คืนวันเสาร์ แนนก็ไม่ให้ก้อยไปนอนด้วยแล้ว เพราะรู้ว่าถ้าก้อยไปนอนด้วยผมก็จะตามไปอีก เช้าวันจันทร์ผมลงมาจากห้องพร้อมก้อยก็เจอแนนที่ซื้อข้าวเช้ามาให้เราแล้ว (ก็ดีกว่าทำไว้ให้นะ) แต่วันนี้แนนไม่แต่งชุดนักศ๊กษา ผมก็เลยถาม

                "วันนี้ไม่เรียน" แนน
                "อ้าว แล้วไม่ไปไหนหรอ ไม่ไปหาส้มหรอ" ผม
                "ไม่อะ ส้มไปทำสวย" แนน
                "ไปทำสวย" ผม
                "ก็ไปขัดตัวขัดหน้าอะ" แนน
                "แล้วแนนไม่ไปด้วยหละ ขอเงินพี่ก็ได้" ก้อย
                "ไม่อ้าวอะ น่าเบื่อ" แนน
                "ช่างเค้าเถอะก้อย คนนี้เค้าไม่สนใจเรื่องสวยหรอก ให้เป็นแบบนี้ดีแล้ว" ผม

                แนนแล๊ปลิ้นใส่ผมแล้วก็ออกไปเล่นกับเจ้าริว ผมกินข้าวเสร็จก็ออกไปที่รถ ขับรถไปส่งก้อยที่บริษัท เพราะรถเบนซ์ของก้อยจอดทิ้งไว้ที่นั่น พอส่งก้อยเสร็จผมก็ไปที่บริษัท และรอดูผลของแบบสอบถามที่ทางบริษัทที่จัดงานให้ผมส่งมาให้ ระหว่างนั้น

                อ้อรอกันอยู่ใช่ไหมหละว่าผลแบบสอบถามจะเป็นยังไง แล้วพี่บีจะแก้ไขปัญหานี้ยังไง แต่ว่าตอนนี้ต้องมาอ่านเรื่องของแนนก่อนนะ อิอิ
               
                "เฮ่อริว หิวอีกแล้วอะ ไปซื้อขนมกินดีกว่า" แนน
                เจ้าริวก็รู้งานรีบวิ่งไปรอที่มอเตอร์ไซค์ทันที แนนเดินตามมา
                "ริว ลงมา" แนน
                เจ้าริวไม่ยอมลงจากมอเตอร์ไซค์
                "ริว ไม่ต้องไปเลย เดี๋ยวก็โดดลงอีก แม่ไม่อยากวิ่งตามแล้ว" แนน
                เจ้าริวก็ไม่ยอมลงจนแนนเงื้อมือจะตีเจ้าริวก็หมอบลงแต่ก็ไม่ยอมลงจากมอเตอร์ไซค์
                "ก็ได้ แต่ถ้าดื่ออีกรอบนี้ไม่ตามแล้วนะ กลับบ้านเองเลยด้วย" แนน

                แนนขับมอเตอร์ไซค์ออกมาเพราะว่าแค่ซื้อของนิดหน่อยเธอไม่อยากขับรถออกไป และเมื่อเช้าก็ขับออกไปแล้ว ไปถึงหน้าหมู่บ้าน ลุงยามก็ทักแนนกับเจ้าริว

                "อ้าวคุณหนูแนน ไปไหนอีกครับ" ลุงยาม
                "ไปหาขนมกินค่ะ" แนน
                "แล้วรอบนี้เอามอเตอร์ไซค์ไป ไม่กลัวเจ้าริวมันโดดหนีอีกหรอ" ลุงยาม
                "อ้อ ถ้ารบนี้หนีอีกนะ แนนจะให้มันกลับบ้านเอง ถ้าลุงเห็นมันเดินกลับมาไม่ต้องให้เข้าหมู่บ้านเลยนะ" แนน
                แนนหันมาดุใส่เจ้าริว เจ้าริวก็รีบหมอบทำเป็นเหมือนจะกลัว

                แนนขับมอไซค์ออกไปที่ซอยช้างๆ พอเห็นหมาตัวอื่นเจ้าริวก็เริ่มหูตั้งและทำท่าจะกระโดดไปหา แต่แนนดุไว้ทำให้มันไม่กล้า แต่มาถึงช่วงที่ไม่มีหมาอยู่ซักตัวแต่อยู่ๆ เจ้าริวก็กระโดดลงไปโดยที่แนนไม่ทันตั้งตัว

                "ริวไปไหนเนี่ย ไม่เห็นมีหมาตัวอื่นเลย ไปไหนอะ" แนน
               
                แนนรีบจอดมอเตอร์ไซค์แล้ววิ่งตามจะไปจับเจ้าริว แต่เจ้าริวไปหยุดยืนอยู่หน้าผู้หญิงคนนึงแล้วก็เห่าเบาๆ เหมือนเป็นคนรู้จัก แต่แนนไม่เคยเห็นผู้หญิงคนนี้มาก่อน

                "ริวบอกแล้วใช่ไหมว่าห้ามโดดลงรถ เดี๋ยวเถอะ เดี๋ยวให้วิ่งกลับบ้านเองเลย" แนนลูบหัวเจ้าริวแล้วก็เงยหน้ามองสาวสวยตรงหน้า
                "สวัสดีค่ะ พี่สาวรู้จักเจ้าริวด้วยหรอค่ะ" แนน
                สาวสวยที่ใส่แว่นดำและหมวกปีกกว้างเหมือนอยากจะปกปิดหน้าตาของตัวเอง ทำท่าจะเดินหนีแต่ก็เปลี่ยนใจตอบมา
                "ไม่ ไม่เคยรู้จัก"
                "แต่เจ้าริวมันรู้จักพี่สาวนะ แนนไม่เคยเห็นพี่สาวมาก่อน หรือว่าพี่สาวจะรู้จักกับพี่บี" แนน
                สาวลึกลับทำท่าตกใจนิดหน่อยก่อนจะตอบ "อ้อ เจ้าของหมาตัวนี้หรอ"
                "ใช่ค่ะ แต่ว่าเจ้าของเจ้าริวจริงๆ คือแนนค่ะ พี่ชื่ออะไรค่ะ"
                "เออะ เกรซ"
                "พี่เกรซอยู่แล้วนี้หรอค่ะ" แนน
                "อืม จ๊ะ" เกรซ
                "แล้วพี่เกรซมาซื้อของหรอค่ะ" แนนเห็นเกรซถือถุงอยู่ในมือหลายถุง
                "ใช่จ๊ะ" เกรซ
                "หรอค่ะ งั้นให้แนนไปส่งนะ ซ้อยท้ายไปนะๆ" แนน

                ตอนแรกเกรซไม่ยอมไป แต่สุดท้ายก็ทนแนนอ้อนไม่ไหว แล้วแนนก็ให้เกรซซ้อนท้ายไปส่งทาวน์เฮาส์หลังหนึ่ง แน่นอนว่าแนนขอตามเข้าไปดูในบ้าน เพราะแนนคงไม่ยอมให้สาวสวยๆ แบบเกรซผ่านไปง่ายๆ อย่างน้อยก็ต้องทำให้เป็นเพื่อนให้ได้ แนนเข้าไปในบ้านเกรซโดยให้เจ้าริววิ่งเล่นในรัวบ้าน

                "พี่เพิ่งย้ายเข้ามาหรอค่ะ" แนน
                เกรซถอดหมวกถอดแว่นออกทำให้แนนได้เห็นว่าเธอสวยแค่ไหนแนนก็ยิ่งใจสั่น
                "จ๊ะ ทำไมถึงรู้หละ" เกรซ
                "แหมก็บ้านสาวสวยทั้งทีแต่กลับไม่มีอะไรน่ารักๆ เลย มีแต่บ้านโล่งๆ กับของไม่กี่อย่าง" แนน

                เกรซไม่ตอบอะไรเพราะบ้านนี้ก็เป็นแค่ที่อยู่บังหน้า ซึ่งเธอเองก็มาอยู่ต่อจาก เอเจนคนก่อน ซึ่งเอเจนในองค์กรเธอก็จะสลับที่อยู่กันไปแบบนี้เป็นปรกติ เธอก็เลยไม่คิดจะตบแต่งอะไร ขอแค่มีที่นอนเท่านั้น

                "แต่ในห้องนอนคงมีตุ๊กตาเยอะแน่ๆ เลย" แนน
                "ไม่มีหรอกจ๊ะ" เกรซ
                "ไม่เชื่อหรอก ขอดูได้เปล่า" แนน
                เกรซถอนใจก่อนจะตอบ "ไม่เชื่อก็ขึ้นมาดูสิ" เกรซ

                เกรซพาแนนขึ้นไปดูห้องนอนซึ่งแทบจะไม่มีเฟอร์นิเจอร์อะไรเลย มีแค่เตียงกับหมอนสีโทนดำด้วย แต่อยู่ๆ แนนก็มากอดเอวเกรซ

                "เอ้อ แนนจะทำอะไร" เกรซ
                "ทำไมค่ะ พี่เกรซสวย แนนขอเป็นน้องได้ไหม" แนนส่งตาหวานมากกว่าจะอยากเป็นน้องสาว

                เกรซเองเคยฝึกมามีสัมพันธ์มาทุกรูปแบบ เห็นมองตาแนนก็รู้ แต่ไม่มีใครรู้ว่าใจเธอจริงๆ คิดยังไง แต่เธอก็ก้มมาจูบปากแนนก่อนจนแนนเองยังตกใจ แต่ก็ตรงใจอย่างที่แนนอยากให้เป็น เกรซเป็นฝ่ายดึงแนนมากอดไว้เอง เธอขย้ำก้นแนนแรงๆ ยิ่งกว่านายบีเคยทำซะอีก แล้วเดินดันแนนไปที่เตียง

                เกรซหยุดจูบแนนแล้วจับเธอโยนไปบนเตียง จากนั้นเกรซก็ถอดเสื้อผ้าจนเหลือแค่ชุดชั้นในสีดำเซ็กซี่ ตัวเกรซขาวกว่าแนนซะอีก แนนเองก็รีบถอดเสื้อผ้าจนเหลือแค่ชั้นในสีเหลืองอ่อน แนนเองไม่คิดว่าเกรซจะร้อนแรงขนาดนี้ เกรซคลานขึ้นมาบนเตียงแล้วก็เริ่มเลียไปที่ข้อเท้าแนน แล้วไล่ขึ้นมา แนนเสียวจนเก็บเสียงครางไว้ไม่ไหว

                "โอ้ยยย ซี๊ดดด อู้ยยย อ้ายยยย อ้า โอ้ยยยย อืมมมมม" แนน

                ไม่ขาก็มาถึงหว่างขา เกรซซุกไปที่หว่างขาของแนนแล้วเลียงับไปที่ร่องกลีมที่อูมออกมานอกกางเกงในทำเอาแนนถึงกับต้องแอ่นเอวขึ้นเร่าๆ อย่างลืมตัว

                "อ้ายยยยย โอ้ยยยย ซี๊ดดดด อู้ยยยยยยย โอ้ยยยยยยย" แนน

                แนนโดนถอดกางเกงในออกโดยที่เธอไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ มารู้ตัวอีกทีก็โดนลิ้นนุ่มกดลงมาที่ร่องเสียว ความเสียวพุ่งจี๊ดจากหว่างขาขึ้นมาที่สมอง แนนรู้ตัวแล้วว่าตอนนี้เธอกลายเป็นแค่ลูกแมวเมื่อเจอเสือสาวอย่างเกรซ แถมลีลาลงลิ้นของเกรซก็ไม่ด่อยไปกว่าพี่บีเลย แบบนี้แนนคงทนต่อไปอีกไม่ไหว

                "โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยย โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย ซี๊ดดดดดดดดด อู้ยยยยยยยยยยยย" แนน

                แนนเสร็จไปก่อน เกรซเงยหน้ามายิ้มให้แนน แนนเองก็ยิ้มหวานตอบ เกรซถอดกางเกงในออกและตามด้วยบรา หุ่นเกรซดีมากๆ ใสสายตาของแนน หน้าอกอวบขาวเอวคอดสะโพกผ่าย แนนเองก็รีบถอดบราออก เกรซแทรกตัวอยู่ระหว่างกลางตัวของแนน แล้วร่องเสียวของสองสาวก็สัมผัสกัน

                "อืมมมมมม" เกรซครางเบาๆ ตอนเอาร่องเสียวของตัวเองถูกับของแนน

                แล้วเกรซก็เริ่มเร่งจังหวะแล้วก้มลงมาดูดนมของแนน แนนเสียวจนเริ่มครางอีกรอบ เกรซเลื่อนตัวมาประกบปากจูบกับแนน แล้วเริ่มโยกเอวแรงตนตัวแนนแอ่นตาม เกรซโยกเอวเร็วขึ้นเรื่อยจนแนนเกร็งไปทั้งตัวมือกำผ้าปูที่นอนแน่น ก่อนจะแอ่นตัวเกร็งเป็นสะพานโค้ง สองสาวดูดปากกันแน่น เกรซเองก็เสร็จเหมือนกัน

                แล้วสองสายก็นอนกอดกัน แนนบอกว่าเธอเป็นน้องสาวของนายบี แต่เกรซรู้อยู่แล้วว่าแนนเป็นใคร แล้วสองสาวก็มีอะไรกันอีกรอบก่อนที่เกรซจะลุกขึ้นมาทำอาหารเที่ยงกินกับแนน แนนตื่นมาที่หลังรีบแต่งตัวลงมาชั้นล่าง เกรซเปิดประตูให้เจ้าริวเข้ามาในบ้าน

                พอกินข้าวเสร็จเกรซก็บอกให้แนนกลับบ้าน แต่แนนไม่อยากกลับ แต่เกรซก็ให้แนนอยู่ต่อไม่ได้ เพราะเธอไม่อยากให้คนในองค์กรเธอรู้ว่าเธอมีสัมพันธ์กับใคร เกรซรู้ดีว่าสุดท้ายแล้วถ้าเธอล้างแค้นได้สำเร็จ และคิดจะแยกตัวจากองค์กร องค์กรต้องใช้ความปลอดภัยจองคนที่เธอมีสัมพันธ์ด้วยเป็นตัวประกันไม่ให้เธอถอนตัวแน่ๆ

                ดังนั้นไม่ใช่แค่ไล่แนนกลับ แต่เกรซก็เก็บกระเป๋าแล้วก็ย้ายที่อยู่ในวันนี้ด้วย


                วันนี้ผมมาที่ออฟฟิตของตัวเองเพื่อนรอผลการตอบแบบสอบถามที่ผมเป็นคนเขียนขึ้นมาเอง คำถามมีอยู่แค่ 3 ข้อ

                1.คุณอยู่ที่ไหน
                2.ทำไมถึงมาที่พันทิป ขอรายละเอียด
                3.คุณรู้จังห้างไอทีที่ไหนบ้าง ข้อนี้ถ้าตอบได้เยอะก็จะมีรางวัลพิเศษให้ ซึ่งเป้าหมายของผมก็คืออยากรู้ว่าคนที่ตอบแบบสอบถามอันนี้รู้จักห้างไอทีของคุณวินัยไหม เพื่อวิเคราะห์ว่าทำไมเค้าถึงเลือกที่จะไปห้างที่ไกลกว่าแทนที่จะมาห้างที่อยู่แถวบ้าน

                ประมาณสิบโมงก็มีคนมาส่งรายงาน มีคนนำทางคนส่งรายงานมาถึงห้อง ที่จริงผมบอกว่าส่งมาเป็นเมลก็ได้ แต่ทางบริษัทบอกว่าอยากส่งเป็นเอกสารมากกว่า แต่ทีสำคัญคนส่งสิครับ น้องเมษามาส่งด้วยตัวเอง ดีที่วันนี้หญิงไปธุระช่วงเช้า ไม่งั้นมีหีงอีกแน่ๆ

                "มาส่งเองเลยหรอ"
                "ค่ะ ก็ถ้าไม่มาส่งเองก็คงไม่ได้เจอพี่บีอีกเร็วแบบนี้" เมษา
                "อืม เห่อ พูดแบบนี้ อยากจะบอกว่าพี่นี่เป็นผู้ชายที่แย่มากเลยสินะ"
                "เปล่านะค่ะ อ้อ มีคนรออยู่อีกคนค่ะ พี่บีพอจะออกไปคุยกับเราสองคนข้างนอกได้ไหมค่ะ" เมษา
                "มีนามาด้วยหรอ"

                เมษายิ้มหวาน ผมรู้ทันทีว่ามีนามาด้วยแน่ๆ แบบนี้ก่อนที่ผมจะได้อ่านรายงานคงจะเย็นนี้หรือว่าคืนนี้แน่ๆ แต่ก็นะผมเองก็ไม่ได้เจอมีนามานานแล้วเหมือนกัน ผมออกมาจากออฟฟิตพร้อมกับเมษาและรายงานที่คาดว่าคงไม่ได้อ่านแน่ๆ พอลงมาชั้นล่างก็เจอมีนายืนยิ้มรออยู่

                "ว่าไงคนสวย ไม่เจอกันนานเลยนะ"
                "1ปี ได้มั้งค่ะ ถ้าช้ากว่านี้อีกนิดเดียว พี่คงไม่เห็นมีนาในชุดนักศึกษาแล้วหละ" มีนา
                "แหมแขวะพี่เก่งไม่แพ้กันเลยนะสองคนนี้ เอางี้อยากกินอะไร พี่เลี้ยงเอง"
                "เรื่องกินแน่นอนอยู่แล้วค่ะ ต้องไวน์อาหารชั้นดีในห้องหรู แต่ก่อนอื่น ทำไมพี่ไม่จ้างมีนาด้วย มีนาก็อยากได้ตังเหมือนเมษานะ" มีนา
                "อ้าว พี่ไม่รู้นี่ว่าเมษากับมีนาอยู่เอเยนท์นี้เหมือนกัน"
                "ไม่รู้หละ พี่ต้องพามีนาไปซื้อของเหมือนเมษาด้วย" มีนา
                "ได้สิ แหม แค่นี้เองงั้นไปกันเถอะ"

                ผมรีบพาสองสาวออกไปก่อนที่หญิงจะบังเอิญเข้ามาเจอ นี่ถ้าเป็นก้อย แนนหรือเจนมาเห็นผมยังไม่กลัวเท่าหญิงมาเห็น ผมรู้สึกว่าอารมณ์หึงเธอรุ่นแรงมาก ไปที่รถมีนานั่งหน้าเลยครับ แต่ผมก็ไม่ว่าอะไร เพราะตอนที่จีบสองสาวนี้ใหม่ๆ ผมถูกใจมีนา เพราะเธอขาวอวบคล้ายๆ แฟนเก่าผม

                ที่จริงผมก็ไม่อยากสนับสนุนให้เด็กสาวฟุ้งเฟ้อแบบนี้นะครับ แต่สำหรับสองคนนี้ ถ้าผมไม่ให้ก็คงหาทางซื้อของแพงๆ แบบนี้จนได้ ผมถือซะว่าเป็นการตอบแทนในสิ่งที่ผมได้จากพวกเธอแล้วกัน พอซื้อให้มีนา เมษาที่ได้ไปแล้วก็อยากได้อีก ก็ต้องซื้อให้อีก ผมยอมรับว่าหมดเงินไปเยอะมาก

                แต่ตอนนี้ผมมีแหล่งเงินใหม่ที่หญิงกับวิทำให้ ไม่งั้นผมเองก็คงแย่เหมือนกัน ถึงจะไม่แน่ใจในตัววิ แต่ผมก็คงต้องขอบคุณเธอเรื่องนี้เหมือนกัน พอได้กระเป๋ารองเท้าเสื้อผ้าตามที่สองสาวต้องการพวกเธอก็เริ่มหิว ตามที่ตกลงผมโทรไปจองห้องหรูและอาหารเตรียมรอไว้ก่อน

                พอไปถึงห้องอาหารก็พร้อมอยู่แล้ว สองสาวก็รีบจัดการกินทันที ห้องนี้เป็นห้องเดิมที่เคยเจอกับพวกเธอครั้งแรก มีอ่างจาคุชซี่ขนาดใหญ่ที่เห็นวิวด้านนอก พอทานข้าวกันเสร็จ สองสาวก็ขอตัวไปอาบน้ำ อ้อไม่ต้องกลัวนะครับว่า กินเสร็จแล้วจะเอากันเดี๋ยวจะอ๊อก

                เพราะสองสาวกินกันไม่มากครับ คงกลัวอ้วน แต่ก็เลือกกินแต่ของแพงๆ ผมนั่งรอสองสาวอาบน้ำ พอพวกเธอออกมาจากห้องน้ำผมก็ต้องตกใจ เพราะพวกเธอใส่บีกีนี่ออกมาครับ มีนา ใส่สีเขียวใบตอง เมษา สีชมพูสะท้อนแสง เหมือนจะรู้ว่าจะต้องมาเล่นสนุกกับผมในอ่างอย่างนั่นแหละ

                แต่ผมไม่ได้เตรียมกางเกงว่ายน้ำมาด้วยสิ แต่ไม่ต้องใช้หละมั้งครับ เพราะเมษาเข้ามาจูบผมและถอดเสื้อให้ ส่วนมีนาก็ถอดกางเกงและเริ่มอมให้ผม แป๊บเดียวผมก็ไม่เหลือเสื้อผ้าบนตัว เมษาผละปากจากผมลงไปช่วยเพื่อนอมให้ผม สองสาวสลับกันคนนึงอมหัวบาน อีกคนก็จะเลียลำแท่งสลับกันทำ

                ผมเองก็ขย้ำหน้าอกพวกเธอเล่น โดยเฉพาะของมีนาที่อวบใหญ่กว่าเมษาเยอะ พวกเธอทำจนผมไม่ไหว สองสาวก็มองหน้ากันเพื่อตกลงว่าใครจะเริ่มก่อน แล้วมีนาก็เป็นฝ่ายเริ่มครับ เธอขึ้นนั่งคล่อมเอ็นผม มีนาแหวะบีกีนี่ตัวล่างจนร่องเสียวโผล่ออกมาแล้วค่อยๆ นั่งกดเอ็นผมลงช้าๆ

                "อุ้ยยย โอ้ยยย อืมมมม พี่บี ใหญ่ขึ้นเปล่า อู้ยย" มีนาบ่นถึงความใหญ่ของผม

                ของผมไม่ใหญ่ขึ้นหรอก แต่สงสัยหลังจากไม่เจอกันมีนาไม่เคยเจอใครใหญ่เท่าผมมากกว่า ผมจับเอวมีนาแล้วยกขึ้นกดลงช้าๆ มีนาแอ่นหน้าครางเสียว เมษามาไซ้ตามแผ่นหลังของมีนาเพิ่มความเสียวให้เธอ ส่วนผมก็ซุกหน้าไปไซ้หน้าอกคู่อวบของมีนา

                "อู้ยยยยยยยย ซี๊ดดดดดดดด โอ้ยยยยยยยยยยย เสียววววววววว ค่ะพี่บี ซี๊ดดดดดด ดูดนมมีนาด้วยสะค่ะ โอ้ยยยยยย" มีนา

                มีนาขอให้ผมดูดนมเธอด้วย ผมก็ดึงโบของบีกีนี่ชิ้นบนของมีนาออก แล้วหน้าอกอวบก็โผล่มาต่อหน้าผม ผมรีบดูดเม้มไปที่ปลายภันของมีนาทันที เธอยิ่งเสียวยิ่งครางดังขึ้น และมีนาก็ยิ่งขย่มเอ็นผมแรงขึ้นจนเสียงดัง ตับ ตับ ตับ มีนาบอกว่าให้รีบทำให้เธอเสร็จเลย เมษาจะได้ขึ้นต่อ

                "โอ้ยยยย แรงๆ เลยพี่บี โอ้ยยยยยย มีนาจะแตกแล้ว โอ้ยยยยยย" มีนาคม
               
                ผมช่วยเด้งเอวใส่จนมีนาตัวเด้งตาม ก้นเธอแระแทกหน้าขาผมดัง ป้าบ ป้าบ ป้าบ แล้วมีนาก็แอ่นตัวเกร็งร้องกรี๊ดดดดดดดดดด ร่องเสียวรัดเอ็นผมแน่น แล้วเธอก็รีบลุกออกไป เมษารีบขึ้นมาขย่มต่อ เอ็นผมมุดเข้าไปได้ไม่ยากเพราะมีน้ำของมีนาช่วย แล้วผมจับเอวเมษาให้ขย่มของผม

                "อืมมมม โอ้ยยยยยย อืมมมมมมม ซี๊ดดดดดดด อืมมมมมมม" เมษา

                เมษาใช้วิธีกระดกเอวไม่ได้ขย่มใส่แบบมีนาครับ แต่มันก็เสียวไม่แพ้กัน เพราะเมษาเอวดีมากๆ เธอเริ่มเร่งจังหวะแบบไม่ให้ผมทั้งตัว เมษากอดคอผมแน่นแล้วเน้นท่อนล่าง มีนาก็เลยมาช่วยเลียแถวก้นของเมษา เธอยิ่งร่อนสิครับ แล้วเมษาก็เสร็จเธอเกร็งตัวกอดผมแน่น

                มีนาก็บอกให้เมษาลุกขึ้นเพราะเธออยากกินน้ำผม เมษาเองก็ช่วย สองสาวเลียหัวบานผมพร้อมกับทั้งรุมทั้งเล้าจนผมไม่ไหวน้ำพุ่งออกมาใส่หน้าสองสาวแต่พวกเธอก็ชอบใจกินน้ำจากหัวบานผมและแลกกันกินน้ำที่เลิกบนหน้าของกันและกัน รอบแรงที่โซฟาเสร็จแล้ว

                สองสาวก็ใส่บีกีนี่ที่หลุดออกเพราะผมดึง แล้วก็ไปลงอ่าง ผมก็ตามไปสิครับ ผมนอนแช่น้ำอุ่ง เมษาอยู่ซ้ายมีนาอยู่ด้านขวา ผมกอดพวกเธอไว้ แล้วจูบมีนาทีเมษามีสลับกันไป พักนึงผมก็ปลดบาพวกเธอออก รอบนี้ผมกินนมเมษาบ้าง เธอกดหัวผมครางเสียว มีนาก็ไม่ยอม

                ล้วงมาจับเอ็นผมชักครับ มันขึ้นมือทันที ผมก็เลยจับที่หว่างขาของมีนาแล้วก็ขย้ำ มันอวบอูมแน่นมือดีจริงๆ มีนาก็ครางเสียวออกมาบ้าง แล้วผมก็ไม่ไหว ผมจับเมษามาเล่นท่านั่งเข้าหากันแล้วกระแทกเอวใส่ ในน้ำไม่มีแรงโน้มถ่วงด้วยครับ ผมเด้งเอวกระแทกใส่แบบเต็มๆ

                "อ้า อ้า โอ้ยยย อ้า อ้า ซี๊ดดด โอ้วววว อืมมมม โอ้ยยยย อ้า อ้า" เมษา

                มีนาก็เข้ามากอดผมจูบไปตามตัวลูบไล้ทำให้ผมยิ่งเสียว ผมก็เลยแหย่นิ้วเข้าไปในร่องเสียวของมีนาช่วยเธอบ้าง พอผมรัวนิ้วมีนาก็มากอดผมแน่นพร้อมกับครางเสียว สองสาวครางประสานเสียงกัน แต่เมษาแตกก่อนครับ ผมผ่อนจังหวะแหย่นิ้วใส่ร่องเสียวมีนา เมษาบอกว่าคอแห้งแล้วก็ถอยออกไป ผมจับมีนาโก้งโค้งเอามือเกาะขอบอ่าง

                "อ้ายยยยยยย โอ้ยยยยยยยยยย ซี๊ดดดด เบาๆ ค่ะ โอ้ยยยยยย ของพี่บีชนข้างในมีนาแล้ว" มีนา

                ผมกำลังมีอารมณ์ ผมก็ดันเต็มที่สิครับจนกระแทกด้านในมีนาจนเธอร้องลั่น แต่ผมก็ไม่หยุด ผมเริ่มกระแทกก้นอวบของมีนาทันที เมษาไปเข็นโต๊ะเลื่อนที่วางขวดไวน์มาใกล้ๆ อ่างแล้วรินใส่แก้วส่งให้ผม ผมรีบดื่ม ยิ่งดื่มเข้าไปก็ยิ่งมีอารมณ์กระแทกสุดตัว

                "โอ้ยย โอ้ยยย ซี๊ดดด พี่บีขา โอ้ยยย มีนาจะแตกแล้ว โอ้ยยย โอ้ยยยย" มีนา
                "งั้นพี่ขอแตกในได้ไหม" ผม
                "อู้ยยย เอาเลยค่ะ โอ้ยยยมีนาไม่ไหวแล้ว โอ้ยย โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยย โอ้วววววววววววววววววววว ซี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด" มีนาน้ำแตกแล้ว
               
                พอมีนาน้ำแตกเธอก็ขมิบร่องเสียวรัดเอ็นผมแน่ ผมก็ไม่ไหวเสร็จตามเธอ ผมปล่อยน้ำใส่ร่องเสียวมีนาจนเต็มร่อง พอคลายเสียวเมษาส่งแก้วไวน์ให้ผมกับมีนา มีนาค่อยๆ ดื่มจนหมด แก้มเธอแดงเลย ไม่รู้ว่าแดงเพราะน้ำแตกหรือไวน์กันแน่ ส่วนผมก็รีบดื่มเข้าเพื่อทนแทนน้ำที่เสียไป

                หลังจากนั้นผมก็จับสองสาวแก้ผ้า แล้วก็แทงสลับกันไปแตกใส่เมษาบ้าง แล้วก็กลับแตกใส่มีนา จนหมดแรง เรามาจบบนเตียงขนาดใหญ่ที่มีกลิบกุหลายโรยไว้ทั่วเตียงจนหอมกลิ่นกุหลายไปทั่ว กว่าจะได้กลับบ้านผมแทบตายเพราะสองสาวคิดึงผมมากโดยเฉพาะมีนา เธอไม่ยอมหยุดเลย เมษายังผ่อนๆ บ้างคงเพราะเพิ่งมีอะไรกับผมไปเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว

                หลังจากมีนาหมดแรง ผมก็ไห้สองสาวนอนพักแล้วก็ค่อยพาไปส่งที่คอนโด มีนาบอกว่าครั้งหน้ามีงานให้บอกเธอบ้าง ผมรับปากก่อนะจไปก็ยังแกล้งมาจูบผมจับมือผมให้จับนมเธออีก มีนาเหมือนจะรู้ว่าผมชอบเธอมากๆ ไม่ใช่แบบรัก แต่เพราะความอวบ แต่เธอไม่รู้ว่านอกจากเรื่องพวกนั้นแล้วเธอหน้าตาและหุ่นคล้ายฟ้าแฟนเก่าผมมาก ผมไม่ได้คิดถึงฟ้านะ แต่ว่าเจอสาวคล้ายมนก็อยากเหมือนขอมันเคย

                ผมกลับมาบ้านก็สองทุ่มแล้ว วันนี้แนนนอนเร็วไม่ได้อยู่รอผม แต่ก็มีข้าวเตรียมไว้ให้ เจ้าริวเดินตามผมแปลก เหมือนมันอยากจะบอกอะไร แต่มันพูไม่ได้ผมก็เลยไม่รู้ สุดท้ายก็เลยให้ของกินมันไป พอได้ของกินมันก็วิ่งออกไปเล่นที่สนามตามปรกติ

                หลังจากที่กินข้าวเสร็จผมก็ขึ้นมาบนห้อง คงได้เวลาอ่านรายงานซักที ผมนั่งอ่านไปพักใหญ่ เป็นอย่างที่ผมคิด ผมอยากรู้ว่าคนที่อยู่แถวๆ ห้างไอทีของคุณวินัย ไปซื้อของที่พันทิปเยอะไหม ซึ่งเท่าที่ดูก็เยอะมาก แล้วทำไมหละ ตามที่สรุปมาก็มีหลายข้อ

                1.ราคา กลาง ร้านไหนๆ ก็ราคาใกล้กันแทบไม่ต่าง
                2.มีของไอทีครบทุกอย่าง
                3.คนเยอะน่าเดิน

                อืมดูแล้วหลักๆ ก็ประมาณนี้ เทียบกับห้างของคุณวินัย ราคาโดดไปโดดมาเลยเท่าที่ผมเดินดู ของก็ไม่ครบ แต่ก็เพราะมีร้านปิดไปเยอะมาก ร้านที่เหลืออยู่ก็ขายของแพงเพราะคนมาซื้อน้อย เรื่องคนเยอะคงไม่ต้องพูดกัน ที่นี่คนแทบไม่มีเดิน ผมคิดว่าพรุ่งนี้จะต้องประชุมผู้เช่าซะหน่อย

                ผมคิดต่อร้านอาหารกำลังจะกลับมา แต่มันก็ซ้ำกับห้างใกล้ๆ คงต้องหาร้านระดับกลาง หรือระดับสูงมาชูโรงซะหน่อย ร้านระดับกลางคงพอหาได้ แต่ระดับสูงเนี่ยสิจะเอาไงดีผมยังคิดไม่ออกเลย

                วันรุ่งขึ้นแนนก็แต่ตัวอยู่บ้านอีกแล้ว ผมถามเธอก็บอกว่าเรียนตอนบ่าย ผมก็เลยไม่ได้ว่าอะไร

                10 โมง
                "ริวไปหาพี่เกรซกันไหม" แนน
                เจ้าริวรู้ว่าจะไปเที่ยวมันก็รีบกระดิกหางทันที

                แนนกะว่าจะไปเจอกับเกรซอีก แต่พอไปถึงหน้าบ้านคราวนี้มันแปลกไป เพราะเหมือนบ้านปิดร้าง แนนเองยังงง เพราะเมื่อวานมันก็ยังเป็นปรกติเลย ทำไมวันนี้มันถึงได้เปลี่ยนไปเหมือนเป็นบ้านที่ไม่มีใครอยู่แบบนี้ แนนรู้สึกเสียใจแต่ก็ปลอบใจตัวเองว่าเกรซคงมีเหตุต้องรีบย้ายออกไป

                "พี่เค้าคงต้องรีบไปไหนเนอะริว" แนน
                เจ้าริวเห่าตอบ
                "อืมพี่เค้าคงต้องรีบไปจริงๆ อืมงั้นเราไปร้านป้ากันไหม ริวจะได้กินตับย่างด้วย" แนน

                เจ้าริวเห่ารับแนนหันมาดูบ้านอีกครั้งก่อนจะตัดใจกลับไป โดยที่ไม่รู้เลยว่าเกรซเองก็มองเธออยู่ในบ้าน เกรซเองก็อยู่ให้แน่ใจว่าแนนจะไม่กลับมาที่บ้านนี้อีกตอนที่เธอไม่อยู่ เพราะห่วงความปลอดภัยของแนน แต่เกรซเองก็ตัดใจไปเฉยๆ ไม่ได้ เธอก็เลยส่งข้อความให้แนนด้วยเบอร์โทรศัพท์ที่ติดตามไม่ได้

                พอไปถึงร้านป้าก็มีข้อความเข้ามาในโทรศัพท์ของแนน

                "พี่ต้องไปธุระไกลมาก และจะไม่กลับมาที่บ้านหลังนี้อีกแล้ว ไม่ต้องมารอนะ เสร็จธุระแล้วพี่จะมาหาเอง" เกรซ

                แนนดีใจรีบโทรกลับแต่ก็ติดต่อไม่ได้ แต่แค่นี้แนนก็ดีใจแล้ว เธออารมณ์ดีจนซื้อไก่ซื้อตับให้เจ้าริวกินจนพุงกาง

                ก่อนที่ผมจะเข้าไปที่ห้าง ผมคงต้องเข้าบริษัทของตัวเองก่อน ผมอยากจะได้รับคำยืนยันเรื่องรายได้จากการเทรดหุ้นของหญิงและวิก่อน เพราะผมมั่นใจว่าผมจะต้องการใช้เงินเยอะแน่ๆ แต่เช้านี้หญิงยังไม่เข้ามาออฟฟิต ผมก็เลยต้องเรียกวิมาแทน ทั้งๆ ที่ผมเองก็อยากจะคุยอะไรกับวิมากนัก

                "เชิญนั่งสิครับคุณวิ" ผม
                "ขอบคุณค่ะ" วินั่งลงพร้อมกับสีหน้าเรียบๆ

                ผมมองดูการแต่งตัวของวิซึ่งมันค่อนข้างล่อแหลม แต่การแต่งหน้าและทำผมเธอกับดูเรียบๆ ตัดกันเหลือเกิน ผมคิดถ้าอยากจะโชว์เนื้อหนังแบบนี้ ก็น่าจะแต่งหน้าให้จัดๆ หน่อย ไม่ใช่แต่งหน้าเรียบๆ ใส่แว่นกรอบหนาเชยๆ แบบนี้

                "คุณบีมีอะไรจะถามวิค่ะ" วิ
                ผมสะดุ้งเพราะมั่วแต่มองเสื้อผ้าวิ
                "เออ อืม คือที่จริงผมอยากจะถามคุณหญิงนะ แต่ไม่เป็นไร คุณหญิงไม่อยู่ งั้นผมถามคุณแล้วกัน"
                "เรื่องเทรดหุ้นใช่ไหมค่ะ" วิ
                "อืม ใช่ ผมอยากรู้ว่าคุณพอจะการันตรีรายได้ขั้นต่ำให้ผมได้ไหมว่าเดือนนึงคุณทำกำไรได้ซักเท่าไหร่ ผมไม่เอามาก แต่อย่างน้อยขอซักหลายๆ แสนก็ดี"
                "ขั้นต่ำก็ 5 เปอร์เซ็นของเงินทุนค่ะ ขึ้นสูงก็ 30 หรืออาจจะมากกว่า" วิ
                ผมตกใจ เพราะ 30 เปอร์เซ็นเนี่ยมัน 30 ล้านเลยนะ ถ้าทำได้ขนาดนี้จะมาทำงานให้เมื่อยทำไม ทำงานแค่ 4 เดือนก็ได้เงิน 100 ล้านแล้ว
                "อืม ผมว่า 30 เปอร์เซ็นหรือมากกว่าเนี่ยมันดูมากไปหน่อยนะ อืมถึงผมเองจะไม่ได้เก่งด้านนี้แต่ผมก็จบเอกทางนี้มา และพอมีความรู้อยู่บ้าง ผมยินดีที่จะรับผิดชอบนะถ้าเรื่องนี้มันกลายเป็นปัญหาขึ้นมา แต่ผมเองไม่อยากให้คุณ และหญิงทำขนาดนี้ อย่างน้อยก็ขอให้ปลอยหุ้นในขณะที่หุ้นยังราคาขึ้นได้อีก อย่าเอาถึงที่สุดแบบนี้"
                "ทำไมหละ ถ้าทำแบบนั้น กำไรก็คงเหลือแค่ 15 เปอร์เซ็นหรือมากกว่านั้นนิดหน่อยเองนะค่ะ" วิ
                "อืม ถึงจะลดลงไปเยอะ แต่มันก็ดีกว่าที่เราจะเป็นคนทำให้มีคนต้องขาดทุนในการซื้อหุ้นโดยตรงนะ"
                "มันไม่ต่างกันหรอค่ะ ถ้าเราไม่ทำ คนอื่นเค้าก็ทำ" วิ
                "ผมก็เข้าใจ แต่ผมก็ยังยืนยันนะว่าให้ปล่อยก่อนที่จะราคาแตะเพดาน ผมยืนยันนะว่าต้องการแบบนี้ และผมก็จะบอกกับหญิงด้วย"
                "ค่ะ ทราบแล้วค่ะ" วิ

                ผมคิดใช่ซินะวิ ผู้หญิงอย่างคุณคงทำได้ทุกอย่างเพื่อให้ได้เงินโดยไม่แคร์เลยว่ามันจะทำร้ายคนอื่นขนาดไหน ขนาดผมเองยังไม่อยากเชื่อเลยว่าผู้หญิงหน้าตาดีแบบคุณจะรับจ้างแฝงตัวเข้ามาในบริษัทผม แต่ถึงผมจะรู้แต่ผมก็ไม่รู้จะทำยังไงกับคุณดี ถ้าคุณจะนิสัยดีเหมือนกับลุงกับป้าคุณซักนิด ผมคงไม่ต้องลำบากใจขนาดนี้

                "คุณบีมีอะไรอีกหรือเปล่าค่ะ วิจะได้กลับไปทำงาน" วิ
                "เออ มีวันนี้คุณไปประชุมข้างนอกกับผมหน่อย ผมอยากฟังความเห็นคุณตอนประชุม" ผม
                ผมงงตัวเอง อยู่ๆ กับชวนวิไปประชุมทั้งๆ ที่ไม่อยากให้เธอไปแต่อยากให้เป็นหญิงไปมากกว่า แต่พอรู้ตัวว่าพูดอะไรออกไปมันก็แก้ตัวไม่ทันแล้ว ต้องปล่อยเลยตามเลยแล้ว
                "ค่ะได้ค่ะ ขอวิเคลียร์งานก่อนนะค่ะ" วิ
                "ได้ครับ เราจะไปกันตอนเที่ยง จะได้ทานข้าวกันก่อนแล้วค่อยไปประชุม"
                "ไม่เป็นไรค่ะ วิไม่หิว คุณบีไปทานข้าวก่อนก็ได้ค่ะ" วิ
                "ทำไมหละ รังเกียจผมขนาดนั้นเลยหรอ ถ้าไม่อยากอยู่ใกล้ผมนัก ผมอนุญาตให้คุณกลับไปทำงานที่เดิมได้นะ ผมไม่โกรธหรอก แล้วเรื่องผลประโยชน์ผมจะไม่ตัดอะไรเลย รับรองคุณจะได้เต็มๆ ตามสัญญาที่คุณทำกับบริษัทเรา"
                วิทำหน้าเหมือนไม่ค่อยชอยใจแต่ก็ยอมตอบตกลง "ได้ค่ะ กินข้าวแล้วค่อยไปประชุม" วิ
                "ใช่ แล้วเดี๋ยวผมจะไปส่งบ้านเลย รถคุณเดี๋ยวผมให้คนขับไปส่งให้ที่คอนโด"
                "ไม่เป็นไรค่ะ วินั่งแท๊กซี่มาได้" วิ
                "อ้อ โอเคร งั้นก็เบิกค่าแท๊กซี่มาแล้วกัน เดี๋ยวผมอนุมัติเอง"
                "ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เงินเดือนที่คุณบีให้วิ มันมากพอที่วิจะนั่งแท๊กซี่มาทำงานได้โดยไม่ลำบากอะไร" วิ
                ผมรู้สึกว่าวิย้อนคำผมทุกครั้งจนผมเริ่มไม่ค่อยพอใจ แต่ก็ไม่อยากจะทำตัวเป็นคนอารมณ์ร้อน
                "งั้นก็ตามนั้น ตอนนี้เชิญคุณกลับไปเคลียร์งานได้"
                "ค่ะ ขอบคุณค่ะ" วิ

                พอใกล้เที่ยงผมก็ออกจากห้องทำงาน วิก็รีบเก็บของหยิบกระเป๋าแล้วเดินตามผมออกมาจากออฟฟิต ผมขับรถพาวิไปทานอาหารฝรั่ง ผมอยากกินสเต็กมาหลายวันแล้ว แต่ไม่มีใครชอบกินนอกจากเจนกับลิน แต่ตอนนี้ผมแทบจะไม่ได้กินข้าวเที่ยงกับลินเลย ทุกวันพุธเราได้อยู่ด้วยกันจนใกล้เที่ยงแล้วก็แยกกันไปไม่ค่อยได้กินข้าวด้วยกัน

                "ผมเห็นคุณเรียนอยู่เมืองนอกก็เลยพามาทานที่นี่ หวังว่าคุณจะชอบนะ" ผม
                "ก็พอทานได้ค่ะ" วิ
                คำตอบของวิทำเอาผมเริ่มหงุดหงิดขึ้นมาอีก
                "ทำไมหละครับ ผมคิดว่าคุณขวนขวายไปเรียนถึงเมืองนอก ก็เพราอยากจะสลัดคราบเก่าๆ ทิ้งไปไม่ใช่หรอ อย่าบอกนะว่าตอนไปเรียน คุณกินแต่พิซซ่า ฮ๊อตด๊อกข้างถนน" ผม
                "ทำไมหละค่ะ คนที่นั้นเค้าก็กินแบบนี้กัน คนที่ทำงานไปเรียนไปแบบวิ ไม่เคยกินข้าวในร้านหรูๆ แบบนี้หรอค่ะ ถ้าไม่มีคนเลี้ยง" วิ
                "อืม แหม แต่คนสวยอย่างคุณน่าจะมีคนเลี้ยงทุกคืนนะครับ มันไม่ใช่แบบนั้นหรอ"
                วิวางซ้อมดังแก๊ก ผมเดาว่าเธอเริ่มไม่พอใจผมเหมือนกัน
                "วิต้องทำงานค่ะ ไม่มีเวลาว่างพอจะไปนั่งกินข้าวกับใคร ปรกติเช้ากับเที่ยงก็กินในโรงอาหารมหาลัย ตอนเย็นวิก็กินข้าวที่ร้านอาหารที่วิทำงาน" วิ
                ผมไม่เชื่อครับ ก็ชื่อเสียงของเธอที่ผมได้ข่าวมามันไม่ใช่ผู้หญิงที่สู้ชีวิตแบบนี้
                "จริงหรอครับ แต่คนที่เค้าเคยเจอคุณที่อเมริกา เค้าไม่ได้บอกแบบนี้นะ เค้าว่าคุณออกจะเห็นคนมืชื่อเสียง กินอยู่อย่างหรูหรา ไม่เห็นเหมือนกับที่คุณเล่ามาเลย" ผม
                วินิ่งไปก่อนจะพูดปิดบทสนทนา "ก็แล้วแต่คุณบีจะเชื่อใครนะค่ะ เจ้าตัวเองหรือว่าคนที่เป็นใครก็ไม่รู้เล่า ก็แล้วแต่คุณบีเถอะค่ะ"

                หลังจากินข้าวเสร็จเราก็ไปที่ห้างกัน ก่อนที่จะประชุมผู้ค้าในห้าง ผมต้องประชุมกับพนักงานก่อนและได้ให้ตามนายแดนมาฟังด้วย แต่นายแดนมาสายผมก็เลยเริ่มประชุมไปก่อน

                "สิ่งที่ผมต้องการาจะทำก็คือ การลดค่าเช่าลงและตาให้ผู้เช่าเดิมกลับมาเปิดร้านอีกครั้ง" ผม
                แค่ผมเริ่มพูดก็มีเสียงซุบซิบดังไปทั่วห้องประชุม
                "เรื่องต่อมาผมต้องการทำให้ราคาสินค้ามันอยู่ในระดับเดียวกันกับที่พันทิป ไม่งั้นเราก็ไม่มีทางดึงลูกค้ามาหาเราได้เลย ซึ่งการลดค่าเช่าลงตอนนี้น่าจะพอช่วยเรื่องนี้ได้"
                ดูเหมือนพนังงานเริ่มจะไม่มั่นใจในสิ่งที่ผมจะทำ ซึ่งนายแดนก็เข้ามาพอดี และเหมือนจะมีคนรายงานไปแล้วด้วยว่าผมพูดอะไรไปบ้าง

                "ยังไงผมก็ไม่ยอม ตอนนี้สถานะของห้างก็แย่พออยู่แล้ว ผมไม่ยอมให้คุณมาลดค่าเช่าลงอีกแน่ๆ" แดน
                "แต่ตามที่ผมดูในรายงาน พอผู้เช่าพากันเลิกเช่า ทางห้างก็ขึ้นราคาผู้เช่าขึ้นอีก จนตอนนี้แทบจะเหลือผู้เช่าอยู่ไม่ถึง 10 ร้านแล้ว ถ้าเรายอมลดราคาลง และให้ผู้เช่าเก่ากลับมาโดยไม่มีเงื่อนไข เราก็น่าจะมีรายได้มากกว่าเดิม" ผม
                "แล้วคุณเอาอะไรมารับประกันว่าคุณจะทำได้ ผมไม่ยอมปล่อยให้คุณมาทำลายบริษัทของพ่อตาผมหลอก ยังไงคุณมันก็แค่คนนอก" แดน
                คำพูดนี้ทำเอาผมโมโห เพราะมันเหมือนจะบอกว่ายังไงผมก็ไม่มีทางทำสำเร็จและไม่มีทางสมหวังเรื่องเจน แต่ก่อนที่ผมจะพูดอะไรออกไป วิก็ชิงพูดขึ้นมาก่อน
                "ขอโทษนะค่ะ ขอให้ทุกคนออกไปก่อน ทางคุณบีอยากคุยตกลงกับคุณแดนเป็นการส่วนตัว" วิ

                พนักงานทั้งหมดก็พากันออกไปนอกห้อง ผมเห็นเหมือนวิมีอะไรอยากจะพูด ผมก็เลยเปิดโอกาสให้เธอได้พูด
               
                "ว่าไงพวกคุณมีอะไรจะพูดอีก รีบว่ามาเลยผมไม่มีเวลาว่างมานั่งฟังพวกคุณเพ่อเจ้อหรอกนะ" แดน
                คำพูดของแฟนพี่สะใภ้ผมมันยั่วให้ผมอยากลุกขึ้นไปต่อยหน้ามันจริงๆ แต่วิพูดขึ้นมาก่อน
                "คือที่จริงดิขั้นก็ไม่อยากจะพูดแบบนี้นะค่ะ แต่ว่าคงต้องบอกคุณแดนไว้เผื่อจะช่วยให้ตัดสินใจอะไรๆ ได้ง่ายขึ้น" วิ
                "งั้นหรอ นายคุณยังพูดไม่ออก แล้วอย่างคุณมีอะไรรีบว่ามาเลย" แดน
                "ดิชั้นจะพยายามรวบรัดนะค่ะ คือทางเรามีหนทางที่จะบริหารที่นี่ได้โดยที่ไม่ต้องมากังวลเรื่องผู้บริหารเก่าอย่างคุณ" วิ
                "ว่ายังไงนะ พูดแบบนี้หมายความว่ายังไง" แดน
                "ผมว่าคุณแดนฟังเลขาผมให้จบก่อนดีไหมครับแล้วค่อยตั้งคำถาม เธอจะได้ตอบคุณทีเดียว ไม่งั้นคงพูดกันไม่จบซักที" ผมเอาคืนบ้างนายแดนมองหน้าผมด้วยสีหน้าไม่พอใจ
                "เอาหละคุณวิคุณพูดต่อให้จบเถอะ คุณแดนเค้ารอฟังอยู่ พอจบแล้วเค้าจะได้ถามสิ่งที่เค้าสงสัย" ผม
                "ค่ะ อย่างที่วิบอก ตอนนี้มูลค่าทรัพย์สินของห้างนี้ทั้งหมด ก็ประมาณ 500 ล้าน เงินแค่นี้ถ้าคุณบีขอให้คุณอำนาจซื้อกิจการนี้ซะ โดยทีเงื่อนไขว่าจะขายคืนในราคาเดิมเหมือนครบกำหนดสัญญา ดิชั้นว่ายังไง คุณวินัยก็ต้องยอมขายให้ทางคุณอำนาจแน่ๆ และด้วยวิธีนี้ คุณบีก็ไม่ต้องมานั่งปวดหัวกับพวกผู้บริหารที่ไม่ทำงานเอาแต่กลัวจะเสียผลประโยชน์" วิ
                "นี่คุณ จะมากไปแล้วนะ ถึงเป็นผู้หญิงผมก็ไม่สนหรอกนะ" แดน
                "อ้าวคุณ พูดแบบนี้สงสัยคงคุยกันไม่รู้แล้ว ตกลงคุณจะให้ผมทำตามแบบนี้คุณวิเสนอไหม แต่สงสัยผมคงต้องทำ ผมจะได้ทำอะไรสะดวกขึ้นหน่อย" ผม
                "ก็ลองดูสิ ใครเค้าจะโง่โดนพวกคุณหลอก พวกคุณคงคิดว่าจะกดราคาห้างนี้แล้วซื้อเอาไปทำอย่างอื่นถูกๆ หละสิ" แดน
                วิยิ้ม "คุณบีเค้าคงไม่สนห้างราคาแค่ไม่กี่ร้อยล้านแบบนี้หรอกค่ะ แค่สมบัติที่รอเค้าอยู่ก็มากกว่านี้เป็นร้อยเท่าแล้ว คุณรู้ไหมว่าหลังจากคุณบีช่วยให้คุณอำนาจรวมทุนกับบริษัทใหญ่ของญี่ปุ่นได้ สินทรัพย์ของคุณอำนาจตอนนี้มีมูลค่าเท่าไหร่ กับแค่ 500 ล้าน จะ 1000 ล้าน เราก็จ่ายซื้อห้างนี้ได้" วิกดไปอีก
                "ก็ตามใจแบบนั้นผมก็ได้ผลประโยชน์อยู่ดี ถ้าขายที่นี่แจนก็ต้องได้ส่วนแบ่ง ก็เหมือนผมได้ส่วนแบ่งด้วยอยู่ดี" แดน
                "ดิชั้นว่าคุณแดนคิดผิดแล้วค่ะ คุณแดนคิดว่าถ้าคุณวินัยยอมขายที่นี่เพื่อนให้คุณบีบริหารจริงๆ คุณวินัยคงไม่ยอมใช้เงินก้อนนั้นแน่ เพราะท่านคงตั้งหน้าตั้งตารอว่าเมื่อไหร่จะได้ซื้อคืน ซึ่งนั่นคุณแดนหรือคุณแจนเองก็คงไม่ได้เงินส่วนนี้ และที่สำคัญ ถ้าคุณไม่ได้บริหารที่นี่แล้วเนี่ย ดิชั้นก็ไม่เห็นว่าคุณวินัยจะมีกิจการอะไรให้คุณแดนทำอีก หรือคุณจะไปฟื้นฟูโรงงานผลไม้กระป๋องคะ" วิ

                นายแดนเดือดจัดเพราะรู้ว่าตัวเองกำลังจะโดนเขี่ยออกและไม่ได้ผลประโยชน์อะไรจากห้างนี้อีก ที่จริงผมเองก็เคยคิดแบบนี้แต่ผมไม่กล้าทำเพราะยังเกรงใจพี่แจน และเจนอยู่ ทำแบบนี้ก็เหมือนผมกำลังตัดมือตัดเท้าคนในครอบครัวของเค้า แต่ถ้าแค่ขู่ก็คงไม่เป็นไร

                "ก็ได้ ผมจะยอมให้พวกคุณทำตามใจก็ได้ แต่ต้องสัญญาว่าจะไม่ทำให้รายได้ของห้างลดลง" แดน
                "ได้อยู่แล้วค่ะ ถ้ารายได้ไม่ครบ เราจะโอนเงินของทางเราเข้ามาชดเชยเอง" วิ
                "งั้นแปลว่าเราตกลงกันได้ใช่ไหมครับคุณแดน แบบนี้เย็นนี้เราควรไปฉลองกันหน่อยนะครับ" ผม
                "อ้อยังไม่จบ ยังมีอีกเรื่อง ถ้าพวกคุณไม่อยากให้ผมมายุ่งย่ามเรื่องที่พวกคุณจำทำ ผมขอให้พวกคุณจ่ายเงินเดือนให้ผมต่างหากเท่ากับเงินเดือนที่ผมรับที่นี่ แล้วผมจะไม่ยุ่งกับพวกคุณ" แดน
                "ได้ค่ะ ไม่มีปัญหา เราจะโอนเงินจากบัญชีอื่นใส่บัญชีคุณโดยที่จะไม่มีใครรู้ว่าคุณรับเงินเดือนสองเท่า" วิ
                "ก็ดี งั้นก็หมดเรื่องคุยแล้ว แต่ระวังให้ดี คุณมันก็พวกหน้าใหม่ การบริหารมันไม่ง่ายแบบที่พวกคุณคิด คิดว่ามีเงินแล้วจะทำอะไรก็ได้ ระวังจะเจ็งทั้งที่นี่และที่บริษัทของพวกคุณ" แดน

                แดนออกไปจากห้องอย่างไม่พอใจนักเหลือแค่ผมกับวิ ผมอยากจะพูดเรื่องที่วิไปขู่นายแดนแต่พวกพนักงานกลับเข้ามาพอดี ผมบอกแผนงานที่จะทำให้ห้างกลับมามีชื่อเสียงอีกครั้ง และก็ประชุมผู้ค้าต่อจนเย็น หลังจากนั้นผมก็ไปส่งวิที่คอนโด

                "วันนี้ชอบคุณมากนะ" ผม
                "ไม่เป็นไรค่ะ มันเป็นหน้าที่อยู่แล้วค่ะ" วิ
                "แต่ผมก็ขอเตือนคุณเรื่องนึง ที่จริงไอ้เรื่องจะซื้อกิจการห้างนี้ผมก็เคยคิดเหมือนกัน แต่ผมทำไม่ได้ ทำไมรู้ไหม" ผม
                "ไม่ทราบค่ะ" วิ
                "เพราะนั่นมันทำให้ผมเปิดศึกกับคนที่จะมาเป็นคนในครอบครัวผมในอนาคต และผมจะทำให้คนที่ผมแคร์ไม่สบายใจ เรื่องแบบนี้คุณเข้าใจบ้างไหม" ผม
                "อ้อค่ะ แต่คนแบบนี้ถ้าตัดออกไปได้มันก็ดีไม่ใช่หรอกค่ะ" วิ
                "มันก็จริง นายแดนเนี่ยมันน่าจะเขี่ยออกไปจากครอบครัวของเจนจริงๆ แต่ทำแบบนั้นพี่แจนจะต้องเสียใจ เจนเองก็จะต้องไม่สบายใจ แล้วก็จะกลายเป็นว่าผมเข้าไปป่วนให้ครอบครัวเค้าแตกแยก ซึ่งผมไม่ต้องการให้เป็นแบบนั้น" ผม
                "คนไม่ดีแบบนี้อยู่ไปยังไงก็ต้องสร้างปัญหาแน่ๆ ถ้าไม่เอาออกตอนนี้ ปล่อยไว้จะเสียหายกว่าที่เราคาดไว้ก็ได้นะค่ะ" วิ
                "มันก็จริง เฮอ" ผมถอนใจ "เรื่องแบบนี้คุณคงไม่เข้าใจจริงๆ นะ เอาเป็นว่าต่อไปจะทำอะไรกับใครแบบนี้ คุณลองคิดว่าถ้าคนที่โดนกระทำ เป็นตัวคุณเอง คุณจะรุ้สึกยังไง คิดให้หลายๆ รอบ จนแน่ใจค่อยทำ" ผม

                วิไม่ตอบอะไรและทำหน้าเหมือนไม่ได้สนใจสิ่งที่ผมสอน

                "ผมเข้าใจแล้วคุณก็คงสนใจแค่เรื่องเงินนะ เพื่อเงินคุณทำได้ทุกอย่างจริงๆ สินะ แม้แต่ทำร้ายความรู้สึกของคนที่คุณรักและแคร์เค้า" ผม
                วิไม่ตอบ
                "ผมอยากรู้จริงๆ ว่าคนที่จ้างคุณ เค้าให้เงินคุณมากขนาดไหน และเค้าสั่งให้คุณทำขนาดไหนเพื่อนล้วงความลับจากผม" ผม

                วิไม่พูดกับผมจนถึงคอนโด ผมรับรถเข้าไปจอดเพื่อให้วิลง แต่วิหันมาพูดกับผมก่อนจะลงรถ

                "ขึ้นไปห้องวิก่อนไหมค่ะ" วิ
                "อ้อไม่หละ ผมมีคนรออยู่ที่บ้าน" ผม
                "ทำไมหละค่ะ กลัววิหรอ" วิ
                "ทำไมผมต้องกลัวด้วยหละ คุณวิไม่กลัวหรอว่าผมจะทำอะไรคุณ" ผม
                "ถ้างั้นก็ขึ้นไปบนห้องวิสิค่ะ แล้ววิจะทำให้ดูว่าวิทำได้ขนาดไหนเพื่อให้ได้อยู่ใกล้ๆ คุณเพื่อให้รู้ว่าคุณกำลังทำอะไรอยู่" วิ
               
                ท้ากันแบบนี้ผมก็ต้องขึ้นไปที่ห้องของวิสิครับ ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าวิทำได้ขนาดไหนเพื่อคนที่เค้าจ้างเธอ วิให้ผมไปรอในห้องนอน แล้วเธอก็ขอตัวไปทำธุระส่วนตัวก่อน พักนึงวิก็เปิดประตูห้องนอน วิใส่เสื้อคุมผ้าลินินลื่นๆ มันลู่แนบกับตัววิจนเห็นสัดส่วน

                ถึงชุดจะดูเซ็กซี่มาก แต่สีหน้าวิกลับนิ่งเฉยเหมือนคนไร้อารมณ์ เธอค่อยๆ เดินมามาหยุดที่ด้านหน้าผมแล้วก็ถอดเสื้อคุลมออกพร้อมกับทิ้งมันให้ล่วงลงบนพื้น ตัววิเปลือยเปล่า หน้าอกขนาดใหญ่อวบขาว หัวนมสีอ่อน เอวคอดสะโพกผายเรียวขาขาวสวย เนินหญ้าบางๆ

                สิ่งที่เห็นมันชวนให้ผมเกิดอารมณ์มากๆ ยกเว้นสีหน้าวิที่เหมือนไม่เต็มใจ ผมลุกขึ้นเข้าไปใกล้วิ เธอมีอาการตกใจเหมือนจะถอยหลังไปแต่ก็ยั้งตัวไว้ทัน ผมเข้าไปจับไหล่วิแล้วก้มไปกระซิบ

                "ยอมทำถึงขนาดนี้เลยหรอ"

                วิพยักหน้ารับ ผมแกล้งก้มไปที่ซอกคอ สีหน้าวิก็ยิ่งแสดงว่าเธอไม่เต็มใจที่จะมีอะไรกับผม ผมก็เลยค่อยนั่งลง วิหลับตาเหมือนไม่อยากจะรับรู้ว่าผมกำลังจะทำอะไรกับเรือนร่างของเธอ ผมนั่งไม่ใช่ว่าจะทำอะไรวิ แต่มาหยิบเสื้อคลุมของเธอแล้วก็ลุกขึ้น วิ ยังคงหลับตาเหมือนไม่อยากเห็นว่าเธอกำลังจะโดนผมทำอะไร

                ผมเอาเสื้อคลุมใส่ให้วิแล้วดึงมาปิดเรือนร่างของเธอ วิรู้สึกตัวก็ลืมตามองหน้าผม สีหน้าเธอตกใจมาก ผมเข้าไปกอดวิ เธอยิ่งตกใจแต่เป็นอีกแบบครับ ครั้งแรกเธอตกใจที่จะต้องตกเป็นเมียผม แต่ครั้งนี้เธอตกใจว่าทำไมผมถึงไม่ทำอะไรเธอ ผมก็เลยเฉลยให้เธอฟังเบาๆ

                "พรุ่งนี้คุณไม่ต้องไปทำงานแล้วนะ"
                "เออ เออ" วิ พูดไม่ออก
                "50 ล้านคงพอสำหรับให้คุณไปทั้งตัวนะ ไปให้ไกล ไปให้พ้นจากคนที่เค้าจ้างคุณซะ ส่วนเรื่องลุงป้าของคุณผมจะช่วยดูแลให้เอง ไปเริ่มชีวิตใหม่ซะ หาผู้ชายดีๆ แต่งงาน มีครอบครัวดีๆ แล้วถ้าอยากจะให้ลุงป้าไปอยู่ด้วยก็ติดต่อมาทางผม ผมจะช่วยส่งพวกท่านไปหาคุณเอง ไม่ต้องกลัว"
                วิ พูดไม่ออกแต่เริ่มสะอื้น ตัวเธอกระตุกตามจังหวะที่เธอสะอื้อออกมา
                "ผมหวังว่าเงินที่ผมจะให้คงพอนะ และคงมากกว่าเงินที่ผู้ชายคนนั้นจ้างคุณ ผมไม่อยากทำร้ายคุณ เพราะสุดท้ายแล้วผมกับผู้ชายคนนั้นคงอยู่รวมโลกกันไม่ได้ ผมคงจะต้องไล่ต้อนผู้ชายคนนั้นจนจะว่าจะพินาศกันไปข้างนึง ซึ่งผมก็คงจะต้องทำร้ายคนที่อยู่รอบๆ ผู้ชายคนนั้นด้วย ผมเห็นว่าลึกๆ แล้วดูคุณไม่ได้เต็มใจที่จะทำแบบนี้ คุณยังมีทางเลือก เลือกที่จะไปซะ ไปให้ไกล ถ้าไม่รู้ว่าจะไปที่ไหน ผมจะหาคนช่วยพาคุณไปที่ๆ ไม่มีใครตามเจอก็ได้"

                ผมพูดจบก็ปล่อยมือที่จับหัวไหล่วิแล้วก็เดินออกมาจากวิ แต่วิก็รับหันกลับมากอดผมไว้

                "อย่าไปค่ะ"
                "ทำไมหละ เงินที่ผมให้มันไม่พอหรอ ถ้างั้น 100 ล้านหละเป็นไง ผมคงให้คุณได้มาสุดแค่นี้นะ เพราะผมเองก็ต้องทำงานชดใช้เงินก้อนนี้เหมือนกัน ถ้ามากกว่านี้ผมกลัวว่าจะทำงานชดใช้คุณอำนาจไม่ไหว"
                "คุณบีไม่เข้าใจ วิไปไม่ได้ วิออกจากงานนี้ไม่ได้" วิ
                "ทำไมหละ เค้าเอาลุงป้าคุณเป็นตัวประกันหรอ ถ้าเรื่องนั้นเดี๋ยวผมจัดการให้คุณและครอบครัวหนีไปด้วยกันเลยก็ได้"
                "ไม่ใช่แบบนั้นหรอกค่ะ" วิ
                "แล้วมันแบบไหน ทำไมคุณต้องกลัวนายวิบูลย์ขนาดนี้ เค้ากุมความลับอะไรคุณอยู่งั้นหรอ"
                วิ นิ่งไปก่อนจะตอบ "วิ บอกคุณไม่ได้ วิบอกได้แค่ว่าวิเลิกไม่ได้ วิออกจากบริษัทคุณไม่ได้ วิอยู่ห่างคุณไม่ได้"
                ผมแกะมือวิที่กอดผมไว้ออกแล้วหันกลับไปหาเธอ "ผมไม่เข้าใจ คุณกลัวอะไรเค้านักหนา คุณยอมถึงแม้ว่าเค้าจะบอกให้นอนกับผมเพื่อนไม่ให้ผมไล่คุณออกงั้นหรอ"
               
                วิไม่ตอบแต่กอดคอผมแล้วดึงไปจูบ แต่แรกผมก็ขืนๆ ไว้ แต่สุดท้ายก็อดใจไม่ไหวจูบตอบวิ พอเริ่มจูบผมก็มือไว้ปลดเสื้อคลุมที่ใส่กลับให้เธอออก มือก็เลื่อนลงไปที่แก้มก้นแล้วขย้ำแรงๆ จนวิสะดุ้งสะหยิว และดูดปากผมอย่างดูดดื่มกว่าเดิม แน่นอนครับของผมมันก็ขึ้นแล้วเหมือนกัน

                วิจัดการถอดกางเกงผมให้ดุ้นผมมันได้ออกมาเป็นอิสระ แล้ววิก็หยุดจูบกับผมเธอค่อยๆ นั่งลงพร้อมๆ กับดึงกางเกงกับกางเกงในผมลงมากองที่พื้น แล้ววิก็จับเอ็นผมที่กำลังแข็งตัวเข้าปากแล้วก็ดูดเม้มจนผมเสียวมากๆ มาขนาดนี้แล้วผมก็คงทำตัวเป็นสุภาพบุรษต่อไปอีกไม่ไหว

                วิทั้งเม้มทั้งดูดจนผมแทบจะระเบิดน้ำกามใส่ปากเธออยู่หลายรอบ ผมยืนให้วิใช้ปากช่วยผมอยู่พักใหญ่จนทนไม่ไหว ผมบอกให้เธอหยุด วิก็ยอมหยุดอย่างว่าง่าย เธอลุกขึ้นมาจ้องผมด้วยสายตาหวานเยิ้มต่างจากเดิมที่แทบจะไม่ยอมจ้องตาผม ผมค่อยๆ ขยับดันวิถอยไปจนถึงเตียงแล้วก็กดเธอนอนลงไปพร้อมกับผม

                ผมจูบกับวิอีกครั้ง เธอช่วยถอดเสื้อผมออกจนตอนนี้ผมกับวิไม่มีเสื้อผ้าติดตัวกันแม้แต่ชิ้นเดียว ผมผละปากจากวิแล้วเริ่มดูดไปตามซอกคอของเธอ กลิ่นน้ำหอมที่เธอใส่ทำให้ผมยิ่งมีอารมณ์ เสียงครางและอาการสะดุ้งตอบสนองของวิทำให้ผมห้ามใจอีกต่อไปไม่ไหว

                ผมลุกขึ้นนั่งวิเหมือนจะรู้เธออ้าขาออกเผยหว่างขาที่มีกลีบแคมขาวสวยออก แล้วจับอ้าจนเห็นด้านในสีชมพูสด เห็นแบบนี้แล้วผมนึกถึงเรื่องวิที่ผมได้รู้มา ไหนว่าวิผ่านผู้ชายมาหลายคน ใช้เรือนร่างไต้เต้าเพื่อให้ตัวเองขึ้นมาเป็นคนชั้นสูง แต่เท่าที่ดูของรักของวิกลับดูเหมือนแทบไม่ค่อยได้ใช้งานเลย แต่ถ้าไม่พิสูจน์ผมก็ยังไม่แน่ใจ

                ผมค่อยๆ ดันท่อนเอ็นเข้าไปในร่องเสียวที่วิอ้ารออยู่ ผมรู้สึกว่ามันยังฟิตแน่นอยู่ ไม่ใช่เพราะของผมใหญ่แน่ๆ แต่เพราะวิเองน่าจะมีแฟนมาแค่ไม่กี่คนและมีอะไรมาไม่มาก ผมค่อยๆ ดันเอ็นเข้าไปจนสุดลำ วิสะดุ้งผวามากอดคอผม ผมเริ่มสาวเอวกดเอ็นเน้นๆ เนิบๆ จนวิหลับตาพริ้มครางซี๊ดซ๊าด
                "โอ้ยยยยยยย ซี๊ดดดดดดด อู้ยยยยยยยยย โอ้วววววววว โอ้ยยยยยยยยย อ้ายยยยยยยยยยยย อืมมมมมมมมมมม โอ้ยยยยยยยยยยยยยยย" วิ

                ผมค่อยๆ ทำไปช้าๆ เพื่อรอให้ช่องทางเริ่มสะดวก ซึ่งไม่นานน้ำรักก็เริ่มไหลออกมาจนร่องเสียวของวิเริ่มลื่นแต่ก็ยังกระชับและก็หดรัดเอ็นผมแรงมากๆ ผมเริ่มกระแทกเอวเร็วขึ้น เร็วขึ้น ผมก้มมาที่หน้าอกวิแล้วดูดฟัดไปด้วย วิกอดหัวผมแน่นแอ่นหน้าอกอวบใส่ปากใส่หน้าผม เอวเธอก็เด้งขึ้นรับการกระแทกกระทั้นใส่ของผม

                "อ้า อ้า ซี๊ดด โอ้ววว โอ้ยยย อ้า อ้า อ้า ซี๊ดดด โอ้ววว อี้ยยยย โอ้วววว อ้า อ้า อ้า" วิ

                ผมกระเด้าเอวใส่วิจนเธอร้องเสียงหลงเตียงเด้งขึ้นลงตาม ผมยอมรับว่าเสียวสุดๆ และผมรู้สึกชอบความเสียวที่ได้มีเซ็กส์กับวิขึ้นมาแล้วสิครับ ผมกระเด้าเอวรัวจนวิแอ่นตัวเกร็ง

                "โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยย ซี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด โอ้วววววววววววววววววว" วิ

                วิกอดผมแน่น ขาเธอเอกี่ยวเอวผมไว้ไม่ให้ขยับ ผมหยุดพักแป๊บนึง เหงี่อเม็ดใหญ่หยดจากหน้าและตัวผม ผมใช้ปากหายใจเพราะเร่งใช้แรงไปกับการกระแทกร่องเสียววิอย่างรุ่นแรงเมื่อซักครู่ แต่ผมก็ยังไม่เสร็จ ผมกอดวิไว้แล้วถอยตัวมายืนข้างเตียงโดยที่อุ้มเธอไว้ แล้วผมก็เริ่มโยนตัววิแล้วเด้งเอวกระแทกตัวด้วยท่าลิงอุ้มแตง

                "โอ้ยยยยยยย โอ้วววววววว โอ้ยยยยยยยย คุณบี โอ้ยยยยยยยยยยย ซี๊ดดดดดดดดด โอ้ยยยยยยยยย วิเสียวววววววววค่ะ โอ้ยยยยยยยยยยย ซี๊ดดดดดดดด" วิ

                มือผมขย้ำก้นวิไปด้วยระหว่างกระแทกร่องเสียวเธอ น้ำรักวิแตกฟองและไหลออกมาเยอะมาก ผมเริ่มเร่งจังหวะกระแทกส่งจนตัววิเด้งตามเธอกอดผมไว้แน่น เสียงกระแทกดัง ป๊าบ ป๊าบ ป๊าบ วิร้องเสียงหลง ผมต้องใช้แรงอย่างมากเพราะวิตัวใหญ่น้ำหนักต่ำๆ ก็น่าจะ 45 กิโลหรือมากกว่าตามสัดส่วนหน้าอกและสะโพก

                "อ้า อ้า โอ้ยย พี่บีขา โอ้ยย วิ วิ โอ้ยย พี่บี วิ ไม่ไหวแล้ว โอ้ยยย โอ้ยย โอ้ยย ซี๊ดดดดดดดดดดดดด โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย" วิ

                วิเสร็จอีกครั้งคาท่าอุ้มของผม ผมหยุดยืนเกร็งเลยเพราะวิขมิบร่องเสียวแรงมากๆ มันหดรัดเหมือนจะรีดน้ำกามผมออกให้ได้ แต่ผมก็พยายามกลั้นไว้ หลังจากนั้นผมก็ค่อยๆ วางวิลงบนเตียงอีกครั้งโดยที่ผมยับยืนอยู่ข้างเตียง ผมค่อยๆ จับวิขยับจนเป็นท่าโก้งโค้งหันหลังให้ผมที่กำลังยืนอยู่ข้างเตียงแล้วผมก็จัวเอวคอดของวิไว้แล้วเริ่มโยกเอวกระแทก

                "โอ้ยยยยยย อ้า ซี๊ดดดดดดดด โอ้ยยยยยยยย คุณบีขา วิเสียวววววววว โอ้ยยยยยย อู้ยยยยยยยย คุณบี โอ้ยยยยยยยย ซี๊ดดดดดดดด โอ้ยยยยยยยยย อ้ายยยยยยยยยยย โอ้ยยยยยยยยย" วิ

                รอบนี้ผมไม่มีชะลอ เริ่มมาก็ผมสาวเอวกระแทกใส่พับ พับ พับ เลย ความลึกที่ผมดันเข้าไปทำเอาวิเสียวสุดๆ ผมเองก็เสียวไม่แพ้เธอ ผมเลื่อนมือมาที่แก้มก้นวิแล้วขย้ำแรงๆ จนเนื้อสีขาวมีรอยแดงเป็นรอยมือผม เอวผมก็กระแทกใส่ร่องเสียววิแรงๆ เร็วๆ จนน้ำรักแตกกระจายออกมา

                "โอ้ยยยยยยย วิไม่ไหวแล้ว โอ้ยยยยยยย โอ้ยยยยยยย พี่บีช่วยวิด้วย โอ้ยยยยยย ซี๊ดดดดดด โอ้ยยยยยยยย พี่บี แรงอีกค่ะแรงอีก ใช่ โอ้ยยย วิจะแตกอีกแล้ว โอ้ยยยยยยยยย พี่บี ซี๊ดดดดดด"

                วิเสียวจนลืมตัวเรียกผมว่าพี่บี ผมเองก็เสียวสุดๆ เพราะเอ็นครูดกับด้านในของวิเข้าออก รอบนี้ผมเองก็จะไม่ไหวแล้วเหมือนกัน ผมกระแทกส่งเพื่อจบยกแรก แล้วเราก็ขึ้นสวรรค์พร้อมกัน

                "โอ้ยยยยยยยยยยยยยย ซี๊ดดดดด โอ้ววววววววววววววววววว โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยย อื้อยยยยยยยยยยยย" วิ

                วิกำผ้าปูที่อนนแน่นแอ่นก้นกระกดรับน้ำกามที่ผมฉีดใส่จนล้นร่องเสียว เราหยุดกิจกรรมไว้ตรงนี้ ความเงียบเริ่มเข้ามาจนผมได้ยินเสียงวิหอบเบาๆ วิบอกให้ผมค่อยๆ ดึงเอ็นออกเพราะยังเสียวอยู่ ผมค่อยๆ ดึงออกช้าๆ จนหลุดออกจากร่องเสียววิ น้ำกาผมก็ไหลตามออกมา

                วิลุกขึ้นมาอมให้ผมอีก ผมยืนให้วิอมคิดว่าคงแค่กินน้ำกามให้หมดแต่เธอกลับทำจนผมแข็งขึ้นมาอีก วินอนลงให้ผมเริ่มท่าเบสิกก่อนแล้วเปลี่ยนมาขึ้นขย่มผม ตอนนี้วิเรียกผมว่าพี่บีตลอดและดูเหมือนจะมีความสุขที่ได้มีอะไรกับผมอย่างเต็มใจ วิขย่มเองจนเธอเสร็จ แล้วผมก็พลิกขึ้นมาจับขาเธอผาดบ่าแล้วสอยเอวจนวิกับผมแตกด้วยกันอีกรอบ

                เราต่อกันรอบสามเล่นกันสองสามท่า เบสิก ท่าหมา วิขึ้นขย่มเองจนหมดแรงมาซบผม ผมเด้งเอวใส่ต่อจนเสร็จด้วยกันอีก หมดสามรอบวินอนหลับอยู่บนตัวผม ผมเองก็ต้องนอนพักเหนื่อยเหมือนกัน ผมนอนพักอยู่เกือบครึ่งชั่วโมงได้วิก็ตื่น เธอจะขยับตัวออกจากตัวผมแต่ผมก็กอดไว้

                "ให้วิขยับออกไปเถอะค่ะ เดี๋ยวคุณบีจะเมื้อย" วิ
                ผมยิ้ม "ยังเรียกว่าคุณบีอีกหรอ เมื่อกี่วิเรียกผมว่าพี่บี พี่บี ตลอดเลยนะ"
                วิอายครับ "แต่คุณ"
                ผมเอามือไปและริมฝีปากวิไว้ "เรียกพี่บีสิ เลิกเรียกว่าคุณได้แล้ว"
                "เออ ค่ะ พี่บี" วิยิ้มเขินๆ

                เราไปอาบน้ำกันแล้วผมก็อดใจไม่ไหวอีก ก็จัดไปอีกรอบ ออกมาก็ก็จัดอีกครบครึ่งโหล จนวิบอกว่าไม่เคยเจอใครอึดและทำได้เยอะแบบนี้มาก่อน ถึงจะทำได้ถึงหกรอบแต่พอหลังรอบที่หกผมก็นอนพักต่ออีกจนมืด วิลงไปทำอาหารรอผมตื่น ผมตื่นมาอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ จะไม่กินอาหารที่วิทำก็ไม่ได้ แต่ฝีมือก็ดีกว่าไอ้ตัวเล็กเยอะ

                "วิบอกว่าอยู่ห่างพี่ไม่ได้ใช่ไหม" ผมถามวิ
                วิพยักหน้าไม่พูดอะไรคงไม่อยากเปิดกระเด็นให้ทะเลาะกันอีก
                "งั้นก็ดี พรุ่งนี้วิมานั่งหน้าห้องพี่เลยนะ พี่จะให้วิมาเป็นเลขาพี่ ต่อไปจะได้อยู่กับพี่ตลอดเวลาไง ดีไหม"
                "เออแต่แบบนั้นมันจะดีหรอค่ะ"
                "เรื่องงานเดิมก็ให้หญิงเค้าทำทั้งหมดแล้วกัน หรือว่าคุณยังอยากจะได้เปอร์เซ็นจากการเล่นหุ้นอยู่"
                "อืม เปล่าค่ะ" วิ
                "อืมก็ได้ งั้นก็ทำงานเดิมไปด้วยก็ได้ ไหวใช่ไหม"
                "ไหวค่ะ" วิ
                "ก็ดีแล้ว ต่อไปพี่จะไปไหน พี่จะให้วิไปด้วย เราจะได้อยู่ด้วยกันตลอดแบบที่วิอยากให้เป็น"

                วิพยักหน้ารับแต่ก็ไม่ได้ดูจะดีใจอะไร ก่อนกลับผมก็จัดไปอีกรอบจนวิบอกว่าขอเป็นรอบสุดท้ายเพราะเธอเองไมไหวแล้ว ผมก็เลยได้ลิ้มรสรักของวิจนเต็มอิ่ม แล้วผมก็รู้ตัวว่าทำให้ผมสลัดวิทิ้งไปไม่ได้ง่ายอีกต่อไป ลึกๆ ผมก็คิดว่าวิไม่น่าจะเป็นคนที่จะทำอะไรร้ายๆ ใส่ผมหรือใส่บริษัทคุณอำนาจได้ แต่ยังไงเรื่องที่เธอเป็นคนของนายวิบูลย์มันก็เป็นเรื่องจริง

                นี่ผมทำอะไรลงไป ผมเอาศัตรูมาเป็นเมียอีกคนงั้นหรอ

                จบตอนที่ 8

   มาแว้วๆๆๆๆ
    ตามติดชีวิต นายบี ต่อละครับ   
     ขอบคุณมากๆครับ
แต่ยังไม่ได้อ่านนะครับมาจับจองพื้นที่ใว้ก่อนนะครับ

เยสสสสสสส
ขอบคุณท่าน ukisa มากมายครับ
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยย กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด

บทเสียวโคดดดดเงี่ยนเลยครับ คือไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมอ่านบทเสียวท่านยังไงมันก็ยังเงี่ยน 55555
ต้องยอมรับว่าจริงๆเนื้อเรื่องมันเกือบๆจะเย็ดกันดื้อๆ ไม่ได้บิ้วท์นานแต่อย่างใด
 แต่ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าคำไหนที่มันทำให้ประโยคในบทเสียวมันอ่านแล้วเงี่ยนได้ขนาดนี้
คาราวะครับ มาถี่เลยนะครับ แบบนี้แฟนคลับชอบครับ
ขอพลังความดีที่เอื้อเฟื้อแต่งเรื่องให้อ่านฟรีจงส่งให้ท่าน ukisa จงราบรื่นและรุ่งเรืองในการงาน (จะได้มีเวลาแต่งเรื่องเสียวให้แฟนคลับอ่าน  )

  คือมันดีมากอ่ะชอบๆยายวิเสร็จนายบีแล้วไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม ตกลงขอถามหน่อยครับเรื่องนี้มันเป็นแนวอะไรกันแน่ อิโรติก สืบสวน หรือบู้ล้างผลาน ความจริงหลายๆอย่างรอการเปิดเผย แต่คงไม่ง่ายแน่ๆ บรรดาเมียนายบีจะปลอดภัยดีกันทุกคนมั้ยเนี่ย รออ่านตอนต่อไปอยู่น่ะครับ ขอบคุณมากครับ

 และแล้ว วิ ก็เผลอใจให้นายบีจนได้  ว่า เกรช ของแนน คือ ใครหว่า   ตกหล่นไปต้อนไหน  อ่านมาตั้งหลายปี   แต่ยังคิดถึงน้องหงส์ อยู่เสมอ 

ตอนที่รอคอยมาสักที น้องวินี่มีเรื่องลึกลับเนอะจัง กลัวจะไม่ได้รู้ซะแล้ว นายบีนี่ก็ไม่ยอมแก่ คนอ่าน อ่านจนไม่มีแรงแล้ว สนุกคนวางไม่ลง แถมยังสาวเยอะจนคนอ่านงง มาเรื่อยๆนะครับ คิดถึงมาก

เสร็จนายบีจนได้  คุณวิ คนลึกลับ

ใครอยู่ใกล้ไม่ได้เลย สักวันต้องเสร็จหมด

เกรซก็กลับมาแล้ว หมุบหมับแน่นอน

ตอนแรกดูเครียดๆแต่บทลงท้ายนี้เปลี่ยนศัตรูเป็นเมีย  สมกับกระดอลงอาคมเลย

ในที่สุดน้องวิก็ไม่รอดจนได้

นึกว่าจะพักเรื่องเสียวไปจัดการเรื่องศูนย์ไอทีก่อน ที่ไหนได้จัดหนักจัดเต็มเลยทีเดียวเชียว

 ::Thankyou::ขอบคุณมากครับ นิดนึงผมอยากทราบว่าตอนเก่าๆตั้งแต่ภาค season2, ภาคFinalseason , ภาคrestar รวมถึงภาคGen2 ด้วย
บางตอนเนื้อหาไม่ครบไม่ทราบว่าพอจะอนุเคราะห์ลงใหม่ได้มั้ยครับ ผมพยายามขุดหาในgoogleเท่าไหร่ก็ไม่เจอสักที่ ขอบคุณครับ

ปมเรื่องวินี่มันยังไงกันแน่นะ

ถ้าให้เดา ผมว่า วิ ตัวจริงน่าจะเป็นคนของคุณอำนาจ มากกว่า ที่ส่งมาดูการเคลื่อนไหว ของ บี แต่อาจจะพ่วงด้วยการเป็นสปายทางฝั่งของนายวิบูลย์ ทำให้ นายวิบูลย์ตายใจ ว่าเป็นคนของตัวเอง แต่ตัวตนจริง ๆ น่าจะเป็นคนของคุณอำนาจ (แผนซ้อนแผนไปอีก สปายสองชั้น)

ได้อ่านต่อแล้วขอลงให้ลงเพิ่มเยอะๆๆเลยนะเป็นกำลังใจทั้งนักเขียนแล้วคนโพสต์ครับ

ขอบคุณครับ