ต่อจากตอนที่แล้วเราสงสัยนะว่าทำไมเตยดูเป็นห่วงโทน ห่วงจนผิดปกติ เอาจริงๆนะคือเราก็สงสัย ว่าทำไมดูเตยเป็นห่วงโทนมากๆ  คือเข้าใจคำว่าพี่สาวห่วงน้อยชายนะ แต่เตยก็ไม่ใช่พี่สาวแท้ๆ แล้วโทนก็ไม่ได้สายเลือดเดียวกัน จะห่วงใยกันมันก็ไม่น่าขนาดนี้ป่ะ อาการเหมือนตอนเราเป็นห่วงนางตอนนางไม่สบายเลย..... แต่ถึงยังไงเราก็ยังไม่เชื่อนะว่าเตยจะทำร้ายเรา ก็นางน่ารักขนาดนี้ใครจะไปสงสัยลง นางเป็นประเภทน่าเริงแหละ นางโชคดีที่บ้านนางปฏิบัติกับลูกอย่างเท่าเทียม



เอาจริงๆเราก็ไม่ได้พูดเว่อร์วังอะไรนะ เพราะบ้านคนจีนหลายๆบ้านเป็นแบบนั้นจริงๅ รักลูกชายมากกว่าลูกสาว เพราะคิดว่ายังไงซะลูกชายก็ต้องสืบสกุล ส่วนลูกสาวก็ต้องแต่งงานออกบ้าน ดูแลใส่ใจลูกชาย แต่ไม่ใส่ใจลูกสาวเลย มันมีจริงๆนะแบบนี้น่ะ เราถึงบอกว่าเตยโชคดีมากๆที่บ้านนางให้ความเท่าเทียม แล้วอีกอย่างพี่ชายนางก็รักน้องสาวมากกกก  ไม่ได้มีท่าทีหรือท่าทางที่แบบ อั๊วะเป็นลูกชายอั๊วะยิ่งใหญ่



พี่ชายเตยเป็นคนที่แบบรักน้องสาว แล้วก็คอยสนับสนุนเรื่องเรียนตลอดเลยอยากทำอะไรก็ทำ เรียนจบค่อยว่ากันประมาณนั้นแหละ เรากับเตยนั่งเล่นกันข้างนอก ต้นไม้ที่นี่ก็มีหลายจุดนะ แต่ถ้าให้เทียบกับบ้านสวนบ้านป่าของไอ้เจ้าลิงทโมนล่ะก็คนละเรื่องเลย เรากับเตยเดินเข้ามาข้างในเพื่อดูอาการของเจ้าลิงต่อ



ตอนนี้จ๋าก็นั่งอยู่ห่างๆเรียกเราเข้าไปหาบอกอย่าไปตรงนั้น แล้วแบบยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุไง เราก็เลยเลียนแบบเจ้าลิง ทำมึนๆแล้วเดินไปดู เราเดินเข้าไปดูข้างใน กรี๊ดดดดดดด เราเหวอเลยนะคือจำได้ติดตาเลยตอนเด็กๆมันจะมีหนังเรื่องนึงมันน่ากลัวมากที่ตัวร้ายเป็นหัวหนามๆ ที่ชื่อ พินเฮดน่ะ หัวมันจะเป็นหนามๆ ๆ ๆ แล้วตอนนี้คือโทน โดนฝังเข็มที่หัว ต้นคอ ใบหน้า จนเหมือนแบบนั้นเลย





เราตกใจหน้าเหวอเลย คือจะเป็นลมเลยนะเป็นจริงๆไม่อิงอะไรเลย จ๋ากับเตยต้องเดินมาประคองแล้วบอกว่าไม่เป็นไรไม่อันตราย เราอยากกรี๊ดเลยนะ มันจะไม่เป็นอะไรได้ไงน่ะ ดูดิ่ ดูนั่นดิ่ แล้วอีเจมส์ก็มาบอกว่าไม่เป็นไรหรอกหมิว ซินแสเขาเชี่ยวชาญมากนะ เตยก็บอกงื้อๆหมิว



แล้วเตยก็ถามว่าทำไมหมิวเหมือนจะเป็นลมล่ะ เราก็หันไปบอกเตยแบบเผลอใส่อารมณ์นะว่าเตยก็รู้ว่าเค้ากลัวอะไรพวกนี้อยู่แล้วนี่นา แล้วพอพูดจบเราก็รู้ตัวเลยว่าพูดแรงไป แต่เตยก็หัวเราะออกมาแล้วบอกว่า เง้ออ เค้าก็ลืมง่ะว่าหมิวกลัวผี กลัวหนังเรื่องหัวตะปู แล้วเตยก็กอดแขนเรา



เขาบอกว่าไม่เป็นไรหรอก น้องชายของเค้าเก่งจะตายไม่เป็นไรหรอก แล้วพอเรามองไปคือตอนนี้โทนนั่งเหงื่อออกพลั่กๆๆๆ คือแบบตัวนี่มันเลื่อมเลยนะ แล้วท่านั่งคือนั่งเหมือนแบบทับส้นไหว้พระ ... นั่งแบบญี่ปุ่นเหรอ เราถามว่านั่งอะไรอ่ะ เจมส์ก็บอกว่าอ๋อ เคยไปดูมันซ้อมยูโด



ท่านั่งนั้นเป็นท่านั่งทำสมาธิก่อนเริ่มซ้อมน่ะเคยเห็นบ่อยๆ ตอนนี้มันก็คงทำสมาธิล่ะมั้ง แล้วเตยก็บอกว่าการฝังเข็มจริงๆแล้วไม่ได้ช่วยรักษาโดยตรงหรอกหมิว แต่จะไปช่วยกระตุ้นการทำงานของส่วนต่างๆ จุดต่างๆ ทำให้การฟื้นฟูหรือการฟื้นตัวน่ะเร็วขึ้น เรามองไปที่เตย เตยก็บอกว่าแต่ก็ไม่ได้หายแบบเหนือมนุษย์อะไรหรอกนะ



แต่ว่าคนแข็งแรงแบบโทนแปปเดียวก็ดีขึ้น น้องชายเค้าเก่ง เตยพูดอยู่ได้ว่าน้องชาย ๆๆ หงุดหงิดที่สุดเลย ตอนนี้เราเริ่มรู้สึกว่าเตยแบบห่วงโทน และเหมือนภูมิใจในตัวโทนมากๆเลย เรามองไปที่โทนอีกครั้งตอนนี้คือเขานั่งนิ่งมากแล้วเหงื่อคือผุดๆๆๆ ออกมาเยอะมากเลย



ตอนนั้นเราก็ค่อยๆเดินออกมานั่งที่เก้าอี้ไม้ทรงจีนตรงนั้น คุณป้าก็เอาน้ำชามาให้ เตยรับมาขอบคุณค่ะแล้วก็รินๆๆๆให้พวกเรา ตอนนั้นเราก็เลยถามว่าแล้วมาฝังเข็มที่นี่ได้ไง จ๋าบอกว่าก็เมื่อวานชั้นกับเจมส์น่ะเดินอยู่ข้างๆหอ ตอนดึกๆ แล้วเจอเจ้าโทนที่ร้านขายยาข้างๆหอ


ชั้นก็เดินเข้าไปทัก แล้วปกติเจ้าโทนจะยกมือไหว้ชั้นตลอด ตั้งแต่รู้จักกันมาเวลาเจอหน้ากันไม่มีครั้งไหนที่เจ้าโทนจะไม่ยกมือไหว้ ต่อให้ถือของก็จะวางของแล้วไหว้ชั้นตลอด แต่เมื่อวานเจ้าโทนก้มหัวผงกแล้วตอบครับอย่างเดียว ชั้นก็รู้แหละว่าไม่ปกติแล้วก็เลยถามว่าเจ็บแขนเหรอ



โห ! เราฟังแล้วแบบนี่พวกเขาสนิทกันขนาดไหนเนี่ย อะไรที่ผิดปกตินิดๆหน่อยๆ ก็รู้ไปหมดเลย เจมส์ก็เสริมมาอีกว่าปกติแล้วมันก็เป็นแบบนั้นแหละ แต่มันแปลกๆจ๋าก็เลยเข้าไปถามแล้ว ที่เจมส์เห็นคือไอ้โทนมันทิ้งแขนห้อยเลยไง ก็เลยเดาๆว่าเจ็บแขน จ๋าบอกว่าจนชั้นก็ไปบังคับถามจนรู้ว่าเจ็บแขน



เราก็ถามว่าเอ้าแล้วทำไงต่ออ่ะ จ๋าก็บอกว่าชั้นก็ลากเจ้าโทนไปนั่งคุยที่ห้องนั่นแหละ พอให้ถอดเสื้อก็เลยเห็นว่าแขนแดงมากๆ เราก็มองอีเจมส์นะ อีเจมส์ก็บอกว่าก็ตามนั้นแหละ ไอ้โทนปกติมันก็ไม่ค่อยชอบพูด ชอบบอกอะไรให้ใครฟังอยู่แล้ว ก็เลยต้องบังคับให้มารักษา



แล้วตอนนั้นจ๋าก็ถามเจมส์ว่า ตัวๆกดเงินสดมาเปล่า เจมส์บอกอื้มๆ จ๋าก็บอกเรานะว่าเมื่อคืนก็เลยจะพากันมาหาหมอ แต่เจ้าโทนไม่ยอมไปบอกว่ารอเงินออกก่อนแล้วค่อยไปรักษาแล้วก็ขอตัวกลับเลย ชั้นกับเจมส์ก็ทำไรมากไม่ได้ตอนนั้นถ้ารั้งกันไปๆมาๆจะเจ็บซะเปล่าๆ ชั้นก็เลยโทรหาเตยให้ช่วยกล่อม



ตอนนั้นเราแบบเคืองอ่ะ เราก็ถามว่านี่ไม่คิดจะบอกชั้นเลยเหรอเนี่ย ตอนนั้นคือโมโหสุดๆเลยนะ แต่จ๋าก็บอกว่าหมิว... ชั้นโทรไปแล้วแกไม่รับ แกดูใน BB แกหรือยัง ตอนนั้นเรารีบหยิบมาดูเลย เอ่อ อือใช่แหะๆจากโมโหเลยกลายเป็นเขินเลย จ๋าบอกชั้นก็เลยโทรหาเตย โทรหาเจ้าโทนแล้วมาประชุมสายกัน



เตยก็เลยแนะนำให้มาฝังเข็มที่นี่ ตอนแรกชั้นกับเจมส์จะพาไปสองคนแหละ แต่ชั้นกับเจมส์มาทำธุระให้พ่อที่มหา'ลัยของแก ชั้นเลยนัดเจ้าโทนมาส่วนเตยพอรู้ว่ามาที่มหา'ลัย ก็เลยขอตามมาด้วยตามที่เห็นนั่นแหละ เราหันไปมองเตย เตยก็กอดแขนเราแล้วบอกก็เค้าคิดถึงหมิวง่ะ ตอนนั้นเจมส์เดินไปจ่ายเงินนะ




เราก็ถามว่าแกจ่ายค่าอะไรล่ะนั่น จ๋าก็บอกชั้นจ่ายให้เจ้าโทนก่อนน่ะ รอเงินเดือนออกแล้วเมื่อไรจะได้รักษา เดี๋ยวก็ได้บาดเจ็บเรื้อรังอีก เจมส์จัดการเรื่องค่าใช้จ่ายแล้วก็เดินมาบอกจ๋าว่า จ่ายเรียบร้อยแล้วแต่ว่าต้องมาฝังอีกครั้งนึงแล้วก็รับยากลับไปกิน ตอนนั้น 3 คนนั้นมองหน้ากันแล้วก็ถอนหายใจ


เจมส์ก็บอกว่ามันไม่กินแน่ๆ จ๋าก็บอกว่ายากยิ่งกว่าสอบวิชาสแตทแล้วไม่ใช้เครื่องคิดเลขอีก เตยก็บอกเห้อแค่ยาจีนเอง เค้ากินได้สบายๆเลยนะ เจมส์ก็บอกว่าแพ้อะไรไม่แพ้มาแพ้ยาจีนไอ้นี่แล้วเจมส์ก็ส่ายหัวยุกๆๆ ตอนนั้นเหมือนว่าการฝังเข็มจะเรียบร้อยแล้ว


โทนเดินออกมาเดินออกมาไม่รู้ว่าเพราะยังเจ็บอยู่หรือเพราะหน้ามึนอยู่แล้ว พอมาถึงแล้วสิ่งที่โทนทำอย่างแรกคือหยุดและหันไปมองที่กำแพง จำได้ไหมที่เราบอกว่าที่นี่ถูกตกแต่งเหมือนในหนังจีนทุกอย่าง แล้วทำไมโทนถึงหยุดมองก่อนเข้าไปฝังเข็ม



ก็เพราะที่ผนังมีพวกรูปภาพที่วาดๆ ๆ เหมือนพวกหนังจีนอ่ะประมาณว่าคัมภีร์ยุทธ์เลยล่ะ โทนก็มอง ๆ ๆ ๆ แล้วก็วาดมือ ย่อตัวแต่แปปเดียวก็กลับมาท่าเดิม คุณป้าที่เป็นคนเตรียมเข็มก็ถามว่า หืมม สนใจเรียนเหรอหนุ่ม หนุ่มนี่เหมือนแบบคนเฒ่าคนแก่เรียกคนที่ไม่รู้จักล่ะมั้งนะ



โทนหันกลับมาบอกว่าไม่ดีกว่าครับเดี๋ยวติด คุณป้าก็บอกว่าแต่มีพื้นฐานดีนะเนี่ย โทนก็บอกไม่เลยครับผมไม่เคยฝึกอะไรเกี่ยวกับศิลปะการต่อสู้ของจีนเลยครับ เรานั่งมองๆนะตอนนั้นเตยก็นั่งข้างๆนี่แหละ เจมส์จ๋าก็นั่งข้างๆเหมือนกัน โทนเดินออกมาแล้วก็มอง.... มองมาที่เรานี่แหละ


มองอะไรลิง มองหาเรื่องเหรอ เราก็ไม่รู้หรอกว่าเขามองอะไร แล้วตอนนั้นเตยก็พูดขึ้นมาว่าโทนมองไร มองแฟนพี่ไม่ได้นะ แล้วนางก็กอดแขนเรา คือมันรู้สึกดีนะเพราะเหมือนเตยหึงน่ะ แต่ความปลื้มใจมันอยู่ได้แปปเดียวมันก็หายวับไปเลย เพราะไอ้เจ้าลิงพูดว่า



ขอโทษครับผมไม่รู้ว่าพี่หมิวมาด้วย โอ้โหเรานี่แบบอยากจะเข้าไปหยิกแก้มเลย จะมึนก็มึนให้มันน้อยๆหน่อย ไม่ใช่มึนเบอร์นี้ คนมาทั้งคนนี่ลืมแล้วเหรอ โอ๊ยยยย ทำไมมึนแบบนี้ !



 

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

ต้องดูดให้หายมึน

กร้ากเลย ไม่รุ้ว่าพี่หมิวมาด้วย

ฮาๆๆมึนจัดมึนเกินไม่เห็นหัวกันเลย
เหมือนระแคะระคายเรื่องพี่เตยกับลิงล่ะ

โอ้ว กำลังรออ่านอยู่เลย ขอบคุณมากครับคุณหมิวที่มาลงให้อ่านรัว ๆ

อย่างนี้ต้องมีสั่งสอนให้หายมึน

มึนหรือแกล้งทำเป็นไม่เห็นกันแน่ครับ.. ยิ่งดูเหมือนไม่ถูกทางกันเท่าไหร่ด้วย..

แล้วที่นั่งรถมาด้วยกันตลอดทางนั่นใครละ555สุดจริง

โทนมึนใส่เจ๊หมิวอีกแล้ว ไม่รู้จะโดนเอาคืนอีกไหมเนี่ย
ปล. รอตอนเนื้อเรื่องหลักอยู่นะครับ อยากให้โทนคืนดีกับ 3 เจ๊เร็วๆ

มึนใส่เจ้เฉย
หรือไม่รู้จริงๆนะ

เจ๊ออกจะปลื้มท่านโทน แล้วตอนนั้นท่านโทนอยู่ปี2 คงใกล้ช่วงที่ท่านโทนได้แฟนเป็นรุ่นพี่ซินะครับ

ขอบคุณครับพี่หมิว  แวะดูเวปก่อนนอน เจอของพี่หมิว บ่อยๆแหะ

เจ๊หมิวปรับอารมณ์ตัวเองไม่ถูกเลย เตย หรือโทน

เรื่อง​ Hellraiser... ละมั้งครับ.... มาพอดีเลยกะลังคิดถึงเลยอ่า...ขอบคุณ​มาก​เลยครับ

รอตอนไปงานเลี้ยงขอบคุณ อยากรู้ว่าจะยังไงบ้าง ตื่นเต้นดีครับ และก็รอลุ้น เวอร์ชั่นร้านเกะ ตอนต่อไปครับ อยากให้ออกไวๆ