สวัสดีครับหลังจาก หายไปนานวันนี้มาเปิดละ

ต้องขอโทษด้วยครับตอนแรกว่าจะเปิดๆ

เจองานกระทันหันเข้าไป ยาวจ้ายาววว

ปีใหม่แล้ว ขอให้ทุกท่านสุขภาพแข็งแรงครับ

และขอให้ E Book ที่กำลังจะวางขาย ขายดีด้วยเถอะสาธุ๊ !!!

ยินดีต้อนรับสมาชิกร้านเกะท่านใหม่ๆด้วย

แล้วก็ขอบคุณสำหรับลูกค้าผู้ที่มาเยี่ยมร้านเกะตั้งแต่ตอนที่ 1 จนถึงปัจจุบัน

รู้สึกขอบคุณมากๆเลยคร๊าบบบบบบ ขอบคุณทุกคอมเมนต์จริงๆครับ  ผมอ่านทุกตอมเมนต์นะครับ สั้นยาวผมก็อ่านหมด

และขอบคุณที่คอมเมนต์กันมาเยอะมาก

และขอบคุณทุก EDIT และแสดงความคิดเห็นเพิ่มหลังอ่านจบ  มันเป็นกำลังใจอย่างดี

อย่างที่บอกครับกระทู้นี้ Free STYLE คอมเมนต์อะไรก็ได้ครับ เพื่อจะอ่านเนื้อหาที่ซ่อนไว้

ไม่จำเป็นต้อง EDIT ไม่ต้องกลัวผิดกฎใดๆ แต่ระวังกระทู้อื่นๆ หมวดอื่นๆด้วยนะครับ

เราต้องทำตามกฎของบอร์ดและกระทู้นั้นๆนะครับ เพราะเวลา MOD ลงดาบก็เด็ดขาดมา

★★★★★★★★★★★



ปล. ช่วงเวลาในตอนนี้คือ 15.00 น. - 07.00 น. โดยประมาณ



★★★★★★★★★★★


ปล.2 หุ่นพี่ พี่พลอยครับ






★★★★★★★★★★★



ปล.3 เดี๋ยวมาตามแก้คำผิดครับ ง่วงม๊ากก


★★★★★★★★★★★



ปล.4 ท่านสามารถตามอ่านย้อนหลังได้ทุกๆเรื่องที่ห้องสมุดนายโทนครับ








★★★★★★★★★★★



ความเดิมตอนที่แล้ว




ผมมาทำงานเชียงใหม่ครับ จับคู่มาทำงานกับพี่พลอย

การประชุมของวันที่ 2 ผ่านไปได้ด้วยดี เราฉลองกันด้วย

ในห้องกันสองคน แต่ว่าหลังจากนั้นมันก็เกิดเรื่อง

ที่ผมเองก็ไม่คิดว่าจะได้ทำมันกับพี่พลอยจริงๆ

ซึ่งในตอนที่เข้าด้ายเข้าเข็มชิบหายละไม่มีถุงยาง

ซึ่งตอนที่ผมกำลังเหวออยู่นั่น พี่พลอยก็หยิบมันออกมา

แล้วบอกว่าคราวหน้าต้องเตรียมเองนะ !!!




★★★★★★★★★★★



ไดอารี่ของนายโทน 43


ผมใช้นิ้วชี้ นิ้วโป้งรูดที่ขอบวงถุงยาง ให้สุดโคนอีกครั้ง บางทีก็หงุดหงิดขนเพชรเจ็ดสีของตัวเอง ไม่มีถุงยางรุ่นเก็บขนมั่งเหรอ



จริงๆแล้วไอ้ฮะมอยเนี่ย มันปัญหาระดับชาติเลยนะเว้ย จะปล่อยไว้ก็เหม็นอับ จะโกนทิ้งพอตอขนเริ่มขึ้นก็ทิ่มงามไข่ยิบๆๆๆ เฮ้อชีวิต


พอทุกอย่างเรียบร้อยเหมือนที่ผ่านๆมา ผมได้สวมเสื้อเกราะ+10 เรียบร้อย ผมก็โหย่งตัวลงไปจูบกัยรุ่นพี่ที่รักอีกครั้ง ผมใช้มือข้างนึงยันรับน้ำหนักตัวไว้



อีกมือกับจับกระสวยหุ้มเกราะเขี่ยไปมาเพื่อกระตุ้นอารมณ์พี่พลอยอีกครั้ง ตอนเราจูบกันอยู่นั้นสงสัยว่าผมจะเขี่ยจนหัวกระสวย ไปครูดกับปุ่มกระสันของพี่พลอยครับ


เธอหยุดจูบ ถอนปากกระทันหัน และ แอ่นอก ซื๊ดดด เลยครับ น้ำลายของเรายืดเป็นสายเลย ท่าทีท่าทางสีหน้าของพี่พลอยตอนนี้ ผมไม่เคยเห็นมาก่อน


ตาเธอปรือเหมือนคนที่กำลังเคลิ้ม ริมฝีปากที่เม้มไว้ค่อยๆ เผยอ ออกมา สายตาที่พี่พลอยมองมาคือ เซ็กซี่ขยี้อารมณ์เป็นที่สุด



" อ๊ะ "  พี่พลอยแอ่นอก ร้องอีกครั้งเมื่อผมตวัดหัวกระสวย เขี่ยย้ำเม็ดเสียวอีกครั้ง ท่าทางและเสียงของเธอคือกำลังเสียวมากๆ ผมใจเต้นเลยครับ




แจ๊ะ !!! จริงๆแล้วก็ไม่ได้เสียงแจ๊ะหรอก มันเป็นเสียงที่ผมอธิบายด้วยตัวอักษรไม่ถูก เสียงที่กะเปาะถุงยางและแท่งหรรษากำลังบุกรุกถ้ำเสียวของพี่พลอย


เสียงนี้ผมคิดว่าทุกท่านต้องรู้แน่ๆ ผมกดเข้าไปอีกครั้ง ซื๊ดด มันแน่นมากครับ แน่นจนผมจะแตกให้ได้เลย ผมเสียบ ร้องซื๊ดดดดดดมและคาไว้แบบนั้น


ยังไม่กล้ารุกต่อ ผมกลัวความแน่นของพี่พลอย จะทำให้ผมล่มปากอ่าวครับ โอย แน่น !!! แน่นเกินไปแล้ว เรามองหน้ากันแล้วอยู่ดีๆ ก็ขำเบาๆออกมาพร้อมกันครับ


เคยเป็นมะที่แบบ ไม่คิดว่าจะได้ทำกับคนๆนี้ ไม่คิดว่าจะมาได้ไกลขนาดนี้ พี่พลอยคล้องขอผมไว้แล้วพูดว่าเบาๆก่อนนะ พี่เจ็บอยู่


อื้อ ผมตอบสั้นๆโน้มลงไปจูบอีกที ลิ้นของเรานัวเนียกันช้าๆ สลับเร็ว เอวของผมก็ซอยทีละนิด ละนิด ละนิด จูบปากสลับดูดนม


ผมซอยเบาๆ เบาๆ พี่พลอยก็อื้ม อื๊มมม ซื๊ดด ผมก้มลงหาเธอทาบหน้าผากลงติดกัน ปลายจมูกชนกัน จูบกันแบบตรงๆ ผมคิดว่าถึงเวลาบรรเลงเพลงรักแล้ว


แต่ตอนที่ผมกำลังจะขยับเอว พี่พลอยก็ร้องอ๊อย !!! เธอยกขาเกี่ยวเอวผมและหนีบไว้ ผมก็ยันตัวแอ่นขึ้นนิดนึงนะ ผมถามหืม ไม่ได้เหรอ แต่พี่พลอยเธอบอกว่า


[ พี่พลอย ]  :  อย่าเพิ่งขยับสิ่ พี่หายใจไม่ออก


ผมยิ้มและหัวเราะเบาๆ พร้อมกับกดเอวแช่แท่งหรรษาไว้แบบนั้น และก้มลงหอมแก้มพี่พลอยอีกที เราสองคนมองหน้ากันอีกครั้ง


พี่พลอยพูดขึ้นมาว่า นี่เรามาถึงขั้นนี้ได้ไงเนี่ย เธอพูดแล้วก็กัดริมฝีปาก อูย เซ็กซี่มากเลยครับ ผมเองก็อยากจะบอกพี่พลอย


ว่าตัวผมเองก็ไม่อยากเชื่อเหมือนกันว่าจะมาถึงขั้นนี้ เอาจริงๆนะเว้ย กับแค่คนที่เราชอบ แค่เขาพูดเล่นกับเรา หัวใจเราแม่งก็นุ่นฟูแล้ว


แล้วมันเคยมีโมเมนต์นึงแมทช์บางมด พอแข่งยูโดเสร็จ รับเหรียญเสร็จ  ก็จะถ่ายรูปซึ่งเป็นปกติอยู่แล้ว ต่างโรงเรียนก็จะงแยกย้ายไปตามมุมสนาม เพื่อถ่ายรูปรวม


โรงเรียนผมเองก็เช่นกัน แต่วันนั้นผมเหนื่อยชิบหายเหนื่อยโคตรๆ เพราะเมื่อวานผมแข่งประเภทเดี่ยวไปแล้ว ( อ่ะแฮ่ม เหรียญทองขอโม้หน่อย )


แล้ววันนี้ผมก็ยังต้องแข่งทีมอีก ถึงวันนี้จะได้แค่เหรียญเงิน ผมก็ไม่ได้รู้สึกแย่อะไรมาก เพราะมันเป็นการแข่งมือชนมือ ผมทำหน้าที่ผมได้เต็มที่แล้ว


แต่เอ่อ ทีมมีสามคนไงครับ ผมชนะคนเดียว อีกสองคนแพ้คะแนนยกธงไปนี๊ดเดียว แต่ก็เอาเถอะผมไม่สนอะไร กูอยากกลับบ้านนอน


เพราะวันนั้น วันอาทิตย์ไง วันรุ่งขึ้นผมต่องไปเรียนหนังสือ โอย เหนื่อยบัดซบดีแท้ๆ แข่งสองวันติด แล้วแบบตอนนั้นกำลังจะไปถ่ายรูปไง


เพื่อนนักยูโดต่างโรงเรียนก็ชวนถ้ายรูปรวม อาะโอเค บนสนามคือคู่แข่ง ลงมาก็เพื่อนกัน ผมเรียกพี่ๆ ( ตอนนั้นผม ม.4 ) ให้มาถ่ายรูปรวมกัน


คือพวกเราก็เฮโลกันไปแหละ ก็รู้จักกันหมด เพื่อนกันทั้งนั้น เชื่อมะ ผมจะหลับกลางอากาศ แล้วตอนนั้นเว้ย ตอนกำลังรวมถ่ายรูป พี่พลอยแก เขยิบเข้ามาข้างๆ


เขยิบมาไม่ว่า เหยียบตีนอีก ผมหันไปมอง ก็เจอพี่แกมองหน้าแล้วถามมีไรมะ หมั่นใส้ ผมก็แบบอะไรของพี่แกน๊อ คือมันก็ใจเต้นแหละ เพราะคนที่เราชอบเล่นกับเราแบบนี้



อ่ะพอถ่ายรูปแชะเสร็จ กำลังจะแยกย้ายไป คือใจอาะก็อยากคุยกับพี่พลอยต่อนะ แต่แบบต้องรวมกลุ่มกับทีมตัวเองไง


ผมนั่งลงกับพื้นแล้วแบบกำลังจะพับเสื้อยูโดเก็บ แล้วพี่แกก็เดินมาสะกิด บอกถ่ายรูปกัน ผมก็อื้อตรงไหนอ่ะ เรียกคนแปป คือด้วยความง่วงบวกความมึน ผมก็นึกว่าถ่ายรูปรวม


แต่พี่พลอยบอกว่าเปล่า ถ่ายรูปกันสองคนนี่แหละ อ่าเฮื้ออ แยะ แย่แล้ว คือเกร็งอ่ะ มันอายนะเว้ย ที่คนหน้าแบบผมจะถ่ายรูปคู่กับนางฟ้าเนี่ย แต่หัวใจมันก็พองโตเลยล่ะ


ถึงแม้ว่าหลังจากนั้นความสัมพันธ์เล็กๆแบบเด็กน้อยของผมกับพี่พลอยจะจบลงก็เหอะ ไว้ว่างจริงๆจะเขียนตอนนั้นให้อ่านกัน ผมว่าเด็กยุค 90 ต้องชอบแน่ๆ


แต่ว่าตอนนี้กลับมาบนเตียงก่อน หลังจากพี่พลอยพูดว่านี่เรามาถึงขั้นนี้ได้ผมก็เข้ามิติควอนตั้มไปหลายตัวอักษร ผมก็คิดแบบเขานะ ผมเองก็ไม่คิดเหมือนกันว่าจะมาถึงขั้นนี้ได้


ผมก้มลงจุ๊ปพี่พลอยเบาๆ เบาๆ ดูเหมือนพี่พลอยจะไม่ค่อยเจ็บแล้ว มือที่คล้องคอเปลี่ยนมากำผ้าปูที่นอน ขาที่เกี่ยวเอวผมไว้ ก็คลายและอ้าออก





ผมก็เริ่มขยับเอวย้ำ ซึ้บ ซึ้บ จน อ้าาาา ผมเริ่มขยับซอยเบาๆ เบาๆ เบาๆ ได้เวลาเอาวิชา ที่ได้รับการฝึกจากสามสาวมาใช้แล้วล่ะ แต่ว่าวันนั้นผมก็ต้องพบกับคำว่าสวรรค์ล่ม


ก๊อกๆๆๆๆๆๆ อยู่ๆดีเสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้นเลยครับ เป็นคุณล่ามนั่นเอง ผมก็แบบโอยอะไรวะกำลังจะเดินเกมส์เลย มาเรียกอะไรตอนนี้



[ คุณล่าม ]  :  คุณพลอย คุณโทน อยู่ไหมคะ ดิฉันโทรหาไม่ติด มีธุระด่วนค่ะ


ผมก็มองหน้าพี่พลอยด้วยสีหน้าที่แบบไม่เอาอ่ะ จะทำต่อ แต่พี่พลอยกลับคล้องคอผมแล้วบอกว่า เรามาทำงานนะอย่าลืมสิ่


พี่พลอยกอดและพลิกตัวขึ้น ผมก็นึกว่าเธอจะขย่มให้ เพราะปลั๊กของผมมันก็ยังไม่หลุดเลยครับ แต่ว่าพี่พลอยไม่ได้ทำต่อให้


เธอบอกว่าทำงานกันก่อนเนอะ แล้วเธอก็ลุกขึ้น จนไอ้จ้อนผมหลุดออกจากโพรงสวาท ดังบั๊วะ อูยแน่นจริงๆครับ พี่พลอยเองก็ซื๊ดด ยาวๆมาทีนึง


ผมก็แบบเซ็งอ่ะ แต่ก็ต้องรีบแต่งตัวครับ ค่าๆๆๆๆ พี่พลอยส่งเสียงทันทีที่แต่งตัวเสร็จ ทันทีที่พี่พลอยเปิดประตูคุณล่ามเองก็เข้ามาในห้องครับ เธอบอกว่า


เดี๋ยวจะไปประชุมส่วนตัวกับคุณเคย์แล้วก็แจกแจง กำหนดการแบบกระทันหัน พี่พลอยจดลงสมุดข้างๆอย่างไวเลยครับ


พอคุณล่ามบอกว่าอีก 20 นาทีเจอกันและเดินออกไป ผมก็โผเข้ากอดพี่พลอยจากด้านหลังเลยครับ พี่พลอยก็อ๋อย อย่าดื้อสิ่ พี่ต้องไปเตรียมตัวนะ


เธอหันมามองหน้าผมแล้วก็ยิ้มๆ จากนั้นก็เดินออกไปจากห้องทันที  เฮ้อ เซ็งแท้ๆ ผมรีบอาบน้ำแต่งตัวทันที แต่สิ่งที่นึกขึ้นได้หลังจากนั้นคือ เวนละไง ไม่ได้เตรียมตัว เตรียมชุดดีๆ เอามาไว้รับแขกเลย



คือจากตอนที่แล้วที่ได้เล่าไป ผมรับข้อมูลนากลูกพี่ตอนเที่ยงๆ และรีบกลับมาเก็บของ ผมแม่งก็ไม่รอบคอบ แทนที่จะเตรียมชุดที่เป็นทางการมาหลายๆชุด


นี่ผมกลับเตรียมมาแค่ชุดสูทที่เอาไว้ทำงาน อ่าส์งานเข้าละไง ทำไงดี ทำไงดี เอาวะแค่การต้อนรับทีมงานของคุณเคย์ คงไม่ต้องอลังการมากก็ได้


ผมพยายามนึกถึงวิขาการปต่งตัว ที่พี่หมิวคอยสอนตบอด.... พอนึกถึงพี่หมิวป่านนี้เธอจะทำอะไรอยู่นะ จะทะเลาะกับพี่เตยไหมนะ


ขอให้อย่าทะเลาะกันเลย ถ้าจะด่าก็มาด่าผมคนเดียวเถอะนะ แล้วเสียง BB ก็ดัฃขึ้นครับ ใครโทรมาวะน่ะ หืม ดาวโทรมา


ผมก็กดรับสายนะ เพราะผมเป็นคนบอกเธอเองว่าโทรมาได้ตลอด แต่หิม ดาวบอกผมนี่หว่า ว่าตอนกลางวันจะไม่โทรมากวน สงสัยมีธุระด่วน และทันทีที่รับสาย....


ง๊า คุณแฟน คิดถึงจังเล๊ย


เป็นเสียงของแก้มครับที่ดังออกมา นั่นไงผมว่าแล้วว่าแปลกๆ เพราะดาวบอกปล้วว่าจะไม่โทรมา ผมก็ถามหืมมีอะไรเหรอโทรมาเนี่ย


[ แก้ม ]  :  คิดถึงนี่นา เลยโทรมาหา หนูหายดีแล้วง่า ไปเที่ยวกันๆๆ กลับมาเร็วๆนะ


[ ผม ]  :  จ้าๆ แต่พี่ก็ต้องกลับตามเวลานะ พี่ต้องทำงาน


[ แก้ม ]  :  หนูรู้แล้วน่า แต่ก็อยากให้กลับมาเร็วๆนี่



แก้มก็อ้อนใหญ่เลย เธอบอกว่าตอนที่ป่วยกอดไม่ได้ ขยับนิดนึงก็ปวดไปหมด ผมก็หัวเราะนะแล้วบอก โอ๋ๆน่าสงสาร เดี๋ยวกลับไปจะกอดทั้งคืนเลย



รู้มั้ยครับนางมารตัวร้อยตอบกลับมาว่าไง ไม่กอดอ่ะ อยากถอดมากกว่า อื้อหือ ยัยตัวแสบเอ๊ย ตอนนั้นผมก็พูดนะ ว่าถ้าแก้มโกรธอะไร บอกพี่ตรงๆนะ


แก้มตอบกลับมาว่าหืมอะไรเหรอพี่ แล้วแบบเชี่ย ผมพูดอะไรออกไปวะ โอยสมองกูรวนหมดละเนี่ย มัวแต่คิดเรื่องไม่เป็นเรื่องซะได้



คือแบบเคยป่ะ พอทำผิดกับอีกคนนึงก็ดันหลอน ว่าอีกคนจะโกรธเอาด้วย ผมโดนพี่เตยโกรธ แต่แม่งดันหลอนว่าแก้มจะโกรธไปด้วย ทั้งๆที่แก้มไม่ได้รู้เรื่องเลย



แก้มพูดอีกครั้งว่าคุณแฟนเอ๋อป่ะเนี่ย สงสัยทำงานเยอะจนเอ๋อ ฮือ น่าสงสาร รีบๆกลับมานะหนูเป็นห่วง


ผมรีบแก้ตัวว่า เอ่อก็ช่วงนี่ไม่ค่อยได้พาไปไหนเลย กลัวจะน้อยใจน่ะ นางมารตัวน้อยตอบกลับมาครับว่า ถ้ากลัวหนูน้อยใจกลับมาก็พาไปถ่ายรูปสิ่คะ



ผมก็ อื้มได้เลยจะตามใจวันนึงเลย ปลายสายร้องเย้มาและบอกว่า คุณแฟนน่ารักที่สุดเล๊ย เฮ้อรู้สึกหัวใจเบิกบานขึ้นมาบ้างครับตอนนั้น แล้วตอนนั้นแก้มก็พูดคำบางคำออกมาครับ


คุณแฟนเบื่อเค้ามั้ย


ผมก็หืม อะไรล่ะนั่นอยู่ดีๆ พูดอะไรมา แก้มบอกว่าเธออ้อนตลอด เธอขอให้พาไปนั่นไปนี่ เธอกลัวผมจะเบื่อ เอาตรงๆนะท่านผู้อ่าน ผมไม่คิดว่าน่าเบื่อเลยนะ



โอเคแหละว่าในสามสาวแก้มดูแก่นๆ ดูอ้อนมากกว่าใครๆ แต่ผมกลับมองว่าเธอคือความสดใสที่เข้ามาเลยนะ ผมบอกเธอไปว่าน่ารักแบบนี้ไม่เบื่อหรอก ผมก็แบบเอาวะพูดหล่อๆอีกสักหน่อยแล้วกัน แก้มจะได้อุ่นใจและรู้สึกดีขึ้น


แต่ยังไง๊ยังไงนางมารก็คือนางมารครับ แก้มหัวเราะ 5555 และพูดว่าโอเค งั้นเค้าจะอ้อนมากกว่าเดิม คุณแฟนต้องตามใจเค้าเยอะๆนะ อึ๊บๆๆๅ


ผมนี่ ฮื๊อ ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะ หื๊ออ คนที่เหมือนจะซึมๆเมื่อกี้หายไปไหน ทำไมเปลี่ยนอารมณ์ไวแท้ๆ งั้นเค้าอาบน้ำก่อนนะคุณแฟน ผมก็จ้าๆ โอเคจ้าาาา.... แต่ว่าตอนนั้นเอง


จ้าอะไร ยังไม่ได้พูดอะไรสักคำ !!!


หืม ทำไมเสียงเปลี่ยน บรรยากาศเปลี่ยนแปลง อุณหภูมิลดฮวบฮาบบบบบ  เมื่อไรจะกลับไปหลายวันแล้วนะ นั่นไงล่ะใช่เลย


เป็นเจ้าหญิงน้ำแข็งเองครับโผม นี่แท็คมือเปลี่ยนกันคุยหรือไงเนี่ย ผมก็แบบ


[ ผม ]  :  เอ่อมิ้นต์เหรอ

[ มิ้นต์ ]  :  ใช่

[ ผม ]  :  อื้อ มีอะไรเหรอ

[ มิ้นต์ ]  :  ทำไม ? ถ้าไม่มีอะไรคุยไม่ได้เหรอ


อื้อหือ กำหมัดน้ำตาไหลริน ทำไมน๊อ คำถามเดียวกับที่ถามแก้มแท้ๆ แต่คำตอบนี้คนละซีกโลกเลย แต่แปลกที่ผมไม่รู้สึกเคืองแฮะ เอ๊ะหรือตูชิน


ผมบอกว่าคุยได้ อยากคุยด้วย ว่างมั้ยเนี่ย มิ้นต์ตอบกลับมาก็ว่างอยู่คุยได้ ผมแบบอืมม ไปต่อยังไงดี ระหว่างที่ผมคิดนั้น มิ้นต์ก็ถามขึ้นมา


ว่าพี่เป็นอะไรหรือเปล่า ผมก็หืมอะไรเหรอมิ้นต์ เจ้าหญิงน้ำแข็งพูดกลับมาว่าหน้าผม อมทุกข์ตลอดเวลา ตอนเผลอก็ชอบตีหน้าเหมือนลูกหมาป่วย


ตอนนั้นผมนี่แบบหลากหลายอารมณ์มากเลยนะ กูจะอะไรก่อนดี จะตกใจที่มิ้นต์จับได้ หรือจะโมโหที่บอกหน้าตูเหมือนลูกหมาป่วย  เฮ้ยนี่ผมออกอาการชัดแบบนั้นเลยเหรอ


ผมจึงถามกลับไปเพื่อถ่วงเวลาว่าทแน่ะเป็นห่วงพี่อ่ะดิ่ แอบมองพี่ด้วย ผมก็คิดนะมิ้นต์จะบอกไม่อ่ะ ไม่ได้ห่วง แต่คำตอบที่ออกมาก็คือ


อื้อ เป็นห่วง ก็มองตลอดนั่นแหละ


อื้อหือออ ทำไมดาเมจนี้รุนแรงแท่น๊อ เอาจริงผมตอนนั้นแม่งไม่รู้จะสรรหาคำพูดไหนมาด่าตัวเองนะ เมื่อกี้พึ่งเสียบกับพี่พลอยแท้ๆ


แต่ตอนนี้ดันมานั่งปลื้มปลิ่มกับความน่ารักของมิ้นต์กับแก้ม โลเลที่แท้ทรูกูเนี่ย ผมอึ้งกับคำตอบของมิ้นต์แปปนึง และจึงบอกไปว่า โห วันนี้น่ารักจังแฮะ สงสัยฝนตก


มิ้นต์บอกผมนะ แค่สงสารลูกหมาป่วยแค่นั้นแหละ อื้อหือกำหมัดอีกแล้ว ทำไมน๊อทำไมไม่น่ารักให้ได้ตลอดเหมือนตอนอยู่ชัยภูมิน๊อ บอกเลยตอนนั้นโลกโคจรจะสดใส ใช้คำว่าน่ารักได้โคตรเปลือง


พอก่อนๆ เดี๋ยวจะเป็นสปอยด์ไป ผมพูดกับไปว่าแบบนี้ก็ดีนะ อยากมีเรื่องให้คิดมากบ่อยๆจังมิ้นต์จะได้เป็นห่วง เจ้าหญิงน้ำแข็งพูดกลับมาว่าพอเถอะ


ผมนี่สะดุ้งเลยมิ้นต์หมายความว่าไงหว่า มิ้นต์พูดต่ออีกว่า


[  มิ้นต์ ]  :  ห้ามคิดมากเกิน 12 ชั่วโมง


ผมก็ว่าเอ้า ไหงงั้นล่ะ เจ้าหญิงน้ำแข็งตอบกลับมา พี่พูดไม่ใช่เหรอว่าจะดูแลพวกมิ้นต์อ่ะ คนที่ดูแลตัวเองยังไม่ได้ แล้วจะดูแลคนอื่นได้ไงแล้วอีกอย่าง


" มิ้นต์ชอบตอนที่พี่ยิ้มมากกว่า "



อ่ะเฮื้อออออ คุณ Puretank ครับ คิดยังไงกับประโยคนี้ครับ เสียง คำพูด มันยังก้องอยู่ในหัวใจอยู่จนทุกวันนี้ครับ ผมยอมรับนะว่าตอนนั้นคือวัยหมกมุ่น


ใจโลเล ไม่มั่นคง ตื่นเต้นกับคำหวานคนนี้บ้างคนนี้บ้าง แต่คำพูดนี้มันกระแทกใจผมจัง อาจจะเพราะมันออกมาจากปากของคนที่ผมคิดว่าเย็นชาที่สุดล่ะมั้งครับ


มันเลยมีความหมายมากจริงๆ ผมแบบอูย หัวใจมันกระสับกระส่ายเลยวุ๊ย ผมกำลังจะพูดหวานๆให้มอ้นต์บ้าง แต่เธอก็เหมือนจะมีองค์นะ เธอพูดขึ้นมาว่าไปทำงานได้แล้วแค่นี้แหละ


ผมบอกเอ้ายังไม่ได้พูดอะไรเลย รู้มั้ยมิ้นต์ตอบว่าไง


[ มิ้นต์ ]  :  จะพูดก็มาพูดต่อหน้า จะได้รู้ว่าจริงใจมั้ย


เอื้ออออออ ไม่ไหวแย๊ว ดาเมจมัน โอเวอร์ ไนน์ เธาซันด์ แท้ๆแม่คุณ แต่ก่อนมิ้นต์จะว่างเธอก็บอกนะว่าดาวจะคุยด้วย มิ้นต์ใช้คำว่าพี่ดาวนะครับ อย่าเข้าใจผิดไป


ถึงดูเหมือนเธอจะไม่ลงรอยกับดาว แต่เธอก็เรียกพี่ตลอด แถมยังเชื่อฟังด้วย แปลกจริงๆครับ แปปนึงดาวก็รับโทรศัพท์ไปเสียงกุกกักกุกกัก อยู่ 2-3 วิ และเสียงฮัลโหล ก็ตามมา


[ ดาว ]  :  ตั้งในทำงานนะคะ เป็นห่วงค่ะ แค่นี้นะ


ผมนี่แบบฮื๊อ อะไรนะ ผมก็แบบเดี๋ยวๆๆๆดาว แค่เนี้ยอ่ะเหรอที่จะคุย ดาวก็หืม อื้มค่ะก็คุยแค่นี้แหละ เอ๊า !!! อะไรวะน่ะ


คือผมก็ไม่ได้จะงอน จะเคือง หรือน้อยใจอะไรนะ แต่ในใจคือแบบฮึ๊ พูดแค่นี้เหรอ แล้วแม่เสือสาวดาวยั่วก็เหมือนมีองค์นะ เธอถามว่าเป็นไรเหรอพี่



ผมก็นะด้วยความมึน + ความอึน จึงพูดไปว่าเปล่าๆ แค่แปลกใจ ดาวพูดนิดเดียวเอง ดาวจึงบอกว่าก็พี่ไปทำงาน ดาวไม่อยากกวนมากนี่ค่ะ แค่ให้กำลังใจกันก็พอจริงมะ



ดาวไม่ใช่นังเด็กน้อยสองคนนั่นนะที่จะง๊องแง๊ง ตลอดเวลา อ่าส์รู้สึกหัวใจกำลังถูกสาดด้วยสายฝนเดือน5 ชุ่มฉ่ำหัวใจดีจัง คือทุกอย่างก็เกือบจะดีแล้วถ้าดาวไม่พูดว่า


พี่โทนถุงยางที่ห้องหมดยัง ดาวจะได้ซื้อไว้ อารมณ์ซึ้งกูนี่กลายเป็นอีโรติคทันที ผมก็แบบตีซึนว่าซื้อทำไมเหรอ ดาวก็ตอบมานะว่า


ซื้อไว้เฉยๆงั้นแหละ เพราะซื้อมาพี่ก็คงไม่ใช้ ปกติดาวรุกอยู่ฝ่ายเดียว เมื่อไรกันน๊าา พี่จะรุกมั่งน๊อออออ ผมก็หัวเราะเบาๆแล้วบอกว่า


กลับไปพี่จะปล้ำดาวคอยดูสิ่ ดาวก็บอกอ๊าย แก้ม มิ้นต์ พี่โทนเขาบอกว่าจะปล้ำพี่อ่ะ  เท่านั้นแหละครับเสียงเจ้าหญิงน้ำแข็งนี่ลอยมาเลย


" ไอ้บ้ากาม "


ฮือออ ผิดอีกแล้วตู แล้วเราก็คุยกันอีกแปปนึงแล้วก็วางสายครับ ซึ่งก่อนจะวางดาวก็พูดว่า ดาวคิดถึงพี่นะ อ่าส์ แน่ละตูรู้สึกตัวเองเลวแท้ๆ แต่อย่างที่บอกครับท่านผู้อ่าน


นายโทนวัย 23 ปียังคงเห่อหะมอยตามวัย ตอนนั้นคือคิดว่ายังไงก็กำไรชีวิต  หลังจากวางสายดาวไปแล้ว ผมก็กำลังจะเตรียมตัวต่อ เฮ้อ คุยกับสามสาวใช้เวลาไม่ถึง 5 นาที แต่เหมือนหัวใจได้ชาร์จพลังหลายชั่วโมงเลยแฮะ


บอกตรงๆวันนี้ผมไม่มั่นใจเลย คือเพราะความไม่รอบคอบทำให้ไม่ได้เตรียมชุดอื่นๆมา แถม BOND ลูกชายสุดที่รัก ผมก็ไม่ได้พกมาด้วยเฮ้อทำไงดีนะ ใช้สบู่เหลวของโรงแรมก็ไม่ไหว ไม่มีความมั่นใจเล๊ย


ไม่ใช่ว่าผมจะบอกสบู่เหลวของที่นี่ไม่ดีนะเว้ย แต่แบบผมใช้ BOND มาตลอดอ่ะ แล้วจะใช้อย่างอื่นมันก็ไม่มั่นใจอยู่ดีใช่ป่ะล่ะ เฮ้อเอาไงดี


ผมเป่าไอ้จ้อนจนแห้ง โปะแป้งโยคีเข้าไป ต้าบ ต้าบ ต้าบ จนขาวโพลนทั่วทั้งไข่ และใส่ BOXER กางเกงยีน มาเป่าผมให้แห้งอยู่จังหวะนั้นเสียงประตูดังก๊อกๆๆๆ


ผมก็นึกว่าเป็นพี่พลอย ก็เดินไปเปิดโดยไม่คิดอะไรครับ คือไม่ใช่ว่าพอผมกับพี่พลอยได้กันแล้วจะไม่อายนะ ปกติเวลาเล่นยูโดผมก็ถอดเสื้อเป็นประจำ และถูกมองเห็นประจำอยู่แล้ว


พูดง่ายๆคือเคยชินว่างั้นเถอะ พอเปิดไป อุ้ยคุณล่าม ผมก็ตกใจ เธอก็ตกใจ พี่พลอยที่อยู่ข้างๆก็ตกใจว่าเอ้าผมมัวทำอะไรอยู่ยังไม่จัดการตัวเองให้เรียบร้อย ผมหมายถึงใส่เสื้อผ้านะเว้ยยยย


ผมก็แบบเอ่อมีไรหว่า พี่พลอยบอกว่ากำหนดการเลื่อนไป 1 ชั่วโมง มีอะไรที่อยากซื้อมาใช้มั้ย พี่จะไปที่กาดสวนแก้ว โอ๊ย !!!  เหมือนสวรรค์เห็นใจผมอ่ะ ผมพูด ไปๆๆๆๆๆๆ ผมอยากไปหาซื้อของ


พี่พลอยก็อื้มๆ งั้นไปสามคนนี่แหละ ผมก็รีบเข้ามาในห้องเลยนะ สองคนนั้นก็ตามเข้ามาด้วย พี่พลอยถามว่าทำไมผมดูดี๊ด๊าจัง ซึ่งผมก็บอกไปว่าไม่ได้เตรียมเสื้อผ้าดีๆมาเลย


ตอนแรกไม่รู้ว่าจะใส่เสื้อผ้าตัวไหนไปรับลูกค้าที่สนามบินดี พอพูดจบผมโดนพี่พลอยดุเลยครับ ว่าทำอะไรไม่วางแผนเลย สัมมนาก็ผ่านมาแล้ว มันก็น่าจะทำให้ผมตื่นตัวเรื่องการทำงานมั่งนะ


ผมก็บอกอื้อ ก็มันฉุกละหุกนี่นา ผมรับข้อมูลจากหัวหน้ามาตอนเที่ยง บ่าย4 ก็ไปสุวรรณภูมิและบินมาที่นี่แล้ว พี่พลอยก็พูดต่อนะว่า เวลาตั้ง 4 ชั่วโมง


ทำไมไม่แบ่งเวลาดีๆล่ะโทน ผมนี่แบบฮึ๊อะไรวะ ทำไมอยู่ดีๆพี่พลอยเธอดุผมล่ะ ฮึ๊ อิหยังวะไม่ใช่ว่าเธอควรจะอ้อนผมสิ่ เธอควรที่จะแบบน่ารักๆกับผมสิ่ อิหยังวะน่ะ ขนาดมิ้นต์ที่ว่านิสัยแข็งๆ


แต่พอจู๋จี๋กับผมไปทีสองที เธอก็น่ารักขึ้นมาเลยล่ะ แต่นี่พี่พลอยหื๊อ ทำไมเธอดุผมหนักกว่าเดิมล่ะ เฮ้อไม่เข้าใจแฮะ แต่เอาจริงๆผมก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรนะเอาตรงๆ เพราะพี่พลอยก็พูดถูก


ในเวลาที่จำกัดผมก็ควรที่จะต้องละเอียดมากกว่านี้เอาเถอะๆๆ ผมก็บอกขอโทษครับ พี่พลอยก็บอกอื้มเดี๋ยวไปซื้อเสื้อผ้ากัน ผมก็รีบใส่เสื้อ หยิบโทรศัพท์ เป๋าตังส์ เดินออกห้องพร้อม 2 คนนั้นทันที



คุณล่ามบอกว่าเธอจะขอไปธุระแปปนึง อ่ะโอเคแล้วแต่ปุ๊เลย ตามสเบย เอ้ยสบาย  ผมกับพี่พลอยจึงเดินมาที่กาดสวนแก้วด้วยกันครับ แล้วแบบผมก็เผลอไง เผลอทำหน้าแบกโลกอีกแล้ว


เพราะตอนนี้เรื่องพี่หมิวกับพี่เตยก็ยังกวนใจผมไม่หายเลยล่ะครับ พี่พลอยก็ถามเป็นอะไรเนี่ยมาเดินกับพี่แล้วอารมณ์บูดเลยเหรอ ผมบอกเปล่าครับเปล่าๆๆ พี่พลอยก็บอก หน้ามันฟ้องแบบนี้ยังจะมาบอกเปล่าอีก


ผมก็บอกเปล่านะพี่พลอย พอดีผมมีเรื่องให้คิดนิดหน่อย พี่พลอยหยุดเดินเลยครับพอผมพูดแบบนั้น ผมจำได้เลยตอนนั้นเราสองคนเดินอยู่ระหว่างทางไปกาดสวนแก้ว


พี่พลอยบอกให้ผมเอามือประกบกัน ผมก็แบบหืมอะไรเหรอ พี่พลอยบอกเอาน่าเร็วๆ ผมก็งงๆ นะแต่ก็เอามือประกบกันเหมือนไหว้พระ และไม่ถึง 2 วินาทีต่อจากนั้น เผี๊ยะ !!!


พี่พลอยตี อย่าเรียกว่าตีเลยครับ เรียกว่าหวดดีกว่า พี่พลอยหวดมือผมเสียงดังลั่นทุ่งไปหมด โอยเจ็บโคตรเลย ผมแบบน้ำตาเล็ดผมถามพี่พลอยทำไรเนี่ย พี่พลอยจึงบอกผมว่าตอนนี้ต้องมีสมาธิกับงานห้ามคิดเรื่องอื่น


ผมก็โอยพี่พลอยบอกกันดีๆไม่ได้เหรอ ทำไมทำงี้อ่ะผมเจ็บนะ พี่พลอยเธอบอกว่าเจ็บนั่นแหละดีจะได้รู้ตัวไวๆ ผมก็แบบโอย อะไรเนี่ยทำไมดุผมจังเลย นึกว่า..... จะน่ารักขึ้นอ่ะ


พี่พลอยเธอมองผมแล้วถามว่าอะไรนึกว่าอะไร ผมก็เงียบดิ่ไม่กล้าพูดต่อ พี่พลอยก็ถามว่าที่ทำกันบนเตียงอ่ะนะ ผมก็เงียบนะแต่มองหน้าเหมือนเป็นคำตอบว่าเออก็ใช่ไง


แล้วรู้ไหมพี่พลอยบอกมาว่าไง เมื่อกี้ผีผลัก ไม่นับนะ ฮื๊อ !!! ได้เหรอวะแบบนั้น นั่นแหละตอนนั้นผมคิดเลยว่าเอาล่ะแห้วล่ะกูสงสัยจะอดละ เอาวะอย่างน้อยก็ถือว่ามาไกลเกินคิดจริงๆ


เอาน่าๆอยู่ด้วยกันตั้ง 7 วัน อาจจะมีโอกาสอีกครั้งก็ได้มั้ง ผมก็บอกอื้อครับรู้แล้ว แต่ตอนนั้นมือผมสั่นเลย คือเจ็บจริงๆใครที่เคยโดนตบเข้าที่หลังมือจะรู้ว่ามันแสบมาก


เมื่อก่อนมันจะมีการเล่นแบบไร้สาระอ่ะ คือเป่ายิ้งฉุบกันแล้วใครแพ้ต้องประกบมือไว้ คนที่ชนะจะได้หวดมือคนแพ้ หูยผมบอกเลยเจ็บแต่โคตรมันส์อ่ะกลับมาเชียงใหม่ต่อ


หลังจากที่ผมโดนพี่พลอยตีมือดังเผี๊ยะแล้ว บอกเลยว่าเจ็บ เจ็บมาก ผมก็เดินมือสั่นเลยเอาจริงๆ แต่มันก็ช่วยให้ผมตื่นเต็มตาจริงๆนะ มือผมนี่แม่งร้อนผ่าวเลยทีเดียว


ผมเดินมือสั่นไปซื้อของเลยครับ โชคดีว่าที่กาดสวนแล้วมี BOND ขาย เดินเข้า SuperMarker ก็เจอเลย แต่ว่าตอนที่กำลังหยิบนั้นเอง


ตุ้บ ชิบหายขวด Bond หล่น เฮ้ย เวนละกูมือชาจนถือไว้ไม่ไหว อ่ะลองอีกที ตุ้บ !!! ชิบหายละ เป็นภาพที่อนาจใจดีแท้ ผมต้องใช้สองมือหยิบขึ้นมาๆ


อ่าส์ พี่พลอยแรงเยอะขึ้นเปล่าวะ ผมก็แบบ 5555 อนาจใจตัวเองชิบเลย คือไม่รู้สึกน้อยใจอะไรนะ ขำตัวเองด้วยซ้ำ ก็แบบหอบเลย หอบขวด bond ไปจ่ายตังส์



สภาพเหมือนอุ้มเด็กทารกเลย พอวางตุ้บบนเค้าเตอร์ ก็จะล้วงหยิบตังส์ 55 เฮ้อ อนาจใจตัวเอง พี่พลอยเขาคงรำคาญน่ะ ถามว่าเป็นไร


ผมก็บอกเปล่าๆๆ แล้วก็รีบหยิบตังส์จ่ายนั่นแหละ พอเราออกมาแล้ว พี่พลอยแกก็ถามว่าเป็นไร ผมบอกเปล่า ชิบหายละ ผมว่าอาการของผมเริ่มแปลกๆว่ะ


ตอนแรกก็คิดว่าเพราะโดนหวดมือเลยหยิบของไม่ไหว แต่ตอนนี้เริ่มไม่ใช่ละ มือมั่นชาๆที่ปลายนิ้ว เหี้ยละไง พักผ่อนน้อยเปล่าวะหรือเพราะเครียดเรื่องนุ่น นั่น นี่ เฮ้ยทำเป็นเล่นไปนะท่านผู้อ่าน



มันจี๊ดๆที่ปลายมือจริงๆนะเว้ย ผมก็แบบมองมือตัวเองเลย ตอนแรกก็คิดในใจเหี้ย กูจะพิการไหมวะเนี่ย ผมรีบบอกพี่พลอยว่าขอเข้าห้องน้ำแปป แล้วก็เดินไปเลย ผมแม่งมองมือตัวเอง เออยังพอกำมือได้ เริ่มมีแรงกำมือ


มันแค่ยังชาๆอยู่  เชี่ยแล้วไง มือผมสั่นเลยนะตอนนั้น เอาจริงๆนะเว้ย ผมก็ว่าตัวผมแม่งแข็งแรงนะ ถึงช่วงนั้นจะไม่ค่อยได้ออกกำลังกายก็เถอะ แต่ภัยร้ายแม่งคลืบคลานจริงๆว่ะ


พนักงานออฟฟิศแม่งใครว่าสบาย เสี่ยงโรคชิหาย อ่ะกลับมาต่อ ผมเดินออกจากห้องน้ำพี่พลอยนี่ก็พุ่งมาเลย ผมแม่งนึกว่าโดน EDGE พุ่งมาสเปียร์  ผมแบบเฮ้ยๆพี่พลอยทำไร


ซึ่งปกติแล้วเนี่ยผมจะยกมือขึ้นเพื่อกันช่วงหน้านะ เอ่อติดมาจากเล่นยูโดครับ แต่ตอนนั้นผมยกไม่ได้ไงแม่งชาที่ปลายนิ้ว พี่พลอยก็ มั่บ !!!  กึ๋ย พี่พลอยสอดนิ้วเข้ามาจับมือผมแล้วพูดว่า


ไปซื้อของกัน ผมก็แบบฮึ๊ !!! มาอารมณ์ไหนหว่า คือไม่ได้เขิน ไม่ได้อายนะ ออกจะรู้สึกดี แต่ตอนนี้ผมงงไง ว่าทำไมอยู่ดีๆพี่พลอยเดินมาจับมือแบบนี้ล่ะ


แล้วคือเหมือนว่าเขาจะไม่กลัวคนเห็นคือ ถามว่าคนมองมั้ย ก็มองแหละครับ แต่ผมเชื่อว่า 99.99% ที่กำลังมองผมน่ะ ไม่รู้จักผมหรอก ก็คงจะคิดว่าไอ้นี่หน้าตาบ้านนอกแท้ ทำไมแฟนสวยจัง นั่นแน่


ไม่ใช่แฟนหรอกครับโผม อ่ะกลับมาต่อ พี่พลอยก็จับมือผมและถามว่าเจ็บมั้ย คืออยากจะบอกว่ามันเลยจุดที่เจ็บไปแล้วอ่ะเจ๊ คือถ้าบอกว่ายังเจ็บอยู่ครับ อันนี้กูตอแหลละ แต่ที่ผมตอนนี้คือมันชาๆอ่ะ


ผมบอกเปล่าๆ พี่พลอยบอกแต่มือสั่นนะ เออว่ะสั่นจริง เถียงไม่ออกเลยกู พี่พลอยก็นิ่งๆไปแบบเขาก็บีบๆ นวดๆมือให้ผมและบอกป่ะไปเดินซื้อเสื้อผ้ากัน ผมก็แบบเกร็งๆนะ เพราะแบบเสื้อผ้าอ่ะ มันก็หลักร้อยนะ


คือเข้าใจนะเว้ยว่ามันจำเป็นต้องซื้อ แต่แบบเคยเป็นไหมครับ แบบคือรู้ว่ามันต้องจ่าย มันต้องใช้ แต่พอถึงเวลาจริงๆ เอื้ออ มือไม้อ่อนไม่กล้าควักตังส์จ่าย


ผมก็แบบงึกๆงักๆ นะ แต่ตัวผมก็เดินตามพี่พลอยไป คือตอนนี้กลับกลายเป็นว่าพี่พลอยเดินจูงผมเดินนะ พี่พลอยก็พูดขึ้นมาว่า ไม่เห็นน่ารักเหมือนตอนอยู่ทะเลเลย ผมก็ถามว่าหึ๊ เกี่ยวกันมั้ยเนี่ย แล้วพี่พลอยเธอก็หยุดเดิน และเข้ามาใกล้ๆแล้วพูดว่า


หรือเพราะได้ทำกับพี่แล้ว เลยเบื่อ 


ผมนี่เหวอเลยคิดในใจว่า เวนละไง คิดไปนู่น



 

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

หยุดไปหลายวันเลยนะเฮีย

สวัสดีปีใหม่อีกครั้งครับ ผมมารอหน้าร้านเกะทุกวันเลยนะครับ ฮ่าๆ มารอพี่พลอยโดยเฉพาะเลย (เจ้หมิวเจ้เตยเเล้วก็3สาวด้วยครับ)

สวัสดีปีใหม่ครับ นายโทน

ขัดลาภแท้คุณล่ามนี่ มาถูกจังหวะซะด้วย
รอบเช้านี้จะสุดๆหรือถูกขัดอีกรอบนะ

โถ่ จะได้จัดหนักพี่พลอย ยังมีเหตุมาขัด
ต่อไปจะได้มั้ย

ผีผลัก ไม่นับ งี้ก็ได้เหรอ

[Iba Babomak]

สวัดดีปีใหม่นะนายโทนคิดถึงมาก

หายไปนาน มาถี่่ๆครับ รออุตหนุนEbook

คุณล่ามขัดลาภมาก

หายไปนาน สวัสดีปีใหม่นายโทนและสาวๆทุกคนครับ

 หยุดไปนานเลย อย่าลืมชดเชยให้ถี่ๆ ด้วยนะ

สวัสดีปีใหม่ สามสาวและเทพ คิดถุงดาว มิ๊น แก้ม ใจจะขาด ... มานิดเดียวแค่ IPF ก็ชื่นจายแล้ว

อ้าวพิพลอยบอกผีผลักไม่นับนิ งั้นเริ่มใหม่เลย ชวนคุณล่ามมาร่วมวงด้วยมั๊ย

โดนขัดซะงั้น

สับรางแทบไม่ทันแล้ว สาวๆในโกดังเยอะเชียว