สนุกครับ พลิกไปมาจนเดาไม่ถูกไม่กล้าที่จะเดาแล้ว เขียนเป็นนิยายเรื่องยาวได้เลยครับ

คู่พระนางน่ารักนะครับ (ขอบคุณคนเขียน) มีพระนางกี่คู่ที่มีเซ็กส์แล้วมานั่งวิเคราะห์ความสัมพันธ์กัน

เรื่องเดินนุ่มละไมดี แหม่มมแล้วที่เป็นบรรณารักษ์ อ่านหนังสือเยอะ วิเคราะห์นิสัยคนได้ดี อ้ะ อยากตอบคำถามแล้วล่ะครับ

สนุกดี

ชอบอ่านของคุณจิ๋วนะ ละเอียดอ่อนเป็นธรรมชาติดี

หาร้านอาหารที่แม่ครัวแต่งแบบนี้ ทานดีกว่า

  ลึกซึ้งมาก ต่างฝ่ายต่างไม่ยอมพลั้งพลาดกันเลย

อยากให้แต่งต่ออีกครับ อ่านแล้วได้อารมณ์มาก

สุดยอดเซกส์ซี่จริง ๆ คุณแหม่มนี่ ไม่อยากดูหนังแต่อยากต่ออีกยก

ไม่ออกไปไหน เพราะไม่อยากไปบังเอิญเจอใครครับ

เดาไม่ออก เลยคับ สุดท้ายจะเปนยังไง

น่าจะนอนดูหนังต่อกันที่บ้านนี่แล่ะม้้งครับ

หนังไม่ดูแล้วดูแหม่มดีกว่า

เรื่องนี้มีซ่อน ตอบคำถามขออ่าน แล้วจะมองเห็นค่ะ
ใครไม่ตอบ ไม่พูดด้วยอีก 3 ปี     
คุณคิดว่า เพราะอะไร แหม่มถึงไม่อยากไปดูหนังกับพล

คำแนะนำ ^^  อ่านใหม่รวดเดียวสี่ตอน จะได้อรรถรสกว่านะคะ  อิอิ
   



======================================================================
วันหยุดของแหม่ม  #03
======================================================================
ความเดิมตอนที่แล้ว
..........
"อยากพาแหม่มไปอวดคนอื่นหรือเปล่าคะ"
"มันก็ไม่เชิง ....อวด  แต่ถ้ามีแฟนสวย ๆ อย่างคุณแหม่ม ก็น่าอวดอยู่นะครับ"
"แหม๋ อย่ามาทำปากหวาน  ถ้าไปเจอเพื่อนคุณ  คุณจะแนะนำแหม่มว่าอะไรคะ"
"แล้วแหม่มอยากให้ผมพูดว่าอะไรหล่ะครับ"
"....ไม่ต้องพูดก็ได้มั้งคะ.... แค่เราไม่ออกไปไหน ก็ไม่ต้องพูดแล้ว"
"...เอ่อ  มีอะไรหรือเปล่าครับ"  แหม่มไม่ตอบ... นิ่งไปครู่นึงก่อนจะเอ่ยต่อ
"...ก็แค่แหม่มยังไม่พร้อมเจอใคร มั้งคะ"
"ทำไมหล่ะ  แต่ว่าโลกมันคงไม่กลมขนาดนั้นมั้งครับ"
"ก็ว่าไม่ได้นะ  ....อะไรๆ ก็เหนือคาดหมายได้ทั้งนั้น......
..... วันนี้แหม่มยังไม่อยากไปไหน ได้ไหมคะ"
"คร้าบผม ผมยอมแพ้แล้ว... แล้วแหม่มอยากจะทำอะไรหล่ะครับ"
"เก๊าะ นอนคุยกัน"
"หะ  เอางั้นเลย...... จะว่าไป ผมไม่เคยเปลือยกาย นอนคุยกับใคร นานขนาดนี้มาก่อนเหมือนกัน"
"งั้นก็แสดงว่าเคยมีประสบการณ์มาก่อนแล้ว ถ้าอย่างนั้นเราก็น่าจะมีเรื่องที่คุยกันได้เยอะเลยสินะคะ"
..............................................................................


"ผมถามคุณบ้างได้ไหม"
"ถามได้ค่ะ แต่จะตอบรึป่าวนี่..  อีกเรื่องนะคะ"
"อ้าว  ทีผมยังตอบทุกคำถามเลย"
"คุณไม่ตอบบ้างก็ได้ แต่คุณเป็นคนดีไงเลยตอบตลอด น่ารักออกค่ะ"
"ยอมก็ได้ครับ เอาเท่าที่คุณแหม่มจะบอกได้ ก็ดีเหมือนกันค่อย ๆ เรียนรู้"
แหม่มหัวเราะ
"แล้วพล อยากรู้อะไรคะ"
"ทำไมคุณอยู่ที่นี่คนเดียว"
"ก็แหม่มชอบอยู่คนเดียว นี่คะ"
"แล้วนี่ จะไม่มีใคร  หมายถึงพี่ชายคุณ แวะมาที่นี่เลยใช่ไหม
.. คือขอโทษที่เพิ่งถามนะครับมันน่าจะถามไปก่อนหน้านี้แล้ว ..."
พลหัวเราะแหะ ๆ แก้เก้อ
"ไม่มีหรอกค่ะ  ไม่มีใครมารบกวนเราหรอก ถ้าคุณกังวลเรื่องนั้น"
"เปล่าครับ  แต่ว่าผมก็กลัว ๆ พี่ชายคุณจะไม่พอใจ"
"โต ๆ กันแล้ว  เขาเข้าใจค่ะ  แต่ถึงไม่เข้าใจ แหม่มก็ไม่สน
แหม่มรับผิดชอบตัวเองได้ ไม่ใช่วัยรุ่น ริมีรักครั้งแรกสักหน่อย"
"ครับผม สาวคนเก่ง"
พลใช้ริมฝีปาก จูบไปที่แก้มของแหม่ม
"เหงาไหม"
"มีคุณพลอยู่ตอนนี้  ไม่เหงาหรอก"  แหม่มอมยิ้ม
"อยากให้ผมแสดงตัว  หรือรับผิดชอบไหม"
"ยังไงคะ"
"ก็เดินไปบอกพี่ชายคุณ ว่าคุณเป็นแฟนผม"
"แหม๋ เอาไว้อีกสักพักก็ได้ค่ะ  เผื่อคุณเปลี่ยนใจ"
"คุณไม่อยากให้ผมอยู่กับคุณไปตลอดเหรอ"
.... แหม่มไม่ตอบ..
เธอขยับตัวมานอนตะแคง เอามือซ้ายท้าวศีรษะไว้
เพื่อให้มองหน้าพลที่กำลังนอนหงาย  แต่หันหน้ามาทางเธอให้ชัดๆ
"ยังไม่ตอบนะคะ  เป็นเรื่องของอนาคต ยังไม่รู้เหมือนกันค่ะตอนนี้"
"เดี๋ยวนะครับ...  แปลว่าคุณไม่ได้รู้สึกอะไรกับผมเหรอ"
"ก็รู้สึกดีไงคะ คุณน่ารักมากเลย"
"ผมพัฒนาความรู้สึกดีเป็นอย่างอื่นได้ไหม"
"เช่น..."
พลเริ่มอึกอัก
"รัก"
"ไม่คิดว่าเร็วไปเหรอคะ"
"อ้าว นอนกับผม นี่มันก็ไม่เร็วไปเหรอ"
แหม่มใช้สองนิ้วคีบจมูกพลเบาๆ โยกไปมาเล่น ๆ
"นี่ไม่ใช่ครั้งแรกนะคะ สำหรับเราสองคน"
"มันก็จริง นะครับ แต่ว่า.."
"เราคุยกันถูกคอ  ตอนนี้ก็ดูเหมือนจะพูดกันได้หลายเรื่อง
แล้วคุณก็ไม่ได้รังเกียจรังงอนอะไรแหม่ม... แล้วจะเอาอะไรอีก"
"เอ่อ.. นั่นสิ .. แต่ทำไมผมยังรุ้สึกแปลก ๆ อยู่ดี"
แหม่มยื่นหน้าเข้าไปหอมแก้มเขาทีนึง
"พ่อคนขี้สงสัย...  ที่คุณว่าแปลกคงเพราะแหม่มไม่ได้คิดเหมือนสาวคนอื่นของคุณละสิ
เจอกันครั้งแรก ก็ฟัดกันแล้ว  แล้วยังไม่ผูกมัด ไม่ต้องแสดงความรับผิดชอบอีก
ฟังดูเหมือนเจอสาวในฝัน ที่ฟันแล้วทิ้งได้.... แต่คุณก้อไม่อยากเอาเปรียบแหม่ม
และไม่อยากให้แหม่มคิดอย่างนั้นใช่ไหมคะ"

"ก็ที่ผมเจอ จะมีอะไรกันได้นี่ ต้องรอ รักกันก่อน ซึ่งอันนี้ก็เข้าใจ คนเราคิดไม่เหมือนกัน
ไหนจะเรื่องทางสังคม เรื่องจริยธรรมอันดีที่ควรกระทำ  แล้วพอมีอะไรกันแล้ว
ก็ต้องแสดงความรับผิดชอบ แต่คุณก็ไม่ต้องการอีก
นี่เห็นผมเป็นของเล่น เป็นดอกไม้ริมทางหรือเปล่าเนี่ย"
พลแกล้งประชด เขาพูดยิ้ม กึ่งเล่น กึ่งแซว แหม่มนอนมอง แล้วก็หัวเราะน้อยๆ

"ม่ะ งั้นเรามาวิเคราะห์เรื่องนี้กัน" แหม่มกอด อก นอนคว่ำหน้าลง
แล้วก็ซุกหน้าลงไปบนที่นอน พร้อมกับยกขาช่วงน่องล่างตีขึ้นลงไปบนเตียงนุ่ม ๆ
ราวกับว่ากำลังตีขาว่ายน้ำเล่น แต่เธอกำลังใช้ความคิด
"น่าสนใจ  ใครจะเป็นของเล่นของใครกันน๊า"  พลทำท่าคิดตาม

"เราต้องวิเคราะห์ฝ่ายตรงข้าม โอเคมะ"
"ครับ"
"ขอแหม่มพูดก่อนนะคะ ..."พลพยักหน้า
"คุณขับแท็กซี่ แต่ที่จริงเป็นทหาร  ก็แสดงว่าขยัน ไม่เลือกงาน ทำอะไรได้ก็พร้อมจะทำ"
"อาหะ"
"แล้วคุณมาขับแท็กซี่เพราะอะไรคะ"
"เอาเป็นผมทำไปเพื่อฆ่าเวลา"
"ทั้งที่มีอาชีพมั่นคงแล้ว แต่มาขับแท็กซี่เพื่อฆ่าเวลา
ก็เป็นไปได้หลายอย่าง เช่นขยันโดนนิสัย ต้องการเงินใช้ 
หรือไม่ก็มีปัญหาที่คิดไม่ตกจนต้องหาอะไรทำเพื่อให้ลืมคิดถึงเรื่องเหล่านั้น
แหม่มขอเลือกข้อนี้ เพราะถ้าคุณต้องการเงินทำอย่างอื่นน่าจะได้เงินมากกว่านี้
แต่นี่คุณกลับเลือกอาชีพเสริมที่ค่าตอบแทนไม่ได้เป็นกอบเป็นกำ อ้อ หรือว่า
กำลังสืบราชการลับอยู่ แต่ถ้าปฏิบัติหน้าที่แบบนั้น ไม่น่าหิ้วสาวเข้าโรงแรมได้
คุณไม่ได้เป็นคนเหยาะแหยะ หรือไขว้เขวง่าย ถ้าต้องทำเรื่องที่มันคอขาดบาดตาย"
พลเริ่ม.................อึ้ง อึ้ง
"ฉันพูดถูกบ้างไหม"
"ครับผม ที่จริงผมเพิ่งโดนเทมา เมื่อสองสามเดือนที่แล้ว
พี่ที่รู้จักกันมานาน เป็นคนแนะนำมา
การกินเหล้ามันก็แค่ช่วยให้ลืมได้ชั่วครั้งชั่วคราว หายเมาก็กลับมานึกถึง คิดถึงใหม่
ให้ออกไปพบปะผู้คนมั่ง อย่ามัวแต่จมอยู่กับที่เดิมๆ  อยู่กับความคิดที่เป็นความทุกข์
บางครั้งการเปิดโลกไปพบกับผู้คน เรื่องราวของแต่ละคน ก็ช่วยให้คลายทุกข์ลงไปได้
พี่เขาว่ามาอย่างนี้ผมเลยหาอะไรที่ไม่ต้องผูกมัดมาก ไม่ต้องรายได้เยอะก็ได้ ลองทำดู"

"แต่ที่จริงแล้วพี่เขาก็บอกกับผมเองแหละว่า
'กูทนมานั่งแดกเหล้ากับมึงทุกวันไม่ไหวแล้วว่ะ เป็นตับแข็งไม่เท่าไร
แต่เสื่อมสมรรถภาพขึ้นมา พวกเมียๆพี่ก็น่าสงสารแย่เลย
นี่ก็ไม่ได้ทำการบ้านมานานแล้ว เพราะมั่วแต่มานั่งแดกเหล้ากะมึงเนี่ยแหละ
ไปขับแท็กซี่เลยไป๊ จะได้รู้ว่าคนอื่นก็มีทุกข์ยิ่งกว่ามึง หรือบางทีอาจจะเจอสาวๆ
ตรงสเปกมึงก็ได้ มึงจะได้ปลดปล่อยให้ลูกๆมึงได้ออกไปเที่ยวบ้าง'
โดนด่ามาประมาณนี้น่ะครับ"

"งั้นแหม่ม ก็สรุปได้ว่า คุณเป็นคนน่ารัก น่าสนใจ มีเสน่ห์ด้วยน๊า
ใครเทคุณมานี่ แหม่มละอยากจะสมน้ำหน้าให้ ที่ไม่เห็นคุณค่าของคุณ

ตั้งแต่คืนแรก คุณก็สุภาพ คุณไม่ได้ทำร้ายร่างกายฉัน เป็นเซ็กซ์ปรกติ
ออกจะถนุถนอมด้วยซ้ำ แล้ววันนั้นคุณก็ไม่ได้ตะกละตะกราม แบบเห็นแก่ตัว
แต่คุณน่ารักอ่ะดูแลแหม่มดี  แล้วการที่คุณกลับมาหาแหม่มที่บ้านอีกนี่
ก็พิสูจน์ได้ว่า คุณมีความจริงจัง ที่จะคบหา เรียกได้ว่าฝ่ายชายเริ่มก่อนนะ
วันนี้ บุกมาถึงบ้าน แล้วทำไมฉันจะไม่ตอบแทนความน่ารักนี้ไปบ้างหล่ะ"

"แหม่ แค่เจียวไข่ให้ทาน หรือหอมแก้ม ผมก็ดีใจจะแย่แล้ว
แต่อย่าลืมนะ ผมจะมาชวนไปดูหนัง"

"ได้ค่ะงั้นกลับไปเริ่มใส่เสื้อผ้า" แหม่มทำท่าจะลุก เหมือนประชด
พลรีบคว้าตัวเธอมากอดไว้
"ไม่สิ ไม่งอนสิ  โอ๋ๆๆๆ ผมว่าคุณให้สิ่งที่มีค่ามาก ๆ มา
มากจนผมกลัวว่า มันจะมากเกินไปต่างหาก"

"เห็นไหม... คุณรู้คุณค่าของความสัมพันธ์ของเรา ดีขนาดนี้ คุณไม่ทิ้งขว้างฉันแน่ๆ
แล้วจะมัวรีรอทำไม มีของไม่ใช้งาน พาลจะเสียดายเวลา
ฉันเสียเวลากับการรอคอยไปนานแสนนาน จน ... ฉันไม่อยากรออะไรอีกแล้ว
ถ้ารู้ ถ้ามั่นใจได้ ลงมือทำเลย อย่ารอ..
แล้วก็อีกอย่างหนึ่งก็คือ... สถานะตอนนี้ฉันเลือกมากไม่ได้หรอกค่ะ"
หล่อนตอบพร้อมส่งสายตายิ้มหวาน ออกจะขบขัน
"เจอผู้ชายดี ๆ ก็ดีใจจะแย่ละ ... ลีลาเด็ด อึด เก่งอย่างนี้อีก
แหม่มว่า... แหม่มจองไว้ก่อนดีกว่า ... อิอิ
อ่ะ ทีนี้ก็ตาคุณวิเคราะห์บ้าง"

====================


====================
ถึงท่านนักอ่านที่น่ารัก
   เมื่อปีที่แล้วตั้งใจว่าจะแต่งเรื่องเกี่ยวกับอาหาร มีฉากเป็นว่า เหตุเกิดในห้องครัว
ค่อยๆ ไล่ไปค่ะ ในชีวิตประจำวันเราอยู่ตรงไหนกันมั่ง ค่อยๆ เอามาจิ้นไปเรื่อยๆ
ทีละฉากๆ แต่ละที่เอาให้ครบทั้งบ้าน 555  แต่ว่า มีอุบัติเหตุแห่งชีวิตหลายเรื่องอยู่
ติดงาน ติดเกมส์ ติดช้อปปิ้ง ติดโน่นนี่นั่น แล้วก็มีช่วงหมดอารมณ์จะเขียนอยู่เหมือนกัน
เลยหายไปซะ.... นานเลย เหมือนที่ท่านแซวกันมาว่าไรท์หายไปคลอดลูกมา 55555
เอิ๊กๆ  น่ารักจริงๆ ท่านจิ้นเก่งจริงๆ แต่เปล่าค่ะยังอวบๆ เหมือนเดิม ^^
เอาเป็นว่า จังหวะชีวิตมันไม่ลงตัว + ปัญหาเรื่องงาน + อื่นๆอีกมากมาย
จึงต้องขออภัยเป็นอย่างสูงที่เรื่องนี้ ทิ้งช่วงห่างไปนานมาก แล้วก็ยังรับปากไม่ได้
ว่าจะเรื่องที่มาจ่อคิวจะอีกนานไหม  เพราะเจ้านายปัจจุบันบอก u ต้องอยู่ต่อ
   ลึกๆ ก็ดีใจนะ ที่เขาชอบ  แต่อีกใจก็อยากจะไปให้พ้น ๆ แล้ว
นี่ก็แกล้งไม่ส่งงาน งานไม่เสร็จ เยอะแยะไปหมด  ยังจะให้อยู่ต่ออีกทำไมเนี่ย เห้อ
ตอนนี้ทำงานแบบไม่กลัวเขาไล่ออก (เมื่อก่อนกลัวมาก) เมื่อไหร่เขาจะไล่ออกสักที
แต่วันนี้อยากให้งานเขียนออก เลยไปจก editor มาตรวจเร่งด่วนให้ พอโอเคปุ๊ป ก็มา
โพสทันที แต่ก็กลัวนะคะว่าอ่านแล้วจะไม่ฟิน   ก็เลยเตรียมลิงค์ไว้ให้
อ่านใหม่ทั้งหมดต่อเนื่องกัน น่าจะได้อรรถรสดีกว่า  แต่ถ้ามันผิดพลาดยังไง
เอ่ยมาได้เลยนะคะ ไรท์จะเอาไปปรับปรุงค่ะ ขอบคุณล่วงหน้าที่แนะนำด้วยค่ะ
 
และขอบคุณมาก ๆ  สำหรับท่านที่ยังรอ ยังจำกันได้ และยังติดตามงานอยู่
ว่างๆ เชิญบ่นไรท์กันได้ที่ ในห้องนั่งเล่นนะคะ ^ ^
เพราะกะว่า ถ้ายังออกงานหลักไม่ได้ อาจออกอย่างอื่น มาแทนให้ แต่ต้อง
ไปติดตามดูในห้องนั้นน่ะค่ะ
by จิ๋ว
===================

หู้ยเจออหารชั่นดี