ถ้ารู้ว่าพลอยกำลังจัดกัยลุงพล กรจะว่าไงนะ

แบบนี้ลุงต้องขุดทองหมอพลอยแล้ว

หมอพลอย​ ก็ติดใจและชอบเข้าทางหลังบ้านเหมือนกัน

อิจฉาลุงพล

จัดไปให้ฟ้าเหลืองเลยลุงพล

ลุงพลเติมพลังแล้ว  ระทวยเป็นขี้ผึ้งเลยหมอ สู้ๆหน่อย

ตอนนี้สนุกมาก

หมอต้องจบด้วยขุดทอง

อิจฉาลุงพลจริงๆ

ยอมทุกอย่าง

 

พูดคุยก่อนอ่าน : กลับมาอย่างไวกับมหากาฬพี่พลและน้องพลอย อย่างที่ผมได้บอกไปว่านี่คือหนึ่งในมหากาฬที่หวาน ร้อนฉ่า ที่สุดอีกตอนที่ผมได้เคยเขียนไว้ และมันจะเป็นเช่นนั้นครับ

ใครกินทิชชู่ เอ้ย!!! ใครกินมื้อดึกก็อย่าลืมเตรียมทิชชู่ไว้หน่อยก็ดีนะครับ นี่คือหนึ่งในตอนที่ผมรู้สึกว่ายิ่งเขียน ยิ่งหื่น ยิ่งเร้าอารมณ์

และตบท้ายด้วยบทของกรวิทย์ กับจุดเปลี่ยนสำคัญในชีวิต ที่อาจทำให้หลาย ๆ คนปวดตับ (แต่ใครที่ติดตามงานของผมเรื่องนี้มาสักพัก คิดว่าตับน่าจะมีภูมิคุ้มกันไม่มากก็น้อยบ้างแล้วล่ะนะ)

###########################

"ลุงพล...อือออ....หมอ....อือออออ" พลอยพรรณเริ่มกระตุกตัวเกร็ง โถ่เอ้ยย ปากทำเป็นเก่ง แต่สุดท้ายพอเจอลุงพลเอาจริง ก็อ่อนระทวยคาลำควยแข็ง ๆ ของแก

"รอผัวด้วยซิจ๊ะเมียจ๋า...อูยยยย" ลุงพลเกร็งตัวกระเด้าหมอพลอยยิก ๆ ส่วนหมอพลอยที่นั่งคร่อมอยู่ก็เกร็งตัว จนเส้นเลือดขึ้นลำคอ

"อ๊า!!!!! ลุงพล!!!! อือออออ!!!!" หมอพลอยร้องเสียงหลง จนในที่สุด หญิงสาวก็ถึงจุดสุดยอดอย่างรุนแรง ไม่เพียงเท่านั้น "อ๊า!!!! คนบ้า!!!! ทำอะไรลงไปเนี่ย!!!!"

เพราะความเสียวเบอร์สุดที่ได้รับ เลยทำให้หมอพลอยน้ำแตกออกมาเป็นสายรดใส่หน้าท้องของลุงพล เป็นโอกาสที่ดีของตาเฒ่าหื่นที่จะได้เพิ่มพลัง แกเลยเอามือรองรับน้ำที่ถูกปล่อยออกมาจากถ้ำสาวของพลอยพรรณมาดื่มกิน

"นี่ลุง!!! ทำอะไรน่ะ!!! ทุเรศ!!! อย่านะลุง!!! มันกินไม่ได้!!" หมอพลอยรับไม่ได้กับภาพที่ตัวเองเห็น มันคือภาพที่ลุงพละกำลังดื่มของเหลวที่หลั่งออกมาจากโยนีของพลอยพรรณ แต่เหมือนยิ่งห้ามจะยิ่งยุ ลุงพลเลยถอนควยออกแล้วจับหมอพลอยนอนหงายยกล้อ ก่อนจัดการสั่งสอนด้วยลีลาบีเหินขั้นเทพที่ไม่เคยใช้กับใครมาก่อน "อ๊า!!!!"

"ขอลุงเติมพลังหน่อยนะจ๊ะเมียจ๋า..." ลุงพลยกหอยหมอพลอยทั้งซดทั้งเลีย ก่อนส่งนิ้วเข้าไปภายในถ้ำสาวแล้วงอเกี่ยวสร้างความกระสันต์เสียว จนหมอพลอยที่พึ่งถึงจุดสุดยอดกระตุกตัวเกร็ง

"ลุงพล!!! อึ๊ก!!!! อย่า!!! จะฆ่าหมอหรือไง!! หมอหายใจไม่ออก!!!" เจ้าหญิงน้ำแข็งผู้แสนเย็นชาในตอนนั้นได้ถูกไฟราคะที่ร้อนแรงของลุงพลแผดเผาจนกลายเป็นไอระเหยไปเสียแล้ว "อ๊า!!!!"

ลุงพลใช้มือเกี่ยวเบ็ดให้หมอพลอย จนมีเสียงเจ๊าะแจ๊ะดังขึ้น สลับกับการตวัดลิ้นเลียกลีบสาวคู่ขาวอมชมพู ลากยาววนเรื่อยไปจนถึงหูรูดสีน้ำตาลอ่อนที่ขมิบตอดรัดเป็นจังหวะ หวานเหลือเกินหมอพลอยของลุง หวานไปทั้งตัว

"อ๊า!!! ลุงพล!!! อย่าค่ะ!!" หมอพลอยครางเสียงหลง ก่อนที่ร่างของเธอจะกระตุกเกร็งอีกรอบแล้วหลั่งน้ำใส ๆ ออกมาจากถ้ำสาว ลุงพลรอจังหวะนี้มานานแล้ว แกอ้าปากดื่มด่ำกับน้ำหวานของหมอพลอยพร้อมกับกลืนกินมันเข้าไปอย่างเอร็ดอร่อย

ตอนนี้ลุงพลพาวเวอร์อัฟแล้ว ส่วนหมอพลอยน่ะเหรอ สงบนิ่งแอ่นก้นให้ลุงพลได้เห็นพื้นที่สงวนของสตรีเพศ หญิงสาวหมดเรี่ยวแรงที่จะต่อต้านอีกแล้ว

"โถ...หมดแรงซะแล้ว" ลุงพลค่อย ๆ วาง หมอพลอยลงบนโซฟา "ผัวยังไม่เสร็จก็หนีผัวไปขึ้นสวรรค์ซะแล้ว"

พลอยพรรณหลับตาพริ้มแก้มแดงระเรือ เธอไม่คิดว่าลุงพลจะหื่นโหดโรคจิตได้ถึงขนาดนี้ ทั้ง ๆ ที่ครั้งก่อนลุงพลออกจะหวานละมุนเวลาได้ร่วมรักกับเธอ แต่ทำไมคราวนี้ลุงพลถึงได้เหี้ยมโหดกว่าที่เคย

"ดูซิ หัวใจเต้นตุ๊บ ๆ เลยเนี่ย!!" ลุงพลเอาหูแนบหน้าอกเปลือยเปล่าของหมอพลอย

"ลุงเกือบฆ่าหมอนะรู้ไหม? แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก" หมอพลอยที่เริ่มฟื้นตัวตัดพ้อ "ผู้ชายบ้าอะไร ทำไมถึงได้หื่นขนาดนี้?"

"โถ...ผัวขอโทษ" ลุงพลใช้มือสางปอยผมที่ปิดหน้าหมอพลอย "ก็ผัวคิดถึงเมียมาตลอด เวลาเจอกันข้างนอกเมียก็ทำเย็นชาใส่ผัว แล้วไม่คิดเหรอว่าผัวก็น้อยใจเป็น คนแก่ขี้น้อยใจนะครับ"

"น่าจะปล่อยให้น้อยใจตายไปเลยก็ดี!!!" หมอพลอยหันหลังใส่ลุงพล

"โถ...ผัวขอโทษ" ชุมพลประคองร่างของหมอพลอยขึ้นมานั่งคู่ แล้วดึงมือมาหอมมาจูบเพื่อปลอบขวัญ "จากนี้ไปผัวจะไม่รุนแรงแล้ว ก็นึกว่าเมียจะชอบ"

"นี่ลุง มันก็ดีอยู่หรอก แต่ลุงทำแรงเกินไป" หมอพลอยค้อนใส่ "หมอจะสามสิบแล้วนะคะ"

"โถคนดี เมียยังเด็ก ยังสาวยังสวย แต่ผัวปีนี้ 61 นะจ๊ะ" ตาเฒ่าหื่นสวนกลับ

"ถามจริงเถอะ ลุงไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหนเยอะแยะคะเนี่ย?" หมอพลอยถาม เธอรู้สึกว่าสมรรถภาพร่างกายของลุงพลมันโอเวอร์เกินคนรุ่นราวคราวเดียวกัน เธอพิจารณะตามหลักสรีรวิทยา มวลกล้ามเนื้อ เธอคิดว่าลุงพลดูเหมือนคนอายุห้าสิบต้น ๆ แน่นอน ลุงพลดูแลตัวเองดี เพียงแต่เรี่ยวแรงมหาศาลนี้มันยังไง พวกผู้ชายเวลายิ่งหื่น ยิ่งมีพลังมากงั้นเหรอ?

"ทั้งหมดเพราะหมอพลอยน่ารักไงครับ" ลุงพลสารภาพ พลางเอามือหมอพลอยมากุมหัวรบนิวเคลียร์รัสเซียขนาด 8.5 นิ้ว ที่ยังผงาดท้าทายอยู่อย่างนั้น "ดูซิ คว...เอ้ย!!!! จู๋ผัวแข็งใหญ่แล้ว เพราะเมียน่ารักไงครับ"

"ลุงนี่ตลกอ่ะ..." หมอพลอยอมยิ้มขำให้ลุงพล "เริ่มเข้าใจแล้วว่าทำไมเด็กพยาบาลถึงชอบลุงเยอะขนาดนี้"

"เรียกผัวซิจ๊ะเมียจ๋า" ลุงพลหอมแก้มเมียรัก "เรียกผัวนะ"

"เปลี่ยนใจแล้ว ไม่เรียก" พลอยพรรณแกล้งอำตาเฒ่าเล่น "ไม่เรียกแล้วจะทำไม?"

"เรียกพี่พลก็ได้" มนุษย์ลุงยื่นข้อเสนอ "เรียกพี่ว่าพี่พลนะครับน้องพลอย เมียรักของพี่"

พอได้ยินแบบนี้ ก็ทำเอาหมอพลอยยิ้มเขิน คารมณ์คมคายในการจีบสาวนี่เรียกได้ว่าพลิ้วซะหาตัวจับยาก

"อือ...ก็ได้" หมอพลอยพยักหน้า "พี่พล พอใจยัง"

"พอใจแล้วจ๊ะ" ลุงพลยิ้ม ก่อนก้มลงดูท่อนเนื้อของตัวเอง "ดูซิ มันยังแข็งอยู่เลย เดี๋ยวเมีย เอ้ย!!! น้องพลอยต้องช่วยพี่พลหน่อยนะ"

พลอยพรรณหัวเราะร่วนจนเห็นฟันขาว เธอเริ่มรู้สึกแล้วว่าลุงพลเป็นผู้ชายที่ซับซ้อนเข้าใจยาก แต่ก็มีเสน่ห์อย่างน่าประหลาด แบบที่พี่กร สุภาพบุรุษแสนดีไม่มีวันเทียบได้

มันคงจะจริงซินะ ที่เค้าว่ากันว่าผู้หญิงมักชอบคนดี รักคนเลว แต่งงานกับคนรวย แต่สำหรับพลอยพรรณแล้ว ใช่ เธอชอบคนดี แต่เธอไม่ได้รักคนเลว และไม่ก็ไม่ได้สนใจจะแต่งกับคนรวย เพราะเธอคิดเสมอว่าบ้านเธอก็รวยอยู่แล้ว เรื่องจับผู้ชายรวย ๆ ไม่ใช่ประเด็น

แต่เธอเพียงแค่อยากจะเจอผู้ชายสักคนที่ใช่ เป็นผู้ชายที่เคมีตรงกัน และดูเหมือนว่า ผู้ชายคนนั้นก็คือลุงพลนี่เอง

"ก็ได้...แต่ขอพลอยพักก่อนนะ" หมอพลอยยิ้ม "ลุงพล เอ้ย!!! พี่พลทำพลอยเกือบขาดใจตาย นิสัยไม่ดี!!!"

###########################

ลุงพลจับหมอพลอยหันหน้าเข้ามา พร้อมกับเชยคางด้วยปลายนิ้ว ลูบไล้แนวกรามที่สวยได้รูป หญิงสาวตรงหน้าช่างน่ารักราวกับนางฟ้านางสวรรค์ แน่นอน หากอ้างอิงจากความฝันแล้วไซร้ นี่คือชาติภพปัจจุบันของแม่หญิงพลอยพรรณราย บุตรสาวคนโตขององค์ตุลาการสวรรค์

หมอพลอยมีท่าทีเนียมอาย แม้เธอจะกล้าเปิดเปลือยความรู้สึกที่แท้จริงออกมา แต่ด้วยความเป็นหญิง เป็นกุลสตรีผู้เพียบพร้อม พอเจอสายตาเจ้าชู้ของลุงพลแบบนั้น ก็ทำเอาคุณหมอสาวอดหวั่นไหวไม่ได้

"จะมองพลอยอีกนานไหมคะ...." หมอพลอยแอบยิ้มที่มุมปาก "....พี่พล"

แค่ได้ยินคำว่าพี่พล ตาเฒ่าก็อดใจไม่ไหว ดึงร่างของหญิงสาวมาหอมมาจูบ มือก็ลูบไล้แผ่นหลังเลื่อนต่ำจนถึงบั้นท้ายกลม ด้วยควาหมั่นเขี้ยว ลุงพลทั้งบีบทั้งคลึงจนหมอพลอยร้องครางด้วยความเจ็บ

"เบา ๆ หน่อยซิ!!!" หมอพลอยทำเสียงดุ "พอยอมหน่อยละเอาใหญ่เลยนะ!!!"



"ก็ใครบอกให้น้องพลอยของพี่พลน่ารักแบบนี้ละครับ" เพราะยังไม่เสร็จกิจ ลุงพลเลยจับหมอพลอยหันหลังแล้วโก้งโค้ง หญิงสาวใช้มือยันโต๊ะทำงานของตัวเอง ก่อนที่ตาเฒ่าหื่นจะใช้หัวรบนิวเคลียร์รัสเซียถูไถกับร่องกลีบสาวที่เปียกแฉะ สองมือของคนขายน้ำเต้าหู้ประคองบั้นท้ายเป็นกระเปาของหมอพลอย

"อุ้ย!!! อือออ" หมอพลอยถึงกับสะดุ้ง เมื่อรับรู้ถึงสิ่งแปลกปลอมที่เข้ามาภายในร่างกายของเธอ "เบา ๆ หน่อยนะคะ....พี่พล"

ลุงพลโน้มตัวจูบแผ่นหลังของพลอยพรรณแทนคำตอบ ก่อนเริ่มทำการซอยหมอพลอยจากด้านหลัง หน้าขาของชายสูงวัยกระแทกกับแก้มก้นของหญิงสาวดังป๊าป ๆ ๆ เสียงดังฟังชัด

"อืออออ...อืมมมม..." หมอพลอยเชิดหน้าหลับตาพริ้มด้วยความสุขสม ไม่คิดเลยว่ารสราคะมันจะหอมหวานได้ถึงขนาดนี้ ทำเอาเจ้าหญิงน้ำแข็งอย่างเธอถึงกับใจแตกได้อย่างง่ายดาย

"ชอบไหมครับน้องพลอยของพี่?" ลุงพลเอ่ยปากถามไปกระเด้าถ้ำสาวของหมอพลอยไป

หมอพลอยได้แต่ยิ้มที่มุมปาก แม่คุณเอ้ยยย แม้ขณะร่วมรักกัน แต่พลอยพรรณยังคงมีมาดของเจ้าหญิงผู้สูงศักดิ์อยู่ดี

"บอกพี่หน่อยซิจ๊ะน้องพลอย" ลุงพลไม่ยอมเลิกรา พลางเอื้อมมือบีบนมของพลอยพรรณ "พี่อยากได้ยิน"

"ถ้าไม่ชอบ คงไม่ยอมให้ทำแบบนี้หรอก..." พลอยพรรณตอบด้วยน้ำเสียงทีเล่นทีจริง ทำเอาลุงพลยิ้มแป้นด้วยความสุข ก็เลยแกล้งหยิกยอดถันที่ชูชัดของหญิงสาวพอให้เกิดความเจ็บ "ไอ้บ้า!!! เจ็บนะ!!!"

ช่างเป็นผู้หญิงที่พูดเพราะเหลือเกิน พลอยพรรณของพี่พล เธอเพียบพร้อม เธองดงาม เธอสูงศักดิ์ เพราะฉะนั้นสิ่งที่คนอย่างไอ้พล หรือพี่พลของน้องพลอยจะได้ ก็คือการเย็ดน้องพลอยแรง ๆ ให้สมกับความน่ารักของเธอ

"อื้ออ!!!" พลอยพรรณถึงกับร้องครางเสียงหลง เมื่อลุงพลเริ่มเร่งความเร็วมากขึ้น "ช้า ๆ หน่อยซิคะ!!!! อือออ!!!"

อดีตเจ้าหญิงน้ำแข็งเอื้อมแขนรั้งท้องน้อยของลุงพลเพื่อเป็นสัญญาให้อีกฝ่ายลดความเร็ว แต่ลุงพลยังไม่ได้เสร็จ ไม่ได้เสียวเลยสักน้ำ ในขณะที่พลอยพรรณน้ำแตกไปก่อนสองน้ำแล้ว มีเหรอจะยอม มนุษย์ลุงสุดเซ็กส์ก็เลยทุ่มสุดแรงเพื่อหวังแตกในใส่ร่างกายของหมอพลอย ให้สมกับความรักที่มีให้

"ป๊าป!!! ป๊าป!!! ป๊าป!!!" หน้าขาของลุงพลกระแทกแก้มก้นของหมอพลอยจนสะเทือนเป็นลอนคลื่น ตาเฒ่าหื่นกัดฟันแน่นซอยยิก ๆ แบบลืมตาย จนเม็ดเหงื่อไหลหยดที่แผ่นหลังขาวเนียนของพลอยพรรณ



"อ๊ายยยย!!! อึ๊ยยย!!!! อือออ!!!" พลอยพรรณตอนนี้ทำได้เพียงแค่แอ่นตูดให้ลุงพลเย็ด หญิงสาวทำหน้าบิดเบี้ยวด้วยความเสียวซ่าน เพราะควยของลุงพลทั้งใหญ่และแข็ง กดเข้าไปทีช่องคลอดของเธอเกือบขาด แล้วโดยเฉพาะเวลาที่ปลายหัวถอกของลุกพลกระแทกกับปากมดลูกของเธอ มันทั้งเจ็บปนเสียวใมเวลาเดียวกัน "โอ้ยยยย....ลุงพล...พี่พล...เบา ๆ หน่อยซิคะ....อืออออ....พลอย...จุก...หายใจไม่ออก!!!"

พอยืนแอ่นก้นนาน ๆ หมอพลอยก็เริ่มรู้สึกล้า จนลุงพลต้องใช้มือคอยดึงร่างของพลอยพรรณออกมา แต่เมื่อเห็นฝ่ายหมอพลอยคงจะเมื่อย ก็เลยเกิดไอเดีย ด้วยการยกขวาของหมอพลอยวางพาดไว้บนโต๊ะทำงานของเจ้าหล่อน

รู้สึกชีวิตมันง่ายขึ้น ลุงพลคิด ก่อนเริ่มกระเด้าหอยไฮโซแน่น ๆ ฟิต ๆ ของหมอพลอยต่อ



ไอ้คำว่าใกล้เสร็จของหมอพลอยนี่แหละยิ่งกระตุ้นต่อมหื่นของลุงพล แกก็เลยเลิกการสนทนาแล้วจัดแจงเย็ดเมียรักให้อร่อยหอยไปเลย ต่างฝ่ายต่างส่งเสียงร้องครวญครางแข็งกัน

"โอ้ยยย!!! อูยยย!!!" ลุงพลเกร็งตูดกระเด้าหอยสด ๆ ของหมอพลอย จนเนินหัวหน่าวของแกะเปรอะไปด้วยสารคัดหลังเหนียว ๆ การได้เห็นภาพกลีบสาวขาวอมชมพูของพลอยพรรณปลิ้นเข้าปลิ้นออกจากแรงกระเด้าของลุงพลมันช่างเป็นภาพที่แสนเย้ายวนเหลือเกิน

"อ๊า!!! อืออออ!!!" พลอยพรรณหลับตาปี๋ อ้าปากหวอ เพราะเธอใกล้จะถึงจุดสุดยอดในอีกไม่กี่อึดใจแล้ว ส่วนลุงพลก็เร่งกระเด้า เพื่อหวังขึ้นแดนสวรรค์พร้อมเมียหมอยอดรัก

"เสร็จแล้ว!!! เสร็จแล้ว!!!! อูยยยย!!!" ลุงพลกัดฟันเกร็งตูดกระเด้าหอยสด ๆ ของพลอยพรรณในช่วงโค้งสุดท้าย ก่อนฉีดสารสีขาวเข้าไปในถ้ำสาวฟิต ๆ ของพลอยพรรณที่ตอดรัดท่อนเนื้อของลุงพลแน่น

"อ้า!!!! อืออออ!!!!!" พลอยพรรณเชิดหน้าอ้าปากหวอ ทุกอย่างในหัวของเธอมันขาวไปหมด หลังความความรู้สึกที่ท่วมท้นได้ถูกปลดปล่อยออกมา รอยยิ้มก็ปรากฏบนใบหน้าของเจ้าหญิงน้ำแข็งคนสวย "อืออออ....อืออออ"

"น้องพลอย..." ลุงพลในสภาพอิดโรยโน้มตัวจูบแผ่นหลังที่เปียกชุ่มไปด้วยเม็ดเหงื่อ แล้วใช้มือสางปอยผมก่อนจูบแก้มของฝ่ายหญิง พลอยพรรณตอบสนองด้วยการหันหน้ามา จนริมฝีปากของทั้งคู่ประสานกัน ด้วยอารมณ์หวาน ทั้งคู่ดูดปากแลกเปลี่ยนสารคัดหลั่งของกันและกัน

"ฮึๆๆๆ" หมอพลอยหลุดขำออกมา แต่ยังไม่วายแลบลิ้นตวัดเลียตอบโต้ลิ้นของลุงพล ที่สังเกตเห็นว่าใบหน้าของเธอเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ จนรองพื้นอะไรเลอะเทอะไปหมด

"เมียรักของพี่..." ลุงพลยิ้มหวาน พลางจูบปากแลกลิ้นกับหญิงสาวด้วยความรัก "ทำไมถึงไม่เกิดให้เร็วกว่านี้ ทำไมเราถึงไม่เจอกันเร็วกว่านี้"

"พี่พลนั่นแหละที่รีบมาเกิดก่อน..." พลอยพรรณตอบ "ถ้าพี่พล...เกิดเร็วกว่านี้...ถ้าเราได้เจอกันเร็วกว่านี้ก็คงจะดี...พี่พลนะพี่พล...ทำพลอยใจแตก..."

"โถ...คนดีของพี่...พี่น่ะรักน้องพลอยจนไม่รู้จะรักยังไงไหวแล้วนะครับ" ลุงพลหยอดหวาน ก่อนดึงลำควยที่ยังแข็งออกมา จนน้ำคาวสีขาวที่เป็นส่วนผสมของความรักระหว่างลุงพลและหมอพลอยไหลโจ๊กลงพื้นออกมาเป็นสาย "สงสัยเราต้องทำความสะอาดห้องกันยกใหญ่แล้วล่ะ"

"ไม่เป็นไรค่ะ..." พลอยพรรณตอบ "เดี๋ยวพลอยช่วย...."

ลุงพลหอบหายใจยิ้มให้หมอพลอยที่ยังนอนเอาขาพาดบนโต๊ะทำงาน พลางเอามือบีบก้น แล้วแหวกออกมาจนเห็นหูรูดสีน้ำตาลอ่อนที่ขมิบตอดเป็นระยะ ด้วยความซนของตาเฒ่า ก็เลยใช้นิ้วโป้งบดกับกล้ามเนื้อหูรูดหมอพลอยด้วยความหมั่นเขี้ยว

"พี่พล...เอ่อ..." หมอพลอยเม้มปากด้วยความเขิน "พลอย...อยากให้พี่...ทำแบบวันนั้น"

"ทำแบบไหนเหรอครับ?" ลุงพลรู้คำตอบอยู่แล้ว แต่แกล้งถามไปแบบนั้น

"ก็แบบนั้นแหละค่ะ..." พลอยพรรณอมยิ้ม เธอพยายามนึกคำพูดที่ฟังดูสุภาพที่สุด "ทำ...ทำตรงก้นของพลอยน่ะค่ะ..."





.........................................

ตัดมาทางฝั่งกรวิทย์ วันนี้ชายหนุ่มปิดร้านเร็ว เพราะอยากมาหาบาร์นั่งดื่มเบียร์เย็น ๆ แก้เซ็งไปตามเรื่องกับเพื่อนสนิท ระหว่างนั่งรอ เภสัชหนุ่มก็สั่งเบียร์รสเลิศของร้านมาดื่มพลางปาดมือเล่นสมาร์ทโฟนฆ่าเวลาไปตามเรื่อง

"นี่มันภาพสมัยไหนเนี่ย?" กรวิทย์เผลออมยิ้มกับการรีโพสต์ของเพื่อนสมัยเรียนเภสัชตอนปริญญาตรี มันเป็นอัลบั้มรวมภาพที่เพื่อน ๆ ของกรวิทย์ถ่ายเอาไว้ ด้วยความอยากรำลึกความหลัง ชายหนุ่มก็เลยกดไลค์ตามด้วยกดเข้าไปดูภาพทั้งหมดในอัลบั้ม

"น้องพลอย...." ทันใดนั้นรอยยิ้มบนใบหน้าของเภสัชหนุ่มก็หายไป เมื่อเห็นภาพของพลอยพรรณสมัยเป็นนักศึกษาแพทย์ปรากฎ แล้วภาพเหตุการณ์ในอดีตก็แล่นเข้ามาในหัวของชายหนุ่ม

"น้องพลอย!!! น้องพลอยครับ!!! ขอพี่ถ่ายรูปหน่อยได้ไหม?" กรวิทย์ในช่วงเรียนปริญญาตรีอยู่ชั้นปีที่สาม ขอน้องพลอยเฟรชชี่ปีหนึ่งคณะแพทย์ศาสตร์ถ่ายรูปเป็นที่ระลึก ท่ามกลางเสียงซุบซิบของเหล่าบรรดาเพื่อน ๆ คณะแพทย์ศาสตร์ของพลอยพรรณ

"จะถ่ายไปทำไมเหรอคะพี่กร?" พลอยพรรณถามอย่างไว้เชิง

"คือ..." กรวิทย์ยิ้ม "คือพี่อยากถ่ายรูปคู่กับน้องพลอยน่ะครับ ก็น้องพลอยน่ารักดี"

"เหรอคะ?" เจ้าหญิงน้ำแข็งแห่งคณะแพทย์ศาสตร์ตอบแบบขอไปที "จะดีเหรอคะพี่? พลอยไม่ได้น่ารักอะไรขนาดนั้นหรอก"

"โห...เล่นตัวว่ะแก" เหล่าบรรดาเพื่อนนักศึกษาแพทย์ของพลอยพรรณเอ่ยปากแซวกดดัน จนพลอยพรรณหันไปทำหน้ามุ่ยใส่เพื่อน ส่วนกรวิทย์ก็ยืนฉีกยิ้มแป้นทำมึนเผื่อได้ถ่ายรูปกับรุ่นน้องที่ตัวเองแอบชอบ

"ก็ได้ค่ะพี่..." พลอยพรรณตอบด้วยใบหน้าไร้อารมณ์ ส่วนกรวิทย์น่ะเหรอ ยิ้มจนปากจะฉีกไปถึงติ่งหูอยู่แล้ว

ตัดมาที่ปัจจุบัน กรวิทย์กำลังละเลียดเบียร์ดูภาพของน้องพลอยสมัยเฟรชชี่ปีหนึ่ง พลางคิดในใจว่าตอนนี้น้องพลอยกำลังทำอะไรอยู่นะ? บางทีตอนนี้น้องพลอยคงกำลังหัวเสียอยู่บนถนนที่คับคั่งไปด้วยรถราระหว่างกลับบ้านอยู่ละมั้ง เภสัชหนุ่มคิดในแง่ดี

"ไอ้กร!!! กูมาแล้ว!! โทษทีเว้ย!!!" เพื่อนของกรวิทย์ปรากฏตัวเข้ามาภายในร้าน

"เออ!!! ไม่เป็นไร!!" กรวิทย์ยิ้ม พลางเรียกบริกรให้เอาเมนูมาให้เพื่อนรัก

.........................................

"เป็นไงบ้าง ตัดใจจากน้องพลอยได้ยัง?" เพื่อนของกรวิทย์ถาม

"ก็ทำใจได้บ้างแล้ว" เภสัชหนุ่มยิ้มอย่างปลงตก "ก็คนมันไม่ใช่ ทำยังไงก็ไม่ใช่"

"ดีแล้ว" เพื่อนของกรวิทย์ตอบ "ว่าแต่มึงมองหาสาวคนไหนมาดามใจบ้างหรือยัง? ยังสนน้องพิมมี่ของกูหรือเปล่า?"

"ไม่ล่ะ..." กรวิทย์ตอบ พลางละเลียดเบียร์ในแก้ว "กูไม่ชอบเด็กว่ะ ง๊องแง๊งเกินพูดไม่รู้เรื่อง"

"เออ...มึงนี่ก็แปลก" เพื่อนรักของเภสัชหนุ่มตอบ "ส่วนใหญ่ผู้ชายอย่างเรา ๆ ชอบเด็ก ๆ กันทั้งนั้น โดยเฉพาะเด็กมหาลัยเนี่ยแหละ ของโปรด"

กรวิทย์ยิ้ม ก่อนกระดิกนิ้วตามจังหวะเพลงโฟลค์ซองที่บรรเลงโดยนักดนตรีหน้าร้าน

"มึงรู้ข่าวยังวะ?" เพื่อนของกรวิทย์ถาม "เกี่ยวกับคู่หมั้นของน้องพลอยของมึงอ่ะ"

"ข่าวอะไรวะ?" กรวิทย์ร่นคิ้วใส่

"เดี๋ยวกูให้ดู" เพื่อนของกรวิทย์เปิดสมาร์ทโฟนโชว์ข่าวพาดหัวหนุ่มไฮโซถูกตำรวจรวบตัวหลังมีส่วนพัวพันกับคดีฆาตกรรมแก๊งค์แชร์ลูกโซ่

"จริงเหรอวะเนี่ย?" กรวิทย์ถึงกับตกใจ แต่ไม่วายกลับรู้สึกมีความหวังอีกครั้ง นี่อย่าบอกนะว่า...

"ก็ไอ้หนุ่มที่ชื่อบอย คู่หมั้นของน้องพลอยมึงอ่ะโดนคดี" เพื่อนของกรวิทย์ตอบ "กูว่ามึงมีหวังแล้วว่ะเพื่อน"

กรวิทย์ยิ้มที่มุมปาก ไม่คิดเลยว่าอยู่ดี ๆ สวรรค์เบื้องบนจะเมตตา พลางเอื้อมมือหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาเพื่อหวังโทรหาหมอพลอย

"เฮ้ยยย!!! เดี๋ยวก่อนดิวะมึงอ่ะ!!!" เพื่อนของกรวิทย์รั้งมือเอาไว้ "คุยกับกูก่อนดิว้า เรื่องหญิงน่ะเอาไว้ก่อน กูว่าให้น้องพลอยมีพื้นที่ส่วนตัวก่อนดีไหม? แล้วพรุ่งนี้เช้า มึงแต่งตัวหล่อ ๆ เอาช่อดอกไม้ไปหาน้องเค้าถึงที่ทำงานจะดีป่ะ?"

"แต่ว่ากูใจร้อน..." กรวิทย์ตอบ

"เออ...ใจเย็น ๆ ไอ้สัส" เพื่อนของกรวิทย์ตอบกลับ "กูน่ะเรียนจิตวิทยามา คนเรานะเว้ย เวลาคุยกันอ่ะ ต้องคุยกันซึ่ง ๆ หน้า ตัวเป็น ๆ ไม่ใช่คุยผ่านโทรศัพท์ เชื่อกูนะ คืนนี้ให้เวลาน้องพลอยก่อน แล้วพรุ่งนี้มึงค่อยทำตามที่กูแนะนำ มึงกินเบียร์เป็นเพื่อนกูก่อนเหอะ"

"ก็ได้..." กรวิทย์วางสมาร์ทโฟน แล้วหยิบแก้วเบียร์มาชวนเพื่อนชนแก้ว

"แบบนั้นแหละเพื่อนกู" เพื่อนของกรวิทย์ยิ้ม

เภสัชหนุ่มยิ้มอย่างมีความหวัง บางทีสาเหตุที่น้องพลอยขอเลิก ก็อาจเป็นเพราะตัวเองต้องไปแต่งงานกับไอ้บอย ถ้าเป็นเช่นดังในข่าว บางทีชายหนุ่มอาจมีความหวังขึ้นมาอีกครั้ง ขอแค่โอกาส แล้วพี่กรคนนี้จะไม่ยอมปล่อยน้องพลอยไปไหนอีก

สักพักเสียงไลน์ก็ดังขึ้นมา ชายหนุ่มหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมา ก็เห็นข้อความของน้องเค้ก มนัสนันท์ สัตว์แพทย์รุ่นน้อง ที่ผู้หลักผู้ใหญ่แนะนำให้นั่นเอง



"วันนี้ปิดร้านเร็วจังคะพี่กร? มีธุระเหรอคะ"

"ใช่ครับ น้องเค้กมีอะไรกับพี่เหรอครับ?"

"คือเค้กว่าจะเอาขนมไปฝากให้พี่น่ะค่ะ เสียดายจัง พี่กรไม่อยู่"

"น้องเค้กเก็บไว้กินเองเถอะครับ" กรวิทย์ไลน์ตอบ

"ค่ะพี่ งั้นเค้กไม่รบกวนแล้วนะคะ"

"ใครวะ กิ๊กไลน์มาเหรอ?" เพื่อนของกรวิทย์แซวเล่น

"เปล่า ไม่มีอะไร" กรวิทย์ยิ้ม ก่อนหยิบแก้วเบียร์ขึ้นมาละเลียด ครุ่นคิดถึงเรื่องราวต่าง ๆ ที่ผ่านมา

มันอาจไม่ยุติธรรมสำหรับน้องเค้ก แต่ให้ทำยังไงได้ล่ะ ในเมื่อหัวใจของลูกผู้ชายที่ชื่อกรวิทย์ยังคงรักน้องพลอยไม่เสื่อมคลาย เภสัชหนุ่มตั้งใจว่าอย่างเร็วที่สุดคือวันพรุ่งนี้ เขาจะเข้าไปคุยกับพลอยพรรณอย่างตรงไปตรงมา ส่วนน้องเค้ก หากถึงเวลาเหมาะสม เขาจะพูดกับเธอด้วยเหตุผลเอง

"พี่ขาดพลอยไม่ได้จริง ๆ พี่รักพลอย" เภสัชหนุ่มพูดในใจและขอให้เกิดความร้าวฉานระหว่างไอ้บอยกับน้องพลอย ด้านมืดของกรวิทย์คิด พี่แค่อยากได้น้องพลอยคืนมา ก็เท่านั้นเอง

เพียงแต่บางครั้ง ความจริงของชีวิตมันก็โหดร้ายยิ่งกว่าอะไร เพราะน้องพลอยของพี่กรกำลัง....(เว้นช่องว่างละไว้ในฐานที่เข้าใจกัน)


โปรดติดตามตอนต่อไป...

สงสารใครก่อนดี

จัดให้ครบทุกรู ให้สมกับที่คิดถึงหมอพลอยหน่อยลุง เอาให้ฟ้าเหลือง

โดนข้างหลังแน่ๆ

โดนไปครั้งเดียวหมอพลอยท่าจะชอบโดนทางก้นแหะ