สองรัก บทที่สุดท้าย by /

.......หลังจากที่ชั้นโดนกักตัวอยู่ที่ระยองนานนับสัปดาห์ ในที่สุดชั้นก็หนีออกมาได้สำเร็จ ชั้นขับรถค่อนเร็วมากซึ่งปรกติชั้นจะไม่ขับไวขนาดนี้เพราะกลัวว่าพี่ชาญจะตามมาทัน พอคิดว่าออกมาไกลพอสมควรแล้วถึงได้ผ่อนความเร็วลง เอาไงต่อล่ะทีนี้ จะไปไหนดี จะหนีไปที่อื่นก็กลัวจะเจอแบบนี้อีก ในที่สุดชั้นก็ตัดสินใจกลับไปเผชิญความจริงกับพีและแบงค์ อะไรมันจะเกิดต้องเกิด ดีกว่าหนีปัญหาแบบนี้ ชั้นจึงโทรบอกทั้งสองคนว่าจะกลับและอยากคุยกับทั้งสองคน
.......พอชั้นกลับมาถึงบ้าน ทั้งคู่ต่างก็รุมถามชั้นยกใหญ่ ชั้นจึงบอกว่าเข้าบ้านก่อนแล้วจะเล่าให้ฟังทั้งหมด แต่พอเข้าไปในบ้าน บรรยากาศกลับตึงเครียดขึ้นมาทันที ดูเหมือนว่าทั้งคู่จะยังผิดใจกันเรื่องชั้นอยู่ แทบจะไม่สบตาหรือพูดอะไรกันเลย จนชั้นเริ่มอึดอัด เรานิ่งเงียบกันครู่หนึ่ง ชั้นทนไม่ไหวก็เลยเป็นฝ่ายพูดขึ้นมาก่อน
....... "พวกนายยังไม่คืนกันอีกเหรอ" ชั้นเริ่มถาม แต่แล้วแบงค์ก็สวนกับขึ้นมาทันที
....... "จะให้ดีกับมันทำไม ไอ้เพื่อนทรยศแบบนี้ มันรู้ทั้งรู้ว่าชั้นชอบเธอ แต่มันกลับหักหลังชั้น" แบบหันหน้าจ้องเขม่งไปทางพี แต่พีก็ใช่ย่อย จ้องหน้ากลับ แถมกำหมัดแน่น
....... "มึงก็รู้ว่ากูชอบแป้งเหมือนกัน แต่ตอนนี้กูก็ได้แป้งแล้ว มึงเลิกคิดแย่งแป้งได้เลย ใช่ไหมแป้ง" พีตอบสวนกลับแบงค์ แถมยังบอกเรื่องในวันนั้นให้แบงค์ฟังอีก
....... "มึงไม่ต้องโกหกหรอกไอ้พี กูต่างหากที่ได้แป้งแล้ว ในวันที่เราไปออกค่ายไงแป้ง บอกไอ้พีสิ"
....... "มึงนั้นแหละไอ้คนโกหก กูต่างหากได้แป้งในวันออกค่าย" พีเถียงใส่แบงค์ ทั้งคู่ต่างก็เริ่มส่งเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ จนแบงค์คงทนไม่ไหว
....... "ไอ้พี กูว่ากูจะไม่พูดแล้ว แต่ในเมื่อมึงยังเถียงข้างๆคูๆแบบนี้ กูก็คงจำเป็นต้องพูดขึ้นมาแล้ว"
....... "อะไรไอ้แบงค์ มึงจะพูดอะไรก็พูดมา ไม่ต้องมาทำเป็นกั๊กแบบนี้ มึงพูดออกมาเลย" พีท้าทายแบงค์
....... "เออ กูเตือนมืงแล้วนะ"
....... "เออ มึงจะพูดอะไรก็พูดมาเลย ไอ้แบงค์"
....... "กูกับแป้งเห็นมึงกับน้องน้ำเย็ดกันหลังโรงเรียน หรือมึงจะเถียงว่าไม่จริง แล้วกูก็ได้แป้งวันนั้นแหละ" แบงค์ยิ้มเยาะใส่พี เพราะคิดว่ามันจับโกหกพีได้ แล้วพูดต่อ
....... "มึงเย็ดน้องน้ำ แล้วมึงหน้าด้านโกหกว่ามึงได้แป้งอีกเหรอ หึหึ" พีนั่งอึ้งอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะหันหน้ามามองชั้น
....... "เออ กูยอมรับว่ากูกับน้องน้ำมีอะไรกัน แต่กูก็จะบอกมึงว่ากูได้แป้งก่อนหน้านั้นหลายวันว่ะ ไอ้แบงค์ มึงจำวันที่กูกับแป้งติดฝนได้ป่าววะ อยู่กันสองต่อสองทั้งคืน แบบนี้มันจะเหลือเรอะ หึหึไอ้แบงค์เอ้ยยย"
....... "ไม่จริงใช่ไหมแป้ง บอกมันสิแป้ง" ทั้งพีและแบงค์ต่างก็เริ่มเถียงกันหนักขึ้นเรื่อยๆ ชั้นก็ไม่รู้จะพูดยังไงดี ไม่กล้าบอกความจริง แต่เมื่อทั้งคู่เริ่มขึ้นเสียงกันดังขึ้นเรื่อยๆ จนเกือบจะถึงจุดแตกหักกันอยู่รอมร่อ ชั้นจึงตัดสินใจชั้นตะโกนอย่างสุดเสียง
....... "ใช่ มันเป็นความจริง" ทำเอาทั้งคู่หยุดเถียงกัน
....... "ใช่ ชั้นกับพีมีอะไรกันวันที่ติดฝนในกระท่อมนั่น" พียิ้มแบบคนชนะ
....... "เห็นมะไอ้แบงค์ ว่ากูได้แป้งแล้ว"
....... "แต่ชั้นก็เห็นเธอกับน้องน้ำทำอะไรกันหลังโรงเรียนด้วย และ...ชั้นกับแบงค์ก็มีอะไรกันในห้องเรียนวันนั้นด้วย" พอชั้นสารภาพความจริงทำเอาทั้งคู่อึ้งไปเลย ชั้นจึงเริ่มเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟังตั้งแต่วันที่เราไประยองจนชั้นโดนพี่ชาญเปิดซิงไป เรื่องในวันออกค่าย จนถึงวันที่ชั้นหายไปเป็นอาทิตย์
....... "ไอ้สารเลว ชั้นจะไปฆ่ามัน" แบงค์โกรธพี่ชาญมาก ลุกขึ้นหยิบกุญแจรถ คงจะไปเอาเรื่องพี่ชาญแน่ๆ
....... "กูก็จะไปด้วยคน" พีก็ลุกขึ้นอีกคน แต่ชั้นร้องห้ามทั้งคู่เอาไว้
....... "อย่าเลยแบงค์ พี่ ช่างมันเถอะ ชั้นไม่อยากพูดถึงมันอีกแล้ว อยากลืมมันให้หมด อีกอย่างมันก็เป็นความผิดของชั้นด้วยที่ไม่ระวังตัว" ในใจชั้นคิดแบบนั้นจริงๆ คือไม่อยากจะรื้อฟื้นมันอีกแล้ว อยากให้มันจบๆไปซะ
....... "ชั้นก็มีส่วนผิดที่ไม่ทิ้งไอ้กัญชา ชั้นทำผิดต่อเธอนะแป้ง" แบงค์ดูเหมือนจะอ่อนลงไปมากเหมือนกัน
....... "เราก็ผิดกันหมดทุกคน แต่ไอ้ชาญนี่มันผิดเต็มๆ ไอ้สารเลว" พียังคงแค้นพี่ชาญอยู่
....... "เรื่องที่ผ่านมาแล้วก็ช่างมันเถอะนะแป้ง คิดซะว่ามันเป็นฝันร้าย แต่เรื่องของเราล่ะจะทำยังไงต่อดี" แบงค์ปลอบชั้น แต่ก็มีคำถามที่หนักใจที่ต้องหาคำตอบ นั่นสิเรื่องของชั้นกับทั้งสองคนจะทำยังไงดี
....... "ชั้นจะรับผิดชอบเธอเองแป้ง ชั้นไม่ถือหรอกว่าเธอจะผ่านอะไรมา เพราะชั้นรักเธอนะแป้ง" พีบอกพร้อมกับกุมมือชั้นเอาไว้ แต่แบงค์ก็ถึงมือชั้นไปอีกข้าง
....... "ชั้นก็รักเธอเหมือนกันแป้ง และชั้นก็ไม่สนอะไรทั้งนั้น ขอแค่เธอรักชั้นก็พอ" แบงค์บอก กลายเป็นว่าตอนนี้ศึกชิงนางครั้งใหม่กำลังเริ่มขึ้น แต่ชั้นก็ได้ตัดสินใจเอาไว้แล้วตั้งแต่ขับรถกลับมาว่าควรจะทำอย่างไร
....... "พี แบงค์ ขอบคุณนะที่มีความรู้สึกดีๆให้กับชั้น แล้วชั้นเองก็รู้สึกดีกับพวกนายเสมอ แต่เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม กลับมาเป็นแบบเดิมตอนก่อนเกิดเรื่อง เราทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้ไหม เรากลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมนะ" นี่คือสิ่งที่ชั้นตัดสินใจ ถึงแม้ว่าความรู้สึกของชั้นตอนนี้จะรู้สึกกับทั้งคู่ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้วก็ตาม ครั้นจะเลือกใครซักคนชั้นเองก็ลังเลใจอยู่ไม่น้อย เลือกคนนั้นแต่ก็เสียดายคนนี้ ตอนนี้ชั้นเข้าใจความรู้สึกของนางวันทองแล้วว่าทำไมเค้าถึงเลือกใครไม่ได้เลย
....... "เราจะกลับไปเหมือนเดิมได้ยังไง ชั้นคิดไม่ออกเลย" พีบอก
....... "นั่นสิ เราจะทำเหมือนกับว่าเรื่องของเราไม่เกิดขึ้นมาได้เหรอ ชั้นคนหนึ่งล่ะที่ทำไม่ได้ ยังไงชั้นก็ยืนยันนะว่าชั้นรักเธอแป้ง" แบงค์พูดเสริมขึ้นมาอีก
....... "ใช่ ชั้นก็ด้วย ชั้นก็รักเธอนะแป้ง ชั้นว่าเธอตัดสินใจดีกว่าว่าจะเลือกใคร ชั้นหรือแบงค์ เพราะชั้นไม่อยากให้มันค้างๆคาๆกันแบบนี้ ถ้าเลือกแบงค์ ชั้นก็จะไปจากเธอ"
....... "เรื่องนี้ชั้นก็เห็นด้วยกับไอ้พีนะแป้ง เธอเลือกมาเลยว่าจะอยู่กับใคร" ดูเหมือนว่าทั้งคู่คงตัดสินใจเด็ดขาดแล้วว่าจะให้ชั้นเลือกคนใดคนหนึ่ง ดีกว่าต้องทนอยู่คาราคาซังแบบนี้แน่นอน
....... "พวกนายสองคนรู้ชั้น...ชั้น...ผ่านอะไรมาแล้ว" ทั้งคู่พยักหน้า ทั้งคู่ต่างก็ยืนกรานว่าเค้ารักชั้น และไม่สนเรื่องอดีตที่ผ่านมา
....... "ทั้งคู่ต่างก็ดีกับชั้น ถ้าจะให้ชั้นเลือก ชั้นขอเวลาตัดสินใจหน่อยนะ"
....... ชั้นขอเวลาทั้งคู่เพื่อตัดสินใจ ซึ่งทั้งสองคนก็ไม่ว่าอะไร แต่ในระหว่างนี้ชั้นก็ขอร้องทั้งคู่ว่าให้ทำตัวเป็นปรกติ ให้เหมือนกับตอนที่ยังไม่เกิดเรื่องนี้ ทั้งพีและแบงค์ก็รับปากแบบไม่เต็มใจนัก

....... หลังจากวันนั้นทั้งคู่ก็ทำตัวปรกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นจริงๆ เล่นหัวชวนกินข้าวเหมือนเดิม แถมไม่มีใครเอาเรื่องนั้นมาพูดอีกเลยจนชั้นอดแปลกใจไม่ได้ และกลายเป็นว่าคนที่ผิดปรกติคือตัวชั้นเอง คือเวลาอยู่ใกล้ๆทั้งคู่ชั้นจะใจสั่นๆแปลกๆ ยิ่งถ้าอยู่กันสองต่อสองยิ่งแล้วใหญ่ อยู่กับพีก็คิดถึงคืนวันฝนตก อยู่กับแบงค์ก็คิดถึงเรื่องในห้องเรียน นึกทีไรมันเสียวแปร๊บๆตรงหน้าท้องตลอด แล้วนี่พีกับแบงค์จะเป็นเหมือนกับชั้นหรือเปล่านะ ทำไมทั้งคู่ดูนิ่งกันจัง ยิ่งคิดใจก็ยิ่งสั่นรัวๆ พลอยให้คิดถึงเรื่องของพีชาญอีก เฮ้ย...เรื่องที่อยากลืมกลับจำ
....... เวลาผ่านไปเกือบ 2 อาทิตย์ ชั้นแทบจะนอนไม่หลับ พยายามคิดหาคำตอบว่าควรจะเลือกใครดี ลองเปรียบเทียบข้อดีข้อเสียของทั้งคู่ คนหนึ่งดีอย่าง อีกคนก็ดีอีกอย่าง ชั้นเลือกไม่ถูกเลยจริงๆ ชั้นทำใจไม่ได้ที่จะตัดใครคนใดคนหนึ่งออกไป แล้วยิ่งถ้าให้ตัดทั้งคู่ออกไปเลย ชั้นก็ไม่ใจแข็งพอ ถ้าเป็นไปได้ ชั้นอยากจะเก็บไว้ทั้งสองคนเลย แต่นั้นมันก็เป็นเรื่องที่ผิดศีลธรรมที่ไม่อาจให้อภัยได้ แต่นั้นยังไม่สำคัญเท่าทั้งคู่จะรับได้เหรอ ชั้นคงต้องปล่อยให้เวลาเป็นเครื่องตัดสิน

....... แต่แล้ววันหนึ่งชั้นก็เผลอตัวเผลอใจจนได้ ชั้นคิดอยู่แล้วว่าซักวันมันจะต้องเกิดขึ้นแน่ๆ แต่จะกับใครก็เท่านั้นเอง วันนั้นตอนเช้าชั้นกำลังจะไปเรียนเลยจะชวนพีและแบงค์ไปด้วยกันเหมือนทุกวัน ชั้นไปห้องของพีก่อนแต่ไม่เจอ โทรไปหามันก็บอกว่าเข้าห้องสมุดแล้วรีบไปทำรายงานแต่เช้า เมื่อรู้ว่าพีไปมหาลัยแล้วชั้นก็ไปเรียกแบงค์ต่อ
....... "แบงค์ไปเรียนได้แล้ว" ชั้นเปิดประตูห้องของแบงค์เข้าไปทันทีโดยไม่ได้เคาะประตู ซึ่งชั้นก็ทำแบบนี้ทุกวันจนเคยชิน แต่วันนี้สิ พอชั้นเปิดประตูห้องก็เห็นแบงค์ตัวเปลือยเปล่า มือกำลังรูดลำควยของเค้า ไม่บอกก็รู้ว่ากำลังช่วยตัวเองอยู่ ทำเอาชั้นยืนตัวเกร็งมองแบงค์ชักว่าวอยู่บนเก้าอี้หน้าโต๊ะคอม แบงค์เองก็เห็นชั้นเปิดประตูเข้ามา แต่แทนที่จะหยุดกลับสาวลำควยต่อเนื่อง
....... "อูยยย แป้งง...ชั้นไม่ไหวแล้ว...ช่วยชั้นหน่อยนะ" แบงค์หยุดรูดลำควยเค้า แล้วเดินมาหาชั้น โดยที่แท่งเนื้อแข็งเด่นำหน้าแบงค์มาอาดๆ ชั้นควรจะเดินหนีไปสิ แต่ไม่ ชั้นกลับยืนนิ่งปล่อยให้แบงค์จูงมือชั้นมานั่งที่ข้างเตียงเค้า แบงค์จับมือชั้นให้กำลำเนื้อของเค้า แล้วแบงค์ก็ค่อยๆโน้มตัวประกบจูบชั้น ลิ้นของเราสอดตวัดกันในโพรงปาก ชั้นจึงรูดลำควยให้แบงค์จนแบงค์ครางอื้มๆในลำคอ
....... เราประกบจูบกันครู่หนึ่ง แบงค์ก็ถอนปากเค้าออก แล้วแบงค์ก็จับหัวชั้นกดลงไปที่หน้าตักเค้า ชั้นรู้ว่าเค้าจะให้ชั้นทำอะไร ชั้นจูบไปที่ปลายลำควยของเค้าก่อนจะแลบลิ้นเลียไปทั่วทั้งปลายลำ แล้วก็อ้าอมลำเนื้อที่แข็งเต็มที่เข้าไปจนมิดส่วนปลาย จากนั้นก็ค่อยๆโยกหัวขึ้นๆลงๆส่งลำเนื้อเข้าปากจนเสียงดังบ๊วบๆ
....... "อู้ยย แป้ง ซี๊ดดด สุดยอดมากแป้ง อู้ยย"
....... มือของแบงค์ไม่ได้จับหัวชั้นแล้ว แต่เค้าค่อยๆปลอดกระดุมเสื้อชั้นออกทีละเม็ดจนหมด แล้วก็ล้วงสอดมือเข้าไปบีบหน้าอกชั้นในบรา นิ้วมือเค้าเขี่ยไปที่หัวนมทั้งสองข้างจนมันแข็งเริ่มตั้งชูชันท้าทายปลายนิ้วเค้า
....... แบงค์บอกให้ชั้นหยุด แล้วดึงชั้นขึ้นมาอีกครั้ง ชั้นส่งสายตาหวานเยิ้มให้แบงค์ นั้นคงเพราะอารมณ์ชั้นคงกระเจิงไปมากพอสมควร แบงค์ดึงชั้นให้นอนลง สาบเสื้อนักศึกษาก็เปิดออกอัตโนมัติ เผยให้เห็นยกทรงสีดำที่ตอนนี้แทบจะหลุดออกจากเต้าชั้นแล้ว
....... แบงค์ใช้มือบีบเค้นหน้าอกชั้น ชั้นได้แต่หลับตาปล่อยให้แบงค์ทำตามใจเค้า แบงค์เริ่มลูบไล้ไปตามลำตัวไปจนถึงขาอ่อนชั้น แล้วเค้าก็ถลกกระโปรงพรีสขึ้นแล้วเกี่ยวขอบกางเกงในชั้นรูดลง ชั้นก็ช่วยยกสะโพกขึ้นนิดหน่อยเพื่อให้เค้าถอดออกได้สะดวก จากนั้นแบงค์ก็แทรกตัวเข้ามาที่ระหว่างขาชั้น
....... ชั้นรู้สึกได้ถึงลำเนื้อที่แบงค์เอามาถูไถตรงปากทางเข้า ซึ่งภายในถ้ำน้อยของชั้นมันเปียกชุ่มรอรับการมาเยือนของลำเนื้อเค้าตั้งนานแล้ว
....... "แบงค์...อย่าบอกพีนะ" อยู่ๆชั้นก็เป็นห่วงความรู้สึกของพีขึ้นมาซะอย่างนั้น แต่จะให้ชั้นหยุดชั้นก็ไม่ไหวเหมือนกัน
....... "ได้แป้ง ชั้นรับปาก" แล้วแบงค์ก็ค่อยๆกดลำเนื้อเข้าไปช้าๆ ชั้นรู้สึกคับแน่นแต่ก็เข้าได้ไม่ยากนัก แบงค์ขยับเข้าๆออกๆสองสามทีก็สุดลำ
....... แบงค์เริ่มกระเด้าเอวเข้าออกช้าๆ มันเสียวมากจนชั้นต้องโอบคอแบงค์ดึงมาประกบจูบ
....... "อื้มมม ซี๊ดดด" ชั้นหลับตาปี๋ ร้องครางออกมาเมื่อแบงค์เริ่มเร่งเอวส่งลำควยเข้าๆออกๆ
....... ป๊าบ ๆ ๆ ๆ "แบงค์ ซี๊ดดด แบงค์ เสียวว แป้งเสียวว" แบงค์ได้ยินชั้นร้องคราง เหมือนเค้าจะชอบใจ ปากก็ไซ้ซอกคอ มือก็บีบหน้าอกชั้นอีก เจอแบบนี้ชั้นก็ไม่ไหวเหมือนกัน
....... "แบงค์ แป้งไม่ไหวแล้วว ซี๊ดดด โอ้ย...." ชั้นผวากอดแบงค์แน่น ขาตวัดรัดเอว แอ่นสะโพกรับลำควยของแบงค์ ชั้นถึงสวรรค์ก่อนแบงค์ไปก่อน 1 ยก
....... แบงค์หยุดกระเด้าเอวชั่วคราวจนชั้นหายเกร็ง เค้าก็สอดมือโอบหลังชั้นแล้วยกตัวชั้นให้นั่งคร่อมที่หน้าตักโดยที่ลำควยยังคาร่องหีชั้นอยู่ จากนั้นเค้าก็ถอดเสื้อของชั้นออกพร้อมกับยกทรง ตอนนี้ทั้งตัวชั้นเหลือแค่กระโปรงติดตัวแค่ชิ้นเดียว
....... "ทำให้แบงค์บ้างนะ" พูดเสร็จแบงค์ก็ค่อยๆทิ้งตัวนอนบนเตียง
....... อารมณ์สวาทที่คั่งคางมานานของชั้น มันยังไม่มอดหมดไปง่ายๆ ชั้นจึงขยับสะโพกขย่มลำเนื้อของพี ยิ่งพีใช้มือบีบสองเต้า ยิ่งกระตุ้นให้ชั้นเร่งขย่มลำควยแรงขึ้นเร็วขึ้น
....... "อู้ยยย ซี๊ดดด" เราร้องครางแข่งกัน พีเองก็เริ่มจับเอวชั้นไว้แน่น พร้อมกับขยับสะโพกสวนกับการขย่มเอวของชั้น ทั้งชั้นและพีต่างก็รู้ว่าอีกฝ่ายใกล้จะถึงจุดหมายแล้ว พีก็จับชั้นพลิกตัวนอนลงบนเตียง แล้วพีก็กระเด้าเอวเย็ดต่อเนื่องทันที
....... ป๊าบๆๆๆๆ "โอ้ยย แบงค์...แป้ง..จะเสร็จแล้วววว ช่วยแป้งด้วยย..." ชั้นร้องบอกแบงค์
....... "ซี๊ดดด แบงค์ก็จวนแล้ววว อู้ยยย"
....... "แบงค์ ๆ ๆ แป้งงจะ....โอ้ยยย" ชั้นต้องเกร็งผวาอีกครั้งเมื่อแบงค์กดกระแทกเข้ามาสุดลำ ฉีดน้ำเชื้อเข้ามาจนเต็มมดลูกของชั้นจนร้อนท้องไปหมด แบงค์เองก็ตัวเกร็งกระตุก มือบีบหน้าอกชั้นแรงมากแต่ชั้นก็ไม่เจ็บเท่าไหร่ แต่เสียวมากกว่า
....... เราทั้งคู่กอดกันกลม ปากประกบจูบกันอย่างดูดดื่มอยู่ครู่ใหญ่ๆ แบงค์ก็ถอนปากออก เค้าเอาแต่จ้องตาชั้น ตอนนั้นชั้นอายมากจนต้องหลบสายตาเค้า
....... "ชั้นมีความสุขที่สุดเลยแป้ง เธอก็ด้วยหรือเปล่า" ชั้นไม่ตอบแต่พยักหน้าให้ แบงค์เห็นอย่างนั้นก็หอมแก้มชั้นใหญ่เลย ก่อนจะค่อยๆถอนลำควยออกช้าๆแล้วก็ล้มตัวลงนอนข้างชั้น
....... แม้ว่าจะผละออกจากตัวชั้นแล้ว แต่แบงค์ก็ยังโอบกอดชั้น มือก็คลอเคลียไปตามเรือนร่างของชั้น จนชั้นรู้สึกว่าลำเนื้อมันเริ่มแข็งตัวและดันที่ของชั้น ชั้นหันมามองหน้าแบงค์แว๊บหนึ่งก็รู้ได้ทันทีว่าอะไรจะเกิดขึ้น
....... แบงค์ถอดกระโปรงของชั้นออก ตอนนี้เราตัวเปลือยเปล่าทั้งคู่ แล้วแบงค์ก็ขยับตัวขึ้นคร่อมชั้นอีกครั้ง
....... "ขอแบงค์ทำอีกรอบนะ" เค้าไม่รอให้ชั้นตอบอะไร แบงค์กดลำควยเข้ามาทีเดียวจนสุดลำอย่างง่ายดาย ณ.เวลานั้นชั้นลืมพีไปเลย

....... ชั้นอาบน้ำในห้องของแบงค์หลังจากแบงค์เสร็จสมไปอีก 1 ยกใหญ่ๆ พออารมณ์ใคร่จางตอนนี้ชั้นรู้สึกผิดต่อพียังไงไม่รู้สิ พออาบเสร็จชั้นก็หยิบชุดนักศึกษาที่ตอนนี้ปลิวกระจัดกระจายไปทั่วห้องของแบงค์มาใส่ ส่วนแบงค์เองยังตัวเปลือยเปล่านอนอยู่บนเตียง มองชั้นใส่เสื้อผ้าตาแทบไม่กระพริบ
....... "แบงค์ ทำไม่แต่งตัวอีก เดี๋ยวก็ไปเรียนไม่ทันหรอก" ชั้นดุแบงค์ แต่ตาก็จ้องมองไปที่ลำเนื้อ ดูเหมือนว่ามันจะเริ่มกระดุกกระดิกเล็กน้อย
....... "ขาดเรียนวันหนึ่งก็ได้น่า ไม่เป็นไรหรอก" พูดจบแบงค์ดึงชั้นเข้าไปกอด
....... "โอกาสที่ชั้นจะอยู่ใกล้แป้งแบบนี้ไม่ค่อยมี ขอใช้ให้คุ้มหน่อยนะแป้ง" พูดจบแบงค์ก็กดชั้นให้นอนอีกครั้ง
....... "พอแล้วแบงค์ ชั้นจะไม่ยอมทำแบบนี้อีกแล้วนะ พอ...หยุด" ชั้นพยายามดิ้นแต่ก็โดนแบงค์จับกดลงไปหมดทางหนี แบงค์เริ่มไซด์ซอกคอชั้น ดูเหมือนว่าแบงค์จะรู้จุดอ่อนของชั้น ชั้นเริ่มอ่อนแรงลงทันที
....... ดูเหมือนว่าแบงค์ร้อนรนกลัวว่าชั้นจะหนี เค้าไม่รอช้าถลกกระโปรงขึ้นถอดกางเกงในชั้นออกอีกครั้ง แล้วรีบแทรกตัวจ่อลำควยตรงปากทางเข้า
....... "ให้อีกรอบเดียวพอนะแบงค์" ชั้นบอกเพราะชั้นคิดว่ายังไงคงหนีไม่พ้นแน่ๆ
....... "ได้ๆ" แบงค์ตอบสั้นๆ แล้วกดลำควยเข้าตัวชั้นจนสุดลำ แล้วก็กระเด้าเอวเริ่มยกใหม่ทันที
....... เวลาผ่านไปไม่ถึงนาที ขณะที่แบงค์ยังเมามันกับร่างของชั้นอยู่ อยู่ๆชั้นก็ได้ยินเสียงรถเข้ามาจอดในบ้าน
....... "พี พีมาแล้ว พอก่อนแบงค์" ชั้นรีบผลักแบงค์ออก แบงค์เหมือนจะอารมณ์เสียนิดหน่อยที่โดนขัดจังหวะ ส่วนชั้นก็รีบจัดแจงเสื้อผ้าให้เรียบร้อย แล้วออกจากห้องแบงค์
....... "พี ไหนว่าเข้าห้องสมุดไง ทำไมกลับมาไวจัง" ชั้นพยายามทำตัวให้เป็นปรกติที่สุด แต่ก็ร้อนรนจนลืมดูไปว่ารถที่มาจอดไม่ใช่รถของพี พอประตูเปิดออกชายใบหน้าคุ้นเคยก็ก้าวออกจากรถมา
....... "พี่ชาญ!...พ...พี่ชาญมาได้...มาได้ยังไง" คนที่มาไม่ใช่พี แต่เป็นพี่ชาญ
....... "ก็ถ้าพี่รู้ว่าน้องแป้งเรียนที่ไหน การจะหาที่อยู่ก็ไม่ยากหรอกจ๊ะ แต่ก็ใช้เวลานานเหมือนกันนะกว่าจะหาน้องแป้งเจอ" พี่ชาญเดินตรงมาหาชั้น ตอนนั้นชั้นตัวแข็งทื่อเลย กลัวจนไม่คิดอะไรไม่ออก
....... "ปะน้องแป้ง กลับบ้านกันนะ น้องแพรบ่นคิดถึงน้องแป้งทุกวันเลย พี่ก็คิดถึงน้องแป้งจนกินไม่ได้นอนไม่หลับหลายวันแล้ว" พี่ชาญดึงมือชั้นจะให้ขึ้นรถ ชั้นรีบสะบัดแต่ก็ไม่หลุดเพราะพี่ชาญจับแน่นมาก
....... "ไม่พี่ชาญ แป้งไม่ไป พี่ชาญปล่อยแป้งไปเถอะนะ เรื่องที่ผ่านไปแล้วก็แล้วกันไปเถอะ แป้งขอร้อง" ชั้นพยายามร้องอ้อนวอน แต่พี่ชาญก็ยังคงฉุดรั้งชั้นให้ขึ้นรถให้ได้
....... เสียงที่ดังโหวกเหวกโวยวายของชั้น ทำให้แบงค์รีบวิ่งออกมาดูโดยที่นุ่งแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวออกมา
....... "แป้ง...แป้งเป็นอะไร...อ้าวนั้นแกจะทำอะไรแป้ง ปล่อยแป้งเดี๋ยวนี้นะ" แบงค์เห็นพี่ชาญกำลังฉุดชั้นเข้ารถ แบงค์รีบวิ่งมาผลักพี่ชาญจนล้มกลิ้ง แล้วแบงค์ก็รีบคว้ามือชั้นดึงออกห่างจากพี่ชาญ
....... "ไอ้สัสเอ้ยย" พี่ชาญรีบลุกขึ้นก่อนจะชักปืนออกมาจากเอวแล้วชี้ปากกระบอกปืนมาทางแบงค์
....... "เรื่องผัวเมียมึงอย่ายุ่ง" พี่ชาญตะโกนเสียงดัง ทั้งชั้นและแบงค์พอเห็นปืนก็ตกใจรีบถอยห่างออกมา
....... "อย่านะพี่ชาญ อย่ายิงนะ" ชั้นพยายามร้องห้าม
....... "อ๋อ ไอ้คนนี้ใช่ไหมแป้ง ไอ้คนเลวระยำ คนที่มันข่มขืนแป้ง" แบงค์จำได้แล้วว่าคนนี้คือพี่ชาญ เพราะชั้นเคยเล่าให้ฟัง
....... "กูรักน้องแป้งโว้ย แล้วกูก็จะรับผิดชอบกับสิ่งที่กูทำลงไป มึงไม่เกี่ยวถอยไป" พี่ชาญยังคงถือปืนจ่อมาทางชั้นกับแบงค์อยู่
....... "แต่แป้งไม่ได้รักมึงไอ้หื่นกาม แป้งเค้ารักกูแล้วกูก็รักแป้ง กูเป็นผัวตัวจริงของแป้งโว้ย"
....... "มึงพูดเหี้ยอะไรของมึง" พี่ชาญถาม
....... "ต้องให้กูอธิบายอีกเหรอ กูจะบอกมึงให้เอาบุญ ตะกี้กูกับแป้งพึ่งเย็ดกันโดยที่แป้งเค้าเต็มใจให้กู ไม่เหมือนกับมึงที่มึงบังคับขืนใจแป้ง ดีนะที่แป้งไม่เอาเรื่องมึงไม่งั้นมึงติดคุกไปแล้ว มึงรีบกลับไปซะก่อนที่กูจะเรียกตำรวจ" แบงค์ขู่แต่แทนที่พี่ชาญจะกลัว เค้ากลับยิ่งโกรธเข้าไปใหญ่
....... "ไม่จริงใช่มั้ยน้องแป้ง บอกพี่มาว่าไม่จริง"
....... "แป้งไม่ได้รักพี่ชาญ แป้ง...แป้งรักแบงค์ แป้งเป็นของแบงค์แล้ว พี่ชาญกลับไปเถอะนะ" คำพูดของชั้นยิ่งเหมือนสุมไฟโกรธให้พี่ชาญเข้าไปอีก
....... "ไม่จริง พี่ไม่เชื่อ ไม่จริง ไม่จริง" พี่ชาญเหมือนจะเริ่มคลุ้มคลั่งส่ายปืนไปมาอย่างน่ากลัว แบงค์เห็นอย่างนั้นก็รีบวิ่งเข้าไปแย่งปืน ทั้งคู่ล้มลุกคลุกคลานแย่งปืนอยู่ไม่นาน ด้วยความที่พี่ชาญตัวโตกว่าแบงค์ แบงค์จึงโดนพี่ชาญถีบจนหน้าหงายกลิ้งกระเด็นออกมา
....... "มึงเก่งนักใช่ไหม" พูดจบพี่ชาญก็จ่อปืนไปที่แบงค์แล้วเหนี่ยวไกยิงไปที่แบงค์ 1 นัด
....... เปี้ยง..."โอ้ยยยย..." "แบงค์...."กระสุนปืนถูกเข้าที่ไหลขวาของแบงค์จนแบงค์ล้มลง ชั้นตกใจมากรีบนั่งลงประคองแบงค์เอาไว้
....... "แบงค์เป็นอะไรรืเปล่า แบงค์...แบงค์" ชั้นตกใจจนทำอะไรไม่ถูกร้องไห้ออกมา แต่พี่ชาญยังไม่หยุดเท่านี่เค้ายังคงจ่อปืนมาที่แบงค์ต่อ
....... "รักมันมากใช้ไหม ดีละกูจะฆ่ามันซะ แล้วน้องแป้งก็จะเป็นของพี่คนเดียว" พี่ชาญเดินเข้ามาใกล้เข้าไปอีกชั้นจึงรีบเอาตัวเข้ามาขวางไว้ก่อน
....... "ฮือ ๆ พี่ชาญอย่า...ฮือๆ อย่ายิงแบงค์นะ แป้งขอร้อง ฮื้อๆๆๆ แป้ง..แป้งยอมแล้ว แป้งยอมไปกับพี่ชาญแล้ว ขออย่างเดียวอย่าทำร้ายแบงค์อีกเลยนะ" ชั้นพยายามคุกเข่าขอร้องพี่ชาญทั้งน้ำตา ชั้นยอมทำทุกอย่างเพื่อให้พี่ชาญปล่อยแบงค์ไป
....... "ก็ได้งั้นกลับบ้านกับพี่" พี่ชาญดึงมือชั้นขึ้นแล้วลากตัวชั้นเพื่อจะให้ขึ้นรถ
....... "อย่า...แป้ง อย่าไป...." เสียงแบงค์ร้องห้ามทั้งๆที่นอนเจ็บอยู่กับพื้น แต่ชั้นก็ไม่มีทางเลือก ชั้นจำเป็นต้องไปเพื่อรักษาชีวิตของแบงค์เอาไว้ แต่แล้วชั้นก็ได้ยินเสียงรถอีกคันขับเข้ามาในบ้าน
....... "พี..พีช่วยแบงค์ด้วย" ชั้นตะโกนให้พีเข้าไปช่วยแบงค์
....... เมื่อพีเห็นแบงค์นอนเจ็บ โดนยิงที่ไหลก็รีบวิ่งไปประคองแบงค์ทันที
....... "แป้ง แบงค์โดนอะไร โดนใครยิง แล้วนั่นใคร มันยิงแบงค์ใช่ไหม"
....... "อะไรกันว่ะ แล้วไอ้หมอนี้เป็นใครอีก อย่าบอกนะว่าเป็นผัวมึงอีกคน" พี่ชาญเป็นพีเข้ามาก็เริ่มคลุ้มคลั่งอีกครั้ง
....... "มึงก็เคยเย็ดน้องแป้งใช่ไหม ตอบความจริงกูมา" พี่ชาญตะโกนถามดังลั่นพร้อมกับจ่อปืนไปที่พี พีอ้ำอึ้งนิดหน่อยก่อนจะตอบพี่ชาญ
....... "เคย" พี่ชาญโมโหสุดขีดตะโกนด่าทั้งแป้ง พีและแบงค์ต่างๆนาๆ
....... "ดีละ กูจะฆ่าทุกคนเย็ดน้องแป้งของกู" พูดจบพี่ชาญก็จ่อปืนไปทางพีและแบงค์ ชั้นเลยรีบห้ามพี่ชาญ
....... "พี่ชาญอย่า แป้งขอร้อง ฮือๆๆ แป้งจะไปกับพี่ชาญแล้วนะ ฮื้อๆๆ ปล่อยพวกเค้าไปนะ ฮือๆๆ ปล่อยพวกเค้าไป" ชั้นทั้งร้องไห้ทั้งคุกเข่าขอร้อง
....... "น้องแป้งขอร้องแทนพวกนี้ทำไมฮึ น้องแป้งรักพวกมันสองคนมากหรือไง บอกพี่มา บอกพี่มาสิ บอกมา"
....... "ใช่ แป้งรักพวกเค้า แป้งรักทั้งสองคน แต่แป้งไม่ได้รักพี่ชาญ ปล่อยพวกเค้าไปเถอะนะ"
....... "ดีล่ะ ในเมื่อน้องแป้งรักพวกมันมาก พี่จะฆ่าพวกมันทั้งหมด แล้วน้องแป้งก็จะรักพี่คนเดียว" พูดจบพี่ชาญก็ยกปืนขึ้นไปชี้ปลายกระบอกปืนไปที่พี่และแบงค์
....... "ไม่นะพี่ชาญ................" "ปัง ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ"


นี่คือเรื่องราวของบ้านร้างหลังนี้ รุ่นพี่คนหนึ่งเล่าประวัติของบ้านร้างที่อยู่ด้านหลังซึ่งดูเก่าและทรุดโทรมมาก ต้นไม้น้อยใหญ่ปกคลุม เศษใบไม้แห้งที่ตกอยู่เต็มพื้น ประตูไม้ผุๆ จนมองเห็นภายในบ้านที่มีของใช้ต่างๆมีฝุ่นจับ มองดูก็รู้ว่ามันอยู่ตรงนี้มานานมากแล้วโดยที่ไม่มีใครเข้าไปยุ่งวุ่นวายเลย
....... "เออพี่บอยครับ แล้วสรุปใครตายบ้างครับ" รุ่นน้องปีหนึ่งคนหนึ่งยกมือขึ้นถาม
....... "ตายคนเดียว ผู้หญิง เธอวิ่งไปบังกระสุนให้ทั้งสองคน คนร้ายถูกจับเข้าคุกหลังจากนั้นไม่นาน" รุ่นพี่คนเดิมก็เล่าต่อ
....... "แต่รู้อะไรมั้ย ตอนผ่าพิสูจน์ศพผู้หญิง พบว่าเธอตั้งท้องได้ 3 สัปดาห์ ลูกในท้องของเธอไม่รู้ว่าเป็นลูกของใคร พี แบงค์ หรือชาญ แต่ที่แน่ๆเธอตายทั้งกลม ถูกยิงตายในบ้านหลังนี้ และจนถึงวันนี้วิญญาณของเธอยังคงอยู่ที่นี้"
....... "น่าสงสารนะครับพี่บอย เธอคงแค้นคนร้ายน่าดู" รุ่นน้องคนหนึ่งแสดงความเห็น
....... "หึๆ แค้นเหรอ ไม่ใช่หรอก การที่วิญญาณของแป้งยังคงอยู่ที่นี้ก็เพราะความรัก เธอรอให้ชายคนรักทั้งสองคนกลับมาหาเธอต่างหาก" รุ่นพี่บอยตอบ
....... "แล้วทั้งสองคนไปไหนแล้วล่ะครับ ทำไมไม่กลับมาหาเยี่ยมแป้งบ้าง" รุ่นน้องอีกคนถาม
....... "ต่างก็ไปมีครอบครัวใหม่กันหมดแล้ว ทั้งสองคนไม่รู้คุณค่าในความรักของแป้งเลย และน่าเศร้าคือแป้งยังรอทั้งสองคนตราบทุกวันนี้"

ขอฝากคำเตือน  ก่อนคอมเม้นต์ จากเจ้แว่น
................................................
ใครจะอ่านผลงานทุกตอนในห้องนี้ ถ้าทำตามกติกา-เงื่อนไขนี้ไม่ได้ แล้วรีพลายมักง่ายผ่านไปที หรือ รีพลาย ขอบคุณครับ,ขอบคุณ,ขอบคุณค่ะ,ติดตามครับ,สนุกมากครับ,ติดตามต่อ. อะไรประมาณนี้ จะแบนเลยนะ ขอบคุณมากๆครับ ก็ไม่ต้อง thank,thank you,thx ขี้หมาหลายแหล เหล่านี้ก็อย่าให้เห็น จัดรูดแบนไปยาวๆถ้าเจอ นี่เป็นข้อตกลงไว่ก่อนอ่านระหว่างเจ้าของงาน กับสมาชิก ถ้า รีพลายผิดเงื่อนไขมาหรือ โชว์พาล์วอยู่มานาน โชว์เก๋า โชว์สด โชว์เกรียน ทำมึนลองมาจะแบนเลย เพื่อสมาชิกอีกส่วนที่พร้อมทำตามกติกา เพราะไม่เช่นนั้น รีพลายคุณอาจทำให้ สมาชิกที่ปฏิบัติตามพลอยอดอ่านไปด้วย ฉะนั้นไม่แน่ใจ อย่าพิมพ์เอามักง่ายมั่วๆ..ถ้าคิดว่า กฏนี้มันยากก็ไปหาที่อื่นเสพนะ อย่าเข้ามาใช้มาอ่านงานที่ห้องนี้ อ๋อ ใครโดน pm เตือนถ้ายังมึนจะแบนจาก 6 เดือนเป็น 1ปี. .

กฎที่วางนี่ไม่ได้เขียนเอา ฮา เนอะ แบนจริงใครอยู่นานแล้วคงรู้จัก แว่น ดี..คิดว่า ฉันแบนจริงหรือเตือนเอาสนุกเล่นๆ..อย่าๆลอง เดี๋ยวจะเสียความรู้สึกด้วยรีพลายคุณเอง ทำตามเงื่อนไข ยากอะไร หรือ จะโชว์เกรียน..เตือน,ขอร้อง,ขอความร่วมมือ แล้วเมื่อไม่รักษาสิทธิ์-ประโยชน์คุณเอง ก็แบนไปใช้เวปอื่น. .
................................................................................................................

จบได้เศร้ามาก อ่านตอนแรกๆยังนึกว่าแป้งจะเลือกใคร แต่พี่ชาญแรกๆก็ดูดีทำไมมาทำแบบนี้ได้

เศร้าเลยถ้ารักกันก็ไม่น่าทำรุนแรงกันขนาดนี้

โคตรหักมุม  จากอีโรติก เป็น มูไนท์ เลย

จบได้หักมุม เศร้ามากครับ น่าสงสารแป้งจริงๆ

[aek01]

เป็นบทสรุปที่เศร้า ผสมความจริงของมนุษย์ครับ

โห....กำลังคึกๆอยู่กับบทรักบทสวาทของแป้งกับแบงค์อยู่กำลังฟินเลย. อีตาชาญมาทีเดียวเล่นเอาเหี่ยวไปเลยครับ ไอ้นี่มันโหดจริงๆ แต่สุดท้ายคนที่น่าสงสารมากที่สุดกับกลายเป็นคนที่จากไปไม่หวลกลับ น้องแป้งที่โดนยิงเพราะเอาร่างมาปังกระสุนแทนคนรักทั้งสองของเธอนั่นเอง แล้วไม่พอยังเศร้าได้อีก เธอตายทั้งกลมแถมดวงวิญญาณยังรอคนรักทั้งสองกลับมาหาเธออีก นี่มั้นบีบคั้นปวดใจยังไงไม่รู้.( อินไปแล้วมั้งนี่เรา )  แล้วต่อไปแบงค์กับพีจะกลับมารึเปล่า มีต่อมั้ยครับไรต์. รอติดตรมอยู่นะครับไรต์

หลังจากดราม่ามาหลายตอนสุดท้ายก็จบแบบดราม่าจริงด้วย
สรุปเรื่องนี้จะว่ามีใครผิดคงผิดด้วยกันทั้งหมด แต่แป้งน่าสงสารที่สุดเพราะถูกกระทำมาตลอด แถมตายแล้วยังฝังใจอีก

นอกเรื่องนิด มีช่วงนึงที่เขียนชื่อพี่กับแบงค์สลับกันด้วยนะคับท่าน

เป็นบทสรุปที่คล้ายกับชีวิตจริงมากครับ รอคนรักกลับมาหา สงสารแป้งครับ

ดราม่าจริงๆครับสำหรับเรื่องนี้ คนที่น่าสงสารที่สุดคือ น้องแป้ง เพราะที่สุดแล้วดูเหมือนว่าจะไม่มีใครรักเธอจริงเลย
ขอบคุณมากครับ

ทั้งสนุก ทั้งเสียว ทั้งเศร้า มีเซอร์ไพรส์ตลอดตั้งแต่ตอนแรก สุดยอดครับตอนจบเศร้ามาก ขอบคุณสำหรับผลงานที่ดีมากๆครับ

เล่นหักมุมกันแบบนี้ ก็หงอยซิครับ
แต่ดูไปแล้ว เรื่องนี้ยังไงก็จบไม่สวย
เพราะแป้งรักทั้งคู่ ไม่ยอมเลือก และเลิก
แล้วไอ้คนเล่ารู้ได้ไง ว่าวิญญาณแป้งยังรออยู่ที่เดิม ไม่ไปไหน
::Horror::ขอบคุณมากๆครับ

จบเศร้าแบบหักมุมเลย แต่งเรืองได้เก่งมากเลยครับ ทำให้เห็นแง่มุมความรักอีกแบบนึง

[pinmonkey]

รักไม่ได้ดังหวัง ความพังจึงมาเยือน น่าสงสารสาวเจ้าที่สุดเลยครับ ขอบคุณมากครับ