แนนตื่นมาไม่เจอเจนอยู่ในห้อง ก็รู้ทันทีว่าเจนต้องไปอยู่ห้องพี่บีแน่ๆ เลย แนนรีบลุกขึ้นแล้วไปที่ห้องนายบี พอเปิดประตูเข้าไปเห็นเจนนอนอยู่กับนายบี แนนไม่พอใจตะโกนบอกให้เจนกลับไปห้อง

                "มาอยู่นี่เอง กลับห้องเลยนะ บอกแล้วไงว่าไม่ให้มายุ่งกับคนๆ นี้" แนน
                แนนส่งเสียงดังจนผมกับเจนตื่น แนนเข้ามาดึงแขนเจนให้ลุกขึ้น
                ผมแกล้งกอดเจนไว้ไม่ยอมให้ไป "อะไร จะเอาเจนไปไหน"
                "เจนกลับห้อง บอกแล้วไงว่าอย่างมายุ่งคนใจร้าย" แนน
                "ใจร้ายอะไร เค้าดีกันแล้ว" ผมหัวเราะเพื่อยั่วให้แนนโกรธ
                "ถ้าไม่ยอมลุกนะ ทีหลังถ้าอยากมาอีก แนนจะไม่ช่วยแล้วด้วย" แนน

                เจนไม่รู้จะทำยังไง ใจนึงก็คงอยากนอนกับผมต่อ อีกใจก็คงกลัวแนนจะโกรธ ผมก็เลยตัวเจนที่กอดไว้ แนนรีบดึงเจนให้ลุกขึ้น เจนทำหน้าเหมือนไม่อยากไป แต่ก็ต้องยอมไปไม่งั้นแนนต้องโกรธแน่ๆ กลับไปถึงห้องแนนก็ต่อว่าเจน

                "บอกแล้วไงว่าอย่าไปใจอ่อนง่ายๆ แบบนี้ครั้งหน้าเค้าก็จะไม่ยอมให้มาอีก ถ้าเป็นแบบนั้นแนนไม่ใช่วยแล้วนะ" แนนงอนใส่เจน
                เจนรีบกอดแนน "ขอโทษ เจนไม่ได้ไปหาพี่บีนะ แต่พี่บีเค้าดักรอที่หน้าห้องแล้วก็จับเจนเข้าไปในห้อง"
                "แบบนั้นก็ห้ามยอมง่ายๆ สิ เดี๋ยวตานี่ก็ได้ใจ ดูสิตอนเค้าไม่ให้มาก็มาร้องไห้บอกแนน แต่พอมาแล้วก็ไปนอนกับเค้าง่ายๆ เฮอะ รู้งี่ไม่ช่วยให้มาก็ดี" แนน
                "ไม่เอาน่าแนน เจนขอโทษ จะไม่ทำอีกแล้ว นะๆ ไม่โกรธเจนนะ" เจน
                "จะไม่ให้โกรธ ก็ต้องสัญญาว่าจะทำตามที่แนนบอก" แนน
                "จ๊ะๆ สัญญา ต่อไปจะทำตามที่แนนบอกทุกอย่าง" เจน
                "แต่ยังไง ทำผิดก็ต้องโดนทำโทษนะ" แนนจับหน้าเจนให้เงยขึ้นมาหา
                เจนยิ้ม "ก็แล้วแต่แนนจะทำโทษ"

                แนนประกบปากจูบกับเจน ทั้งสองแลกลิ้นกันอย่างดูดดื่ม สองมือแนนเอื้อมไปขย้ำก้นงอนๆ ของเจนไปด้วย แนนจับชุดนอนของเจนดึงขึ้นแล้วถอดมันออกทางด้านบน ทั้งคู่แยกกันแป๊บนึง เจนก็ช่วยถอดชุดนอนแนนออกด้วยเหมือนกัน แล้วทั้งสองก็ขึ้นไปบนเตียง แนนกับเจนช่วยกันถอดบราให้กันและกัน พอบราหลุด แนนก็กดให้เจนนอนหง่ายแล้วก้มลงดูดนมเจน

                "อู้ยยย ซี๊ดดดด โอ้ยยยย อู้ยยยย" เจนครางเสียว

                แนนดูดเม้มหัวนมของเจนจนเจนเสียวจนต้องแอ่นหน้าอกตาม แนนดูดนมเจนข้างซ้ายทีขวาทีอยู่พักใหญ่ ก่อนที่จะค่อยหอมไซ้ต่ำลงมาที่หน้าท้อง เจนแอ่นตัวตามและดันแนนให้รีบๆ เลื่อนหน้าไปที่จุดหมาย แนนเลื่อนตัวมาถึงกางเกงในสีขาวของเจน เธอซุกหน้าลงไป

                "โอ้ยยยยยยยย อู้ยยยยยยยยยยย แนนจ๋า อู้ยยยยยยยยยยย"

                แนนลงลิ้นไปตามร่องเสียวที่นูนขึ้นมาบนกางเกงในจนเปียกชุ่ม แนนค่อยๆ ถอดกางเกงในตัวเล็กของเจนออก เธอซุกหน้าไปที่เนินไหมสีดำ แนนรูดกางเกงในขอเจนจนหลุดออกไปจากข้อเท้า แล้เธอก็เงยหน้าจากเนินไหมสีดำ สองแคมอวบสีขาวอมชมพูอยู่ตรงหน้า แนนรีบซุกหน้าลงและกดลิ้นเข้าไปด้านใน

                "โอ้ยยยยยยยยยย โอ้ยยยยยยยยยยยยย แนนจ๋า อู้ยยยยยยยยยยยย ซี๊ดดดดดดดดดดด โอ้ยยยยยยยยย"
                เจนเสียวจนเอวลอยไม่ติดเตียง
                "โอ้ยยยยยยย ซี๊ดดดดดดดดด โอ้ยยยยยยยยย เจนไม่ไหวแล้วแนน โอ้ยยยยยยย โอ้ยยยยยยยยย ทำเถอะ โอ้ยยยยยย"

                แนนรีบถอดกางเกงในตัวเอง แล้วลุกขึ้นเอาร่องเสียวตัวเองทาบกับร่องเสียวของเจน แล้วเริ่มเอามันถูกัน เจนเองก็พยายามแอ่นร่องเสียวชึ้นเพื่อให้แนนถูร่องเสียวของเธอได้ถนัด แนนขยับไปมาพักนึงจนเม็ดเสียวของเธอโดนกับเม็ดเสียวของเจน ทั้งคู่ร้อง อู้ยยยยยยยยยย พร้อมๆ กัน แล้วแนนก็เริ่มโยกเอวแล้วก้มลงจูบปากกับเจน

                สองสาวขยับเอวใส่กันไม่หยุด พวกเธอพยายามบดเบียดเม็ดเสียวของกันและกัน ความเสียวซ่านมันทำให้เจนทนไม่ไหวต้องผละปากจากแนนแล้วร้องคราง แนนเองก็เสียวเม็ดจนต้องร้องครางออกมาเหมือนกัน

                "โอ้ยยยย ซี๊ดดดด โอ้ยยยย โอ้ยยยยย โอ้ยยยยยย แนน โอ้ยยยยย ซี๊ดดดดดด" เจน
                "อู้ยยยย โอ้ยยยย ซี๊ดดดดดด อู้ยยยยย เจนจ๋าเสียวไหม อู้ยยยย โอ้ยยยยย" แนน
                "เสียวจ๊ะแนน โอ้ยยย โอ้ยยยย ซี๊ดดดดด โอ้ยยยยย ไม่ไหวแล้วแนน อู้ยยยย เจนจะเสร็จแล้ว โอ้ยยยย" เจน

                แนนเร่งขยับเอวรัว เจนเสียวจนแอ่นเอวเกร็งแล้วทั้งคู่ก็น้ำแตกใส่กัน สองสาวอัดร่องเสียวถูไถกันไปมาช้าๆ

                "โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ซี๊ดดดดดดดดดดดดดดด โอ้วววววววววววววว" เจน
                "อี้ยยยยยยยยยยยยยย อ้ายยยยยยยยยยยยยยยย อี้ยยยยยยยย" แนน

                สองสาวกอดกันแน่น เจนบอกว่าเหนื่อยมากๆ เหงื่อออกมาเยอะมากๆ แนนเองก็เหงื่อไหลออกมาตามใบหน้าตามตัว แนนก้มลงกอมไซ้ไปตามตัวเจนพักนึงก็เริ่มยกสองท่าเดิม รอบนี้พอเสร็จสองสาวนอนกอดกันกลมจนหลับไป

                ตอนเช้าผมไม่ไปทำงานเพราะจะเตรียมงานวันพรุ่งนี้ เพราะว่าไม่ใช่แค่งานหมั่นของผมกับก้อย ยังมีฉลองหมั่นและฉลองบ้านใหม่ตอนกลางคืนอีก แนนไม่ยอมปล่อยให้เจนอยู่กับผมสองต่อสอง เธอเอาเจนไปมหาลัยด้วย ผมก็เลยต้องอยู่กับเจ้าริวสองคน แต่ก็ไม่ใช่แบบนั้นซะทีเดียว พอบ่ายก็เริ่มมีคนมาเตรียมงานวันพรุ่งนี้

                "ที่รักวันนี้จะมาไหม" ผมโทรแกล้งก้อย
                "ไม่ ก็ก้อยบอกแล้วไงค่ะ ว่าเจอกันพรุ่งนี้" ก้อย
                "แหม นี่ๆ เจนมาแล้วนะ น่าจะหายโกรธพี่ได้แล้วนะ"
                "หรอค่ะ อืม แต่คนที่ทำให้เจนมาได้คือแนนไม่ใช่หรอค่ะ" ก้อย
                "แหมๆ มันก็เหมือนกันแหละ"
                "อ้อค่ะ เอ๊ะแต่ว่าพี่บีเป็นคนไม่ยอมให้เจนมาไม่ใช่หรอค่ะ" ก้อย
                ผมรู้ว่าก้อยยังโกรธผมอยู่แน่ๆ "โถ พี่ก็กะว่าวันนี้พี่จะซื้อตั๋วให้เจนมาอยู่แล้ว พี่ไม่อยากให้มาอยู่หลายๆ วัน เดี๋ยวเสียเวลาเรียน"
                "ค่ะ" น้ำเสียงก้อยเหมือนไม่เชื่อ
                "อืมแค่นี้ก่อนนะค่ะ แล้วพรุ่งนี้เจอกัน" ก้อยตัดสายไป

                ผมหันมาดูเจ้าริวที่มานั่งเฝ้าผมแล้วก็บ่นกับมัน

                "ดูสิแม่ๆ แกแต่ละคน เอาแต่ใจทั้งนั่นเลย"
                แทนที่เจ้าริวมันจะเห็นด้วยกับผม มันกลับขู่เหมือนจะกัดผมแทน
                "อ้าวๆ แกด้วยหรอเนี่ย เดี่ยวเหอะ เดี๋ยวจับไปปล่อยวัดซะเลย"

                พอผมขู่จะจับไปปล่อยวัดเจ้าริวถึงได้หยุดขู่ผมและนั่งกระดิกหางเหมือนจะบอกว่าเราเป็นพวกกัน ผมก็เลยต้องให้รางวัลมันหน่อย ผมลุกขึ้นเดินเข้าบ้าน แล้วไปในครัว ซึ่งเจ้าริวรู้มันเดิมตามผมต้อยๆ ตอนเย็นแนนกับเจนก็กลับมา ดูเหมือนสองสาวจะไปรีบชุดที่จะใส่งานวันพรุ่งนี้มาด้วย แต่ไม่ยอมให้ผมดู

                แล้วก็มาถึงวันงาน มีทีมงานมาบ้านผมทั้งแต่เช้ามืด จับผมแต่งตัวและอธิบายชั้นตอนต่างๆ แปดโมงพ่อแม่ของก้อยก็มาถึง ผมออกไปต้อนรับ แต่ไม่ได้เห็นก้อย เห็นว่าคุณอำนาจให้รถอีกคันไปรับ คงจะเป็นแผนการแกล้งผมของไอ้ตัวเล็กแน่ๆ แต่ยังไงวันนี้ก็ต้องได้เจอ ก้อยมาที่หลังและโดนพาไปแอบไว้ก่อน

                พอถึงฤกษ์คุณอำนาจก็เป็นตัวแทนผู้ใหญ่ฝ่ายผม เพื่อสู่ขอก้อยกับคุณพ่อคุณแม่ของเธอ เรื่องสินสอดคุณอำนาจเป็นคนจัดการทั้งหมด และยังรถเบ็นส์ที่คลุมผ้ารอวันนี้อยู่ด้านนอก ทุกอย่างไม่มีปัญหา เพราะคุณพ่อคุณแม่ของก้อยยอมยกก้อยให้ผมก่อนหน้านี้แล้ว

                แล้วก็ได้เวลาที่ก้อยออกมา เธอใส่ชุดไทยสีทองผ้านุ่งสีเงินสวยมากๆ เจนเองก็ใส่ชุดไทยสีโทนชมพู ส่วนแนนใส่ชุดไทยสีแดง ส่วนเรื่องแหวน เราใช้แหวนวงเดิมที่ผมเคยซื้อให้ ก้อย แนน เจน ซึ่งตอนหลังผมก็ซื้อให้ หงส์ กับ เอริกะอีกด้วย ก้อยบอกว่าอยากให้เป็นแหวนวงเดิม เพราะอยากให้วันนึงเราได้กลับไปเหมือนเดิม ได้อยู่กัน 6 คนอีกครั้ง

                พอเสร็จพิธีก็มีงานเลี้ยงกัน คนมางานเยอะมาก ส่วนใหญ่คงเป็นคนที่คุณอำนาจเชิญมา วันนี้ซาโตชิมา แต่เห็นว่าจะมาหาตอนเย็นเพราะว่ายุ้ยมีธุระต้องไปทำก่อน สาวๆ ที่ออฟฟิตผมพากันไปถ่ายรูปคู่กับ ก้อย แนน และเจนกัน ที่จริงผมก็มีงานเลี้ยงต่อเนื่องจนถึงเย็น แต่แขกส่วนใหญ่พอบ่ายก็กลับกันไป และจะกลับมาอีกทีตอนเย็น

                พอแขกกลับกันไปหมด รวมถึงคุณพ่อคุณแม่ของก้อยและน้องกุ้งและครีมด้วย และผมก็ให้รถไปส่งคุณพ่อคุณแม่ของแนนและน้องชายไปพักที่โรงแรมก่อนจะไปรับมางานตอนเย็น ตอนนี้เหลือแต่พวกน้องในออฟฟิตผมเท่านั้นที่รออยู่จนถึงงานตอนเย็น ก้อยขอตัวไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เตรียมตัวสำหรับงานตอนเย็น ผมรีบตามไปที่ห้องนอน ผมก้อยกำลังนั่งรอผมอยู่เลย ผมรีบเข้าไปกอดแล้วหอมแก้มเธอ

                "อุ้ยยย อย่าสิค่ะ" ก้อยทำหน้าอาย
                ผมไม่ยอมหยุดหอมไปอีกหลายครั้ง "ห้ามได้ไง พี่คิดถึงก้อยจะแย่เลยรู้ไหม แล้ววันนี้ใส่ชุดสวยมากเลย พี่ไม่อยากให้วันนี้เป็นแค่วันหมั่นเลย พี่อยากให้เป็นวันแต่งมากกว่า"
                "ก้อยว่ามันก็ไม่แตกต่างกันนี่ค่ะ ยังไงเราก็อยู่ด้วยกันมาก่อนหน้านี้อยู่แล้ว คงไม่มีอะไรให้พี่บีตื่นเต้นหรอก" ก้อย
                "มีสิ แค่คิดว่าก้อยจะอยู่กับพี่ทุกวันพี่ก็ตื่นเต้นจะแย่แล้ว"
                ก้อยอาย
                "ไหนพี่ขอดูชัดๆ หน่อยสิ" ผมขอดูชุดก้อยชัดๆ
ก้อยลุกขึ้นยื่นให้ผมได้มองเธอชัดๆ ก้อยใส่ชุดไทย ผมไม่แน่ใจว่ามันเป็นสมัยไหน หรือว่ามันเป็ฯชุดไทยสมัยใหม่ เพราะเหมือนเธอใส่ผ้าคลุมบางๆ ลายสีทอง ด้านในเป็นเสื้อซับสายเดียวสีทองอ่อน ส่วนล่างผมไม่รู้ว่ามันเรียกว่าอะไร ผมเรียกว่าผ้าถุงแล้วกัน เป็นผ้าถุงสีเงินปักลวดลายสีเงิน มีเช็มขัดทองรัด

                ก้อยใส่สร้อยทองเหมือนของเจ้าหญิงสมัยโบราณรวมถึงตุ้มหูและปิ่นปักผมด้วย  ที่ขอมือเธอก็มีกำไลทองขนาดใหญ่ ผมคิดว่าคุณอำนาจคงเป็นคนเตรียมให้ ผมนี่แย่จริงๆ ทั้งๆ ที่อยากจัดงานนี้เองแท้ๆ แต่กลับไม่ได้เตรียมเรื่องพวกนี้เลย นี่ถ้าคุณอำนาจไม่เป็นคเตรียมให้วันนี้ก้อยคงไม่ได้แต่งตัวสวยขนาดนี้

                ผมลุกขึ้นกอดก้อย
                "อุ้ยย เบาๆ นะค่ะ เดี๋ยวชุดขาด" ก้อย
                "วันนี้ก้อยของพี่สวยเหมือนเจ้าหญิงเลย"
                ก้อยอายจนหน้าแดง "ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ"
                "วันนี้สวยเจ้าหญิง วันแต่งต้องหาชุดที่สวยกว่านี้อีก เอาให้สวยเป็นนางฟ้าเลยดีไหม"
                ก้อยอาย "ก้อยไม่สวยขนาดนั้นหรอกค่ะ"
                ผมเริ่มหอมแก้มและซอกคอของก้อย
                "เดี๋ยวค่ะ รอคืนนี้ดีกว่าไหมค่ะ" ก้อย
                "ทำไมหละ พี่รอไม่ไหวแล้ว"
                "ถ้าพี่บีรอถึงคืนนี้ เราก็จะได้อยู่กันสี่คนนะ" ก้อย

                นานๆ ที ถึงจะได้อยู่กันครบ 4 คนแบบนี้ ผมก็เลยยอม ก้อยบอกว่าขอถอดชุดก่อนและไล่ผมให้ออกไปดูเด็กๆ เพราะกลัวผมอยู่เดี๋ยวจะอดใจไม่ได้

                "ชุดนี้เช่ามาหรือว่าตัด" ผมถามก่อนที่จะออกไปจากห้อง
                "ตัดค่ะ แต่ทองพวกนี้ คุณอำนาจบอกว่าให้ยืม" ก้อย
                "หรอ ก้อยชอบไหมหละ พี่ว่ามันเข้ากับชุดดีนะ"
                "ค่ะ แต่เสียดาย คงไม่มีโอกาสได้ใส่ซ้ำ" ก้อย
                ผมรู้สึกว่าก้อยเสียดายเหมือนกันที่จะต้องเอาเครื่องทองไปคืน
                "งั้นก็เก็บไว้ เก็บทั้งชุด"
                ก้อยทำหน้างง
                "เก็บเอาไว้ เอาไว้ให้ลูกสาวเราตอนแต่งงานไง"
                ก้อยยิ้ม "พี่บีรู้ด้ไงค่ะว่าเราจะมีลูกสาว"
                "แหม เมียพี่ตั้งสามคน ยังไงก็ต้องมีลูกสาวซักคนแหละ แล้วถึงจะเป็นลูกสาวแนน หรือว่าลูกสาวเจน ยังไงก้อยก็ต้องรักเหมือนลูกสาวตัวเองอยู่แล้วไม่ใช่หรอ"
                ก้อยพยักหน้า แล้วหลับตาพริ้มรอให้ผมจูบ ผมรีบประกบปากจูบ แต่พอจะจับก้นก้อยก็ดันให้ผมถอยออก
                "อย่าสิค่ะ แค่จูบเป็นมัดจำก่อน ตอนนี้พี่บีลงไปหาน้องๆ ได้แล้ว"
                "ก็ได้ แต่คืนนี้ห้ามเบี้ยวนะ"
                ก้อยยิ้มและพยักหน้ารับ

                ผมลงไปก็เจอพวกแคท จอย และน้องๆ ที่ออฟฟิต แนนกับเจนก็ยังใส่ชุดไทยอยู่

                "อ้าวๆ ไอ้ตัวเล็กไม่ไปเปลี่ยนชุดอีก เดี๋ยวชุดเคาก็เลอะหมดหรอก"
                "ชุดนี้คุณลุงซื้อให้ ไม่ต้องไปคืน" แนน
                "ไม่ต้องไปคืนก็ไปเปลี่ยนเถอะ กระโดกกระเดกแบบเราเดี๋ยวทำชุดขาดพอดี"
                แนนทำหน้าไม่พอใจ แล้วก็ทำหน้าเหมือนนึกอะไรได้ "ปะเจน เราไปให้พี่ก้อยช่วยถอดชุดดีกว่า พี่ก้อยคงกำลังเปลี่ยนชุดแน่นๆ เลย"

                แล้วแนนก็ดึงแขนเจนวิ่งเข้าบ้านไป ผมนั่งคุยกับน้องๆ ที่นั่งกินเหล้ากันแต่หัววัน จอยมองผมแล้วทำหน้าเขินๆ ผมนั่งคุยกับน้องๆ รอให้แนนกับเจนกลับมา ผมจะได้ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าบ้าง

                แนนพาเจนเช้าไปในห้องผมเจอก้อยกำลังถอดชุดพอดี แนนเข้าไปกอดก้อย

                "พี่ก้อยสวยจังเลย" แนน
                เจนก็เข้ามากอดบ้าง "อยากตัวสูงๆ และสวยอย่างพี่ก้อยจัง"
                ก้อยลูบหัวเจนเบาๆ "พี่ไม่สวยหรอก เจนสิ ทั้งสวยทั้งน่ารัก"
                "พี่ก้อยเรามาอาบน้ำด้วยกันสามคนไหม เราไม่ได้อาบน้ำด้วยกันมานานแล้วเนอะ" แนน
                "เอาสิ" ก้อย

                สามสาวช่วยกันถอดชุดและเก็บเครื่องทอง จากนั้นก็นุ่นผ้าขนหนูจูงกันเข้าห้องน้ำ

                "ไม่มาบ้านนี้ซะนานคิดถึงอ่างอาบน้ำจัง ไม่ได้แช่น้ำร้อนมาหลายวัน" ก้อย
                "บ่นเหมือนพี่บีเลย" แนน
                "ใช่ๆ พี่บีชอบแช่อยู่ในอ่าง สงสัยชอบชวนพี่ก้อยแช่ด้วยจนพี่ก้อยติดแล้วเนี่ย" เจน
               

สามสาวหัวเราะชอบใจกัน แล้วก็พากันลงไปแช่ในอ่างจากุชชี่ขนาดใหญ่ ก้อยอยู่ตรงกลาง แนนอยู่ช้างขาว เจนอยู่ข้างซ้าย ก้อยก็คุยเรื่องคืนนี้

"คืนนี้ พี่อยากให้เราสามคนอนอนกับพี่บีด้วยกันดีไหม เป็นการฉลองงานขึ้นบ้านใหม่" ก้อย
เจนไม่ว่าอะไร แต่แนนปฏิเสธออกมาทันที
"ไม่เอาอะ" แนน
ก้อยกอดแนนดึงมาแนบตัว "ทำไมหละ แหมอายหรอ เขินหรอ" ก้อยแกล้งยั่วแนนเพราะรู้ว่าแนนอายที่จะแสดงว่าตัวเองชอบนายบี
"ไม่ซะหน่อย ใครจะอาย" แนน
"งั้นก็ตกลงนะ" ก้อย
"ไม่ อาวววววว" แนน
"น่านะ เจนเองก็คงอยากให้เรานอนด้วยกันพร้อมกัน นะๆ เพื่อเจน" ก้อย
แนนมองเจนที่มองแนนตาแป้วเหมือนลูกแมว
"ก็ได้ แต่ตอนนี้เจนต้องช่วยแนนปล้ำพี่ก้อยก่อน เพราะเราก็ไม่ได้ปล้ำพี่ก้อยด้วยกันมานานแล้ว" แนน
"ว้ายยย ไม่เอา นะ" ก้อย
เจนพยักหน้าแล้วหันมาดูดนมก้อยก่อนเลย แนนหัวเราแล้วมาไซ้ซอกคอก้อยมือก็ล้วงไปที่หว่างขาของก้อย

"ไม่เอานะ โอ้ยยยยย อย่า นี่ พวกเธอ อู้ยยยย แนน อย่าเอาอย่าแหย่สิ ซี๊ดดดดดดด อู้ยยยยย เจนอย่าเม้มมันเสียววววว" ก้อย

ก้อยทนไม่ไหวก็ต้องเอาคืน เธอล้วงไปที่หว่างขาของเจนและแนนบ้าง เจนกับแนนพยายามเบี่ยงตัวหนีแต่ก็ไม่พ้นมือก้อย สุดท้ายสองสาวก็โดนก้อยแหย่นิ้วเข้าไปเขี่ยที่จุดเสียวจนหยุดดูดนมก้อยและครางเสียวกันระงม

กลับมาที่สนามหน้าบ้าน

"กินกันเต็มที่เลยนะ ไม่พอสั่งได้วันนี้พี่ปิดร้านมาเปิดที่บ้านแทน" ผมผายมือไปทางซุ่มที่เป็นครัวย่อมที่มาจากภัทคารของผม
"โหลงทุนปิดร้านเลยหรอค่ะ" แคท
"ที่จริงเด็กที่ร้านเค้าอยากมาช่วยงานกันหนะ ก็เลยให้มาช่วยเสริฟด้วยทำอาหารช่วงเช้ากับเที่ยง และช่วยทำเพิ่มเติมจากโต๊ะจีนสำหรับงานตอนเย็น"
"โหมีโต๊ะจีนอีก แบบนี้หนูคำนวณเงินใส่ซองไม่ถูกแล้ว" แคท
"ไม่เป็นไร เราไม่ต้องใส่ก็ได้"
"ขอบคุณค่ะ" แคทรีบขอบคุณ
"เดี่ยวชั้นหักเอาจากเงินเดือนแทน" ผมหัวเราะ
"โหใจร้าย"
               
                ผมนั่งคุยนั่งเล่นอยู่จน 5 โมงกว่า สาวๆ ก็ยังไม่กลับออกมาจากในบ้าน

                "5 โมงแล้ว สาวๆ ยังไม่ออกมาอีก เดี๋ยวจะงานกลางคืนแล้ว พี่ขอตัวไปดูก่อนนะ จะไปเปลี่ยนชุดด้วย"


                ผมเข้าไปในบ้านและขึ้นไปบนห้องเปิดประตูเข้าไปก็เจอก้อยกำลังหวีผมให้แนน สามสาวใส่ชุดงานกลางคืนกันแล้ว ผมแกล้งเข้าไปจับหัวแนน เพราะแนนไม่ชอบ

                "ไงไอ้ตัวเล็กผมเรียบเชียวนะ"
                "โอ้ยยย อย่าจับดิ ผมยุ่งหมดแล้ว" แนน
                ผมหัวเราะ เจนหัวเราะตาม
                "พี่บีไปอาบน้ำไปค่ะ ไม่ต้องมาแกล้งน้องเลย" ก้อย
                "แล้วก้อยไม่อาบให้พี่หรอ"
                "ก้อยแต่งตัวแล้วค่ะ พี่บีรีบไปอาบน้ำเถอะแขกน่าจะเริ่มมาแล้วนะค่ะ" ก้อย
                "จ๊ะๆ"

                ผมไปอาบน้ำพออาบน้ำเสร็จออกมาก็เจอแต่ก้อยอยู่คนเดียว ผมเห็นก้อยแต่งตัวสวยก็อยากจะเข้าไปกอดแต่ก้อยไม่ยอมบอกว่าเดี๋ยวเสื้อผ้ายับ ก้อยให้ผมใส่สูทสีฟ้าที่สั่งตัดไว้ ส่วนก้อยใส่ชุดราตรีสีม่วงสั้น อธิบายไม่ถูกดูรูปเอาเองแล้วกันว่าสวยแค่ไหน แนนชุดแดง เจนชุดชมพู
พอแต่งตัวเสร็จผมกับก้อยก็ลงมาที่หน้าบ้าน แขกคนแรกคือคุณอำนาจ ซึ่งมีแนนกับเจนไปคอยต้อนรับแล้ว พักนึงรถตู้ที่ให้ไปรับซาโตชิกับยุ้ยก็มาถึง ซาโตชิ รีบตรงมาหาผมเพื่อขอโทษที่ไม่ได้มางานตอนเช้า

                "ไม่เป็นไรครับ เอาไว้วันแต่งจริง ซาโตชิคุง ต้องมาเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวให้ผมเป็นการทดแทน"
                "ได้อยู่แล้วครับ ยังไง ก็ ขอแสดงความ ยินดี ด้วย นะครับ" ซาโตชิ
                "ขอบคุณครับ"
                "พี่บีแล้วเจ้าริวหละค่ะ อยู่ไหน ไม่เจอตั้งนานตัวใหญ่แค่ไหนแล้ว" ยุ้ย
                "ตัวเบ้อเร่อเลยหละ เดี๋ยวเรียกให้" ผมหันไปทางโต๊ะพวกแคท เพราะเจ้าริวนั่งเฝ้ารอขอของกินอยู่โต๊ะนี้ "ริวๆ มานี่"
                มันมาครับ แต่พอผมบอกว่า "ริวมีคนเอาของกินมาให้นี่ มาเร็วๆ"
                เจ้าริวได้ยินว่ามีของกินมันก็วิ่งตัวปลิ้วมาเลย พอมันเห็นยุ้ยมันคงจำได้มันก็รีบวิ่งเข้าไปหา
                "โห อะไรเนี่ย หมูหรือหมาเนี่ย ตัวกลมเลย อุ้มไม่ไหวแล้ว" ยุ้ย

                ก้อยแนนและเจนเดินมาต้อนรับซาโตชิ

                "สวัสดีค่ะ ขอบคุณนะค่ะที่มาร่วมงาน" ก้อย
                "สวัสดีครับ ตอนผมแต่งงาน ก้อยจัง แนนจัง ยังไปเลย ยังไงผมก็ต้องมา แต่ขอโทษด้วยที่ไม่ได้มางานตอนเช้า" ซาโตชิ
                "ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แค่มางานได้ ก้อยกับน้องๆ และพี่บีก็ดีใจแล้ว"
                แนนกับเจนยืนแอบอยู่ด้านหลัง
                "ไงริว จำได้หรอ" แนน
                เจ้าริวหันมามองแนนแล้วก็เห่าเป็นการตอบรับ
                "โอ๊ะ ฟังรู้ เรื่อง ด้วย" ซาโตชิแปลกใจ
                "ไม่แปลกหรอกครับ สองคนนี้เค้าคุยกันรู้เรื่อง ว่าเราๆ ถ้าพูดถูกใจ เจ้าริวมันก็จะฟังรู้เรื่อง แต่ถ้าไม่ถูกใจมันก็จะไม่สน"
                ซาโตชิหัวเราะ "แนนจังนี่น่าจะไปเป็นคนฝึกสุนัขที่ญี่ปุ่นนะ รวยแน่ๆ" ซาโตชิ
                แนนได้แต่ยิมไม่ได้ตอบอะไร

                หลังจากพาซาโตชิและยุ้ยไปนั่งกับคุณอำนาจแล้ว พ่อแม่ของก้อยก็มาพร้อมกับกุ้งและครีม หลังจากนั้นพ่อแม่แนนก็มาอีกคู่พร้อมกับแมนน้องชายแนน หลังจากนั้นก็คนในบริษัท พี่นิคมแลพี่นุ่นและลูกชายตัวน้อย ก้อยไปขออุ้มท่าทางจะชอบเด็กจนพี่นิคมแซวว่าให้รีบๆ มีซักคน

                งานเริ่ม งานนี้ไม่ได้มีอะไรแค่เน้นกินและคุยกันเท่านั้นเพราะงานทำบุญทำกันไปแล้วตั้งแต่เช้า มีบ้านข้างเคียงมาร่วมงานด้วย บ้านไหนไม่มาผมก็ให้คนเอาของกินไปส่งให้ที่บ้าน ถือว่าเป็นการสานสัมพันธ์กันไว้ เพราะก่อนหน้านี้ผมแทบไม่ได้คุยกับคนที่อยู่รอบๆ บ้านเลย

                ระหว่างที่งานกำลังดำเนินไปอย่างสนุกสนาน ก็มีแขกที่มาที่หลัง มีเด็กที่ร้านมาบอกผมว่ามีแขกมายืนรออยู่หน้าบ้านไม่ยอมเข้ามา ผมก็เลยต้องเดินออกไปดู พอออกไปเจอคุณลุงท่านนึงหน้าตาดูไม่คุ้น แต่สาวคนข้างๆ ที่พยุงคนลุงคนนั้นอยู่ ผมไม่มีทางลืมได้

                "พี่แจน" ผมมองมาที่คุณลุงอีกครั้งก็รู้ทันทีว่าคุณลุงคนนี้คือคุณพ่อของเจน
                "ชั้นมารับลูกสาว เรียกลูกสาวชั้นออกมาที" คุณพ่อของเจน
                "เออ เจนอยู่ข้างในครับ คุณลุงเข้าไปนั่งข้างในก่อนไหมครับ เดี๋ยวผมจะเรียกเจนให้"
                คุณพ่อเจนก็มองหน้าผม "เธอเองสินะที่หลอกลูกสาวชั้นให้มาหา"
                ผมตกใจ พยายามรวบรวมสติ "อืม ยังไงเราไปคุยกันข้างในก่อนเถอะครับ นะครับ"
                "ไม่จำเป็น" คุณพ่อเจนเริ่มเสียงดัง
                เสียงเริ่มดังจนคุณอำนาจต้องเดินออกมาดู พอเจอคุณพ่อของเจนก็เหมือนจะเป็นคนที่เคยรู้จัก
                "อ้าวคุณวินัย ไม่ได้เจอกันซะนานนะครับ" คุณอำนาจ
                "คุณอำนาจ" คุณพ่อเจน
                "มีอะไรเราไปคุยกันข้างในเถอะครับ มีอะไรไปคุยกันข้างใน ยังไงวันนี้ก็เป็นวันดีของลูกชายผม" คุณอำนาจตบไหล่ผม

                คุณวินัยยอมเข้าไปในบ้านและเข้าไปนั่งในห้องรับแขก ผมให้ก้อยเดินเดินตามมาดู ไปตามเจนและให้ตามไปที่ห้องรับแขก พักนึงก้อยก็พาเจนมา แนนตามมาด้วย พอเจนเห็นหน้าพ่อก็ตกใจ

                "มาอยู่นี่เอง กลับบ้าน" คุณวินัยตะหวาดใส่เจน
                เจนตกใจรีบไปแอบหลังแนนและร้องไห้
                "ใจเย็นๆ ก่อนครับมีอะไรค่อยๆ พูดกัน" คุณอำนาจ
                "ผมมาตามลูกสาวกลับบ้าน ผมไม่ยอมให้ลูกสาวผมเป็นเมียน้อยใคร" คุณวินัย
                "เข้าใจผิดแล้ว ไม่มีใครน้อยไม่มีใครหลวง ทุกคนเท่ากัน เรื่องนี้ผมยืนยันได้" คุณอำนาจ
                คุณวินัยไม่ยอมเชื่อ พูดยังไงก็ไม่ยอมเชื่อ และบอกว่าจะให้เจนกลับออสเตเรียวันนี้ให้ได้
                "ถ้าคุณไม่เชื่อนะ เอางี้ก็ได้ ผมจะทำพินัยกรรม ยกมรดกให้ หนูก้อย หนูแนน และหนูเจน เท่าๆ กัน แบบนี้ถ้าต่อไปไอ้บีเนี่ยมันไม่ดูแลเมียมันให้ดี หนูเจนก็เอาสมบัติกลับไปออสเตเรียได้เลย"
                คุณวินัยรู้ว่าคุณอำนาจพูดจริง แต่ก็ยังโกรธอยู่ก็เลยไม่ยอมฟัง
                "เจนกลับบ้าน ถ้าไม่กลับต่อไปก็ไม่ต้องมานับพ่อนับลูกกันอีก"
                เจนได้ฟังร้องไห้โฮ จนแนนร้องไห้ตาม
                คุณวินัยลุกขึ้น "ถ้าไม่ตามมาก็ไม่ต้องมาเจอกันอีกเลยนะ"
                คุณวินัยลุกขึ้นและให้พี่แจนพยุงเดินออกจากห้องรับแขก

                ผมเข้าไปจับแขนเจน "เจนกลับไปกับคุณพ่อก่อนเถอะ"
                เจนก็ยิ่งร้องไห้สิครับ แนนร้องดังกว่าด้วย ก้อยมาเกาะแขนผมเหมือนจะห้าม
                "ถึงพี่จะรักเจนมากแค่ไหน พี่ก็คงปล่อยให้เจนตัดขาดจากพ่อแม่เพื่อให้อยู่กับพี่ไม่ได้หรอกนะ"
                พอก้อยได้ฟังก็เข้าใจและไม่คิดห้ามผมอีก
                ผมจูงแขนเจนให้เดินไปหาคุณพ่อ เจนไม่อยากไปแต่ไม่ไปก็ไม่ได้ ผมให้เจนไปขับแขนคุณพ่อ คุณวินัยเห็นว่าเจนมาจับแขนแล้วก็รีบเดินออกไป ผมรีบตามไป
                "ไม่ต้องกลัวนะ ยังไงพี่ก็ต้องตามไปพาเจนกลับมาให้ได้"
                คุณวินัยหันกลับมาพูด "ไม่มีทางยังไงชั้นก็ไม่ยอมให้ลูกสาวชั้นกลับมาที่ประเทศนี้อีก"

                ผมตามไปส่งคุณวินัยพร้อมกับคุณอำนาจ ส่วนก้อยผมบอกให้ช่วยปลอบแนน เพราะแนนร้องไห้เหมือนตอนที่รู้ว่า แอนจากไปแบบไม่มีวันกลับมาอีก แต่พอมาถึงหน้าบ้านก็มีแขกที่มาช้าอีกคนมาถึงพอดี และก็เป็นแขกที่ไม่อยากเชิญมาด้วย

                นายวิบูลย์ลงมาจากรถตู้สีราคาหลายล้าน ผมถึงกับชะงักไม่คิดว่ามันจะกล้ามาเผชิญหน้ากับผมและคุณอำนาจแบบนี้

                "อ้าวมากันพร้อมหน้าเลย ทั้งพ่อทั้งลูกชาย" นายวิบูลย์
                "แก แก แกมาทำไม แกเกี่ยวอะไรกับคนพวกนี้" คุณวินัยส่งเสียงดังเหมือนแค้นนายวิบูลย์มาก
                "อ้าวๆ แหมไม่คิดว่าจะเจอกันอีกนะครับคุณวินัย เป็นไงครับ ตอนนี้คงสบายดี ใช่ไหมครับ ถ้าไม่ใช่เพราะผมคุณวินัยคงไม่ได้ไปเสวยสุขอยู่ต่างประเทศ แต่ผมไม่คิดนะครับว่าจะเจอคุณวินัยที่ประเทศไทยอีก" นายวิบูลย์หัวเราะเยอะ
                "แก แก โอ้ยยย" คุณวินัยกุ้มหน้าอกทำหน้าเจ็บปวดเป็นอย่างมาก
                "คุณพ่อๆ เป็นอะไรค่ะ" พี่แจนตกใจ
                "เจน พอคุณพ่อเข้าไปพักที่ห้องรับแขกก่อนไป"

                พี่แจนกับเจนช่วยกันพยุงคุณวินัยกลับเข้าไปในบ้าน ตอนนี้ก็ได้เวลาเผชิญหน้ากันจริงๆ ระหว่างผมกับไอ้วิบูลย์

                "แกมาทำไม ตอนนี้ไม่คิดจะหลบซ่อนแล้วหรอ" ผม
                "คนอย่างชั้นหรอต้องหลบซ่อน วันนี้เห็นว่าเมียคนสวยของแกจะหมั่น ชั้นก็เลยเอาของขวัญมาให้ เพื่อจะจำได้ว่าเคยมีผัวอีกคนอยู่" นายวิบูลย์พูดถึงไอ้เดย์
                ผมโกรธมากเพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผมกลัวว่าก้อยจะคิดถึงมากที่สุด แต่ผมก็พยามกลั้นใจไว้ไมทำอะไรเพราะไม่อยากมีเรื่องในวันนี้
                "ถ้าหมดธุระก็ไปได้แล้ว ไม่มีใครอยากได้ของขวัญของแกหรอก" คุณอำนาจ
                ตอนนี้พวกพี่เสือก็ออกกันมาแล้ว ไอ้วิบูลย์เห็นว่าอยู่ต่อไปก็เสียเปรียบก็เลยยอมไป

                "ให้ผมตามไปไหมครับคุณอำนาจ" พี่เสือ
                "ไม่ต้องหลอกครับพี่เสือ มันกล้ามาเจอเรา ก็แสดงว่าต่อไปนี้มันจะไม่แอบอยู่หลังม่านแล้ว มันคงพร้อมแล้วที่จะออกมาสู้กับเราอีกรอบ" ผม

                ผมกับคุณอำนาจกลับเข้าไปในบ้าน และไปที่ห้องรับแขก คุณวินัยเห็นผมกับคุณอำนาจก็ซักว่าผมกับคุณอำนาจเกี่ยวข้องอะไรกับไอ้วิบูลย์ คุณอำนาจก็เลยเล่าให้ฟังและบอกว่าผมเคยทำให้มันแพ้มาแล้วครั้งนึงแต่มันก็ยังหนีรอดไปได้ แต่ผมย้ำว่าครั้งนหน้าผมจะไม่ยอมให้มันรอดไปได้อีก มันต้องชดใชกรรมที่มันทำไว้

                "ไหนๆ เราก็มีศัตรูร่วมกันแล้ว ยังไงพี่ช่วยทบทวนเรื่องหนูเจนอีกทีได้ไหม ยังไงเค้าก็รักกัน" คุณอำนาจ
                คุณวินัยมองไปที่เจนที่นั่งกอดกับแนนที่ยังร้องไห้กันอยู่
                "มันคงไม่มีประโยชน์ ถึงผมจะยอมเรื่องนี้ แต่ผมก็ไม่ยอมให้ลูกสาวผมมาอยู่ที่ประเทศไทยคนเดียวหรอก" คุณวินัย
                "ทำไมหละ อยู่นี่ผมจะช่วยดูแลให้เอง" คุณอำนาจ
                คุณวินัยไม่ยอมพูดต่อ พี่แจนก็เลยเป็นคนพูดเอง
                "ถ้าไม่ทำให้คุณพ่อมีเหตุผลที่จะกลับมาอยู่ประเทศไทยได้ คุณพ่อคงไม่ยอมให้เจนกลับมาอยู่แน่ๆ ค่ะ" พี่แจน
                "แล้วต้องทำยังไงครับ" ผม
                พี่แจนมองหน้าคุณวินัย แล้วก็พูดต่อ "คุณพ่อมีธุรกิจสองอย่างหลักๆ ซึ่งโดนไอ้วิบูลย์ทำให้ธุรกิจอย่างนึงต้องปิดตัว ส่วนธุรกิจอีกอย่างก็อยู่ในสภาพย่ำแย่"
                "งั้นเอางี่สิ ให้ไอ้บีไปช่วยแก้ ถ้ามันทำได้ พี่วินัยก็จะได้กลับมาดูกิจการ หนูเจนก็จะได้มาอยู่กับไอ้บีมันได้"
                คุณวินัยมองหน้าพี่แจน
                "มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ นะ ถ้าทำได้จริงๆ ชั้นก็จะทบทวนเรื่องกลับมาอยู่ประเทศไทย" คุณวินัย
                "งั้นก็ตกลงนะครับ" คุณอำนาจรีบสรุป
                "เอางั้นก็ได้" คุณวินัย

                อย่างน้อยผมก็ใจชื่นขึ้น ผมชวนให้คุณวินัยอยู่ต่อ แต่คุณอำนาจเห็นว่าคุณวินัยดูเหนื่อยมากๆ ก็เลยให้พี่เสือเอารถไปส่ง คุณวินัยยอมให้เจนอยู่ค้างอีกวัน แต่พรุ่งนี้ผมต้องพาเธอไปส่งที่สนามบินเพื่อกลับออสเตเรียพร้อมกับๆ กับพ่อและพี่แจน ผมให้ก้อยพาแนนกับเจนขึ้นไปนอนก่อน เพราะไม่อยากให้รู้ว่ามีเรื่องใหญ่

                พองานเลิกผมก็ให้คนไปส่งพ่อแม่แนน และผมเองไปส่งซาโตชิเพราะเค้าจะนั่งเครื่องกลับคืนนี้ด้วย ซาโตชิถามเรื่องที่เกิดขึ้น ผมเล่าให้ฟัง ซาโตชิบอกว่ามีอะไรให้ช่วยบอกได้เสมอ ผมขอบคุณซาโตชิ กลับมาจากส่งซาโชติ ผมก็รีบให้คนขับรถขับรถกลับบ้าน

                กลับมาถึงคนงานก็เก็บของเกือบจะเสร็จพอดี ผมยืนดูจนเสร็จแล้วก็รีบปิดบ้านแล้วขึ้นไปที่ห้อง ก้อย ปลอบ แนน กับ เจน อยู่ ผมถอดเสื้อสูทออกแล้วขึ้นไปนอนบนเตียงด้วย เจน มากอดผม ผมกอดเธอ

                "ไม่เป็นไรๆ นะ ยังไงพี่ก็ต้องทำให้เจนมาอยู่กับพี่ให้ได้" ผมลูบหัวเจน
                แนนมากอดผม "ถึงพี่บีจะแย่ เจ้าชู้ ไม่ได้เรื่องนะ แต่พี่บี ไม่ยอมผิดสัญญา จริงๆ นะเจน" แนนร้องไห้
                ผมลูบหัวแนน "นี่ชมพี่ใช่ไหมเนี่ย"
                แนนพยักหน้า
                ก้อยที่กอดผมอยู่อีกข้าง "ไม่เอาอย่าร้องไห้กันสิ"
                แนนกับเจนไม่ยอมหยุดร้องไห้จนก้อยเองก็เริ่มตาแดงๆ ผมก็เลยต้องรีบทำอะไรซักอย่างก่อนที่เมียๆ ของผมจะพากันร้องไห้ไม่หยุด
                "ไม่ต้องร้องหรอก ถ้าคิดถึงมากๆ แต่เจนมาไม่ได้ เราก็ไปหาเจนแทนก็ได้ คุณพ่อเจนก็ไม่ได้ห้ามไม่ให้พี่ไปหาเจนนี่ ใช่ไหม"
                แนนเช็ดน้ำตา "ไปกันหมดเลยนะ"
                "ใช่ไปกันหมดเลย เรา พี่ พี่ก้อย ไปกันให้หมดบ้านเลย"
                "แล้วริวหละ" แนน
                "อืม เอาไปฝากบ้านคุณลุงก็ได้มั้ง มันจะได้มีเพื่อนด้วย"
                "งั้นเจนก็ไม่ต้องกลัวว่าจะคิดถึงแล้วนะ เดี๋ยวแนนจะไปหาเอง" แนนปลอบเจนให้เจน

                คืนนี้ที่ผมคิดว่าจะมีความสุขกับเมียสามคน ก็กลับกลายเป็นเรื่องเศร้าไปแทน แต่อย่างน้อยการได้นอนด้วยกัน 4 คน ก็เป็นเรื่องที่ไม่ได้เกิดมานานแล้ว แค่นี้ผมก็ถือว่าเป็นเรื่องดีสำหรับวันหมั่นของผมกับก้อยและวันขึ้นบ้านใหม่ของพวกเราแล้ว

                วันรุ่งขึ้นผมก็ไปส่งเจนและคุณพ่อของเธอและพี่แจน แต่พี่แจนไม่ได้กลับไปพร้อมกับทั้งสองคน พี่แจนจะอยู่ต่อเพื่อคุยเรื่องบริษัทของคุณพ่อของเจนที่ผมต้องเข้าไปบริหาร ซึ่งเรื่องนี้ผมเองก็กังวลอยู่เหมือนกัน เพราะถ้าธุรกิจมันแย่จริงๆ ผมจะเอาเงินที่ไหนมาปรับปรุงมันให้ดีขึ้นหละเนี่ย

                ผมสัญญากับเจนว่าจะต้องทำงานที่พ่อของเจนให้ผมทำให้สำเร็จ แนนกับเจนร้องไห้กอดกันจนถึงเวลาที่เจนต้องขึ้นเครื่อง ดูเหมือนคุณพ่อของเจนจะใจอ่อนกับแนนอยู่เหมือนกัน แต่ยังไงก็คงไม่ยอมลดข้อต่อลองระหว่างผมกับท่าน           

                แต่ว่าเย็นนั้นคุณอำนาจก็โทรมาบอกว่าโอนเงินให้ผมมาบริหารบริษัทของคุณพ่อเจน 100 ล้าน ซึ่งผมก็ปฏิเสธ เพราะมันไม่ถูกต้อง

                "งั้นเอางี่ ถ้าเอ็งแน่จริงก็เอาเงินไปทำให้มันได้เงินพิ่มสิ พอแกทำงานสำเร็จแล้วแกก็ค่อยเอาเงินมาคืนก็ได้" คุณอำนาจ
                "ผมกลัวว่าจะไม่มีเหลือให้คืนสิครับ แบบนั้นคุณพ่อจะว่าไง"
                "ก็ไม่ยาก แกก็ต้องทำงานเพิ่ม เพราะชั้นจะหักเงินจากเงินเดือนแก" คุณอำนาจ
                "โหแบบนั้นทำงานจนตายก็ยังใช้หนี้ไม่หมดแน่"
                "แบบนั้นก็ดี เสียเงินแค่ 100 ล้านแต่ทำให้แกต้องทำงานให้ชั้นไปตลอดชีวิต" คุณอำนาจหัวเราะ

                ผมได้เงินมาไว้บริหาร 100 ล้าน ซึ่งไม่เกี่ยวกับเงินในธุรกิจเดิม ผมรู้สึกเครียดมากเหมือนกัน ก้อยก็เลยยังอยู่กับผม แนนเองก็มานอนด้วยแต่ไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะมีเซ็กกัน ผมก็เลยไม่กล้าทำอะไร เพราะไม่อยากทำให้แนนรู้สึกว่าผมสนใจแต่เรื่องแบบนั้นไม่สนใจเรื่องเจน

                วันรุ่งขึ้นผมก็คิดได้ว่าจะทำยังไงกับเงินที่ได้มาดี ผมไปทำงาน แล้วเรียก หญิง กับ วิ มาหา

                "ขอโทษทีนะ เรียกให้มาหาแต่เช้าเลย" ผม
                "ไม่เป็นไรค่ะ มีเรื่องอะไรหรือเปล่าค่ะ" หญิง
                วิ ทำหน้ารับทราบแต่ไม่ได้พูดอะไร
                "พี่มีเรื่องให้ช่วย ไหนๆ พี่ก็จ้างเราสองคนมาทำงานน่าเบื่อ แทนที่จะได้ทำอะไรที่มันน่าจะเป็นงานสำหรับผู้เชี่ยวชาญตลาดหลักทรัพย์" ผม
                "พี่บีหมายถึงจะให้หญิงช่วยบริหารเงินให้ใช่ไหมค่ะ" หญิง
                ผมยิ้มเพราะหญิงเป็นคนที่ฉลาดจริงๆ "อืมใช่ คือพี่มีเรื่องต้องทำ และได้เงินมาก้อนนึง แต่พี่ไม่อยากใช้มัน แต่พี่ก็ต้องการใช้เงิน"
                "อ้อค่ะ เข้าใจแล้วค่ะ แค่นี้เอง รับรองว่าหญิงจะไม่ทำให้พี่บีผิดหวัง" หญิง
                "แล้ว คุณวิ หละ คิดว่าทำได้ไหม" ที่จริงผมไม่อยากให้วิช่วย แต่ถ้าทำแบบนั้นผมก็จะหลายเป็นคนลำเอียง ผมไม่อยากให้มีคนมองผมแบบนั้น
                "วิ จะพยายามทำให้ดีที่สุดค่ะ" วิ
                ผมเอามือประสานกันแล้วเอาคางเกยไว้ ผมกำลังคิดว่าจะแบ่งเงินแบบไหนดี ให้หญิง 80 วิ 20 ดีไหม เพราะผมไม่มั่นใจวิเลย แต่ทำแบบนั้นคงไม่ดีแน่ๆ หรือว่าจะ 60/40 แบบนั้น ถ้าเกิดวิโกงขึ้นมาผมซวยสิ หรือจะ 90/10 อืมน่าเกลียดเกินไปเงินแค่ 10 ล้านจะทำอะไรได้ ผมอยากได้เงินตอบแทนอย่างต่ำเดือนละ 1 ล้าน 2 ล้าน

                "อืมโอเคร ผมจะให้เงินเปิดพอร์ทพวกคุณคนละ 50 ล้าน"
                "ห้าสิบล้าน" หญิงพูดซ้ำพร้อมกับแสดงสีหน้าดีใจออกมาอย่างชัดเจน

                แต่วิกลับมีสีหน้าเครียดขึ้นมานิดนึง ซึ่งทำให้ผมโล่งใจ เพราะถ้า วิ ทำหน้าดีใจผมคงมั่นใจได้ว่าผมต้องทำงานใช้หนี้คุณอำนาจไปจนตายแน่ๆ ผมคุยรายละเอียดอีกนิดหน่อยจากนั้นพี่แจนก็มาพบผม ผมก็เลยให้สองสาวออกไป ผมบอกหญิงว่าผมมีเรื่องสำคัญจะคุยกับพี่แจน และไม่รับแขก

                พอพี่แจนเข้ามาผมก็ล๊อคห้องและปิดม่าน ผมเชิญให้พี่แจนนั่งที่เก้าอี้

                "อืมไม่เอาอะ" พี่แจนมองไปที่โซฟา "ไปนั่งตรงนั้นได้ไหมเพราะพี่ต้องให้บีดูเอกสารตอนที่พี่อธิบายด้วย"

                ผมกับพี่แจนก็เลยไปนั่งกันที่โซฟา เรานั่งข้างกัน พี่แจนเอาเอกสารออกมาและเริ่มอธิบายว่าธุรกิจที่ผมต้องทำมีอะไรบ้าง คุณพ่อของเจนมีธุรกิจสองอย่าง อย่างหนึ่งคือห้างไอทีแห่งหนึ่ง ซึ่งพอรู้ชื่อผมก็รู้ทันทีว่ามันแย่แค่ไหน ส่วนธุรกิจอีกอย่างของคุณวินัยก็คือโรงงานผลิตผลไม้กระป๋อง ซึ่งก่อนจะปิดตัวเป็นโรงงานบรรจุลำไยกระป๋อง

                "คุณพ่อบอกว่าให้ไม่อยากแก้บีก็เลยไม่ให้พื้นฟูโรงงานที่เชียงใหม่ แต่ให้มาช่วยงานที่ห้างไอทีแทน ซึ่งตอนนี้ แฟนพี่ แดน เป็นประธานกรรมการอยู่" พี่แจน
                "แล้วผมมีสิทธิในการบริหารแค่ไหนครับพี่แจน"
                "อืม คุณพ่อบอกว่าก็ให้เท่ากับ แดน เลยนะ เป็นประธานกรรมการเท่ากัน" พี่แจน
                "แต่แบบนี้มันจะดีหรอครับ มีนายสองคนแบบนี้ คนแย่จะเป็นลูกน้องนะครับ อีกอย่าง ถ้า แฟนพี่แจนเค้าไม่เห็นด้วยกับการบริหารผมงานผมจะยิ่งยากนะครับแบบนี้"
                "อืมเรื่องนี้คุณพ่อเองก็คิดนะ ท่านว่าถ้ามีเรื่องอะไรที่ แดน ไม่เห็นด้วยก็ให้ส่งมาหาคุณพ่อ ถ้ามันดีกับบริษัทจริง คุณพ่อก็จะอนุมัติเอง" พี่แจน
                "แบบนี้ค่อยดีหน่อย"

                เราคุยกันเรื่องงานพักนึง แล้วอยู่ๆ พี่แจนก็กลับมาชวนผมคุยเรื่องความหลังขึ้นมา ครั้งสุดท้ายที่ผมมีอะไรกับพี่แจนคือก่อนที่จะรู้ว่าเธอเป็นพี่สาวเจน แล้วหลังจากนั้นผมก็สัญญากับตัวเองว่าจะไม่มีอะไรกับพี่แจนอีก เพราะไม่อยากให้เจนรู้ว่าพี่สาวเธอก็เคยเป็นเมียผม

                พี่แจนมองผมยิ้มหวาน และเป็นฝ่ายรุกก่อน เธอวางมือมาที่หน้าขาผม ผมรู้ทันทีว่าพี่แจนคิดจะทำอะไร

                "อืมพี่แจน แบบนี้เจนคงไม่น่าจะชอบนะครับ คือผมเองก็ไม่อยากทำให้เจนเสียใจ"
                "ทำไมหละ เมื่อก่อนบีชอบพี่มากไม่ใช่หรอ ขนาดพี่มีสามีแล้วบีก็ยังมีอะไรกับพี่ อ้อตอนนี้บีก็คงรักเจนมากกว่าพี่แล้ว"

                พี่แจนรุกเข้ามาจนผมโดนดันให้นอนลงโดยพี่แจนคลานอยู่บนตัวผม ถึงจะบอกว่าจะไม่มีอะไรกับพี่แจนอีก แต่ว่าพอเธอรุกผมแบบนี้ ผมเองก็ใจสั่นเหมือนกัน ก็รักแรกของผมนี่ครับ ทั้งครั้งแรกทั้งรักแรก พี่แจนก้มมาจูบผม แค่นั้นผมก็ลืมทุกอย่าง ผมตะปบมือเจ้าที่ก้นของพี่แจนทันที

                พี่แจนสะดุ้งตัว และคงรู้ว่าผมเล่นด้วยแล้ว เราจูดกันอย่างเร้าร้อนเหมือนโหยหากันมานานแสนนาน มือพี่แจนขย้ำขยี้เป้ากางเกงผมจนของผมมันขึ้น ส่วนผมก็ถลกกระโปรงสั้นๆ ของเธอมาบั้นเอวแล้วขย้ำแก้มก้นอวบอย่างมันส์มือ เราเหมือนกำลังต้องการกันมากๆ

                พี่แจนรีบถอดกางเกงผมออกแล้วเลื่อนตัวลงไปอย่างรวดเร็วจนผมตั้งตัวไม่ทัน กว่าจะตั้งตัวได้ผมก็เสียวแป๊บที่หัวบานเพราะพี่แจนเริ่มดูดมันและใช้มือรูดแล้ว ผมเสียวสุดๆ พี่แจนเองเร่งเร้าเต็มที่จากนั้นพี่แจนก็ลุกขึ้นแล้วถอดกางเกงในออกเธอรีบจับเอ็นผมตั้งแล้วนั่งกดลงมาจนมิดด้าม

                "อู้ยยยยยย ซี๊ดดดดดด ใหญ่ขึ้นหรือเปล่าเนี่ย ซี๊ดดดดดด ดีจัง" พี่แจน

                พี่แจนเริ่มขย่มเอ็นผม ผมได้แต่นอนดูพี่แจนขย่มขโยกใส่เอ็นผมอย่างเอาเป็นเอาตาย พี่แจนครางดังมาก ดีนะที่ห้องผมค่อนข้างจะเก็บเสียง ตอนทำห้องผมก็สั่งไว้งั้น กะไว้เผื่อเรื่องแบบนี้แหละ พี่แจนเริ่มขย่มเอ็นผมรัว ผมรู้ว่าต้องช่วยเธอขึ้นสวรรค์ ผมเด้งเอวสวนไปด้วย

                "โอ้ยย ซี๊ดดด โอ้ยย ดีจัง โอ้ยยย อู้ยยย ซี๊ดดด โอ้ยยย ไม่ไหวแล้ว โอ้ยย โอ้ยย อะ อี้ยยยย โอ้วววววววววววววววว ซูดดดดดดดดดดดดดดดดดดด อ้ายยยยยยยยยยยย"

                พี่แจนแอ่นตัวเกร็งขย้ำนมตัวเอง ผมดันตัวลุกขึ้นแล้วรีบจัดการถอดกระดุ้มเสื้อเชิ๊ตของพี่แจนออกพร้อมกับบรา หน้าอกคู่สวยก็เด้งออกมา ผมรีบดูดฟัดมันทันที ไม่แค่นั้นผมเริ่มขยับเอวด้วย พี่แจนเองก็เหมือนจะอยากรอบสองแล้วเหมือนกัน เราทำกันต่อด้วยท่านั่ง

                ผมเด้งใส่พี่แจนก็โยกเอวขึ้นแล้วทิ้งลงมา

                "โอ้ยยย ซี๊ดดดด อู้ยยยยย บีจ๋า อู้ยยยยย เสียววววววค่ะโอ้ยยยยยย ดีจังเลย โอ้ยยยยยยยย"

                เราทำท่านั่งซักพักนึง ผมก็จับให้พี่แจนลุกขึ้น เธอรู้ทันทีว่าผมต้องการอะไร พี่แจนรีบหันหลังแล้วโก้งโค้งให้ ผมรีบเสียบเอ็นเข้าไปจนมิดด้าม พี่แจนร้องโอ้ยยยย แล้วผมก็จับเอวพี่แจนไว้แล้วกระแทกเต็มแรงจนตัวพี่แจนสั่งนมเด้งตาม มันเสียวสุดๆ พี่แจนก็ครางดังสุดๆ

                "โอ้ยยย ดีค่ะ โอ้ยยยย แรงๆ เลยค่ะ ผัวขา โอ้ยยยย ซี๊ดดดด โอ้ยยยยย อู้ยยยยยย แรงอีกค่ะ โอ้ยยยย ดี ใช่ ซี๊ดดด โอ้ววววววว"

                ผมกระเด้าเอวรัวยิกเลยครับ เพราะคงใจเย็นแบบ ชิวๆ ไม่ได้ นี่มันในออฟฟิต เดี๋ยวมีคนสงสัยโดยเฉพาะ หญิง ที่นั่งอยู่หน้าห้อง ผมเร่งสุดตัวจนพี่แจนแตกอีกรอบ ผมตามไปติดๆ

                "โอ้ยยยยยยยยยยยยย โอ้วววววววววววววววว ซี๊ดดดดดดดดดดดด โอ้ยยยยยยยยยยยยยยย อู้ยยยยยยยยยยย บีจ๋า โอ้ยยยยยยยยยยย ดีจังเลย อู้ยยยย"

                ผมค่อยๆ ดึงเอ็นออกมาจากร่องเสียวพี่แจน แล้วรีบเอาทิชชูมาเช็ดให้จนสะอาดแล้วเราก็แต่งตัว แต่พี่แจนมากอดผม

                "อืมพี่แจน ครับ ขอโทษนะครับ ผมเคยบอกว่าจะไม่ทำแบบนี้กับพี่แล้วแต่ก็ยังห้ามใจตัวเองไม่ไหว"
                "ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ" พี่แจน
                "แต่พี่แจนมีสามีแล้วนะครับ เราคงทำแบบเหมือนก่อนไม่ได้"
                "สามีหรอ ตอนนี้ก็แค่ชื่อเท่านั้นแหละ" พี่แจน     
                "ทำไมหละครับ มีเรื่องกันหรอ"

                พี่แจนก็บอกว่าหลังจากแต่งงานกันไม่นาน สามีเธอก็ไม่ค่อยมีอะไรด้วย ยิ่งตอนนี้สามีเธอมาอยู่เมืองไทย เธออยู่ออสเตเรียยิ่งไม่ได้อยู่ด้วยกัน เมื่อวานเธอคิดว่าจะได้มีความสุขกับสามีที่ห่างกันหลายเดือน แต่สามีพี่แจนก็กลับไม่อยู่บ้านปล่อยให้เธออยู่คนเดียว

                "พี่เหงามากเลย ตั้งแต่ แดน มาดูธุรกิจห้างไอทีให้คุณพ่อ เค้าก็ไม่เคยกลับไปหาพี่เลย พี่มาหาก็ไม่ค่อยอยู่อ้างโน้นอ้างนี่ตลอด อืม ที่จริงพี่ก็ไม่อยากทำแบบนี้นะ พี่ก็รู้ว่าตอนนี้บีไม่ใช่แฟนพี่แล้ว และยังเป็นแฟนน้องเจนอีก"
                "ครับผมเข้าใจ"
                "แต่พี่ก็อยากขอร้องบี ขอพี่ทำแบบนี้อีกได้ไหม พี่สัญญานะว่าพี่จะไม่บอกเจน พี่เองก็ไม่อยากให้เจนรู้" พี่แจน
                "แต่ว่าผม คือ"
                "นะๆ พี่ไม่มีใครแล้ว ถ้ารู้ก่อนว่าตอนนี้พี่ต้องมาขอร้องบีแบบนี้ ตอนนั้นพี่คงไม่ทิ้งบีแบบนั้น" พี่แจน
                ผมคิดถ้าพี่แจนไม่ทิ้งผมบางทีผมอาจจะไม่ได้เจอกับก้อย แนน แต่คงได้เจอกับเจนแต่ก็เป็นในสภานะน้องสาวแฟน
                "อืม เอางั้นก็ได้ครับ แต่ว่าถ้าเกิดเจนระแคะระคายเรื่องนี้ขึ้นมา เราต้องเลิกยุ่งกันนะครับ"
                พี่แจนมากอดผม "ตกลงจ๊ะ"

                ระหว่างนั้นมีเสียงเคาะประตู ผมกับพี่แจนรีบใส่เสื้อผ้า ผมก็รีบลุกไปเปิดประตูก่อนที่คนด้านนอกจะรู้ว่าผมล๊อคประตูไว้ หญิงนั่นเอง

                "แล้วพี่บีจะให้หญิงเริ่มงานได้เมื่อไหร่ค่ะ" หญิงพูดไปก็แอบมองมาดูด้านในห้อง
                ผมรู้ว่าหญิงอยากรู้ว่าผมกับพี่แจนเป็นอะไรกันมากกว่าจะมาถามเรื่องงาน
                "อ้อขอโทษที เดี๋ยวพี่ให้ลินจัดการให้เลย หญิงกับวิจะได้ทำงานกันเลย"

                ผมโทรบอกให้ลินจัดการเรื่องเงินที่คุณอำนาจโอนมาให้ และออกไปข้างนอกกับพี่แจน เพื่อไม่ให้หญิงสงสัย

                "พี่อยากไปที่ห้างเลยไหม" พี่แจน
                "อืมไม่ดีกว่าครับ เดี๋ยวผมไปพรุ่งนี้เองดีกว่า ผมอยากไปเดินดูเองโดนที่คนที่นั่นไม่รู้ว่าผมเป็นใคร ผมจะได้เห็นสภาพจริงๆ ของห้าง"
                "แบบนั้นก็ตามใจบีแล้วกัน อืมแล้วเราออกมานี่เราจะไปไหนกันหรอ" พี่แจน
                "พี่แจนหิวหรือยังครับ"
                พี่แจนพยักหน้า
                "งั้นเราไปทานข้าวกันก่อน"
                "แล้วหลังจากนั้นหละ" พี่แจน
                ผมยิ้ม "ก็แล้วแต่พี่สาวขี้เหงาของผมและครับว่าอยากไปไหน"

                พี่แจนมากอดผมแล้วกระซิบบอกว่าอยากอยู่กับผมสองต่อสองอีก หลังจากทานข้าวกันผมก็ไปเปิดห้องอยู่กับพี่แจนจนเย็นจากนั้นผมก็ไปส่งเธอที่คอนโด แล้วผมก็ตรงกลับบ้าน

                จบตอนที่ 6 ตามที่โพสไว้ ก็มาลงให้แล้ว และมีบอกโปรเจคใหม่ จะเรียกว่าก้อย zero ก็ว่าได้ ก็หวังว่าจะเขียนได้สนุกถูกใจผู้อ่านนะครับ

   สองตอนรวด สะใจครับท่าน
  แต่มีงานมาให้ บี อีกแบบนี้จะอย่างไรต่อไปละครับ   มีอะไรอีกมากมายแน่นๆเลยครับ 
  มาลงบ่อยนะครับ   

ในที่สุดก็ได้รักแรกคืนมา แต่หว้งว่าไอ้วิบูลย์คงไม่ก่อเรื่องให้ปวดหัวหนักไปกว่านี้ คนเลวมักซื้อได้ด้วยเงิน

วันนี้นายบีช่วยเติมความสุขให้พี่แจนที่เหงามานานจนแทบสำลักแน่ๆ

เนื้อเรื่องชักตึงเครียด แต่ก็ไม่ลืมเรื่องเสียวครับ

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด
ขอบคุณท่าน ukisa มากครับ ทีแรกนึกว่าตาฝาด งงเลย

นิยายปลอบประโลมจิตใจดีแท้ครับเรื่องนี้ พระเอกรวย สาวตรึม ซึ่งตรงข้ามกับชีวิตผม 555555
อ่านแล้วก็เพ้อดีครับ วันก่อนนู้นแฟนมาเห็นผมอ่าน แล้วเค้ามาส่องๆ ตอนที่อ่านดันเป็นตอนเย็ดกัน 555
ผมงี้เสียภาพลักษณ์เลยครับ แต่เรื่องนี้ตามอ่านไม่ใช่เรื่องเสียวที่ชอบ แต่เป็นความน้ำเน่าแบบที่โดนจริตคนอมทุกข์แบบผม

อ่านเพลินมากครับ ผมแฟนคลับยุคหลังนะครับ เพราะเพิ่งไปไล่อ่านในเวปบอร์ดนี้แหละครับ
ที่จริงเห็นมานานนนนน แต่เห็นมันซีรีสย์ยาว เลยไม่คิดอ่าน พอช่วงนี้เซ็งๆลองอ่านดู เท่านั้นแหละ อ่านไม่หยุด อิอิ
ขอบคุณท่านมากๆนะครับ แฟนคลับรออยู่นะครับ

ชอบก้อยเพราะแบบนี้แหละ นิยายเสียวแบบมีเรื่องราวชวนให้ติดตาม สุโค่ย....

มีเรื่องเข้ามาให้ทำเพิ่มอีก นายบีจะได้ไม่ต้องมีเวลาไปหาสาวๆ เอหรือจะได้สาวๆเพิ่มอีกนะ

ได้อ่านต่อแล้วขอลงให้ลงเพิ่มเยอะๆๆเลยนะเป็นกำลังใจทั้งนักเขียนแล้วคนโพสต์ครับ

ขอบคุณครับ

พี่แจนให้รางวัลที่บีจะช่วยงานฟื้นฟูกิจการ