เกมรักภารโรงเฒ่า ตอนที่ 54 : สงครามเทพธิดาชุดฟ้า Pt2

[nato87]

พูดคุยก่อนอ่าน : กลับมาแล้ว กับตอนสุดท้ายของเกมชิงไหวชิงพริบของแก๊งสองสาววิทยาลัยพยาบาล ระหว่างทีมหมอพลอยและครูเบสท์ ผมไม่แปลกใจกับผลโหวตเท่าไรนัก เพราะรู้ ๆ กันอยู่

ตอนนี้เป็นตอนต่อจากตอนที่แล้ว ผมเลยเกริ่นไว้ว่า หมอพลอยและนาถ จะเป็นตัวแปรที่ทำให้ลุงพลได้เมียคนที่ 6 สักที อ่านตอนนี้จบเชื่อว่าทุกคนคงพอเดาสถานการณ์ในตอนหน้าออกว่าจะเกิดอะไรขึ้น

ตอนนี้ไม่มีฉากเสียวครับ แต่ตอนหน้าไม่แน่ เจอกับช่วงสิ้นเดือนนะครับ กับฉากยัยอุ๊เสียสาว จัดหนัก 3 Part ติด นี่จะเป็นตอนที่ทั้งเสียวที่สุดอีกตอน สะใจที่สุด และดราม่าที่สุดอีกตอน บางทีคุณ ๆ ทั้งหลายที่มั่นไส้น้องอุ๊ อาจเปลี่ยนใจมาสงสารเธอมากขึ้น เพราะจริง ๆ แล้วเธอไม่ใช่คนเลวร้ายครับ เธอเป็นห่วงเพื่อน ๆ แต่วิธีที่เธอแสดงมันไม่ถูก และส่วนหนึ่งก็ผลกรรมจากอดีตชาติ ที่ทำให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้

ช่วงนี้ผมติดธุระอยู่ เดือนหน้า ผมตั้งใจว่าจะปั่นเรื่องนี้ให้จบภาคแรกให้ได้ เหลืออีก 6 ตอนเท่านั้น (นี่ยังไม่รวมตอนย่อย ๆ แบบ Part 1,2,3 อีกนะ)

ตอนนี้ไม่ซ่อนเหมือนเคยครับ ฉากเน้นเนื้อเรื่องผมไม่ซ่อน ผมไม่ชอบบังคับใครให้เม้นท์ แต่ฉากเสียวอีกเรื่องนะ ขอซ่อนหน่อย เช็คเรตติ้งนิดนึง อิอิ

ปล.มีคำถามร่วมสนุกอีกแล้ว หลังจากฉากเผด็จศึกสาวอุ๊เสร็จ คุณอยากเห็นฉากลุงพลโรมรันกันใครมากที่สุดครับ (ยกเว้นหมอพลอยและสาวอุ๊นะครับ) เป็นฉากเสียวทิ้งทวนก่อนจบภาคแรก แต่ครั้งนี่้พิเศษสุด เพราะสองสาวที่ได้คะแนนมากที่สุด จะได้เป็นคู่แท็คทีมเล่นเสียวกับลุงพล ฮ่า ๆ



....................................................................................


ทางฝั่งหมอพลอย หลังจากเสร็จศึกรักกับลุงพลครั้งนั้น ก็เรียกได้ว่าสมใจอยาก ส่วนหนึ่งเพราะคิดว่าเธอคงไม่เหมาะสมกับความดีของพี่กรวิทย์อีกต่อไป คนอย่างพี่กรควรได้พบกับผู้หญิงที่ดีกว่าเธอ บริสุทธิ์ผุดผ่องกว่าเธอ และส่วนหนึ่ง เธอเองต้องการประชดชีวิตจากคำขอร้องที่เห็นแก่ตัวของพ่อ ที่ต้องการให้เธอแต่งงานกับผู้ชายที่เธอไม่ได้รักอย่างพี่บอย ภูวนาท

เริ่มต้นวันจันทร์ วันแรกของสัปดาห์ หมอพลอยขับรถมาทำงานตามปกติ เธอรีบเดินเข้าห้องพยาบาลแล้วเดินเข้าห้องพยาบาลเพื่อเคลียร์เอกสารบนโต๊ะ พอมีเวลาว่างก็ตัดสินใจเดินไปที่โรงอาหารเพื่อหาเครื่องดื่มเย็น ๆ มาทานเล่น

ระหว่างที่เดินไปโรงอาหาร หมอพลอยเหลือบไปเห็นลุงพลที่พึ่งกวาดถนนเสร็จ พลอยพรรณนึกถึงเหตุการณ์เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา ที่เธอได้ยินยอมให้ลุงพลได้เสพร่างกายสาวของเธอ มันเป็นบทรักที่หวาบหวิวที่สุดในชีวิตสาวของเธอเลยทีเดียว และเธอก็คิดด้วยว่าคงไม่มีผู้ชายคนไหนสามารถเติมเต็มรสรักทางเพศได้เท่าลุงพลอีก แม้กระทั่งกรวิทย์ก็ตาม

พลอยพรรณสั่งลาเต้ราดวิปครีมจากร้านค้า ก่อนเดินทางกลับไปที่ห้องพยาบาล ระหว่างทางก็พบกับใบเฟิร์นและโดนัทที่พึ่งเลิกเรียนคาบเช้าเสร็จ และกำลังมาหาอะไรทานที่โรงอาหาร

"อ่าว...โดนัท เฟิร์น มาทำอะไรแถวนี้เนี่ย?" หมอพลอยเอ่ยปากทักสองสาวอย่างอารมณ์ดี แต่โดนัทกลับทำหน้าตึงใส่ ต่างจากใบเฟิร์นที่ยังพอมีไมตรีกลับมาอยู่บ้าง

"มาหาน้ำอะไรเย็น ๆ ทานสักหน่อยค่ะหมอพลอย" ใบเฟิร์นตอบ "ว่าแต่หมอพลอยจะไปไหนเหรอคะ? กลับห้องเหรอ?"

"อืม..." พลอยพรรณตอบกลับด้วยรอยยิ้ม สักครู่เธอเหลือบไปมองโดนัท ที่มีท่าทีบึ้งตึงชัดเจน "โดนัท เป็นอะไรหรือเปล่า?"

"เปล่านิคะ" โดนัทตอบด้วยท่าทางสุดยียวน "หนูก็แค่ไม่อยากคุยกับคนที่ทำร้ายจิตใจผู้ชายดี ๆ อย่างพี่กรของหนู"



"เจ๊!!!" ใบเฟิร์นรู้สึกไม่ดี ที่โดนัทเปิดวอร์ใส่หมอพลอย "พูดอะไรออกมาเนี่ย?"

"หักอกพี่หนู แล้วไปคบกับผู้ชายที่รวยกว่า หล่อกว่าแบบนี้เหรอคะพี่พลอย? เพราะพี่พลอย พี่พลอยแท้ ๆ เลยทำให้พี่กรของหนูเมาแอ๋จนไม่ยอมทำการทำงาน นอนซมป่วยเพราะพิษไข้จนถึงตอนนี้" สาวทอมมองหมอสาวตาขวาง "ยังไม่รวมถึงเรื่องไปกิ๊กกับลุง..."

"เงียบเดียวนี้นะ!!!" คราวนี้ใบเฟิร์นต้องรีบปิดปากเพื่อนรัก "แกพูดมากเกินไปแล้ว"

พอได้ยินคำพูดเสียดสีของโดนัท ก็ทำเอาหมอพลอยรู้สึกสลดใจไม่น้อย ภาพที่เธอบอกเลิกกรวิทย์ และภาพที่เธอร่วมรักกับลุงพลกลับมาหลอกหลอนเธอ ทำให้เธออดรู้สึกผิดไม่น้อย

"อู้อี้!!!อ่อยอ่ะ!!" โดนัทพยายามแกะมือเพื่อนรักออก

"เรื่องบางเรื่อง พี่พูดไปโดนัทคงไม่เข้าใจหรอก ถ้าพี่เลือกได้ ก็ไม่อยากให้เป็นอย่างนี้" หมอพลอยเอ่ยปากออกมา ก่อนเดินแยกตัวออกทันที

"แกจะห้ามชั้นทำไมเฟิร์น!!" โดนัทดูหัวเสียไม่น้อย ที่ใบเฟิร์นปิดปากไม่ให้เธอพูดในสิ่งที่อยากจะพูด

"เจ๊จะบ้าหรือไง!!" ใบเฟิร์นทักท้วง "ขืนพูดไป เราจะซวยกันหมดนะ คิดบ้างซิเจ๊!!"



"ทำผู้ชายดี ๆ อย่างพี่กรเมาแอ๋จนไม่ยอมทำงานทำการแล้วยังมีหน้ามาลอยชายแบบนี้อีก คนอะไรกัน!!?" โดนัทเคืองจัด "เสียแรงนะที่เราอุตส่าห์เคารพเหมือนพี่สาวคนนึง เห๊อะ!!"

สาวทอมณิชาสะบัดบ็อบใส่ใบเฟิร์น ก่อนเดินหน้ามุ่ยไปที่โรงอาหาร ส่วนเนตรชนกเพื่อนสนิทก็รีบวิ่งตามไปทันที

"เจ๊!! รอชั้นก่อนซิ!!" ใบเฟิร์นทักท้วงเพื่อนรัก ที่เดินไปแบบไม่รอคอยใครทั้งนั้น

...................................................................................

หลังจากที่ถูกโดนัทเหน็บแนม หมอพลอยก็เดินหน้าเสียกลับมาที่ห้องพยาบาล ในใจก็คิดเป็นห่วงพี่กรไม่น้อย แต่อีกใจก็คิดว่าแบบนี้ก็ดีแล้ว เพราะเธออยากให้พี่กรตัดใจจากผู้หญิงที่ไม่ผุดผ่องอย่างเธออีกต่อไป เธอไม่ได้งดงามเหมือนที่พี่กรคิดอีกต่อไปแล้ว

"เอ่อ..คุณหมอคะ" ผู้ช่วยหมอเอ่ยปากทักหมอพลอย "มีแขกมาขอพบค่ะ"

"ใครเหรอคะ?" หมอพลอยที่เปิดประตูเข้ามาในห้องพยาบาลขมวดคิ้ว

"คุณภูวนาทค่ะ" ผู้ช่วยหมอตอบ "ดิฉันให้นั่งรออยู่ในห้องรับแขกนะคะ"

พลอยพรรณไม่ตอบอะไร เธอเดินทำหน้านิ่งเข้าไปในห้องรับแขก พร้อม ๆ กับแก้วกาแฟลาเต้ราดวิปครีมที่พึ่งซื้อมาพอเปิดประตูเข้าไป ก็พบกับชายหนุ่มหน้าตาดีเจ้าสำอาง แต่งตัวด้วยชุดสูทสีดำสุดหรูนั่งไขว้ห้างรอเจ้าตัวอยู่บนโซฟาหนังสีดำในห้องรับแขก



"อ่าว....มาแล้วเหรอครับน้องพลอย" ภูวนาทรีบลุกขึ้นยืนแล้วผายมือต้อนรับว่าที่คู่หมั้นสาว "นั่งก่อนซิครับ พอดีพี่แวะมา อยากเจอน้องพลอยอยู่พอดี พอดีพี่ซื้อขนมอร่อย ๆ มาฝากด้วยนะ"

"มีธุระอะไรหรือเปล่าคะพี่บอย?" หมอพลอยเอ่ยปากถามด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย ก่อนทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาตามมารยาท

"เที่ยงวันนี้ พี่อยากชวนน้องพลอยไปหาอะไรทานข้างนอกหน่อยครับ" หนุ่มคาสโนว่าเอ่ยปากชวนหมอสาว

"เอ่อ...ขอโทษทีคะพี่บอย" พลอยพรรณปฏิเสธไปตามระเบียบ "พลอยมีงานต้องเคลียร์ คงไปไม่ได้"

"ถ้าพี่จะบอกว่านี่เป็นคำสั่งจากคุณลุงวิทยา ที่สั่งให้พี่มาชวนน้องพลอยออกไปข้างนอก พลอยจะว่ายังไงครับ?" ภูวนาทเริ่มแสดงอำนาจเหนือหมอสาว นัยน์ตาที่เป็นประกายของชายหนุ่มเริ่มฉายแววอำมหิตขึ้นมา เพื่อแสดงให้พลอยพรรณรู้ว่า คนอย่างภูวนาทมาถึงที่นี่ ไม่ได้มาเพื่อให้หมอพลอยปฏิเสธแล้วคนอย่างภูวนาทต้องเดินคอตกกลับบ้านไป

"นี่คิดว่าใช้วิธีสกปรก ๆ แบบนี้แล้วจะเอาชนะใจคนอย่างพลอยได้เหรอคะพี่บอย?" หมอพลอยเพิ่มโทนเสียงดุ มือที่วางบนหน้าตักเริ่มกำแน่นเพราะความโกรธที่ถูกคนอย่างภูวนาทใช้อำนาจข่มเหงเธอ "พี่ไปทำอะไรมา พ่อพลอยถึงได้ยอมได้ แต่บอกไว้ก่อนนะคะ คนอย่างพลอยไม่ยอมแน่นอน"

"อย่าพูดแบบนั้นซิครับ" ภูวนาทเริ่มผ่อนเกม ใช้น้ำเย็นเข้าลูบก่อน "พี่แค่อยากเอาใจ อยากดูแลว่าที่คู่หมั้นของพี่ และพี่สะใภ้ของลูกขวัญในอนาคตเท่านั้นเอง"

"ใครเป็นคู่หมั้นพี่บอยคะ?" หมอพลอยตอบแบบไม่ต้องคิด "พลอยเคยบอกพี่บอยแล้วใช่ไหม? ว่าพลอยไม่ได้คิดอะไรกับพี่บอย แล้วไม่ต้องเอาน้องลูกขวัญมาเกลี่ยกล่อมคนอย่างพลอยนะคะ นี่ไม่ใช่เรื่องที่เด็กอย่างลูกขวัญจะมายุ่งด้วย"

"ถึงไม่ใช่วันนี้ แต่วันหน้าก็ต้องเป็นอยู่ดี" ภูวนาทยิ้ม พลอยพรรณรู้สึกรังเกียจความเจ้าเล่ห์ของผู้ชายคนนี้เหลือเกินจนแทบไม่อยากมองหน้า "เอาล่ะ วันนี้พี่จะยกให้วันนึงนะครับ แต่วันต่อไป พี่หวังว่าความสัมพันธ์ระหว่างเราต้องดีขึ้น อย่าทำแบบนี้เลยนะครับพลอย พี่เองก็ชอบพลอยมานาน พลอยเองก็รู้"

"ไปบอกผู้หญิงคนอื่นของพี่บอยเถอะค่ะ" พลอยพรรณตัดบท "ถ้าไม่มีอะไรแล้ว พลอยขอตัวก่อนนะคะ พอดีงานต้องทำต่อ"

"ก็ได้ ก็ได้..." ภูวนาทพยักหน้า "วันนี้พี่กลับก่อนก็ได้ครับพลอย แล้วไว้เจอกันนะครับ อย่าลืมทานขนมที่พี่ซื้อมาให้ทานด้วยนะ"

พลอยพรรณไม่ได้ตอบอะไร หมอสาวในชุดกาวน์สีขาวแทบไม่อยากมองหน้าคาสโนว่าหนุ่มเลยแม้แต่น้อย เธอเกลียดผู้ชายคนนี้เหลือเกิน ในใจก็คิดว่าเพราะเหตุใดเธอต้องมาเจอคนอย่างพี่บอยด้วยนะ!!

หมอสาวเหลือบมองขนมหวานราคาแพงที่ภูวนาทซื้อมา เธอเองก็ชอบขนมหวานพวกนี้ไม่น้อย บางทีลูกขวัญคงเป็นติวเตอร์ให้พี่ชายของเธอในภารกิจเอาชนะใจคนอย่างพลอยพรรณ แต่มันไม่มีประโยชน์อะไร เพราะคนอย่างพลอยพรรณไม่ชอบวิธีบังคับและคลุมถุงชนแบบที่ภูวนาทกำลังทำอยู่แบบนี้ สุดท้าย หมอพลอยเลยตัดสินใจหยิบขนมเหล่านี้เพื่อหวังทิ้งถังขยะเสียให้สิ้นเรื่องราว

.....แต่พอนึกหน้าลูกขวัญ เด็กสาวคนนี้ใส่ซื่อบริสุทธิ์กว่าพี่ชายของเธอ สุดท้ายพลอยพรรณเลยเปลี่ยนใจ เอาขนมพวกนี้ไปแจกจ่ายให้ผู้ช่วยหมอและพยาบาลแทน ซึ่งทุกคนต่างยินดีมาก

.....................................................................................................................................

ภูวนาท ลูกชายนักการเมืองใหญ่ที่มีฐานคะแนนเสียงจากภาคใต้กดรีโมตปลดล็อคประตูรถ Lambogini สีเหลืองคู่ใจ ก่อนเปิดประตูเข้าไปในรถแล้วสตาร์ทเครื่องออกไปจากวิทยาลัยพยาบาลด้วยท่าทางที่ไม่สบอารมณ์นัก

"น้องพลอยนะน้องพลอย อยากรู้นักว่าจะใจแข็งอีกนานเท่าไรกันเชียว" ภูวนาทเอ่ยปากขณะกำลังเหยียบคันเร่งออกจากวิทยาลัย

ระหว่างทางที่ขับรถไปเที่ยวในห้างหรูใจกลางกรุง เสียงไลน์ก็ดังขึ้นมา รถแลมโบที่ติดอยู่กลางไฟแดงตรงสีแยกประตูน้ำก็เลยหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาดู และพบว่าลูกขวัญ น้องสาวสุดรักส่งไลน์มาถามความคืบหน้าเรื่องหมอพลอย

"วันนี้ได้ข่าวว่าไปหาพี่พลอยมาเหรอคะพี่บอย? เป็นไงมั่งอ่า" ลูกขวัญเอ่ยปากถามด้วยความสนใจ เธอส่งสติ๊กเกอร์ไลน์รูปตัวการ์ตูนน่ารัก ๆ ทิ้งท้ายมาด้วย



"ล้มเหลวอ่ะดิขวัญ" บอยตอบ "คงต้องใช้เวลาหน่อย ผู้หญิงอย่างหมอพลอยไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่น ๆ ขวัญพอมีวิธีไหนแนะนำพี่บ้างไหม?"

"โหยยย หนูบอกพี่แล้วไง ว่าคนอย่างพี่พลอยน่ะ ไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่น ๆ แบบที่พี่เคยเจอ" ลูกขวัญใช้ไลน์โทรเข้ามาหาพี่ชายแทนพิมตอบกลับไปมาเพราะเมื่อยมือ เจ้าบอยรีบกดรับแล้วเอาสมาร์ทโฟนแนบหู "พี่บอยต้องใจเย็นให้มาก ๆ พยายามเอาใจหมอพลอย หนูจำได้ว่าพี่พลอยชอบกินขนมหวานอ่ะ พี่ได้ซื้อไปให้พี่พลอยไหม?"

"ซื้อให้แล้ว" ภูวนาทตอบ "แต่พี่ไม่แน่ใจว่าพลอยเค้าจะรับหรือเปล่า"

"เชื่อหนูนะคะพี่บอย พี่น่ะยังมีโอกาสเอาชนะใจพี่พลอยได้ แต่พี่ต้องอดทนและใจเย็น ๆ" ลูกขวัญให้กำลังใจพี่ชาย "แล้วจำไว้ด้วยว่าต้องเลิกเจ้าชู้ด้วย"

"จ้า น้องสาวคนสวย" เจ้าบอยตอบ "นี่ตกลงแกจะเป็นแม่พี่แล้วใช่ไหมเนี่ย?"

"แล้วพี่รักพี่พลอยจริงหรือเปล่าล่ะ?" ภาสินีถาม "หรือพี่แค่อยากเอาชนะเฉย ๆ ถ้าเป็นแบบหลังหนูว่าพี่เลิกยุ่งกับพี่พลอยเถอะค่ะ ในฐานะผู้หญิง เรื่องแบบนี้ไม่สนุกนะคะพี่"

"อืม...พี่รักหมอพลอย" ภูวนาทตอบแบบขอไปที พอเหลือบเห็นตัวเลขนับถอยหลังบนป้ายจราจร คาสโนว่าหนุ่มเลยรีบตัดบททันที "ขวัญ แค่นี้ก่อนนะ จะไฟเขียวแล้ว เดี๋ยวมีอะไรค่อยคุยที่บ้านแล้วกัน"

"ก็ได้ค่ะพี่บอย" ลูกขวัญตอบ ก่อนที่เจ้าบอยจะกดวางสาย แล้วเหยียบคันเร่งมุ่งตรงไปยังห้างหรูใจกลางเมืองย่านปทุมวัน เพื่อเดินเที่ยวแล้วก็มองหาของฝากติดไม้ติดมือไปให้ว่าที่พ่อตาอย่างท่านภูชิต นักการเมืองใหญ่ประจำภาคตะวันออก พ่อของหมอพลอยพรรณอีกด้วย

เรียกได้ว่าหมากเกมนี้ คาสโนว่าหนุ่มอย่างภูวนาทใช้อำนาจจากพ่อของตัวเองบีบพ่อของหมอพลอยให้ยอมยกลูกสาวให้ แต่ก็ยังไม่ลืมที่จะเอาใจพ่อกับแม่ฝ่ายหญิงเพื่อทำคะแนนความดีความชอบ ลูกขวัญน้องสาวก็เอาใจช่วยสุดฤทธิ์ ยกเว้นเสียแต่หมอพลอย ที่ยังมีท่าทีต่อต้านไมตรีที่แฝงด้วยอำนาจการข่มเหงจากภูวนาทอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว

...............................................................................................................

ตัดมาที่ฝั่งลุงพล หลังจากทานข้าวเที่ยงเสร็จ ก็มีเจ้าหน้าที่จากห้องทะเบียนมาขอร้องให้มันช่วยจัดโต๊ะและเก้าอี้ในห้องประชุม เพราะอีกไม่กี่วันจะมีงานสัมมนาทางวิชาการ ที่ทางวิทยาลัยพยาบาลจะจัดขึ้น ซึ่งลุงพลก็ยิ้มแย้มและรับคำแต่โดยดี

ลุงพลและเหล่าบรรดานักการภารโรงรุ่นน้องคนอื่น ๆ ต่างช่วยกันจัดแจงโต๊ะและเก้าอี้ภายในห้องประชุม จนเวลาล่วงเลยมาถึงช่วง 5 โมงเย็น จนงานทุกสิ่งทุกอย่างเริ่มเป็นรูปเป็นร่างมากขึ้น เหล่าบรรดานักการภารโรงรุ่นน้องต่างขอตัวกับลุงพลเพื่อกลับบ้านไปหาลูกเมีย ในขณะที่ลุงพลนั้นเลือกที่จะเดินดูตรวจตราความเรียบร้อยภายในห้อง และนั่งพักผ่อนให้หายเหนื่อย พอรู้สึกดีขึ้นก็ลุกขึ้นไปปิดสวิตซ์ไฟแล้วปิดประตูห้องประชุมเพื่อเดินกลับห้องพักภารโรง

พอกลับมาถึงห้องพักภารโรง ในห้องไม่มีใครอีกแล้วนอกจากมัน ชุมพลเปิดไฟ แล้วรีบเดินไปที่ตู้เย็นเพื่อหาน้ำดื่มแก้กระหายทันที

"ลุงพลคะ?" เสียงหวานที่ไม่ค่อยคุ้นเคยนักดังขึ้นจากด้านหลัง พอได้ยินมนุษย์ลุงก็รีบหันไป มันเป็นเสียงที่ไม่คุ้นเคยนัก แต่ก็ไม่ยากเกินที่จะคาดเดา และมันก็หวังว่าคำตอบที่มันคิดเล่น ๆ ไว้ในหัวจะถูกต้อง และมันก็ถูกต้องจริง ๆ เพราะนั่นคือครูเบสท์ ภัคจิรานั่นเอง

"มีอะไรให้ผมช่วยหรือเปล่าครับอาจารย์?" นักการรุ่นใหญ่ พนมมือไหว้อาจารย์สาวรุ่นราวคราวลูกตามมารยาท ส่วนครูเบสท์ก็พนมมือไหว้กลับเพราะอีกฝ่ายอาวุโสกว่า

"คือเบสท์มีอะไรจะคุยกับลุงหน่อยค่ะ" ครูเบสท์ตอบ "พอดีว่ามีเด็กนักศึกษามาร้องเรียนกับเบสท์ ว่าลุงพล...เอ่อ...มีพฤติกรรมไม่เหมาะสมเท่าไร"

"อะไรนะครับ?" มนุษย์ลุงจอมหื่นขมวดคิ้วด้วยความตกใจ นี่อย่าบอกนะว่าวีรกรรมความเจ้าชู้ของมันล่วงรู้ไปถึงหูของคนนอกแล้วเหรอเนี่ย?

ยังไม่ทันไร นักศึกษาสาวต้นเรื่องอย่าง หทัยรัตน์และเดือนดาราก็ปรากฏตัวขึ้นมา สองสาวมองหน้าลุงพลอย่างเอาเรื่อง โดยเฉพาะสาวอุ๊ ที่ตั้งแง่จงเกลียดจงชังลุงพลชนิดที่เรียกได้ว่าเกลียดแบบเข้ากระดูกดำกันเลยทีเดียว

"หทัยรัตน์กับเดือนดารามาแจ้งกับเบสท์ว่า ลุงพลมีพฤติกรรมไม่เหมาะสมกับเด็กนักเรียนพยาบาล" ภัคจิราเอ่ยปากเปิดคดีก่อน "ตกลงลุงจะว่ายังไงคะ เบสท์อยากได้ยินความจริงจากฝั่งลุงพลก่อน"

"แล้วมันเรื่องอะไรละครับอาจารย์?" ชุมพลแกล้งตีหน้ามึน "ผมก็ทำหน้าที่ของผมตามปกติ ไม่เคยมีประวัติชู้สาวหรือเรื่องเสีย ๆ หาย ๆ มาตลอดระยะเวลาเกือบ 30 ปี ที่ผมทำงานที่นี่มา ผมมองน้อง ๆ นักเรียนพยาบาลทุกคนเหมือนลูกเหมือนหลานทุกคน จะไปคิดเป็นอื่นได้ยังไงละครับ?"

"โกหกตกนรกนะคะลุง" หทัยรัตน์มองตาขวางใส่ภารโรงเฒ่าจอมเจ้าเล่ห์ "วันก่อน หนูเห็นโดนัทนั่งซ้อนท้ายรถมอเตอร์ไซค์ของลุง มันหมายความว่ายังไงคะ?"

"นั่นซิ!!" เดือนดาราร่วมแจมบ้าง "มันเป็นกงการอะไรของลุงคะ ทำไมทำแบบนี้ ลุงน่ะแก่แล้ว ทำไมไม่รู้จักเจียม!!"

"หมวย!!" ภัคจิราออกปากเตือนเดือนดารา ที่เอ่ยคำพูดรุนแรงกับลุงพลมากเกินไป "เงียบปากหน่อย ถ้าครูยังไม่สั่งอะไรห้ามพูด!!"

"ขอโทษค่ะ!!" น้องหมวยหน้าเสีย ก่อนพนมมือไหว้ครูเบสท์ยกใหญ่

"เรื่องนี้เองเหรอ? ลุงเคยตอบไปแล้วนะอุ๊" ชุมพลทบทวนความจำ "โอเค ครูเบสท์ไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ แต่วันนั้น พอดีว่าผมเห็นโดนัทเค้ายืนรอรถเมล์อยู่นานสองนาน ก็เลยอาสาขับรถพาไปส่งที่หอพัก แล้วพอดีอุ๊มาเห็นก็เข้าใจผิดเข้า ผมคิดว่าเรื่องนี้จบไปแล้วซะอีก ถ้าอาจารย์ไม่เชื่อ ไปถามพวกเฟิร์น โดนัท หรือนาถดูก็ได้ครับ"

"พวกนั้นมันก็พวกเดียวกันทั้งนั้นค่ะครู!!" ยัยอุ๊ทักท้วงความจำ "อย่าไปฟังนะคะ เอาหลักฐานออกมาเลยซิคะครู"



"ใช่ค่ะ!!" สาวหมวยไม่ยอมน้อยหน้า "เมื่อวันก่อนลุงแอบแต๊ะอั๋งหนู แอบจับมือหนูตอนหนูล้มด้วย เรื่องนี้จะว่ายังไงคะ?"

"ไปกันใหญ่แล้ว ลุงแค่ช่วยหนูเฉย ๆ นะ" ชุมพลถอนหายใจยาว ไม่คิดว่าเรื่องมันจะวุ่นวายได้ถึงขนาดนี้ "วันนั้นลุงเดินมาอยู่ดี ๆ หนูก็เดินมาชนลุงจนล้มเองนะ ลุงก็ช่วยหนู ไม่ได้คิดเป็นอื่นเลย"

"เอาละ ๆ พอก่อน"ภัคจิรายกมือขึ้นเพื่อให้สองสาวอย่างอุ๊และหมวยสงบปากมากขึ้น หญิงสาวหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมา เพื่อเปิดภาพวิดีโอที่บันทึกได้ "ตอบเบสท์หน่อยได้ไหมคะลุง ว่านี่มันคืออะไร"

"ไหนครับ?" ลุงพลขมวดคิ้ว พลางหยิบแว่นที่พึ่งสั่งตัดขึ้นมาสวมใส่ หลังจากอาจารย์หมอแนะนำว่ามันควรหาแว่นสายตามาใส่ได้แล้วด้วยวัยขนาดนี้ พอเห็นภาพวิดีโอจากสมาร์ทโฟนของครูเบสท์ ก็ทำเอามันหน้าซีดเลยทีเดียว

ภาพที่ปรากฏตรงหน้าคือภาพบันทึกวิดีโอ เหตุการณ์ที่เหล่าบรรดาสาว ๆ เมียรักในวิทยาลัยพยาบาลอย่างใบเฟิร์น โดนัท นาถ หมอพลอย หรือแม้กระทั่งพิมมี่ กำลังเดินออกมาจากห้องพยาบาลที่มันนอนพักฟื้นร่างกายหลังประสบอุบัติเหตุล้มรถเมื่อไม่กี่วันก่อน

"นี่มันอะไรกันครับเนี่ย?" ลุงพลยังแกล้งตีหน้าซื่อ "ผมงงไปหมดแล้ว?"

"ทุกคนเดินออกมาจากห้องของลุงพล" ครูเบสท์ตอบ "พออธิบายได้ไหมคะ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น?"

"เฟิร์น โดนัท นาถ หมอพลอย แล้วก็เด็กมหาลัยอีกคน" ยัยอุ๊เสริม "มีอะไรที่ทำให้ทุกคนต้องเข้าไปหาลุงพลตอนไม่สบายด้วยคะ ลุงพลพอจะหาเหตุผลดี ๆ มาอธิบายหน่อยไหม?"

"แล้วนี่อีก...." ภัคจิราเปิดคลิปวีดีโอและภาพของนาถลดา ที่เดือนดาราแอบถ่ายมาได้ไม่นานโชว์ให้ลุงพลดู

"ดิ้นไม่หลุดแน่..." สาวหมวยเหลือบมองพี่อุ๊ ทั้งคู่ต่างยิ้มให้กัน เพราะมั่นใจว่าคราวนี้ลุงพลคนเจ้าเล่ห์ไม่น่าจะรอดจากหลักฐานเหล่านี้



"เห้อ...นึกว่าอะไร" ลุงพลยิ้มหัวเราะร่วน แกล้งทำใจดีสู้เสือ "เรื่องไม่เป็นเรื่องแท้ ๆ ครับ คือยังงี้ เมื่อไม่กี่วันก่อนผมล้มรถ ก็เลยถูกส่งตัวมาที่ห้องพยาบาล แล้วพวกนักศึกษาที่รู้จักกับผมก็มาเยี่ยมผม อาจเพราะเวลาว่างของพวกเธอพร้อมกัน ก็เลยมาในเวลาไล่เลี่ยกัน ส่วนหมอพลอยก็มาทำตามหน้าที่แหละครับ ไม่ได้มีอะไรมากไปกว่านั้นเลย เรื่องนี้ไปถามหมอพลอยได้นะ"

"โกหกหน้าด้าน ๆ ตายไปตกนรกนะ" หทัยรัตน์ดูไม่พอใจมาก กับการแถระดับเทพของลุงพล จนครูเบสท์ต้องออกโรงเตือน

"เงียบนะอุ๊!!" ภัคจิราออกโรงเตือนลูกศิษย์สาว "ว่ามาต่อซิคะลุง แล้วเรื่องนาถล่ะ?"

"น้องนาถเค้ามีน้ำใจ พอดีว่าวันก่อนน้องนาถเค้าเอาแมวจรจัดมาให้ผมช่วยดูแล ผมก็ช่วยดูแลให้ ผมพึ่งรู้นะครับเนี่ย ว่าการที่เด็ก ๆ นักเรียนพยาบาล มีน้ำจิตน้ำใจกับภารโรงแก่ ๆ อย่างผมเนี่ยจะผิดด้วย ผมน่ะให้ตายยังไงก็พูดเหมือนเดิมแหละครับว่า ผมไม่ได้คิดอะไรไม่ดีกับเด็ก ๆ นักเรียนพยาบาลพวกนี้แน่นอน ทุกคนเหมือนลูกหลานผมทั้งนั้นครับ"

"เหลวไหล!! โกหก!! หน้าด้าน!!" หทัยรัตน์เริ่มเม้งแตก เพราะทนความตอแหลระดับพรีเมี่ยมของลุงพลไม่ไหว "ทำไมลุงเป็นคนแบบนี้คะ โกหกหน้าด้าน ๆ แล้วที่พูดกับหนูในห้องพยาบาลวันนั้นมันคืออะไร!!"

"พอได้แล้ว!!" ภัคจิราเริ่มเพิ่มโทนเสียงดุขึ้น "เอาเป็นว่าวันนี้เบสท์ขอโทษลุงด้วยนะคะ บางทีนี่อาจเป็นเรื่องเข้าใจผิดจริง ๆ"

"จะเข้าใจผิดยังไงคะครู!?" ยัยอุ๊และสาวหมวยทักท้วง "หลักฐานเรามีขนาดนี้ จะยอมง่าย ๆ ได้ยังไง!?"

"พอได้แล้วทั้งคู่!!" ครูเบสท์เริ่มหมดความอดทนกับสองสาวยอดนักสืบ หญิงสาวชักรู้สึกว่าหลายวันที่ผ่านมา เธอเสียเวลากับเรื่องไร้สาระนี่มากเกินไป บางทีมันอาจไม่ได้มีอะไรในก่อไผ่หรอก อาจเป็นเรื่องเข้าใจผิดและเป็นความมั่นไส้ส่วนตัวของสองสาวหทัยรัตน์และเดือนดาราเท่านั้นเองแหละ "กลับกันได้แล้ว!!"

"เชิญครับ" ชุมพลยิ้มอย่างผู้กำชัย "ยังมีอะไรอีกหรือเปล่าครับอาจารย์ ทุกคน?"

"เอาเป็นว่าเบสท์ขอโทษลุงนะคะ บางที่นี่อาจเป็นเรื่องเข้าใจผิด ขอโทษด้วยที่ทำให้ทุกอย่างมันวุ่นวายกันไปใหญ่" ภัคจิราพนมมือไหว้ลุงพล "ถ้าไม่มีอะไรแล้ว เบสท์ขอตัวกลับก่อนนะคะ"



พอแม่ทัพเอกอย่างภัคจิราถอนทัพ สองสาวอย่างหทัยรัตน์และเดือนดาราจะทำอะไรได้ สุดท้ายก็เลยต้องถอนกำลังตามกลับไป โดยเฉพาะหทัยรัตน์ ที่หันกลับมามองลุงพลด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรังเกียจ

"อย่าคิดว่าจะเอาตัวรอดได้ตลอดไปนะ" สาวอุ๊มองลุงพลตาขวาง "มันไม่จบแค่นี้แน่!"

ลุงพลยิ้มอ่อน ไม่ได้ตอบอะไร แต่ก็แอบหวั่นใจไม่น้อย เพราะเรื่องชักเลยเถิดมากขึ้นไปทุกวัน หรือบางทีมันอาจต้องหยุดเจ้าชู้ เพราะหากขืนมันล่าแต้มเหล่าบรรดาเด็กสาวในวิทยาลัยพยาบาลไปมากกว่านี้ เห็นทีเรื่องราวคงจบไม่สวยแน่

แต่อีกใจก็แอบรู้สึกหวาบหวิว เมื่อเห็นสาวน้อยอย่างหทัยรัตน์ ที่ตั้งแง่กับมันตั้งแต่วินาทีแรก ทำให้มันนึกถึงสาวห้าวอย่างโดนัท ก็เลยทำให้อยากรู้ว่า รสชาติเรือนกายของเด็กสาวอย่างหทัยรัตน์จะอร่อยเหมือนณิชา สาวทอมที่โดนมันเจาะรูครบทั้งสามช่องทางแล้วหรือไม่

.....พอคิดแบบนี้ ท่อนเนื้อเบื้องล่างก็แข่งตัว ในช่วงเวลาแบบนี้ก็เลยอดนึกถึงน้องพิมมี่ไม่ได้ มันเลยโทรเรียกหาน้องพิม แต่ปรากฏว่า เด็กสาวปิดเครื่องหนี ติดต่อไม่ได้

"สงสัยคราวนี้ หนูพิมคงโกรธกูจริง ๆ แหะ" ลุงพลกดวางสาย เมื่อเห็นว่าไร้ผล ในใจก็รู้สึกผิดไม่น้อยกับน้องพิมมี่ แต่เรื่องทั้งหมดมันเกิดขึ้นเพราะสถานการณ์มันพาไปจริง ๆ

สุดท้าย พอคิดอะไรไม่ออก ลุงพลเลยตัดสินใจวิ่งออกกำลังกายแก้เครียดและเรียกเหงื่อเสียบ้าง ก่อนเดินทางกลับบ้านไปพักผ่อน

.................................................................................................

ตัดมาที่ฝั่งหมอพลอย หลังจากเลิกงานเสร็จ เธอก็รีบปิดไฟทั้งหมดและปิดประตูห้องพยาบาล ก่อนเดินทางไปยังโรงจอดรถเพื่อขับรถกลับบ้าน ระหว่างทางก็จะเอ๋กับลุงพลในชุดเสื้อกางเกงฟุตบอลจนได้

"อ่าว...สวัสดีครับหมอพลอย?" ลุงพลดูดีใจไม่น้อย ที่ได้เจอกับหมอพลอยสักที "ยังไม่กลับอีกเหรอครับ?"

"กำลังจะกลับค่ะ" หมอพลอยรีบเมินหน้าหนี เพราะกลัวใจตัวเอง ภาพบทรักของลุงพลเมื่อวันก่อนทำเอาเจ้าหญิงน้ำแข็งอย่างเธอเตลิดไปไกล

"เดี๋ยวก่อนซิครับ" ลุงพลไม่ยอมเลิก ความตั้งใจแรกที่จะวิ่งออกกำลังกายมลายพลัน เหลือเพียงแต่ความคิดที่จะย้ำรักหมอพลอยสาวอีกครั้ง "ลุงอยากคุยกับหมอ พอมีเวลาสักนาทีสองนาทีไหมคะ"

"ลุงคะ...ไม่นะ" พลอยพรรณรีบเดินหนี มือของเธอรีบเปิดซิบกระเป๋าสะพายแบรนด์หรูบาเลนซิก้า แต่พอจะหยิบกุญแจรถ มือไม้ก็ดันอ่อน ทำกุญแจตกพื้น ลุงพลได้จังหวะเลยรีบก้มหยิบกุญแจรถตัดหน้าหมอพลอย



"ลุง...เอากุญแจรถหมอคืนมานะ" หมอพลอยมองค้อนใส่ลุงพล ทั้ง ๆ ที่เธอควรจะโกรธลุงพลที่ทำแบบนี้ แต่เปล่าเลย ในใจของพลอยพรรณกำลังรู้สึกหวาบหวิวอย่างบอกไม่ถูก

"เดี๋ยวลุงขับรถไปส่งให้เอาไหม?" ชุมพลแกล้งแซวเล่น "ลุงยังไม่ลืมเรื่องเหตุการณ์เมื่อวันก่อนนะ ที่ห้องพยาบาลนั่น"

"ลามก!!" หมอพลอยมองค้อนใหญ่ แก้มของเธอแดงระเรือไปจนถึงใบหู ยิ่งผิวกายของเธอขาวปานหยวกกล้วย เลยทำให้เห็นเลือดสาวที่สูบฉีดภายในได้ชัดเจนขึ้น "เอากุญแจรถคืนมา!!"

พลอยพรรณพยายามยื้อแย่งกุญแจรถจากลุงพลที่ยังดื้อดึง พอยื้อแย่งกันไปมา ลุงพลและหมอพลอยต่างเสียจังหวะล้มลงไปนอนกองกับพื้นทั้งคู่ เป็นลุงพล ที่เสียสละตัวเองเป็นเบาะรองรับร่างของหมอพลอยเอาไว้ มือของชายสูงวัยโอบกอดหญิงสาวด้วยความทะนุทะนอม

"ลุงพล.....ปล่อยหมอนะ" พลอยพรรณพยายามขัดขืน น้ำเสียงออดอ้อนของหญิงสาวทำให้ใจของลุงพลกระชุ่มกระชวยดีแท้

"ขอลุงกอดหมออีกหน่อยได้ไหมครับ?" ลุงพลโอบกอดหมอพลอยแน่นขึ้นโดยไม่สนใจว่าจะมีใครมาเห็นและไม่แคร์สิ่งศักดิ์สิทธิ์ในวิทยาลัยพยาบาล ถึงแม้ว่าตอนนี้จะไม่มีใครอยู่ในระแวกนั้นแล้ว แต่หากทั้งคู่ยังไม่รีบแยกย้ายทางใครทางมัน อาจมีใครสักคนมาเห็นภาพบาดตาบาดใจระหว่างภารโรงเฒ่ากับคุณหมอสาวผู้สูงส่งก็เป็นได้

แน่นอน มีคนเห็นภาพบาดตาบาดใจ ภาพลุงภารโรงแก่ ๆ กำลังพลอดรักกับหมอสาวผู้สูงศักดิ์ ที่ใครต่อใครต่างขนานนามว่าเป็นเจ้าหญิงน้ำแข็งแห่งวิทยาลัยพยาบาล ซึ่งก็ไม่ใช่ใคร เป็นยัยอุ๊จอมจุ้นนั่นเอง

"นั่นไง...เป็นอย่างที่ชั้นคิดจริง ๆ ด้วย!!" ยัยอุ๊ที่ยังคาใจกับคดีลุงพลอยู่ จึงตัดสินใจสืบเรื่องราวด้วยตัวเอง หลังจากที่ครูเบสท์ประกาศว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้อีก จนกว่าจะมีนักศึกษาวิทยาลัยพยาบาลคนไหนเดือดร้อนเพราะลุงพลมาร้องเรียนด้วยตัวเอง



สาวอุ๊แอบอยู่ในมุมตึกไม่ไกลจากโรงรอดรถนัก สาวน้อยหยิบเอาสมาร์ทโฟนขึ้นมาบันทึกภาพบาดตาบาดใจที่เกิดขึ้นเอาไว้แบบทุกช็อตไม่มีพลาด คราวนี้รอดยากแน่นอนลุงพล แต่อีกใจก็นึกสงสัยว่าเพราะอะไรทำไมหมอพลอยถึงยอมให้ลุงพลถึงเนื้อถึงตัวได้ถึงขนาดนี้

"ทำอะไรอยู่คะพี่อุ๊!!" นาถลดาที่เดินมาเข้าห้องน้ำระแวกนั้น เห็นท่าทางมีพิรุธของพี่อุ๊เลยเอ่ยปากถามด้วยความสงสัย



"เงียบนะนาถ!!" ยัยอุ๊จุ๊ปากไม่ให้นาถลดาเสียงดัง "มาดูอะไรนี่เร็วเข้า!!ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อแหละว่าลุงพลกับหมอพลอยกับสวีทอี๋อ๋อกันอยู่เนี่ย!!"

เพราะความจริงมีเพียงหนี่งเดียว หทัยรัตน์ใกล้ได้คำตอบที่แท้จริงแล้ว เธอคิดว่าคราวนี้นาถลดาจะต้องกลับมาช่วยเธอเอาผิดลุงพลแน่นอน แต่หทัยรัตน์ไม่มีทางรู้หรอก ว่านาถลดาน่ะ เห็นแบบนั้น แต่ติดใจลุงพลคนเจ้าชู้ยิ่งกว่าใครทั้งนั้นเลยแหละ แถมยังรู้ความจริงว่าหมอพลอยกับลุงพลน่ะไปถึงไหนต่อไหนกันแล้วด้วย!!

[sofee]

ชิงไหวชิงพริบจริงๆ ครับ
อยู่ที่ใครจะชิงจังหวะได้ก่อน
แต่งานนี้เชียร์ข้างหมอพลอยกับน้องนาถลดาเต็มๆ คัรบ






ขอฝากคำเตือน  ก่อนคอมเม้นต์ จากเจ้แว่น
................................................
ใครจะอ่านผลงานทุกตอนในห้องนี้ ถ้าทำตามกติกา-เงื่อนไขนี้ไม่ได้ แล้วรีพลายมักง่ายผ่านไปที หรือ รีพลาย ขอบคุณครับ,ขอบคุณ,ขอบคุณค่ะ,ติดตามครับ,สนุกมากครับ,ติดตามต่อ. อะไรประมาณนี้ จะแบนเลยนะ ขอบคุณมากๆครับ ก็ไม่ต้อง thank,thank you,thx ขี้หมาหลายแหล เหล่านี้ก็อย่าให้เห็น จัดรูดแบนไปยาวๆถ้าเจอ นี่เป็นข้อตกลงไว่ก่อนอ่านระหว่างเจ้าของงาน กับสมาชิก ถ้า รีพลายผิดเงื่อนไขมาหรือ โชว์พาล์วอยู่มานาน โชว์เก๋า โชว์สด โชว์เกรียน ทำมึนลองมาจะแบนเลย เพื่อสมาชิกอีกส่วนที่พร้อมทำตามกติกา เพราะไม่เช่นนั้น รีพลายคุณอาจทำให้ สมาชิกที่ปฏิบัติตามพลอยอดอ่านไปด้วย ฉะนั้นไม่แน่ใจ อย่าพิมพ์เอามักง่ายมั่วๆ..ถ้าคิดว่า กฏนี้มันยากก็ไปหาที่อื่นเสพนะ อย่าเข้ามาใช้มาอ่านงานที่ห้องนี้ อ๋อ ใครโดน pm เตือนถ้ายังมึนจะแบนจาก 6 เดือนเป็น 1ปี. .

กฎที่วางนี่ไม่ได้เขียนเอา ฮา เนอะ แบนจริงใครอยู่นานแล้วคงรู้จัก แว่น ดี..คิดว่า ฉันแบนจริงหรือเตือนเอาสนุกเล่นๆ..อย่าๆลอง เดี๋ยวจะเสียความรู้สึกด้วยรีพลายคุณเอง ทำตามเงื่อนไข ยากอะไร หรือ จะโชว์เกรียน..เตือน,ขอร้อง,ขอความร่วมมือ แล้วเมื่อไม่รักษาสิทธิ์-ประโยชน์คุณเอง ก็แบนไปใช้เวปอื่น. .
................................................................................................................

[ผู้เฒ่าเซราะกราว]

ความหื่นของลุงพล โดยไม่รู้จักกาลเทศะของสถานที่จะทำให้หมอพลอยและตัวเองเดือดร้อน แบบนี้น่าให้โดนัทใช้ฝ่ามือมรณะตบให้สาสมจริงๆ....

[097898117]

สงสัยจะโดนลากไปหมกห้องพักภารโนงอีกคน ยุ่งมากโดนสักทีก็ดี

[thesee]

ขนาดโดนัทยังไม่กลัว...สุดยอดดด

[playnut]

อยากเห็นน้องนาถและหมอพลอยและลุงพลช่วยกันรุมน้องอุ๊    ถ้าเป็นไปได้อยากเห็นน้องอุ๊โดนเล่นตูดและหอยพร้อมกันโดยใช้เชกทอย   ขอบคุณครับ  เป็นกำลังใจให้พี่นะครับ    ถ้าเป็นไปได้อยากให้น้องอุ๊โดนเปิดชิงที่คอนโดหมอหมอพลอย

[nato87]

ชิงไหวชิงพริบจริงๆ ครับ
อยู่ที่ใครจะชิงจังหวะได้ก่อน
แต่งานนี้เชียร์ข้างหมอพลอยกับน้องนาถลดาเต็มๆ คัรบ

แน่นอนครับ ถ้าไม่เชียร์หมอพลอยกับน้องนาถ คงอดดูฉากยัยอุ๊เสียสาว 

ความหื่นของลุงพล โดยไม่รู้จักกาลเทศะของสถานที่จะทำให้หมอพลอยและตัวเองเดือดร้อน แบบนี้น่าให้โดนัทใช้ฝ่ามือมรณะตบให้สาสมจริงๆ....

ถึงจุดนี้ โดนัทคงห้ามความหื่นและเจ้าชู้ของลุงพลไม่ได้แล้วล่ะครับ ดีไม่ดีจะเป็นโดนัทที่เป็นฝ่ายยอมลุงพลเอา 

สงสัยจะโดนลากไปหมกห้องพักภารโนงอีกคน ยุ่งมากโดนสักทีก็ดี

ไม่เหลือแน่นอนครับ ห้องนี้มีตำนาน โดนเฉือดมาหลายคนแล้ว มีคนต้องเสียเลือดแน่นอน เลือดสาวนะ 

ขนาดโดนัทยังไม่กลัว...สุดยอดดด

โดนัทเริ่มหมดความหมายแล้วครับ สั่งใครไม่ได้ จะว่าไปเธอก็น่าสงสารนะ 

อยากเห็นน้องนาถและหมอพลอยและลุงพลช่วยกันรุมน้องอุ๊    ถ้าเป็นไปได้อยากเห็นน้องอุ๊โดนเล่นตูดและหอยพร้อมกันโดยใช้เชกทอย   ขอบคุณครับ  เป็นกำลังใจให้พี่นะครับ    ถ้าเป็นไปได้อยากให้น้องอุ๊โดนเปิดชิงที่คอนโดหมอหมอพลอย

หมอพลอยเป็นคนวางแผนเฉย ๆ ครับ ไม่ได้มีส่วนร่วมในฉากเสียสาวของน้องอุ๊แน่นอน (น้องนาถยัง 50 - 50 รอดูผลโหวตตอนนี้ก่อน) นางเอกระดับหมอพลอยออกฉากเสียวบ่อย ๆ ไม่ได้ มันจะไม่ขลังเอา ส่วนน้องอุ๊ คนอื่นโดนแบบไหน น้องอุ๊ก็ไม่เหลือครับ อาจมีอะไรเซอร์ไพซ์แน่นอน

ส่วนฉากเสียวที่คอนโดหมอพลอย อาจได้เห็นกันในภาคสองครับ

[peat]

คิดถึงหมอพลอยที่สุด..

[etracker]

ยัยอุ๊นี่มันช่างจุ้นจ้านเสียจริง ไรท์ก็เลี้ยงไข้ไว้หลายตอนมาก ผมนี่ลุ้นเยี่ยมเหนียวเลย อยากให้ยัยอุ๊โดนมาหลายรอบแล้วครับ 555

[nato87]

คิดถึงหมอพลอยที่สุด..

เธอกลับมาให้หายคิดถึงแล้วนะครับ

ยัยอุ๊นี่มันช่างจุ้นจ้านเสียจริง ไรท์ก็เลี้ยงไข้ไว้หลายตอนมาก ผมนี่ลุ้นเยี่ยมเหนียวเลย อยากให้ยัยอุ๊โดนมาหลายรอบแล้วครับ 555

ตอนแรกผมตั้งใจจะให้หมอพลอยเป็นคนสุดท้ายที่เสียสาวให้ลุงพลนะ แต่เห็นคนอยากเห็นลุงพลสอยหมอพลอยก่อน ก็เลยจัดให้ ทั้ง ๆ ที่หมอพลอยปรากฏตัวหลังยัยอุ๊นะ 5555

ิถ้าคิดในแง่ดี อย่างน้อยสาวอุ๊ก็เป็นตัวละครที่ปรากฏตัวในช่วงแรก ๆ ของเรื่องที่ยังยืนหยัดรอดพ้นเงื้อมมือลุงพลมาได้ มันต้องมีตัวละครแบบนี้สักตัวครับ ทำให้คนอ่านรู้สึกรำคาญ หงุดหงิด มั่นไส้ ไม่งั้นไม่สนุก และเรื่องมันจะไม่มีอะไรให้ลุ้นและไม่มีประเด็นให้เล่นเอา 

[Suchart Thanee]

คิดถึงเจ้าหญิงน้ำแข็ง...หมอพลอย อยากให้แต่งงานกะลุงพล

[readinggg]

อยากเห็นโดนัทกะอุ๊ แท็กทีมลุมลุงพล

[winking]

หมอพลอยจะได้แต่งงานหรือจะหลงลุงพลจนไม่แต่งงานนะ

[gungun.khondee]

โดนถ่ายชอตนี้หมอลำบากแน่ น่าสงสารหมอ แต่ลุงนี่สบายยาวแน่เลย

[barney]

ชอบหมอพลอยครับ 

น้องอุ๊นี่ก็วุ่นวายเหลือเกิน ต้องจัดหนักๆครับ