บันทึกรักทนายผึ้ง ตอนที่ 2 : ติวเรียน...ติวรัก

[nato87]

พูดคุยก่อนอ่าน : แวะมาอัพเดทตอนใหม่หน่อยกับเรื่องทนายผึ้ง ระหว่างรอเกมรักนะครับ

ผมอ่านคอมเม้นท์หลายคนแล้ว เรื่องบทของหมอพลอยก็ดี หรือบทของสาวอุ๊ก็ดี อีกทั้งยังมานั่งคิดพิจารณาอย่างถี่ถ้วนก็พบว่า ยังมีหลายสิ่งที่ผมไม่สามารถจะเล่าให้จบได้ภายใน 2 ตอนนี้แน่นอน นั่นหมายถึงว่า

ผมอาจจะยืดตอนจบของเกมรักภาคแรกไปอีกสักระยะ ซึ่งหมายความว่าผมจะสามารถใส่รายละเอียดที่อยากนำเสนอได้มากขึ้นและสมบูรณ์ขึ้นก่อนตัดจบภาคแรก นั่นหมายความว่าคุณอาจจะได้เต็มอิ่มกับหมอพลอยและสาวอุ๊มากขึ้น จริง ๆ ผมจะยกไปภาคสองโน่นนะ แต่เอาเถอะ เพื่อความสมบูรณ์ที่สุดของภาคแรกก็ถือว่าเป็นกำไรของคนอ่านไป

ผมเคยบอกว่าบทของนางเอกภาคแรกอาจจะหายไปในภาคสอง จริง ๆ ก็ไม่เชิงว่าหายหน้าไปเสียที่เดียว อาจถูกพูดถึงบ้าง มี 3 นางเอกที่อยู่ในข่ายที่คนอ่านคงต้องทำใจ เพราะผมถือว่าพวกเธอมีบทบาทในช่วงต้น ๆ ของภาคแรกเยอะไปแล้วอย่าง ใบเฟิร์น,โดนัท และ พิมมี่ (ในตอนล่าสุดนี่ก็เหมือนทิ้งทวนน้องพิมมี่กลาย ๆ ครับ) พวกเธอทั้งสามอาจถึงเวลาแล้วที่ต้องไปตามเส้นทางของตัวเอง ในขณะทีน้องนาถ , หมอพลอย และสาวอุ๊ จะมีบทต่อไปในภาคสอง เพราะเธอปรากฏตัวในช่วงกลางเรื่องจนถึงครึ่งหลัง ก็ไล่เรียงไปตามความสำคัญ จนกว่าจะถึงเวลาอันเหมาะสมของตัวเอง

แต่หมอพลอย คุณไม่ต้องกลัวครับ เธอมีบทเด่นในภาคสองเหมือนเคย และเธออาจไม่ใช่เจ้าหญิงน้ำแข็งคนเดิม คุณอาจได้เห็นมุมร้าย ๆ ของเธอมากขึ้น ครูเบสท์ที่ผมตั้งใจจะดันขึ้นมาจะได้ฉายแววนางเอกที่แท้ทรูสักที 

ส่วนระยะเวลาในตอนใหม่ของเกมรัก ผมยังตอบไม่ได้ ยังรู้สึกเหนื่อย ๆ เลยมาแจ้งข่าวในเรื่องทนายผึ้งนี้แทน ก็ขอแทรกจังหวะด้วยเรื่องนี้ไปก่อนนะครับ

ถามว่าแล้วเรื่องนี้ไม่คิดป้องกันบ้างเหรอ ก็คิดครับ แต่ตอนนี้ลงแบบนี้ไปก่อนแล้วกัน รอติดลมบนสักพักค่อยเปลี่ยนรูปแบบนำเสนอ

......................................................................


สาวผึ้งในชุดนักเรียนมัธยมปลายรีบวิ่งไปที่จุดเกิดเหตุตรงหน้าโรงเรียน ภาพตรงหน้าทำเอาสาวน้อยกรรณิการ์แทบช็อค เพราะหนุ่มแทนถูกหน่วยกู้ภัยหิ้วตัวขึ้นเปลยกขึ้นรถไป

"ผึ้ง...ผึ้ง....อูยยยย" หนุ่มแทนในสภาพโชกเลือดพยายามโบกมือเรียกคนรักก่อนถูกอุ้มขึ้นรถหน่วยกู้ภัยมุ่งหน้าสู่โรงพยาบาล

"ขอทางหน่อยครับ! ขอทางหน่อยเร็ว!" ตำรวจจราจรเข้ามาเคลียร์พื้นที่และช่วยอำนวยความสะดวกให้กับผู้ใช้รถสัญจรในบริเวณนั้น ส่วนสาวผึ้งก็มองรถของหน่วยกู้ภัยเปิดไซเรนท์แล่นออกไปเพื่อนำคนป่วยมุ่งหน้าสู่โรงพยาบาล

"ไม่เปนไรนะแทน...ไม่เป็นไรนะ" สาวผึ้งรู้สึกใจคอไม่ดี ในใจก็อธิฐานขอให้แทนไม่เป็นอะไรมาก นี่ถ้าหากเธอรู้ว่าหนุ่มแทนพักอยู่โรงพยาบาลไหน เธอจะรีบไปทันที

...............................................................................

หลังจากเหตุการณ์นั้น สาวผึ้งก็นั่งเหม่อลอยคิดถึงแต่ภาพแทนในชั้นเรียน จนถูกอาจารย์ประจำวิชาตำหนิ และถูกเพื่อน ๆ ในห้องออกปากแซวผึ้งกันยกใหญ่

"นางสาวกรรณิการ์!!เหม่อลอยอะไรกัน!!?" เสียงอาจารย์ประจำภาควิชาคณิตศาสตร์ดุสาวผึ้งที่นั่งเหม่อ ทำเอาเพื่อนในห้องหัวเราะกันเป็นการใหญ่

"ผึ้งเค้าคิดถึงแทนห้อง 6 ครับครู" หนุ่มตัวแสบประจำชั้นของกรรณิการ์ออกปากแซว หลังจากนั้นก็มีเสียงโห่หาดังขึ้น

"ทุกคนเงียบ!!" อาจารย์คณิตศาสตร์ดุ ก่อนใช้มือตบกับโต๊ะเรียนเป็นสัญญาณให้ทุกคนหยุด "ตั้งใจเรียน ๆ นี่ก็ใกล้จะสอบกลางภาคแล้ว ตั้งใจเรียนหน่อย กรรณิการ์ตั้งสติหน่อย!"

"ค่ะ...ขอโทษค่ะครู" กรรณิการ์พนมมือไหว้ขอโทษอาจารย์คณิตศาสตร์ ก่อนตั้งสติและกลับมาตั้งใจเรียนอีกครั้ง

หลังจากเลิกคาบเรียน สาวผึ้งไปถามเพื่อน ๆ ที่อยู่ห้องเดียวกับแทน ซึ่งพวกเขาก็ให้ความร่วมมืออย่างดี

"ขอบใจนะที่บอกเราเรื่องแทน เราติดต่อแทนไม่ได้เลย" กรรณิการ์ตอบ เดี๋ยวเราจะรีบไปหาแทนวันเสาร์นี้เลย

"มือถือแทนเค้าหายตอนรถล้มน่ะ ไม่รู้ใครมันขโมยไป เราว่าแทนคงดีใจที่เห็นเธอนะผึ้ง" เพื่อนของแทนตอบ

พอได้ยินแบบนี้ สาวผึ้งก็มีกำลังใจขึ้นมา เด็กสาวตั้งหน้าตั้งตารอให้ถึงวันศุกร์ในเร็ววัน จนกระทั้งพลอยพรรณเอ่ยปากเตือนสติเพื่อนสาวให้มีสมาธิกับการเรียนมากขึ้น

"ผึ้ง...ชั้นว่าแกตั้งสติหน่อยนะ แทนไม่เป็นไรแล้วล่ะ" พลอยพรรณเอ่ยปากกับกรรณิการ์ระหว่างการติวหนังสือช่วงพักบ่าย "ตั้งใจเรียนหน่อยซิแก อย่ามัวแต่นั่งเหม่อลอย"

"แหม...แกก็!" กรรณิการ์ประท้วง "แกน่ะมันเด็กเรียนพลอย แกไม่เคยมีความรักแบบนั้น...."

"ตายแล้ว!? ยอมรับแล้วเหรอว่าแกเองก็รักแทนเค้าเหมือนกัน?" พลอยพรรณยิ้มอ่อน "เห็นเมื่อก่อนบ่นรำคาญแทนนักแทนหนาไม่ใช่เหรอ?"

"เอ่อ..." พอโดนเพื่อนรักจับไต๋ได้ ก็ทำเอาสาวผึ้งยิ้มแก้มแดง "แกก็พูดซะ!! ชั้นเขินเป็นนะเว้ย!!"

พลอยพรรณยิ้มหวานจนเผยให้เห็นแผงฟันขาวทีมีเหล็กดัดฟันติดอยู่ แต่เธอไม่ได้ตอบอะไร สาวน้อยมาดเจ้าหญิงส่ายหน้า ก่อนหันมาอ่านหนังสือเรียน ทิ้งให้สาวผึ้งว้าวุ่นกับเรื่องความรักที่มีต่อหนุ่มแทนต่อไป

"ชีวิตแกนี่มีแต่หนังสือเรียนจริง ๆ นะพลอย" สาวผึ้งประท้วง "นี่แกไม่คิดจะแลมองใครคนไหนในโรงเรียนบ้างเหรอ? มีหนุ่ม ๆ ชอบแกเยอะแยะ แต่ไม่เห็นแกจะสนใจใครสักคน"

"ชั้นไม่อยากมีแฟน" พลอยพรรณตอบ "ชั้นอยากจะทุ่มเทสมาธิกับการเรียนมากกว่า"



"จ้า....แม่สาวรักเรียน ว่าที่นักกีฬาเหรียญทองวิชาการโอลิมปิก!!" กรรณิการ์ยอมจำนน เพราะพลอยพรรณเพื่อนสาวของเธอนั้นเป็นเด็กเรียนเก่งมาก แถมยังเคยถูกส่งเป็นตัวแทนโรงเรียนไปแข่งขันทางวิชาการกับโรงเรียนอื่นมาแล้ว ด้วยมาดเด็กสาวที่ดูน่ารักเหมือนสาวญี่ปุ่นและดูสูงศักดิ์ดั่งเจ้าหญิง เลยทำให้มีหนุ่ม ๆ ทั้งในโรงเรียนและต่างโรงเรียนขยันมาขายขนมจีบพลอยพรรณเป็นจำนวนมาก แต่พลอยพรรณไม่สนใจ เธอตั้งหน้าตั้งตาเรียนต่อไป เพราะอยากสอบแพทย์ศาสตร์ อยากเป็นหมอเพื่อช่วยเหลือคนอื่นต่อไป

ส่วนกรรณิการ์น่ะเหรอ? เธอยังไม่รู้ว่าจะเอายังไงต่อกับชีวิตเลย ทุกวันนี้ก็แค่เรียนเพื่อประคองตัวเองให้ได้เกรดเฉลี่ยไม่ตำกว่า 3.00 เท่านั้นเอง

.....................................................................

พอถึงวันเสาร์ หลังจากเรียนพิเศษเสร็จ กรรณิการ์แต่งชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์สบาย ๆ และสวมใส่รองเท้าผ้าใบ แบบวัยรุ่นในเมืองหลวงทั่วไป เธอโดยสารรถไฟฟ้า BTS เพื่อมุ่งหน้าไปยังโรงพยาบาลที่แทนไท คนรักนอนพักรักษาตัวอยู่



สาวผึ้งสอบถามกับประชาสัมพันธ์ พอได้ข้อมูลก็รีบขึ้นลิฟต์ไปหาหนุ่มแทน ระหว่างที่เดินไปจนเกือบถึงห้องของคนรัก เด็กสาวก็ได้ยินผู้ใหญ่กำลังมีปากเสียงอยู่

"ใจคอคุณจะไม่มาดูแทนเลยเหรอคะ?" สาวใหญ่วัย 40 กลาง ๆ กำลังคุยโทรศัพท์กับสามี "นี่ลูกคุณรถคว่ำ ใจคอคุณจะไม่มาดูลูกเลยเหรอ?"

"แม่ของแทนเหรอ?" ด้วยความรู้สึกอยากเผือกเรื่องส่วนตัวของคนรัก กรรณิการ์เลยแอบฟังที่มุมทางเดิน "นี่มันเรื่องอะไรกันนะ?"

"คุณหลงนังเมียน้อยกับลูกใหม่ของคุณ จนไม่คิดมาดูดำดูดีลูกของเรา จำไว้นะคะ ชั้นไม่มีวันหย่ากับคุณแน่ ไม่มีวัน!" สาวใหญ่ที่เชื่อกันว่าเป็นแม่ของแทนกดตัดสายทิ้ง ก่อนเดินหน้ามุ่ยออกไป อีกเส้นทาง ส่วนผึ้งก็ทำตัวเหมือนปกติไม่มีอะไรเกิดขึ้น เพื่อมุ่งหน้าไปหาคนรักที่นอนพักฟื้นรักษาตัวอยู่

"แทน..." สาวผึ้งเอ่ยปากเรียกชื่อคนรักหลังจากเปิดประตูเข้ามา "เป็นยังไงบ้างแทน"

"แค่แผลถลอกนิดหน่อย" หนุ่มแทนยิ้ม "อุ...อูยยยยย"

"ไม่นิดหน่อยแล้วมั้ง" กรรณิการ์ทำเสียงดุ เมื่อเห็นขาซ้ายของแทนถูกพันด้วยเฝือก ศีรษะก็มีผ้าพันแผลพันเอาไว้เพราะหัวแตก

"ห่างหัวใจน่าผึ้ง" หนุ่มแทนยิ้ม "เรายังไม่ตายง่าย ๆ หรอก เพราะเราน่ะยังอยากอยู่กับผึ้ง"

"เลิกพูดอะไรหวาน ๆ เลี่ยน ๆ น้ำเน่าบ้างเหอะ!!!" สาวผึ้งประท้วง "เจ็บขนาดนี้ยังมีหน้ามาพูดดีอีก!!"

"เหอะ ๆ ก็เราไม่อยากให้ผึ้งเครียด" หนุ่มแทนหลับตาแล้วถอนหายใจยาว "อืม....."

"ไม่เป็นไรใช่ไหมแทน?" สาวผึ้งเดินเข้าไปใกล้เคียงของหนุ่มแทน เธอใช้มือสัมผัสกับมือของแทนเป็นครั้งแรกโดยไม่รังเกียจหรือถือตัวอีกต่อไป "เดี๋ยวแทนก็หายนะ"

"แน่นอน..." หนุ่มแทนลืมตาขึ้นมองสาวผึ้ง "ผึ้ง...วันนี้ผึ้งน่ารักจัง"

"เราบอกแล้วไงว่าอย่ามาพูดหวาน ๆ ใส่เรา!!" สาวผึ้งทำหน้าดุ แก้มเธอแดงเพราะความเขิน "นี่ถ้าไม่เห็นว่าเจ็บหนัก เราต่อยแทนตาแตกแล้วนะ!!!"

หนุ่มแทนยิ้ม ก่อนหลุดหัวเราะออกมา ทำเอาสาวผึ้งยิ่งทำหน้าบึ้งใส่

"มีอะไรตลกนักเหรอ?" กรรณิการ์ถาม

"ไม่หรอก..." หนุ่มแทนตอบ "ผึ้งช่วยหยิบน้ำให้เราหน่อยดิ เราหิวน้ำ"

สาวผึ้งทำตามที่หนุ่มแทนร้องขออย่างว่าง่าย ถึงปากเธอจะร้ายไปบ้าง แต่ในช่วงเวลานี้ หากแทนร้องขออะไร สาวผึ้งก็ยินดีทำให้อีกฝ่ายตลอด

"ป้อนเราด้วยซิ" หนุ่มแทนอ้อน จนสาวผึ้งมองค้อน แต่ก็ยินยอมทำตามที่แทนร้องขอแต่โดยดี

"ค่อย ๆ" สาวผึ้งพยุงแก้วและหลอดให้แทน "มีใครที่บ้านมาเยี่ยมแทนบ้างไหมเนี่ย?"

"ก็มีแม่เรานี่แหละ" แทนคายหลอดดูดเมื่อรู้สึกอิ่ม "พึ่งกลับไปตะกี้ คิดว่าน่าจะเดินสวนทางกับผึ้งไป"

"เราไม่เห็นนะ" ผึ้งแกล้งตอบไปอย่างนั้น เพราะไม่อยากถือวิสาสะเรื่องส่วนตัว "แล้วอาการหมอว่าไงบ้าง ออกจากโรงพยาบาลได้เมื่อไร"

"ก็รอดูอาการทั่วไป แต่กระดูกขาซ้ายเราร้าวจากแรงกระแทก" หนุ่มแทนตอบ "สงสัยอาจต้องเข้าเฝือกไปเรียนแล้วล่ะ"

"เอาน่าเป็นไรหรอก เดี๋ยวก็หาย" ผึ้งปลอบใจ

"สงสัยเรากลับไป เราเรียนตามเพื่อนไม่ทันแน่ผึ้ง" แทนไทมองหน้าผึ้งราวกับกำลังออดอ้อนขอบางอย่าง "ช่วยติวหนังสือให้เราหน่อยซิ"

"แต่เราเรียนไม่เก่งนะ" ผึ้งบ่ายเบี่ยง เพราะไม่มั่นใจในเกรดเฉลี่ยของตนนัก

"เรียนได้ตั้ง 3 กว่าทุกเทอม เราว่าผึ้งก็ไม่ธรรมดาแล้วนะ" แทนตอบ "เราดิ เรียนได้แค่ 2.2 – 2.3 มาแทบทุกเทอม สงสัยเทอมนี้เหลือไม่ถึง 2 มั้ง"

"เอาน่า เดี๋ยวทุกอย่างก็ดีเอง" กรรณิการ์ให้กำลังใจ "เดี๋ยวผึ้งติวให้ ไม่ดิ เดี๋ยวผึ้งอาจจะให้พลอยเค้ามาช่วยอีกคน"

"แต่เราอยากติวกับผึ้งมากกว่า" แทนไทประท้วงด้วยการกุมมือของสาวผึ้ง "นะผึ้ง...."

"หืม...แทนก็" สาวผึ้งเริ่มหน้าแดง เธอชักรู้สึกว่าเจตนารมณ์ของหนุ่มแทนมันมากกว่าการติวหนังสือซะแล้ว "ก็ได้ ๆ นี่เห็นว่ายังเจ็บ ยังรักเรียนอยู่นะ เราติวให้ก็ได้ ไว้หายกลับมาก่อนแล้วกัน"

"ขอบคุณมากนะผึ้ง" หนุ่มแทนยิ้ม "เราจะไม่ลืมเลย"

หลังจากนั้นหนุ่มแทนและสาวผึ้งก็พูดคุยกันด้วยเรื่องจิปาถะภายในโรงเรียนและเรื่องทั่วไป พอเหมาะสมต่อเวลา สาวผึ้งก็ขอตัวแทนไทกลับบ้านทันที

.....................................................................

หลังจากที่แทนไทออกมาจากโรงพยาบาล เขาก็กลับมาเรียนหนังสือตามปกติโดยสวมเฝือกอ่อน เหล่าบรรดาเพื่อนตัวแสบของหนุ่มแทนต่างใช้ปากกาเมจิกเขียนเฝือกอ่อนของไอ้หนุ่มผิวเข้มมือกีต้าร์ด้วยความรักใคร่และหมั่นไส้เป็นการส่วนตัว

"กูรักมึงนะเพื่อนแทน หายเร็ว ๆ"
"สู้ต่อไปไอ้หนุ่มพลังร็อค"
"แทนห้อง 6 รักผึ้งห้อง 3"
"แทนไทรักกรรณิการ์ วงเล็บตัวโต ๆ รักผึ้งนะ จุ๊บ ๆ"

สารพัดข้อความจากเพื่อนพ้องร่วมห้องและต่างห้อง ที่ส่งต่อมายังหนุ่มแทน ทำเอาหนุ่มแทนรู้สึกปลื้มใจและเขินไม่น้อยทีเดียว โดยเฉพาะเมื่อมีข้อความที่ถูกเขียนถึงสาวผึ้ง

"ไอ้สัส!! พวกมึงเขียนเหี้ยอะไรบนขากูกันครับ!?" หนุ่มแทนรู้สึกเขินกับสิ่งที่เหล่าบรรดาเพื่อน ๆ เขียนลงบนเฝือกอ่อนที่ขา ด้วยความเขินเลยทำให้หนุ่มผิวเข้มหน้าแดงจนกลายเป็นสีเขียว เวลาเดินไปไหนมาไหนในโรงเรียน นี่แทบป่าวประกาศไปในตัวว่าหนุ่มแทนรักสาวผึ้ง

เหล่าบรรดาสาว ๆ ในโรงเรียนต่างยิ้มเมื่อเห็นข้อความพลางเหลือบมองสาวผึ้งที่ยืนมองหนุ่มแทนหน้าแดงก่ำด้วยความเขิน

"ผึ้งเป็นแฟนกับแทนจริง ๆ เหรอเนี่ย ว๊ายยย!!!" กลุ่มเพื่อนสาวออกปากแซวกรรณิการ์ที่ยืนมองอยู่ตรงริมระเบียง

"ไม่ได้เป็นแฟนกันสักหน่อย!!!" สาวผึ้งตอบหน้ามุ่ยด้วยความเขิน ก่อนวิ่งหนีออกไปด้วยความอาย แต่ใบหน้าของเธอกลับเปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม ที่แสดงว่าเธอเองก็มีใจรักหนุ่มแทนไม่น้อยเช่นกัน



"จะหนีไปไหน!!" กลุ่มเพื่อนสาวแซวผึ้งไม่หยุด "แทน!!สาวผึ้งอยู่นี้ รีบตามมาเร็ว!!"

สาวผึ้งรีบวิ่งหนีให้ไกลจากตรงนั้นที่สุดด้วยความอาย จนสวนทางกับสาวพลอยที่พึ่งเลิกเรียนคาบเคมีเสร็จ

"อ่าว...ผึ้ง" พลอยพรรณเอ่ยปากทักเพื่อนสาว "จะรีบไปไหน...."

พอได้ยินเสียงแซวจากกลุ่มเพื่อนร่วมชั้นของกรรณิการ์ พลอยพรรณเลยรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เจ้าหญิงน้ำแข็งของโรงเรียนเผลอยิ้มที่มุมปาก พลางส่ายหน้าเบา ๆ ด้วยความระอา

"ยัยผึ้งเอ้ย..." พลอยพรรณยิ้ม ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นเด็กเรียนเก่ง แต่เธอก็อดรู้สึกอิจฉาความรักของหนุ่มแทนที่มีให้กับสาวผึ้งไม่ได้

........................................................................


"แทนมานั่งตรงนี้นะ เดี๋ยวผึ้งกับพลอยจะช่วยแทนติวหนังสือเอง" กรรณิการ์เอ่ยปากชวนแทนให้มานั่งติวหนังสือกัน โดยเฉพาะวิชาคณิตศาสตร์ ที่แทนเรียนอ่อนมาก "วันนี้ผึ้งชวนพลอยมาช่วยแทนด้วยนะ ตั้งใจละ"

หนุ่มแทนเปิดหนังสือเรียนตามที่พลอยบอก แต่ดูเหมือนว่าหนุ่มแทนจะไม่ได้ตั้งใจในสิ่งที่พลอยกำลังสอนแทนเลยแม้แต่น้อย เพราะแทนมัวแต่มองผึ้ง จนผึ้งเองก็นั่งยิ้มเขินไป

"ฟังอยู่หรือเปล่า? ทั้งสองคน!!" พลอยพรรณทำเสียงดุ "นี่พลอยอุตส่าห์มาช่วยติวหนังสือแล้วนะ ตั้งใจฟังหน่อยซิ ทั้งคู่เลย!!"

"จ้า ๆ ขอโทษจ๊ะอาจารย์พลอย" สาวผึ้งพนมมือทำหน้ารู้สึกผิด พลางเหลือบมองหนุ่มแทนด้วยความมั่นไส้ "แทนก็ตั้งใจฟังหน่อยซิ ถ้ายังไม่ตั้งใจ คราวหน้าเดี๋ยวพลอยไม่มาช่วยติวหนังสือแล้วนะ"

"ครับ ๆ ขอโทษครับพลอย" หนุ่มแทนรีบพยักหน้าหงก ๆ ก่อนหันกลับมาตั้งใจฟังในสิ่งที่พลอยกำลังช่วยสอน เจ้าหญิงน้ำแข็งประจำโรงเรียนส่ายหน้า ก่อนเริ่มกลับมาติวบทเรียนต่อไป

"ตั้งใจหน่อยนะแทน ผึ้งก็ด้วย" พลอยพรรณทำเสียงดุ ก่อนเริ่มทบทวนตำราเรียนต่อไป

...............................................................................

หลังจากวันนั้น ความสัมพันธ์ระหว่างหนุ่มแทนกับสาวผึ้งก็พัฒนาไปในทางที่ดีขึ้น แม้ผึ้งจะยังไม่ยอมเปิดปากว่าตัวเองก็ชอบหนุ่มแทน แต่การที่ผึ้งไปไหนมาไหนกับแทนมากขึ้น นั่นแสดงว่าผึ้งนั้นยอมรับกลาย ๆ แล้วว่าเธอเองก็รักหนุ่มแทนไม่น้อยเช่นกัน

จนกระทั่งวันนึง หนุ่มแทนเอ่ยปากชวนผึ้งไปหาอะไรอร่อย ๆ ทานแถว ๆ สยามเซ็นเตอร์ ผึ้งตอบตกลง หนุ่มแทนที่หายดีแล้วขับมอเตอร์ไซค์มารับสาวผึ้งที่ยืนรออยู่หน้าโรงเรียน

แทนชวนผึ้งไปหาอะไรทานที่ร้านไอศกรีมเซเวนเซ่นในช่วงเย็น วันนี้ดูเหมือนว่าอากาศจะไม่ค่อยดีนัก เพราะท้องฟ้ามืดครึม เช่นเดียวกับแทน ที่ดูเหมือนมีอะไรบางอย่างที่ไม่สบายใจนัก

"แทนเป็นอะไรหรือเปล่า?" สาวผึ้งรู้สึกถึงอาการที่ผิดปกติของหนุ่มแทนระหว่างทานไอศกรีม

"เรา..." หนุ่มแทนทำหน้าเศร้า "คือเรา..."

"มีอะไรก็บอกผึ้งมาเถอะแทน" สาวผึ้งตอบ "ถ้าผึ้งพอจะช่วยให้แทนรู้สึกสบายใจได้"

"พ่อกับแม่เราทะเลาะกัน" แทนตอบ "เราไม่รู้จะทำยังไงดี"

"ไม่เป็นไรนะแทน"กรรณิการ์เอื้อมมือกุมแขนของแทนไท "เรื่องของผู้ใหญ่ บางทีเราเป็นเด็ก เราอย่าไปอะไรมากนักเลย"

"แต่นั่นพ่อแม่เรานะผึ้ง!!" หนุ่มแทนประท้วง "ไม่มีใครอยากเห็นพ่อแม่ตัวเองทะเลาะกันหรอก!!"

ก่อนหน้านั้นตอนที่ไปเยี่ยมแทนไทที่โรงพยาบาล กรรณิการ์เองก็แอบได้ยินสิ่งที่แม่ของแทนพูดทางโทรศัพท์เมื่อวันก่อน ก็เลยพอเดาออกมาเกิดอะไรขึ้นภายในครอบครัวของแทน แต่กรรณิการ์คิดว่าตัวเองยังเด็กและไม่สามารถช่วยอะไรแทนได้มาก นอกไปจากการให้กำลังใจ

"ถ้ามีอะไรลำบากใจ ระบายกับเราได้นะแทน" ผึ้งยิ้มหวานให้กำลังใจแทนไท "สู้ ๆ นะ ยังไงเราก็เป็นเพื่อนแทนคนนึง"

"เพื่อนเหรอ?" แทนเหมือนไม่สบอารมณ์กับประโยคนั้นของผึ้ง "อืม..."

"แทน..." กรรณิการ์วางช้อนลงบนแก้วไอศกรีม "เราทั้งคู่ยังเด็กนะแทน เรายังไม่พร้อมที่จะมีแฟนตอนนี้ แทนเข้าใจเรานะ เราอยากให้แทนกับเราศึกษากันไปก่อนเรื่อย ๆ จะดีกว่า"

"เราก็ไม่ได้ว่าอะไรนิผึ้ง" เด็กหนุ่มตอบ "เราเข้าใจ เอางี้ไหมผึ้ง? เดี๋ยวเราขับรถพาผึ้งไปส่งที่บ้านเอง ผึ้งไม่ต้องนั่งรถไฟฟ้าให้เสียเงินหรอก"

"ไม่เป็นไรหรอกแทน" ผึ้งปฏิเสธ "เกรงใจแย่"

"เถอะน่าผึ้ง เก็บเงินไว้ดีกว่า เดี๋ยวเราขับรถพาผึ้งไปส่งเอง" หนุ่มแทนยืนยันหนักแน่น

พอเห็นแทนพูดแบบนั้น ใจจริงสาวผึ้งก็อยากปฏิเสธ แต่สุดท้ายเธอก็ใจอ่อน ยอมซ้อนท้ายหนุ่มแทนที่อาสาพาไปส่งที่บ้าน และเธอไม่มีทางรู้เลยว่า แทนนั้นตั้งใจเป็นอย่างอื่น

........................................................

หนุ่มแทนขับรถมอเตอร์ไซค์ยี่ห้อฟีโน่ ไปตามเส้นทางในเมืองหลวง พอเม็ดฝนเริ่มหยดลงมา หนุ่มแทนเลยหันไปบอกบางอย่างกับสาวผึ้งที่นั่งซ้อนท้ายอยู่

"ผึ้ง!!เดี๋ยวเราไปหลบฝนที่บ้านเราก่อนนะ ฝนจะตกแล้ว บ้านเราอยู่ตรงซอยข้างหน้านี่เอง!" พอพูดเสร็จ หนุ่มแทนก็รีบขับมอเตอร์ไซค์เปิดไฟเลี้ยวเข้าซอยบ้านของตัวเองทันที

"แทน!! เดี๋ยวซิ!!" กรรณิการ์พยายามประท้วง ไหนว่าจะพาเธอไปส่งบ้านล่ะ แต่สุดท้ายสาวผึ้งก็ไม่มีทางเลือกนัก นอกเสียจากยอมไปบ้านกับหนุ่มแทนเพื่อหลบฝน

.................................................

"นั่งรออยู่ในบ้านของเราก่อนนะผึ้ง" หนุ่มแทนเอ่ยปากขณะกำลังเปิดประตูเข้ามาภายในบ้าน บ้านของแทนเป็นบ้านจัดสรรที่อยู่ลึกเข้าไปในซอย "แม่เรากลับบ้านดึก ก็เลยเหลือแค่เราคนเดียวที่อยู่บ้าน"

สาวผึ้งเหลือบมองห้องโถงบ้านของหนุ่มแทน มันเป็นบ้านจัดสรรที่ดูเรียบ ๆ ไม่ได้มีอะไรโดดเด่นนัก ตรงหน้าเป็นโซฟาหนังสีดำไว้รับแขก และโทรทัศน์แบบ LCD ขนาด 32 นิ้ว ถูกวางบนโต๊ะโชว์ของ ซึ่งภายในเต็มไปด้วยภาพถ่ายครอบครัวของแทน และภาพของแทนตอนเด็ก ๆ

"ถ้าฝนซาแล้วรีบพาเรากลับบ้านนะ" สาวผึ้งเอ่ยปาก เด็กสาวเหลือบมองแฟนหนุ่มที่เดินไปหยิบขวดน้ำในตู้เย็น ก่อนวางกระเป๋านักเรียนไว้ข้างโซฟา

"ไม่ต้องกลัวหรอกผึ้ง เดี๋ยวพอฝนซาเราพาผึ้งกลับไปนะ" หนุ่มแทนตอบขณะกำลังรินน้ำลงบนแก้ว แล้วยื่นให้สาวผึ้งที่นั่งบนโซฟา พอแฟนสาวรับแก้ว หนุ่มแทนก็เดินไปหยิบกีต้าร์โปร่งขึ้นมาเล่นคลอสายฝนที่โหมกระหน่ำอยู่ด้านนอก

สาวผึ้งเหลือบมองหนุ่มแทนด้วยรอยยิ้ม หนุ่มแทนไม่ใช่คนหล่อเหลา แต่เขามีเสน่ห์ในแบบของตัวเอง ยิ่งเมื่อหนุ่มแทนเล่นกีต้าร์ ยิ่งทำให้แทนมีเสน่ห์เพิ่มขึ้นจนผึ้งเองก็อดรู้สึกชื่นชมไม่ได้

"แทนชอบเล่นกีต้าร์มากเลยนะ" ผึ้งในชุดนักเรียนมัธยมปลายเอ่ยปากทักแทนไท

"แล้วผึ้งชอบไหมล่ะ?" แทนยิ้ม ขณะกำลังเกาสายกีต้าร์บรรเลงบทเพลงไปตามเรื่อง "ร้องตามเราซิ"

สาวผึ้งร้องเพลงคลอตามหนุ่มแทน ระหว่างรอฝนซา แต่ดูเหมือนว่าวันนี้ฝนจะตกหนักกว่าที่เคย จนเวลาผ่านไปราว 10 นาที สาวผึ้งก็หยุดร้องเพลง

"แทน...เราปวดท้อง ขอเข้าห้องน้ำหน่อยซิ" สาวผึ้งกุมมือที่ท้องน้อย พอเห็นแบบนั้นหนุ่มแทนเลยวางกีต้าร์ลงบนโซฟา แล้วพาผึ้งไปที่ห้องน้ำ

"มาซิ เดี๋ยวเราพาไป" หนุ่มแทนลุกขึ้น ส่วนสาวผึ้งก็ลุกเดินตามหนุ่มแทนเข้าห้องน้ำ ตอนแรกผึ้งเข้าใจว่าเป็นห้องน้ำชั้นแรก แต่แทนกลับพาขึ้นห้องน้ำชั้นสองเสียอย่างนั้น

"แทน ห้องน้ำชั้นแรกใช้ไม่ได้เหรอ?" สาวผึ้งเอ่ยปากถาม ขณะกำลังเดินขึ้นบันใด สายตาของเธอเหลือบไปเห็นห้องน้ำชั้นแรกที่ถูกปิดประตูไว้

"ห้องน้ำนั้นมันน้ำไม่ไหลน่ะผึ้ง ต้องมาขึ้นห้องน้ำชั้นสองแทน" หนุ่มแทนตอบ ก่อนเดินไปเปิดประตูห้องของตัวเอง "เข้ามาซิผึ้ง ใช้ห้องน้ำห้องเราไปก่อน"

ผึ้งไม่ใช่คนโง่ เธอเริ่มรู้สึกว่าแทนไทมีลับลมคมในอะไรบางอย่าง แต่เพราะปวดท้องจริง ๆ และลึก ๆ ยังไว้ใจแทน ก็เลยยอมเดินเข้าไปในห้องของแทน

"ขอใช้ห้องน้ำหน่อยนะแทน" ผึ้งเอ่ยปากก่อนเปิดประตูห้องน้ำในห้องนอนของแทน พอเสร็จกิจสาวน้อยก็เดินเปิดประตูออกมา "เสร็จแล้วแทน..."

"ผึ้ง...คือเรามีอะไรจะปรึกษาผึ้งหน่อยเรื่องเรียน" หนุ่มแทนหยิบหนังสือภาษาอังกฤษขึ้นมา "คืออาทิตย์หน้าเรามีสอบเก็บคะแนนภาษาอังกฤษ ช่วยเราติวหน่อยซิ"

"ไปติวข้างล่างซิแทน" กรรณิการ์ประท้วง "เราไม่ติวในห้องของแทนนะ"

"แต่เราอยากติวกับผึ้งในห้องเราอ่ะ" ไม่รอช้า หนุ่มแทนวางหนังสือภาษาอังกฤษลงบนโต๊ะอ่านหนังสือ ก่อนเดินเข้าไปโอบกอดกรรณิการ์แฟนสาวแล้วทำการหอมแก้มฟอดใหญ่เพื่อทักทาย "เราอยากรู้ว่ารักในภาษาอังกฤษมันสะกดยังไง!!"

"แทน!!!เกิดบ้าอะไรเนี่ย!!?"สาวผึ้งพยายามขัดขืน เมื่อหนุ่มแทนโอบกอดและกำลังพยายามซุกไซ้ซอกคอของเธอ "ปล่อยเรานะ!!"



มีเหรอหนุ่มแทนจะฟัง เด็กหนุ่มมือกีต้าร์ท่าทางจริงใจคนนั้นซุกไซ้ซอกคอของแฟนสาวที่ตนเองหมายปองมานาน มือก็บีบและคลึงหน้าอกของกรรณิการ์ จนเด็กสาวที่เคยต่อต้านเมื่อครู่เริ่มคลายท่าทีลง เพราะลึก ๆ เองเธอก็มีใจให้แทนไม่น้อย

"เรารักผึ้ง..." หนุ่มแทนตอบ "เราน่ะอดทนจนแทบบ้าเลยนะ เวลาอยู่กับผึ้ง ผึ้งไม่สงสารเราบ้างเหรอ? เรารักผึ้งมานานขนาดนี้ ผึ้งยังไม่เชื่ออีกเหรอว่าเรารักผึ้ง"

"ปล่อย...นะ" สาวผึ้งพยายามขัดขืน "เราเป็นเพื่อนกันนะ อย่าทำแบบนี้ เราไม่ชอบ"

"ถ้าผึ้งไม่ชอบจริง ๆ ผึ้งคงไม่ตามเราขึ้นมาบนห้องของเราหรอก" หนุ่มแทนดุนดันลิ้นเข้าปากของผึ้ง

"อึ้ยยยย...." กรรณิการ์หลับตาปี๋ ในใจเธอเองก็รู้สึกกลัวและตื่นเต้น เธอไม่เคยมีอะไรกับผู้ชายมาก่อน อย่างมากก็แค่ช่วยตัวเองบ้างครั้งคราว เวลาอ่านโดจินโป๊ในเว็บต่างประเทศ

พอรู้สึกตัวอีกที หนุ่มแทนก็ประคองร่างของผึ้งนอนบนเตียง เด็กสาวทิ้งตัวนอนบนเตียงภายในห้องของแฟนหนุ่ม แทนไทคร่อมร่างของกรรณิการ์ สายตาของแทนไทมองผึ้งด้วยท่าทีที่ไม่เหมือนเดิม

"เรารักผึ้งนะ" แทนไทสารภาพ "เราไม่อยากเป็นเพื่อนกับผึ้งอีกแล้ว"

"ทำไมทำแบบนี้..." กรรณิการ์ร้องไห้กระซิก "เราคิดว่าแทนเป็นคนดี แล้วทำไม..."

"เพราะเรารักผึ้งไง!!" หนุ่มแทนตอบ ก่อนโน้มตัวจูบปากแฟนสาวเพื่อยืนยัน "เป็นของเรานะผึ้ง..."

ผึ้งหันหน้าไปทางอื่น นัยน์ตาของเธอเริ่มแดงก่ำเพราะความเสียใจที่กำลังจะเสียความสาว แต่อีกใจลึก ๆ เธอเองก็รู้สึกหวาบหวิวอยู่ไม่น้อย ที่อีกในกี่อึดใจข้างหน้า เธอจะได้เรียนรู้รสรักจากบุรุษเพศเป็นครั้งแรก หลังจากที่ต้องจินตนาการตามโดจินโป๊ในเว็บต่างประเทศมานาน

"ผึ้งเสียใจเหรอ?" หนุ่มแทนเอ่ยปากถามผึ้งที่เหมือนกำลังร้องไห้

"เปล่า...เราแค่ไม่คิดว่ามันจะเป็นแบบนี้" กรรณิการ์ตอบ "จริง ๆ เราเองก็รักแทนนะ รักแทนไม่น้อยไปกว่ากัน แต่นี่มันครั้งแรกของเรา เรากลัวนะแทน"

"ผึ้ง...เรารักผึ้งนะ" หนุ่มแทนโน้มตัวลงหอมแก้มคนรัก ทางฝั่งสาวหลับตาปี๋เพราะความกลัวปนตื่นเต้น

"...แทน...เรายังไม่เคย...เรากลัว" กรรณิการ์เอ่ยปากออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ เมื่อริมฝีปากของแฟนหนุ่มกำลังใกล้สัมผัสกับพวงแก้มขาวเนียนของเธอ

"เราก็ไม่เคยเหมือนกัน..." แทนไทสารภาพ ก่อนที่ริมฝีปากของเด็กหนุ่มจะสัมผัสกับพวงแก้มของแฟนสาว ราวกับถูกไฟฟ้าช็อต คู่รักวัยรุ่นหนุ่มสาวต่างฝ่ายต่างรู้สึกราวกับว่าถูกไฟฟ้าช็อตยังไงยังงั้นเลยทีเดียว

กลิ่นกายของสาวผึ้งช่างหอมหวานเสียเหลือเกิน หนุ่มแทนเอื้อมมือลูบต้นแขนของแฟนสาวอย่างทะนุทะนอม ลีลารักของหนุ่มแทนยังเงอะงะ แต่ก็ทำได้ไม่เลวสำหรับครั้งแรก เมื่อทั้งหมดเกิดขึ้นจากความรู้สึกตามธรรมชาติและฮอร์โมนของหนุ่มสาวที่ไหลเวียนในร่างกาย

"แทน....ไม่เอานะ...." ผึ้งครางเสียงหวาน ถึงปากจะบอกว่าไม่ แต่ดูเหมือนว่าความรู้สึกภายในใจของเธอกำลังเรียกร้องหาประสบการณ์ครั้งแรกจากแฟนหนุ่ม "ผึ้งไม่เคย...ผึ้งกลัว...."

"ไม่ต้องกลัวนะผึ้ง...." หนุ่มแทนกระซิบข้างหูคนรัก "เราจะไม่ทิ้งผึ้งไปไหนทั้งนั้น ถ้าเกิดอะไรขึ้น เราจะรับผิดชอบเอง"


ตัวอย่างตอนต่อไป อยากรู้โปรดคอมเม้นท์

 

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[playnut]

แล้วทนายผึ้งจะโดนลุงพลจัดการในภาคสองไหมครับ   แต่งมาเถอะ  70-80  หรือเป็น 100   ตอน  ผมก็รออ่านนะ   อยากเห็นทนายผึ้งสวิ้งกับครูเบส  หมอพลอยและลุงพล    ก่อนจบภาคแรกอยากเห็นลุงพล  น้องนาถและหมอพลอยรุมสอนเสียวน้องอุ๊       ผมอยากให้แค่พักบทสามคนนี้เฉยๆนะครับ   หายไปเลยไม่เอานะครับ    อยากให้น้องพิมมี่ลวงน้องแนนี่มาให้ลุงพลสอนเสียว  ก่อนจบภาคแรกขอกางเกงทอมด้วยนะครับ  เป็นกำลังใจให้พี่นะครับ




ขอฝากคำเตือน  ก่อนคอมเม้นต์ จากเจ้แว่น
................................................
ใครจะอ่านผลงานทุกตอนในห้องนี้ ถ้าทำตามกติกา-เงื่อนไขนี้ไม่ได้ แล้วรีพลายมักง่ายผ่านไปที หรือ รีพลาย ขอบคุณครับ,ขอบคุณ,ขอบคุณค่ะ,ติดตามครับ,สนุกมากครับ,ติดตามต่อ. อะไรประมาณนี้ จะแบนเลยนะ ขอบคุณมากๆครับ ก็ไม่ต้อง thank,thank you,thx ขี้หมาหลายแหล เหล่านี้ก็อย่าให้เห็น จัดรูดแบนไปยาวๆถ้าเจอ นี่เป็นข้อตกลงไว่ก่อนอ่านระหว่างเจ้าของงาน กับสมาชิก ถ้า รีพลายผิดเงื่อนไขมาหรือ โชว์พาล์วอยู่มานาน โชว์เก๋า โชว์สด โชว์เกรียน ทำมึนลองมาจะแบนเลย เพื่อสมาชิกอีกส่วนที่พร้อมทำตามกติกา เพราะไม่เช่นนั้น รีพลายคุณอาจทำให้ สมาชิกที่ปฏิบัติตามพลอยอดอ่านไปด้วย ฉะนั้นไม่แน่ใจ อย่าพิมพ์เอามักง่ายมั่วๆ..ถ้าคิดว่า กฏนี้มันยากก็ไปหาที่อื่นเสพนะ อย่าเข้ามาใช้มาอ่านงานที่ห้องนี้ อ๋อ ใครโดน pm เตือนถ้ายังมึนจะแบนจาก 6 เดือนเป็น 1ปี. .

กฎที่วางนี่ไม่ได้เขียนเอา ฮา เนอะ แบนจริงใครอยู่นานแล้วคงรู้จัก แว่น ดี..คิดว่า ฉันแบนจริงหรือเตือนเอาสนุกเล่นๆ..อย่าๆลอง เดี๋ยวจะเสียความรู้สึกด้วยรีพลายคุณเอง ทำตามเงื่อนไข ยากอะไร หรือ จะโชว์เกรียน..เตือน,ขอร้อง,ขอความร่วมมือ แล้วเมื่อไม่รักษาสิทธิ์-ประโยชน์คุณเอง ก็แบนไปใช้เวปอื่น. .
................................................................................................................

[nato87]

แล้วทนายผึ้งจะโดนลุงพลจัดการในภาคสองไหมครับ   แต่งมาเถอะ  70-80  หรือเป็น 100   ตอน  ผมก็รออ่านนะ   อยากเห็นทนายผึ้งสวิ้งกับครูเบส  หมอพลอยและลุงพล    ก่อนจบภาคแรกอยากเห็นลุงพล  น้องนาถและหมอพลอยรุมสอนเสียวน้องอุ๊       ผมอยากให้แค่พักบทสามคนนี้เฉยๆนะครับ   หายไปเลยไม่เอานะครับ    อยากให้น้องพิมมี่ลวงน้องแนนี่มาให้ลุงพลสอนเสียว  ก่อนจบภาคแรกขอกางเกงทอมด้วยนะครับ  เป็นกำลังใจให้พี่นะครับ

ตอนนี่ที่ตอบได้ก็คือ ยังไม่เห็นหนทางที่ทนายผึ้งจะไปจอยกับลุงพล แต่อนาคตไม่แน่ ถ้าพอเห็นช่องทางจะลองเขียนดู เพราะนางเอกของลุงพลยังเหลือตั้ง 6 คน (ทนายผึ้งไม่ได้เป็นหนึ่งในนางฟ้าทั้ง 12 คนที่ก่อกรรมกับลุงพลนะครับ)

สามสาว ใบเฟิร์น โดนัท และพิมมี่ ณ จุดนี้ บอกตามตรงไม่มีอะไรให้เล่นแล้วครับ สามคนนี่ไม่รู้จะชูประเด็นอะไรมาเล่นจริง ๆ

ใบเฟิร์นสุดท้ายแล้วคงกลับไปหาหนุ่มเจมส์ เซ็ง ๆ ก็จับคู่ฉิ่งกับโดนัทแก้เบื่อ คงห่างเหินกับลุงพลไปเรื่อย ๆ อาจมาให้ซ้ำบ้าง แต่ไม่บ่อย

ส่วนโดนัทคงเริ่มปลีกตัวออกห่างมนุษย์ลุงมากขึ้น เพราะหลายปัจจัย เบื่อความมักมากของลุงพล และส่วนนึงคือน้องนาถเริ่มมีบทมากขึ้นและแข็งข้อกับรุ่นพี่มากขึ้นเรื่อย ๆ นาถนี่ร้ายนะครับ เล่นบทสาวหวานบ๊องแบ๊วไม่รุ่ง เลยมาเล่นบทนางร้ายผู้ภักดีกับลุงพล เหมือนคะแนนนิยมจะพุ่งขึ้นมาซะงั้น คิดว่าถ้าโดนัทรู้ว่ายัยอุ๊หมดสภาพส่วนนึงมาจากนาถและหมอพลอย โดนัทคงไม่กล้ายุ่งกับลุงพลและสองคนนี้อีกต่อไปล่ะครับ เพราะโหดเหี้ยมเหลือเกิน

พิมมี่ ก็คงแบบว่า ถ้าลุงพลเหงาค่อยมาเจอกัน รักสนุกแต่ไม่ผูกพันธ์ อะไรประมาณนี้ เพราะถ้าพิมมี่เรียนจบคงกลับไปช่วยกิจการของพ่อแม่ทีบ้านเกิด อีกอย่างไอ้บิ๊กโดนขังลืมไปแล้วด้วย


คุณอาจได้เห็นสาวอุ๊เริ่มปันใจให้ลุงพลก่อนจบภาค ซึ่งตอนแรกผมยกไปภาคสองโน้น แต่คิดว่าไหน ๆ ก็ไหน ๆ เอามาใส่ภาคนี้แล้วกัน รวมถึงหมอพลอยด้วย

ผมตั้งใจแค่ว่าอยากให้เห็นฉากที่สาวอุ๊เริ่มใจอ่อนกับลุงพล และมาให้ลุงพลซ้ำ รวมถึงเปิดเปลือยอีกมุมร้าย ๆ ของหมอพลอย ให้สมกับเป็นบอสของภาคแรก อาจมีฉากพระนางกับลุง ก่อนตัดจบ ประเด็นมีแค่นี้แหละครับ

ปล.ส่วนกางเกงทอม เห็นเรียกร้องมาบ่อยจังเลย ขอเก็บไว้พิจารณาในอนาคตครับ

[tawatrung]

ผมเอาใจช่วย ให้น้องแทน ไม่มีอะไรกับ น้องผึ้งครั้งแรก เพราะน่ารักทั้งคู่

[kchumpot]

น่าอิจฉาทนายผึ้งจังรู้เสียวตั้งแต่ยังเด็กแต่โชตไม่ดีที่ไปเจอเด็กไม่มีประสบการมันต้องได้น้องๆลุงพลถึงจะสนุกสุดเสียว

[rabbitbadboy]

ความรักของผึ้งวัยจิ้น น่าจะลงเอยอย่างไรดี แบบนี้ อ่านละฟินครับ

[อิทธิพล ทบชา]

น้องผึ้งนิรู้เสียวก่อนหมอพลอนเสียอีก ต้องเจอตาลุงค่อยมวยสูสีถ55

[Sakdiwichai Ontong]

น้องผึ้งดูจะอยากลองนะครับ เอาใจช่วยครับ

[holovelove]

ลีลาวัยรุ่นจะเป็นไงบ้างหนอจะสู้ลุงผมได้ไหมนะ ช่วงนี้ติดลุงมาก

[milksonic]

ทนายผึ้งจะโดนแล้ว อนาคตขอไปแจมกับลุงพลเลย

[veget]

เนื้อเรื่องน่าติดตามมากครับ แต่กลัวจังว่าทนายผึ้ง กับ พี่แทนจะเป็นพี่น้องพ่อเดียวกัน

[MAC]

น้องผึ้งต้องเรียนรู้อีกมากนะครับเหมือนการเรียนทนายกว่าจะเรียนจบเป็นทนายใช้เวลาตั้ง9ปี

[schareon]

ทนายผึ้งพลาดตั้งแต่ยอมกลับกับแทนแล้ว ว่าแต่โดนเปิดซิงแล้วจะติดใจแทนหรือเปล่านะ

[Suchart Thanee]

แทนจะสู้ลุงพลได้ไหม อยากให้น้องผึ้งเจอลุงพลไวๆ

[a1223]

รอชมอนาคตของทนายผึ้งเลยแบบนี้ น่าติดตามมากๆเลยครับ