เพื่อความบันเทิง หากเพื่อนๆ คนไหนยังไม่อ่านตอนแรก แนะนำให้กลับไปอ่านตอนแรกก่อนนะครับ รับรองเรื่องนี้เร้าใจตั้งแต่อักษรตัวแรกเลยครับ อิอิ
ตอนที่​ 1​


ตอนที่แล้ว ผมมันไม่เอาไหน *ถ้าจำเนื้อเรื่องไม่ได้ก็กลับไปอ่านก่อนนะครับ อิอิ

ตอนที่แล้ว กว่าจะถึงฝั่งฝัน




ต่อจากตอนที่แล้ว


        พอถึงสี่ทุ่มกว่าก็ส่งรูปมาอีก เป็นรูปสาวแว่นคนเดิมนั่งที่เดิมแต่ชุดเปลี่ยนนิดหน่อย เป็นเสื้อคอเต่าที่เจาะโชว์ตรงร่องนมกว้างมาก ถ้ากว้างกว่านี้คงมีหัวนมโผล่แน่ๆ นั่งกันเกือบสิบคนเหมือนเดิม แล้วก็มีรูปผู้ชายเดินจูงมือไปน่าจะหกภาพ แต่ละภาพผู้ชายก็ไม่ซ้ำกันอีกแล้ว แต่ผมก็ไปสะดุดที่ภาพผู้ชายจูงมือภาพนึง ซึ่งมองเผินๆ ก็เหมือนรูปผู้ชายจูงมือสาวแว่นเดินเหมือนรูปอื่นๆ แต่ที่บอกว่าสะดุดตาคือผู้ชายคนนั้นใส่เสื้อเหมือนเสื้อทีมที่ไอ้เมฆใส่ลงแข่งเมื่อตอนกลางวัน ผมที่ง่วงๆ อยู่ก็ถึงกับตาสว่างทันที หวังว่าจะไม่ใช่ไอ้เมฆเพื่อนเรานะ แต่รูปมันไม่ค่อยชัดจึงบอกไม่ได้ว่าใช่มันหรือป่าว แต่ตอนก่อนกลับมันก็บอกว่าจะไปนวดกัน ซึ่งนั่นก็อาจจะเป็นมันก็ได้ ผมไม่รู้จะทำยังไง อยากรู้ก็อยากรู้ แต่ถ้าโทรไปถามมันเดี๋ยวมันก็ถามกลับว่าไปรู้มาได้ไงอีก แต่ถ้าไม่โทรไปถามมันผมก็ยังคงว้าวุ่นใจอยู่อย่างนั้น ผมจึงตัดสินใจโทรไลน์ไปหามัน หวังว่ามันคงจะยังไม่หลับไปซะก่อนนะ

มิกซ์ "รับสิวะ รับสิวะ เออ โหลๆ เทส หนึ่งสองสาม ถุ้ย!!! ไอ้สัด เออ เอ่อ มะๆ มึงทำอะไรอยู่วะ"
เมฆ "ไอ้เหี้ย มึงเป็นอะไรของมึงเนี่ย"
มิกซ์ "ป้าว!! ไม่มีอะไร ปกติดี แค่อยากรู้ว่ามึงได้ไปนวดหรือป่าว"
เมฆ "อ่อ มึงอยากไปกับพวกกูแล้วล่ะสิ"
มิกซ์ "บ๊า.. มะ..ไม่ได้อยากไปเว้ย"
เมฆ "แล้วมึงถามกูทำไมล่ะ ถ้ามึงไม่ได้อยากไปกูก็ไม่ตอบเหมือนเดิม 555"
มิกซ์ "ไอ้ ไอ้... เออ กูไม่อยากรู้ก็ได้วะไอ้สัส แค่นี้แหล่ะ"
เมฆ "..."

        โธ่เว้ย ไอ้เพื่อนเลว เลยไม่ได้คำตอบอะไรเพิ่มเติมเลย กะจะถามว่ามันได้ไปกับสาวแว่นชุดกี่เภ้าสีดำหรือป่าวซะหน่อย แต่แม่งก็กวนตีนอีกเหมือนเดิม ไอ้เมฆมันเคยชวนผมไปนวดกับพวกมันหลายครั้ง แต่ผมก็ปฏิเสธพวกมันโดยตลอด แต่พอผมอยากให้มันเล่าว่าไปเจออะไรมาบ้าง มันก็บอกว่าต้องไปดูเอง แล้วพอผมถามันอีกมันก็จะชอบแหย่ผมแบบนี้แหล่ะ ผมที่ไม่กล้าไปก็เพราะไม่อยากเสียคนในตอนนี้ อย่างมากก็ไปผับกินเหล้าเมาก็กลับ ไม่เคยออกนอกลู่นอกทางมากกว่านี้เพราะก็มีตัวอย่างให้เห็นอยู่หลายคน ผมไม่ก็อยากจะเป็นเหมือนพวกคนเหล่านั้น แต่ดันมาตกม้าตายเรื่องพนันบอลซะงั้น ดีนะที่มีอ.พี่ขวัญช่วยผมไว้ ก่อนหน้านี้ผมทั้งโดนซ้อมทั้งโดนขู่ฆ่าต่างๆ นานา อ.พี่ขวัญคือคนที่มาตัดวงจรอุบาศก์พวกนี้ออกไปจากตัวผม ผมก็ได้แต่หวังว่าอ.พี่ขวัญคงจะแค่ไปเอ็นเตอร์เทรนพวกมันจริงๆ นะ รูปที่ส่งมาให้ผมขอให้อย่าเป็นรูปจริงเลย สาธุ

        พอรุ่งเช้า (วันจันทร์) ผมก็ไม่ต้องรีบตื่นไปเรียนซะเท่าไหร่ เพราะเรียนตอนสิบโมงและการบ้านทำเสร็จหมดแล้ว แต่ผมก็ไปกินข้าวที่โรงอาหารเพื่อรอเรียนตอนสิบโมง ผมพยายามจะไปเช้ากว่าคนที่เรียนสิบโมงตามปกติเพื่อจะไปเจอหน้าอ.พี่ขวัญซะหน่อย แต่ก็ดันไปไม่ทัน เห็นแค่หลังอ.พี่ขวัญที่กำลังจะเดินไปสอนอยู่ไกลๆ ซะงั้น ผมจึงได้แต่นั่งกินข้าวเช้าอยู่คนเดียวเพราะคนอื่นๆ เค้ารีบกินเพื่อไปเรียนคาบแปดโมงกันหมดแล้ว พอผมกินข้าวเสร็จก็ว่างๆ ไม่มีอะไรทำ คนในโรงอาหารก็แทบจะไม่มีผมจึงเปิดเฟสบุ๊คขึ้นมาส่องอ.พี่ขวัญ อิอิ

        พอส่องไปส่องมาก็ไปเจอรูปอ.พี่ขวัญตอนเป็นเด็กตัวเล็กๆ ที่ชอบโพสต์กันในช่วงวันเด็ก เป็นรูปที่กำลังเล่นดินเล่นโคลนสกปรกมอมแมมเลยทีเดียว ไม่เห็นเหมือนอ.พี่ขวัญในปัจจุบันเลยแม้แต่น้อย ซึ่งตอนนี้เธอเป็นสาวที่รักความสะอาดเป็นอย่างมาก ผมจึงเซฟรูปเธอไว้ในอัลบัลอีกรูป แต่เป็นคนละอัลบั้มกับรูปตัดต่อของเธอนะ พอนึกขึ้นได้ผมก็เริ่มอยากรู้อีกแล้วว่ารูปพวกนี้คือรูปของเธอจริงๆ หรือป่าว หรือว่าเราจะไปถามเธอตรงๆ ให้มันจบๆ ไป ถ้าเธอโดนแบบนั้นจริงๆ ผมก็คงรับไม่ได้หรอกที่เธอต้องทำเพื่อผมขนาดนั้น ผมคงต้องยอมบากหน้าไปขอเงินที่บ้านไปใช้หนี้ไอ้พวกนั้นทันที ญาติสนิทก็ไม่ใช่แค่รู้จักกันห่างๆ จะต้องทำเพื่อผมขนาดนี้ทำไม แค่นี้ผมก็ละอายใจมากพอแล้ว แต่ผมก็กึ่งๆ อยากรู้กับไม่อยากรู้อยู่นะ ถ้าไม่ต้องรู้ก็ได้ดูรูปตัดต่อพวกนี้ต่อไป แต่ถ้ารู้แล้วจะยังไงต่อ ถ้ารูปพวกนี้เป็นรูปจริงไม่ได้ตัดต่อผมจะทำยังไง ผมต้องทำใจไม่ได้แน่ถ้าอ.พี่ขวัญต้องโดนทำแบบในรูปจริงๆ แต่ใจนึงก็ไม่อยากให้คาราคาซัง อยากให้เรื่องนี้มันเคลียร์ๆ ซะที จะเกิดอะไรก็ต้องเกิด ในเมื่อไอ้เมฆไม่ยอมบอก ผมก็ต้องถามอ.พี่ขวัญด้วยตัวเอง นี่ก็เกือบจะสิบโมงแล้ว ผมก็เก็บสัมภาระแล้วก็เดินไปที่ห้องเรียน พอเดินไปถึงห้องเรียนก็เห็นอ.พี่ขวัญกำลังเดินออกมาจากห้องนั้นพอดี คงหมดคาบแรกแล้วสินะ แต่ด้วยความที่ผมอยากให้เรื่องนี้มันไม่ค้างคา ผมเลยหยิบมือถือเปิดรูปที่เซฟไว้ แล้วเดินไปถามอ.พี่ขวัญว่า

มิกซ์ "อาจารย์พี่ขวัญครับ นี่รูปพี่หรือป่าวครับ"
ขวัญ "นะ..นี่เธอไปเอารูปนี้มาจากไหน" พอตื่นขึ้นมาก็ไม่มีข้อความใดๆ จากอ.พี่ขวัญเลยแม้แต่ข้อความเดียว ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร ได้แต่เก็บรูปเก่าที่เซฟไว้ไปเข้าห้องน้ำก่อนอาบน้ำไปเรียน พอตอนเที่ยงผมก็รีบออกมาดักรอที่โรงอาหารแต่เธอก็ไม่มาซะที ผมรอจนเกือบเที่ยงครึ่งเธอก็ยังไม่มา สงสัยเธอคงไปกินข้าวข้างนอกแล้วล่ะมั้ง เพราะช่วงบ่ายเธอไม่มีสอนแล้วนี่นา ไม่รู้ว่าเธอไปไหนของเธอกันนะ...


คุยกับผู้แต่ง
ตอนนี้รอกันนานมาก 555 หวังว่าจะสมกับที่รอคอยนะครับ
อ่านจบแล้วอย่าลืมเข้ามา Edit ข้อความเพื่อให้กำลังใจกันด้วยนะครับ อิอิ

ขออนุญาตฝากฝังผลงานด้วยนะครับ (ในนั้นมีตอนต่อไปด้วยนะครับ แหะๆ)


ตอนต่อไปครับ อิอิ
กว่าจะถึงฝั่งฝัน
ผมมันไม่เอาไหน

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

มีอาจารย์ สวยๆ น่ารักแบบนี้ ใครๆๆก็อยากเจออาจารย์ ขวัญครับ 

ชอบอาจารย์ขวัญมากครับ

ผมไม่เอาไหนจริงๆละ ไม่ช่วยอาจารย์เลย ปล่อยอาจารย์ไปติดกงกรรมสะจนถอนตัวไม่ขึ้น เพราะลูกศิษย์แท้ๆ

หายไปนานเลยต้องกลับไปอ่านตอนแรกก่อนนะ

ห่างกายไปนานจนเกือบลืมไปว่ายังมีนายมิกซ์อยู่เลยนะเนี่ย

อยากเจออาจารย์สวยๆแบพี่ขวัญบ้างจังผมสาบานจะตั้งใจทำการบ้านทุกคืนคร้าบ

อาจารย์เด็ดขนาดนี้ไม่ตั้งใจเรียนได้ไง

ไม่ได้การต้องย้อนกลับไปอ่านดูซะละ

มิกมันโง่จริงหรือแกล้งโง่กันแน่

ชอบอาจารย์ขวัญมากนะครับ
ถึงแม้หลังๆจะหลุดโลกไปเสียแล้วก็เถอะ

ผมว่าลกศิษย์นี้มีส่วนรู้เห็นในการเปลี่ยน
จารย์จากคนเปน...?..
แน่นอน
อะไรจะพอดีได้ตลอด
คณว่าไหม  สงสัยจริงๆ

ปล่อยให้อาจารย์พี่ขวัญรับกรรมจนสุขสมคนเดียวเฉย

อย่างรู้จังว่ามิกรู้ความจริงแล้วจะทำอะไรได้ ในเมื่อเป็นคนไม่เอาไหน

ประโยคทักเรื่องรูป ทำให้คิดไปว่า นี่มันไปเหมือนกับอาจารย์ขวัญตอนล่าสุด  จักรวาลสองเรื่องจะเชื่อมกันเล้วเหรอครับ