ถึงกับขาทรุด

อยากรู็เลยว่าต่อไปมีนจะเอายังไง จะจากไปหรือทำตามเงื้อนไขไอ้เอกมัน 3คนผัวเมีย

เรียบร้อย

คงต้องทำใจแหละ ถ้ายังรัก

ไม่น่าเลย

มินไปแล้ว

ซีรี่เรื่องผมแต่งจบแล้ว มีทั้งหมด 30 ตอน + ปัจฉิมบทอีก 1 ตอนนะครับ เพื่อนๆคนไหนสามารถอ่านก่อนได้ที่



ฝากติดตามกับด้วยนะครับ
ขอบคุณครับ




----------------------------------------------
ผมนั่งคิดอยู่ตรงโซฟาอยู่พักใหญ่ คิดว่าต่อจากนี้จะทำยังไงดี จะอยู่กันแบบสามคนเหรอ เพราะอย่างน้อยไอ้เอกมันก็จะจ่ายค่าบ้านให้ แต่ไม่เอาหรอกผมทำใจไม่ได้แน่ๆถ้ามันจะมาอยู่ด้วย อีกอย่างถ้ามันอยู่นี่นะ เมียผมมีหวัง.... แค่คิดก็สยองแล้ว ผมดูนาฬิกาเวลาผ่านไปเกือบยี่สิบนาทีแล้วหลังจากที่ผมลงมา ทำไมสองคนนั้นไม่ลงมากันซะที เอ๊ะ...หรือว่า... ไม่น่าหรอกมั้งผมคิด ผมนั่งนิ่งคิดอยู่พักนึงแล้วก็ลุกออกไป ใช่แล้วแหละแบบนี้ สงครามของไอ้เอกกับมิ้นยังไม่จบแน่ๆ



ผมรีบลุกออกจากโซฟา ออกจากห้องนั่งเล่น พอเดินไปถึงบันไดยังไม่ทันเดินขึ้นก็ได้ยินเสียงดังมาจากข้างบนทันที ไม่ต้องเดาให้เสียเวลาแล้วแหละ เสียงดังปั๊บ...ปั๊บ...ปั๊บ... ลอยแว่วมาจากข้างบน ผมค่อยๆเดินขึ้นไปมุ่งสู่ห้องสมรภูมิเดิม เสียงปั๊บ...ปั๊บ...ปั๊บ... ยิ่งดังยิ่งชัดขึ้นเรื่อยๆ มันเป็นเสียงที่ผมคุ้นเคย ตอนที่ผมกับมิ้นมีอะไรกัน มันเป็นเสียงเนื้อที่กระทบกัน แต่แค่คราวนี้เจ้าของเนื้อที่กระทบกันนั้นมันไม่ใช่ผม



ผมเดินจนไปหยุดตรงหน้าห้องนอน ใจเต้นโครมครามอีกครั้ง เสียงดังกังวานที่ผมได้ยินนั้นมันไม่เหมือนกันตอนที่ผมมีอะไรกับเมียผมแล้ว เพราะเสียงตอนนี้มันดัง ตั๊บ...ตั๊บ...ตั๊บ... บ่งบอกถึงความแรงของการกระแทกกันของเนื้อ นี่ไอ้เอกมันต้องทำอะไรโหดๆขนาดนั้นเลยเหรอวะผมคิด ผมทำใจหายใจเข้าลึกๆมองเข้าไปตอนช่องประตูที่ยังคงแง้มอยู่เหมือนเดิม แต่ก็ต้องผิดคาด เพราะสมรภูมิที่เห็นนั้น มิ้นกับไอ้เอกยังคงอยู่บนเตียง โดยที่ไอ้เอกนอนอยู่ด้านล่าง ส่วนมิ้นคล่อมอยู่บนตัวไอ้เอก แต่ต้นกำเนิดของเสียงดังที่ผมบ่นไปข้างต้นไม่ได้มาจากไอ้เอก แต่มาจากเมียผม มิ้นกำลังควบไอ้เอกอย่างที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน



สะโพกกลมกลึงของเมียผม กำลังโยกขึ้นโยกลงอย่างเอาเป็นเอาตาย ทุกๆจังหวะที่มิ้นโยกลงมากระทบกับตัวไอ้เอกดัง..ตั๊บ..ดังสนั่นทำให้สะโพกของเธอกระเพื่อมไปมาอย่างน่ากลัว ผมไม่เคยคิดว่าจะได้เห็นเมียผมเร่าร้อนได้ขนาดนี้มาก่อน นี่เมียผมกะจะพังเตียงของเราสองคนเหรอเนี่ย? แต่เตียงไม่ใช่สิ่งที่ผมควรห่วง เพราะพอผมเหลือบไปมองตรงปากล่างของมิ้น ที่กำลังคาบอาวุธอันมหึมาของไอ้เอกขึ้นลงๆ ไม่ต่างจากตอนที่เธอใช้ปากบนทำให้ไอ้เอก เพราะมันแทบจะปริ ตึง จนปวมเบ่ง และที่สำคัญที่อาวุธของไอ้เอกมันไม่ได้ติดปลอกอาวุธให้กับมัน



ถ้าไอ้เอกมันยิงกระสุนใส่เข้าไปในตัวมิ้นจะดีเหรอผมคิด มันควรจะเป็นผมคนเดียวสิที่ได้ทำแบบนั้น ถึงมันจะเคยเกิดขึ้นครั้งนึงแล้วแหละตอนที่ไอ้เอกมันนวดให้เมียผม แต่คราวนั้นมิ้นเมาก็เลยปล่อยให้เกิดเรื่องขึ้น แต่คราวนี้มันไม่เหมือนกัน ถึงมันจะไม่มีโอกาสท้องก็เถอะ เพราะมิ้นเพิ่งจะหยุดยาคุมไปไม่กี่วันก็ตาม ผมก็ไม่อยากให้เรื่องนี้เกิดขึ้น ผมคิดนู้นคิดนี่ก็ถูกขัดจังหวะด้วยเสียงของเมียผม ที่ถอนหายใจลากยากเสียงดัง



"ใจเกือบขาดแหน่ะ" เสียงมิ้นพูดเหนื่อยๆหอบๆ เธอหยุดแล้ว พร้อมกับฟุบหัวลงตรงหน้าอกของไอ้เอก

"เป็นไง เค้าเก่งไม๊" เสียงเมียผมพูดเบาไม่ค่อยได้ยิน ทั้งสองคนคุยกระหนุงกระหนิงกัน แต่ผมจำใจความไม่ได้ เพราะเสียงคุยกันนั้นเบาเกิน แต่ผมคิดว่าเจ้าเอกน่าจะชมเมียผมว่าเก่งนะ แต่แล้วเจ้าเอกก็พูดออกมา

"เก่งขนาดนี้ ต้องตบรางวัลให้!" แล้วมันก็เอามันมาตะบบหมับเข้าที่บั้นท้ายของมิ้นเมียผม มันทั้งขยำทั้งบีบแบะสะโพกเมียผมจนปากประตูที่มีอาวุธของไอ้เอกคาอยู่ที่ตึงเข้าไปอีกจนแทบปริ พร้อมกันนั้นไอ้เอกมันก็แหกขาออก คราวนี้มันเป็นฝ่ายเสยสะโพกของตัวเองขึ้นดังป๊าบลั่น



ไอ้เอกมันเข้าใจการตบรางวัลผิดไปรึเปล่าเนี่ย แต่ตอนนี้เสียงตบของสะโพกไอ้เอกใส่เมียผมดังสนั่นไปทั่วห้อง ป๊าบ...ป๊าบ...ป๊าบ... มิ้นกอดคอมัน เอาหัวซบหน้าอกไอ้เอกนิ่งไม่ขยับไปไหน ส่วนที่ขยับมีแต่สะโพกของเธอที่สั่น กระเพื่อมไปมาตามแรงกระแทกของไอ้เอก



ไอ้เอกมันกระเด้งสะโพกอย่างเมามันส์ราวกับเครื่องจักรที่ไม่มีวันเหนื่อย ไม่มีการลดจังหวะ ไม่มีการผ่อนเบาแรงลง มีแต่ใส่ไม่ยั้ง นี่ไอ้เอกมันยังเป็นคนอยู่รึเปล่าเนี่ย มันเอาเรี่ยวเอาแรงมาจากไหนขนาดนี้ ผมดูการกำศึกระหว่างมันกับมิ้นจนลืมเรื่องที่ผมนึกถึงไปก่อนหน้านี้ไป ปลอก!!! ไอ้เอกมันไม่ได้ติดปลอกอาวุธ



ผมมองกลับไปที่อาวุธของไอ้เอกที่กำลังโจมตีส่วนประตูของเมียผม มันล็อคเป้าไว้ขนาดนี้ พร้อมกับถุงกระสุนที่อัดแน่นเต็มเปี่ยม จุดหมายของการโจมตีมีอย่างเดียวแน่นอนไม่มีทางเป็นอย่างอื่น ยิ่งการโจมตีอันหนักหน่วงของไอ้เอกขนาดนี้ ผมว่าอีกไม่นานได้มีการระเบิดของกระสุนแน่นอน ผมจะทำยังไงดีให้กระสุนของไอ้เอกมันพลาดเป้า โดยที่ไม่ขัดกับคำที่มิ้นบอกว่าให้ผมไม่เข้าไปยุ่งข้างใน



แล้วผมก็นึกอะไรออก ได้ผลไม่ได้ผลก็อีกเรื่องละกัน ดีกว่าอยู่เฉยๆ มีหวังไอ้เอกได้เป็นอีกคนนอกจากผมที่ได้เก็บกระสุนในโกดังของเมียผมแน่ๆ ผมผละออกมาจากหน้าห้องนอน เดินไปตรงมุมๆให้ห่างจากหน้าประตูห้องซักระยะนึง หยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมา มือถือมิ้นอยู่ข้างล่างโทรเข้าไปก็คงไม่มีผลอะไร แต่ของไอ้เอกผมไม่เห็น มันน่าจะเอาติดตัวไว้ ขอโทรไปขัดจังหวะหน่อยเถอะ ผมกดโทรหาไอ้เอกมันทันที



เสียงโทรศัพท์ของไอ้เอกดังลอยออกมาจากในห้อง พร้อมกับเสียงเนื้อกระทบกันระหว่างไอ้เอกกับมิ้นสงบลง นี่ผมคงขัดจังหวะได้สำเร็จใช่รึเปล่าเนี่ย สุดท้ายก็มีคนกดรับ

"อ้าวคุณมีน โทรหาผมทำไมครับ ไม่ได้อยู่หน้าห้องหรอกเหรอ?" ไอ้เอกเป็นคนรับสาย

"ก็เรียบร้อยกันไปแล้วนิ เลยลงมารอข้างล่างแล้วเนี่ย ทำไมแต่งตัวกันช้าจังวะ ไม่ลงมาซะที" ผมบ่นใส่มัน

"เออ... ก้อ..... กำลังแต่งตัวครับ เดี๋ยวก็ลงไปแล้วครับ" ไอ้เอกพูดตะกุกตะกัก คงเตรียมตัวไม่ทัน

"รีบๆลงมา กูอยากคุยกับมิ้นเนี่ย" ผมเร่งมันไป แล้วก็วางสาย



เสียงในห้องยังคงเงียบอยู่ ท่าทางแผนการณ์ของผมคงจะเวิร์คนะ หรือว่ากลายเป็นผมโทรไปขัดจังหวะไอ้เอกมันจะเรียบร้อยไปเลยวะ? คงไม่น่าหรอกมั้ง ผมค่อยๆเดินย่องเข้าไปตรงหน้าประตูเหมือนเดิม ค่อยๆแอบดู ในห้องทั้งสองคนยังอยู่กันในท่าเดิม แต่หยุดการเคลื่อนไหวแล้ว เหมือนๆคุยอะไรกันอยู่ แต่อาวุธของไอ้เอกยังคงพร้อมรบและยังคาอยู่ที่ประตูของเมียผม



"คุณมีนเค้าโทรมาอ่ะครับ เห็นว่าลงไปรอข้างล่างแล้ว" ผมพอจะจับใจความที่ไอ้เอกพูดๆได้บ้าง

"เห็นบอกอีกด้วยว่าอยากคุยกันคุณมิ้น" มันบอกไปตามที่ผมพูดกับมัน

"ว๊า...แย่จังเลยนะครับคุณมิ้น ถูกขัดจังหวะเลย แต่ก็ไม่เป็นไรอ่ะ ผมกลัวคุณมีนจะโมโหใหญ่ ถ้ายิ่งช้า" ไม่น่าเชื่อว่าไอ้เอกมันจะเป็นห่วงผม

มิ้นพยักหน้าบอกอืมๆ เห็นด้วยกับมัน



ไอ้เอกมันลุกขึ้นมาหน่อยๆ พร้อมกับมิ้นที่ลุกขึ้นออกจากตัวมัน ค่อยๆรูดอาวุธของไอ้เอกขึ้นออกที่ละนิดๆ แต่เหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เพราะมีน้ำหนักแรงกดทับลงมาใหม่ของสะโพกของเมียผมดัง !!พั้บ!! ผมสะดุ้งตกใจไม่ต่างกับไอ้เอกที่สะดุ้งตกใจไม่แพ้ผม เสียง พั้บ...พั้บ...พั้บ...ตามความแรงที่เมียผมโยก พร้อมกับผลักไอ้เอกลงไปนอนใหม่ มิ้นมองพร้อมกับยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ให้ไอ้เอก "ไหน...รางวัลเค้าล่ะ" พร้อมกับโยกต่อ



"โอ้ย.......คุณมิ้นครับ อู้....โอ้ย....โอ้ย..." ไอ้เอกครางไม่เป็นภาษา

"มะ..มันจะยิ่งช้าไปกันใหญ่นะครับ เดี๋ยวคุณมีนเค้าจะ...." มันยังจะเป็นห่วงผม แต่เหมือนไม่มีอะไรมาหยุดรั้งมิ้นตอนนี้ได้แล้ว

"อาาาา.... โอ้....... คะ..คุณ...มะ...มิ้น... ตะ...แต่.....มัน................โว้ย.!.! เ-ี้ยไม่ทนละโว้ย.... เจอกู...!!!!" คราวนี้ไอ้เอกเด้งสวนกลับไปบ้าง



ตอนนี้ไม่มีอะไรมาหยุดทั้งคู่ได้แล้ว ทั้งฝ่ายมิ้นที่โยกขึ้นลงแข่งกับไอ้เอกที่เด้งสวน จังหวัดที่มิ้นโยกลงประสานกับไอ้เอกที่เด้งสวนขึ้นอย่างลงตัว เสียงดังสนั่นหวั่นไหวกว่าทุกครั้งดัง "ตั๊ม...ตั๊ม...ตั๊ม..." เสียงแน่นกว่าทุกครั้ง ทุกครั้งที่เนื้อกระทบกัน ความแรงของการกระแทกทำให้เนื้อสะโพกของเมียผม บี้ เด้ง กระเพื่อม ไปมาอย่างไม่เป็นรูป



ผมเอามือกุมหัว ทำไมเรื่องมันกลายออกมาเป็นแบบนี้ไปได้ จะทำยังไงดีๆๆ ยิ่งเห็นภาพบาดตาอันเร่าร้อนข้างใน กับเสียงดังสนั่นอย่างกับแผ่นดินไหว ยิ่งทำให้คิดไม่ออก เวลาผ่านไปเรื่อยๆ ทั้งสองคนไม่มีท่าทีจะเหนื่อยลง แต่ไอ้เอกมันเริ่มร้องเสียงหลงๆ ผมรู้ว่าเวลาใกล้เข้ามาทุกทีแล้ว แต่ก็ทำอะไรไม่ได้



ตอนนี้อาวุธของไอ้เอกเริ่มใหญ่ขึ้น พร้อมกับของเมียผมที่เริ่มบีบรัดของไอ้เอกเข้าไปอีก นี่ทั้งสองคนกะจะแบบ... พร้อมกันเลยเหรอ



และในที่สุดฉากสุดท้ายของสมรภูมิครั้งนี้ก็ถึงที่สิ้นสุด เมื่อไอ้เอกร้องเสียงหลง มือสองข้างก็กำขยำสะโพกของมิ้นไว้แน่น มันดันอาวุธของมันที่กำลังพองเต็มที่กระแทกเข้าไปครั้งสุดท้ายดังตั๊บแล้วก็แช่ค้างไว้ ส่วนมิ้นก็เกร็งสะโพกรัดอาวุธของไอ้เอกไว้แน่น กระสุนของไอ้เอกระเบิดทะลักออกมาเป็นสาย ทั้งไอ้เอกกับมิ้นเกร็งโยกกระตุกเป็นจังหวะพร้อมกัน ส่วนผมเองก็เข่าทรุดขาไม่มีแรงกองลงไปกับพื้น...

น่า​สงสาร​นายมีจริง​ๆแล้ว​จะ​รับ​กับความ​เสียวของ​เมีย​ได้​ไหม​น้อ​

มิ้น จะต้องเลือกเอาละ จะไปกับผัวหรือชู้ กันแน่นอน หรืออาจมีทางเลือกที่สาม คือ สามคนผัวเมีย 5555

ได้เห็นจนได้

  goi

ชอบคับ

 

ทำใจเลยแบบนี้ไม่กลับมาละ