เอาล่ะครับ มีตัวละครใหม่มาอีกคนแล้ว หุหุ

ขอบคุณมากนะครับภาพสวยสนุกดีแปลได้ดีมาก

ลุงทำบุญด้วยอะไร ได้เป็นสิบแน่ๆ

[
"งั้นบอกหนูมาตามตรง...หนูเป็นลูกใคร....."
"กุ้ง............"  คนพ่อเรียกชื่อลูกสาว สั้น ๆ
"หนูอยากได้ยินจากปากพ่อ...........หรือจะให้ยายเป็นคนพูด....หนูถามยายมาแล้วนะ....."
"..............." คนพ่อนิ่งเงียบแล้วมองหน้าลูกสาว "ถ้าพ่อพูดแล้ว หนูจะยังรักพ่อ...จะนับพ่อ เป็นพ่อไหมลูก"  คนพ่อกล่าวด้วยความรู้สึกกังวล
"หนูสัญญา....ถ้าพ่อพูดความจริง...."   เด็กสาวรอคำตอบ ความจริงเธอไม่เคยถามหรือพูดคุยอะไรกับยาย คนพ่อหลงทางลูกสาวเสียแล้ว
"หนูไม่ใช่ ลูกพ่อ กุ้ง หนูคือเด็กที่ติดท้องแม่จิตมาก่อนที่จะแต่งงานกับพ่อ....กุ้ง....แต่พ่อก็รักลูกนะ....."
"ที่ผ่านมาพ่อรู้มาตลอด...."
"พ่อรู้..ถึงแม้ว่าแม่จะไม่บอก...." ลูกสาวกราบลงที่ตักของพ่อ
"ขอบคุณค่ะพ่อที่ดูแลหนูเหมือนลูกมาตลอด" เด็กสาวกล่าวน้ำตาไหลนอง คนพ่อเช็ดน้ำตาให้ลูก
"รู้แบบนี้แล้ว กุ้งยังจะรักนับถือพ่อเหมือนเดิมไหมลูก...."
"ค่ะพ่อ...."   ลูกสาวตอบ  ในอ้อมกอดของพ่อ....." หนูไม่น่าไปอ่านบทความในหนังสือนั่นเลย หนู่ไม่น่ารู้เรื่องนี้เลย....." ลูกสาวกล่าวเสียงสั่น ปนสะอื้น
.....................................
การอยู่ การกิน การนอน ทุกอย่างก็ยังเหมือนเป็นปกติ ทุกครั้งที่มีงานบุญ แม่จิตก็ออกไปเฮฮากับเพื่อนตามปกติ กุ้งเด็กสาววัย 16 และ น้องชายวัย 14 กับพ่อ ก็นอน อยู่ห้องโถงหน้าจอ ทีวี 20 นิ้วตามปกติ เมื่อลูก ๆ หลับ คนพ่อก็ลุกไปปิดไฟ ปิด ทีวี แล้วกลับมานอนคั่นกลางตามปกติ เมื่อดึกเข้า ลูกสาวก็เบียดเข้ามาหาพ่อตามปกติ
แล้วพ่อก็กอดลูกสาวตามปกติ
   แต่สิ่งที่ไม่ปกติคือความรู้สึก ความรู้สึก อบอุ่น ปลอดภัยในอ้อมกอดพ่อ จากที่เคยเป็น กลับกลายเป็นความวาบหวิว พ่อที่เคยจูบหน้าผากเบา ๆ แล้วบอกหลับฝันดีนะลูก กลับไม่เพียงแค่จูบหน้าผาก
   ทำไมต้องหอมแก้มด้วย  ทำไมพ่อต้องเอาริมฝีปากมาแตะที่ริมฝีปากเรา ทำไมต้องดูดเลียที่ริมฝีปากเรา
กุ้งคิดด้วยความรู้สึกสับสน "ทำไมเราต้องเอาลิ้นไปเล่นกับลิ้นของพ่อ
"พ่อจ๋า....." กุ้งถึงกับเผลอคราง เบา ๆ เมื่อพ่อ เอามือจับที่อกอวบ แทนที่จะขัดขืน แต่กลับแอ่นรับ ตาคอยชำเรืองดูน้องชาย ที่นอนอยู่ด้านข้าง  ความรู้สึกสัมผัสจากคนที่เธอเรียกว่าพ่อมาตลอด 16 ปี พลันเปลี่ยนไป หลังจากที่เธอได้รับรู้ ว่า ผู้ชายคนนี้แท้จริงแล้ว หาไช่พ่อของเธอ ความรู้สึก ซาบซึ้งในพระคุณที่เขาก็รู้ แต่เขาก็เลี้ยงดูเธอเหมือนพ่อแท้ ๆ มาตลอด
   ไม่มีคำพูดจา มีเพียงเสียงระบายลมหายใจ ไม่มีการพูดคุย มีเพียงการเคลื่อนไหวของร่างกาย นิ่ม ๆ ช้า ๆ
ผู้ชายที่เธอเคยนอนหนุนแขน บัดที่คล่อมทับบนตัวเธอ เนินอกอวบที่เคยมองดูตัวแองแล้วคิดแบบขำ ๆ ว่าวันหนึ่ง ถ้าเธอมีลูก แล้วลูกต้องดูดนมเธอ เหมือนที่เธอเคยเห็นผู้ใหญ่ให้นมลูก แต่ตอนนี้คนที่ได้ดูดกินมันกลับไม่ใช่ลูก เป็นผู้ชายที่เธอเรียกว่าพ่อมาตลอด 16 ปี
   วัย 16 ไช่ว่าเธอจะไม่รู้ว่า อะไร เป็นอะไร แต่แทนที่เธอจะขับขืน เธอกลับแอ่นรับปากที่ดูดอมอยู่นั่น อยากให้เขาได้กิน กลัวว่าเขาไม่อิ่ม 
   เสียงถอนลมหายใจของเด็กชายวัย 14 ที่ดึงผ้าห่มมาปิดหัวแล้วพลิกตัวหันไปอีกข้าง ทำให้ทั้งสองอยุดการกระทำ ทันไปมองเด็กชาย แล้วนิ่ง คนพ่อค่อย ๆ ดึงผ้าห่มมาคลุมร่าง ตาตอยจ้องมอง เมื่อเห็นลูกชายนิ่ง
ก็หันมาทางลูกสาวต่อ กุ้งโอบกอดร่างที่ทาบทับอยู่บนตัวเธอแน่น กางเกงนอนถูกถอดลงไปกองที่หัวเข่า
ขาข้างหนึ่งเธอขยับออกจากเสร็จแน่

อ่านค้างไว้ตอนที่ 10 ตั้งเกือบปี เพื่งมาเห็นตอน 11

โหได้ลูกกุ้งตั้งนานแล้ว

 ::Glad::ยอดดดดดดดดดดดดดดดด

 

คค

เสียดายลูกปลัดจริงๆ ไม่น่าย้ายเล้ย

จัดไปอีฟ

นางเอกของเรื่องก็คือลูกสาวที่ไม่ใช่ลูกสาว

เยี่ยมครับ แต่งได้สนุกมากแถมมีปมตลอด

ขอบใจจ้า

สงสารลุง