แฟนกู ภาค 2 ตอน 5 ปล่อยตัวปล่อยใจ

[magna67t]

แฟนกู ภาค 2 ตอน 5 ปล่อยตัวปล่อยใจ

ติดตามแฟนกู ภาค 1 ได้ที่ //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=240071.0
...

   ผมช้อคคาที่ 

ควยของผมยังอยู่ในตัวโบนัสอยู่เลย...ในขณะที่เธอพูดคำนี้ออกมา
   "โบนัส....มีอะไรอ่ะ  โบนัส  ทำไมเราถึง..."
   "อย่าเพิ่งเลยนะ...ป้อง  ขอเวลาโบนัสพักนึงนะ -โบนัสขอร้อง  เราพอกันแค่นี้ก่อน  โบนัสมีอะไรต้องคิดแยะ  ปกป้อง..เราอยากบอกป้องนะ  โบนัสรักป้องมากๆ  รักป้องเสมอ  ขอเวลาโบนัสเคลียร์ตัวเองแป๊บนึงนะ  เราอาจจะมารักกันใหม่ได้อีก"
   
   คนที่น้ำตาไหลกลับกลายเป็นผม  ควยผมรับรู้ความรู้สึกนี้และมันลดขนาดหดลงอย่างรวดเร็ว  ผมทำตัวไม่ถูกเลย  ผมแค่จับมันยัดเก็บเข้าไป  ในขณะที่โบนัสก็แต่งตัวของเธอ

   "โบนัส  อย่างน้อยก็บอกเหตุผลให้ป้องรู้เหอะ  ขอร้องหละ  เราทำอะไรผิดไป...เราจะได้แก้ไขปรับตัว  อะไรที่โบนัสไม่เข้าใจ  บอกป้องสิ... ป้องจะอธิบายให้หมดทุกเรื่อง  แต่จะเลิกกันอ่ะ...ป้องคงทำใจไม่ได้"
   "ป้องไม่ทำอะไรผิดเลย  ป้องเป็นคนดีจริงๆ  คนที่ผิด น่าจะเป็นเรา   นะป้อง..ขอร้อง  ขอเราเคลียร์ตัวเองพักนึงนะป้อง  วันนี้ป้องกลับไปก่อนนะ..."
   "โบนัส...ฟังป้องนะ  โบนัสเป็นผู้หญิงคนแรกของป้อง  คนแรกทั้งกายและใจ  เรารักโบนัสเท่านั้นนะ  เราจะคอยโบนัส   สบายใจแล้วกลับมาหาเรานะ  เรารักโบนัสเสมอ..."

   ผมจูบเธอที่แก้มอีกครั้ง  เธอคงรู้ดีว่าผมน้ำตาไหล  ผมไม่ได้ร้องไห้มา 10 กว่าปีแล้วมั๊ง  ครั้งนี้ผมก็ไม่ได้ร้องไห้..แต่น้ำตามันไหลออกมาเอง   ผมเก็บของเดินออกจากห้องช้าๆก่อนปิดประตูห้องโบนัสลงช้าๆ  พี่โฟกัสยังคงนั่งดูทีวีอยู่  พอหันกลับมาเห็นหน้าผม  พี่เค้าตกใจมาก...

"ป้อง เป็นอะไร... นั่งก่อน  คุยกะพี่หน่อย  แล้วโบนัสล่ะ"
"โบนัสอยู่ในห้องครับพี่  ผมขอโทษนะครับ เรื่องที่ผ่านมา  ผมกลับก่อนนะครับ"  ผมยกมือไหว้พี่โฟกัส
"เฮ้ย  นี่มันจะตีหนึ่งแล้วนะ"
"ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมเดินกลับได้"

   ผมเดินกลับบ้านจริงๆ  สองขาพาผมเดินไปเรื่อยๆ  ผมคิดว่าเจอรถเมล์ผมก็จะขึ้น  แต่คิดตลอดทางว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างเรา  ทำไมผมโดนโบนัสเทกระทันหันแบบนี้  ผมไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจเลยแม้แต่น้อย  ผมทำอะไรผิดหรือเปล่า  เรื่องของแปมเหรอ  หรือเรื่องของเพชร  หรือเรื่องของโมโน  ผมหาสาเหตุได้อย่างเดียวคือไอ้พีทเท่านั้น  ที่ทำให้ผมและโบนัสมีปัญหา  เธอยังบอกว่ารักผม  และเธอก็บอกเลิกผม  ผมไม่เข้าใจจริงๆ....

   "พี่ป้องเหรอคะ  พี่...กลับมาดึกจัง พี่โบนัสเป็นไงมั่งคะ"
   "อืมม์ นอนเหอะ.. ดึกแล้ว ไว้ค่อยคุยกันนะ"

   ผมนอนไม่หลับหรอกครับ  ไม่หลับจริงๆ  ใครไม่เชื่อก็ลองโดนสาวๆเทสักครั้งสิครับ...แล้วจะรู้ดี  ผมนอนตาเบิกโพลง หัวสมองหมุนอย่างชนิดที่ผมไม่เคยเจอมาก่อน   ผมว่าโจทย์เลขหรือฟิสิกส์ที่โคตรยากมันยังง่ายกว่าเรื่องแบบนี้มากๆ  เลขมันก็ตรงตัว  โจทย์มาแบบนี้ใช้สูตรแบบนี้ก็จบ  แต่สำหรับเรื่องความรัก มันไม่มีกติกาตายตัวเลย  และผมก็ไม่เข้าใจถึงสาเหตุการเลิกกันของเรา...

   "พี่ป้องนอนไม่หลับใช่มั๊ยคะ"
   "อืมม์  แปม.. ทำไมไม่นอนหละ"
   "แปมเองก็นอนไม่หลับคะ...พี่มาคุยกะแปมได้มั๊ย"
   "เอาสิ.."
   "พี่ป้องคะ  มีเรื่องอะไรกะพี่โบนัสหรือเปล่า..  แปมเป็นสาเหตุหรือเปล่าคะพี่"
   "อืมม์  ก็ไม่เข้าใจกัน  พี่โบนัสขอเลิกกะพี่แล้ว  แต่ไม่เกี่ยวกะแปมนะ..."
   "แปมว่า...แปมคงเป็นเหตุค่ะพี่  เอางี้นะคะ  แปมจะไปคุยกะพี่โบนัสให้วันพรุ่งนี้นะคะ  จะไปบอกว่าพี่ป้องบริสุทธิ์ใจ  และไม่เคยทำอะไรแปมเลย"
   "คงไม่มีประโยชน์หรอกแปม  พี่โบนัสบอกแค่ว่า..ขอเวลาเคลียร์ตัวเอง"
   "พี่คะ อย่าหาว่าแปมสอดเรื่องคนอื่นนะคะพี่ป้อง  แปมคิดว่า ไอ้พีทมัน...เอ่อ...จีบพี่โบนัสอยู่นะคะ  ผู้หญิงเค้าดูกันออกค่ะพี่  มันอาจมีส่วนทำให้พี่สองคนไม่เข้าใจกัน"
   "ไม่รู้สิ  พี่ไม่รู้อะไรเลยแปม  พี่ยังไม่เข้าใจตัวเองเลยเหมือนกัน"

   ประโยคหลังผมน้ำเสียงสั่นเครือ  ก่อนเอามือปาดน้ำตา  ผมไม่ได้ร้องไห้ แต่น้ำตามันไหลออกมาเอง จริงๆ...  ทำไมนะ  ทำไมผมถึงอาลัยโบนัสเหลือเกิน  แต่เธอเหมือนทิ้งผมไปได้ง่ายๆ..โดยไม่เสียใจแม้แต่น้อย
   
   แปมลุกขึ้นมาเปิดไฟที่โต๊ะหนังสือ  ทำให้แปมเห็นหน้าผมชัดเจนและรู้ว่าผมน้ำตาไหล  มันคงทำให้แปมเศร้าสะเทือนใจอย่างมากๆ
   "พี่ป้องคะ  แปมจะไปหาที่อยู่ใหม่นะคะพี่  แปมไม่สบายใจที่เป็นหนึ่งในสาเหตุที่พี่กะพี่โบนัสเข้าใจผิดกันค่ะ  อีกอย่าง...คนอื่นรู้ก็คงไม่ดี"
   "ไม่เกี่ยวกะแปมนะ  พี่บริสุทธิ์ใจ...ก็จบแล้ว"
   "แต่แปมไม่สบายใจคะ  แปมเข้าใจนะคะพี่ป้อง  ไหนๆแปมก็ต้องหาห้องอยู่แล้ว"
   "แปมจะไปจากพี่อีกคนเหรอ...."

   พอผมพูดจบเท่านั้น  แปมลงนอนข้างผมและ....กอดผม 
   "พี่ป้องคะ  พี่ทำดีกะแปมมาโดยตลอดตั้งแต่แปมเข้ามา  แปมไม่มีวันลืมเลยนะคะ  แปมชดใช้ให้พี่วันนี้ไม่ได้  แต่แปมจะไม่ลืมนะคะพี่ป้อง"
   
   ผมยังน้ำตาไหลอยู่  ตอนนี้มีผู้หญิงมากอดผมเพิ่มอีกคนแล้ว  แต่ผมกลับคิดถึงโบนัสใจจะขาด  ผมไม่ได้สนใจแปมเลยแม้แต่น้อย  ไม่ใช่เธอไม่น่ารัก...แต่ผมไม่อยากมีปัญหาเพิ่มเติมมากมายไปกว่านี้

.........................................................................

   คืนนั้น แปมนอนข้างผมที่พื้น   ย้อนกลับไปเมื่อปีที่แล้ว  คนที่นอนตรงนี้คือ....โบนัส  เราเรียนรู้กันจากที่พื้นตรงนี้แหละ  จุดเริ่มต้นของเราทั้งสองก็อยู่ตรงนี้  แต่เวลาที่เรารักกัน..ทำไมมันสิ้นสุดเร็วเหลือเกิน  ผมรับไม่ได้จริงๆ..

แปมย้ายออกในวันรุ่งขึ้นตอนเย็น  ป้าเจ้าของหอช่วยหาห้องที่หอข้างๆให้อยู่ชั่วคราวก่อนเปิดเรียน  โมโนก็ย้ายไปศาลายาแล้ว  ผมเองก็ไม่มีโบนัส  วันเวลาผ่านไปอย่างน่าเบื่อสุดๆ   เวลาผ่านไปจนเปิดเทอม และไอ้เพื่อนคนนี้ไม่เคยลืมผม...ไม่ว่าจะปิดเทอมหรือเปิดเทอม...หรือแม้เวลาที่ยากลำบากมากมายขนาดนี้...

"นั่งหน้าหมาหงอย  มึง..ไอ้ป้อง..เงยหน้ามองโลกมองคนมั่ง..  มึงต้องรีบเคลียร์ตัวมึงเลยนะ  คนอื่นช่างแม่ง  มึงรู้ใช่มะ....วิชาที่มึงกำลังจะเรียนกะอาจารย์ใหญ่อ่ะ ทั้งยาก ทั้งโหด ทั้งเนี้ยบ  ห้ามผิดนะเว้ย  ถ้ามึงไม่มีสติงี้ ช่วยกรุณาย้ายกลุ่มนะมึง  กูอยากเรียนอะไรถูกๆ"
"เออ...น่า  เพชร.... เดี๋ยวกูหายเอง..."
"หายเชี่ยไรมึง  นี่แม่งก็หลายอาทิตย์แล้ว  มึงจำที่กูพูดได้ใช่มะ  กูมีทุกอย่างที่ไอ้โบนัสมี  มึงต้องการอะไรบอกกู"
"มันไม่เหมือนกัน  กูก็เคยบอกมึงแล้ว..."
"มึงก็ทำให้มันเหมือนกันสิ  ถ้ามึงต้องการเรื่องเซ็กซ์  กูยังให้มึงได้เลย"
"เพชร...พอเหอะเรื่องนั้น  กูขอบใจมึง  แต่กูขอมึงเป็นเพื่อนแบบนี้นะ..กูชอบ  กูชอบที่มีคนคุยกะกูแบบเพื่อนมั่ง"
"ตามใจ...  พรุ่งนี้อ่านหนังสือมาก่อนด้วยนะ  วันแรกแล้วนะมึง  พี่ๆเค้าว่าหากมึงเก่งกายวิภาคนะ  ต่อจากนี้ไม่มีไรยากแล้ว"
"เออออ...น่า    มึงเชื่อใจกูสิ..."
..................................

หลายวันต่อมา
"น้องป้องคะ พี่แหววเองนะคะ  เอ่อ...พี่จัมโบ้ หัวแถวรหัสเรา เรียกระดมพลค่า"
"เรียกระดมพล...??"
"เลี้ยงสายรหัสจ้า  วันศุกร์นี้นะ..."
"เอ่อ พี่แหวว  ผมขอโทษนะ  ผม..เอ่อ...ไม่ไปนะครับ..."
"แหมมมม น้องป้อง  อกหักเรื่องนึง  เลี้ยงรหัสเรื่องนึง  เอาน่า...พี่จัมโบ้มันขาเอนเตอร์เทน  คงไม่มีไรน่าเบื่อหรอก  เอางี้ไปกะพี่เลย  เดี๋ยวพี่ขับรถไป"

ผมเองแม้จะปฏิเสธพี่แหวว  แต่หัวแถวพี่จัมโบ้โทรมาจิกผมเอง
"น้องป้องขา  อย่าหาว่าพี่เสือกโทรมาเรียนเชิญนะคะ  ถ้าไม่ไป พี่จะเรียกน้องๆหนุ่มๆของพี่มาลากไปนะคะ  ถ้าน้องป้องอยากเปลี่ยนบรรยากาศเปลี่ยนแนวไปเฮฮาปาร์ตี้กะผู้ชาย พี่จัดให้ได้นะ  5555 น่า.....ไปเหอะนะ  ตาป้องเอ๊ย  แกจะหงอยทำไมคะ  มาให้พี่โบ้เป่ากระหม่อมเดี๋ยวหาย สบายทู้กคน..."

ผมก็เลยจำเป็นต้องไปครับ  และพี่จัมโบ้ไม่เคยทำให้ใครผิดหวัง  ผมขนาดเศร้ามากมาย  ยังเฮฮาปาร์ตี้กินเบียร์ไปได้มากมายถึงสามกระป๋อง  น้องรหัสคนเดียวของพวกเราเป็นผู้ชายชื่อน้องโบ๊ต  เฮฮาปาร์ตี้สุดๆเหมือนกัน  ผมมีหน้าที่ดูแลไอ้โบ๊ตตามที่พี่ๆต่างมอบหมาย  แต่ผมรู้สึกไม่ค่อยชอบหน้ามัน  อาจเพราะมันมาจากโรงเรียนเดียวกะโบนัส  พูดง่ายๆคือมันเป็นเพื่อนของไอ้พีท...คนที่แย่งโบนัสไปจากผม

"น้องป้องขา... พี่จัมโบ้จะบอกให้นะคะ  นี่คือโอกาสดีค่ะ  เราต้องมีไส้ศึกนะคะ  ไอ้น้องโบ๊ต...มันน่ารักค่ะ  พี่ดูโหวงเฮ้งแล้ว  มันอยู่ข้างเราแน่ค่ะ  น้องป้องไปคุยกะมันดีๆ  ไม่ไหวมาบอกพี่จัมโบ้นะ  เรื่องแค่เนี้ย เดี๋ยวจะจัดการคู่อริน้องป้องที่รักของพี่ให้ตายห่าตายโหงไปเลยค่ะ"

ผมเชื่อมั่นพี่โบ้มากๆ  อย่างน้อยวิธีการจัดการเรื่องของไอ้เพชรมันเจ๋งมากๆ  เป็นทางออกอย่างสวยงามสำหรับทุกคน  งานนี้ผมเลยมีหวังกะคำแนะนำพี่โบ้มากๆ

"กลับค่า  น้องๆ  กลับค่า  นี่สามทุ่มครึ่งแล้ว...เค้าไล่แล้ว  อีพวกเมามาก จอดรถนะคะ  แท๊กซี่นะคะน้องๆ  เรียนมาแทบตายห่า เสือกกินเหล้าเมาแล้วขับรถชนเสาไฟฟ้าตายนี่....โง่ชิบหายเลยนะคะน้องๆ  อีแหวว  มึงพอไปไหวมั๊ยอ่ะ  หรือกูต้องขับไปส่งสี่มุมเมือง"
"ได้ค่า พี่โบ้  เดี๋ยวเอางี้ แหววไปส่งไอ้ป้อง ไอ้โบ๊ตได้ค่ะ"
"โอเค เดี๋ยวพี่ส่งที่เหลือเอง"

พี่แหววขับรถอย่างเร็ว  เหมือนอยากให้ถึงบ้านไอ้โบ๊ตที่เยาวราชเร็วๆ  ผมมึนมากๆจากเบียร์สามกระป๋อง นั่งครึ่งหลับครึ่งตื่นมาตลอดทาง  ไอ้โบ๊ตใช้เวลาอันน้อยนิดคุยกะผมที่ไม่ค่อยได้สติเท่าไหร่
"พี่ป้อง  ผมว่า...ผมรู้นะว่าพี่ไม่สบายใจเรื่องไร..."
"เออ...."
"ให้ผมช่วยพี่นะ..."
"เออ ขอบใจ  แต่....เห้อออ....ช่างแม่งเหอะ...."
"ผมว่ามีอะไรบางอย่างมันไม่ถูกต้องอ่ะพี่"
"ช่าย  พี่แหววก็ว่างั้นแหละ  โบ๊ต...แกรู้มั๊ย  วันนี้ปีที่แล้ว พี่ขับรถพาหมอป้องกะหมอโบนัสมาส่งนะ"
"นั่นสิครับ  ผมว่ามีตัวเสือกบางตัว  ใจเย็นๆนะพี่ป้อง..  ผมว่าผมจัดการได้"

สายรหัสนี้ทำไมมันเก่งกันหมดวะ  ยกเว้นผม...
"เอ้า...เอาไงจ้ะ  เดินจะไม่ไหวแล้วเนี่ย  จะกลับบ้านหรือเอาไง"
"พี่แหววค้าบ  ปล่อยผมตรงไหนก็ได้พี่  ผมจำไม่ได้แล้วว่าบ้านผมอยู่หนายย"
"พี่ก็ว่างั้นแหละ  งั้นเดี๋ยวพาไปส่งเอง"

แล้วผมก็หลับไป...  มาตื่นอีกทีรถพี่แหววจอดใต้อาคารแห่งนึง  ผมง่วงเหลือเกินและอยากอ้วกมากๆ  พี่แหววพยุงผมขึ้นลิฟท์ไป  ยิ่งขึ้นลิฟท์มันยิ่งอยากอ้วกมากๆ...
"เฮ้ยๆๆๆๆ  เดี๋ยวๆ  ใจเย็น แป๊บนึงๆๆ"
ทันทีที่สองขาเข้าห้องพี่แหวว  ผมพุ่งไปห้องน้ำและอ้วกอย่างสาหัส  พี่แหววมาช่วยจับชีพจร  และดูอาการว่าถึงขั้นต้องพาไปเข้า รพ มั๊ย
"เฮ้อ...ป้องเอ๊ย  แกไม่น่าประชดชีวิตมากมายขนาดนี้  นี่ๆ...มานั่งนี่ พี่ชงกาแฟให้"

พี่แหววจัดการชงกาแฟโคตรเข้มสุดๆและบังคับให้ผมดื่มจนหมด  ผมนั่งอีกแป๊บเดียว  แทบจะฟื้นจากเมาเลย  เรียนหมอมันดีอย่างนี้เอง...
"พี่แหววพาผมมาบ้านพี่...."
"เออ ก็จะพาไปส่ง  แกก็เมาเละซะงั้น นอนนี่แหละ"
"ไม่ดีมั๊งพี่ ผมกลับก็ได้ครับ"
"พี่เป็นเจ้าของบ้าน  ยังไม่บอกเลยว่าไม่ดี  ป้องอาบน้ำก่อน  พี่ให้ยืมเสื้อยืดตัวนึง"
"กางเกงล่ะพี่"
"ไม่มี..."

ผมอาบน้ำในห้องพี่แหวว  ผมยังอดไม่ได้ที่จะคิดถึงการอาบน้ำของโบนัสในห้องผม  แม้มันไม่มีน้ำอุ่น มีแค่สบู่กะยาสระผมขวดเดียว  แต่โบนัสไม่เคยบ่น  ไม่เคยเรื่องมาก  ไม่เคยเกี่ยงงอนเลย...   ห้องน้ำผู้หญิงนี่...กี่คนก็เหมือนกัน  เรียบร้อย หอมอบอวลไปด้วยกลิ่นเครื่องอาบน้ำสารพัด  แต่เอ๊ะ...ห้องพี่แหววมีสิ่งแปลกปลอมอย่างนึง  ผมเห็นถุงยางซองนึงในห้องน้ำพี่แหวว  มันคงไม่เกี่ยวกะผมหรอก  และก็ไม่ใช่เรื่องของผมที่จะไปถามว่าของใคร  ผมก็แค่มาขออาศัยนอนคืนเดียว...

"อ่ะ..เอาไง  นอนไหน.."
"พี่แหวว  ผมว่าผมพอกลับบ้านได้แล้วครับ ค่อยยังชั่วเมาแล้ว"
"ไม่เอา ขี้เกียจไปส่ง  นอนห้องพี่สักคืนเหอะน่า..."
"เอ่อมม...งั้นก็..ได้ครับ ขอบคุณครับพี่  ผมอยู่ตรงโซฟานี่แหละครับ" 
"อืมม์ อย่าเพิ่งนอนนะ  พี่อาบน้ำก่อนแล้วเดี๋ยวพี่มาคุย"

พี่แหววเปิดทีวีให้ผมดู  ผมไม่ง่วงและอาการเมาเหลือน้อยมากๆ  ก่อนพี่แหววไปห้องน้ำ ก็ชงกาแฟรสชาติปกติให้ผมกินให้หมดอีกแล้ว  มันแทบจะถอนอาการเมาเลยก็ว่าได้

"เฮ้อ...ได้มาอยู่เงียบๆซะที   ไหน....เป็นไง เล่าซิ  พี่ได้ข่าวไม่ค่อยดีเรื่องป้องกะโบนัส  เล่ามาซิ..."

ผมบรรยายให้ฟังทุกรายละเอียดในช่วงชีวิตที่ยากลำบากของผม
"ป้องเอ๊ย.. เธอมันเป็นคนดีที่ซื่อเกินไปว่ะ  เธอไม่คิดอะไร...น้องไม่คิดอะไร  แต่คนอื่นเค้าคิดไปไหนหมดแล้ว"
"ผมบริสุทธิ์ใจนะครับพี่"
"บริสุทธิ์ใจมันมีแต่ในละครเว้ย  ชีวิตจริง...ยากว่ะ  ไม่ค่อยมีใครเชื่อหรอก  อืมม์...ถ้าพี่เป็นไอ้โบนัส  พี่ก็คิดว่ะ..อะไรวะ  แม่ง  อยู่ในห้องของแฟนกู... มานอนเตียงของแฟนกู... ใช้ผ้าห่มแฟนกูด้วย  ไปไหนมาไหนกะแฟนกู...อีกต่างหาก  เรื่องจริงไม่มีหรอก...เฟค หลอก โกหก  ตอแหล  สตรอว์เบอรี่ทั้งนั้น ไม่มีใครเชื่อหรอก..."
"ผมอธิบายโบนัสหมดแล้วครับ"
"เค้าชื่อเธอเหรอ.."
"ก็ไม่รู้สิครับพี่ ผมสารภาพหมด  แต่ผลก็เป็นงี้แหละครับ"
"น้องโบนัสก็แปลกนะ  ไปไหนมาไหนกะไอ้พีท  เธอรู้มั๊ยป้อง เรื่องเธอกะโบนัสอ่ะ ดังจนอาจารย์ยังรู้เลยนะ  เป็นแฟนก็ไว...พอจะไป...ก็ไปแบบสายฟ้าแลบ 5555"
"เหรอพี่..."
"เค้าเม้าท์กันหลายกระแส  บ้างก็ว่าชายก็โฉดหญิงก็ชั่ว  บ้างก็ว่าป้องเทไอ้โบ  บ้างก็ว่าไอ้โบเทป้อง"
"ผมไม่ค่อยสนใจหรอกครับ"

พี่แหววเงียบไปก่อนดื่มกาแฟรวดเดียวหมดแก้วเหมือนกัน
"ถามจริงป้อง มีไรกะโบนัสหรือยัง"

คำถามนี้ผมคิดก่อนตอบเสมอ  โมโนบอกผมว่าอย่าพูดมากไป...ไม่ดี  แต่มาถึงวันนี้แล้ว และคนถามคือพี่แหวว  ผมเลยพยักหน้า
"สมมตินะ ... ถ้าไอ้โบนัสมีไรกะไอ้พีท  แกจะว่าไง"

ผมว่า...ไอ้เพชรเคยถามแบบนี้นะ....
"แล้วก็...เอ่ออออ  สมมติว่า..ถ้าป้องมีอะไรกะพี่  โบนัสจะว่าไง"

ประโยคหลังทำให้ผมหันมามองหน้าพี่แหวว  พี่แหววเหมือนไม่ค่อยอยากได้คำตอบ
"ป้อง  เธอเอาแต่เรียนหนังสือ  กะมียัยโบนัสเป็นแฟนเท่านั้นแหละ  โลกแบบอื่นเธอไม่สนใจเลยอ่ะ  เธอสนใจมั่งหรือเปล่า  รู้มั่งมั๊ยว่าผู้หญิงรุ่นเธอ  รวมพวกสาวๆรุ่นพี่ๆ หลายคนเค้าชอบเธอกันนะ  บอกว่าหน้าตาก็ดี นิสัยก็ดี  ซื่อๆ"

ผมนั่งเงียบไป 
"พี่ไม่รู้นะ  พี่ก็มีแฟน  ป้องก็คงรู้แหละ  อยู่บัญชีอ่ะ  พี่ก็มีไรกะแฟนแล้ว และพี่ก็รู้ว่าแฟนพี่มันก็ไปมีไรกะคนอื่นด้วย...  แต่มันอยู่ที่สองคนนะ..ถ้าเข้าใจ  เรื่องแบบนี้..ยุค 3G-4G แล้วเนี่ย  ไม่เป็นไรหรอก...อย่าท้องแล้วกัน"
"พี่หมายความว่า...ให้ผมยอมรับถ้าโบนัสมีอะไรกะคนอื่น"
"อืมม์  แฟนพี่ก็ไม่ได้คิดไรมาก  แต่ต้องเข้าใจนะ  มันไม่ได้หมายถึงสำส่อนเละเทะ  ใครก็ได้..."

ผมนิ่งเงียบสนิท  ผมเคยเรียนวิชาศีลธรรมเมื่อนานมากแล้ว เค้าสอนให้มีผัวเดียวเมียเดียวไม่ใช่เหรอ..

"ใช่  ถ้าผัว..ก็ต้องเมียเดียว   ถ้าเมีย..ก็ต้องผัวเดียว  แต่ก่อนเป็นผัวเมียเนี่ย...มันไม่เกี่ยวนี่...  เธอจะมีกี่แฟนกี่กิ๊ก  เธอก็ไปจัดการกันเอาเอง  ป้องต้องปล่อยตัวปล่อยใจมั่ง  อย่ายึดติด...อย่าคิดมาก.. เสียดายชีวิตวัยรุ่นว่ะ  อีกอย่างที่สำคัญเลยนะ  พอพวกเราจบหมอแล้ว  เรื่องแบบนี้...ก็ต้องหยุดหละ  เราเป็นอาชีพพิเศษ...ที่เหมือนเป็นตัวอย่างให้สังคมอ่ะ  ต้องทำตัวดีๆ  ถ้าเป็นข่าวชู้สาวเมื่อไหร่นะ..จบเลย  ชีวิตที่เรียนเป็นวัวเป็นควายมาเนี่ย..สูญเปล่า"

ผมหยักหน้า  นี่เป็นโลกใหม่อีกใบหนึ่งที่ผมไม่เคยเจอในตำรา

"สมมติว่า พี่จะมีอะไรกะเธอวันนี้อ่ะ..."
 

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[Darkreader]

อิจฉาจัง ได้ทั้งรุ่นเดียวกัน รุ่นน้อง แถมรุ่นพี่อีก

[Townster Rizel]

ไอ้พีทคงข่มขืนโบแน่ๆ

[notbaby007]

ป้องเลยมึงจะได้หมดทุกคนแบบนี้ไม่ได้ อิจฉาโว้ยยยย

[gusjung111]

แล้วสรุปเรื่องโบนัสเป็นยังไง

[pakykit]

เบิกเนตรเลยทีนี้

[phurin84]

พีทน่าจะวางแผนกับใครสักคนไม่น่าจะมีผู้ร่วมขบวนการคนเดียว

[ananchai2002]

มารอตอนต่อไปครับ

[kalampee]

อย่าทำตัวเละเทะมากไปกว่านี้เลยป้อง

[aunsoiton]

มันเป็นเื่องแบบป้องงง และป้องก็ปัญญาอ่อน

[typhoon4152]

ชักจะสั่งสอนกันแปลกๆล่ะ

[bbtap]

อย่าสมมติ เอาจริงๆเลย

[Jaker1234]

ครบเลยป้องเอ้ย เพื่อน รุ่นเดียวกัน รุ่นน้อง รุ่นพี่ ได้เย็ดกัน

[Tik K.]

สอนกันแบบนี้แเสก็ได้เสีน

[Tik K.]

สอนแบบนี้เด่วก็ได้เสีย