ร้อนแรงกันทั้งครอบครัวจริงๆ 

เมย์กับรินทร์จะรอดจากตาคำไม่แล้วเด็กที่แลกละ

ผมก็ว่าแปลกๆ ตั้งแต่คุณนายลุกมาเจอน้องรินตอนตี5 แล้วครับ แต่ไม่สงสัยจนมีแย้มเมื่อตอนก่อนหน้านี้

หญิงบ้านนี้ เร้าร้อนทุกคน

เป็นห่วงแบมตะหงิดๆ

ตาคำมาไงเนี่ย

[jacksanova.chaimanee]

ตาคำมาทางโค้งเรย

เอาแล้วไงเนื้อหาเริ่มซับซ้อนน่าติดตามมากกว่าเดิมอีก

คุณแม่ ก็ไวไฟเหมือนลูกๆ พ่อ แม่พอกัน

คุณแววโดนซะละ

 

มุมมืด  ตอนที่ 11
..........   ...................  ...................
/ สักเท่าใด คนเราก็มีโอกาสพลาดได้เสมอ...../ />......................................................
......................................................
ข้อดีของลุงเฉย คือ แกจะไม่เรียกร้องใด ๆ กับสาว ๆ ไม่แสดงความเป็นเจ้าของ และนั่นคือความถูกต้องที่แกต้องทำ  และควรทำ  ผู้หญิงที่พร้อมทุกอย่างเพื่อแกคือน้องแบม แต่น่าเสียดาย ถึงแกจะรักน้องแบม  แต่แบมไม่ใช่คนที่แกรักที่สุด 
ตลอดเวลาที่ผ่านมา บ้าน คุณจ๋า คือจุดรวมพลของสี่สาว การที่ เมย์ รินทร์ และ นุ่นมานอนค้างที่บ้านน้าจ๋า แน่นอน พ่อแม่ย่อมไม่เป็นห่วง
............
"กี่เดือนแล้ว........."  น้องรินทร์ถาม 
"ไม่ถึงเดือน.....หลังหลังกลับจากทะเล น้าเอะใจ เลยซื้อแถบมาเทส...."  คุณจ๋ากล่าว
"ผมจะรับผิดชอบ....."  ลุงเฉยกล่าวขึ้นบ้าง   
"ไม่ได้    ถ้าคนรู้ว่าน้าจ๋าท้องกับลุง ละก็ บรรลัยเลย...."  น้องเมย์แย้ง
"เอาออก......."   น้องรินทร์ กล่าวขึ้น ตามแบบความคิดของสาวร้าย
"นั่นมันคนทั้งคนนะคะ.....ที่สำคัญจะไปทำที่ใหน..แล้วถ้าข่าวมันหลุด ...เป็นเรื่องแน่ ๆ...."  น้องนุ่นกล่าว
"ทำไงดี........."   คุณจ๋าพึมพำ........  เงียบ........ไม่มีคำตอบจากใคร.......หญิงสาวแสดงอาการกังวลสุด ๆ 
"หาใครสักคนเป็นพ่อเด็ก......  จริง ๆ นะคะ..... มีหนุ่ม ๆ ตั้งหลายคนมาตามตื้อน้าจ๋าอยู่นี่นา......"  น้องนุ่นกล่าว หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง
"จริงด้วย......."  รินทร์กับเมย์กล่าวพร้อมกัน  ......  คุณจ๋านิ่งเงียบ........
........................
.......................
.........."หวัดดีค่ะ พี่พล.....ว่างไหมคะ....".....คุณจ๋ากรอกเสียงลงไปที่มือถือ   เพียงได้ยินชื่อ ลุงเฉยก็นึกถึงใบหน้าของชายหนุ่ม  ท่าทางเรียบร้อย....ลูกคนรวยวัย 27 ขับสปอร์ทหรู ราคาเกือบ 20 ล้าน ที่เทียวตามตื้อคุณจ๋าขึ้นมาทันที..........
........."คร้า....ไม่มีอะไร แค่ช่วงนี้ จ๋า เบื่อ ๆ อยากหาเที่ยวบ้าง  แต่ติดที่ไม่มีเพื่อน....."..........
........"จริง ๆ นะคะ.......".....
........" อืมมมมม......เชียงใหม่ดีใหมคะ.....สัก 2-3 วัน....".......
......." ค่ะ ๆ  ได้ค่ะ  พรุ่งนี้ ....เออ  ...สัก...ช่วงบ่ายนะคะ......"......
......."ค่ะ หวัดดีค่ะ...."   คุณจ๋ากล่าวแล้ว กดวางสาย  ทุกคนยิ้ม ตอนนี้หาทางออกได้แล้ว  แววตาของลุงเฉย บ่งบอกอาการเสียใจไปวูบหนึ่ง แล้วกลับเป็นปกติ ใบหน้าเรียบเฉย ทุกคนสัมผัสได้.........
.....................................
   อีกฝั่งหนึ่ง ใครเลยจะรู้ว่าหลังจากกดวางสาย ชายหนุ่มวัย 27 ถึงกับกระโดดตัวลอยด้วยความดีใจ  พลางลุกพลางยืน ก้มกราบ ฟ้าดินประหนึ่งคนบ้าไม่ปาน.......
........./"หมดคู่แข่งไปแล้ว หนึ่ง  เหลือแค่ 2....."...../ น้องนุ่นคิดในใจ..........
....................................
"เป็นว่า วันนี้พวกเรากลับบ้านกันนะ....." เมย์กล่าวกับน้อง ๆ ทั้งสอง
"ทำไม....."  น้องรินทร์กล่าวสงสัย...
"อืมมมมม...ให้สองคนเค้าได้ล่ำลากัน แบบ  สุดๆ ไง......พี่รินทร์ก็...."  น้องนุ่นกล่าว ขำ ๆ
"บ้า.....พวกแก......"  คุณจ๋า กล่าว อายหน้าแดง
"ไม่ดีมั้งครับ..... นายรู้ผมก็จะยุ่ง......"
"โอ้ย....ไม่เป็นไรหรอก....วันนี้พ่อกับแม่ไปสังสรรค์ กับเพื่อน ๆ กันที่บ้านสวนโน่น...ไม่มีใคร..อยู่บ้านหรอก...."
   ลุงเฉยได้ยินคำก็นึกได้  ......  พลางนึกถึง บรรยากาศ การสังสรรค์ ของเจ้านายที่บ้านสวน สมัยที่แกเป็นคนสวนอยู่ดูแลที่นั่น...ก่อนที่จะถูกเรียกให้มาดูแล ลูกสาวทั้ง 3 ของเจ้านาย.....
   บรรยากาศ ที่เจ้านาย กับเพื่อน ๆ มาสังสรรค์กันเป็นคู่ ๆ ผัวเมีย แล้วกันไม่ให้คนรับใช้ไปยุ่มย่าม....ลุงเฉยรู้ว่าเขาทำอะไรกัน แต่ทำเป็นไม่รู้ .. ขณะที่คุณพีระพงษ์ก็รู้ว่าลุงเฉยรู้ .. แต่ก็ทำเป็นไม่รู้ .. ว่าลุงเฉยรู้.......(งงไหมครับ ถ้างงก็ค่อย ๆ อ่านอีกที..)
..................................
"เดี๋ยว รินทร์ ขับรถกลับเองค่ะ... พรุ่งนี้เช้าลุงเฉยค่อยหาทางกลับนะคะ....."  น้องรินทร์กล่าว
"เก็บแรง ...บ้างนะคะ....เอาแรงไปเที่ยวเชียงใหม่ด้วย..." น้องนุ่นกล่าวกับน้าสาว ทำหน้าทะเล้น
"555+   คุณจ๋ากล่าว พลางหัวเราะ......"
"ผมไปส่งที่บ้านดีกว่าครับ....แล้วจะขี่มอไซกลับมา...."  ลุงเฉยตัดบท  สามสาวไม่โต้แย้งใด ๆ.............
..................................
บ้านเงียบสงบ ต่างจากวันปกติ ที่แม่บ้านต่าง ทำงานในหน้าที่ของตน  แต่นั่นไม่ใช่เรื่องแปรก เพราะเมื่อพ่อแม่ไปจัดงานสังสรรค์ กับเพื่อน ๆ  พ่อแม่ก็พาทีมแม่บ้านไปด้วยอยู่แล้ว  มันแปรก ๆ ตรงที่ ตาคำ คนสวนวัย 65 หายไปใหน..... ปกติ แกไม่ได้ไปกับใครนี่นา   น้องเมย์คิดในใจ.....  พลางเดินสำรวจตามบริเวนบ้านด้วยความรู้สึกเซ็ง ๆ
ใครเลยจะรู้ใจของหญิงสาวว่าตอนนี้ เธอหวงลุงเฉย.... ใจจริงเธอต้องการครอบครองชายคนนี้เพียงคนเดียว แต่เมื่อเหตการมังบังคับ เธอเลยต้องยอม 
.........../"ช่างเถอะ อย่างน้อยพรุ่นี้ก็ไม่มีน้าจ๋าแล้ว ปีหน้า น้องรินทร์ ก็ต้องไปเรียนเมืองนอก......" ../ />"ไปใหนค่ะ...."  น้องรินทร์กล่าว
"ก็เดินเรื่อยเปื่อยค่ะ แต่....อืมมมม...เห็นตาคำไหมนิ....."  น้องเมย์กล่าว
"นั่นสิคะ....ปกติ เวลานี้แกต้องรดน้ำต้นไม้......" น้องรินทร์กล่าวด้วยความสงสัย.......
..................................
..................................
   หลังจากเตรียม พื้นที่เรียบร้อยแล้ว ทีมรับใช้ต่างแยกย้ายไปอยู่ในที่ที่ตนควนจะอยู่  แน่นอน คุณพีระพงษ์ไม่ให้มายุ่มยามอีกแล้ว
"อ้าว....คุณพงษ์.....แล้วคุณแววรัตน์....."  ชายคนหนึ่งกล่าวขึ้น
"พอดี คุณแววไม่สบายครับ...เลยไม่มา....ไม่ต้องห่วงครับ.....ผมมี ...."  พีระพงษ์กล่าวพลางผายมือไปที่หญิงสาว วัยประมาณ 23 นางหนึ่ง.. จากการแต่งกาย และท่าทางน่าจะเป็นนักศึกษา มหา'ลัยที่ใหนสักแห่ง ..
" ผมมีคนมาด้วย...."
   "คุณ พงษ์ ไว้ใจได้นะ...."   หญิงมาดไฮโซในคณะคนหนึ่งกลาวกระซิบ....
"สบายใจได้ครับ...รับรอง ทั้งเรื่องความลับ และเรื่อง โรคภัย.......คนนี้เป็น เมียเก็บผมเอง......"  พีระพงษ์กระซิบตอบ
"งัน คืนนี้ ผมเอาเมียผม แลกกับเด็กคุณ....." ชายกลางคน มาดไฮโซคนหนึ่งกล่าวขึ้นบ้าง
"ตกลงกับเพื่อน ๆ ให้ดีครับ ผมยังไงก็ได้....." พีระพงษ์กล่าว....
"เอ้าเชิญตามสบายครับ.......ทุกคน...."........."เฮ้..!!!!!....."     บรรยากาศงานเลี้ยงเริ่มขึ้นแล้ว
.....................................................
.....................................................
   เสียงที่เล็ดลอดออกมาจากบ้านคนงาน สองพี่น้อง  เมย์กับรินทร์ หันมามองหน้ากัน ต่างก้าวเท้าแผ่วเบาไปที่ต้นเสียงนั้น.........................
   บ้านคนงานก็คือบ้านคนงาน มันได้หามีความมิดชิดอันใด....  มันเป็นเสียงของตาคำ ......
.................../ จากตอนก่อน ๆ ที่ผ่านมา ตาคำคนสวน วัย 65 ของบ้านนี้ มีประกฎตัว อยู่ 1 ครั้งครับ
ในตอนที่ 5 ......  คนที่อ่านแบบเก็บรายละเอียดจริง ๆ จะจำได้......../ /> เสียงที่งึมงับเล็ดรอดออกมา......   กระจกใส ผ้าม่านราคาถูกที่ปิดไม่สนิท......  พราะความประมาทของคนที่อยู่ข้างใน คิดว่าไม่มีใครมาเห็นแน่นอน  มันจึงกลายเป็นความผิดพลาดร้ายแรง
   ภาพที่ปรากฏ ต่อสายตา เมย์กับรินทร์ถึงกับหน้าชา........  ร่างผอมเกร็งของตาคำยืนเปลือยอยู่กลางห้อง..... สตรี  ร่างอวบผิวขาว นางหนึ่งนั่งคุกเข่า   มือสองข้างโอบกอดร่างผอมเกร็งนั้น ริมฝีปาก ขยอกกลืน ท่อนควยเข้าออก ....นิ้วหยาบดำ ที่ประดับด้วยเส้นเลือดปูดโปนของตาคำ จิกที่เส้นผมของฝ่ายหญิง  พลางขยับท่อนควยเข้าออกในปากนั้น จนหมดลำ..... ...
".........แม่........."  สองพี่น้องพึมพำ ออกมาพร้อมกัน...........
.................................

 

มุมมืด  ตอนที่ 11
..........   ...................  ...................
/ สักเท่าใด คนเราก็มีโอกาสพลาดได้เสมอ...../ />......................................................
......................................................
ข้อดีของลุงเฉย คือ แกจะไม่เรียกร้องใด ๆ กับสาว ๆ ไม่แสดงความเป็นเจ้าของ และนั่นคือความถูกต้องที่แกต้องทำ  และควรทำ  ผู้หญิงที่พร้อมทุกอย่างเพื่อแกคือน้องแบม แต่น่าเสียดาย ถึงแกจะรักน้องแบม  แต่แบมไม่ใช่คนที่แกรักที่สุด 
ตลอดเวลาที่ผ่านมา บ้าน คุณจ๋า คือจุดรวมพลของสี่สาว การที่ เมย์ รินทร์ และ นุ่นมานอนค้างที่บ้านน้าจ๋า แน่นอน พ่อแม่ย่อมไม่เป็นห่วง
............
"กี่เดือนแล้ว........."  น้องรินทร์ถาม 
"ไม่ถึงเดือน.....หลังหลังกลับจากทะเล น้าเอะใจ เลยซื้อแถบมาเทส...."  คุณจ๋ากล่าว
"ผมจะรับผิดชอบ....."  ลุงเฉยกล่าวขึ้นบ้าง   
"ไม่ได้    ถ้าคนรู้ว่าน้าจ๋าท้องกับลุง ละก็ บรรลัยเลย...."  น้องเมย์แย้ง
"เอาออก......."   น้องรินทร์ กล่าวขึ้น ตามแบบความคิดของสาวร้าย
"นั่นมันคนทั้งคนนะคะ.....ที่สำคัญจะไปทำที่ใหน..แล้วถ้าข่าวมันหลุด ...เป็นเรื่องแน่ ๆ...."  น้องนุ่นกล่าว
"ทำไงดี........."   คุณจ๋าพึมพำ........  เงียบ........ไม่มีคำตอบจากใคร.......หญิงสาวแสดงอาการกังวลสุด ๆ 
"หาใครสักคนเป็นพ่อเด็ก......  จริง ๆ นะคะ..... มีหนุ่ม ๆ ตั้งหลายคนมาตามตื้อน้าจ๋าอยู่นี่นา......"  น้องนุ่นกล่าว หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง
"จริงด้วย......."  รินทร์กับเมย์กล่าวพร้อมกัน  ......  คุณจ๋านิ่งเงียบ........
........................
.......................
.........."หวัดดีค่ะ พี่พล.....ว่างไหมคะ....".....คุณจ๋ากรอกเสียงลงไปที่มือถือ   เพียงได้ยินชื่อ ลุงเฉยก็นึกถึงใบหน้าของชายหนุ่ม  ท่าทางเรียบร้อย....ลูกคนรวยวัย 27 ขับสปอร์ทหรู ราคาเกือบ 20 ล้าน ที่เทียวตามตื้อคุณจ๋าขึ้นมาทันที..........
........."คร้า....ไม่มีอะไร แค่ช่วงนี้ จ๋า เบื่อ ๆ อยากหาเที่ยวบ้าง  แต่ติดที่ไม่มีเพื่อน....."..........
........"จริง ๆ นะคะ.......".....
........" อืมมมมม......เชียงใหม่ดีใหมคะ.....สัก 2-3 วัน....".......
......." ค่ะ ๆ  ได้ค่ะ  พรุ่งนี้ ....เออ  ...สัก...ช่วงบ่ายนะคะ......"......
......."ค่ะ หวัดดีค่ะ...."   คุณจ๋ากล่าวแล้ว กดวางสาย  ทุกคนยิ้ม ตอนนี้หาทางออกได้แล้ว  แววตาของลุงเฉย บ่งบอกอาการเสียใจไปวูบหนึ่ง แล้วกลับเป็นปกติ ใบหน้าเรียบเฉย ทุกคนสัมผัสได้.........
.....................................
   อีกฝั่งหนึ่ง ใครเลยจะรู้ว่าหลังจากกดวางสาย ชายหนุ่มวัย 27 ถึงกับกระโดดตัวลอยด้วยความดีใจ  พลางลุกพลางยืน ก้มกราบ ฟ้าดินประหนึ่งคนบ้าไม่ปาน.......
........./"หมดคู่แข่งไปแล้ว หนึ่ง  เหลือแค่ 2....."...../ น้องนุ่นคิดในใจ..........
....................................
"เป็นว่า วันนี้พวกเรากลับบ้านกันนะ....." เมย์กล่าวกับน้อง ๆ ทั้งสอง
"ทำไม....."  น้องรินทร์กล่าวสงสัย...
"อืมมมมม...ให้สองคนเค้าได้ล่ำลากัน แบบ  สุดๆ ไง......พี่รินทร์ก็...."  น้องนุ่นกล่าว ขำ ๆ
"บ้า.....พวกแก......"  คุณจ๋า กล่าว อายหน้าแดง
"ไม่ดีมั้งครับ..... นายรู้ผมก็จะยุ่ง......"
"โอ้ย....ไม่เป็นไรหรอก....วันนี้พ่อกับแม่ไปสังสรรค์ กับเพื่อน ๆ กันที่บ้านสวนโน่น...ไม่มีใคร..อยู่บ้านหรอก...."
   ลุงเฉยได้ยินคำก็นึกได้  ......  พลางนึกถึง บรรยากาศ การสังสรรค์ ของเจ้านายที่บ้านสวน สมัยที่แกเป็นคนสวนอยู่ดูแลที่นั่น...ก่อนที่จะถูกเรียกให้มาดูแล ลูกสาวทั้ง 3 ของเจ้านาย.....
   บรรยากาศ ที่เจ้านาย กับเพื่อน ๆ มาสังสรรค์กันเป็นคู่ ๆ ผัวเมีย แล้วกันไม่ให้คนรับใช้ไปยุ่มย่าม....ลุงเฉยรู้ว่าเขาทำอะไรกัน แต่ทำเป็นไม่รู้ .. ขณะที่คุณพีระพงษ์ก็รู้ว่าลุงเฉยรู้ .. แต่ก็ทำเป็นไม่รู้ .. ว่าลุงเฉยรู้.......(งงไหมครับ ถ้างงก็ค่อย ๆ อ่านอีกที..)
..................................
"เดี๋ยว รินทร์ ขับรถกลับเองค่ะ... พรุ่งนี้เช้าลุงเฉยค่อยหาทางกลับนะคะ....."  น้องรินทร์กล่าว
"เก็บแรง ...บ้างนะคะ....เอาแรงไปเที่ยวเชียงใหม่ด้วย..." น้องนุ่นกล่าวกับน้าสาว ทำหน้าทะเล้น
"555+   คุณจ๋ากล่าว พลางหัวเราะ......"
"ผมไปส่งที่บ้านดีกว่าครับ....แล้วจะขี่มอไซกลับมา...."  ลุงเฉยตัดบท  สามสาวไม่โต้แย้งใด ๆ.............
..................................
บ้านเงียบสงบ ต่างจากวันปกติ ที่แม่บ้านต่าง ทำงานในหน้าที่ของตน  แต่นั่นไม่ใช่เรื่องแปรก เพราะเมื่อพ่อแม่ไปจัดงานสังสรรค์ กับเพื่อน ๆ  พ่อแม่ก็พาทีมแม่บ้านไปด้วยอยู่แล้ว  มันแปรก ๆ ตรงที่ ตาคำ คนสวนวัย 65 หายไปใหน..... ปกติ แกไม่ได้ไปกับใครนี่นา   น้องเมย์คิดในใจ.....  พลางเดินสำรวจตามบริเวนบ้านด้วยความรู้สึกเซ็ง ๆ
ใครเลยจะรู้ใจของหญิงสาวว่าตอนนี้ เธอหวงลุงเฉย.... ใจจริงเธอต้องการครอบครองชายคนนี้เพียงคนเดียว แต่เมื่อเหตการมังบังคับ เธอเลยต้องยอม 
.........../"ช่างเถอะ อย่างน้อยพรุ่นี้ก็ไม่มีน้าจ๋าแล้ว ปีหน้า น้องรินทร์ ก็ต้องไปเรียนเมืองนอก......" ../ />"ไปใหนค่ะ...."  น้องรินทร์กล่าว
"ก็เดินเรื่อยเปื่อยค่ะ แต่....อืมมมม...เห็นตาคำไหมนิ....."  น้องเมย์กล่าว
"นั่นสิคะ....ปกติ เวลานี้แกต้องรดน้ำต้นไม้......" น้องรินทร์กล่าวด้วยความสงสัย.......
..................................
..................................
   หลังจากเตรียม พื้นที่เรียบร้อยแล้ว ทีมรับใช้ต่างแยกย้ายไปอยู่ในที่ที่ตนควนจะอยู่  แน่นอน คุณพีระพงษ์ไม่ให้มายุ่มยามอีกแล้ว
"อ้าว....คุณพงษ์.....แล้วคุณแววรัตน์....."  ชายคนหนึ่งกล่าวขึ้น
"พอดี คุณแววไม่สบายครับ...เลยไม่มา....ไม่ต้องห่วงครับ.....ผมมี ...."  พีระพงษ์กล่าวพลางผายมือไปที่หญิงสาว วัยประมาณ 23 นางหนึ่ง.. จากการแต่งกาย และท่าทางน่าจะเป็นนักศึกษา มหา'ลัยที่ใหนสักแห่ง ..
" ผมมีคนมาด้วย...."
   "คุณ พงษ์ ไว้ใจได้นะ...."   หญิงมาดไฮโซในคณะคนหนึ่งกลาวกระซิบ....
"สบายใจได้ครับ...รับรอง ทั้งเรื่องความลับ และเรื่อง โรคภัย.......คนนี้เป็น เมียเก็บผมเอง......"  พีระพงษ์กระซิบตอบ
"งัน คืนนี้ ผมเอาเมียผม แลกกับเด็กคุณ....." ชายกลางคน มาดไฮโซคนหนึ่งกล่าวขึ้นบ้าง
"ตกลงกับเพื่อน ๆ ให้ดีครับ ผมยังไงก็ได้....." พีระพงษ์กล่าว....
"เอ้าเชิญตามสบายครับ.......ทุกคน...."........."เฮ้..!!!!!....."     บรรยากาศงานเลี้ยงเริ่มขึ้นแล้ว
.....................................................
.....................................................
   เสียงที่เล็ดลอดออกมาจากบ้านคนงาน สองพี่น้อง  เมย์กับรินทร์ หันมามองหน้ากัน ต่างก้าวเท้าแผ่วเบาไปที่ต้นเสียงนั้น.........................
   บ้านคนงานก็คือบ้านคนงาน มันได้หามีความมิดชิดอันใด....  มันเป็นเสียงของตาคำ ......
.................../ จากตอนก่อน ๆ ที่ผ่านมา ตาคำคนสวน วัย 65 ของบ้านนี้ มีประกฎตัว อยู่ 1 ครั้งครับ
ในตอนที่ 5 ......  คนที่อ่านแบบเก็บรายละเอียดจริง ๆ จะจำได้......../ /> เสียงที่งึมงับเล็ดรอดออกมา......   กระจกใส ผ้าม่านราคาถูกที่ปิดไม่สนิท......  พราะความประมาทของคนที่อยู่ข้างใน คิดว่าไม่มีใครมาเห็นแน่นอน  มันจึงกลายเป็นความผิดพลาดร้ายแรง
   ภาพที่ปรากฏ ต่อสายตา เมย์กับรินทร์ถึงกับหน้าชา........  ร่างผอมเกร็งของตาคำยืนเปลือยอยู่กลางห้อง..... สตรี  ร่างอวบผิวขาว นางหนึ่งนั่งคุกเข่า   มือสองข้างโอบกอดร่างผอมเกร็งนั้น ริมฝีปาก ขยอกกลืน ท่อนควยเข้าออก ....นิ้วหยาบดำ ที่ประดับด้วยเส้นเลือดปูดโปนของตาคำ จิกที่เส้นผมของฝ่ายหญิง  พลางขยับท่อนควยเข้าออกในปากนั้น จนหมดลำ..... ...
".........แม่........."  สองพี่น้องพึมพำ ออกมาพร้อมกัน...........
.................................

เยี่ยม

อารมเปลี่ยน

น่าติดตามมากๆ