ตอนที่ 3
ตอนที่ 5

....................

ฉันยังเชื่อในความรัก เชื่อในรักเดียว เชื่อเรื่องการครองคู่อยู่ดูแลกันไปตลอดชีวิต

....................

กว่าจะเข้าเขตอำเภอเป้าหมายก็เล่นเอาสว่างคาตา จัดการหาอาหารเช้าข้างทางใส่ท้องแวะเข้าห้างค้าปลีกซื้อเครื่องสังฆทานและข้าวของใช้ที่ยังขาด โดยเฉพาะฉันที่ไม่ได้เตรียมชุดขาวมาสักชุดกะตายเอาดาบหน้า

          "ใครโทรมาวะหน้าเสียเลย" พี่กี๋ถามระหว่างหยุดรอเลี้ยวออกถนนใหญ่
          "อ๋อ.. เปล่า เคยบอกหมอว่าช่วงนี้ตารางบินว่างเค้าเลยโทรมาจะขอนัดตรวจ ก็ไอ้เรื่องคริส ตอ ร.."
          "อ๋อ.. เม็ดแตดโต!! 55" พี่กี๋พูดสวนพลางหัวเราะร่วน
         
          "ชอบจังเลยนะไอ้เรื่องแตดเติดเนี่ย!!" ฉันงอน

          "หมอเค้าอยากจะจัดวันให้นักศึกษาแพทย์เข้าทัศนศึกษาคิดหัวละห้าร้อย เลยโทรมาลองถามดูก่อนว่ากวาสนใจไหม" ฉันเล่าเรื่องที่ป้าหมอโทรมาเมื่อสิบนาทีที่แล้ว
          "เชี่ย.. 55" พี่กี๋หัวเราะตัวงอตาแทบไม่ได้มองถนนทำเอาฉันต้องช่วยประคองพวงมาลัย

          "ให้นักศึกษาแพทย์เรียงคิวกันเข้ามาดูหีมึงคิดหัวละห้าร้อย 55 เอาละวะ สัส ไม่รวยงานนี้จะไปรวยงานไหนอีแตงกวา กูเคยอ่านเจอแต่ก่อนแม่งมีข่าวเรื่องน้องใหญ่ลงหน้าหนึ่งหนังสือพิมพ์นะเว่ย 55 ป้าหมอมึงบรรเจิดมากคิดได้ไงวะเนี่ย"

          "ถ้ารู้ว่าจะหัวเราะขนาดนี้นี่ก็ไม่เล่าหรอกนะ" ฉันส่ายหน้า

          "ขนาดจับนมยังทีละหมื่นนี่มันดูจิ๊มิ๊เลยนะเว่ย ถึงจะมีวอลลุ่มก็เถอะแต่ห้าร้อยมันน้อยไป๊.. ถ้าป้าหมอมึงโทรมาอีกเอาโทรศัพท์มาให้กูคุยแทนดีกว่าเดี๋ยวจะโขกโก่งค่าตัวให้สูงๆเลย"

          "จ้องกันมากๆหอยมึงเกิดฝ่อสีซีดขึ้นมาหรือใครอดใจไม่ไหวเอานิ้วเขี่ยๆจะทำไง ของแบบนี้มันต้องบวกค่าสึกหรอลงไปด้วย"
         
          "ไม่ต้องอ่ะกวาปฏิเสธเค้าไปแล้ว ประสาทเหรอ" ฉันนึกภาพแล้วรับไม่ได้จริงๆ

          "อย่าลืมแต่งหน้าสวยๆด้วยนะ.. " พี่กี๋ยังไม่เลิกล้อเลียน
          "พอได้ยัง รู้งี้ไม่เล่าดีกว่า"

....................

หนึ่งแสนห้าหมื่นหกพันบาทถ้วนราคาพอๆกับค่าตั๋วทัวร์ได้ทั่วยุโรปโรงแรมห้าดาวอาหารอย่างดี ถึงจะเป็นเงินเล็กสำหรับพี่กี๋แต่ก็ถือว่ามากโขอยู่สำหรับฉัน แม้จะออกปากขอผ่อนใช้คืนแต่พี่กี๋ก็ไม่เอาโดยมีข้อแม้ขอแค่ให้อยู่เป็นเพื่อนกันจนครบสิบวันไม่หนีกลับทิ้งกันไปเสียก่อน นอกจากค่าใช้จ่ายที่สูงลิ่วแล้วความขึ้นชื่อเลื่องลือในกฏระเบียบข้อบังคับก็สามารถสกรีนคนที่ไม่ตั้งใจจริงออกไปได้ส่วนหนึ่ง ถึงมีผู้ขนานนามสถานปฏิบัติธรรมแห่งนี้ว่า สถานดัดสันดานไฮโซ

ข้าวของเครื่องใช้แกดเจ็ตต่างๆที่ไม่มีส่วนจำเป็นต่อการดำรงชีวิตถึงแม้จะนำติดตัวไปด้วยแต่ก็ต้องโดนริบอยู่ดีฉันจึงเลือกที่จะทิ้งไว้ในรถ ถือกระเป๋าเดินเข้าประตูรั้วบรรยากาศร่มรื่นประดับด้วยไม้ดอกนานาพันธุ์ รายงานตัวรับกุญแจห้องตามที่ได้ลงทะเบียนไว้ก่อนล่วงหน้า

เวลานัดหมายบ่ายสองโมงพิธีรับศีลแปดจะถือว่าเป็นสัญญาณเริ่มคอร์สสิบวัน สังเกตุจากสถานที่แล้วฉันมั่นใจว่าสถานที่แห่งนี้ไม่ใช่วัด ถึงแม้จะมีศาลาใหญ่ประดิษฐานพระพุทธรูปแต่ไม่มีโบสถ์และไม่มีส่วนของฌาปนสถาน ตามประวัติที่เขียนบนป้ายบอกว่าแต่เดิมเป็นที่ดินทรัพย์สินของคหบดีชื่อดังในจังหวัดได้ยกที่ดินส่วนตัวสร้างเป็นสำนักสงฆ์ แต่เมื่อเวลาผ่านไปกลับรกร้างไร้ผู้คนสนใจจนเพิ่งได้รับการบูรณะพัฒนาพื้นที่ขึ้นใหม่

ในปีนี้คณะผู้จัดงานประชาสัมพันธ์ดึงดูดบรรดาไฮโซสายบุญกระเป๋าหนักด้วย จีซู หมอดูตาทิพย์ชื่อดังชาวสะกายบินตรงข้ามมาจากฝั่งเมียนมาร์เพื่อทำการแสกนกรรมให้กับทุกท่านแบบเอ็กซ์คลูซีฟ ร่ำลือกันว่าหมอดูจีซูโด่งดังจากการทักทำนายให้ท่านเจ้าสัวให้รีบเข้าพิธีแก้กรรมหลังจากที่ดวงของท่านพุ่งสู่งจุดสูงสุดทำทีมฟุตบอลจนได้แชมป์ แต่ก็ไม่ทันกาล เงินแสนกว่าแลกกับการไม่ต้องดั้นด้นเดินทางไปถึงเมืองสะกายแถมยังไม่ต้องนัดหมายรอคิวอีกเป็นเดือนๆก็ถือว่าคุ้ม ผู้เข้าร่วมกิจกรรมกรรมฐานตัดกรรมในปีนี้จึงดูหนาตาพอสมควร

ความพินาศเริ่มก่อเค้าลาง ชุดขาวราคาถูกที่ซื้อยกโหลมาจากห้าค้าปลีกเนื้อผ้าค่อนข้างบาง มิหนำซ้ำฉันก็ดันโกยแต่ชุดชั้นในสีเข้มใส่กระเป๋ามาอีกต่างหาก

          "ใส่ๆไปเหอะไม่มีใครเค้าคิดอกุศลมามองมึงหรอก"

พี่กี๋พูดให้กำลังใจแบบส่งๆเปิดประตูมุ้งลวดรีบเดินออกไปใจคอคงจดจ่อต่อคิวรอดูดวงแสกนกรรม ฉันแก้ปัญหาเฉพาะหน้าด้วยการใส่เสื้อซ้อนกันสองตัวส่วนท่อนล่างเอาผ้าคลุมไหล่พันทับไว้แล้วเดินหนีบๆออกมาร่วมพิธี คิวลงชื่อแสกนกรรมยังต่อแถวยาวหลายสิบคนรวมถึงพี่กี๋ด้วย ฉันแยกออกมานั่งคอยบนเสื่อรอเวลา     

          "กูลงชื่อให้มึงแล้ว เดี๋ยวเข้าไปพร้อมกันเลยขืนรอแม่งสว่างแน่ดูแล้วคนนึงก็นานเป็นสิบนาทีอ่ะ"
          "อ่าว นึกว่าอยากจะแสกนส่วนตัว"
          "เข้าไปคนเดียวแม่งน่ากลัวว่ะ เสือกทายเหี้ยๆขึ้นมากูตายแน่เข้าไปพร้อมๆกันแหละดีแล้ว"

พี่กี๋ทรุดตัวลงนั่งพับเพียบกราบพระประธานพร้อมๆกับเสียงบทสวดมนต์จากเครื่องเสียงเริ่มดังขึ้น เจ้าหน้าที่วัยรุ่นทะยอยแจกเอกสารบทสวดพร้อมสายศีลสีขุ่นระโยงระยางจากเพดานใส่มือ ระหว่างนั้นมีผู้เข้าร่วมพิธีบางคนเริ่มออกอาการแปลกๆ บ้างตัวสั่นเกร็งบ้างกรีดร้องผสมผสานบทสวดสำเนียงแปลกหูจะบาลีก็ไม่คุ้นจะสันสกฤตก็ไม่เชิง กิจกรรมทุกอย่างดำเนินต่อไปจนโพล้เพล้สร้างบรรยากาศอึดอัดประหลาดๆ แมลงตัวเล็กบินเล่นแสงไฟตอมหัวหูบวกกับอากาศอบอ้าวจนเหงื่อไหลไคลย้อย

ผ่านไปชั่วโมงแล้วชั่วโมงเล่าบทสวดยาวต่อเนื่องนอนสต้อปสังเกตุว่ามีพระสองชุดคอยสลับสับเปลี่ยน ฉันเริ่มจับทางสำเนียงภาษาสวดแปลกประหลาดนี้ได้มันจะวนซ้ำมาซ้ำไปส่วนรอบที่เท่าไหร่แล้วนั้นไม่รู้ พี่กี๋นั่งพนมมือจนเหน็บกินขอตัวลุกไปเดินยืดเส้น ส่วนฉันเริ่มสนุกกับการเฝ้าสังเกตุพฤติกรรมของผู้คนต่างๆในขณะที่ไม่มีโทรศัพท์ในมือ บ้างดึงผมเล่น บ้างถูขัดขี้ไคลเพลินๆ ถึงขนาดเอาเอกสารสวดมนต์มาพับจรวดก็มี ตั้งแต่อาราธนารับศีลแปดเจ้าหน้าที่ก็แบ่งชายหญิงให้นั่งแยกกันคนละฝั่งของศาลา ชายหญิงตาน้ำข้าวผมสีแดงสนิมจุ๊บเบาๆลากันก่อนแยก   
         
          "ข้างนอกลมเย็นดีว่ะแกออกไปเดินบ้างสิ" พี่กี๋กระแซะบอก ตอนแรกฉันตั้งใจจะร่วมพิธีให้เต็มแม็กซ์เพื่อความขลังแต่ฟังแล้วมันก็วนๆซ้ำๆขนาดพระยังมีเบรกฉันก็เลยลุกขึ้นออกไปเดินแถวๆนี้ตามที่พี่กี๋แนะนำบ้าง

หลบจากแสงไฟศาลาฉันถอดเสื้อชั้นนอกเดินผึ่งจ๊กกะแร้เปียกลัดเลาะไปตามทางเดินเล็กๆที่เกือบจะมืดสลัวเสาไฟสปอตไลท์ตรงทางแยกคือจุดหมาย มองนาฬิกาเกือบจะเที่ยงคืนปลดผ้าคลุมไหล่ที่ใช้พันท่อนล่างออก ลมเย็นฉ่ำพัดกระโชกแรงวูบใหญ่จนผมยาวสยายสบายต้นคอถึงต้นขา เหงื่อเหนอะหนะแห้งหาย กลิ่นไอเย็นๆผ่อนอารมณ์ให้สงบเย็น

          "น้องคะ .. น้อง" เสียงผู้หญิงเรียกดังจากเงามืด เสียงฝีเท้าเดินเร็วกำลังมุ่งตรงมาทางนี้

ทันทีที่เห็นหน้าฉันก็จำได้ว่าเธอคืออดีตดารานางเอกสาวพราวสเน่ห์สังกัดช่องหลากสี หลังจากที่มีข่าวเรื่องภาพหลุดระหว่างกำลังทำธุระส่วนตัวกับแฟนหนุ่มสู่สังคมอินเทอร์เนตดูเหมือนเธอจะห่างหายหน้าไปจากจอทีวี ทั้งที่ในอดีตเคยขึ้นชื่อว่าเป็นเจ้าแม่พรีเซนเตอร์คนหนึ่งของวงการ

          "เค้าแสกนกรรมกันเสร็จหรือยังคะ" ดาราสาวถาม
          "อ๋อ.. ยังมั้งคะ เสียงสวดยังดังอยู่เลย"
          "เดินไปทางนี้ใช่มั้ยคะ"
          "ค่ะ เดินไปตรงศาลานั่นอ่ะค่ะ"

          "เอ่อ.. ขอโทษนะคะน้อง .. แถวนี้เค้ามีที่ไหนขายชุดขาวบ้างมั้ยอ่ะพี่ไม่ได้เตรียมมาเลย"
          "อืม.. ไม่ทราบนะคะพรุ่งนี้คงต้องลองดูอีกทีหนูก็ไม่รู้ แต่พี่นิดยืมของหนูก่อนใส่ก็ได้นะเพิ่งซื้อมาใหม่ๆยังไม่ได้ใช้"

          "ได้เหรอคะ เกรงใจจัง"
          "ได้สิค่ะหนูโกยมาหลายชุดอยู่ที่ห้อง"
          "อืม.. ถ้างั้นเราไปเปลี่ยนชุดกันก่อนเลยแล้วกันค่อยไปที่ศาลา"

          "ยังไม่ได้แนะนำตัวเลย นี่พี่นิดนะคะ" ดาราสาวยิ้มหวาน
          "โหย.. ไม่ต้องแนะนำตัวหรอกค่ะ หนูชื่อแตงกวา"

ถึงแม้จะวัยล่วงเลยขึ้นเลขสามแต่รูปร่างของดาราสาวก็ยังสวยกระชับ เธอเลือกจะปลดเปลื้องเสื้อผ้าเปลี่ยนชุดต่อหน้าฉันแทนที่จะเดินไปเปลี่ยนที่ห้องอาบน้ำรวม ชุดชั้นในลูกไม้สวยเข้าชุด อากัปกิริยาท่วงท่ากรีดกราย ทุกวินาทีดำเนินไปอย่างสวยงามจนฉันแทบไม่อยากกระพริบตา

ยังเดินไม่ถึงศาลาพี่กี๋ก็เดินมาตามเพราะใกล้จะถึงคิวเข้าแสกนกรรม พอเห็น นิด จรัญญาเดินมาด้วยกันก็ถึงกับอึ้ง หลังจากแนะนำตัวรู้จักกันแล้วเธอก็ขอตัวแยกไปลงทะเบียนชื่อเพราะเพิ่งมาถึง ท่ามกลางสายตาของทุกคนที่รู้จักจดจำอดีตนางเอกสาวได้ ดูเหมือนเธอจะไม่อินังขังขอบเดือดร้อนอะไรกับความบางเบาของเนื้อผ้า ยังเดินเชิดสวยสง่าออร่าตรงไปทรุดกราบที่หน้าพระประธาน

....................

กลิ่นกำยานผสมกลิ่นธูปตลบอบอวลอยู่ภายในห้องที่ถูกตกแต่งด้วยรูปเคารพเทพเจ้าต่างๆ ไม่น่าเชื่อว่าผ่านไปหลายชั่วโมงแต่แม่หมอ จีซู หมอแก้กรรมจากเมืองสะกายยังดูสดชื่นกระฉับกระเฉงไม่มีทีท่าของความเหน็ดเหนื่อยใดๆเลยแตกต่างกับล่ามที่สูดยาดมท่าทางเหมือนจะเป็นลม

แม่หมอแก้กรรมพิจารณาวันเดือนปีเกิดของฉันก่อน เธอสั่งให้หันซ้ายขวายื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆหลับตาสูดหายใจทำสมาธิครู่ใหญ่ก็พูดผ่านล่าม "จากวันเดือนปีเกิดและโหงวเฮ้ง คุณอลิสาเข้าลักษณะสาวงามที่พบได้เพียงหนึ่งในล้าน" ล่ามสาววัยรุ่นหยุดฟังแม่หมอแก้กรรมเป็นจังหวะ

          "แต่ความงามลักษณะนี้ถือว่าเป็นภัย ภัยทั้งแก่ตัวเองและผู้คนอื่นๆที่ใกล้ชิด ถ้าเป็นที่เผ่าสะกายหญิงงามลักษณะนี้จะถูกเลือกไว้เป็น มิดะ หญิงสาวผู้รับหน้าที่รับสืบทอดและสั่งสอนกามสูตราแก่บรรดาชายหนุ่มในหมู่บ้านก่อนเข้าสู่พิธีวิวาห์" พี่กี๋ขมวดคิ้วมองหน้า
         
          "เดี๋ยวนะ นี่แม่หมอพูดน้องไม่ได้พูดเองใช่มั้ย" พี่กี๋ถาม
          "สวยแล้วมันเป็นภัยกับคนรอบข้างยังไงอ่ะคะ" ฉันถามเสริม ล่ามส่งภาษาถามแม่หมอ

          "กรรมของคุณอลิสสาคือ" นอกจากไม่ตอบคำถามแล้วเธอยังจะลุยต่อ พี่กี๋เตรียมกระดาษจด

          "ในอดีตชาติคุณอลิสาเคยเกิดเป็นลูกชายของคหบดีชั้นผู้ใหญ่ชื่อนายเพิ่ม ด้วยเส้นสายบารมีของพ่อช่วยให้เติบโตในหน้าที่การงานรับราชการยศเป็นคุณพระตั้งแต่ยังหนุ่ม แต่เป็นที่รู้กันว่าทั้งที่ยศตำแหน่งสูงแต่กลับรับผิดชอบหน้าที่เพียงนายทวารเฝ้าประตูคอยจดชื่อทำบัญชีในโรงอาบน้ำของเหล่าสนมในพระราชวังหลวง" เธอหยุดฟังแม่หมอพูด

          "วันหนึ่งมีพระราชธิดาต่างเมืองเสด็จเข้าในวัง ระหว่างที่กำลังอาบน้ำกับนางสนมจับได้ว่านายเพิ่มแอบดูเธออาบน้ำ ความทราบถึงองค์เสด็จเหนือหัวทรงพิโรธมากความผิดโทษสถานเดียวคือบั่นคอเจ็ดชั่วโคตร" ล่ามหยุดหายใจ

          "กรรมแบบนี้เป็นกรรมใหญ่ ตกอยู่ในวังวนของคำสาปแช่งของวรรณะกษัตริย์"

          "แล้วจะแก้ยังไง" ฉันถาม
          "แก้ที่ใจ" 
          "แก้ที่ใจอ่ะทำยังไง"
          "ทำใจ .." ล่ามตอบ

          "กรรมของคุณนริสรา คือ.." พี่กี๋หยิบกระดาษดินสอแทบไม่ทัน "เคยเตะแมวกำลังท้องจนแท้งลูกตายทั้งครอก"
          "อีกอาทิตย์นึงแม่มันก็ตาย.." ถึงตรงนี้พี่กี๋ร้องโฮลั่นน้ำตาอาบสองแก้ม "แต่หนูไม่ได้ตั้งใจนะ"

          "เจ้ากรรมนายเวรคอยติดตามดวงตกเมื่อไหร่จะเข้าเล่นงานทันที ให้ไม่ได้เป็นสุข ไม่สมหวัง จะทำอะไรก็มีอุปสรรค์ ให้หมั่นตั้งมั่นทำสมาธิกรรมฐานแล้วอุทิศส่งให้เจ้ากรรมนายเวรจนกว่าท่านจะพอใจเลิกติดตามอาฆาต .. เมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น"

          "เอ่อ.. แล้วนี่ไม่มีแบบอดีตชาติเคยเป็นอะไรบ้างเหรอทำไมสั้นจังอ่ะ" พี่กี๋ถาม

          "ไม่มี.." ล่ามสาวชาวไทใหญ่ตอบหน้าตาเฉย

....................

ทันทีที่ดาราสาวใหญ่ออกมาจากห้องแสกนกรรมเป็นคนสุดท้ายเสียงสวดก็หยุดลง ปี่กลองเชิดโหมจนคนที่หลับสะดุ้งตื่น

          "อ้าว.. สวัสดีอย่างเป็นทางการนะครับ ท่านที่หลับอยู่ก็ตื่นขึ้นมาฟังต่ออีกสักนิดอีกไม่เกินสิบนาทีเราก็จะเสร็จสิ้นพิธีกรรมในวันแรกกันแล้ว" ชายวัยกลางคนถือไมโครโฟนเดินมายืนที่กลางศาลา

          "อย่างที่หลายๆท่านอาจเคยได้ยินได้ฟังกันมาบ้างแล้วถึงกิติศัพท์เรื่องกฏระเบียบความเคร่งครัดในสถานที่ของเรา ซึ่งบางทีก็พูดเกินความจริงไปบ้าง การที่ทุกท่านกล่าวคำอาราธนารับศีลแปดกับพระคุณเจ้าไปแล้วมันก็มีกฏข้อห้ามอยู่ในตัวซึ่งเราได้ให้คำสัญญากับพระท่านไว้ว่าจะไม่ทำสิ่งใดบ้าง .. ผมแค่จะขอเสริมเรื่องนับเริ่มจากเวลาห้านาฬิกาของวันนี้ เราจะไม่พูด ปิดปากเงียบสนิท เพราะกรรมใหม่ๆที่เราสร้างมากกว่าครึ่งล้วนเกิดจากคำพูด พูดส่อเสียด พูดโกหก ก้าวร้าวเปล่าประโยชน์ ภายในสิบวันนี้เราจะหยุดพูดในที่ส่วนรวม หยุดรู้หยุดสนใจเรื่องคนอื่น ให้ใช้เวลาจากนี้เพื่อสำรวจลมหายใจของตัวเองเพียงเท่านั้นก็พอ โดยจะอนุญาตให้พูดได้ก็ต่อเมื่ออาจารย์ถาม รุ่นพี่ถาม เท่านั้น"

....................   

 

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

ติดตามอ่านต่อรัวๆค่ะ ตอนนี้ดูเบาๆ สนุกดี

เรื่องดำเนินต่อไป ค่อยๆเป็นค่อยๆไปแบบนี้สนุกดีจังเลยอ่ะ

ไม่พลาดแน่นวลแบบนี้ ท่านนักเขียนหลอกเทศน์เพื่อนสมาชิกอ่ะ 55555
เวปโป๊ะบังหน้า แต่จริงๆมาแอบปล่อยธรรมะจรรโลงใจคน
ผมชอบคับ แหวกแนวดี สอดไส้คุณธรรมจริยะธรรม

 ::HeyHey::จะทำอย่างไรกับกรรมเก่าทที่ติดตัวมา

กรรมของแตงกวาอันตรายจริงๆ

มีกรรมที่แตรดใหญ่

ตอนนี้ดำเนินเรื่องไปเรื่อยๆ แบบค่อยๆเป็นค่อยๆไปเบาๆครับ

จะเจอกรรมอะไรอีกใหมเนี่ย

พิธีแสกนกรรมเขาเป็นกันแบบนี้จริงๆ หรือเขียนตามนัยยะของเรื่องอะ

แม่หมอรู้ลึกจริงๆ สงสัยจังว่ามาปฏิบัจิธรรมอย่างนี้ยังมีโอกาสเกิดเรื่องจากแม่แตดีหรือเปล่านะครับ
เรื่อยเปื่อยแต่ก็มีสาระดีนะครับ
ขอบคุณครับ

ติดตามดูเรื่อยๆครับ ไม่รู้ว่าดาราสาวจะจออย่างไร

กรรมที่เกิดจากการผิดศีลข้อสาม แค่คนทั่วไป ก็จะเป็นจะตายแล้ว แต่นี่... จะขนาดใหน

สงสัยจะได้เป็นมิดะสั่งสอนกามสูตรแก่หนุ่มๆแน่

จ้ะแก้กรรมยังไงน่ะ