มีใครบางคนเคยกล่าวไว้ ว่าจิตใจผู้หญิงแท้จริงนั้นยากหยั่งถึง ปากบอกว่าชอบคนดีแสนดี แต่กลับเลือกรักผู้ชายเลวๆ ถึงในชีวิตจริงจะไม่ได้เป็นอย่างคำกล่าวนั้นเสมอไป แต่ว่ามันก็ไม่ได้ผิดไปเสียทีเดียว อย่างชีวิตของหนุ่มหน้ามนที่มีชื่อว่า 'ตุลย์' คนนี้
ตุลย์เป็นชายหนุ่มวัยรุ่น เขาเกิดและเติบโตที่ต่างจังหวัดก่อนจะเข้ามาเรียนต่อมหาลัยที่กรุงเทพ ฐานะทางบ้านของเขาถึงจะไม่ได้ยากจนแต่ก็ไม่ค่อยจะดีนัก แต่มันก็หล่อหลอมให้ตุลย์กลายเป็นคนมีน้ำอดน้ำทนและขยันขันแข็ง หากจะกล่าวถึงหน้าตาเขาก็ไม่ได้ขี้เหร่ อาจจะไม่ถึงกับหล่อแต่ก็ดูน่ารักในสายตาสาวๆเสมอ ไหนจะการที่เขาชอบออกกำลังกายเป็นประจำ ทำให้ถอดเสื้อทีไร สาวๆมักจะมองตาเป็นมันตลอด ติดอยู่อย่างเดียวที่ตุลย์สายตาสั้นและจำเป็นต้องใส่แว่น จึงทำให้บุคลิกของเขาไม่โดดเด่นเท่าที่ควร และนั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้เขาต้องเป็นฝ่ายจีบผู้หญิงก่อนเสมอหากคิดจะมีแฟนสักคน
ชายหนุ่มคนนี้เป็นคนดีแสนดี หมั่นเอาใจใส่ ดูแล แทคแคร์ และชอบตามใจ สิ่งที่ตุลย์มักจะทำเวลาจีบหรือคบคือสิ่งที่เขาคิดว่าผู้หญิงต้องการเสมอ นั่นจึงทำให้เขาไม่เข้าใจว่าทำไมตนเองจึงเป็นฝ่ายถูกทิ้งหรือปฎิเสธอยู่เรื่อย ตุลย์เฝ้าหาและจีบผู้หญิงเยอะจนนับไม่ถ้วนแต่คนที่จีบติดกลับมีเพียงหยิบมือ


สถิติที่คบกันได้นานที่สุดคือหนึ่งเดือนกับอีกสิบวัน....
ส่วนสถิติที่คบได้สั้นที่สุดเจ็ดวันนั้น.....
กำลังจะถูกทำลายลงในวันนี้เอง....

-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-

ห้องใหญ่โตโอ่อากว้างขวางขนาดใหญ่กว่าสามสิบตารางเมตร ตรงกำแพงกลางห้องยังมีโทรทัศน์รุ่นใหม่ที่บางเฉียบจนหลายคนอาจนึกว่าเป็นเพียงกรอบรูป และไหนจะเฟอร์นิเจอร์ที่ประดับตกแต่งอย่างหรูหราภายในห้องอย่างครบครัน
สิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆในห้องนี้ช่วยบ่งบอกว่าหากต้องการเข้าพักซักคืนจะต้องใช้เงินจำนวนไม่น้อยแน่ แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นก็ตาม ภายในห้องก็มีร่างสองร่างกำลังเคลื่อนไหวอยู่บนเตียงหนานุ่มขาดคิงไซส์ และทั้งคู่ก็เป็นเพียงแค่นักศึกษามหาลัยเท่านั้น
"รู้สึกยังไงบ้างครับ ดีไหมครับน้องปอย" ตุลย์ถามขณะกำลังขยับสะโพกไปมา เขาพยายามทำมันอย่างนิ่มนวลที่สุดเพราะกังวลว่าเธอจะเจ็บจากขนาดที่ค่อนข้างจะใหญ่และยาวเกินมาตรฐาน
"........." ไม่มีแม้แต่เสียงร้องครวญคราง ปอยยังคงนอนลืมตาจ้องมองตุลย์ด้วยสีหน้าเรียบเฉย
"งั้นแบบนี้ดีไหมครับ เสียวดีไหมเอ่ย หน้าอกน้องปอยนุ่มดีจังเลยนะครับ พี่ชอบมากเลย" ตุลย์โน้มตัวลงจับหน้าอกปอยขณะพูด เขาคลึงมันไปมาเบาๆอย่างทะนุถนอม แต่ปฏิกิริยาที่ตอบกลับมาก็คือหว่างคิ้วสวยที่เริ่มขมวดเป็นปมทีละน้อย
"อู้ยยย ของน้องปอยแน่นมากเลยครับ พี่เสียวที่สุดเลย พี่ตุลย์รักน้องปอยนะครับ เดี๋ยวพี่จะเร่งแล้วนะครับ" ชายหนุ่มโน่มตัวลงใช้มือยันพื้นเตียงคล้ายกำลังวิดพื้นและค่อยๆเร่งความเร็วขึ้นเรื่อยๆในท่ามิชชันนารี ด้วยขนาดแท่งรักที่ใหญ่โตกว่าปกติจึงทำให้จุดเสียวภายในของหญิงสาวได้รับการกระตุ้นเต็มที่
"อืมมมมม...." เป็นครั้งแรกที่ปอยส่งเสียงครางในลำคอตั้งแต่ตุลย์เริ่มเกมรักกับเธอในค่ำคืนนี้ รอยย่นระหว่างคิ้วขมวดแน่นขึ้้นพร้อมกับดวงตาที่ปิดแน่นลงของเรียวหน้าสวย ทำให้ตุลย์ที่คอยลุ้นอยู่ดีใจจนแทบจะตัวลอย
ปอยเป็นดาวมหาลัยปีหนึ่งในคณะที่ตุลย์เรียนอยู่ ด้วยความที่เขาพึ่งจะถูกหักอกมาจากสาวที่จีบ พอได้เจอน้องปอยโดยบังเอิญที่ห้างแถวหอพัก เขาก็ตัดสินใจตรงเข้าไปจีบเธอทันทีทำนองประชดตัวเองโดยไม่คิดถึงผลลัพท์
น่าแปลกที่สาวสวยดีกรีมหาลัยกลับไม่ปฏิเสธเขาเหมือนคนอื่น เธอกลับยินยอมคบหาดูใจกับตุลย์อยู่สองสามวันก่อนจะตกลงเป็นแฟนกและยอมมีเซ็กซ์กับเขาในคืนที่สี่นี้
ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อที่เวลาเพียงสองสามวันหลังจากตุลย์คบกับปอยนั้น จะทำให้เงินเก็บในบัญชีของเขาหายวับไปในพริบตาจนเกือบหมด ไม่ว่าจะเป็นกระเป๋าหรือเครื่องสำอางแบรนด์เนม ดูหนังหรือกินข้าวในห้างหรู หรือแม้แต่สถานที่ประกอบกิจกามในตอนนี้ก็ยังเป็นโรงแรมหรูคืนละหลายพัน แต่ตุลย์ก็ยังยินดีที่จะจ่ายถ้ามันจะทำให้แฟนคนสวยของเขามีความสุข
"เสียวไหมครับน้องปอย พี่เสียวไปหมดเลยครับ อูยยยย ดีจริงๆเลยครับ" ตุลย์พร่ำถามแฟนสาว เขากำลังเสียวแท่งรักจนลืมตัวเริ่มกระแทกเอวรุนแรงขึ้น และนั่นก็ทำให้คู่นอนของเขาเริ่มรู้สึกเจ็บ
"โอ๊ย! พี่ตุลย์!" ปอยยิงฟันทำหน้าบูดเบี้ยวเพราะเริ่มเจ็บแสบ แต่ตุลย์กลับเข้าใจผิดไปไกล ชายหนุ่มเข้าใจว่าแฟนสาวสุดสวยของเขากำลังเสียวจนกระเจิงจึงยิ่งเร่งขยับเอวเข้าไปอีก
"รอพี่ตุลย์ด้วยครับน้องปอย พี่ใกล้แล้ว โอ้ววววว!" ตุลย์แหกปากและหลับตาแน่นจนมองไม่เห็นว่าปอยกำลังทุกข์ทรมานมากกว่าเสียว
"เดี๋ยวพี่! ปอยเจ็บ! หยุดก่อน โอ๊ย!" ปอยพยายามร้องห้ามและผลักตุลย์ออก แต่ตุลย์กลับไม่สนใจและโหมกระแทกเอวต่อเพราะเห็นสวรรค์อยู่ร่ำไร
"โอ้วววว! น้องปอยครับ! เสียวมากเลย พี่จะ! พี่จะ! พี่จะสะ...."
โครมมมมมม!!
ร่างเปลือยของตุลย์ที่กระเด็นกลิ้งตกลงจากเตียงส่งเสียงดังสนั่น ก่อนที่คนถีบจะลดฝ่าเท้าลงและลุกขึ้นนั่ง
"ปอยบอกพี่แล้วไงว่าปอยเจ็บ ทำไมพี่ถึงไม่หยุดห้ะ! สมน้ำหน้า!" ปอยบอกด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด อารมณ์เสียวที่เธอพยายามสร้างไม่หลงเหลืออยู่แม้แต่น้อย มีแต่ความหงุดหงิดและเบื่อหน่ายผู้ชายตรงหน้าเท่านั้นที่ยังเหลืออยู่
"อูยยยยย ทำไมทำกับพี่แบบนี้ครับน้องปอย อูยยยย จุกเลย" ตุลย์ร้องโอดโอยพลางเอามือกุมท้องเพราะจุกเสียดที่โดนถีบ
ปอยนั่งมองหน้าของตุลย์ด้วยสายตาแหยงๆก่อนจะลุกยืนขึ้นและรวบผมมัดเข้าด้วยกัน "ปอยตัดสินใจแล้ว คนแบบพี่นี่ไม่ได้เรื่องจริงๆเลย เราเลิกกันเถอะค่ะ" เธอเอ่ยอย่างเย็นชาและหันหลังจะเดินไปหยิบเสื้อผ้า
"ว๊ายยย!!" ปอยกรีดร้องด้วยความตกใจที่จู่ๆก็โดนตุลย์พุ่งมาเกาะขา
"ไม่นะปอย เดี๋ยวก่อนครับ พี่ขอโทษ พี่ทำอะไรผิดไปเหรอครับ ให้โอกาสพี่แก้ตัวก่อนนะครับคนดี นี่เราพึ่งคบกันยังไม่ถึงห้าวันเลยนะครับ" ชายหนุ่มละล่ำละลักอ้อนวอนพร้อมน้ำตานองหน้า
"ถอยไปนะ! ทุเรศที่สุดเลย! นี่พี่ยังไม่รู้ตัวอีกเหรอว่าทำไมปอยถึงหงุดหงิดพี่แบบนี้ พี่อย่าคิดนะว่าการที่พี่ดูแลเทคแคร์ปอยแบบที่ทำจะช่วยให้ปอยรู้สึกดี ปอยอุตส่าห์ลดตัวมาคบกับคนแบบพี่แถมยังมานอนให้พี่เอาเพราะหวังว่าพี่จะต่างจากคนอื่นๆ แต่ไอ้สิ่งที่พี่ทำมาทั้งหมดรวมถึงเมื่อกี้นี้มันทำให้ปอยเบื่อ! เบื่อ! โอ๊ย!! พี่มันไม่เคยเข้าใจผู้หญิงสักนิดเลย เสียเวลาที่สุด!!" ปอยตวาดเสียงดังพร้อมสะบัดขาอย่างแรงจนหลุดจากวงแขนที่กอดไว้ของตุลย์ ก่อนเธอจะรีบหยิบเสื้อผ้ามาสวมใส่โดยปล่อยให้ตุลย์ที่กำลังอึ้งนั่งมองตาค้างอยู่แบบนั้น
"ปอยขอบอกไว้ตรงนี้เลยนะคะ ว่าหลังจากนี้พี่อย่าได้คิดที่จะมายุ่งหรือตอแยอะไรกับปอยอีก แล้วอย่าหาว่าปอยไม่เตือนนะคะ" อดีตแฟนสาวคนล่าสุดพูดโดยไม่หันมามองระหว่างกำลังแต่งหน้าอย่างเร่งรีบเหมือนอยากจะออกไปให้พ้นโดยเร็วที่สุด
"ฮึ!! ถ้าถอดแว่นออกก็หล่อแท้ๆ" ปอยหันมามองหน้าตุลย์ที่กำลังนั่งเหม่อลอยอยู่เงียบๆแบบนั้นอย่างสมเพชเวทนาก่อนจะสะบัดตัวเดินออกจากห้องไปอย่างไม่ใยดี.....

-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-

"เห้ออออ.... อะไรวะเนี่ย โธ่เอ้ย ครั้งนี้มันแย่ที่สุดเลยนะเนี่ย เราทำอะไรผิดไปนะ" ตุลย์เดินออกจากโรงแรมมาอย่างขมขื่น การโดนทิ้งครั้งนี้เป็นอะไรที่น่าอับอายที่สุดสำหรับเขาเลยทีเดียว ถ้าใครรู้เข้าเขาคงจะอายจนแทบแทรกแผ่นดินหนี
"อุตส่าห์ได้แฟนเป็นดาวมหาลัยให้คนอื่นอิจฉาแล้วเชียว เห้อออ... ทุ่มเงินไปก็เยอะ.... แล้วจะเอาอะไรกินล่ะเดือนนี้" ตุลย์หยิบมือถือขึ้นมาเช็คยอดเงินแล้วก็ใจหายวาบ ตัวเลขที่เคยมีอยู่เกือบหกหลักตอนนี้เหลือเกือบไม่ถึงห้าหลัก ไหนจะค่ากินอยู่ ไหนจะค่าหอ ยิ่งคิดชายหนุ่มยิ่งปวดหัวกับความโง่เง่าของตนเอง
"ต้องโดนทิ้งอีกกี่ทีเราถึงจะเข้าใจผู้หญิงและได้แฟนที่คบกันไปนานๆกะเค้าได้บ้างน้าาา" ตุลย์บ่นอย่างเหนื่อยอ่อน หรือเขาจะต้องโดนทิ้งแบบนี้ตลอดไป หรือเขายอมกลายเป็นโสดให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยดี
ขณะกำลังคิดเรื่อยเปื่อยและเดินตรงไปที่ป้ายรถเมล์โดยไม่ดูรอบข้าง เขาก็ดันเดินไปชนกับคนอื่นจนเซล้มลงกับพื้น
"เห้ย! อะไรวะ" ชายร่างใหญ่หน้าเหี้ยมที่เดินควงสาวสวยตัวสูงแค่ไหล่เอ่ยเสียงเข้มเหมือนจะโชว์ความกร่างของตนให้แฟนสาวดู
"ขะ ขอโทษครับพี่" ตุลย์รีบเอ่ยขอโทษก่อนจะพบว่าภาพตรงหน้ามัวไปหมด
"ระวังหน่อยไอ้น้อง เดินดูทางซะบ้าง" พี่เหี้ยมคนนั้นเดินจากไปพร้อมแฟนสาวที่หัวเราะคิกคักโดยไม่สนใจกับตุลย์อีก ชายหนุ่มส่งยิ้มแหยๆให้จนแน่ใจว่าพี่เหี้ยมน่าจะเดินออกไปไกลเขาจึงเริ่มบ่น
'นี่มันวันซวยอะไรเนี่ย แถมแว่นยังมาหล่นอีก' ตุลย์นึกพลางรีบคลำหาแว่นที่น่าจะตกอยู่ตามพื้น สายตาของเขาเรียกได้ว่าสั้นเอามากๆ ถ้าไม่มีแว่นภาพรอบตัวก็จะมัวไปหมดแทบดูไม่รู้เรื่อง
"อ้าว อยู่นี่เอง โชคดีนะที่ไม่เป็นอะไร" เขายิ้มอย่างโล่งอกเมื่อพบว่าสิ่งที่ควานหาหล่นอยู่ไม่ไกลก่อนจะเอื้อมมือไปเก็บ
บรืนนนนนน
เสียงมอเตอร์ไซค์รับจ้างวิ่งย้อนศรขึ้นมาบนทางเท้าที่เขานั่งอยู่ดังใกล้เขามาอย่างรวดเร็วจนเขาต้องหันไปมอง
"ฮะ เฮ้ย!! มาไงเนี่ย" ด้วยความที่เขามองเห็นไม่ชัดตุลย์จึงรีบชักมือกลับตามสัญชาตญาณ แม้ว่าระยะของตัวเขากับมอเตอร์ไซค์คันนั้นจะห่างกันมากก็ตาม
กร๊อบ!!!
ตุลย์สะดุงสุดตัวก่อนจะรีบควานหาแว่นตาตรงที่ที่แน่ใจว่ามันเคยวางอยู่โดยหวังว่าจะไม่ไปเป็นอย่างที่คิด ก่อนที่เขาจะพบเข้ากับความจริงอันน่าสลดจนต้องแผดร้องออกมาสุดเสียงอย่างไม่อายคนรอบข้าง
"อ๊ากกกกกก!! แว่นช้านนนน!!"

-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-

"เห้ออออ ต้องมาซื้อแว่นใหม่อีก หวังว่าจะมีโปรลดราคาพอดีนะ ไม่งั้นคงต้องกินมาม่าไปจนถึงสิ้นเดือนแน่เลยแบบนี้" ชายหนุ่มบ่นอุบหลังก้าวลงจากรถประจำทาง หลังจากไว้อาลัยให้แว่นสุดรักได้ไม่นาน ทันทีที่นึกได้ว่าร้านขายแว่นแถวหอพักน่าจะยังไม่ปิด เขาก็รีบหาขึ้นรถกลับทันที
"อ้าว นี่มันร้านแว่นตานี่นา จำได้ว่ามันอยู่ซอยหน้าไม่ใช่เหรอ..." ตุลย์เอ่ยด้วยความสงสัย ถึงแม้เขาจะมองเห็นอะไรไม่ค่อยชัด แต่อาคารพาณิชย์ริมถนนที่มีลักษณะเป็นร้านขายแว่นตาแบบนี้มักจะเป็นอะไรที่เด่นสะดุดตาคนอยู่แล้ว
ตุลย์งุนงงเล็กน้อย แต่เขาก็ก้าวเดินเข้าไปในร้านเพราะความต้องการใช้ ภายในร้านตกแต่งตามปกติของร้านขายแว่นตาทั่วๆไป มันเต็มไปด้วยตู้โชว์พวกกรอบแว่นและอุปกรณ์เสริมต่างๆ หากจะมีที่ขาดหายไปก็คงจะเป็นแค่พนักงานร้านเท่านั้นที่ไม่รู้ว่าอยู่ไหน
แต่เพียงครู่เดียวชายหนุ่มก็ได้คำตอบ เพราะจู่ๆประตูหลังร้านก็เปิดออกพร้อมกับที่มีชายร่างสูงก้าวเดินออกมา ลักษณะท่าทางของเขาในแวบแรกดูคล้ายบริกรเสียมากกว่าที่จะเป็นพนักงานหรือเจ้าของร้าน
"อ้าว มีคนเข้ามาได้ด้วยเหรอเนี่ย อาาา สวัสดีครับคุณลูกค้า ผมเป็นเจ้าของร้านนี้ครับ ไม่ทราบว่ากำลังมองหาอะไรอยู่ครับเผื่อผมอาจจะช่วยได้" ชายคนนั้นกล่าวพร้อมรอยยิ้มพลางถูมือที่สวมถุงมือขาวไปมาช้าๆ
"ผมมาหาแว่นตาซักอันครับ พอดีพึ่งจะแตกไปเมื่อสักพักนี้เอง ทั้งเลนส์ทั้งกรอบเลยครับ"
"แว่น แว่นตานะเหรอครับ อืมม" เจ้าของร้านหันซ้ายขวามองรอบร้านตนเองก่อนจะกล่าวต่อไป "คร่าวนี้เป็นแว่นตางั้นเหรอเนี่ย อืมมม ไหนขอดูของเดิมหน่อยซิครับ" เจ้าของร้านรับแว่นที่ตุลย์ส่งให้มาดูก่อนจะหันขึ้นมาจ้องหน้าตุลย์เขม็ง
"มะ มีอะไรรึเปล่าครับ"
"หน้าตาคุณดูเศร้ามากเลยนะครับ มีอะไรในใจรึเปล่าครับเนี่ย ลองเล่าให้ผมฟังได้นะครับ"
"อะ เอ่อ... ผะ ผม...." ตุลย์รู้สึกอึดอัดใจที่จะเล่าให้คนแปลกหน้าฟัง แต่ในท้ายที่สุด สายตาแหลมคมที่ดูเหมือนจะมองทุกอย่างได้ทะลุปรุโปร่งของเจ้าของร้านก็ทำให้เขายอมเล่าเรื่องทั้งหมด
"อืม.... เข้าใจแล้วครับ แหม.. แย่จริงๆเลยนะครับ" เจ้าของร้านยกมือขึ้นจับคางแสดงสีหน้าครุ่นคิด "แต่ผมคิดว่าพอจะมีทางช่วยคุณได้ รอสักครู่นะครับ" กล่าวจบเขาก็เดินเข้าหายเข้าไปในหลังร้านทิ้งให้ตุลย์ยืนงงอยู่ลำพัง
สักพักเดียว เจ้าของร้านก็เดินกลับออกมาพร้อมกับวางกล่องเล็กๆใบหนึ่งลงตรงหน้าตุลย์
"นี่ครับผมให้ ลองเปิดดูซิครับ" เจ้าของร้านผายมือมาที่กล่องใบนั้นพร้อมยิ้มกว้าง
ตุลย์ขมวดคิ้วด้วยความสงสัย เท่าที่เขาเห็น มันเป็นเพียงกล่องสี่เหลี่ยมผืนผ้าสีเทาทึบธรรมดาๆเท่านั้น พอเอื้อมมือไปเปิดออกดู ตุลย์กลับรู้สึกผิดคาดเล็กน้อยที่ข้างในกลายเป็นสิ่งทีเขาต้องการอยู่พอดี
"นี่มันแว่นตาธรรมดาไม่ใช่เหรอครับเนี่ย"
"ใช่ครับ แว่นตา" เจ้าของร้านตอบนิ่มๆพร้อมรอยยิ้มเช่นเดิมและกล่าวต่อ "แต่ผมให้คุณฟรีๆเลยครับ"
"อะไรนะครับ! เดี๋ยวก่อนครับ ผมยังไม่ได้วัดหรือบอกค่าสายตาเลยด้วยซ้ำนะครับ" ตุลย์ตกใจกับสิ่งที่เจ้าของร้านบอก ถึงแว่นตาหนึ่งอันอาจจะไม่ได้มูลค่ามากมาย แต่มันก็ไม่ใช่ของที่จะมาให้ใครฟรีๆได้ ไหนจะต้องวัดเลนส์ให้พอดีอีก
"ข้อนั้นไม่ต้องเป็นห่วงไปครับ ไม่เชื่อคุณลองสวมมันดูสิครับ" เจ้าของร้านเอ่ยพร้อมกับหยิบแว่นอันนั้นยื่นให้กับตุลย์
ชายหนุ่มรับมันมาถือด้วยความงุนงง เขาพลิกดูมันไปมาอยู่หลายรอบอย่างสงสัยและพบว่ามันเป็นเพียงแค่แว่นตาธรรมดาเท่านั้น ก่อนจะลองสวมใส่ตามคำบอกของเจ้าของร้าน
"เหลือเชื่อ! ชัดแจ๋วเลย คุณทำได้ยังไงครับเนี่ย"
"หึ หึ.. อันนั้นผมขอเก็บไว้เป็นความลับครับ" เจ้าของร้านหัวเราะในลำคอกับท่าทางหันซ้ายหันขวาของตุลย์ที่เหมือนกับเด็กได้ของเล่นใหม่
"เอาล่ะครับ คุณเอามันไปได้เลยอย่างที่ผมบอก เพราะอีกสักครู่ผมกำลังจะปิดร้านแล้ว"
"มันจะดีเหรอครับ ยังไงให้ผมได้..." ตุลย์ถอดแว่นเก็บใส่กล่องและทำท่าจะควักกระเป๋าเพื่อหยิบเงินให้กับเจ้าของร้าน แต่เขากลับยกมือขึ้นมาห้ามไว้
"ผมถือคติพูดแล้วไม่คืนคำครับ ถ้าคุณไม่รับไว้ผมจะถือว่าเป็นการเสียน้ำใจกับผมนะครับ" เจ้าของร้านเอ่ยเสียงจริงจังจนตุลย์ไม่กล้าขัดอีก
"ถ้าคุณเจ้าของร้านพูดถึงขนาดนี้ ผมก็คงต้องรับมันไว้แล้วล่ะครับ ขอบคุณมากนะครับ ว่าแต่... ที่บอกว่ามันจะช่วยผมได้มันจะช่วยได้ยังไงครับ มันก็แค่แว่นตาธรรมดา"
"อ้อ เรื่องนั้นเดี๋ยวคุณก็จะรู้เองครับว่ามันจะช่วยคุณได้ยังไง แต่ตอนนี้เชิญกลับไปก่อนนะครับ นี่ก็จะสองทุ่มแล้ว ไหนผมจะต้องเก็บร้านอีกเชิญครับ" เจ้าของร้านเอ่ยพร้อมกับจัดแจงหยิบแว่นจากกล่องสีเทามาใส่กล่องแว่นธรรมดาพร้อมหยิบผ้าเช็ดแว่นสองผืนใส่ไปด้วย ก่อนเขาจะยัดมันใส่มือตุลย์และเดินออกมาเปิดประตูหน้าร้านเหมือนไล่เขาทางอ้อม ตุลย์จึงไม่มีทางเลือกอื่นและจำต้องเดินออกจากร้านไปทั้งแบบนั้น
แต่ก่อนที่เจ้าของร้านจะปิดประตูลง เขายังบอกทิ้งท้ายมาอีกว่า "ถ้าจะทำความสะอาดแว่นอย่าลืมใช้ผ้าที่ให้ไปนะครับ และหวังว่าคุณจะมีความสุขกับแว่นของผมครับ" ประโยคสุดท้ายที่ได้ยินก่อนจะเดินออกมายิ่งสร้างความฉงนสงสัยให้กับตุลย์เข้าไปอีก ว่าจู่ทำไมเจ้าของร้านถึงให้แว่นกับเขาฟรีๆ และยังเรื่องที่แว่นนี่จะช่วยเขาได้ยังไงอีก แต่สุดท้ายเขาก็เลิกสนใจและเดินตรงกลับหอพักไปพักผ่อนตามปกติ

-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-

มือใหม่หัดเขียน แนะนำติชมได้นะครับ

เริ่มได้ดีมากครับ คอยตอนต่อไปนะ





ขอฝากคำเตือน  ก่อนคอมเม้นต์ จากเจ้แว่น
................................................
ใครจะอ่านผลงานทุกตอนในห้องนี้ ถ้าทำตามกติกา-เงื่อนไขนี้ไม่ได้ แล้วรีพลายมักง่ายผ่านไปที หรือ รีพลาย ขอบคุณครับ,ขอบคุณ,ขอบคุณค่ะ,ติดตามครับ,สนุกมากครับ,ติดตามต่อ. อะไรประมาณนี้ จะแบนเลยนะ ขอบคุณมากๆครับ ก็ไม่ต้อง thank,thank you,thx ขี้หมาหลายแหล เหล่านี้ก็อย่าให้เห็น จัดรูดแบนไปยาวๆถ้าเจอ นี่เป็นข้อตกลงไว่ก่อนอ่านระหว่างเจ้าของงาน กับสมาชิก ถ้า รีพลายผิดเงื่อนไขมาหรือ โชว์พาล์วอยู่มานาน โชว์เก๋า โชว์สด โชว์เกรียน ทำมึนลองมาจะแบนเลย เพื่อสมาชิกอีกส่วนที่พร้อมทำตามกติกา เพราะไม่เช่นนั้น รีพลายคุณอาจทำให้ สมาชิกที่ปฏิบัติตามพลอยอดอ่านไปด้วย ฉะนั้นไม่แน่ใจ อย่าพิมพ์เอามักง่ายมั่วๆ..ถ้าคิดว่า กฏนี้มันยากก็ไปหาที่อื่นเสพนะ อย่าเข้ามาใช้มาอ่านงานที่ห้องนี้ อ๋อ ใครโดน pm เตือนถ้ายังมึนจะแบนจาก 6 เดือนเป็น 1ปี. .

กฎที่วางนี่ไม่ได้เขียนเอา ฮา เนอะ แบนจริงใครอยู่นานแล้วคงรู้จัก แว่น ดี..คิดว่า ฉันแบนจริงหรือเตือนเอาสนุกเล่นๆ..อย่าๆลอง เดี๋ยวจะเสียความรู้สึกด้วยรีพลายคุณเอง ทำตามเงื่อนไข ยากอะไร หรือ จะโชว์เกรียน..เตือน,ขอร้อง,ขอความร่วมมือ แล้วเมื่อไม่รักษาสิทธิ์-ประโยชน์คุณเอง ก็แบนไปใช้เวปอื่น. .
................................................................................................................

เริ่มต้นได้ดีครับ แต่ได้แรงบันดาลใจมาจาก webtoon เรื่อง Love parameter รึเปล่าครับ

แว่นเหมือนกันเลย จากร้านแว่น แถมแว่นแตกเพราะ ผญ ด้วย 555



-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-

ใช่เลยครับท่าน แต่จะแค่ช่วงแรกๆเท่านั้นครับ

สำหรับมือใหม่เริ่มได้ดีทีเดียวครับ ค่อย่ดำเนินไปเรื่อยๆ วางตัวละครหลักได้กระชับดี แต่การบรรยายฉากเสียวต้องเพิ่มดีกรีความสมูทเข้าไปอีกนิด ที่ผ่านมามันเหมือนยังขาดอะไรสักอย่าง  แต่โดยรวมแล้วทำได้ดีครับ จากผู้อ่านคนนึง จะเป็นกำลังใจให้ครับ แต่งต่อไปเรื่อยๆเดี๋ยวดีจึ้นแน่นอนครับ

ชักอยากรู้แล้วสิว่า แว่นของพระเอกนี่มันไม่ธรรมดาอย่างไร

อ่านแค่เริ่มต้น แต่ก็ต้องติดตาม
สำนวนและการเกริ่น รู้ว่าไม่ธรรมดาแน่นอน

รอชมครับ!!!

เริ่มต้นเรื่องได้น่าสนใจดีครับ น่าติดตาม แต่คงต้องรออ่านบทเสียวว่าจะเป็นยังไง เพราะเป็นส่วนที่ยากมากส่วนนึง เสนอแนะนะครับ ถ้าใช้ภาษาที่สละสลวย ไม่หยาบคาย จะทำให้มีเสน่ห์ขึ้นครับ ขอบคุณมากครับ ขอรอตอนต่อไปครับ

น่าติดตาม น่าสนใจครับว่าตอนต่อไปจะเป็นอย่างไร สงสารตุลย์จัง

[jayleno]

เยี่ยมมากกกก ออกแนว Tales from the crypt หรืออะไรทำนองนั้นเลย   

ชอบๆ
ผมเดาว่า มาแนว อ่านใจผู้หญิงได้จากแว่นตา
หรือมาแนว deathnote อ่าน ชื่อ วันเกิด ความชอบ อะไรแบบนี้

ตามๆ

เปิดเรื่องคุ้นมาก พอมาอ่านคอมเมนท์ถึงอ๋อ รออ่านตอนต่อนะครับ

แวนวิเศษแน่อยากได้ตอนต่อไปเร็วๆจัง

เปิดมาก็ชวนให้สงสัยว่าพระเอกเรามันพลาดตรงไหน
เลยโดนสาวยันโครมเข้าให้
งงนิดนึงคือตอนพระเอกได้แว่นอันใหม่
ทำไมไม่ใส่เลย ดันเอาเก็บซะงั้น
แล้วมันจะมองเห็นเหรอ
ขอบคุณมากๆครับ


-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-

เอิ่ม ผมก็ลืมใส่บรรยายตรงนี้ไปซะฉิบ ฮ่าๆ   
แต่ก็คือตุลย์ก็หยิบมาใส่ตอนเดินกลับบ้านแหละครับ คือผมติดที่ตามปกติเวลาไปซื้อแว่นเค้าก็มักจะจัดแจงใส่กล่องให้น่ะครับเพราะอันเก่ายังไม่เสีย

รอเลยคะ ได้เสียวอีกและ

้เหมือนการ์ตูนเรื่อง1ที่ผมชอบเลยคับ น่าหนุกดีนะคับ