วิชาลิ้นพิฆาตของแว่น น้องเมลจะทนไหวรึ

ยอมให้เด็กเล่น  จนเด็กใจแตก  จะรอดมั้ยเมล 

โคตรเสียวเลยครับ ติดตามครับ

ขอบคุณครับ

เมลจะทนไหวหรือ

แว่นได้ใจแน่

เข้าทางนายแว่นเขาล่ะ

เจ้าแว่นตัวดี

ช่วยน้องแว่นด้วย ทนไม่ไหวแล้ว

เพ้อกันต่อ ไครรู้ตัวว่าไม่ชอบแนวนี้ผ่านได้เลยค่ะ  พิมผิดเยอะ ขออภัยน้า

เป็นแนวบันทึกแบบเล่าเรี่องราวไห้ฟัง เจออะไรมา รู้สึกยังไง แบบไหน 
มันเป็นความทรงจำของคนๆเดียว เล่าแบบไม่ประติดประต่อ นึกตรงไหนได้ก็เพ้อไปเรี่อยๆ


ปกติเรี่องนี้ก็เขียนงงๆอยู่แล้ว ถ้ายังไม่ได้อ่านตอนต้นๆ ไปย้อนอ่านก่อนนะคะ ไม่งั้นจะยิ่งงงค่ะ


>>>

บันทึกรัก ในจินตนาการ 48.ที่ว่างด้านหลัง


เดือนแรก หลังจากวันนั้น คุณอากลับบ้าน แทบจะวันเว้นวัน ดูคุณอาจะเอาใจ่ใส่เมลมากขึ้น เราคุยกันมากขึ้น เล่าเรี่องราวแลกเปลี่ยนกัน
หัวเราะไปด้วยกัน เหมือนเมื่อก่อน เมลก็แอบคิดไปว่าอะไรๆน่าจะดีขึ้น หลังจากกลับมาไม่ถึงอาทิตย์ ท่านวิตก็ชวนเมลไปทานอาหารเที่ยง
เพื่อเป็นการขอโทษที่กลับโดยไม่บอก เมลปฎิเสทไม่ได้เพราะจะกลายเป็นว่าเมลหลบหน้าเขา ต้องแกล้งไปแบบมึนๆยังงั้นละ จากที่คุยๆ
กันท่าทางท่านวิตจะเชี่อสนิดใจ ว่าเรืองในคืนนั้นเมลไม่รู้เรื่องจริงๆ เมลก็คุยกลางๆเหมือนเดิม แต่คุณอากลับดูเหมือนจะมีอาการหึงเมล
กับท่านวิตซะงั้น

เดือนที่สอง แม่ใหญ่บอกว่าป่วย ตามให้คุณอากลับไปดูแลอีก กลับมาบ้านก็โทรตามจิกตลอด บางครั้งดึกๆก็โทรมาตาม เมลได้แต่ร้องให้
เพราะเหมือนเขาตั้งใจแกล้งเมล คุณอาก็พยายามเทียวไปเทียวกลับ จนเมลเองก็รู้สึกสงสาร คุณอาตัดสินใจเลิกรับงานของบริษัททั้งหมด
ที่นี่ไปก่อน แค่เครียงานเก่าที่ค้างไว้ให้หมด แล้วจะหาทำอย่างอื่นแทน แบบที่ไม่เหนื่อยมากเท่านี้ ส่วนแรกเพราะคุณอาเหนื่อย เมลก็เครียด
อีกส่วนนึงก็เพราะสุขภาพแม่ใหญ่

เดือนที่สาม คุณอาเริ่มหายไปเป็นพักๆ ไม่กลับบ้านนานๆ เห้อ..... มันก็ กลับไปวนลูปเหมือนเก่า เมลได้แต่ทำใจ ท่าทางเหมือนคุณอา
มีอะไรอยากจะพูดกับเมลแต่ยังไม่พูดออกมา ปล่อยให้มันอึมครึม จนบางครั้งทำให้เมลกลัวคำตอบ เลยตัดสินใจไม่ถาม เมลหันกลับมาบ้า
ออกกำลังกาย กลับไปเล่นโยคะแบบจริงจัง เมลตัดสินใจฟิดตัว เพี่อสอบยกระดับสูงขึ้นไปอีก จะได้ไม่ว่างมาก ไม่เบี่อมาก ท่านวิตก็คงเริ่ม
รู้ตัวว่าเมลไม่เล่นด้วย ช่วงหลังๆก็ห่างๆไป

เดือนที่ห้า อยู่อย่างเหงาๆ เบี่อๆ ทำงาน ออกกำลังกายวนไป กลับมาก็มา คุยก็คุย เอาก็เอา ไม่มา ไม่คุย ไม่เอา ก็นอนบ้าง เล่นเฟสบ้าง
ไม่มีงอนง้อ ไม่โทรตาม ไม่อะไรไปนานแล้ว มันคงถึงจุดอิ่มตัว ช่วงนี้ คุณอากลับมาเครียดเรื่องคดีอีกครั้ง ทางทนายก็ดำเนินไปเรี่อยๆ
เมลก็จัดการแก้ไขเอกสารต่างๆ ตามที่คุณอาสั่งมาเป็นระยะๆ งานทางนี้ก็ไม่มีอะไรมาก เก็บงานที่ค้างๆ ตรงนั้นนิดตรงนี้หน่อย ช่วงนี้คนงาน
ในบริษัททางนี้ ถูกโยกไปทำงานที่ xl เกือบหมดแล้ว น้าเมลครับๆๆๆๆๆๆ เสียงแว่นเรียกรัวๆ ช่วงหลังแว่นทำงานเก่งขึ้นมาก เรียนรู้ไว
เมลเองก็ได้แว่นช่วยงานเยอะ

ตอนนี้เมลกำลังช่วยคุณอาจัดการปรับแก้เอกสาร การประมูลงานจังหวัด xl อยู่ คุณอายืนหน้าบึ้งคุยโทรศัพท์ไปพลาง จดเอกสารลงบันทึก
"...ครับๆผมมั่นใจว่าทางเราได้งานนี้แน่นอน ทางคุณเตรียมคนงานไว้ให้พร้อมนะครับ ผมจะเข้าไปดูหน้างานจันทร์หน้า ส่วนเรื่องเคลียในพื้นที่
ผมต้องให้คุณช่วย..."  น้าเมลครับๆๆๆๆ แว่นโผล่หัวทางหน้าต่างออฟฟิต เมลหันไปมองทำตาดุใส่ เมลยุ่งอยู่กับการรื้อกองเอกสาร รื้อตู้นั้นตู้นี้
หาเอกสารให้คุณอาได้ก็วางให้ข้างหน้า คุณอาก็ชี้ให้รื้อตรงนั้นตรงนี้ต่อ แล้วก็ต่อสายคุยกลับไปกลับมาเรื่อยๆ แว่นยืนเกาะหน้าต่างส่งเสียง
เรียกเบาๆ อยู่พักใหญ่ โดยที่เมลไม่ได้สนใจ จนคุณอาสังเกตเห็น ลดโทรศัพท์ลง "เมลไปดูมันทีสิ มันจะเอาอะไรหรือเปล่า หรือมันหาอะไรไม่เจอ
อาสั่งให้มันเก็บของ เย็นนี้จะให้มันกลับบ้านแล้ว กลับไปพร้อมอาเลย" อ้าวไหนบอกว่า จะส่งไปอาทิตย์หน้าไงคะ "อาทิตหน้าจะต้องไปศาล
ไม่มีเวลาว่างเลย เดี๋ยวแวะส่งมันให้มันกลับก่อน"

พ่อรองยอมให้แว่นกลับบ้านแล้ว ได้เมลกับคุณอาช่วยพูดให้ เมลมองหน้าคุณอา แล้วหันไปมองแว่น ที่ยืนทำหน้าเจื่อนอยู่ เดินออกมาจากออฟฟิต
แว่นเดินมาดักหน้าหย่าดัหหลัง น้าเมลตามผมมาทางนี้แปปครับ เมลเดินตามมาด้านข้างตึกออฟฟิต แว่นเดินเร็วๆ ตาก็มองซ้ายขวาท่าทางลุกลิก
แว่นจะไปไหน วันนี้น้าแต่งตัวสวยจังเลยครับ ชุดทำงานนี้นะ แล้วนี่แว่นจะพาน้าไปดูอะไร เมลถามหลายรอบ แว่นเดินนำมาจนถึงสวนกล้วยที่ปลูกทิ้งไว้
ตรงที่ว่างด้านหลังออฟฟิต เป็นสวนกล้วยเล็กๆ มีอยู่ไม่ถึงยี่สิบกอ

พอพ้นสายตาคนปั้ป แว่นหันขวั้บกลับมากอดเมลตั้งตัวไม่ทัน ถอยไปพิงกอกล้วยข้างหลัง แว่นทำอะไรแถวนี้มีกล้องนะ แว่นรู้ครับ ตรงจุดนี้ไม่มี
กล้องวงจรปิดติดอยู่ครับ แว่นเป็นคนดูเลเรี่องติดกล้อง ของที่นี่เองน้าลืมแล้วหรอครับ แว่นพูดจบพุ่งดันตัวตามมา จนเราสองคนเข้ามาพิงอยู่ในกอกล้วย
ปากพยายามซุกไซ้เข้ามาที่ซอกคอ ทั้งดูดทั้งเลียวุ่นไปหมด เมลตบหัวทุบเข้าไปที่ไหล่หลังแรงๆหลายที  จนแว่นตากระเด็นหลุดไป ทำบ้าอะไรแว่น
อยากโดนกระทืบรึ ให้น้าไปฟ้องคุณอาเลยไหม เอาตอนนี้เลยไหมแว่นหยุด แล้วซุกหน้าเบาๆลงมาที่อก อือๆๆๆๆ น้าเมลครับแว่นไม่ไหวแล้วครับ
แว่นร้องให้โอออกมาเหมือนกับเด็กๆ ที่อยากได้ของเล่น

ทำไมเป็นอะไรแว่น อือๆๆๆๆ แว่นไม่รู้จะทำยังไงแล้วน้า เมลลูบหัวเบาๆ ไหนมันเป็นยังไงเล่ามาสิ แว่นเป็นอะไรไม่รู้น้า ควยมันแข็งจนปวดไปหมด
แว่นพูดพลางก้มหน้า มันปวดๆเกร็งๆ แว่นชักว่าววันละสองสามรอบก็ไม่หาย ชักไปมันก็อ่อนสักพักก็แข็งใหม่ ตรงลำแข็งๆจุกๆ ตรงหัวควยเกร็งเหมือน
จะแตก เป็นนานยังแว่นเมลตกใจ จริงๆแล้วเป็นตั้งแต่หลังจากวันนั้นละน้า แต่แว่นก็อดทนมาตลอด แต่พอรู้ว่าพรุ่งนี้ต้องกลับบ้านมันยิ่งปวด
วันนั้นคือวันไหนแว่นน้างง ก็วันที่ผมเอาน้าไงครับ แว่นพุดเสียงดังเหมือนเด็กที่ไม่พอใจที่ไม่ได้ของ

เมลเอามืออุดปากแว่น บ้าหรอจะแหกปากทำไม ถ้าเรื่องถึงหูคุณอาต่อให้เป็นหลานก็โดน ไม่มากก็น้อยนะแว่น แว่นดิดดูดีๆนะ กว่าแว่นจะเลิกอาการ
บ้าตูดของแว่นได้ ก็ใช้เวลาตั้งนาน วันนี้จะมาบ้าอะไรอีก น้าครับแว่นบอกความจริงเลยครับ ที่แว่นยอมทำทุกอย่างตามที่น้าสั่ง ไม่ใช่เพราะแว่นเลิก
แล้ว.......... แต่แว่นอยากอยู่ไกล้ๆน้าครับ เวลาน้าเผลอ แว่นก็ยังแอบถ่ายรูปก้นน้าอยู่ตลอด แว่นคุกเข่าลงกอดขาน้าเมลครับ เมลถึงกับตกใจ
เอาแบบนี้เลยหรอแว่น สงสารแว่นเถอะครับอือๆๆๆ แว่นทนไม่ไหวแล้วครับน้า แว่นเงี่ยนมากๆเลยครับ แว่นอยากเอากับน้าครับ เราเอากันเถอะครับ
น้าให้แว่นเอาเถอะครับ แกบ้าไปแล้วแว่น ขออีกครั้งเดียว แว่นรบเร้าพลางซุกไซร์หน้าลงกับกระโปรงเมล แว่นกลับบ้านแล้วแว่นก็จะไม่ยุ่ง ไม่ขอ
ให้น้ารำคารใจแล้ว เงื่ยนก็ชักว่าวไปแว่น เมลไล่ส่ง แว่นฉวยโอกาศซุกหัวลอดใต้กระโปรงทำงานจีบบานๆ เข้ามาสองมือกอดขาแน่น ลิ้นไล่เลียที่
ซอกขาอ่อน ละแลงลิ้นไปทั่วซอกขาอ่อน เมลขยับหนีไปทุบไป อื้อออออออ อื้อออออออ แว่นนน นะ...น้า........... น้าฟ้องคุณอาจริงๆนะ
อย่าคิดว่าน้าไม่กล้านะ

แว่นยอมครับน้า โดนกระทืบก็ยอม ขอแค่ได้เอาน้าอีกครั้งเดียว เมลทุบหัวรัวๆ แต่แว่นไม่กลัว มุดหัวดันสูงเข้ามาอีก กวาดลิ้นไล่มาตามขอบกางเกงใน
พยายามลิ้นแยงเข้ามาที่ซอกเนินหี ซี้ดดดดดดอึ้มมมมมม ลิ้นที่เลียสะแปะสะปะตวัดไปสัมผัสขาอ่อนบ้างเนินหีบ้าง อึ้มมมมมมม เมลเริ่มรุ้สึกเสียววูบวาบ
เขาพยายามสอดตวัดลิ้นดันให้โดนหอย เมลพยายามหนีบขาเข้าหากัน แต่ติดหัวแว่น แว่นเริ่มเลียถนัดขึ้น ฉกลิ้นลากเสียไปทั่วซอกขา ซี้ดดดดด
อืมมมม เมลถอยตัวหนีไปพิงต้นกล้วยอีกรอบ แว่นคงรู้ตัวว่าเมลเริ่มเสียว ยิ่งรุกหนัก กดปากตวัดลิ้นรัวลงไปบนร่องหี ที่มีกางเกงใบบางๆปิดอยู่ เมลยัง
หนีบขาแน่น ทำให้สอดลิ้นเข้าไปไม่ได้ แว่นเลยพยายามใช้ลิ้น บดคลึงเม็ดเสียว อู้ๆๆๆๆอึ้มมมม พอแว่นพอ ซู้ดดดดดดด พอนะ ลิ้นบดลงไปที่ปลายติ่งรัวๆ
ปลายลิ้นสะดุดไปมาบนเม็ด

อุ้ยยยยยยยยยยย โดนจังๆๆๆเลยยยเมลคิดในใจ ซี้ดดดด ความเสียววิ่งมาตามท้องน้อย ซี้ดดดดดดดดดดดดด อูยยยยยยย แข้งขาเมลเริ่มอ่อนแรง
อืมมมมม พอๆๆๆแว่น.... แว่นทั้งรัวทั้งกดลิ้น มือเค้นคลึงที่ก้นสลับกับขาอ่อน ขย้ำแรงจนรู้สึกเสียวสะท้านนนน พยายามถึงดึงกางเกงในลง เมลทั้งดึงกางเกง
ทั้งพยายามผลัก แต่เรี่ยวแรงก็เหลือน้อยลง น้ำเงื่ยนเมลเริ่มไหลซึมออกมาตามร่อง เป้ากางเกงในเปียกน้ำลายจนชุ่ม เมลดิ้นไปดิ้นมาแว่นก็พยายามจะพลัก
เมลให้นอนลง ถอยหนีจนเซเกือบหงายหลัง ขาที่หนีบแน่นคลายออก แว่นได้ทีดันตัวแทรกเข้ามา เอื้อมมือขึ้นมาดึงขอบกางเกงในไปด้านข้าง ยัดลิ้นอุ่นๆ
เข้าไปในร่องตวัดเสียหีเต็มแรง ซี้ดดดดด แผล็บบบบบบ อุ้ยยยยเมลสะดุ้งตัว อูยยยยยยยยยยยยย

แว่นไม่ไหวแล้ววว

ขอบคุณครับ

เพ้อกันต่อ ไครรู้ตัวว่าไม่ชอบแนวนี้ผ่านได้เลยค่ะ  พิมผิดเยอะ ขออภัยน้า

เป็นแนวบันทึกแบบเล่าเรี่องราวไห้ฟัง เจออะไรมา รู้สึกยังไง แบบไหน 
มันเป็นความทรงจำของคนๆเดียว เล่าแบบไม่ประติดประต่อ นึกตรงไหนได้ก็เพ้อไปเรี่อยๆ


ปกติเรี่องนี้ก็เขียนงงๆอยู่แล้ว ถ้ายังไม่ได้อ่านตอนต้นๆ ไปย้อนอ่านก่อนนะคะ ไม่งั้นจะยิ่งงงค่ะ


>>>

บันทึกรัก ในจินตนาการ 48.ที่ว่างด้านหลัง


เดือนแรก หลังจากวันนั้น คุณอากลับบ้าน แทบจะวันเว้นวัน ดูคุณอาจะเอาใจ่ใส่เมลมากขึ้น เราคุยกันมากขึ้น เล่าเรี่องราวแลกเปลี่ยนกัน
หัวเราะไปด้วยกัน เหมือนเมื่อก่อน เมลก็แอบคิดไปว่าอะไรๆน่าจะดีขึ้น หลังจากกลับมาไม่ถึงอาทิตย์ ท่านวิตก็ชวนเมลไปทานอาหารเที่ยง
เพื่อเป็นการขอโทษที่กลับโดยไม่บอก เมลปฎิเสทไม่ได้เพราะจะกลายเป็นว่าเมลหลบหน้าเขา ต้องแกล้งไปแบบมึนๆยังงั้นละ จากที่คุยๆ
กันท่าทางท่านวิตจะเชี่อสนิดใจ ว่าเรืองในคืนนั้นเมลไม่รู้เรื่องจริงๆ เมลก็คุยกลางๆเหมือนเดิม แต่คุณอากลับดูเหมือนจะมีอาการหึงเมล
กับท่านวิตซะงั้น

เดือนที่สอง แม่ใหญ่บอกว่าป่วย ตามให้คุณอากลับไปดูแลอีก กลับมาบ้านก็โทรตามจิกตลอด บางครั้งดึกๆก็โทรมาตาม เมลได้แต่ร้องให้
เพราะเหมือนเขาตั้งใจแกล้งเมล คุณอาก็พยายามเทียวไปเทียวกลับ จนเมลเองก็รู้สึกสงสาร คุณอาตัดสินใจเลิกรับงานของบริษัททั้งหมด
ที่นี่ไปก่อน แค่เครียงานเก่าที่ค้างไว้ให้หมด แล้วจะหาทำอย่างอื่นแทน แบบที่ไม่เหนื่อยมากเท่านี้ ส่วนแรกเพราะคุณอาเหนื่อย เมลก็เครียด
อีกส่วนนึงก็เพราะสุขภาพแม่ใหญ่

เดือนที่สาม คุณอาเริ่มหายไปเป็นพักๆ ไม่กลับบ้านนานๆ เห้อ..... มันก็ กลับไปวนลูปเหมือนเก่า เมลได้แต่ทำใจ ท่าทางเหมือนคุณอา
มีอะไรอยากจะพูดกับเมลแต่ยังไม่พูดออกมา ปล่อยให้มันอึมครึม จนบางครั้งทำให้เมลกลัวคำตอบ เลยตัดสินใจไม่ถาม เมลหันกลับมาบ้า
ออกกำลังกาย กลับไปเล่นโยคะแบบจริงจัง เมลตัดสินใจฟิดตัว เพี่อสอบยกระดับสูงขึ้นไปอีก จะได้ไม่ว่างมาก ไม่เบี่อมาก ท่านวิตก็คงเริ่ม
รู้ตัวว่าเมลไม่เล่นด้วย ช่วงหลังๆก็ห่างๆไป

เดือนที่ห้า อยู่อย่างเหงาๆ เบี่อๆ ทำงาน ออกกำลังกายวนไป กลับมาก็มา คุยก็คุย เอาก็เอา ไม่มา ไม่คุย ไม่เอา ก็นอนบ้าง เล่นเฟสบ้าง
ไม่มีงอนง้อ ไม่โทรตาม ไม่อะไรไปนานแล้ว มันคงถึงจุดอิ่มตัว ช่วงนี้ คุณอากลับมาเครียดเรื่องคดีอีกครั้ง ทางทนายก็ดำเนินไปเรี่อยๆ
เมลก็จัดการแก้ไขเอกสารต่างๆ ตามที่คุณอาสั่งมาเป็นระยะๆ งานทางนี้ก็ไม่มีอะไรมาก เก็บงานที่ค้างๆ ตรงนั้นนิดตรงนี้หน่อย ช่วงนี้คนงาน
ในบริษัททางนี้ ถูกโยกไปทำงานที่ xl เกือบหมดแล้ว น้าเมลครับๆๆๆๆๆๆ เสียงแว่นเรียกรัวๆ ช่วงหลังแว่นทำงานเก่งขึ้นมาก เรียนรู้ไว
เมลเองก็ได้แว่นช่วยงานเยอะ

ตอนนี้เมลกำลังช่วยคุณอาจัดการปรับแก้เอกสาร การประมูลงานจังหวัด xl อยู่ คุณอายืนหน้าบึ้งคุยโทรศัพท์ไปพลาง จดเอกสารลงบันทึก
"...ครับๆผมมั่นใจว่าทางเราได้งานนี้แน่นอน ทางคุณเตรียมคนงานไว้ให้พร้อมนะครับ ผมจะเข้าไปดูหน้างานจันทร์หน้า ส่วนเรื่องเคลียในพื้นที่
ผมต้องให้คุณช่วย..."  น้าเมลครับๆๆๆๆ แว่นโผล่หัวทางหน้าต่างออฟฟิต เมลหันไปมองทำตาดุใส่ เมลยุ่งอยู่กับการรื้อกองเอกสาร รื้อตู้นั้นตู้นี้
หาเอกสารให้คุณอาได้ก็วางให้ข้างหน้า คุณอาก็ชี้ให้รื้อตรงนั้นตรงนี้ต่อ แล้วก็ต่อสายคุยกลับไปกลับมาเรื่อยๆ แว่นยืนเกาะหน้าต่างส่งเสียง
เรียกเบาๆ อยู่พักใหญ่ โดยที่เมลไม่ได้สนใจ จนคุณอาสังเกตเห็น ลดโทรศัพท์ลง "เมลไปดูมันทีสิ มันจะเอาอะไรหรือเปล่า หรือมันหาอะไรไม่เจอ
อาสั่งให้มันเก็บของ เย็นนี้จะให้มันกลับบ้านแล้ว กลับไปพร้อมอาเลย" อ้าวไหนบอกว่า จะส่งไปอาทิตย์หน้าไงคะ "อาทิตหน้าจะต้องไปศาล
ไม่มีเวลาว่างเลย เดี๋ยวแวะส่งมันให้มันกลับก่อน"

พ่อรองยอมให้แว่นกลับบ้านแล้ว ได้เมลกับคุณอาช่วยพูดให้ เมลมองหน้าคุณอา แล้วหันไปมองแว่น ที่ยืนทำหน้าเจื่อนอยู่ เดินออกมาจากออฟฟิต
แว่นเดินมาดักหน้าหย่าดัหหลัง น้าเมลตามผมมาทางนี้แปปครับ เมลเดินตามมาด้านข้างตึกออฟฟิต แว่นเดินเร็วๆ ตาก็มองซ้ายขวาท่าทางลุกลิก
แว่นจะไปไหน วันนี้น้าแต่งตัวสวยจังเลยครับ ชุดทำงานนี้นะ แล้วนี่แว่นจะพาน้าไปดูอะไร เมลถามหลายรอบ แว่นเดินนำมาจนถึงสวนกล้วยที่ปลูกทิ้งไว้
ตรงที่ว่างด้านหลังออฟฟิต เป็นสวนกล้วยเล็กๆ มีอยู่ไม่ถึงยี่สิบกอ

พอพ้นสายตาคนปั้ป แว่นหันขวั้บกลับมากอดเมลตั้งตัวไม่ทัน ถอยไปพิงกอกล้วยข้างหลัง แว่นทำอะไรแถวนี้มีกล้องนะ แว่นรู้ครับ ตรงจุดนี้ไม่มี
กล้องวงจรปิดติดอยู่ครับ แว่นเป็นคนดูเลเรี่องติดกล้อง ของที่นี่เองน้าลืมแล้วหรอครับ แว่นพูดจบพุ่งดันตัวตามมา จนเราสองคนเข้ามาพิงอยู่ในกอกล้วย
ปากพยายามซุกไซ้เข้ามาที่ซอกคอ ทั้งดูดทั้งเลียวุ่นไปหมด เมลตบหัวทุบเข้าไปที่ไหล่หลังแรงๆหลายที  จนแว่นตากระเด็นหลุดไป ทำบ้าอะไรแว่น
อยากโดนกระทืบรึ ให้น้าไปฟ้องคุณอาเลยไหม เอาตอนนี้เลยไหมแว่นหยุด แล้วซุกหน้าเบาๆลงมาที่อก อือๆๆๆๆ น้าเมลครับแว่นไม่ไหวแล้วครับ
แว่นร้องให้โอออกมาเหมือนกับเด็กๆ ที่อยากได้ของเล่น

ทำไมเป็นอะไรแว่น อือๆๆๆๆ แว่นไม่รู้จะทำยังไงแล้วน้า เมลลูบหัวเบาๆ ไหนมันเป็นยังไงเล่ามาสิ แว่นเป็นอะไรไม่รู้น้า ควยมันแข็งจนปวดไปหมด
แว่นพูดพลางก้มหน้า มันปวดๆเกร็งๆ แว่นชักว่าววันละสองสามรอบก็ไม่หาย ชักไปมันก็อ่อนสักพักก็แข็งใหม่ ตรงลำแข็งๆจุกๆ ตรงหัวควยเกร็งเหมือน
จะแตก เป็นนานยังแว่นเมลตกใจ จริงๆแล้วเป็นตั้งแต่หลังจากวันนั้นละน้า แต่แว่นก็อดทนมาตลอด แต่พอรู้ว่าพรุ่งนี้ต้องกลับบ้านมันยิ่งปวด
วันนั้นคือวันไหนแว่นน้างง ก็วันที่ผมเอาน้าไงครับ แว่นพุดเสียงดังเหมือนเด็กที่ไม่พอใจที่ไม่ได้ของ

เมลเอามืออุดปากแว่น บ้าหรอจะแหกปากทำไม ถ้าเรื่องถึงหูคุณอาต่อให้เป็นหลานก็โดน ไม่มากก็น้อยนะแว่น แว่นดิดดูดีๆนะ กว่าแว่นจะเลิกอาการ
บ้าตูดของแว่นได้ ก็ใช้เวลาตั้งนาน วันนี้จะมาบ้าอะไรอีก น้าครับแว่นบอกความจริงเลยครับ ที่แว่นยอมทำทุกอย่างตามที่น้าสั่ง ไม่ใช่เพราะแว่นเลิก
แล้ว.......... แต่แว่นอยากอยู่ไกล้ๆน้าครับ เวลาน้าเผลอ แว่นก็ยังแอบถ่ายรูปก้นน้าอยู่ตลอด แว่นคุกเข่าลงกอดขาน้าเมลครับ เมลถึงกับตกใจ
เอาแบบนี้เลยหรอแว่น สงสารแว่นเถอะครับอือๆๆๆ แว่นทนไม่ไหวแล้วครับน้า แว่นเงี่ยนมากๆเลยครับ แว่นอยากเอากับน้าครับ เราเอากันเถอะครับ
น้าให้แว่นเอาเถอะครับ แกบ้าไปแล้วแว่น ขออีกครั้งเดียว แว่นรบเร้าพลางซุกไซร์หน้าลงกับกระโปรงเมล แว่นกลับบ้านแล้วแว่นก็จะไม่ยุ่ง ไม่ขอ
ให้น้ารำคารใจแล้ว เงื่ยนก็ชักว่าวไปแว่น เมลไล่ส่ง แว่นฉวยโอกาศซุกหัวลอดใต้กระโปรงทำงานจีบบานๆ เข้ามาสองมือกอดขาแน่น ลิ้นไล่เลียที่
ซอกขาอ่อน ละแลงลิ้นไปทั่วซอกขาอ่อน เมลขยับหนีไปทุบไป อื้อออออออ อื้อออออออ แว่นนน นะ...น้า........... น้าฟ้องคุณอาจริงๆนะ
อย่าคิดว่าน้าไม่กล้านะ

แว่นยอมครับน้า โดนกระทืบก็ยอม ขอแค่ได้เอาน้าอีกครั้งเดียว เมลทุบหัวรัวๆ แต่แว่นไม่กลัว มุดหัวดันสูงเข้ามาอีก กวาดลิ้นไล่มาตามขอบกางเกงใน
พยายามลิ้นแยงเข้ามาที่ซอกเนินหี ซี้ดดดดดดอึ้มมมมมม ลิ้นที่เลียสะแปะสะปะตวัดไปสัมผัสขาอ่อนบ้างเนินหีบ้าง อึ้มมมมมมม เมลเริ่มรุ้สึกเสียววูบวาบ
เขาพยายามสอดตวัดลิ้นดันให้โดนหอย เมลพยายามหนีบขาเข้าหากัน แต่ติดหัวแว่น แว่นเริ่มเลียถนัดขึ้น ฉกลิ้นลากเสียไปทั่วซอกขา ซี้ดดดดด
อืมมมม เมลถอยตัวหนีไปพิงต้นกล้วยอีกรอบ แว่นคงรู้ตัวว่าเมลเริ่มเสียว ยิ่งรุกหนัก กดปากตวัดลิ้นรัวลงไปบนร่องหี ที่มีกางเกงใบบางๆปิดอยู่ เมลยัง
หนีบขาแน่น ทำให้สอดลิ้นเข้าไปไม่ได้ แว่นเลยพยายามใช้ลิ้น บดคลึงเม็ดเสียว อู้ๆๆๆๆอึ้มมมม พอแว่นพอ ซู้ดดดดดดด พอนะ ลิ้นบดลงไปที่ปลายติ่งรัวๆ
ปลายลิ้นสะดุดไปมาบนเม็ด

อุ้ยยยยยยยยยยย โดนจังๆๆๆเลยยยเมลคิดในใจ ซี้ดดดด ความเสียววิ่งมาตามท้องน้อย ซี้ดดดดดดดดดดดดด อูยยยยยยย แข้งขาเมลเริ่มอ่อนแรง
อืมมมมม พอๆๆๆแว่น.... แว่นทั้งรัวทั้งกดลิ้น มือเค้นคลึงที่ก้นสลับกับขาอ่อน ขย้ำแรงจนรู้สึกเสียวสะท้านนนน พยายามถึงดึงกางเกงในลง เมลทั้งดึงกางเกง
ทั้งพยายามผลัก แต่เรี่ยวแรงก็เหลือน้อยลง น้ำเงื่ยนเมลเริ่มไหลซึมออกมาตามร่อง เป้ากางเกงในเปียกน้ำลายจนชุ่ม เมลดิ้นไปดิ้นมาแว่นก็พยายามจะพลัก
เมลให้นอนลง ถอยหนีจนเซเกือบหงายหลัง ขาที่หนีบแน่นคลายออก แว่นได้ทีดันตัวแทรกเข้ามา เอื้อมมือขึ้นมาดึงขอบกางเกงในไปด้านข้าง ยัดลิ้นอุ่นๆ
เข้าไปในร่องตวัดเสียหีเต็มแรง ซี้ดดดดด แผล็บบบบบบ อุ้ยยยยเมลสะดุ้งตัว อูยยยยยยยยยยยยย

เมลโดนเจ้าแว่นแล้ว