ของผมจบแล้วจบเลย...ผมไม่เจอเพื่อนมอปลายตั้งแต่จบ เจอกันเฉพาะบางคนใกล้บ้าน นี่ก็ 12-13ปีแล้วไม่เจอหน้ากัน ล่าสุดปีที่แล้วได้ข่าว ไอ้นักบอล นักฟุตซอลของห้อง  ไอ้ตัวโวยวายเสียงดังสุดในห้อง เพิ่งจะเสียไปเพราะมะเร็ง  ทั้งที่แชทผมกับมัน เพิ่งคุยให้กำลังใจตอนรู้ว่ามันป่วยแรกๆ(ช่วงให้คีโมใหม่ๆแล้วร่างกายแข็งแรง) จากที่แชท-เสีย ห่างกันไม่น่าเกินสองปี

อันนี้ จักรวาลหลักใช่มั้ยเนี่ย ไม่ใช่จักรวาล นายริว - -


,,,,,,

เขียนเล่นๆครับอันนี้


#โทน

ไม่เอาดราม่าวันฝนตกนะ เดี๋ยวร้องไห้

นายโทน มาแนวนี้ สนุกดีครับ อ่านเพลินเลย

นายโทนนี่มีเรื่องเล่าให้ได้ติดตามชมทุกวัยจริงๆครับ

บรรยากาศแบบนี้ อยู่ในหัวตลอด อยู่แบบเข้าใจ

แฟนคนแรกเป็นรักแรกไหมครับ

ตอนอ่านนี่ฝนก็กำลังตกเหมือนกันครับ

อ่านแล้วคิดถึงอดีตเลยครับ เหมือนจะรุ่นเดียวกันเลย😅😅

นึกย้อนอดีตเลย สมัยเรียน

นึกถึงสมัยเป็นนักเรียน นักศึกษา ย้อนวัยกลับไปหลายปีเลย...

ผ่านมาแล้วไม่ผ่านไป  ยังวนเวียนอยู่ในความทรงจำเสมอ

ยิ่งความหลังอันสดชื่นที่ผ่านมา ล้วนน่าจดจำ

มีมาเล่าหลายยุคดีจังครับ....

เวลานั้นเป็นหลายอย่างเลย แต่ปัจจุบันไม่ได้เป็นสักอย่าง เสียดาย เสียใจ

อ่านสบายๆ ต่างเปิดซิ่งอีกฝ่าย