ยอด​เยี่ยม​จริงๆ​

ลุ้นๆๆๆๆๆๆ
ถ่านไฟเก่า ว่า ได้ ฟัน หรือเปล่า
ชาร์จ แบต  เร็วๆๆนะ

สนุกมาก

น้องสะใภ้ก็ไม่เว้น

จัดคุณนายให้สาสมใจ

คุณนายสุนี่น่าจะฟาดหมดทั้งตำบลละมั้ง

คุณนายสุ จะโดนทั้งเสี่ยชัยและลูกน้องเลยหรือปล่าวเนี่ย

คุณนายอยู่กลางวงห้อมล้อมไปด้วยเหล่าชายอีกแล้ว

คุณนายสุ ไม่แผ่วจริงๆ

กลับมาอีกแต่ละครั้งสุดยอด

ได้เวลารำลึกความหลังกันอีกแล้ว งานนี้คุณนายสุจะโดนเสี่ยนำชัยเอาไหมเนี่ย

ได้เวลาแสดงฝีมือของคุณนายบ้าง

รำลึกอดีตกับเลยคุณนาย

ดี

  คุณนายสุนึกถึงอดีตก็ต้องทอดถอนใจ ไม่นึกฝันว่าเสี่ยพงษ์จะด่วนจากไปอย่างอเนจอนาถใจแบบนั้น  มิหน่ำซ้ำพรรคพวกสาวๆเหล่าหื่นบ้านนาก็ไม่รู้ชะตากรรมว่าจะเป็นตายร้ายดีประการใด  เธอจึงต้องแบกภาระความหวังและความแค้นบากหน้ามาหาเสี่ยนำชัย โดยหวังว่าสิ่งที่เธอและสมาชิกหื่นบ้านนาคาดการณ์ไว้จะไม่ผิดพลาด  หรืออย่างน้อยอาศัยบารมี และอิทธิพลของเสี่ยนำชัยอาจพอจะรู้ถึงสิ่งที่เหล่าหื่นบ้านนาตามหาก็ยังดี        เสียงฝีเท้าเดินอาดๆมาแต่ไกล ชายร่างอวบอ้วนผิวขาวหน้าตายิ้มแย้มสวมเสื้อผ้าชุดขาวร้องทักมาแต่ไกล  "ลมอะไรหอบน้องสุมาละเนี้ย ต้องขอโทษด้วยนะที่ให้รอนานไปหน่อย ผู้ว่าฯท่านขอให้ตรวจชุดสมเด็จให้นะพี่ก็ไม่กล้าไล่กลับ ฮาๆๆๆ "    "ไม่เป็นไรค่ะพี่ สุรอได้ตอนงานพี่พงษ์ก็ไม่ได้ทักทายกันเลย มันคิดอะไรไม่ออกแขกรื่อก็เยอะไปหมด " พอพูดถึงเสี่ยพงษ์แววเศร้าและน้ำเสียงของคุณนายสุก็แหบแห้ง   เสี่ยพงษ์แม้จะเป็นศัตรูหัวใจของเสี่ยนำชัยแต่ก็เป็นเพื่อนเกลอกันมาก่อน อีกทั้งเรื่องราวก็ผ่านพ้นไปนาน เมื่อรู้เพื่อนตายอย่างสยดสยองก็ใจหาย พยายามสืบสาวราวเรื่องก็ไม่ชัดเจนในเรื่องราว  บ้างก็ว่าโจรบุกขึ้นบ้าน บ้างก็ว่าถูกสั่งเก็บจากคู่แข่งงานประมูล สาระพัดจะใส่สีตีใข่ ยิ่งทางครอบครัวพยายามเก็บเรื่องเงียบข่าวยิ่งบิดเบือนไปต่างๆนาๆ  "ไม่เป็นไร งานขาวดำใครๆก็รู้ว่ามันไม่ทันจะตั้งตัว  พี่ก็ใจหายพอรู้ข่าวก็เร่งให้ตำรวจช่วยตามคดีให้ ว่าจะไปหาสุ ก็ไม่สบโอกาสสักทีมาวันนี้ยังไงพี่ต้องรู้ความจริง ไอ้พงษ์มันก็เพื่อนพี่สุก็เหมือนดวงใจพี่ มีอะไรที่พี่ทำให้ได้ขอให้สุอย่าได้เกรงใจ " เสี่ยนำชัยไม่อ้อมค้อมให้เสียเวลาตามนิสัยนักเลง ด้วยอิทธิพลและความร่ำรวยไม่เป็นสองรองใครมาแต่ต้นตระกูล เสี่ยนำชัยอยากได้สิ่งใดไม่มีที่จะไม่ได้   คุณนายสุรู้ถึงข้อนี้ดี นึกไปก็ให้สงสารเสี่ยนำชัยอยู่ที่เฝ้าหลงรักตนแต่อดีตจนถึงทุกวันนี้  "ฉันขอบใจพี่มากในน้ำใจที่มีให้ฉันมาโดยตลอด  ครั้งนี้ฉันอาจนำภัยมาให้พี่ก็ได้ แต่มองไปทางไหนก็ไม่เห็นทางนอกจากพี่แล้ว คนอื่นฉันก็ไม่ไว้ใจเท่าพี่ "  เสี่ยนำชัยได้ยินก็ชื่นฉ่ำหัวใจไปทั้งดวง "สุเห็นพี่เป็นคนยังไง ในโลกนี้เคยกลัวใครที่ไหนต่อไปนี้เรื่องของสุก็เหมือนเรื่องของพี่ ใครหน้าไหนอย่าได้มารังแกคนที่พี่รักมันต้องแหลก " เสี่ยนำชัยประกาศก้อง 
กว่าชั่วโมงที่เรื่องราวต่างๆถูกบอกเล่าแก่เสี่ยนำชัยโดยเฉพาะเรื่องโลงศพที่ถูกสับเปลี่ยน เสี่ยนำชัยนั่งฟังนิ่งอย่างตั้งใจไม่แสดงอาการใดๆ  "มันอาจจะเป็นเรื่องแปลกประหลาดพิสดาร ไปบ้างแต่ที่ฉันพูดคือความจริงไม่ได้โกหกพกลมสักนิด ก่อนมาฉันก็ลำบากใจกลัวพี่จะหาว่าฉันเพี้ยนไปแล้ว " คุณนายสุเสียงอ่อนด้วยสังเกตุระหว่างเล่าเรื่องราวของพวกตนที่เผชิญมาให้เสี่ยนำชัยฟัง ด้วยคนปกติตนอาจจะโดนซักโดนถามหรือถูกหาว่าบ้าไปแล้ว แต่เสี่ยนำชัยกลับนิ่งจนตนเล่าเรื่องราวเสร็จสิ้น  "มันพิสดารแปลกประหลาดจริง ๆ แต่ฉันก็เชื่อว่าน้องสุพูดความจริงแม้บางเรื่องฉันยังไม่อาจเข้าใจและงงอยู่บ้าง  เพราะพี่ก็อยู่ในวงการของเก่าของโบราณคลุกคลีกับเรื่องราวแปลกๆมาก็ไม่น้อยเหมือนกัน เรื่องบางเรื่องเล่าให้ใครฟังเขาก็จะหาว่าเราบ้าเราเพื้ยนเอา แต่ที่ฉันเชื่อว่าน้องสุเล่าคือเรื่องจริงเพราะว่าโลงที่พวกสุหาของจริงมันอยู่ที่พี่เอง"   
                          เสี่ยนำชัยก็คือหนึ่งในลูกศิษย์ของหลวงปู่เลหลังท่านมรณะภาพและบรรจุซากสังขารลงโลงไม้อาคมที่เหล่าลูกศิษย์ที่เรืองอาคมช่วยกันปลูกแสกเพื่อช่วยกันกักขังวิญญานร้ายต่างๆที่หลวงปู่ได้กักขังไว้ พอสิ้นบุญหลวงปู่เหล่าลูกศิษย์ก็กังวลว่าอาคมที่หลวงปู่ทำไว้จะคลายจึงได้ร่วมมือกันสร้างโลงอาคมดังกล่าวขึ้น  เสี่ยนำชัยรู้หนึ่งไม่รู้สองรู้ว่าโลงอาคมแบบนี้หาที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว อีกทั้งความงดงามและเลขยันต์อาคมที่เหล่าผู้เรื่องเวทย์ทำไว้มารวมกันในที่เดียวไม่ว่าอดีตอนาคตคงจะหาไม่ได้อีกแล้ว นักสะสมอย่างเสี่ยนำชัยเห็นแล้วน้ำลายไหลนองท่วมทุ่ง จึงทำโลงของปลอมขึ้นมาอีกโลงหนึ่ง โดยจ่ายค่าปิดปากเฒ่าโยกับหลานชายเพื่อสลับสับเปลี่ยนโลงดังกล่าว "เฮ้ย ไม่นึกไม่ฝันว่าเรื่องมันจะบานปลายไปจนขนาดนี้ " เสี่ยนำชัยถอนหายใจ "แล้วนี่น้องสุจะทำอย่างไร ต่อไป "   "สุคงต้องขอความอนุเคราะห์จากพี่ยืมโลงเพื่อนำไปช่วยพวกๆ ของสุจ๊ะ พี่จะขายหรืออยากได้อะไร...จากสุก็บอกได้ " คุณนายสุชะม้าย ชายตามองเสี่ยนำชัย  เสี่ยนำชัยใจเต้นแรงรู้ความนัยคำพูดของคนรักเก่า  "พี่ไม่เอาอะไรจากสุทั้งนั้น พี่ยกให้ฟรี ๆ สุอยากได้เดือนดาวพี่ก็หาให้ได้ แต่พี่ขออย่างหนึ่งพี่ขอร่วมตายร่วมรบกับพวกสุด้วยคน "  "จะดีหรือพี่มันอันตรายมาก แค่นี่ฉันก็เกรงใจพี่จะแย่อยู่แล้ว  " เสี่ยนำชัยเข้ามาประชิดตัวคุณนายสุพร้อมจับมือขาวผ่องคุณนายสาวแน่น "เกรงจงเกรงใจอะไรกัน ต่อไปให้พี่ดูแลสุเองนะ พี่ไม่ยอมให้คนรักพี่ต้องเจ็บซ้ำอีกแล้ว อายุก็ขนาดนี้แล้วเรื่องตายนะเรื่องเล็ก เรื่องเซ็กนะเรื่องใหญ่ ฮาๆๆๆ "
                          "เป็นไงบ้างนายหญิง" เฒ่าแม้น ไอ้มีไอ้จวนกรูกันเข้ามาถามล้อมหน้าล้อมหลัง "เป็นไปตามที่คาดไว้ โลงอยู่ที่เสี่ยนำชัยจริง ๆ เย็นนี้เขาจะนำมาส่งให้เราลุงเตรียมห้องไว้ใน" "สุดยอดนายหญิง "  เย็นนั้นเสี่ยนำชัยพร้อมหมานคนสนิทนำโลงมาให้คนรักอย่างที่ตกลงกันไว้  คุณนายสุจัดเลี้ยงคนรักเก่าแบบเรียบง่าย จ่าหมานถึงจะพูดน้อยแต่ก็เข้ากับไอ้มีไอ้จวนเฒ่าแม้นอย่างเร็วด้วยดีกรีสาโทบ้านนาฝีมือไอ้มีไอ้จวน  ส่วนเสี่ยนำชัยกับคุณนายสุไม่สัดทัดจิบไวน์กันสองคน  วงสาโทแทบจะยกคอไม่ไหวแล้ว วงไวน์ก็หน้าแดงกันทั้งคู่ "ดึกมากแล้วพี่พักซะที่นี่เถอะ ลุงแม้แก่จัดห้องไว้ให้แล้ว "คุณนายสุประคองเสี่ยนำชัยที่ดวลไวน์ไปเกือบสองขวด "นานๆได้ชนแก้วกับคนรู้ใจ คอมันไม่แข็งเหมือนวัยรุ่นซะแล้ว ไอ้ที่อ่อนก็แข็งไอ้ที่อยากให้แข็งก็ดันอ่อนซะนี่ "  "พี่ก็พูดไป เราไม่ได้แก่ขนาดนั้นซะหน่อย ถ้างั้นของสุก็พอๆกับพี่ที่อยากให้ตึงก็หย่อนที่อยากให้ยานก็ตึง อิอิ "  "ใครว่ากันเล่าน้องสุของพี่ยังเต่งตึงสวยจับใจพี่ตลอดเวลา ไอ้ที่เล็กๆตอนนี้มันก็เติบใหญ่กว่าแต่ก่อนไม่น้อย " เสี่ยนำชัยสายตาจ้องสองเต้าขาวอวบของคุณนายสุ ไม่วางตา  "พี่นี่พูดอะไรไม่รู้สุก็อายเป็นนะ " คุณนายสุประคองเสี่ยนำชัยเข้าห้องพักผ่านสายตาเหล่าลูกน้องที่จับจ้องอย่างอิจฉาในโชคของเสี่ยนำชัยคืนนี้ 
                                         

า