ทำให้นึกถึงตอนไปฝึก ได้อะไรกลับมาหลาย จากเพื่อนที่ไม่ชอบหน้ากันก็ต้องช่วยเหลือกัน เพราะอยู่หมู่เดียวกัน ไม่ช่วยมันก็จะโดนทำโทษไปด้วย มันไม่ช่วยเร่าก็จะโดนทำโทษได้วย 555

หมอบ ลุก หมอบ ลุก พื้นร้อนๆ พวกเมิงคิดว่ากุเป็นขนมปังปิ้งใช่มั้ย -*-

ช่วงดีๆของชีวิตของใครหลายๆคน

เข้าใจว่าต้องฝึก แต่บางที่ ทหารที่คุมก็... เกินไป

แล้วคนขายของก็ช่วงทำกำไรสินะ

เดี๋ยวรอดูว่ายังไงกันต่อ เริ่มเรื่องไปค่ายแล้วจะไปจบตรงไหน

ขอบคุณครับ

ตอนฝึก ฝึกนครสวรรค์ ไปไม่ไกลจากหอที่อยู่ตอนเรียนมัธยมเท่าไหร่ ในรุ่นลูกทหารหลายคน เลยสบายหน่อย แม่ๆ ทั้วหลายเป็นคนทำกับข้าวเอง แต่ที่(โหดหน่อยก็ตรงไม่ให้อาบน้ำเลยนี่แหละ ปีสองสามวัน ปีสามห้าวัน ขากลับนี่โคตรลำบาก ตัวโคตรเหม็น จะนะนั่งสองแถวเข้าหอก็ไม่ได้ คนอื่นเค้าจะอ้วก เฮ้ออ

รอร้านเกะยุนะครับอะไรก็ติดตามผลงานนะครับ

[medsay]

  ความทรงจำเก่าๆผุดลอยมาสารพัด ร.ด. เด็กบ้านนอกจะไม่ค่อยได้ไปเขาชนไก่ ถ้าจะได้ไปต้องเรียนปี4-5 แต่เด็กสังกัดทหารราบเพชรบุรีโดนเข้าค่ายที่แถวเขาหนองหญ้าปล้องที่เพชรบุรี ร.ด.ของผมเริ่ม
ตั้งแต่คัดตัว ดันพื้น30ครั้งขึ้นไป (ผมได้40ไม่รู้จะทำเกินทำไม กลัวไม่ผ่าน กับแข่งกับเพื่อน) 
ซินอัพ50ครั้งขึ้นไป อันนี้สบาย กดไป70ใน60วินาที
ดึงข้อน่าจะ12ครั้งขึ้นไป อันนี้เอาพอดีได้12ก็บุญหัวละ
วิ่ง 1.8km ภายใน 4 นาทีนะถ้าจำไม่ผิด แต่ละคนตอนออกตัวสับตีนแตก ผมหรอซ้อมวิ่งประจำไม่กลัว555 ผมมาสับตอนปลาย สบายใจ ทำเวลา3นาที นิดๆ แล้วมาดูเพื่อนหอบเป็นหมาหอบแดดเลย สรุปผ่าน ร.ด. ชิวๆ ตอนเรียนกับครูฝึกก็โหดนะ เป็นคนไม่ค่อยมีหนวดมีแต่ขนอ่อนๆสีเดียวกับผิวก็ให้โกน แม่งกระทบมาถึงตอนโต ยิ่งโกนยิ่งขึ้น ยิ่งแข็ง ครูนะครูทำกันได้  ตอนฝึกปี1-2ก็โหดนะ ตอนแลกใช้ซิ้งเหล็กที่เป็นสปริงถ่วงขากางเกง แต่ด้วยความที่อยู่ประจวบ แดดทะเล หืม.....โคตรแรง แรงจนโดนสั่งหมอบอยู่กลางแดด ที่ตอนแรกไม่เท่าไหร่ พอโดนสั่งนอนหงายกลางมุ้งสี่เสาเท่านั้นแหละ โดนลวก สปริงร้อนๆที่โดนแดดก็เหล็กตากแดดดีๆนี่เองพอแนบเนื้อที มีพอง โอ้โห อี เห้... พองยังกับใส่กำไลข้อเท้า หลังจากวันนั้นใส่ซิ้งผ้าเลยครับ หนักแต่ไม่ร้อน ยอมคับ
ข้ามๆไปวันเข้าค่ายเลย เช้ามืดวันเข้าค่ายต้องมาเรียงคิวแก้ผ้า เอาผ้าปิดตาไว้ แก้หมดตัวเลยแล้วเอามือกุมไข่ จะมีครูประจำห้องพยาบาลเอายาม่วงนะถ้าจำไม่ผิดมาทาที่ ง่ามขาหนีบ หัวนม รักแร้ต้องปล่อยมือทีละข้างให้ทา  กันการเป็นสังคังเพราะไม่ได้อาบน้ำแน่ๆ พอสัก7โมงก็ได้ขึ้นรถ GMC หรือ EMC นี่หล่ะ ไปเขาหนองหญ้าปล้อง พอลงรถปุ๊ป สิ่งแรกที่เจอคือการจัดแถวเสร็จตอนช่วงเกือบเที่ยงคือการหมอบลุก10ครั้งแล้วจัดแถวใหม่ ทีนี้ให้จัดแบบคละ รร. กัน พอได้แถว หัวหน้าหมู่ รองหัวหน้าหมู่ แล้วก็ให้วางกระเป๋า เส็รจครูฝึกให้ทักทายกันและไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้คุ้มครองด้วยการสั่งให้วิ่งขึ้นไปยอดเขาลูกย่อมๆ สูงเท่าตึก  3-4 ชั้นได้ ด้านบนจะมีศาลาเล็กๆและพระพุทธรูปอยู่ ระยะห่างแถวไปถึงตีนเขาก็ประมาณ500m ที่สำคัญ ทางขึ้นมีทางเดียว ร.ด.มีประมาณเกือบห้าสิบแถว แถวละ10-15คน แต่แถวผมอยู่กลางๆกว่าจะถึงคิวให้ขึ้นเขาต้องรอกลางแดดแป๊ปหนึ่ง ก็ถึงคิวแถวตัวเอง พอตอนเดินขึ้นบรรไดอย่างชัน ก็แปลกใจทำไมพวกที่ขึ้นไปก่อนไม่เดินสวนกลับมาสักที พอขึ้นไปถึง ถึงกับบางอ้อ ไหว้พระมือเปล่าไม่มีดอกไม้ถูปเทียน เพราะเดี๋ยวไฟไหม้ ใครไหว้แล้วให้ยืนรอพวกด้านล่างขึ้นมาไหว้ให้หมด กว่าจะหมดเกือบสิบนาที ร้อน อบอ้าว เหงื่อแต่ละคนเริ่มเปียกตัวละ พอขึ้นมาครบ ครูฝึกข้างล่างบอก อีก5นาทีรวมจับคนช้า10นาย เพลงพี่ต้าพาราด๊อกมาเลยครับ เชื่อไหมครับไอ้คนที่ขึ้นมาทีหลังกำลังทำหน้าเหนื่อยๆมีแรงวิ่งตัวปลิวลงก่อนเลย เราอยู่กลางกว่าจะได้ลงต้องรอนาน ผมหันซ้ายหันขวาเจอเพื่อน รร เดียวกันก็พยักหน้าแบบไม่ต้องพูดก็เข้าใจกัน วิ่งลงทางข้างเขาไปที่จุดรวมพล แต่  แต่ครับแต่ ทางมันจะชันกว่าทางขึ้นเท่าหนึ่งแต่สั้นกว่ามาก ย้ำว่ามากๆ พอผมกับเพื่อนเปิดคนอื่นก็ตาม ทางลงจะเป็นทางชัน มีต้นไม้น่าจะเป็นกระถินขึ้นเต็มเขาต้นประมาณเท่าแขน เท่าขาได้ เป็นที่ยึดเหนี่ยวเวลาลงไม่ให้ล้ม สนุกครับ พวกเราลงแบบเร็วมาก เนื่องจากเป็นขาลงด้วย มีจังหวะหนึ่งครับยังจำได้ติดตามาทุกวันนี้ จังหวะที่วิ่งลงอยู่  อยู่ๆก็มีงูโผล่หัวขึ้นมามองทางผม ผมจะเบรคก็ไม่ได้มาเร็วมาก ตัดสินใจทำบาปเลยครับ เหยียบหัวงูด้วยคอมแบตเลยครับ ไม่รู้งูมีพิษไม่มีพิษ แต่กลัวโดนจับคนช้ามากกว่า แล้วก็ผ่านงูไปโดยไม่หันหลังกลับเพราะต้องเลือกช่องที่จะผ่านต้นไม้ให้ดี ต้นเท่าแขนจะโดนเหนี่ยวจนหักคามือบ้าง หลุดมือบ้าง สรุปลงมาถึงภายใน2นาที มาถึงเป็นคนที่สิบกว่าๆได้  ครูฝึกก็ยิ้มๆที่พวกผมใช้ทางลัดไม่รอทางหลักเหมือนคนอื่นๆ แต่ก็มีบ่นๆนิดหน่อย แต่ไม่ลงโทษอะไร นั่งรอสักพักก็ลงมากันครบ คนช้าก็โดนหมอบลุก ปั่นจักรยานอากาศ แต่ไม่ใช่แค่คนช้า10นาย นะครับ คนช้าอยู่หมู่ไหน หมู่นั้นทั้งหมู่โดนด้วย หมู่ผมรอด 555 เสร็จก็ไปกินข้าว เดินทางไกล พอถึงจุดพักมีคนเอายาเส้นมาสูบ ครูฝึกมาเห็นพอดี งานเข้าเลยครับ ยาเส้นสองห่อโดนม้วนเป็นซิกก้าอันใหญ่ แล้วให้ดูดให้หมด เพื่อทำลายหลักฐาน อื้อหื้อ คนนั้นนี่สำลักแล้วสำลักอีก ตาแดง ตาเยิ้มเลยครับ  พอมันสำลักทีครูฝึกก็หัวเราะชอบใจ ครูฝึกบอกว่า บอกแล้วใช่ไหม เหล้าบุรี่ ไพ่ อย่าเอามา มันก็เถียงนี่ยาเส้นนะครูไม่ใช่บุหรี่ จากที่มันจะโดนซิกก้ามวนเดียว โดนมวนที่สองต่อ สมน้ำหน้ามันอยูดีไม่ว่าดี ไปเถียงครูฝึก พวกผมก็นั่งยิ้มๆกันไป ตกเย็นก็ได้กินข้าวแกงเขียวหวานไก่ ที่เป็นมะเขือสิบไร่ ไก่ครึ่งซีก ใครน่าตาดีหน่อยจะได้เนื้อไก่หน่อยนึงเพราะคนตกเป็นตุ๊ด 555 ผมก็ได้ชิ้นใหญ่มา1ชิ้น 555 เชื่อไหมตั้งแต่โตมาพึ่งเคยกินแกงเขียวหวานที่อร่อยขนาดนี้ครั้งแรก คงเหนื่อยบวกหิว 555 ตกค่ำก็มีเดินป่ากลางคืน พลางตัว ก็ไม่มีอะไรผ่านไปด้วยดี พอถึงเวลานอน มีเวลาแค่ล้างหน้าแปลงฟัน ที่สำคัญไม่มีใครอาบน้ำ แม่งไกลและโคตรหนาว กลางวันร้อนตับแตก กลางคืนหนาวเชี่ยๆ ล้างหน้าแปลงฟันเสร็จก็ถอดเสื้อตัวนอกผึ่งให้เหงื่อแห้ง ถอดรองเท้าไว้ในเต้นบางคนไม่ถอดกลัวหายครูฝึกชอบแกล้งมาขโมยของ ที่สำคัญต้องนอนกอดปืน1กระบอก ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็น เจเกอร์ นะห้ามห่างตัว ห้ามหาย แต่พอนอนได้สักตีสาม มีคนเอะอะโวยวาย เป็น รด นะ ถ้าจำไม่ผิดน่าจะโดนผีเข้าเพราะไปเยี้ยวรดจอมปลวก แล้วก็พูดท้าทาย ว่าผีไม่มีจริงหลอก จะกลัวไปทำไม สุดท้ายเจอดีต้องทำพิธีขอขมาตั้งแต่ตีสี่ บางคนขวัญอ่อนก็กลัวจนหลับไม่ลง แต่ผมชินกับเรื่องพวกนี้ละ หลับสบาย เพราะก่อนนอนก็ขอเจ้าที่เจ้าทางกับแผ่เมตตาไปเรียบร้อย วันต่อมาก็เข้าฐานปกติตอนเช้า บ่ายยิงปืน m16 มันจะต้องมีคนแม่นปืนกับมือปืนเป้าสะอาด แต่จะมีเทพกว่านั้นคือ มือปืนระดับมหากาฬ แม่งยิงลวดที่เอาไว้ติดเป้ากระดาษขาด ก็จะได้รางวัลเป็นตบกะบาลจากครูฝึก เพราะแกต้องเสียเวลาไปผูกลวดใหม่ 555  วันสุดท้ายก็มีซ่อมนิดหน่อยและรอรุ่น2 มาเข้าค่ายต่อจากรุ่นแรก พอรุ่น2ลงรถปุ๊ป รุ่น1จะทำท่าปาดคอ ขู่ให้รุ่น2กลัวเล่นๆ เพราะสภาพรุ่นแรกแต่ละคนหน้าดำเพราะผงทาหน้า เสื้อนึกว่าแผนที่โลก ขี้เกลือขึ้นเต็มหลัง แล้วก็นั่งรถ gmc กลับ รร. อ่อ แล้วรถทหารเป็นรถพิเศษ ไม่ถึงจุดพักแม่งไม่จอด แม้แต่ไฟแดง แม่งผ่าไปเลย ชาวบ้านด่าตามหลังเป็นแถบๆ 555 นึกออกเท่านี้แหละคับ ขอบคุณคับ

อยู่ต่างจังหวัดครับ ที่เรียนเพราะประเมินแล้วว่า เรียน รด ลำแค่ช่วงเรียนนิดหน่อย ไม่ต้องไปลุ้นตอนเกณฑ์ ซึ่งถ้าโดนก็เสียเวลาไป 2 ปี เห็นทหารเกณฑ์ฝึกแล้วรู้เลยว่า รด สบายกว่าเยอะ

อ่านแล้วนึกถึงสมัยเรียน รด เลยครับ ฮืออออ. 

เคยจะเรียน รด เหมือนกัน  แต่สุดท้ายเกเร  เลยไม่รู้รสชาติมันเป็นยังไง

รถเมล์ไปอนุสาวรีย์ มัน 125 ครับ

124 มันไปพาต้า  5555


ว่าแต่ ผมก็รอท่านเทพทรูนอนเป็นผักมาหลายเดือนละ ล่าสุด ท่านเทพ ลุกมาบอก กลับมาแล้วนี่น้ำตาไหลเลย
แม่ง บอกแค่นี้ จบ !!!! อกคนรอจะแตก !!!




....

ลืมเลยครับผม

#โทน

คิดถึงสมัยวัยรุนเลย

นึกถึงตอนเด็กที่เรียน รด เลยครับ เป็นเรื่องเล่าให้ลูกให้หลานฟังได้เลยครับ ย้อนกลับไปนึกถึงแล้วนั่งยิ้มคนเดียวเลยครับ

ดูแปลกไปอีกแบบ นายโทนย้อนอดีตไปช่วงเรียนรด. 

จ่านรกปัจจุบันก็ยังอยู่ 555
เป็นซอมบี้ป่าวฟะ

ประสบการณ์จะช่วยสอนความสามัคคี อดทน การเอาตัวรอด