ลุงไม่เฉยนะ

 
ขอบคุณครับ ที่จัดน้องเพียวมาเต็มแข้ง ถ้าแบบไม่เร่งรีบ น้องเพียวเป็นสิบรอบเลยละมั้ง

ขอบคุณครับ
[/quote]

 

เรียบร้อยเก็บเพียวได้อีก1ea

อยากรุ้ลุงกินยาอะไร

อะไรยังไง ลุงเฉย

น้องเพียวเลิกชอบผู้หญิงแล้ว เป็นเมียลุงอีกคนแน่

เสน่ห์ของคนอายุมาก  นี่แหละนะ  สาว17  ยังหลงไหล

เหมาๆๆๆ..เอาแม่เพียวด้วย

น้องเพียวท้าทาย

มุมมืด  17..............
สำหรับนักศึกษาจบใหม่ เงินเดือน 1 แสนห้าหมื่น กับตำแหน่ง ผู้จัดการฝ่ายการตลาด นับว่าไม่น้อย ใคร ๆ ก็ต้องรีบคว้ามันอยู่แล้ว   คุณธนา เสนอ เงินและตำแหน่งนี้ให้ลูกสะใภ้มาช่วยงาน  แต่น้องเมย์ปฏิเสธ  งานที่บริษัทพ่อ มีมากกว่า และ รายได้มากกว่านัก  หัวหน้าฝ่ายบุคคล คืองานแรกที่พีระพงษ์ มอบหมายให้  น้องเมย์ทำ โดยมี ลุงเฉยเป็นพนักงานขับรถ ส่วนน้องแบม ความจริงเมย์จะให้ทำงานเป็นเลขา แต่แบมปฏิเสธ  แบมยักรัก ร้านค้าเล็ก ๆ ของเธอ  กลายเป็นว่าตอนนี้ เช้า ลุงเฉยขับรถพาแบมกับเมย์ออกจากบ้าน ส่งแบมที่ร้าน และส่งเมย์ที่บริษัท  อาจมีการติดต่อประสานงาน นั่นคือหน้าที่ของลุงเฉย ที่ต้องรับใช้น้องแบมโดยตรง  บางครั้ง สามคนผัวเมียก็พากันนอนที่บ้านน้องแบม บางครั้งก็นอนที่บ้านน้องเมย์   ส่วนกันตวิชญ์  นานๆ จะมาสักครั้ง เป็นลักษณะ ของเพื่อนมาหาเพื่อนมากกว่า ทั้งคู่ไม่ได้มีปัญหาอะไรกัน     ถึงแม้จะเป็นสามีภรรยากันในนามเท่านั้น
   คนทั่วไปรู้แล้วว่าแบม คือภรรยาลุงเฉย  ในครอบครัวเท่านั้นที่รู้ว่า เมย์คือเมียลุงเฉยอีกคน 
"ดูแลลูกสาวผมให้ดีนะ อย่าทำให้เธอเสียใจ......"  คุณพีระพงษ์ กล่าวกับลุงเฉย ในวันที่ลุงเฉยเก็บของมาอยู่ที่บ้านน้องเมย์
"ครับ...นาย..."  ลุงเฉยรับคำ แววตาแสดงความขอบคุณ และความนอบน้อม
............./ 10 ปีในคุก  ผมตอบแทน ถึงที่สุดแล้วนะ พี่พร.../ พีระพงษ์คิดในใจ
   หลังจากกลับจากทะเล น้องเพียวก็คิดถึงลุงเฉยมาตลอด  ผู้ชายไม่ได้เลวร้ายทุกคน  คืนนั้น  ในผ้าห่มผืนเดียวกัน ถ้าลุงเฉยจะเอา ทำไมเธอจะไม่ยอม ในอ้อมกอดของลุงเฉย เพียวหลับอย่างเป็นสุข  ลุงเฉยไม่ได้ตัวเธอ แต่ลุงเฉย เอาหัวใจของเธอไปเสียแล้ว  ชายหนุ่มหน้าตาดี ที่ที่มีพร้อมทุกอย่าง ที่มารุมล้อม เธอกลับไม่สน ทำไมต้องให้ใจกับ ชายวัย 51 ที่มีเมียแล้วคนนี้ด้วย เด็สาว วัย 17 ที่เรียนอยู่ ม.5 ถามใจตัวเอง ก่อนที่จะหยิบมือถือขึ้นมา กดเบอร์ลุงเฉย  แล้วตัดสินใจว่าจะโทรหาดีหรือไม่........  สุดท้าย น้องเพียวก็วางมือถือลง  แล้วทำการบ้านต่อ......
"งานเป็นไงบ้างคะพี่หมอ......"  น้องเมย์กล่าวกับวิทย์วันหนึ่ง ขณะทานข้าวด้วยกัน
"ก็ดี.....  ทั้งที่โรงพยาบาล  ทั้งที่คลินิก.....ช่วงนี้ ต้องปั๊มเงินหน่อย...."  กันตวิชญ์กล่าว
"ไม่รู้จะทนเหนื่อยอะไรนักหนา....."  น้องแบมเสริมขึ้นบ้าง
"ไม่ได้ยะ หล่อน....น้องชายที่ฉั้นเสียงดูมีหลายคน....555+....."  กันตวิชญ์ กล่าวพลางหัวเราะ
"แทนที่จะไปช่วยงานคุณพ่อ  (หมายถึงคุณธนาพ่อของกันตวิชญ์) รายได้น่าจะดีกว่านะคะ...." น้องเมย์กล่าวจริงจัง
"ไม่ได้หรอกเธอ  พี่เรียนหมอ พี่ต้องเป็นหมอ  ตอนเรียนพี่ใช้เงินภาษีของประชาชน พี่ต้องตอนแทนให้ประชาชน....."    กันตวิชญ์ กล่าวจริงจังบ้าง
"คุณวิชญ์ ก็เป็นคนดีคนหนึ่งนะครับ  เสียดาย......"  ลุงเฉยกล่าวบ้าง
"เสียดาย อะไร..... ฉันนะเป็นผู้หญิงนะ......  แต่พระเจ้ามันให้ฉันมีเดือยเท่านั้น....555+...."  วันนี้กันตวิชณ์ อารมณ์ดีเป็นพิเศษ
"น้องเพียวเป็นไงบ้างคะ   กลับจากทะเล ไม่เห็นหน้ากันอีกเลย....."  น้องเมย์กล่าวถามถึงน้องเพียว
"รายนั้นเค้าอยากเป็นครู......แต่ไม่มีทางหรอก  พ่อบังคับให้ไปทางบริหารธุรกิจ......ความจริงหลายอย่าง นางก็น่าสงสารนะ   "  น้ำเสียงกันตวิชญ์ เปลี่ยนเป็นราบเรียบ เมื่อกล่าวถึงน้องสาว
"แต่ก็น่าเห็นใจคุณพ่อคุณแม่นะคะ.พี่หมอ.......พี่ก็ไปเป็นหมอ  ถ้าน้องไปเป็นครู แล้วใครจะดูแลธุรกิจต่อ......"  น้องเมย์กล่าว
"ก็หาลูกใหม่สิยะ..... แอบมีเมียน้อยตั้งหลายคน....."  กันตวิชญ์กล่าว
"โอ้ย......พี่ก็ว่าไป......"
"กินข้าวดีกว่า.......  อืมมม  ... นี่ แล้วหล่อนนะ คุมให้ดีนะ  เผลอป่องเมื่อไรละก็ ได้หอบกันไปคลอดเมืองนอกแน่..........."    กันตวิชญ์ กล่าวกับน้องเมย์    ....../ กันตวิชญ์ และน้องเพียวรู้จักความสัมพันธ์ของน้องเมย์กับลุงเฉยอยู่แล้ว......./>"จะยากอะไรค่ะ.......ก็ให้พี่หมอเอาออกให้....555+...."  น้องเมย์กล่าวพลางหัวเราะ  กันตวิชญ์ ทำตาถลน
"นี่หล่อน....ฉันบอกหล่อนนะ.....สำหรับฉัน...ไม่มีทางทำแน่นอน....." กันตวิชญ์กล่าว
"คร้า.......เมย์ก็ไม่มีทางทำแบบนั้นแน่นอน......"
.................................................
.................................................
"วันหลังก็ชวนน้องเพียวมาบ้างนะคะ......"  เมย์กล่าวกับกันตวิชญ์ ขณะเดินมาส่งที่รถ
"จ้า.....เพื่อนสาว......"   กันตวิชญ์กล่าว ทำหน้าล้อเลียน
......................................................
......สัปดาห์ต่อมา....ทันทีที่เอ่ยปากชวน น้องเพียวก็ตกลงทันที  กันตวิทย์ไปรับน้องเพียวที่โรงเรียน แล้วโทรบอกพ่อแม่ ว่าจะพาน้องเพียวมาทานข้าวที่บ้านน้องเมย์ ดึก ๆ กลับ
   ทุกคนต่างเฮฮา  วันนี้น้องเพียวแสดงฝีมือปรุงอาหารด้วยตัวเอง   ทุกครั้ง บ้านนี้ ลุงเฉยเป็นคนทำอาหาร ไม่ใช่ เมย์หรือแบมไม่ต้องการทำ  แต่ลุงเฉยอาสาเอง  (แกรับไม่ได้กับฝีมือน้องแบม โดยเฉพาะน้องเมย์ยิ่งแล้วใหญ่)
ทุกคนลุ้นกับรสชาติของอาหาร  ขณะที่ กันตวิชญ์นั่ยยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
   อาหารมื้อเย็นยังไม่ได้เริ่ม พลัน เสียงมือถือ กันตวิชญ์ ก็ดังขึ้น  หมอหนุ่มรับสาย   .................
"คนไข้อุบัติเหตุ..... ต้องผ่าตัดด่วน........"  กันตวิชญ์กล่าว
"ยังกะไม่มีหมอคนอื่น....."  น้องแบมกล่าวขัด
"และไม่มีคนอืนจริง ๆ ที่ทำงานนี้ได้......ฝากดูแลไปส่งน้องเพียวด้วยนะ...." กันตวิชญ์กล่าว จริงจัง
"ค่ะ...ได้ค่ะ....พี่หมอ......"  น้องเมย์กล่าว  "ขับรถดี ๆ นะคะ."  แบมกล่าวด้วยความเป็นห่าง ขณะที่ลุงเฉยนั่งนิ่ง................"
............................
"เวรเอ้ย........กันตวิชญ์ พึมพำ เสียหัว ขณะขับรถ...... แดกเหล้า เงินไม่พอจ่ายยังเสือกไปหาเรื่องเจ้าของร้าน......"
กันตวิชญ์ พึมพำ ขณะนึกถึงใบหน้า เด็กหนุ่ม หน้าตาดีคนหนึ่ง.............
............................
............................
"ลองดูนะคะ  น้องเพียวกล่าวพลางจัดสำรับ บริการทุกคน......."
"อืมมมมมม......."   ลุงเฉยถึงกับคราง ทันที่ที่ผัดพักคำแรกเข้าปาก
"อร่อยจริง ๆ....." น้องแบมกล่าว เมื่อชิมต้มยำ
"นี่ขนาดใข่เจียวหมูสับ.....พี่แบมลองชิมดู..."  น้องเมย์เสริม ขณะตักไข่เจียวใส่จานให้แบม
"เป็นไงค่ะ ลุงเฉย......" น้องเพียวกล่าว พลางหันหน้าไปทางลุงเฉย.....
"อร่อยทุกอย่างเลยครับ....."  ลุงเฉยกล่าว
"อร่อยเท่าเมย์ทำไหมคะ...."  น้องเมย์ถาม.....ไม่มีใครตอบ แต่พากันหัวเราะ  รามทั้งน้องเมย์
"มาบ้านนี้บ่อย ๆ นะคะ ชักชอบฝีมีอทำกับข้าวของน้องเพียวแล้วสิ....."  น้องเมย์กล่าว  ขณะน้องเพียวยิ้มเขิน
.......................................
.......................................
ว่ากันว่า สายตาบ่งบอกภาษาใจ.....ถึงแม้น้องเพียวไม่ค่อยพูดคุยกับลุงเฉย แต่สายตาที่คอยชำเรืองมอง   มันช่างเป็นสายตาที่น้องเมย์คุ้นเคยนัก.....  เป็นสายตาแบบเดียวกัน ที่น้องสาวเธอ ทั้งรินทร์ และนุ่น มองลุงเฉย .......
จากการแอบมอง ......... น้องแบมก็เริ่มรับรู้ได้เช่นกัน
.......................................
18.30   
"พี่พรไปส่งน้องเพียวเถอะ   เดี๋ยวค่ำเสียก่อน...."  เมย์กล่าว
"ไปด้วยกันนะครับ......"
"ไม่อาววววว.....เมย์จะอาบน้ำ......."
"แบม..ไปด้วยกันนะ......"  ลุงเฉยหันไปทางน้องแบม
"แบมก็จะอาบน้ำ  ...."  พี่พรนั่นละ ไปส่งน้องเพียว......
"ครับ ๆ ได้ครับ....  เชิญครับ คุณหนูเพียว....." ลุงเฉยกล่าวพลางผายมือ  น้องเพียวพนมมือไหว้ ล่ำลาน้องเมย์และน้องแบม แล้วก้าวขึ่นรถ ..... เบาะหลัง  ประตูด้านหลัง....  ลุงเฉยปิดประตูให้  ก้าวขึ้นตำแหน่งคนขับ แล้วออกรถ     บ้านน้องเมย์ อยู่ชานเมือง รวมเวลาไปกลับ บวกรถติด อาจใช้เวลาถึง 3 ชั่วโมง........
........................................
สองสาวมองหน้ากัน
"พี่แบมคิดเหมือนเมย์คิดใหมคะ......."
"ถ้าเรื่องน้องเพียว  พี่ว่าใช่เลย....."  น้องแบมกล่าว
 "นั่นสิ........."
"จะอาบน้ำไม่ใช่รึ....."   น้องแบมกล่าว
" อืมมมมม......"
"ปะ....อาบด้วยกัน....เดี๋ยวพี่อาบให้อาบให้......."
"หรา......"  น้องเมย์หัวเราะ.....  สองสาวผู้ใช้สามีร่วมกัน จูงมือกันเข้าห้องน้ำ  เสียงหัวเราะคิด คัก..ในห้องน้ำ.... ไม่สนใจเรื่องลุงเฉยไปส่งน้องเพียว.............

..........................................................
18.40 
ลุงเฉย ในเสื้อยืดคอกลมสีดำ กางเกงผ้าฝ้ายสีดำ    ......  กับน้องเพียวในชุดนักเรียน ม.ปลาย  ผ่านป้อมยามหน้าหมู่บ้าน แล้วเลี้ยวซ้ายเข้าทางหลัก.......
"เห็นคุณหนูเพียว บอก อยากเป็นครู   ทำไม่ละครับ........"    ลุงเฉยกล่าวทำลายความเงียบ
"ไม่มีอะไรค่ะ........ก็แค่เพียวอยากเป็นครู......."  น้องเพียวตอบจากเบาะหลัง
"คุณท่านคงไม่ยอม......"
"ค่ะ....."  ..น้องเพียวกล่าว เซ็ง ๆ......
" ท่านหวังให้คุณหนู ทำธุรกิจต่อ........."   
"ทำไมต้องคุยเรื่องนี้ด้วยคะ   ปวดหัว.........."   น้องเพียวกล่าว
"นั่นสิครับ..........  เออ......ไม่คุณเพียวโทรมาเลย  ตั้งแต่เรากลับจากทะเล......."   ลุงเฉยเปลี่ยนเรื่อง
"แล้วทำไม เพียวต้องโทร........ หือ......."  น้องเพียวกล่าว พลางเท้าแขน ที่หลังคนขับ
"ไม่รู้สิครับ   ผมแค่หวังว่า คุณหนูเพียวจะโทรมาบ้าง เท่านั้น.....ก็เลยรอ....."
"แล้ว ทำไมต้องรอ.....เมื่อไม่มีธุระ......."  น้องเพียวกล่าว  เสียงจากปากน้องเพียว ห่างจากหูลุงเฉยแค่ไม่ถึงคืบ
"ผมไม่รู้......ผมรู้แค่ว่า....จากวันนั้น ผมก็คิดถึงคุณหนูมาตลอด......"   
"หรา....ก็มีพี่แบม พี่เมย์ อยู่ด้วยนี่นา........"  น้องเพียวกล่าว ธรรมชาติผู้หญิง มักหาตัวเปรียบเทียบ
"ก็จริงครับ....แต่ไม่รู้เป็นไง.........อืมมมมมม......" ลุงเฉยพึมพำ
"ถามจริง ๆ ค่ะ ลุง   วันนั้น........(ตอนที่ 16)  ลุงก็มีโอกาส  ทำไมลุงไม่ทำอะไร......" 
"วันนั้น คุณหนู กำลังสับสน.......และที่สำคัญ   ผมไม่ใช่คนชอบฉวยโอกาส...นะครับ....."   ลุงเฉยกล่าวจริงจัง
"หรา........"  น้องเพียว เอา แก้มถูที่ใบหูด้วยความหมั่นไส้   "ไม่ฉวยโอกาส  แล้วใครแอบจูบที่หน้าผากกับแก้มเพียวคะ...... No...No.... ตอนนั้น เพียวยังไม่หลับนะ......"  น้องเพียวกล่าว  มือที่เกาะ ที่เบาะหลัง เปลี่ยน มาเกาะที่บ่าลุงเฉย........
"555+   ลุงแค่ อยากบอกหลับฝันดี....กับคนที่ลุงรัก.... "  ลุงเฉยกล่าว
"หรา.......หลอกเด็ก....บาปนะคะ......"    น้องเพียวกล่าว    ลุงเฉยมองสบตาน้องเพียว ผ่านกระจกมองหลัง
"คุณหนูครับ   กลับไปนั่ง ที่คุณหนูเถอะครับ...... อย่าทำแบบนี้เลย....."   ลุงเฉย กล่าวน้ำเสียงราบเรียบ ที่เกิดจากการควบคุมตัวเองที่สุด  ตาจ้องมองถนน สติพยายามควบคุมตนเอง.....
"ทำไมคะ....."   .น้องเพียวกล่าวเสียงใส.....ข้างหูลุงเฉย.....
"ลุงก็แค่มนุษย์ ปุถุชน ธรรมดา แบบนี้ ถ้าลุงพาคุณหนูแวะข้างทาง  อืมมม  มันจะยุ่ง......"  ลุงเฉยกล่าว
"แล้ว..........ลุง....กล้า ใหมละ........"    น้องเพียวกล่าว
..............................................
.............................................
จากใจผู้เขียน  ถ้าเป็นผม  ผมไม่กล้านะครับ ........
แต่สำหรับลุงเฉย....ถ้าโอกาสนี้ผ่านไป แน่นอน แกจะไม่พบหน้าน้องเพียวอีกเลย   ......  ภาพใบหน้าน้องเมย์และน้องแบม ยิ้มขึ้นมา  ประกอบกับ ภาพจาง ๆ ของน้องรินทร์และน้องนุ่น ที่ไปเรียนต่อต่างประเทศ...........
ลุงเฉยสะบัดหน้า...............................................


น้องเพียว

หะแรก  ผมกะจะซ่อนข้อความตรงนี้ละครับพี่น้อง......  แต่สุดท้ายตัดสินใจปล่อยก่อน 555+
.............
............
............
.............................................
ห่างจากบ้านน้องเมย์ ไม่ถึง 20 กิโล  ออกจากถนนสายหลักไม่ถึง 500 เมตร แล้วเลี้ยวขวา เกือบ 100 เมตร ลุงเฉยเลี้ยวรถเข้ารีสอร์ท  ข้างห้องหนึ่ง หลังจากจ่ายเงิน พนักงานยื่นขวดน้ำให้  ..........  มองและจำเอาป้ายทะเบียนรถก็ดินกลับไป   โดยไม่หันมามองอีก   น้องเพียว ก้าวลงจากรถ   เด็กสาวเอามือบังหน้าตนเอง แล้วเดินจำอ้าวเข้าไปในห้องทันที.............
   มันสุกงอมแล้วสำหรับความรู้สึก.........  สำคัญ  .....ใครกันจะเป็นฝ่ายเริ่ม.....น้องเพียวจ้องหน้าลุงเฉย.....
"ลุง....รักเพียวใหมคะ.....  "  น้องเพียวกล่าว....จ้องตา  ....ค้นหาความจริง......
"ครับ.....  รักมาก....  รักไม่น้อยไปกว่าที่ผมรัก ทุกคนในชีวิตลุง........"  ลุงเฉยกล่าว   จ้องตา แต่ยังยืนนิ่ง
   กลายเป็นน้องเพียว ที่โผเข้าหาอ้อมกอดลุงเฉย...............   เป็นอ้อมกอดที่อบอุ่น....ต่างจากเพศหญิงด้วยกันหลายคนที่ผ่านมา......  เป็นอ้อมกอดที่ต่างกันลิบลับจากจายคนแรก...... ชายคนแรกที่เธอเรียกว่าพ่อมาตลอด .....พ่อที่กอดแล้วทำมากกว่าการกระทำที่พ่อมีต่อลูก  เมื่อเธอขัดขืน กลับถูกตบตี  จนเธอได้รับรู้รสชาติของเลือดที่หลังออกมาจากปาก ตัวเอง   และ ถึงพ่อ จะชอบเรียกพี่ชาย เธอว่า "อีตุ๊ด"   แต่ อีตุ๊ดนี่ละที่คอยปกช้องเธอมาตลอด
   กลิ่นเบียร์  กลิ่นบุหรี่ อ่อน ๆ จากปากที่สอดลิ้นเข้ามาในปากเธอ แทนที่จะรังเกียจ  เด็กสาวกลับดูดกลืน สอดลิ้น เกี่ยวพันกัน......   ลิ้นสากหนา ของผู้ชาย....มันช่างแตกต่างจากลิ้นของผู้หญิงด้วยกันมากนัก     
"ลุงขา......อูยยยยย....เพียวช้ำหมดแล้ว......อืมมมมมมม......."   น้องเพียวครวญคราง เมื่อร่างอวบงาม ถูกกระทำด้วยร่างหยาบหนา ของลุงเฉย     ทั้งมือทั้งปาก และลิ้น ลุงเฉยทำงานพร้อมกัน.......   
   เสื้อยืดคอกลมสีดำ กางเกงฝ้าฝ้ายสีดำ ชุดนักเรียน ม.ปลายของน้องเพียว รวมทั้งชันในของทั้งคู่ ที่กระจัดกระจายรวมกันที่พื้น  หากจะถามว่าชิ้นใหนใครเป็นคนถอด แน่นอนทั้งคู่คงตอบไม่ได้    เท่าที่สติมี ทั้งคู่รู้เพียงว่า  ร่างเปลือยกำลังกอดเกี่ยวกันบนเตียง   
   การใช้มือ ปาก ลิ้น มันหาได้ต่างกันเลย จากเพศเดียวกันที่น้องเพียว เคยได้รับมา ทุกคนต่างกระทำต่อ ทุกส่วนบนร่างกายของเธอ.....เหมือนกัน
 แต่คราวนี่ ....   น้องเพียวครางกระเส่า........  ความรู้สึกที่ได้รับจากการกระทำ....มันช่างต่างกันลินลับจากผู้หญิง
"ลุงจ๋า........อูยยยย......อืมมมมม...... หนูรักลุง........."   เด็กสาว บิดร่างเกร็ง  สองขาเหนี่ยว เกี่ยว รอบคอลุงเฉย สองมือจิกทึ้งที่เส้นผม แอนหี อัดกับใบหน้าลุงเฉย ที่คลุกอยู่ในง่ามขา.......  ... แล้วค่อย ๆ ทิ้งตัวลงที่พื้นเตียง......
   ชายวัย 51 ค่อย ๆ คลาน ขึ้น มาทับบนตัว เด็ก สาว วัย 17    ดูดนมซ้ายขวา แรงดูดจากปากลุงเฉย เหมือนจะเค้น ให้มีน้ำนมไหลออกมา เสียดายมันไม่มี   เกือบ 5 น่าที ที่ลุงเฉยฟอนฟัด เต้านมของเด็ก ม.5  จึงไถตัวขึ้นไป  แล้วเอาควยวางพาดที่ร่องหีของน้องเพียว    สองมือสอด กอด ประครองที่ไหล่   เด็กสาวใช้สอดมือโอบกอดร่างนั้นอย่างแสนรัก   ตาจ้องตา  แล้วปากก็ประกบจูบกันอีกครั้ง  เป็นการจูบที่ดูดดื่ม   เป็นการจูบด้วยความรัก........   ปากต่อปาก  ลิ้นต่อลิ้น เป็นไปตามความรู้สึก เป็นไปตามความต้องการของกันและกัน   
   แต่ที่เอว   หีกับควย ที่กำลังส่ายเข้าหากัน   ......  มันเป็นไปตามสัญชาตญาน........     ปาก และลิ้น  นิ้วมือ  แม้กระทั่งของเทียมผู้ชาย.....มันเคยผ่านทางเข้าไปแล้ว.......  แต่นี่มันคือของจริง  .......  ท่อนควยของผู้ชายจริง ๆ   ความยาวกว่า 6 นิ้ว มันกำลังเข้าไปในตัวเธอ.....เด็กสาวกัดฟัน   ....  ซึมซับเอาความสุข....  น้ำตาชึมที่หางตา.....   ไม่ใช่น้ำตาแห่งความเจ็บปวด.....  มันเป็นน้ำตาแห่งความสุข ที่เธอโหยหามานานแสนนาน
".....ผัวขา......"    เป็นคำที่หลุดออกมาจากปากน้องเพียว เมื่อท่อนควยเข้าไปจนสุดลำ.......   พร้อมหลั่งน้ำแห่งความสุขที่แท้จริงออกมาราดรด ท่อนควยลุงเฉย........ เด็กสาวหอบหายใจ ลุงเฉยปรอบโยนด้วยการจูบที่แก้มขาวผ่อง......  ท่อนเอวขยับควยเข้าออก.....จากช้า  เป็นแรง  แล้วแรงขึ้น.......
"เพียวจ๋า......อูยยยย...."   ลุงเฉยครางชื่อ...คำว่าคุณหนู หายไปแล้ว
"ขา....อูยยยยย......   "   น้องเพียวคราง พลางแอนหีรับ
"รักลุงไหม........"  ลุงเฉยถาม พลางกระแทกท่อนควย
"ค่ะ........"     
"รักไหม......หือ......"   
"รัก....รักค่ะ.......อูยยยยยยยย......." น้องเพียว คราง  พรางสรภาพความรู้สึก
"ลุงก็รักเพียว....อืมมมมมมมม......."   ลุงเฉยงึมงำ
"จริง ๆ นะคะ......อูยยยยยยยยย...........   "
"จ้า......คนดี.........   "    ลุงเฉยกระแทกเต็มสูบ     น้ำควยกระแทก มดลูกของน้องเพียว   ความอุ่น  ความร้อน ประกอบกับน้ำหนักตัวที่ทิ้งลงมา ผสมกับแรงกอดสุดแรง......น้องเพียว ปล่อยน้ำกามออกมาอีกครั้ง.....คราวนี้เป็นครั้งที่ 3     
   ลุงเฉยหอบหายใจ บนอกน้องเพียว   เด็กสาวใช้ทั้งมือและขาโอบกอดร่างลุงเฉยแนบแน่น........สองมือลูบแผ่นหลัง ให้ลุงเฉยได้หลับบนอกเธอ............................
................................
10 นาที ที่ลุงเฉยหลับบนอกน้องเพียว    5 นาที ที่ลุงเฉยอาบน้ำให้น้องเพียว  กับอีก 5 นาที ที่ลุงเฉยสวมเสื้อผ้าให้  ....น้องเพียวนั่งนิ่งที่เตียง เมื่อลุงเฉยหวีผม   แล้วเปียผมให้  .. ใช่เวลาอีก 5 นาที   แล้วสองร่างก็มองสบตา จูบกันอย่างดูดื่มอีกครั้ง  ก่อนที่ลุงเฉย จะไปส่งน้องเพียวที่บ้าน   คราวนี้น้องเพียวไปนั่งที่เบาะคู่หน้า............
"สักวันเราน่าจะได้อยู่ด้วยกัน แบบไม่รีบเร่งแบบนี้นะคะ......."  น้องเพียวกล่าว
"ครับ...ผมก็หวังเช่นนั้น......."   
.........................
ปล่อยจนหมดแล้ว   แล้วคราวนี้จะเอาอะไรมาซ่อน.....น้อ.....555+
...........................   
ลองเข้าไปดูนะครับ  กราบงาม ๆ ครับสำหรับทุกแรงใจ
...........................

ยิ่งกว่าตำนานลุงน้ำเต้าหู้

กินเพียว เพียว

ลุงเฉยกินเด็กๆไปกี่คนแล้วเนี่ย อิจฉาจัง...