LUST
จิตราคะ

[ ตอนที่ 1 : ปลุก ]

แนว : นิยายประสบกามเสียว / sci-fi นิดๆ / 20+
มีภาษาหยาบ / รุนแรงบ้างตามบริบท

ถ้าไม่ชอบแนวนิยาย ข้ามได้เลยนะครับ ผมก็แต่งไปเรื่อย
แสดงความคิดเห็นกันติชมได้เลยนะครับ :D



   ###########################################################

   ผมใช้ไหล่ผลักประตูกระจกเข้ามาในออฟฟิศด้วยความทุลักทุเล เพราะด้วยกล่องลังเอกสารขนาดใหญ่ที่ผมอุ้มมามันบังการมองเห็นข้างหน้าจนเดินลำบาก หญิงสาวตัวเล็กอีกคนในห้องเห็นดังนั้นเลยรีบวิ่งมาช่วย
   
   "ไหวไหมพี่ ติณ โถ่ ทำไมไม่เรียกหนูล่ะ" หญิงสาวช่วยดึงประตูเปิดทางให้

   "แค่นี้สบายๆ ฮึบ! แหะๆ แต๊งกิ้วมาก มิ้ม" ผมวางกองเอกสารนั่นกลางห้อง และหันมาขอบคุณหญิงสาว

   "จ้าาา ว่าแต่ ใครจะใช้เอกสารพวกนี้เหรอคะ?" มิ้มเดินมาดูเอกสารพวกนั้น เธอดันแว่นหนาเตอะขึ้นและหยิบเอกสารขึ้นมาอ่าน

   "คุณ ไอริน น่ะ เธอเพิ่งไลน์บอกพี่เมื่อเช้า กว่าจะรวบรวมครบก็เหงื่อซกเลย" ผมเอ่ยถึงเลขาประจำบริษัท เธอเป็นคนเก่ง สวย และ...หุ่นดีมากๆ ชายหนุ่มชายแก่ในออฟฟิศต่างชื่นชอบเธอ

   "อ้อ...คุณไอริน.." มิ้มวางเอกสารลง ยิ้มเบาๆ ก่อนจะหันมาทางผม "นั่งพักก่อนพี่ เอากาแฟไหมคะ?"

   "ด้วยความยินดีเลย!" ผมยิ้มกว้าง และทิ้งตัวลงเอนหลังบนโซฟา

   บริษัทที่ผมทำงานนี้เป็นบริษัทยาแห่งหนึ่งในกรุงเทพ ตัวผมเป็นพนักงานบัญชี ส่วนมิ้มเป็นฝ่ายวิจัยและพัฒนายา ด้วยการที่เราสองคนเข้าทำงานที่นี่ไล่เลี่ยกัน และอายุต่างกันไม่มาก จึงทำให้เราเข้ากันได้ดี เพื่อนๆหลายคนมักจะชอบจับคู่และแซวๆให้เราสองคนคบเป็นแฟนกัน แต่ไม่รู้สินะ ผมมองมิ้มเป็นน้องสาวคนเดียวที่ผมไว้ใจมากที่สุด และตลอด 3 ปีที่ผ่านมาไม่มีอะไรเกินเลยไปกว่านั้น

   อาจเป็นเพราะผมก็เป็นอีกคนหนึ่ง ที่ตกหลุมรักคุณไอริน เลขาคนเก่งประจำบริษัท ด้วยการที่เธอวางตัวเป็นมิตรกับทุกคน จึงไม่ยากที่ใครๆก็มักจะอดคิดเข้าข้างตัวเองเวลาที่เธอเข้ามาคุยด้วย ผมเองก็คิดว่าเป็นอีกคนที่เธอเข้ามาคุยด้วยบ่อย แม้ว่าส่วนใหญ่บทสนทนาจะเป็นการสั่งงานก็ตาม

   "นี่ค่ะพี่" มิ้มยื่นแก้วกาแฟให้ "ว่าแต่...เย็นนี้พี่ติณว่างไหม?" เธอจ้องหน้าผมด้วยสายตาแปลกๆ

   "จะบอกว่ารีบกลับไปหาลูกเมียที่บ้าน ก็นึกขึ้นได้ว่ายังไม่มี" ผมทำท่านึก พลางกล่าวติดตลก "ว่างสิ ว่าไงเรา"

   "คือ...หนู..." เธออ้ำอึ้ง "หนูอยาก...ชวนพี่ไปกินข้าวที่บ้าน พี่สนใจไหมคะ?..."

   ผมแปลกใจกับคำเชิญนั้น จริงที่เราสนิทกัน แต่ผมเองก็ยังไม่เคยไปบ้านของมิ้มเลย

   "ได้สิ นี่มิ้มทำอาหารเป็นด้วยเหรอเนี่ย? สุดยอด..." ผมชม "แปลกใจจริงๆที่ยังไม่มีใครมาจีบ"

   "พี่ติณ‼" มิ้มตวาดเบาๆพร้อมกับเม้มปาก  "วันๆหนูอยู่แต่ในแลปกับหน้าจอคอม จะไปเจอใครได้ล่ะ" เธอแกล้งงอนเบาๆ

   ผมหัวเราะเบาๆ แล้วยกกาแฟซดจนหมดแก้ว ในสายตาผม มิ้มเป็นผู้หญิงที่หน้าตาธรรมดาๆ ไม่ได้สวยตามพิมพ์นิยม ประกอบกับแว่นที่ใหญ่และหนาทำให้ดูเป็นสาวเนิร์ดคงแก่เรียน เรื่องรูปร่างนั้นเรียกได้ว่าผิวขาว ผอมบางและราบเรียบ ไม่มีส่วนโค้งเว้าให้ค้นหาเลยแม้แต่น้อย แต่ถึงอย่างนั้น เธอก็เป็นผู้หญิงตัวเล็กๆที่นิสัยน่ารักมากๆคนหนึ่ง ถ้ามีคนได้มารู้จักเธอแบบผม ก็อาจจะตกหลุมรักเธอก็เป็นได้

   ประตูออฟฟิศเปิดออกอีกครั้ง หญิงสาวผมดำยาวในชุดสูทดูมีราคาเดินเข้ามาในห้องด้วยความมั่นใจ ผมรีบเด้งตัวขึ้นมายืนพร้อมกับกล่าวทักทายเธอ

   "คุณไอริน สวัสดีครับ นี่คือเอกสารทั้งหมดที่คุณให้ผมไปรื้อค้นมาครับ" ผมผายมือไปทางกองเอกสารนั่น เธอหันมายิ้มให้ผม และเดินตรงไปตรวจเช็คมัน

   "เก่งมากเลยค่ะ คุณติณ ชั้นประทับใจในความรวดเร็วของคุณจริงๆ" เธอชมพลางพลิกกระดาษไปเรื่อยๆ

   "ขอบคุณครับ" ผมอมยิ้ม "ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็เรียกผมได้เลยได้นะครับ"

   "อ้อ ยินดีเลยค่ะ" เธอยิ้มหวาน แล้วหยิบแฟ้มบางๆออกมาจากกองเอกสารมหึมานั่น "งั้น รบกวนคุณติณเก็บเอกสารทั้งหมดนี่คืนด้วยนะคะ รินเจออันที่ต้องการแล้วค่ะ"

   ผมอ้าปากค้าง นี่ผมเสียเวลาทั้งครึ่งเช้าเพื่อคัดเอกสาร และแบกทั้งหมดนั่นขึ้นมาบนชั้น 6 เพียงเพื่อให้เธอมาเลือกหยิบเพียง 1 นาทีเท่านั้นเหรอเนี่ย!

   "อ่า ได้ครับได้ คุณไอริน สบายมากครับ" ผมยิ้มแห้งๆตอบไป ไอรินเห็นท่าทีดังนั้นเลยเดินตรงเข้ามาประชิดตัวผม หน้าเราห่างกันประมาณคืบเดียวเท่านั้น

   "เหนื่อยหน่อยนะคะ รินเห็นนะ ว่าคุณพยายามเพื่อริน ขอบคุณอีกครั้งนะคะ" หญิงสาวเอียงหน้าเข้ามาพูดอย่างแผ่วเบา ไม่แน่ใจว่าเพราะเสียงออดอ้อนของเธอ หรือเพราะร่องเนินอกขาวเนียนที่จ่ออยู่ตรงหน้ามันทำให้ผมสติกระเจิดกระเจิง มันใหญ่ทะลัก จนกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวนั้นแทบจะรั้งไว้ไม่อยู่ ผมคาดว่ามันมีขนาดไม่ต่ำกว่า D cup แน่นอน

   "อ่อ...แล้วถ้าคุณติณไม่ปริปากบอกใครเรื่องเอกสารที่รินให้รวบรวมมา... รินมีอะไรดีๆให้คุณติณดู...หรืออาจจะให้ทำอะไรๆด้วยน้าา~❤ " ไอรินกระซิบข้างหู ยิ้มให้ผมอีกครั้ง ก่อนจะผละตัว ก้าวออกจากออฟฟิศไป ปล่อยให้ผมยังเคลิบเคลิ้มกับสิ่งที่เธอให้เป็นรางวัล

   "แหม...ล่องลอยไปแล้วนะพี่" เสียงมิ้มดึงผมกลับมามีสติอีกครั้ง "ผู้ชายนี่น้าาา...." เธอส่ายหัว

   "อะไรๆ แค่คุยงานๆเถอะ" ผมรีบปัด "พี่ไปก่อนนะ ดูท่าจะใช้เวลาเก็บอีกนาน" ผมเก็บเอกสารลงกล่องลัง เตรียมจะขนกลับ

   "อย่าลืมนัดตอนเย็นกับหนูนะ" มิ้มเตือน "เดี๋ยวลงโลเคชั่นให้ในไลน์"

   "จ้าา จ้าา"

   ผมยกลังเอกสารขึ้นกำลังจะออกก้าวเดิน แต่ทันใดนั้น โลกทั้งใบหมุนคว้าง ตาผมเริ่มลาย รู้สึกชาไปทั้งตัวจนก้าวขาไม่ออก และความทรงจำสุดท้ายที่ผมจำได้ก็คือ หัวของผมหงายไปกระแทกกับของแข็งบางอย่าง ก่อนจะลงไปนอนแผ่บนพื้นออฟฟิศที่เย็นเฉียบ เสียงร้องโวยวายของมิ้มที่พยายามเรียกชื่อผม จากนั้นทุกอย่างก็มืดดับลง...

###########################################################

   ผมฟื้นขึ้นมาให้ห้องผู้ป่วย รู้สึกร่างกายอ่อนแรงและมึนหัวเล็กน้อย เมื่อเอามือจับหัวก็พบว่าผมถูกโกนหัวจนโล้นเกลี้ยง และพันด้วยผ้าก๊อชขนาดใหญ่ ภายในห้องนั้นไม่มีใครอยู่เลย มีเพียงแค่ห่อข้าวและของกินจำนวนหลายถุงวางอยู่ที่เคาเตอร์มุมห้อง

   ราวชั่วโมงต่อมา ก็มีคุณหมอวัยกลางคนเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับพยาบาลสาวอีกคน สีหน้าทั้งสองคนดูวิตกกังวล พวกเขาตรวจร่างกายทั่วไปของผม แล้วเริ่มถามคำถาม

   "มีเจ็บๆหัว หรือมึนหัวอยู่ไหมครับ" หมอถามพร้อมกับใช้ไฟฉายส่องมาที่ดวงตาของผมทีละข้าง

   "นิดหน่อยครับ... ว่าแต่เกิดอะไรขึ้นกับผม?"

   "คุณหมดสติไปสองวัน คุณติณ หมอได้รับแจ้งจากแฟนของคุณว่าอยู่ๆคุณก็ล้มหงายหลัง แล้วหัวกระแทกกับขอบโต๊ะ ทางเราตรวจเจอการคั่งของเลือดในสมอง มีอาการบวมที่...ค่อนข้างผิดปกติ ทางทีมแพทย์เลยตัดสินใจทำการผ่าตัดให้คุณเรียบร้อยแล้ว" หมอเล่า ในมือก็จดบันทึกข้อมูลไปด้วย

   "นี่ผม...ขนาดนั้นเลยเหรอวะเนี่ย?" ผมพึมพำกับตัวเอง ไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่หมอเล่า "แฟนผมที่หมอว่า ใช่ผู้หญิงตัวเล็กๆ ใส่แว่นใช่ไหมครับ?"

   "ใช่ค่ะ เธอมาเฝ้าคุณตลอด เอาของมาฝากสองรอบแล้ว ล่าสุดเธอเพิ่งกลับไปเมื่อเช้านี้เอง เห็นว่ามีงานด่วน" พยาบาลผมสั้นกล่าว

   "คุณติณ ผมพูดตามตรงนะ จริงๆอาการของคุณทำคุณตายไปแล้วสองนาที รวมทั้งสมองส่วนที่ได้รับการกระทบกระเทือนนั้นสำคัญต่อระบบร่างกายส่วนใหญ่ ซึ่งทางเราจะมาตรวจเช็คอาการคุณเป็นระยะๆ ถ้ามีอาการผิดปกติอย่างไง กดปุ่มนี้เลยนะครับ" หมอชี้ไปที่ปุ่มฉุกเฉินข้างเตียง ก่อนจะหันไปทางพยาบาลสาว "วันนี้เวรของคุณใช่ไหม รบกวนคุณดูแลคนไข้รายนี้และหมั่นมาดูอาการเขานิดนึงนะ"

   หมอชุดขาวลาผมและก้าวเท้าออกไป เหลือทิ้งไว้เพียงแค่ผมกับพยาบาลในห้องคนไข้เท่านั้น

   "ถ้าต้องการอะไรบอกได้เลยนะคะ" พยาบาลเอ่ย "เดี๋ยวจะได้เวลาอาหารกับยารอบเที่ยงแล้ว ถ้าคลื่นไส้ หรือมีประวัติแพ้อาหารอะไรบอกหนูเลยนะ" เธอว่าพร้อมกับเดินไปเช็คถุงน้ำเกลือที่แขวนอยู่ข้างๆเตียง และจับข้อมือผมเพื่อเช็คปลายสายที่เสียบอยู่

   เมื่อเห็นใกล้ๆ ก็พบว่าพยาบาลคนนี้ดูอายุยังน้อย ใบหน้ากลมเนียนขาวปัดด้วยรองพื้นชมพูอ่อนๆ ที่แก้มนั้นทำให้เธอดูน่ารักมาก และยิ่งการที่อยู่ในชุดพยาบาลสีขาวที่รับกับหุ่นอ้อนแอ้นพอมีหน้าอกและสะโพกนั้นยิ่งทำให้น่าค้นหาเข้าไปอีก ยิ่งมองยิ่งอยากจะทำอะไรลามกกับเธอเหลือเกิน

   และโดยที่ไม่ทันได้ระวังตัว น้องชายของผมมันก็แข็งตั้งขึ้นมาอย่างเด่นชัด เพราะชุดโรงพยาบาลที่ผมใส่นั้นมันไม่มีกางเกงใน พยาบาลสาวสังเกตุเห็นมันพอดีเธอชะงักเล็กน้อย ก่อนจะแสร้งเบือนหน้าทำเป็นไม่เห็น แต่เห็นได้ชัดว่าเธอวางสีหน้าไม่ถูก ผมเองก็ตกใจเหมือนกัน รีบดึงผ้าห่มมากองๆปกปิดมันไว้

   'น่าเย็ดชิบหาย ถ้าเธอเงี่ยนขึ้นมาตอนนี้ก็ดีสิ จะจับเย็ดคาชุดพยาบาลแม่งเลย' อยู่ๆความคิดนี้ก็ดังขึ้นมาในหัว ในชั่วขณะนั้นเอง ผมรู้สึกถึงอะไรบางอย่างวิ่งแผ่ซ่านออกจากร่างกายผม เล่นทำเอาขนลุกไปทั้งตัว

   "เอ่อ...คุณติณร้อนไหมคะ?" อยู่ๆเธอก็ถามขึ้น พร้อมซับเหงื่อที่คอ นั่นทำให้ผมเริ่มสังเกตุว่าอยู่ๆเธอก็เริ่มหน้าแดงและหายใจหอบถี่ขึ้นเรื่อยๆ เม็ดเหงื่อผุดตามใบหน้า และไหลซึมไปตามร่องคอเสื้อนั้น

   "ไม่นะครับ เย็นกำลังดีเลย ว่าแต่คุณพยาบาลเป็นอะไรรึเปล่าครับ? ดูคุณ..."

   "หนู...ไม่รู้เหมือนค่ะ...มันรู้สึกแปลกๆ" เธอเริ่มเซมาจับข้างเตียง คล้ายกำลังจะล้ม "มันหวิวๆ.." เธอเอามือจับตรงบริเวรท้องน้อยตัวเอง ขาเธอเริ่มสั่นกระตุกๆ เป็นช่วงๆ

   "ให้ผมกดเรียกพยาบาลด้านนอกเลยไหมครับ?" ผมทำอะไรไม่ถูก พยายามเอื้อมแขนไปที่ปุ่มข้างเตียง "ผมจะกดแล้วน..."

   ผมหยุดการกระทำทั้งหมดลง เพราะตอนนี้คุณพยาบาลสาวยื่นหน้าของเธอเข้ามาใกล้กับไอ้นั่นของผมมากๆ ระดับที่ว่าผมรับรู้ได้ถึงลมหายใจของเธอกำลังพ่นรดใส่มัน เธอแสดงสีหน้าวิตกกังวลอย่างมาก และทำท่าเหมือนจะหักห้ามใจไม่ให้จับท่อนเอ็นนั้นอย่างหนัก แต่สุดท้ายเธอก็ปัดผ้าห่มผมออกและดึงกางเกงผมลงอย่างรวดเร็ว เธอจ้องของผมแบบตาไม่กระพริบ พร้อมกับยิ้มหยาดเยิ้ม หน้าแดงก่ำ

   "หนู...ขอโทษนะคะ *แฮ่กๆ* หนูไม่รู้ว่าหนูเป็นอะไร..." เธอพยายามพูดกับผม "แต่ว่า...อยากได้มันเหลือเกิน...อื้มห์~" ยังไม่ทันที่ผมจะพูดอะไร เธอก็ใช้ปากดูดเลียควยผมแบบหื่นกระหาย และใช้ลิ้นตวัดชอนไชตั้งแต่ส่วนหัวลงไปถึงโคน ก่อนจะประกบปากอมทั้งแท่งนั้นเข้าไปพร้อมกับพะงกหัวรูดมันขึ้นลงอย่างรวดเร็ว การจู่โจมแบบกะทันหันนี้ทำให้ผมกระตุกเสียวซ่านไปทั้งตัว พยายามแอ่นเอวกระแทกมันสวนให้เข้าไปในคอเธอตามจังหวะ

   "อื้มมม อื้ออห์~❤" เธอครางในคออย่างมีความสุข และเร่งความเร็วกามกิจที่เธอทำขึ้นเรื่อยๆ

   "คุณพยาบาลบาลครับ...อ่าห์...ใจเย็นๆ..นะครับ"

   พยาบาลสาวเงยหน้าขึ้นมามองผม ปากเต็มไปด้วยน้ำลายที่ไหลเยิ้มออกมาใส่ควยผม "หนู...หนูควบคุมตัวเองไม่ได้จริงๆ หนูขอโทษนะคะ หนู...หนูทนไม่ไหวแล้ว..." เธอเอามือล้วงเข้าไปในกระโปรงตัวเอง และรูดมันลงมากองที่พื้นห้อง ก่อนจะปีนขึ้นมาบนเตียงคนไข้และคร่อมบนตัวผม

   "เย็ดหนูที...ได้โปรด..." เธอค่อยๆดึงกระโปรงพยาบาลขึ้น เผยให้เห็นของสงวนเต็มๆตา โหนกแคมนั้นมีขนอุยๆบดบังอยู่เพียงเล็กน้อย  ทำให้เห็นได้ชัดว่าหีของเธอนั้นฉ่ำแฉะไปด้วยน้ำหล่อลื่นไหลเยิ้มลงมาตามขา และในตอนนี้นั้น มันอยู่ห่างจากท่อนเอ็นของผมไม่เกิน 1 นิ้วเท่านั้น

   "เดี๋ยว ถ้ามีคนเปิดห้องเข้ามาล่ะ" ผมกังวล แม้ในใจอยากจะดันท่อนเอ็นเข้าไปใจจะขาดแล้ว

   "หนู....หนูไม่สนแล้ว...มันเสียวยิบๆตรงนั้นมาก...กว่าที่หนูจะทนไหวแล้ว..." พยาบาลโน้มมาพูดกับผม หน้าแดงระเรื่อ "หนูขอโทษจริงๆนะคะ" สิ้นคำขอโทษนั้น เธอก็ค่อยๆกดสะโพกลง หัวควยของผมค่อยๆแทรกมุดเข้าไปในกลีบที่ปิดสนิทนั้น มันบีบรัดแน่นมากๆ จนรู้สึกจะดันเข้าไปแทบไม่ไหวแม้จะมีน้ำรักของเธอช่วยหล่อลื่นแล้วก็ตาม

   "อ๊ะ! ซี๊ดดดดดดดด~ อื้มมมมมมมมห์" เธอหน้าเหยเก แต่ก็เคลิ้มไปพร้อมกัน

   "มันแน่นมากๆ อ่าห์~" ผมเริ่มคราง "นี่คุณ....มันตอดรัดแน่นมากๆเลย"

   "ก็มันเสียวอ่าาา...ซี๊ดดด โอ้ย!" ร่างของเธอสะดุ้งเฮือกใหญ่ เพราะผมตัดสินใจกระแทกส่วนที่เหลือเข้าไปจนมิดด้าม พยาบาลสาวก้มฟุบลงมาและเกาะผมแน่น

   "หนู...เสียวจนจะขาดใจแล้ว~❤" เธอหายใจหอบถี่ ข้างๆหูผม กลิ่นที่ซอกคอเธอหอมมาก นั่นยิ่งทำให้ผมเงี่ยนขึ้นไปอีก เลยคว้าหน้าเธอมาประกบปากและแลกลิ้นกันแบบหื่นกระหาย เอวของเธอเริ่มขยับเบาๆ และผมไม่รอช้า กระแทกควยสวนรับจังหวะสะโพกของเธอไป

   "อ๋าๆๆๆๆๆ ซี๊ดดดดดดด หนูไม่ไหวแล้ว... หนูไม่ไหวแล้วพี่!~" เธอครางลั่น แต่ก็ยังแอ่นตัวร่อนสะโพกบดควยของผมต่อไปแบบยิกๆ เสียงกระทบกันดังตั่บๆๆๆๆๆ สนั่นห้อง จนในที่สุด ร่างของเธอกระตุกเป็นจังหวะถี่ๆ บั้นท้ายบิดเกร็งอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะหน้าฟุบลงมาที่แผงอกผมอีกรอบ

   "ถึงแล้ว...หนู....ถึงแล้ว...." เธอหลับตาพริ้ม หอบเหนื่อยพร้อมเหงื่อที่โทรมกาย "ความรู้สึกนี้มัน....สุดยอดที่สุดเลย..."

   "แต่ผมยังไม่ถึงเลยนะคุณพยาบาล..." พูดจบ ผมก็จับสะโพกเธออย่างมั่นคง และซอยแทงหีพยาบาลสาวต่อ เธอกระเด้งตัวขึ้นมาอีกรอบ ร้องเสียงหลง

   "ไม่ไหวแล้วววว...หัวโล่งไปหมดแล้ววว...พักแปปนึงนะค..อ๊าๆๆๆห์~❤" เธอร้องห้าม แต่ร่องสวาทของเธอกลับขมิบรัดของผมแน่นยิ่งกว่าเดิม ราวกับว่าจะรีดน้ำของผมออกมาให้ได้ ผมไม่ฟังอะไรทั้งนั้น ความเงี่ยนครอบงำผมโดยสมบูรณ์ ตอนนี้สิ่งเดียวที่ผมต้องการคือเย็ดเธอไปเรื่อยๆเท่านั้น

   เวลาแห่งความเสียวผ่านไปนานแค่ไหนก็ไม่ทราบได้ สุดท้ายความอดทนของผมก็มาถึงจุดสิ้นสุด ผมกดล็อคบั้นท้ายเธอไว้ไม่ให้หนี แล้วแทงท่อนเอ็นเข้าไปจนมิดพร้อมกับฉีดพ่นน้ำเงี่ยนอุ่นๆเข้าไปในร่างกายของพยาบาลชุดขาวคนนี้ ร่างนั้นสั่นสะท้านไปด้วยความเสียว ถึงจุดสุดยอดอีกครั้งด้วยการสำเร็จความใคร่กับควยของผม เธอฟุบลงบนแผงอกผมอีกรอบ หายใจหอบเหนื่อย

   "เงี่ยนจริงๆเลยนะครับ คุณพยาบาล" ผมกระซิบข้างหูเธอ แล้วค่อยๆถอนลำควยออกจากร่องแคมที่ยังคงตอดรัด "เล่นดูดน้ำเงี่ยนผมไปซะหมดเลยนะ"

   ผมจับร่างของหญิงสาวพลิกออกนอนข้างๆ เธอนอนแผ่หลาแบบหมดสภาพ ครึ่งบนยังคงสวมชุดพยาบาลที่เปียกโชกไปด้วยเหงื่อ ส่วนครึ่งล่างนั้นเปลือยเปล่า น้ำเงี่ยนขาวขุ่นกำลังไหลทะลักออกมาจากรูหีที่ชุ่มแฉะ ผมล่ะอยากจะถ่ายภาพนี้เก็บเอาไว้จริงๆ

   "นี่มันเกิดขึ้นได้ยังไงวะเนี่ย?" ผมเอนตัวลงนอนพักหายใจ และพลางนึกสงสัยขึ้นมา ทุกอย่างมันเกิดขึ้นกะทันหัน และมันช่างไม่มีเหตุผลเลย ที่พยาบาลที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนจะมามีอารมณ์ทางเพศกับผมรุนแรงแบบนี้

   เธอเมาอย่างนั้นเหรอ? หรือว่าเพิ่งโดนยาปลุกเซ็กส์อะไรแบบนั้นมาก่อนทำงาน นั่นฟังดูไม่น่าเป็นไปได้เลย...

   เวลาผ่านไป สิ่งเดียวที่ผมนึกออกและน่าสงสัยที่สุดคือตอนที่ผมนึกอยากจะเย็ดเธอ มันมีบางอย่างแปลกๆเกิดขึ้นกับร่างกายผม ว่าแต่มันคืออะไรกัน? ความรู้สึกนึกคิด หรืออารมณ์ที่แผ่ซ่านนั่น มันทำให้พยาบาลสาวคนนี้มีอารมณ์เช่นเดียวกับผมอย่างงั้นเหรอ? แล้วเรื่องทั้งหมดนี่มันจะเกี่ยวข้องกับอุบัติเหตุของผมรึเปล่า? ยิ่งคิดยิ่งรู้สึกว่าบ้าบอสิ้นดี

   สิ่งเดียวที่จะพิสูจน์ได้ คือลองคิดถึงมันอีกครั้ง ความหื่นกระหาย ความเงี่ยน ที่มีต่อใครสักคน ผมหันไปทางพยาบาลสาวที่ยังคงนอนหลับหมดสภาพก็นึกสงสารเธอ ตอนนี้ขอแค่ให้เธอได้สติก่อนก็พอ และหวังว่าตอนเธอฟื้นขึ้นมา เธอจะไม่โวยวายกับเรื่องที่เธอเป็นคนเริ่มเซ็กส์อันเร่าร้อนด้วยตัวเธอเอง


   

###########################################################

   ผมผล็อยหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ รู้สึกตัวอีกทีคุณพยาบาลก็หายตัวไปแล้ว ทิ้งไว้แต่คราบน้ำรักที่ยังคงเลอะเตียงผู้ป่วยผมอยู่ มองไปนอกหน้าต่างตอนนี้คงเป็นเวลาช่วงเย็น สักพักนึงประตูห้องก็ถูกเปิดออก คุณหมอท่านเดิมเดินเข้ามาหาผม พร้อมเอกสารจำนวนหนึ่งในมือ

   "สวัสดีตอนเย็นครับคุณติณ อาการเป็นอย่างไงบ้างครับ?" หมอถาม

   "ก็....ดีครับ ตอนนี้รู้สึกดีครับหมอ..." ผมตอบ แน่นอนว่าตอบตามความเป็นจริงสุดๆ

   "หื้ม...ได้ยินอย่างนั้นผมค่อยสบายใจหน่อย อย่างน้อยการผ่าตัดก็ไม่มีปัญหาอะไร ตอนนี้ผลตรวจบางส่วนของคุณออกมาแล้ว ทางเราได้ตรวจพบความผิดปกติที่ต่อมใต้สมองของคุณ ซึ่งมันจะทำให้คุณมีอาการปวดหัว มึนหัวเฉียบพลันในบางครั้ง แต่ที่สำคัญเลยก็คือ ความผิดปกติของระบบฮอร์โมนของคุณ ที่ค่าของมันอาจจะลดลงหรือพุ่งสูงมากกว่าปกติ แต่ในกรณีของคุณ ค่าที่เราตรวจได้ล่าสุดมัน..." หมอหยุดพูดไปครู่นึง ก่อนมองมาทางผม "เอาเป็นว่าทางเราอาจจะต้องให้คุณพักที่โรงพยาบาลนี้อีกสักระยะ เพื่อตรวจเลือดเช็คค่าฮอร์โมนอีกทีนะครับ"

   "แล้วมันแย่มากไหมครับหมอ?"

   "ถ้าตอนนี้ ส่วนใหญ่จะมีผลด้านอารมณ์ครับ คุณอาจจะอารมณ์แปรปรวนกะทันหัน บางส่วนก็อาจมีปัญหาเรื่อง...เอ่อ...นกเขาไม่ขัน หรือไม่ก็มีความต้องการทางเพศที่สูงกว่าปกติมากๆ" หมออธิบาย "แต่คุณไม่ต้องกังวลนะครับ ณ ตอนนี้ผมพูดได้เลยว่าคุณปลอดภัยแล้ว ผมขอตัวก่อนนะครับ" ชายชุดขาวยิ้ม ก่อนจะหันหลังเดินออกไป

   "เดี๋ยวก่อนครับคุณหมอ" ผมทักก่อนที่เขาจะพ้นประตูห้องไป "เอ่อ...คุณพยาบาลเมื่อเช้านี้เขาไปไหนแล้วเหรอครับ?"

   "อ๋อ เธอมาแจ้งเมื่อช่วงเที่ยงว่าเธอรู้สึกไม่ค่อยสบายน่ะ เลยลากลับไปพักผ่อนที่บ้านแล้ว" เขาตอบ "มีอะไรรึเปล่าครับ?"

   "เปล่าครับๆ แค่สงสัยน่ะครับ" ผมค่อนข้างโล่งใจกับคำตอบ

   "ไม่ต้องห่วงครับ เรามีพยาบาลประจำอยู่ที่นี่ตลอด มีอะไรผิดปกติ หรือต้องการอะไรก็..." คุณหมอยิ้ม พร้อมชี้มาที่ปุ่มข้างเตียง ก่อนจะออกจากห้องไป

   ผมเอนหลังลงบนเตียงผู้ป่วยอีกครั้ง นอนคิดถึงสิ่งที่หมอพูด นี่ผมเป็นอะไรกันแน่? มีคำถามมากมายผุดขึ้นในหัว สุดท้ายผมก็ฉุกคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ เลยตั้งตารอ และก็รอ...มันแทบจะอดใจไม่ไหว ที่จะทดลองอะไรบางอย่างกับคุณพยาบาลเวรถัดไปจริงๆ...

   

ติดตามตอนต่อไป....

กว่าจะกลับบ้าน ส่งสัยกวาดพยาบาลหมดฟลอร์ แต่อย่าล่อคุณหมอนะครับขอไว้สักคน เดี๋ยวอาการนกเขาไม่ขันจะเกิดถาวรขึ้นมาละยุ่งเลย ไ่ม่มีใครรักษาอิอิ

จัดไปเหมาพยาบาลให้หมดเลย

มาแนวนี้ชอบเลยครับติดตามอ่านต่อนะครับขอบคุณครับ

สนุกดีนะ ชอบ ขออีกหลายๆตอนนะครับ ขอบคุณครับ

ท่านไรท์เตอร์วางพล็อตเรื่องได้น่าติดตามน่าสนใจมากครับ

ประสบอุทำให้มีความสามารถพิเศษอีกแล้วอิอิ

เริ่มแรกเหมือนจะแย่แต่กลายเป็นว่าได้พลังใหม่ๆมาเฉยเลย เริ่มต้นด้วยสาวพยาบาลซะด้วย ว่าแต่ต้องอยู่โรงพยาบาลอีกหลายวัน สงสัยจะเล่นพยาบาลจนหมดโรงพยาบาลซะมั๊ง สนุกดีครับ ขอบคุณ

คงไม่ได้เอาคุณหมอด้วยนะ 555

บรรยายได้น่าสนใจมากครับ

จิตสัมผัส สงสัยฟาด พยาบาล ทุกคน

มีผูกปมเนื้อเรื่อง สัดส่วนระหว่างฉากปกติกับฉากพิเศษลงตัวเหมาะเจาะ รอชมผลงานตอนต่อๆไปครับ

มาแนวนี้อันดับแรกก็ต้องเล่นให้หมดโรงพยาบาลก่อน

ชอบแนวนี้จริงๆ อ่านทุกที่ตื่นเต้นทุกที่ .

เห้ย ...อยากได้ก็ได้เลยหรือนี่