ต่อจากตอนที่แล้ว ทำเจ้าลิงโมโห



แล้วน้องโทนก็เดินลงไปเลย เอาอีกแล้วเราทำบ้าอะไรลงไปเนี่ย เราเดินกลับไปที่ห้องเลย เราค่อยๆนั่งลงข้างๆที่พี่แมนนอน พี่แมนที่เราคิดว่าหลับแล้วก็ถอนหายใจออกมาเฮ้ออออออ นี่ไงพี่ถึงบอกว่าแกน่ะมันสบายจนเคยตัวไอ้หมิว แล้วพี่แมนก็ลุกนั่งและมองมาที่เรา



เราก็หน้าบูดๆแหละรู้ตัวเลยตอนนั้น ไม่ได้บูดเพราะไม่สบอารมณ์นะ แต่มันเป็นอาการที่แบบว่ารู้ว่าตัวเองทำผิดพลาดลงไปแล้ว แต่ไม่รู้จะแก้ไขยังไง พี่แมนพูดว่าหน้าบูดเป็นตูดลิงแบบนี้ คงไปไม่เป็นเลยสิ่ท่า ไม่รู้ใช่มั้ยล่ะว่าต้องทำยังไงต่อไป เนี่ย ! พี่แมนพูดเหมือนรู้เลยว่าเราคิดอะไรอยู่



พี่แมนจับหัวเราเบาๆแล้วบอกว่า ข้อเสียของการเกิดเป็นลูกคนรวยมันก็แบบนี้แหละไอ้หมิว แกจะไม่มีทางเข้าใจหัวอกคนอื่น ถ้าแกยังเป็นแบบนี้ ขนาดว่าไอ้โทนมันคอยดูแลแกหลายครั้งต่อหลายครั้ง แกยังมองมันด้วยสายตาที่ต่างระดับชั้นเลย พี่ถึงบอกไงว่า



การที่แกไปชอบมัน มันน่ะจะลำบาก เราเถียงไม่ออกเลยนะตอนนั้น เราบอกก็คนอะไรไม่รู้ ไม่เงียบก็ตีหน้ามึน น่าเบื่อ พี่แมนบอกว่า เห้ย ! ไอ้หมิว แล้วเขาก็หัวเราะ 5 5 5 แล้วบอกนี่แกเป็นฝ่ายไปชอบมันนะเว้ย แกจะให้มันมาเอาใจแกเนี่ยนะ พี่แมนบอกไอ้หมิว



แกจะทำตัวเป็นพระอาทิตย์แล้วให้คนอื่นมาหมุนรอบๆตัวแกเองได้แล้ว แกต้องมองให้มันกว้างกว่านี้นะ เราพูดว่าปกติน้องไม่เคยเป็นแบบนี้นี่พี่แมนกับเพื่อนก็ไม่เคยเป็น พี่แมนก็พูดสวนว่าก็เพราะเพื่อนๆที่แกคบมันมีแต่ฐานะรวยๆ คอยอวยแกตลอดไง ไอ้โทนมันไม่ใช่คนที่จะเอาใจใครหรอกนะ




แกยิ่งทำแบบนี้ พี่บอกเลยว่า แม้แต่คำพูดคำเดียวมันก็จะไม่พูดกับแก ตอนนั้นเราตกใจนะว่ามันร้ายแรงขนาดนั้นเลยเหรอ เราถามพี่แมนว่าทำไมเป็นแบบนั้นล่ะ ไอ้โทนมันเกลียดคนรวยจะตาย ช่วงแรกๆมันถึงมีอาการแปลกๆเวลาอยู่กับพวกเราไง พอพี่แมนพูดมาแบบนั้น



เราก็ฉุกคิดขึ้นมาว่าเมื่อกี้น้องโทนก็พูดว่า คนรวยมันก็เป็นเหมือนกันหมด เราถามพี่แมนว่าเรื่องเป็นมายังไง พี่แมนบอกว่า เห้ยๆ ๆ ๆ  กว่ามันจะยอมบอกพี่ พี่ก็ถามจนเหนื่อยแล้วเรื่องอะไรพี่ต้องบอกแกฟรีๆวะไอ้หมิว เราก็บอกเอ้า บอกน้องหน่อยไม่ได้เหรอ พี่แมนบอกว่าไม่ได้



ถ้าแกอยากรู้ก็ไปถามเอง พี่ง่วงละ เราบอกพี่แมนๆ ๆ อย่าเพิ่งดิ่ แล้วแบบนี้น้องจะทำยังไงอ่ะ พี่แมนเขาบอกว่าเรียนผูกก็เรียนแก้ ถ้าแกลดอีโก้ที่คิดว่าตัวเองดีเลิศแล้วก็จะเข้าใจคนอื่นมากขึ้นนะ เราก็ถามไปว่าเอ้าแล้วทำไมอ่ะ ทำไมโทนไม่เกลียดพี่แมนบ้างอ่ะ พี่แมนก็คนรวย


พี่แมนบอกเอ้าไอ้นี่พาลนี่หว่า ใช่ตอนนี้เราพาลมากๆเลย แต่พี่แมนก็บอกว่า ก็พี่ไม่ได้รวยนี่หว่า คนที่รวยคือพ่อกับแม่ พี่ก็แค่ลูกคนรวยเท่านั้นแหละ แล้วเขาหัวเราะ  5 5 5 5 ก่อนที่จะพูดว่า นอนๆ ๆ ๆ เราก็ถามว่าเอ้าแล้วโทนอ่ะ พี่แมนก็บอกว่า หืม ก็ปล่อยมันไว้งั้นแหละ



เราก็ถามว่าเอ้า พี่แมนแต่โทนเจ็บแขนอยู่นะ พี่แมนก็บอกว่าแกน่ะอยู่เฉยดีแล้ว มันอยู่คนเดียว ยังเจ็บตัวน้อยกว่าแกเข้าไปช่วยอีก เราบอก โฮ๊ยยยยยย พี่แมนพูดเกินไปนะ พี่แมนก็บอกว่า พี่พูดเกินไปตรงไหน ไหนลองบอกมาซิ๊ไอ้หมิว มีครั้งไหนที่แกไม่สร้างความลำบากให้มันมั่งเนี่ย



ตอนนั้นคือพูดไม่ออกเถียงไม่ออกเลย พี่แมนบอก นอนเถอะ  ๆ ๆ คุณหนูหมิว นอนซ๊า แต่เราไม่นอนอ่ะ เราบอกว่าโห เป็นเจ้านายยังไงเนี่ยปล่อยให้ลูกน้องลำบากแบบนั้น พี่แมนหัวเราะแล้วบอกว่าเฮ้ย ก็เพราะเป็นเจ้านายไงเลยต้องให้พื้นที่ส่วนตัวมัน ก็มีแต่ลูกสาวเจ้านายที่แหละ



ที่ไปแอบชอบมันแล้วหาเรื่องมันตลอด อยากเรียกร้องความสนใจ เห้อออ น่าสงสารไอ้โทนจริงๆ เราโดดขึ้นเตียงตีพี่แมนเลย เราตีเพี๊ยะ ๆ ๆ บอกพี่แมนแกล้งน้องเหรอ เมื่อกี้เรื่องรุกะก็ทีนึงแล้วนะ พี่แมนก็ถามว่าเอ้าก็แกบอกว่าไม่ได้ชอบมันไม่ใช่เหรอ แล้วนี่อะไรล่ะ



เราก็เงียบเถียงไม่ออกแล้วบอก น้องจะไปดูโทนเอง พี่แมนบอก 5 5 5 5 5 เออก็แค่นั้นแหละ อยากไปก็ไปมาง๊องแง๊งๆ อยู่ได้ เนี่ยเซ็ง ๆ ๆ ๆ ๆ ทำไมพี่แมนชอบทำเหมือนรู้ว่าเราคิดอะไรทุกอย่างเลยเนี่ย แล้วพี่แมนก็นอนตะแคงไปเลย คือเรายืนมามองแล้วมันก็แอบคิดนะ



บ้านเราคือยังไงล่ะ แบบเตียงที่บ้านเรามันก็จะเนอะสีขาว กว้างๆ ผ้าห่มนุ่มๆ หนาๆ ดูหรูๆ นั่นคือภาพที่เราเห็นทุกวัน แต่ตอนนี้ ที่นอนที่พี่แมนนอนคือเป็นลายดอกไม้ทั่วไป เราบอกเลยว่าอาจจะนิ่มแต่ไม่เหมือนบ้านเรา ผ้าห่มก็เป็นลายแปลกๆ คือสีหม่นๆ คือหนาและห่มกันหนาวได้



แต่ก็ไม่คุ้นชินอยู่ดี แต่พี่แมนคือดูกลมกลืนไปได้หมดเลย พี่ชายเรานอนแบบไม่ถือตัวและนอนแบบสบายๆเลย เราทิ้งความงง และสงสัยเอาไว้ตรงนั้นและรีบเดินลงไปข้างล่างเลย ทำไงดีล่ะน้องโทนโกรธใหญ่แล้วตอนนี้ ไม่ต้องมีคำพูดที่มันหยาบคายอะไรออกมา เพราะแค่คนที่พูดน้อยๆแบบน้องโทนถึงกับพูดออกมาแบบนั้น เราก็รู้ทันทีว่าเขาต้องมีปมอะไรในใจแน่ๆเลยล่ะ เราเดินออกมาอื้ม ข้างล่างเปิดไฟอยู่โชคดีไป แต่ว่าน้องโทนลงไปทำอะไรกันนะหรือว่าลงไปนอน แต่ว่าพอเราเดินลงไป เราเห็นหมาน้อยมูชูนอนอยู่ในบ้านตรงมุมที่เก็บรองเท้า



คือว่าพอถัดมาจากประตูหน้าบ้านเนี่ย หน้าบ้านน้องโทนเขาจะมีพื้นที่ประมาณ 2เมตรเพื่อเก็บรองเท้า เราก็ไม่รู้หรอกทำไมต้องไว้ในบ้านไม่เหม็นเหรอ แต่ก็ไม่ได้ดูเกะกะอะไรนะ พอเราเดินลงมามูชูก็หูตั้ง ตั้งคอมาเลย เราทำท่าจุ๊ ๆ ๆ ๆ เหมือนจะบอกว่าอย่าเสียงดัง



แล้วน้องเก่งมากนะ น้องดูหูตกและลงไปนอนต่อ แล้วตอนนั้นเสียงน้องโทนก็ดังขึ้นมา ไอ้มูชูถ้าตัวเอ็งแห้งแล้วไปนอนข้างนอกนะโอเคเปล่า น้องโทนเดินออกมาจากหลังบ้านซึ่งเป็นห้องครัวนั่นแหละ แต่คราวนี้อ๋อยย ถอดเสื้อเดินออกมาด้วย แฮ่มม กล้ามแน่นเชียว


ไม่ใช่ ๆ ๆ ๆ คิดอะไรเนี่ยหมิว น้องโทนเดินออกมาพอเห็นว่าเรายืนอยู่เขาก็เงียบเลย แล้วเดินมาหามูชู เขาเอาผ้าอะไรไม่รู้ไปลูบๆตัวมัน แล้วแปลกคือมูชูทำหน้า พริ้มมมมมมม เหมือนชอบมากกก แบบเคลิ้มเลยล่ะ  แล้วโทนก็ร้อง โอ๊ะออกมาเบาๆ แต่เราได้ยินนะ


ดูเหมือนโทนจะเช็ดแรงมากไปจนเผลอออกแรงที่หัวไหล่แต่ข้อศอก แต่แปปเดียวก็ไม่มีอาการแล้ว สักพักโทนก็ถามมูชูว่าพอยัง น้องหมาน่ารักมากก มันเอาหัวไปถูๆๆที่แขนของโทน แต่ว่าก็ดันไปโดนข้อศอก โทนก็ร้องโอ๊ยออกมา น้องหมาเหมือนจะรู้นะว่าเจ้านายเจ็บ


มันรีบลุกมาเลียที่แขนเลย โทนก็บอกไม่เป็นไร แล้วแบบเหมือนน้องจ๋อยไปเลยอ่ะ มันยกขาหน้ามาเขี่ยๆ ๆ ๆ โทน โทนก็บอกว่าไม่เป็นไรแล้วก็บอกป่ะไปนอน แล้วโทนก็เปิดประตูออกไปมูชูก็เดินตามไป จนน้องโทนเดินเข้ามา เขาก็เดินเข้าห้องน้ำไปนะ



พอออกมาก็เห็นว่าแขนเปียกๆคงจะล้างที่น้องหมาเลียมั้ง แล้วเขาก็เดินกลับเข้าไปในครัว คราวนี้เราก็ตามเลย ตอนแรกคิดว่าจะโดนดุ แต่ไม่เลยน้องโทนทำเหมือนเราไม่มีตัวตนอ่ะ แล้วแบบแขนก็เจ็บนะ แต่เดินไปเดินมาไวยังกับลิง ซ้ายมั่งขวามั่ง ไวยังกับลิง



แล้วเขาก็เดินไปเปิดฝาซึ้งตอนแรกนึกว่านึ่งอะไรกินแต่ไม่ใช่อ่ะ ในซึ้งนั้นมีผ้าอะไรกลมๆอยู่ไม่รู้ มันเหมือนในหนังไทยโบราณที่จะเอามากดๆ บริเวณที่บาดเจ็บอ่ะ น้องโทนหยิบมันออกมาใส่ถาดสองอัน แล้วก็ปิดแก๊ซแล้วเดินออกมาเลย เขามานั่งที่โซฟาไม้แล้วก็เริ่มเอาไอ้ลูกนั่นมา



มากดที่ข้อศอกของตัวเอง กดยก กดยก เราถามตัวเองว่าตอนนี้เรามายืนทำอะไรอยู่เนี่ย จะมาขอโทษไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมไม่เข้าไปละ เราก็เดินเข้าไปถามว่าให้ช่วยมั้ย โทนเงียบ ไม่ตอบเรา เอาตรงๆโมโหนะเกิดมายังไม่เคยเจอใครหยิ่งแบบนี้เลย แต่เราก็ต้องสงบใจไว้ บอกตัวเองว่าเราผิด เราผิด



เราเข้าไปหาน้องโทนนั่งใกล้ๆ แล้วเขยิบทีละนิด ทีละนิด จนเกือบจะใกล้แล้ว น้องโทนก็ชิงพูดขึ้นมาว่าพี่หมิวนอนบนห้องเถอะครับ เดี๋ยวผมนอนข้างล่างนี่เอง เอ้าทำไมเป็นงั้น พอเราจะเขยิบเข้าใกล้น้องโทนก็เขยิบออกไปไวเลยเราบอกโอ๊ยยย ไปไหนมานี่เลย


น้องโทนก็มอง มอง มอง โอ๊ยไอ้บ้ามองแล้วก็ไม่เข้ามาหา มองแล้วเดินหนีเฉยเลย หึ้ หึ้ หึ้ ไม่ยอมหรอกคืนนี้แหละ เราจะจับลิง


 

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

คืนนี้จะจับลิง

เมื่อคืนเพิ่งจับกดไปเองนะครับ ... ไม่ใช่แล้ว  คนละช่วงเวลากัน

แต่อ่านมุมของคุณหมิวแล้ว นายโทนพยายามหลบเต็มที่เลยนะ สงสัยไม่อยากมีปัญหา

รอลุ้นเลยว่าไปทำยังไง ถึงได้ท่าไม้ตายแบบ ไม่รักเจ๊แล้วหรือ มาใช้งาน

ขอบคุณครับที่เขียนให้อ่านเพิ่มอีกตอน

หมิวจะง้อโทนสำเร็จไหม

จับลิงท่าไหนครับเจ๊หมิว อิอิอิ

รอเนื้อเรื่องหลักอยู่น่ะครับ อย่าลืมกันน่ะ ตอนนี้ติดมาก

[ka55anova]

จะง้อสำเร็จไหม แหมพี่แมนก็เปิดทางซะขนาดนี้ จะจับลิงได้หรือเปล่า

พี่หมิวจัดการเลย เล่นตัวนัก55

พี่แมนเป็นคนที่อ่านคนและเข้าใจคนได้ระดับหนึ่งนะ...น้องหมิวต้องลดตัวเองบ้างนะ

มาง้อเหรอ อิอิ
ปล รอบนี้ทันหน้าแรก

กำลังฟินเลยครับ

ขอบคุณครับพี่หมิว มาต่อเนื่องกำลังดีเลยครับ

พี่หมิวก็ยังต้องหาทางง้อท่านโทนกันต่อไป

ถ้าไม่ทำแบบที่พี่แมนแนะนำก็น่าจะง้อยากอยู่นะครับ

อุ๊ยๆ เจ๊แอบอัพ มาเงียบๆเเต่เห็นนะครับบบ

เจ้หมิว จะจับลิง ต้องใจเย็นๆให้ลิงมาหา ยิ่งวิ่งไล่ลิงยิ่งหนี

พี่แมน รักน้องสอนน้องแบบมีเหตุมีผลจริงๆ อยากรู้ถ้าพี่แมนรู้ว่า นายโทนคนที่ น้องสาวตัวเองชอบ มีสาวๆในสังกัดหลายคน พี่แมนจะคิดยังไงนะ

ดูเหมือนเจ๊หมิวจะยอมรับกับพี่แมนไปแล้ว ว่าชอบนายโทนจริง แถมพี่แมนยังเปิดทางให้ได้ทำตามใจด้วย