พูดคุยก่อนอ่าน : มาแล้ว ๆ ออกตัวก่อนว่าตอนนี้ไม่มีฉากเลิฟซีนนะครับ พักยกก่อน ตอนนี้เราจะเป็นการปูเรื่องราวกันก่อน อย่าตกใจถ้าตอนนี้ลุงพลมีบทจึ๋งเดียว 55555+ ให้แกพักยกก่อน เพราะแกกำลังจะเจอบิ๊กแมตซ์เอลกลาซิโก้กับครูเบสท์นะครับ

แต่ถึงจะพูดแบบนี้ ครูเบสท์ก็ดันโผล่มาตอนใกล้จบ ซึ่งเธอจะปรากฏตัวเต็ม ๆ ในตอนต่อ ๆ ไป ในฐานะนางเอกตัวจริง และหมอพลอยจะกลายเป็นตัวร้าย จริง ๆ ก็ไม่ได้ร้ายหรอก ออกแนวเทา ๆ มากกว่า....นะ 555+

ถ้าคุณได้อ่านตอนนี้ คุณจะเห็นถึงความเย็นชา หมางเมิน ห่างเหิน ของหมอพลอย ที่กระทำต่อลุงพลและน้องลูกขวัญ โดยเฉพาะน้องลูกขวัญ ตอนนี้มีบทเด่นสุดของเรื่องในตอนนี้ครับผม แล้วก็พิเศษหน่อย คือการแนะนำ 'ตัวละครใหม่' อย่างน้อง น้ำปั่น ศรันยพร ที่ผมเคยแนะนำตัวเอาไว้ในกระทู้นี้ นะครับ





ก็ขอให้สนุกกับการอ่านครับ


ปล.มีเกมสนุก ๆ อีกละ ผมไม่รู้ว่าพวกคุณสนุกกับผมหรือเปล่า แต่ผมอยากถามคุณว่า ในบรรดานางเอกที่อยู่ในคอลเล็คชั่นลุงพล ณ ขณะนี้ 9 คน นางเอกคนไหนที่ทำให้ร่างกายของคุณเสียน้ำมากที่สุดครับ (เลือกได้ 3 คนนะ)

#######################

ความเดิมจากตอนที่แล้ว




ลูกขวัญ ภาสินี ในชุดนักเรียนคอนแวนต์เดินทางมาที่วิทยาลัยพยาบาลที่หมอพลอยทำงาน เพื่อนัดสัมภาษณ์กับคณะอาจารย์ที่ทำงานในองค์กรแห่งนี้

"เฮ้อ..." สาวน้อยลูกคุณหนูหยุดนิ่งอยู่หน้าอาคารเรียน เธอมีนัดสัมภาษณ์เพื่อสมัครเข้าเรียนในคณะแพทย์ศาสตร์ตามที่เธอตั้งใจเอาไว้ เพียงแต่ ก่อนหน้านั้น มีเรื่องที่ทำให้เธอและครอบครัวรู้สึกไม่สบายใจเกิดขึ้น ซึ่งมันเกี่ยวข้องกับครอบครัวของหมอพลอย ไอดอลที่เธอให้ความเคารพ โดยหมอพลอยได้ทำงานอยู่ที่วิทยาลัยแพทย์และพยาบาลแห่งนี้อีกด้วย



นายหัวภูชิตและพี่ชายของเธอ พยายามไม่พูดถึงเรื่องข่าวฉาวที่เกิดขึ้น ถึงแม้จะไม่ได้มีการระบุตัวตนที่ชัดเจน แต่เหล่าบรรดาคอการเมืองต่างรู้ดีว่า นักการเมืองผู้กว้างขวางของภาคตะวันออกคือท่านวิทยา และนักการเมืองผู้กว้างขวางแห่งภาคใต้ก็คือนายหัวภูชิต นั่นเอง

เพราะลูกขวัญยังเด็กเกินไป นายหัวภูชิตเลยไม่อยากให้ลูกสาวคนเล็กของบ้านต้องมารับรู้ปัญหาของผู้ใหญ่ที่เกิดขึ้น นายหัวเลยขอร้องให้ลูกขวัญทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด ไม่ต้องไปยุ่งหรือวุ่นวายกับปัญหาที่เกิดขึ้น

ตอนแรกลูกขวัญก็เชื่อฟัง คำสอนของนายหัวภูชิตผู้เป็นพ่อ ว่าอย่าเข้ามายุ่งกับเรื่องวุ่นวายของผู้ใหญ่ จนกระทั่งในกลางดึกคืนหนึ่ง เธอแอบไปได้ยินเสียงพ่อคุยโทรศัพท์กับทนายประจำตัว จึงได้ทราบว่าตอนนี้บ้านของเธอและบ้านของหมอพลอยกำลังกลายเป็นคู่กรณีกัน

"พอมีทางชนะไหมทนาย!!!" เสียงของนายหัวภูชิตดังเล็ดลอดออกมาจากห้องทำงาน โดยมีลูกขวัญแอบเอาหูแนบฟังอยู่หน้าประตู

"ผมบอกตามตรงว่ายาก..." ทนายความประจำบ้านตอบ "แต่ก็พอมีทางอยู่บ้าง เว้นเสียแต่..."

"ต้องการเงินเท่าไรก็ว่ามาทนาย!!!" นายหัวภูชิตตอบด้วยโทสะ "เรื่องเงินไม่ใช่ปัญหา!!! ไอ้วิทยามันทำกันเกินไปแล้ว!!!!"

"ผมขอแสดงความเห็นหน่อยนะครับ" เสียงของทนายความดังขึ้น "ผมรู้จักกับทนายของท่านวิทยาดี ก็ได้คุยกันนอกรอบ ทนายฝ่ายนั้นบอกว่า ท่านวิทยาไม่รู้เรื่องมาก่อน เหมือนมีบุคคลที่สาม ที่มีส่วนได้ส่วนเสียกับท่านวิทยาและเจ้านายเข้ามามีส่วนร่วม ด้วยการเอาข้อมูลไปขายให้นักข่าว..."

"แล้วมันใครวะ!!!" นายหัวภูชิตแผดเสียงดัง "ถ้าไม่ใช่ไอ้วิทยา แล้วมันใครวะ!!!"

"ถ้าถามว่าใครทำ ผมว่านั่นเป็นอีกประเด็นหนึ่ง แต่ประเด็นสำคัญคือ เราจะทำยังไงเพื่อพิสูจน์ว่าหลักฐานที่ถูกเปิดโปงไม่มีน้ำหนักมากพอที่ศาลจะรับฟ้องได้"

"ก็บอกไปว่าข้อมูลพวกนั้นเป็นข้อมูลเท็จไปซิ!!!!" นายหัวตอบ "แจ้งความกลับไปด้วยข้อหาหมิ่นประมาท แจ้งความเท็จ พรบ.คอมพิวเตอร์ อะไรก็ว่าไป ทนาย!!! คุณต้องจัดการเรื่องนี้ให้ได้ ต้องการเงินเท่าไรก็ว่ามา!!!"

แล้วลูกขวัญก็เดินจากมา ด้วยความรู้สึกที่ชาไปทั้งร่าง ไม่คิดว่าปัญหาที่เกิดขึ้นในตอนนี้มันจะรุนแรงมากถึงขนาดนี้ ก็รุนแรงถึงขนาดที่พ่อของเธอโกรธเป็นฟืนเป็นไฟได้ มันคงไม่ใช่เรื่องธรรมดา

ลูกขวัญคิดว่า บางทีนี่อาจเป็นฝีมือของหมอพลอย เพราะคิดว่าหมอพลอยมีส่วนได้ส่วนเสียกับเรื่องนี้ เธอไม่รู้รายละเอียดลงลึกมากมายหรอก แต่ลางสังหรณ์ของเธอมันบอกแบบนั้น หมอพลอยคือผู้อยู่เบื้องหลังทั้งหมด

.............................

ตัดมาที่ปัจจุบัน

"ปะ...ไปทำหน้าที่ของเราให้จบ!!!" ลูกขวัญถอนหายใจเฮือกใหญ่ และให้กำลังใจตัวเองอีกรอบ ก่อนเดินสะพายกระเป๋าเข้าไปภายในอาคารเรียน แล้วขึ้นลิฟต์ขึ้นไปบนตัวอาคารเพื่อพบกับคณะอาจารย์ที่เป็นกรรมการในการสัมภาษณ์ในครั้งนี้

พอออกมาจากลิฟต์ ลูกขวัญก็เดินไปตามทาง เธอเห็นเด็กนักเรียนมัธยมปลายจากต่างโรงเรียนกำลังนั่งรอตรงม้านั่งริมระเบียง บางคนก็มากับผู้ปกครอง ลูกขวัญเลยเดินไปตรวจสอบเลขทะเบียนผู้สอบนัดสัมภาษณ์กับเจ้าหน้าที่หน้าห้อง

"มาสัมภาษณ์เหรอคะน้อง ชื่ออะไรคะ?" เจ้าหน้าที่วิทยาลัยพยาบาลหญิงเอ่ยปากถามเด็กสาวหน้าตาดีด้วยไมตรี

"เอ่อ ภาสินี ถิ่นทวีพัฒนา ณ ภูเก็ต ค่ะ" ลูกขวัญตอบ เจ้าหน้าที่คนนั้นตรวจสอบไม่นานก็พบรายชื่อของเดกสาว แน่นอนละ นามสกุลดังและยาวขนาดนี้ ไม่เจอก็แปลกแล้ว

"น้องภาสินีนะคะ..." เจ้าหน้าที่วิทยาลัยพยาบาลใช้ปากกาน้ำเงินติ๊กชื่อ "ลำดับที่ 69 นะคะ เดี๋ยวน้องนั่งรอก่อนนะคะ"



"ค่ะ ได้ค่ะ" ลูกขวัญหยิบบัตรคิวจากเจ้าหน้าที่พยาบาล แล้วเดินกลับมานั่งรอตรงริมระเบียง ในกลุ่มเด็กนักเรียน ม.ปลาย ที่มาสมัครเรียนคณะแพทย์ศาสตร์ราว 100 คน ลูกขวัญไม่รู้จักใครสักคน ด้วยเหตุนี้ เลยทำให้เธอหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาเล่นแก้เซ็งไปตามเรื่องระหว่างรอ

ระหว่างนั่งรอ เธอก็เหลือบไปเห็น หนุ่มใหญ่ในชุดสูทสีดำ กำลังเดินมากับเด็กสาวรุ่นราวคราวเดียวกับเธอในชุดนักเรียนมัธยมปลาย ที่ดูจากป้ายปักชื่อไม่น่าจะมาจากโรงเรียนภายในกรุงเทพ ซึ่งคาดว่าสองคนนี้น่าจะเป็นพ่อลูกกัน พ่อลูกคู่นี้เดินไปที่โต๊ะของเจ้าหน้าที่เพื่อตรวจสอบรายชื่อนัดสัมภาษณ์

"สวัสดีครับ คือผมพาลูกสาวมารายงานตัวเพื่อสัมภาษณ์น่ะครับ" หนุ่มใหญ่คนนั้นเอ่ยปากกับเจ้าหน้าที่หน้าห้อง "ลูกสาวผมชื่อ ศรันย์พร..."

ลูกขวัญแอบชำเลืองมอง ก็เห็นเด็กสาวรุ่นราวคราวเดียวกับเธอ ดูเป็นเด็กสาวหน้าตาน่ารัก ผิวขาว เรียกได้ว่าอาจจะขาวพอ ๆ กับเธอเลย ลูกขวัญคิดว่า บุคลิกท่าทางของศรันย์พร น่าจะมาจากครอบครัวที่มั่งมีพอสมควรเลยทีเดียว

พอได้หมายเลขลำดับเสร็จแล้ว พ่อลูกคู่นี้ก็เดินออกมา หนุ่มใหญู่ผู้เป็นพ่อเหลือบเห็นลูกขวัญก็ยิ้มทักทาย ก่อนเอ่ยคำพูดบางอย่างออกมา

"มาสัมภาษณ์เหรอจ๊ะหนู? ลุงพาลูกมาสัมภาษณ์เหมือนกัน เดี๋ยวลุงรบกวนฝากลูกสาวลุงนั่งด้วยนะ"

"ค่ะ..." ลูกขวัญพยักหน้ายิ้ม พลางเหลือบมองสองพ่อลูกที่ดูเป็นมิตร

ระหว่างนั่งรอ ลูกขวัญก็ได้ยินสองพ่อลูกคุยกันด้วยเรื่องจิปาถะมากมายโดยไม่ได้ตั้งใจ ทำให้เธอรู้ว่า นอกจากเธอแล้ว ยังมีเด็กสาวคนอื่นที่ถูกครอบครัวคาดหวังเอาไว้สูงเช่นเดียวกัน

"ถ้าหนูสัมภาษณ์ผ่าน หนูขออยู่คอนโดและขอซื้อรถได้ไหมคะพ่อ?" เด็กสาวคนนั้นเอ่ยปากกับผู้เป็นพ่อ

"อยู่หอในเถอะลูก มันปลอดภัยกว่า ส่วนรถ เอาไว้ก่อน ให้เราโตกว่านี้ มีความรับผิดชอบกว่านี้แล้วเดี๋ยวค่อยมาว่ากัน"

เด็กสาวคนนั้นดูผิดหวังไม่น้อย ลูกขวัญที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ก็เล่นสมาร์ทโฟนไปตามเรื่อง ระหว่างรอคิว เด็กสาวจากจันทบุรีก็เอ่ยปากทักลูกขวัญ

"เธอ ๆ เธอชื่ออะไรอ่ะ เธอมาจากโรงเรียนไหนเหรอ?"

"เราชื่อลูกขวัญ" ลูกสาวนายหัวภูชิตตอบอย่างเป็นมิตร "เรามาจากโรงเรียน... แล้วเธอละ เธอชื่ออะไร"



"อือออ โรงเรียนไฮโซซะด้วย!!!" พอได้ยินชื่อโรงเรียนของลูกขวัญ เด็กสาวจากจันทบุรีก็ทำตาโต "เราชื่อน้ำปั่น ชื่อจริงชื่อศรันย์พร ยินดีที่ได้รู้จักกันนะ ไว้ถ้าเราได้เรียนแพทย์ศาสตร์ เราคงได้เจอกัน"

"จ๊ะ ขอให้เราทั้งสองคนได้เรียนที่เดียวกันนะ" ลูกขวัญยิ้มตอบอย่างมีไมตรี

แล้วน้ำปั่นก็หันไปคุยกับพ่อของเธอต่อ จนกระทั่งมีคนโทรเข้ามาหาพ่อของน้ำปั่น หนุ่มใหญ่เลยปลีกตัวลุกขึ้นไปโทรศัพท์ น้ำปั่นพอเห็นพ่อเดินออกไป ก็เลยหันมาชวนลูกขวัญคุยแก้เซ็ง

"เธอ ๆ เธอเป็นเด็กกรุงเทพเหรอ?" น้ำปั่นเอ่ยปากถามตาแป๋ว

"เราเป็นเด็กภูเก็ต แต่มาโตและเรียนที่กรุงเทพ" ลูกขวัญยิ้ม "เธอมาจากไหนเหรอ?"

"จันทบุรี" น้ำปั่นตอบ "แล้วที่กรุงเทพเป็นยังไงบ้าง? รถติดมากไหม? ห้างเยอะหรือเปล่า?"

ดูเหมือนว่าน้ำปั่นจะเป็นเด็กต่างจังหวัด ที่ไม่ค่อยรับรู้ความเป็นไปภายในกรุงเทพมากมายนัก เธอเคยเห็นภาพความเจริญของกรุงเทพผ่านสื่อโทรทัศน์และสื่อโซเชียล นี่อาจเป็นครั้งแรกในชีวิตก็ได้ ที่เธอจะได้มาใช้ชีวิตในเมืองหลวงแห่งนี้อย่างเต็มรูปแบบในฐานะนักศึกษาแพทย์ศาสตร์

"มากซิ โดยเฉพาะช่วงเวลาเร่งด่วน แต่พอถึงช่วงเทศกาลหยุดยาวสำคัญ ๆ ก็เงียบ ไม่ต่างจากเมืองร้าง ส่วนห้าง ก็เยอะอยู่" ลูกสาวนายหัวตอบไปตามที่เธอได้เคยสัมผัส

"อืมมม...เราเคยมาเที่ยวกรุงเทพตอนเด็กไง" สาวน้อยจากจันทบุรีตอบ "นี่เป็นครั้งแรกที่เราจะได้มาใช้ชีวิตที่นี่ ก็เลยอยากรู้ เลยถามเป็นข้อมูล อย่าลำคาญเราเลยนะ"

"ไม่หรอก..." ลูกขวัญยิ้ม ก่อนที่เจ้าหน้าที่จะเรียกหมายเลขผู้สมัครขึ้นมา

"หมายเลข 69 นางสาวภาสินี ถิ่นทวีพัฒนา ณ ภูเก็ต เชิญค่ะ!!!"

"เดี๋ยวเราขอตัวก่อนนะน้ำปั่น" ลูกขวัญลุกขึ้นสะพายกระเป๋าเตรียมเข้าไปภายในห้องสัมภาษณ์ "ขอให้เราได้เจอกันในวันมอบตัวนะ"

"จ๊ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะลูกขวัญ" น้ำปั่นยิ้มหวาน ก่อนที่ลูกขวัญจะเดินเข้าไปภายในห้องสัมภาษณ์ ที่เธอไม่คาดคิดมาก่อนว่า หนึ่งในคณะกรรมการที่นั่งอยู่ จะมีหมอพลอยรวมอยู่ในนั้นด้วย

"นางสาวภาสินี ถิ่นทวีพัฒนา ณ ภูเก็ต ใช่ไหมครับ?" คณะกรรมการผายมือเชิญให้ผู้สมัครนั่งที่โต๊ะทำงาน "เชิญนั่งครับ"

"ค่ะ..." ลูกขวัญดูประหม่าไม่น้อย เมื่อเห็นหมอพลอยในชุดสูทสีดำนั่งอยู่ร่วมกับคณะกรรมการ หมอพลอยดูสงบนิ่ง เมื่อเห็นลูกขวัญ ลูกสาวของตระกูลที่คิดทำลายครอบครัวเธอปรากฏตัวอยู่ตรงหน้า

และแล้ว การสัมภาษณ์ก็เริ่มต้นขึ้น คณะกรรมการเปิดแฟ้มเอกสารผลการเรียนของลูกขวัญดูด้วยท่าทางจริงจัง ก่อนเริ่มเปิดประเด็นคำถามชุดแรกทันที

"ด้วยชื่อเสียงของสถาบันที่หนูเรียน ผลการเรียน แล้วก็ประกาศนียบัตรต่าง ๆ อาจารย์ก็บอกตามตรงนะครับว่า หนูผ่านเกณฑ์ทุกอย่างที่สถาบันของเราต้องการ เอาละ มาเริ่มกัน พร้อมแล้วใช่ไหมจ๊ะ น้องภาสินี? เราชื่อเล่นชื่ออะไรนะ ลูกขวัญใช่ไหม?"

"ใช่ค่ะอาจารย์..." ลูกสาวนายหัวภูชิตยิ้ม

"เพราะอะไรที่ทำให้หนูอยากเรียนคณะแพทย์ศาสตร์ของเรา?"

ลูกขวัญแอบชำเลืองมองหมอพลอยที่นั่งอยู่ ฝั่งตรงข้าม ความจริงแล้วที่เธออยากมาเรียนที่นี่ ส่วนหนึ่งเพราะเธออยากเก่งแบบหมอพลอย หญิงสาวที่เธอมองว่าเป็นไอดอล พี่สาว และผู้หญิงเก่งที่เธออยากจะเป็น

"คือหนู...หนูอยากเป็นคนที่มีคุณค่า มีความสามารถ ที่จะช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน หนูเลยอยากเป็นหมอเพื่อช่วยเหลือชีวิตเพื่อนมนุษย์ด้วยกันค่ะ"

และแล้วลูกขวัญก็เอ่ยปากตอบคำถามจากคณะกรรมการ การสัมภาษณ์เป็นไปด้วยดี ก่อนที่ลูกขวัญจะเดินออกมาจากห้องสัมภาษณ์

.............................

ตัดมาที่ช่วงพักเที่ยง หลังจากสัมภาษณ์เสร็จแล้ว ลูกขวัญก็แวะหาอะไรกินที่โรงอาหารภายในวิทยาลัยพยาบาลก่อนที่พ่อของเธอจะส่งคนมารับกลับบ้าน ลูกคุณหนูจากบ้านนายหัวภูชิตเดินเข้าไปภายในโรงอาหารแห่งนี้เพื่อหวังซึมซับบรรยากาศ ก่อนที่จะมาเป็นนักศึกษาแพทย์เต็มตัวในอีกไม่นาน

"จะกินอะไรดีนะ?" ลูกขวัญสะพายกระเป๋านักเรียนมองร้านค้าภายในโรงอาหารตาแป๋ว มีทั้งร้านข้าวแกงราคาไม่แพง ร้านอาหารตามสั่ง ร้านข้าวขาหมู ร้านก๋วยเตี๋ยว ร้านอาหารมุสลิม "ร้านอาหารตามสั่งแล้วกัน แต่คนมันเยอะแหะ!!! เอาไงดี!!!"

และแล้ว เธอก็เหลือบไปเห็นร้านขายน้ำเต้าหู้ และชายสูงวัยที่เป็นเจ้าของร้าน ทันใดนั้น เธอก็จำได้ว่าลุงคนนี้คือคนที่มีประเด็นกับพี่ชายของเธอนั่นเอง

ทางด้านลุงพล ที่กำลังง่วนอยู่กับการเทปาท่องโก๋ที่ทอดเสร็จแล้วลงบนถาด พอเหลือบไปเห็นสาวน้อยคอนแวนต์ ก็จำได้ว่าเด็กสาวคนนี้เป็นน้องสาวของภูวนาท หนุ่มไฮโซที่เข้ามาพัวพันกับหมอพลอย ตาเฒ่าหื่นเลยยิ้มให้ แต่ว่า...

"อะไรวะ?" ลุงพลถึงกับบ่นอุบ เมื่อเห็นนางฟ้าคอนแวนต์รีบเดินจากไป

สงสัยจะเป็นเรื่องเมื่อวันก่อนแน่ ๆ ที่ลุงพลเข้าไปขวางไอ้บอย แต่ช่างเถอะ เพราะสักพักก็มีลูกค้ามาซื้อน้ำเต้าหู้ปาท่องโก๋ร้านแก พอขายไปได้สักพัก ลุงพลก็เหลือบไปเห็นหมอพลอยเดินเข้ามาหาข้าวเที่ยงกินที่โรงอาหาร

"หมอพลอยนี่หว่า!!!" ลุงพลยิ้มแป้นหน้าบาน เมื่อเห็นหมอพลอยที่เสร็จจากการสัมภาษณ์ผู้สมัครเข้าเรียนคณะแพทย์ศาสตร์ แต่ดูเหมือนว่าหมอพลอยจะแกล้งทำเป็นมองไม่เห็นลุงพล ด้วยการเดินผ่านหน้า ไม่แม้แต่จะชายตาแลตาเฒ่าเลยแม้แต่น้อย

ลุงพลได้แต่มองแผ่นหลังและบั้นท้ายของหมอพลอยตาละห้อย สงสัยหมอพลอยคนสวยยังไม่หายโกรธเรื่องเมื่อวันก่อนแน่นอน เฮ้อ!!! ใจแข็งเหลือเกินนะคุณหมอน้ำแข็ง

.............................

ลูกขวัญเดินไปซื้อก๋วยเตี๋ยวกิน พอกินเสร็จแล้ว เธอก็เดินออกมาจากโรงอาหาร กลับไปนั่งรอใต้อาคารทำการ เพื่อรอคนขับรถมารับ ระหว่างรอก็นั่งเล่นสมาร์ทโฟน คุยไลน์กับเพื่อน ๆ แก้เซ็งไปตามเรื่อง



"ลูกขวัญ? ยังไม่กลับบ้านอีกเหรอ?" น้ำเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น ภาสินีที่นั่งอยู่บนโต๊ะไม้เงยหน้า ก็เห็นหมอพลอยยืนอยู่

"พี่พลอย?" ลูกขวัญลุกขึ้นพนมมือไหว้ด้วยความเคารพที่มีให้ไม่เปลี่ยนแปลง

"สวัสดีจ๊ะ" หมอพลอยพนมมือไหว้กลับ "พี่มีอะไรจะคุยกับเราเป็นการส่วนตัวหน่อย สะดวกคุยไหม?"

"ได้ค่ะ..." ลูกขวัญพยักหน้า ส่วนหมอพลอยก็หย่อนตัวนั่งบนโต๊ะไม้ ประสานมือบนโต๊ะ ก่อนรวบรวมสมาธิเพื่อพูดคุยธุระส่วนตัวกับลูกขวัญ

"พี่คิดว่าลูกขวัญน่าจะรู้เรื่องแล้ว ที่พี่กับพี่บอย คงไม่ได้แต่งงานกัน" หมอพลอยเปิดประเด็น "ลูกขวัญคงไม่โกรธพี่ใช่ไหม?"

"ค่ะ..." รอยยิ้มบนใบหน้าลูกสาวนายหัวเลือนหายในบัดดล เมื่อได้ยินคำพูดจากบุคคลที่เธอให้ความเคารพรัก "พี่พลอยคงดีใจซินะคะ ที่พี่จะได้ไม่ต้องมาแต่งงานกับพี่ชายของหนู"

"เรื่องความรักบางทีมันหักห้ามใจกันไม่ได้นะจ๊ะลูกขวัญ" หมอพลอยพยายามตอบด้วยโทนสีโอนย่อน "พี่ไม่ได้รักพี่บอย...ขอโทษด้วยนะ ถ้าคำตอบนี้มันอาจทำให้ลูกขวัญผิดหวัง"

"ไม่ได้รักก็พอเข้าใจหรอกค่ะพี่พลอย..." ลูกขวัญเริ่มทำหน้าจ๋อย ก่อนเหลือบมองหมอพลอยด้วยนัยน์ตาโศก "แล้วทำไม? ถึงต้องทำกันขนาดนี้คะ?"

"ลูกขวัญ..." หมอพลอยเหมือนรู้ว่าลูกขวัญกำลังหมายถึงอะไร เด็กสาวกำลังหมายถึงเรื่องคดีความ ที่พ่อของหมอพลอยให้ทนายมาพูดคุยกับพ่อของเรื่องเรื่องคดีความที่กำลังเป็นประเด็นอยู่ในขณะนี้

"พี่พลอย? หนูรู้เรื่องทั้งหมดแล้วนะคะ พี่รู้ไหมคะว่าพ่อของหนูต้องเข้าโรงพยาบาลเพราะเรื่องนี้?" ลูกขวัญเริ่มตัดพ้อ "พี่ไม่อยากแต่งงานกับพี่ชายของหนู หนูเองก็รู้ดี แต่หนูไม่คิดมาก่อนเลยว่า พี่พลอยจะทำถึงขนาดนี้ พี่พลอยคะ? พี่ยังมีหัวใจอยู่หรือเปล่าคะ? ไม่คิดว่าทำกันเกินไปเหรอ? ถ้าไม่อยากแต่งงานกับพี่ชายหนู ก็น่าจะพูดกันตรง ๆ ไม่เห็นต้องทำกันขนาดนี้เลย"

"ลูกขวัญ..." หมอพลอยถอนหายใจยาว เมื่อเจอคำตัดพ้อน้อยใจของภาสินี เด็กสาวที่เธอคิดว่าเหมือนน้องสาวของเธออีกคน "บางที เรื่องบางเรื่องของผู้ใหญ่ เด็กก็ไม่เข้าใจหรอก"

"งั้นก็อธิบายมาซิคะ? บอกความจริงหนูมาเถอะ หนูรับได้" ลูกขวัญตอบ "พ่อของหนู พี่ชายของหนูไปทำอะไรไว้กับครอบครัวของพี่พลอย พี่พลอยถึงทำแบบนี้?"

 


โปรดติดตามตอนต่อไป...

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

หมอเบสท์​ออกโรงแน่ๆ ไม่อยากจะคิดเลยว่าจะเป็นแบบไหน

ตอบไปเลยว่าพี่มีสามีแล้ว ไม่อาจจะแต่งงานกับพี่ของน้องขวัญได้

หวังว่าน้องลูกขวัญกับหมอพลอยคงไม่ถึงขั้นเป็นศัตรูกับไปเลยนะครับ แต่หมอพลอยจะเข้าสู่โหมดสีเทาแล้วแน่หรือครับมันจะเสียภาพพจน์ของหมอพลอยเอานะครับ

รักกันไว้เถิด เราเกิดร่วมลุงพล ฮ่าฮ่า ต้องจัดให้มีมวยหมู่ลุงพล-หมอพลอย-ลูกขวัญ

ตัวละครใหม่อย่างน้ำปั่นนี่จะโดนลุงพลด้วยไหมเนี่ย

ดีจังมาติดๆกันไม่ต้องรอนานครับ

ใครจะเป็นเหยื่อรายใหม่ของลุงพลน่า

นางเอกที่ทำเอานำ้ในตัวผมเหือดแห้ง ที่จริง มีแค่คนเดียวแหละครับ คือหมอพลอย นางเอกเบอร์1 ตลอดกาล  แต่ท่านบอกเลือกได้ 3  แต่ว่าผม ขอตอบแค่2 นะครับ สาวอีกคน ที่ทำเอาผมตื่นเต้น เมื่อได้อ่าน ฉากเลิฟซีน รองลงมาคนนี้ คือ สาว อุ๊ จอมจุ้น นั่นเองครับ...
แหม่...แต่ที่คาดหวังไว้ ว่าสาวสวยอีกคน ที่จะทำผมน้ำหมดตัว ยังไม่ได้ แสดงบทบาทอย่างเต็มที่นี่สิ..ผมว่าครูเบส คงไม่ทำให้ผมผิดหวังแน่ๆ....รอนะครับ คุณครู....
   เอ...หมายเลขลำดับผู้สมัครของน้องลูกขวัญ อะไรจะ บังเอิญ ได้ เลข 69 เลขสวยขนาดนั้นนะ...อิอิ หรือจะเป็นนัยยะ สำคัญ ในอนาคต ของเธอน๊าาาาา 

อยากอ่านต่อเลยครับว่าน้องจะโดนอะไรบ้าง แต่ละคนโดนมายาวๆ ทั้งเรื่องแล้ว 55

หมอพลอยไม่ได้อยากทำลายครอบครัวของลูกขวัญหรอก

แต่มันเป็นวิธีเดียวที่ทำให้จอมตื๊ออย่างนายบอยรามือได้ คือทำให้ไม่เหลือที่ยืนใดๆ

คนอย่างหมอพลอยไม่ใช่คนโหดร้าย แต่อย่าบีบให้ต้องทำอะไร ไม่งั้นก็รอรับมาตรการขั้นสูงสุดได้เลย

รอติดตามครับ ลุงพลจะไ้ด้เมียใหม่อีกไหม

สงสัยลุงพลได้เหนื่อยหนักอีกแน่ๆ อิจฉา

สงสารหมอพลอย อยากเก็บไว้ข้างๆ ครูเบสท์มากกว่า

สงสารหมอพลอยสวิงพร้อมกันไม่ได้เหรอ