แม๋เทพโทน ขายของได้เงินmมา ไปยาโยอิ เลยนะ  ไม่คืนเงินที่ยืมแม่ 
เลย 555 หยอกๆ เงินแม่ก็เหมือนเงินเรา
ปล.เย้ๆ พรุ่งนี้ ได้เที่ยวทะเลแล้ว  เหมียวสาวเล่นกับความรู้สึกคน และคงเปิดร้านเกะต่อเลยใช่ไหมครับ คิดถึงมินต์ ดาว แก้ม ใจจะขาดแล้ว    อ่อพี่พลอยด้วยแล้วกัน

ตอนเด็กน่าสงสารจัง ปากกัดมือขายของในเกมส์ อย่ายอมแพ้นะ เพราะฟ้าหลังฝนมันสวยงามเสมอ

เริ่มต้นกับพี่หมิวไม่ค่อยสวยเลย แุถมตอนโดนพี่เตยเล่นก็เจ็บตัวน่าดู ดูอึนๆนะ ทีแรกนึกว่าจะตัดจบจริงๆ มาต่อจิ๊กซอว์ให้เห็นรายละเอียดเค้าโครงเรื่องที่ขาดหายไป ค่อยสบายใจขึ้นหน่อย ขอต่อให้เหตุการณ์มาต่อกันหน่อยก็ดีนะครับ ขอบคุณ

อ่านตอนจบ มันก็ไม่น่าจบในตอนเดียว
ไรท์อยากเล่า
รีดที่ไหนจะขัด    5555

อ่านเพลินดีครับ เอาประสบการณ์ม่เขียนให้นึกภาพตามได้

ฮ่าๆๆเดี๋ยวมีอิกตอนแน่ๆ

เทพโทนเล่ามาทั้งหมดสรุปว่าสาวๆที่เล่ามาไม่มีใครได้เป็นตัวจริงเลยเป็นแน่แท้

พูดถึงร้านอาหาร Y ....สัปดาห์ก่อนได้เข้า กทม. เลยแวะให้รางวัลตัวเองเหมือนกัน ... หมูย่างกระทะร้อน กับ ข้าวเปล่า คือเดอะเบสท์!!!!! ตอนแรกว่าจะสองเซต กลายเป็นว่า เซตเดียวอิ่มยันกลับบ้าน

โทน เข้าใจได้ครับยังเรียนอยู่ เงินไม่พอใช้

ถ้ามีเวอร์ชั่นพี่เตย จะพีคกว่านี้มากๆ ครับ ได้ฟังเรื่องราวจากหลายๆ มุมมองแล้วประกอบเป็นเรื่องเดียวกัน ชอบครับ สั้นๆ

สมัยเด็กๆก็เดินไปกลับโรงเรียน จนโตมาได้ไปเรียนที่ม.รามคำแหง บางวันก็ต้องเดินจากบ้านไปเรียนที่ม.รามคำแหงเพราะรถเมล์สไตรค์ก็มี ส่วนเรื่องการตัดใจจากคนที่เรารักก็ไม่ง่ายนักหรอกครับ เหมือนตัดบัวก็ยังมีเยื่อใย เข้าใจความรู้สึกนั้นดี ก็ของมันเคยๆเหมือนกันครับ

แล้วมาสนิทกันมากได้ยัฃไงกับเจ้หมิว

เคยรถติดแล้วลงเดิน จากพันทิพย์มาท่าพระจันทร์ ขาแทบไร้ความรู้สึก 5555

ตัวเล็กแอบแซบมากๆเลย

น่าสงสารชีวิตเทพโทน แต่พอโตขึ้นก็แข็งแกร่งจัดๆอิอิ