สงสัยจะไม่รอดมือมาร

ไม่มีพักเลยนะ ก้อง

 

ไปแต่ตัวรัวยกแก๊ง

กอหญ้ามีมุขจะเล่นก้องแล้ว

ดี

 

 

แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 5 ส่งท้ายวัยมัธยม ตอน 6 ค่ายอาสา

ภาค 1 THE ORIGINAL


ภาค 2 วัยแห่งความรัก


ภาค 3 เพื่อนคุย


ภาค 4 โกอินเตอร์

......................................................................................

   รถที่จะไปค่ายออกเช้ามาก 7 โมงเราไปรถบัสคันเดียว... 

ผมเป็นตัวประหลาดเพราะคนที่เหลือมีแต่คนของคณะพี่ส้ม  พี่ส้มแนะนำว่าผมเป็นน้องของเพื่อน  แต่ไม่พ้นสายตาที่มีเครื่องหมายคำถามของทุกคนประมาณว่าแฟนหละสิ...พี่ๆ ทุกคนเป็นมิตรมากๆ  ยิ่งรู้ว่าผมเป็นแค่เด็ก ม 5  พี่ๆผู้หญิงเข้ามาคุยไม่เว้น  และโดนพวกพี่ผู้ชายแซวว่าอยากกินเด็กหละสิ  อำเภอฝางอยู่ไกลจากเชียงใหม่มาก  เห็นพี่ๆบอกว่าต้องประมาณ 2 ชั่วโมงขึ้นไป  บนรถมีร้องรำทำเพลงตลอดทาง  พี่ส้มก็จิ๊จ๊ะไปทั้งคัน ไม่มาดูแลเทคแคร์ผมแม้แต่น้อย ปล่อยให้ผมคุยกะพี่คนนั้นคนนี้ไปเรื่อย  จนผมเจอตัวประหลาดอีกคน...
   
"ชื่อกอหญ้าค่ะ"
"เอ่อ....พี่กอหญ้าทำไมหน้าเด็กจัง"
"ไม่ได้เป็นพี่ค่ะ  กอหญ้าเป็นน้องของพี่ต้นข้าวค่ะ"

นี่คือจุดเริ่มต้นที่ผมมีเพื่อนคุยไปตลอดทาง  และน่าจะเป็นเพื่อนผมตลอดค่ายนี้  น้องกอหญ้าเรียน ม 4 โรงเรียนหญิงล้วนชื่อดังของเชียงใหม่  กอหญ้าไม่อยากมา  พี่ต้นข้าวก็ไม่อยากให้มา แต่พ่อแม่บังคับว่าหากไปต้องไปทั้งสองคน ดูแลกัน  เพราะพ่อแม่เป็นห่วง   กอหญ้าสัมภาษณ์ผมอย่างฉลาดเฉลียว 

"พี่ก้องเป็นแฟนพี่ส้มใช่มั๊ยคะ"
"พี่ไม่ได้เป็นแฟนกะพี่เค้า  พี่ส้มให้พี่มาเป็นเพื่อนตอนขากลับ"
"ไม่หรอกพี่  กอหญ้าเห็นนะ  ว่าพี่จูงมือกันมาขึ้นรถ  พี่ช่วยพี่ส้มแบกของด้วย  ดูแลเทคแคร์ดี  ไม่ใช่คนรู้จักเฉยๆแน่ค่ะ"
"ไม่จริงนะกอหญ้า  พี่ยังไม่มีแฟน"  อันนี้โกหกสุดๆ  หน้าตายอีกต่างหาก
"คนอย่างพี่ไม่มีแฟนเนี่ยนะ.....กอหญ้าไม่เชื่อหรอกค่ะ  ไม่มีทาง  พี่เป็นนักกีฬาตัวโรงเรียน  เรียนก็เก่ง  เป็นไปไม่ได้ค่ะ ยกเว้นพี่นิสัยไม่ดี"
"นิสัยไม่ดีนี่คือไรมั่ง"
"เช่น...มีแฟนพร้อมกันหลายๆคน  มีแฟนไปมีกิ๊กไป  ฟันแล้วทิ้ง  ชอบเจาะไข่แดง  อะไรแบบเนี้ย  พวกผู้หญิงเค้ารู้นะคะพี่  คนพวกนี้จะมีรังสีพิเศษออกมา"

โอ๊ย...ที่น้องพูดน่ะมัน....กูหรือเปล่าวะ  แต่ท่าทางผมจะเก็บรังสีเลวร้ายนั่นไว้ได้เป็นอย่างดี กอหญ้าจึงไม่รู้ตัวว่าได้คุยกะคนนิสัยไม่ดีที่สุดในโลกคนนึง

   เรามาถึงก็เกือบสิบโมง  หลังจากขนของลง  พี่ๆก็ชวนร้องรำทำเพลงเล่นสันทนาการกัน อีกกลุ่มก็ไปทำกับข้าวเที่ยง  น้องกอหญ้ากะผมแทบจะติดกัน อย่างน้อยก็วัยใกล้กันคุยกันรู้เรื่องและก็ไม่มีเพื่อนอื่นใดแล้วนอกจากเราสองคน    ส่วนพี่ส้มนั้น ต้องเรียกว่าทอดทิ้งผมไปเลย  เวลาอยู่ในวงเพื่อนพี่ส้มจะมีสีสันอย่างมาก  ที่สุดแห่งความร่าเริงเฮฮา  นานๆจะเดินมาหาสักที

   "เออ...ก้อง ดูแลน้องไปด้วย อีข้าวแม่ง...คงไม่มีเวลาหรอก เป็นผู้จัดการค่าย แค่แก้ปัญหาโน่นนี่  พี่ว่ามันคงหมดเวลาแล้ว  น้องไรนะ....กอหญ้าหรือเปล่า ไม่ต้องกลัวนะ  ไอ้นี่ไม่เป็นพิษเป็นภัย  ถ้าถูกใจก็เอาไปเป็นแฟนได้  ไม่ใช่แฟนพี่" 

พี่ส้มชี้มาที่ผม  ขอบคุณมากพี่ส้มที่โฆษณาการันตีให้  พี่ส้มพูดเสร็จก็วิ่งเข้าไปช่วยทีมสาวๆทำอาหาร   ด้วยคำพูดของพี่ส้มทำให้กอหญ้าลดความเกร็งลงเมื่อคุยกะผม และไว้เนื้อเชื่อใจผมมากขึ้น ดูเป็นธรรมชาติมากขึ้น  กอหญ้าเป็นเด็กผู้หญิงรุ่นเดียวกะปาน  ทำให้ผมคิดถึงอดีตกองเชียร์ของผมที่ตกเป็นของผมในห้องเปลี่ยนชุด  ป่านนี้น้องปานเป็นไงมั่งไม่รู้.....

   "พี่ก้อง  ไปกินข้าวกันเหอะเค้าเรียกแล้ว..."  เสียงใสๆของกอหญ้าทำให้ผมกลับมาสู่ปัจจุบันอีกครั้ง

   หลังกินข้าว บ่ายวันนั้นเป็นกิจกรรมพบปะชุมชน  พี่ต้นข้าวแนะนำผู้ใหญ่บ้านที่จะพาชาวบ้านมาช่วยพวกเรา ชาวบ้านก็มาต้อนรับพวกเรา  และก็เตรียมพื้นที่สร้างห้องสมุด  ชาวบ้านช่วยขุดหลุมลงเสาแล้ว  พวกเราก็เก็บกวาดบริเวณ  ผู้หญิงไปจัดการเตรียมห้องพัก  ซึ่งแน่นอน...ห้องแยกกับผู้ชาย  จากนั้นก็เป็นมื้อเย็น  และก็สรุปค่ายกัน   พี่ต้นข้าวพูดถึงกติกาหลายเรื่อง เรื่องสำคัญคือห้องน้ำ ห้องอาบน้ำ และเรื่องการเฝ้าเวร   บริเวณแถวนี้เปลี่ยวมาก  ไม่มีบ้านคนใกล้เคียงเลย  เราก็เลยต้องจัดเวรเพื่อความปลอดภัย  ผู้ชายเท่านั้นที่ต้องอยู่เวรซึ่งรวมผมด้วย  ทีมนึงสองคนห้าชั่วโมง  วันนี้ผมรับเวรแรกคู่กะพี่ออฟสองทุ่ม-ตีหนึ่ง หลังจากแยกย้าย ก็มีเสียงจ้อกแจกจอแจ  ไม่มีใครนอนกัน  ที่นอนของเราคือห้องเรียนของเด็กๆ  เรานอนชั้นสอง  ผู้หญิงห้องทางซ้าย ผู้ชายห้องทางขวา  มีบันไดอยู่ตรงกลาง  พวกยามก็อยู่กันชั้นล่างปากทางตรงทางขึ้นบันไดใครจะไปห้องไหนต้องผ่านยามขึ้นไป   แต่ห้องน้ำอยู่ชั้น 1 ดังนั้น เวลาจะไปจึงมักเป็นกลุ่มกัน สาวๆบางทีก็สามสี่คนลงไป  ไม่ต้องถามถึงไฟ เราจุดเทียนกะใช้ไฟฉายเท่านั้น  สักราวๆสี่ทุ่ม..คืนก็เริ่มเงียบสงบ
   
พอตี 1 ผมออกเวร กำลังเดินจะไปห้องนอน  ผมก็เห็นน้องกอหญ้ามายืนที่หน้าห้องนอน  ผมเลยเดินเข้าไปสอบถาม
   "อยากไปเข้าห้องน้ำค่ะ แต่มันมืด เลยยืนรอว่าจะมีใครมาให้ยืมไฟฉายมั๊ยของกอหญ้าถ่านหมด"
   "ตีหนึ่งเนี่ยนะ ใครจะมาให้ยืมไฟฉาย  มา...พี่พาไปเอง" แล้วผมก็เป็นพระเอกพากอหญ้าไปห้องน้ำ   
"พี่ก็จะไปด้วยอยู่แล้วหละ"

   พอถึงห้องน้ำก็มีปัญหาแล้ว เพราะว่า เรามีไฟฉายอันเดียว  แยกไปก็ไม่ได้มันมืดสนิทจนไม่เห็นอะไรทั้งสิ้น  เราเลือกห้องน้ำที่ใกล้ทางออกที่สุด  แล้วผมเสนอว่า
   "เอางี้ กอหญ้ามากะพี่ก่อน เข้ามารอในห้องน้ำเลยมันมืด พี่ฉี่แป๊บเดียว ส่วนกอหญ้ายืนรอ จะได้ไม่ต้องกลัวมาก แล้วพอฉี่เสร็จก็ค่อยกลับกัน"  กอหญ้าโอเค เพราะว่าไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว  น้องกอหญ้ากลัวความมืดด้วย

   ตอนผมฉี่ก็เรียบร้อยดี แต่ตอนกอหญ้าจะฉี่นี่หละ..
   "พี่ก้องออกไปรอกอหญ้าข้างนอกมั๊ยค่ะ เดี๋ยวกอหญ้าเอาไฟฉายไปเอง"
"ไม่เอาอ่ะ  มันมืดมากนะ  พี่ก็กลัวเหมือนกัน  ให้พี่อยู่ในห้องน้ำกะกอหญ้าได้มั๊ย"
"เห้ย....พี่จะอยู่ได้ไงอ่ะ แล้วกอหญ้าฉี่ไง"
"ก็แบบเดียวกันไง  พี่ก็หันหน้าเข้าหาประตูแล้วกัน สัญญาว่าจะไม่หันมาไม่ทำไร"

ข้อเสนอนี้กอหญ้าไม่ค่อยชอบใจเท่าไร แต่ว่าน้องเค้าปวดฉี่มากแล้ว ไม่มีทางเลือกจำต้องโอเค  ไฟฉายของผมเท่านั้นที่สว่าง  กอหญ้าและผมทำตามที่ตกลง  ผมหันหน้าเข้าหาประตู  ไฟฉายส่องขึ้นเพดาน  ที่เหลือก็คือเสียงของกอหญ้า ตั้งแต่ถอดกางเกงจนฉี่ จนล้างจิ๋มและใส่กางเกง มันเล่นเอาผมมีอาการทีเดียวหละ   ผมคิดยังไม่ทันจบ...
"ตุ๊ก....แก"
   กอหญ้าร้องลั่น วิ่งเข้ามากอดผมจนเกือบล้ม  กอหญ้ากลัวตุ๊กแกมากๆ   มันอยู่ไหนวะเนี่ย เสียงมันตัวใหญ่มากๆ  อกนิ่มๆของน้องกอหญ้ามาชนผม แต่เธอไม่คิดอะไรเลยนอกจากหนีตุ๊กแกผมพยายามส่องไฟหาตัวมัน แล้วก็เจอมันอยู่ท้ายห้องน้ำ ผมรีบเปิดประตูออกกอหญ้าวิ่งอ้าวออกไปด้วยความกลัวตุ๊กแกมากกว่ากลัวความมืด  แต่ไปไม่นานก็ต้องรอผมเพราะว่าทางมันมืดมาก  เธอกอดผมตัวสั่นเลย จนเราออกมาเขตปลอดภัย 

"น้องกอหญ้าๆ ปลอดภัยแล้ว"  ผมปลุกสติกอหญ้าให้เธอเลิกกอดผมก่อนที่ผมจะคิดกะเธอเป็นอย่างอื่น   
"กอหญ้ากลัวจริงๆ นะพี่ก้อง..." 
เพื่อหลบขี้ปากจากพวกยาม  ผมเลยพากอหญ้าขึ้นทางบันไดข้าง และเดินตามระเบียงมายังห้องนอน
"เออ ถึงชั้นห้องเรียนแล้ว ไม่มีไรแล้ว เดินไปอีกเดี๋ยวก็ถึงห้องนอน"
กอหญ้า คลายการกอดตัวผม  เธอเริ่มอายๆ
"พี่ก้องนะ  แอบเอากำไร...กอดกอหญ้า"
"เฮ้ย  ไม่นะกอหญ้าต่างหากกระโดดมากอดพี่... นี่ถ้ามีตุ๊กแกที่ห้องนอน  คงกอดพี่นอนไปเลยมั้ยเนี่ย"
"ไอ้บ้าพี่ก้อง ...คิดลามกกะกอหญ้านะ  เมื่อกี้ตอนในห้องน้ำ พี่แข็งด้วยใช่มั๊ย"

เอาแล้วไง  อย่าว่าแต่ผมรู้สึกถึงนมคู่นั่นที่เบียดแน่นกะผม เธอก็รู้เหมือนกันว่าเธอเบียดกะอะไรของผมด้วย ก็ไม่มีอะไรแก้ตัว

"เอ่อมม...."
"พี่ก้องนะ กอหญ้านึกแล้ว....พี่จะต้องคิดอะไรแน่ๆเลย  ถึงมาขอเข้าห้องน้ำกะกอหญ้า  ถ้าไม่มีตุ๊กแก พี่คงทำอะไรกอหญ้าแน่ๆเลย"
"กอหญ้า อยากให้พี่ทำเป่าเหอะ  กอหญ้าวิ่งมากอดพี่เองนะ เอาอกมาชนพี่ด้วย  พี่ยังไม่ว่าไรเลย"
"ไอ้พี่ก้องบ้า" เธอเอามือมาตีแขนผม  แต่ผมจับแขนเธอไว้ทัน แรงผู้หญิงตัวเล็กๆ ไม่มีประโยชน์ที่จะมาต่อต้านผมเลย
ผมเลยก้มลง หอมแก้มน้องกอหญ้าไปทีนึง  "ขอค่าพาไปห้องน้ำนะ.."  เธอสะบัดหลุดแล้ววิ่งไป แต่สักครู่ก็หยุด  ไปได้ไงล่ะ...ไฟฉายยังอยู่กะผม...  ผมแกล้งยืนเฉยๆ  เธอเดินกลับเขามา 
"กลับได้แล้วพี่ก้อง กอหญ้าง่วงแล้ว..." ผมคิดว่าจะเป็นไงต่อดี 
"ขอค่าไปส่งก่อน.." ว่าแล้วผมก็ไม่รอเธอตกลง ก้มลงหอมแก้มเธออีกข้างนึง   กอหญ้าผลักผมออกไป
"ไอ้พี่ก้องนะ แกล้งกอหญ้า"  แล้วผมก็จับมือเธอ เดินไปส่งเธอที่ห้องนอนของสาวๆ

คืนนั้น..ผมไม่รู้ว่ากอหญ้าคิดไง  แต่สำหรับผมคิดว่าเธอยินยอมผมให้ทำได้มากมายตั้งแต่เข้าห้องน้ำไปด้วยกัน  ยอมให้หอมแก้มครั้งที่สอง  มันใช่หรือไม่ใช่กันแน่   แล้วก็หลับไป...

วันรุ่งขึ้นเราเริ่มก่ออิฐ ผมเป็นทีมผสมปูน  สาวๆ ที่บึกๆก็ลงมาแบกนั่นยกนี่  ที่น่ารักอ่อนช้อย ก็มีหน้าที่ทำครัวให้พวกเรา ดูแลช่วยหยิบจับ แต่กอหญ้าเดินมาหาผมบ่อยผิดสังเกต  เอาน้ำมา เอาขนมมาให้ 

"เหนื่อยมั๊ย...พี่ก้อง เนี่ย...พี่ก้องโคตรโป๊เลย เห็นเกงในพี่เลยอ่ะ"
น้องกอหญ้ามันจะลามกไปถึงไหน  ผมว่าแต่งตัวมิดชิดแล้วนะ 
"เห็นด้วยเหรอ ใส่สีไร" 
"ทำไมไม่เห็น สีขาวไง  5555 เหงื่อพี่ท่วมจนเห็นรูปเกงในแล้ว"
เออ ผมลืมดูเลย  กางเกงที่ผมใส่เป็นกางเกงบอลสีเหลืองอ่อน  พอโดนเหงื่อก็โป๊ไปเลย ลืมไปจริงๆ  แต่ทำไมกอหญ้าสนใจนัก  เอ...หรือว่า....

ตกกลางคืน วันนี้ผมเป็นเวรอีกวัน  แล้วก็คิดว่าทุกอย่างเป็นไปตามปกติ  แต่ที่ไม่ปกติคือตอนที่เปลี่ยนเวรกอหญ้ารอผมพาเธอไปเข้าห้องน้ำแบบเดิม ผมสงสัยมากทำไมกอหญ้าไม่เปลี่ยนถ่านไฟฉายตัวเอง แล้วก็หาเพื่อนสาวๆพากันไป...

"พี่ก้องวันนี้กอหญ้าไม่เข้าห้องน้ำหญิงหละนะ  ตุ๊กแกต้องอยู่ที่นั่นแน่เลย กอหญ้าจะฉี่ในห้องน้ำผู้ชาย"

อ๋อ...เข้าใจแล้ว ผู้หญิงกลัวตุ๊กแกทุกคน....กลัวมากกว่ากลัวผู้ชายอย่างผมอีก
"เออ ดีเหมือนกัน แต่ว่าพี่จะฉี่ยังไงก็ต้องเข้าห้องเดียวกันเหมือนเดิมสิ"
"ใช่พี่ แต่คราวนี้ กอหญ้าฉี่ก่อน พี่ยืนรอแบบวานนี้ และพอกอหญ้าฉี่เสร็จ พี่ก้องก็ค่อยฉี่ กอหญ้าจะยืนหันหน้าเข้ากำแพงถือไฟฉายให้"

แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 5 ส่งท้ายวัยมัธยม ตอน 6 ค่ายอาสา

ภาค 1 THE ORIGINAL


ภาค 2 วัยแห่งความรัก


ภาค 3 เพื่อนคุย


ภาค 4 โกอินเตอร์

......................................................................................

   รถที่จะไปค่ายออกเช้ามาก 7 โมงเราไปรถบัสคันเดียว... 

ผมเป็นตัวประหลาดเพราะคนที่เหลือมีแต่คนของคณะพี่ส้ม  พี่ส้มแนะนำว่าผมเป็นน้องของเพื่อน  แต่ไม่พ้นสายตาที่มีเครื่องหมายคำถามของทุกคนประมาณว่าแฟนหละสิ...พี่ๆ ทุกคนเป็นมิตรมากๆ  ยิ่งรู้ว่าผมเป็นแค่เด็ก ม 5  พี่ๆผู้หญิงเข้ามาคุยไม่เว้น  และโดนพวกพี่ผู้ชายแซวว่าอยากกินเด็กหละสิ  อำเภอฝางอยู่ไกลจากเชียงใหม่มาก  เห็นพี่ๆบอกว่าต้องประมาณ 2 ชั่วโมงขึ้นไป  บนรถมีร้องรำทำเพลงตลอดทาง  พี่ส้มก็จิ๊จ๊ะไปทั้งคัน ไม่มาดูแลเทคแคร์ผมแม้แต่น้อย ปล่อยให้ผมคุยกะพี่คนนั้นคนนี้ไปเรื่อย  จนผมเจอตัวประหลาดอีกคน...
   
"ชื่อกอหญ้าค่ะ"
"เอ่อ....พี่กอหญ้าทำไมหน้าเด็กจัง"
"ไม่ได้เป็นพี่ค่ะ  กอหญ้าเป็นน้องของพี่ต้นข้าวค่ะ"

นี่คือจุดเริ่มต้นที่ผมมีเพื่อนคุยไปตลอดทาง  และน่าจะเป็นเพื่อนผมตลอดค่ายนี้  น้องกอหญ้าเรียน ม 4 โรงเรียนหญิงล้วนชื่อดังของเชียงใหม่  กอหญ้าไม่อยากมา  พี่ต้นข้าวก็ไม่อยากให้มา แต่พ่อแม่บังคับว่าหากไปต้องไปทั้งสองคน ดูแลกัน  เพราะพ่อแม่เป็นห่วง   กอหญ้าสัมภาษณ์ผมอย่างฉลาดเฉลียว 

"พี่ก้องเป็นแฟนพี่ส้มใช่มั๊ยคะ"
"พี่ไม่ได้เป็นแฟนกะพี่เค้า  พี่ส้มให้พี่มาเป็นเพื่อนตอนขากลับ"
"ไม่หรอกพี่  กอหญ้าเห็นนะ  ว่าพี่จูงมือกันมาขึ้นรถ  พี่ช่วยพี่ส้มแบกของด้วย  ดูแลเทคแคร์ดี  ไม่ใช่คนรู้จักเฉยๆแน่ค่ะ"
"ไม่จริงนะกอหญ้า  พี่ยังไม่มีแฟน"  อันนี้โกหกสุดๆ  หน้าตายอีกต่างหาก
"คนอย่างพี่ไม่มีแฟนเนี่ยนะ.....กอหญ้าไม่เชื่อหรอกค่ะ  ไม่มีทาง  พี่เป็นนักกีฬาตัวโรงเรียน  เรียนก็เก่ง  เป็นไปไม่ได้ค่ะ ยกเว้นพี่นิสัยไม่ดี"
"นิสัยไม่ดีนี่คือไรมั่ง"
"เช่น...มีแฟนพร้อมกันหลายๆคน  มีแฟนไปมีกิ๊กไป  ฟันแล้วทิ้ง  ชอบเจาะไข่แดง  อะไรแบบเนี้ย  พวกผู้หญิงเค้ารู้นะคะพี่  คนพวกนี้จะมีรังสีพิเศษออกมา"

โอ๊ย...ที่น้องพูดน่ะมัน....กูหรือเปล่าวะ  แต่ท่าทางผมจะเก็บรังสีเลวร้ายนั่นไว้ได้เป็นอย่างดี กอหญ้าจึงไม่รู้ตัวว่าได้คุยกะคนนิสัยไม่ดีที่สุดในโลกคนนึง

   เรามาถึงก็เกือบสิบโมง  หลังจากขนของลง  พี่ๆก็ชวนร้องรำทำเพลงเล่นสันทนาการกัน อีกกลุ่มก็ไปทำกับข้าวเที่ยง  น้องกอหญ้ากะผมแทบจะติดกัน อย่างน้อยก็วัยใกล้กันคุยกันรู้เรื่องและก็ไม่มีเพื่อนอื่นใดแล้วนอกจากเราสองคน    ส่วนพี่ส้มนั้น ต้องเรียกว่าทอดทิ้งผมไปเลย  เวลาอยู่ในวงเพื่อนพี่ส้มจะมีสีสันอย่างมาก  ที่สุดแห่งความร่าเริงเฮฮา  นานๆจะเดินมาหาสักที

   "เออ...ก้อง ดูแลน้องไปด้วย อีข้าวแม่ง...คงไม่มีเวลาหรอก เป็นผู้จัดการค่าย แค่แก้ปัญหาโน่นนี่  พี่ว่ามันคงหมดเวลาแล้ว  น้องไรนะ....กอหญ้าหรือเปล่า ไม่ต้องกลัวนะ  ไอ้นี่ไม่เป็นพิษเป็นภัย  ถ้าถูกใจก็เอาไปเป็นแฟนได้  ไม่ใช่แฟนพี่" 

พี่ส้มชี้มาที่ผม  ขอบคุณมากพี่ส้มที่โฆษณาการันตีให้  พี่ส้มพูดเสร็จก็วิ่งเข้าไปช่วยทีมสาวๆทำอาหาร   ด้วยคำพูดของพี่ส้มทำให้กอหญ้าลดความเกร็งลงเมื่อคุยกะผม และไว้เนื้อเชื่อใจผมมากขึ้น ดูเป็นธรรมชาติมากขึ้น  กอหญ้าเป็นเด็กผู้หญิงรุ่นเดียวกะปาน  ทำให้ผมคิดถึงอดีตกองเชียร์ของผมที่ตกเป็นของผมในห้องเปลี่ยนชุด  ป่านนี้น้องปานเป็นไงมั่งไม่รู้.....

   "พี่ก้อง  ไปกินข้าวกันเหอะเค้าเรียกแล้ว..."  เสียงใสๆของกอหญ้าทำให้ผมกลับมาสู่ปัจจุบันอีกครั้ง

   หลังกินข้าว บ่ายวันนั้นเป็นกิจกรรมพบปะชุมชน  พี่ต้นข้าวแนะนำผู้ใหญ่บ้านที่จะพาชาวบ้านมาช่วยพวกเรา ชาวบ้านก็มาต้อนรับพวกเรา  และก็เตรียมพื้นที่สร้างห้องสมุด  ชาวบ้านช่วยขุดหลุมลงเสาแล้ว  พวกเราก็เก็บกวาดบริเวณ  ผู้หญิงไปจัดการเตรียมห้องพัก  ซึ่งแน่นอน...ห้องแยกกับผู้ชาย  จากนั้นก็เป็นมื้อเย็น  และก็สรุปค่ายกัน   พี่ต้นข้าวพูดถึงกติกาหลายเรื่อง เรื่องสำคัญคือห้องน้ำ ห้องอาบน้ำ และเรื่องการเฝ้าเวร   บริเวณแถวนี้เปลี่ยวมาก  ไม่มีบ้านคนใกล้เคียงเลย  เราก็เลยต้องจัดเวรเพื่อความปลอดภัย  ผู้ชายเท่านั้นที่ต้องอยู่เวรซึ่งรวมผมด้วย  ทีมนึงสองคนห้าชั่วโมง  วันนี้ผมรับเวรแรกคู่กะพี่ออฟสองทุ่ม-ตีหนึ่ง หลังจากแยกย้าย ก็มีเสียงจ้อกแจกจอแจ  ไม่มีใครนอนกัน  ที่นอนของเราคือห้องเรียนของเด็กๆ  เรานอนชั้นสอง  ผู้หญิงห้องทางซ้าย ผู้ชายห้องทางขวา  มีบันไดอยู่ตรงกลาง  พวกยามก็อยู่กันชั้นล่างปากทางตรงทางขึ้นบันไดใครจะไปห้องไหนต้องผ่านยามขึ้นไป   แต่ห้องน้ำอยู่ชั้น 1 ดังนั้น เวลาจะไปจึงมักเป็นกลุ่มกัน สาวๆบางทีก็สามสี่คนลงไป  ไม่ต้องถามถึงไฟ เราจุดเทียนกะใช้ไฟฉายเท่านั้น  สักราวๆสี่ทุ่ม..คืนก็เริ่มเงียบสงบ
   
พอตี 1 ผมออกเวร กำลังเดินจะไปห้องนอน  ผมก็เห็นน้องกอหญ้ามายืนที่หน้าห้องนอน  ผมเลยเดินเข้าไปสอบถาม
   "อยากไปเข้าห้องน้ำค่ะ แต่มันมืด เลยยืนรอว่าจะมีใครมาให้ยืมไฟฉายมั๊ยของกอหญ้าถ่านหมด"
   "ตีหนึ่งเนี่ยนะ ใครจะมาให้ยืมไฟฉาย  มา...พี่พาไปเอง" แล้วผมก็เป็นพระเอกพากอหญ้าไปห้องน้ำ   
"พี่ก็จะไปด้วยอยู่แล้วหละ"

   พอถึงห้องน้ำก็มีปัญหาแล้ว เพราะว่า เรามีไฟฉายอันเดียว  แยกไปก็ไม่ได้มันมืดสนิทจนไม่เห็นอะไรทั้งสิ้น  เราเลือกห้องน้ำที่ใกล้ทางออกที่สุด  แล้วผมเสนอว่า
   "เอางี้ กอหญ้ามากะพี่ก่อน เข้ามารอในห้องน้ำเลยมันมืด พี่ฉี่แป๊บเดียว ส่วนกอหญ้ายืนรอ จะได้ไม่ต้องกลัวมาก แล้วพอฉี่เสร็จก็ค่อยกลับกัน"  กอหญ้าโอเค เพราะว่าไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว  น้องกอหญ้ากลัวความมืดด้วย

   ตอนผมฉี่ก็เรียบร้อยดี แต่ตอนกอหญ้าจะฉี่นี่หละ..
   "พี่ก้องออกไปรอกอหญ้าข้างนอกมั๊ยค่ะ เดี๋ยวกอหญ้าเอาไฟฉายไปเอง"
"ไม่เอาอ่ะ  มันมืดมากนะ  พี่ก็กลัวเหมือนกัน  ให้พี่อยู่ในห้องน้ำกะกอหญ้าได้มั๊ย"
"เห้ย....พี่จะอยู่ได้ไงอ่ะ แล้วกอหญ้าฉี่ไง"
"ก็แบบเดียวกันไง  พี่ก็หันหน้าเข้าหาประตูแล้วกัน สัญญาว่าจะไม่หันมาไม่ทำไร"

ข้อเสนอนี้กอหญ้าไม่ค่อยชอบใจเท่าไร แต่ว่าน้องเค้าปวดฉี่มากแล้ว ไม่มีทางเลือกจำต้องโอเค  ไฟฉายของผมเท่านั้นที่สว่าง  กอหญ้าและผมทำตามที่ตกลง  ผมหันหน้าเข้าหาประตู  ไฟฉายส่องขึ้นเพดาน  ที่เหลือก็คือเสียงของกอหญ้า ตั้งแต่ถอดกางเกงจนฉี่ จนล้างจิ๋มและใส่กางเกง มันเล่นเอาผมมีอาการทีเดียวหละ   ผมคิดยังไม่ทันจบ...
"ตุ๊ก....แก"
   กอหญ้าร้องลั่น วิ่งเข้ามากอดผมจนเกือบล้ม  กอหญ้ากลัวตุ๊กแกมากๆ   มันอยู่ไหนวะเนี่ย เสียงมันตัวใหญ่มากๆ  อกนิ่มๆของน้องกอหญ้ามาชนผม แต่เธอไม่คิดอะไรเลยนอกจากหนีตุ๊กแกผมพยายามส่องไฟหาตัวมัน แล้วก็เจอมันอยู่ท้ายห้องน้ำ ผมรีบเปิดประตูออกกอหญ้าวิ่งอ้าวออกไปด้วยความกลัวตุ๊กแกมากกว่ากลัวความมืด  แต่ไปไม่นานก็ต้องรอผมเพราะว่าทางมันมืดมาก  เธอกอดผมตัวสั่นเลย จนเราออกมาเขตปลอดภัย 

"น้องกอหญ้าๆ ปลอดภัยแล้ว"  ผมปลุกสติกอหญ้าให้เธอเลิกกอดผมก่อนที่ผมจะคิดกะเธอเป็นอย่างอื่น   
"กอหญ้ากลัวจริงๆ นะพี่ก้อง..." 
เพื่อหลบขี้ปากจากพวกยาม  ผมเลยพากอหญ้าขึ้นทางบันไดข้าง และเดินตามระเบียงมายังห้องนอน
"เออ ถึงชั้นห้องเรียนแล้ว ไม่มีไรแล้ว เดินไปอีกเดี๋ยวก็ถึงห้องนอน"
กอหญ้า คลายการกอดตัวผม  เธอเริ่มอายๆ
"พี่ก้องนะ  แอบเอากำไร...กอดกอหญ้า"
"เฮ้ย  ไม่นะกอหญ้าต่างหากกระโดดมากอดพี่... นี่ถ้ามีตุ๊กแกที่ห้องนอน  คงกอดพี่นอนไปเลยมั้ยเนี่ย"
"ไอ้บ้าพี่ก้อง ...คิดลามกกะกอหญ้านะ  เมื่อกี้ตอนในห้องน้ำ พี่แข็งด้วยใช่มั๊ย"

เอาแล้วไง  อย่าว่าแต่ผมรู้สึกถึงนมคู่นั่นที่เบียดแน่นกะผม เธอก็รู้เหมือนกันว่าเธอเบียดกะอะไรของผมด้วย ก็ไม่มีอะไรแก้ตัว

"เอ่อมม...."
"พี่ก้องนะ กอหญ้านึกแล้ว....พี่จะต้องคิดอะไรแน่ๆเลย  ถึงมาขอเข้าห้องน้ำกะกอหญ้า  ถ้าไม่มีตุ๊กแก พี่คงทำอะไรกอหญ้าแน่ๆเลย"
"กอหญ้า อยากให้พี่ทำเป่าเหอะ  กอหญ้าวิ่งมากอดพี่เองนะ เอาอกมาชนพี่ด้วย  พี่ยังไม่ว่าไรเลย"
"ไอ้พี่ก้องบ้า" เธอเอามือมาตีแขนผม  แต่ผมจับแขนเธอไว้ทัน แรงผู้หญิงตัวเล็กๆ ไม่มีประโยชน์ที่จะมาต่อต้านผมเลย
ผมเลยก้มลง หอมแก้มน้องกอหญ้าไปทีนึง  "ขอค่าพาไปห้องน้ำนะ.."  เธอสะบัดหลุดแล้ววิ่งไป แต่สักครู่ก็หยุด  ไปได้ไงล่ะ...ไฟฉายยังอยู่กะผม...  ผมแกล้งยืนเฉยๆ  เธอเดินกลับเขามา 
"กลับได้แล้วพี่ก้อง กอหญ้าง่วงแล้ว..." ผมคิดว่าจะเป็นไงต่อดี 
"ขอค่าไปส่งก่อน.." ว่าแล้วผมก็ไม่รอเธอตกลง ก้มลงหอมแก้มเธออีกข้างนึง   กอหญ้าผลักผมออกไป
"ไอ้พี่ก้องนะ แกล้งกอหญ้า"  แล้วผมก็จับมือเธอ เดินไปส่งเธอที่ห้องนอนของสาวๆ

คืนนั้น..ผมไม่รู้ว่ากอหญ้าคิดไง  แต่สำหรับผมคิดว่าเธอยินยอมผมให้ทำได้มากมายตั้งแต่เข้าห้องน้ำไปด้วยกัน  ยอมให้หอมแก้มครั้งที่สอง  มันใช่หรือไม่ใช่กันแน่   แล้วก็หลับไป...

วันรุ่งขึ้นเราเริ่มก่ออิฐ ผมเป็นทีมผสมปูน  สาวๆ ที่บึกๆก็ลงมาแบกนั่นยกนี่  ที่น่ารักอ่อนช้อย ก็มีหน้าที่ทำครัวให้พวกเรา ดูแลช่วยหยิบจับ แต่กอหญ้าเดินมาหาผมบ่อยผิดสังเกต  เอาน้ำมา เอาขนมมาให้ 

"เหนื่อยมั๊ย...พี่ก้อง เนี่ย...พี่ก้องโคตรโป๊เลย เห็นเกงในพี่เลยอ่ะ"
น้องกอหญ้ามันจะลามกไปถึงไหน  ผมว่าแต่งตัวมิดชิดแล้วนะ 
"เห็นด้วยเหรอ ใส่สีไร" 
"ทำไมไม่เห็น สีขาวไง  5555 เหงื่อพี่ท่วมจนเห็นรูปเกงในแล้ว"
เออ ผมลืมดูเลย  กางเกงที่ผมใส่เป็นกางเกงบอลสีเหลืองอ่อน  พอโดนเหงื่อก็โป๊ไปเลย ลืมไปจริงๆ  แต่ทำไมกอหญ้าสนใจนัก  เอ...หรือว่า....

ตกกลางคืน วันนี้ผมเป็นเวรอีกวัน  แล้วก็คิดว่าทุกอย่างเป็นไปตามปกติ  แต่ที่ไม่ปกติคือตอนที่เปลี่ยนเวรกอหญ้ารอผมพาเธอไปเข้าห้องน้ำแบบเดิม ผมสงสัยมากทำไมกอหญ้าไม่เปลี่ยนถ่านไฟฉายตัวเอง แล้วก็หาเพื่อนสาวๆพากันไป...

"พี่ก้องวันนี้กอหญ้าไม่เข้าห้องน้ำหญิงหละนะ  ตุ๊กแกต้องอยู่ที่นั่นแน่เลย กอหญ้าจะฉี่ในห้องน้ำผู้ชาย"

อ๋อ...เข้าใจแล้ว ผู้หญิงกลัวตุ๊กแกทุกคน....กลัวมากกว่ากลัวผู้ชายอย่างผมอีก
"เออ ดีเหมือนกัน แต่ว่าพี่จะฉี่ยังไงก็ต้องเข้าห้องเดียวกันเหมือนเดิมสิ"
"ใช่พี่ แต่คราวนี้ กอหญ้าฉี่ก่อน พี่ยืนรอแบบวานนี้ และพอกอหญ้าฉี่เสร็จ พี่ก้องก็ค่อยฉี่ กอหญ้าจะยืนหันหน้าเข้ากำแพงถือไฟฉายให้"

ชอบ

ได้สาวๆ เพิ่มแล้ว

 

เล่นเด็กเลย