แฟนกู ภาค 3 ตอน 11 แฟนใหม่

[magna67t เขียนเองอ่านเอง]

แฟนกู ภาค 3 ตอน 11 แฟนใหม่

แฟนกู ภาค 1 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=240071.0
แฟนกู ภาค 2 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=242119.0
-----------------------------------------------------------------------------------

ไอ้ปั้นวิ่งโครมครามเข้ามา  มันกระแทกประตูโครมเดียวประตูก็เปิดออก  โมโนตัวเปลือยเปล่าอยู่ใต้สายน้ำฝักบัว  ยังคงเต้นราวกับโดนน้ำร้อนลวกอยู่ชิดกำแพงด้านนึง
"ช่วยด้วยยยยยยย  เร็วๆๆๆๆๆๆ"
"อะไร  อะไร...."
"จิ้งจก..."

ไอ้ปั้นหันไปตามที่โมโนชี้  จิ้งจกขนาดใหญ่สองตัวกำลังส่งเสียงกัดกันอยู่  มันทำกิริยาขู่ใส่กันและวิ่งไล่กัน  ไอ้ปั้นหัวเราะ  แล้วมันก็เดินเข้ากอดโมโนที่ตัวเปลือยเปล่า
"โหย...กลัวไรวะ  มาๆ  กอดให้"

โมโนกลัวจิ้งจกมากที่สุด...มากกว่าอะไรในโลกนี้  จนลืมไปว่าตัวเองไม่ได้ใส่อะไรอยู่และยอมให้ไอ้ปั้นมันกอดแน่น  สักครู่ไอ้ปั้นก็เอามือจับหน้าโมโนและมันก็จูบโมโน  นั่นแหละทำให้โมโนถึงรู้สึกตัว

"เพี๊ยะ"
"ไอ้ปั้น  ออกไปนะ  ออกปายยยย เดี๋ยวนี้"
โมโนตบหน้ามันไปเต็มแรงทีนึงและผลักตัวมันออกจากห้องน้ำ  กลอนเสียไปแล้ว  ไอ้จิ้งจกเวรยังคงตีกันอยู่  โมโนได้แต่รีบอาบน้ำ เช็ดตัว และเอาเสื้อไอ้ปั้นใส่ก่อนเดินออกมา  และพอเจอไอ้ปั้น...

"เพี๊ยะ"
"แกนะปั้น  แกหลอกกอดชั้น  แม่งลามปามใหญ่แล้วอ่ะ"
"โอ๊ย...ก็มึงตะโกนยังกะโดนไฟดูด หรือเจอผี  จิ้งจกแค่เนี้ย..ร้องยังกะโลกแตก  เนี่ย ประตูพังอีก  พรุ่งนี้ต้องซ่อมคืนเค้าอีกเนี่ย..."
"บ้า...ไอ้บ้า  ก็ถามก่อนสิวะ ไม่ใช่พังประตูเข้ามา  เห็นหมดเลยอ่ะ"
"ก็ไม่รู้ว่าเป็นอะไรอ่ะ  ไม่เห็นต้องอายเลย  โมโนก็น่ารักดี"
"ไม่ต้อง...ไปอาบน้ำ  เร็วๆ  จะกลับหอแล้ว"

เหตุการณ์มันไม่เป็นอย่างนั้น  ไอ้ปั้นอาบน้ำเสร็จ ฝนกลับเทหนักลงมาอีกครั้ง  และตอนนี้ก็เกือบเที่ยงคืนแล้ว
"นอนนี่มั๊ยล่ะ"
"บ้าเหรอ นอนกะแกเนี่ยนะ  ไม่เอา เดี๋ยวจะรอฝนหายแล้วกลับ"
"มาดูนี่ก่อน  นี่..เตียงผ้าใบครับ  ที่นอนประจำของกู  แต่วันนี้ให้โมเมนอนก่อน.. เดี๋ยวนอนพื้นเอง"
"ไม่เอา  เดี๋ยวมาข่มขืนชั้น"
"ข่มขืนไรวะ  ไม่เอาก็ไม่เอาดิ  ก็บอกแล้วจะให้ทำไง...ก็จะทำ  อยากให้เป็นแฟนก็เป็น อยากให้ทำไรก็ทำ  ทำไมชีวิตกูเกิดมาเป็นทาสไอ้โมเมมันวะ"

โมโนอยากกลับหอ  แต่ว่าฝนไม่มีทีท่าจะเบาบางลงเลย  แต่เสื้อยืดกางเกงขายาวของไอ้ปั้นก็พอช่วยได้บ้าง  แต่สำหรับมันแล้วมีแต่ขาสั้นและเสื้อกล้ามในคืนที่เย็นแบบนี้
"นอนรอ...เดี๋ยวฝนหายแล้วกลับ"
"โอเค  นอนรอด้วย...จะไปแล้วบอกนะ"

โมโนเกือบหลับไปแล้ว  แต่รู้สึกว่ามีคนมาหอมแก้ม  คงไม่ใช่จิ้งจกแน่นอน เพราะมันพูดออกมาว่า
"น่ารักว่ะ  ไอ้โบ๊ตแม่ง..เสือกมาแย่งกูไป  ถ้ามึงเลิกกัน..กูต้องขอโมโนเป็นแฟนแน่นอน.."

=======================

โมโนตื่นมาเมื่อมีแสงส่องเข้ามาถึง  ส่วนไอ้ปั้นยังนอนหลับสนิท  จนไม่รู้เลยว่าตัวมันเอง "นอนโชว์" จนโมโนเห็นเครื่องในของมันที่อยู่ในกางเกงในสีขาว  โทรศัพท์ของโมโนดังขึ้นตอน 7 โมงเช้า
"โมโนเหรอ  ไหนบอกจะโทรมาไง  หายไปเลย โทรไปก็ไม่รับสาย..."
"โบ๊ตเหรอ  โอ๊ย...เมื่อคืนกลับกะไอ้ปั้น  เปียกเละทั้งตัว ฝนตกหนัก  กลับมาก็ดึกมาเลยอาบน้ำนอนไปเลย"
"เนี่ย โบ๊ตมาถึงศาลายาแล้ว รอหน้าหออ่ะ  ลงมารับหน่อยดิ  จะได้ไปกินข้าวกัน"

โมโนทะลึงพรวดพราด ลุกขึ้นมา จนไอ้ปั้นตื่นตาม
"เออ เดี๋ยวนะเพิ่งตื่น  โบ๊ตไปรอที่โรงอาหารเลย  ซื้อเผื่อโมโนด้วยนะ"
"โอเค เดี๋ยวเจอกันนะ"

"ไอ้ปั้น....ตื่นๆๆๆๆๆๆ  ไอ้โบ๊ตมาแล้ว  นี่ชั้นยังอยู่ในชุดแกเลยปั้น  ขี่รถไปส่งหอหน่อย..เร็ว"
"โห รีบไปไหนวะ  เดี๋ยวดิ...แต่งตัวก่อน"
แล้วไอ้ปั่นก็รีบบึ่งรถมาส่งโมโนที่หอ  ก่อนมันปลีกตัวหายไป

================================================

"โห  รอตั้งนาน  โมโนเพิ่งกลับเข้าหอเหรอ  เห็นไอ้ปั้นมาส่ง  ยังเห็นโมโนใส่เสื้อไอ้ปั้นอยู่เลย  ไปไหนกันมา"
โมโนตัวเย็นวาบ  โบ๊ตเห็นโมโนด้วย  แย่แล้ว...
"เอ่อออ  ใช่  โมโนมีแผนแล้วโบ๊ต"  โมโนหลบหลอกหลีกไปได้
"แผนอะไรเหรอ"
"ก็แก้ชงไง  โมโนว่าจะลองยืมเสื้อผ้าผู้ชายคนอื่นมาใส่  แก้เคล็ด..."
"อ๋อ... แล้วทำไมต้องเช้ามากขนาดนี้อ่ะ  เมื่อเช้ามารอใต้หอก็ไม่เห็นโมโนลงมานะ"
"เอ่อ  ไอ้ปั้นให้รีบลงมา เอาชุดที่ตัวเล็กสุดของมัน  อยู่ตึกสโมอ่ะ"
"อ้าว  แล้วตอนนี้ไม่ใส่แล้วอ่ะ"
"ก็โบ๊ตมาอ่ะ  เราก็ต้องเปลี่ยนแล้วดิ"

โมโนไปน้ำขุ่นๆ  โบ๊ตคงสงสัยในความผิดปกตินี้   โมโนยังคงรักโบ๊ตนะ  กลัวมันเข้าใจผิดจัง
"วันนี้มาทำไร  อย่าบอกนะมารับโมโน"
"มาหา..นั่งคุย  คิดถึง  อยากไปไหนมั๊ยล่ะ"

โมโนไม่อยากไปไหนเลย  นั่งคุยกะโบ๊ตที่โรงอาหารไปเรื่อยๆ  เราสองคนคุยกันเรื่องดวงชง  ไอ้โบ๊ตเองก็หาทางออกไม่ได้  คงไม่มีใครยอมมาเป็นแฟนหรอก...ถ้ามีข้อแม้แบบนั้น

"มันยากอ่ะ  โมโนจะยอมเหรอ  ถ้าโบ๊ตมีแฟนอีกคนที่ต้องมีอะไรด้วย  ถึงโมโนยอมนะ  แฟนอีกคนก็คงไม่ยอมให้โบ๊ตรักกะโมโนหมือนเดิม  มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้หรอก  อ้อ  แล้วให้โบ๊ตไปเอาเสื้อผ้าผู้หญิงมาใส่ก็คงไม่ได้อ่ะนะ.."
"ทำไมล่ะ  ยืมเสื้อน้องบีทก็ได้นี่"
"ไม่เอาอ่ะ เดี๋ยวมันว่าพี่บ้าอีก 5555"
"โบ๊ตยอมให้โมโนลองแบบนี้มั๊ย  ขอไอ้ปั้นเป็นแฟน แล้วเอาเสื้อมันมาใส่ เผื่อมันแก้ชงได้นะ"
"ไอ้ปั้นเนี่ย..นะ"

พูดถึงปุ๊บ  ไอ้ปั้นก็เดินมาโรงอาหาร  ผู้ชายสองคนยกมือทักทายกัน

"ไหนไอ้โบ๊ต  มึงเล่ารายละเอียดหน่อยดิ๊  เมื่อวันศุกร์เกิดห่าไรขึ้น  ทำไมมึงไม่รู้จักดูรถพี่เค้าวะ""
"กูคิดว่ามันค่ำมากแล้ว  คงไม่มีใครขี่รถมา  อีกอย่างไฟรถพี่แกสว่างน้อยกว่าจุดเทียนอีก  เห็นปุ๊บก็หมดโอกาสแล้ว"
   "แล้วมึงสองคนไปทำไรแถวนั้นวะ  มืดๆ"
   "กูชวนโมโนไปเดินเล่น  เดินไปคุยไปก็เลยแบบ...ไกลนิด นานหน่อย"
   "ไปทำอะไรกันหรือเปล่า" ไอ้ปั้นทำน้ำเสียงสงสัย
   "เออ ปั้น..โมโนขอเป็นแฟนแป๊บนึงนะ"

   ชายหนุ่มสองคนช้อค  ไอ้ปั้นไม่ช้อคมากเพราะมันได้ยินมาทีนึงแล้ว  แต่โบ๊ตถึงขั้นอ้าปากค้างปาท่องโก๋คาปาก   น้ำเต้าหู้ก็แทบพุ่งออกจากปาก  โบ๊ตยังไม่ได้บอกว่าเห็นด้วยกับวิธีนี้เลย แต่โมโนพูดไปแล้ว

   "ไอ้โมโน  แกพูดบ้าอะไรเนี่ย  แฟนแกคนนี้...นั่งตรงนี้หรือเปล่าวะ  ไอ้โบ๊ตมันขับรถมารับทุกอาทิตย์  ส่วนกูไม่ได้ชอบได้รักมึงเป็นพิเศษเลยเนี่ย... พูดงี้...ไอ้เหี้ยโบ๊ตเข้าใจผิด  ฆ่ากูตายห่าแน่เลยวะ"

   การพูดของไอ้ปั้น  แทบจะเรียกได้ว่าตรงข้ามกับสิ่งที่มันทำกะโมโนเมื่อวานนี้   โมโนรู้ว่าไอ้ปั้นเองก็เริ่มสนใจโมโนแล้ว  แต่มันยังเกรงใจเพื่อนอยู่

   "โมโนไม่ไหวแล้วอ่ะ  อยู่กะโบ๊ตทีไร เจ็บตัวทุกที  ไม่ใครก็ใคร ต้องเจ็บตัว"
   "น่ามึง  ช่วยเป็นแฟนโมโนมันหน่อย  มันเบื่อกูแล้ว" โบ๊ตเล่นตามน้ำ  แต่มันพูดจริงหรือเปล่า โมโนก็ไม่รู้
   "มึงสองตัวเป็นเหี้ยไรกันเนี่ย  บ้ากันใหญ่แล้ว... ไอ้โบ๊ต ก็กูบอกแล้วไง...อย่าไปเสียเวลาอินกะไอ้ซินแสไรของมึงให้มากมายนัก  มึงชอบไอ้โมโนก็ว่าไปสิ  เรื่องเมื่อกี้ไม่เกี่ยวหรอก  มันอุบัติเหตุเล็กน้อย  ไม่เอาอ่ะ  กูเป็นแฟนไอ้โมโนไม่ได้  ไม่เคยชอบมัน  ไม่คิดอยากจะจีบเลยว่ะ"

   โมโนก้มหน้า  ไอ้โบ๊ตเอามือเบิร์ดกะโหลกไอ้ปั้นเบาๆ
   "เมิง...ไอ้เหี้ยปั้น  ผู้หญิงเค้าขอมึงเป็นแฟน  ก็ค่อยๆพูดสิวะมึง  แบบนี้เค้าเสียใจนะเว้ย"

===============================

หลังจากไอ้ปั้นกินเสร็จ...ก็หนีกลับขึ้นห้อง  โบ๊ตพาโมโนไปเดินเล่นรอบๆศาลายา  อากาศดีมากเพราะเมื่อวานฝนตกทั้งวัน วันนี้เลยเย็นๆ 

   "โมโน...โมโนอยากเป็นแฟนไอ้ปั้นจริงเหรอ"
   "ไม่ใช่นะโบ๊ต  อย่าคิดมากนะ  เราจะแก้ชงเท่านั้น เพื่อให้โบ๊ตสบายใจ"

โบ๊ตคงไม่สบายใจใสสิ่งที่โมโนทำเช้านี้  โมโนมองหน้าโบ๊ต แล้วน้ำตาก็เริ่มไหลออกมา

   "โบ๊ต  เรากลัวเธอตายว่ะ  กลัวจริงๆนะ  โมโนไม่อยากเป็นแฟนกะคนอื่นหรอก  อยากเพียงแค่ให้เรื่องแบบนี้มันพ้นไป  เราจะได้เดินด้วยกันกินข้าวด้วยกัน ดูหนังด้วยกันต่อไป  ไม่รู้สิ มันหลายครั้งแล้วนะ  ไม่โมโน...ก็โบ๊ต  แทบจะทุกทีเลย  ไอ้ปั้นอ่ะ...เพื่อนที่ดีของเราทั้งสองคน  มันคงไม่คิดอย่างอื่นหรอก...."
   
   โบ๊ตจับมือโมโนแน่น  ชีวิตทำไมมันตลกแบบนี้นะ  คนที่รักกลับอยู่ด้วยกันเป็นแฟนไม่ได้  เป็นผัวเมียไม่ได้  แต่งงานไม่ได้  อะไรของมันกันเนี่ย 

   "เอางี้นะโมโน  ทำใจให้สบายดีกว่า  อาทิตย์หน้าเราเริ่มสอบกันแล้ว  เราอย่าเพิ่งมีอะไรกันเลยนะช่วงนี้ ขอให้เราสอบเทอมต้นกันให้เสร็จก่อนนะ  โบ๊ตกลัวเหมือนกัน  แม่บอกว่าโบ๊ตดวงแข็ง  คราวนี้เลยไม่เป็นอะไรมาก  แต่ถ้ามันกลับกันโมโนอาจบาดเจ็บมาก  ก็ไม่อยากให้เป็นอย่างนั้น  ส่วนเรื่องไอ้ปั้นช่างมันเหอะ... ขอยืมชื่อมันก่อน  ส่วนทางโบ๊ต  โบ๊ตจะลองหาทางดู"

แล้วโมโนก็กอดโบ๊ตแน่น...เพื่อสัญญาว่า จะไม่เปลี่ยนแปลงไปไหน

======================

   หลังกินข้าวเที่ยง  ไอ้โบ๊ตขอกลับไปรับน้องบีทที่บ้าน  ส่วนโมโนก็ขึ้นห้องมานั่งทำรายงานต่อไปและเตรียมเริ่มอ่านหนังสือ  มันใกล้สอบมากแล้ว  ไอ้ปั้นโทรมาชวนไปกินข้าว  แต่มันไม่หิวเลย  โมโนก็เลยไม่ลงไป 

   "เฮ้ย...โมเม  อ่านพอแล้ว  ลงมาเร็วซื้อข้าวมาฝาก"
   "ก็บอกแล้วงาย  ไม่กิน..."
   "ลงมาก่อนนนน...ยุงกัดแล้วนะ  หอมึงเนี่ย ยุงแยะชิบหาย  เร็วๆเว้ย"
   
   โมโนลงไปหาไอ้ปั้น  มันไม่ได้ซื้ออาหารอะไรมาให้โมโนเลยแม้แต่น้อย
   "เอ้า...ไปกันได้แล้ว"
   "ไปไหน..ไหนอ่ะข้าว"
   "กินก๊วยจั๊บไง...หลังมอ  นี่มันสามทุ่มแล้ว...โรงอาหารที่ไหนจะขายวะ  อย่าอ่านเยอะเลย  แค่นี้กูก็จะตกมีนอยู่แล้ว  เห็นใจกูมั่ง"
   
   โมโนซ้อนมอไซด์ไอ้ปั้นออกมาหลังมอ  เดี๋ยวนี้ทำไมไอ้ปั้นมาสนใจโมโนนักนะ  ทั้งที่ก่อนหน้าไม่ค่อยมายุ่งมาเอาใจใส่เลย  มันคงจะจีบโมโนแน่นอน 
   
"กินอิ่มแล้ว...ยังไม่ให้กลับห้องนะ...ปล่อยแกไป...แกกลับไปต้องอ่านหนังสืออีก"
   "เฮ้ย  นอนแล้วสิวะ  พรุ่งนี้เรียนแล้ว"
   
   ไอ้ปั้นไม่ได้พาโมโนกลับหอ  แต่มันขับมอไซด์ไปทางนครชัยศรี  ยิ่งออกห่างศาลายาเท่าไร ถนนก็เริ่มมืดมากขึ้น  แล้วสักครู่มันก็เลี้ยวเข้าไปถนนลูกรังเล็กๆขับเข้าไปลึกจนมีลานกว้าง  เหมือนมีคนมาถมที่แต่ยังไม่มีการสร้างอะไร
   "มาทำไรที่นี่ไอ้ปั้น.. น่ากลัวออก  มืดด้วย"
   "พามาดูนี่ไง.. นั่งลงก่อนสิ  ไม่ต้องกลัวหรอก  เออ...ไม่เลอะตูดหรอกน่า  นั่งไปเหอะ  มองขึ้นไปข้างบนท้องฟ้านู่น  หนาวล่ะสิ  เอ้า..นี่เสื้อ"
   
   ไอ้ปั้นถอดเสื้อแขนยาวยื่นมาให้  แล้วก็จัดการที่นั่งให้เรียบร้อย   โหวววว...ดาวสวยมาก เยอะแยะมากมาย  วันนี้ฟ้าก็ปลอดโปร่งด้วย 
   "แกรู้ได้ไงปั้น...ว่าต้องมาดูดาวตรงนี้"
   "ไม่รู้  วันก่อนเบื่อๆเซ็งๆ  ก็เลยขี่รถมาคนเดียว  ไม่เคยมาทางนี้เลยอ่ะ  เห็นเค้าว่าไปนครชัยศรีได้  ยิ่งขี่ยิ่งมืดเลยจอดแวะ  ดาวเต็มฟ้าเลย  สวยมากๆ"
   
   ไอ้ปั้นไม่ได้นั่งเฉยๆ  มันเอามือมาโอบคอโมโน เอามือจับหัวโมโน หันไปทางนู้นทางนี้  และสุดท้ายมันก็กอดโมโนและหอมแก้มทีนึง
   "ตบได้เลย...ยอม   โมเม  แกมันน่ารักว่ะ  ชักอยากเป็นแฟนตัวจริงแล้วอ่ะ"
   "ไอ้บ้า  ลามปามอีกแล้ว  ชั้นมีแฟนแล้วนะ  เมื่อเช้าไอ้โบ๊ตก็เจอพวกเราด้วยรู้มั๊ย  ชั้นใส่เสื้อแกลงมา ไอ้โบ๊ตยังจำได้เลย  แกอย่าสวมเขาเพื่อนดีกว่า"
   "ไม่หรอก  ทั้งแกทั้งไอ้โบ๊ตก็เพื่อนกูอ่ะ  ทำไม่ได้หรอกว่ะ  แต่ไม่แน่นะ  ถ้ามันทิ้งแกเมื่อไหร่..กูจะรอ"
   "ไม่ทิ้งหรอก...แต่ชั้นสงสัยนะปั้น ช่วงหลังๆนี่มาแรงนะ  ตั้งแต่ไปรับจากหอพี่ป้องนี่  มาแรงนะ"
   "ไม่มีไร  จู่ๆก็อยากให้แกมาซ้อนท้ายมอไซด์  แค่นั้นหละ  เอาหละ...กลับยัง  ว่าแต่แกง่วงเป่า  แกมาสอนเคมีให้หน่อยดิ  อีกสองวันจะเก็บคะแนนอีกแล้วเนี่ย...อ่านไม่ทันแล้วด้วย"
   "เออ...เอาดิ  พรุ่งนี้เย็น..ที่ไหน สโมอีกเหรอ..."

   =======================
   
   หลังมื้อเย็นของวันจันทร์  โมโนก็ไปสอนเคมีให้ไอ้ปั้นตามข้อแลกเปลี่ยนที่ไอ้ปั้นจะมาสอนแคลคูลัสให้โมโน  ทั้งที่รู้ว่าไอ้ปั้นเริ่มเข้ามาใกล้โมโนมากขึ้น  แต่ก็รู้สึกดีเหมือนกัน  มันเหมือนกันทุกเย็นได้เจอพี่ป้องมาสอนหนังสือให้  จริงอยากให้โบ๊ตมาเจอทุกวัน   แต่สำหรับไอ้โบ๊ตคงเจอกันได้แค่เสาร์อาทิตย์เท่านั้น

   "เฮ้ย หลับแล้ว... ไอ้ปั้น"
   "เออ ว่ะ เหนื่อยจัง เล่นบาสไปเมื่อเย็น"
   "กลับเหอะ..."
   "ไม่อ่ะ  นอนนี่แล้วกัน"
   "เฮ้ย  บ้าเหรอ..."
   "โมเมก็ไปนอนเตียงผ้าใบสิ  เดี๋ยวปั้นนอนนี่แหละ  ไปเหอะน่า....  ง่วงแล้ว"
   "ไม่อาวววว  โมโนจะกลับหอ.."

   โมโนเขย่าตัวไอ้ปั้น...แต่มันช้าไปแล้ว ไอ้ปั้นนอนหงายตามยาวเก้าอี้...แล้วมันก็หลับไปเลย  โมโนจำต้องเดินไปที่เตียงผ้าใบ  และเอนตัวลงนอน  ฟ้าเริ่มร้องและฝนตกลงมาอีกครั้ง  แม้ไม่หนักมาก  มันก็ทำให้คืนนี้หนาว...

   โมโนหลับไปนานเท่าไหร่ไม่รู้  รู้ตัวอีกทีเหมือนมีใครมาห่มผ้าให้ในความมืด  ก็เหมือนไอ้ปั้นน่ะหละ  แล้วมันก็ลงมาหอมแก้มโมโนอีกที  ก่อนนอนลงบนพื้นข้างๆ เก้าอี้ผ้าใบ  โมโนง่วงเหลือเกินมีผ้าห่มอุ่นๆก็หลับไปนานทีเดียว  รู้สึกตัวอีกทีไอ้ปั้นกำลังขดตัวและสั่นเนื่องจากหนาว และพื้นที่มันนอนเป็นกระเบื้องก็เย็นหนักเข้าไปอีก เห็นมีแค่ลังกระดาษใหญ่ๆรองพื้นอยู่   ไอ้ปั้นใส่แค่กางเกงขาสั้นและเสื้อยืดเท่านั้น  ขายาวโมโนยังไม่ได้คืนมันเลย  น่าสงสารจัง... โมโนเลยลุกขึ้นนั่งและห่มผ้าให้ไอ้ปั้น

   "หนาวมั๊ย โมเม..."
   "หนาวดิ  แต่แกน่าจะหนาวกว่า"
   "จริงวะ ท่าทางจะไม่สบายหละ พรุ่งนี้คงไปเรียนไม่ได้"

   โมโนสงสารมันจัง  มาแย่งความสบายของมัน  ทั้งเก้าอี้ผ้าใบและผ้าห่ม   แล้วโมโนก็เลยตัดสินใจลงไปนอนข้างไอ้ปั้น 

การตัดสินสินใจครั้งนี้ของโมโนทำให้เกิดเรื่องใหญ่โตที่ไม่คาดคิดตามมา
 

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[biggiggog]

งานนี้ดูท่าทางแล้ว
ปั้นมันเอาจริงแน่ๆ
ขอบคุณครับ

[fat1234]

 แฟนใหม่ คือใครน่าาา

[Townster Rizel]

ปั้นแม่งจริงๆคงรักโมโนมากแน่ๆ

[aodpasa]

สงสัยปั้นอยากช่วยเพื่อนเต็มที่แล้วมั้งครับ

[T-maesai]

โมโนไม่น่ารอดเจ้าปั้นแน่ น้ำตาลใกล้มด

[plot0440]

สงสัยได้นอกใจกันจริงๆ

[drblackjack]

โมโนใจอ่อน แพ้ความดีและความใกล้ชิด 
แต่อาจแก้ชงได้นะ
กลายเป็นเปลี่ยนแฟน หายชงไปเลย

[pankea]

งานนี้ปั้นคงเย็ดโมโดนจริงๆแน่เลย แต่จะแก้ชงได้หรือเปล่าก็ต้องให้เวลาพิสูจน์

[Lookyee]

อย่าบอกนะว่า ตัวเอกของเรื่องจริงๆคือ คู่นี้อ่ะ จะหักมุมเกินไปแล้ว

[Pooh]

เสร็จแน่โมโน

[GU Koy]

โมโนเริ่มจะเป้นใจแล้วล่ะ ปั้นเสดโมโนแน่ๆ

[wolfsburg7]

อ้าว เป็นใจให้เพื่อนแฟน เรียบร้อยสิ คืนนี้ยาวไกลแน่ๆ

[ananchai2002]

มาตามเวลาเลยครับ 

[manye]

ใช่เลย