบหลังมารอดักคณะหื่นบ้านนาแนวเขตป่าชับบอน นั่นเอง "ซวยแล้วพวกเรา กูนึกแล้วว่าทำไมออกมาง่ายซะเหลือเกิน " เฒ่าคำเสียงสั่นจ้องตัวประหลาดขนปุยอย่างหวาดหวั่น  "เอาไงดีลุง"ไอ้พลหอบหายใจมีเสี่ยพงษ์หิ้วปีกประคองอยู่ "อีพิม อีอุไร มึงสองตัวไปกับกู ส่วนพวกมึงเอาเลือดมาให้ข้ากินคนละอึกถ้าไม่ตายมึงก็กลับออกจากชับบอนได้ " พญาลิงชี้นิ้วสั่ง  สองสาวพิม อุไรหน้าถอดสีหลบหลังไอ้ยักษ์คงตัวสั่น  "มากินตีนกูก่อน ไอ้ลิงกัง  "ไอ้ยักษ์คงปากดีแต่ขาสั่นพับๆ "งั้นพวกมึงตายให้หมด"พญาลิงลมตาแดงเป็นลูกไฟ กระโจนเข้าหาคณะหื่นบ้านนา  เฒ่าอ้นกดไกปืนเป็นคนแรกเสียงสนั่นป่า กระสุนอาคมเจาะเข้าหัวมหึมาเต็มๆ มันสมองกระจัดกระจาย หัวหายไปเกือบครึ่งร่างพญาลิงลมชงักงัน  "สุดยอดไปเลยลุง ขอข้ามั้ง" ไอ้ชัยดีใจสาดปืนในมือเข้าใส่ร่างปุกปุยกระสุนหมดรังเพลิง เลือดเนื้อทะลักล้มลงไปกองกับพื้น  สมุนโจรเห็นหัวหน้าตัวเองร่างแทบแหลกเหลวก็มือไม้สั่น แข้งขาอ่อนไปหมด ด้วยรู้จักเฒ่าอ้นเสือเก่าดีว่าเป็นใครมาก่อน บางคนยังเคยเป็นลูกน้องเก่าเสืออ้น บางคนก็เป็นเพื่อนร่วมปล้นมาก่อน  นิสัย ฝีมือในอดีตย่อมรู้ดี พากันวางปืนยืนสลดจำนนแต่โดยดี   
                     ฉับพลันทันด่วนท้องฟ้าก็มืดมิดพายุก่อตัวขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ลมหมุนมหึมาก็ก่อตัวที่ร่างไร้วิญญาณของพญาลิงลมกระชากทุกสิ่งอย่างขึ้นฟ้าปลายพายุอย่างดุดัน ต้นไม้ขนาด 3 คนโอบหลุดลอยถอนรากถอนโคน "พวกเราระวัง ไอ้ลิงกังมันยังไม่ตาย" เฒ่าอ้นร้องตะโกนแข่งกับเสียงพายุ สองมือยึดโอบต้นไม้แน่น   อย่างฉับพลันพายุก็สงบเงียบเหมือนไม่เคยเกิดอะไรมาก่อนทิ้งแต่ซากต้นไม้กิ่งไม้หักระเนระนาดไปทั่วป่า  "ฮาๆๆๆๆพวกมึงนึกว่าจะฆ่ากูได้เหรอ ไอ้พวกมดปลวก " เสียงก้องกังวานดังไปทั่วผืนป่า พญาลิงลมที่ทุกคนเห็นว่าศรีษะหายไปเกือบครึ่ง ร่างถูกคมกระสุนฉีกร่างแทบเหลกเหลว แต่ตอนนี้ไม่มีรอยเล็บขวน  เหล่าหื่นบ้านนาเหงือแตก ตัวสั่น เฒ่าอ้นแทบล้มทั้งยืนก้มหน้ารอความตายที่กำลังย่างใกล้เข้ามา
                           "กูจะหักคอพวกมึงให้หมด ฮาๆๆๆ"พญาลิงลมก้าวอาดๆคว้าคอเฒ่าอ้นยกร่างลอยจากพื้น ไอ้ชัยกระฉากมีดดาบเข้าไปแทง ฟันร่างปุกปุยแต่เหมือนเอามีดปอกผลไม้ไปฟันยางรถสิบล้อยังไงอย่างงั้น พญาลิงลมตบร่างไอ้ชัยปลิวไปนั่งจุกลุกไม่ขึ้นกับพื้น  เสี่ยพงษ์คู่อาฆาตเก่าสมัยถูกปล้นล้างครัวแทบหมดเนื้อหมดตัวตาแดงฉานลืมตายคว้าได้ไม้ข้างตัวก็เข้ามากระหน่ำฟัน  แต่เหมือนเอาไม่จิ่มฟันไปงัดไม้ซุง ไอ้ลิงหื่นแทบไม่รู้สึกรู้สา  ไอ้ยักษ์คงกระโจนเข้ามาหวังช่วยเฒ่าอ้นก็ถูกเท้าพญาลิงลมสวนกลิ้งเป็นครกไปกองอยู่ข้างกอเล็บเหยียว "ฮาๆๆๆมดปลวกอย่างพวกมึงจะทำอะไรกูได้ ฮาๆๆๆๆ ตายซะเถอะไอ้อ้น" ก่อนพญาลิงลมจะเค้นลำคอเฒ่าอ้นซึ่งตอนนี้หลับตาปลงรอความตาย  จู่ๆก็มีมือข้างหนึ่งเข้ามาตบบ้องหูพญาลิงหื่นดังสนั่น  พญาลิงลมถึงกับทรุดไปกองกับพื้นหญ้าชักดิ้นชักงอครางหงิงๆหมดฤทธิ์หมดเดชเอาดื้อๆ
                                        ร่างชายแก่ลึกลับอายุเกือบๆ 60  ร่างผอมดำลมพัดแทบปลิวยืนเท้าเหยียบอกพญาลิงลมไว้ ไอ้ลิงหื่นยกมือไหว้ผงกๆ ขี้แตกเยี่ยวแตก "กูหามึงมานานแล้วไอ้ลิงริยำ หลบไปหลบมาให้กูต้องเสียเวลามานาน " เฒ่าลึกลับดึงเชือกร่ายมนต์มัดพญาลิงแน่นนอนพงาบๆกับพื้น  เฒ่าอ้นรอดตายเข้ามาหาผู้ช่วยชีวิตมัน พอเห็นหน้าผูเช่วยชีวิตมันถึงกับกระโดดร้องอย่างดีใจ "พี่คำ ๆพี่บุญคำ จำฉันได้มั้ย "  เฒ่าลึกลับจ้องมองอย่างใช้ความคิด "เออๆๆไอ้อ้นกูจำแทบไม่ได้ไปไงมาไงละว่ะ " เฒ่าอ้นเชิญแขกลึกลับนั่งอย่างดีใจ เหล่าหื่นบ้านนาสงสัย งงงวยต่อเหตุการณ์ที่รวดเร็ว แปลกประหลาด โดยเฉพาะเฒ่าลึกลับที่เฒ่าอ้นให้ความเคารพนบน้อบอย่างไม่เคยเห็นมาก่อน ยิ่งเห็นเฒ่าลึกลับปราบพญาลิงหื่นเพียงแค่ตบป้องหูง่ายๆ เหมือนผู้ใหญ่ตบเด็กยิ่งให้พิสดารแทบไม่เชื่อสายตา  เฒ่าอ้นบอกเล่าเรื่องราวของตนให้เฒ่าลึกลับฟังอย่างคราวๆ  "แล้วลุงจะไปไหนจ๊ะ ฉันไม่เจอลุงนานได้ข่าวได้ลูกนังตาลุอายุเพิ่ง 15 ใช่มั้ยจ๊ะ"เฒ่าอ้นถามอย่างเอาใจ "ข่าวมึงนี่เร็วจริงๆ ฮาๆๆ ข้าออกมาสั่งเสบียงนายใหญ่รพินจะเข้าป่าดำ เออมึงสนใจมั้ยค่าจ้างงามๆ นามึง" เฒ่าอ้นได้ยินป่าดำก็ทำคอหด "ไม่ละจ๊ะแค่ป่าชับบอนฉันก็แทบเอาชีวิตมาทิ้งซะแล้ว " เสี่ยพงษ์ได้ยินชื่อรพินก็กระจ่างแจ้งเข้ามาไหว้เฒ่าลึกลับ "กราบจ๊ะลุง ลุงบุญคำแห่งหนองน้ำแห้งใช่มั้ยจ๊ะ นายใหญ่รพินสบายดีมั้ยจ๊ะ " เฒ่าบุญคำทำท่าคิด "อ้อๆๆเสี่ยพงษ์ใช่มั้ย พี่ผัวคุณแสงโสมนี่เอง นายรพินสบายดี  นี่ยังฝากกล้วยไม้งามๆมาให้คุณนายสุกอใหญ่ คงถึงปางพักอีกวันสองวัน"  "ฝากขอบคุณพรานใหญ่ด้วยนา เสียดายนังแสงโสมมันไม่รักดี "เสี่ยพงษ์สั่นหัว


                   

เสือจันในร่างพญาลิงลมหลังบริกรรมคาถามาเกือบ 2 วัน สภาพร่างกายเกือบสมบูรณ์เต็มที่  หวังจะออกไปแก้แค้นเหล่าหื่นบ้านนาให้สมแค้นแต่ต้องมีติดอยู่ในห้องตัวเองเพราะยันต์ที่เฒ่าอ้นให้สาวอุไรแอบมาติดรอบเรือน  กว่าจะแหกมนต์คาถาแก้ทางของเฒ่าอ้นได้ก็เกือบครึ่งคืนไปแล้ว "กูจะหักคอดูดเลือดพวกมึงให้หมด " พญาลิงลมสบถโกรธจัด กระทืบลูกน้องหน้าห้องตายไป สองคน เหล่าสมุนตัวสั่นงันงกกันไปทั่ว "ออกไปตามพวกมันมาให้ข้า ไม่งั้นไม่ต้องมาให้ข้าเห็นหน้า  ไป .."
                คณะหื่นบ้านนาหลังได้ตัวสาวพิมยังได้เสือสาวอุไรแถมมาอีกคน  ภายในโถงถ้ำเต็มไปด้วยรอยยิ้มและความยินดี  "ลำบากมากมั้ยพิม" สาวต่ายเป็นห่วงเพื่อนสาว "สบายมากจ๊ะคนอย่างพิมซะอย่าง อิอิ "  "อย่างเพิ่งดีใจกันไป รีบเตรียมตัวกันเร็วเราต้องรีบหนี ตอนนี้มนต์ข้าคงเอาไอ้จันไม่อยู่แล้ว "เฒ่าอ้นเร่ง พร้อมแจกกระสูนอาคมให้เหล่าชายๆ "ยังใช้ได้ผลอยู่มั้ย ลุง ? "ไอ้ชัยถามอย่างสงสัย  "ถึงจะทำอะไรมันมากไม่ได้แต่พอจะหยุดมันได้ชั่วคราว"  "ไปชั้นนำทางเอง ป่าแถบนี้ตอนกลางคืนมันเหมือนกันไปหมด เดินผิดทางนิดเดียวหลงกันทั้งคืนแน่ "เสือสาวอุไรเดินนำขบวน   
               คณะหื่นบ้านนาใช้เวลาค่อนคืนกว่าจะหลุดมาจากใจกลางป่าชับบอนได้ เหลืออีกไม่กี่ก้าวก็จะพ้นเขตป่าชับบอน  "พวกมึงนึกว่าจะหนีกูพ้นเหรอว่ะ ฮาๆๆๆ กูมารอพวกมึงนานแล้ว"เสียงห้าวแหบคำรามลั่น พญาลิงลมใช้แผนตลบหลังมารอดักคณะหื่นบ้านนาแนวเขตป่าชับบอน นั่นเอง "ซวยแล้วพวกเรา กูนึกแล้วว่าทำไมออกมาง่ายซะเหลือเกิน " เฒ่าคำเสียงสั่นจ้องตัวประหลาดขนปุยอย่างหวาดหวั่น  "เอาไงดีลุง"ไอ้พลหอบหายใจมีเสี่ยพงษ์หิ้วปีกประคองอยู่ "อีพิม อีอุไร มึงสองตัวไปกับกู ส่วนพวกมึงเอาเลือดมาให้ข้ากินคนละอึกถ้าไม่ตายมึงก็กลับออกจากชับบอนได้ " พญาลิงชี้นิ้วสั่ง  สองสาวพิม อุไรหน้าถอดสีหลบหลังไอ้ยักษ์คงตัวสั่น  "มากินตีนกูก่อน ไอ้ลิงกัง  "ไอ้ยักษ์คงปากดีแต่ขาสั่นพับๆ "งั้นพวกมึงตายให้หมด"พญาลิงลมตาแดงเป็นลูกไฟ กระโจนเข้าหาคณะหื่นบ้านนา  เฒ่าอ้นกดไกปืนเป็นคนแรกเสียงสนั่นป่า กระสุนอาคมเจาะเข้าหัวมหึมาเต็มๆ มันสมองกระจัดกระจาย หัวหายไปเกือบครึ่งร่างพญาลิงลมชงักงัน  "สุดยอดไปเลยลุง ขอข้ามั้ง" ไอ้ชัยดีใจสาดปืนในมือเข้าใส่ร่างปุกปุยกระสุนหมดรังเพลิง เลือดเนื้อทะลักล้มลงไปกองกับพื้น  สมุนโจรเห็นหัวหน้าตัวเองร่างแทบแหลกเหลวก็มือไม้สั่น แข้งขาอ่อนไปหมด ด้วยรู้จักเฒ่าอ้นเสือเก่าดีว่าเป็นใครมาก่อน บางคนยังเคยเป็นลูกน้องเก่าเสืออ้น บางคนก็เป็นเพื่อนร่วมปล้นมาก่อน  นิสัย ฝีมือในอดีตย่อมรู้ดี พากันวางปืนยืนสลดจำนนแต่โดยดี   
                     ฉับพลันทันด่วนท้องฟ้าก็มืดมิดพายุก่อตัวขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ลมหมุนมหึมาก็ก่อตัวที่ร่างไร้วิญญาณของพญาลิงลมกระชากทุกสิ่งอย่างขึ้นฟ้าปลายพายุอย่างดุดัน ต้นไม้ขนาด 3 คนโอบหลุดลอยถอนรากถอนโคน "พวกเราระวัง ไอ้ลิงกังมันยังไม่ตาย" เฒ่าอ้นร้องตะโกนแข่งกับเสียงพายุ สองมือยึดโอบต้นไม้แน่น   อย่างฉับพลันพายุก็สงบเงียบเหมือนไม่เคยเกิดอะไรมาก่อนทิ้งแต่ซากต้นไม้กิ่งไม้หักระเนระนาดไปทั่วป่า  "ฮาๆๆๆๆพวกมึงนึกว่าจะฆ่ากูได้เหรอ ไอ้พวกมดปลวก " เสียงก้องกังวานดังไปทั่วผืนป่า พญาลิงลมที่ทุกคนเห็นว่าศรีษะหายไปเกือบครึ่ง ร่างถูกคมกระสุนฉีกร่างแทบเหลกเหลว แต่ตอนนี้ไม่มีรอยเล็บขวน  เหล่าหื่นบ้านนาเหงือแตก ตัวสั่น เฒ่าอ้นแทบล้มทั้งยืนก้มหน้ารอความตายที่กำลังย่างใกล้เข้ามา
                           "กูจะหักคอพวกมึงให้หมด ฮาๆๆๆ"พญาลิงลมก้าวอาดๆคว้าคอเฒ่าอ้นยกร่างลอยจากพื้น ไอ้ชัยกระฉากมีดดาบเข้าไปแทง ฟันร่างปุกปุยแต่เหมือนเอามีดปอกผลไม้ไปฟันยางรถสิบล้อยังไงอย่างงั้น พญาลิงลมตบร่างไอ้ชัยปลิวไปนั่งจุกลุกไม่ขึ้นกับพื้น  เสี่ยพงษ์คู่อาฆาตเก่าสมัยถูกปล้นล้างครัวแทบหมดเนื้อหมดตัวตาแดงฉานลืมตายคว้าได้ไม้ข้างตัวก็เข้ามากระหน่ำฟัน  แต่เหมือนเอาไม่จิ่มฟันไปงัดไม้ซุง ไอ้ลิงหื่นแทบไม่รู้สึกรู้สา  ไอ้ยักษ์คงกระโจนเข้ามาหวังช่วยเฒ่าอ้นก็ถูกเท้าพญาลิงลมสวนกลิ้งเป็นครกไปกองอยู่ข้างกอเล็บเหยียว "ฮาๆๆๆมดปลวกอย่างพวกมึงจะทำอะไรกูได้ ฮาๆๆๆๆ ตายซะเถอะไอ้อ้น" ก่อนพญาลิงลมจะเค้นลำคอเฒ่าอ้นซึ่งตอนนี้หลับตาปลงรอความตาย  จู่ๆก็มีมือข้างหนึ่งเข้ามาตบบ้องหูพญาลิงหื่นดังสนั่น  พญาลิงลมถึงกับทรุดไปกองกับพื้นหญ้าชักดิ้นชักงอครางหงิงๆหมดฤทธิ์หมดเดชเอาดื้อๆ
                                        ร่างชายแก่ลึกลับอายุเกือบๆ 60  ร่างผอมดำลมพัดแทบปลิวยืนเท้าเหยียบอกพญาลิงลมไว้ ไอ้ลิงหื่นยกมือไหว้ผงกๆ ขี้แตกเยี่ยวแตก "กูหามึงมานานแล้วไอ้ลิงริยำ หลบไปหลบมาให้กูต้องเสียเวลามานาน " เฒ่าลึกลับดึงเชือกร่ายมนต์มัดพญาลิงแน่นนอนพงาบๆกับพื้น  เฒ่าอ้นรอดตายเข้ามาหาผู้ช่วยชีวิตมัน พอเห็นหน้าผูเช่วยชีวิตมันถึงกับกระโดดร้องอย่างดีใจ "พี่คำ ๆพี่บุญคำ จำฉันได้มั้ย "  เฒ่าลึกลับจ้องมองอย่างใช้ความคิด "เออๆๆไอ้อ้นกูจำแทบไม่ได้ไปไงมาไงละว่ะ " เฒ่าอ้นเชิญแขกลึกลับนั่งอย่างดีใจ เหล่าหื่นบ้านนาสงสัย งงงวยต่อเหตุการณ์ที่รวดเร็ว แปลกประหลาด โดยเฉพาะเฒ่าลึกลับที่เฒ่าอ้นให้ความเคารพนบน้อบอย่างไม่เคยเห็นมาก่อน ยิ่งเห็นเฒ่าลึกลับปราบพญาลิงหื่นเพียงแค่ตบป้องหูง่ายๆ เหมือนผู้ใหญ่ตบเด็กยิ่งให้พิสดารแทบไม่เชื่อสายตา  เฒ่าอ้นบอกเล่าเรื่องราวของตนให้เฒ่าลึกลับฟังอย่างคราวๆ  "แล้วลุงจะไปไหนจ๊ะ ฉันไม่เจอลุงนานได้ข่าวได้ลูกนังตาลุอายุเพิ่ง 15 ใช่มั้ยจ๊ะ"เฒ่าอ้นถามอย่างเอาใจ "ข่าวมึงนี่เร็วจริงๆ ฮาๆๆ ข้าออกมาสั่งเสบียงนายใหญ่รพินจะเข้าป่าดำ เออมึงสนใจมั้ยค่าจ้างงามๆ นามึง" เฒ่าอ้นได้ยินป่าดำก็ทำคอหด "ไม่ละจ๊ะแค่ป่าชับบอนฉันก็แทบเอาชีวิตมาทิ้งซะแล้ว " เสี่ยพงษ์ได้ยินชื่อรพินก็กระจ่างแจ้งเข้ามาไหว้เฒ่าลึกลับ "กราบจ๊ะลุง ลุงบุญคำแห่งหนองน้ำแห้งใช่มั้ยจ๊ะ นายใหญ่รพินสบายดีมั้ยจ๊ะ " เฒ่าบุญคำทำท่าคิด "อ้อๆๆเสี่ยพงษ์ใช่มั้ย พี่ผัวคุณแสงโสมนี่เอง นายรพินสบายดี  นี่ยังฝากกล้วยไม้งามๆมาให้คุณนายสุกอใหญ่ คงถึงปางพักอีกวันสองวัน"  "ฝากขอบคุณพรานใหญ่ด้วยนา เสียดายนังแสงโสมมันไม่รักดี "เสี่ยพงษ์สั่นหัว


                   

า

ระพิน ไพรวัลย์

เก่งกว่าพญาลิงคือลุงคำ

คนละเรื่องเป็นแบบพี่แบบน้องกันเลย

 

ว่าแล้วป่าซับบอน...ชื่อคุ้นๆ​ อย่าบอกว่าพรานใหญ่
รพิน...จะมาดสร็จแก็งค์สาวหื่นบ้านนา​ นะ

 

  เจอพรานใหญ่ยิ่งเสียแล้ว

หนีโจร ก็มาล่อกันต่อ เจริญจริงๆ