หมอสาวไฮโซกับเด็กชายทั้งสาม ตอน 3 เด็ดปีกนางฟ้า (กลับมาแล้วววว!)

[1a11a1]

ผู้เขียนจินตนาการช่างสุดยอด เรื่องแบบนี้คงเกิดขึ้นได้จริงยาก แต่ถ้ามีโอกาสก็น่าลอง

[logunta]

เจอหนักเลยหมอ

[Apisak Bunrotchu]

สนุกสมใจ

[john brown]

เด็กน้อยน่าจะพาผู้ใหญ่มาเปิดหมอด้วยนะครับ หมอคงติดใจกว่าเดิมเเน่ๆ อิอิ

[civil2]

ค่อยๆไปน้องๆ เดี๋ยวก็ติดใจ
แต่แฟนแม่งเลวจริงหวะ ทำท้องเองยังดีกว่า

[infantry]

สุดท้ายหมอก็ไม่รอด น่าเสียดาย

[เอกปลาทู นึ่งบ้านแพรก]

กลับมาแล้วววว! หลังจากเงียบไปนานครับ หมดไฟ เพิ่งจะมีแรงเขียนต่อ


หลายวันต่อมา...
บลูตรวจคนไข้ตามปกติ เป็นคุณยายแก่ๆ
ระหว่างที่ตรวจอยู่นั้น ก็มีคนมาเคาะห้องตรวจ
"ยายยย เสร้จแล้วยังงง" น่าจะเป็นเสียงหลาน อูยู่นอกห้อง เคาะเร่งยายตัวเอง
"บ่ทันแล้ว รอจักหน่อยเด้อ" ยายตอบกลับหลานไป
"นานแท้ จะรีบสอบ" บลูเริ่มรู้สึกปริ๊ดล่ะ  หลานอะไร ไม่มีมารยาทเลย
บลูเลยลุกขึ้น
"เอ้า คุณหมอ ยายขอโทษ อย่าไปว่ามันเลยนะค่าาา"
บลูเปิดประตูปัง
"นี่น้อง  คุณยายป่วยนะ จะเร่งทำไม ไม่ห่วงยายตัวเองเลยเหรอ  ไม่มีมารยาทเลยนะ"
"อ่ะ....อ้าววว อึย"
"พะ พี่ พี่ขอ  พี่ขอโทษเรานะ" บลูหน้าซีดเผือก รีบปิดประตูกลับเข้ามาที่ห้องตรวจทันที
เพราะหลานคุณยายที่บลูเห็นก็คือ....อาคม!
และที่ทำให้บลูหน้าซีด เพราะนี่เป็นการเปิดเผยตัวครั้งแรกว่าบลูเป็นหมอ และอยู่โรงบาลนี้!

.....แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นค่ะ ตรวจเสร็จ ยายหลานก็พากันออกไป


อีกด้าน ณ หมู่บ้าน  เด็กสามคนมาคุยกันในคืนนั้นเอง
ทั้งสามนั้งอยู่บนเบาะมอเตอร์ไซค์ ข้างหมุ่บ้าน ที่เป็นที่นั่งล้อมวงประจำ
ถ้ามีพวกรุ่นพี่ช่วยกินเหล้าก็จะกินด้วยโดยพ่อแม่ไม่รู้ แต่วันนี้ทั้งสามไม่ได้นัดกันมาเพื่อกินเหล้า

"สุชาติ มึงเอ้ย วันนี้ กูเจอหมอบลูว่ะ"
"อย่างขาว ใส่ชุดหมอมาด้วย กูนี่จะกระชากเสื้อล้วงนมตอนนั้นเลย"
"หืออ เจอที่ไหนว่ะ แล้วสรุปพี่สาวคนนั้นเป็นหมอ?"
"เป็นหมอเหรอว่ะ กูก็นึกว่าเป็นลูกสาวเจ้าของร้าน"
" ไปเจอที่โรงบาล"
"พี่เค้าเป็นหมอ"
"อิเหี้ยยย งี้พวกเราก็ได้อึบหมอซิว่ะ รอบก่อน"
"เปิดซิงหมออีกด้วย อู้ยพูดแล้วแข็งอีกเลยเนี่ย" อาคมเสริม
"แต่กูยังไม่ได้เลยนาโว้ย" เลิศโว้ยขึ้น
"มึงเสือกแตกไปก่อนเอง เรื่องของมันดิ"

"กูอยากเอาอีกวะ" สุชาติพูดไปยิ้มไป
"กูก็อยาก..." อาคมถอดสีหน้า
"กล้องก็คืนไปแล้วนี่" เลิศพูดขึ้นมา
"อย่าบอกนะว่า....มันไม่ได้ก๊อปภาพไว้" สุชาติจ้องตาอาคม
"บักควย กูทำไม่เป็น "
"โป้กกก" เสียงฝ่ามือกระทบหระโหลกดังลั่น
สุชาติเบิดกระโหลกอาคม
"แม่งแหล่ะควย มันก็เอามือถือถ่ายจ่อๆที่จอหลังกล้องก็ได้ บักโง่ บักงัว เอ้ย"
"มึงละบักควย มึงตบหัวกุเฮ้ดหยัง" ทั้งคู่กำลังจะเหวี่ยงมัด
เลิศก็แหย่ตีนเข้ามาคั่น แล้วบอกว่า
"เซ้าๆๆ ทะเลาะกันปาหมา หมู่สูนี่"
"เอาไงดีว่ะพวกเรา ไม่มีอะไรจะเอาไปขู่พี่สาวแล้ว"
"วันก่อนพวกเราก็ไปหาที่ร้าน แต่พี่เค้าไม่ออกมาหาเลย ไม่หันหน้ามามองด้วยซ้ำ"
"นั้นดิ เอาไงดีว่ะ ช่วยกันคิดที"

ทั้งสามคนนั่งคิดกัน  จะมีทางไหนที่จะได้ลิ้มรสกามจากหมอสาวอีกครั้ง
แต่ก็เหมือนจะไม่มีทาง ด้วยความซื่อบื้อของเด็กน้อย ที่ได้ทิ้งไพ่ตายไปซะแล้ว
ครั้นจะใช้วิธีรุนแรงเหมือนครั้งแรกก็ไม่ได้ เพราะต่างรู้จักกันแล้วว่าใครเป็นใคร
ลำพังพวกตัวเองแค่เด็ก 3 คน จะบุกไปคิดไม่ซือถึงถิ่นนั้นก็เป็นไปไม่ได้


หลายเดือนต่อมา...
"สวัสดีครับป๊า ผมมารับน้องบลูไปเดินห้างในเมืองครับ"
"เอ้า เดินทางดีๆนะลูก"
พี่วีขับรถวีออสมารับบลูเข้าไปเที่ยวเล่นในเมือง
เราสองคน นานๆจะได้เจอกันที เพราะเป็นหมอคนละโรงบาลและนานๆจะมีวันออฟตรงกัน

"ไม่ได้เข้าในเมืองกันนานแล้วเนอะตัวเอง" พี่วีถามบลู
"นั้นสิ อยู่เมืองเล็กๆแบบนี้ บางทีเค้าก็เบื่ออ่ะ"


หลังจากเดินห้าง ช๊อปปิ้ง กินข้าวกันแล้ว
"เอ่อเนี่ย มะม๊าพี่แนะนำให้มาซินแซ"
"จะได้ดูฤกษ์แต่ง ดูฤกษ์สู่ขอ ให้ป๊าม๊าไปคุยกับทางบ้านตัวเอง"
"จ ริ ง ห ร อ...." บลูยิ้มแก้มปริ เมื่อได้ยินว่าแฟนจะมาขอสักที
แล้วเราก็ขับรถไปยังสำนักของซินแซท่านนึง

"เป็นไงบ้างครับซินแซ"
"อืมมมมมม.." ซินแซคิด
" วันที่ 6 เดือน 6 ปีหน้า เป็นวันมงคล แต่งวันนี้ชีวิตจะราบรื่น อยู่กันยืน"
"ขอบคุณมากๆครับ แล้ว...ขอเสริมอีกนิดได้มั้ยครับ ฮ่าๆ"
"นี่อั้วไม่ใช่หมอดูน่ะ 555 แต่เอาเป็นทีละด้านนะ" พี่วีกับลุงซินแซพูดคุยกันอย่างสนิทสนม
"การงาน...ดีทั้งคู่ ก้าวหน้าอนาคตรุ่งเรือง"
"ว้าว ดีเลยพี่วี" เราทั้งคู่ยิ้มให้กัน ยกเว้นซินแซ แกพูดต่อทันที
"การเงิน...อันนี้อั้วไม่ต้องพูดก็ได้มั๊ง เป็นหมอยังไงก็ดีอยุ่แล้ว"
"555 ไม่ขนาดนั้นหรอกครับกู๋ ผมยังต้องใช้หนี้ ใช้ทุนอีกเยอะ เงินจะไปสู่ขอน้องบลุยังไม่พอเลย"

ผมเคยเกริ่นๆเรื่องค่าสินสอดไว้แล้ว ป๊าม๊าฝ่ายน้องบลูเรียก 3 ล้าน
แต่ผมไม่มีหรอกครับ ผมไม่ใช่ลูกคนรวย ได้เรียนหมอก็เพราะได้ทุน
พ่อแม่ไม่มีปัญญาส่งหรอก ดังนั้นสินสอด 3 ล้านนับว่าปัญญาหนักอกผมมาก
แต่ด้วยความที่พี่ผมเป็นเรียบร้อย ที่สำคัญเพราะเป็นหมอนี่แหล่ะ
ทางบ้านบลูก็ยังยินดีให้คบหาดูใจกันได้
แต่ครั้นถึงเวลาจะสู่ขอจริงๆ มันเป็นอีกเรื่องนึงเลย 
เพราะฟังจากน้ำเสียงพ่อน้องบลูแล้ว เขาไม่มีทางลดสินสอดให้แน่นอน เค้าหวงลูกสาวมาก

"แล้วชีวิตคู่ล่ะคะซินแซ"
"อืมมมมม....."
"อืมม จะพูดยังไงดีล่ะ"
"บอกมาเลยครับอากู๋ มะม๊าผมบอกว่าจะดีจะร้ายยังไงก็รับฟังไว้"
" เพราะกู๋ไม่เคยพูดแค่ด้านดี มีอะไรไม่ดีก็เตือนเสมอ"
"ทั้งคู่น่ะ เป็นคู่ชีวิตกัน"
"แต่ก่อนจะได้แต่งกัน หนูเค้าจะ..."
"หนู จะไรคะ"
"เฮ้อ....."  ซินแซถอดหายใจเฮือก ก่อนจะพูดว่า
" ผ่านอุปสรรคใหญ่ เอ่อ....แล้ว  แล้วถึงจะได้แต่ง"
"หา......" บลูหน้าซีดเผือก เหนื่อยไหล ตัวเย็น ซินแซเค้ารู้ได้ยังไง
"หืออออ กู๋หมายถึงอะไรครับ"
"เอ่อๆๆๆ เอาล่ะ" ซินแซตัดบท
"เอาเป็นว่าทั้งสองคนน่ะ เป็นคู่กัน ถึงยังไงก็ได้แต่ง "
"แต่งกันแล้วราบลื่น รักกันดี ไม่มีปัญหา"

ขึ้นรถมา บลูก็นั่งเงียบค่ะ เครียด ทั้งเครียดกับตัวเอง กลัวว่าพี่วีจะเครียด
"เป็นอะไรอ่ะเธอ"
"ก็..เค้ากังวลเรื่องที่ซินแซพูดน่ะสิ"
"อ่อ...ช่างมันเถอะ อาจจะหมายถึงแฟนเก่าบลูล่ะมั๊ง"
"อืมมม..." จริงๆแล้วถ้าบลูเคยมีแฟนเก่ามาก่อน บลูก็คงไม่คิดอะไร
แต่ที่บูลกลุ้ม เพราะก่อนหน้าพี่วี บลูไม่เคยมีแฟนเลยแม้แต่คนเดียว
บลูคบกับพี่วีตอน ปี.3 พี่วีเป็นรุ่นพี่ปึ 4
กลัวเรื่องจะแดงขึ้นมา แต่...ซินแซก็บอกว่าอนาคตจะดีนี่นา
"อย่าไปคิดมาก หมอดูก็ดีเล่นๆแค่นั้นล่ะ วันนี้ตั้งใจมาแค่ขอฤกษ์"
"ไม่ต้องเครียดนะ" พี่วีเอามือมาลูบหัว ยิ้มหัวเราะ ทำให้บลูยิ้มได้

"เด่วพี่จะไปบอกให้ป๊าม๊าเตรียมตัวนะ"
"อ้อ.. กล้องพี่ลืมในรถบลูใช่มั้ย"
"จะเอาไฟล์ภาพที่เราไปถ่ายพรีไปปริ้นไว้ เตรียมไว้เลย"
"อะ เออ เอ่อ คะ คะอยู่ค่ะ"
"หือ มีอะไรป่าวตัวเอง"
"ไม่มีอะไรค่าาา"

--------- มุมมองหมอวีรภาพ ----------
หลังจากกลับถึงบ้าน วันต่อมาหยุด ผมก็นั่งโหลดภาพลงคอม
ก็ได้ภาพสวยๆหลายภาพ เตรียมจะคัดไว้แต่งภาพ ไว้ทำพรีเซ็นงานแต่ง
"่เอ่อ...." ผมนึกขึ้นมาได้ว่า  หลายเดือนก่อนที่เกิดเรื่อง
บลูบอกว่าถูกพวกเด็กระยำถ่ายรูปไว้ แต่ไม่เห็นมีในเมมโมรี่การ์ด
พอนึกถึงเรื่องนี้ ผมก็ตัวร้อนวูบแฮะ
"เอาไงดี...." ผมคิด

ใจเต้นตึกๆ ตึกๆ
ผมตัดสินใจ กู้ไฟล์ภาพ
1%................
5%...............
25%.............
ยิ่งตัวเลขโปรแกรมกำลังกู้มากขึ้นเท่าไร ใจผมก็ยิ่งเต้นรัว
50%..............
70%.............
90%............
99%............
"หือออ........"
ภาพที่ปรากฏขึ้น ทำให้ผมจากที่ตัวร้อนๆอยู่ กลายเป็นตัวเย็นวาบไปทั้งตัว ทั้งแขนและขา
ภาพแรกๆที่ขึ้นในจอ เป็นภาพบลู....แฟนผม นั่งบนแคร่ไม้มืดๆ
มีเด็ก 2 คนนั้งประกบ ทั้ง 3 คนยิ้ม รวมถึงบลูด้วย ทำให้ผมประหลาดใจ
ภาพต่อๆไปมัน ยิ่งทำให้ผมอึ้ง มือไม้อ่อน ไม่มีแรงจะคลิกเม้าต่อ
บลูโดนพวกเด็กเวรนั้นจับนม จับแก้ผ้า
ผม ผม ใจสะลาย น้ำตาลูกผู้ชายมันไหลออกมา

เมื่อเห็นภาพที่พวกเด็กระยำ มันยืนคร่อมหัว ให้บลูอยู่ใต้หว่างขามันและอวัยะของมัน
แม่งเอง...กูยังไม่เคยแม้แต่จะจับนม ไม่เคยคิดฟันแฟนคนนี้มาก่อน รอเพื่อถึงวันแต่ง
อีกไม่กี่เดือนแล้ว ทำไม...ทำไม เป็นแบบนี้

โปรแกรมนิ่งไปสักพัก...ผมนอนฟลุ๊บที่โต๊ะน้ำตาไหลอยู่นั้น
ก็มีภาพปรากฏขึ้นอีก 3 ภาพ ทั้งหมดเป็นภาพมืดๆ แต่ก็พอจะมองเห็น
เป็นภาพในห้อง มุมกว้าง มีผู้หญิงคุกเข่า โก่งโค้ง ชูกลีบพู บนเตียง
ลักษณะเหมือนกำลังอมดุ้นอยู่ มีนักเรียนอีกคนยืนข้างๆเตียง เห็นหน้าชัดเจน
มันคือ 1 ใน 3 เด็กเวรที่ผมเจอในคืนนั้น!
ภาพที่สอง เป็นภาพถ่ายควยเล็กๆ
ภาพที่ 3 เป็นภาพถ่ายน้ำกามที่แตกราดแบบแก้มก้น
เห้ย....นี่ นี่มันคงไม่ใช่อย่างที่คิดใช่มั้ย?
บัดซบบบบบ แม่งเองงง ผมขว้างเม้าลงทีพื้น แตกกระจาย
ผมไม่โง่ ถึงมันไม่เห็นใบหน้าผู้หญิงภาพ แต่ผมรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น จากเสื้อผ้าที่ผู้หญิงในภาพใส่!

วันต่อมา ผมขับรถวีออสสีดำบึ่งไปที่หมู่บ้านนั้น
และไปจอดหน้าบ้าน บ้านนึง
"เลิศ อยุ่มั้ยครับ" ผมถามป้าคนนึงในบ้าน
"อยู่จ้า มีหยังกับมันบ่"
"ผมเป็นอาจารย์ มาคุยเรื่องคัดตัวทีมฟุตบอลหน่อย"
แล้วป้าคนนึงก็เข้าไปเรียกหลานออกมา
เด็กคนนึงเดินออกมา ทำหน้างงๆ  นึกไม่ออกว่าผมเป็นใคร
"เอ้าขึ้นรถๆ เด่วไปรับสุชาติ กับ อาคมกันต่อ รีบไป เด่วไปคัดตัวไม่ทัน"
พออ้างชื่อเพื่อน เด็กมันก็จึงยอมขึ้นมา
"เอ้!!!!!! นึกออกแล้ว"
"นี่ พะ พี่ชายคนนั้นนี่หว่าาา"
"เห้ยๆๆ เปิดไม่ออก" ไอ้เลิศพยายามเปิดประตูหนี
"เด่วก่อนไอ้น้อง.... พี่มีเรื่องมาคุย ไม่ได้มาเอาเรื่อง"
"ผมขอโทษๆๆๆ ขอโทษ" มันยกไห้วปะหลกๆ
จากนั้นผมก็ไปรับเด็กอีก 2 คน  ทั้งหมดอยู่บนรถ จอดรถที่ทุ่งนาห่างหมุ่บ้าน
"พี่....ตามพวกผมเจอได้ไง"
"บนเสื้อมึงไง มีชื่อโรงเรียน ชื่อมึง แค่นี้ทำไมจะตามไม่ได้"
"เอ่อ..."
"เห้ยย แล้วพี่เห็นผมใส่ชุดนักเรียนตอนไหน" อาคมถาม
"ในกล้อง"
"เห้ยยย อาคมมึงถ่ายอีกเหรอวันนั้น"
ผมคว้าปืนในเกะ ในวางบนคอนโซลรถ
"พี่ พี่ เห้ย อย่าดิ อย่า พวกผม ผมขอโทษๆๆๆ" 
"ผมไม่ได้ตั้งใจเอาแฟนพี่ เห้ย ไม่รุ้ล่ะ ผมขอโทษ"
"ขอโทษคับพี่ นะ ปล่อยผมไป"
ผมได้ยินคำสารภาพทั้งที่ยังไม่ได้ถาม ก็รู้สึกใจหายจริงๆ เมื่อสิ่งที่คิดไว้เป็นเรื่องจริง
มันช่างต่างจากคืนนั้นจริงๆ วันนี้ทั้งสามคนไหว้ ทั้งกราบปะหลกๆเหมือนหมาง่อย

"พี่ไม่ฆ่าพวกเอ็งหรอก"
"แต่มีข้อแลกเปลี่ยน....."
จากนั้นผมก็นั่งคุยกับพวกมันราว 1 ชั่วโมง


2-3 วันต่อมา ...
ผมนัดแฟนมากินข้าวที่ร้านอาหารแห่งนึง
(จริงๆอยากนัดมาผับ แต่ในอำเภอไม่มี และ ที่สำคัญบลูไม่มาแน่ๆ)
เลือกเป็นร้านอาหาร มีดนตรีสด
นั้งสักพัก สั่งสปาย์มาให้บลู ต้องขยั้นขยอให้กิน ในที่สุดก็ดื่ม
(อย่าเพิ่งคิดว่าผมใส่อะไรลงไปนะ ไม่มีๆ)
ไม่นาน พวกเด็กแสบทั้ง 3 ตัวก็โผล่มานั่งข้างๆ ในชุดบอล
บลูดูเหว่อๆ  ผมนั่งหันหลังให้พวกเด็ก โดยทำเป็นไม่เห็นพวกมัน ไม่เห็นไปมอง
ผมถามว่า "มีอะไรเหรอ"
"อ่ะ ่เอ่อ เออ ไม่มีอะไรหรอก"
เห็นแฟนพูดโกหกแบบนี้ รู้สึกตื่นเต้นยังไงไม่รู้
สักพัก บลูขอตัวเข้าห้องน้ำ
ผมหันหลังกลับไปพยักหน้าให้เด็กทั้ง3  พวกมันก็เดินรี้ตามเข้าไปทันที
เห็นเด็กทั้งสามเดินตามแฟนสาวแสนสวยต่อหน้าแบบนี้ มันเร้าใจดีพิลึก


ผมไม่เห็นเหตุการณ์หลังจากนั้น แต่ได้ยินเสียงตลอด เพราะผมสั่งให้สุชาติ
โทรเข้ามือถือผมค้างไว้ เพื่อได้จะติดตามฟังเสียง ว่าที่พวกมันจะทำตามข้อตกลงหรือไม่

บลูยืนอยู่หน้าห้องน้ำหญิง ยังไม่ได้เข้าไป
หันมาพูดกับพวกมันทั้งสามคนว่า
"นี่ พวกนายคิดจะทำอะไร "
"เอ้า พวกผมก็มากินข้าวไม่ได้เหรอพี่สาว"
"เหอะ...อย่ามาทำไขสือ แล้วนี่แอบตามชั้นมาตั้งแต่เมื่อไร"
"พวกผมก็ตามพี่สาวมานานแล้ว ไปหาที่ร้านก็ไม่ได้เจอ"
"แล้วจะมาหาฉันทำไม"
"ผมคิดถึงนี่ครับ" อาคมเอ่ยปากพร้อมๆกับเพื่อนทั้งกลุ่ม
"เหอะ ก็คิดต่อไปเถอะ"
แล้วทั้ง 3 ก็อาศัยจังหวะที่ไม่มีคนอื่นในห้องน้ำ
(ห้องน้ำเป็นอาคารแยกออกไปจากบริเวณร้านค่อนข้างมืด)
เริ่มจากเจ้าสุชาติ มันเปิดฉากรุกด้วยการบีบนม
"นี่ เอามือแกออกไปเลยนะ " บูลตบไปที่แขนของเจ้าสุชาติ สบัดให้หลุด
อาคม และ เลิศ ก็ประสาน เข้ากอด อีกคนก็ล้วงควักเข้าไปใต้กระโปรง
"ผมคิดถึงพี่สาว ขอผม ขอผมอีกทีเถอะ..."
"ไม่! ออกมือออกไปเลยนะ ไม่งั้นฉันจะร้อง "
เด็กมันเล่าทีหลังให้ฟังว่า บลูขัดขืน พลักแขน บิดตัวไปมา แต่ว่า...ไม่ร้องตะโกนอย่างที่ขุ่
"นี่ พอ พอแล้ว อืออ....พะ พอืออ"
ฟังเหมือนบลูเริ่มจะเคลิ้ม พวกนั้นพลักบูลให้ถอยเข้าไปในห้องน้ำหญิง
บลูมีท่าทางอ่อนลง เลิกพลัก เลิกสลับ แต่จังหวะที่ถอยหลังจนสะดุดส้นสูง ทำให้บลูได้สติ
" อย่ามายุ่ง "  พูดเสร็จบลูก็ดึงกระโปรงที่ถูกพวกเด็กถลกขึ้น ลง
แล้วก็เดินฉับๆออกมาจากห้องน้ำ

จากตรงนี้ผมมองเห็นจากไกลๆ ผมรู้แล้วว่าพวกเด็กทั้ง3ทำไม่สำเร็จตามแผน
ซึ่งในใจผมก็แอบดีใจนิดๆนะ ที่บลูไม่ยอม
นาทีนั้นผมตื่นเต้น เลือดลมสูบฉีด ที่เห็นเด็กนักเรียนบ้านนอกทั้ง 3 เข้าหาแฟนสุดสวย
ทั้งที่ไม่ได้เห็นถนัด แต่แค่คิดก็ควยลุกแล้ว
เห็นทีไม่ได้การ เพราะถ้ารอบนี้พลาด โอกาสหน้าที่จะนัดทั้งบลุและนัดมาเจอกันแบบนี้คงหาได้ไม่ง่าย

ผมจำเป็นต้อง 'ติดอาวุธ' ให้พวกเด็กแสบ
"ปิ้ง!" ผมส่งภาพเด็ดไปให้เจ้าสุชาติ และทั้ง 3 ตัวก็เหมือนจะรู้งานทันที
วิ่งชูมือถือไปโชว์บลู ที่เพิ่งหันหลังออกจากพวกนั้น เมื่อบลูเห็น ผมก็เห็นได้จากไกลๆว่าเธอยืนนิ่งไปเลย
ผมรู้สึกผิดแฮะ...เพราะผมไม่ตั้งใจว่าจะใช้วิธีนี้มาก่อน แต่ด้วยความอยากชั่ววูบนั้นเอง เลยยั้งใจไว้ไม่อยู่

ถามว่าผมบ้าหรือเปล่าที่ทำแบบนี้ ผมอยากรับเลยในนาทีนั้น
อีกอย่างนะ...ผมน่ะเป็นหมอ ก่อนหน้านี้มีแฟนนับไม่ถ้วน
ส่วนมากจะเป็นน้องๆเด็กพานิชย์น่ารักๆ
ด้วยความที่เป็นนักศึกษาหมอ หน้าตาก็จัดว่าหล่อใช้ได้  จีบใครก็ไม่ค่อยพลาด
แล้วผมก็มีรสนิยมชอบโชว์ สลับคู่ อยู่เนืองๆ
บางครั้งก็ชอบทำเป็นให้คนอื่นมาจีบแฟน พากันไปเย็ดได้ยิ่งดี
แต่จนได้มาเจอบลูเนี่ยล่ะครับ ผมเลยคิดว่าเอาล่ะ ถึงคราวพอล่ะ ต้องจริงใจกับชีวิตสักที
เรื่องจะทำแบบบลูเหมือนกับแฟนคนก่อนๆ ไม่มีในหัว
บลูเป็นถึงนักเรียนหมอ คนสวย เรียบร้อย ลูกคุณหนู งามสง่า ระหง ออกแนวจะหยิ่งนิดๆด้วยซ้ำ
ผมจีบติดก็บุญได้ จริงๆผมจีบบลูได้ก็เพราะตัวเองเป็นหมอ
ถ้าไม่ใช่หมอ ไม่มีทางหรอกที่เค้าจะชายตามอง เพราะบ้านผมไม่มีฐานะอะไร

แต่...ในเมื่อเหตุการณ์มันเป็นแบบนี้ไปแล้ว 
ผมจะทำอะไรได้ ใช่ครับ ผมร้องไห้เสียใจ แต่แล้วมันได้อะไร
มันเหมือนกับเป็นการปลดล็อคด้านมืด ที่ไม่ต้องเก็บกดเอาไว้แล้ว
ถึงผมไม่เห็นภาพ แต่ผมก็พอจะรู้ว่าบลูเสียความสาวไปแล้ว
ผมไม่มีทางจะเอาความสาวนั้นกลับมาคืนบลูได้ นอกจากจะทำใจและปล่อยให้ตัวตนผมกลับมา
แต่ถ้าจะเอากันอีก ก็ให้บลูเป็นฝ่ายยอมเอง 
เอาจริงๆนะ แค่คิดภาพ บลูร่อนจ้อน โชว์ผิวอ่อนออร่าถูกพวกเด็กบ้านนอกกระทุ้งอัดเข้าที่สะโพกกลมๆ
นมส่ายไปมา ผมก็แข็งแล้ว ใช้จินตนาการตรงนี้ช่วยตัวเองจนน้ำแตกไปหลายรอบ 

ผมมี'ข้อตกลง'กับเด็กเวรว่า ผมจะไม่เอาเรื่อง แถมยังเปิดโอกาสให้พวกมันจีบแฟนผมได้
แต่ แต่...ห้ามลงไม้ลงมือ ห้ามใช้กำลังทำร้าย บลู เด็ดขาด
รอบนี้เป็นแผน ที่พวกเด็กขอร้องให้ผมเปิดโอกาสมันพวกมันได้เจอกับบลู
ให้ผมช่วยพลิก จากที่พวกมันไม่มีโอกาส เป็นที่มาขอแผน..เด็ดปีกนางฟ้า 
แต่แล้วก็ผิดแผน บลูไม่เล่นด้วย ที่ไม่สำเร็จ ส่วนนึงอาจเพราะบลูเห็นว่าผมไปด้วยนั้นแหล่ะ
ถ้าไม่มีผม เหตุการณ์อาจไม่เป็นแบบนี้
แต่ที่บลูมีอารมณ์ร่วม และ ไม่ตะโกนร้องให้คนช่วย
อย่างน้อยก็เหมือนพวกนั้นได้ละลายพฤติกรรมบลูได้บ้างเล็กน้อย
แปลว่าบลูก็มีความรู้สึกอยู่บ้างไม่มากก็น้อย แต่ยังข่มจิตใจตัวเองอยู่
และอีกอย่างผม "หวังผลบางอย่างในอนาคต" อีกด้วย

กลับมาที่ร้านอาหาร บลูเดินหน้าซีดกลับมาที่โต๊ะ
ขยับตัวยุกยิก
"มีอะไรเหรอ" ผมตอแหล ทั้งๆที่รู้ดีว่าเกิดอะไรขึ้น
สรุปบลูขอกลับบ้านไวหน่อย ผมจึงไปส่งบลูที่บ้าน
จากตรงนี้ผมไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นล่ะ ได้แต่กลับบ้านมารอฟังข่าว
รออยู่เป็นชั่วโมง 2 ชั่วโมง ก็เงียบ  โทรไปหา สุชาติ อาคม เลิศ ก็ไม่มีใครรับสักคน

.........ตัดกลับมาที่บลู......
หลังจากพี่วีมาส่งที่หน้าบ้าน
บลูก็โล่งใจที่พี่วีไม่เห็นพวกนี้ ไม่งั้นไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
กลัวมีเรื่องกัน พี่วีก็คงจะแค้นมาก ไม่ก็พวกเด็กอาจจะเปิดเผยเรื่องให้พี่วีรู้

บลูไม่รุ้จะทำยังไง ไม่รุ้จะต่อรองยังไง ถึงจะบอกว่าให้ลบคลิป มันก็คงไม่เป็นผลอยุ่ดี
จะไม่ยอม ก็กลัวพวกเด็กทั้ง 3 ไปฟ้องพี่วี ฟ้องคุณพ่อ
ทำยังไงดีๆๆๆๆ ทำยังไงดี บลูจะหลุดบวงนี้ไปได้ยังไง บลูคิดไม่ออกเลย ปวดหัว น้ำตาคลอ

แค่อึดใจเดียว ระหว่างที่บลูยืนกลุ้มหน้าบ้านอยู่

"มาแล้วววก๊าบบบ"  ขี่มอไซค์ซ้อนกันมาอัด3 ตามมาจากร้านอาหารห่างๆ หลังจากรถพี่วีลับตาไป
บลูหลงกลเด็ก โง่เอง ที่เชื่อคำโกหกง่ายๆเมื่อคราวก่อน ถึงต้องมาเจอเหตุการณ์แบบนี้ซ้ำอีก
จึงจำใจทำตามคำขอของพวกมัน หลังจากมันเอาคลิปมาขู่ที่ร้านอาหาร


บลูขั้นซ้อนมอไซค์เวฟกับพวกนั้น เป็นทั้งหมด 4 คน บนมอไซค์คันเดียวกัน
เลิศนั่งย่อตัวอยุ่หน้าสุด สุชาติเป็นคนขับ บลูนั่งซ้อน  โดยมีอาคมประกบหลัง
บลูเอาผ้าเช็ดหน้า ปิดหน้าไว้ ก้มหน้าตลอดทาง  ตลอดเวลาบนมอไซต์พวกเด็กแสบมืออยู่ไม่สุกสักคน
พยายามล้วง พยายามควัก บีบ ตลอด
จนมาถึงถนนลูกรัง สองข้างทางเป็นทุ่งนาว่างเปล่า พวกนั้นพาบลูเดินไปทีเถียงนา(ศาลาพักกลางทุ่ง)

"คิดถึงพี่สาวชะมัด" พวกนั้นช่วยกันปลดเปืองเสื้อผ้าบลูออกจนไม่เหลือสักชิ้น
บลูเปลือยกาย ยืนกอดอก พยายามบังนมไว้  ท่ามกลางแสงจันทร์ ที่ค่อนข้างสว่างในคืนนั้น
"พี่สาว...สวย....สวยพี่สวย..." เลิศพูดไม่ขาดสาย
"คราวนี้อย่าพลาดแตกไปก่อนละมึง"
"เอ่อ รอบนี้กูจะเอาให้หีบานเลย"
"555 ควยน้อยๆนี่ติ จะเอาให้พี่สาวเค้าบานได้" อาคมและสุชาติ หัวเราะเยาะเพื่อน
"นี่!!! " บลูอุทานขึ้น
บลูหน้าแดงและอาย ชนิด อยากเอาหน้าหนีแทรกหายไปในแผ่นดินเลย
หลังจากที่ฟังเด็กทั้ง 3 วิจารณ์เรือนร่างตัวเอง

เจ้าอาคมสั่งให้บลูขึ้นไปนั่งอ่าขาบนแคร่ไม้ จากนั้นก็เลียนม วนรอบๆจุก

บลูหน้าบูดบึ้ง แต่ก็ยอมทำตามที่อาคมสั่งอย่างไม่เต็มใจ
อาคมขยำนมบลู จนเนื้อนมปลิ้นนูนไปตามง่ามนิ้ว ทั้งเจ็บ ทั้งรู้สักคันๆ

แถมยังมันเลียวน โดยไม่ยอมให้ลิ้นโดนหัวนมบลู  จนบลู...รู้สึกเสียวซ่านขึ้นมา

"เสียวแล้วใช่มั้ยคับ พี่สาว"
"เลิศ มึงเอาก่อนเลย" สุชาติ เด็กตัวใหญ่สุดในกลุ่ม แนะ
"อ่ะๆ มึงก่อนก็ได้ อาคมลุกขึ้นจากที่นอนคล่อมตัวเลียเล่นนมบลูอยู่"
เลิศ กระโจนขึ้นแคร่แทนตำแหน่งของอาคมในทันที และ จู่โจมตรงโคกหอยนูน
ด้วยการเอาหน้าซุกแล้วดูดเข้าที่ติ่งกลีบ ดัง " จ๊วบบบบบ"
"โอะ.....หยุดนะ ไม่ๆ อ็าาา อาาาาา "
การดูดติ่งของเจ้าเลิศนั้น ทำให้บลูถึงกับเผลอส่งเสียง กระดกเอวลอย
ไม่เชื่อว่าตัวเองจะมีอารมณ์ได้ ในสถานที่เปิดโล่งแบบนี้
ทั้งสามคนหัวเราะชอบใจ ยิ้มร่า

"สงสัยติดใจพวกเราอยู่เหมือนกันว่ะ" อาคมและเลิศที่ยืนสาวควยอยู่ข้างๆ คุยกัน
อาคมยังละเลงหน้าทั้งหน้า ดูด เลีย ไซร้ ตรงโคกหีของบลูอย่างมันเมา
เงยหน้าขึ้นมา หน้าเปียกแชะไปหมด ทั้งน้ำลายตัวเองและน้ำใสๆของบลูที่เริ่มคลั่งหลั่งออกมา

เลิศลุกขึ้น รูดกางเกงบอลลง โชว์ให้เห็นดุ้น จากนั้นก็เอามาจ่อที่รูของบลู...
บลูหัวใจเต้นแรง เพราะถึงอย่างไหน บลูเองก็เพิ่งเคยมีประสบการณ์ไม่กี่ครั้ง
"นี่! สะ ใส่ ถุง ยะ ยางด้ว... "
ถึงแม้จะโดนอยู่แล้ว แต่บลูก็ยังเอ่ยปากบอกให้เด็กแสบใส่ถุงยางอนามัย
"อ๊ายยย อย่าาาา" แต่เด็กแสบมันหาได้ฟังไม่
""อูยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
"ฟิต คับจริงๆ หีผู้หญิงเป็นแบบนี้เองอ่าาา...""
"ไม่ พออ พะ พอแล้ว อือออ" บลูทั้งขัดขืน ทั้งสมยอม มันรู้สึกขัดแย้งกันเองไปในเวลาเดียวกัน
"เพ๊้ยยะะ" อาคม เด็กอ้วนตีก้น
"คิดว่าจะไม่มีวาสนาได้เจอพี่สาวอีกแล้ว"

"พะ พี่สาว พี่สาวชอบมั้ยคับบ อ่าาา อู้ยยย  สะ เสียวหัวโคยย"
เจ้าเลิศกระทุ้งซอยท่าเดียวอยู่อย่างนั้น
"ซีดดดดดด ปวด คะควย ปวดดด"

"อืออ อืออออ อือออออออ" บลูส่งเสียงครางตามจังหวะที่เลิศกระแทกเข้ามา
"อ๊ายยยยยย"
บลูไม่รู้ว่าโดนซอยมานานแค่ไหนแล้ว   รู้อย่างเดียวว่าบลูเสียวจนตัวกระตุกไปแล้ว
อ่อนเพลียจนแทบหลับ
"บักเลิศ นานจังวะแม่ง พวกกูรออยู่"
"อ่ะ อะะะ อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา ตะ ผม จะ แตกกกกแล้วววว พี่สาว"
"ยะ อย่าา ข้างใน นะ เอาออก เอาออกกกกก ก่อน อ่าาา"  บลูได้ยินว่ามันจะหลั่ง สติกลับมาทันที
"อ๊างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงสสสสสสส์"
เลิศตะบันหน้าซอย
"ปักก....ปักกกก.......ปัก.......อู้วววว เสียวววควยยยย"
และดึงควยออกมาในจังหวะสุดท้าย
"อ๊างงงง เสียวววววควยยย" เลิศลุกขึ้นยืน แล้วส่ายควยไปมา  ส่งน้ำรักของขุ่นของเด็กวัยม.ต้น พุ่งใส่หน้าอกไซส์ 36 ของบลูพอดิบพอดี
"ไอ้เหี้ย เละเต็มนมพี่เค้าเลย คิคิคิคิ"

"ไม่ นี่ อย่าถ่าย!!"
"แม่ง ละเลงแบบนี้ล่ะ สวยว่ะ ถ่ายรูปไว้ซะหน่อย"
"ไม่เอา พี่ยอมเราแล้วไง ทำไมยังทำแบบนี้อีก"


พวกนั้นไม่สนใจฟังสิ่งที่บลูพูด แถมยังพูดบรรยายในคลิปต่ออีกว่า



"ดูนะครับ ท่านผู้ชม พี่บลู หมอสาวแสนสวย"
"ถูกบักเลิศ คนบ้านเฮา เอาน้ำควยละเลงเต็มเต้าเลย"
"พอแล้ว!!.....!!"
...หมอบูล ผู้งามสง่า เดินย่างก้าวไปไหนมีแต่คนมอง ไม่ว่าคนแก่หนุ่มหรือวัยรุ่น
ใครก็ต่างหวังจะได้ชื่นชม แต่แค่ได้เข้าใกล้ก็ยังยาก
แต่บัดนี้ เธอนอนอ้าซ่า เนื้อตัวเปล่าเปลือยล้อนจ้อน ไม่มีอาภรติดร่างกายสักชิ้น
ถูกราดด้วยน้ำกามของเด็กบ้านนอกเนื้อตัวมอมแมม คนที่ไม่น่าจะมีโอกาสแม้แต่จะแตะเล็บเท้า

"คิวกูแล้ว " สุชาติเอ่ย
"เสียดายไม่ได้คาชุดหมอ..."
ทั้งอาคมและสุชาติยืนถ่ายคลิป สังวาสระหว่างเลิศและบลู ที่รอคิวอยู่นั้น จัดการบลูไปอีกคนละยก
เบ็ดเสร็จบลูโดนพวกเด็กสาวเลวทั้ง 3 ไปคนละรอบ
....จนราวๆ ตี 2

"ตื่นได้แล้วครับพี่สาว"
"บลูนอนสลลหลับไปโดยไม่รู้ตัว"
"เด่วพวกผมไปส่ง"
บลูตื่นขึ้นมา พบว่าหน้าอก หน้าท้อง ถูกเคลือบด้วยน้ำกามเหนียวหนืด
แต่ก็โล่งใจอยุ่บ้าง ที่บริเวณหว่างขา ไม่มีน้ำอะไรเหนียวเกาะอยู่

บลูรีบสวมชุดทั้งแบบนั้น เพราะไม่มีอะไรให้เช็ด
โชดดีชุดนั้นไม่ได้เลอะเทอะไปด้วย จึงปิดบังความสกปรกโสโครกได้มิดชิด
"พอใจแล้วใช่มั้ย  พอแล้วนะ อย่ามายุ่งกับชั้นอีก"
"อืมม...." พวกมันทั้งสาม ที่สวมชุดบอลกันหมดแล้ว หันมองหน้ากันไปมา
สุชาติ เด็กตัวโตหัวโจก พูดขึ้นว่า
"ขอ...พวกผม เป็นแฟนพี่สาวได้มั้ยคั้บบบ?"
"จะบ้าเหรอ"
บลูงงใจกับพวกนี้ มันพูดมาได้ยังไง แล้วมันเข้าใจหรือเปล่า คำว่าแฟนคืออะไร
"นี่นาย!!!" 

[เอกปลาทู นึ่งบ้านแพรก]

 

กลับมาแล้วววว! หลังจากเงียบไปนานครับ หมดไฟ เพิ่งจะมีแรงเขียนต่อ


หลายวันต่อมา...
บลูตรวจคนไข้ตามปกติ เป็นคุณยายแก่ๆ
ระหว่างที่ตรวจอยู่นั้น ก็มีคนมาเคาะห้องตรวจ
"ยายยย เสร้จแล้วยังงง" น่าจะเป็นเสียงหลาน อูยู่นอกห้อง เคาะเร่งยายตัวเอง
"บ่ทันแล้ว รอจักหน่อยเด้อ" ยายตอบกลับหลานไป
"นานแท้ จะรีบสอบ" บลูเริ่มรู้สึกปริ๊ดล่ะ  หลานอะไร ไม่มีมารยาทเลย
บลูเลยลุกขึ้น
"เอ้า คุณหมอ ยายขอโทษ อย่าไปว่ามันเลยนะค่าาา"
บลูเปิดประตูปัง
"นี่น้อง  คุณยายป่วยนะ จะเร่งทำไม ไม่ห่วงยายตัวเองเลยเหรอ  ไม่มีมารยาทเลยนะ"
"อ่ะ....อ้าววว อึย"
"พะ พี่ พี่ขอ  พี่ขอโทษเรานะ" บลูหน้าซีดเผือก รีบปิดประตูกลับเข้ามาที่ห้องตรวจทันที
เพราะหลานคุณยายที่บลูเห็นก็คือ....อาคม!
และที่ทำให้บลูหน้าซีด เพราะนี่เป็นการเปิดเผยตัวครั้งแรกว่าบลูเป็นหมอ และอยู่โรงบาลนี้!

.....แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นค่ะ ตรวจเสร็จ ยายหลานก็พากันออกไป


อีกด้าน ณ หมู่บ้าน  เด็กสามคนมาคุยกันในคืนนั้นเอง
ทั้งสามนั้งอยู่บนเบาะมอเตอร์ไซค์ ข้างหมุ่บ้าน ที่เป็นที่นั่งล้อมวงประจำ
ถ้ามีพวกรุ่นพี่ช่วยกินเหล้าก็จะกินด้วยโดยพ่อแม่ไม่รู้ แต่วันนี้ทั้งสามไม่ได้นัดกันมาเพื่อกินเหล้า

"สุชาติ มึงเอ้ย วันนี้ กูเจอหมอบลูว่ะ"
"อย่างขาว ใส่ชุดหมอมาด้วย กูนี่จะกระชากเสื้อล้วงนมตอนนั้นเลย"
"หืออ เจอที่ไหนว่ะ แล้วสรุปพี่สาวคนนั้นเป็นหมอ?"
"เป็นหมอเหรอว่ะ กูก็นึกว่าเป็นลูกสาวเจ้าของร้าน"
" ไปเจอที่โรงบาล"
"พี่เค้าเป็นหมอ"
"อิเหี้ยยย งี้พวกเราก็ได้อึบหมอซิว่ะ รอบก่อน"
"เปิดซิงหมออีกด้วย อู้ยพูดแล้วแข็งอีกเลยเนี่ย" อาคมเสริม
"แต่กูยังไม่ได้เลยนาโว้ย" เลิศโว้ยขึ้น
"มึงเสือกแตกไปก่อนเอง เรื่องของมันดิ"

"กูอยากเอาอีกวะ" สุชาติพูดไปยิ้มไป
"กูก็อยาก..." อาคมถอดสีหน้า
"กล้องก็คืนไปแล้วนี่" เลิศพูดขึ้นมา
"อย่าบอกนะว่า....มันไม่ได้ก๊อปภาพไว้" สุชาติจ้องตาอาคม
"บักควย กูทำไม่เป็น "
"โป้กกก" เสียงฝ่ามือกระทบหระโหลกดังลั่น
สุชาติเบิดกระโหลกอาคม
"แม่งแหล่ะควย มันก็เอามือถือถ่ายจ่อๆที่จอหลังกล้องก็ได้ บักโง่ บักงัว เอ้ย"
"มึงละบักควย มึงตบหัวกุเฮ้ดหยัง" ทั้งคู่กำลังจะเหวี่ยงมัด
เลิศก็แหย่ตีนเข้ามาคั่น แล้วบอกว่า
"เซ้าๆๆ ทะเลาะกันปาหมา หมู่สูนี่"
"เอาไงดีว่ะพวกเรา ไม่มีอะไรจะเอาไปขู่พี่สาวแล้ว"
"วันก่อนพวกเราก็ไปหาที่ร้าน แต่พี่เค้าไม่ออกมาหาเลย ไม่หันหน้ามามองด้วยซ้ำ"
"นั้นดิ เอาไงดีว่ะ ช่วยกันคิดที"

ทั้งสามคนนั่งคิดกัน  จะมีทางไหนที่จะได้ลิ้มรสกามจากหมอสาวอีกครั้ง
แต่ก็เหมือนจะไม่มีทาง ด้วยความซื่อบื้อของเด็กน้อย ที่ได้ทิ้งไพ่ตายไปซะแล้ว
ครั้นจะใช้วิธีรุนแรงเหมือนครั้งแรกก็ไม่ได้ เพราะต่างรู้จักกันแล้วว่าใครเป็นใคร
ลำพังพวกตัวเองแค่เด็ก 3 คน จะบุกไปคิดไม่ซือถึงถิ่นนั้นก็เป็นไปไม่ได้


หลายเดือนต่อมา...
"สวัสดีครับป๊า ผมมารับน้องบลูไปเดินห้างในเมืองครับ"
"เอ้า เดินทางดีๆนะลูก"
พี่วีขับรถวีออสมารับบลูเข้าไปเที่ยวเล่นในเมือง
เราสองคน นานๆจะได้เจอกันที เพราะเป็นหมอคนละโรงบาลและนานๆจะมีวันออฟตรงกัน

"ไม่ได้เข้าในเมืองกันนานแล้วเนอะตัวเอง" พี่วีถามบลู
"นั้นสิ อยู่เมืองเล็กๆแบบนี้ บางทีเค้าก็เบื่ออ่ะ"


หลังจากเดินห้าง ช๊อปปิ้ง กินข้าวกันแล้ว
"เอ่อเนี่ย มะม๊าพี่แนะนำให้มาซินแซ"
"จะได้ดูฤกษ์แต่ง ดูฤกษ์สู่ขอ ให้ป๊าม๊าไปคุยกับทางบ้านตัวเอง"
"จ ริ ง ห ร อ...." บลูยิ้มแก้มปริ เมื่อได้ยินว่าแฟนจะมาขอสักที
แล้วเราก็ขับรถไปยังสำนักของซินแซท่านนึง

"เป็นไงบ้างครับซินแซ"
"อืมมมมมม.." ซินแซคิด
" วันที่ 6 เดือน 6 ปีหน้า เป็นวันมงคล แต่งวันนี้ชีวิตจะราบรื่น อยู่กันยืน"
"ขอบคุณมากๆครับ แล้ว...ขอเสริมอีกนิดได้มั้ยครับ ฮ่าๆ"
"นี่อั้วไม่ใช่หมอดูน่ะ 555 แต่เอาเป็นทีละด้านนะ" พี่วีกับลุงซินแซพูดคุยกันอย่างสนิทสนม
"การงาน...ดีทั้งคู่ ก้าวหน้าอนาคตรุ่งเรือง"
"ว้าว ดีเลยพี่วี" เราทั้งคู่ยิ้มให้กัน ยกเว้นซินแซ แกพูดต่อทันที
"การเงิน...อันนี้อั้วไม่ต้องพูดก็ได้มั๊ง เป็นหมอยังไงก็ดีอยุ่แล้ว"
"555 ไม่ขนาดนั้นหรอกครับกู๋ ผมยังต้องใช้หนี้ ใช้ทุนอีกเยอะ เงินจะไปสู่ขอน้องบลุยังไม่พอเลย"

ผมเคยเกริ่นๆเรื่องค่าสินสอดไว้แล้ว ป๊าม๊าฝ่ายน้องบลูเรียก 3 ล้าน
แต่ผมไม่มีหรอกครับ ผมไม่ใช่ลูกคนรวย ได้เรียนหมอก็เพราะได้ทุน
พ่อแม่ไม่มีปัญญาส่งหรอก ดังนั้นสินสอด 3 ล้านนับว่าปัญญาหนักอกผมมาก
แต่ด้วยความที่พี่ผมเป็นเรียบร้อย ที่สำคัญเพราะเป็นหมอนี่แหล่ะ
ทางบ้านบลูก็ยังยินดีให้คบหาดูใจกันได้
แต่ครั้นถึงเวลาจะสู่ขอจริงๆ มันเป็นอีกเรื่องนึงเลย 
เพราะฟังจากน้ำเสียงพ่อน้องบลูแล้ว เขาไม่มีทางลดสินสอดให้แน่นอน เค้าหวงลูกสาวมาก

"แล้วชีวิตคู่ล่ะคะซินแซ"
"อืมมมมม....."
"อืมม จะพูดยังไงดีล่ะ"
"บอกมาเลยครับอากู๋ มะม๊าผมบอกว่าจะดีจะร้ายยังไงก็รับฟังไว้"
" เพราะกู๋ไม่เคยพูดแค่ด้านดี มีอะไรไม่ดีก็เตือนเสมอ"
"ทั้งคู่น่ะ เป็นคู่ชีวิตกัน"
"แต่ก่อนจะได้แต่งกัน หนูเค้าจะ..."
"หนู จะไรคะ"
"เฮ้อ....."  ซินแซถอดหายใจเฮือก ก่อนจะพูดว่า
" ผ่านอุปสรรคใหญ่ เอ่อ....แล้ว  แล้วถึงจะได้แต่ง"
"หา......" บลูหน้าซีดเผือก เหนื่อยไหล ตัวเย็น ซินแซเค้ารู้ได้ยังไง
"หืออออ กู๋หมายถึงอะไรครับ"
"เอ่อๆๆๆ เอาล่ะ" ซินแซตัดบท
"เอาเป็นว่าทั้งสองคนน่ะ เป็นคู่กัน ถึงยังไงก็ได้แต่ง "
"แต่งกันแล้วราบลื่น รักกันดี ไม่มีปัญหา"

ขึ้นรถมา บลูก็นั่งเงียบค่ะ เครียด ทั้งเครียดกับตัวเอง กลัวว่าพี่วีจะเครียด
"เป็นอะไรอ่ะเธอ"
"ก็..เค้ากังวลเรื่องที่ซินแซพูดน่ะสิ"
"อ่อ...ช่างมันเถอะ อาจจะหมายถึงแฟนเก่าบลูล่ะมั๊ง"
"อืมมม..." จริงๆแล้วถ้าบลูเคยมีแฟนเก่ามาก่อน บลูก็คงไม่คิดอะไร
แต่ที่บูลกลุ้ม เพราะก่อนหน้าพี่วี บลูไม่เคยมีแฟนเลยแม้แต่คนเดียว
บลูคบกับพี่วีตอน ปี.3 พี่วีเป็นรุ่นพี่ปึ 4
กลัวเรื่องจะแดงขึ้นมา แต่...ซินแซก็บอกว่าอนาคตจะดีนี่นา
"อย่าไปคิดมาก หมอดูก็ดีเล่นๆแค่นั้นล่ะ วันนี้ตั้งใจมาแค่ขอฤกษ์"
"ไม่ต้องเครียดนะ" พี่วีเอามือมาลูบหัว ยิ้มหัวเราะ ทำให้บลูยิ้มได้

"เด่วพี่จะไปบอกให้ป๊าม๊าเตรียมตัวนะ"
"อ้อ.. กล้องพี่ลืมในรถบลูใช่มั้ย"
"จะเอาไฟล์ภาพที่เราไปถ่ายพรีไปปริ้นไว้ เตรียมไว้เลย"
"อะ เออ เอ่อ คะ คะอยู่ค่ะ"
"หือ มีอะไรป่าวตัวเอง"
"ไม่มีอะไรค่าาา"

--------- มุมมองหมอวีรภาพ ----------
หลังจากกลับถึงบ้าน วันต่อมาหยุด ผมก็นั่งโหลดภาพลงคอม
ก็ได้ภาพสวยๆหลายภาพ เตรียมจะคัดไว้แต่งภาพ ไว้ทำพรีเซ็นงานแต่ง
"่เอ่อ...." ผมนึกขึ้นมาได้ว่า  หลายเดือนก่อนที่เกิดเรื่อง
บลูบอกว่าถูกพวกเด็กระยำถ่ายรูปไว้ แต่ไม่เห็นมีในเมมโมรี่การ์ด
พอนึกถึงเรื่องนี้ ผมก็ตัวร้อนวูบแฮะ
"เอาไงดี...." ผมคิด

ใจเต้นตึกๆ ตึกๆ
ผมตัดสินใจ กู้ไฟล์ภาพ
1%................
5%...............
25%.............
ยิ่งตัวเลขโปรแกรมกำลังกู้มากขึ้นเท่าไร ใจผมก็ยิ่งเต้นรัว
50%..............
70%.............
90%............
99%............
"หือออ........"
ภาพที่ปรากฏขึ้น ทำให้ผมจากที่ตัวร้อนๆอยู่ กลายเป็นตัวเย็นวาบไปทั้งตัว ทั้งแขนและขา
ภาพแรกๆที่ขึ้นในจอ เป็นภาพบลู....แฟนผม นั่งบนแคร่ไม้มืดๆ
มีเด็ก 2 คนนั้งประกบ ทั้ง 3 คนยิ้ม รวมถึงบลูด้วย ทำให้ผมประหลาดใจ
ภาพต่อๆไปมัน ยิ่งทำให้ผมอึ้ง มือไม้อ่อน ไม่มีแรงจะคลิกเม้าต่อ
บลูโดนพวกเด็กเวรนั้นจับนม จับแก้ผ้า
ผม ผม ใจสะลาย น้ำตาลูกผู้ชายมันไหลออกมา

เมื่อเห็นภาพที่พวกเด็กระยำ มันยืนคร่อมหัว ให้บลูอยู่ใต้หว่างขามันและอวัยะของมัน
แม่งเอง...กูยังไม่เคยแม้แต่จะจับนม ไม่เคยคิดฟันแฟนคนนี้มาก่อน รอเพื่อถึงวันแต่ง
อีกไม่กี่เดือนแล้ว ทำไม...ทำไม เป็นแบบนี้

โปรแกรมนิ่งไปสักพัก...ผมนอนฟลุ๊บที่โต๊ะน้ำตาไหลอยู่นั้น
ก็มีภาพปรากฏขึ้นอีก 3 ภาพ ทั้งหมดเป็นภาพมืดๆ แต่ก็พอจะมองเห็น
เป็นภาพในห้อง มุมกว้าง มีผู้หญิงคุกเข่า โก่งโค้ง ชูกลีบพู บนเตียง
ลักษณะเหมือนกำลังอมดุ้นอยู่ มีนักเรียนอีกคนยืนข้างๆเตียง เห็นหน้าชัดเจน
มันคือ 1 ใน 3 เด็กเวรที่ผมเจอในคืนนั้น!
ภาพที่สอง เป็นภาพถ่ายควยเล็กๆ
ภาพที่ 3 เป็นภาพถ่ายน้ำกามที่แตกราดแบบแก้มก้น
เห้ย....นี่ นี่มันคงไม่ใช่อย่างที่คิดใช่มั้ย?
บัดซบบบบบ แม่งเองงง ผมขว้างเม้าลงทีพื้น แตกกระจาย
ผมไม่โง่ ถึงมันไม่เห็นใบหน้าผู้หญิงภาพ แต่ผมรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น จากเสื้อผ้าที่ผู้หญิงในภาพใส่!

วันต่อมา ผมขับรถวีออสสีดำบึ่งไปที่หมู่บ้านนั้น
และไปจอดหน้าบ้าน บ้านนึง
"เลิศ อยุ่มั้ยครับ" ผมถามป้าคนนึงในบ้าน
"อยู่จ้า มีหยังกับมันบ่"
"ผมเป็นอาจารย์ มาคุยเรื่องคัดตัวทีมฟุตบอลหน่อย"
แล้วป้าคนนึงก็เข้าไปเรียกหลานออกมา
เด็กคนนึงเดินออกมา ทำหน้างงๆ  นึกไม่ออกว่าผมเป็นใคร
"เอ้าขึ้นรถๆ เด่วไปรับสุชาติ กับ อาคมกันต่อ รีบไป เด่วไปคัดตัวไม่ทัน"
พออ้างชื่อเพื่อน เด็กมันก็จึงยอมขึ้นมา
"เอ้!!!!!! นึกออกแล้ว"
"นี่ พะ พี่ชายคนนั้นนี่หว่าาา"
"เห้ยๆๆ เปิดไม่ออก" ไอ้เลิศพยายามเปิดประตูหนี
"เด่วก่อนไอ้น้อง.... พี่มีเรื่องมาคุย ไม่ได้มาเอาเรื่อง"
"ผมขอโทษๆๆๆ ขอโทษ" มันยกไห้วปะหลกๆ
จากนั้นผมก็ไปรับเด็กอีก 2 คน  ทั้งหมดอยู่บนรถ จอดรถที่ทุ่งนาห่างหมุ่บ้าน
"พี่....ตามพวกผมเจอได้ไง"
"บนเสื้อมึงไง มีชื่อโรงเรียน ชื่อมึง แค่นี้ทำไมจะตามไม่ได้"
"เอ่อ..."
"เห้ยย แล้วพี่เห็นผมใส่ชุดนักเรียนตอนไหน" อาคมถาม
"ในกล้อง"
"เห้ยยย อาคมมึงถ่ายอีกเหรอวันนั้น"
ผมคว้าปืนในเกะ ในวางบนคอนโซลรถ
"พี่ พี่ เห้ย อย่าดิ อย่า พวกผม ผมขอโทษๆๆๆ" 
"ผมไม่ได้ตั้งใจเอาแฟนพี่ เห้ย ไม่รุ้ล่ะ ผมขอโทษ"
"ขอโทษคับพี่ นะ ปล่อยผมไป"
ผมได้ยินคำสารภาพทั้งที่ยังไม่ได้ถาม ก็รู้สึกใจหายจริงๆ เมื่อสิ่งที่คิดไว้เป็นเรื่องจริง
มันช่างต่างจากคืนนั้นจริงๆ วันนี้ทั้งสามคนไหว้ ทั้งกราบปะหลกๆเหมือนหมาง่อย

"พี่ไม่ฆ่าพวกเอ็งหรอก"
"แต่มีข้อแลกเปลี่ยน....."
จากนั้นผมก็นั่งคุยกับพวกมันราว 1 ชั่วโมง


2-3 วันต่อมา ...
ผมนัดแฟนมากินข้าวที่ร้านอาหารแห่งนึง
(จริงๆอยากนัดมาผับ แต่ในอำเภอไม่มี และ ที่สำคัญบลูไม่มาแน่ๆ)
เลือกเป็นร้านอาหาร มีดนตรีสด
นั้งสักพัก สั่งสปาย์มาให้บลู ต้องขยั้นขยอให้กิน ในที่สุดก็ดื่ม
(อย่าเพิ่งคิดว่าผมใส่อะไรลงไปนะ ไม่มีๆ)
ไม่นาน พวกเด็กแสบทั้ง 3 ตัวก็โผล่มานั่งข้างๆ ในชุดบอล
บลูดูเหว่อๆ  ผมนั่งหันหลังให้พวกเด็ก โดยทำเป็นไม่เห็นพวกมัน ไม่เห็นไปมอง
ผมถามว่า "มีอะไรเหรอ"
"อ่ะ ่เอ่อ เออ ไม่มีอะไรหรอก"
เห็นแฟนพูดโกหกแบบนี้ รู้สึกตื่นเต้นยังไงไม่รู้
สักพัก บลูขอตัวเข้าห้องน้ำ
ผมหันหลังกลับไปพยักหน้าให้เด็กทั้ง3  พวกมันก็เดินรี้ตามเข้าไปทันที
เห็นเด็กทั้งสามเดินตามแฟนสาวแสนสวยต่อหน้าแบบนี้ มันเร้าใจดีพิลึก


ผมไม่เห็นเหตุการณ์หลังจากนั้น แต่ได้ยินเสียงตลอด เพราะผมสั่งให้สุชาติ
โทรเข้ามือถือผมค้างไว้ เพื่อได้จะติดตามฟังเสียง ว่าที่พวกมันจะทำตามข้อตกลงหรือไม่

บลูยืนอยู่หน้าห้องน้ำหญิง ยังไม่ได้เข้าไป
หันมาพูดกับพวกมันทั้งสามคนว่า
"นี่ พวกนายคิดจะทำอะไร "
"เอ้า พวกผมก็มากินข้าวไม่ได้เหรอพี่สาว"
"เหอะ...อย่ามาทำไขสือ แล้วนี่แอบตามชั้นมาตั้งแต่เมื่อไร"
"พวกผมก็ตามพี่สาวมานานแล้ว ไปหาที่ร้านก็ไม่ได้เจอ"
"แล้วจะมาหาฉันทำไม"
"ผมคิดถึงนี่ครับ" อาคมเอ่ยปากพร้อมๆกับเพื่อนทั้งกลุ่ม
"เหอะ ก็คิดต่อไปเถอะ"
แล้วทั้ง 3 ก็อาศัยจังหวะที่ไม่มีคนอื่นในห้องน้ำ
(ห้องน้ำเป็นอาคารแยกออกไปจากบริเวณร้านค่อนข้างมืด)
เริ่มจากเจ้าสุชาติ มันเปิดฉากรุกด้วยการบีบนม
"นี่ เอามือแกออกไปเลยนะ " บูลตบไปที่แขนของเจ้าสุชาติ สบัดให้หลุด
อาคม และ เลิศ ก็ประสาน เข้ากอด อีกคนก็ล้วงควักเข้าไปใต้กระโปรง
"ผมคิดถึงพี่สาว ขอผม ขอผมอีกทีเถอะ..."
"ไม่! ออกมือออกไปเลยนะ ไม่งั้นฉันจะร้อง "
เด็กมันเล่าทีหลังให้ฟังว่า บลูขัดขืน พลักแขน บิดตัวไปมา แต่ว่า...ไม่ร้องตะโกนอย่างที่ขุ่
"นี่ พอ พอแล้ว อืออ....พะ พอืออ"
ฟังเหมือนบลูเริ่มจะเคลิ้ม พวกนั้นพลักบูลให้ถอยเข้าไปในห้องน้ำหญิง
บลูมีท่าทางอ่อนลง เลิกพลัก เลิกสลับ แต่จังหวะที่ถอยหลังจนสะดุดส้นสูง ทำให้บลูได้สติ
" อย่ามายุ่ง "  พูดเสร็จบลูก็ดึงกระโปรงที่ถูกพวกเด็กถลกขึ้น ลง
แล้วก็เดินฉับๆออกมาจากห้องน้ำ

จากตรงนี้ผมมองเห็นจากไกลๆ ผมรู้แล้วว่าพวกเด็กทั้ง3ทำไม่สำเร็จตามแผน
ซึ่งในใจผมก็แอบดีใจนิดๆนะ ที่บลูไม่ยอม
นาทีนั้นผมตื่นเต้น เลือดลมสูบฉีด ที่เห็นเด็กนักเรียนบ้านนอกทั้ง 3 เข้าหาแฟนสุดสวย
ทั้งที่ไม่ได้เห็นถนัด แต่แค่คิดก็ควยลุกแล้ว
เห็นทีไม่ได้การ เพราะถ้ารอบนี้พลาด โอกาสหน้าที่จะนัดทั้งบลุและนัดมาเจอกันแบบนี้คงหาได้ไม่ง่าย

ผมจำเป็นต้อง 'ติดอาวุธ' ให้พวกเด็กแสบ
"ปิ้ง!" ผมส่งภาพเด็ดไปให้เจ้าสุชาติ และทั้ง 3 ตัวก็เหมือนจะรู้งานทันที
วิ่งชูมือถือไปโชว์บลู ที่เพิ่งหันหลังออกจากพวกนั้น เมื่อบลูเห็น ผมก็เห็นได้จากไกลๆว่าเธอยืนนิ่งไปเลย
ผมรู้สึกผิดแฮะ...เพราะผมไม่ตั้งใจว่าจะใช้วิธีนี้มาก่อน แต่ด้วยความอยากชั่ววูบนั้นเอง เลยยั้งใจไว้ไม่อยู่

ถามว่าผมบ้าหรือเปล่าที่ทำแบบนี้ ผมอยากรับเลยในนาทีนั้น
อีกอย่างนะ...ผมน่ะเป็นหมอ ก่อนหน้านี้มีแฟนนับไม่ถ้วน
ส่วนมากจะเป็นน้องๆเด็กพานิชย์น่ารักๆ
ด้วยความที่เป็นนักศึกษาหมอ หน้าตาก็จัดว่าหล่อใช้ได้  จีบใครก็ไม่ค่อยพลาด
แล้วผมก็มีรสนิยมชอบโชว์ สลับคู่ อยู่เนืองๆ
บางครั้งก็ชอบทำเป็นให้คนอื่นมาจีบแฟน พากันไปเย็ดได้ยิ่งดี
แต่จนได้มาเจอบลูเนี่ยล่ะครับ ผมเลยคิดว่าเอาล่ะ ถึงคราวพอล่ะ ต้องจริงใจกับชีวิตสักที
เรื่องจะทำแบบบลูเหมือนกับแฟนคนก่อนๆ ไม่มีในหัว
บลูเป็นถึงนักเรียนหมอ คนสวย เรียบร้อย ลูกคุณหนู งามสง่า ระหง ออกแนวจะหยิ่งนิดๆด้วยซ้ำ
ผมจีบติดก็บุญได้ จริงๆผมจีบบลูได้ก็เพราะตัวเองเป็นหมอ
ถ้าไม่ใช่หมอ ไม่มีทางหรอกที่เค้าจะชายตามอง เพราะบ้านผมไม่มีฐานะอะไร

แต่...ในเมื่อเหตุการณ์มันเป็นแบบนี้ไปแล้ว 
ผมจะทำอะไรได้ ใช่ครับ ผมร้องไห้เสียใจ แต่แล้วมันได้อะไร
มันเหมือนกับเป็นการปลดล็อคด้านมืด ที่ไม่ต้องเก็บกดเอาไว้แล้ว
ถึงผมไม่เห็นภาพ แต่ผมก็พอจะรู้ว่าบลูเสียความสาวไปแล้ว
ผมไม่มีทางจะเอาความสาวนั้นกลับมาคืนบลูได้ นอกจากจะทำใจและปล่อยให้ตัวตนผมกลับมา
แต่ถ้าจะเอากันอีก ก็ให้บลูเป็นฝ่ายยอมเอง 
เอาจริงๆนะ แค่คิดภาพ บลูร่อนจ้อน โชว์ผิวอ่อนออร่าถูกพวกเด็กบ้านนอกกระทุ้งอัดเข้าที่สะโพกกลมๆ
นมส่ายไปมา ผมก็แข็งแล้ว ใช้จินตนาการตรงนี้ช่วยตัวเองจนน้ำแตกไปหลายรอบ 

ผมมี'ข้อตกลง'กับเด็กเวรว่า ผมจะไม่เอาเรื่อง แถมยังเปิดโอกาสให้พวกมันจีบแฟนผมได้
แต่ แต่...ห้ามลงไม้ลงมือ ห้ามใช้กำลังทำร้าย บลู เด็ดขาด
รอบนี้เป็นแผน ที่พวกเด็กขอร้องให้ผมเปิดโอกาสมันพวกมันได้เจอกับบลู
ให้ผมช่วยพลิก จากที่พวกมันไม่มีโอกาส เป็นที่มาขอแผน..เด็ดปีกนางฟ้า 
แต่แล้วก็ผิดแผน บลูไม่เล่นด้วย ที่ไม่สำเร็จ ส่วนนึงอาจเพราะบลูเห็นว่าผมไปด้วยนั้นแหล่ะ
ถ้าไม่มีผม เหตุการณ์อาจไม่เป็นแบบนี้
แต่ที่บลูมีอารมณ์ร่วม และ ไม่ตะโกนร้องให้คนช่วย
อย่างน้อยก็เหมือนพวกนั้นได้ละลายพฤติกรรมบลูได้บ้างเล็กน้อย
แปลว่าบลูก็มีความรู้สึกอยู่บ้างไม่มากก็น้อย แต่ยังข่มจิตใจตัวเองอยู่
และอีกอย่างผม "หวังผลบางอย่างในอนาคต" อีกด้วย

กลับมาที่ร้านอาหาร บลูเดินหน้าซีดกลับมาที่โต๊ะ
ขยับตัวยุกยิก
"มีอะไรเหรอ" ผมตอแหล ทั้งๆที่รู้ดีว่าเกิดอะไรขึ้น
สรุปบลูขอกลับบ้านไวหน่อย ผมจึงไปส่งบลูที่บ้าน
จากตรงนี้ผมไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นล่ะ ได้แต่กลับบ้านมารอฟังข่าว
รออยู่เป็นชั่วโมง 2 ชั่วโมง ก็เงียบ  โทรไปหา สุชาติ อาคม เลิศ ก็ไม่มีใครรับสักคน

.........ตัดกลับมาที่บลู......
หลังจากพี่วีมาส่งที่หน้าบ้าน
บลูก็โล่งใจที่พี่วีไม่เห็นพวกนี้ ไม่งั้นไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
กลัวมีเรื่องกัน พี่วีก็คงจะแค้นมาก ไม่ก็พวกเด็กอาจจะเปิดเผยเรื่องให้พี่วีรู้

บลูไม่รุ้จะทำยังไง ไม่รุ้จะต่อรองยังไง ถึงจะบอกว่าให้ลบคลิป มันก็คงไม่เป็นผลอยุ่ดี
จะไม่ยอม ก็กลัวพวกเด็กทั้ง 3 ไปฟ้องพี่วี ฟ้องคุณพ่อ
ทำยังไงดีๆๆๆๆ ทำยังไงดี บลูจะหลุดบวงนี้ไปได้ยังไง บลูคิดไม่ออกเลย ปวดหัว น้ำตาคลอ

แค่อึดใจเดียว ระหว่างที่บลูยืนกลุ้มหน้าบ้านอยู่

"มาแล้วววก๊าบบบ"  ขี่มอไซค์ซ้อนกันมาอัด3 ตามมาจากร้านอาหารห่างๆ หลังจากรถพี่วีลับตาไป
บลูหลงกลเด็ก โง่เอง ที่เชื่อคำโกหกง่ายๆเมื่อคราวก่อน ถึงต้องมาเจอเหตุการณ์แบบนี้ซ้ำอีก
จึงจำใจทำตามคำขอของพวกมัน หลังจากมันเอาคลิปมาขู่ที่ร้านอาหาร


บลูขั้นซ้อนมอไซค์เวฟกับพวกนั้น เป็นทั้งหมด 4 คน บนมอไซค์คันเดียวกัน
เลิศนั่งย่อตัวอยุ่หน้าสุด สุชาติเป็นคนขับ บลูนั่งซ้อน  โดยมีอาคมประกบหลัง
บลูเอาผ้าเช็ดหน้า ปิดหน้าไว้ ก้มหน้าตลอดทาง  ตลอดเวลาบนมอไซต์พวกเด็กแสบมืออยู่ไม่สุกสักคน
พยายามล้วง พยายามควัก บีบ ตลอด
จนมาถึงถนนลูกรัง สองข้างทางเป็นทุ่งนาว่างเปล่า พวกนั้นพาบลูเดินไปทีเถียงนา(ศาลาพักกลางทุ่ง)

"คิดถึงพี่สาวชะมัด" พวกนั้นช่วยกันปลดเปืองเสื้อผ้าบลูออกจนไม่เหลือสักชิ้น
บลูเปลือยกาย ยืนกอดอก พยายามบังนมไว้  ท่ามกลางแสงจันทร์ ที่ค่อนข้างสว่างในคืนนั้น
"พี่สาว...สวย....สวยพี่สวย..." เลิศพูดไม่ขาดสาย
"คราวนี้อย่าพลาดแตกไปก่อนละมึง"
"เอ่อ รอบนี้กูจะเอาให้หีบานเลย"
"555 ควยน้อยๆนี่ติ จะเอาให้พี่สาวเค้าบานได้" อาคมและสุชาติ หัวเราะเยาะเพื่อน
"นี่!!! " บลูอุทานขึ้น
บลูหน้าแดงและอาย ชนิด อยากเอาหน้าหนีแทรกหายไปในแผ่นดินเลย
หลังจากที่ฟังเด็กทั้ง 3 วิจารณ์เรือนร่างตัวเอง

เจ้าอาคมสั่งให้บลูขึ้นไปนั่งอ่าขาบนแคร่ไม้ จากนั้นก็เลียนม วนรอบๆจุก

บลูหน้าบูดบึ้ง แต่ก็ยอมทำตามที่อาคมสั่งอย่างไม่เต็มใจ
อาคมขยำนมบลู จนเนื้อนมปลิ้นนูนไปตามง่ามนิ้ว ทั้งเจ็บ ทั้งรู้สักคันๆ

แถมยังมันเลียวน โดยไม่ยอมให้ลิ้นโดนหัวนมบลู  จนบลู...รู้สึกเสียวซ่านขึ้นมา

"เสียวแล้วใช่มั้ยคับ พี่สาว"
"เลิศ มึงเอาก่อนเลย" สุชาติ เด็กตัวใหญ่สุดในกลุ่ม แนะ
"อ่ะๆ มึงก่อนก็ได้ อาคมลุกขึ้นจากที่นอนคล่อมตัวเลียเล่นนมบลูอยู่"
เลิศ กระโจนขึ้นแคร่แทนตำแหน่งของอาคมในทันที และ จู่โจมตรงโคกหอยนูน
ด้วยการเอาหน้าซุกแล้วดูดเข้าที่ติ่งกลีบ ดัง " จ๊วบบบบบ"
"โอะ.....หยุดนะ ไม่ๆ อ็าาา อาาาาา "
การดูดติ่งของเจ้าเลิศนั้น ทำให้บลูถึงกับเผลอส่งเสียง กระดกเอวลอย
ไม่เชื่อว่าตัวเองจะมีอารมณ์ได้ ในสถานที่เปิดโล่งแบบนี้
ทั้งสามคนหัวเราะชอบใจ ยิ้มร่า

"สงสัยติดใจพวกเราอยู่เหมือนกันว่ะ" อาคมและเลิศที่ยืนสาวควยอยู่ข้างๆ คุยกัน
อาคมยังละเลงหน้าทั้งหน้า ดูด เลีย ไซร้ ตรงโคกหีของบลูอย่างมันเมา
เงยหน้าขึ้นมา หน้าเปียกแชะไปหมด ทั้งน้ำลายตัวเองและน้ำใสๆของบลูที่เริ่มคลั่งหลั่งออกมา

เลิศลุกขึ้น รูดกางเกงบอลลง โชว์ให้เห็นดุ้น จากนั้นก็เอามาจ่อที่รูของบลู...
บลูหัวใจเต้นแรง เพราะถึงอย่างไหน บลูเองก็เพิ่งเคยมีประสบการณ์ไม่กี่ครั้ง
"นี่! สะ ใส่ ถุง ยะ ยางด้ว... "
ถึงแม้จะโดนอยู่แล้ว แต่บลูก็ยังเอ่ยปากบอกให้เด็กแสบใส่ถุงยางอนามัย
"อ๊ายยย อย่าาาา" แต่เด็กแสบมันหาได้ฟังไม่
""อูยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
"ฟิต คับจริงๆ หีผู้หญิงเป็นแบบนี้เองอ่าาา...""
"ไม่ พออ พะ พอแล้ว อือออ" บลูทั้งขัดขืน ทั้งสมยอม มันรู้สึกขัดแย้งกันเองไปในเวลาเดียวกัน
"เพ๊้ยยะะ" อาคม เด็กอ้วนตีก้น
"คิดว่าจะไม่มีวาสนาได้เจอพี่สาวอีกแล้ว"

"พะ พี่สาว พี่สาวชอบมั้ยคับบ อ่าาา อู้ยยย  สะ เสียวหัวโคยย"
เจ้าเลิศกระทุ้งซอยท่าเดียวอยู่อย่างนั้น
"ซีดดดดดด ปวด คะควย ปวดดด"

"อืออ อืออออ อือออออออ" บลูส่งเสียงครางตามจังหวะที่เลิศกระแทกเข้ามา
"อ๊ายยยยยย"
บลูไม่รู้ว่าโดนซอยมานานแค่ไหนแล้ว   รู้อย่างเดียวว่าบลูเสียวจนตัวกระตุกไปแล้ว
อ่อนเพลียจนแทบหลับ
"บักเลิศ นานจังวะแม่ง พวกกูรออยู่"
"อ่ะ อะะะ อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา ตะ ผม จะ แตกกกกแล้วววว พี่สาว"
"ยะ อย่าา ข้างใน นะ เอาออก เอาออกกกกก ก่อน อ่าาา"  บลูได้ยินว่ามันจะหลั่ง สติกลับมาทันที
"อ๊างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงสสสสสสส์"
เลิศตะบันหน้าซอย
"ปักก....ปักกกก.......ปัก.......อู้วววว เสียวววควยยยย"
และดึงควยออกมาในจังหวะสุดท้าย
"อ๊างงงง เสียวววววควยยย" เลิศลุกขึ้นยืน แล้วส่ายควยไปมา  ส่งน้ำรักของขุ่นของเด็กวัยม.ต้น พุ่งใส่หน้าอกไซส์ 36 ของบลูพอดิบพอดี
"ไอ้เหี้ย เละเต็มนมพี่เค้าเลย คิคิคิคิ"

"ไม่ นี่ อย่าถ่าย!!"
"แม่ง ละเลงแบบนี้ล่ะ สวยว่ะ ถ่ายรูปไว้ซะหน่อย"
"ไม่เอา พี่ยอมเราแล้วไง ทำไมยังทำแบบนี้อีก"


พวกนั้นไม่สนใจฟังสิ่งที่บลูพูด แถมยังพูดบรรยายในคลิปต่ออีกว่า



"ดูนะครับ ท่านผู้ชม พี่บลู หมอสาวแสนสวย"
"ถูกบักเลิศ คนบ้านเฮา เอาน้ำควยละเลงเต็มเต้าเลย"
"พอแล้ว!!.....!!"
...หมอบูล ผู้งามสง่า เดินย่างก้าวไปไหนมีแต่คนมอง ไม่ว่าคนแก่หนุ่มหรือวัยรุ่น
ใครก็ต่างหวังจะได้ชื่นชม แต่แค่ได้เข้าใกล้ก็ยังยาก
แต่บัดนี้ เธอนอนอ้าซ่า เนื้อตัวเปล่าเปลือยล้อนจ้อน ไม่มีอาภรติดร่างกายสักชิ้น
ถูกราดด้วยน้ำกามของเด็กบ้านนอกเนื้อตัวมอมแมม คนที่ไม่น่าจะมีโอกาสแม้แต่จะแตะเล็บเท้า

"คิวกูแล้ว " สุชาติเอ่ย
"เสียดายไม่ได้คาชุดหมอ..."
ทั้งอาคมและสุชาติยืนถ่ายคลิป สังวาสระหว่างเลิศและบลู ที่รอคิวอยู่นั้น จัดการบลูไปอีกคนละยก
เบ็ดเสร็จบลูโดนพวกเด็กสาวเลวทั้ง 3 ไปคนละรอบ
....จนราวๆ ตี 2

"ตื่นได้แล้วครับพี่สาว"
"บลูนอนสลลหลับไปโดยไม่รู้ตัว"
"เด่วพวกผมไปส่ง"
บลูตื่นขึ้นมา พบว่าหน้าอก หน้าท้อง ถูกเคลือบด้วยน้ำกามเหนียวหนืด
แต่ก็โล่งใจอยุ่บ้าง ที่บริเวณหว่างขา ไม่มีน้ำอะไรเหนียวเกาะอยู่

บลูรีบสวมชุดทั้งแบบนั้น เพราะไม่มีอะไรให้เช็ด
โชดดีชุดนั้นไม่ได้เลอะเทอะไปด้วย จึงปิดบังความสกปรกโสโครกได้มิดชิด
"พอใจแล้วใช่มั้ย  พอแล้วนะ อย่ามายุ่งกับชั้นอีก"
"อืมม...." พวกมันทั้งสาม ที่สวมชุดบอลกันหมดแล้ว หันมองหน้ากันไปมา
สุชาติ เด็กตัวโตหัวโจก พูดขึ้นว่า
"ขอ...พวกผม เป็นแฟนพี่สาวได้มั้ยคั้บบบ?"
"จะบ้าเหรอ"
บลูงงใจกับพวกนี้ มันพูดมาได้ยังไง แล้วมันเข้าใจหรือเปล่า คำว่าแฟนคืออะไร
"นี่นาย!!!" 

[endofwatch]

แจ๋วสุดคับ

[poneezzll]

ขอหลายๆตอนเลยครับ

[zellea]

ขอเป็นแฟนกันง่ายๆงี้เลยเรอะ 

[worami srisrika]

แฟนน้องโดนซ้อนแผนแน่

[prider]

แหม แฟนเป็นใจก็ต้องจัดไปยาวๆสิครับ 555

[ss ss]

สุด

[redmachine9]

.............................................