เพราะความอยากรู้จึงทำให้เป็นเรื่อง

พูดคุยก่อนอ่าน : กลับมาแล้วกับตอนใหม่ ตอนนี้เป็นไตรภาค น้องหมวยเสียสาวนะครับ ก่อนอื่นบอกก่อนว่าตอนนี้ลุงพลกลับมามีบทแล้ว หลังจากหายตัวไปนาน



ตอนนี้พิเศษหน่อย ตรงที่จะมีตัวละครใหม่มาแนะนำ ก็คือ 'น้องเปเปอร์ ชนิกานต์' นักศึกษาพยาบาลชั้นปีที่สอง เพื่อนร่วมรุ่นของ ใบเฟิร์น โดนัท และยัยอุ๊ (ซึ่งผมเคยพูดถึงเธอไปแล้วในกะทู้นี้ในหัวข้อ ตัวละครหญิงหน้าใหม่ ที่คุณอาจได้เจอในเกมรักปี 2) แต่บอกไว้ก่อนว่าตัวละครกลุ่มนี้เป็นแค่แขกรับเชิญเท่านั้นครับ จะไม่มีทางไปลงเอยกับลุงพลได้ ยกเว้นในภาคพิเศษที่แยกออกไปเท่านั้น นางเอกของลุงพลตั้ง 12 คนแล้วนะครับ เยอะเกินไปแล้ว จัดบทให้ไม่ถูกละ 55555+



กลับมาที่ตอนนี้ ค่อนข้างจะยาวสักหน่อย โดนส่วนใหญ่จะเป็นการพูดถึงผลกระทบจากตอนที่แล้วนะครับว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากที่น้องนาถและน้องอีฟเมคเลิฟกัน ซึ่งนี่จะเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ น้องหมวยต้องเสียสาวให้ลุงพลในตอนต่อไป ตอนนี้ยังเป็นแค่การเกริ่นนำครับ

ตอนหน้า คุณจะได้เห็น ลุงพลแท็คทีมกับน้องนาถ น้องอีฟ และน้องอุ๊ รุมน้องหมวย บอกไว้ก่อนว่าฉากนี้เป็นหนึ่งในฉากที่ชวนปวดตับที่สุดฉากหนึ่งของเกมรัก ขอให้เตรียมตัวให้พร้อมนะครับ เตือนแล้วนะ ฮ่า....


########################

ความเดิมจากตอนที่แล้ว

ตัดมาที่หอพักหญิง ตอนนี้นาถลดากำลังขืนใจอรัญญาเพื่อนรักอย่างเมามัน นางงามมิตรภาพประจำวิทยาลัยนอนหมดอาลัยตายอยาก ปล่อยตัวปล่อยใจให้แม่เสือไบสาวอย่างนาถลดาได้กระทำตามอำเภอใจ

"อือออ...." อรัญญาหลับตาพริ้ม หายใจรวยระรินด้วยความเสียวซ่าน ขณะกำลังถูกนาถลดาใช้ริมฝีปากร้อน ๆ ครอบลงมาที่ยอดปทุมถันของเธอ

นาถลดาเงยหน้ามองอรัญญาด้วยสายตาหื่นกาม ก่อนที่แม่เสือไบสาวจะโน้มตัวลงต่ำซุกไซ้หน้าท้องของสาวอีฟ ที่นอนแขม่วเกร็งด้วยความกลัวปนสยิว

"อื้ออออ...อรึ๊ยยยยย...อย่า..." อรัญญาหลับตาปี๋ สาวน้อยจากปราจีนหนีบขาแน่นด้วยความกลัว "อย่าทำเราเลยนาถ...อือออ"
นาถลดาแสยะยิ้ม ก่อนเอานิ้วชี้วนรอบรูบุ๋มตรงกลางน่ารักแล้วลงลิ้นดุนดุนเข้าไปสำรวจภายใน อรัญญาถึงกับสะดุ้งด้วยความเสียว

"หวานทั้งตัวเลยอ่ะ คนบ้าอะไรไม่รู้ น่ารักโคตร ๆ รู้งี้น่าจับปล้ำตั้งนานแล้ว" นาถลดาเปร่ยปากด้วยความหื่น พลางซุกไซ้ไปทั่วหน้าท้องแบนราบ มือของเธอก็บีบคลึงบั้นเอวของอรัญญาที่ส่ายไปมาจากความเสียว

"อย่า...อือออ...." อรัญญายื่นมือรั้งนาถลดาที่พยายามดึงกางเกงขาสั้นของเธออก นาถลดาเงยหน้ามองเธอด้วยสายตาสงสัย นางงามมิตรภาพตอนนี้แก้มแดงระเรือ เธออายเกินกว่าจะพูดมันออกมา จะทำได้เพียงแค่ส่ายหน้าเบา ๆ เพื่อขอร้องให้นาถลดาสงสาร

"ขอดูหน่อยนะ" นาถลดาเอ่ยปากด้วยน้ำเสียงครางกระเส่า ขณะกำลังพยายามดึงกางเกงขาสั้นของอรัญญาออก

"ไม่เอา...อย่า...เราอาย" อรัญญาเอ่ยปากด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ "อย่า!!! ไม่เอา!!!"

นาถลดาพยายามดึงขอบกางเกงขาสั้น อรัญญาก็ยื่นมือรั้งเอาไว้อย่างสุดความสามารถ การยื้อแย่งระหว่างสองสาวดำเนินไปได้สักพัก จนในที่สุดอรัญญาก็พ่ายแพ้ กางเกงขาสั้นของเธอถูกถลกออกมาจนได้

อรัญญาที่ตอนนี้เปลือยช่วงบน รีบแขนซ้ายปิดทาบหน้าอก บีบขาแน่น พร้อมกับยื่นแขนซ้ายมาปิดเนินสงวนของเธอด้วยท่าทีเนียมอาย
"ไม่ต้องกลัวนะ เราน่ะไม่ใช่คนหัวรุนแรงแบบลุงพล" นาถลดาเขยิบตัวขึ้นไปกระซิบข้างหูสาวอีฟที่ยังกลัว ก่อนใช้มือสางปอยผมที่ปิดแก้มทัดข้างหูแล้วหอมหนึ่งฟอด "ขอดูหน่อยนะ"

"ไม่เอา..." สาวอีฟครางออกมา ด้วยท่าทีเนียมอาย "อ๊า!!!"

นาถลดาขบติ่งหูของอรัญญา ก่อนใช้สกิลความรู้ที่ร่ำเรียนและศึกษามาจากลุงพลใช้กับอรัญญา แม่เสือไบสาวจากหาดใหญ่ซุกไซ้ซอกคอของอรัญญาที่กำลังอ่อนระทวย มือของเธอก็ลูบไล้หน้าท้องที่แขม่วเกร็งของแม่กวางน้อยจากปราจีนบุรี

"อ๊า...อือออ...อย่า..." อรัญญาร้องครางจนเสียงแหบพร่า เมื่อเจอนาถลดาลูกศิษย์ของลุงพลใช้สกิลวิชาที่ร่ำเรียนมาไล่ต้อนจนเธออ่อนระทวย พอรู้สึกอีกที นาถลดาก็สามารถดึงแขนที่ปิดหน้าอกหน้าใจของเธอออกมาจนได้ "ฮือ...ฮือ..."

"อีฟ...อีฟร้องไห้ทำไม?" นาถลดาถาม เมื่อเห็นอรัญญาเพื่อนร่วมรุ่นร้องไห้ออกมา

"ทำไมต้องทำกับเราแบบนี้...." อรัญญาครวญเสียงสะอื้น "เราเคยทำให้นาถโกรธเหรอ นาถถึงทำกับเราแบบนี้ ถ้าคนอื่นรู้ เราจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน"

"เราจะรับผิดชอบเอง" นาถลดาตอบ ดูเหมือนว่าเธอจะซึมซับวิชามาจากลุงพลมาก มากจนน่ากลัว "อีกอย่างเราเป็นผู้หญิงด้วยกัน ไม่ต้องกลัวว่าท้องหรอก"

"ฮือ...." สาวอีฟหลับตาร้องไห้สะอื้น นอนทอดกายหมดอาลัยตายอยาก นาถลดาเองก็รู้สึกสงสารอีฟอยู่บ้าง แต่ทำไงได้ ความเงี่ยนไม่เคยเข้าใครออกใคร ว่าแล้วนาถดาก็เขยิบตัวลงต่ำ แล้วดึงมือซ้ายที่ปิดเนินสวาทของอีฟออก ตอนแรกอีฟก็มีท่าทีอิดออด แต่สุดท้าย แม่กวางน้อยจากปราจีนบุรีก็ไม่อาจต้านทานอำนาจของนาถลดาได้

นาถลดาก้มตัวลงต่ำจูบเป้ากางเกงในสีขาวของอรัญญา กลิ่นสาบสาวของนางงามมิตรภาพช่างหอมหวาน ละมุนเหลือเกิน คืนนี้เป็นโอกาสอันดีที่เธอจะสอนบทรักหญิงรักหญิงที่แสนหวานให้อรัญญาได้ลิ้มรสจนไม่อาจลืม

"ว้าย...ดูซิ..." แม่เสือสาวจากอำเภอหาดใหญ่ ณ ปลายด้ามขวานของประเทศไทยร้องอุทาน ขณะกำลังแยกขาของอรัญญาออก สิ่งที่เธอเห็นก็คือรอยเปียกเป็นดวงตรงหว่างขาของอรัญญา "แฉะเลยอ่ะ!!!"

นาถลดาโน้มตัวลงไปตวัดลิ้นโลมเลียโยนีที่แสนหวานของอรัญญา ที่กำลังสั่นสะท้านด้วยความเสียวซ่าน เธอเคยโดนกระทำแบบนี้จากลุงพลมาแล้ว เพียงแต่ครั้งนั้น เธอไม่ได้รู้สึกอะไรเลย แต่กับนาถลดา ทำไมนะ ทำไมเธอถึงไม่สามารถต่อต้านความรู้สึกแบบนี้ได้

"นาถ!!! อย่าทำแบบนั้น!!! อื้ออออ!!!! มันสกปรก!!!" อรัญญาดิ้นพล่าน แม่กวางน้อยจากปราจีนบุรีพยายามดุนดันศีรษะของนาถลดาออกไป แต่ดูเหมือนว่ายิ่งพยายามทำไร มือที่เคยพยายามต่อต้าน กลับกลายเป็นลูบไล้เรือนผมสีดำของนาถลดา ที่กำลังละเลียดลิ้มรสชาติความเป็นหญิงของนาถลดาอย่างเอร็ดอร่อย "อือออออ...."

"จ๊วบ....จ๊วบ....แจ๊ะ...แจ๊ะ...อ่าห์!!!" นาถลดาลิ้มรสความหวานจากกลีบดอกไม้ของอรัญญาอย่างเอร็ดอร่อย ริมฝีปากของเธอเปียกแฉะไปด้วยน้ำหวานที่หลั่งออกมาจากถ้ำสาวของอรัญญา เธอจดจำทุกสิ่งทุกอย่างที่ลุงพลได้กระทำกับเธอ แล้วนำมันมาใช้กับอรัญญาที่ตอนนี้กำลังเคลิบเคลิ้มจากลีลาชิวหาพาเพลิน

"เดี๋ยวเราจะทำให้อีฟเสร็จก่อนก็แล้วกัน...หึหึหึ" นาถลดายิ้มอย่างมีเลศนัยน์ ก่อนก้มลงไปแหวกกลีบสาว แล้วดูดเลียเม็ดสยิวของอรัญญาที่กำลังดิ้นพล่าน แล้วลากปลายลิ้นลงต่ำเลียรอบแคมสาวที่กำลังแฉะ นัยน์ตาของแม่เสือไบสาวเหลือบไปเห็นเนื้ออ่อนสีชมพูภายในถ้ำสาวของอรัญญาที่กำลังกระตุกเกร็ง ก็รับรู้ทันทีว่าอรัญญาใกล้จะถึงฝั่งฝัน ด้วยเหตุนี้เอง นาถลดาจึงสอดแทรกนิ้วกลางเข้าไปสำรวจภายในถ้ำสาวของอีฟเพื่อนรักที่กำลังตอดรัดและชุ่มฉ่ำกว่าเดิม

"อ๊า!!! นาถ!!! อือออออ!!!" อรัญญาแอ่นตัวร้องครางเสียงดัง

"เบา ๆ หน่อยอีฟ!!!! เดี๋ยวข้างห้องได้ยิน!!!" นาถลดาทำเสียงดุใส่อรัญญา ที่เอามือปิดปากอย่างว่าง่าย

หลังจากนั้นนาถลดาก็โน้มตัวลงไปจัดการกับภารกิจที่ยังคั่งค้าง เธอตวัดลิ้นเลียติ่งสยิวของอรัญญา นิ้วกลางก็ชักเข้าชักออกจนมีมีน้ำสีขาวขุ่นไหลออกมา แค่เพียงไม่นาน ร่างของอรัญญาก็กระตุกอย่างแรง

"อ๊า!!!! อือออ!!!!" อรัญญาร้องครางออกมาขณะกำลังถึงจุดสุดยอด นางงามมิตรภาพรีบเอาหมอนขึ้นมาปิดหน้าปิดปากของตัวเองเพื่อไม่ให้ข้างห้องได้ยิน ส่วนนาถลดาตอนนี้ก็เงยหน้าขึ้นมายิ้มให้อรัญญาขณะกำลังตวัดนิ้วกลางล้วงลึกเข้าไปในถ้ำสาวของเพื่อนรัก

"คับแน่นดีจริง ๆ เลย หึหึหึ" นาถลดายิ้มหวาน ใบหน้าของเธอชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำรักของอรัญญา ที่กำลังถึงจุดสุดยอด

"อ๊า!!! หยุดก่อนนาถ!!! เราไม่ไหวแล้ว!!! เราจะขาดใจ!!! อื้ออออ!!!!" อรัญญาครางกระเส่าออกมา

นาถลดายิ้มหวาน ก่อนดึงนิ้วกลางที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำรักของเพื่อนรัก เธอดูดเลียนิ้วกลางที่ชุ่มฉ่ำอย่างเอร็ดอร่อย อรัญญาที่นอนตาหรือหายใจรวยรินเห็นทุกการกระทำของนาถลดา ก็ไม่ได้ต่อต้านอะไร เพราะความเหนื่อยล้าและอ่อนเพลียหลังจากพึ่งถึงจุดสุดยอดมาไม่นาน

"หวานมากเลยอ่ะ" นาถลดายิ้ม "เราทำแบบนี้ อีฟชอบไหม?"

อรัญญาหลับตาพริ้ม แก้มของเธอแดงระเรือ เธอหายใจหอบถี่ด้วยความเหนื่อย แต่สุดท้าย รอยยิ้มก็ปรากฏบนใบหน้าของแม่กวางน้อยแทนคำตอบ

"เราช่วยอีฟขึ้นสวรรค์แล้ว เดี๋ยวอีฟต้องช่วยเราบ้างนะ" นาถลดาลุกขึ้น จัดแจงเปลี่ยนท่าแทรกเข้าไปตรงกลางระหว่างขาของอรัญญา ก่อนจัดแจงให้จุดเปราะบางของสตรีเพศได้สัมผัสกันอย่างใกล้ชิด "อือออออ"

เม็ดสยิวของนาถลดาบดเบียดกับเม็ดสยิวของอรัญญา ด้วยความเปียกแฉะตรงจุดเปราะบางของสตรีเพศเลยเกิดเสียงแจ๊ะแจ๊ะ นาถลดาที่อยู่ด้านบนเริ่มส่ายเอวบดเบียดไปมา ท่ามกลางเสียงร้องครางของสองสาวที่ดังระงมแข่งกัน

"อืออออออ...." อรัญญาที่นอนอยู่ด้านล่างครางออกมา "นี่นาถกำลังทำอะไรกับ....ตรงนั้น...ของเราอ่ะ"

จนถึงตอนนี้ อรัญญาก็ยังรักษาความเป็นกุลสตรีได้อย่างเหนียวแน่น เธออายเกินกว่าจะพูดว่า 'หี' คำนี้เป็นคำต้องห้ามสำหรับเธอ

"เรากำลังตีฉิ่งกันไง...อื้อออออ....ซี้ดดดดด" นาถลดาร่อนเอวไปมา "ถึงไม่มีกระปู๋ แต่เราสองคนก็มาสนุกด้วยกันแบบนี้ได้นะอีฟ....อืออออ....อื้มมมม....."

นาถลดาร่อนเอวสลับซ้ายขวาอย่างคล่องแคล่ว พลางเหลือบมองลงไป ก็เห็นสารคัดหลั่งเป็นพังผืดใส ๆ เยิ้มเป็นสายเชื่อมหอยสด ๆ ของอรัญญาและนาถลดาด้วยกัน ทุกครั้งที่เธอลงน้ำหนักลงไป ก็เกิดเสียงเจ๊าะแจ๊ะที่แสนไพเราะ

ดนตรีไทยมันดีแบบนี้นี่เอง ไม่แปลกใจเลยที่ผู้หญิงบางคนก็ไม่ได้สนใจในองคชาต ผู้ชายพวกนั้นมันโง่เขลาถือดี คิดว่าตัวเองเป็นผู้ชาย เป็นเจ้าโลก แล้วไง? บางครั้งโยนีก็ไม่จำเป็นต้องคู่กับศิวลึงก์สักหน่อย

"อื้ออออ!!!!!" เรียกได้ว่าตอนนี้นางงามมิตรภาพกู่ไม่กลับเสียแล้ว เธอเริ่มร่อนเอวตอบโต้กับนาถลดาที่อยู่ด้านบนอย่างท้าทาย

"อ๊า!!!! อีฟ!!!!!" นาถลดาครางออกมาขณะกำลังบรรเลงดนตรีไทยที่แสนหวาน "นาถรักอีฟ!!! อื้อออออ!!!!!"

"อ๊า!!! นาถ!!! เบา ๆ ก่อน เบา ๆ ก่อน!!!!" อรัญญาพยายามร้องห้ามเพื่อนรักที่กำลังเมามันอยู่ด้านบน "เรา...เรา....อึ้ยยยย....!!!"

"ว๊ายยย!!!! อีฟฉี่แตก!!!!" นาถลดาหันมองลงไป ก็เห็นน้องสาวของอรัญญาเพื่อนรักหลั่งน้ำออกมาเป็นสายรดใส่ท้องน้อยของเธอ

"อื้ออออ!!!! คนบ้า!!!! บ้าที่สุด!!!! อรึ๊ยยยย!!!!" อรัญญาเชิดหน้า จนเผยให้เห็นเส้นเลือดที่กำลังปูดโปนบริเวณต้นคอของเธอ

"อึ้ยยย!!! อดทนอีกนิดเดียวนะอีฟ!!! เราจะเสร็จเหมือนกัน!!!" ว่าแล้วนาถลดาก็ยกขาซ้ายของอรัญญาขึ้นมาพาดบ่า แล้วกระแทกโยนีเข้าไปจนเกิดเสียงดังป๊าป ๆ ๆ ๆ

"อ๊า!!! อึ้ยยยย!!!" อรัญญาร้องครวญครางเหมือนคนจะขาดใจ เพราะเธอถึงจุดสุดยอดไปแล้ว แต่นาถลดายังไม่เสร็จ เธอกำลังพยายามเร่งจังหวะ การทำแบบนี้มันทำให้อรัญญาเสียวจนจะขาดใจเสียให้ได้ "หะ...หายใจไม่อออก....อรึ่ยยยยยยย!!!!!"

"อ๊า!!! แตกแล้ว!!! แตกแล้ว!!!! อ๊า!!!!" และแล้วนาถลดาก็ถึงฝั่งฝัน เธอเซถลาจนเกือบล้ม แต่ยังดีที่เอื้อมมือไปค้ำกับเตียงได้ทัน พร้อมกลับหลั่งน้ำออกมารดใส่หน้าท้องของอรัญญาเป็นสาย "อ๊า!!!!!!"

อรัญญานอนแผ่หลาปล่อยให้นาถลดาน้ำแตกใส่หน้าท้องของเธออย่างง่ายดาย เรียกได้ว่าตอนนี้เตียงนอนของเธอเปียกแฉะและยับยู่ยี่เละเทะหมดสภาพไปแล้ว

"อ๊า....สุดยอดไปเลย..." นาถลดาหลับตาพริ้ม ยิ้มอย่างสุขสม เมื่อสติและเรี่ยวแรงเริ่มกลับมา แม่เสือไบสาวก็ทิ้งตัวลงไปนอนกอดกับอรัญญานอนหลับตาพริ้มหายใจรวยริน "คนเก่งของนาถ..."

นาถลดาใช้มือแหวกปอยผมที่เปียกชุ่มจากใบหน้าของอรัญญา ก่อนบรรจงจูบด้วยความเสน่หา แล้วคืนนั้น ทั้งสองสาวก็ได้บรรเลงดนตรีไทยอีกครั้ง ก่อนหลับไปในช่วงเช้ามืดของวัน

########################


"น้องอีฟ กินน้ำเต้าหู้ไหมจ๊ะ?" ลุงพลเอ่ยปากทักอรัญญา นักศึกษาพยาบาลชั้นปีที่หนึ่ง ที่เดินผ่านหน้าร้านขายน้ำเต้าหู้ของแก แต่เด็กสาวกลับทำเหมือนไม่รับรู้และไม่เห็นตาเฒ่าเลยแม้แต่น้อย ราวกับว่าลุงพลไม่เคยมีตัวตนมาก่อน

"แหม...ทำเป็นหยิ่งนะเด็กสมัยนี้" ลุงพลคิดในใจ "เดี๋ยวเถอะ!!! เดี๋ยวถ้ามีโอกาสต้องพาไปอบรมชุดใหญ่ซะแล้ว"

"นี่ลุง!! ไปแกล้งอะไรอีฟ?" นาถลดาเดินเข้ามาจ้องหน้าตาเฒ่าหน้าร้านขายน้ำเต้าหู้

"เอ่อ...ลุงเปล่านะ" ตาเฒ่าปฏิเสธ "ลุงแค่ทักทายน้องอีฟ แล้วก็ถามว่าจะกินน้ำเต้าหู้ไหม?"

"อย่ายุ่งกับอีฟอีก!!!!" นาถลดาตอบ "ถ้าลุงทำให้อีฟไม่พอใจ นาถไม่เอาลุงไว้แน่!!!"

ว่าแล้วนาถลดาก็เดินจากไป ปล่อยให้ลุงพลยืนงงว่ากูทำอะไรผิดเนี่ย ปกติน้องนาถเป็นคนที่ง่าย ๆ อะไรก็ได้กับลุงพล แต่พอเป็นเรื่องของน้องอีฟ ทำไมนาถเปลี่ยนไป อาการของน้องนาถเหมือนคนกำลังหึงแฟนยังไงยังงั้นเลยทีเดียว

"คงไม่มั้ง?" ลุงพลคิดในใจ เพราะคิดว่าเปลี่ยนใจน้องนาถจนกลับมาเป็นผู้หญิงเหมือนเดิมอีกครั้ง เรื่องที่จะไปหึงน้องอีฟคงเป็นไปไม่ได้ สักพัก ก็มีลูกค้ามาอุดหนุนร้านน้ำเต้าหู้ปาท่องโก๋ของแก

"ขอน้ำเต้าหู้ปาท่องโกที่ครับลุง!!!"
"ได้!!! เดี๋ยวลุงจัดให้ครับอาจารย์!!!" ลุงพล คนขายน้ำเต้าหู้ยิ้มแย้มรับแขกที่มาซื้อของในช่วงเช้า แต่ไม่วายยังแอบชำเลืองมองสองสาวนักศึกษาพยาบาลด้วยความอยากรู้อยากเห็น

อรัญญา นางฟ้ามิตรภาพประจำวิทยาลัยพยาบาลเดินมาที่โรงอาหารในสภาพที่เหมือนคนหมดอาลัยตายอยาก หลังจากเสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมา เธอถูกนาถลดาเพื่อนร่วมรุ่นทำการบังคับขืนใจ ความจริงทุกอย่างมันควรจบลงแค่คืนวันเสาร์ แต่นาถลดาไม่รู้ว่าหื่นมาจากไหน เธอร่วมรักกับอรัญญาในวันอาทิตย์ไปอีกหลายครั้ง จนเรียกได้ว่าสองสาวแทบไม่ได้จับตำราเรียนเลยแม้แต่หน้าเดียว จะมีเพียงแค่ตำราเสียวเท่านั้น ที่อรัญญาได้เรียนรู้จากนาถลดา


"ไปหาอะไรกินที่โรงอาหารกันเถอะ!!!" นาถลดาที่ได้ร่วมรักกับอรัญญา ก็เหมือนพยายามทำตัวสนิทสนมมากขึ้น ด้วยการชวนเพื่อนสาวไปหาอะไรกินที่โรงอาหาร

อรัญญาไม่ได้ตอบอะไร เธอรู้สึกสับสนกับตัวเอง สับสนกับความรู้สึกภายในจิตใจ สาวน้อยจาปปราจีนเหลือบมองนาถลดาด้วยสีหน้าที่เหมือนกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง



"มองเรามีอะไรเหรอจ๊ะอีฟ?" รอยยิ้มของนาถลดาดูสดใสน่ารัก แต่ว่า....

ภาพเหตุการณ์เมื่อคืน ยังคงตราตรึงในจิตใจของนางงามมิตรภาพอย่างน้องอีฟ อรัญญา แม่กวางน้อยปฏิเสธไม่ได้เลยสิ่งที่นาถลดาทำกับเธอนั้น เป็นสิ่งที่น่าอับอาย แต่ก็วาบหวิวในอารมณ์อย่างน่าประหลาด

"อืออ...นาถ....อืออออ..." ภาพเมื่อคืนวันอาทิตย์ย้อนกลับมาหลอกหลอนอรัญญาอีกครั้ง กับภาพที่เธอถูกนาถลดาที่ไม่ยอมกลับไปที่ห้องสักทีมาขืนใจด้วยการเอากลีบกุหลาบมาบดบี้กัน ไม่รู้ว่านาถลดาไปได้ความคิดมาจากไหน เธอใช้มือแหกกลีบกุหลาบของเธอ เพื่อให้ติ่งสยิวที่ยื่นออกมาถูกับติ่งสยิวของอรัญญาที่แอ่นตัวและสั่นสะท้านด้วยความเสียวซ่าน

"ข้าวผัดกุ้งได้แล้วจ๊ะ...น้อง?" เสียงแม่ค้าเรียก "น้องคะ?"

"เอ่อ...ค่ะ" สาวอีฟที่ตื่นจากภวังค์ รีบควักเงินจ่ายค่าข้าวแล้วเดินถือกลับมานั่งที่โต๊ะ

"กินอะไรอ่ะอีฟ?" นาถลดาที่ไปซื้อเกาเหลาหมูลูกชิ้นและข้าวเปล่า ถือถาดมาพอดี "น่ากินจัง!!!"

อรัญญารู้สึกกระอักกระอ่วนใจมาก ที่ต้องมาใกล้ชิดสนิทสนมกับนาถลดามากกว่าที่เคย ขณะเดียวกัน นาถลดากลับดูมีความสุขมาก ที่ได้อยู่ใกล้กับเธอ

"จะกินกับเราก็ได้นะอีฟ?" นาถลดายื่นชามเกาหลาให้เพื่อนได้ลองซดน้ำซุป "เอาไหม?"

"ไม่ล่ะ...นาถกินไปเถอะ" อรัญญาตอบ





"กินซิ...น้ำซุปร้อน ๆ" นาถลดาคะยั้นคะยออรัญญาคนงามจากปราจีนบุรี

"นาถ...พอเถอะ" อรัญญาทำหน้าซึมใส่นาถลดา "เราขอมีพื้นที่ส่วนตัวบ้างได้ไหม?"

"ทำไมเหรอ? กลัวเราเหรออีฟ?" นาถลดายิ้มอ่อน "เรานึกว่าเมื่อสองคืนที่ผ่านมา เรากับอีฟรู้จักกันดีแล้วซะอีก"

"นาถ...ได้โปรด" อรัญญาพูดเสียงสั่นเครือ นัยน์ตาแดงก่ำเหมือนคนกำลังจะร้องไห้ "อย่าทำให้เรารู้สึกแย่ไปมากกว่านี้เลยนะ"

"อีฟเกลียดเรามากเลยใช่ไหม?" นาถลดาเอ่ยปากถามอรัญญาตามตรง "เราถามคำเดียว ว่าอีฟเกลียดเราใช่ไหม?"

"นาถ..." อรัญญาเรียกชื่อแม่เสือไบสาวที่กำลังพยายามล้างสมองเธอ "นาถเองก็รู้ตัวไม่ใช่เหรอ? ว่านาถกำลังทำอะไรอยู่ ยังจะให้เราพูดอะไรอีก"

"เหรอ?" นาถลดายิ้มอย่างไม่ยี่หระ "แต่เมื่อคืน อีฟไม่ได้พูดแบบนี้ไม่ใช่เหรอ?"

"นาถ!!! บอกให้หยุดไง!!!!" อรัญญาที่โดนนาถลดาบีบคั้นอย่างหนักเริ่มทนไม่ไหว ก็เลยพูดขึ้นมาเสียงดัง "พอได้แล้ว!!!"

สุดท้ายน้องอีฟก็หยิบจานกับข้าวแล้วแก้วน้ำออกไปเก็บ แล้วก็เดินหนีขึ้นอาคารเรียน ปล่อยให้นาถลดานั่งกินเกาเหลาหมูกับข้าวสวยร้อน ๆ อยู่คนเดียว

แม้นาถลดาจะพยายามทำตัวเหมือนไม่สนไม่แคร์อะไร แต่สายตาแม่ค้าและพวกนักศึกษาพยาบาลที่จ้องมองเธออยู่ เลยทำให้นาถลดารู้สึกตัวจนได้
"อีฟนะอีฟ!!!! เห๊อะ!!!" สุดท้ายนาถลดาก็กินข้าวเช้าไม่ลง แม่เสือไบสาวจากหาดใหญ่ก็เลยหยิบชามเกาเหลาลูกชิ้นหมูและข้าวเปล่า แก้วน้ำไปเก็บบ้าง

และทุกอย่างก็อยู่ในสายตาของลุงพล ที่เฝ้าดูเหตุการณ์ทั้งหมด ตาเฒ่ากำลังคิดว่าน้องนาถกับน้องอีฟต้องมีประเด็นอะไรบางอย่างแน่นอน

....................

นาถลดาเดินเข้ามาภายในห้องเรียน เธอเห็นอรัญญานั่งก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือระหว่างรออาจารย์มาสอนในช่วงเช้า ตอนแรกนาถตั้งใจว่าจะไปนั่งข้าง ๆ สาวอีฟเพื่อขอปรับความเข้าใจสักหน่อย แต่ว่า...

"ชิ!!! ยัยหมวยจอมจุ้นอีกแล้ว!!" นาถลดาช้าไปเพียงแค่นิดเดียว เมื่อยัยหมวย เดือนดาราเพื่อนรักของสาวอีฟเดินมานั่งข้างอีฟพอดี

"อ่าว? มีอะไรเหรอนาถ?" เดือนดาราผู้ไม่รู้อะไรเลยเงยหน้าถามนาถลดาที่ยืนอยู่ด้วยความแปลกใจ "ไปหาที่นั่งซิ!!!"

"อือ!!!" นาถลดาแกล้งยิ้มร่าเริง แต่นัยน์ตาเสือของเธอแอบชำเลืองมองอรัญญาที่พยายามหลบสายตาเธอ

นาถลดาไปนั่งแถวหลัง เธอเปิดกระเป๋าหยิบตำราหนังสือขึ้นมา เพียงแต่เธอไม่ใช่เด็กที่รักเรียนเหมือนอีฟ ระหว่างรออาจารย์ นาถลดาก็เลยหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาเล่นเพื่อฆ่าเวลาแก้เซ็ง

"ยัยนาถทำตัวแปลก ๆ นะ อีฟว่าไหม?" ยัยหมวยชวนอีฟเพื่อนรักคุย "อ่าว? ทำไมเนี่ย? ตกใจอะไรเหรอ?"



"เอ่อ...มีอะไรเหรอ?" สาวอีฟถึงกับสะดุ้ง เมื่ออยู่ดี ๆ ยัยหมวยมาสะกิดตัว

"เราถามว่านาถมันทำตัวแปลก ๆ จัง?" เดือนดาราหรี่ตามองเพื่อนรักด้วยความแปลกใจ "ทำไมดูอีฟใจลอยจัง? ถามหน่อยได้ป่ะ?"

"เอ่อ...ถามอะไรอ่ะ?" นางงามมิตรภาพจากปราจีนถามด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก

"อืม..." เดือนดาราเพ่งตามองอรัญญา ราวกับว่าเธอรู้สึกถึงความผิดปกติบางอย่างที่เกิดขึ้นกับอีฟด้วยเช่นกัน "เราไม่อยู่สองสามวัน นอกจากยัยนาถที่ดูแปลก ๆ เรารู้สึกว่าอีฟก็ดูแปลก ๆ ไปเหมือนกันนะ"

"แปลกอะไร? เราก็ปกติดี" อรัญญาพยายามทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

"ไม่อ่ะ..." เดือนดาราปฏิเสธ "ปกติอีฟจะดูสดชื่นกว่านี้ อีฟดูเนือย ๆ ยังไม่ไม่รู้ ไม่สบายหรือเปล่า? หรือว่า...."

"หรือว่าอะไร?" น้องอีฟคนงามถึงกับหน้าถอดสี เมื่อเจอยัยหมวยเพื่อนรักถามอะไรแปลก ๆ นี่อย่าบอกนะว่า...

"ไปทำอะไรมาหรือเปล่า?" เดือนดาราถาม "ดูอีฟเนื่อย ๆ เพลีย ๆ ยังไงไม่รู้อ่ะ"

"เปล่านิ เราก็เป็นแบบนี้อยู่แล้ว" โล่งอกไปที นึกว่ายัยหมวยจะรู้ แต่คำถามตะกี้ก็ทำเอาสาวอีฟถึงกับตกใจได้ไม่น้อยเหมือนกัน

"สวัสดีค่ะนักศึกษา ขอโทษที่มาช้า เอาละ มากันครบแล้วใช่ไหม!!!" อาจารย์ประจำวิชาเดินเข้ามาภายในห้องเรียนในคาบแรก พวกนักศึกษาที่จับกลุ่มคุยเดินกลับไปนั่งประจำที่เพื่อเตรียมตัวเรียนหนังสือ

อรัญญาและเดือนดาราเข้ามุมตัวเอง เปิดตำราเรียนหนังสือของอาจารย์ โดยสองสาวไม่รู้เลยว่า นาถลดาที่นั่งอยู่หลังสุดแอบชำเลืองมองพวกเธออยู่ด้วยแววตาที่กำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง

หลังจากเลิกเรียน อรัญญาและเดือนดาราก็เดินออกมาพร้อมกัน สองสาวคุยกันตามปกติ โดยมีนาถลดาแอบเดินรักษาระยะห่างมาไกล ๆ

"จะแยกสองคนนี้ออกมายังไงดีนะ?" นาถลดาครุ่นคิด "เธอรู้สึกว่าตราบใดที่ยัยหมวยยังตัวติดกับอีฟแบบนี้ เป็นเรื่องยากมากที่เธอจะเข้าไปอยู่ข้าง ๆ อีฟแทนยัยหมวย

ระหว่างที่ยืนรอลิฟต์ นาถลดาก็หยุดทิ้งระยะห่างจากสองสาวเพื่อนซี้ แล้วนึกแผนการบางอย่างออก เมื่อสองสาวเดินหายเข้าไปในลิฟต์พร้อมกับนักศึกษาคนอื่น ๆ

"จะแยกยัยหมวยออกมาจากอีฟยังไงนะ?" นาถลดาครุ่นคิดแผนการบางอย่างในใจ มันต้องมีสักทางซิ ที่จะแยกยัยหมวยจอมจุ้นออกมาจากอีฟให้ได้

....................

"ทุกคนอย่าลืมทำการบ้านที่ครูให้นะคะ" ภัคจิรา ที่เป็นคนสอนวิชาภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสาร ที่เป็นคาบเรียนสุดท้ายของนักศึกษาพยาบาลชั้นปีที่หนึ่งสั่งกำชับนักศึกษาทุกคนที่กำลังเก็บหนังสือใส่กระเป๋า "See you next class Students!!"

"Thank You Teacher!!!" นักศึกษาพยาบาลหญิงตอบเป็นภาษาอังกฤษสำเนียงไทยหลังเลิกเรียน ส่วนครูเบสท์ก็นั่งเก็บหนังสือใส่กระเป๋า มีนักศึกษาบางส่วนเข้าไปพูดคุยกับครูเบสท์หลังเลิกคลาส ส่วนใหญ่เป็นเรื่องจิปาถะทั่วไป



สาวอีฟคือหนึ่งในนั้น เธอเข้าไปคุยกับครูเบสท์เพื่อสอบถามแนวทางข้อสอบไฟนอล ซึ่งครูเบสท์ก็ได้ทำการไกด์ไลน์ข้อสอบไฟนอล

"ครูเบสท์คะ ข้อสอบไฟนอลยากไหมคะ?" พวกนักศึกษาพยาบาลเอ่ยปากถามแนวทางข้อสอบไฟนอลของครูเบสท์

"ก็ไม่ยากหรอกจ๊ะ" ภัคจิรายิ้ม "30 เปอร์เซ็นต์ข้อสอบของครูเป็นช้อย ส่วนที่เหลือเป็นเอสเส (Essay : ข้อเขียนเรียงความ) 60 คะแนน ใครได้ต่ำกว่า 30 เตรียมลงทะเบียนเรียนใหม่ภาคซัมเมอร์"



"ว้า...ครูเบสท์โหดจัง!!!" พวกนักศึกษาพยาบาลครวญ

"ไม่โหดหรอกจ๊ะ" ครูเบสท์ตอบ "ถ้าตั้งใจฟังในสิ่งที่ครูสอน ทุกคนผ่านข้อสอบไฟนอลได้แน่นอน"

"ว่าแต่ครูเบสท์จะไปอเมริกาเมื่อไรคะ?" พวกนักศึกษาพยาบาลถามต่อ

"ก็รอจนกว่าเรื่องขอทุนอะไรจะเสร็จละจ๊ะ" ครูเบสท์ตอบ "เทอมหน้าเราน่าจะได้เจอกันอีกเทอม อีฟ หมวย เอ่อ เดี๋ยวสองสาวช่วยถือของให้ครูหน่อยนะจ๊ะ"

"ได้ค่ะครู" อรัญญาและเดือนดาราตอบ ดูเหมือนว่าครูเบสท์จะให้ความเอ็นดูอรัญญาเป็นพิเศษ จนนาถลดา ที่แกล้งทำเนียนปิดหน้าต่างห้องเรียนอดหมั่นไส้ไม่ได้

หลังจากคุยกันเสร็จแล้ว ครูเบสท์ก็บอกให้พวกสาว ๆ นักศึกษาพยาบาลปิดสวิตซ์ไฟให้เรียบร้อยก่อนออกจากห้อง เสร็จแล้ว พวกนักศึกษาพยาบาลก็เดินออกมา โดยหนึ่งในนั้นก็มีอรัญญาที่เดินถือกระเป๋าหนังสือของครูเบสท์ไปที่ห้องพักครู

ส่วนนาถลดาก็แอบสะกดรอยตามอย่างเงียบ ๆ จนคิดได้ว่าคงยากที่จะเห็นอีฟและหมวยแยกออกจากกัน สองคนนี้ตัวติดกันยิ่งกว่าปาท่องโก๋ พอนึกถึงปาท่องโก๋ นาถลดาก็ยิ้มกริ่มเพราะคิดถึงลุงพล แต่เธอไม่ได้คิดถึงลุงพล เธอกำลังคิดแผนการบางอย่างออก



"เรื่องนี้ต้องให้พี่อุ๊ช่วย..." นาถลดาจอมเจ้าเล่ห์นึกแผนออก ก็เลยหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาโทรหาพี่อุ๊ "พี่อุ๊คะ นาถมีธุระจะคุย ไม่ได้จะชวนทะเลาะคะ เรื่องสำคัญ นาถจำเป็นต้องให้พี่อุ๊ช่วย!!"

....................

หลังจากที่กลับมาจากมหาวิทยาลัย สาวอีฟก็ไปหาข้าวเย็นกินกับหมวยเพื่อนรัก แล้วสองสาวก็กลับมาที่หอพักสตรีเพื่ออาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าและอ่านหนังสือ จนถึงเวลาประมาณสองทุ่ม ยัยหมวยที่อ่านหนังสือไปได้สักพักก็เปลี่ยนมาดูซีรีย์เกาหลีแก้เซ็ง

น้องอีฟ อรัญญา ที่เป็นเด็กเรียน เบื่อหน่ายที่จะไปจ้ำจี้จ้ำไชอะไรกับหมวย ก็เลยปล่อยเลยตามเลย สาวน้อยจากปราจีนก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือ จนกระทั่งพี่อุ๊แช็ตไลน์มาหาเธอ

"อีฟ มาหาพี่หน่อย" หทัยรัตน์ทักแชตไลน์เข้ามา "ที่ห้องพี่"

"มีอะไรเหรอคะพี่อุ๊?" อรัญญาถึงกับตกใจ ที่อยู่ดี ๆ พี่อุ๊ก็บอกให้เธอไปเจอที่ห้องของเธอ

"มาเถอะ พี่มีธุระสำคัญจะคุยด้วย" หทัยรัตน์พิมพ์กลับมา "มาคนเดียวนะ อย่าพาหมวยมาด้วยเด็ดขาด พี่มีอะไรจะคุยกับเราเป็นการส่วนตัว"

พออ่านข้อความเสร็จ สาวอีฟก็หันไปมองยัยหมวยที่กำลังดูซีรีย์เกาหลี สักพักเธอก็ลุกขึ้น แล้วก็เปิดประตูออกไปจากห้องทันที

"ไปไหนของเค้าหว่า?" ยัยหมวยหันไปมองเพื่อนรักที่เปิดประตูห้องออกไป แต่สุดท้ายหมวยสาวก็หันกลับมาสนใจกับซีรีย์เกาหลีเรื่องโปรดต่อทันที

แต่ว่า ยัยหมวยก็เพลิดเพลินกับซีรีย์เกาหลีได้ไม่นาน เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น ยัยหมวยถอดหูฟังแล้วตะโกนบอกไปว่าเข้ามาได้ ห้องไม่ได้ล็อค

"เข้ามาได้เลย ห้องไม่ได้ล็อค" ยัยหมวยตะโกนบอกคนที่กำลังเคาะประตูหน้าห้อง "อ่าว? พี่เปอร์?"



"หวัดดีหมวย อยู่คนเดียวป่ะเนี่ย?" หญิงสาวที่ปรากฏตัวตรงหน้า ก็คือ เปเปอร์ ชนิกานต์ นักศึกษาพยาบาลชั้นปีที่สอง น้องเปเปอรเป็นเด็กเมืองสองแคว พิษณุโลก เธอคือเพื่อนร่วมรุ่นของใบเฟิร์น โดนัท และยัยอุ๊ แต่ภายหลังเธอได้แยกตัวออกมา เพราะทนนิสัยชอบจุ้นของยัยอุ๊ไม่ได้

"อยู่กับอีฟค่ะ แต่อีฟออกไปไหนไม่รู้" ยัยหมวยตอบ

"เอ่อ พูดถึงอีฟ..." เปเปอร์หันไปมองประตูหน้าห้อง แล้วเดินเข้าไปใกล้ยัยหมวยเพื่อสอบถามอะไรบางอย่าง "คือเมื่อเสาร์อาทิตย์ ถามหน่อยได้ไหมว่าทำอะไรกัน?"

"ทำอะไรคะพี่เปอร์?" ยัยหมวยร่นคิ้วด้วยความสงสัย

"ก็เราสองคนน่ะ...ทำอะไรกัน?" เปเปอร์อายหน้าแดง ขณะกำลังถามคำถาม "สงเสียงร้องเหมือน...เหมือนคนกำลัง...โจ๊ะพรึม ๆ กันน่ะ"

"บ้า!!!! หนูกลับบ้านที่นนท์พี่!!! จะไปทำอะไรแบบนั้นได้ยังไง? แล้วหนูก็ไม่ได้เป็นเลสเบี้ยนนะ!!!" ยัยหมวยทำเสียงสูง "พี่พูดเรื่องอะไรของพี่เนี่ย!!!"



"งั้นแล้วไป..." นักศึกษาพยาบาลชั้นปีที่สองตอบ "พี่ก็นึกว่าเราสองคนทำอะไรกัน แต่คราวหน้า ยังไงก็ช่วยพูดกับอีฟหน่อยนะ ว่าถ้าจะเล่นอะไรยังไง เงียบ ๆ หน่อย พวกพี่อ่านหนังสือไม่ได้เลย"

"ค่ะ...แล้วหมวยจะบอกอีฟให้นะคะ" เดือนดาราพยักหน้า หมวยสาวดูแปลกใจไม่น้อยกับสิ่งที่รุ่นพี่พูด ดูเหมือนว่าสาวอีฟกำลังมีความลับอะไรบางอย่าง

"เออ!!! พี่ลืมบอกไป" เปเปอร์ ชนิกานต์ หันมาบอกกับยัยหมวยรุ่นน้อง "เมื่อวันเสาร์อาทิตย์ พี่เห็นยัยนาถมันเข้ามาป้วนเปี้ยนในห้องเราน่ะ ไม่รู้ว่ายัยนาถกับยัยอีฟเล่นอะไรกัน ก็พูดคำเดิม พวกพี่ก็ไม่อยากยุ่งนะ แต่คราวหน้า จะเล่นอะไรกันก็เบา ๆ หน่อยเถอะ"

แล้วสาวเปอร์ก็เดินออกไปจากห้อง พร้อมกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยคำถามของยัยหมวย ดูเหมือนว่าสิ่งที่เธอสงสัยมันจะเริ่มมีกลิ่นไม่ชอบมาพากล

....ทำไมอีฟวันนี้ดูเนือย ๆ ดูเพลีย ๆ จัง?

....ยัยนาถทำอะไรกับอีฟเมื่อคืนวันเสาร์และอาทิตย์ ตอนที่หมวยกลับบ้านที่นนท์? จนพี่เปอร์ที่อยู่ห้องข้าง ๆ ต้องมาเคาะประตูเตือน

สักพักใหญ่ อรัญญาก็เปิดประตูเข้ามา นางงามมิตรภาพถึงกับสะดุ้ง เมื่อเห็นยัยหมวยยืนกอดอกอยู่ตรงหน้า

"หมวย?" อรัญญาเอ่ยปากเรียกชื่อเพื่อนรักด้วยความตกใจ "มี...มีอะไรเหรอ?"

"อีฟ..." เดือนดาราเดินกอดอกเข้าไปหาอรัญญา "ตอนที่เราไม่อยู่ อีฟกับนาถทำอะไรกัน?"

"เอ่อ..." พอเจอคำถามแบบนี้ ทำเอาอรัญญาเข่าแทบทรุด ความลับจะแตกหรือเปล่านะ แล้วชั้นจะทำยังไงดี?

โปรดติดตามตอนต่อไป

น้องหมวยซอกแซกเกินเหตุเดี๋ยวก็โดน

วอนนะหมวย

น้องหมวยไม่ใช่คนแรกนะที่อยากรู้อยากเห็นเรื่องคนอื่นน่ะ

น้องหมวยไม่ใช่คนแรกนะที่อยากรู้อยากเห็นเรื่องคนอื่นน่ะ 

น้องหมวยอยากรู้อยากลองคงต้องให้ลุงพลจัดเต็ม

ไตรภาคน้องหมวย สงสัยน้ำเงี่ยนท่วมจอแน่เลย

หมวยจุ้นมากเดี่ยวติดใจ

น้องหมวยอยากรู้อยากลอง

ความอยากรู้มีค่าตอบแทน

เลสเบี้ยนลองดุ้นจริงติดใจทุกคน แต่ก่อนหน้านั้นต้องเล้าโลมให้มีน้ำหล่อลื่นก่อนครับ

แาดาดา