ครั้งหนึ่ง ณ.ร้านคาราโอเกะ part4 ตอนที 38 ( ประสบการณ์ตรงของนายโมโนโทน )

[ΜoNoTΩИ∑ ★★★]

สวัสดีครับ หว่าลงหลัง 5 ทุ่มอีกจนได้ ต้องขอโทษด้วยครับ

มีปัญหาเรื่องงานหลักนิดหน่อย อ๊ากกกกก


ท่านทั้งหลายสามารถอ่านตอนอื่นๆย้อนหลังได้ที่

>> Link นี้ Click ได้เลย <<






ปล. ขออธิบายนิดนึงครับ


คอกทำงานแผนกผม ก็เหมือนคอกทำงานทั่วไปแต่จะมีฉากกันเป็นห้องส่วนตัว มีประตูเล็กๆเปิดปิดได้ ตอนแรกผมก็นั่งโต๊ะทำงานแบ่งคอกทั่วไปนั่นแหละ เปิดแบบ โอเพ่น เห็นทั่วห้อง



แต่พอได้โปรโมตตำแหน่งเลื่อนขึ้นมาจากปีที่แล้ว ผมก็ต้องย้ายโต๊ะทำงานมาอีกมุมนึง เพราะงานบางอย่างเป็นงานลับ งานสำคัญที่รับมาจากหัวหน้าโดยตรงครับ


แต่คอกมันก็ไม่สูงมากนะ แค่ 165-170 เซนติเมตร ระดับสายตา ถ้าไม่วุ่นวายหรืออยากรู้อยากเห็นจริงๆ คงไม่มีใครชะเง้อมามองหรอกครับเอาจริงๆ


ผมอยากปรบมือให้มัณฑนากรที่ออกแบบไว้ครับ เขาจะจัดมุม จัดแสง จัดพื้นที่ใช้สอยได้โคตรดี


มองข้างนอกดูเล็กๆนะ แต่พอได้เข้ามานั่งทำงานจริงๆ มันดีมากเลย นั่งทำงานสองคนยังไม่อึดอัดเลย



.....


ปล.2 สายตาเธอช่างเย็นชา แต่ว่า.... หยุดมองไม่ได้เลย เจ้าหญิงน้ำแข็ง







...........


ปล.3 ตัวป่วน ตัวแสบ นางมารตัวน้อย 





..........


ปล.4 เธอก็ยังคือแม่เสือดาวล่ะนะ





.........





..................




ความเดิมตอนที่แล้ว แบบสั้นๆได้ใจความ


ผมเกือบได้เสียบกับพี่เตยละครับ แต่ก็พยายามยั้งใจไว้อยู่

ก็เลยได้แตกกันแค่ภายนอก แต่ตอนนั้นเองพี่หมิวก็โทรมาแล้วบอกว่า

เก็บเสื้อผ้ายัง ผมก็ฮึ๊เก็บเสื้อผ้าอะไร

พี่เตยก็บอกว่า ก็จะไปเที่ยวกันไง 3 คน


............................


ไดอารี่ของนายโทน ตอนที่ 38




[ ผม ]  :  หืม !!! เจ๊ ไม่ไป ไม่ว่างครับ



ผมรีบพูดเลยว่าไม่ว่าง อย่างแรกเลยคือผมไม่รู้ว่าจะมีงานอะไรหรือเปล่าตอนวันหยุด อย่างที่สองเลยคือผมจะเก็บตังส์โว้ย


แล้วอยู่ดีๆจะมาให้ไปเที่ยวแบบนี้ได้ไง ไม่ไป ไม่ไปเด็ดขาด พี่เตยคว้าแขนมั่บเลยถามว่าตัวโตไม่ไปจริงเหรอ ทำไมไม่อยากไป ไม่อยากไปกับเค้าเหรอ



แล้วผมจะบอกยังไงดี หน้าพี่เตยตอนนี้คือเหมือนคนที่กำลังผิดหวัง และกำลังรอคอยความหวังใหม่อยู่ แต่ถ้าให้ผมไปนี่มันก็แย่เลยนะ ตังส์หมดแน่ๆ



โอยย สามสาวก็ต้องพาไป แต่จะปฏิเสธพี่เตยก็ไม่ได้ แล้วเมื่อกี้ที่พี่หมิวโทรมา มันเหมือนเป็นการมัดมือชกไปโดยปริยายครับว่าผม ต้องไปจริงๆ



ผมก็บอก ผมไปได้นะแต่ผมไม่ซื้อของฝากนะ พี่เตยถามหืมอะไรหรอไม่ซื้อของฝาก ผมก็บอกไปว่าปกติถ้าจะไปไหนกัน ก็นัดล่วงหน้านี่ครับ



ผมยังไม่ได้เตรียมตัว ยังไม่ได้เคลียร์งานอะไรเลยนะครับเจ๊เตย แถมผมก็ยัง.... เวนละไงถ้าพูดเรื่องเงินแม่งดูไม่ดีแน่ๆ ผมกลัวเสียหน้าไงประเด็น



ผมอึกอักแปปนึงแล้วบอกว่ากลัวมีงานด่วนไง เพราะปกติเวลาไปเที่ยวกันก็นู่นต่างจังหวัด แล้วสมัยนั้น ยังส่งไฟล์ใหญ่ รูปภาพ video call แบบสมัยนี้ไม่ได้ครับ


ถ้ามีงานต้องเปิดคอมฯอย่างเดียว แต่พี่เตยก็บอกว่าไม่เป็นไรเค้าเคลียร์เอง ตัวโตไปกับเค้าน๊า หมิวก็ไปด้วยนี่ไง น๊าๆตัวโตน๊าๆๆๆ


ตัวโตได้เค้าแล้วต้องตามใจมากกว่าเดิมซิ๊ ผมนี่แบบฮึ๊ อะไรนะ


[ ผม ]  :  หือ !!! เจ๊ เดี๋ยวก่อน ผมได้กับเจ๊ตอนไหน


[ พี่เตย ]  :  เมื่อกี้ไง ตัวโตทำเค้าอ่ะ ฮืออออ


[ ผม ]  :  เดี๊ยววววววววว


พี่เตยทำท่าร้องไห้ เหมือนสาวที่พึ่งเสียความบริสุทธิ์ ผมแบบฮึ๊ อิหยังวะ พี่เตยบอกไม่รู้ล่ะตัวโตต้องไปกับเค้าด้วย อ่าส์ มัดมือชกแท้ๆ



ผมก็อื้มๆ โอเคๆไปก็ได้ พี่เตยก็ยิ้มฮี่ๆ จุ๊ปผมทีนึงแล้วบอกเค้าไปเก็บเสื้อผ้าดีกว่า แล้วพี่เตยก็วิ่งดุ๊กดิ๊กๆๆ เก็บกระเป๋าถือเหมือนเตรียมตัวออกจากห้อง



โอ๊ย !!! แล้วไงเนี่ย กำหนดการณ์ไปวันไหนยังไง ผมรีบวิ่งไปคว้ามั่บเลย ผมถามเจ๊แล้วกำหนดการณ์ยังไง วันไหนเนี่ย



พี่เตยเธอหันมาครับ เธอกอดผมแน่นเลย กอดไม่ว่ามียุกๆยิกๆอีก จนหำผมเริ่มมีอาการอีกด้วย พี่เตยบอก เดินทางพรุ่งนี้ 4 ทุ่ม


ผมก็หือ 4 ทุ่มเลยเหรอ พี่เตยบอกอื้อ ก็เดินทางตอนกลางคืนสะดวกกว่านี่ รถไม่ติด อากาศก็ดี ผมก็เถียงไม่ออกสิ่ครับ เพราะมันเป็นอย่างที่พี่เตยพูด


แต่ผมกลัวว่าจะวูบหลับอ่ะดิ่ เพราะวันศุกร์งานแม่งต้องโถมมาแน่ๆ แล้วใครที่บอกว่านั่งทำงานออฟฟิศมันสบายไม่ต้องออกแรง คิดผิดเลยนะครับ


แค่เจอกองเอกสาร กองแฟ้มงาน ใบเสนอราคา แค่นี้ก็อ่อนเพลียแล้วครับ เจ๊บอกปล่อยเจ๊ได้แล้ว เจ๊จะไปเก็บของ ผมก็อื้มครับ


พอเป็นอิสระเจ๊เตยก็ยิ้นหน้ามาจุ๊ปแก้มทีนึงแล้วบอก ฝันดีนะจุบุ จุบุ  ผมนี่แบบอีกแล้ว จุบุคือไรวะ  ผมก็แบบคว้าแขนเจ๊เตยไว้เลย ผมถามว่า


[  ผม ]  :  เจ๊เตย จุบุ มันคือไรอ่ะ


[ พี่เตย ]  :  เอ้า นี่ไม่รู้จริงเหรอ จุบุ ก็จุ๊ปไง


[ ผม ]  :  เอ้าเหรอ พึ่งรู้เนี่ย งั้นจุบุอีกทีดีกว่า


[ พี่เตย ]  :  พอเลย พอแล้วอีโทน


พี่เตยตีเผี๊ยะๆๆๆ อีกที แต่ผมก็ไม่ปล่อยนะ ผมพูดว่าเจ๊อย่าทำแบบนี้อีกนะ พี่เตยถามว่าทำแบบไหนเหรอ


ผมก็บอกว่า อย่าทำแบบเมื่อกี้ไง ถ้าผมอดใจไม่ไหวแล้วทิ่มเข้าไปล่ะจะทำไง พี่เตยเขาก็บอกอืม..



[ พี่เตย ]  :  ถ้าเกิดแกอึ๊บเจ๊เหรอ อืมม เจ๊ก็จะหันหลังแบบนี้แล้วหื่นๆแบบแกก็คงจะอึ๊บเจ๊ต่อ



พี่เตยพูดเหมือนเป็นเรื่องสบายๆเลยครับ พี่เตยหันหลังให้ผมแล้วก็จับมือของผมมาล็อคเอวไว้



โอ้ว นี่มันท่ายืนนี่นา แล้วพี่เตยก็โก้งโค้งจนได้องศาน่ากระแทกมาก พี่เตยก็พูดอีกว่า ถ้าแกอึ๊บเจ๊อีก เจ๊ก็จะเดิน  เดิน


พอเดินมาถึงกระเป๋า  พี่เตยก้มลงอีกครับ โอ้วว องศานี้บอกเลยเสยทีมีจุกแน่ๆครับ เพราะตัวเธอโค้งเป็นระนาบ 90 องศาเลย ผมก็แบบเชี่ยเอ๊ย ท่าจะแย่



แล้วพี่เตยก็เอื้อมมือลงไปล้วงในกระเป๋าผมของเขาที่ถือเข้ามาด้วย และตอนนั้นเอง เปรี๊ยะ !!! เหี้ย !!! อยู่ดีๆเคยสะดุ้งจนหำหดมั้ยครับ



พี่เตยแม่งพก item มาด้วย เจ๊คนสวยแม่งพกที่ช็อตไฟฟ้ามาเฉยเลย ผมนี่แบบหื๊อ !!! เอางี้เลยเหรอ ผมก็ตกใจปล่อยมือที่รั้งเอวไว้เลยครับ


[ เตย ]  :  เสียงดังดีเนอะ


[ ผม ]  :  เจ๊เล่นไรเนี่ย เสี่ยวว่าบเลย


[ พี่เตย ]  :   ก็ถ้าทำให้เจ๊ต้องเสียใจ แกก็ต้องจ่ายค่าเสียหายไงอีโทน แบร่



ผมพูดไม่ออกเลยครับเอาตรงๆ เครื่องช็อตไฟฟ้าเลยเหรอ เจ๊เตยยังพูดเหมือนเรื่องตลกอีกนะ ว่าไปประตูน้ำมา มันวางขายอยู่ตรงหัวมุมถนน


ผมนี่แบบฮึ๊ แล้วซื้อมาทำไม พี่เตยก็บอกว่าเอ้า ซื้อมาป้องกันตัวผิดตรงไหน ผมก็บอกมันผิดที่เจ๊จะเอามาช๊อตผมนี่แหละ


ถ้าเจ๊กลัวผมปล้ำก็อย่าใส่ชุดนี้มาเซ๊ !!!  พี่เตยก็หัวเราะ 555 แล้วเงียบ... จนอีกแปปนึงพี่เตยก็พูดว่า



[ พี่เตย ]   :  เจ๊เชื่อใจแกนะ แต่เจ๊กลัวใจตัวเอง เจ๊กลัวว่าเจ๊อาจจะปล่อยตัวปล่อยใจก็ได้ เพราะงั้นเจ๊ก็เลยต้องป้องกันไว้



ฟังเหมือนจะซึ้งนะแต่ไม่เลย ผมถามว่าเจ๊ นี่เจ๊กลัวตัวเองเผลอใจจึงต้องป้องกัน ด้วยการช็อตผมเนี่ยนะ ทำไมเจ๊ไม่ช็อตตัวเองเล่า



[ พี่เตย ]  :  เอ้า !!! ก็เจ๊ กลัวเจ็บนิ



ฮึ๊ !!! ได้เหรอวะ นี่เห็นตูเป็นหนูทดลองงั้นเรอะ พี่เตยพูดแล้วก็หัวเราะ 555 แล้วก็เก็บของเดินไปที่ประตู ก่อนจะปิดประตูก็ยังหันมาบอกฝันดี จุบุ ด้วย



ผมนี่แม่งปวดหัวเลยครับ โอยย วันนั้นผมนอนเร็วเลยนะ น่าจะไม่เกิน 4 ทุ่มด้วย เพราะยังไง พรุ่งนี้ผมต้องได้ขับรถให้พี่เตยกับพี่หมิวนั่งแน่ๆล่ะ ต้องพักผ่อนให้เพียงพอไม่งั้นวูบ


แต่ก่อนนอนผมก็โทรไปหาแก้มนะเพราะอยากรู้ว่าอาการเป็นไงบ้าง โทรไปสองสายถึงรับ แต่ว่าคนที่รับเป็นดาวครับ


[ ดาว ]  :  หืม โทรมามีอะไรค่ะ หั่นหนี ( ฮันนี่ )


[ ผม ]  :  หืม ดาวอยู่กับแก้มเหรอ


[ ดาว ]  :  ค่ะ อยู่กันสามคนนี่แหละ มิ้นต์นอนหลับอยู่


ผมก็หืม ? มิ้นต์หลับ ดาวบอกว่า แก้มมันปวดท้องเลยต้องช่วยเฝ้า อ๋อๆ มิ้นต์คงนอนเอาแรงมั้งครับท่านผู้อ่าน แล้วดาวก็บอกวางก่อนๆ ไม่อยากคุยเสียงดัง


ผมก็เอ่อ อื้มๆ งั้นพี่นอนแล้วนะ แล้วผมก็วาง คราวนี้ข้อความ BB เด้งแทนครับ


[ ผม ]  :  หืม ว่าจะได๋


[ ข้อความจากดาว ]  :  บอกให้วาง ไม่ได้บอกว่าจะไม่คุยต่อนะ


[ ผม ]  :  อ๋อ อื้มจ้า ง่วงนอนมั้ยเนี่ย ต้องเฝ้าแก้ม



[ ข้อความจากดาว ]  :  ไม่ง่วงค่ะ แต่....


มีเว้นช่อง มีเว้นช่อง ดาวเว้นไว้ให้ผมริดอีกแล้วว่ามะพิมพ์ตอบกลับมาว่าไรน๊อ ผมก็หืม แต่อะไรเหรอดาว  แม่เสือดาวก็พิมพ์กลับมาว่า แต่หิวค่ะ


วุ๊ย !!! หายใจไม่ทั่วท้องเลย ผมก็บอกว่างั้นพี่นอนก่อนนะ และดาวก็ตอบกลับมาว่า


[ ข้อความจากดาว ]  :  นอนเร็วจังคะวันนี้


[ ผม ]  :   งานเยอะแน่ๆแหละพรุ่งนี้ นอนเอาแรงดีกว่า


[ ข้อความจากดาว ]  :   อื้อ ใช่ พี่เอาแรงจริงๆ


นั่นไงล่ะแม่เสือดาว เปิดประเด็นมางี้ สงสัยไม่ได้นอนละ


[ ผม ]  :  หืม เอาแรงไรเหรอ


[ ข้อความจากดาว ]  :  ก็นอนเอาแรงไงค่ะ คิดไรเนี่ย  ฝันดีค่ะ อึ๊บๆ


[ ผม ]  :  จ้า อึ๊บๆ ขออึ๊บที


[ ข้อความจากดาว ]  :  ไม่ให้ค่ะ  ....


[ ข้อความจากดาว ]  :  ไม่ให้อึ๊บแค่ทีเดียวค่ะ หลายๆทีสิ่คะ หั่นหนี  ห้ามผวนคำนะคะ


ไม่ทันละ ผมผวนไปแล้วครับ เฮ้ออออ ดาวก็เป็นดาววันยังค่ำแหละครับ เปิดช่องให้ไม่ได้เลย หลังจากที่แซวกันไปๆมาๆพอหอมปากหอมคอแล้ว ผมก็บอกฝันดีกันอีกแล้วก็นอนครับ




•••••••


เช้าวันต่อมา


อ่าส์งามใส้ งานแม่งกวักมือหยอยๆเรียกผมตั้งแต่หน้าประตูเลยครับ ศุกร์นรกแท้ๆ ยังไม่ทันได้แวะกินข้าวเลย เอาวะที่พึ่งสุดท้าย หมูปิ้งหน้าออฟฟิศ



ป้าครับ หมู4ไม้ ข้าวเหนียว 2 ห่อ ขอน้ำจิ้มแจ่วด้วยครับ สมัยก่อนไม่มีนะหมูปิ้งนมสด แต่บอกเลยตื่นเต้นสัดๆ เขาเรียกว่าหมูปิ้งวัดใจ



วัดใจคนขายนี่แหละ วันไหนจะย่างดีเนื้อนิ่มหอมๆ วันไหนจะย่างจนแม่งแห้งติดไม้ แถมเนื้อไหม้ๆดำๆมาให้ด้วย วันไหนลูกค้าเยอะบวกกับใกล้ 8 โมง



ก็จะรีบย่างจนเป็นมีเดียมแรร์ ทำไมว๊า ทำไมไม่ย่างให้อร่อยๆ เหมือนซอยข้างๆอพาร์ทเมนต์ แต่มันไม่มีทางเลือกไงครับ จะกินน้ำเต้าหู้ปาท่องโก๋ ก็กลัวว่าตอนทำงานจะเผลอปัดโดนแก้วอีก



ถุยชีวิต แต่วันนั้นโชคดี ได้เนื้อที่นุ่มเด้ง แค่มองก็อร่อยแล้ว เชี่ยละใช้เงินไปเท่าไรวะมื้อเช้านี้ หมู 4 ไม้ 20 บาท ข้าวเหนียวห่อละ 5 บาท อืม 30 บาทได้อยู่ ยังไม่เกินงบ


ผมรวบถุงหมูย่างใส่กระเป๋าและรีบบึ่งขึ้นไปบนออฟฟิศเลยครับ ฮึ่มม นั่นไงพอเข้าไปแล้ว งานก็มาเพียบเลย เหมียวเดินมาหาและบอกว่าต้องสรุปอีกนิดนึง


ผมก็อื้มๆๆๆ แล้วก็รีบเดินเข้าคอกทำงานเลยครับ เพราะวันนี้ต้องส่งสรุปงานสัมมนาให้หัวหน้าเอาเข้าที่ประชุม ผมก็นั่งทำงานไปนะ


ยิ่งทำยิ่งเครียด หิวข้าว เหมียวก็ถามว่ากินข้าวยัง ผมบอกยังๆ แต่ซื้อมาแล้ว เหมียวก็ไปค้นๆๆๆในกระเป๋าครับ อื้อหือ กระเป๋ากู กลิ่นหมูย่างโชยเชียว



เหมียวหยิบออกมา แล้วโคตรรู้งานเลยแฮะ เธอจิกปลายถุงน้ำจิ้มออกแล้วบีบ บีบ แม่งติดเม็ดพริก บีบไม่ออก ผมต้องรีบบอกให้ใจเย็นๆ เดี๋ยวถุงแตก น้ำจิ้มจะเลอะนะ



เหมียวก็บอกอื้อๆๆ ตอนนั้นก็เลยได้อาศัยวิชาการพิมพ์มือเดียวที่ได้มาจากการเล่นเกมส์ครับ ตอนอยู่ร้านเกม์แล้วสั่งข้าวมากิน บางจังหวะก็พิมมือเดียวครับ จิ้มๆๆๆ


ลำบากก็แค่ตอนกด CapLock นั่นแหละเสียเวลา สุดท้ายผมก็ทนความรำคาญไม่ไหว ไม่ดงไม่แด๊กมันละทำงานก่อน วางหมูปิ้งเลย แต่ว่า....


[ เหมียว ]  :  อ้ะ กินสิ่


เหมียวหยิบมาป้อนเฉยว่ะ ผมแบบฮึ๊ไม่ต้องๆเดี๋ยวค่อยกิน เหมียวก็จ้อง จ้อง จ้อง แล้วพูดขึ้นมาว่า อย่าดื้อ


เอื้อออ หมดแรงเลยก๊าบ ผมก็กินแบบฝืนๆนะ ฝืนใจสุดๆ ข้าวเหนียวเอย หมูเอย ทำไมอร่อยผิดปกติ อ่าส์ ใส่กัญชาหรือเปล่าเนี่ย แล้วก็แอ๊ดดด



โทนเสร็จแล้วเอางานมาให้พี่ด้วย .....


ชิบหายละพี่จักรเดินมาเปิดประตูพอดี ชิบหายละข้าวเหนียวเกือบติดคอ จะบอกว่าไม่มีอะไรก็ไม่ได้หลักฐานคาปากเลย


[ เหมียว ]  :  สวัสดีค่ะพี่จักร


[ พี่จักร ]  :  เอ่อะ เอ้อ ว่าไงเหมียว ก็ว่าอยู่หายไปไหน


[ เหมียว ]  :  ค่ะพี่จักร ของเหมียวเสร็จแล้วนี่ค่ะ


เหมียววางข้าวเหนียวหมู แบบนิ่งๆไม่มีอาการตกใจหรืออะไรเลย เธอเช็ดมือแล้วหยิบเอกสารยื่นให้พี่จักร ชิลล์ๆสบายๆ


แต่ผมนี่ดิ่หัวใจจะวาย พี่จักรมองๆแล้ว อื้ม โอเค พอพี่จักรออกไป เหมียวก็ยังทำท่าจะป้อนอีก ผมบอกอิ่มแล้ววววว พอแล้ววว จะทำงานแล้ววว รู้มั้ยเหมียวพูดว่าไง



[ เหมียว ]  :  ไหนบอกว่ากลับมาจากทะเลแล้ว จะไม่เย็นชากับเราไง


เฮือก !!!  เดี๋ยว เดี๋ยวก่อนสิ่ ผมก็ไม่ได้เย็นชานะ ยังเหมือนเดิม ยังไงก็คงยังงั้น เวลาไม่เคยเปลี่ยน เฮ้ย !!! ไม่ใช่


ผมก็ทำตัวเหมือนเดิมนี่ยังคุยปกติ แต่เหมียวนั่นแหละที่เปลี่ยนไป เธอกล้าทำอะไรหลายๆอย่างกับผมมากขึ้น ในสายตาคนอื่นอาจจะไม่ผิดสังเกตุ



แต่สำหรับผมตอนนี้เหมียวไม่เหมือนเดิมนิดๆละ  ผมก็ เอ่อ อื้ม ทำงานต่อ ผมเร่งๆๆ ทำงานซักพักเหมียวก็ออกไปครับ ฟู่ววว รอดตัวไปตู


จนงานเสร็จครับ ผมก็เอาแฟ้มเนี่ย ยื่นให้พี่จักรเลย เพราะการประชุมจะเริ่มหลังเที่ยง พี่จักรก็บอกว่าหลังพักเที่ยง ก็ Relax หน่อยนะ เผื่อพี่จะให้ช่วยแก้เอกสารนิดหน่อย


ผมก็ครับพี่ได้ครับ จนกระทั่งพักเที่ยงผ่านไปนั่นแหละครับ ผมก็ทำตามที่พี่จักรพูดนั่นแหละครับ นั่งเรื่อยๆเปื่อยๆ อยู่โซนพัก


จนกระทั่งหัวหน้าเดินหัวหน้าแจ้งครับว่าการประชุมเริ่มละ ตัวผมก็อ่าส์สบายละ เดินออกมาข้างนอก เหี้ยเอ๊ย นึกว่าจะได้ผ่อนคลายดันเจอไอ้ควายอีก


[ ชาติหมา ]  :  เอ้าคุณ ( ชื่อจริงผม )  มาทำอะไรครับเนี่ย ไม่ทำงานเหรอครับ


ผมก็คิดในใจนะ กูก็อยากจะถามมึงเหมือนกัน มาทำส้นตีนอะไรตรงนี้เวลางานแท้ๆ แล้วมันก็กวนส้นตีนนะ พูดว่าไปทะเลผลงานดีเลยนะครับ ปีนี้จะได้กี่ขั้นครับ


ผมก็ถอนหายใจแล้วบอกว่า ถ้าทำงานเก่งแบบที่พูดตอนนี้ ไม่เกิน 2 ปี ผมว่าคุณ ( ชื่อจริงไอ้ชาติ ) ได้ตำแหน่ง ceo แน่ๆครับ เสียดายที่ปากขยับ แต่มือไม่ทำงาน น่าเสียดายครับ น่าเสียดายจริงๆ



หงุดหงิดเลยครับบอกตรงๆ ไม่พงไม่พักแม่งละ ผมก็กลับมานั่งโต๊ะทำงาน แล้วไอ้ชาติหมาแม่งก็เหมือนเงาตามตัวจริงๆ ครับ มันบอกโอ๊ะๆว่าไงครับคุณโทน ไม่ทำงานเหรอครับเนี่ย


ผมก็แบบมองนู่น มองนี่ มองนั้น ทำหรี่ๆตาเหมือนกำลังฟังอะไรไปเรื่อยจน พี่ๆเพื่อนๆแถวนั้นถามว่าผมเป็นอะไร


ผมก็บอกว่าไม่รู้ครับ เหมือนได้ยินเสียงนกเสียงกา สงสัยผมจะหูฝาด แล้วผมก็กลับไปทำงานต่อ ส่วนไอ้ชาติแม่งคงหัวเสียอ่ะครับ


มึงว่าไงนะ


มันพูดขึ้นมาและคงจะเดินตามผมมา ตอนนั้นผมเตรียมตัวเลยนะ ถ้ามันเข้ามากระชากหรืออะไรสักอย่างให้ผมรำคาญ



ผมคงกระชากแม่งลงพื้นและงัดหน้าแม่งสักที แล้วค่อยบอกว่าป้องกันตัว แต่พอดีมือลั่นเลยชกแรงไป แต่ดูเหมือนว่าผมจะไม่ได้ทำแบบนั้นครับ


"  ไอ้โทน !!! "


เสียงตะโกนเรียกดังลั่นเลย ทุกคนแม่งยืนขึ้นหมดเลยครับ คือมีคนเดียวแหละครับที่กล้าตะโกนในห้องทำงานแบบนี้ ซึ่งเขาก็คือลูกพี่ หรือรุ่นพี่ หรือหัวหน้านั่นเอง ผมก็ตะโกนกลับไป โอย มีไรครับหัวหน้า


มึงตามมานี่เลย !!!


โอย อะไรอีกวะน่ะ ผมก็บอกว่าแปปพี่ปิดคอมก่อน เขาบอกมึงมาให้ไวเลย ใครยุ่งกับคอมมึง เดี๋ยวกุแจกซองขาวเอง เยสเข้ ถึงกับแจกซองผ้าป่า ถุ้ยไม่ใช่ละ เฮ้ยเกิดอะไรขึ้นวะ


ทำไมอยู่ดีๆ พี่เขาโหดถึงขั้นจะไล่ออกเลยวะน่ะ ผมก็แบบรวบๆกระเป๋าเอกสาร สมุด โทรศัพท์ และปากกา The DoG วิ่งซิกแซกไปราวกับอายชิลด์ 21 พอผมถามว่าไปไหนพี่ คำตอบก็ออกมาว่า


" ห้องประชุมหุ้นส่วน "


เท่านั้นแหละครับ ห้องเงียบกริ๊บเลย เหยดเข้ นี่งานเข้าอะไรผมอีกวะเนี่ย แล้วไม่แค่นั้นครับ เพราะลูกพี่เขาพูดว่า ไอ้จักร มาด้วย พี่จักรก็เอ่อครับ  แล้วเราสองคนก็ตามไป


พอผมไปถึงห้องประชุมเท่านั้นแหละ  โอ้ว เช็ดเป็ด ทำไมกดดันแบบนี้ มันทั้งตื่น ทั้งงง ว่าตกลงกูมาทำอิหยังวะเนี่ย อารมณ์เหมือนผมเป็นลูกเรือโจรสลัดต๊อกต๋อย แล้วยืนอยู่ท่ามกลางระหว่าง


แซงค์ครูส หนวดขาว โรเจอร์ และ เรลลี่ ผมนี่แบบโอย ปล่อยฮาคิกันทำไมนักหนา หัวหน้าบอกว่าผมกับพี่จักรมีรายชื่อเป็นผู้จัดงานสัมมนา เลยต้องมาอธิบายเรื่องค่าใช้จ่าย


ด้วยความเป็นเด็กน้อยแหละครับ ทำงานแค่ปีกว่าๆ เอง ผมก็งงว่าเฮ้ย พวกผมก็ทำทุกอย่างถูกต้องนี่หว่า แล้วทำไมต้องมาอธิบาย จนพี่จักรต้องบอกว่ามันเป็นแบบนี้แหละต้องให้ละเอียด ทุกกระเบียดนิ้ว



แล้วหุ้นส่วนเขาก็เริ่มพูดกัน กดไมค์ขึ้นไฟสีเขียวและแจงแจก บลาๆ ผลตอบรับบลาๆ สภาพแวดล้อมบลาๆ ผมแบบโอยอะไรวะเนี่ย ผมเป็นโรคเกลียดตัวเลขครับ ยิ่งเจอเยอะๆนี่ตาลาย ที่ผ่านวิชา สแตทตอน ปี2 มาได้นี่อาศัยเครื่องคิดเลขล้วนๆ


แล้วตอนนี้ก็ลืมไปหมดแล้วด้วย ว่าใช้สูตรคำนวนยังไง แล้วก็ตอนนั้นหัวหน้าของผมก็แจกแจงนู่น ๆ ๆ ๆ  นู่นี่นั่น จนกระทั่งเขาเรียกชื่อให้ผมออกมาแจกแจงเรื่องรายจ่าย กับ ผลที่ได้ตอบกลับ


[ หัวหน้า ]  :   ส่วนเรื่องรายละเอียดของการจัดเตรียม กิจกรรมพิเศษ ผมขอให้คุณ ( ชื่อจริงผม ) แจกแจงครับ



ผมก็แบบเชี่ย อารมณ์เหมือนตอนที่ต้องออกไปพรีเซนต์วิชาภาษาฝรั่งเศสตอนเรียน ม.ปลายเลยวุ๊ย แต่ตอนนี้มันพลาดไม่ได้ไง ไม่เหมือนกับที่ในห้อง อาจารย์ยังให้แก้ตัว ยังมีเพื่อนคอยบอกเบาๆเหมือนพรายกระซิบ


เอาวะ ลองซักตั้ง ผมฟู่วววว ถอนหายใจยาวๆและเปิดไมค์ปุ้ป !!! แล้วก็เริ่มอธิบาย หลักๆก็คือแจกแจงว่าทำไม เราไม่จ้างออแกไน  ทำไมต้องไปที่นี่


ผมก็เริ่มอธิบายครับ นานเลยล่ะปากผมแม่งสั่นไปหมด จนมีผู้บริหารท่านนึงถามว่าผมเป็นอะไรหรือเปล่า ผมแม่งแบบเชี่ย จะใช้คำว่าอะไรคุยกับเขาดีวะ ถ้าผมพูดไม่ถูกใจ ไม่เข้าหู ซองผ้าป่าจะวางหน้าโต๊ะมั้ยวะ


แล้วหัวหน้าผมก็ลุกขึ้นบอกว่า ขออนุญาตครับท่าน  เหี้ยละไง หัวหน้าใช้คำว่าท่าน โอยท่านไหนวะ ตำแหน่งต้องใหญ่แน่ๆ


ชิบหายละ โอยทำไมผมรู้สึกรักโต๊ะทำงานขึ้นมามากๆ ไม่อยากจากมันไปเลยวะ ไม่นะอย่าเอาโต๊ะชั้นไป



หัวหน้าผมพูดว่า ต้องขออภัยในความผิดพลาดครับ นาย ( ชื่อจริงผม )  พึ่งเริ่มงานที่แผนกของผมได้ 1 ปียังไม่มีโอกาสได้พูด ต่อหน้าผู้หลัก ผู้ใหญ่แบบนี้ ครั้งนี้เป็นครั้งแรกของนาย ( ชื่อจริงผม )



จึงอาจทำให้ไม่ราบรื่นและติดขัดอยู่บ้าง ผมต้องขออภัยแทนด้วยครับ เขาถามกลับมาครับว่า ทำงานได้ปีเดียวแล้วทำไมถึงมาอยู่ห้องนี้ได้ล่ะ นั่นไงไอ้โทนกล้วยทอดแล้วไหมล่ะมึง ชิบหายละ ถุยชีวิต



คือผมคิดไปต่างๆนาๆเลยครับว่าเขาเห็นว่าผมไม่สมควรที่จะมาอยู่ห้องนี้ แต่หัวหน้าก็ขออนุญาตและพูดต่อว่า เพราะนาย ( ชื่อผม ) 



เป็นหัวหน้าทีมในการจัดสัมมนาครั้งนี้ครับ โดยที่มี ( ชื่อจริงพี่จักร ) คอยทำหน้าที่ประสานงานเพื่อให้งานออกมาดีครับ



ผมจึงให้นาย ( ชื่อผม ) เข้ามาในห้องนี้ครับ ตอนนี้ผมนี่แม่งตัวแข็งเหมือนตอนโซโลแม่งตกธารน้ำแข็งที่อาณาจักรดรัมเลย แข็งโป๊ก แข็งเป๊ก เคยมั้ยเคยแบบประหม่าไปหมดอ่ะครับ แต่ว่า....


แหม ๆ ๆ คุณอาครับ เด็กใหม่แบบนั้น ทำได้แค่นี้ก็ดีแล้วครับ ตอนที่ผมทำงานใหม่ๆ หนักกว่านี้อีกครับ


อยู่ดีๆ ก็มีเสียงใครคนนึง ดังขึ้นมาครับ มองไม่ชัดครับเพราะตอนนี้ในห้องปิดไฟหมด เพื่อที่จะได้ฉายสไลด์จาก Power Point ได้ชัดเจน



ท่านประธานคนนั้นถึงกับ อื้มนั่นสิ่นะ ถ้างั้น อธิบายต่อได้เลย ผมก็แบบงงว่าใครนะคนๆนั้นเสียงคุ้นจัง จนหัวหน้าต้องสะกิด เฮ้ย เฮ้ย เฮ้ย แจกแจงต่อ


ผมก็แบบเอ่อะ เอ้ออครับๆๆ แล้วก็เริ่มแจกแจง ว่าแต่ทำไมเสียงคนๆนั้นมันคุ้นๆจังวะ จนผมกับพี่จักรได้แจกแจงหมดจนครบทุกอย่างและสรุปค่าใช้จ่ายทั้งหมดที่มีเป็นเล่มๆ



พออธิบายจบ ทุกอย่างเงียบ ตอนนี้แหละที่โคตรผวา เพราะมันไม่เหมือนตอน ม.ปลายไง เวลาพรีเซนต์เสร็จ จะเหี้ยแค่ไหน จะติดอ่าง อึกๆอักๆ ยังไง มันก็ยังมีเสียงปรบมือทำให้เราใจชื่นขึ้น



แต่นี่ไม่เลยเงียบกริ๊บ มีแต่เสียงปิดเปิดไมค์เท่านั้น แล้วท่านประธานก็พูดว่า เอาล่ะผมพอใจมาก ถึงเรื่องค่าใช้จ่ายจะเซฟได้แค่นิดหน่อย แต่ประสิทธิภาพกับผลลัพท์ที่ออกมา ผมรู้สึกพอใจ



ผมนี่แบบฟู่วววววว เหี้ยเอ๊ยรอดตัวไป ห้องก็เย็น แต่ทำไมกูเหงื่อออกวะ ไม่เข้าใจ แล้วหัวหน้า พี่จักร และ ผมก็ทำการขอตัวกลับก่อน เพราะการประชุมต่อไปมันเป็นประชุมที่สำคัญมากๆ



พอไม่ต้องฉายสไลด์แล้ว ไฟห้องก็เปิดตามปกติครับ และระหว่างที่ผมกำลังจะออกไปนั้น


เฮ้ยย !!! โทน ว่างๆก็แวะมาบ้านมั่งนา ไม่ค่อยเจอหน้าเลยช่วงนี้


ผมแบบฮึ๊ใครวะ เรียกผม และนี่คือเหตุการณ์จริงไม่ใช้ตัวแสดงแทน และไม่ได้มีสคริป ผมหันไปมองคนที่กำลังพูดคือมองที่หน้าไมค์ที่มีสีเขียวๆแล้วมอง ใคร ใคร ใคร


เหี้ยละไง !!! พี่แมนนี่หว่า


มาไงวะ ผมแบบฮึ๊ !!!  อย่าบอกนะพี่แมนเป็นหุ้นส่วน ไม่ใช่สิ่ต้องบอกว่าพ่อพี่แมนเป็นหุ้นส่วนมากกว่า เพราะพี่แมนเรียกท่านประธานว่าคุณอา นี่ก็คงมาประชุมแทน นั่นไงความบรรลัยมาละ



ถ้าพี่แมนรู้ว่าผม " โด้ " น้องสาวเขาไป ผมจะอยู่ยังไงล่ะครับท่านผู้อ่าน ผมก็แบบครับ ได้แค่ครับจริงๆแล้ว ก็เดินออกมาเลย ผมตอบแค่



พี่จักรถามเฮ้ยรู้จักคุณ ( ชื่อพี่แมน ) ด้วยเหรอ ผมก็เลยถามกลับว่า พี่จักรทำไมพี่ไม่บอกล่ะครับว่า พี่แมนเป็นหุ้นส่วน



พี่จักรก็บอกเฮ้ยพี่จะไปรู้เหรอว่ารู้จักกัน แต่ลูกพี่ของผมก็พูดขึ้นมาว่า ก็เขาแหละที่เรียกเอ็งเข้าไป นั่นไงกูว่าแล้ว เพราะว่าพนักงานต๊อกต๋อยแบบผม ระดับผู้บริหารคงไม่รู้จักหรอก



ก็ว่าแปลกๆทำไมถึงโดนเรียกไป แล้วตอนนั้นพอผมกลับมาที่ห้องทำงาน คือห้องเงียบกริบเลยครับ ตอนที่ผมเดินออกจากห้องทำงานไป เหมือนผมเป็น บรูซ วิลลิซ ในเรื่องอามาเกด้อนอ่ะ



เหมือนแบบมึงอย่านะ มึงอย่าทำระเบิดตกนะไอ้โทน พอผมกลับมา ทุกคนก็เงียบอยู่ ผมก็เงียบดิ่ครับไม่รู้ว่าเป็นห่าไรทั้งแผนก ผมมองพี่จักรครับ แล้วพี่เขา ก็ยกนิ้วโป้งขึ้นแล้วบอกว่า " ฉลุย "


เท่านั้นแหละเสียงเฮมาเลย โอ้ว อารมณ์ผมตอนนี้เหมือนเป็น โมริ โคโกโร่เลยครับ ย่าาา ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ไม่ต้องห่วงนะทุกคน โคโกโร่ นิทราคนนี้ จะไขคดีนี้เอง


ย่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า แต่เสียงเฮ ฮาของผมก็อยู่ได้ไม่กี่นาที เพราะเหมือนมีใครเดิมตามหลังผมมา ตร่อก ตร่อก ตร่อก เสียงรองเท้าส้นสูงกระทบพื้นเป็นจังหวะ จังหวะ แล้วก็มีเสียงถามขึ้นว่า


กลับบ้านด้วยกันเปล่าวันนี้


ทุกคนเงียบกริบ ผมก็เงียบกริบ แล้วพอหันไปหามองตามต้นเสียง เฮือก !!!!   ตัวแข็งเป๊กเลยตอนนั้น พะ พะ พี่หมิวนี่หว่า


ผมนี่หันควั่บคอแทบหัก เวนละไงแล้ว ทำไมผมโง่แบบนี้วะ พี่แมนอยู่ที่นี่ผมก็ต้องรู้ตัวสิ่ว่าพี่หมิวอาจจะอยู่ที่นี่ก็ได้ แล้วคือมาแบบ Big Surprise อ่ะ



[ หมิว ]  :  ว่าไงเนี่ย จะกลับด้วยกันมั้ย


[ ผม ]  :  เอ่อะ เอ่อ เดี๋ยวกลับเองครับ


[ หมิว ]  :  โอเค งั้นเดี๋ยวไปรอที่หอพักนะ


แล้วพูดไม่พูดเปล่า พี่แกยังเดินมาขยับ เนคไทร์ให้ผมโดยที่ไม่สนสายตาประชาชีรอบๆออฟฟิศด้วย วันนั้นดาวมาสวยแค่ไหน พี่หมิวคือคูณเข้าไปอีก 10  มาเด่น มานางพญามากครับ


[ พี่หมิว ]  :  เก็บเสื้อผ้าแล้วใช่มะ ต้องเดินทางคืนนี้นะ


[ ผม ]  :  หือ ผมยังไม่ได้เก็บอะไรเลย


[ พี่หมิว ]  :  ไม่รู้ล่ะ วันนี้ต้องเดินทาง ถ้ายังไม่เก็บเสื้อผ้า เดี๋ยวเจ๊ไปเก็บให้เอง เอากุญแจห้องมา


นั่นไงล่ะ คำถามวัดใจ ยิ่งกว่าระเบิดเวลา อ๊าาาาาาาาา !!!!  พูดไม่พูดเปล่านะ ยื่นมือออกมาเหมือนกับว่าผมต้องยื่นให้โดยไร้เงื่อนไขอ่ะ ผมก็แบบเลิ่กลั่กเลยทีนี้


ข้างหน้าก็กดดันข้างหลังก็มองราวกับเอาฆ่ากันให้ได้ และผมก็ต้องเลือกพี่สาวครับ แต่ในจังหวะที่ผมจะยืนคีย์การ์ดให้.... เฮ้ยพี่เตยก็มีกุญแจกับคีย์การ์ดนี่นา


แต่ไม่ทันแล้วเจ๊หมิวคว้ามั่บไปเลย คว้าไปไม่ว่าแถมยังพูดอีกว่า


" เป็นเด็กเจ๊ ต้องขยันทำงานนะ อย่าอู้ล่ะ "


ผมแบบเดี๋ยวๆๆๆ อะไรนะ เจ๊พูดไรนะ ผมนี่หันไปมองอีกที คอแทบหัก คำว่าเด็กเจ๊เนี่ยสำหรับผม มันเป็นแค่คำธรรมดาๆมากเลยนะ เพราะพูดกันมานานแล้ว


แต่มันก็คงไม่ธรรมดาสำหรับคนที่พึ่งเจอพี่หมิว เขาคง งงว่านางฟ้าคนนี้มาพูดอะไรกับไอ้โทนผู้แสนธรรมดาคนนี้ กลับบ้าน กลับบ้านอะไรกัน เด็กเจ๊อะไรกัน ผมก็แบบอึกอักๆ เลยทีนี้ แล้วบอกเจ๊กลับบ้านได้แล้วนา ผมจะทำงานต่อ


แล้วตอนนั้นไอ้ชาติหมามันก็มาจากไหนไม่รู้ มันก็คงหมั่นใส้ผมน่ะครับที่เมื่อกี้ด่ามันไว้ มันก็เลยบอกว่าเอ้าโทนครับ วันนี้กลับกับคุณคนนี้เหรอ ว่าแต่คราวก่อนไม่ใช่คุณคนนี้นี่ครับ แล้วไหนคุณดาวอีกล่ะ


นั่นไงไอ้ชาติชั่วโยนขี้มาให้อีกละ คือให้คิดถึงพี่ยม ในหนังเรื่องเป็นต่ออ่ะครับแต่ไอ้ชาติจังหวะมันเหี้ยกว่าพี่ยมเยอะ ไอ้นี่มันพยายามหาซีนได้ตลอด แต่ซีนแม่งกากมาก เหมือนแบบนางเอกกำลังตกอยู่ท่ามกลางผู้ก่อการร้าย


แล้วแม่งจะวิ่งมาช่วย วิ่งออกมาโชว์ความเท่ แต่เสือกวิ่งมาตอนที่ผู้ก่อการการประทับ RPG บนบ่าแล้วกดยิงอ่ะ ตู้ม !!! ตายห่าสิ่แบบนั้น แล้วตอนนี้ก็เหมือนกันครับ


เพราะทันทีที่แม่งเสนอหน้าและพูดออกมาแบบนั้น พี่หมิวก็มองหน้ามันด้วยสีหน้านิ่งๆ แล้วพูดออกมาว่า



" อยาก - ตกงานเหรอ "




 

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[waddafux]

ทำงานดึกๆง่วงๆ วันศุกร์มีเรื่องราวสนุกให้พักผ่อนหย่อนใจ เยี่ยมเลย:)

[cosmos789]

ไปต่อกับพี่หมิวไหม

[Ke2l3e2oS]

ประโยคเดียว คุณชาติ(หมา)คงกริ๊บอีกยาวววว

เรียกได้ว่า ทอดสะพานแบบเสริมใยเหล็กเลยทีเดียว

[ัuffa555]

โอย เข้าใจอารมร์เคลียร์งานวันศุกร์เลยครับ 

[puretank]

เข้..... โหดชิบหอย ท้ายบทแรก
บทสองเปนไงหนอ

[C-Runners]

อยากตกงานหรอ ชอบหมิวซีนนี้มากกกกกกกก เพิ่งจะแกล้งโทนมาหยกๆ พลิกกลับมาเอาคืนแทนได้แบบเจ๋งโคตร

[kennet]

555 สมน้ำหน้าไอ้คุณชาติ(หมา) เล่นกับใครไม่เล่น 

[Angel_p]

อ่าาาา....บิ๊กเซอไพรซ์ (ทั้งที่ทำงาน กับรัสอร์ท) รอซีนปริ้นเซสนะครับ สมใจเลยลีลาเยอะแต่รักนะเหมือนเดิม

[kodzilla]

นึกว่างานจะเข้าโทนคุงซะอีก กลายเป็นว่าสร้างโปรไฟล์ให้ซะอย่างดี
อยากให้เจ๊หมิวจัดฉากให้โทนเสียบเจ๊เตยจัง

[Slave]

55555....สะใจจัง​   อยากตกงานเหรอ..... ชอบจังคำนี้... นางพญามาเองเรย55555... ขอบคุณ​มาก​ครับ​

[Ttum1188]

ชีวิตชั่งยุ่งเหยิงดีจังนะนายโทน ไม่รู้จะสนุกหรือปวดหัวดี

[Daniel Dear]

ไอ้ชาติ​ไม่รู้​จัก​เจ๊หมิวซะแล้ว​ รอบนี้คงสงบเสงี่ยม​เจียมตัวไปนานเลยล่ะ

[pikachu]

ไอ้ชาติ  เล่นผิดคนแล้ววววว

[sunnies]

ไอ้ชาติหมาโดนเข้าแล้ว​ ประโยคอยากตกงานนี้ควทำให้มันสงบปากสงบคำได้พักนึงแน่ๆ