พูดคุยก่อนอ่าน : กลับมาอย่างไวครับ นี่เป็นตอนต่อจากตอนที่แล้วนะครับ เป็นเรื่องราวหลังจากที่ลุงพลได้รับรู้ความจริงในนิมิตความฝันของตัวเอง ได้รู้ความจริงจากองค์ตุลาการ ที่เป็นพ่อของนางฟ้านางสวรรค์ทั้ง 12 องค์นั่นเอง



ตอนนี้พิเศษหน่อย และคิดว่าหลาย ๆ คนคงรอคอยตอนนี้มานาน เพราะนี่คือฉากที่ใครหลายคนรอคอย นั่นคือการเผชิญหน้ากันระหว่าง ลุงพล X หมอพลอย X ครูเบสท์ ดีใจกันไหม? ช่วยบอกหน่อยเร็ว 555555+ แต่มันเป็นฉากในความฝันของลุงแกเท่านั้นนะครับ ผมเขียนฉากนี้มาเพื่อเซอร์วิสตัวเองและแฟน ๆ ที่บ่นรอครูเบสท์กันมากเหลือเกิน จัดให้แล้วนะ ถึงแม้จะเป็นฉากในความฝัน แต่การันตีได้ว่าพวกคุณเหนื่อยแน่ เตรียมเครื่องดื่มชูกำลังและทิชชู่ไว้ครับ เพราะนับจากนี้เป็นต้นไป ผมจะเน้นฉากอีโรติกยาว ๆ เลย โดยหลังจากฉาก 3P ระหว่างลุงพลและบอสของภาคแรกและภาคสองอย่างหมอพลอยและครูเบสท์ ก็จะตามติดตามด้วยฉาก 4P ลุงพล x ใบเฟิร์น x โดนัท x นาถ และปิดท้ายด้วยด้วยฉากย้ำรักของยัยอุ๊แบบต่อเนื่อง ชนิดที่เรียกได้ว่ากะเอาให้แห้งตายไปข้าง ผมจะไม่ปราณีใครทั้งนั้นอีกแล้ว ฮ่า.....




สำหรับตอนนี้ ขอให้คุณมีความสุขกับฉากอัศจรรย์ระหว่างลุงพล หมอพลอยและครูเบสท์ โดยเฉพาะครูเบสท์เนี่ย ผมมั่นใจมากว่าในอนาคตข้างหน้า ถ้าเธอมีบทบาทมากขึ้นเรื่อย ๆ หมอพลอยก็หมอพลอยเถอะ มีหนาวแน่นอน เพราะผมสร้างครูเบสท์มาเพื่อล้มหมอพลอยโดยเฉพาะครับ ก็เคยบอกไปแล้วล่ะ จริง ๆ มันยากมาก แต่ยังมั่นใจว่ามีโอกาสทำได้นะ และตอนนี้จะเป็นการทดสอบอย่างจริงจังในฉากอัศจรรย์ว่าลีลารักของเธอนั้นจะสู้หมอพลอยได้หรือเปล่า? นี่จะเป็นอีกตอนที่ผมเขียนยากมากที่สุด เหนื่อยมากที่สุดอีกตอน เอาเป็นว่าคุณไม่มีทางจินตนาการออกแน่ว่ามันจะอีโรติกมากแค่ไหน เพราะนี่คือการเผชิญหน้ากับลุงพล (อย่างไม่เป็นทางการ) ระหว่างเจ้าหญิงพลอยพรรณและนางฟ้าภัคจิรา สองสาวที่ผมรักมากที่สุดในเรื่องนี้ครับ

สุดท้ายนี้ ผมรู้ว่าพวกคุณอิจฉาลุงพลมัน แต่อยากจะบอกว่า ขอให้อ่านเพื่อความบันเทิงครับ มันเป็นรสนิยมของผม ที่ชอบเห็นผู้หญิงสวย ๆ สูงศักดิ์และมีระดับเสียท่าให้ตาเฒ่าแก่ ๆ ที่ไม่มีราคาทางสังคมอย่างลุงพลมัน 5555+

ปล.ยังอยู่ในขั้นตอนการพิมพ์และเรียบเรียงนะครับ ช่วงเช้ามืดทุกคนน่าจะได้อ่านตัวเต็มกัน

ตัวอย่างบางส่วนของตอนนี้ครับ บอกไว้ก่อนตอนนี้แค่อารัมภบทเท่านั้นนะ อิอิ

ตาเฒ่าหื่นครุ่นคิดถึงความฝันที่องค์ตุลาการ มิตรสหายในอดีตชาติได้มาบอกกล่าวกับตนเองถึงเส้นทางชีวิตในอนาคต ที่น่าสนใจคือมันสามารถเลือกที่จะครองคู่กับนางฟ้าองค์ใดองค์หนึ่งย่อมทำได้ แต่มันต้องแลกกับชะตากรรมที่แสนโหดร้ายกับเหล่าบรรดาเด็กสาวที่มันไม่ได้เลือก มันจะสมหวัง และมีชีวิตยืนยาวกับนางฟ้านางสวรรค์หรือเด็กสาวในชาติปัจจุบันที่มันเลือกไปอีก 20 ปี แต่ถ้ามันเลือกทุกคน มันจะต้องแบกรับชะตากรรมที่แสนโหดร้ายและยากลำบาก รวมถึงมีอายุขัยที่สั้นลง

ก่อนหน้านั้น มันรักใบเฟิร์น รักมากเหลือเกิน แต่วันที่ใบเฟิร์นเลือกที่จะเดินควงกับหนุ่มนักเรียนนายร้อย ทำให้มันใจสลายเลยประชดด้วยการไปจีบและขืนใจโดนัท จนสามารถเปลี่ยนสาวห้าวปากแข็งให้ยอมสยบมันได้

พิมมี่เหรอ? พิมมี่เป็นเด็กสาวคนเดียวที่มันแทบไม่ต้องออกแรงอะไรเลย เป็นเด็กสาวคนเดียวที่ไม่เคยทำให้มันรู้สึกไม่ดี แต่หลาย ๆ ครั้ง มนุษย์ลุงจอมหื่นกลับเป็นฝ่ายทำร้ายจิตใจน้องพิมมี่อยู่เสมอ นาถลดาก็เป็นเด็กดีที่เชื่อฟัง และเข้าอกเข้าใจมันมากที่สุดคนหนึ่ง ขอเพียงแค่มันยังให้ความสำคัญกับน้องนาถ ทุกอย่างจะเรียบร้อย

หมอพลอย? เธอคือที่สุด เป็นผู้หญิงที่เพียบพร้อมที่สุดเกินกว่าคนอย่างไอ้พลจะคว้ามาได้ เริ่มต้นด้วยความร้ายกาจ หมอพลอยและตาเฒ่าหื่นขับเคี่ยวชิงไหวชิบพริบกัน ก่อนบทสรุปจบลงด้วยการที่ลุงพลจัดการปิดปากและขืนใจคุณหมอสาว จนอีกฝ่ายเริ่มโอนอ่อนและมีใจให้บ้าง เหลือเพียงแค่เงื่อนไขที่คุณหมอสาวร้องขอ มันแทบเป็นไปไม่ได้เลยที่ลุงแก่ ๆ อย่างมันจะทำภารกิจที่ไม่มีวันเป็นไปได้แบบนั้นสำเร็จ หรือต่อให้ทำสำเร็จ ก็ไม่แน่ใจเสียด้วยว่าหมอพลอยจะยอมเป็นเมียของมันอย่างจริงจัง

น้องอุ๊? สารภาพตามตรง ตาเฒ่าหื่นสงสารเด็กสาวคนนี้มาก แต่มันต้องทำ เพราะสาวอุ๊วุ่นวายกับชีวิตของมันมากเกินไป การสนทนาครั้งล่าสุดเป็นเครื่องยืนยันว่าน้องอุ๊เกลียดมันมากแค่ไหน แต่ก็นับว่ามีสัญญาณดี เพราะสาวอุ๊ไม่คิดจะปาดคอมันด้วยคัตเตอร์จริง ๆ

"เลือกไม่ถูกเลยจริง ๆ คนนั้นก็ดี คนนี้ก็น่ารัก แถมยังเหลืออีกตั้ง 6 คน เฮ้อ!!" ลุงพลเหลือบมองนาฬิกาที่แขวนบนเพดาน ตอนนี้เวลาเกือบตีสองแล้ว "นอนต่อเถอะกู..."

สุดท้ายตาเฒ่าหื่นก็พยายามข่มตานอน จนในที่สุดมันก็ผลอยหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย

#########################

สำหรับลุงพลแล้ว หมอพลอยเปรียบเสมือนดวงจันทร์ในชีวิตของมัน พลอยพรรณเป็นกุลสตรีที่เพียบพร้อมด้วยรูปร่างหน้าตา กิริยาท่าทาง เธอเป็นสาวชั้นสูง มีการศึกษาที่ดี ไม่ใช่ผู้ชายทุกคนที่จะสามารถเจาะปราการน้ำแข็งของเธอได้ จะมีก็เพียงแค่คนอย่างไอ้พล ตาเฒ่านักการหื่น ที่สามารถละลายปราการน้ำแข็งของหญิงสาวที่ชื่อพลอยพรรณได้สำเร็จ

อย่างที่รู้กันดี ในวิทยาลัยพยาบาลแห่งนี้ มีผู้หญิงสวย ๆ มากมาย ไม่ว่าจะเป็นคุณหมอ อาจารย์ และนักเรียนพยาบาล แต่มีเพียงแค่สุภาพสตรีสองคนเท่านั้น ที่ได้รับการยกย่องว่าเป็นผู้หญิงที่เพรียบพร้อมที่สุดและเพอร์เฟ็คที่สุดเท่าที่ใครสักคนจะนิยามได้

เจ้าหญิงพลอยพรรณ จากชลบุรี เธอคือหมอสาวคนสวยที่เพอร์เฟ็คไปเสียทุกอย่าง เป็นลูกสาวของนักการเมืองผู้กว้างขวางในภาคตะวันออกของประเทศ แม่ของเธอก็เป็นสาวสังคมระดับสูง คำนิยามของเธอคือเจ้าหญิงน้ำแข็ง ด้วยมาดที่ดูสูงศักดิ์และเย็นชาเหมือนมาจากดินแดนที่เหน็บหนาวจากขั้วโลก เคยมีนักเรียนพยาบาลหลาย ๆ คนแซวว่าเครื่องปรับอากาศในห้องทำงานของหมอพลอยนั้นเย็นกว่าปกติ จนทำให้เชื่อได้ว่าหมอพลอยอาจเป็นเจ้าหญิงน้ำแข็งจริง ๆ

และอีกคน ที่ใครหลายคนยกย่องว่าเธอเปรียบเสมือนคู่แข่งที่มีศักดิ์ศรีและเกียรติไม่แพ้หมอพลอยก็คือ ครูเบสท์ ที่ใครหลาย ๆ คนมักเข้าใจผิดเรียกเธอว่าหมอเบสท์ อันที่จริงเธอมีความสามารถพอที่จะเรียนหมอได้ไม่ยาก แต่เธอต้องการเติมเต็มความฝันในสมัยเด็กที่อยากเห็นตัวเองเป็นนางฟ้าพยาบาล ก็เลยเลือกที่จะเรียนในคณะพยาบาลอินเตอร์ ต่อปริญญาโทในสาขาเดียวกันแล้วเกิดเปลี่ยนใจอยากเป็นคุณครู ก็เลยสอบเป็นอาจารย์พยาบาล คอยให้ความรู้ลูกศิษย์ลูกหามากมายด้วยความรักใคร่

เธอเป็นกุลสตรีที่เพียบพร้อม บ้านเกิดของเธออยู่ที่เชียงราย เป็นสาวเจียงฮายแต้ ๆ พ่อแม่ของเธอเป็นข้าราชการระดับสูงในกระทรวงมหาดไทย มีคนแวะเวียนมาจีบขนมเธออยู่ไม่น้อยทีเดียว แต่ก็ถูกสาวเบสท์ปฏิเสธกลับไป เพราะเธอมีโครงการจะไปเรียนต่อปริญญาเอกที่สหรัฐอเมริกาในอนาคตอันใกล้

คำนิยามที่เข้าใจง่าย ๆ เกี่ยวกับหมอพลอยและครูเบสท์ก็คือ คนหนึ่งออกแนวน่ารักและมีเสน่ห์ที่น่าหลงไหล ส่วนอีกคนก็ออกแนวสวยและมีความเซ็กซี่ในตัวเอง แต่ไม่ว่ายังไง ทั้งคู่คือที่สุดของวิทยาลัยพยาบาลแห่งนี้

"สวัสดีค๊าลุงพล ขยันจังเลยนะคะ!!" เสียงทักทายของครูเบสท์ดังขึ้น ทำเอาตาเฒ่าหื่นที่กำลังเคลิ้มถึงเมียหมอคนสวยต้องเรียกสติคืน "ยังไงเสร็จแล้วก็รีบเข้าที่ร่มนะคะ เช้านี้แดดแรงจัง"

"ครับ...เดี๋ยวลุงกวาดเสร็จลุงก็จะไปแล้วล่ะ" ลุงพลยิ้มให้ครูสาวคนสวย แม่เจ้าโว้ย!!! อาจารย์ภัคจิราในชุดเดรสแขนกุดสีดำ โชว์เนินไหลโค้งได้รูป ผมหยักศกทำไฮไลท์สีน้ำตาลอ่อนพลิ้วไหวท้าทายแสงแดด นัยน์ตาโศกของเธอมีเสน่ห์ดึงดูดอย่างประหลาด อายไลน์เนอร์และมาสคาร่ายิ่งทำให้ดวงตาคู่นั้นยิ่งดูยิ่งน่าหลงใหล ริมฝีปากแดงอวบอิ่มและลักยิ้มสวย ๆ ทำให้หัวใจของตาเฒ่าหื่นเต้นไม่เป็นจังหวะ

"ค่ะ เดี๋ยวเบสท์ขอตัวก่อนนะคะ พอดีมีเรื่องอยากจะปรึกษาพี่พลอยสักหน่อย" เบสท์ยิ้มหวานพร้อม ๆ กับพนมมือไหว้ลุงพลในฐานะผู้หลักผู้ใหญ่ของวิทยาลัยพยาบาล ก่อนเดินตรงไปหาหมอพลอยในห้องทำงานทันที

"ครับ ไหว้พระเถอะครับครู" ลุงพลพนมมือไหว้ด้วยรอยยิ้ม แต่นัยน์ตาของมันเหลือบมองเรือนร่างของคุณหมอสาวด้วยสายตาหื่น บั้นท้ายที่สายไปมาทำให้ตาเฒ่าหื่นเพ้อไปไกล และจินตนาการว่าเรือนร่างที่เปลือยเปล่าและพื้นที่ใต้ร่มผ้าของภัคจิราจะน่าค้นหาสักเพียงใด

พอนึก ๆ แล้วไอ้ช่อนตรงเป้ากางเกงมันก็ตุง พอกวาดขยะเสร็จมันก็รีบเอาไม้กวาดและที่โกยขยะไปเก็บ แต่เป้าหมายของมันไม่ได้อยู่ที่ห้องพักนักการภารโรง มันเดินกลับมาที่ห้องพยาบาลเพื่อแอบดักฟังหัวข้อสนทนาระหว่างเจ้าหญิงพลอยพรรณและนางฟ้าภัคจิรา

หากในชาติที่แล้วภัคจิราวดีตกหลุมรักท่านท้าวมีชื่อแล้วไซร้ เหตุไฉนชาตินี้ ยอดอาชาไนย นักรักรุ่นลายครามอย่างนายชุมพลจะไม่ตอบสนองความรักที่นางมีให้เมื่ออดีตชาติ จริงไหมล่ะ?

#########################

"คุยอะไรกันเนี่ยสองสาว?" ลุงพลเอาหูแนบประตูด้วยความอยากรู้อยากได้ยิน ด้วยเพศและวัยของมัน คงเป็นไปได้ยากที่จะเข้าใจหัวข้อที่สองสาวกำลังพูดคุยกัน เพราะมันเป็นเรื่องความสวยความงาม เป็นเรื่องของผู้หญิง ๆ โดยเฉพาะ ซึ่งตาเฒ่านักการจอมหื่นอย่างมันไม่มีวันเข้าใจ
"ถ้าเบสท์ไปอเมริกา พลอยว่าหนุ่ม ๆ ที่ไทยคงเสียใจแย่เลย" พลอยพรรณเริ่มเปิดประเด็นเรื่องส่วนตัวขึ้นมา "ผู้หญิงสวย ๆ อย่างเบสท์เนี่ยคงมีหนุ่ม ๆ มาจีบไม่เว้นวันเลยจริงไหมจ๊ะ?"

"โห...ไม่เลยค่ะพี่พลอย" ภัคจิราส่ายหน้า "เบสท์ไม่อยากวุ่นวายกับเรื่องความรักเท่าไรค่ะ อยากทำงานเรียนต่อมากกว่า"

"อือ...ผู้หญิงเรายังไงก็ต้องสตรองไว้ก่อน" พลอยพรรณเสริม "ด้วยสถานะของพวกเราสองคน คงยากที่จะหาผู้ชายดี ๆ สักคนที่จะเข้ามาในชีวิต คิดแบบนี้ก็ถูกแล้วล่ะ ถ้ามีความรักแล้วมันไม่ดี ก็อย่ามีเลยดีกว่า"

"เอ๋...แล้วเภสัชหน้าหล่อ ๆ ตี๋ ๆ ที่เป็นเจ้าของร้านขายยาหน้าที่ทำงานของเราสองคนเนี่ย ตกลงเป็นอะไรกับพี่พลอยเหรอคะ?" ด้วยความสงสัย ภัคจิราเลยเอ่ยปากถามไปตามตรง "ขอโทษนะคะพี่พลอยที่ต้องถามอะไรแบบนี้ แต่เบสท์แค่สงสัยนิดหน่อย"

"อืม...พี่กรเหรอ?" หมอพลอยทำหน้าเหมือนครุ่นคิดอะไรบางอย่าง "พี่กรเป็นรุ่นพี่สมัยเรียนป.ตรี นะจ๊ะ"

"เหรอคะ?" เบสท์พยักหน้า "ตอนแรกเบสท์คิดว่าคุณกรกำลังจีบพี่พลอยอยู่ซะอีก"

"ก็...ประมาณนั้นแหละจ๊ะ" พลอยพรรณสารภาพ

"ประมาณนั้น...หมายถึงจริงเหรอคะ ว้าย!!!" เบสท์ยิ้มเขิน "แล้วทำไมพี่พลอยถึงไม่รับรักคุณกรไปล่ะคะ เบสท์ว่าคุณกรก็ดูเป็นผู้ชายที่ดีคนหนึ่งเลยนะ"

"มันมีอะไรมากกว่านั้นจ๊ะเบสท์...." หมอพลอยเริ่มทำหน้าไม่สู่ดีนัก จนครูเบสท์รู้สึกได้ "คือพลอย...ไม่ได้รักพี่กร"

"ตายจริง...." เบสท์ทำหน้าเศร้าเมื่อรู้คำตอบ "เบสท์ไม่น่าถามอะไรแบบนี้เลย ขอโทษนะคะพี่พลอย เบสท์ไม่น่าละลาบละล้วงเรื่องส่วนตัวของพี่พลอยเลย"

"ไม่หรอกจ๊ะ..." เริ่มมีรอยยิ้มที่มุมปากของหมอสาวคนสวย "อันที่จริงแล้ว พลอยน่ะมีผู้ชายที่ชอบแล้วล่ะ แต่ไม่รู้ว่าเจ้าตัวจะรับรู้หรือเปล่า?"

"ตายจริง!!!" เบสท์อุทานพร้อม ๆ กับใช้มือป้องปาก "ใครกันนะที่เป็นผู้ชายที่โชคดีคนนั้น"

"เอ่อ...ถ้าเบสท์รู้เบสท์อยากบอกใครนะ" พลอยพรรณยิ้มเขิน "คือพลอย...รัก....ลุงพล"

"ห๊า!!!" คราวนี้เบสท์ถึงกับตกใจจนเผลออุทานออกมาเสียงดัง "พี่พลอย!!!พี่พูดเล่นใช่ไหมคะ!!!ลุงพลที่เป็นนักการภารโรงแก่ ๆ คนนั้นเหรอ!!!"

"โถ...ยอดรักของลุง ลุงก็รักพลอยเหมือนกันนะคนดี" ลุงพลที่แอบฟังด้านนอกอมยิ้มด้วยความภูมิใจ ที่ในที่สุดหมอพลอยก็ยอมเอ่ยปากคำว่ารักใครบุคคลที่สามนอกเหนือจากมันได้รับรู้สักที แต่ที่พิเศษที่สุด คือการที่หมอพลอยบอกรักลุงพลให้ครูเบสท์ฟังเนี่ยแหละ!!!

"พี่พลอย? ขอโทษนะคะพี่? พี่พูดจริงใช้ไหม?" ภัคจิราเหมือนไม่เชื่อในสิ่งที่ตัวเองได้ยินจากปากของหมอพลอยที่เธอเคารพเหมือนพี่ที่แสนดีคนหนึ่ง "พี่พลอยรักลุงพลจริง ๆ เหรอ?"

"ใช่...พลอยรักลุงพล" พลอยพรรณสารภาพ "และพลอยอยากจะบอกเบสท์ให้รู้ไว้ ณ จุดนี้เลยนะว่า โลกนี้มีผู้ชายดี ๆ มากมายที่ดีพร้อมสำหรับเบสท์ แต่ได้โปรด อย่าพรากลุงพลไปจากพลอยนะ พลอยเห็นบางอย่างในตัวเบสท์ เห็นสายตาของลุงพลที่มองเบสท์ ไม่ช้าก็เร็ว สักวันหนึ่ง เบสท์จะพรากตัวและหัวใจของลุงพลไปจากพลอย พลอยเชื่อแบบนั้น"

#########################

"ลุงพล...จะแอบฟังอีกนานไหมคะ?" พลอยพรรณเหลือบไปมองประตูทางออก "หมอรู้นะคะว่าลุงแอบฟังอยู่ด้านนอก"

"อ่าวเฮ้ย!!" ลุงพลถึงกับสะดุ้ง เพราะไม่คิดว่าหมอพลอยจะรู้ว่ามันกำลังดักฟังอยู่ พอรู้ว่าทุกอย่างมาถึงขนาดนี้แล้ว ตาเฒ่าหื่นเลยตัดสินใจเปิดประตูเข้าไปเพื่อเผชิญหน้ากับสองสาวที่ได้รับการขนานนามว่าเป็นเจ้าหญิงและนางฟ้า

"ลุงพล!!!" เบสท์แทบไม่เชื่อสายตา เมื่อเห็นตาเฒ่าหื่นปรากฏตัวตรงหน้า "นี่มันอะไรกันคะ พี่พลอย? ลุงพล? ทั้งคู่กำลังวางแผนอะไรกันคะ? จะทำอะไรเบสท์?"

"ดูซิ...เบสท์กลัวลุงใหญ่เลย" หมอพลอยโอบกอดและซบหน้าที่ตักของลุงพลเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ "ลุงจะไม่รักเบสท์มากกว่าที่รักพลอยใช่ไหมคะ?"

"ไม่หรอกจ๊ะ...." ลุงพลยิ้มหวาน พลางเอื้อมมือลูบศีรษะหมอสาวคนสวยแล้วจูบที่หน้าผากพลอยพรรณ "ยังไงสำหรับลุง หมอพลอยคือที่สุดของลุงอยู่ดี"

"ไม่ให้เรียกหมอแล้ว...มันดูห่างเหินจัง" หมอพลอยประท้วง "เรียกเมียดีกว่า นะคะลุงพล...เรียกเมียนะ ไม่เรียกหมอแล้ว"

"จ๊ะ...เมียรักของลุง" ลุงพลลูบไล้เรือนผมของหมอพลอยเมียรักที่ยอมเป็นเมียมันแต่โดยดี พลอยพรรณหลับตาพริ้มยิ้มหวานโอบกอดตาเฒ่าหื่นแน่น

"งั้นจากนี้ไปเมียเรียกลุงว่าผัวนะ..." หมอพลอยเหลือบมองหน้าลุงพลด้วยความเสน่หา "นะคะผัวขา...ผัวของเมีย"

"จ้า..." ลุงพลยิ้มร่าด้วยความภูมิใจ "ออดอ้อนผัวแบบนี้ จะให้ผัวไปรักไปหลงใครได้อีกล่ะ เมียทั้งสาวและสวย และเพียบพร้อมไปเสียทุกอย่าง ผัวแก่ ๆ คนนี้จะไม่รักไม่หลงได้ยังไงล่ะ?"

พลอยพรรณไม่ตอบอะไร หญิงสาวเหลือบมองภัคจิราด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกที่เหนือกว่า เพราะท้ายที่สุดแล้ว ไม่ว่ายังไงลุงพลก็ต้องเลือกเธอเป็นนับเบอร์วันอยู่ดี

"พี่พลอย? ลุงพล? รู้ตัวไหมคะว่ากำลังทำอะไรอยู่" ครูเบสท์เพิ่มโทนเสียงให้ดุขึ้น "เอาเป็นว่าเบสท์ไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น แต่เบสท์จะเตือนเป็นครั้งสุดท้ายนะคะ หลีกทางเดี๋ยวนี้ ไม่เช่นนั้น..."

"ไม่เช่นนั้นจะทำไมเหรอเบสท์?" หมอพลอยผละออกจากอกของลุงพล ร่างสูงกอดอก ยืดตัวตรงมองหน้าอีกฝ่ายอย่างท้าทาย "ไม่ว่ายังไงเบสท์ก็ต้องแพ้พี่อยู่ดี ยอมรับความจริงซะเถอะ ว่าลุงพลน่ะรักพี่มากกว่าเบสท์"

#########################

เมื่อชุดเดรสสีดำลงไปกองกับพื้น ภาพที่ลุงพลเห็นก็คือเรือนร่างของสุภาพสตรีที่ชื่อภัคจิราในชุดชั้นในลายลูกไม้สีเนื้อที่งดงามและสวยได้รูป ครูเบสท์จะมีสีผิวที่เข้มกว่าหมอพลอยเล็กน้อย หน้าอกหน้าใจของเธอมีขนาดพอดีมือ หน้าท้องของเธอเนียนราบ โดยเฉพาะรูบุ๋มตรงท้องน้อย มันช่างเร้าอารมณ์ตาเฒ่าหื่นอย่างชุมพลเสียเหลือเกิน

"เบสท์...ไม่เคยเลยกับเรื่องแบบนี้" ภัคจิราใช้มือทั้งสองข้างปิดหน้าอกหน้าใจของเธอ "อย่ารุนแรงกับเบสท์นะคะพี่พลอย ลุงพล"

"จ๊ะ...ลุงจะไม่รุนแรงกับเบสท์แน่นอน" ลุงพลเดินตรงเข้าไปหาครูเบสท์แล้วใช้มือเสยปอยผมที่ปิดหน้าอาจารย์สาวคนสวย "ที่ผ่านมาครูเบสท์สอนวิชาความรู้ให้ลูกศิษย์ลูกหามาเยอะแล้ว จากนี้ไป ลุงพลจะขออาสาสอนวิชารักให้ครูเบสท์บ้างนะครับ"

แล้วลุงพลก็โน้มศีรษะหอมแก้มอาจารย์สาวคนสวยที่พยายามเบี่ยงตัวหลบ แต่สุดท้ายก็หลบไม่พ้น ริมฝีปากของลุงพลสัมผัสกับพวงแก้มแดงระเรือของครูเบสท์คนสวยที่กำลังยืนตัวสั่นสะท้านด้วยความหวาบหวิว อีกไม่กี่อึดใจข้างหน้าเธอกำลังจะต้องสูญเสียพรหมจรรย์ให้กับชายที่เธอแอบรักเมื่อชาติที่แล้ว

"ถ้าพี่พลอยไม่ว่าอะไร...." เบสท์เหลือบมองลุงพลตาแป๋ว "เบสท์พร้อมยินดีมอบพรหมจรรย์ให้ลุง ยอมมอบกายมอบใจให้ลุง และเบสท์จะขอซื่อสัตย์และรักลุงเพียงคนเดียวตลอดไปนะคะ เบสท์ยินดีจะเป็นอีกคนที่ช่วยพี่พลอยดูแลลุงพลนะ"


ลิงค์อยู่ด้านล่างครับครับ

ฝันหวานจริงๆนะลุงพล

[ธีระยุทธ]

สวิงเลยคับลุงพล

ตอนที่รอคอยก็มาถึงแล้ว
ลุ้นๆ

แหม่ๆ ลุงพลแบ่งผมสักคนเถอะ นะ 555

อันนี้แค่ฝัน ต้องลุ้นไปฉากสุดท้ายเลย ครูเบสคือลาสบอส

ขอบคุณมากๆครับ ต้องหาเตรียมทิชชู่ไว้แล้วครับแบบนี้ น้ำจะหมดก่อนวัยอันควรหรือเปล่านะครับ

นี่ขนาดฝันนะนี่ได้เอาจริงจะขนาดไหน

อ่านคำนำแล้ว  ต้องแห้งตายคามืออีกแล้วเรา555

น่าสงสารชะตากรรมของลุงพลที่ยอมเสียสละน้ำตัวเอง เพื่อช่วยชีวิตสาวๆ

ทำร้ายจิตใจกันได้ลงคอ  น้องพลอย หรือเบสต์  ยากจะตัดสินใจ

เป็นฝันที่ลุงทำให้คนอ่านหลายคนฟินกันเลยนะเนี่ย รอมานาน

ที่อ่านตอนยังไม่โหลดนี่ตาพลฝันแน่ๆ
ทำให้เราคล้อยตาม

ได้แบบหมอนะ แค่ฝันก็เอาเว้ย 5555

ความฝันยังไม่สนุกเท่าของจริง รอของจริงนะลุงพล