นิทาน ฮันเซลและเกรเทล (บ้านขนมปัง)
วันเด็กปีนี้เลือกเอาไปเล่าให้ลูกฟังได้นะ 55



ที่ๆ ใกล้ ๆกับขอบหน้าผาที่ในป่าแห่งหนึ่ง มีครอบครัวของคนตัดไม้ที่ยากจนมาก อาศัยอยู่
ในทุก ๆวันผู้เป็นพ่อจะออกไปตัดไม้ที่ในป่า และจะนำเอาไม้เหล่านั้น ไปขายที่ในเมือง ส่วนลูกๆ
ของเขาซึ่งก็มีลูกชายคนโตชื่อฮันเซลกับลูกสาวคนเล็กชื่อเกรเทล ก็จะคอยช่วยเหลือแม่ของตน
ทำงานอยู่ที่บ้านด้วยความขยันขันแข็ง แต่แล้วอยู่ต่อมาไม่นาน ในวันหนึ่งแม่ของพวกเขา
ก็มีอันต้องเจ็บป่วยและได้ตายลงไป



พ่อได้พาภรรยาคนใหม่เข้ามาที่บ้าน และได้บอกว่า" ต่อแต่นี้ไปพวกเราจะได้อยู่กับแม่คนใหม่
โดยไม่ต้องร้องไห้อีกต่อไป.." ฮัน เซลกับเกรเทล ต้องทำงานอย่างหนักตามคำสั่งของแม่คนใหม่
ของพวกเขา แต่ถึงกระนั้นแม่เลี้ยงก็ไม่ค่อยที่จะใจดีกับเด็กทั้งสอง ด้วยนางเป็นผู้หญิงที่ใจร้าย
ยิ่งไปกว่านั้นยังจะคอยดุด่าว่าพวกเขาอยู่ตลอดเวลาอีกด้วย



เมื่อเวลาที่พ่อออกไปทำงานแล้ว แม่เลี้ยงก็จะออกคำสั่งให้สองพี่น้องทำงาน ทุกอย่างในบ้าน
อย่างตัวเป็นเกลียว ส่วนตัวนางเองนั้นจะหนีเข้าไปหาที่หลับนอน อยู่อย่างสุขสบายโดย
ไม่คิดที่จะทำอะไรเลยทั้งสิ้น แต่เมื่อถึงเวลาที่พ่อได้กลับมาถึงที่ บ้าน นางก็จะพูดโกหกบอกกับพ่อว่า "
เด็กทั้งสองคน...เอาแต่เล่นและไม่ยอมช่วย เหลือทำงานอะไรเลยสักอย่างเดียว..."



อยู่ต่อมาในปีหนึ่ง ซึ่งปีนั้นเป็นปีที่แห้งแล้งมากฝนก็ไม่ตก ข้าวสาลีและ พืชผักที่มีในทุ่งนา
ก็มีอันต้องเหี่ยวแห้งลงไปจนเกือบจะทั้งหมด อาหารเหลือน้อยลง ดังนั้นที่บ้านของคนตัดไม้ที่มีอยู่ตั้งสี่คน
ก็เช่นกัน ถ้าไม่มีมาตรการและทำอะไรลงไปสักอย่าง ทุกคนจะต้องหิวโหยและอาจ ตายลงไปได้
" เธอคิดที่จะทำอย่างไร??เรากำลังจะไม่มีอาหารอะไรเหลือ เพียงพอให้สำหรับพวกเด็ก ๆแล้วนะ "




แม่เลี้ยงจึงพูดว่า " ถ้าเป็นอย่างนั้น ในวันพรุ่งนี้แกก็ต้องพาเด็กทั้งสองเข้าไป ที่ในป่าลึก แล้วปล่อยพวกเขาไว้ที่นั่น
เท่านั้นเองเป็นทางเลือกที่จะช่วยเหลือเราทั้งสอง ไว้ได้โดยไม่ต้องอดตายตามไปเสียด้วย " พ่อตกใจมาก
และได้รีบตอบปฏิเสธในทันที "ทำอย่างนั้นไม่ได้หรอก เด็ก ๆ จะต้องตายลงไปอย่างแน่นอน..ถ้าขืนเราทำแบบนั้น "



" อ้อ นี่แกว่าถ้าอาหารหมดลง แล้วเราทั้งสองคนก็จะต้องมาอดตายตามลงไปด้วย อย่างนั้น มันดีหรือไง?"
ในที่สุดพ่อก็จำใจที่จะต้องเห็นตามแม่เลี้ยงไปด้วยอย่างที่ก็ได้นึกตำหนิใน ความคิด ของนาง
และในตอนนั้นฮันเซลกับ เกรเทลก็แอบมาได้ยินพ่อกับแม่เลี้ยงพูดกัน ถึงตน ทั้งสองจากเงามืดที่ตรงประตู....



" พรุ่งนี้เราทั้งสองคนจะต้องโดนเอาไปปล่อยที่ในป่า แล้วก็จะไม่มีทางได้กลับมา ที่นี่อีกแล้ว...." เกรเทลเริ่มร้องไห้ "
อย่ากลัวไปเลย พี่มีแผนการณ์บางอย่าง" และหลังจากนั้น ในทันทีที่ทุกคนหลับไปแล้ว ฮันเซลก็ได้แอบเดินย่อง
ออกไปสู่ลานหน้าบ้าน บนพื้นข้างนอกนั้นเกลื่อนไปด้วยก้อนกรวดเล็ก ๆ ฮันเซลโกยก้อนกรวดเหล่านั้นไส่ไว้จนเต็ม
กระเป๋าของเขา




" เอก อี้ เอ็ก เอก " เมื่อถึงเวลาเช้าตรู่ ผู้เป็นแม่เลี้ยงก็เข้ามาปลุกเด็ก ทั้งสอง " ตื่นขึ้นมาเร็ว ๆ ได้แล้ว"
นางเรียก " พ่อของแกกำลังจะเข้าไป ตัดไม้ที่ในป่า เราจะตามไปกับเขาด้วย " เกรเทลเริ่มร้องไห้
ขึ้นมาอีกอย่างร้อนรนใจ ฮันเซลจึงได้รีบแอบกระซิบปลอบใจน้องว่า " ไม่ต้องกลัว...ถ้าเราอธิฐาน..พระเจ้าจะ
ต้องปกป้องช่วยเราอย่างแน่นอน "



ฮันเซลและเกรเทล เดินตามพ่อกับแม่เลี้ยงเข้ามาที่ในป่า และในระหว่างทาง ฮันเซลทำท่าเหมือนมอง
ไปที่ด้านหลังอย่างซ้ำ ๆหลายครั้งหลายครา " นี่ ฮันเซลทำไมเจ้าจะต้องทำท่าหันไปมองที่ด้านหลังซ้ำแล้วซ้ำเล่า
อย่างนั้นด้วยล่ะ ?" ฮันเซลได้ตอบว่า " ก็มันเหมือนมีเศษเงินตกอยู่นี่ " พ่อได้พูดว่า " นั่นมันไม่ใช่เศษเงินตกอยู่หรอก
มันเป็นแค่เพียงเศษก้อนหินที่กระทบกับแสงแดด แล้วทำให้เกิดเป็นแสงขึ้นมาเท่านั้นเอง"



ฮันเซลไม่ได้มองเห็นเศษเงินอย่างที่เขาพูดหรอก เขาเพียง แต่ตั้งใจหันไปแอบโยนเศษก้อนหินทิ้งเอาไว้
หมายทำเป็นเครื่องหมาย ทางขากลับบ้านเท่านั้นเองต่างหาก....และในไม่นานเมื่อทั้งหมดพากันมาถึง
ข้างในป่าลึกแล้ว คนตัดไม้กับแม่เลี้ยงก็ก่อกองไฟขึ้นมากองหนึ่ง และได้พูดโกหกบอก
พวกเขาว่าจะเข้าไปตัดไม้ที่อื่น โดยให้เขาทั้งสองนั่งรอและได้พากันหนีกลับไป...



ฮันเซลกับเกรเทลกินขนมปังที่ได้มา ในไม่ช้าเด็กทั้งสองจึงเริ่มง่วง และในที่สุด ก็เคลิ้มหลับไปตรงข้างกองไฟ
จนถึงเวลากลางคืน เขาทั้งสองด้วยความหนาวจึงรู้สึกตัว และตื่นขึ้นมา " พี่ นี่เราทั้งสองจะต้องมาตาย
อยู่ที่ในกลางป่าลึกอย่างเช่นนี้หรือ??" ฮันเซลจึงปลอบน้องว่า "ไม่ต้องกลัว..เชื่อพี่สิน้องรัก.. "



" เมื่อพระจันทร์ขึ้นเต็มดวงแล้ว เราก็จะสามารถหาทางกลับบ้านได้ " เศษก้อนหินที่ฮันเซลได้แอบโยนทิ้ง
ทำทางขากลับเอาไว้เมื่อตอนกลางวัน นั้น เมื่อต้องแสงของพระจันทร์ก็ทำให้เกิดเป็นแสงเรือง ๆสะท้อน
ให้เห็นเป็นทาง สองพี่น้องจูงมือกันออกเดิน เมื่อท้องฟ้าเริ่มสว่าง เด็กทั้งสองก็มาถึงกระท่อม
ผู้เป็นแม่เลี้ยงค่อนข้างจะขัดเคืองใจ เมื่อเห็นเด็กทั้งสองกลับมาเป็นอย่างมาก




" เด็กสองคนหาทางกลับมาได้อย่างไร?...วันนั้นทั้งสองทำอะไร ที่เป็นที่น่าสงสัยอะไรหรือเปล่า??
" พ่อจึงพูดว่า " ถ้าจะมีก็เพียงแต่ฮันเซลจะเดินและหัน หลังไปดูเศษก้อนหินหลายครั้งเท่านั้นเอง "
แม่เลี้ยงเมื่อได้ฟังดังนั้น" นั่นแหละ ! ฉันรู้แล้ว..ก้อนหินพวกนั้นแหละเป็นเครื่องหมายแสดงทางขากลับมาบ้านได้"




แม่เลี้ยงได้สั่งให้พ่อเอาฆ้อน และตะปูไปตอกติดปิดห้องของเด็กทั้งสองเอาไว้ เพื่อไม่ให้ฮันเซล
มีโอกาสได้ออกไปหาเก็บเศษก้อนหินมาเตรียมเอาไว้ ได้อีกอย่างครั้งแรก..." พรุ่งนี้จะต้องทำได้สำเร็จอย่างแน่นอน "
และสิ่งนี้เกรเทลก็แอบได้ยินที่นางพูด " คราวต่อไปเราคงจะไม่มีทางกลับมา ที่นี่ได้อีกอย่างแน่นอน "
" ไม่ต้องกลัวสิ...พระเจ้าจะต้องช่วยเหลือเรา" ฮันเซลกล่าว



ในวันรุ่งขึ้นแม่เลี้ยงหักขนมปังแบ่งออกเป็นสองชิ้นแล้วยื่นให้เด็กทั้ง สองคนละชิ้น ก่อนที่จะพาพวกเขาเข้ามา
ที่ในป่าลึก ฮันเซลรับขนมปังมาและบี่ให้แตกเป็น ชิ้นเล็กชิ้นน้อย จากนั้นเขาก็แอบทิ้งเศษขนมปังไว้ตามทาง
"ฮันเซลทำไม เจ้า ถึงได้หันไปมองที่ด้านหลัง " ฮันเซล ได้ตอบว่า "ก็มันมีนกตามพวกเรามานี่"



เหล่านกกาพากันจิกกินเศษขนมปังที่ฮันเซลแอบหย่อนทิ้งทำทางไว้ จนหมดสิ้นไม่มีหลงเหลือ..
เขาทั้งสองได้สิ้นแล้ว ซึ่งเส้นทางขากลับ... แม่เลี้ยงกับพ่อได้หนีกลับไปอีกตามเคยเมื่อพาพวกเขา
มาถึงที่ข้างในป่าลึก ฮันเซลกับเกรเทลออกเดินไปเรื่อย ๆ ข้างในป่าอย่างไร้จุดหมายปลายทาง..
ในที่สุดพวกเขาก็มีอันต้องหลงทางเสียแล้วสิ...



ขณะที่สองพี่น้องกำลังเหน็ดเหนื่อย และใกล้จะสิ้นหวัง ในเวลานั้นได้มีกลิ่นที่หอมหวานลอยมา ทั้งสองพบ
บ้านหลังหนึ่ง ซึ่งพวกเขาไม่เคยพบเห็นบ้านเหมือนอย่างนี้มาก่อนเลย ผนังของบ้านทำด้วยขนมเค้ก
หน้าต่างทำด้วยลูกกวาดเป็นบ้านที่น่าอร่อย เหลือเกิน พวกเขาเดินย่องเข้าไปที่ใกล้ ๆ แล้วหักกินส่วนที่เป็นหลังคา
ในทันทีนั้นฉับพลันก็ได้มีเสียงหนึ่งดังออกมาว่า " นี่..ใครมาแอบกินบ้านของข้า ?"



เจ้าของเสียงเป็นยายแม่มดแก่ที่ตาบอดมองไม่เห็น ออกมาปรากฏตัว และตรงเข้ามาจับเด็กทั้งสองไว้ทันที
" เหอ ๆๆเด็ก ๆ ที่น่าอร่อยนั่นเอง โทษฐานที่ พวกเจ้ามาแอบโขมยกินบ้านของข้า จะต้องโดนข้ากิน เข้าใจไหม??
" ยายแม่มดได้จับฮันเซลขังไว้ในกรง และสั่งเกรเทลว่า " ส่วนแกไปจัดการเตรียม อาหารมาให้พี่ของแกกินเข้าไปมากๆ "



ด้วยนางแม่มดเห็นว่าฮันเซลนั้นมีร่างกายที่ผ่ายผอมมากนางจึงคิดที่จะ ทำให้เขาอ้วนขึ้นมาเสียก่อน
แล้วค่อยกินทีหลังนั่นเอง ในวันหนึ่งนางได้สั่งฮันเซลว่า " ไหนยื่นนิ้วของจ้าออกมาหน่อย ฉันจะจับดู
ว่าเจ้าอ้วนขึ้นหรือยัง ?" ฮันเซลยื่นกระดูกชิ้นหนึ่งซึ่ง เขาได้แอบซ่อนเอาไว้ออกมาให้นางจับ




" ทำไมเจ้าถึงได้ผอมมีแต่กระดูก..อย่างนี้เล่า?? เร็ว！..เอาอาหารมาให้พี่ ของแกกินเข้าไปอีกเยอะๆ
" ฮันเซลจำต้องกินอาหารมากขึ้นไปมากกว่าเก่าหลายเท่า เลยทีเดียว และในทุก ๆ วันก็จะเป็นอย่างนี้เรื่อยมา..
และไม่ว่านางจะมาตรวจสอบกี่ครั้ง ๆ ฮันเซลก็ยังจะยื่นกระดูกให้นางจับอยู่อย่างเดิม " ทำไมแกถึงไม่ยอมอ้วนล่ะ?"



" ข้าหิวจนไม่สามารถที่จะทนได้อีกต่อไป.." ในที่สุด นางก็หมดความอดทน " ฉันจะไม่รอนานกว่านี้อีกแล้ว
เกรเทลแกไปจัดการเตรียมกระทะแล้วต้มน้ำให้เดือด" เกรเทลตั้งกระทะใบใหญ่และเริ่มต้มน้ำตามคำสั่งของนาง
แต่ด้วยนางแม่มด นั้นเกิดความหิวกระหายจนทนไม่ไหวเสียแล้ว นางจึงเปลี่ยนความคิดว่าจะกินเกรเทลเสียก่อนแก้หิว "
เกรเทลแกไปเปิดฝาเตาอบให้ข้าทีสิ คิดว่าเวลานี้มันคงจะร้อนพอแล้ว"นางแม่มดสั่ง

" ยื่นศรีษะของเจ้าเข้าไปดู แล้วบอกข้าหน่อย "
เกรเทลจึง ยื่นศรีษะเข้าไป และแม้ว่ามันจะเริ่มร้อนขึ้นมามากแล้ว " มันยังไม่ร้อนเลย " เธอบอกโกหก "
เจ้ากำลังเล่นตลกกับข้าน่ะสิ " นางแม่มดว่า " ไม่เชื่อ ท่านก็ดูเองสิ "
เกรเทลเถียง เมื่อนางแม่มดเปิดฝาเตาอบเกรเทลก็รีบ ผลักนางโดยแรง หญิงชราจึงคะมำหัวทิ่มเข้าไปในเตาอบ
เกรเทลรีบปิดฝาเตาอบ และใส่กลอนทันที " ว๊าย"



จากนั้นเกรเทลก็วิ่งไปที่กรงขัง และปล่อยฮันเซลออกมา สองพี่น้องกอดกันแน่น แล้วทั้งสองก็สำรวจไปทั่วบ้าน
และพบว่าตามลิ้นชักเต็มไปด้วยเหรียญทองคำ สองพี่น้อง จึงช่วยกันโกยใส่กระเป๋าจนเต็ม แล้วตัดสินใจ
ว่าจะค้นหาทางกลับบ้าน

ฮันเซลกับเกรเทลเดินฝ่าไปในป่าตลอดทั้งวัน กระทั่งเมื่อตะวันลับฟ้า ทั้งสองก็มองเห็นกระท่อมของตน
สองพี่น้องก็ออกวิ่งตรงไปยังบ้านน้อย หลังนั้น พ่อได้บอกว่าแม่เลี้ยงใจร้ายเสียชีวิตไปแล้ว ทั้งสามคนพ่อลูกต่าง
ก็มีความสุขมากที่ได้พบหน้ากันอีกครั้ง จากนั้น พวกเขาก็คิดที่จะไปเก็บ เหรียญทองคำ ซึ่งมีจำนวนมาก
เกินพอที่จะทำให้พวกเขามีชีวิตอยู่อย่าง สะดวกสุขสบายไปตลอดชีวิต

[/color]



ฮันเซล และ เกรเทล Ver.(S)Kater


นิทานเรื่องอื่นๆในซีรี่นี้











01



02 เห็นภาพแรกแล้วคิดใจใน น่าเอาไปปล่อยจริงๆ



03 โอค กลับเข้าเนื้อเรื่อง



04 ยังเล่าให้ลูกฟังได้อยู่



05 ยังดีมีสองคนช่วยกันคิด



06 หักมุมเกิน แต่งเองหรือเปล่าคุณพี่ชาย(น่าเอาไปใช้กับน้องบ้าง)



07 ครับ...รู้ความจริงปุ๊บจัดปั๊บ



08 จากตรงนี้โยนสมองทิ้งได้





ตอบกระทู้แล้วจะเห็นภาพ



 

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

เปิดมาด้วยนิทานต้นฉบับ(?)ที่ทุกคนรู้จักก่อน เพื่อพออ่านแล้วจะได้รู้สึก....ไม่เหมือนที่คุยกันไว้นี่หว่า กันถ้วนหน้า
ฉบับดัดแปลงนี่ พ่อแม่มีหัวคิดกว่านิทานต้นฉบับมาก วางยามาปล่อยในป่าซะเลย หมดโอกาศกลับบ้านแน่ๆร้อยเปอร์เซ็นต์ ว่าแต่ พอรู้ว่าไม่ใช่พี่น้องแท้ๆปุ๊บ เครื่องติดปั๊บเชียวนะพวกเธอ

แม่มดเวอร์ชั่นนี้รับรองกันดีเหลือเกิน
แถมยังจบแฮปปี้เมียสองเชียวนะ ฮันเซล

เอานิทานดีงามของผมคืนมา 5555+ ก็เผลอ อ่านซะ เหงว่าภาพน่ารักดี

มาเจอ เวอร์ชั่น18+ ปรับอารมไม่ทัน 555+ เเต่ นางเอกวาดน่ารักมาก เอาจริงๆ

ถ้าผมๆ ถ้าผมเปงพ่อนะ ไม่ปล่อย ลูกฝั่งเเม่ไปง่ายๆหรอก ต้องจัดสักรอบก่อน

ถึงค่อยไปปล่อยในป่า เดาเนื้อหา พระเอกคงได้ทั้งเเม่มดเเละน้องสาวเเน่ๆ

เเละก็อยู่ในป่าไม่ออกมากันอีกเลย (เจอของดี2สาวเเบบนี้จะออกมาหรอ)ก็ต้อง

ดูเเม่มดก่อนเเหละว่าสวยไหม

----------------------------------------------------------------------

ชีวิตพระเอกดีเกินไปละ ตามที่เดาเลย เป็น ผู้ชายคนไหน เจอไปเเบบนี้ คงไม่คิดจะออกมาละ

เอาจริงๆถ้าไอ้พ่อเลีเยงรู้เข้านี่คงออกตามหานั่นเเหละ ไม่ได้ตามหาเพราะเปงห่วงนะ กรูอยากร่วมด้วย 555+

ให้พี่น้องเสียวกันก่อน แล้วต่อไปจะมีแม่มดมาร่วมแจมด้วยไหมน้าาาา
edit:โอ้วว อยู่แบบแฮปปี้เอนดิ่ง อีกต่างหาก

เดี๋ยวก่อน ลืมไรไปป่าว มึงลืมแล้วว่ามึงโดนทิ้งไว้ในป่านะ

ขำตรงพ่อยังคงรอสมบัติเนี่ยแหละครับ 55555

   ตกลงมันอยู่ยุคไหนกันแน่เนี้ย เมื่อจะย้อนไปสมัยก่อน แต่ดันมีมือถือเล่นเกมส์ 555+


กาวจริง ๆ แม่มดตกเป็นทาสเซ็กส์ไปอีกคน

โดนทิ้งไว้ในป่า ที่หนาวเหน็บ แบบนี้ก็เสร็จเลยดิ เข้าทางพระเอกพอดี 5555

55555 อยู่กันอย่างมีความสุขซะด้วย เหนแม่มดละ รู้เลย ว่างานนี้ต้อง3P

อ่านไปด้านบนตอนแรกนึกว่าเปลี่ยนแนวมาเขียนรีวิว เรื่องใสๆ

แฮปปี้เอนดิ้ง 3p กันชิลๆ ทุกวัน

สาวอีกคนในปกอย่าบอกนะว่าคือแม่มด

ก็โดนจับกินอย่างที่พ่อบอกจริงๆ

สองพี่น้องเล่นกัน จะมีแม่มดตามนิทานมาแจมไหมน้า

อยากอ่านต่อครับ อยากรู้เป็นไงต่อครับ ขอบคุณที่ให่อ่านครับ เนื้อหาสนุกดีอิจฉา ฮันเซลเลยครับ

โดนทิ้งไว้ในป่า
ทำยังไงดี
จัดเต็มเลย
ต่อไปมีแม่มดอีก

ถูกแม่มดจับน่ะใช่ แต่มะใช่จับกิน
หมดกันความทรงจำในวัยเด็ก

ว่าจะเข้ามาอ่านโดจิน เจอนิทานต้นเรื่อง เอาไปเอามาอินนิทานมากกว่าซะงั้น 555

เออ เวอร์นี้ดีกว่าของเก่าเยอะ ของเก่าได้ทองกลับไปหาครอบครัว ของใหม่สร้างครอบครัวเอง แถมยังควบสอง ไม่ต้องกลับละบ้าน 555

สองพี่น้องช่วยให้ความอบอุ่นเพือไม่ให้หนาวตาย  เดียวแม่มดมาช่วยด้วยรึเปล่า


3pกันอย่างมีความสุข