กังปังตะลุยยุทธภพ ตอน อะไรอะไร

         สามเดือนก่อนหน้านี้
   "กังปัง วิงวอนเจ้า ได้โปรดช่วยข้าด้วยเถิด"

   เสียงเล็กหยงหยง หนึ่งในโฉมสะคราญที่เวลานี้โดนยาปลุกกำหนัดเข้าไปเต็มที่ แถมร่างของนางยังถูกมัดมือติดไว้กับเตียง
   เป็นเหตุการณ์ที่กังปัง หลังจากวางยาสองโฉมสะคราญแล้วเผด็จสวาทพวกนางจนสำเร็จความใคร่ จึงพาเปียกน่ำเฮาะซึ่งเป็นลูกน้องและสหาย หนีขึ้นมาบนเขาเปล่าเปลี่ยวเพื่อมาหลบอยู่กับอาหลงที่ซ่องสุมสมุนโจรบนเขาแห่งนี้
   มิคาดถึงว่าเล็กหยงซึ่งได้ฉายาว่าแสนซนคนสวยที่ออกจากสำนักพร้อมกับศิษย์พี่เพื่อท่องเที่ยวหาประสบการณ์
   ด้วยความซนและอวดเก่งในฝีมือ นางจึงแยกเดินทางเพียงลำพังโดยนัดหมายว่าจะไปพบกันในเมืองต่อไป
   เล็กหยงหยงแสนซนคนสวยกลับจงใจเลือกเดินมายังเส้นทางเขาเปล่าเปลี่ยวเช่นนี้ ด้วยความที่อยากพบเจอคนร้ายและทำการปราบตามที่เคยได้ฟังถึงวีรกรรมของผู้กล้า เป็นการอวดฝีมือไปในตัว
   แต่อนิจจาโลกไม่ได้สวยงามอย่างที่อย่างในนิยายที่บอกเล่าขานกัน ด้วยบู๊ลิ้มมากเภทภัย ที่ไม่ใช่จะอาศัยฝีมืออวดเก่ง ที่บรรดาบิดามารดาที่จะปล่อยให้ลูกหลานตนที่ฝึกวิชาเก่งกาจออกไปผจญกับโลกโดยง่าย
   ดังนั้นเล็กหยงหยงจึงได้เจอผู้ร้ายสมใจ แม้มีฝีมือเก่งกาจกว่าแต่กลับโดนเล่ห์เหลี่ยมคนร้ายสยบ จับแก้ผ้าขึงพรืดนอนอยู่บนเตียงรอโดนเย็ดสังเวยพรหมจรรย์เช่นนี้
   "กังปัง เจ้าอย่าชักช้าอืดอาด เสียเวลาพวกเราก็เงี่ยนอยากเย็ดโฉมสคราญเต็มทน นานๆจะได้ลิ้มลองคนสวยแบนี้สักที"
   เสียงเหล่าโจรหื่นกระหายพูดเร่งรัด บางคนถึงกับเตรียมแก้ผ้ารอไว้แล้ว
   "เล็กหยงหยง ต้องขอโทษเจ้าด้วย ข้าไม่รู้จะหาทางช่วยเจ้ายังไงดี"
   กังปังพูดเบาๆ หาทางครุ่นคิอยากจะช่วยนางเช่นกันแต่จนปัญญา ทั้งที่มันเองก็ไม่คิดว่าผลจะลงเอยเช่นนี้
   ที่เป็นเช้นนี้เพราะเหล่าโจรที่กังปังมาอาศัยอยู่ เห็นเล็กหยงหยงเดินทางมาลำพัง ออกอุบายให้กังปังทำเป็นพระเอกมาช่วยนางจากโจรที่เข้ามาปล้น โดยพวกตนจะเป็นผู้ร้ายคลุมหน้ามาปล้นนาง เมื่อกังปังมาจะทำเป็นพ่ายแพ้แล้วหลบหนีไป ต่อจากนั้นให้กังปังหาทางหลอกล่อนางให้เชื่อใจแล้ววางยา พวกตนจะชิงเงินทองไป ส่วนโฉมสะคราญจะยกให้กังปังจัดการ
   แต่เมื่อแผนสำเร็จการณ์กลับเป็นว่า พวกโจรกลับขอเย็ดเล็กหยงหยงด้วย และยังจะฆ่าทิ้งโยนลงเขาไป
   กังปังรู้สึกหนักใจ รู้สึกตัวว่ายิ่งนานวันตัวเองยิ่งถลำตัวเป็นคนฃั่วร้ายเพิ่มขึ้นทุกวัน แม้ในทัศนะกังปังที่มีแง่ลบต่อสตรีว่าเป็นพวกแพศยาทั้งสิ้น ต่างต้องการอยากโดนเย็ดทุกคน แต่ทำมารยาลีลาไปอย่างนั้น ดังนั้นการที่มันไปจัดการเย็ดกับพวกนางก่อนก็เพื่อตอบสนองตัณหาให้พวกนางได้รู้รสฃาติที่ต้องการในส่วนลึกเท่านั้น ถึงมันไม่เย็ดพวกนาง พวกนางก็ต้องโดนเย็ดอยู่ดี ที่เคยร่วมเย็ด(สวิงกิ้ง) ด้วยกัน ก็มีแต่ครั้งที่มันกับเปียกน่ำเฮาะที่ได้วางยา กิมเง็กจู กับซูหยิงหยิงเท่านั้น
   ครั้งนี้กับจะต้องร่วมกันกับพวกอาหลงอีก 8 คน เล็กหยงหยงได้หีแหกหุบไม่ลงแน่ แต่ก็ยังพอทำเนา แต่จะต้องฆ่านางทิ้งนี้ซิ ที่กังปังรับไม่ได้ นึกสงสารและเสียดายความสาวสวยของนางที่ต้องจบสิ้นลงครั้งนี้ แต่จะทำไงดี
   "เฮ้ย อย่ามัวชักช้า รีบๆหน่อย หรือของเจ้าไม่สู้ ก็ลุกออกมาอย่าเสียเวลาคนอื่น อุตส่าห์ให้เจ้าเป็นคนแรกนะเนี่ยะ ฮ่า ฮ่า

   "ใครบอกว่าข้าไม่สู้ แต่ลิ้มลองของดีๆ ต้องเรียกอารมณ์หน่อย"

   กังปังที่บัดนี้ได้กำลังขึ้นคร่อมตัวเล็กหยงหยงพร้อมกับเอาควยของมันถูไถไปตามร่องหีของเล็กหยงหยงคนสวย ที่พอโดนควยของกังปังใช่ควยหยอกเย้ารูหีนางเล่น ความที่โดนยาปลุกสวาทจนเสี้ยนจัดอยู่แล้ว พอโดนควยกังปังมาหยอกล้อแทงรูหีนางถากไปถากมายิ่งทำให้นางเสี้ยนจนถึงสมอง น้ำเสี่ยนหลั่งออกมาอย่างกระสันต์ รูหีเผยิบผยาบเหมือนรอว่าเมื่อไรมันจะแทงควยเข้ามาสักที
   "ขอโทษนะเล๊กหยงหยง ข้าคงต้องเย็ดเจ้าพร้อมกับให้พวกมันเย็ดเหมือนกัน เพื่อพวกมันหมดแรงค่อยพาเจ้าหนีอีกทั"
   กังปังพูดบอกเล็กหยงหยงที่ข้างหูเบาๆ เพราะมีแต่วิธีนี้เท่านั้นที่มันคิดได้ในตอนนี้
   เล็กหยงหยงไม่รู้สนใจที่กังปังพูดรู้เรื่องหรือไม่ เอาแต่ผงกหัวกางขารอให้กังปังลงมือเย็ดเสียที
   กังปังจ่อควยเข้าไปที่ร่องหีของเล็กหยงหยงดันพรืดเข้าไป เสียงเล็กหยงหยงร้อง
   "อึ้ยส์ โอยส์สส"
   หัวตวยของกังปังจิ้มลงไปที่รูหีของเล็กหยงหยงแต่กลับไถลพรืดออกมา เรีบกความเจ็บปนเสียวให้นางไม่น้อย
   "ดูท่านางจะสดซิงค์จริงๆ ขนาดน้ำเสี่ยนเต็มรูอย่างนี้ยังแทงไม่เข้า"

         กังปังคิดในใจ พร้อมกับลุกขึ้นเอามือแหวกแคมหีเล็กหยงหยงจนเห็นน้ำเสี้ยนมันส์วาวอยู่ในรูหี มันเอามือจับควยเอาหัวบานจ่อจิ้มลงไปแตะลงไปจนปากหัวควยสัมผัสในรูหึของนาง แต่มันเตรียมตัวที่จะดันลงไปก็เกิดเสียงดังขึ้น
   "ไอ้พวกชาติชั่วตายเสียุถอะ"
   "อ๊ากส์"  "ฉั่วะ ๆ สวบ " "โอ็ยส์"   
   เป็นสตรีสองนางที่พอเข้ามาถึงก็ส่งเสียงตวาด พร้อมกับลงมือสังหารพวกโจรอย่างรวดเร็วแบบไม่ทันตั้งตัว
   กังปังจำได้แม่นว่าสตรีทั้งสองคือ โฉมสคราญกิมเง็กจูกับซูหยิงหยิงศิษย์พี่ของเล็กหยงหยงนั้นเอง ไม่รู้ว่าพวกนางตามมาถึงนี้ได้ไง
   มาถึงก็ลงมือฆ่าฟันอย่างเดียวไม่มีการฟังเสีบงใด  โดยเฉพาะกิมเง็กจูที่ดูจะกราดเกรี้ยวกว่าซูหยิงหยิงมากนัก ทั้งฟันทั้งแทงอย่างโหดเหี้ยม จนเลือดสาดกระจายไปทั้ว เหล่าสมุนโจรต่างพากันล้มตายราวใบไม้ร่วง ลำพังให้ต่อสู้กันเหล่าโจรสวะพวกนี้ก็ไม่อาจต่อสู้ได้อยู่แล้ว ยิ่งไม่ได้ตั้งตัวก็ยิ่งไม่ใช่คู่มือนาง กังปังหันไปเห็น รีบคว้ากางเกงมานุ่งวิ่งออกนอกประตูด้านหลังที่มันอยู่ใกล้โดยเร็ว เปียกน่ำเฮาะไม่รอช้าวิ่งตามไปติดๆ
   กิมเง็กจูเงยหน้ามาเห็นกังปังจำได้ว่ามันคือคนที่ย่ำยีนางรีบถลันตามไป
   "ไอ้ระยำ วันนี้ข้าไม่ปล่อยเจ้าไว้แน่ "
   ซูหยิงหยิงที่กำลังติดพันสู้กับอาหลงที่เป็นหัวหน้าโจรเป็นคนสุดท้ายใช้เวลาอีกไม่นานก็ใช้กระบี่แทงที่หน้าท้องมันจนล้มลง จึงรีบวิ่งตามกิมเง็กจูผู้เป็นพี่สาวไปทันเห็น กิมเง็กจูกำลังใช้กระบี่จ่อที่คอหอยชองเปียกน่ำเฮาะอยู่พอดี
   "แม่นาง โปรด ไว้..ชีวิต ข้าด้วย"
   กิมเง็กจูเห็นกับตาว่าชายฃราอัปลักษณ์ผู้นี้ที่ย่ำยีนาง ความโกรธแค้นยิ่งสุมเข้ามาเต็มที่ เปียกน่ำเฮาะ ยังกล่าวไม่จบประโยคดีก็ถูกกิมเง็กจูเสือกกระบี่เข้ามาแทงทะลุคอหอยขาดใจตาย มิหนำซ้ำพอนางชักกระบี่ออกมาเห็นเลือดพุ่งกระฉูดตามออกมา กิมเง็กจูก็ตวัดกระบี่ตัดหัวมันขาดกระเด็นออกไป
   กังปังเห็นเพื่อนโดนฆ่าตายเป็นผีหัวขาดตกใจแทบสิ้นสติ จะหนีต่อไปก็หมดหนทางเพราะเบื้องหน้าเป็นหุบเหวลึก
   "ซวยแล้ว ดันหนีมาทางนี้ เป็นเหวลึกตกลงไปก็ตายอยู่ดี"
   กังปังจึงหันกลับเห็นโฉมสะคราญกิมเง็กจู กำลังเดินมาหาตนพร้อมกับโฉมสคราญซูหยิงหยิงที่กำลังตามหลัง
   ชั่ววินาทีที่ปลายกระบี่จะทิ่มตรงมายัง ลำคอเจ้ากงจื้อกังปังแบบเดียวกับที่กิมเง็กจูใช้สังหารเปียกน่ำเฮาะ พื้นดินริมหน้าผาที่เจ้ากังปังทิ้งน้ำหนักเท้าลงไปก็กระเทาะหลุดล่วง  ทำให้ร่างมันหงายหลังไป พอดีกับที่หลบคมกระบี่ได้หลุดพ้น แต่กระนั้นร่างของมันก็หล่นล่วงไปเช่นกัน
กิมเง็กจูชักกระบี่ ได้ยินเสียงมันแผดร้องลั่น ค่อยจางหายไป กิมเง็กจูหยุดมองที่ริมผาไม่สามารถมองฝ่าความมืดไปได้ด้วยหน้าผาสูงชันยิ่งปาระกอบกับราตรีอันมืดมิด

   ซือเจ๊ มันตายแล้วใช่หรือไม่ เสียงซูหยิงหยิงร้องถาม
   "อืม ข้ามองไม่เห็นอันใด แต่หน้าผาสูงขนาดนี้ ต่อให้ใครตกลงไปก็ไม่มีชีวิตรอดมาได้ "
   กิมเง็กจูเอ่ยตอบ "เรากลับไปดูเล็กหยงหยงกันเถอะ"
   "น่าเสียดายที่ไม่ได้สังหารมันกับมือ ไอ้ชั่วนั้นข้าอยากสับมันเป็นหมื่นชิ้น"
   ซูหยิงหยิงกล่าวอย่างคั่งแค้นไม่แพ้กิมเง็กจูเช่นกัน ต่างพากันกลับไปยังที่ที่ทิ้งเล็กหยงหยงไว้   
   ชั่วเวลาที่ทั้งคู่หันหลังกลับไปที่ริมหน้าผาก็ปรากฏแสงสว่างวาบขึ้น จู่ๆก็มีฃายวัยกลางคนปรากฏที่ริมผา พลันพอชายผู้นั้นปรากฏก็รีบส่งเสียงขึ้น
   "พลังหยุดเวลา"
   กิมเง็กจูและซูหยิงหยิงที่กำลังก้าวเดินไป พลันหยุดชงักลง ไม่เพีบงแต่กิมเง็กจูและซูหยิงหยิงเท่านั้น ทุกสิ่งรอบตัวเหมือนหยุดนิ่งไปด้วย
   "โอ..นี้ข้ามาช้าไปแล้วหรือ"
   "กว่าข้าจะรวบรวมปะติดปะต่อเรื่องจากภาพวาดที่ไต้ซือเซี่ยวเซี่งจือให้มาก็กินเวลาไปเป็นเดือน ข้าย้อนดูประวัติเจ้านี้ก็เป็นคนไม่ดีเท่าไร
   "ไฉนมันจะเป็นคนมากอบกู้โลกได้"
   เป็นติงซานนักเดินทางท่องเวลารำพึงกับตัวเอง
   "เหวนี้ทั้งมืดละลึก ข้างล่างมีอะไรบ้างก็ไม่รู้ข้าจะช่วยยังไงละ"
   ขณะนั้นเหมือนกิมเง๋กจูและซูหยิงหยิงเริ่มขยับตัวได้ ติงซานเลยต้องรีบหลบเข้าที่กำบัง
   "แย่แล้ว พลังหยุดเวลาหยุดทำงานแล้วหรือ ข้าต้องหลบก่อน"
   "เจ๊เจ็ เมื่อสักตรู่ได้ยินเสียงอะไรหรือไม่"
   "มันเสียงเหมือนมีลมพายุ เลยทำให้หูฝาดมั่ง เรารีบเข้าไปดูเล็กหยงหยงเถอะ"
   กิมเง็กจูพูดพร้อมพาซูหยิงหยิงหันกลับเพื่อไปยังกระท่อมตามเดิม
     ติงซานจึงค่อยออกจากที่ซ่อนไม่ทันไร
   ทันใดนั้นร่างของกังปังกลับลอยขึ้นมาจากเหว ติงซานถึงกลับแตกตื่น
   (ความเดิมอยู่ในตอน เดชคัมภีร์นางฟ่า ตอน สายลมพิสดาร เผื่อท่านผู้อ่านยังไม่เคยอ่าน)
   มันช่างเป็นเวลาที่เหมาะเจาะเฉียดฉิวอะไรเช่นนั้น พอกิมเง็กจูกับซูหยิงหยิงหันหลังกลับกังปังก็โผล่ชึ้นมาพอดี นี้ถ้าพวกนางหันหลังช้ากว่านี้สักเสี้ยวหนึ่งตงต้องได้เห็นกังปังแน่ ส่วนกังปังเมื่อลอยขึ้นมาเห็นหลังของกิมเง็กจูและซูหยิงยิงก็ไม่กล้าส่งเสียงร้อง พลันสายลมที่พัดกังปังขึ้นมากลับหยุดนิ่งทำให้มันต้องตกลงไปอีกคราในจึงพยายามเอามือคว้าขอบเหวเอาไว้แต่ไม่สำเร็จ มันจึงต้องตกใจสุดขีดอีกครา เมื่อร่างของมันต้องกำลังดิ่งลงไปในหุบเหวอีกหน
   "พลังหยุดเวลา"
   ติงซานส่งเสียงร้องใช้พลังหยุดเวลาอีกครั้ง
   "เหลือเชื่อจริงๆ ที่มันตกลงไปในเหว แต่กลับมีลมใต้หุบเหวดันมันขึ้นมาได้"
   ติงซานรำพึงขึ้น
   "นับว่าไต้ซือเห็นเหตุการณ์ได้แม่นยำจริงๆ สามารถหยั่งรู้ได้ทั้งอดีตอนาคตไม่ต้องเหนื่อยเดินทางไปมาแบบข้า"
   ติงซานเอารูปภาพวาดในตะกร้าด้านหลังออกมาดูอีกหน
   "ธรรมะอะไรอะไรที่ไต้ซือเซี่ยวเซียงจื้อให้ไว้ ก็ทำให้ข้า งงว่าตกลงตอนไหนข้าควรทำอะไรหรือไม่ต้องทำอะไร"
   "พิจารณาตามรูปไอ้เจ้านี้ต้องถูกลมพายุพัดไปตกที่เขาง่อไบ๋ฝั่งตรงข้ามก็ไกลอยู่เหมือนกัน ดีไม่ดีอาจกระแทกถูกหน้าผาตายเสียก่อน แล้วข้าจะช่วยมันยังไงให้มันเนียนโดยมันไม่รู้ตัวได้นะ"
   "อุ๊ โว๊ย คิดนานไปหน่อย พลังหยุดเวลาเริ่มหมดอีกแล้ว พายุกำลังมาขืนเป็นแบบนี้ข้าได้ถูกพัดปลิวไปด้วย ลองอย่างนี้แล้วกัน ไม่สำเร็จค่อยย้อนเวลามาใหม่"
   ว่าแล้วติงซานก็เอานิ้วกลางกับนิ้วชี้ประกบกันแตะบนหน้าผากตัวเองก่อนที่จะหายวับไป
   กังปังกลับโดนพายุใต้หุบเขาพัดขึ้นมาอีกหน คราวนี้เหมือนว่าจะรุนแรงกว่าเดิม ถึงกับพัดตัวมันออกไปไกล
   กังปังเหมือนแหวกว่ายอยูในสายธาร รู้สึกหายใจไม่ออก  อึดอัดไปหมดราวกับขาดอากาศหายใจ ร่ำร้องขอให้เง็กเซียนฮ่องเต้ ช่วยชีวิตมัน
   ต่อไปมันจะทำแต่ความดีลบล้างความชั่วได้ คนเรามักสำนึกผิดได้ตอนที่มันสายไปแล้ว กังปังก็เช่นกัน
   ดูเหมือนคำร้องขอของกังปังจะสัมฤทธิ์ ที่จู่ๆก็เหมือนมีกิ่งไม้งอกออกมาจากต้นไม้
   เจ้ากังปังรีบคว้าไว้แน่นอย่างไม่ยอมให้หลุดมือไปได้ แม้สายลมจะโหมพัดให้มันหลุดออกไป จนมือมันแทบฉีกขาด
   เพราะกลัวหากสายลมพิศดารนี้หยุดมันต้องตกลงไปในหุบเหวอีกโดยไม่มีโอกาสครั้งที่สามแล้ว
มันเลยคว้ากิ่งไม้ที่เป็นทางรอดเดียวของมันอย่างสุดชีวิต จนลมที่ี่พัดกระหน่ำค่อยจางลง มันจึงดึงกิ่งไม้นั้นได้
แต่กลับทำให้มันเสียสมดุลร่างมันจึงปะทะเข้ากับต้นไม้ใหญ่อย่างจัง  หัวกระแทกกับลำต้น ตกลงมานอนสลบตรงโค่นต้นไม้นั้น
   จนลมสงบแต่มันยังไม่รู้สึกตัว จึงไม่รู้ว่าที่บนต้นไม้มีชายผู้หนึ่งที่เอามือโอบต้นไม้และในมือที่ถือกิ่งไม้ใหญ่ท่อนหนึ่งที่กังปังคว้าจับได้นั้น กำลังโดดลงจากต้นไม้และมายืนจ้องดูมัน
   "สลบเหมือดไปแล้ว แต่ยังไม่ตาย"
   เป็นติงซานที่กำลังสำรวจดูร่างกังปัง
   "พอมันฟื้นขึ้นมาก็จะไปที่สุสาน ไปได้พลังฝีมือของปรมาจารย์อึ้งย้งที่ซ่อนไว้ในตัวซินะ"
   "แม่นางอึ้งย้งก็เหลือเกินซ่อนวิชาซะลึกลับ ไม่มีใครหาเจอ หากไม่ใช่เจ้านี้ก็จะไม่มีใครได้วิชาของท่านเป็นแน่"
   ติงซานอดรำพึงไม่ได้
   "ช้าเคยลองเปลี่ยนอนาคตมาตั้งเป็นสิบๆครั้ง แต่ล้มเหลว นึกไม่ถึงว่าต้องอาศัยเจ้าหน้าตูดลิงนี้เป็นผู้มาพลิกอนาคต ไหนๆก็ไหนๆแล้วลองทำตามแผนของไต้ซือเซี่ยวเซี่ยงขื้อดูบ้าง"
   "แต่ข้ายังสงสัยไม่ได้ว่าหากข้าไม่ยื่นกิ่งไม้ให้มันจับ มันจะตกลงตรงนี้ได้หรือไม่ ที่ว่าทำอะไรอาจไม่เป็นอะไร ไม่ต้องทำอะไร อะไรอะไรก็อาจเป็นอะไร  หรืออาจไม่เป็นอะไร เพราะอะไรอะไรมันก็ไม่เป็นอะไร ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว คิดแล้วปวดหัว"
   "เอ หรือว่าตอนนี้อนาคตเปลี่ยนไปแล้ว แล้วเรื่องที่ว่าสิบโฉมสะคราญจะมาช่วยกู้โลก ที่ก่อนหน้าเวี่ยวเซี่ยงจื้อเคยทำนายจะเปลี่ยนไปด้วยหรือไม่"
   ทิ้งเจ้านี้ไว้แบบนี้แหละ ขอกลับไปดู สามโฉมสคราญหน่อยว่าตอนนี้มันเป็นเช่นไร
   ว่าแล้วติงซานก็เอานิ้วชี้กับนิ้วกลางประกบกันแตะบนหน้าผากก่อนหายแวบไปอีกหน
   .....................................................
   

   
   "พวกเจ้าทำอะไร ทำไมน้องสาวข้าจึงเป็นแบบนี้ เอายาแก้มาให้ข้าเร็ว แล้วจะเมตตาไว้ชีวิตเจ้า"
   เสียงกิมเง็กจูตวาดอย่างเกรี้ยวกราดใส่ อาหลงที่รอดตายเพียงคนเดียว
   "นางโดนยากระตุ้นราคะเข้าไปเต็มที่ ไม่มียาแก้หรอก นอกจาก..."
   "ทำไมต้องกระตุ้น นอกจากอะไร"
   อาหลงมองดู กิมเง็กจูที่เบิ่งตาโตงาม ขนาดนางโมโหยังงามถึงเพียงนี้ ไม่วายคิดสัปดน หากแม้มันต้องตายขอลิ้มลองโฉมสคาญก่อนตายสักครั้งก็นับว่าคุ้มค่าแล้วจึงตอบไปว่า
   "ก็ทำให้นางมีความเสี้ยนอยากนะซิ ดูซิตอนนี้นางเสี้ยนจัดขนาดไหน มีแต่ต้องโดนเย็ดเท่านั้นถึงจะหายได้ ตอนนี้มีแต่ข้าคนเดียวที่จะช่วยนางได้"
   "แล้วเจ้าจะทำยังไงกับน้องสาวข้า"
   อาหลงกลืนน้ำลายเอื้อกเหมือนกิมเง็กจูไม่รู้ความ จึงปากพล่อยตอบไปว่า
   "ข้าก็จะต้องช่วยเย็ดน้องสาวเจ้านะซิ ไม่งั้นนางต้องเงี่ยนจนตายแน่"
   กิมเง็กจูได้ฟังถึงกับหน้าแดงฉาน เก็บอารมณ์ไม่อยู่ เอากระบี่แทงคอหอยมันจนทะลุเป็นรูก่อนตวัดกระบี่ตัดหัวมันหลุดจากบ่าทันที
   อาหลงถึงกับตาเหลือค้างกลายเป็นผีหัวขาดในทันที
   "เจ๊ เจ๊ ช่วยด้วยเถิด"
   ซูหยิงหยิงร้องบอกกิมเง็กจูหลังจากที่แก้มัดให้เล็กหยงหยงเสร็จ
   "เล็กหยงหยง ม่วยม่วย เจ้าเป็นไงบ้าง"
   กิมเง็กจูเข้ามาดูเล็กหยงหยงที่เอาแต่นอนบิดกาย เอามือลูบไล้บีบหน้าอกตัวเองไปมา
   "มันร้อนวูบวาบ เสียวไปหมด"
   เล็กหยหยง ร้องคราง คร่ำครวญนัยตาปรือฉ่ำหวานส่งเสียงออดอ้อน
   "เจ๊เง็กจู ท่านลองเอาผ้าที่ข้าชับน้ำมาเช็ดตัวให้หยงม่วยดูหน่อยเผื่อช่วยได้บ้าง"
   กิมเง็กจูรับผ้ามาจากซูหยิงหยิง ยังไม่ทันจะทำการเช็ดตัวให้ เล็กหยงหยงก็โผล่ขึ้นมากอดกิมเง็กจูไว้แน่น
   "เจ๊ เข๊ ข้าทนไม่ไหว รู้สึกเงี่ยนเหลือเกิน อยากโดนเย็ด ให้เจ้ากังปังมาเย็ดข้าก็ได้ ช้าต้องการ"
   กิมเง็กจูรู้สึกตกใจไม่น้อย ที่โดนเล็กหยงงหยงจู่โจมเข้ามา แถมยังพูดจาหยาบลามกราวหญิงแพศยา จะช่วยหยงม่วยยังไงดี ผู้ชายก็ถูกข้าฆ่าตายไปหมดแล้ว
   ความคิดยังไม่ทันจบ กิมเง็กจูก็ถูกเล็กหยงหยงจับพลิกลงบนที่นอน เหมือนเรี่ยวแรงเล็กหยงหยงจะมีกำลังมากกว่า กิมเง็กจูเลยถูกเล็กหยงหยงขึ้นนอนทับตัวโดยง่าย แถมเล็กหยงหยงยังอ้าปากออกจูบเลียปากของนางซะงั้น
   ซูหยิงหยิงก็ตกใจไม่น้อยที่เห็นหยงม่วยกระทำกับเจ๊เง็กจูเช่นนั้น แต่ทำอะไรไม่ถูก เลยได้แต่ยืนดูเล็กหยงหยงนอนกอดจูบกับกิมเง็กจู
   กิมเง็กจูทีแรกไม่คิดอะไรแต่พอโดนเล็กหยงหยงถาโถมจู่โจมแบบนี้ก็เกิดรู้สึกเสียวกระสันต์ เผลอตัวอ้าปากแลกจูบดูดลิ้นกับเล็กหยงหยงไปด้วย และยังเอามือทั้งล้วงทั้งควักบีบนมโต้ตอบส่งเสียงซี้ดส์ซ้าดส์ตามระงม
   "อาส์..หยิงหยิง ข้าพบหนทางที่จะช่วยให้หยงม่วยหายจากอาการกระสันต์แล้ว เจ้าก็มาช่วยกันเถอะ"
   ซุหยิงหยิงยืนงง ตอนนี้เล็กหยงหยงช่วยกิมเง็กจูแก้ผ้าออกจนร่อนจ้อนจนหมด จนกิมเง็กจูอวดร่างเปลือยขาวสะอาดโดดเด่นยิ่งกว่าเล็กหยงหยง จนทำให้คนที่แอบดูอยู่แทบทนไม่ไหว อยากเข้ามาร่วมวงด้วย เพราะกิมง็กจูช่างดูน่าเย็ดยิ่งนัก
   กลางป่าเขารกร้างเช่นนี้ เหล่าโจรต่างถูกฆ่าตาย ยังจะมีใครอื่น เว้นแต่คือ นักข้ามเวลาติงซาน ที่กลับมาสังเกตการณ์สามโฉมสะคราญ ภายหลังจากที่ได้ช่วยกังปัง
   ส่วนซุหยิงหยิงแม้เคยรู้มาว่าผู้หญิงสามารถเล่นรักกันได้ แต่ไม่เคยเห็นและเคยทำ พอมาเห็นศิษย์พี่ศิษย์น้องที่เรียกหาเป็นเจ๊ ม่วย มานานปี เล่นกันแบบนี้ก็เกิดอารมณ์วาบหวามด้วยเช่นกัน
   ฝ่ายเล็กหยงหยงพอแก้ผ้ากิมเง็กจูเสร็จก็เอามือคว้าไปด้านล่างพบแต่ความว่างเปล่าก็รู้สึกผิดหวัง เพราะอยากได้อะไรแข็งๆ มาสอดใส่รูหีที่ร้อนวูบวาบ อยู่ให้หายคันเต็มทน
   เล็กหยงหยงเวลานี้เหมือนคนบ้าหน้ามืด พอเห็นซูหยิงหยิงเข้ามาก็เปลี่ยนเป็นกระโจนใส่ซูหยิงหยิงทั้งกอดทั้งจูบดะ ไล่ฟัดเอา จับซูหยิงหยิงกดบนที่นอนลงมือถอดเสื้อผ้าของซูหยิงหยิงออกจนเกลี้ยงหมดตัว อวดร่างงามเช่นเดียวกับกิมเง็กจู  ได้ยินเสียงซูหยิงหยิงร้อง
   "ว๊าย เล็กหยงหยง หยุด มาแก้ผ้าเจ๊เจ็ทำไม อย่านะ"
   "เจ๊ เจ๊ ข้าต้องการ ข้าต้องการ อูยส์ ซี้ดส์"
   เล็กหยงหยงพูดตอบเสียงสั่นอย่างเร่าร้อน แต่ต้องครางซี้ดส์ ซ้าดส์ ออกมา ด้วยกิมเง็กจูได้เข้ามาด้านหลังเอามือจับแบะพูลเนื้อหีของเล็กหยงหยงอ้าออกแล้วเอานิ้วตัวเองแหย่เข้าไป
   "หยิงหยิง ปล่อยให้ม่วยหยงระบายได้ จะได้ช่วยให้ผ่อนคลายลงบ้าง"
   เสียงกิมเง็กจูร้องสั่ง จึงทำให้ซูหยิงหยิงยอมให้เล็กหยงหยงประกบปากอันร้อนผ่าวด้วยอารมณ์ตัณหาจัดประกบปากจูบกับตัวเอง จูบกันไปจูบกันมาทำให้ซูหยิงหยิงเกิดอารมณ์กระสันต์ตามไปด้วย ส่วนเบื้องล่างเล็กหยงหยงเวลานี้ถูกกิมเง็กจูใช้นิ้วต่างควยแทงเข้าแทงออกรูหีบริสุทธิ์ตัวเองจนน้ำออกมาเฉิ่มแฉะไปหมด

   
   

   กิมเง็กจูทีแรกแบะรูหีของเล็กหยงหยงดู พบเห็นดนื้อในแดงชมพูสวยยิ่งนัก นึกในใจว่าของตัวน่าจะเคยสวยเช่นกับรูหีของเล็กหยงหยงซึ่งได้ไม่เคยแหวะดู เพิ่งจะมาแหวะดูภายหลังจากที่โดนคนชั่วกังปังพรากเอาความบริสุทธิ์ จึงเห็นของตัวเองแบะอ้าไม่เหมือนเคยจึงนึกเสียดาย พอมาพบเห็นรูหีสีชมพู คล้ายมีเยื่อที่บางๆข้างใน จึงอดใจไม่ไหวเอามือเข้าไปแหย่ดูเบาๆด้วยกลัวว่าเล็กหยงหยงจะเจ็บ แต่กลับเป็นว่าเล็กหยงหยงทำทีเจ็บประเดี๋ยวหนึ่ง แต่ตอนนี้กลับร้องขอให้นางแทงเข้าไปลึกๆ ให้แทงเข้าๆออกๆแรงๆ แต่เหมือนไม่ทันใจเล็กหยงหยงจึงช่วยโล้ตะโพกเพื่อให้นิ้วกิมเง็กจูทำงานให้ทันใจ
   กิมเง็กจูรู้สึกเหมือนรูหีเล็กหยงหยงดูดขมิบนิ้วมือตัวเองตลอด นึกเทียบหากเป็นควยที่มีเส้นปะสาทเลือเนื้อโดนรูหีม่วยๆตนดูดแบบนี้ได้เสียวตายได้ มิน่าเหล่าบุรุษถึงได้อยากเย็ดสตรียิ่งนัก
   แล้วรูหีของตัวนางเองจะขมิบตอดควยได้เช่นนี้หรอไม่
   คงน่าจะใช่เพราะตอนโดนข่มขืนร่วมรักก็ได้ยืนเสียงคนชั่วนั้นส่งเสียงร้องบอกว่า รูหีนางดูดตอดได้เสียวอร่อยควยชอบใจยิ่งนัก
   คิดแล้วยิ่งแค้นใจ แต่ทำไมทำให้นางเกิดอารมณ์พุ่งพล่านถวิลหา อยากให้มันมาเย็ดอีก แต่น่าเสียดายที่คนร้ายโดนนางสังหารตายไปแล้ว
   กิมเง็กจูพยายามแทงนิ้วเข้าออกอย่างไรดูเหมือนยังไม่ถูกใจเล็กหยงหยงเท่าไร จึงลองให้ม่วยหยงนอนหงายลง แล้วกิมเง๋กจูจึงเพิ่มจำนวนนิ้วจากหนึ่งเป็นสองแล้ว ซูหยิงหยิงก็ขึ้นมาฃ่วยให้น้องเล็กอีกแรงด้วยการก้มจูบดูดหัวนม ทั้งบีบคลึงเต้านมไปพร้อมกัน
   "ดีดี ข้าเสียว ตรงนั้นแหละ เจ็เจ็ เน้นๆ ให้หนักๆเลย"
   กิมเง็กจูรู้สึกสัมผ้สกับปุ่มเล็กๆภายในของเล็กหยงหยงเข้าพอนางร้องบอก กิมเง็กจูจึงกดนิ้วขยี้ย้ำๆตรงนั้น เล็กหยงหยงยิ่งร้องโอดโอย แต่ไม่ใช่เพราะความเจ็บแต่เป็นความกระสันต์ซ่านมากมาย กิมเง็กจูเลยทำมือตะปบงองุ้ม พร้อมกระแทกอุ้งมือ ทำนิ้วกระดกทั้งกดทั้งขยี้ปุ่มกระสันต์รัวหนักขึ้น จนได้ยินเสียงอุ้งมือตีกับเนินโคกเล็กหยงหยง
   "ปั้บ ปั้บ ปั้บ"
   "โอ๊ย อร่อย ๆ ๆ ไอหย่า ไอหย่า มันส์ มันส์ โอยโย่ ๆ"
   เล็กหยงหยงครางไม่เป็นภาษาแถมยังแอ่นกระเด้งหีสู้นิ้วกิมเง็กจูไม่หยุด จนที่สุดยิ่งร้องยิ่งดัง เอามือตีที่นอนดังปัง ปัง แอ่นกระตุกตัว ยึก ยึก อยู่สองสามครั้งถึงกับนอนแน่นิ่งราวกับคนตาย
   จนทำให้กิมเง็กจูตกใจ รีบดึงมือออกจากรูหีเล็กหยงหยง เท่านั้นเองจึงเห็นน้ำในรูหีเล็กหยงหยงพุ่งออกมาราวกับทำนบแตกมากมาย
   "วุ้ยส์ เจ๊เจ็ เล็กหยงหยงเยี่ยวแตกหรือไง ทำไมน้ำมันจึงมากมายเช่นนี้"
   ซูหยิงหยิงอดตื่นเต้นกับภาพที่เห็นไม่ได้
   กิมเง็กจูเห็นเล็กหยงหยงนอนหายใจอ่อนระทวย ค่อยโล่งใจว่านางไม่ได้เสียชีวิต อาจแค่หลับไป
   "คงเป็นน้ำเงี่ยนในตัวเล็กหยงหยงมากกว่ามั่ง ดูซินางสงบลงแล้ว"
   "แล้วทำไมจึงมากเพียงนี้ ของข้าตอนเสร็จยังไม่มากขนาดนี้เลย"
ซูหยิงหยิง อดประหลาดใจไม่ได้
   "ไม่รู้ซิ แต่ละคนอาจไม่เหมือนกันก็ได้ หรือเพราะนางโดนยาปลุกกำหนัดมาก ตอนนี้เลยขับพิษของยานั่นออกมาจนหมดก็ได้"
   ซูหยิงหยิงคิดเห็นคล้อยตาม
   "เล็กหยงหยง ดูท่าจะหายแล้ว แต่ทำไมข้า..ยัง.."
   กิมเง็กจูมองหน้าซูหยิงหยิง ก็เข้าใจเพราะตัวเองก็รู้สึกเช่นกัน ธรรมดาสตรีเมื่อเข้าสู่วัยเจริญพันธ์ต่างก็ถูกธรรมชาติกระตุ้นความต้องการให้มีน้ำหล่อลื่นออกมาให้คันอยากในรูหี ที่อดไม่ได้จะต้องหาทางสะกิดแหย่แหยงให้หายคัน ต่อให้เป็นโฉมสะคราญคนสวยที่ภายนอกดูเรียบร้อย มาดดีแค่ไหน ก็ไม่อาจพ้นธรรมชาตินี้ไปได้

   แม้แต่อิมเอี้ยงยี้ที่ที่กล่าวว่าสวยที่สุดในแผ่นดิน ก็ยังมีความเงี่ยนเป็นไม่ระวังตัวแอบตกเบ็ดเกี่ยวหีเล่นอยู่หลายครั้ง จนถูกทั้งกิมเง็กจู ซูหยิงหยิง และเล็กหยงหยงพบเห็น โดยเฉพาะเล็กหยงหยงแสนซนคนสวยที่เป็นคนนำมาสนทนา แต่ทะเงหมดต่างให้เก็บเป็นความลับเพราะกลัวเข๊ เจ็ อิมเอี้ยงยี้ จะอับอาย

   เมื่อซูหยิงหยิงแสดงอาการแบบนี้ จึงไม่ต้องมีการพูดมากกันอีกแล้ว ทั้งกิมเง็กจูและซูหยิงหยิงกับโผเข้าสวมกอดกัน ต่างคนต่างเปลือยเปล่าอยู่แล้ว เมื่อเข้ากอดฟัดกันจึงแยกไม่ออกว่าใครเป็นใครเท่าไร เพราะต่างขาวสะอาดไปทั้งร่างด้วยกันทั้งคู่
   ติงซานที่แอบดูอยู่ มือเริ่มทำงานโดยอัติโนมัติอีกครั้งหลังจากที่เสร็จไปเมื่อครู่
   "อะไรกันเว้ย โฉมสะคราญพวกนี้ได้ทำข้าน้ำแตกอีกหนแน่"
   ถึงแม้ติงซานจะเป็นผู้ที่สามารถข้ามเวลาแต่ก็เงี่ยนเป็นและตายเป็นได้ เพราะเห็นฤทธิ์ของกิมเง็กจูที่โมโหร้ายเกิดไปยุ่งกับนางหากพลาดท่าเสียทีก็โดนนางใช้กระบี่ตัดหัวขาดได่ จึงขอเลือกแอบดูและช่วยตัวเองดีกว่า ปลอดภัยกว่า
   ตอนนี้เหมือนสองโฉมสะคราญได้เริ่มรู้การช่วยตัวเองโดยธรรมชาติไม่ต้องมีผู้ใดสอน ต่างฝ่ายต่างเลยสอดหว่างขาเข้าหากัน ต่างเอารูหีบดบี้เข้าอีกฝ่าย ทำให้รูหีนางในบางครั้งกั บดูดติดกัน ส่งเสียงร้องคราง ไอหย่า ไอหย่า อูยส์ อ๊ายส์ อย่างเสียวสนุกดังลั่น ยิ่งถูยิ่งแรงจนขนหมอยบางส่วนถึงกับหลุดกระจายลงมา
   เสียงร้องของทั้งสองดังตลอดเวลา ทำให้ไปปลุกเล็กหยงหยงตื่นมาอีกครา เห็นเจ๊เจ๊ทั้งสองนางเล่นตีฉิ่งกันอย่างโจ่งครึ้ม ทำให้นางเกิดกระสันต์เสียวมาอีกครา
   ทั้งกิมเง็กจูและซูหยิงหยิงที่กำลังจะสุขสมเห็นเล็กหยงหยงเข้ามาร่วมวงก็ไม่นึกแปลกใจอะไร เพราะความเงี่ยนมันจุกเต็มอก
   พอเล็กหยงหยงเข้ามาไม่มีการถงการถามใดๆ เล็กหยงหยงก็เข้าโลมเลียไปทั้งร่างที่ขาวสะอาดของเจ๊เจ็ทั้งสอง หม้ออูมๆของนางกลับลอยเด่นอยู่บนหน้าของกิมเง็กจู นางเลยดึงเล็กหยงหยงเข้ามาเลียแผล้บไปที่รูหีอร่ามสวยของเล็กหยงหยงเข้าให้
   ขณะนั้นคาดว่าซูหยิงหยิงคงจะเสร็จสมกับกิมเง็จูแล้วกระมั่งถึงผละออกจากหว่างขาของกิมเง็กจู เล็กหยงหยงโดนเลียหีร้องโอดโอยยู่ พอเห็นซูหยิงหยิงลุกขึ้น ก็ไม่ยอมให้เจ๊เจ็นางไปไหน คว้ากอดเอวให้ซูหยิงหนิงนอนนอนตะแคงลงด้วยกันทั้งที่ตัวเองก็ยังโดนกิมเง็กจูเลียหีอยู่ จับซูหยิงหยิงแยกขาเลียหีอันฉ่าแฉะของนางมั่ง ซูหยิงหยิงร้อง
   "ไอหย่า ไอหย่า" ออกมาเช่นกัน
    แต่ไม่ยอมเสียเปรียบจึงเป็นดึงขากิมเง็กจูขึ้น ยื่นหน้าเข้าดมกลิ่นอันหอมจรุงของพี่สาว ต่อมาจึงยี่นลิ้นละเลงแหย่เข้าไปในรูหีอันชุ่มโชกของกิมเง็กจูเช่นกัน  กิมเง็กจูร้องครางในลำคอ ตอนนี้โฉมสคราญทั้งสามต่างเลียหีให้กันและกันในสภาพงูกินหางอย่างเอาเป็นเอาตายกัน
   ส่วนติงซานที่แอบดูด้านนอกสุดจะทนไหว เอามือสาวควยเป็นระวิง จนน้ำแตกเลอะคามือ ส่งเสียงหอบหายใจเหนื่อยอ่อน
   "แฮก แก ไม่ไหว เล่นกันแบบนี้ข้ามีหวังน้ำหมดตัวแน่ ไม่รู้ว่าจะเล่นกันถึงเมื่อไร ข้าไปดีกว่า พวกนางคงไม่เป็นไรแล้ว "
   คิดแล้วติงซานตึงหายตัววับไปอีกครา
   ส่วนโฉมสะคราญทั้งสามยังคงเล่นเลียหีตีฉิ่งกันต่อไป จนหมดแรง
   นับแต่เหตุการณ์ในวันนั้นกลับทำให้ทั้งสามรักใคร่กันมากขึ้นกว่าเดิม

..............................................

   สองตอนที่ผ่านมาเป็นการย้อนเรื่อง พร้อมกับซ่อมเหตุการณ์ที่หายไปในตัว
   เริ่มตอนหน้าจึงเป็นเหตุการณ์ปัจจุบันที่กังปังจะเข้ามาเดินเรื่องต่อไปครับ
อดใจติดตามนิดหนึ่งครับ ในตอน กังปัง บุกสำนักบุปผา งานประลองเลือกคู่
ตอนหน้า อิมเอี้ยงยี้ โฉมสะคราญที่สวยที่สุดจะออกมาอวดโฉมแล้วครับ
   ขออภัยทีเขียนช้ามีอุบัติเหตุหลายอย่าง ทั้งติดธุระ เครื่องโดนไวรัส สารพัด  ตอนต่อไปจะพยายามให้เร็วขึ้นครับ


   

   

   

ชอบจริงๆครับ เนื้อเรื่องกำลังภายในแฝงคุณธรรม​แต่หื่นกามนี่มันเป็นชีวิตจริงครับ กังปังตอนเริ่มอาจเหลวไหล แต่สุดท้ายด้วยความเลวแบบเหนือคนทำให้ได้ประสบการณ์​ที่คนอื่นยากจะเข้าถึง สู้ต่อไปครับ พระเอกของเรา
ขอบคุณ​ครับ​

cobra

ตอนแรกแอบงงๆเรื่องไทม์ไลน์ อ่านไปเรื่อยๆก็พอเข้าใจละ วางเรื่องมาดีเลยครับ
เป็นกำลังใจให้นะครับ

ขอบคุณที่ติดตามครับ cobra

สับสนเล็กน้อย แต่ภาพประกอบนี่สุดติ่งครับ

cobra

ขอตอบตามตรงติดตามบ้างแต่ไม่เป็นประจำ แต่ตอนนี้ขอลายแทงของภาพประกอบหน่อยจะได้ไหมครับ

ผมนำมาจากบอร์ดจีน คุณอาจต้องลงทะเบียนถึงเข้าไปดูได้ ผมกำลังหาบอร์ดจีนพวกนี้อยู่เหมือนกันครับ หากมีแนะนำมาบ้างได้ครับ

cobra

[buark]

ขอคารวะกงจื้อ ด้วยนารีแดงสามจอก แถมด้วยใบไผ่เขียวอีกหนึ่งจอก ท่านถ่ายทอดเรื่องราวในบู๊ลิ้มได้ยอดเยี่ยมยิ่งนัก ขอบคุณท่านที่ชักนำให้ข้ามารู้จักกับยอดยุทธ์เช่นกังปัง หวังว่าวันนึงข้าจะได้รับคำชี้แนะจากท่านบ้าง

            ยินดีครับ เอาเป็นว่าคุยแลกเปลี่ยนความคิดกันดีกว่าครับ cobra

กลับมาที่หยงหยงที่หายตัวไปในตอนที่ 3 มั้ง ตอนนี้มีภาพภายในด้วย แดงสดเชียว

ดีใจที่ได้เจอแฟนพันธ์แท้ ขอบคุณที่ติดตามผลงานมานานครับ

cobra

[spr566]

อะไรอะไร เป็นรหัสลับหรอป่าวครับ

ชื่นชมเรื่องแนวนี้มากครับ เเพิ่งได้มีโอกาสมาเปิดอ่านครับ จะติดตามต่อต่อๆไป

 อยากให้เขียนต่อ สนุกมากเลย จินตนาการก็ดี จะติดตามต่อๆไปครับ

มาถึงตอนนี้แล้ว ก็ทำให้ตอนต้นเรื่องภาคนี้มีเนื้อเรื่องที่สมบูรณ์