คำเตือน: เรื่องนี้เป็นแนว incest และ MILF หากใครไม่ชอบก็ผ่านได้เลยครับ


อยากอ่านตอนเก่าๆหรืองานเขียนเรื่องอื่นๆ เชิญที่ สารบัญ Farewell ครับ ------>

----------------------------------------------

ตอนที่ 31

วิภายืนเล่นมือถือสักพักก็นั่งลง รู้สึกถึงสายตาของนักบอลหลายคนมองมาทางเธอ เหตุที่เป็นเช่นนี้เพราะคำพูดของเอ็มที่คุยกับเป้นั้นเสียงดังพอที่จะทำให้นักบอลทีมเป้รู้กันทั้งห้อง คุณแม่ยังสาวรู้ตัวว่าโดนมองแต่เธอก็ชินกับสายตาแบบนี้แล้ว เธอนั่งเล่นมือถือไม่สนใจสายตาผู้ชายโดยรอบมากนัก สาวสวยภูมิใจในความสวยของตนเอง เธอเปิดกล้องหน้าดูใบหน้าหวานๆของตนเองแล้วยิ้มอย่างชอบใจที่ไม่มีริ้วรอยอะไรให้เห็นเลย

'ดูแลตัวเองแทบแย่กว่าจะได้แบบนี้' วิภาคิดในใจ เธอเล่นโยคะและใช้ครีมราคาแพงบำรุงผิวมาตั้งแต่สาวๆแล้ว

สาวใหญ่แต่หุ่นและใบหน้าหวานสวยราวกับสาวแรกรุ่นมองปราดไปทางคนที่มองเธอแว่บนึง ชายหนุ่มเหล่านั้นรีบมองไปทางอื่นทันที แต่วิภารู้ว่าพวกนั้นมองเธออยู่ เธอจ้องไปทางกลุ่มนั้นแล้วยิ้มหวานให้จงใจจะแกล้งหนุ่มๆเล่น ทำเอาชายหนุ่มกลุ่มนั้นยิ้มหน้าบานไปเป็นแถบ

"แม่รอนานไหมครับ" เป้เดินออกมาในชุดนักบอลแล้วนั่งลงข้างๆแม่คนสวยของเขา สายตาชายหนุ่มซ่อนไฟราคะไว้ภายในเหมือนอยากจะทำมากกว่าแค่นั่งข้างๆ

"ไม่นานลูก ดูสิเป้ คนเริ่มเยอะแล้ว" วิภามองรอบๆแสตนด์ดูเหมือนคนจะเยอะกว่าช่วงแรกแล้ว เป้มองขึ้นไปบนนั้นก็ได้ยินเสียงกรี๊ดกร๊าดของสาวๆหลายนาง วิภาเห็นก็รู้ว่าเป็นพวกสาวๆกลุ่มที่เธอเดินผ่านนั่นเอง "อิอิ ดูเเหมือนสาวๆหลายคนจะถูกใจลูกนะ"

"แต่เป้ถูกใจแม่มากกว่าครับ" เป้พูดเบาๆให้วิภาได้ยิน

"เงียบๆสิเป้ เดี๋ยวคนอื่นรู้" วิภาทำตาดุๆใส่

"เป้เผลอครับ" ชายหนุ่มเม้มปากแน่นพยายามเงียบไว้

"เป้มานี่!!!" เสียงของชายมีอายุคนหนึ่งตะโกนเรียกเป้ดังมาก ทำเอาทั้งเป้และวิภาสะดุ้ง

"ครับโค้ช" เป้สะดุ้งนั่งหลังตรง

"ไปสิเป้ โค้ชเรียกลงสนามละ" วิภาตบไหล่เป้ไปแรงๆ

สาวสวยโน้มกายหอมแก้มชายหนุ่มให้กำลังใจ มือทั้งสองข้างไม่ได้สัมผัสกับลูกชาย เพื่อนๆนักบอลต่างเห็นกันทั่วหน้าแต่ทุกคนก็รู้ว่าวิภาเป็นแม่ของเป้ ทำให้ไม่ได้รู้สึกผิดสังเกตอะไรนัก มันเป็นเรื่องปกติทั่วไปที่แม่จะหอมแก้มลูกชาย แต่ที่มันไม่ปกติคือวิภาแอบเลียวนลิ้นใส่แก้มเป้เล็กน้อย ริมฝีปากนุ่มนิ่มที่คุ้นเคยทำให้ท่อนเอ็นเกือบจะแข็งตัวพร้อมรบ แต่วิภาก็ถอนปากออกมาซะก่อน เธอส่งสายตายั่วสวาทให้ลูกชายแว่บนึงก่อนจะเก็บอาการกลายเป็นคุณแม่ที่แสนดีต่อไป

"ไปสิจ๊ะ" วิภาเอ่ยยิ้มๆแสร้งนั่งเรียบร้อยแบบสาวที่อ่อนหวาน

"ครับ" เป้พยายามเก็บอาการแล้ววิ่งไปหาโค้ชทันที

การแข่งขันเริ่มต้นและเป็นไปอย่างดุเดือด วิภาไม่ค่อยดูบอลเท่าไหร่จึงไม่รู้กติกาอะไรนัก เธอแค่มาเพื่อให้กำลังใจลูกชายเท่านั้น สาวสวยรู้แค่ว่าถ้ายิงเข้าก็เป็นประตู คุณแม่ยังสาวลุ้นไปตามเกม สายตามองแต่ลูกชายที่เล่นอยู่กลางสนาม ขณะนั้นเองก็มีชายคนหนึ่งมานั่งข้างๆเธอ

"ผู้ปกครองนั่งตรงนี้รึป่าวครับ"

"เอ่อ ค่ะ" วิภาหันไปตอบ เห็นชายคนหนึ่งที่ค่อนข้างคุ้นหน้า หนุ่มใหญ่ตรงหน้าไว้ผมสั้น รูปร่างหน้าตาธรรมดาแต่ดูภูมิฐานดูมีเสน่ห์ วิภานึกขึ้นได้ว่าเขาคนนี้เรียนคลาส ป.โท ร่วมกับเธอ และเคยชวนเธอกับแป้งเข้ากลุ่มอีกด้วย

"อ้าว!! คุณวิภา" หนุ่มใหญ่ตาโตแปลกใจเล็กน้อย

"คุณอรุณใช่ไหมคะ" วิภาจำชื่อได้ลางๆ

"ใช่ครับ ดีจังที่จำผมได้" อรุณยิ้มอย่างดีใจก่อนจะนั่งลงห่างจากเธอแค่เก้าอี้คั่น วิภารู้สึกถึงสายตาของหนุ่มใหญ่ที่กำลังมองแต่เธอก็ไม่ได้หวงตัวขนาดว่าห้ามจ้องอะไรแบบนั้น

"ลูกของคุณอรุณคือใครเหรอคะ" วิภาชวนคุยลองถาม ตามองไปที่สนามทั้งๆที่ดูไม่ค่อยรู้เรื่อง

"คนนั้นครับ" อรุณชี้ไปที่เบอร์ 16 คนที่นั่งเป็นตัวสำรอง "เจ้าเอ็มครับ"

วิภามองตาม เป็นเพื่อนสนิทของลูกชายเธอตั้งแต่เรียนมัธยมนั่นเอง โลกกลมมาก นั่นแปลว่าอรุณเป็นพ่อของเอ็ม แต่ก็น่าแปลกที่ตอนประชุมผู้ปกครองสมัยเป้ยังเรียนมัธยม เธอไม่เคยเจอพ่อของเอ็มเลย จะมีก็แต่แม่ของเอ็มที่มาเข้าประชุมตลอด วิภากับแม่ของเอ็มเคยคุยกันบ้าง เพราะลูกของพวกเธอสนิทกัน แต่แม่ของเอ็มไม่เคยเล่าถึงอรุณเลยสักครั้ง วิภาคิดไปเรื่อยๆ

"แล้วใครเป็นน้องชายคุณวิภาครับ" อรุณถามบ้าง

'น้องชายเลยเหรอ' วิภานึกขำในใจแต่เธอก็ไม่ได้แก้ต่างอะไร ปล่อยให้เลยตามเลย ใบหน้าหวานสวยยิ้มอย่างพอใจจนโลกสดใส 'ถ้าคนภายนอกมองมา เรากับเป้คงดูอายุพอๆกันสินะ'

"คนนั้นค่ะ" วิภาชี้ไปบ้าง "เบอร์เจ็ด คนที่เพิ่งได้บอลไปค่ะ ชื่อเป้"

"เอ่อครับ" อรุณพยักหน้า สายตามองสาวสวยแล้วเงียบไป

'อยากคุยสินะ' วิภาจับอาการของหนุ่มใหญ่ได้ว่าอยากชวนคุยแต่ก็เหมือนเขาจะไม่กล้า ไม่ก็ไม่รู้ว่าจะชวนคุยอะไร คุณแม่ยังสาวรู้ว่ากำลังโดนจีบ อรุณนั้นเหมือนจะจีบๆเธอตั้งแต่ในคลาสเรียนแล้วแต่เธอไม่เคยเปิดโอกาส และเหมือนเขาจะไม่ค่อยเข้าหาเธออีก หลังจากที่เธอกับพัทคุยกันอย่างสนิทสนม 'ถ้าจริงใจ ไม่ปลิ้นปล้อนแบบไอ้พัทก็ยอมคุยด้วยนะ'

"ผมขอแก้ข่าวครับ" อรุณพูดพลางเกาคางเขินๆ

"แก้ข่าวอะไรคะ"

"เจ้าเอ็มไม่ใช่ลูกผมนะครับ ผมเป็นอาของมัน" อรุณบอก โบกไม้โบกมือไปด้วย

"อิอิ ขอโทษทีค่ะ" วิภายิ้มขำทำเอาหนุ่มใหญ่มองเธออย่างหลงไหลในความน่ารักสดใสของเธอ คุณแม่ยังสาวเข้าใจแล้วว่าทำไมไม่เคยเจออรุณตอนประชุมผู้ปกครอง ก็เพราะเขาไม่ใช่พ่อของเจ้าเอ็มนั่นเอง

"แล้วคุณวิภาจะแก้ข่าวอะไรมั้ยครับ" อรุณถามยิ้มๆพยายามจะเล่นมุก

วิภาสองจิตสองใจทันทีว่าจะบอกดีไหมว่าเธอกับเป้แท้จริงแล้วเป็นแม่ลูกกัน หากคิดดีๆแล้วเธอควรจะบอก เพราะว่าเจ้าเอ็มรู้ว่าเธอเป็นแม่ของเป้ และหากเอ็มสนิทกับอรุณ สักวันอรุณก็ต้องรู้อยู่ดีว่าเธอกับเป้เป็นแม่ลูกกัน การบอกความจริงไปเลยดูจะง่ายกว่า

"แก้ค่ะ" วิภาตัดสินใจบอก

อรุณเซอร์ไพรส์เล็กน้อย จ้องวิภาว่าจะพูดอะไร

"คนนั้นไม่ใช่น้องชายค่ะ คนนั้นเป็นลูกของวิเอง" คำพูดของวิภาเล่นเอาอรุณหัวเราะขำ

"คุณวิภาหลอกผมแน่ๆเลยครับ สวยหวานแบบคุณวิภา ดูยังไงก็ไม่น่ามีลูกอายุ 20 นะครับ" อรุณดูมั่นใจ เขาแอบๆชมวิภาในประโยคอย่างเนียนๆ แต่วิภานั้นรับรู้ได้ คุณแม่ยังสาวไม่ได้พูดอะไรต่อ เธอเพียงมองอรุณอย่างจริงจังและจริงใจ และไม่นานนัก หนุ่มใหญ่ก็เชื่อในสิ่งที่วิภาพูด แววตาดำขลับมีแววตกใจเล็กน้อยพลางจ้องวิภาเขม็งอย่างไม่เชื่อสายตา "จริงเหรอครับ"

"จริงสิคะ"

"ได้ไงครับ คุณวิภาอายุไม่น่าเกิน 21" อรุณดูงุนงงมาก

"วิอายุ 44 ย่าง 45 แล้วค่ะ" วิภาบอกความจริงไม่ปิดบัง เธอนั่งไขว่ห้างด้วยท่านั่งสบายๆ

วิภาหาอ่านเรื่องนี้มาสักพักแล้วเพราะเธอดูอ่อนวัยต่างจากสาวอายุมากทั่วไป ความสวยของเธอมันไม่ใช่แค่ที่เธอดูแลแค่ภายนอกเท่านั้น ดูเหมือนว่าการที่เธอเล่นเสียวกับเป้มานานทำให้เธอหลั่งสารเอนโดฟินและโดปามีนออกมามาก คุณแม่ยังสาวทั้งมีความสุขทั้งผ่อนคลายหลังจากเล่นเสียวกับเป้ ดังนั้นเธอจึงหลับลึกเป็นเวลาทุกๆวัน ร่างกายเธอจึงเริ่มปรับตัวและหลั่งโกรทฮอร์โมนช่วยทำให้เธอดูอ่อนเยาว์ลงไปอีก วิภาสังเกตตัวเองมาพักนึงแล้วว่าตัวเธอดูมีออร่ามากกว่าเดิมและลึกๆก็เริ่มรู้สึกโหยหารสเซ็กส์อยู่ตลอดเวลา ขาดเป้ไม่ได้

'ถ้าไม่รักษานิมโฟมาเนีย เราก็จะเล่นเสียวได้ตลอด ถ้าเล่นเสียวได้ตลอด ฮอร์โมนก็จะช่วยให้ไม่แก่เร็วสินะ' วิภาคิดจนสายตาดูเหม่อลอยไม่ได้ฟังสิ่งที่อรุณพูดเท่าไหร่นัก 'แต่ถ้ารักษาเราอาจแก่เร็วขึ้นก็ได้'

วิภาเริ่มมีความคิดที่จะไม่รักษาอาการอีก เธออยากสวยแบบนี้ให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้ ยาของหมอปิ่นเธอคงเอามากินแค่ตอนออกนอกบ้านเท่านั้น แม้การขาดยาจะทำให้ดื้อยามากขึ้น แต่ตอนนี้ก็ไม่มีมารแบบพัทและศักดิ์มาผจญอีกแล้ว วิภาอยากรู้แล้วว่าหากไม่กินยาตอนอยู่บ้านอาการมันจะแรงขนาดไหน ถ้าแรงมากก็จะเล่นเสียวบ่อยขึ้น ถ้าบ่อยขึ้นเธอก็อาจจะยืดความสาวแบบนี้ไว้ได้อีก

"...คุณวิสวยมากครับ สวยจนผมนึกว่าสาวๆซะอีก" อรุณพูดออกมา วิภาทันได้ฟังประโยคท้ายๆ

"ชมเหรอคะ" วิภาทำเขินเล็กน้อย

"ผมชมอย่างบริสุทธิ์ใจครับ"

"เชื่อก็ได้ค่ะ"

จริตจก้านของวิภากำลังทำให้อรุณหลงไหลมากขึ้นเรื่อยๆโดยที่เธอไม่รู้ตัว วิภาแสดงจริตเย้ายวนออกมาเองตามไฟราคะอันร้อนแรงที่เธอกำลังซ่อนไว้ภายใน สาวสวยคุยกับหนุ่มใหญ่ไปพักใหญ่ๆก็รู้ว่าเขายังโสดและเปิดบริษัทรับเหมาก่อสร้าง ส่วนวิภาก็เล่าเรื่องตัวเองไปเล็กๆน้อยๆ อย่างเรื่องที่เธอทำธุรกิจหอพักนักศึกษา กับเรื่องที่เธอสนใจจะเปิดหอพักเพิ่มหลังเรียน ป.โท จบ

"ถ้าคุณวิไม่รังเกียจ จ้างบริษัทผมได้นะครับ ผมมีส่วนลดให้เป็นพิเศษเลยครับ" อรุณถือโอกาสเสนอตัวแล้วยื่นนามบัตรให้

"ค่ะ ขอบคุณนะคะ" วิภารับไว้ แต่ไม่ได้ยื่นนามบัตรคืนไปให้ เล่นเอาอรุณใจแป้วเล็กน้อย "แล้วจะติดต่อไปนะคะ"

"เอ่อ คุณวิภากับสามีตั้งงบไว้สูงไหมครับ สำหรับหอพักใหม่" อรุณถาม

'แน่ะๆ จงใจแอบถามว่ามีสามีไหมนี่เอง' วิภาคิดอย่างรู้ทัน เธอไม่อยากสานสัมพันธ์กับชายคนอื่นลึกซึ้งเกินไปนัก ถ้าแค่เป็นเพื่อนเธอโอเค แต่ดูเหมือนอรุณกำลังรุกจีบเธอหนักขึ้นเรื่อยๆ แค่มีเป้เธอก็สะใจมาเป็นสัปดาห์แล้ว แม้จะไม่อิ่มแต่ก็ไม่จำเป็นต้องหาใครมาเติมเต็มอีก

"วิกับสามียังไม่ได้คุยกันจริงจังเท่าไหร่ค่ะ" วิภาตอบไปเรียบๆนิ่งๆแต่คำตอบของเธอทำให้อรุณนิ่งเงียบไปตลอดเกมการแข่งขันทันทีราวกับคนอกหักก็ไม่ปาน คำตอบของเธอเสมือนตอบไปว่าเธอมีแล้วสามีนั่นเอง

วิภากลับไปสนใจสนามอีกครั้งก็เห็นสกอร์ทีมเป้ตามอยู่ 2 ลูก คุณแม่ยังสาวหยิบมือถือถ่ายรูปผลสกอร์แล้วส่งให้ทั้งหมอปิ่นและแป้งก่อนจะพิมพ์ไปว่า

'สงสัยต้องหาคนปลอบใจละมั้ง' วิภาพิมพ์แล้วยิ้มเล็กๆ เธอรู้สึกสนุกที่ทำให้บรรดาว่าที่ลูกสะใภ้วุ่นวายใจ

เพียงไม่นาน แป้งก็ส่งแชทมาหาทันที

'อยากปลอบบบบ อยากเลิกแกล้งงอนแล้ววววว' แป้งพิมพ์มาทันทีพร้อมส่งสติ๊กเกอร์น่ารักๆมาหนึ่งตัว 'แต่ไม่ว่างเลยอ่ะวิ มอเตอร์โชว์เลิกดึกมาก'

'ไม่เป็นไรๆ เดี๋ยวปลอบแทน' วิภาพิมพ์แล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่

'เอาให้ถึงใจเลยนะ' แป้งพิมพ์ตอบมาทันทีก่อนจะขอตัวไปทำงาน

พักนึงหมอปิ่นก็ส่งแชทมาบ้างเช่นกัน

'แม่คะ วันนี้ปิ่นไม่ได้เข้าเวรตอนค่ำ ขอไปหานะคะ' หมอสาวเรียกวิภาว่าแม่จนเกือบจะเป็นเรื่องปกติ ส่วนวิภาก็ได้แต่ปล่อยเลยตามเลย

'แล้วเรื่องแกล้งงอนล่ะ' วิภาถาม

'ไม่อยากงอนแล้วค่ะ อยากไปหามากกว่า' หมอสาวตอบ

ตัดมาทางด้านหมอปิ่น หมอสาวในตอนนี้อยู่ที่ห้องพักและกำลังเก็บของกลับบ้าน เธอกดส่งข้อความที่เพิ่งพิมพ์ไปให้วิภา ในใจแม้จะอยากปลอบเป้แต่ก็มีอีกใจที่ห่วงเป้ที่อยู่กับวิภามาทั้งสัปดาห์เช่นกัน  แค่วันที่เธอไปเที่ยวกับแม่ลูกคู่นี้ เธอก็เห็นทั้งสองเข้าหากันแทบจะตลอดเวลาแล้ว ยาตัวใหม่ที่เธอเพิ่งให้วิภาไปก็ไม่รู้ว่าจะได้ผลแค่ไหน แต่ถ้ามันได้ผลก็น่าจะทำให้แม่ลูกคู่นี้หยุดเริงสวาทลงได้

"ปิ่น เราต้องคุยกัน" หมอวินเดินเข้ามาในห้องพักแล้วมาหยุดที่โต๊ะของหมอสาว

ตลอดสัปดาห์มานี้ หมอวินตามง้อเธอแทบทุกวัน ความรัก 7 ปีทำให้หมอปิ่นพอมีเยื่อใยอยู่บ้าง แต่ก็ไม่มากพอกับการที่เธอโดนหักหลังมาหลายปี คิดๆดูแล้วเป้ก็มีสาวหลายคน เผลอๆจะมากกว่าหมอวินเสียอีก แต่เธอกลับไม่โกรธอะไรนัก คงเป็นเพราะเธอพอจะรู้เหตุผลของการกระทำ เช่น วิภาที่เป็นโรคนิมโฟมาเนียทำให้เป้โดนแม่ตัวเองเผด็จสวาท

ส่วนแป้งก็เป็นเลสเบี้ยนที่ชอบทั้งวิภาและเป้ไปพร้อมๆกัน หมอสาวเดาว่าวิภาน่าจะเป็นตัวต้นเหตุที่ทำให้เป้มีสาวๆหลายคน ความโหยหารสชาติเซ็กส์ของวิภามีโอกาสโน้มน้าวให้เธอทำแบบนั้น เธอต้องหยุดความสัมพันธ์ประหลาดๆของวิภากับเป้ และรักษาอาการวิภาลงให้ได้ ถ้ารักษาได้วิภาก็จะเป็นปกติ ไม่เที่ยวหาสาวๆให้ลูกชายอีก และก็ไม่เล่นเสียวกับลูกตัวเองเช่นกัน

'หรือเราก็เป็นหนึ่งในแผนของคุณแม่นะ' หมอสาวคิดแล้วหน้าแดงนิดๆ มีความเป็นไปได้ที่เธอถูกวิภาจับคู่ระหว่างเธอกับเป้ แต่เธอเป็นถึงหมอแผนกจิตเวช ไม่น่าจะเสียทีแบบนี้ให้คนไข้ได้ แต่เสียทีให้เป้ก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรนัก แถมยังมันสะใจมากกว่า 'อุ้ย!! เราคิดอะไรเนี่ย'

หมอสาวรู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งกายเมื่อคิดถึงฉากรักระหว่างเธอกับเป้

"ปิ่นได้ฟังที่พี่พูดไหม" หมอวินนั่งตรงหน้าแต่เหมือนหมอปิ่นจะตาลอยไม่ได้มองเขา

"คะ?" หมอสาวตื่นจากภวังค์ก่อนจะมองหน้าแฟนเก่าแว่บนึง

"เราต้องคุยกันปิ่น" หมอวินพูดขึ้น

"คุยอะไรคะ เราจบกันไปตั้งแต่ที่โรงแรมนั่นแล้วค่ะ" หมอปิ่นตัดเยื่อใย เธอหยิบกระเป๋าขึ้นมาสะพายแล้วเดินออกจากห้องแต่หมอวินดึงแขนบางๆของเธอไว้ แรงเขาเยอะจนเธอรู้สึกเจ็บ "เจ็บค่ะ ปล่อยนะคะ"

"ไม่ปล่อย ปิ่นไม่ฟังพี่ พี่บอกแล้วไงว่าพี่กับหมอก้อยไม่ได้มีอะไรกันแล้ว" หมอวินพูดขึ้นมา เขาบีบแขนหมอสาวแน่นจนมีรอยช้ำ

"ไม่ได้มีอะไรกันแล้ว" หมอปิ่นทวนคำพูดของหมอวินก่อนจะสะบัดแขนออก เธอล้วงหยิบมือถือแล้วเปิดรูปภาพนึงขึ้นมา มันเป็นรูปของหมอวินกับหมอก้อยที่กำลังกินข้าวกันอยู่ "แล้วนี่อะไรคะ อันนี้เพื่อนปิ่นส่งมาเมื่อวานเลยนะคะ"

"ปิ่น รูปนี้มันไม่ได้มีอะไรเลยนะ" หมอวินแก้ตัว "ก็แค่กินข้าวธรรมดา"

หมอสาวเม้มปาก ตาจ้องหน้าหมอวินเขม็งด้วยความโกรธแล้วเธอก็เลื่อนไปรูปถัดไป มันเป็นรูปที่หมอวินและหมอก้อยจูบกัน เพียงเท่านี้หลักฐานก็มัดตัวแน่นหนาจนหมอวินพูดอะไรไม่ออก สีหน้าหมอหนุ่มเจื่อนขึ้นทันตา เรี่ยวแรงที่ยื้อหมอปิ่นนั้นหายไปหมดสิ้น

"ไม่ต้องมาง้อแล้วนะคะ เชิญมีความสุขกันตามสบายค่ะ ปิ่นไม่อย่างเป็นก้าง" หมอปิ่นพูดขึ้นแล้วเดินออกจากห้องพัก แต่ก่อนไปหมอปิ่นก็พูดทิ้งท้ายต่อ "แล้วถ้ามาง้อปิ่นอีก ปิ่นจะลาออกค่ะ"

"ปิ่น..."

หมอปิ่นไม่รอฟังที่หมอหนุ่มพูดอะไรอีก เธอเดินฉับๆออกมา น้ำตาเริ่มคลอเบ้าทันที หมอสาวต้องรีบกลับบ้าน ต้องรีบออกไปจากที่ตรงนี้ สาวสวยเดินก้มหน้าก้มตาไม่นานนักก็ถึงรถ เธอเข้าไปนั่งสงบสติ เห็นทีต้องหาที่ทำงานใหม่ไว้แล้ว

'เลิกร้องๆๆ เลิกไปแล้ว จบไปแล้ว' หมอปิ่นให้กำลังใจตัวเอง ตอนนี้เธออยากหาคนกอดสักคน อยากหาคนปลอบเธอ 'เป้ เราต้องไปหาเป้'


เวลาผ่านไปจนการแข่งขันจบลง ผลคือแพ้อย่างหมดรูปที่สกอร์ 1-4 วิภาลุกขึ้นไปหาเป้ทันทีท่ามกลางสายตาของชายหนุ่มหลายคนที่มองเธอ สาวสวยเข้าไปหาเป้แล้วซับเหงื่อให้แต่ไม่ได้แสดงออกมากกว่านี้ วิภาระมัดระวังเป็นพิเศษตอนใกล้ชิดกับลูกชายเพราะตอนนี้ทุกคนรู้ว่าเธอเป็นแม่ของเป้นั่นเอง การแสดงออกในทางยั่วสวาทคงไม่เหมาะนัก

"ดีจังครับ" เป้กระซิบพูดกับวิภาเบาๆเมื่อได้กำลังใจจากสาวสวย

"จะไปไหนกันต่อไหม" วิภายิ้มถาม

"ไปปลดปล่อยที่ร้านนั่งชิวครับคุณแม่" นักบอลคนหนึ่งตอบกลับมา

"คุณแม่ไปด้วยก็ดีนะครับ" นักบอลอีกคนพูดขึ้น สายตาขี้เล่นยียวน

"ไปนะครับ" เป้ชวนบ้าง

"ไปสิ" วิภาตอบรับคำชวน

เกิดเสียงดีใจของหนุ่มๆหลายคน วิภางุนงงที่เธอส่งผลมากขนาดนี้ คุณแม่ยังสาวจัดเสื้อผ้าลูกชายไปเรื่อยๆ สายตามองเป้อย่างหลงไหลแต่ต้องเก็บอาการต่อหน้าผู้คน เช่นเดียวกับเป้ที่มองวิภาด้วยสายตาที่ไม่ต่างกัน ในจังหวะนั้นเองก็มีสาวสวยคนหนึ่งเดินเข้ามาหา สาวคนนั้นอยู่ในชุดเดรสสีขาวสั้นประมาณครึ่งขาอ่อนดูๆแล้วออกแนวสวยหวานปนเซ็กซี่ ผิวกายที่ขาวอยู่แล้วพออยู่ในเดรสสีขาวยิ่งทำให้เธอดูสวยสะกดตาจนหนุ่มๆหลายคนหันไปมอง

"ไปไหนเหรอคะ ไปด้วยได้ไหม" เสียงหวานๆเอ่ย

"พี่ปิ่น" เป้ตกตะลึงในความสวยและแปลกใจที่หมอสาวมาได้

หมอปิ่นมองวิภาที่ใกล้ชิดกับเป้ก็ถอนใจเล็กน้อย ในใจอยากแยกทั้งคู่ออกแต่พอคิดว่าทั้งสองคงถึงพริกถึงขิงไปถึงไหนต่อไหนก็คงต้องปล่อยเลยตามเลย เธอจะต้องรักษาว่าที่แม่สามีให้ได้ ตอนนี้คงต้องยอมๆไปก่อน ถ้าในตอนนี้เป้มีแค่เธอ วิภา และแป้ง หมอปิ่นก็พอรับได้

"น้องเป้จะไปไหนคะคุณแม่" หมอสาวหันไปถามวิภาแล้วเดินไปคล้องแขนเป้แสดงความเป็นเจ้าของอย่างน่ารัก

ตอนนี้หนุ่มๆหลายคนต่างอิจฉาเป้สุดๆ เขามีคุณแม่ที่สวยหวานราวกับสาวมหาลัย แถมยังมีแฟนสาวที่ดูน่าสนใจสุดๆอีก

"ไปต่อที่ร้านจ้ะ" วิภาบอกพร้อมปลีกตัวออกห่างจากลูกชาย ปล่อยให้ว่าที่ลูกสะใภ้ทำแต้ม

"ครับ พี่ปิ่นไปด้วยนะครับ" เป้ชวนทันที

"ไปสิคะ น้องเป้ไปพี่ก็ไป" หมอสาวรับคำชวนอย่างง่ายดายทำเอาเป้ประหลาดใจที่เธอไม่งอนเขาแล้ว

หมอปิ่นทำให้ใจเป้เต้นแรงไม่ต่างจากวิภา ความสวยหวานของเธอเทียบได้กับวิภาเลยทีเดียว แต่เสน่ห์ยังต่างกับวิภาอยู่ เขาและทีมกลับเข้าไปอาบน้ำเพื่อเตรียมตัวไปหาอะไรกิน ตอนนี้ทั้งทีมเจี๊ยวจ๊าวมากกว่าปกติทั้งๆที่เพิ่งแพ้มาแท้ๆ แต่ละคนทั้งตบหลังเขาทั้งชกเขาแกมอิจฉาตาร้อนกันเป็นแถว ไม่เว้นแม้แต่ไอ้เอ็มที่มีแฟนเป็นตัวเป็นตนอยู่แล้ว

"ไอ้สัส มึงแม่งเสือซุ่ม" เอ็มพูดขณะที่ทั้งคู่อยู่ในห้องล็อคเกอร์กำลังเตรียมตัวอาบน้ำ

"ซุ่มอะไรวะ"

"ตอนแรกก็อีฟ พอเลิกกับอีฟก็พี่ปิ่นอะไรนี่อีก สวยๆทั้งนั้น" เอ็มบอกพร้อมกับชกที่แขนหนึ่งที

"เออๆ กูมันซุ่ม แต่มึงก็ซุ่มกับจิ๊บนี่หว่า แฟนมึงก็สวยใช่เล่นนะ เห็นอยู่บนอัฒจรรย์ไม่ได้ลงมา" เป้เอาบ้างพร้อมเลิกคิ้วอย่างหยอกล้อ "ว่าแต่แฟนมึงจะไปด้วยไหม"

"ไม่ไปหรอกรายนั้น เห็นว่ามีติวกับเพื่อน" เอ็มบอกพร้อมทำหน้าเครียดๆ

"อ่อๆ แล้วมึงเครียดอะไรวะ มึงกลัวแฟนมึงนอกใจเหรอ" เป้พูดขึ้นทำเอาเอ็มยิ่งเครียดกว่าเดิม เขารู้เพราะไอ้เอ็มมันเคยเกริ่นๆเรื่องนี้มาสักพักแล้ว

"กูแหม่งๆว่ะ" เอ็มพูดแค่นั้น ความดี้ด้าที่เห็นสาวๆในสังกัดของเป้หายไปหมด

"กูว่านอกใจชัวร์ มึงเครียดแบบนี้มาหลายวันแล้วนะเพื่อน" เพื่อนนักบอลคนหนึ่งเอ่ยขึ้น

"ไอ้ห่านี่แทนที่จะให้กำลังใจ" เป้ทำทีเป็นเตือนก่อนจะเอาบ้าง "กูว่าจิ๊บนอกใจมึงชัวร์เลยเพื่อน"

"ไอ้เชี่ยนี่" เอ็มเอาผ้าเช็ดตัวม้วนไว้แล้วตีใส่เป้อย่างแรง ก่อนจะหันไปตีสั่งสอนเพื่อนนักบอลอีกคนแต่มีหรือที่ทั้งสองจะยอมโดนฝ่ายเดียว

เกิดสงครามย่อมๆในห้องล็อคเกอร์โดยที่ทั้งวิภาและหมอสาวที่อยู่ด้านนอกไม่รู้เรื่อง ตอนนี้ทั้งสองสาวกำลังนั่งคุยกันโดยมีอรุณมองทั้งสองอยู่ห่างๆ เขาอยู่ไกลจนไม่ได้ยินสิ่งที่พวกเธอกำลังคุยกัน

"คนนั้นใครคะ มองเรามาสักพักแล้ว" หมอปิ่นถาม

"คุณอรุณน่ะ ผู้ปกครองของเพื่อนเป้"

"อ่อค่ะ ดูเหมือนจะสนใจคุณแม่นะคะ" หมอสาวเอ่ยเรียกแม่อย่างเต็มปากอีกครั้ง

'รุกหนักมาก แป้งชิดซ้ายเลย' วิภาคิดแล้วอมยิ้มนิดๆ ถ้าแป้งไม่ทำอะไรตอนนี้มีหวังหมอสาวได้ทำคะแนนแซงแน่ๆ

'คุณแม่ยิ้มแบบนี้น่าจะชอบตอนเราเรียกแม่แฮะ' หมอสาวเห็นวิภายิ้มก็ลิงโลดในใจเข้าไปใหญ่

"ก็สนใจแหละปิ่น"

"แต่คุณแม่ไม่สนใช่ไหมคะ" หมอสาวเอ่ยอย่างรู้ทัน วิภาได้แต่พยักหน้า "คุณแม่ยังสาวอยู่ ปิ่นว่าดีซะอีกค่ะที่จะเปิดโอกาสให้หนุ่มๆเข้ามาในชีวิตบ้าง คุณอรุณเขาก็ดูดีนะคะ"

หมอปิ่นเริ่มเป็นแม่สื่อหน่อยๆ เหตุผลหลักๆเพื่อให้วิภาออกห่างจากเป้ หากคุณแม่ยังสาวคบหากับอรุณก็มีโอกาสรักษาอาการนิมโฟมาเนียได้เพราะจะได้ไกลจากสิ่งกระตุ้นแบบเป้ออกไป อีกทั้งแป้งยังได้ใช้โอกาสนี้เก็บเป้ไว้กับเธอคนเดียวอีก

'จะจับคู่เรากับผู้ชายคนอื่นแฮะ' วิภาคิดอย่างรู้ทัน 'เปลี่ยนเรื่องดีกว่า'

"ว่าแต่หมอไม่งอนต่อเหรอ ทำไมวันนี้มาได้" วิภาถาม

"ปิ่นอยากอยู่ใกล้ๆเป้ค่ะ โดนง้อทั้งสัปดาห์ก็ใจอ่อนสิคะ จริงๆปิ่นหายงอนตั้งแต่วันแรกที่เป้มาง้อแล้วค่ะ" หมอสาวพูดกับว่าที่แม่สามีอย่างเปิดอก แต่แล้วเธอก็คิดได้ว่าเปิดใจเกินไป คงเป็นเพราะวิภานั้นยังสาวยังสวยจนหมอปิ่นมองวิภาเป็นทั้งเพื่อนเป็นทั้งแม่ไปด้วย "อย่าไปบอกเป้นะคะ เดี๋ยวได้ใจไปใหญ่"

"ได้สิจ๊ะ" วิภาพยักหน้ารับปาก

สองสาวนั่งกันพักนึงเงียบๆ วิภาคิดไปถึงเรื่องที่แป้งง้อหมอสาว เธอไม่รู้ว่าแป้งง้อแบบไหนหมอปิ่นถึงกลับมาหาเป้อีกครั้งแบบนี้

"แป้งง้อหมอแบบไหนเหรอ ทำไมหมอกลับมาหาเป้" วิภาลองถาม คำถามนี้ทำเอาหมอปิ่นหน้าแดงอย่างน่ารัก

"คือพี่แป้งเค้า..." หมอดูลำบากใจที่จะตอบ

"เค้าทำไมเหรอ"

"คือเค้าโน้มน้าวปิ่น"

"โน้มน้าวยังไง" วิภาขมวดคิ้วสงสัย

"ก็แบบ... แบบว่าเราสองคน" หมอปิ่นทำท่าเอานิ้วชี้สองนิ้วมาจิ้มกัน สีหน้าแดงก่ำด้วยความอายที่ต้องพูดเรื่องใต้สะดือแบบนี้

"อ่าห๊ะ" วิภาเข้าใจทันที แป้งนี่ก็ร้ายไม่เบา "หมอเป็นเลสรึป่าว"

"ไม่นะคะคุณแม่" หมอปิ่นโพล่งออกมาทันควันก่อนจะลดเสียงลงแล้วปิดหน้าอายๆ "ปิ่นไม่ได้เป็นค่ะ"

'แป้งนี่ได้ครบทุกคนเลย' วิภาคิด เธอคิดถึงรสชาติเซ็กส์กับสาวๆซึ่งก็ไม่ได้แย่อะไรนัก แถมพวกเธอก็ถึงได้หลายรอบซึ่งน่าจะเติมเต็มเธอได้หากเธอยังไม่อิ่ม 'เห็นทีต้องกระชับมิตรสาวๆกับเป้สักรอบแล้ว'

วิภาคิดแผนการในใจ แผนการ 4P ที่อาจทำให้เธออิ่มจากรสสวาทสักครั้ง ตั้งแต่เธอเป็นโรคนี้มา เธอยังไม่เคยอิ่มจากเกมกามเลยสักครั้ง แม้เป้จะอึดขึ้นมากจนทำได้ต่อเนื่องยาวนาน มันก็ยังไม่พอสำหรับเธอ วิภาไม่รู้ว่าลิมิตของตนเองอยู่จุดไหน รู้แต่ว่ายิ่งถึงเธอก็ยิ่งเสียวมากขึ้นไปเรื่อยๆอย่างไม่มีลิมิต แผนการนี้เสี่ยงอยู่บ้างเพราะเธออาจจะถึงฝั่งฝันจนกู่ไม่กลับก็ได้ อย่างเช่นเมื่อวานที่โดนเป้เย็ดจนเกือบสติหลุดไปแล้ว

'งั้นเราต้องเตรียมยาไว้ใกล้ๆ' วิภาคิด ยิ่งคิดก็ยิ่งเสียวจนนั่งบดขาไปมา มันยังเป็นอารมณ์เสียวที่ควบคุมได้ ฤทธิ์ยายังคงกดอาการนิมโฟมาเนียได้อย่างดี แต่พฤติกรรมของเธอก็ไม่รอดพ้นสายตาของหมอสาวที่อยู่ตรงหน้าได้

"คุณแม่กินยารึยังคะ" หมอสาวถามอย่างเป็นห่วง สีหน้าดูกังวลใจอย่างชัดเจน เธอเขยิบมาใกล้ๆวิภาที่กำลังหน้าแดงก่ำ

"กินแล้วเมื่อเช้า" วิภาพูดเสียงสั่นๆ เธอกอดตัวเองแน่นแต่พอหมอสาวเข้าไปใกล้ วิภาก็กอดหมอปิ่นแทน

"อุ้ย!! กินยาอีกนะคะ" ปิ่นหยิบยาออกมาจากกระเป๋าของวิภา ปล่อยให้วิภากอดไม่ขัดขืน

วิภาหยิบยามากินทันที ไม่นานนักอาการก็อ่อนลง อ้อมกอดที่รัดหมอปิ่นแน่นเริ่มคลายลง อาการกำเริบของวิภาทำให้หมอปิ่นวิเคราะห์ได้ทันทีว่าอาการของวิภานั้นแรงกว่าเดิมจนยาตัวใหม่เริ่มเอาไม่อยู่แล้ว เป็นไปได้ว่าเป้กับวิภาอาจจะมีอะไรกันตลอดหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมา ในใจของหมอสาวแม้จะไม่ชอบที่ทั้งสองเล่นเสียวกันแบบนี้ แต่เธอก็พอรับได้เพราะเข้าใจอาการของวิภาเป็นอย่างดี หากปล่อยวิภาไปมีอะไรกับคนอื่นหลายๆคน ดีไม่ดีก็อาจติดเชื้อ HIV เอาง่ายๆ แต่ถ้าปล่อยให้แม่ลูกกินกันเองแบบนี้ไปเรื่อยๆ อย่างน้อยก็ปลอดภัย และถ้าวิภาปลอดภัย เธอก็จะปลอดภัยไปด้วย

'ดีนะที่คุณแม่กินยาคุมอยู่ ไม่งั้นมีลูกแน่' หมอสาวคิด รู้สึกเป็นห่วงวิภาและหึงหวงเป้ในเวลาเดียวกัน

สองสาวกอดกันหลวมๆเนิ่นนานรอให้ยาออกฤทธิ์

"กอดอะไรกันครับ" เป้ที่เพิ่งเดินมาถึงถามอย่างสงสัย

"อ๋อ ไม่มีอะไรนี่คะ" หมอปิ่นลุกขึ้นยืนแล้วไปคล้องแขนเป้

"จับมือดีกว่าครับ" เป้เปลี่ยนเป็นกุมมือหมอสาวไว้แน่น มือนิ่มๆของหมอปิ่นนั้นนุ่มมาก "พี่ปิ่นมือนิ่มจัง"

หมอสาวหน้าแดงเอียงอาย

"ไปกันยังจ๊ะ" วิภาอาการดีขึ้นแล้ว เธอยืดตัวแล้วลุกขึ้นถาม มองไปรอบๆยังไม่เห็นใครออกมาเลย

"ยังไม่มาครับ เราไปกันก่อนก็ได้ครับ" เป้ชวน

ทั้งสามตกลงกันว่าจะไปจองร้านก่อน เป้เดินตามวิภามาที่รถส่วนหมอสาวก็แยกไปที่รถของตนเอง

"เป้ไปกับหมอปิ่นสิลูก" วิภาหันมาบอก

"อยากไปกับแม่มากกว่าครับ" เป้ตอบ เขาเข้ามายืนใกล้ๆเธอสูดกลิ่นหอมหวาน

"อิอิ หลงแม่เกินไปแล้วนะเป้ หาหลานให้แม่สิจ๊ะ หมอปิ่นน่ารักดีนะ" วิภาโน้มน้าวจนเป้ใจอ่อนแต่สายตาเขายังคงมองวิภาเช่นเดิม เซ็กส์ที่มันสุดเหวี่ยงมาตลอดสัปดาห์ทำให้เขาทั้งรักและหลงไหลวิภามากขึ้นเรื่อยๆ ลีลาวิภามัดใจเขาแน่นจนแทบไม่อยากมองสาวอื่น "รีบไปเร็ว ก่อนที่หมอจะออกรถ"

ชายหนุ่มมองคุณแม่คนสวยเหมือนไม่อยากไปนัก เขาติดวิภามากขึ้นจริงๆตามที่เธอบอก หากเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆเขาก็ไม่อาจมีหลานให้แม่เขาได้ เป้ตัดใจรับปากวิภาทันที

"ได้ครับ" เป้เม้มปากแล้วเดินไปหาหมอสาวแทน

"แล้วถ้าจะเลทหน่อยแม่ก็ไม่ว่านะ" วิภาพูดต่อแล้วอมยิ้ม

'หวังว่าจะทำให้เป้หลงเราน้อยลงนะ' วิภาคิดในใจ

วิภาคิดว่าการส่งเป้ไปหาสาวๆแต่ละคนน่าจะทำให้เธอได้หลานไวๆ แถมยังทำให้แผน 4P มีโอกาสสำเร็จได้สูงในอนาคต แต่ในใจลึกๆของวิภายังต้องการเติมเต็มรสชาติเซ็กส์ให้อิ่มเอมสักครั้ง หากเป้คืนดีกับสาวๆทุกคนครบเมื่อไหร่ เธอก็หวังจะมัดรวมเล่นเสียวให้หมดเลยในทีเดียว มีแค่วิธีเล่นเซ็กส์หมู่เท่านั้นที่วิภาคิดออกที่อาจจะทำให้เธอรู้สึกเต็มอิ่มจากอาการร่านสวาทนี้ได้ แถมยังไม่ต้องไปแบให้ผู้ชายคนอื่น มีแต่สาวๆและลูกชายซึ่งปลอดภัยมากๆ

'ถึงอาการเราจะหนักขึ้น แต่ถ้ามีเป้คอยช่วยแบบนี้ก็ไม่ต้องกลัวอะไร' วิภาคิดก่อนจะขับรถไปตาม GPS ที่เป้ให้ไว้


"พี่ปิ่น ผมขับให้ครับ" เป้มาถึงก็อาสาขับรถให้หมอสาวทันที

"ได้จ้ะ" หมอปิ่นยิ้มหวานอย่างดีใจก่อนจะไปนั่งฝั่งผู้โดยสาร

หมอสาวนั่งข้างๆอวดเรียวขาขาวสวยให้เป้มองไม่ปิดบัง สายตาชายหนุ่มมองเธอแว่บๆตลอดการเดินทางซึ่งหมอปิ่นรู้แต่ก็ปล่อยให้เป้มองไปเรื่อยๆ พอโดนมองหื่นๆแทนที่เธอจะรู้สึกอยากปกปิดเหมือนที่ชายคนอื่นมอง แต่ถ้าเป็นเป้เธอกลับอยากจะโชว์ให้เขาเห็นมากกว่านี้ อยากให้เห็นว่าตัวเธอนั้นสวยกว่าแป้งและวิภาแค่ไหน

'ร่นขึ้นอีกดีกว่า' หมอปิ่นคิดแล้วร่นชายกระโปรงขึ้นอีกนิดจนถึงโคนขา ไม่มีการเอามือหรือกระเป๋ามาบังอะไรทั้งนั้น เธอจงใจอวดเรียวขาให้เป้เห็นเต็มที่แต่ไม่ได้ร่นจนเห็นชั้นในเพราะต้องเหลือที่ไว้สำหรับจินตนาการ

"พ..พี่ปิ่นมาได้ยังไงครับ ไหนว่าติดงาน" เป้เริ่มชวนคุย น้ำเสียงฟังไม่ค่อยมีสมาธิเท่าไหร่ คงเพราะสมาธิส่วนใหญ่ไปอยู่ที่เรียวขาขาวๆของเธอ

"เลิกงานไวน่ะเป้" หมอสาวพูดเสียงหวาน เธอมองหน้าเป้พักนึงแล้วพูดต่อ "แล้วเป้ก็เลิกเรียกพี่ได้แล้วนะ ฟังดูห่างเหินจัง เวลาอยู่กันสองคนเรียกว่าปิ่นเฉยๆก็พอ"

หมอสาวนั่งยืดขาตรงไม่ไขว่ห้างเพราะต้องการอวดความสวยให้เป้เห็น ชายหนุ่มไม่ค่อยมีสติกับการขับรถเท่าไหร่นักเมื่อมีสาวสวยมานั่งยั่วใกล้ๆแบบนี้ แม้หมอปิ่นจะไม่ได้ยั่วแบบแป้ง แต่ลีลาที่อ่อนนุ่มนิ่มแบบนี้ยิ่งทำให้เป้ตื่นเต้นเข้าไปใหญ่

"ครับปิ่น" เป้พูดออกมา แม้จะรู้สึกกระดากปากนิดหน่อยแต่ก็ยอมทำ เขาคิดว่าหากพูดไปเรื่อยๆคงชินไปเอง

"ดีมากเป้" หมอสาวยิ้มหวานน่ารัก "เวลาอยู่กันสองคนไม่ต้องเรียกพี่นะ"

"อ่อ ไม่ถนัดเลยครับ มันยังไงก็ไม่รู้" ในที่สุดเป้พูดออกมา การเรียกปิ่นเฉยๆมันขัดกับความรู้สึกเขาสุดๆ

"ไม่ถนัดเหรอ แต่ตอนอยู่บนเตียงกับพี่ที่โรงแรม เป้เรียกพี่ว่าเมียเลยนะ" หมอสาวเอ่ยเบาๆ  สายตาวาบหวามมองจนเป้ใจเต้นแรง การที่หมอสาวคิดถึงรสชาติเซ็กส์ในวันนั้นทำให้เธอมีอารมณ์ทุกครั้ง และหลังจากวันนั้นเธอก็ช่วยตัวเองด้วยความรู้สึกในวันนั้นมาตลอด จากคนที่ช่วยตัวเองไม่บ่อยกลายเป็นคนติดช่วยตัวเองก่อนนอนก็เพราะเป้ก็ว่าได้

"พี่ปิ่น" เป้มองสาวสวยที่จ้องเขาตาเป็นมันกลับมาเรียกพี่อีกครั้งเพราะเรียกชื่อเฉยๆไม่ค่อยชิน หมอปิ่นนั้นสวยมาก สวยจนเขาใจสั่น "วันนั้นเป้ก็ชอบครับ"

"พี่ไม่อยากให้ความสัมพันธ์เรามันคลุมเครือนะเป้ พี่อยากรู้ว่าเป้ชอบพี่ไหม" หมอสาวถาม สีหน้าคาดหวัง

เป้สูดกลิ่นน้ำหอมอ่อนๆของหมอสาวก่อนจะเอ่ยออกมา

"ชอบครับ" คำตอบของเป้ทำให้หมอปิ่นยิ้มอย่างดีใจ

"แค่นี้แหละ" หมอสาวพิงเก้าอี้โล่งอก ก่อนจะเอ่ยต่อ "พี่รู้นะว่าเป้กับคุณแม่มีอะไรกัน แล้วเป้ก็มีกับพี่แป้งด้วย"

"ที่พี่ปิ่นโกรธเพราะเรื่องนี้ใช่ไหมครับ" เป้จิตใจห่อเหี่ยวทันที เขาคงไม่กล้าหาเพิ่มอีกแล้ว แค่แป้งกับปิ่นก็ทำให้เขาหัวหมุนแล้ว

"ใช่ มีส่วน แต่ตอนนี้พี่ไม่โกรธแล้ว" หมอสาวตอบ

"ทำไมถึงหายโกรธครับ เพราะของหวานที่เป้เอาไปง้อทุกวันรึป่าวครับ" เป้เอ่ยยิ้มๆ "เป้รู้นะครับว่าหมอไม่ค่อยได้กินอะไรเวลาทำงานหนักๆ เป้เลยส่งน้ำส่งขนมให้ไงครับ"

"อิอิ รู้ดีจังนะ ขนมก็มีส่วน เพื่อนๆพี่ชอบทุกคนเลย" หมอสาวเอ่ยพลางคิดถึงของที่เป้ส่งให้ เป้ส่งน้ำส่งขนมให้เธอและเผื่อแผ่ไปถึงเพื่อนร่วมงานเธอด้วย เล่นเอาซื้อใจทั้งหมอทั้งพยาบาลไปทั้งแผนก มันรู้สึกดีจริงๆที่คิดว่ายังมีคนห่วงเธอตลอดเวลาที่เธอทำงานหนัก เป้ได้ใจเธอไม่ใช่แค่เรื่องบนเตียง เขายังเอาใจใส่เธอเช่นกัน

'แต่หลักๆก็เรื่องบนเตียงแหละ' หมอสาวคิดแล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เป้ทำเธอถึงใจสุดๆตอนอยู่บนเตียง แม้เธอจะไม่เคยกับคนอื่นแต่เธอเคยอ่านเรื่องพวกนี้มาบ้างทำให้รู้ว่าผู้หญิงหลายคนมีปัญหาเรื่องที่แฟนๆพวกเธอทำให้พวกเธออารมณ์ค้าง ไม่ถึงใจ เพราะงั้นคนที่ทั้งหล่อ ทั้งท่อนเอ็นยาวใหญ่ บ้านมีฐานะ แถมลีลาเด็ดๆแบบเป้คงหาได้ยากมากๆ

"แล้วพี่ชอบมั้ยครับ" เป้ลองรุกบ้าง

"พี่รักเลยได้ไหม" หมอสาวรุกกลับ

สองหนุ่มสาวมองหน้ากันและเป็นหมอสาวที่อายหันหน้าหนีไปก่อน

"เรื่องคุณแม่กับพี่แป้ง พี่อนุโลมก็ได้นะเป้ พี่จะยอมแค่สองคนนี้ แต่เป้ห้ามมีเพิ่มอีกเด็ดขาดนะ" หมอสาวมองเป้อย่างน่ากลัว

"ครับๆ" เป้ตอบทันทีจนหมอสาวลอบยิ้ม

"ถ้ามีอีกคนพี่จะไม่ยุ่งกับเป้อีกเข้าใจมั้ย" หมอสาวกำชับเสียงแข็ง

"ได้ครับพี่ปิ่น" เป้พยักหน้ารวดเร็ว

"น่ารัก" หมอปิ่นโน้มกายมาหอมแก้มชายหนุ่มหนึ่งฟอดใหญ่ ริมฝีปากเธอนุ่มมาก กระโปรงเธอร่นสูงจนเห็นกางเกงในลายลูกไม้สีขาวบางเบา

"กางเกงในเซ็กซี่มากครับ" เป้ชมด้วยความกล้า

"เป้!!" หมอสาวดึงกระโปรงลงปิดไว้ตามความเคยชิน ใบหน้าแดงก่ำ

"ชุดพี่เซ็กซี่มากครับ หวานปนเซ็กซี่" เป้มองเรียวขา ท่อนเอ็นเริ่มแข็งตัวช้าๆ

"ก็พี่รู้จากพี่แป้งไงว่าเป้ชอบมองขาอ่อน พี่เลยจัดชุดสั้นๆแบบที่เป้ชอบ" หมอสาวยิ้มให้ "แต่สั้นกว่านี้พี่ก็ไม่กล้าใส่ ตอนนี้กล้าแค่ประมาณนี้นะเป้"

"พี่ปิ่นมีชุดพวกนี้ด้วยเหรอครับ เพิ่งซื้อมาเหรอ" เป้ถามอย่างตื่นเต้น

หมอสาวเม้มปากแน่น คิดหนักแล้วตัดสินใจเอ่ยออกมา

"จริงๆพี่เก็บชุดพวกนี้ไว้ถ่ายลงโอนลี่แฟนน่ะ" หมอปิ่นพูดอายๆ เธอมีรสนิยมชอบโชว์อยู่ลึกๆ ตอนที่คบกับหมอวินเธอต้องกดมันไว้ ต้องแต่งตัวเรียบร้อย ต้องแสร้งเรียบร้อย จะปลดปล่อยทีก็ต้องแอบเอารูปลงเว็บเฉพาะ แต่ตอนนี้พอเธอเลิกกับหมอวิน เธอก็กล้าที่จะเอานิสัยส่วนนี้ออกมามากขึ้นทำให้ไม่ค่อยได้อัพรูปลงเว็บเฉพาะนั่นเท่าไหร่แล้ว "เวลาพี่เครียดๆพี่จะถ่ายรูปแนวเซ็กซี่ๆลงไป พออ่านพวกคอมเม้นท์หื่นๆก็เหมือนปลดปล่อยตัวเองไปด้วย แต่พี่ถ่ายไม่ให้เห็นหน้านะ พอโชว์น้อยคนติดตามพี่ก็น้อย"

"ไอดีอะไรครับ ผมอยากสมัครดู" เป้เอ่ย ทำเอาหมอสาวหน้าแดงเข้าไปใหญ่ แต่เธอก็รับปากว่าจะส่งให้เป้ทางแชท

ทั้งสองคุยกันสักพักก็ถึงร้านอาหาร สองหนุ่มสาวควงกันเดินเข้าไปในร้าน มีหนุ่มๆมองเธอแต่เธอไม่สนใครนอกจากคนที่เธอควงอยู่ข้างๆคนเดียวเท่านั้น ตอนนี้คนในร้านนั้นยังไม่ค่อยมากเพราะยังเป็นช่วงเย็นยังไม่ค่ำมาก หมอสาวเห็นว่าคนยังไม่เยอะจึงจูงเป้ไปที่น้ำพุใกล้ๆ

"ถ่ายรูปให้พี่หน่อยสิเป้" หมอปิ่นลงนั่งไขว่ห้างอวดขาอ่อนขาวๆ กระโปรงร่นสูงจนถึงโคนขา เป้มองหมอสาวตาค้างในความน่ารักเซ็กซี่จนแทบไม่ได้ยินที่เธอพูด "มองนานแล้วเป้ ถ่ายรูปพี่ได้แล้ว"

"ครับๆ" เป้กดถ่ายไปหนึ่งรูป "ลงโอนลี่แฟนเหรอครับ"

"ลงทำไมล่ะจ๊ะ พี่จะส่งให้เป้เก็บไว้ดูคนเดียว" คำตอบของหมอสาวทำเอาเป้ใจเต้นแรงเข้าไปใหญ่ ท่อนเอ็นแข็งจนกางเกงเริ่มปูดทันที

 

---------------------------------------------------

ปล. ยาว 18 หน้าอ่านกันชิวๆได้เลยครับ

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

ตอนนี้รอแผนวิภาสำเร็จนะจะได้ 4P กันสักที

หมอปิ่นเริ่มแรง

รอเลย 4P

ขอบคุณครับ
3p ไปก่อน รอบดึกแป้งกลับมาค่อย 4p

เหมือนเปิดสวิตช์ให้หมอปิ่นทีเดียวเชียว

ให้หมอปิ่นเป็นแฟนออกนอกหน้า แล้วคนอื่นไว้ฮาเร็ม ก็เป็นความคิดที่ดี

ขอบคุณมากครับ ยาวแบบนี้ ถูกใจมากครับ หมอปิ่นใจอ่อนเลยเมื่อวิภาบอกให้มาหาเป้ จัดกันเลยครับ 3P ก่อน

มีตัวละครเพิ่มมาอีกแล้วต่อไปจะเป็นแบบไหน

ปูเสื่อรอ 4P ครับ

แหม่ เพื่อนๆเป้นี่ ไม่อิจฉากันเลยเนอะ!!!!
เป้นี่ไปปลดล๊อคหมอปิ่นแบบเต็มที่หล่ะเนี่ย

 ::GiveMe::รอ4Pอย่างตั้งตารอคอย แหม๋คุณแม่ก้อเจ้าเลห์จริงๆกะรวบลูกสะใภ้ด้วยซะงั้น

ชอบหมอปิ่นมากครับ

หมอปิ่นเริ่มทำในที่เป้ชอบเพื่อมัดใจเป้ล่ะ.รอฉาก4pอยู่จะมีได้เห็นไหมนะ

หมอแฟนเป็นแฟนเป็นตัวเป็นตนก็ไม่เหมาะสมดีนะ อีก2คนก็น่าจะยินดีด้วย