พูดคุยก่อนอ่าน : สวัสดีครับ ช่วงนี้หลาย ๆ คนคงเก็บตัวทำงานอยู่กับบ้าน เพราะพิษเศรษฐกิจและไวรัสโควิทนะครับ ก็ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนผ่านพ้นวิกฤติครั้งนี้ไปได้ ดังนั้นผมก็เลยมาปล่อยเกมรักในตอนใหม่ให้อ่านกัน

นี่คือฉากย้ำรักระหว่างหมอพลอยและลุงพลนะครับ เป็นฉากที่ยาวเอาเรื่อง เรียกได้ว่าจัดให้หนำใจกันเลยทีเดียว สำหรับหมอพลอยขวัญใจของทุกคน

แต่ว่าตอนนี้ยังเป็นแค่บทโหมโรงเท่านั้นครับ ของจริงในตอนต่อ ๆ ไป ก็ลองติดตามกันดู ตุนทิชชู่เยอะ ๆ หน่อยนะครับ ไม่ใช่อะไร เอาไว้เช็ดทำความสะอาดเวลากินข้าวขณะทำงานหน้าคอมครับ ฮ่า....

ปล.ขอประชาสัมพันธ์หน่อยนะครับ ตอนนี้ภารโรงเฟี้ยวฯ เล่ม 2 วางจำหน่ายบน MEB แล้วนะครับ









############################

ความเดิมตอนที่แล้ว

ในวันรุ่งขึ้น ลุงพลมาเปิดร้านขายน้ำเต้าหู้ตามปกติ มีลูกค้าทั้งนักศึกษาพยาบาลชายและหญิง รวมทั้งครูบาอาจารย์และเจ้าหน้าที่ของวิทยาลัยพยาบาลมาอุดหนุนด้วย

"ขายดีนะครับลุงพล" เจ้าหน้าที่วิทยาลัยพยาบาลทักทายลุงพลอย่างอารมณ์ดี

"ก็ขายได้เรื่อย ๆ ครับ" ลุงพลยิ้ม ก่อนทอนเงินให้อย่างอารมณ์ดี

ลุงพลเหลือบมองซ้ายขวา วันนี้แปลกจัง ไม่เห็นมีเมียเด็กนักศึกษาพยาบาลคนไหนแวะเวียนมาที่โรงอาหารเลยสักคน ใบเฟิร์น โดนัท นาถ ยัยอุ๊ หรือแม้กระทั่งน้องอีฟ

"สงสัยลืมผัวแก่คนนี้ไปแล้วละมั้ง..." ลุงพลบ่นกับตัวเอง ก่อนตั้งหน้าตั้งตาทำงานของตัวเองไป

พอช่วงสายที่เริ่มไม่มีคน ลุงพลก็สั่งข้าวแกงร้านข้าง ๆ มากิน จนถึงช่วงเที่ยง ก็ยังไม่เห็นเมียเด็กคนไหนมารายงานตัวสักคน เรียกได้ว่าเงียบจนผิดสังเกต จนลุงพลถอดใจ แต่ก็ดีเหมือนกัน เพราะตัวแกเองก็รู้สึกว่ามีเมียเด็กเยอะเกินไปละ เริ่มจัดลำดับความสำคัญไม่ถูก ฮ่า....

แต่ว่า อยูดี ๆ ก็มีสาวน้อยนักเรียนมัธยมปลายหน้าตาน่ารักคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นมา ทำเอาลุงพลถึงกับอ้าปากค้าง เด็กคนนี้เป็นลูกเต้าเหล่าใครเนี่ย ถึงได้น่ารักขนาดนี้

เด็กคนนี้สูงไม่น่าจะถึง 160 ซม. ผิวขาวป่านหยวกกล้วย ผมยาวทำไฮไลต์สีน้ำตาลอ่อน สาวน้อยคนนี้ดูดีในชุดนักเรียนคอนแวนต์ ลุงพลหมั่นใจว่าเด็กสาวคนนี้ต้องเป็นลูกผู้ดีมีสกุลแน่นอน

"เอ่อ...น้ำเต้าหู้ปาท่องโก๋ที่นึงคะลุง" สาวน้อยนักเรียนคอนแวนต์คนนั้นพูดกับลุงพล "ลุงคะ?"

"จ๊ะ ๆ ได้จ๊ะหนู" เพราะความตื่นเต้นหรือยังไงไม่ทราบ ลุงพลก็เลยดูประหม่า มันน่าแปลกใจไม่น้อย ที่เสือเฒ่านักล่าพรมจรรย์สาวอย่างลุงพลต้องมาประหม่าต่อหน้าสาวน้อยนักเรียนคอนแวนต์ที่ไม่ว่าดูมุมไหนก็ยังอายุไม่น่าจะถึง 18 ปี

แต่สิ่งหนึ่งที่ลุงพลรู้ สาวน้อยคอนแวนต์คนนี้มีชื่อว่า ภาสินี ถิ่นทวีพัฒนา ณ ภูเก็ต เดี๋ยวนะ นามสกุลนี้มัน!!! นามสกุลนักการเมืองใหญ่ของประเทศเลยนี่หว่า

"เงินค่ะลุง" สาวน้อยคอนแวนต์คนนั้นยื่นแบงค์ยี่สิบสองใบให้ลุงพล ก่อนเดินไปนั่งกับแก๊งค์สาว ๆ นักเรียนคอนแวนต์ ลุงพลคิดว่าสาวน้อยพวกนี้คงมาสมัครเข้าเรียนต่อแน่นอน ไม่เรียนหมอก็คงเรียนพยาบาลชัวร์

หลังจากนั้น ลุงพลก็ขายน้ำเต้าหู้ในช่วงเที่ยงไป พอของหมดในช่วงบ่าย ลุงพลก็เตรียมล้างหม้อไหเก็บของเตรียมกลับบ้าน ระหว่างที่กำลังจะเดินทางกลับ ลุงพลก็เหลือบไปเห็นหมอพลอยกับไอ้หนุ่มไฮโซที่เกือบขับรถเฉี่ยวแกเมื่อวันก่อนกำลังคุยกันหน้าเคร่งเครียดอยู่ตรงลานจอดรถ

"นั่นมันหมอพลอยกับ...ใครวะ?" ลุงพลแอบดูสถานการณ์อยู่ด้านนอก ความจริงแกจำไอ้หนุ่มคนนั้นได้ ไอ้หนุ่มคนนั้นขับรถราคาหลายล้านเกือบเฉี่ยวแกเมื่อวันก่อน แล้วก็จ้างคนให้มากระทืบ แต่โชคดีที่หมอพลอยช่วยเอาไว้ได้ทัน ตกลงมันมีธุระอะไรกับหมอพลอยกันนะ

........................

"น้องพลอยฟังพี่หน่อยซิครับ!!!" เจ้าบอย ภูวนาทพยายามอธิบายและปรับความเข้าใจกับหมอพลอยว่าที่คู่หมั้น "พี่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรเลยนะ พี่บริสุทธิ์จริง ๆ เชื่อพี่เถอะ!!"

"เชื่ออะไร!!!" หมอพลอยร่นคิ้วใส่พี่บอย "ครอบครัวพี่ก็ออกจะร่ำรวย แล้วทำไมพี่ถึงคิดไปทำธุรกิจอะไรแบบนั้น ไปทำแชร์ลูกโซ่หลอกเงินคนอื่นทำไมคะ?"

"มันไม่ใช่แชร์ลูกโซ่..." ไอ้บอยส่ายหน้า "มันเป็นธุรกิจขายของออนไลน์ ที่เราต้องลงทุนก่อนเพื่อหวังกำไรจากการขาย โดยให้ลูกทีมของเราเป็นผู้สนับสนุน"

"ก็นั่นแหละ แชร์ลูกโซ่" หมอพลอยตอบ "พี่บอย พี่ไปเคลียร์เรื่องของพี่ให้เสร็จก่อนเถอะ ถึงจะมาคุยกับพลอยน่ะ พี่รู้ตัวไหมว่าข่าวของพี่ดังไปทั่วประเทศแล้ว พลอยไม่อยากยุ่งเกี่ยวด้วย"

"พลอย...ฟังพี่ก่อนซิครับ" ภูวนาทถือวิสาสะจับมือพลอยพรรณ แต่ถูกอีกฝ่ายสะบัดมือทิ้งอย่างไม่ไยดี "ทำไมถึงทำตัวงอแงเหมือนเด็กครับพลอย?"

"พี่บอกตัวเองเถอะค่ะ" เจ้าหญิงน้ำแข็งดุ "ได้ข่าวว่าพ่อพี่ไปประกันตัวพี่มาเมื่อคืนไม่ใช่เหรอ? แทนที่พี่จะเก็บเนื้อเก็บตัวเคลียร์คดีตัวเอง แต่ยังมีหน้ามาง้อมาตื้อพลอย พี่เป็นคนยังไงคะ ถามจริง ๆ เถอะ"

พอเห็นหมอพลอยเริ่มต่อต้านแบบนั้น เจ้าบอยก็เลยต้องงัดท่าไม้ตายออกมา ด้วยการใช้อำนาจของพ่อมาข่มขู่ ถึงไม่อยากทำก็ต้องทำ เพราะหมอพลอยคนนี้ดื้อด้านเหลือเกิน

"พูดกับพี่ให้ดีหน่อยนะพลอย" ภูวนาทเริ่มดุใส่ "อย่าลืมนะว่าครอบครัวพลอยต้องให้พี่..."

"จะทวงบุญคุณอะไรนักหนา?" เจ้าหญิงน้ำแข็งเริ่มเดือด เกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่ก็ไม่เคยเจอผู้ชายตอแยและดื้อด้านอะไรแบบนี้มาก่อนเลย "พี่บอย ถามจริง ๆ เถอะค่ะ พี่ยังเป็นลูกผู้ชายอยู่หรือเปล่า ถึงมาข่มเหงผู้หญิงเนี่ย แล้วก็เลิกได้แล้วไอ้นิสัยข่มขู่เนี่ย พลอยบอกพี่แล้วไงว่าให้เลิกทำนิสัยแบบนี้ พลอยไม่ใช่คนยอมให้ใครมารังแกอยู่ฝ่ายเดียวนะคะ คิดผิดคิดใหม่ได้ค่ะ ขอเตือน"

"แล้วจะให้พี่ทำยังไงละครับพลอย..." ภูวนาทเริ่มตัดพ้อ ไม่ว่าจะทำไรก็เหมือนจะผิดตลอดในสายตาของพลอยพรรณ "บอกพี่มาเถอะ พี่ต้องทำยังไงพลอยถึงจะใจอ่อนรับรักพี่สักที"

"ถอนหมั้น..." พลอยพรรณตอบอย่างแข็งกร้าว "แล้วก็ไปหาผู้หญิงคนอื่นเถอะค่ะพี่บอย พี่ไม่ได้ใกล้เคียงกับผู้ชายในสเป็คของพลอยเลยแม้แต่น้อย เข้าใจตรงกันนะคะ พลอยขอตัว"

"พลอย!!! อย่าพึ่งไปซิครับ คุยกันก่อน!!!" ไอ้บอยยังไม่เลิกรา ดึงแขนพลอยพรรณจนฝ่ายหญิงร้องด้วยความเจ็บปวด

"โอ้ย!!! เป็นบ้าอะไรอีกเนี่ย!!! ปล่อย!!!" พลอยพรรณร้องด้วยความตกใจ ท่ามกลางสายตาของนักศึกษาพยาบาลหนุ่มสาวที่แอบดูอยู่ห่าง ๆ "ปล่อยนะพี่บอย!! คนอื่นเค้ามองอยู่!!! ปล่อย!!!"

"ไม่ปล่อย!!! จนกว่าเราจะคุยกันรู้เรื่อง!!!" ไอ้บอยยืนยันหนักแน่น

พอเห็นท่าไม่ดี ลุงพลที่แอบดูอยู่ก็ทนไม่ไหว เลยต้องเข้าไปช่วยหมอพลอยเมียรักของตัวเอง

"คุณ!!! คุณทำอะไรน่ะ!!" ลุงพลชี้หน้าไอ้บอย หนุ่มไฮโซลูกแหง่ไม่เอาไหนที่กล้ามาข่มเหงน้ำใจเมียหมอยอดดวงใจของมัน "ที่นี่มันสถานที่ราชการนะ ผู้หญิงเค้าไม่เต็มใจจะคุยด้วย ก็หัดรู้จักความเป็นสุภาพบุรุษหน่อยเถอะ!!!"

"พี่บอย!! พี่ทำอะไรของพี่เนี่ย!!!" ลูกขวัญ ภาสินี นักเรียนคอนแวนต์ที่มาอุดหนุนร้านน้ำเต้าหู้ของลุงพล ที่วันนี้เธอมาทำธุระเรื่องเรียนต่อที่วิทยาลัยพยาบาลด้วยมาเห็นเข้า ก็เลยรีบวิ่งเข้าไปห้ามศึกทันที "พี่บอย!!! หยุด!!! อายเค้า!!!"

ลุงพลถึงกับแปลใจไม่น้อย ไม่คิดว่านักเรียนคอนแวนต์ตัวน้อยที่มาอุดหนุนร้านน้ำเต้าหู้ของมันเมื่อช่วงเที่ยงเป็นน้องสาวของไอ้หนุ่มลูกแแหง่คนนี้ แล้วทีนี้พอเห็นว่าจนมุม ไอ้บอยก็เลยต้องปล่อยมือ แล้วเดินหน้ามุ่ยออกมา ก่อนที่จะกลับไปขึ้นรถ ภูวนาทชี้หน้าลุงพลอย่างเอาเรื่อง

"มึงอีกแล้วนะไอ้แก่ เดี๋ยวมึงเจอกู!!" ไอ้บอยชี้หน้าลุงพลอย่างเดือดดาล "ลูกขวัญ!!! กลับ!!!"

"พี่บอย!!! พี่ใจเย็น ๆ หน่อยซิคะ!!!" ลูกขวัญที่มีสติสตังดีกว่าพี่ชายดุใส่ "ขอโทษนะคะพี่พลอย ขวัญขอโทษ!!"

"พร้อมเมื่อไรก็บอก" เพราะความโกรธที่เห็นหมอพลอยโดนรังแก และอาจเป็นเพราะศักดิ์ศรีความเป็นทหารเก่า ก็เลยทำให้ลุงพลทำเก๋าโดยไม่เจียมสังขาร แต่สิ่งหนึ่งที่ลุงพลไม่คาดคิดก็คือ

"ลุงพล..." หมอพลอยยิ้มให้ลุงพลที่มาช่วยเธอเอาไว้ในนาทีคับขัน "ขอบคุณนะคะ"

แค่ได้เห็นรอยยิ้มหวาน ๆ ของหมอพลอย ก็ทำเอาลุงพลใจชื้นขึ้นมาแล้ว ลุงพลเลยตัดสินใจเดินเข้าไปหาหมอพลอยเพื่อสอบถามข้อมูล แต่อยู่ดี ๆ ก็เกิดหน้ามืดตาลายคล้ายจะเป็นลม จนเป็นฝ่ายหมอพลอยที่ต้องเข้ามาช่วยพยุงตัวลุงพล

"ลุงพล!!!" หมอพลอยเขย่าตัวลุงพลด้วยความเป็นห่วง "ช่วยด้วย!!! ลุงพลเป็นลม ใครก็ด้วยช่วยพยุงลุงพลไปที่ห้องพยาบาลหน่อย เร็ว!!"

แล้วสติสัมปชัญญะของลุงพลก็ค่อย ๆ เลือนหายไป พร้อมกับใบหน้าของหมอพลอย และใบหน้าของยามที่เข้ามาช่วยพยุงแกขึ้นมาจนพื้นคอนกรีต

############################



"โอ้ยยย...ที่นี่ที่ไหนเนี่ย?" ชุมพลลืมตาตืนขึ้นมา ก็พบว่าตัวเองถูกจับแต่งตัวด้วยชุดคนไข้สีเขียวอ่อน หันไปทางซ้ายทางขวาก็พบว่าตัวเองนอนอยู่ในวอร์ดคนไข้ที่มีแต่เตียงเปล่ายาวสุดลูกหูลูกตา "เฮ้ย!!!!! อะไรวะเนี่ย!!!!"

"สวัสดี..." เสียงทุ้มทรงพลังดังขึ้น ตาเฒ่าหื่นเลยหันกลับไป ก็พบว่านั่นคือองค์ตุลาการสวรรค์ แต่ที่น่าแปลกใจก็คือ ท่านเทพผู้ยิ่งใหญ่บนแดนสวรรค์อยู่ในชุดเครื่องแบบคุณหมอสีขาว สวมแว่นขอบกลมเหมือนทหารญี่ปุ่นสมัยสงครามโลก



"ท่านท้าว?" ลุงพลร่นคิ้วใส่องค์ตุลาการสวรรค์ "ท่านทำอะไรของท่านเนี่ย?"

"ชื่อนายชุมพล อายุย่าง 61 ปี สุขภาพแข็งแรง...." องค์ตุลาการสวรรค์เขียนใบรายงานบนฝ่ามือ "แต่ช่วงนี้ร่างกายอ่อนแอ อาจจะเกิดจากการโหมงานหนัก หรือเปล่านะ แต่ที่แน่ ๆ คือ คนไข้มีความต้องการทางเพศสูง..."

"ท่านท้าว? ท่านพูดอะไรของท่านเนี่ย?" มนุษย์ลุงสงสัยหนัก "ท่านคิดจะทำอะไรของท่านเนี่ย?"

"จำที่ข้าบอกได้ไหม? ว่าข้าได้มอบพลังวิเศษและเผยเคล็ดลับให้ท่าน ข้าว่าท่านได้ใช้พลังนั้นแบบไม่บันยะบันยังเลย" องค์ตุลาการยิ้มอ่อนใส่ลุงพลผู้เคยเป็นจอมทัพสวรรค์เมื่ออดีตชาติ "เป็นเครื่องพิสูจน์ได้เลยว่าในจิตใจของท่านนั้นเต็มไปด้วยกิเลส ตัณหา และราคะ อย่างแท้จริง"

"ท่านอย่ามาโวหารหรือเล่นลิ้นอะไรกับคนอย่างผมเลยครับ" ลุงพลถอนหายใจยาว "ท่านจะเอายังไงกับผมก็ว่ามาเถอะ"

"แหม...หยอกนิดหยอกหน่อยไม่ได้นะท่านท้าวชุมพล" องค์ตุลาการสรรค์ปิดบันทึกรายวัน "ข้าก็แค่อยากมาเตือนท่านสักหน่อย พักหลังมาเนี่ยข้าชักรู้สึกว่าท่านจะเสวยสุขกับเหล่าบรรดาลูกสาวของข้ามากเกินไปแล้ว ท่านใช้กิเลสและกามราคะอันหนักหนาของท่านแปดเปื้อนลูกสาวของข้าทีละคน ทีละคน จนพวกนางหลงรักท่านหัวปักหัวปำเลยหนา"

"ท่านเป็นเทพที่เซ้าซี้จังเลยนะ..." ชุมพลเริ่มหงุดหงิด "ท่านมีอะไรจะบอกผมอีกไหม?"

"ข้าแค่อยากบอกว่าถึงแม้ว่าท่านจะได้รับพลังวิเศษ แต่กายเนื้อของท่านนั้นมีข้อจำกัด นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ทำให้ท่านเป็นลมหมดสติ"

"แล้วจะมีทางแก้ไหมครับ?" ชุมพลถาม

"ท่านก็ต้องเว้นระยะจากการร่วมรักกับเหล่าบรรดาลูกสาวของข้าบ้าง" องค์ตุลาการสวรรค์ตอบ "ข้าเฝ้าดูท่านบนสวรรค์ นั่งคำนวณตามปฏิทินและวันเวลาของโลกมนุษย์ ข้ารู้สึกว่าท่านแทบไม่ว่างเว้นจากเกมกามเลยแม้แต่น้อย"

พอได้ยินแบบนั้น ก็ทำเอาตาเฒ่าหื่นถึงกับยิ้มด้วยความเขิน

"ก็ลูกสาวท่านแต่ละคนสวย  ๆ น่ารักกันทั้งนั้น เป็นใครจะอดใจไหวละครับ" มนุษย์ลุงสารภาพ

"แน่นอน พวกนางคือแก้วตาดวงใจของข้า พวกนางคือนางฟ้านางสวรรค์" องค์ตุลาการสวรรค์ตอบ "เอาเป็นว่าข้าไม่มีอะไรจะพูดแล้ว ดูแลสุขภาพบ้างนะท่านท้าว เวลาลูกสาวข้าคนไหนมีความต้องการ ท่านปฏิเสธบ้างก็ได้นะ เพราะหนทางของท่านนั้นยังอีกยาวไกล ถนอมร่างกายหน่อยก็ดี"

แล้วองค์ตุลาการสวรรค์ก็เดินออกจากวอร์ดคนไข้ ปล่อยให้ลุงพลนอนหลับพักผ่อนอยู่ตัวคนเดียวในห้อง ตกลงนี่คือความจริงหรือความฝันกันแน่เนี่ย สุดท้าย พอคิดอะไรไม่ออก ลุงพลก็เลยหลับตานอนหลับมันซะดื้อ ๆ เลย

......................

"ลุงพล...ลุงพล...เป็นยังไงบ้าง?" เสียงหวาน ๆ ที่คุ้นเคยดังขึ้นมา จนทำให้ลุงพลต้องลืมตาตื่น แล้วก็พบว่านั่นคือน้ำเสียงของหมอพลอยคนสวยนั่นเอง

"หมอพลอยเหรอครับ?" ลุงพลพยายามเหลือบมองซ้ายขวา ก็พบว่าตัวเองนอนอยู่ในห้องพยาบาลของหมอพลอย "ที่นี่ห้องพยาบาลใช่ไหมเนี่ย?"

"ใช่..." เจ้าหญิงน้ำแข็งตอบ "ถามอะไรแปลก ๆ คิดว่าหมอจะพาลุงไปไหน?"

พอได้ยินคำพูดแบบนั้น ก็เลยทำให้ลุงพลเผลอยิ้มไม่ได้ ทำเอาหมอพลอยค้อนใส่หน้าแดง เพราะคิดว่าลุงพละกำลังคิดอะไรทะลึ่ง ๆ อยู่

"นี่ลุง!!! แก่แล้วก็รู้จักปลง ๆ บ้างเหอะ!!! ในหัวคิดแต่เรื่องลามกอยู่ใช่ไหม!!!" พลอยพรรณค้อนใส่ลุงพล

"ผมยังไม่ได้พูด ไม่ได้คิดอะไรเลยนะครับ" ลุงพลตอบ "หมอพูดเองเออเองหมดเลยนะครับ"



"เห๊อะ..." หมอพลอยเหมือนหมั่นไส้ลุงพลไม่น้อย ก่อนรวบรวมสติอ่านสรุปผลการตรวจร่างกายให้ลุงพลฟัง "หมอตรวจร่างกายลุงพลแล้วนะคะ สงสัยว่าลุงคงจะทำงานหนักไป ร่างกายเลยอ่อนเพลีย หมอก็เลยทำเรื่องให้ลุงนอนพักที่นี่ถึงตอนเย็น ถ้าขับรกลับบ้านไม่ไหว เดี๋ยวหมอจะทำเรื่องให้ลุงไปนอนที่วอร์ดหอพักคนไข้แทนนะคะ"

"ไม่เอาครับ" ลุงพลตอบพร้อมกับนัยน์ตาแฝงเลศนัยน์ "ผมอยากนอนห้องคุณหมอมากกว่า"

"ลุง....." หมอพลอยค้อนใส่ลุงพลหนักมาก หน้านิ่ง ๆ ของคุณหมอสาวแดงก่ำด้วยความเขินอาย แทนที่ลุงพลจะรู้สึกกลัว แต่กลับรู้สึกว่าเวลาหมอพลอยโกรธแล้วดูน่ารักน่าแกล้งดีเหมือนกัน "นี่มันสถานที่ราชการนะ จะพูดจาอะไร ระวังปากไว้หน่อย คิดถึงสถานะของหมอหน่อย"

"ผมก็แค่ดีใจที่ได้เจอหน้าหมอแหละครับ" ลุงพลปากหวานใส่เมียหมอคนสวย "คิดถึงหมอเลยเหลือเกิน ยอดดวงใจของไอ้พล"

"เหรอ?" พลอยพรรณแสยะยิ้ม "ลุงคิดว่ามุกจีบสาวเลี่ยน ๆ ตกยุคแบบนี้จะใช่กับหมอได้จริง ๆ งั้นเหรอ?"

"โถ...หมอพลอยครับ" ลุงพลตัดพ้อ "ผมมันคนแก่ ความรู้น้อยจบแค่ ม.6 จะไปเทียบอะไรกับคุณหมอที่จบจากเมืองนอกเมืองนาได้ละครับ ทุกอย่าง ทุกคำที่คนอย่างผมพูดไป เพราะผมรักหมอนะครับ"

"เดี๋ยวนี้แทนสรรพนามตัวเองว่าผมแทนลุงแล้วเหรอ?" หมอพลอยย้อนถาม "รู้สึกว่าลุงพยายามทำตัวใกล้ชิดสนิทสนมกับหมอมากเกินไปหรือเปล่าคะ? หมออายุเท่าไร ลุงอายุตั้งเท่าไร พูดแทนตัวเองเหมือนเรา..."

"เหมือนเราเป็นผัวเมียกันใช่ไหมครับ?" ลุงพลตอบ ทำเอาหมอพลอยถึงกับถอนหายใจ

"ลุงพล...หมอไม่ใช่ผู้หญิงแบบที่ลุงพลคิดนะคะ" พลอยพรรณถอนหายใจ "ถ้าคิดจะเอาชนะใจหมอให้ได้ อย่ามาใช้คารมณ์เลี่ยน ๆ เสี่ยว ๆ แบบนี้กับหมอ มันใช้ไม่ได้ผล"

พอได้ยินแบบนั้น ก็ทำเอาลุงพลถึงกับไปไม่เป็น ไม่คิดไม่ฝันมาก่อนเลยว่า คารมณ์จีบหญิงของตัวเองจะถูกคนอย่างหมอพลอยมองทะลุปรุโปร่งอย่างง่ายดาย

"แล้วจะให้ลุงทำยังไงละครับคุณหมอ?" ลุงพลถามซื่อ ๆ "ว่าแต่ ไอ้ผู้ชายที่เข้ามาวุ่นวายกับหมอเมื่อตอนบ่ายเนี่ย มันไม่ได้ทำร้ายอะไรหมอนะครับ"

"ก็แค่ผู้ชายเซ้าซี้ งี่เง่า ดีแต่ใช้อำนาจข่มผู้หญิงเท่านั้นแหละ" หมอพลอยตอบ "แต่ขอบคุณนะคะลุงพล ที่ช่วยหมอเอาไว้ เห็นเจ้าชู้กำมะลอแบบนี้ แต่ลุงก็เป็นสุภาพบุรุษคนหนึ่งเลยนะ"

"ทั้งหมดก็เพราะ..." เหมือนหมอพลอยจะรู้ทัน ลุงพลก็เลยถูกดักคอเอาไว้

"ก็บอกแล้วไง เลิกใช้คำหวาน ๆ เลี่ยน ๆ กับหมอ" พลอยพรรณเตือน "พูดแบบผู้ใหญ่คุยกัน ถ้าคิดจะเอาชนะใจหมอ อย่าทำตัวเป็นเฒ่าทารกชีกอ หมอไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่น เข้าใจใหม่นะคะลุงพล"

"ลุงขอโทษ...ลุงแค่ลืมตัว" ลุงพลทำหนาจ๋อย เหมือนเด็กโดนผู้ใหญ่ดุ ส่วนพลอยพรรณก็ยิ้มอ่อนด้วยความภูมิใจ ที่สามารถข่มให้คนอย่างลุงพลต้องหงอได้

"นี่ก็จะห้าโมงเย็นแล้ว ลุงก็นอนพักไปก่อนแล้วกัน เดี๋ยวหกโมงเย็นค่อยว่ากันอีกที ว่าจะกลับไปนอนพักที่บ้านหรือไปนอนที่วอร์ดคนไข้" หมอพลอยสรุป "มีอะไรก็กดกริ่งเรียกนะคะ หมอขอตัวไปทำงานต่อก่อนแล้วกัน"

ว่าแล้วพลอยพรรณก็หันหลังกลับไป ส่วนตาเฒ่าหื่นก็เหลือบมองแผ่นหลังและบั้นท้ายของหมอพลอย ที่แม้จะมีชุดกาวน์สีขาวปิดเอาไว้ แต่ก็ไม่อาจทำให้ตาเฒ่าหื่นลืมความทรงจำที่ได้เคยร่วมรักกับหมอพลอยเมื่อหลายวันก่อนได้เลย รสรักครั้งนั้นยังตราตรึง

พอคิดแบบนี้ ท่อนเนื้อขนาด 8.5 นิ้ว ก็ผงาด แม้องค์ตุลาการสวรรค์จะเตือนแล้ว แต่ให้ทำยังไงได้ล่ะ ก็ลูกสาวของท่านแต่ละองค์ล้วนงดงามทั้งนั้น

......................

"หนูไม่เข้าใจพี่บอยเลย!!!" ลูกขวัญที่นั่งอยู่เบาะหน้ารถสปอร์ตของภูวนาทกอดอกบ่นพี่ชายอย่างหัวเสีย "พี่บอยของหนูเป็นคาสโนว่า มีผู้หญิงมากมายมาเสนอตัวให้พี่ถึงที่ หนูคิดว่าพี่น่าจะรู้วิธีเอาชนะใจผู้หญิง แต่กับหมอพลอย พี่เหมือนคนซื่อบื้อยังไงยังงั้นเลยนะคะ!!!"

"ก็ให้พี่ทำยังไงล่ะ..." ภูวนาทตัดพ้อ มือก็วางบนพวงมาลัยรถที่จอดนิ่งกลางสีแยกใจกลางกรุงเทพ "หมอพลอยเหมือนผู้หญิงคนอื่นซะที่ไหน?"

"ก็หนูเคยบอกแล้ว..." ภาสินีบ่น "ผู้หญิงแบบพี่พลอยไม่ใช่ผู้หญิงที่สวย นมใหญ่ ไร้สมอง แบบที่พี่เคยเจอนะคะ หมอพลอยเป็นผู้หญิงที่ฉลาด ฉลาดมากด้วย ฉลาดกว่าคนอย่างพี่!!! พี่ไปวางอำนาจใส่แบบนั้น คิดว่าผู้หญิงแบบหมอพลอยจะใจอ่อนเหรอคะ?"

"แล้วให้พี่ทำยังไงล่ะ? เอาใจก็แล้ว ซื้อของให้ก็แล้ว พาไปเลี้ยงข้าวก็แล้ว พูดจาดี ๆ ก็แล้ว แต่หมอพลอยก็ไม่ยอมใจอ่อนกับพี่เลย" ภูวนาทตัดพ้อ "พี่จนปัญญาจริง ๆ แล้วขวัญ"

"เห้อ...เซ็ง" ลูกขวัญถอนหายใจยาว "มีพี่ชายไม่ได้เรื่อง"

"นี่เราเป็นพวกเดียวกับพี่หรือเปล่าเนี่ย?" ภูวนาทค้อนใส่น้องสาวขี้บ่น "แทนที่จะให้กำลังใจ กลับมาซ้ำเติมกัน แบบนี้ใช่เหรอ?"

"แล้วเนี่ย...พี่ไปก่อเรื่องอะไรไว้คะ?" ลูกขวัญเลื่อนหน้าจอสมาร์ทโฟน โชว์ข่าวฉาวของภูวนาท "พี่ไปทำเรื่องอะไรไว้เนี่ย!!!! พี่รู้ไหมว่าเพื่อน ๆ ที่โรงเรียนขวัญอ่ะมองขวัญด้วยสายตาแปลก ๆ กันหมด!!!"



"พี่ขอโทษ!!!!" หนุ่มบอยตอบแบบขอไปที "ก็แค่ทำธุรกิจ แล้วเกิดเข้าใจผิดกัน ก็เลยเป็นเรื่องใหญ่ แต่เรื่องนี้พี่ไม่เกี่ยวจริง ๆ นะ!!!!"

"เห้อ..." ลูกขวัญถอนหายใจยาว "อันนั้นขวัญไม่อยากจะออกความเห็น มันเรื่งส่วนตัวพี่ ส่วนเรื่องหมอพลอย หนูว่าพี่แห้วแล้วล่ะ..."

"อย่าพูดแบบนั้นซิขวัญ" เจ้าบอยตอบ ขณะกำลังเลี้ยวรถเข้าถนนหลักเพื่อกลับบ้าน

"พี่บอย จากสายตาและสิ่งที่ขวัญได้ยินวันนี้" ลูกขวัญร่นคิ้วใส่พี่ชาย "หนูบอกได้เลยนะคะว่า พี่หมดสิทธิ์แล้ว พี่พลอยไม่มีทางรักคนอย่างพี่ได้ลงแน่ค่ะ!!!"

สุดท้ายบรรยากาศของสองพี่น้องก็คุกกรุ่น ต่างฝ่ายต่างเงียบใส่กัน ภูวนาทเองก็หัวเสียไม่น้อย ไหนจะมาเจอคดี ไหนจะโดนหมอพลอยปฏิเสธรัก ส่วนลูกขวัญก็เสียความรู้สึกไม่ต่างกัน กับความห่วยแตกของพี่ชาย ไหนจะเรื่องที่อาจมองหน้าหมอพลอยไม่ติดในอนาคตอีก

ส่วนภูวนาท ตอนนี้เรียกได้ว่าชายหนุ่มแค้นตาเฒ่าคนนั้นมาก มือของคาสโนว่าตกอับกำพวงมาลัยรถแน่น เดี๋ยวมึงได้เจอกูแน่ ไอ้ชุมพล!!!

......................

ลุงพลเผลอหลับจนถึงช่วงหกโมงเย็น แกเผลอลืมตาตื่นเมื่อได้ยินเสียงพี่เปิ้ลเปิดประตูกลับบ้าน ด้วยความอยากลองอยากรู้ ก็เลยแกล้งนอนหลับเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ด้วยความคิดว่าเดี๋ยวหมอพลอยก็คงเข้ามาหา

แต่จนแล้วจนรอด ก็ไม่มีวีแวว ลุงพลเหลือบมองนาฬิกาแขวน ก็พบว่าตอนนี้เป็นเวลาเกือบหกโมงครึ่งแล้ว ตาเฒ่าหื่นเหลือบมองกระจกฝ้าประตูด้านนอก ก็ยังเห็นแสงไฟหน้าห้องหมอพลอยเปิดอยู่ จนกระทั่ง....

"หมอพลอย..." ลุงพลเอ่ยชื่อเรียกนางในฝันของตน

"หมดเวลาราชการแล้วค่ะลุงพล" หมอพลอยตอบด้วยใบหน้าสงบนิ่ง "ตกลงจะเอายังไงคะ จะกลับไปนอนที่บ้าน หรือว่าไปนอนพักที่วอร์ดคนไข้"

"ลุงอยากอยู่กับหมอครับ" ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้ตาเฒ่าพูดแบบนั้น แต่หมอพลอยก็ไม่ได้มีท่าทีอะไร ก่อนเดินเข้ามาใกล้เตียงของลุงพล ก่อนที่เจ้าหญิงน้ำแข็งจะทำในสิ่งที่ลุงพลเองก็ไม่ได้คาดคิดมาก่อน

"นี่คือรางวัลสำหรับลุงพลค่ะ ที่ช่วยหมอเมื่อตอนบ่าย" พลอยพรรณโน้มตัวหอมแก้มลุงพลฟอดใหญ่ ทำเอาหัวใจของตาเฒ่าหื่นเต้นไม่เป็นจังหวะ เพราะไม่คิดว่าหมอพลอยจะทำแบบนี้

"หมอพลอย?" ลุงพลตาค้าง พร้อมกับรอยยิ้มแห่งความดีใจ "นี่มันอะไรครับเนี่ย?"

"ก็รางวัลไง? ทำดีก็ต้องมีรางวัลให้ จริงไหมคะ?" รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของพลอยพรรณ "หมดเวลาราชการแล้ว หมอขี้เกียจวางฟอร์มบ้าบออะไรอีกแล้ว"

"หมอพลอย..." ลุงพลยิ้มหวานให้หมอพลอย ไม่คิดไม่ฝันเลยว่าหมอพลอยจะมาอารมณ์นี้

"จะเรียกชื่อหมอทำไมคะ?" พลอยพรรณยิ้มหวาน "ตกใจเหรอ?"

"เปล่าครับ..." ลุงพลพยายามลุกขึ้น โดยมีหมอพลอยช่วยประคองเอาไว้

"ลุงพล ลุงรู้ตัวไหมว่าลุงทำอะไรลงไป" พลอยพรรณทำหน้าซีเรียส "ลุงกำลังสร้างปัญหาให้ตัวเองอยู่นะคะ พี่บอยน่ะเป็นลูกชายของนายหัวภูชิตนักการเมืองใหญ่ของประเทศ จากนี้ไปลุงต้องระมัดระวังตัวให้มากนะคะ"

"ลุงก็ไม่อยากจะยุ่งหรอก แต่ลุงทนไม่ไหว ที่เห็นหมอถูกผู้ชายแบบนั้นรังแก" ลุงพลกุมมือหมอพลอย พอเห็นฝ่ายหญิงไม่ถือตัว ก็เลยถือวิสาสะจูบมือของหมอพลอยด้วยความรักใคร่

"รู้ว่าหมอรัก ก็เลยเอาใหญ่เลยนะคะ" หมอพลอยเริ่มเปิดเปลือยความรู้สึกของตัวเองออกมา "จากนี้ไปก็ต้องระมัดระวังตัวหน่อยนะคะลุงพล"



"ไอ้พลคนนี้ไม่เคยกลัวตาย เพื่อคนที่มันรัก" ลุงพลเริ่มออดอ้อนเมียรัก แล้วก็ซุกไซ้ซอกคอของพลอยพรรณ เพื่อยืนยันถึงความหนักแน่นถึงความรักที่คนอย่างมันมีให้หมอพลอย "เมียรักของลุง"

"ไม่เอาซิคะลุง!!!" พลอยพรรณประท้วง "ไม่ทำตรงนี้"

พอได้ยินคำว่า 'ไม่ทำตรงนี้' ก็ทำให้ลุงพลรู้ว่าหมอพลอยนั้นมีความต้องการเหมือนกัน สุดท้าย หมอพลอยก็เลยจูงมือลุงพลออกจากห้องนอนแล้วเดินออกมา ก่อนทำการล็อคประตูทางเข้า ปิดไฟ แล้วหันกลับมาจูงมือลุงพลเข้าไปในห้องทำงานของตัวเอง

ลุงพลรับรู้โดยสัญชาตญาณทันทีว่า หมอพลอยต้องการร่วมรักกับมันในห้องทำงานของตัวเอง

หมอพลอยเดินจูงมือพาลุงพลเข้าไปในห้องทำงาน ตอนนี้แถวนั้นไม่มีผู้คนอีกแล้ว เรียกได้ว่าทางสะดวก ลุงพลเดินเข้ามาภายในห้องทำงานของหมอพลอย ก่อนทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟารับแขก แล้วหันไปมองหมอพลอยที่กำลังล็อคประตูห้องทำงานของตัวเองอีกชั้นเพื่อป้องกันไม่ให้ใครเข้ามาได้

พลอยพรรณแนบกับประตูห้องทำงาน ยิ้มหวานให้ลุงพล ก่อนถอดเสื้อกาวน์ของตัวเองแขวนไว้ที่ราว แล้วเดินเข้ามาใกล้ลุงพลที่นั่งอยู่บนโซฟา

"แปลกใจเหรอคะ?" พลอยพรรณทิ้งตัวนักตักคนขายน้ำเต้าหู้ แล้วคล้องคอมองตาลุงพลราวกับว่าต้องการสำรวจไปถึงเบื้องลึกของจิตใจ "นึกว่าลุงจะคุ้นเคยแล้วซะอีก"

"ก็นิดหน่อยครับ..." ลุงพลสารภาพตามตรง "หมอพลอยเป็นผู้หญิงที่คาดเดาอะไรได้ยาก ไม่รู้เป็นเพราะลุงโง่เกินไปหรือเปล่า ก็เลย..."



แล้วพลอยพรรณก็ใช้นิ้วปิดปากของลุงพล นัยน์ตาของเจ้าหญิงน้ำแข็งนั้นแฝงไปด้วยอารมณ์และความรู้สึก ลมหายใจของพลอยพรรณนั้นร้อนผ่าว จนลุงพลสัมผัสได้

"รู้ตัวไหมคะ ว่าหมอต้องพยายามฝืนใจตัวเองแค่ไหนเวลาอยู่กับลุง" พลอยพรรณตัดพ้อ "ชีวิตของหมอ หมอไม่เคยงอนง้อผู้ชายคนไหนมาก่อนในชีวิต แม้กระทั่งพี่กร ที่ตามจีบพลอยมาสิบกว่าปี แต่ทำไมนะ ทำไมพลอยถึงต้องมาหลงรักคนอย่างลุงพลด้วย บางครั้งหมอก็คิดนะคะ ว่าลุงมีอะไรแตกต่างจากผู้ชายคนอื่น"

"เพราะพรหมลิขิตไงครับ" ลุงพลตอบพร้อมกับรอยยิ้ม "ไม่แน่ว่าชาติที่แล้วเราอาจทำบุญร่วมกันมาก็ได้"

จะตอบไปว่าอดีตชาติตัวเองเคยเป็นเทวดา ส่วนหมอพลอยเป็นนางฟ้านางสวรรค์ ก็กลัวจะโดนด่าหาว่าบ้า ลุงพลก็เลยแถไปตามเรื่อง

 

ว่าแล้วคุณหมอสาวและตาเฒ่าคนขายน้ำเต้าหู้ก็ประกบปากแลกลิ้นกัน เรียกได้ว่าหัวโขนบ้าบออะไรทิ้งไปก่อน ตอนนี้เรียกได้ว่าทำตามอารมณ์และความปรารถนาของตัวเองเพียงอย่างเดียว

พลอยพรรณและลุงพลประกบปากแลกลิ้นจนเกิดเสียงดังจ๊วบจ๊าบจนกลบเสียงแอร์ ในจังหวะพักยก พลอยพรรณมองหน้าลุงพลด้วยรอยยิ้มหวาน โดยที่ริมฝีปากของเธอมีสารคัดหลั่งไหลยืดออกมาเป็นสาย

"หวานเหลือเกิน" ลุงพลเอ่ยปาก

"อะไรหวานเหรอคะ?" หมอพลอยยิ้มแก้มแดงระเรือ

"หมอพลอยไงครับ เมียรักของไอ้พล" ว่าแล้วลุงพลก็ประกบปากแลกลิ้นกับหมอพลอยอีกรอบ คราวนี้มือของแกเริ่มซุกซนบีบคลึงหน้าอกหน้าใจของหมอพลอ

"อ๊า...ดีจังเลยค่ะ" พลอยพรรณหลับตาพริ้ม อ้าปากหวอ ด้วยความเพลิดเพลินในรสรักที่ลุงพลปรนเปรอให้

"หวานทั้งตัวเลยนะครับหมอ...ซูดดดด!!!" ลุงพลตวัดลิ้นเลียเชิงกรามของพลอยพรรณอย่างเอร็ดอร่อย ปลายลิ้นของแกรับรสหวานจากเครื่องแป้ง เครื่องสำอางและลิปสติกที่พลอยพรรณใช้



."ลุงพล...อืออออ...." พลอยพรรณครางกระเส่าด้วยความเสียวซ่าน จากการถูกลุงพลคนหื่นงับที่หู เจ้าหญิงน้ำแข็งกำลังละลายด้วยไฟรักที่ร้อนแรงของลุงพล "อืออ...."

ไม่เพียงแค่นั้น ลุงพลยังถือวิสาสะล้วงเข้าไปใต้กระโปรงของแพทย์หญิงคนสวย ก่อนสัมผัสได้ถึงความร้อนและชุ่มฉ่ำตรงเนื้อผ้าหว่างขาของพลอยพรรณ แต่ที่มันผิดปกติก็คือ ปลายนิ้วของแกสัมผัสได้ถึงของเหลว ที่น่าจะหลั่งออกมาจากโยนีของพลอยพรรณ

"นี่หมอช่วยตัวเองมาก่อนเหรอครับ?" ลุงพลเอ่ยปากถามไปตามตรง "อย่าบอกนะครับว่าก่อนเข้ามาหาลุง หมอช่วยตัวเองมาก่อน?"

"ก็อย่างที่ลุงคิดนั่นแหละค่ะ..." พลอยพรรณเอียงอายในท่าที "ทำหมอใจแตก ลุงพลนะลุงพล"

ว่าแล้วหมอพลอยก็ลุกขึ้น แล้วทำการปลดเปลื้องกระดุมเสื้อผ้าออก ทำเอาลุงพลถึงกับอึ้ง จริงอยู่ว่าแกเคยร่วมรักกับหมอพลอยมาแล้ว แต่พอเห็นกิริยาท่าทางแบบนี้ ก็ทำให้อดรู้สึกตื่นเต้นไม่ไหว

"ลุงพล...รู้ไหมว่าหลังจากวันนั้น ที่เรามีอะไรกันที่คอนโดของหมอ" เจ้าหญิงน้ำแข็งสารภาพความในใจ "หมอคิดว่าตัวเองกลายเป็นคนเซ็กส์จัด เพราะลุง หมอเลยต้องช่วยตัวเองเพื่อปลดเปลื้องความรู้สึกแบบนี้!!!"

"โถ...ยอดดวงใจของไอ้พล" ลุงพลยิ้มหวาน "ไม่เป็นไรนะครับ เดี๋ยวลุงจะสอนบทรักให้คุณหมอเองนะครับ เอาให้เต็มอิ่มเลย"

จะบอกว่าเย็ดหมอให้หนำใจก็ฟังดูหยาบคายไป สำหรับผู้หญิงสูงศักดิ์อย่างพลอยพรรณ ลุงพลก็เลยต้องเลี่ยงบาลีใช้คำสุภาพอ้อม ๆ แทน

เมื่อวานพึ่งจัดหนักน้องอุ๊มา วันนี้ลาภปากได้จัดหนักหมอพลอยในห้องทำงาน จะเรียกว่าคนมีกรรมหรือหำมีบุญดีเนี่ยกู ฮ่า.....


โปรดติดตามตอนต่อไป

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

ยังไงก็ยังเชื่อว่าตุลาการสวรรค์น่าจะยังมีอะไรปกปิดลุงพลไว้อีกแน่ ๆ แต่ลุงพลก็ไม่ยับยั้งตัวเองอยู่ดี 555 ยิ่งคุณหมอหายไปหลายตอนขณะนี้ถึงตายก็ยอม ลุงพลว่าไว้ แต่อย่าลืมน้อง ๆ คนอื่น ๆ อีกนะ ยังเหลืออีกตั้งเยอะ นึก นึก แล้วจะสงสารหรืออิจฉาแกดีนะเนี่ย...ช่วงนีัไรท์ก็รักษาตัวด้วยนะ...

เอาแล้วสิ่
หมอพลอยอ้อนขนาดนี้
ลุงจะเป็นอะไรไหมเนี่ย

อยู่ห้องพยาบาลแล้ว จัดเต็มเลยพี่ น่าจะมีเครื่องมือช่วยชีวิตเพียบ เห็นแววหื่นของหมอพลอยแล้ว ไม่แน่ใจว่ามีอะไรแอบแฝวรึเปล่า แต่ถ้าร้้อนแรงจริงครั้งนี้ลุงอาจต้องร้องขอชีวิตก็เป็นได้ครับ

หมอเหมือนคนที่โดนปลดปล่อยจากกรง ยังไงยั่งงั้นเลย พอหลุดออกมาได้ ปล่อยเนื้อปล่อยตัวเลย

หมอพลอยก็ยังมีความรู้สึกเหมือนภูเขาไฟรอวันปะทุ

เป็นคนดี จงทำดี แล้วจะได้ดี  เชื่อสิ  เรียนมา

คุณหมอเหมือนเครื่องยนต์ ที่โดนปลดล็อค ได้ม้าเพิ่มมาอีกฝูงใหญ่

หมอพลอยดูเหมือนเก็บกดมานาน สงสัยจะได้สมใจก็วันนี้แหละ

โห หมอพลอยมาแนวนี้เป็นผมผมรักตายเลย

อย่าบอกนะว่านี่เป็นแค่ความฝันของลุงเฉยๆ

ในที่สุดหมอพลอยก็พูดความรู้สึกภายในใจออกมา...สบายลุงพลเขาละ...กินง่ายขึ้นและตลอดไปอีกนาน

จัดเต็มเลยลุงตามใจหมอพลอยหน่อยอดมานาน

ดีใจที่ได้อ่านเร็วกว่าที่คิดนะครับ อยากให้เขียนถี่ๆหน่อยช่วงนี้ว่างงานไม่มีอะไรทำ 

ปล.ดีใจที่หมอพลอกลับมาแล้ว

หมอพลอยอ้อนอย่างงี้ต้องจัดหนักกับลุงพลเต็มที่เเน่ๆ